Ο λόγος που εγκατέλειψα το Protagon και δραστηριοποίησα το doncat, ήταν τα σχόλια. Χαίρομαι να γράφω – αλλά περισσότερο χαίρομαι να συζητάω. Αυτό είναι και το μεγάλο προτέρημα του Διαδικτύου, ότι μπορείς να έχεις άμεσο και ζωντανό διάλογο. Αλλιώς, επιστρέφεις στα βιβλία.
Ζωντανό διάλογο – αλλά με ποιους; Με φαντάσματα; Και πως μιλάς με κάποιον που δεν ξέρεις αν είναι ο ίδιος που σε ρώτησε πριν, ή ο άλλος που επανήλθε μετά;
Πόσο πιο ζωντανά και υπαρκτά είναι τα πρόσωπα που υπογράφουν! Τι θα ήταν η Αφροδίτη αν υπέγραφε με το σπαστικό Anonymous; Θέλετε να κρύψετε την πραγματική σας ταυτότητα; Κανείς δεν σας υποχρεώνει να την αποκαλύψετε, κανείς εδώ δεν θα σας ζητήσει ΑΔΤ, ΑΦΜ ή ΑΜΚΑ. Φτιάξτε ένα ωραίο Avatar με εικόνα και όνομα (ψευδώνυμο βέβαια – αλλά σταθερά δικό σας) για να κινείστε μέσα στην παρέα μας σαν συγκεκριμένο πρόσωπο.
Εικοσιπέντε χρόνια στο Internet δεν έχω υπογράψει ποτέ ως ανώνυμος. Avatar είχα διάφορα, από τον αγαπημένο μου φιλόσοφο Σέξτο τον Εμπειρικό (sextus) ως τον μακαρίτη γάτο μου τον Ντον (doncat). Στο Twitter είμαι ο realnikosdimou (είχανε κυκλοφορήσει πολλοί πλαστοί) και στο Facebook απλά nikos dimou.
Και μην νομίζετε πως γράφοντας ως ανώνυμος και προσθέτοντας ένα γράμμα ή έναν αριθμό αντί υπογραφής, αποκτάτε ταυτότητα. Μερικοί προσεκτικοί μπορεί να σας ξεχωρίσουν καμία φορά, αλλά η διαδικασία είναι αργή και αβέβαιη.
Δέχομαι την σημασία της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο. Παρόλο που οδηγεί σε καταχρήσεις (στα καθεστώτα όπου ελέγχεται το Ιντερνέτ δεν υπάρχουν τρολ) είναι μία βαλβίδα ελευθερίας για πληροφορίες, καταγγελίες, αποκαλύψεις. Δεν πειράζει που μερικές θα είναι συκοφαντικές ή ψευδείς. Αν κληθώ να διαλέξω ανάμεσα στην ασυδοσία και τον έλεγχο, θα επιλέξω την πρώτη. Η ελευθερία στο Ιντερνέτ είναι μεγάλη κατάκτηση και ένας από τους πυλώνες της είναι η ανωνυμία.
Αλλά αυτά δεν αφορούν εμάς. Εμείς πετύχαμε κάτι ωραίο με αυτό το blog: να φτιάξουμε μία καλή διαδικτυακή παρέα και να συζητάμε θέματα που μας αφορούν. Μέσα στο πλήθος των «zeroκομμεντάδικων» όπως τα ονομάζει ο Harrysmatic (αλήθεια, τι έγινε αυτή η ψυχή; έχει καιρό να γκρινιάξει) και των κουτσομπολικο-ρυπαρών, είναι μία όαση. Ας την κάνουμε ακόμα καλύτερη!
Υ. Γ. Σας προτείνω να επιστρέφετε σε περασμένες αναρτήσεις - σχεδόν σε όλες ο διάλογος συνεχίζεται...
Κι ευχαριστούμε τον Casper που μας δάνεισε την μορφή του!
.
Ξέχασα να ανοίξω αμέσως τα σχόλια. Γι αυτό μεταφερω εδώ ένα σχόλιο που γράφτηκε στο προηγούμενο ποστ - αλλά ταιριάζει περισσότερο εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερί ανωνυμίας:
Το αίσθημα της προσωπικής ταυτότητας είναι πολύ μεγαλύτερη και διαρκέστερη απάτη από το αίσθημα της εθνικής ταυτότητας που τόσο σας ενοχλεί και που στην τελική δεν είναι κάτι περισσότερο από μια περαστική μόδα. Νομίζετε ότι ο Kierkegaard ή ο Pessoa που έγραφαν με δέκα και ογδόντα(!) ψευδώνυμα αντίστοιχα, το έκαναν μόνο και μόνο από λογοτεχνική παραξενιά; Όσο κουραστικό είναι να παριστάνεις τον ευρωπαίο ή τον έλληνα ή το χριστιανό ή τον άντρα, άλλο τόσο ανόητο είναι να παριστάνεις τον ..εαυτό σου!
Ανωνύμου του Αλκοολικού
Μακάρι να είχαμε σχολιαστές της δύναμης του Κίρκεργκωρ ή του Πεσσόα - κι αλλάζανε εκατό προσωπεία...
ΔιαγραφήΜα ακομα και οταν παριστανεις οτι εισαι καποιος αλλος, ο εαυτο σου εισαι. Τον ιδιο σου τον εαυτο δεν μπορεις να τον παριστανεις: ειναι!
ΔιαγραφήΔε σκόπευα να δω δημοσιευμένο εδώ το προηγούμενο σχόλιό μου, επειδή όμως έχω την εντύπωση ότι το 50% τουλάχιστον της αναζωπύρωσης του συγκεκριμένου θέματος, που έχει γίνει αφόρητα βαρετό, σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τον υποκρυπτόμενο, ας πω δυο τρεις ανόρεχτες κουβέντες ακόμη προτού αποχωρήσω οριστικά. Θεωρητικός της ανωνυμίας υπήρξα πολύ προτού αρχίσω να γράφω στο διαδίκτυο. Διάφορα γραπτά μου, επιστημονικού ή λογοτεχνικού χαρακτήρα, κυκλοφορούν ήδη στον οικείο τους χώρο (εκτός κυκλώματος φυσικά εννοείται) είτε τελείως ανώνυμα είτε υπό διάφορα υπαρκτά ονόματα, δεδομένου ότι στα πλαίσια της κοσμοθεωρίας «μου» δεν υφίστανται έννοιες πνευματικής ιδιοκτησίας, λογοκλοπής, πλαστογραφίας κλπ – τέτοιες πρακτικές μάλιστα θα με κολάκευαν κιόλας, αν υποθέσουμε πως είχα τις σχετικές ευαισθησίες. Εν ολίγοις δεν έχω καμία διάθεση να κατέβω από τον απρόσωπο κόσμο των ιδεών για να κλειστώ στο θνητό περίβλημα μιας παγιωμένης ταυτότητας που μοναδικός της σκοπός είναι να παρέχει την ψευδαίσθηση της ασφάλειας πρωτίστως στο υποκείμενο και δευτερευόντως στους γύρω του. Και αν ποτέ «είχατε σχολιαστές της δύναμης του Κίρκεργκωρ ή του Πεσσόα» θα ήσασταν σε (δια)θέση να υποψιαστείτε την ύπαρξή τους τόσο πολύ, όσο και οι σύγχρονοί τους brand name junkies, είτε με ψευδώνυμο είτε και χωρίς.
