Εκπτώσεις

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, ακόμα και τα πουλιά μοιάζει να προσχωρούν στην λιτότητα. Η δεκοχτούρα, που πάντα τέτοια εποχή σκούζει στο παραθυρό μου, δεν λέει πια: "δε-κα-οχ-τώ". Έχει περάσει σε μία δισύλλαβη κραυγή κάτι σαν σκέτο "οχ-τώ". Έκπτωση; Υποβάθμιση;

Αλέκος Παπαδόπουλος

Αν είχε αναλάβει τα οικονομικά θέματα από τον Οκτώβριο θα ήταν αλλιώς η κατάσταση. (Ήδη μας έσωσε μία φορά από την χρεωκοπία, το τέλος του 1993). Δεν έχει μόνο την γνώση - διαθέτει και την πυγμή. Χθές διατύπωσε την μόνη συγκροτημένη στρατηγική εξόδου από την κρίση.

Διαβάστε την. Αξίζει τον κόπο.

ΕΔΩ

Υ. Γ. Μου επισημαίνουν ότι και άλλοι εξωκοινοβουλευτικοί πολιτικοί (π. χ. ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος) έχουν εκφράσει ενδιαφέρουσες προτάσεις για το ίδιο θέμα. Ναι αλλά κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ. Και είναι μάλλον απίθανο να αναθέσει καθήκοντα τσάρου της οικονομίας στον Ανδριανόπουλο ή τον Στέφανο Μάνο. (Άλλο αν κάποτε, σε μία στιγμή γενναιοδωρίας, τους είχε καλέσει σε συνεργασία - κάνοντάς με, για πρώτη φορά, να υποστηρίξω δημόσια το ΠΑΣΟΚ). Επιμένω λοιπόν ότι η πιο σοβαρή πρόταση από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ είναι αυτή του Αλέκου Παπαδόπουλου.

H αφέλεια των Κουτόφραγκων

Όταν πριν από καιρό είχα γράψει για την ευπιστία των Γερμανών φοιτητών, που οι Έλληνες συνάδελφοί τους την θεωρούσανε βλακεία, ένας καλός φίλος και παλιός blogger μου θύμισε την άποψη του Ευάγγελου Λεμπέση στο κλασικό πια κείμενό του: «Η τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω». Η θέση του Λεμπέση: η ευπιστία αποτελεί ένδειξη ευφυΐας ενώ η καχυποψία είναι η άμυνα και το καταφύγιο του βλάκα. Παραθέτω δύο αποσπάσματα με την χαρακτηριστική «Ροΐδεια» γραφή του Λεμπέση:


Ὁ βλάξ ὡς πλησιέστερος πρὸς τὸ ζωϊκὸν βασίλειον, ἔχει τὴν ἔνστικτον καχυποψίαν οὕτω ἀνεπτυγμένην, ὥστε ν᾿ ἀδυνατῇ νὰ διαγνώσῃ ἢ νὰ ἐννοήση συλλογισμοὺς καὶ λογικοὺς ὑπολογισμοὺς τοῦ εὐφυοῦς, βασιζομένους ὄχι εἰς τὸ ἔνστικτον ἀλλὰ εἰς τὴν διάνοιαν. Ἄοπλος καὶ ἀνυπεράσπιστος ἔναντι τῶν ψυχρῶν ὑπολογισμῶν τῆς ξένης διανοίας, ἢς ὁ μηχανισμὸς τυγχάνει εἰς αὐτὸν νοητικῶς ἀπροσπέλαστος, μίαν μόνην ἄμυναν διαθέτει, ἀκριβῶς ὅπως τὸ ζῷον καὶ ὁ πρωτόγονος ἄνθρωπος: τὴν ἔνστικτον καχυποψίαν. Οὕτω ἐξηγεῖται καὶ ἡ φυσικὴ καὶ πνευματικὴ κατωτερότης τῶν λαῶν, οἵτινες ἐμπνέονται βασικῶς ὑπὸ τῆς καχυποψίας, ἢν αὐταρέσκως ἐκλαμβάνουν ὡς εὐφυίαν - έναντι τῶν Εὐρωπαίων οἵτινες οὐδεμίαν ἀνάγκην ἔχουν αὐτῆς, ὡς ἀντιλαμβανόμενοι νοητικῶς τὸν κόσμον. Ἐκ τούτων ἐπίσης φαίνεται σαφῶς, ὅτι ἡ καχυποψία καὶ ἡ ἀπότοκος αὐτῆς πονηρία εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετόν της εὐφυίας ὡς πρὸς τὸν ὅλον αὐτῆς ἐκτοπιζομένης πάντοτε ὑπὸ τῆς δευτέρας. Λέγομεν ἀντίθετος μόνον ὡς πρὸς τὸν ρόλον, διότι ἡ διάνοια δὲν εἶναι τί τὸ ἀνεξάρτητον ἢ ἀντίθετόν του ἐνστίκτου, ἀλλὰ τουναντίον ἡ ἀνάπτυξις καὶ ὁ διὰ λογικῶν μέσων πλουτισμὸς αὐτοῦ εἰς τὴν ἀρχικὴν αὐτοῦ πάντοτε κατεύθυνσιν.
...

