Η πιο ωραία εικόνα: ένα παιδάκι που επιτίθεται
σε πακέτα – που ανοίγει τα δώρα του!
Η πιο ενθουσιαστική επινόηση του ανθρώπου: το δώρο!
Η πιο καταθλιπτική κατάσταση: όταν δεν υπάρχει
τίποτα να δωρίσεις!
(Θυμάμαι την Κατοχή. Δεν είναι μόνο που δεν
υπήρχαν χρήματα. Δεν υπήρχαν ούτε δώρα. Ούτε παιχνίδια, ούτε κούκλες, ούτε
μπάλες, ούτε στρατιωτάκια, ούτε ζωάκια λούτρινα. Φτιάχναμε μόνοι μας τα
παιχνίδια μας: μπάλες από παλιές κάλτσες δεμένες με σπάγκους, πατίνια από μία
σανίδα με ρουλεμάν στις άκρες…).
Το καλό δώρο πρέπει να είναι έκπληξη.
Το καλό δώρο πρέπει να είναι περιττό. (Πως
θύμωνα μικρός όταν μου χάριζαν ρούχα, ή "χρήσιμα" πράγματα!).
Το καλό δώρο πρέπει να μπορείς να το πάρεις
αγκαλιά το βράδυ και να κοιμηθείς μαζί του. Ή δίπλα του.
Το καλό δώρο πρέπει να σε κάνει να φτιάχνεις
πράγματα – έστω και όνειρα. Να έχει προεκτάσεις στη ζωή.
Το καλό δώρο δεν είναι φαγώσιμο που τρώγεται
και ξεχνιέται.
Μοιράστε δώρα! Έστω και μπιχλιμπίδια των πέντε
ευρώ, βιβλία των επτά ευρώ, γκατζετάκια των δέκα ευρώ.
Μοιράζοντας δώρα, μοιράζετε χαμόγελα.
Τις γιορτές δεν τις χωνεύω – τα δώρα όμως τα
λατρεύω.
Τι θα ήταν η ζωή χωρίς δώρα;
Ναι, έχουμε κρίση. Άρα παραπάνω ανάγκη για
δώρα – πιο φτηνά αλλά πιο πολύτιμα.
Γίνετε Άγιος Βασίλης: είναι ο ωραιότερος ρόλος
που μπορείτε να υποδυθείτε. Κι αν δεν έχετε παιδιά – χαρίστε στα ξένα. Γεμίστε
ένα σάκο παιχνίδια (έστω και παλιά) και πηγαίνετε στα προσφυγόπουλα. Θα
χορτάσετε χαμόγελα για μια χρονιά.
Δώρα – δώρα – δώρα!
Ώρα για δώρα! Καλή ιδέα. Πάω να ψάξω για λεφτά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως συμβαίνει πολλές φορές με τα κείμενα του Νίκου Δήμου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την πρώτη ανάγνωση, τα λόγια του φαίνονται απολύτως πειστικά και λογικά. Και όντως η ουσία μπορεί να είναι σωστή. Ύστερα, όμως, ανακαλύπτεις πως τα πράγματα παρ’ όλα αυτά δεν είναι ακριβώς έτσι όπως μας τα περιγράφει:
- Τα δώρα ως κάτι το καλό σε καιρούς και κοινωνίες της υπερκατανάλωσης; (Εξαιρώ βέβαια καλές προτάσεις όπως τα παιχνίδια για προσφυγόπουλα. Επίσης δεν αναφέρομαι σε μη υλικά δώρα για τα οποία όμως δεν γίνεται λόγος στην ανάρτηση ...)
- Μια σχέδον φανατική προτροπή για την προσφορά δώρων (βλ. και μόνο τον τίτλο) ακριβώς πριν από τα Χριστούγεννα; Σε μια εποχή δηλαδή, όταν έτσι κι αλλιώς η σχετική τυφλή υστερία των ανθρώπων (υποκινούμενη από τα κόλπα των επιχειρήσεων) γίνεται ανυπόφορη και γελοία μαζί; Από αυτή την απόψη θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς το κείμενο απλώς ως περιττό.
- "Τις γιορτές δεν τις χωνεύω" γράφει ο Ν.Δ. (και τον καταλαβαίνω). Αλλά ταυτόχρονα ενεργοποιεί τον διαφημιστή μέσα του και μας λέει: "Γίνετε Άγιος Βασίλης: είναι ο ωραιότερος ρόλος που μπορείτε να υποδυθείτε." Δηλαδή πάλι o συσχετισμός της προσφοράς δώρων με μια γιορτή (ή έστω με μια μορφή η οποία αντιπροσωπεύει τη γιορτή – και μάλιστα με εξαμερικανισμένο και άρα εμπορευματοποιημένο τρόπο).
ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ - Το κάτωθι μήνυμα περιέχει τοποθέτηση προιόντος
ΔιαγραφήΑγαπητέ Βιεννέζε
Ανεξάρτητα από τη φιλοσοφική αντίληψη που ενδέχεται να έχεις για τα δώρα, εγώ προσφέρομαι να σου χαρίσω ένα κόμικ, δύο αραδιασμένες στοίβες του οποίου είδα χτες στον Ιανό, just-in-time για τις γιορτές. Το εν λόγω κόμικ εκθείαζε τον Βαρουφάκη ως κοινωνικά προβληματισμένο easy rider να προκαλεί τον βαμπίρ-μινώταυρο Σόιμπλε σε κάτι μαρμαρένια αλώνια. Ήταν τόσο καλοφτιαγμένο, σε στιλ-αισθητική λίγο από Τορπέντο λίγο από Ένκι Μπιλάλ (εάν τους γνωρίζεις) που ειλικρινά δεν κατάλαβαινα εάν οι συγγραφείς του τον τρολάρανε τον Γιάνη ή τον επαίνευαν (φοβάμαι μάλλον το δεύτερο). Μιλάμε έγινα ρεζίλι, κρατούσα την κοιλιά μου απ'τα γέλια μέσα στο βιβλιοπωλείο.
Μπορώ να έχω τη διεύθυνσή σου, ή έστω μια ταχυδρομική θυρίδα να σου το στείλω? Είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει
Φιλικά και καλές γιορτές (ακόμα κι αν δεν τις χωνεύεις)
σγββ
Η ηδονή και η χαρά δεν είναι λόγος ύπαρξης ενός κειμένου; Δεν επιτρέπεται σαν ψυχολογική διάθεση; Πρέπει να περάσει από τον έλεγχο της πραγματικότητας και των οικονομικών δυνατοτήτων μας;
ΔιαγραφήΔώρα - με καλή διάθεση…
Και αν είναι όμορφη, έξυπνη, σέξι και λέγεται ή δεν λέγεται Δώρα... πάλι καλά θα είναι :)
επίσης προσθέτω, πως τα δώρα με αφορμή την χριστιανική εορτή των Χριστουγέννων - ιδίως σε προσφυγόπουλα - θα έπρεπε να απαγορευτούν δια νόμου, καθόσον προσβάλλουν το θρησκευτικό συναίσθημα των γονέων τους (Ισλάμ), όπως άλλωστε συμβαίνει σε πολιτισμένες χώρες της Δύσης.
ΔιαγραφήTALIBAN
Πρώτον: αγνοείτε προφανώς ότι ο Χριστός αναφέρεται στο Κοράνι ως ο σημαντικότερος προφήτης (μετά το Μωάμεθ) και ότι προπάτορας του Ισλάμ θεωρείται ο Αβραάμ (γι αυτό και Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ αναφέρονται ως "Αβρααμικές" θρησκείες.
ΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση μπορούμε να ακολουθήσουμε την Ελληνική παράδοση και να δίνουμε τα δώρα την Πρωτοχρονιά - έτσι γινότανε και στα παιδικά μου χρόνια.
Απάντηση Vienneze εδώ: Όσο για το σπίτι και τον κήπο σου από την Ευρώπη δεν κινδυνεύουν... από άλλους ίσως. Μπορώ να αντιμετωπίσω κάποιον που θα μου πασάρει τόνους δυστυχίας, την σύφιλη (η κακόηχη λέξη Ευρώπη) να την έχω για δική μου και να χάσω την υγεία μου και λιώμα καθώς θα 'μαι από την ασθένεια να κινήσω να πολεμήσω το κακό; Για το τι θα κάνω εγώ με τις σκέψεις μου δεν ευθύνεται ο Νίκος Δήμου.
ΔιαγραφήΓι' αυτό κ. Δήμου και το όνομα Ιμπραήμ προέρχεται από το Αβραάμ.
ΔιαγραφήΧ. Ρ.
TA ΔΩΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα φόρεσα ένα
ζεστό κόκκινο αίμα
σήμερα οι άνθρωποι μ' αγαπούν
μια γυναίκα μού χαμογέλασε
ένα κορίτσι μού χάρισε ένα κοχύλι
ένα παιδί μού χάρισε ένα σφυρί
Σήμερα γονατίζω στο πεζοδρόμιο
καρφώνω πάνω στις πλάκες
τα γυμνά άσπρα ποδάρια των περαστικών
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κανείς δεν τρομάζει
όλοι μείναν στις θέσεις που πρόφτασα
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κοιτάζουν τις ουράνιες ρεκλάμες
και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια
στον ουρανό
Δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν
τι κάνει την καρδιά μας καρφώνει;
ναι την καρδιά μας καρφώνει
ώστε λοιπόν είναι ποιητής
Μ. Σαχτούρης, Ποιήματα, Κέδρος
Κι εσύ καρφώνεις τις λέξεις σου στην καρδιά μας, αφού είσαι ποιητής...
Βρε παιδιά έγραψε ο άνθρωπος ένα κομμάτι γεμάτο ενθουσιασμό και παιδική αθωότητα για την χαρά των δώρων και του το γα....ατε. Ο ένας με τον αντικαναλωτισμό του, ο άλλος με την παράθεση του εφιαλτικού Σαχτούρη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά δεν διατελέσατε; Αναμνήσεις από δώρα δεν έχετε; Τίποτα δεν θα χαρίσετε;
Ε, ναι!!
ΔιαγραφήΌ,τι έχουμε μέσα στην ψυχή μας και ό,τι περισσεύει δίνουμε. Άλλοι αγάπη μου μεταφράζεται σε ανάγκη να δώσεις χαρά, άλλοι... Ό,τι περισσεύει τέλος πάντων.
Διαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δώρο του αδελφού μου και του Τάκη
----------------------------------------------------------------------------
Ο Ιακωβάκης Θα μπορούσε να είχε σπουδαία καριέρα σε κάποιο από τα τόσα ναζιστικά στρατόπεδα, αλλά ατύχησε ο άνθρωπος, αφού είχε γεννηθεί σε λάθος εποχή και λάθος χώρα.
Έπρεπε λοιπόν να διορθώσει αυτό το μέγα λάθος της Ιστορίας, γι΄ αυτό, όταν τον απέρριψε ο στρατός λόγω... ύψους, έγινε δάσκαλος, ο οποίος, για... καλή μας τύχη, την εποχή της Χούντας ήταν διευθυντής στο πετρόχτιστο Δημοτικό της περιοχής μας, όπου ο πλέον ευκατάστατος συμπολιτης ο κυρ-Βαγγέλης ο φωτογράφος με τη... βέσπα - οι άλλοι, ούτε ποδήλατο…
Στο υγρό υπόγειο όπου μέναμε είχα σιχαθεί την ξάπλα. Προσπαθούσα να κρύψω το πυρετό, χτυπώντας ανάποδα το θερμόμετρο, αλλά ο σπαστικός βήχας με κρατούσε φυλακισμένο και μου λείπανε τόσο πολύ τα παιδιά και η γιορταστική ατμόσφαιρα του σχολείου και της εκκλησίας, που κόντευα να σκάσω.
Ο αδελφός μου (παιδάκι κι αυτό, τι να σου κάνει) όσο μπορούσε, με τον Τάκη το γειτονάκι μας, με παρηγορούσανε, ότι να, αύριο θα γίνω καλά και θα βγούμε έξω να παίξουμε και πριν τη γιορτή του σχολείου θα κατεβούμε κάτω στο τεράστιο σκοτεινό σαν σπηλιά υπόγειο και με κεριά θα ανακαλύψουνε περισσότερα και σπανιότερα στολίδια που κάπου εκεί είναι ακόμη κρυμμένα, όχι από τον καιρό των γονιών μας, ούτε από τον καιρό των παππούδων μας, αλλά ακόμη από πιο παλιά, από τον καιρό που ήταν τα δάση γεμάτα ξωτικά . Με αυτά τα θαυμαστά δώρα θα στολίζαμε το δέντρο του σχολείου και πάλι θα με καμάρωνα όλοι οι δασκάλοι και οι γονείς και τα παιδιά για το νέο μου κατόρθωμα και θα μας έβγαζε τζάμπα φωτογραφίες ο κυρ Βαγγέλης ο φωτογράφος με τη βέσπα!
Τότε ήταν που άρχισα να κλαίω γοερά, επειδή στην Πρώτη Τάξη είχα γίνει διάσημος (ενώ τώρα ήμουν φυλακισμένος) επειδή είχα στολίσει το τεράστιο δέντρο δίπλα από την είσοδο του σχολείου, από τη μέσα μεριά, με τη δασκάλα που με αγαπούσε και συνεχώς μου έλεγε, βλέπεις αγαπούλη (έτσι με αποκαλούσε για χρόνια), πόσο πλούσιο έκανες το σχολείο μας! Βλέπεις τα δώρα που μας χάρισες (τα είχα φέρει από το υπόγειο του σχολείου – κάπου είχαν παραπέσει επί… αιώνες και τα ανακάλυψα τυχαία). Να, αυτό είναι ένα κατάχρυσο λαμπιόνι, αλλά να προσέχεις, είναι εύθραυστο, επειδή η βασίλισσα του δάσους έστειλε όλες της τις νεράιδες μέσα στους καταρράκτες, κι όπως άχνιζε η αναπνοή τους, πάγωνε το κρύο και κρυστάλλωνε ομορφιά και ύστερα ήλθανε κρυφά από τις γαλαρίες του παλιού κάστρου μέσα στο υπόγειο του σχολείου μας, και κρύψαν εδώ κι εκεί τις ολοφώτεινες αναπνοές τους κι έτσι έγιναν τα στολίδια που έχουμε και δίνουνε τόση χαρά στα φτωχόπαιδα που είναι άρρωστα και κρυώνουν (από μικρός ήμουν φιλάσθενος)…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Και πώς τη λένε την βασίλισσα, κυρία; - Αγάπη τη λένε, αγαπούλα μου, αγάπη! - Μα, αγάπη δεν λέγανε και την κόρη σας που πέθανε; - (…) ναι αγαπούλη μου, Αγάπη τη λέγανε… - Και είναι η κόρη σας τώρα, κυρία, που μας στέλνει τα δώρα και έγινε βασίλισσα; … Μα γιατί κλαίτε; - Από χαρά, αγαπούλη μου, που μου θύμισες την βασίλισσά μου, άντε τώρα να φέρεις κι άλλα χρυσά στολίδια, α, και μη ξεχάσεις το αστέρι, εκείνο το μεγάλο, θυμάσαι πού το κρύψαμε – ναι, ναι κυρία, θυμάμαι! Τρέχω…
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα αυτά, βέβαια, ήταν περασμένα μεγαλεία, γιατί κάποια στιγμή η δασκάλα μου με εγκατέλειψε κι έμεινα μόνος στο σχολείο, δίχως τη θαλπωρή της και κρύωνα και αρρώσταινα…. Αλλά κάθε που έβλεπα ένα χρυστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο, φούντωνε μέσα μου εκείνη η χαρά που μου μετάγγισε…
Και ξαφνικά μου τι δίνει και άρχισα να απαιτώ από το Φίλιο και τον Τάκη ένα μεγάλο δέντρο γεμάτο στολίδια, όχι τυχαία, μα σαν κι εκείνα του σχολείου, τα νεραϊδοφερμένα. Σύντομα όμως ξεθύμανε το πείσμα μου, εξάλλου ήταν ολοφάνερο ότι ζητούσα το ανέφικτο.