ΔιαγραφήΑνωνύμου του Αλκοολικού
(η γενική παραπέμπει στο κείμενο και όχι στο συγγραφέα – ονομαστική δεν υπάρχει)
Η ανωνυμία δεν είναι μόνο απόκρυψη ταυτότητας είναι και κοινωνική συστολή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μοναχικός πολυπράγμων καταλαβαίνει.
προσυπογράφω απόλυτα.
Διαγραφήέτερος ανώνυμος ή μάλλον -η
(και που και που και επώνυμη!)
Σεβαστή όμως απόλυτα η ενόχληση.
Ντυνόμαστε λοιπόν και επανερχόμαστε!!
Η επωνυμία είναι, τρόπον τινά δέσμευση, για όποιον, σχετικά νέο, δεν έχει κατασταλάξει, και εμπόδιο, αν θέλει να εξελιχθεί. Ο άπλερος σχολιαστής την χρειάζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντίθετα, η ανωνυμία βοηθάει στον επαναπροσδιορισμό τής ταυτότητας κάποιου. Είναι μία γεύση ελευθερίας, αποτίναξης του ζυγού που επιβάλει η προσδοκία των άλλων να μιλήσεις για εκείνα που αναμένουν από εσένα να πεις σωστά και καλογραμμένα.
Πέρα όμως από αυτά, η όποια ψευδωνυμία όσο και ανωνυμία έχουν τα κίνητρά τους, που μπορεί να ξεκινάνε από την απλή βαριεστημάρα (αφού θέλει χρόνο για να φτιάξει κανείς νέα νικς) έως τη διάθεση για πειραματισμούς τύπου Ανωνύμου τού... Ελληνος ή τού... Αλκοολικού.
Μετά τιμής,
Κάπα
@kapa-skeptikos
Διαγραφή2016-03-17 13:55:23+00:00
> Η επωνυμία είναι, τρόπον τινά δέσμευση, για όποιον, σχετικά νέο, δεν έχει κατασταλάξει, και εμπόδιο, αν θέλει να εξελιχθεί. Ο άπλερος σχολιαστής την χρειάζεται.
Σιγά το εμπόδιο! Αν θέλεις να ξεχαστούν τα πρωτόλειά σου, απλώς αλλάζεις ψευδώνυμο.
Μου φαίνεται ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η διαφορά ανάμεσα σε έναν "Ανώνυμο" και σε κάποιον που υπογράφει με "επίσημο" τρόπο είναι μικρή:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Κυρίως πρόκειται για έναν ψυχολογικό παράγοντα ("επικοινωνία με φαντάσματα") ο οποίος είναι και το κύριο θέμα της ανάρτησής σας. (Σεβαστό βέβαια ότι σας ενοχλεί, όπως γράφετε.)
- Σε εκείνους που σχολιάζουν πιο συχνά, η υπογραφή βοηθάει (τόσο τον μπλόγκερ που φιλοξενεί τα σχόλια όσο και τους επισκέπτες) να αποκτήσουν μια (λίγο) πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το πώς σκέφτεται (ή "ποιος είναι") ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Έτσι η υπογραφή αποτελεί κάτι σαν άγκυρα ή "σημείο προσανατολισμού" για τους άλλους. Αλλά και αυτό το (γνωστικό) όφελος αποδεικνύεται βέβαια μόνο στην περίπτωση εκείνων που δεν περιορίζονται σε περιστασιακά σχόλια.
Η υπογραφή ως "άγκυρα" έχει και κάποια σχέση με τη σημείωσή σας: "Και πως μιλάς με κάποιον που δεν ξέρεις αν είναι ο ίδιος που σε ρώτησε πριν, ή ο άλλος που επανήλθε μετά;" – Σωστά. Ίσως αυτό το καθαρά πρακτικό ζήτημα είναι το πιο σημαντικό επιχείρημα υπέρ της υπογραφής.
- Με την υπογραφή (δηλαδή την εγγραφή sto blogger.com κ.λπ.) μάλλον διευκολύνετε ο εντοπισμός τού γράφοντος σε σχέση με νομικά ζητήματα (λ.χ. συκοφαντικά ή ρατσιστικά σχόλια). Παραδέχομαι όμως ότι στο δικό σας μπλογκ αυτό το θέμα δεν παίζει πραγματικά ρόλο γιατί έτσι κι αλλιώς γίνεται ο έλεγχος των σχολίων εκ μέρους σας πριν από τη δημοσίευσή τους.
Κατά τα άλλα νομίζω πως μια ("επίσημη") υπογραφή ως τέτοια δεν μειώνει την ανωνυμία: Aπ’ ό,τι έχω δει, παραπέμπει συνήθως σε κάποιο προφίλ τού γράφοντος στο blogger.com. Αλλά σε περίπτωση που εκεί (στο προφίλ) δεν υπάρχουν περαιτέρω ουσιαστικά στοιχεία και ούτε ο κάτοχός του έχει αναπτύξει κάποια (βασική) δραστηριότητα στο δικό του μπλογκ – σε τι διαφέρει εκείνος από έναν "ανώνυμο" επισκέπτη; "Φαντάσματα" τότε είναι και οι δύο.
