Θίασος Ποικιλιών

Για πολλά μπορούμε να κατηγορούμε και να ψέγουμε την Πρώτη Φορά Αριστερά – αλλά όχι για την έλλειψη ψυχαγωγικής δραστηριότητας.

Βέβαια αυτή η διασκέδαση μας κόστισε πολύ ακριβά. Με τα χρήματα αυτά θα μπορούσαμε να μισθώσουμε τις υπηρεσίες των πιο ακριβών κωμικών, κλόουν και μίμων της υφηλίου – και πάλι θα μας περίσσευαν για επιδόματα και συντάξεις.

Πέστε μου όμως ποιοι ηθοποιοί θα μπορούσαν να προσφέρουν σόου ίσης αξίας με τις επιδόσεις της ΠΦΑ από τον Γενάρη του 15 μέχρι σήμερα; Ποιοι θίασοι του δικού μας θεάτρου σκιών ή της Ιταλικής Commedia dell' Arte έχουν τόση ποικιλία σε φιγούρες;

Υπενθυμίζω τα ονόματα των πρωταγωνιστών: Γιάνης Βαρουφάκης (ο πολυμήχανος παρδαλός Αρλεκίνος), Ζωή Κωνσταντόπουλου (η Μέγαιρα στο Μέγαρο), Προκόπης (ο μοναδικός ρολίστας όλων των ρόλων) ο Κλαίων κωμικοτραγικός Σπίρτζης, ο γενναίος μπουφόνος Δρίτσας μετά της κυρίας του, ο σεμνός Πιερρότος Τσακαλώτος, και πάνω από όλους ο Πάνος, ο αγέρωχος «Il Capitano». Στην δεύτερη σύνθεση θιάσου ήρθαν να προστεθούν  ο άγριος των Λευκών Ορέων Braggadocio Πολλάκης, ο ταλαντούχος τραγωδός Πελλεγρίνης, και στην τρίτη μια επαγγελματίας (επιτέλους) ηθοποιός η Λυδία Κονιόρδου και το κερασάκι στην τούρτα – ο μονίμως απροσδόκητος Ζουράρις.

Ο τελευταίος αυτός αξίζει να μας απασχολήσει περισσότερο.

Ευφυής και πολυμήχανος με μεγάλη γλωσσοπλαστική δεινότητα, έχει μετέλθει πολλά επαγγέλματα εκτός από αυτό με το οποίο συστήθηκε στην Ελληνική κοινωνία όταν γύρισε από την Γαλλία.

Για χρόνια ήταν ελληνορθόδοξος εθνικιστής-κομμουνιστής (πριν από την Λιάνα Κανέλλη είχε εφεύρει τον αντιφατικό αυτό συνδυασμό) μέχρι που έφτασε να γίνει σκέτος εθνικιστής-εθνικιστής (συνεργαζόμενος με τον ύπατο αρχι-εθνικιστή μας Πάνο Καμμένο).

Στην δεκαετία του 80 ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές μας έφερναν συχνά αντιμέτωπους θεωρώντας εκείνον εκπρόσωπο των εθνοκεντρικών και εμένα των «ευρωλιγούρηδων» (δικός του ο όρος). Έπαψα να πηγαίνω όταν βαρέθηκα να ακούω την επανάληψη των κλασικών επιχειρημάτων του για την μοναδικότητα των Ελλήνων. (Π. χ. το ότι μόνον εμείς έχουμε «κύκλιους χορούς», όταν όλη η Ευρώπη είναι γεμάτη από δαύτους. Γαλλιστί: Ronde, Γερμανιστί: Reigen).

Ένα καιρό βρεθήκαμε να γράφουμε σε κοντινές σελίδες  στους 4Τ (όταν ο Κώστας Καβαθάς θέλησε να μεταλλάξει το περιοδικό σε πολιτιστικό έντυπο, έχοντας βαρεθεί, όπως έγραψε «να ασχολείται με λαμαρίνες και μπουλόνια». Αγνοώντας ότι «ο Βούδας κατοικεί και μέσα στο μοτέρ», όπως έγραψε ο μέγας Robert Pirsig). H ατμόσφαιρα του περιοδικού είχε γίνει πολύ εθνικιστική και γι αυτό το ‘96 μετακόμισα τις τεχνολογικές μου ανησυχίες στο ουδέτερο RAM με το οποίο διατηρούσα ήδη παράλληλη σχέση από το ’94.

Δεν ξέρω αν πολιτικά και οικονομικά θα επιβιώσουμε, αλλά προβλέπω ότι ψυχαγωγικά θα περάσουμε καλά. Η παρουσία τόσων αστέρων με επικεφαλής τον Κώστα Ζουράρι, το εγγυάται. Στην ανάγκη θα καθίσει στο πιάνο και θα βυθιστούμε τραγουδώντας.