Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007

Τα Τριάντα Βιβλία
























Πολλοί από σας μου ζητήσατε τον κατάλογο των "30 βιβλίων" που χρησιμοποιούσα στο μάθημα της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας.

Από τον Μεσαίωνα ως το 1950 αυτές είναι οι επιλογές μου (αυστηρά προσωπικές). Δεν είναι η λίστα που έδινα στους μαθητές μου – εκεί είχα αντικαταστήσει μερικά βιβλία, λόγω δυσκολίας:

Δάντης: Η Θεία Κωμωδία

Βοκκάκιος: Το Δεκαήμερο

Μονταίνι: Τα Δοκίμια

Ραμπελαί: Γαργαντούας

Θερβάντες: Δον Κιχώτης

Σαίξπηρ: Άπαντα

Ντε Φόου: Ροβινσώνας Κρούσος

Σουίφτ: Ταξίδια του Γκιούλιβερ

Βολτέρος: Καντίντ και άλλες ιστορίες

Γκαίτε: Φάουστ

Τζαίην Ώστεν: Περηφάνια και Προκατάληψη

Μπαλζάκ: Μπάρμπα Γκοριό ή οποιοδήποτε από την «Ανθρώπινη Κωμωδία»

Σταντάλ: Το κόκκινο και το μαύρο

Β. Ουγκώ: Οι Άθλιοι

Πόε: Διηγήματα

Φλομπέρ: Μαντάμ Μποβαρύ

Ντίκενς: Νταίηβιντ Κόπερφιλντ

Μοπασάν: Διηγήματα

Ντοστογέφσκυ: Δαιμονισμένοι (ή/και όποιο άλλο από τα 4 αριστουργήματα: Έγκλημα και Τιμωρία, Αδελφοί Καραμαζόφ, Ο Ηλίθιος)

Τολστόι: Πόλεμος και Ειρήνη ή/και Άννα Καρένινα).

Τσέχοφ: Διηγήματα

Μέλβιλ: Μόμπυ Ντικ

Ντίκινσον: Ποιήματα

Τουαίην: Χωκ Φιν

Φ. Κάφκα: Η Δίκη (ή/και Το Κάστρο)

Προυστ: Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο

Τζόυς: Οδυσσέας

Τόμας Μαν: Το μαγικό βουνό (ή/και Δόκτωρ Φάουστους, Μπούντενμπρουκς)

Ρ. Μούζιλ: Ο Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες

Τ. Σ. Έλιοτ: Ποιήματα.


Αυτά είναι τα τριάντα βιβλία που (νομίζω πως) ο κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος θα έπρεπε να έχει διαβάσει. Όχι μόνο επειδή είναι τα καλύτερα - αλλά επειδή είχαν μεγάλη επιρροή και καθόρισαν την πορεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η επιλογή έγινε από την Ευρώπη, εκτός Ελλάδας. Στην Ευρωπαϊκή λογοτεχνία συγκαταλέγω και την Αμερικάνικη – μια και είναι η ίδια κουλτούρα.

Φυσικά ο αριθμός τριάντα είναι αυθαίρετος – έκοψα μεγάλους ποιητές όπως τους Βιγιόν, Ντον, Χέλντερλιν, Πούσκιν, Μπωντλαίρ, Ρίλκε, Μπρεχτ και Λόρκα, φιλοσόφους όπως τους Καρτέσιο, Σπινόζα, Καντ, Σοπενάουερ και Νίτσε (οι δύο τελευταίοι είναι και σπουδαίοι λογοτέχνες) τις αδελφές Μπροντέ, τον Στερν και τον Γκόγκολ…

Επίσης, μια και μιλάμε για λογοτεχνία, δεν αναφέρω σημαντικά βιβλία επιστημονικού λόγου που άλλαξαν την σκέψη της ανθρωπότητας όπως: "Ο Πλούτος των Εθνών" του Άνταμ Σμιθ, "Το Κεφάλαιο" του Μαρξ, "Η Καταγωγή των Ειδών" του Δαρβίνου και η "Ερμηνεία των Ονείρων" του Φρόυντ.

Μη με ρωτήσετε για ελληνικές μεταφράσεις. Όσα έργα γράφτηκαν Αγγλικά, Γαλλικά ή Γερμανικά, τα έχω διαβάσει στο πρωτότυπο. Για τις γλώσσες που δεν γνώριζα (π.χ. Ρώσικα, Ισπανικά) είχα πάλι ξενόγλωσσες μεταφράσεις. Εκτός από τον Ντοστογέφσκυ όπου διάβασα τις μεταφράσεις του Άρη Αλεξάνδρου. Για την Θεία Κωμωδία καλή ελληνική μετάφραση δεν υπάρχει – βρείτε μία ξένη.