Οι περισσότεροι εστιάζετε στην ταυτότητα - εμένα με ενδιαφέρει η αναγνωρισιμότητα. Να υπάρχει μία συνδετική γραμμή - αλλιώς ο διάλογος παίρνει μορφή χαοτική. Σκεφθείτε ένα θεατρικό έργο που αποτελείται από σκόρπιες τυπωμένες φράσεις χωρίς να υπάρχει κατάλογος ηθοποιών συνομιλητών, ούτε να αποδίδεται η κάθε φράση σε κάποιον. Δεν θα ήταν λίγο εφιαλτικό;
ΔιαγραφήΣτο θέμα της αναγνωρισιμότητας αναφέρεστε με μία μοναδική φράση της ανάρτησής σας – και αυτή τη φράση την έχω παραθέσει ("Και πως μιλάς με κάποιον που ..."). Και παραδέχτηκα μάλιστα ότι "αυτό το καθαρά πρακτικό ζήτημα είναι το πιο σημαντικό επιχείρημα υπέρ της υπογραφής".
ΔιαγραφήΚατά τα άλλα, όμως, κεντρικό θέμα της ανάρτησής σας δεν είναι η ανάγκη συνδετικής γραμμής και αποφυγής χαοτικής κατάστασης στη συζήτηση. Αντίθετα, η ταυτότητα (όχι με την τυπική, αλλά με την ψυχολογική έννοια) είναι το στοιχείο που σας απασχολεί ιδιαίτερα στο κείμενό σας ("Νιώθω σαν να βρίσκομαι σε συγκέντρωση φαντασμάτων.", "Ζωντανό διάλογο – αλλά με ποιους; Με φαντάσματα;", "Πόσο πιο ζωντανά και υπαρκτά είναι τα πρόσωπα που υπογράφουν!" κ.λπ.).
Συνεπώς σε αυτό το θέμα προσπάθησα να απαντήσω (όπως μάλλον και άλλοι).
Έχεις πολύ, παρα πολύ, δίκιο. Το να συζητάς με ένα ανώνυμο πλάσμα που δεν συστίνεται ούτε καν με το επιλεγμένο από τον ίδιο ψευδώνυμο,είναι ιδιαιτέρως αποθαρρυντικό στο να δημιουργηθεί οικειότητα ανάμεσα στους "συνομιλητές" και να εξελιχθεί μια γόνιμη συζήτηση.
ΔιαγραφήΕγώ προσωπικά είχα διαλλέξει όνομα, μπλέχτηκα όμως με το google και τα στοιχεία που μου ζητούσε προκειμένου να με καταχωρήσει, κι έτσι κατέληξα στο anonymous με υπογραφή (Ν). Θα ξαναπροσπαθήσω.
"Σκεφθείτε ένα θεατρικό έργο που αποτελείται από σκόρπιες τυπωμένες φράσεις χωρίς να υπάρχει κατάλογος ηθοποιών συνομιλητών, ούτε να αποδίδεται η κάθε φράση σε κάποιον. Δεν θα ήταν λίγο εφιαλτικό;"
ΔιαγραφήΚι όμως, έχει γραφτεί τέτοιο θεατρικό έργο, όπου η ευθύνη της κατανομής κάθε ατάκας ανατίθεται στον σκηνοθέτη! Δυστυχώς, δεν θυμάμαι ούτε όνομα συγγραφέα ούτε εθνικότητα.
(Η συζήτηση στην παρούσα ανάρτηση μ' έκανε να συνειδητοποιήσω, ακόμη πιο έντονα από όσο μου συμβαίνει σε άλλες, πόσο μα πόσο διαφορετικά σκεπτόμαστε οι άνθρωποι.
Και τι εννοούμε όταν λέμε "εμείς οι άνθρωποι", "εμείς οι Έλληνες", "εμείς οι Αθηναίοι" κλπ κλπ...
To CsLaKoNaS είναι ένα ψιλοχαζούλικο nickname το οποίο όμως αποφάσια να το κρατήσω όσο θα δραστηριοποιούμαι στη blogόσφαιρα ακριβώς γιατί δε μου άρεσε ούτε η ανωνυμία ούτε η αλλαγή ονομάτων. Με ανώνυμους δεν ανοίγω ποτέ κουβέντα σε ξένα ιστολόγια ακόμα και αν μου απευθύνουν το λόγο απαντώντας σε σχόλιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήO Blogger νομίζω πως έχει τη δυνατότητα να μπλοκάρει τους ανώνυμους σχολιαστές. Θα μπόρουσατε να ενεργοποιήσετε το φίλτρο αυτό.
Πράγματι μπορώ να καθορίσω στις αρχικές ρυθμίσεις ποιος γίνεται δεκτός ως σχολιαστής και να αποκλείσω τους ανώνυμους. Φοβήθηκα όμως πως έτσι θα μειωνόταν πολύ ο αριθμός των σχολιαστών - κι όπως φαίνεται είχα δίκιο.
ΔιαγραφήΤι σημαίνει ότι φαίνεται ότι είχατε δίκιο; Έχετε αποκλείσει τους ανώνυμους;
ΔιαγραφήΜα αν είχα αποκλείσει τους ανώνυμους δεν θα βλέπατε κανένα στο blog. Απλώς μετρώντας τώρα πόσοι είναι και πώς υπερασπίζονται την ανωνυμία τους σκέπτομαι πως οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα δέχονταν να θυσιάσουν την ανωνυμία τους.
ΔιαγραφήΣε ό,τι αφορά το blogging η ανωνυμία του διαδυκτίου δρα μακροπρόθεσμα αρνητικά στην ποιτότητα των συζητήσεων. Συγκεντρώνονται πολλά trolls τα οποία εκμεταλεύονται την ανωνυμία για να μη μπορείς να τα φιλτράρεις.
ΔιαγραφήΑπό την άλλη η επωνυμία δρα θετικά επειδή έτσι δομίται μία καθαρή σχέση μεταξύ των χρηστών.
Διαπιστωνω στα σχολια κ.Δημου οτι καποιοι δυσκολευονται να συνδεθουν μεσω καποιου email ή social media profile και αντι να ρωτησουν πως να το κανουν συνεχιζουν αθελα τους την ανωνυμια.
ΔιαγραφήΙσως ειναι και λιγο χαζο ισως και οχι αλλα προτεινω σε ενα απο τα σχολια εντος να επαναλαβετε τα απλα βηματα που πρεπει να γινουν για μια τετοια συνδεση. Μη ξεχνατε οτι πολλοι συμπολιτες μας απεκτησαν ιντερνετ πολυ προσφατα και ακομα μαθαινουν.
Call Ghostbusters!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνεφ..'Ονου Κάνεφ..
