Το μόνο που με κάνει αισιόδοξο αυτή την εποχή είναι η άλλη πλευρά της κρίσης. Τρέφω μία ελπίδα ότι θα μας αναγκάσει να αλλάξουμε ζωή, να ιεραρχήσουμε πιο σωστά τις προτεραιότητες, να εκσυγχρονίσουμε το κράτος και τους θεσμούς, να απαλλάξουμε την οικονομία από τα βαρίδια και τις αγκυλώσεις. Η πίεση της κρίσης θα μπορούσε να ανατρέψει καταστάσεις παγιωμένες από χρόνια, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά.
Το πρόβλημα όλων των ηγεσιών στην Ελλάδα είναι ότι δεν τολμούν να πάρουν δυσάρεστες αποφάσεις. Ο λαϊκισμός και η διαφθορά διαβρώνουν τα πάντα. Ε – εκεί η κρίση θα μπορούσε να δράσει θεραπευτικά. Και ίσως μετά από χρόνια να την δούμε σαν το πικρό φάρμακο που θεράπευσε την αρρώστια.
(Απάντηση σε έρευνα του "Εθνους").
