Κάτι που μου λείπει στην Αθήνα. Είναι από όσο ξέρω ή μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς ποτάμι. Ένας ποταμός που κυλάει και διακλαδίζεται μέσα στην πόλη δίνει δροσιά, πράσινο και ποίηση.
Πέρα από το ποτάμι σκεφτείτε τώρα και ένα πάρκο που να αρχίζει από την Πλατεία Συντάγματος και να τελειώνει στην Κηφισιά. Τόσο είναι το μήκος του "Αγγλικού Κήπου" στο Μόναχο. 14 χιλιόμετρα.
Το ποτάμι τον διασχίζει φτιάχνει παραπόταμους και μία μεγάλη λίμνη. Όλα αυτά μέσα την πόλη, ξυστά στα σπίτια.
Το ποτάμι λέγεται Isar και είναι όπως όλα τα γερμανικά ποτάμια (πλην του Ρήνου) θηλυκό. Και θηλυκά αγκαλιάζει την πόλη.
Υπέροχες φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ποτάμια της Αττικής μπαζώθηκαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚηφισσός, Ιλισσός, Ηριδανός
Απέσβετο λάλον ύδωρ...
Οι υπόλοιπες πόλεις των ελλήνων σχεδόν αδιαφορουν για τα ποτάμια τους μεγάλα ή μικρά [πχ. Λάρισα, Τρίκαλα, Φλώρινα, Βέροια, Νάουσα...].Σαν αυτά να μην υπάρχουν.
Η Θεσσαλονίκη είχε ποτάμια. Στις παλιές γκραβούρες βλέπεις ένα πλατύ ποτάμι (τώρα βρωμερός ξεροπόταμος) να διαπερνά τα σφαγεία. Προφανώς γι αυτό τα έχτισαν εκεί, να παίρνει την βρώμα. Στη γειτονιά μου (Ντεπώ) υπήρχε όταν ήμουν μικρός μια γεφυρίτσα που τώρα χάθηκε κάτω από κάποια πολυκατοικία. Αλλά περισσότερο από όλα, το τι υπήρχε πριν καιρό σε ένα μέρος, το δείχνουν τα τοπωνύμια: αυτά αλλάζουν τελευταία. Λοιπόν, Στάση Βρυσάκι (και μάλιστα αρκετές), Στάση Γέφυρα, λένε πολλά για το τι ήταν και πως έγινε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γαλλικός και ο Αξιός ΙΣΩΣ μπορούσαν να λειτουργήσουν όπως οι ποταμοί στον Βορρά - αλλά ανέκαθεν για τη Θεσσαλονίκη ήταν σύνορα, όχι πόλος έλξης. Ποτέ δεν επεκτάθηκε η πόλη προς τα εκεί. Μια υπόθεση: τα κουνούπια.
Έχουμε και στην Αθήνα, τοποθεσία Βατραχονήσι! Σχηματιζόταν ένα νησάκι στον Ιλισσό. Μετά ομώνυμη ταβέρνα, η οποία νομίζω ότι έχει κλείσει. Τώρα μόνο πολυκατοικίες.
ΔιαγραφήΕίναι δύσκολο να συνδυάσεις παραλία και ποτάμι, επειδή συμπίπτουν με εκβολές και είναι δύσκολο. Ακόμα και η Αλεξάνδρεια, μεταξύ Νείλου και Μεσογείου, προτίμησε την Μεσόγειο.
ΔιαγραφήΣωστό. Πάντως στο ΓΑΛΑ (Γαλλικός-Αξιός-Λουδίας-Αλιάκμονας), δεν υπάρχουν χωριά ούτε στις όχθες.
ΔιαγραφήΓκρεμός με σκαλοπάτια. Ποταμάκι μικρό το καλοκαίρι. Κιτρινοπράσινα φύλλα με δέντρα. Καβουράκια. Δύο διαδρομές. Η πιο σύντομη με σκαλοπάτι από θάμνο. Αλλά όταν ανεβαίνουμε γλιτώνουμε πολύ από τα κρυμμένα φίδια και ανοιγόμαστε σαν σύκα στα χρόνια που έρχονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραδεισος και για τους μπανιστιρτζηδες ο Ιζαρ. Θυμαμαι μικρος τους Τουρκους γκασταρμπαιτερ να μαζευονται τα καλοκαιρια με τα κυαλια στις γεφυρες να χαζευουνε τις Γερμανιδες που κανανε ηλιοθεραπεια στις οχθες του ποταμιου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ιζαρ!
ΔιαγραφήΑυτό που βλέπει κανείς μέσα στον σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι είναι μαγικό, και κατά την γνώμη μου το νούμερο ένα αξιοθέατο της Αθήνας, bar none. Επίσης δείχνει ότι όσο καραγκιόζηδες και να είμαστε, μερικά πράγματα επιβιώνουν της καφρίλας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ταξιδεψαν οι φωτο σας ΝΔ. Τα ειχα ερωτευτει τα ποταμια και τα παρκα της δ. Ευρωπης. Και παντα αναρωτιομουνα γιατι στη Λαρισα δεν διναμε καμια σημασια στο ποταμι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα γερμανικά, ναι. Αλλά στα ελληνικά, δεν ξέρω, κάπως δεν μου πάει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί στα Ελληνικά εννοούμε, στον (ποταμό) Ιζαρ. Έχουν δίκιο αυτοί που λένε, ότι ακόμα και όταν σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε με την γλώσσα μας, και το πλούσιο λεξιλόγιο, δεν βοηθάει μόνο την έκφραση αλλά και την σκέψη.