Y.Γ. Η εικόνα είναι ο Δον Κιχώτης με τα μάτια του Νταλί

241 σχόλια:

  1. Καλημέρα,

    Ανήκω στην προτηλεορασική γενιά,
    και με ευχαρίστηση βλέπω ότι έχω διαβάσει σχεδόν όλα. Λίγα στο αρχικό κείμενο. Τα περισσότερα σε μεταφράσεις.

    Μερικά τα πρωτοδιάβασα ενώ ήμουν στο δημοτικό και τα ξαναδιάβασα πολλές φορές αργότερα.

    Τα πιο γνωστά από αυτά "Οι Αθλιοι" σε μετάφραση Μανώλη Σκουλούδη, εκδόσεις "Βίβλος" και "Πόλεμος και Ειρήνη" σε μετάφραση Σίμου Σπαθάρη εκδόσεις "Απαντα Ρώσων Κλασσικών".

    Θυμάμαι τον εαυτό μου, στα φοιτητικά χρόνια κυρίως, να επιστρέφει το βράδυ και να διαβάζει μέχρι τις 3.00 το πρωί, σε μια πολυθρόνα πάνινη, κάτω από το φως της βεράντας.

    Τα βιβλία τα έχω ακόμα. Οταν τα διάβαζα ανήκαν στον πατέρα μου.
    Τώρα σε εμένα.

    Ανησυχία μου για τους νεώτερους, ότι δεν διαβάζουν, κυρίως τους κλασσικούς. Η τηλεόραση αποτελεί σχεδόν πάντα την εύκολη λύση.

    Το διάβασμα κλασσικών βιβλίων δεν αναπληρώνεται ούτε με τον κινηματογράφο ούτε με την τηλεόραση, ακόμα και στην σπάνια περίπτωση που είναι ποιοτική.

    Αναρωτιέμαι πόσο ευάλωτη σε ιδεολογήματα και πόσο επικίνδυνη,μπορεί να είναι η γενιά που δεν έχει διαβάσειέναν κλασσικό. Σε προσωπικό η κοινωνικό επίπεδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα!
    Νίκο, εκείνο που θέλω καιρό να ρωτήσω είναι το εξής:

    Σε ποιά πτυχή της ποιότητας της γραφής σου επηρέασαν αυτά τα βιβλία που παραθέτεις εδώ, καθώς και άλλα βέβαια.
    Θα είχες γράψει π.χ. τον θάνατο του Μούψη όπως τον έγραψες, ή την γενιά των φλίπερ, το ημερολόγιο του καύσωνα, καθώς και τα υπόλοιπα?
    Η να το πω αλλιώς, βοήθησαν στην 'έμπνευση' της στιγμής, την ώρα που 'τινάχτηκες' μέσα σου και είπες: Τώρα θα γράψω τον τρελλό με τα πουλιά..
    Και αν επηρέασαν επίσης τον τρόπο της γραφής σου ώστε να ρέει το κείμενο στον αναγνώστη ελεύθερα μέσα του, να είναι όαση η γραφή αντί ως συνήθως να κουράζει..
    Και να έχει ταυτότητα η γραφή σου, όπως πχ αναγνωρίζουμε ένα μουσικό συγκρότημα από τον ήχο του.

    Δεν θυμάμαι ούτε το πότε ήταν (πάνε χρόνια) που διάβασα κάπου ένα κείμενο και είπα μέσα μου: Αυτός ΕΙΝΑΙ ο Νίκος Δήμου, κανένας άλλος δεν γράφει έτσι! Και ήσουν εσύ φυσικά!
    Την καλημέρα μου κ πάλι. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλημέρα

    έξοχη λίστα γιά κάποιον που επιθυμεί να ονομάζεται κοινωνός του δυτικού τρόπου σκέπτεσθαι.

    θα προσέθετα τα:

    "heart of darkness" του joseph conrad - σπουδαίο βιβλίο με cult following (αποτελεί το σενάριο της αριστουργηματικής ταινίας του κόπολλα "αποκάλυψη τώρα" κατ' ουσίαν).

    "in cold blood" του truman capote σπουδαία μελέτη της μέσης αμερικής,

    το "the great gatsby" του frances scott fitzgerald αυτού του μεγάλου τεχνίτη της γλώσσας των roaring twenties.

    όσο γιά την ποπ λογοτεχνία - φιλοσοφία, δύσκολα ξεπερνιέται το "zen and the art of motorcycle maintenance" του robert pirsig.

    δυστυχώς ούτε και εγώ γνωρίζω μεταφράσεις - οι μεταφράσεις είναι ένας τομέας που χωλαίνουμε - σε κάθε περίπτωση αν η γλώσσα γραφής είναι οικεία στον αναγνώστη η ανάγνωση σε αυτήν είναι επιβεβλημένη.

