Το «Χριστός Ανέστη» σας το είπαν σίγουρα πολλοί από χθες το βράδυ. Είθισται να γίνεται αυτό κάθε Πάσχα. (Την δική μας ανάσταση μας την υπόσχονται συνεχώς, αλλά την περιμένουμε ακόμα).
Όμως πέρυσι όλη την χρονιά γιορτάσαμε τα διακόσια χρόνια από
την Ελληνική Επανάσταση. Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν αλλά νομίζω πως
ξεχάσαμε τον Αρχηγό της και το πρώτο και
επιφανέστερό της θύμα. Τον Αλέξανδρο Υψηλάντη – και ολόκληρη την οικογένεια των
Υψηλάντη που τα έδωσε όλα για τον Αγώνα. Αν ο Αλέξανδρος υπήρξε ο πρώτος αρχηγός
της, ο Δημήτριος, ο νεότερος από τα αδέλφια, πολέμησε στην τελευταία και
νικηφόρα μάχη του Αγώνα – την μάχη της Πέτρας – κλείνοντας τον κύκλο της
προσφοράς.
Την απουσία των Υψηλάντη ήρθε φέτος να καλύψει μία εξαίσια
έκδοση, η ωραιότερη από όσες κυκλοφόρησαν για το 21. Σε ένα μαύρο κουτί ντυμένο
με πανί – στο κέντρο του μία φωτογραφία του Αλέξανδρου Υψηλάντη – περιέχεται ένα
βιβλίο 441 σελίδων και βάρους σχεδόν 3 κιλών που περιέχει εκατοντάδες υπέροχες
φωτογραφίες οι οποίες ζωντανεύουν όλο τον κόσμο όπου έζησαν οι ήρωές του. Η
Μολδοβλαχία υπήρξε μία πατρίδα του Ελληνισμού. Από τους αρχαιότατους χρόνους
στις όχθες του Δούναβη ζούσαν έλληνες. Έλληνες ήταν και αυτοί που έφεραν την
αρχαία Ελληνική σκέψη και αργότερα τον Χριστιανισμό στην περιοχή.
Δημιουργός αυτού του βιβλίου είναι μία ήδη γνωστή και
καταξιωμένη φωτογράφος, η κυρία Δήμητρα Στασινοπούλου, για την οποία η περιοχή
αυτή είναι μία δεύτερη πατρίδα.
Αφού γύρισε την Ινδία, το Bhutan, την Νέα Καληδονία, την Κίνα, Παπούα Νέα Γουινέα, Burma και
δεν ξέρω πόσες άλλες χώρες και τις αποτύπωσε σε υπέροχα βιβλία, τώρα επανήλθε
στον τόπο της.
Δυστυχώς αυτό το βιβλίο δεν πωλείται. Είναι χορηγία μιας
μεγάλης ρουμανικής φαρμακευτικής εταιρίας (Imedica S.A.) έχει τυπωθεί σε σχετικά περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και
δωρίζεται – ελπίζω στους σωστούς ανθρώπους. Οι υπόλοιποι όμως μπορούν να το
δουν ολόκληρο δωρεάν στο Διαδίκτυο στην διεύθυνση:
https://www.yumpu.com/xx/embed/view/8ixCt2gDBa1opy3H
Πέρα από σπουδαία φωτογράφος η Δήμητρα Στασινοπούλου στο
βιβλίο αυτό αποδεικνύεται και συγγραφέας. Παλιά μιλούσε μόνο με εικόνες. Τώρα
τις σχολιάζει και πληροφορεί πολύ γλαφυρά.
Και ένας θάνατος.
Έφυγε αυτές τις μέρες ένας επιστήθιος φίλος με τον οποίο μας
συνδέανε από το σχολείο 75 χρόνια
διαλόγου …και ρήξης. Ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος που έφτασε να γίνει καθηγητής
στο London School of Economics
(το γνωστό LSE) σύμβουλος του
Ανδρέα Παπανδρέου και Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Γι αυτόν θα γράψω την επόμενη
Κυριακή.
Πρόκειται για τον Γιώργο Κατηφόρη. Δεν μπόρεσα να πάω στην
κηδεία του, την Μεγάλη Δευτέρα, γιατί είμαι καθηλωμένος με Covid (ευτυχώς προς το παρόν ελαφράς
μορφής) που τον έφεραν (άκουσον – άκουσον!) τα ανηψάκια μου από την Νέα Ζηλανδία!
Δυστυχώς πεθαίνουν συνεχώς άνθρωποι και ανάμεσά τους φίλοι αγαπημένοι που εκτός από την προσωπική σχέση τους μαζί μας, λείπουν και από την κοινωνία μας. Για τον Γιώργο Κατηφόρη με τον οποίο είχαμε μία φιλία και ένα διάλογο που θα μπορούσε να κρατήσει μία αιωνιότητα, θα αφιερώσω ένα από τα προσεχή μου κείμενα στο μπλογκ. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω.
