Όσες συσκευές μου διαθέτουν μπαταρία, τις κρατάω πάντα φορτισμένες στον ύψιστο βαθμό. Όταν δω το εικονίδιο μίας μπαταρίας που αδειάζει μου έρχεται να βάλω τις φωνές: «κάτι πεθαίνει!». Γιατί χωρίς φόρτιση η συσκευή είναι νεκρή.
Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι ταυτίζομαι. Κι ότι υποσυνείδητα φορτίζω συνεχώς τα πάντα, για να δώσω αποθέματα ζωής στον εαυτό μου. Το ρεζερβουάρ της βενζίνης στο αυτοκίνητο δεν πέφτει ποτέ κάτω από τα τρία τέταρτα.
Τα κινητά μου είναι στο 100% αλλά και το ρολόι μου (που φορτίζει με την κίνηση του χεριού) έχει συνεχώς απόθεμα φόρτισης για ένα μήνα.
Και σκέπτομαι κάποτε, που θα πάψω να κινούμαι, εκείνο θα έχει ζωή ένα μήνα πάνω από εμένα. Και θα μπορεί να ξαναφορτίσει.