ΔιαγραφήΣτον Ζ. Σαραμάνγκου είχα διαβάσει: "Η ...Θάνατος! [όχι Ο Θάνατος]
ΔιαγραφήΗ ποταμός Ιζαρ λοιπόν γιατί όχι;
> Γιατί στα Ελληνικά εννοούμε, στον (ποταμό) Ιζαρ.
ΔιαγραφήΧμ, και στα Γερμανικά ή λέξη «ποταμός» είναι αρσενικού γένους (der Fluss).
Warum ist der Rhein männlich und die Elbe weiblich?
Von 72 deutschen Flüssen mit einer Länge von mehr als hundert Kilometern sind lediglich acht männlich, nämlich der Rhein, der Main, der Inn, der Neckar, der Lech, der Kocher, der Regen und der Rhin.
Αρσενικού γένους είναι μόνο οκτώ στα εβδομήντα δύο γερμανικά ποτάμια μήκους άνω των εκατό χιλιομέτρων.
Πραγματι ειναι τραγικο που εχουμε μπαζωσει τα ποταμια της Αθηνας, ως και τον Κηφισο καναμε βουρκο, οταν εχει νερο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μόνο ότι ομορφαίνει μιά πόλη το ποτάμι, είναι και ότι δημιουργείται ένας άλλος κόσμος γύρω από αυτό. Καράβια που πάνε κι'έρχονται, τα μικρά φράγματα (ecluses), οι περιπατητές στις όχθες του ποταμού, τα ποταμόπλοια που έχουν μετατραπεί σε πλωτά σπίτια. Από παιδί λάτρευα όλο αυτό το σκηνικό. Και βέβαια οι γέφυρες. Μπορεί κανείς να γράψει βιβλίο γι'αυτές. (μήπως έχει γράψει ο οικοδεσπότης μας και δεν το ξέρω;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ελλάδα τα περισσότερα ποτάμια μαζευουν κουνούπια το καλοκαίρι, γι' αυτο τα χωριά τα αποφεύγουν. Αυτα που ξεραινονται το καλοκαίρι, ποταμια δεν τα λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο συμφωνώ μ' αυτό που είχατε γράψει κ. Δήμου, ότι αν σας τύχαινε το τζόκερ θα θέλατε να ζήσετε στο Μόναχο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧ. Ρ.
Απέναντι στο Τζιμπουτί του Καββαδία. Τηλέφωνα, αεροπλάνα, σοφοί, αλλά η πείνα πείνα και ο πόλεμος πόλεμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το γαλάζιο νερό ήταν το μεγαλύτερο λάθος του Johann Bernoulli.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μία μεσόγεια πόλη μιά λίμνη η ένας ποταμός (και όχι ένα ρέμα η ένα ρυάκι) προσθέτει ομορφιά. Αλλά σε παράλιες πόλεις όπως η Αθήνα καιΘεσσαλονίκη, η θάλασσα δεν συγκρίνεται εαν αναδειχτεί όπως έχει γίνει με τη νέα παραλία στη Θεσσαλονίκη.Επομένως δεν υπάρχει λόγος να ζηλεύουμε η να μιμούμαστε τους άλλους αρκεί να τονίσουμε τα δικά μας ιδιαίτερα στοιχεία
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμμία σχέση. Το ποτάμι είναι ΜΕΣΑ στην πόλη. Περνάει ανάμεσα στα σπίτια, τροφοδοτεί το πράσινο των κήπων, γίνεται κομμάτι της καθημερινότητας. Η Θάλασσα είναι έξω από την πόλη - το όριό της. Μόνο στην Βενετία η θάλασσα λειτουργεί σαν ποτάμι.
ΔιαγραφήΜετά τη νοσταλγία ποταμών θα γραφεί και ένα ποίημα για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Οι λόγιοι Έλληνες, τα διαπλασόπουλα, θα συγκινηθούν. Θα εξαλείψουν την αισχρότητα του Κυβερνήτη: "Με στίχους του Καρυωτάκη από το ποίημα «Τελευταίο Ταξίδι» της συλλογής «Ελεγεία και Σάτιρες» επέλεξε να τιμήσει τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ο Αλέξης Τσίπρας. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφιέρωσε τους δύο πρώτους στίχους στον αδικοχαμένο Αλέξη: Καλό ταξίδι αλαργινό καράβι μου, στου απείρου και της νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα". Εγώ θα φορολογηθώ για να φτιάξουν στην Αθήνα ποτάμι οι εργολάβοι των Κυβερνητών; Τι με ενδιαφέρει εμένα η πρωτεύτουσα της φαυλότητας; Να καταπέσει και να γκρεμοτσακιστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβλεπα επόμενο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν απειλούνται με εξαφάνιση πλέον τα πάντα - Δυσάρεστα νέα για τους γορίλες της Ανατολικής Αφρικής
αλλά δεν ήταν φανερός όλος ο τίτλος και ήταν φανερός μόνο μέχρι
Δεν απειλούνται με εξαφάνιση πλέον τα πάντα - Δυσάρεστα
και νόμισα σαν ευχάριστη είδηση ότι τα πάντα ήταν το όλον που δεν απειλείται πλέον και ότι τα δυσάρεστα θα αφορούσαν κάτι ασήμαντο και χάρηκα. Αλλά το σκέφτηκα ξανά και πάτησα και είδα καθαρά τις νέες πετρελαιοκηλίδες.
Φαντάζομαι ξένον επισκέπτη του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης που, έχοντας θαυμάσει τ' αγάλματά τους, ματαίως αναζητεί τους ποταμούς στη σημερινή πόλη.
ΑπάντησηΔιαγραφή