'Οσον ὑψηλότερον ἐπὶ τῶν βαθμίδων τῆς εὐφυίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ ἵσταται ἐν ἄτομον ἢ εἷς λαός, (οἱ Εὐρωπαῖοι ἐν σχέσει πρὸς τοὺς Ἀνατολίτας) τόσον περισσότερον εὔπιστος εἶναι. Ὁ τελευταῖος τῶν βλακῶν θὰ ἠδύνατο νὰ ἐξαπατήση ἕνα Κὰντ ἢ ἕνα Μπετόβεv καὶ ὁ τελευταῖος τῶν Ἑλλήνων ἕνα Εὐρωπαῖον... Τὸ μειδίαμα τοῦ οἴκτου,τὸ ὁποῖον ρίπτουν οἱ «ἀφελεῖς κουτόφραγκοι», δημιουργοὶ τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ ἐξουσιασταὶ τοῦ κόσμου, ἐπὶ τῶν δυστυχῶν «ἔξυπνών» της Μεσογείου καὶ τῆς Ἀνατολῆς, ἂς εἶναι καὶ ἡ τιμωρία τῶν βλακῶν καὶ διὰ τὴν «θεωρίαν» των ταύτην!

_________________________________________________

Υ. Γ. Πολλοί φίλοι και παλιοί bloggers με παρακινούν να ανοίξω τα σχόλια ώστε το blog να ανακτήσει πάλι την παλιά του αίγλη.

Ξεχνάνε πως τότε ήταν η αρχή του blogging. Λόγω επωνυμίας το nikosdimou και αργότερα η συνέχειά του το doncat μάζεψαν γύρω τους ό,τι καλύτερο (και μετά …ό,τι χειρότερο…) σε κόσμο. Ο συνδυασμός των σχολιαστών αυτών των blog στην αρχική τους φάση ήταν μοναδικός σε ποιότητα, επίπεδο, καλλιέργεια… Έριχνα ένα μικρό σπόρο και φύτρωναν δέντρα πολύ μεγαλύτερα από το δικό μου.

(Αξίζει τον κόπο να ξαναδιαβάσει κανείς τα σχόλια εκείνων των χρόνων. Ανεπανάληπτα!)

Ακριβώς αυτό. Ανεπανάληπτα. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά μόνο σαν φάρσα. Είμαι πέντε χρόνια μεγαλύτερος (στην ηλικία μου μετράνε) έχουν ανοίξει εκατοντάδες καλά blogs, το κλίμα έχει αλλάξει. Χαίρομαι που το doncat εξακολουθεί να έχει μέσο όρο 800 επισκέπτες την ημέρα, παρόλο που δεν ανανεώνεται συχνά. Αλλά ως εκεί. Πρέπει κανείς να ξέρει πότε και πώς να αποχωρήσει.

6 υστερόγραφα στην "Ε"

1. Όταν η πραγματικότητα δεν ταιριάζει με τις απόψεις μας (ή τις ιδεοληψίες μας), τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Την καταργούμε (ή - δημοσιογραφικά είναι το ίδιο - την αποσιωπούμε). Δόγμα Σταλινικό. (Ο Γκαίμπελς ήταν πιο έξυπνος. Την παραποιούσε).

2. Αν ποτέ το MEGA μεταδώσει ότι προσγειώθηκε ο πρώτος Αρειανός στον πλανήτη - δεν γράφουμε: "Προσγειώθηκε ο πρώτος Αρειανός!" αλλά: "Το MEGA μετέδωσε ότι προσγειώθηκε...κλπ - κι εμείς το ψάχνουμε".

