Ως εδώ καλά τα πήγαμε με τον ΟΤΕ. Από τους πρώτους συνδρομητές της ΟΤΕΝΕΤ με ταχύτητες χελώνας (14.400bps) αναβαθμίστηκα αργότερα σε ISDN 128K και μετά σε ADSL ανεβάζοντας συνεχώς την ταχύτητα μόλις γινόταν διαθέσιμη. Δεύτερη σύνδεση στα Κιούρκα κι αυτή πέρασε από τα Kbps στα Mbps.
Όλα αυτά καλά μέχρι την περασμένη Κυριακή. Η καταιγίδα που σάρωσε την Αττική μας στέρησε όλες τις τηλεφωνικές γραμμές του σπιτιού και την DSL. Μετά από τηλεφωνήματα στις βλάβες η σύνδεση του Διαδικτύου αποκαταστάθηκε σε 24 ώρες (οι άλλες μετά δύο ημέρες). Μόλις όμως ήρθαν οι φωνητικές γραμμές χάθηκε πάλι η DSL. Τηλεφωνήματα κλπ την ξανάφεραν σε μερικές ώρες για να ξαναχαθεί το Σαββατο μεσημέρι.
Έκτοτε δεν υπάρχει Διαδίκτυο και οι βλάβες (Σαββατοκύριακα 8-2!) απαντάνε το στερεότυπο: «σε δύο εργάσιμες ημέρες». Διαμαρτύρομαι ότι η σύνδεση είναι επαγγελματική και το μόνο που εισπράττω είναι ότι: «θα το δώσουμε ως επείγον».
Τρεις διακοπές σε μία εβδομάδα είναι πολλές. Ο δεκαπενταετής γάμος μου με τον ΟΤΕ απειλείται με διαζύγιο. Ανακαλύπτω πάλι ότι μου είναι πολύ δύσκολο να ζήσω χωρίς Internet. Οι συνδέσεις με κινητή τηλεφωνία (που χρησιμοποιώ στα ταξίδια) είναι άχρηστες στο σπίτι μου. Μένω στην καρδιά του Παλιού Ψυχικού και σε αυτή την υποβαθμισμένη περιοχή της Αττικής η κάλυψη των εταιριών κινητής τηλεφωνίας είναι ανύπαρκτη. Ίσα-ίσα αρκεί (κι όχι πάντα) για τηλεφώνημα – αλλά για data πέφτει στο GPRS και καλό ξημέρωμα!
Γράφω τώρα από τα Κιούρκα όπου ευτυχώς η σύνδεση (να χτυπήσω ξύλο) είναι υγιής. Και είμαι σε αναζήτηση εναλλακτικών μέσων...
_______________________________________
Υ. Γ. Μετά από 24 ώρες απουσίας το conn-X επανήλθε. Ας ελπίσουμε ότι τώρα θα μείνει. Τελικά είναι ο ομφάλιος λώρος που με συνδέει με τον κόσμο...
