Εμείς, οι παλιοί του Internet, που έχουμε κλείσει δύο δεκαετίες στο δίκτυο, (από τα χρόνια του UNIX) θα είχαμε κάθε λόγο να είμαστε ενθουσιασμένοι με τα opengov, την δικτυακή διαβούλευση, την ανοιχτή ψηφιακή διακυβέρνηση, κλπ. Κι όμως από την αρχή ήμασταν οι πιο σκεπτικοί.
Ίσως επειδή ξέραμε ότι δεν αρκεί να δημοσιεύσεις κάτι στο Διαδίκτυο (αυτό είναι το πιο εύκολο) για να αλλάξουν τα πράγματα. Πάρτε παράδειγμα τους γενικούς γραμματείς. Πριν από την δημοσίευση της πρόσκλησης (άρα και πριν από τις εκλογές) έπρεπε να έχει εκπονηθεί ένα πρόγραμμα αξιολόγησης που αυτόματα θα ξεσκαρτάρει τις εκατοντάδες αιτήσεις. Παράλληλα να έχουν εκπαιδευτεί αξιολογητές που θα έκαναν τον τελικό έλεγχο και θα δημιουργούσαν την shortlist των υποψηφίων.
Αντ’ αυτού τι έγινε; Πνίγηκαν μέσα στις αιτήσεις, δεν μπορούσαν να τις αξιολογήσουν και τελικά κατέφυγαν στην πατροπαράδοτη (από την εποχή του Τζουμπέ!) μέθοδο. Προσέλαβαν τους κολλητούς, τους κομματικούς, τους αποτυχημένους βουλευτές και πολιτευτές. Δηλαδή ξεφτίλισαν και το Internet και το opengov.
Η ουσία είναι πως η τεχνολογία από μόνη της δεν αποτελεί πανάκεια – ούτε καν καινοτομία. Επαληθεύεται η παλαιά παροιμία ότι: «τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν κι επιδέξιους κώλους». Όταν το κόμμα βρίσκεται ακόμα στην εποχή του παπουτσή και του πεταλωτή (μιλάω για επαγγέλματα) δεν αρκεί μια γρήγορη πρόσβαση στο Internet για να περάσει στον ψηφιακό αιώνα.
Το σφάλμα αυτό κυριαρχεί στην σύγχρονη Ελλάδα. Αγοράζουμε τα πιο σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα, τα πιο μοντέρνα οπλικά συστήματα και δεν εκπαιδεύουμε χειριστές που να τα γνωρίζουν σε βάθος και να τα αξιοποιούν. Είμαστε τεχνολογικά νεόπλουτοι. Έχω δει φοβερά μηχανήματα σε σπίτια προσφάτως (και συνήθως παρανόμως) πλουτισάντων, που δεν ήξεραν ούτε πως να τα ενεργοποιήσουν.
Έστω – δεν υπάρχει άλλος τρόπος μάθησης και προόδου, από την δοκιμή και το λάθος. Ας δεχθούμε πως έγινε μία αρχή που σε ορισμένα πράγματα θα έχει σίγουρα θετικό αποτέλεσμα (π. χ., η δημοσίευση όλων των αποφάσεων στο Διαδίκτυο). Τα άλλα έπονται. Με τον καιρό έρχονται οι (επι)δεξιότητες...
Το πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε καιρό. Αλλά η σημερινή κυβέρνηση παρά τα ψηφιακά και εκσυγχρονιστικά της, έχει μία αίσθηση χρόνου παλιοκαιρινή, σχεδόν ανατολίτικη. Σε καλό να μας βγει...