3. Όλες οι εκ των υστέρων δικαιολογίες είναι έωλες. Οι αναγνώστες ξέρουν ήδη ότι υπάρχει προσωπική κόντρα.

4. Δεν έχω ξαναδεί σε εφημερίδα γνώμη με την ωμή υπογραφή: "Η Ιδιοκτήτρια" (ή και "Ο Ιδιοκτήτης"). Αλλά και στην "εφημερίδα των συντακτών";.

5. Καμία παραίτηση;

6. ΕΣΗΕΑ υπάρχει;

_____________________________________________________

Νέο άρθρο LiFO ΕΔΩ

Το τέλος της ελευθεροτυπίας;

Όλες οι εφημερίδες την έχουν πρώτη πρωτοσέλιδη είδηση. Η "Ε" όχι μόνο δεν την αναφέρει στην πρώτη σελίδα - αλλά ούτε μέσα, στα ψιλά. Ούτε καν για να την αμφισβητήσει. Η γιάφκα Ύδρας και Αιγίνης 8 δεν υπάρχει για τους αναγνώστες της εφημερίδας.

Θυμάμαι την φράση του Charles Prestwich Scott: Τα σχόλια είναι ελεύθερα - αλλά τα γεγονότα είναι ιερά. (Comments are free but facts are sacred).

Μαντέψτε πού;

Καιρός για μία σύντομη απόδραση.

Από αυτή τη γωνία δεν είχα ποτέ φωτογραφήσει το Μπούρτζι.

Υ. Γ. Την άλλη μέρα: ο μελαγχολικός βασιλεύς Όθων και άλλα στιγμιότυπα από το πάντα ωραίο Ανάπλι.

Ουρανός, ίχνη και δέντρο

Σημερινή φωτογραφική συγκομιδή. Από την βεράντα μου.

Υ. Γ. 15.4. Νέο κείμενο LiFO ΕΔΩ

Lonely bird +

Σκέπτομαι μήπως κάνω το blog ολότελα φωτογραφικό. Πόσα (και ποιά) λόγια θα χρειαζόμουν για να περιγράψω μία κατάσταση σαν την φωτογραφία που έβγαλα σήμερα;

Υ. Γ. Δύο φωτογραφικές παρατηρήσεις: α) ένας μεγάλος φωτογράφος (δεν θυμάμαι ποιος) είχε πει ότι δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις για να βγάλεις καλές φωτογραφίες - θέματα υπάρχουν και γύρω στο σπίτι σου. β) ένας άλλος μεγάλος φωτογράφος (ο Καρτιέ-Μπρεσσόν) είχε διατυπωσει τη θεωρία της "αποφασιστικής στιγμής" που κάνει την καλή φωτογραφία. Εδώ η στιγμή ήταν κλάσμα του δευτερολέπτου. Πριν ένα δευτερόλεπτο το πουλί δεν ήταν εκεί - και με το κλικ πέταξε.

Βέβαια η παρουσία του πουλιού ήταν απλώς το ερέθισμα - η δύναμη είναι στη θέση του, στη σχέση λευκού-πράσινου και δέντρου-πουλιού.

O δύσπιστος Θωμάς

Σήμερα Κυριακή του «άπιστου Θωμά». Που δεν ήταν βέβαια άπιστος, αλλά απλώς δύσπιστος. Λογικός. Ορθολογιστής. Και τελικά δεν έμεινε – πίστεψε στο παράλογο και το θαύμα.

Όσοι με διαβάζουν, ξέρουν ότι αυτή τη μέρα θα ήθελα να γιορτάζω. Του Άγιου της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης. Με τον σεβάσμιο Άγιο Νικόλαο των θαλασσινών δεν έχω καμία σχέση (πέρα από δύο παππούδες) αλλά με τον Θωμά νιώθω συγγένεια. Είναι δυνατόν να βρεθείς μπροστά στο απόλυτο παράδοξο, την μοναδική στην ιστορία ανάσταση εκ νεκρών και να μην το σκεφθείς δύο φορές; Πολλοί ακόμα δεν το έχουν πιστέψει.