τόσο λίγοι anonymous σε αυτό το ποστ...ακόμα κι εγώ σχολίασα -ίσως και για πρώτη φορά- (συνήθως σχολιάζω από το facebook)Επηρεάζεις κ.Δήμου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκιο έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που ακόμα το μπορώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήεμένα με δυσκολεύει το log in αλλά ειναι κατανοητό ότι θα ήταν καλύτερα να διάλεγα όνομα.. οπότε θα έχω το newslts και με αυτο θα υπογράφω από εδώ και πέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μεταφερατε το μπλογκ στο facebook τοτε οχι μονο θα γινονταν περισσοτερα επωνυμα σχολια αλλα θα υπηρχε δυνατοτητα απευθειας επικοινωνιας και συσφιξης σχεσεων μεταξυ σχολιαστων. Σκεφτειτε το...εφοσον μαλιστα η προθεση ειναι να δημιουτρηθει μια κοινοτητα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμοι ή επώνυμοι τι σημασία έχει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζει κανείς πραγματικά κάποιον;
D.
Παράξενο να γυρνάς στην ομίχλη
ΔιαγραφήΗ ζωή είναι μοναξιά
Κανείς δεν γνωρίζει τον άλλον
καθένας είναι μόνος...
Hermann Hesse: "Seltsam im Nebel zu wandern" (πρόχειρη μετάφραση Ν. Δ.).
@Nikos Dimou
Διαγραφή2016-03-18 11:42:25+00:00
> Hermann Hesse: "Seltsam im Nebel zu wandern"
Ανάγνωση.
Το θέμα, αγαπητέ D, που έχεις ωραίο D, όπως το D του κύκλοτρου, του κύκλοτρον -ωραίο το κύκλοτρο, ο τίμιος και ευχάριστος λόγος q/m- δεν ξέρω αν τον αγαπάς- είναι το θέμα: επί κάτι εκατομμύρια χρόνια -τρία ή τέσσερα είναι τα αφιλότημα- δεν ξέρουμε να σκεφτούμε επί της προπαγάνδας (της εκμεταλλεύσεως - και της ασχήμιας και της κατάθλιψης). Και μέσα στην προπαγάνδα: Ιστορίες, ύβρεις, εικόνες, εικονίσματα, φιλοσοφικά συστήματα (που εγώ, ο Φ.Κ., σαν αγιογράφος, τα αγνοώ όλα και σαν συστήματα και σαν φιλοσοφικά - και πολύ το αρέσω αυτό), λέξεις, ο Νεύτωνας σαν τεύτλο, ο Άγιος Χαράλαμπος σαν αναλαμπή, λεξούλες, πορνοφωτογραφίες της εφημερίδας, άγχη, το κύτταρο σαν μύθος, βάρη, ισχυρισμοί, βία - η βία! Η προπαγάνδα είναι βία. Η Νέα Υόρκη να καταπέσει. Στην πραγματικότητα ξέρουμε, μα τον σκύλο, τι πρέπει να κάνουμε. Όταν αρχίσουμε να συγκρίνουμε την φυσιολογική κατάσταση του εαυτού μας, με την Σκέψη και το Πνεύμα και τα επιχειρήματα...εκεί υπάρχει ένα φοβερό γκρέμισμα. Ο ευδιάθετος Καναδάς να σκιστεί σαν παγόβουνο. Γιατί δεν σκίζεται; Ως μηχανές που ζουν και μαθαίνουν, έχουμε ανάγκη μόνον το φυσιολογικό μας μυαλό - μυαλό μας· τις κάμπιες και αγάπη, αλληλεγγύη, κατανόηση, καλοσύνη· και τις άμεσες λύσεις και του ορατού, του απτού κόσμου, των αισθήσεων λύσεις στα αληθινά αληθινά αληθινά (αληθινά;) προβλήματα· τέτοια - αλλά και σεισμό! Και ο σεισμός μας αρέσει! Ο σεισμός είναι της χαράς και της ζωής καραμούζα. Όλα από χέρι καμένα, αλλά όχι από την άποψη του σεισμού καμένα. Η Βοστώνη να γκρεμιστεί στην άβυσσο. Ο σεισμός είναι ερεβομανής, μυστηριώδης. Η Μπάχα Καλιφόρνια να πάει στον αγύριστο και το f/b είναι εξαίσιο. Στο f/b δεν βρέθηκαν τα πρώτα στίγματα ζωής και έγιναν αργότερα κάπως οι αταλάντευτες μεταναστεύσεις και κατέβηκαν ανοδικές φυλές και ανέβηκαν καθοδικά φύλα και ηλεκτρολυτικοί κορμοί και ποτάμια ζωής ολόκληρα και κοινότητες και ποιότητες συζητήσεων και μαχαιροβγάλτες σολωμοί στην άνοδο, που κατεβαίνουν κατά τον ΚΟΚ τα έξυπνα νερά και σήμερα -οι επιστήμονες της τηλεοράσεως και της Ευρωβουλής δηλαδή- μελετάνε και εξομολογούνται στον Κύριο και Θεόν τους, τον Κάστορα του Όρεγκον, στην άνοδο, και κάνουν εν χορώ στην κάθοδο τις μπουρμπουλήθρες του οξυγόνου και λένε: facebook! facebook! και το τεραίν του παραδείσου, όπου θα καλυκομαχούν οι κυνηγοί Σου!
Διαγραφήη χρήση του Anonymous ως ψευδώνυμο δεν έχει να κάνει με την ανωνυμία στο διαδίκτυο, είναι καθαρά τεχνικό θέμα και ρύθμιση στο συγκεκριμένο blog
ΑπάντησηΔιαγραφήτο blogspot είναι απαρχαιωμένη πλατφόρμα και οι περισσότεροι χρήστες δεν έχουν την όρεξη να φτιάχνουν λογαριασμούς που δε θα χρησιμοποιήσουν πουθενά αλλού, οπότε επιλέγουν την πιο εύκολη διαθέσιμη επιλογή που είναι Anonymous (όπως κάνω κι εγώ τώρα)
@Anonymous
ΑπάντησηΔιαγραφή2016-03-18 12:10:17+00:00
> το blogspot είναι απαρχαιωμένη πλατφόρμα και οι περισσότεροι χρήστες δεν έχουν την όρεξη να φτιάχνουν λογαριασμούς που δε θα χρησιμοποιήσουν πουθενά αλλού
Στην πραγματικότητα μπορείτε να διαλέξετε μεταξύ έξι τύπων προφίλ, όπως:
Google Account
WordPress
LiveJournal
Δεν ισχύει ότι ένας λογαριασμός Google «δε θα χρησιμοποιηθεί πουθενά αλλού». Έχετε διεύθυνση ημέιλ @GMail.com ή @GoogleMail.com; Αν ναι, τότε έχετε ήδη τουλάχιστον έναν λογαριασμό Google και μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε άμεσα!
