Βρες κάποιο κόμμα να σε στηρίξει...

 αυτό μάλλον δεν είναι κομματόσκυλο

Το 1992 είχα ξεκινήσει μία νέα τηλεοπτική εκπομπή. Τίτλος: «Περιπέτειες Ιδεών». Ήταν μία εξωτερική παραγωγή (παραγωγός Κώστας Κατσάρης) για λογαριασμό της ΕΤ1. Μερικοί μπορεί να την θυμούνται – μία εκπομπή διαλόγου, με τέσσερεις συνήθως προσκεκλημένους και ένα, κάθε φορά, κεντρικό θέμα.

Η εκπομπή πήγαινε πολύ καλά αν κρίνει κανείς από τις τηλεκριτικές, που ήταν όλες ευνοϊκές αλλά και την τηλεθέαση που ήταν εντυπωσιακή για μία εκπομπή «κουλτούρας». Το συνάφι αποκαλούσε αυτές τις εκπομπές «0,5%» διότι τόσο ήταν το ποσοστό του κοινού που τις παρακολουθούσε. Εδώ όμως, ενώ παραλαμβάναμε 1,5% από το Δελτίο Ειδήσεων, το ανεβάζαμε στο 3 με 4. Μία φορά μάλιστα πιάσαμε 5,5% ποσοστό ανήκουστο για κρατικό κανάλι.

Όμως υπήρχαν και οι ενοχλημένοι. Εκδότης ημερήσιας εφημερίδας είχε χολωθεί διότι κάλεσα στην εκπομπή έναν «εχθρό» του με τον οποίο ήταν στα δικαστήρια. Με προειδοποίησε τηλεφωνικά να μην το κάνω – πράγμα που είχε βέβαια το αντίθετο αποτέλεσμα. Οπότε, ξεκίνησε αγώνα εναντίον μου και της εκπομπής, γράφοντας τερατολογίες (π.χ. ότι η αμοιβή μου ήταν σκανδαλώδης, ή ότι καλούσα ανυπόληπτα πρόσωπα).

Διευθυντής τηλεοράσεως ήταν ένας καλός παλαιός δημοσιογράφος τον οποίο γνώριζα από την θητεία μου στο «Βήμα». Με κάλεσε στο γραφείο του. «Τι θα κάνουμε με την εκπομπή;» με ρώτησε. «Μια χαρά πάει» απάντησα «καλές κριτικές, υψηλή τηλεθέαση…». «Ποιος τους χέζει τους τηλεθεατές!» ήταν η κοφτή του αντίδραση. «Εδώ είναι δημόσια τηλεόραση. Βρες κάποιο κόμμα να σε στηρίξει!».

Μου εξήγησε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ απαρτιζόταν από εκπροσώπους όλων των κομμάτων σε αναλογία με την εκλογική τους δύναμη. (Τότε κυβερνούσε η Ν. Δ.). Το κάθε κόμμα στήριζε δικούς του ανθρώπους. Οι επιθέσεις του εκδότη είχαν ενοχλήσει το Δ. Σ. αλλά κανένα κόμμα δεν με υποστήριζε. «Δεν έχει σημασία ποιο κόμμα θα βρεις – αλλά κάπου πρέπει να ακουμπήσεις».

Δεν είχα σχέση με κανένα κόμμα. Παρόλο που είχε ανανεωθεί το συμβόλαιό μου για 13 νέες εκπομπές άρχισε ένας ανελέητος πόλεμος (απροειδοποίητα την μεταδίδαν πότε τα μεσάνυχτα και πότε στις έξη το απόγευμα, εκθέτοντάς με στους προσκεκλημένους και τους τηλεθεατές). Αναγκάστηκα να παραιτηθώ.

Ήταν η δεύτερη παραίτησή μου από κρατικό κανάλι. Η πρώτη ήταν επί ΠΑΣΟΚ από τους «Διαλόγους» το 1987. (Εκεί είχε προκύψει θέμα λογοκρισίας).

Μου έμεινε η φράση: «Βρες κάποιο κόμμα να σε στηρίξει». Την θυμήθηκα πάλι τώρα, που τόση συζήτηση γίνεται για κομματικούς διορισμούς…