Το σπίτι μας

Ας γίνουμε λίγο εσωστρεφείς.

Από την έναρξή του (20. 5. 2006), σε αυτό το blog δημοσιεύθηκαν 607 αναρτήσεις και 53,439 σχόλια. (Ας σημειωθεί ότι τα τελευταία αφορούν μόνο στους πρώτους 15 μήνες λειτουργίας και τους τέσσερεις πρόσφατους. Για εννέα σχεδόν χρόνια τα σχόλια ήταν κλειστά).

Από τα σχόλια, 48.028 δημοσιεύθηκαν την πρώτη περίοδο σε 238 ποστ, ήτοι μέσος όρος 201 σχόλια ανά ανάρτηση. (Απόλυτο ρεκόρ: μία για τον Μίκη Θεοδωράκη, που έφτασε τα 783!). 5411 είναι τα σχόλια στην τελευταία περίοδο από την αρχή του 2016 – μέσος όρος 100 ανά ποστ. Ρεκόρ για ένα blog που ανεστήθη εκ νεκρών.

Πιο ενδιαφέρον έχουν οι αναγνώσεις σελίδων. (Pageviews). Συνολικά 1,513,078. Αμφιβάλλω αν τα βιβλία που δημοσιεύω επί 60 χρόνια έχουν διαβαστεί περισσότερο… Αν προσθέσουμε και τα άλλα δικτυακά κείμενα (20 χρόνια ndimou.gr, 7 Lifo + 2 Protagon) σίγουρα όχι.

Και κάτι χαριτωμένο από τα στατιστικά της Google. Μετά τους Έλληνες (που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών) δεύτεροι έρχονται οι …Ουκρανοί! (Προφανώς Έλληνες ή Ελληνόφωνοι εξ Ουκρανίας, μια και τα κείμενα είναι στα Ελληνικά). 852 μας διαβάζουν από Ουκρανία, έναντι 427 από ΗΠΑ, 410 από Κύπρο, 322 από Μεγάλη Βρετανία και 259 από Γερμανία. Υπάρχουν μικρότερα νούμερα από όλη την υφήλιο.

Γιατί όλα αυτά; Διότι χθες ήρθε ένα σχόλιο (από «Ανώνυμο», βέβαια) που έγραφε: «Αυτό το post μπαγιάτεψε». Και είχε το θράσος να το ανεβάσει ακριβώς κάτω από τα φρέσκα και σπαρταριστά σχόλια της Αφροδίτης!

Θεωρητικά ναι, το ποστ ήταν "παλιό". (Έχω κακομάθει τους αναγνώστες μου με το να αλλάζω θέμα σχεδόν κάθε δύο μέρες). Αυτό εδώ είχα πει να το κρατήσω τις Πασχαλινές αργίες, επειδή φανταζόμουν πως ο περισσότερος κόσμος θα έλειπε (και είχα δίκιο). Παρόλα αυτά μάζεψε 150 σχόλια και είχε πάνω από 1600 επισκέπτες.

Πότε «μπαγιατεύει» ένα ποστ; Μετά από δύο τρεις μέρες; Η απάντησή μου είναι: συνήθως ποτέ! Τα δικά μου ποστ δεν είναι ειδήσεις εφημερίδων. Τα θέματα είναι διαχρονικά και γενικού ενδιαφέροντος, άσχετα αν μερικές φορές παίρνουν αφορμή από την επικαιρότητα. Μπαγιατεύει ο έρωτας, ο θάνατος, ο ορθολογισμός, τα οικονομικά συστήματα;

Απόδειξη: κάθε μέρα έρχονται σχόλια για περασμένα ποστ. Και σήμερα το πιο δημοφιλές κείμενο του blog μετά το τελευταίο, είναι ένα του …2007!  Για χρόνια πρώτο σε ανάγνωση ήταν τα «Τριάντα Βιβλία» επίσης του 2007.

Και πιο σημαντικό: για μένα το ποστ είναι κυρίως μία αφορμή για να γίνει διάλογος. Τα σχόλια είναι η ουσία του blog και αυτά (ειδικά στο τελευταίο) είναι φρεσκότατα!

Θεωρητικά το blog είναι δικό μου (δηλαδή του γάτου Don). Αλλά εγώ το βλέπω σαν ομαδική δημιουργία. Για μένα τα σχόλια είναι εξίσου (ή και περισσότερο) σημαντικά από την αρχική ανάρτηση. Γι αυτό άλλωστε έφυγα από το Protagon. Διότι ουσιαστικά κατάργησε τα σχόλια (ακόμα και από τα παλιότερα άρθρα, σβήστηκαν!). 

Δεν με καλύπτει ο μονόλογος. Ίσα-ίσα με γοητεύει αυτή η κοινότητα που δημιουργείται γύρω από το doncat. Γιατί (και αυτό έχει σημασία) οι σχολιαστές δεν είναι περαστικοί και περιστασιακοί. Είναι μέλη της κοινότητας. Σε αυτό διαφέρει από τις περισσότερες αναρτήσεις στο Διαδίκτυο. Και γι αυτό δεν μου χρειάζεται το Facebook. Έχουμε δικό μας σπίτι!

Ας μιλήσουμε λοιπόν μέσα στο blog, για το blog μας. Τι έχει πιο σημασία: η ανάρτηση ή ο διάλογος; Πότε «μπαγιατεύει» ένα θέμα; Πόσο συχνά πρέπει να αλλάζει; (Άλλοι μου είχαν παραπονεθεί ότι ανανεώνω πολύ συχνά και «δεν με προφταίνουν»). Διαβάζετε περισσότερο τα ποστ ή τα σχόλια; (Μερικοί λένε πως διαβάζουν μόνο τα μεν ή τα δε).

Συζητάμε!