Ο Τζων Αλιβιζάτος, έφυγε χθες, διακριτικά, όπως έζησε.
Στις 9 Ιουλίου 2006, σε αυτό το blog, είχα αναρτήσει ένα post με τίτλο "4 σοφοί άνθρωποι". Ήταν δεύτερος στη σειρά. Έγραφα:
Τζων Αλιβιζάτος: Ο ευπατρίδης επιστήμων. Ένας γιατρός από αυτούς που μόνο στα βιβλία συναντάμε. Από μεγάλη Κεφαλλονίτικη ράτσα, που έβγαλε δεκάδες καθηγητές, επιστήμονες, ακαδημαϊκούς. Απόγονος και κληρονόμος των δημιουργών της «Πολυκλινικής Αθηνών» την οποία χάρισε στο Κράτος. Πρωτοπόρος στην ενδοκρινολογία και την διαβητολογία, άνοιξε δρόμους για τους νεότερους. Και σήμερα ακόμα εξακολουθεί να διατηρεί την αθωότητα και την περιέργεια ενός μικρού παιδιού. Κάθε φορά που τον συναντάω θέλει να του εξηγήσω κάποια νέα τεχνολογία. Και κάθε φορά θαυμάζω την ευγένεια και την διακριτικότητα ενός επώνυμου που ζει ανώνυμα.
Οι πρωτοβουλίες που πήρε, οι άνθρωποι που ανέδειξε, οι επιστημονικοί θεσμοί που ίδρυσε, ήταν δεκάδες. Ήταν τόσο σεμνός, που ακόμα και οι στενοί συνεργάτες του δεν γνώριζαν το βιογραφικό του. Με έκπληξη ανακάλυπτες πόσα πράγματα είχε κάνει, πόσο είχε προσφέρει στο σύνολο. Στον ιατρικό κόσμο το όνομά του σήμερα είναι συνώνυμο του ήθους.
Έζησε ωραία και πέθανε ανώδυνα. Πενήντα χρόνια είμασταν φίλοι.
Τζων, αναπαύσου εν ειρήνη. Όσοι σε γνώρισαν δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ.