Το ανέφικτο;
Πέρασαν οι μέρες και το ξέχασα. Όμως έβλεπα συχνά, όταν ερχόντουσαν ο Φίλιος και ο Τάκης, να μιλούνε κρυφά και να κάνουνε σχέδια, κι εγώ τσαντιζόμουνα που κρατούσαν μυστικά από μένα. Εν τω μεταξύ χειροτέρεψε η αρρώστια και ο πυρετός δεν κατέβαινε με κανένα κόλπ και ο βήχας είχε αγριέψει τόσο… Ήμουνα πια σε μόνιμο λήθαργο και θα πρέπει να με λυπόντουσαν όλοι τους...
Αλλιώς δεν εξηγείται που ανήμερα Χριστουγέννων ξύπνησα και νόμιζα προς στιγμήν ότι ο έναστρος ουρανός είχε καλύψει το μισό δωμάτιο ως απάνω!!! Η μάνα μου συγκινήθηκε, όταν όμως συνήλθε, απαίτησε το ίδιο βράδυ (βοήθησε εκείνη) να επιστραφεί το δέντρο στο σχολείο και να ξαναστολιστεί… Εγώ χάρηκα τόσο πολύ, που το έλεγα παντού και φυσικά έφτασε στα αφτιά του Ιακωβάκη.
- Μα, τι ζωντόβολα είστε εσείς, ούρλιαζε ο Ιακωβάκης, μόλις άνοιξε το σχολείο, μπροστά στις παγωμένες διμοιρίες των μαθητών, όπως έμαθα αργότερα, κοπανώντας πότε τον έναν και πότε τον άλλον με όλη του τη δύναμη…
Αυτό και το τίμημα (οι μελανιές και ο βρισιές) για το πιο πολυτιμο δώρο που έζησα ως παιδί και που κάθε Χριστούγεννα ξαναζεσταίνει μέσα μου την Αγάπη της δασκάλας μου.
Με ευγνωμοσύνη,
Κώστας
Σαν χριστουγεννιάτικο παραμύθι - διαβάζοντάς το ένιωσα για λίγο την μαγεία του δώρου έκπληξη στα μάτια ενός παιδιού.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για το αντίδωρο!
ΔιαγραφήΕυγνώμων,
Κάπα
Κύριε Δήμου καλό θα ήταν οι Έλληνες να κάνουνε δώρα στα παιδάκια προσφυγοπουλα. Σε σχέση με τα προσφυγοπουλα θα πω κάτι που ίσως διαφωνησετε. Πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι που έρχονται από εμπολεμα κράτη και ζητάν άσυλο σε κράτη μη εμπολεμα, οι άνθρωποι που έρχονται από την Τουρκία είναι λαθρομετανάστες γιατί έρχονται από κράτος που δεν είναι σε εμπόλεμη κατάσταση. Στην ουσία δεν είναι πρόσφυγες αλλά παράνομοι μετανάστες, γιατί αν είναι πρόσφυγες καταγράφονται στην Τουρκία και όχι στην Ελλάδα ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ο σύριζα που λέει ότι νοιάζεται για αυτούς τους ανθρώπους, δεν τους θέλει στα πόδια του. Και από την χώρα μας πέρασαν άνθρωποι που αιματοκυλησαν τη Γαλλία και το Βέλγιο και στη Γερμανία που βιαζανε γυναίκες και πρόσφατα με τον αφγανό δήθεν πρόσφυγα που τον άφησε η Ελλάδα και σκότωσε 19χρονη Γερμανίδα. Η Ελλάδα βέβαια μπορεί να βοηθήσει τα παιδάκια που δεν φταίνε σε τίποτα για τους πολέμους και αν μπορέσει να τα εντάξουν στην κοινωνία μας. Αυτή είναι η γνώμη μου και ίσως διαφωνησετε μαζί μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι δική μου η διαφωνία - αλλά του Διεθνούς Δικαίου. Ένας προσφυγας, από την στιγμή που προέρχεται από εμπόλεμη χώρα, παραμένει πρόσφυγας σε όσες χώρες κι αν ταξιδέψει. Δεν χάνει την ιδιότητα του πρόσφυγα. Κι αυτοί που έγιναν δεκτοί στην Γερμανία, έχοντας περάσει μέσα από πολλές χώρες, ως πρόσφυγες έγιναν δεκτοί.
