Από την άλλη όχθη

«Ο Ρομπέρτο ήταν πραγματικά ανίκητος!». «Αναρωτιέμαι ποιος άλλος επώνυμος θα δηλώσει αντισυστημικός;». «Οι Τζιχαντιστές είναι δημιούργημα της Δύσης». «Το Πανεπιστήμιο πόσο χρειάζεται φύλαξη;». «Δεν ήξερα να χρωστάω και να τα πληρώσω σε εκατό δόσεις!». «Οι Τούρκοι στην Κυπριακή ΑΟΖ». «Το κεφάλι της Σφίγγας δεκατέσσερα μέτρα μακριά από το σώμα». «Ο Λυκούδης και το καθυστερημένο Μετά».

Φράσεις και σχόλια από την επικαιρότητα που περνάνε από το νου μου σαν ταινία – όλα εξίσου σημαντικά ή ασήμαντα, στον ίδιο επίπεδο τόνο. Η πραγματικότητα τρέχει δίπλα μου σαν ποτάμι. Κι εγώ να μην ξέρω πού βρίσκομαι και τι κάνω.

Μία σοβαρή περιπέτεια υγείας είναι σαν φίλτρο που αλλοιώνει την πραγματικότητα. Σχεδόν την ακυρώνει. Για τον άρρωστο που πέρασε για λίγο απέναντι, ο κόσμος είναι διαφορετικός.

Σχεδόν τίποτα από αυτά που απασχολούν τους γύρω του δεν τον αφορά. Έχει τον πόνο του και τον τρόμο του – και το μόνο που τον νοιάζει είναι η επιβίωση. Συσπειρώνεται στον εαυτό του σαν το άρρωστο ζώο στη γωνιά του και γαντζώνεται από τη ζωή.

Για να ξαναγίνει η ζωή αυτονόητη, θα περάσει καιρός. Για να κινείται με ανέμελη σιγουριά, πολύ περισσότερος.

Πολλές ευχές για «σιδερένια» ανάκαμψη, πολλές προτροπές για να επιστρέψω. Αλλά να επιστρέψω πού; Πρέπει, αφού βρω τις δυνάμεις μου, να ξαναβρώ και τη ζωή. Οι γιατροί ισχυρίζονται πως τώρα είμαι καλά. ‘Όμως προς τι; Αν έχω τα μέσα, μου λείπει ο σκοπός.

Ελπίζω και επενδύω στη συνήθεια. Μπορεί να απαλύνει τον τρόμο και να σιδερώσει την αγριάδα.

Και ίσως τότε ξαναγίνω ένας κανονικός άνθρωπος. Δηλαδή, επιλήσμων… 

Η Περσεφόνη πάει… εγώ επιστρέφω

Όταν πριν 11 μέρες έγραφα και δημοσίευα την απόσυρσή μου από την δημοσιογραφία («Καιρός του Σιγάν» http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.blog&id=36866 ) μεγάλωνε μέσα στον εγκέφαλό μου ένα αιμάτωμα, υποσκληρίδιο, από την παλιότερη πτώση μου πριν τρεις εβδομάδες. Δεν το ήξερα γιατί δεν είχε δώσει συμπτώματα, ούτε είχε φανεί στις εξετάσεις. Τέσσερεις μέρες μετά, βέβαια, δεν μπορούσα να πληκτρολογήσω ούτε το όνομά μου.

Το επείγον χειρουργείο πήγε καλά και μετά από τρεις μέρες νοσηλεία γύρισα σπίτι. Αφού μου αφαιρέσουν τα ράμματα θα είμαι απόλυτα εντάξει –  λένε οι γιατροί.

Για μένα αυτή η περιπέτεια – και ιδιαίτερα η πρώτη νύχτα στη Μονάδα – ήταν μία σύντομη επίσκεψη στον Άδη. Είδα το μωσαϊκό της Αμφίπολης με την Περσεφόνη να κατεβαίνει – μάλλον  χαρούμενη – και σκέφθηκα πως μόλις είχα κάνει την αντίθετη διαδρομή.

Δεν ξέρω αν το κρυφό αιμάτωμα επηρέασε την απόφασή μου να αποσυρθώ. Σίγουρα η κούραση που ένιωθα πρέπει να είχε σχέση με αυτό. Και δεν μπορώ να πω αν μετά την αποκατάσταση της υγείας μου, θα θελήσω να επιστρέψω (φυσικά αν με θέλουν ακόμα). Ο χρόνος θα δείξει. Προς το παρόν είμαι μόνο τρομοκρατημένος.

Έβαλα, αντί για φωτογραφία, ένα παλαιικό κέντημα από την Κύπρο που μου χάρισε ο φίλος μου ο Κώστας. Για αισιόδοξο τέλος.

Οι βραχύβιοι σύντροφοι

Χωρίς ανθρώπους έζησα κατά καιρούς, πολύ άνετα. Χωρίς ζώα όχι. Ένα σπίτι χωρίς ζωική συντροφιά είναι κρύο και με αποδιώχνει.

Η σχέση με το ζώο έχει σταθερότητα και σιγουριά που κανένας άνθρωπος δεν θα σου προσφέρει. Επικοινωνείς με καθαρή, τίμια φύση. Όπως γράφει ο Κούντερα, τα ζώα δεν διώχθηκαν από τον Παράδεισο. Είναι πάντα εκεί.

Κανένα ζώο δεν θα σε προδώσει. Ποτέ.



Αγαπώ όλα τα ζώα – αλλά επιλογή μου είναι οι γάτες. Οι σκύλοι είναι καλοί, υπάκουοι, υποτακτικοί. Οι γάτες είναι περήφανες, ελεύθερες αλλά τρυφερές. Δένονται πιο δύσκολα με τον άνθρωπο, αλλά δένονται περισσότερο και αποκλειστικά.

Τρυφερότητα με ελευθερία είναι ο συνδυασμός που ψάχνω και στους ανθρώπους.

Γράφω για να διασκεδάσω τη θλίψη μου. Ο γατούλης που βλέπετε στις φωτογραφίες, δεν υπάρχει πια. Τον κοίμισε ο κτηνίατρος πριν από λίγο. Ήταν αποκλειστικός μου. Φοβισμένος, ως φοβικός με τους άλλους.

 Η μοίρα των βραχύβιων συντρόφων μας. Μέσα σε μία ανθρώπινη ζωή χωράνε πολλά πένθη μικρών φίλων.

Έχω αρκετές ιστορίες με αυτόν – αλλά τώρα θέλω μόνο να τον πενθήσω. Αργότερα, κάποτε, μπορεί να τις διηγηθώ.

Μία συνέντευξη

Με την Ειρήνη Ορφανίδη στο "The Toc":

http://www.thetoc.gr/politismos/article/nikos-dimou-o-poiitis-pou-egrapse-to-par-ola-auta

Κρατάει μόνο ένα τέταρτο...