Υπάρχει κάτι νόστιμο. Εγώ θα μιλήσω για εμένα. Πήγα στο ελληνικό σχολείο. Δεν θα πω για τον καιρό μετά το σχολείο. Αλλά: όταν έχω ζήσει μία σχεδόν ήσυχη σχολική ζωή και έχω διαβάσει ήσυχα εκείνα που αγάπησα, όλο το άλλο, δημόσιο και κοινωνικό φαινόμενο, τα λόγια, η τηλεόραση, οι προβληματισμοί, οι Πεσόες και οι Παλαμάδες, τα μίση και οι διαγκωνισμοί, δεν με αγγίζουν. Γιατί δεν με αγγίζουν; Γιατί στάθηκα δημιουργική και γενναία και ελεύθερη εκεί που διάφορα άλλα άτομα προσπαθούσαν να βρουν την θέση τους μέσα στην παράνοια της φήμης της κοινωνίας. Μόνο τα σημαντικά της ζωής δέχομαι να με απασχολούν και γι' αυτά θα αποφασίσω εγώ τι είναι, τι δεν είναι. Δεν είμαι τίποτα ιδιαίτερο. Απλώς έχω ένα κεκτημένο: είμαι κορίτσι ωραίο. Σήμερον απλώς θέλω να πάρω πίσω την πατρίδα μου. Η δουλειά μου είναι εύκολη και καθαρή ως προς το μέρος το δικό μου. Corazon.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω αν κάποιος προτιμά να μην ανοίξει λογαριασμό και φαίνεται σαν anonymous αλλα υπογραφει με ένα διακριτικό (ονομα η ψευδώνυμο) βοηθά λίγο την κατάσταση
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναγράφω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ διαχωρισμός γίνεται μεταξύ ψευδώνυμων και ανώνυμων. ΟΧΙ μεταξύ επώνυμων και ανώνυμων.
Οι μόνοι μη ποινικού ενδιαφέροντος λόγοι που μπορεί κάποιος να επιμένει στην αποκλειστική xρήση ψευδωνύμων καταχωρήσεων είναι:
1. H Στατιστική επεξεργασία και κατηγοριοποίηση των δημοσιεύσεων.
2. H Δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας με την σχολιαστή (υπό συνθήκες).
Το k2825@gmail.com όπως και οι προφανείς παραλλαγές του είναι ήδη δεσμευμένα – ως συνεπής «ανώνυμος» λοιπόν δεν προτίθεμαι να αλλάξω μπλογκο-ταυτότητα επειδή έτσι το επιθυμεί ο οικοδεσπότης.
k2825
Γιατί τέτοιο ύφος; Δεν υποχρέωσα κανένα!
ΔιαγραφήΚαλώς ;-)
ΔιαγραφήΗ στατιστική είναι ξύπνια μούμια. Και οι εφαρμογές της σε πεδία άλλα δεν μοιάζουν στις μαγειρεμένες και αντιεπιστημονικές δημοσκοπήσεις. Εμένα μου αρέσει να διαβάσω την στατιστική και τις πιθανότητες. Εννοώ από τα παλιά ελληνικά βιβλία. Οι πιθανότητες στο διάβασμα απαιτούν μικρότερη προσπάθεια, την ίδια συγκέντρωση, άλγεβρα γυμνασίου, αλλά όποιος διαβάσει θεωρία και λύσει ασκήσεις κερδίζει γαλήνη ηλιόλουστης ημέρας. Το μελάνι που ταιριάζει στις πιθανότητες είναι το πράσινο.
Διαγραφήυπαρχει ο φοβος εκφρασης ακομη και με ενα προφιλ χωρις ονομα και μιλαω εκ μερους μου.ακομη και αν δε λες το ονομα σου,ακομη και τοτε, νιωθεις καχυποψια απεναντι στον ιντερνετικο κοσμο.κρυβεσαι για τα λαθη που τυχον πεις και το φοβο μηπως οι αλλοι απευθυνθουν σε σενα και πρεπει να τους αντιμευωπισεις.εαν γινομαι κατανοητη!!! μαρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία εδώ είσαστε σε προστατευμένο περιβάλλον - κριτική μπορεί να υπάρξει (και την θέλουμε) αλλά όχι προσωπικές επιθέσεις όπως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η προσπάθειά μου είναι να είμαστε φίλοι που συζητάνε - κι έτσι η "καχυποψία απέναντι στον ιντερνετικό κόσμο" εδώ δεν δικαιολογείται. Από εκεί και πέρα, όπως έγραψα και παραπάνω, ο καθένας είναι ελεύθερος να συμμετέχει όπως θέλει...
Διαγραφή@μαρια
Διαγραφή2016-03-18 17:43:04+00:00
> ακομη και αν δε λες το ονομα σου
Που δε χρειάζεται καν να το πεις, απλώς λες ένα οποιοδήποτε όνομα.
> ακομη και τοτε, νιωθεις καχυποψια απεναντι στον ιντερνετικο κοσμο.κρυβεσαι για τα λαθη που τυχον πεις και το φοβο μηπως οι αλλοι απευθυνθουν σε σενα και πρεπει να τους αντιμευωπισεις.
Μα κι ανώνυμα να γράφετε, πάλι άσχημα δεν θα νοιώσετε αν ένα σχόλιό σας λοιδωρηθεί;
Τέλος πάντων, αν γράφετε με το ψευδώνυμο Χ και για οποιονδήποτε λόγο αρχίσετε να μη νοιώθετε άνετα, μπορείτε απλώς ν' αλλάξετε ψευδώνυμο — να γίνετε η Φ, η Ψ, η Ω! Απλούστατον!
για αυτο ειναι κ η πρωτη φορα που συμμετεχω σε ιντερνετικη συζητηση.το blog σας ειναι ενας χωρος οπου μπορω να εκφρασω ελευθερα τις σκεψεις - αποριες μου και να λαβω απαντησεις που χρειαζομαι
Διαγραφήμαρια
Ναι, Μαρία, καταλαβαίνουμε. Αν υπάρχει πάντως κάτι που ποτέ μου δεν κατάλαβα για τον κόσμο του διαδικτύου, είναι το γιατί ο περισσότερος κόσμος εκμεταλλεύεται την ανωνυμία για να βγάλει το χειρότερο εαυτό του, τη στιγμή που του δίνεται μια μοναδική ευκαιρία για να βγάλει τον καλύτερο..