ΔιαγραφήΈχω ένα υφασμάτινο πράσινο βατραχάκι και ένα μικρούλι ipod για τις δύο άγνωστες μου και άγνωστες μεταξύ τους αγαπημένες μου. Ψάχνω κάποια τρίτην αγαπημένη να μου χαρίσει το ανύπαρκτο στο YouTube Barcelona-Cantrabria, της Κρίστης Στασινοπούλου, που το είχα και το έσβησα δυστυχώς, από λάθος στη ρύθμιση της τρίτης κοσμικής ταχύτητας, όταν οι αντίλαλοι των νέγρων μου έριχναν σαΐτες από βίγλες και κάστρα, τραγούδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιμαι βεβαιος οτι ειδα την Ηγουμενη Ευγενεια να κρατα ενα τετοιο. Θα σας το χαρισει σιγουρα.
ΔιαγραφήΠαιδική αθωότητα, αντίδοτο σε εφιαλτικούς καιρούς (οι οποίοι παράγουν και τα προσφυγόπουλα..) είναι το θέμα και του κειμένου και του ποιήματος. Επομένως δεν ισχύει αυτό που λέει ο Anonymous...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ ότι εγώ, όταν παίρνω τα δώρα που επιθυμώ πολύ στον εαυτό μου (κυρίως φωτογραφικά αλλά όχι μόνο) κοιμάμαι ακόμα μαζί τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν, ακόμα ελεύθερος, πήρα την πρώτη καλή dslr μηχανή, την 40D, την είχα (και) στο κρεβάτι για κάνα δυό βδομάδες.
Κάποιοι θα το έλεγαν …pathetic. Εγώ όχι.
Σταματω να παρακολουθω το μπλογκ σας. Διαπιστωνω οτι ειστε καλος ανθρωπος. Πιστευα το αντιθετο. Λυπαμαι πολυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι που σας απογοήτευσα.Δυστυχώς είναι αργά πια για να αλλάξω...
ΔιαγραφήΔεν ξέρω αν θα σας απογοητεύσω αλλά για εμένα το καλύτερο δώρο είναι τα χρήματα μιας και αυτός που το παίρνει μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για κάτι που του αρέσει πραγματικά, παλαιότερα έκανα δώρα βιβλία αλλά πολλές φορές έβλεπα ότι δεν το εκτιμούσαν... Όσον αφορά τα προσφυγόπουλα φυσικά και πρέπει να κάνουμε δώρα σε αυτά αλλά σε λίγο θα πρέπει να κάνουμε και στα ελληνόπουλα :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιγότερα δώρα στους ιερούς ναούς. Ορισμένοι, τηλεοπτικοί και άλλοι, δεν εννοούν ότι έναν λογικό άνθρωπο, που σήμερα η ζωή του κινδυνεύει, δεν απασχολούν οι τηλεοπτικές προπαγάνδες που τον ενημερώνουν ότι δεν έχει αυτός να αποφασίσει σοβαρά για την πατρίδα του, δήθεν, τάχα, προφασιζόμενες αυλές και εικόνες εκκλησιών και φιλοσοφική σαχλαμάρα περί θαυμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το μπλογκ του Νώντα Τσίγκα
ΕΔΩ
Koιτάζω αυτό το μασίφ ξύλινο σκούρο καφετί κατασκεύασμα που αγόρασα σήμερα απο το bazaar του Ε.Λ.Ι.Α. στη Θεσσαλονίκη. Ένα μακρύ ορθοφώνιο πράγμα σαν βαρειά παλιά κασετίνα. Έχει ημερομηνία 1929 και ξενική επιγραφή τυπωμένη με πυρογράφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρεσε και στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου. Μια χαρά στέκεται εδω και δυό ώρες πάνω στο τραπεζι στο σαλόνι. Η προθήκη απ' όπου το πήρα έλεγε "παιχνίδια".
"Τί σόι παιχνίδι να είναι αυτό;" αναρρωτήθηκα. Το ανοίγεις και εμφανίζονται δουλεμένες όμορφα στο ξύλο απο τη μέσα μεριά ομοιόμορφες ευρείες εγκοπές σαν καλούπια. Στό μέγεθος και το πάχος φυσιολογικών δακτύλων ανθρώπινου χεριού. Υπέθεσα ότι θα επροκειτο για καποιο άγριο και κακόγουστο παιχνίδι της εποχής ειδικά για σαδομαζοχιστές. Πως τάχα θα έβαζε κάποιος από τους παίκτες ένα και δυό από τα δάκτυλά του εκεί μέσα κι ο άλλος που θα παραφυλούσε θα κατέβαζε με δύναμη το άλλο μισό της κασετίνας. Όποιος προλαβαινε να τραβήξει το χέρι του θα έσωζε και τα δάχτυλα....
"Όχι!" μου είπαν από το πωλητήριο... "είναι μηχανή που στρίβει τσιγάρα!"
Πολύ ωραία!
Ένα τελείως άχρηστο πράγμα (κανείς δεν καπνίζει στο σπίτι) που αρέσει σε όλους και στοίχησε μόνο 30 Ευρώ. Αυτό ήταν το δώρο μας των φετεινών Χριστουγέννων.
Μένει τώρα να φροντίσω για τα δώρα των άλλων. Μικρα συμβολικά αγαπησιάρικα κοντά στα χούγια και τις προτιμήσεις του καθένα. [Κατά κανόνα βιβλία].
