Θυμάμαι παλιά στον ανελκυστήρα του Πύργου Αθηνών ο μοναδικός συνεπιβάτης μου με ρώτησε: «Είστε ο Νίκος Δήμου;». Στην καταφατική απάντησή μου, συνέχισε: «Σας θαύμαζα ανεπιφύλακτα ως ορθολογιστή και σκληρό τιμητή των κακώς κειμένων, μέχρι που διάβασα κάτι σιχαμερά ερωτικά σε ένα βιβλίο σας – και με απογοητεύσατε».
Το ασανσέρ έφτασε στον προορισμό του και το μόνο που πρόλαβα ήταν το όνομα του βιβλίου. Δεν ήταν καν οι «Τολμηρές Ιστορίες» - αλλά το «Ημερολόγιο του Καύσωνα» που έχει μόνο μία ερωτική σκηνή – κι αυτή σε όνειρο.
Υπάρχει αυτό το πρόβλημα, που δεν το προκαλώ εγώ αλλά τα κουτάκια όπου οι τρίτοι (αναγνώστες, κριτικοί, ακόμα και συγγραφείς) ταξινομούν τους δημιουργούς. Δεν μπορεί ο ίδιος άνθρωπος να έχει γράψει μία φιλοσοφική μελέτη («Το Απόλυτο και το Τάβλι») και το λυρικό «Βιβλίο των Γάτων». Πως δένει η σάτιρα με την ανάλυση και ανασύνθεση του Ελύτη και της Δημουλά. Κι αυτά πάλι πως ταιριάζουν με την τεχνολογία και την πολιτική;
Αφήνω στους κριτικούς του μέλλοντος (αν ποτέ ασχοληθούν) την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Εγώ ήθελα μόνο να αναγγείλω την νέα έκδοση των διηγημάτων «Τολμηρές Ιστορίες» από την Opera.
_____________________________________________________
Υστερόγραφο για τις εκλογές: Ίσως και να υπάρχει Θεός αφού τιμώρησε την αλαζονεία του Κακλαμάνη. Πάντως σίγουρα δεν θα είναι ο θεός του Άνθιμου.