ΔιαγραφήΑνωνύμου του Ανθρώπου
Συμφωνώ. Το θέμα είναι να υπάρχει μια συνέχεια στην κουβέντα, όχι να ξεκινάει κάθε φορά από την αρχή. Να μην γνωρίζεις εάν κάτι είναι αντεπιχείρημα σε κάτι ή πρωτόλεια άποψη, να μην έχεις μια αίσθηση παρέας. Όχι επώνυμης παρέας, αυτό δεν χρειάζεται. Αλλά και όχι να ακούς (μη αναγνωρίσιμες, σκόρπιες) φωνές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ό,τι βγαίνει από την καρδιά και την αναπνοή, οι περισσότεροι, μοδάτοι, γνώστες, παρουσιαστές και παρουσιαζόμενοι, αναλυτές, μεταρρυθμιστές και διαρρυθμιστές, στέκεστε θεόστραβοι. Εμφανίζεστε να πείτε μόνον τον πρόλογον στην έκθεση. Έννοια σου.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο του Yannis H
Διαγραφή"Συμφωνώ. Το θέμα είναι να υπάρχει μια συνέχεια στην κουβέντα, όχι να ξεκινάει κάθε φορά από την αρχή. Να μην γνωρίζεις εάν κάτι είναι αντεπιχείρημα σε κάτι ή πρωτόλεια άποψη, να μην έχεις μια αίσθηση παρέας. Όχι επώνυμης παρέας, αυτό δεν χρειάζεται. Αλλά και όχι να ακούς (μη αναγνωρίσιμες, σκόρπιες) φωνές."
μοιάζει με πρωινό περίπατο του Εφραίμ του σκανδαλιάρη σε πλακόστρωτο και μετά τη βροχή.
Εγώ θα ήθελα, στη θέση της αηδίας που έγραψα, να είχα σημειώσει: "Πρωινός περίπατος του Εφραίμ με παγερή δροσιά στα μαύρα πόδια του και ελάχιστη ανάμνηση βροχούλας. Τα πεύκα αγαπούν και μετοχές και χαρτονόμισμα".
Αντιθέτως μπουρδουκλώθηκα και μίλησα κάπως παρανοϊκά για τον πρόλογο της συναισθηματικής πανούκλας. Δεν πειράζει. Ξέρω τουλάχιστον τι πιστεύω.
Φίλοι σας χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η δεύτερη φορά και γι' αυτό οριστική.
Παρατηρώ με χαρά ότι το blog έχει αρκετούς αξιόλογους πλέον σχολιαστές.
Ανώνυμους - "επωνύμους", δεν έχει σημασία.
Δεν νομίζω όμως ότι έχει να προσφέρει η παρουσία μου κάτι άλλο πλέον εδώ.
Καλό βράδυ και καλή τύχη!
Με αγάπη
D.
Δεν μου πάει η δεύτερη φορά να είναι οριστική.
ΔιαγραφήΣυνήθως είναι η τρίτη (και φαρμακερή).
Γιατί όμως τέτοιες επίσημες διακυρήξεις αποχώρησης;
Δεν έχουμε εδώ μόνιμους ενοίκους.
Να γράφετε όποτε σας κάνει κέφι - μία φορά την εβδομάδα ή το μήνα ή τρεις φορές την ημέρα.
Όσο για το αν έχει προσφέρει η παρουσία σας, αφήστε να το κρίνουμε εμείς.
Εγώ πάντως την θεωρώ θετική.
Dddd. Αφού σε είπα για το ωραίο κύκλοτρον και το ειδικό φορτίο. Δεν σε χαροποιεί η ΑΔΦ έστω; Δεν έχεις αναμνήσεις ωραίες με το μαγνητικό πεδίο;
ΔιαγραφήΚριμα να φευγουν αυτοι που τα σχολια τους ειναι καλογραμμενα, κατανοητα και με ενα πολυ ξεχωριστο υφος.
ΔιαγραφήΚι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
ΑπάντησηΔιαγραφήτούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κ.Κ.
Σωστή η βάση του άρθρου με την υπογραφή ανώνυμος δεν υπάρχει συνέχεια στη παρακολούθηση των σχολίων και δυσκολεύει αφάνταστα ακόμα και αυτούς που παρακολουθούν απλά το ιστολόγιο για τον ιδιοκτήτη ακόμα χειρότερα φαντάζομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όσους θα ήθελαν να μετατρέψουν την ανώνυμη υπογραφή τους σε ψευδώνυμο διατηρώντας την ανωνυμία τους μπορούν από μία σελίδα της google δεν παίζει ρόλο πια είναι αυτή να κάνουν κλικ πάνω δεξιά στις τελείες και στο εικονίδιο του blogger. Αυτό δίνει δύο επιλογές μία να δημιουργήσεις προφίλ με το google+ αν δεν διαθέτεις ήδη θα σου δημιουργήσει ένα με τη διαδικασία και να συνδέσεις αυτό με το blogger αυτή η επιλογή σου συνδέει τα πραγματικά σου στοιχεία με το προφίλ του blogger που δημιουργείς.
Και η δεύτερη η προτιμητέα για την ανωνυμία να επιλέξεις "Δημιουργία ενός περιορισμένου προφίλ blogger"
Αυτό ήταν. Μια διαφορά, κάθε φορά που θα κάνεις σχόλιο σε όλα τα ιστολογία αυτά θα είναι μαζεμένα όλα στο ίδιο ψευδώνυμο μόνο εκεί διαφέρει και ίσως να πειράζει κάποιους.
Τώρα αν μπορεί κάποιος να αλλάξει ψευδώνυμο στη πορεία για να αποκοπεί από το παρελθόν δεν το γνωρίζω, εάν κάποιος γνωρίζει περισσότερα ας γράψει. Ίσως μπορείς να διαθέτεις περισσότερα ψευδώνυμα δεν το γνωρίζω.
Τώρα αν κάτι δεν στέκει από αυτά που γράφω ας επισημανθεί από αναγνώστη για να μη δημιουργηθούν παρανοήσεις.
Ανώνυμος αυτή τη φορά για τις προηγούμενες δεν λέω μπορεί και με ψευδώνυμο...