Ναι τα δώρα... Τα δώρα.. δίνουν μια σημασία στο κοινότοπο ζήν. Και αποτελούν ολόκληρο το νόημα των γιορτών. Ιδίως των Χριστουγέννων.
Η ματαίωσή που κάποτε τα συνοδεύει... μια σκληρή δοκιμασία.
ΥΓ. Θυμάμαι έναν μοναχικό νέο στη Γερμανία που κάποτε πέταξε το δώρο του (ένα τελείως άχρηστο -γιατί ήταν τελείως άφραγκος - δερμάτινο πορτοφόλι που του χάρισαν) μέσα στο χιόνι. Από θυμό!
#ορθοφώνιο#....:(
Διαγραφήίσον ...ΟΡΘΟΓΩΝΙΟ
Κάνει κρύο και παγώνω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ασάλευτος, χλομός
Η πόρτα κλείνει…
Περίμενε, είμαι ακόμα ζωντανός!
φωνάζω γοερά μες απ' το φέρετρο
κάνεις δεν ακούει
σιωπή
Απέραντη σιωπή
φοβάμαι
Ξάφνου ένα σκουληκάκι εμφανίζεται από το πουθενά
- Ε, γεια σου τι κάνεις, θες να γίνουμε φίλοι;
Με ρωτά - τρώγοντας ένα κομματάκι το πόδι μου
-Ναι γιατί όχι;
Του απαντώ.
Δεν είναι τώρα ώρα να μένει κανείς μόνος.
-
Χρόνια πολλά!
D.
Με πιασμένο το σούρουπο στο βραδινό χεράκι περπατούσα πέτρες σκοτεινές. Ένα τυχαίο, φωτισμένο, ημιαστραφτερό, μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι, φώτισε την μάταιη ελπίδα του μυαλού μου. Στο γεφυράκι κοίταξα αριστερά, είδα το αστέρι με τα δόντια. Ούτε στρογγυλό ούτε μικρό φαινόταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Δήμου στο επόμενο post θα σας πρότεινα να γράψετε για το Χαλέπι και τις σφαγές των αμάχων από τον Ασαντ, τη Ρωσία και το Ιράν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω αφιερώσει αρκετά κείμενα στις οδύνες των πολέμων και στις δυστυχίες των θυμάτων τους. Δεν ξέρω αν έχουν κάποιο νόημα. Όλοι καταδικάζουν τους πολέμους και τα εγκλήματά τους (κανείς δεν δηλώνει φιλοπόλεμος...) και μετά τι έγινε;
ΔιαγραφήΎστερα αρχίζει ο καταλογισμός των ευθυνών (ανάλογα με το που ανήκει ο καθένας τις μοιράζει) και στο τέλος νιώθουμε πως κάτι κάναμε - ενώ δεν κάναμε τίποτα...
Εμένα αυτές οι συζητήσεις μου αφήνουν μόνο μία ενοχή και μία πίκρα.
Σε κανένα φυσιολογικό άνθρωπο δεν του αρέσει ο πόλεμος αλλά η Συρία είναι η κλασική περίπτωση που από τη μία πλευρά έχουμε ένα στυγνό δικατάτορα, τον Άσσαντ, που σκοτώνει στα τυφλά τον άμαχο πληθυσμό της χώρας του με τη στήριξη ενός άλλου δικτάτορα του Πούτιν και την αδράνεια των Δυτικών, φυσικά αν προσπαθούσαμε να ζητούσαμε από τον ΟΗΕ να ψηφίσει την αποστολή μιας ειρηνευτική δύναμης θα αποτυγχάναμε μιας και έχουν δικαίωμα βέτο οι Κινέζοι και πάνω από όλα οι Ρώσοι, μία καλή ιδέα για ποστ είναι πως μπορούμε οι Δυτικοί που σε γενικές γραμμές είμαστε ενάντια στον πόλεμο και σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια κατάσταση. Τέλος τη νύφη του Συριακού τη πληρώνουμε οι Έλληνες μιας και οι πρόσφυγες περνάνε από τη χώρα μας και δεδομένου ότι οι βόρειοι γείτονες μας έχουν κλείσει τα σύνορα εγκλωβίστηκαν σε εμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δημοσιεύω μια και το στείλατε παρόλο που είναι εκτός θέματος
Διαγραφή- και δεν θα δημοσιεύσω άλλο περί πολέμου κλπ. Έχουμε ήδη συζητησει σχετικά και θα έχουμε δυστυχώς την ευκαιρία να το συζητήσουμε ξανά.