    άσχετο - σχετικό: ακούω τώρα στο bbc ότι στις βουλευτικές εκλογές στην αλγερία μόλις το 41% των ψηφοφόρων προσήλθε προς άσκησιν του δικαιώματός του - γιά να δούμε τι θα γίνει εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμπληρώνω το προηγούμενο σχόλιό μου.

    Δεν έχω διαβάσει από την λίστα το τελευταίο, το οποίο δυστυχώς αγνοούσα. (Ρ. Μούζιλ: Ο Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες) και έχω διαβάσει ελάχιστα από τα ποιήματα της Εμιλυ Ντίκινσον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα

    Τι το ήθελα και μπήκα σήμερα στο Blog; Από σήμερα νοιώθω μη καλλιεργημένος. Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία (και αυτό σχετικό είναι) αλλά από κλασσικά μόνο Ντοστογιέφσκυ (Το υπόγειο , Ο Παίκτης) , Κάφκα (Δίκη) και Στάιμπεκ (Άνθρωποι και Ποντίκια).
    Ευχαριστούμε για την λίστα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. delta_mike
    capote και pirsig είναι μετά το όριο του 1950.

    Το Heart of Darkness είναι σπουδαίο έργο και όπως είπες έχει γίνει cult. Ωστόσο κατά την γνώμη μου δεν παίζει στην ίδια κατηγορία με αυτά που αναφέρω - διότι δεν έχει την δική τους ευρύτητα. Ούτε ο Μεγάλος Γκατσμπυ.

    Αν αρχίσουμε να μετράμε ποιούς δεν έβαλα: όλους τους σηματικούς Άγγλους και Αμερικάνους της ίδιας εποχής: D.H. Lawrence, A. Huxley, Ε. Μ. Forster, G. Orwell, V. Woolf - Hemingway, Faulkner (Πολύ δίστασα για αυτόν), Steinbeck...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προσθήκες - αφαιρέσεις κάνει ο καθένας μας. Το ζητούμενο είναι να στραφούμε πάλι στα βιβλία. Στα βιβλία που έχουν να προσδώσουν κάτι επιπλέον στην σκέψη, στη γνώση, στη μόρφωση. Γιατί σ'αυτό υπολειπόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Somebody
    Δεν μπορώ να βρω ΕΝΑΝ πρόγονο - πολλοί με έχουν επηρεάσει στα νιάτα μου - πέρασα διάφορες φάσεις όπου φαίνονται οι επιδράσεις (π.χ. στα πρώτα μου ποιήματα) αλλά το προσωπικό μου ύφος φτιάχτηκε μόνο του μέσα από δοκιμές και λάθη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πριν προχωρήσω σε βαθυστόχαστα φιλοσοφικά θέματα τα οποία δεν κατέχετε και σε βρεθείτε σε δύσκολη θέση με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και ρωτήσω τι είναι καλλιέργεια και τι καταλαβαίνει ο καθένας υπό αυτό τον όρο, θα κάνω την συνηθισμένη μου προβοκάτσια να δηλώσω ότι ένα βιβλίο μόνον και μόνον να διαβάσει κανείς είναι υπεραρκετό. Το όνομα αυτού του βιβλίου: Η Βίβλος. Ογκώδες, το παραδέχομαι αυτό και η ανάγνωση του θα σας πάρει μια ζωή. Δεν εννοείται άνθρωπος μορφωμένος χωρίς να το έχει διαβάσει. Όλοι αυτοί οι γραφείς που έχουν αναφερθεί στο άρθρο, από αυτό το βιβλίο το είχαν ως μόνιμη πηγή εμπνεύσεων. Λοιπόν, τι είναι «καλλιέργεια»?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλημέρα σε όλους.

    Βαρδάρης, κρύο και λαμπρός ήλιος στην Θεσσαλονίκη.

    Ολα τα βιβλία του ποστ, δυστυχώς γιά μένα, δεν έχω διαβάσει αρκετά απ αυτά, κλασσικά αριστουργήματα, μεγάλων δημιουργών.

    Υ.Γ. Σχετικά επίκαιρο.
    Χθές είχα γεννέθλια. Δώρο του μικρού μου γιού : Η δυστυχία του να είσαι Ελληνας, του Νίκου Δήμου.
    Με πληροφόρησε επίσης πως στο συγκεκριμένο, μεγάλο βιβλιοπωλείο, υπάρχουν και άλλα έργα του Γάτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. cyberdust
    το ίδιο είπε και ο σεΐχης που έκαψε την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας: ένα βιβλίο χρειάζεται μόνο - το Κοράνι. Τα άλλα είναι άχρηστα. Κάφτε τα!