Όπου ανάγκη η διαδήλωση παύσης, απλώς γίνεται εργατική υποχώρηση: "ο τέντζερης της επανάστασης έχασε το καπάκι/κύλησε από μόνος του και έπεσε στο χαντάκι/στο λάκκο με τους φιλελεύθερους/σαν χριστιανός πρωτάρης/μας έβγαλε στη ζητιανιά ο Μαύρος Καβαλάρης". Δεν ξέρω τον συνθέτη; Αλλά τι να τα κάνω τα παιχνιδίσματα; Πρέπει να ζήσουμε και να χαρούμε. Γι' αυτό δεν καταλαβαίνω τον D. Τι ευχαρίστηση να λέμε: στους ξένους χρωστάμε την οικονομική επιβίωση της πατρίδας - ας μαζέψουμε το σκουπιδάκι και ας είμαστε ευγνώμονες. Ο D. κάνει συγκρίσεις με τον Αποδ. (ε, που δεν διαβάζεται). Δεν καταπίνεται σαν αστείο. Θέλεις αστεία D; Βρίσε. Αλλά βρίσε τον μέσα σου. Ποιος θα το μάθει; (Δεν προσφέρεται για αστεία - είναι της πικρής σάτιρας). Με τις ιδιοτροπίες σας, στο τέλος, θα φοβάμαι να ανοίξω τα σχόλια - μη σας κοιτάξω ίσια και με κεραυνοβολήσετε. Δεν είμαι και τέρας αφοβιάς στης πεθαμένης μου καρδιάς τα μονοπάτια.
ΔιαγραφήΝομίζω ότι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του προηγούμενου κύματος απ' το τωρινό: Τότε αφθονούσαν τα ψευδώνυμα με τα καλαίσθητα avatar. Ακόμα και οι κακόβουλοι είχανε avatar και σταθερό ψευδώνυμο! Πως τον λέγανε εκείνον που τα έχωνε συνεχώς στον ΝΔ και είχε avatar τον Al Bundy; :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή#Ζωντανό διάλογο – αλλά με ποιους; Με φαντάσματα; Και πως μιλάς με κάποιον που δεν ξέρεις αν είναι ο ίδιος που σε ρώτησε πριν, ή ο άλλος που επανήλθε μετά;#
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω πως ο οικοδεσπότης "έδιωξε" κανέναν.
Απορία, αμηχανία, δυσφορία εξέφρασε για το άβολο και κουραστικό ενίοτε της υπόθεσης να συζητάς με κάποιον που μπορεί να έχει μια ρευστή διαρκώς τροποποιούμενη "μορφή".
Συχνά οι ανώνυμοι -τουλάχιστον εδώ- είναι ανάσα ζωηράδας.
Επομένως κι εγω ζητω τον (ή την) D και άλλους "να παραμείνουν εις τα θέσεις των"...
Συμφωνώ απολύτως και με όλη μου την καρδιά για τον D. Σέβομαι τον προβληματισμό του οικοδεσπότη αλλά μου αρέσει και η πρόταση του Solon. Θα προσπαθήσω και διαφορετικά αλλά πρός το παρόν....
ΔιαγραφήΠ.
Βοηθάει το να γνωριζεσαι και in real life... με καποιους από τα πρώτα "Δονκάτεια" blogs γνωριστήκαμε κι από κοντά, ή εστω απο e-mails κι αυτο μονο σε καλο μας βγήκε! Βεβαια τα trolls και οι πολυεπιπεδες παρεξηγησεις πολλαπλασιαστηκαν, οποτε κάπου χαλασε η ιστορια... Δε μπορουμε να τα εχουμε ολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο fb που μερικοι λενε οτι συμβαινουν χειροτερα, παλι ισχυει το ιδιο, αν θες να εχεις 5.000+ φιλους, ε, προφανως την συντριπτικη πλειονοτητα δεν θα την ξερεις κι ειναι αδυνατον να καλλιεργησεις ποιοτικη ιντερνετικη επαφη με ολους. Κι αργα ή γρήγορα αρχίζουν τα block, τα delete, τα screenshots, τα ξεκατινιασματα... Κι εκει ωριμαζεις τελικα και περιοριζεις τους "φιλους" σε αυτους που "ξερεις" με καποιον τροπο) και ηρεμείς.
Ειναι δειγμα της εποχης και της νηπιακης φασης στην οποια βρισκομαστε σε σχεση με την δυνατοτητα επικοινωνιας, σε επιπεδο "παγκοσμιου χωριου" πλεον. Αυτη η "μασκα" του "ανωνυμου" (ή "επωνυμου"-"ανώνυμου") χρησιμοποιειται για να βγαζουμε πολυ ηλιθια / μοχθηρά πραγματα από μέσα μας, αντι να ειναι το εφαλτηριο να πουμε μεγαλες αληθεις και ν΄ακουμπησουμε ψυχες...
Τι να γινει, αυτα ειναι τα μεσα, με τα καλα τους και τα κακα τους, και αν οι πασης φυσης και επιπεδου "ανωνυμοι", προσφερουν και δεν αφαιρουν, so be it... Πού θα πάει, θα μας γινει βίωμα μια στοιχειώδης net-etiquette κάποια στιγμή. Οχι?
manager πάρε με και κάνε με ό,τι θες. Είναι ένα ερωτικό ακρόαμα. Εγώ ακούοντας νιώθω τα εξής: το μελάνι μου και το αρχαιότατο αλλά τόσο φρέσκο χαρτί...τον γαλάζιο καπνό της ξύλινης καρέκλας...το αεράκι από το ξεκρέμαστο παραθυράκι...τα πλακίδια εδάφους στριφογυριστά...τον ήχο από κάτω μου στο χτύπημα των δαχτύλων μου στην ψάθα της καρέκλας...το βρεγμένο πεύκο τελείως σίγουρο από την αβεβαιότητα ριζών και ενέσιμων ριζικών...την πρώτη θέρμη του ήλιου...ένα γλυκό ρόφημα με το ξεφύσημα καπνού μου από το πλυμένο στόμα μου...την πρωινή μοναξιά πριν από την κίτρινη ελπίδα του ήλιου σαν καραβάνι νεκροζώντανου δάσους των δέντρων απέναντι. Κάτω από το ανασηκωμένο χαρτί της σημείωσης μου βρίσκεται ένας κόσμος μισός: καράβια ξύλου παρκαρισμένα σε μπαξέδες και ένα ψημένο, χλιαρό σάντουιτς, οπού περιέχει: ντομάτα - περουβιανή μουστάρδα της ύλης - μία φέτα τυρί διαμοιρασμένη, εύγευστα τοποθετημένη (όταν διαχωριστεί) - ένα καμπαναριό - ένα λουκάνικο κατά μήκος κομμένο, καλοψημένο, βραστό, λίγη κέτσαπ.