Αγαπητέ κ.Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από λίγες μέρες, είχα την τύχη να ζήσω από πρώτο χέρι, την ανταλλαγή δώρων για τα Χριστούγεννα, σε μία χώρα που αν μη τι άλλο, λατρεύει να γιορτάζει τα Χριστούγεννα: Στη Δανία! :)
Μέχρι στιγμής, έζησα 2 τέτοιες ανταλλαγές, οι οποίες ουσιαστικά ήταν παιχνίδια, με βάση κάποιους απλούς κανόνες και ζάρια, και που στο τέλος τους, άφηναν σε κάθε συμμετέχοντα και από ένα δώρο! Πρώτη φορά συμμετείχα σε ένα τέτοιο παιχνίδι στη ζωή μου, και ομολογώ ότι το διασκέδασα πολύ! :)
Αλλά πέρα από το...διαδικαστικό :P , αυτό που θέλω να τονίσω, είναι ακριβώς η.. "μη χρησιμότητα" των δώρων αυτών! (Πόσο χρήσιμο π.χ. μπορεί να είναι ένα καπέλο-καλάθι του μπάσκετ που κέρδισα εγώ; :D ) Επομένως, οι Δανοί θα συμφωνούσαν 100% μαζί σας! :)
Τέλος, συμφωνώ απόλυτα με τα δώρα να είναι κάτι μόνιμο (έστω και "άχρηστο") παρά κάτι προσωρινό, όπως π.χ. ένα γλυκό! Για αυτό κι εγώ σχεδόν πάντα όταν προσφέρω δώρα στους φίλους μου, τους προσφέρω δικές μου χειροτεχνίες και δημιουργίες! :)
Χαιρετισμούς από το όμορφο και Χριστουγεννιάτικο Ώρχους, και καλές γιορτές! :)
Και πόσο υπέροχο να ξέρεις τι ενθουσιάζει κάποιον, τι τον τρελαίνει, για να του το κάνεις δώρο (αν μπορείς φυσικά) κι όχι κάτι τυπικό μόνο και μόνο για να βγεις απ' την υποχρέωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι τον οικοδεσπότη μας που κάποτε έκανε δώρο ένα Ρενώ 5 και πόσο ωραία ένιωσα όταν το διάβασα. Μακάρι έτσι να κάναμε όλοι! Πόσο υπέροχο είναι να νιώθεις την ίδια χαρά όταν χαρίζεις κι όταν παίρνεις δώρα.
Χ. Ρ.
Ωραία χρώματα. Η ζωή δωρεάν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μοναξιά μου τις γιορτινές ημέρες μάλλον είναι σε εμένα το καλύτερο πράγμα (ανθογυάλι, ηχείο, καταπέλτης, όλα τα πράγματα) που μου έτυχε στον κόσμο αυτό. Ψάχνω μια σύνδεση με τις φυσιολογικές πληροφορίες της ζωής-μου (καθημερινής κυριωτέρως). Η ηρεμία μου πολύ εύκολα διαταράσσεται σε περιστάσεις γιοθετήσεως αντιλήψεων ξενικών, αναγνώσεως, παραμονής στα σθένη και στα λόγια των κοσμικών-αντι-κοσμικών πλασμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γάτες μας πάντως μας φέρνουν δώρα, όταν γυρίζουν από τις εξορμήσεις τους στο ύπαιθρο. Μία κουτσή ακρίδα (αυτές την κούτσαναν), ένα ψόφιο ποντίκι, ή μισό φιδάκι. Οι Άγγλοι για να περιγράψουν κάτι αηδιαστικό και ακατανόμαστο λένε "κάτι που κουβάλησε μέσα η γάτα" (something the cat brought in).
ΔιαγραφήΦαντάζομαι πως η αποχή σας από το μπλογκ οφείλεται στα ανοιχτά μαγαζιά αυτής της Κυριακής και στον ωραίο καιρό. Ελπίζω να ακολουθήσατε την προτροπή του οικοδεσπότη και να φέρατε πολλά δώρα-δώρα-δώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για εμένα ένα δώρο από τον ουρανό - επειδή βαρέθηκα πια με τον fsx και τα κλοπιμαία πρόσθετα - ο υπερτέλειος, ο καταπληκτικός, πολύωρος, νυχτερινός, μισοπνιγμένος από τα νερά και τα σύννεφα, X-PLANE 11.
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟΤΥΧΊΑ!
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτό το ποστ είναι το πιο αποτυχημένο όλης της χρονιάς - τόσο σε αριθμό επισκεπτών, όσο και σε αριθμό σχολίων. Φαίνεται καθαρά ότι δεν είναι εποχή για δώρα...
Τίποτα δεν είναι αποτυχημένο.
ΔιαγραφήΜπάα!
ΔιαγραφήΘα τρέχουν στα μαγαζιά. Δεν ευκαιρούν...
Στη Θεσσαλονίκη στα πεζοδρόμια έχει καθιερωθεί εδώ και δεκα μερες η ...σωματική επαφή. Σαν διάδρομος αστικού λεωφορείου.
Δυστυχώς οι περισσότεροι κάνουν window shopping...
ΔιαγραφήΤι ωραία τα εμπορικά κέντρα στις μικρές πόλεις του Βορρά. Τα μικρά ταχυδρομεία. Οι περίπατοι το Σάββατο σε δρόμους ποτισμένους με το λάστιχο και το χλιαρό ελληνικό νερό. Τα παγωτά με το φρέσκο μπισκότο. Τα στερεοφωνικά, που χρωματίζουν με φώτα την μουσική. Ο σκληρός έρωτας του κοριτσιού που σηκώθηκε επειδή βράχηκε το τζιν του από νερό σε κάθισμα πάνω στο χαρούμενο σκαλοπάτι και που θα περπατήσει με τα ομιχλώδη φύλλα και την ανάμνηση της πιο αποτελεσματικής ασπιρίνης των κοριτσιών. Τι ωραία να περπατήσει (προχώρημα, βάδισμα) και να περπατήσει αγαπημένη.
