ΕΜΠΑΘΕΙΑ;

Σήμερα, 8.30 το πρωί, στο Ψυχικό. Αλίμονο στους πρόσφυγες!

«Κύριε Δήμου,

Η εμπάθεια με το Σύριζα είναι εμφανής. Για δεκαετίες φαγοπότι από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν γράψατε τίποτα. Ακόμη χειρότερα όμως, μέχρι δύο χρόνια πριν γράφατε πόσο κακοί τεμπέληδες είναι όλοι οι Έλληνες, για αυτό πληρώνουμε τώρα.

Τώρα ξαφνικά, για όλα φταίει το σύριζα. Και καλά όλοι οι μωροί που πίστεψαν ότι θα σκιστούν τα μνημόνια, αυτοί που αναζητούν σωτήρα από αυτούς που μας κατέστρεψαν, τί είναι; Α σωστά, τότε φταίνε οι πολίτες... Μύλος».

Σχόλιο του Marios Geo στην προηγούμενη ανάρτηση. Ένα σχόλιο που χρειάζεται μία εκτενέστερη απάντηση.

Θα προσπεράσω γρήγορα το προσωπικό στοιχείο – που όμως είναι αναγκαίο. Με ενδιαφέρει περισσότερο η ουσία: το πότε η κριτική ονομάζεται εμπάθεια.

Επί προσωπικού: το 1981 κόπηκα από την ΕΡΤ από το ΠΑΣΟΚ ως δεξιός. Το 1982 αναγκάστηκα να αποχωρήσω από τα «Επίκαιρα» ως αριστερός. Το 1987 με έκοψε από την ΕΡΤ πάλι το ΠΑΣΟΚ και το 1993 η Ν. Δ. Επίσης αναγκάστηκα σε αποχώρηση από το πασοκικό ΒΗΜΑ το 1987 (λόγω Κουτσόγιωργα) και από την Καθημερινή  δύο φορές το 89 και το 96.

Άποψη διευθυντή της ΕΡΤ: «Βρες κάποιο κόμμα να σε στηρίξει. Όλα σε πολεμάνε!».

Άποψη εκδότη εφημερίδας: «Είσαι η καλύτερη πέννα στην Ελλάδα – αλλά δεν μπορεί κανείς να σε εμπιστευθεί: γράφεις ό,τι σου κατέβει».

                                                       *   

Και τώρα ο χθεσινός σχολιογράφος του μπλογκ: «Για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν γράψατε τίποτα». 

40 χρόνια κριτική έγιναν «τίποτα». Ή πολύ νέος είναι, ή δεν έχει ενημερωθεί.

Κι όμως εγώ έγραφα πάντα εναντίον ενός κόμματος: αυτού που ασκούσε εξουσία.

Και γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια δημοσιογραφώ μόνο στο Διαδίκτυο; Γιατί μόνον εκεί δεν υπάρχει λογοκρισία.

Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον υποδέχθηκα με ευμενή σχόλια, στέλνοντας «ανοιχτές επιστολές» στον Αλέξη Τσίπρα, καλώντας τον να μεταμορφωθεί από χαρισματικός δημαγωγός σε υπεύθυνο ηγέτη. (Όλα τα κείμενα υπάρχουν στο ndimou.gr).

Φταίω εγώ αν ο ΣΥΡΙΖΑ (και ο Αλέξης) τα κάνανε θάλασσα; Και είναι «εμπάθεια» η τεκμηριωμένη κριτική;

Αλλά ο χαρακτηρισμός «εμπάθεια» είναι πολύ βολικός. Δεν φταίνε οι κυβερνώντες, φταίει ο σχολιαστής τους. Που πάσχει από το ψυχικό νόσημα της εμπάθειας. Δεν είναι αντικειμενικό το πρόβλημα – είναι υποκειμενικό. Δώστε του ένα λεξοτανίλ…