Υστερόγραφα στο Ζάλογγο

Υ. Γ. 1. Μέγας αχός ακούστηκε, πολλά ντουφέκια πέφτουν. Εκατοντάδες μηνύματα και σχόλια σχετικά με τα άρθρα μου υπέρ της Ρεπούση (και της Αλήθειας). Το πιο συμπαθητικό μου το έστειλε η κ. Ο. Μπ. υπερασπιζόμενη την ομορφιά και την αναγκαιότητα των μύθων. Και νιώθω υποχρεωμένος (απέναντι στο θέμα) να παραθέσω εδώ την απάντησή μου:

Φυσικά είναι οι μύθοι και ωραίοι κι αναγκαίοι και χρήσιμοι. Όμως όταν είναι αυθόρμητοι, καθαροί, ποιητικοί μύθοι - και όχι υποβολιμαία προπαγάνδα. Π.χ. η ιστορία του Κρυφού Σχολειού και της Αγίας Λαύρας επινοήθηκαν και διαδόθηκαν από την Εκκλησία τριάντα χρόνια μετά την Επανάσταση – κι αυτό για να ξεπλύνουν τις ιστορικές της ευθύνες που 400 χρόνια στήριζε τους Τούρκους και κυνηγούσε το ελεύθερο πνεύμα. (Μάθετε για τον Μεθόδιο Ανθρακίτη που τόλμησε να διδάξει Νεύτωνα και πέθανε σε μπουντρούμι). Οι Σουλιώτισσες δεν ήταν καν Ελληνίδες, οι άντρες  τους ήταν διάσημοι Αλβανοί κατσικοκλέφτες (γι αυτό τους κυνήγησε ο Αλή Πασάς) και το περιστατικό συνέβη 15 χρόνια πριν την Επανάσταση. Όμως με τον μύθο του Ζαλόγγου τις εντάξαμε στην εθνική παράδοση, ότι «πέθαναν γενναία υπέρ πατρίδος». Ποιας πατρίδος;

Υ. Γ. 2. Έμαθα ότι η κυρία Αρβελέρ «κατακεραύνωσε» τηλεοπτικά την Ρεπούση:  Η διάσημη αυτή πολυθεσίτισσα κυρία (που, από τα πολλά αξιώματα, τα τελευταία 35 χρόνια σπάνια έβρισκε χρόνο να ασχοληθεί με την επιστήμη), ήταν φυσικό να υπερασπιστεί την παράδοση, η οποία την τρέφει.

Σώτη κι εγώ στον Ιανό

Για όσους δεν μπόρεσαν να έρθουν:
http://youtu.be/e1KkT6YiLEg

 

Τεχνολογία και τρίτη ηλικία

Όσο γερνάω, τόσο περισσότερη και καλύτερη τεχνολογία χρειάζομαι. Δεν εννοώ μόνον την ιατρική τεχνολογία που μου μετράει την πίεση, το σάκχαρο, τα λιπίδια. Σίγουρα και αυτή.

Ούτε μόνο την υποστηρικτική τεχνολογία που με βοηθάει να βλέπω (γυαλιά, τεχνητοί φακοί) να μασάω (τεχνητά δόντια, εμφυτεύματα) να ακούω (ακουστικά κλπ.).

Κυρίως εννοώ την τεχνολογία που με συμπληρώνει και με προεκτείνει – αυτή που από χρόνια ονομάζω προεκτατική. Π. χ.: στην ηλικία μου δεν μπορώ να τρέξω ούτε 100 μέτρα. Χρειάζομαι λοιπόν ένα αυτοκίνητο που να κάνει 0-100 σε κάτω από 10 δευτερόλεπτα, για να μου δίνει την ψευδαίσθηση της ταχύτητας. Ένα αυτοκίνητο με γρήγορο και ακριβές τιμόνι, καλά κρατήματα  και φρένα,  να μου δίνει την αίσθηση της ευελιξίας.  Όσο λιγότερο ακμαίος είμαι εγώ, τόσο πιο ακμαίο και ζωντανό θέλω να είναι το κινητικό μου συμπλήρωμα.

Επειδή η μνήμη μου εξασθενεί, χρειάζομαι έναν υπολογιστή με μεγάλη μνήμη και γρήγορη σύνδεση στο Διαδίκτυο, που να μου βρίσκει ότι ψάχνω. Και φυσικά με ένα γρήγορο επεξεργαστή και δυνατή κάρτα οθόνης. Ακόμα ένα έξυπνο κινητό με επίσης ταχύτατο επεξεργαστή, τετραπύρηνο ή και οκταπύρηνο, σε πολλά μεγκαχέρτς και μεγάλη οθόνη, άνετη στο διάβασμα. Δεν θα με χάλαγε και ένα καλό τάμπλετ…

Όσο πιο αδύναμος γίνομαι, τόσο πιο δυνατά εργαλεία απαιτώ. Η τεχνολογία έχει αλλάξει τα γηρατειά. Όχι μόνο έχει παρατείνει την διάρκεια της ζωής, όχι μόνο με την επανάσταση του Βιάγκρα (που σεμνότυφα αποσιωπούμε) έχει επεκτείνει την σεξουαλική δραστηριότητα, αλλά μας δίνει και τα μέσα να νιώθουμε ακμαίοι και δυνατοί, ακόμα κι όταν πια δεν είμαστε.