    Σε κάθε περίπτωση: η Βίβλος δεν είναι ευρωπαϊκή λογοτεχνία αλλά ιουδαϊκή - και πολύ πριν τον Μεσαίωνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Hermann Broch - The Sleepwalkers

    Πως κι εκτός;

    The Death of Virgil δεν το έχω διαβάσει ακόμα αλλά οι Υπνοβάτες;

    υγ:

    Τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη πιστεύετε πως ανήκουν στα ''μεγάλα'' παγκόσμια κείμενα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. sado
    ως την τελευταία στιγμή έπαιζε στην λίστα κόντρα στον Μούζιλ. Ο Θάνατος του Βιργίλιου είναι από τα αγαπημένα μου.

    Αν έβαζα Έλληνες θα έβαζα Σολωμό, Καβάφη, Παπαδιαμάντη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πριν μερικά χρόνια πήγα να διαβάσω το "Μαγικό βουνό" του Τόμας Μαν σε Ελληνική μετάφραση. Αρχικά μου φάνηκε κουραστικό αλλά έκανα υπομονή μήπως και ανταμοιφθώ αργότερα. Τελικά άρχισε να μου αρέσει... μέχρι το μέσον. Μετά μου έγινε υπέρ-αφόρητο και κουραστικό και έβρισκα διάφορες ιδέες που παρουσιάζονταν ξεπερασμένες πια. Το παράτησα, ή... καλύτερα άρχισα να πηδάω φύλλα προσπαθόντας να φθάσω γρήγορα στο τέλος. Μάλιστα το... πούλησα για να αγοράσω άλλα βιβλία. Ήταν και σε πολυτελή έκδοση.

    Μου προκαλεί ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα να παρατάω βιβλία στη μέση. Κάπως σαν να λιποταχτώ ειδικά όταν πρόκειται για βιβλία πολύ γνωστών και μεγάλων (κατά γενική ομολογία) συγγραφέων.

    Οταν ήμουν 20 χρονών είχαν διαβάσει το "Δρ Φάουστους" το οποίο τελικά με είχε ενθουσιάσει, και το είχα γεμίσει (το έχω ακόμη) με υπογραμμίσεις με ιδέες που μου φαινόντουσαν συναρπαστικές, από τις οποίες είχα φιάξει αρχείο τσιτάτων!

    Σήμερα δεν θυμάμαι και πολλά από τις ιδέες αλλά θυμάμαι κάπως την υπόθεση του βιβλίου. Αναρωτιέμαι, αν το ξαναδιάβαζα, τι εντύπωση θα μου προκαλούσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "το προσωπικό μου ύφος φτιάχτηκε μόνο του μέσα από δοκιμές και λάθη..."

    Αυτό ακριβώς ρωτάω Νίκο (και όλους)!
    Πόσο προσωπικό, από ένα σημείο και έπειτα, μπορεί να είναι το ύφος ενός συγγραφέα όταν τα πρώτα του ερεθίσματα για τον κόσμο διαμορφώνουν και κάνουν πιο συγκεκριμένο ακριβώς αυτό: Το προσωπικό του ύφος και ήθος!

    Οσο για την Βίβλο, θα συμφωνήσω με τον cyberdust.
    Τι σημαίνει δλδ πως είναι ιουδαϊκή?
    Να αποτολμήσω να πω πως διακρίνω ρατσισμό? Βαριά λέξη, δεν το πιστεύω!
    Μπορεί να μιλά για τον ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ το Θεό, αλλά επειδή την έχω διαβάσει αρκετά, μιλά, για όσους έχουν iq αρκετά άνω του μέσου, για όλα εκείνα που πρέπει να είναι ένας άνθρωπος για να τιμά το είδος του και που πολλές φορές έχουμε θίξει σε αυτό το blog..
    Το ότι τα ίδια έλεγε και το Κοράνι εμένα με επιβεβαιώνει για εκείνο που λέω: Ανω του μέσου iq αλλιώς τα θέματα θρησκείας γίνονται τρομερά επικίνδυνα!

    Ενα παράδειγμα: Λέει μέσα πως όταν κάνεις ένα κακό (αμαρτία) τότε μεταφέρεται και το χρεώνονται και οι απόγονοι.
    Ερμηνεία απλή: Τι μαμακίες λέει! Το απορρίπτω!
    Ερμηνεία καλύτερη : Λαμβάνοντας υπόψιν και το πως ήταν οι κοινωνίες τότε λέει: Να είσαι υπεύθυνος για την κάθε πράξη σου. Τοποθετώ τα παιδιά σου στη θέση εκείνων που θα ζημιώσεις με την πράξη σου μιας και, είμαστε όλοι αδέλφια!

    Και θυμάμαι πως η Α.Γ. είναι πρώτη σε πωλήσεις στις Η.Π.Α....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. periclis
    μου έχει συμβεί και εμένα να αλλάξω εκτίμηση για ένα βιβλίο είτε θετικά είτε αρνητικά. (Π. χ. ένα που το είχα παρατήσει ξαφνικά με ενθουσίασε).