ΔιαγραφήΑγαπητέ κύριε Δήμου, έχετε ποτέ σκεφτεί πως η μόνη λύση στο πρόβλημα των προκαταλήψεων που δικαίως ή αδίκως έπονται της αναφοράς και μόνο του ονόματός σας, θα ήταν η αποφασιστική προσχώρησή σας στο στρατόπεδο της ανωνυμίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήI am the walrus
Ποτέ δεν θα έκανα τέτοια δειλία. Έπειτα τι βάρος θα είχε η γνώμη μου - μία μέσα σε χιλιάδες ανώνυμους;
ΔιαγραφήΧα χα, είναι γλυκιά η δόξα κύριε Δήμου (nomen est omen?).. Και μην ξεχνάμε πως η «δειλία» και τα σχετικά είναι πολεμικής προέλευσης μομφή, που δεν έχει – και καλά – θέση σε «πολιτισμένο» περιβάλλον. Άσε που η χρήση της απέναντι σε κάποιον δεδηλωμένο (και νομότυπο) ανώνυμο θα μπορούσε – λέμε τώρα – να χαρακτηριστεί και ως.. δειλία!
ΔιαγραφήI am the walrus
Όχι και δόξα (που όπως είπατε έχει πολλά αρνητικά παρεπόμενα) αλλά υπευθυνότητα. Έχω το θάρρος της γνώμης μου, υπογράφω και δεν κρύβομαι σαν κι εσάς...
ΔιαγραφήΔεν αρνούμαι φυσικά ότι σαν άνθρωπος κι εγώ έχω και τις αδύναμες και τις δειλές στιγμές μου, και μάλιστα με το παραπάνω, ελάχιστη σχέση έχει όμως αυτό με το θέμα μας. Το πρόβλημά μου είναι κυρίως ότι, επειδή αδυνατώ να πω κάτι άλλο από αυτό που θεωρώ αληθινό – και θεωρώ αληθινά τα πιο εξωφρενικά πράγματα – κι έχω και τον τρόπο άμα λάχει να το αποδεικνύω, είναι αναπόφευκτο πως αργά ή γρήγορα θα πληγώσω κάποιον που ταυτίζεται προσωπικά με τις απόψεις του (όλους σχεδόν δηλαδή), κατά κανόνα παρά τη θέλησή μου και μάλιστα εν αγνοία μου. Και προτιμώ να το κάνω σαν απρόσωπη σκιά μάλλον παρά σαν υπαρκτό πρόσωπο που πονάει περισσότερο. Αρκετούς νευρικούς κλονισμούς έχω προκαλέσει σε γνωστούς και φίλους στην καθημερινή μου ζωή που είμαι υποχρεωμένος να χρησιμοποιώ τον κατά κόσμο εαυτό μου ως φερέφωνο της χαοτικής και αντιφατικής συχνά σκέψης μου. Δεν ισχυρίζομαι φυσικά πως η συγκεκριμένη χρήση της ανωνυμίας είναι ο κανόνας στο διαδίκτυο, ούτε καν πως την εφαρμόζω κι εγώ πάντοτε με συνέπεια.. Υπάρχει φυσικά και η πιο ριζική λύση της ιδιωτείας που τελευταία με γοητεύει όλο και περισσότερο. Έως τότε όμως και προς το παρόν..
Διαγραφή..I am the walrus!
Walrus! Δεν πιστεύω λέξη από τις δηλώσεις σου. Πιστεύω κάτι άλλο. Και λέω: αν υπάρχει κάτι άσχημο στην προσωπική ζωή, εξουδετέρωσε το - με βοήθεια και αλληλεγγύη ανθρώπων εκτός δικτύου! Και μην το μεταλλάσσεις απλώς για να το ζεις και για να το μεταφέρεις εδώ - γιατί έτσι το συγκαλύπτεις και παραδίνεσαι ολοκληρωτικά!
ΔιαγραφήI am he
Διαγραφήas you are he
as you are me
and we are all together..
The Beatles, I am the Walrus
Πιο πολύ από την ανωνυμία μου, με ενοχλούν άλλες πράξεις μου: 2. να νιώθω χάλια αλλά να επιμένω να πατάω πλήκτρα και να στέλνω - 1. να ψωνιστώ και να με ψωνίσουν. Συνήθως, όταν φαίνομαι σαν εκτός εαυτού, απλώς συμβαίνει γεγονός πολύ άσχημο στη ζωή μου κατά τη στιγμή. Αλλά, και όταν στραβώνω άσχημα τις σκέψεις και τις λέξεις μου, πάλι το ίδιο άσχημο. Μία φυλακή. Ελπίζω να μη δω από το παράθυρο της φυλακής κανένα αληθινό δυστύχημα - είτε είναι το παράθυρο με κάγκελο στολισμένο είτε είναι παράθυρο ημιανοιγόμενο αλλά πακτωμένο -άρα με περιορισμένη ορατότητα- στο χάραμα της μέρας. Τώρα... αν έγραφα στο M-Word ....= για εμένα... δεν θα αντιμετώπιζα καθόλου μα καθόλου το πρόβλημα της στερημένης ελευθερίας μου σαν φαινόμενο της κοινωνικοποίησης μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖΩΗ 2016
Διαγραφήτούτη η εποχή
της προσωπικής έκφρασης
δεν είναι εποχή
για ζωή
κι άλλα παρόμοια:
σαν πάει κάτι
να
βιωθεί
ομοιάζει
κακέκτυπο
στην πίσω μεριά
ανακυκλωμένου χάρτου
γι’ αυτό και
τα βιώματά μου
είναι τόσο πικραμένα
(και πότε -άλλωστε- δεν ήσαν;)
κι είναι
-προπάντων-
και
τόσο
λίγα
Για την παρα-ποίηση..
I am the walrus!
Είναι κοφτερός ο Εγγονόπουλος δεν είναι walrus; Διδακτικός άμα φτάσει στις αισθήσεις. Η πιο ωραία περίοδος της ζωής του ια ήταν εκείνη που υπόλαβε ως φασίστα τον Εμπειρίκο και τον έβριζε. Καλά του έκανε. Ο Εγγονόπουλος έχει δίκιο. Με την εξύβριση θα γέλασε πολύ. Μεγάλη πίκρα! Και ο κύριος Δήμου είναι διδακτικός. Ερώτηση: γιατί το κάνουν αυτό με τον Ρ; Απάντηση: ποιος Ρ; - οι οπαδοί! - εσύυυυυ κινδυνεύεις από την κατάσταση του οπαδού.
Διαγραφή