Είχα ξεχάσει πάντως την επέτειο. Μου τη θύμισε ένα μήνυμα στο Facebook από νεαρό φίλο στην Ερμούπολη: «Αφορμή για το σημερινό μήνυμα είναι ότι σήμερα είναι Κυριακή του Θωμά και θα ήθελα να σας ευχηθώ χρόνια πολλά με υγεία και δημιουργικά! Έχω την εντύπωση ότι η Κυριακή του Θωμά καταλαμβάνει θέση ονομαστικής εορτής και η 21η Ιουνίου μέρας γενεθλίων!».

Σωστά και τα δύο. Για τα γενέθλιά μου έχω διαλέξει την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου – το όργιο του φωτός.

Όσο για την αμφιβολία, όποιος δεν αμφιβάλλει ας διαβάσει το «Αμφιβολίας Εγκώμιον»



__________________________________________________

Η επάνω εικόνα είναι ο γνωστός τόσο γήινος Θωμάς του Caravaggio και η κάτω ψηφιδωτό της Ραβέννας.

Η Μαρίνα των Βράχων

Κι εγώ είχα κάνει παλιότερα το λάθος, μέχρι που κάποιος μου επεσήμανε το χρονολογικά ασύμβατο. Όμως σήμερα στα «Νέα» διαβάζω κριτική που αφορά το βιογραφικό βιβλίο του Δημήτρη Νικορέτζου για τον Ελύτη. Εκεί αναφέρονται και οι γυναίκες που τον ενέπνευσαν. Ως ηρωίδα του ερωτικού και αισθησιακού ποιήματος «Η Μαρίνα των Βράχων», ο Νικορέτζος στην σελ. 98 του βιβλίου του, κατονομάζει την Μαρίνα Καραγάτση.

Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς γράφτηκε το ποίημα, αλλά πάντως πριν το 1940 όπου δημοσιεύτηκε στην συλλογή «Προσανατολισμοί». Η Μαρίνα Καραγάτση (που πρόπερσι μας έδωσε ένα αριστουργηματικό πεζογράφημα – «Το Ευχαριστημένο») γεννήθηκε το 1936. Όταν δημοσιεύθηκε το ποίημα ήταν 4 ετών.

Πράγματι η Μαρίνα Καραγάτση συνδέθηκε με τον Οδυσσέα Ελύτη, αλλά πολύ αργότερα. Στις φωτογραφίες που παραθέτω (τις τράβηξε ο Ανδρέας Εμπειρίκος), απεικονίζονται στην Άνδρο το 1955. (Η Μαρίνα, 19 ετών). Την ίδια χρονολογία αναφέρει και ο Ελύτης σε σημείωμα του που βρίσκεται στο αρχείο του, στην Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.

Άλλη λοιπόν πρέπει να ήταν η «Μαρίνα των Βράχων». Σίγουρα ο Ελύτης είχε αδυναμία στα νέα κορίτσια – αλλά όχι και σε βρέφη…

Μία ξεχασμένη ιστορία

Πριν από δύο χρόνια – είχα τότε ένα μικρό Renault Twingo Turbo. Το ρεζερβουάρ του χωρούσε 40 λίτρα. Βλέποντας τον δείκτη να κατεβαίνει (όχι όμως τόσο που να ανάψει το φωτάκι της βενζίνας – άρα είχε ακόμα 4-5 λίτρα) πήγα να το φουλάρω. Οποία η έκπληξη όταν είδα ότι η αντλία έδειξε 41,13 λίτρα. Το απαθανάτισα φωτογραφικά. (Με διπλό κλικ στη φωτογραφία βλέπετε καθαρά την ένδειξη).

Διαμαρτυρήθηκα στον πρατηριούχο και την εταιρία, στην Γενική Γραμματεία Καταναλωτή – έχασα ώρες στα τηλέφωνα και τα e-mail. Και φυσικά δεν έγινε τίποτα. Με διαβεβαίωσαν όλοι ότι ο έλεγχος της αντλίας δεν έδειξε αποκλίσεις.

Μάλλον θα ήταν οφθαλμαπάτη. Αλλά και η φωτογραφική μηχανή;

Το μόνο που έκανα είναι να αποφεύγω το συγκεκριμένο πρατήριο. Είπαμε να κλέβει λίγο η αντλία, αλλά όχι και έτσι!

Κάθε χρόνο

Κάθε χρόνο αυτό το θαύμα συντελείται. Η ανάσταση της φύσης. Κάθε χρόνο συναρπάζει, γίνεται είδηση κι ας είναι πιο παλιό από την Ιστορία.