    Έχει πολλή σημασία σε τι διάθεση είμαστε όταν διαβάζουμε κατι. Επίσης σε τι ηλικία είμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Periclis said: "Αναρωτιέμαι, αν το ξαναδιάβαζα, τι εντύπωση θα μου προκαλούσε."

    Την ίδια που θα σου προκαλούσε μία ταινία πχ που θα την ξαναδείς σήμερα ενώ την είχες δει πολλά χρόνια πριν.
    Κάθε μέρα ωριμάζουμε, αλλάζουμε, βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά!
    Την ίδια εντύπωση πάντως όχι!
    Η καλύτερη ή χειρότερη!
    Η ανταμοιβή ωστόσο είναι δεδομένη.
    "Κοίτα πως έχω αλλάξει", προς το καλύτερο, σχεδόν πάντα.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Somebody said...
    Τι σημαίνει δλδ πως είναι ιουδαϊκή?

    -------------------------

    Απλούστατα: έκανα μία λίστα για βιβλία ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ λογοτεχνίας από το 1300 ως το 1950. Άρα η Βίβλος δεν κολλάει εδώ. Ανήκει σε άλλο χώρο και χρόνο. Τι ανοησίες είναι αυτές περί ρατσισμών - δηλαδή και ο όρος "ευρωπαϊκός" είναι ρατσιστικός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κύριε Δήμου με το θέμα που ανοίξατε μου δώσατε την ευκαιρία να αναφερθώ σε κάτι που χρόνια ήθελα να αναφέρω κάπου.
    Πριν από πολλά χρόνια, συγκεκριμένα το 1974 οι γονείς μου αποφάσισαν να μετοικήσουν σε μια χώρα άλλη στην οποία δεν υπήρχε ελληνικό σχολείο. Εγώ τότε έπρεπε να γραφτώ στην 1η λυκείου. Γνωρίζοντας λοιπόν γαλλικά αποφάσισαν να εγγραφώ στο γαλλικό σχολείο της πρωτεύουσας που βρεθήκαμε.
    Γράφτηκα λοιπόν στην ανάλογη τάξη προερχόμενη φυσικά από ένα συνηθισμένο δημόσιο σχολείο των Αθηνών.
    Στο σχολείο που βρέθηκα και μια και επέλεξα τη φιλολογική κατεύθυνση υπήρχε το εξής. Κάθε μήνα έπρεπε να ετοιμάσουμε μια μελέτη χωρισμένοι σε ομάδες ενός βιβλίου που θα επιλέγαμε και να διαβάσουμε βέβαια εκτός από το βιβλίο της ομάδας μας και τα βιβλία που θα είχαν επιλέξει οι άλλες ομάδες. Τη χρονιά λοιπόν εκείνη, ήμουν 15 χρονών, "αναγκάστηκα" να διαβάσω τα παρακάτω βιβλία, (συγχωρήστε αν μερικούς τίτλους τους γράψω στα γαλλικά αλλά δεν γνωρίζω πως έχουν κυκλοφορήσει εδώ)
    Kafka - Le chateau
    Camus - Ο ξένος
    Prevert - choses et autres
    Proust - Στην αναζήτηση του χαμένου χρόνου
    Diderot - Jacques le fataliste
    Sartre - Les mots
    Beaudlaire - Les fleurs du mal
    Apolinaire - Alcool
    De Musset - Lorenzaccio
    Και διάφορα άλλα που οι συμμαθητές μου επέλεγαν. Εγώ όπως καταλαβένετε απλά ακολουθούσα χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα γιατί δεν γνωρίζα τίποτα απ΄ολα αυτά.
    Δεν ήξερα τίποτα ακόμα κι όταν ο καθηγητής με παρουσιάσε περήφανα στος υπόλοιπους και είπε "φέτος έχουμε μαζί μας μια ελληνίδα και νομίζω ότι θα μας βοηθήσει να πλουτίσουμε τις επιλογές μας..." Και ανακάλυψα με τρόμο ότι ο εν λόγω καθηγητής ήταν τρελλός και παλαβός με την αρχαία ελληνική γραμματεία και κυρίως με τον Αριστοτέλη, το οποίον φυσικά εγώ δεν είχα καν αγγίξει.
    Ηταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που αισθάνθηκα ότι κάποιος είχε παίξει ένα άσχημο παιχνίδι με τη ζωή μου κι αυτός ο κάποιος ήταν η χώρα που αγαπούσα, η χώρα μου.
    Προσπάθησα για πρώτη φορά να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε γιατί κανείς δεν μου είχε πει τίποτα για όλο αυτό γνώσης που υπήρχε. Θα έπρεπε να καταχραστώ εντελώς το μπλογκ σας για να σας πω τη συνέχεια της ιστορίας η οποία μοιάζει με ένα μυθιστόρημα, ας αρκεστώ λοιπόν σ'αυτά και μέσα από τις γραμμές ας σκεφτούμε. Ισως να βγήκα λίγο εκτός θέματος αλλα πιστέψτε με είναι κατι που με πονάει μέχρι σήμερα για λόγους που σας αφήνω να φανταστείτε.
    Δεν έχω καμμιά απαίτηση τα παιδιά εδώ ν'αρχίσουν να περιφέρονται με Σαρτρ στο χέρι, αλλά όπως εκείνοι οι συμμαθητές κανανε παιχνίδι, τα δικά μας παιδιά τι αγαπάνε? τι γνωρίζουν? τι θα επέλεγαν σε μια ανάλογη εργασία στο Λύκειο?
    (και μια διευκρίνηση η διαφορετικότητα των βιβλίων υπήρχε γιατί υπήρχε η ελευθερία να επιλέξουν οι μαθητές αγαπημένα τους βιβλία και να τα συζητήσουν από όλα τα ρεύματα. Η μελέτη ήταν περίπου 40 σελίδες και η συζήτηση για κάθε βιβλίο διαρκούσε 1 βδομάδα..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @delta_mike said...