Οι περισσότεροι υπερήλικες εξαρτώνται απόλυτα από την τεχνολογία των φαρμάκων – χάρις σε αυτά λειτουργούν σωστά καρδιά, νεφρά και στομάχι – να το θυμούνται αυτό οι αντίπαλοι της τεχνολογίας…

Νέος ανεβαίνεις δύο-δύο τις σκάλες, μεγάλος χρειάζεσαι οπωσδήποτε το ασανσέρ. Θέλεις δυνατότερο φως όταν διαβάζεις, θέλεις περισσότερη ζέστη το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι. Όλα αυτά είναι τεχνολογικά επιτεύγματα. Τα θεωρούμε συχνά αυτονόητα – τόσο απλά, όπως το ότι  ανάβει το φως όταν γυρίσουμε τον διακόπτη. Ε! λοιπόν χρειάστηκαν αιώνες μελέτης και έρευνας για να πραγματοποιηθεί αυτό το το κλικ.

Λένε για τους νέους. Όμως οι γέροι χρειάζονται περισσότερο τα τεχνήματα. Αγκαλιά πάνε τεχνολογία και τρίτη ηλικία – να το θυμάστε αυτό!

Η Σώτη Τριανταφύλλου κι εγώ συζητάμε για την τεχνολογία και τους νέους - χθές στον Ιανό. Το κείμενο αυτό το διάβασα εκτός προγράμματος. Φωτογραφίες Π. Αριστοτελίδης.

ΔΥΟ ΣΧΟΛΙΑ

Χθες όταν ανακοινώθηκε το κλείσμο της ΕΡΤ, έγραψα στο Facebook:

Όπως όταν κάποιος πεθάνει θυμόμαστε μόνο τα θετικά έτσι και με την ΕΡΤ. Ξαφνικά σκέφτηκα το Τρίτο Πρόγραμμα, τον "Κόσμο", το "Παρασκήνιο", και ξέχασα όλα αυτά που με ενοχλούσαν και με νευρίαζαν. Βλέποντας πάλι όλους αυτούς, που χρόνια βρίζανε την Δημόσια Τηλεόραση, να την υπερασπίζονται λάβροι, αποστασιοποιήθηκα.
Τελικά κανένα θέμα δεν έχει ούτε μία ούτε δύο πλευρές, αλλά πολλές...

Κι όταν στα σχόλια έπεσε η λέξη «εξυγίανση» πρόσθεσα:

Η "εξυγίανση" το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν μία απεργία διαρκείας από την ΠΟΣΠΕΡΤ και το πράγμα θα κολλούσε εκεί. Επειδή γνωρίζω την ΕΡΤ από μέσα επί 40 χρόνια έχω ζήσει πολλές απόπειρες βελτίωσης που απέτυχαν παταγωδώς. Δεν συμφωνώ βέβαια και με το αυταρχικό κλείσιμο αλλά φοβάμαι πως το πρόβλημα δεν θα λυνόταν εύκολα.

Προσθέτω ότι ίσως (χωρίς να το ξέρει κανείς) είμαι ίσως ο πρώτος που έριξε την ιδέα μιας ριζικής αναδόμησης. Το 1980, ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, μου ζήτησε μία πρόταση για την αναδιάρθρωση και εξυγίανση της ΕΡΤ. Παρεδόθη την 5.8.1980 και δημοσιεύεται στο τέλος του (δυσεύρετου τώρα) βιβλίου μου «Παρακμή και Πτώση της Νέας Δημοκρατίας» (Νεφέλη 1982). Ξαναδιάβασα τις προτάσεις μου και τις βρήκα ενδιαφέρουσες και επίκαιρες, μετά από 33 χρόνια. Φυσικά δεν άλλαξε κάτι, ο Γεώργιος Ράλλης, ευγενέστατος, με ευχαρίστησε στο τηλέφωνο λέγοντας πώς συμφωνεί με τις προτάσεις μου αλλά δυστυχώς για την τηλεόραση δεν μπορεί να γίνει τίποτα...

Υ. Γ. Γιατί Άννα;



Η παλαιά μου φίλη, δημοσιογράφος Άννα Γριμάνη, κρατάει μία στήλη στο περιοδικό «Κ» της Κυριακάτικης Καθημερινής, με τίτλο «Πατριδογνωσία». (Έγινε και τηλεοπτική εκπομπή). Πρόκειται για σύντομες συνεντεύξεις με έλληνες του εξωτερικού για το πώς βλέπουν την σημερινή Ελλάδα.

Την Κυριακή, 9. 6., στην συνέντευξη με τον κ. Γιάννη Βεντίκο, δημοσιεύθηκε μία  ακατανόητη παράγραφος. Την παραθέτω σε φωτογραφία. Προφανώς ο «σύγχρονος ήρωας» είμαι εγώ, και η «Δυστυχία» (σκέτη) είναι το βιβλίο μου: «Η Δυστυχία του να είσαι Έλληνας» μια και το παράθεμα που ακολουθεί είναι κατά λέξιν ο αφορισμός αριθ. 82 του βιβλίου.

Γιατί άραγε η παράλειψη του ονόματός μου, και το κουτσούρεμα του τίτλου; Εκτός από όλα τα άλλα, τα ακατανόητα κείμενα είναι κακή δημοσιογραφία!

___________________________________________________

Y. Γ.  Με email του, ο κ. Γιάννης Βεντίκος με πληροφορεί ότι "Η παράγραφός αυτή μεταφέρθηκε ακριβώς όπως την έστειλα (ηλεκτρονικά)".

Χαίρομαι που η Άννα Γριμάνη είναι αθώα του αίματος. Εξακολουθώ πάντως να πιστεύω πως η παράγραφος είναι δυσνόητη και θα έπρεπε η δημοσιογράφος, ή η σύνταξη να την είχαν διευκρινίσει έστω με έναν αστερίσκο.