ΔιαγραφήΕιδικά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά τα "δώρα-δώρα-δώρα" δίνουν περισσότερη χαρά όταν το περιτύλιγμά τους είναι γιορτινό και προσεγμένο. Κι' ας έχει και κάποια υπερβολή πάνω του με αγιοβασιλάκια, χιονάνθρωπους κτλ. Ενα δώρο σε ένα σοβαρό χαρτί ή σακούλα καταστήματος με απογοητεύει μόλις το δω, ακόμα κι'αν περιέχει κάτι που το ήθελα. Μάλλον έχει να κάνει με τις εικόνες θαλπωρής και χαράς που κρατάω από τα παιδικά μου χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦέτος μπορεί να μην ανταλλάξουμε δωράκια αλλά μου έχουν περισέψει δύο ρολά χριστουγεννιάτικο χαρτί από πέρισυ!
Για να πω την αλήθεια εμένα τα δώρα με φέρνουν σε δύσκολη θέση. Αγαπώ πάρα πολύ να κάνω δώρα αλλά εκτός γιορτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις γιορτές δεν μπορώ. Με καταπιέζει.
Γράφοντας θυμάμαι το πιο άστοχο δώρο που χω κάνει.
Λατρεύω τις μαριονέτες κι ετσι κάποια φορά είχα
πάρει στην μια απο τις ανιψιές μου μια υπέροχη- κατά τη γνώμη μου-γιαγιά μάγισσα. Της μικρής δεν της άρεσε μα ουτε κ κανενός άλλου στο σπίτι της αδερφής μου κι έτσι επιστράφηκε σε μένα. Στολίζει λοιπόν το δικό μας σπίτι αλλά κι εδω κανείς δεν την συμπάθησε εκτός απο μένα. Τους φοβίζει λέει όλους!! Γελάνε απίστευτα με τη δική μου προτίμηση!!Εμένα πάντως εξακολουθεί να μου αρέσει το ίδιο όπως την πρώτη φορά που την είδα!!
Φανατικοί στο Βερολίνο και στην Άγκυρα σέρνουν τον κόσμο εκτός του κλίματος της Χριστουγεννιάτικης ραστωνης και τον προσγειώνουν στην πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει γιορτή στο οικουμενικό μας σφαγείο...
Οι -εκνευριστικά !!!- υψωμένοι δείκτες των χεριών των εκτελεστών ταχα δείχνουν το Θεό. Εναν Θεό συνήγορο και Δημιουργό της φρίκης....
"Επί γής ειρήνη... εν ανθρώποις ευδοκία..." Τι να πω;
ΔιαγραφήΈχοντας ζήσει στις Βρυξέλλες όπου μένουν συγγενείς και φίλοι το μόνο που μπορώ να πω είναι ψυχραιμία αν και σε μεγάλο βαθμό μιλάω εκ του ασφαλούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη πως μπορούμε να σταματήσουμε κάποιον που είναι διαθετημένος να πεθάνει και παίρνει μία νταλικά και θερίζει κόσμο;
Ποτέ λοιπόν δεν μπορούμε να ξέρουμε τι εννοεί εκείνος που γράφει:
ΔιαγραφήΜια μικρή χορεία νέων ποιητών δείχνει να εισέρχεται στον ποιητικό στίβο με αξιώσεις, αρνούμενη, διακριτικά αλλά πάντως βίαια, τους συρμούς της εποχής, που εν συνόλω συνιστούν μια γενικευμένη «ποιητικίτιδα», η οποία αρμενίζει ανέμελα στη λιμνούλα της άγνοιας του κατορθωμένου σώματος της ίδιας της ποιητικής τέχνης, καθώς και των ποικίλων, αισθητικών, τεχνικών, θεωρητικών, πολιτισμικών προϋποθέσεών της.
Μάλλον ότι μας θέλουν χαμένους μέσα στις διακρίσεις τους εκείνοι που διακρίνονται να μας καλογνωρίζουν = σαν Τζέφρυ σαν ρεντίκολο σ' Ανατολή και Δύση στην αλυσίδα δάχτυλο θα βάλω εν κινήσει. Στίβοι, αξιώσεις, κύκλος, συρμός εποχής, ποιητικίτιδα, κατορθωμένα σώματα, ποιητική τέχνη, πολιτισμικές προϋποθέσεις ποιητικής τέχνης. Εκπαιδευτική τηλεόραση στην ασπρόμαυρη συσκευή του θανάτου.
Οι μισεροί γραφειοκράτες-σκοταδιστές ξεφυτρώνουν από παντού. Και ξεφυτρώνουν και οι ποιητές τους και θα χορεύουν και αρνούμενοι και διακριτικά αλλά πάντως βίαια. Τι θα αρνηθούν. Τι θα αρνηθούν οι άσχετοι, με τα smart κινητά και τα smart αυτοκίνητα και το στριπτούν τσιγάρο.
Οι άνθρωποι έχουν πινακίδες με πιαστράκια που εγώ αδυνατώ, τέτοιες με πιαστράκι πινακίδες καλής ποιότητας, να αγοράσω σε κάποιο του βαδίσματος μου βιβλιοπωλείο.
ΑπάντησηΔιαγραφή