    "heart of darkness" του joseph conrad - σπουδαίο βιβλίο με cult following (αποτελεί το σενάριο της αριστουργηματικής ταινίας του κόπολλα "αποκάλυψη τώρα" κατ' ουσίαν).


    ----------------------------


    Xτύπησες φλέβα! Μεγάλο φετίχ η Αποκάλυψη Τώρα. Αυτή είναι η σωστή όχι η άλλη, του Γιαννάκη!


    :-)))



    ΔΕΣ ΣΕΝΑΡΙΟ:

    Στην αρχή Ο Ηλίθιος ξεριζώνει την Καρδιά του Σκότους της Μαντάμ Μποβαρύ In Cold Blood. Μετά έρχονται Οι Άθλιοι.

    Κάποιοι από δαύτους είναι και Δαιμονισμένοι. Στο τέλος ο Άγιος Αντώνιος, Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο τους περνά όλους από Δίκη στο Υπόγειο του Πύργου.


    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. vassiliskos
    Είναι ακριβώς αυτό που προσπάθησα να κάνω στο Κολέγιο (βλέπε σχόλιο Tue Sep 04, 03:18:00 PM) και απέτυχα διότι οι νέοι που είχαν επιλέξει το μάθημα της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνία δεν είχαν διαβάσει τίποτα σχετικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "Απλούστατα: έκανα μία λίστα για βιβλία ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ λογοτεχνίας"

    Οκ, ζητώ συγγνώμη! Το είπα εξάλλου: "δεν το πιστεύω"!
    Ευχαριστώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Παραλείψατε την "Βίβλο"!!!

    Στην πυρά!Στην πυρά!

    Στο πυρ το εξώτερον!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Να μια καλή προτροπή: να κλείσουμε για λίγο την τηλεόραση και τα debates και ν' ανοίξουμε ένα βιβλίο. Καλό θα μας έκανε σε πολλούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Είμαι ακαλλιέργητος. Απλα. Έχω διαβάσει ελάχιστα βιβλία και δεν ξέρω αν κάποιο απο αυτά άξιζε. Προτιμώ να διαβάζω περιοδικά και λίγο εφημερίδες. Αγαπημένο μου είναι το Βημα science. Το παράρτημα "βιβλία" ουτε που το ανοίγω. Μια φορά προσπάθησα να διαβάσω το Ονομα του Ροδου αλλα στην δεκατη σελιδα το αφησα γιατι δεν ειχα καταλαβει λεξη. Δεν εβγαζα νοημα απο τις προτασεις. Δεν ξερω,ισως ειμαι χαζος αλλα τα βιβλια με "βαθυ" νοημα δεν τα πιανω γιατι δεν μπορω να "σκαψω" τοσο βαθια. Ισως φταίει και το σχολείο που δεν μας έδωσε εναυσμα να διαβασουμε καποια βιβλια. Ισως φταιει οτι ηθελα να βγω εξω να παιξω μπαλα παρα να διαβάσω τα λογια της πλωρης που μου εφερε μια θεια μου δωρο. (Ακομα δεν το'χω διαβασει). Γεγονος ειναι πως μερικους στη λιστα ουτε που τους εχω ξανακουσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. nikos dimou

    σωστά, μου είχε διαφύγει το χρονικό όριο του 1950, και σε κάθε περίπτωση οι fitzgerald και conrad απευθύνονται σε niche audiences τρόπον τινά, επ' ουδενί δεν έχουν την οικουμενικότητα των άλλων - από την άλλη έχω μία ροπή προς τους "μικρούς" συγγραφείς...

