Πολύ ήσυχο γατάκι – τόσο που η ιατρός το αποκαλούσε καταθλιπτικό. Αλλά με πανέμορφα διάφανα γαλάζια ματάκια – οπότε η ίδια το ονόμασε Azzuro (Ατζούρο) που ιταλικά θα πει γαλάζιο.
Κάπου πήγαινε και κρυβότανε το Ατζούρο, κι όλο μουτζουρωμένο ήτανε. Το καθάριζα αλλά πάλι τα ίδια. Μέχρι που μία μέρα κατάφερε να μουτζουρωθεί ολόκληρο από την κορφή ως τα νύχια. Και μάλιστα με μία μουτζούρα (φούμο θα ήταν) κολλώδη, λιπαρή και ανθεκτική σε κάθε προσπάθεια καθαρισμού.
Έτσι το μετονόμασα σε Ατζούρο-Μουτζούρω.
Πρέπει να είναι πολύ δυστυχισμένο το Ατζούρο-Μουτζούρο. Οι γάτες θέλουν να είναι πεντακάθαρες και πλένονται συνέχεια με την γλώσσα τους. Αλλά εδώ πώς να πλυθεί που η γλώσσα κολλάει στο φούμο!
Άλλη μία μικρή (πικρή) μοίρα από τον κόσμο των γάτων…