    συμφωνώ ότι η ανάγνωση είναι και θέμα διάθεσης, γι αυτό έχω συνήθως δύο με τρία βιβλία ανοιχτά και διαβάζω ανάλογα - αυτόν τον καιρό "παίζουν" τα "1919" του john dos passos, "a history of the crusades - the kingdom of jerusalem" του steven runciman και το "l' antisémitisme en littérature" του emmanuel haymann.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ναι, θυμάμαι πάλι στην ηλικία των 20 ετών, είχα διαβάσει το "Τάδε έφη Ζαρατούστρα". Μόνο τότε διάβαζα τέτοια βιβλία, πριν παραδοθώ στην "λαιλαπα" της ψυχανάλυσης, του Β. Ράιχ και άλλων.

    Ηταν μια μετάφραση περίεργη, κάπως ποιητική, κάπως σαν να είχε "ποιητικοποιήσει" το κείμενο ο μεταφραστής καθώς η ποίηση γενικά δεν μ'άρεσε. Πάντως ο μεταφρασμένος λόγος είχε μια αρμονία ευχάριστη.

    Τελικά το παράτησα στη μέση. Τι πράμα είναι αυτό! Μερικά χρόνια μετά το ξαναδιάβασα και τότε μου άρεσε πολύ και μάλιστα βρήκα την ποιητική απόδοση του μεταφραστή πολύ ωραία και είχε επηρεάσει και τον δικό μου λόγο (ως... κουλτουριάρη!).

    Μάλιστα διάβασα και το περιβόητο, "όταν πας στις γυναίκες πάρε μαζί σου το μαστίγιο".

    Ψυχαναλυτικά ήδη σκεπτόμενος, και θά έλεγα "Ραϊχικά σκεπτόμενος", θεώρησα ότι για τις νευρωτικές γυναίκες της εποχής του Νίτσε το μαστίγιο θα τους έδινε μεγάλη ανακούφιση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @Nikos Dimou said...

    vassiliskos


    ----------------------------

    Το ίδιο ακριβώς σύστημα διδασκαλίας εφάρμοσε η καθηγήτριά μου για την οποία σας μίλησα στο προηγούμενο post, στο μάθημα των Νέων Ελληνικών από την πρώτη λυκείου. Έπαιρνε πάντα την πρώτη λυκείου και συνέχιζε κάθε τμήμα που αναλάμβανε μέχρι τα παιδιά να αποφοιτήσουν από το Λύκειο ακόμα και στη τρίτη λυκείου όπου διαχωριζόμασταν σε δέσμες.

    Είχα την τύχη να κάνει το ίδιο ακριβώς και ο φιλόλογος καθηγητής μου σε όλο το γυμνάσιο. Ίδιο γυμνάσιο - λύκειο και δημόσιο. Ίσως το καλύτερο της Πάτρας, με φοβερή παράδοση σε επιτυχίες και επίπεδο μαθητών πανελλαδικώς και ταυτόχρονα με τα πιο αντιδραστικούς μαθητές. Ήμασταν λέρες και περιβόητοι εραστές και ταυτόχρονα χτυπούσαμε 19άρια στις επιδόσεις! Υπόψιν, για να πάρεις 19 και 20 σε μάθημα σε εκείνο το σχολείο έπρεπε πραγματικά να το έχεις.

    Στην αρχή θυμάμαι οι μαθητές αντέδρασαν έντονα στο σύστημα της καθηγήτριας. Όχι γιατί δεν γνώριζαν αλλά γιατί θα έπρεπε να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο. Η καθηγήτρια έπαιξε πολιτική. Στο πρώτο τρίμηνο χώρισε το μάθημα σε δύο ταχύτητες. Η μια ήταν η κλασσική όπου η διδασκαλία γινόταν σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών. Από την άλλη συγκέντρωσε τους μαθητές που έδειξαν ένα κάποιο ενδιαφέρον και μας χώρισε σε ομάδες. Εγώ θυμάμαι με άλλους τρεις είχα αναλάβει την παρουσίαση για τους τους Ελεύθερους Πολιορκημένους.

    Στο δεύτερο τρίμηνο από την στιγμή που άρχισαν να παρουσιάζονται οι πρώτες εργασίες τα πράγματα άλλαξαν οριστικά. Η καθηγήτρια κέρδισε το στοίχημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Απόσπασμα από το άρθρο.
    «- αλλά επειδή είχαν μεγάλη επιρροή και καθόρισαν την πορεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού.»
    Τι μεγαλύτερη όλων των επιρροών είχε η βίβλος, περισσότερη και από τους αρχαίους φιλοσόφους. Για να γνωρίζεις πως δημιουργήθηκε, διαμορφώθηκε και πορεύτηκε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, την Βίβλο να διαβάσεις ως πρώτο ανάγνωσμα, τα άλλα έπονται. Όλα τα άλλα περί Ιουδαϊσμού είναι υπεκφυγές. Εξάλλου, και ο (τουλάχιστον ο μεσαιωνικός και σύγχρονος) Ιουδαϊσμός είναι παρακλάδι του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Μόλις διάβασα το σχόλιο που μου είπατε.
    Ετσι ακριβώς είναι. Εχω δυο παιδιά που έχουν έτοιμη μια ενδιαφέρουσα βιβλιοθήκη στο σπίτι, την κοιτάνε αναφερουν περήφανα στους φίλους τους αυτά τα διαβάζει η μαμά μας, και δεν έχουν μπει στη περιέργεια να διαβάσουν κάτι έτσι για μαγιά.
    Πιστεύουν ότι είναι πράγματα μακρινά, πεθαμένα, όχι χρήσιμα και πληκτικά.

    Η κόρη η οποία τώρα ξεκίνησε να διαβάζει (είναι 20) ενδιαφέρεται για βιβλία που έχουν ένα τόνο μυστηρίου, συνομοσιολογία, κρυμμένα μυστικά. Ξεκοκάλισε το ΚΩΔΙΚΑ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ,ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΩΝ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΩΝ, τώρα διαβάζει ΤΟ ΣΜΗΝΟΣ.
    Οταν όμως της είπα μια μικρή περίληψη του ΕΝΑΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΚΑΤΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ του Πιραντέλο μπήκε στη πρίζα να δει τι είναι. Το ίδιο όταν της είπα να διαβάσει το ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ γιατί της ταιριάζει.
    Στην Ελλάδα σήμερα τα παιδιά που διαβάζουν έχουν χωριστεί σε συγκεκριμένες κατηγορίες.
    Εκείνα που έλκονται από μυστήρια συνομοσιολογικά σενάρια, εκείνα που μαθαίνουν ένα βιβλίο γιατί βγήκε ταινία, και ελάχιστα που προσπαθούν να πλησιάσουν την κλασσική γνώση.
    Το βιβλίο που προσελκύει σήμερα, κατά την απόψή μου, τους νέους είναι το "κινηματογραφικό" βιβλίο.
    Θα επανέλθω να σας πω το δικό μου 30 απαραίτητα και πιστεύω ότι το θέμα που ανοίξατε είναι ειλικρινά πολύ σπουδαίο. Ας δούμε τι βιβλιοθήκες θ'ανοίξουν.

    @sadosadist
    Οπως αυτή η καθηγήτρια υπάρχουν κι άλλοι πιστεύω πολλοί, και όπως το είπες το αυτονόητο που πρέπει να κάνουν, δηλ. να δημιουργήσουν ενδιαφέρον για τη γνώση, στην Ελλάδα θεωρείται ένα "στοίχημα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Τι υπέροχο συναίσθημα να βυθίζεσαι σ' ένα βιβλίο και να βγαίνεις στην επιφάνεια πού και πού για ν' ανάψεις ένα τσιγαράκι!

    ΥΓ. Σε λίγες μέρες κλείνω ένα χρόνο χωρίς τσιγάρο και τα βιβλία μου φαίνονται εξίσου ωραία και χωρίς αυτο :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. - Μάλλον θα έβαζα και Καμού (ο Ξένος), Σαρτρ (Ναυτία), Μπροχ (Υπνοβάτες) και Γκόμπροβιτς (Φερντυτούρκε) στη λίστα. Πολύ ωραία λίστα, όπως και να έχει.

    - Δεν περίμενα με τίποτα να έχετε τον Όργουελ στους υποψηφίους για τη λίστα. Τον θεωρώ απίστευτα κακό συγγραφέα, άρχοντα του άσπρου-μαύρου.

    - Έχει ενδιαφέρον να σκεφτούμε ποιοί σύγχρονοι θα θεωρούνται κλασικοί στο μέλλον. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά για τον Κούντερα (Η Αθανασία). Καμιά άλλη ιδέα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Είναι η πρώτη φορά που αφήνω ένα σχόλιο σε αυτό το blog, δεύτερη που κοιτάω τα σχόλια των άλλων ανθρώπων. Βλέπετε νόμιζα πως μόνο τα κείμενα είχαν σημασία, αλλά τελικά τα σχόλια αποτελούν σημαντικές πηγές πληροφόρησης από μόνα τους.

    Καθώς διάβαζα την λίστα παρατήρησα πως δεν έχω διαβάσει κανένα από τα βιβλία που αναφέρονται. Κανένα. Απλά τα ονόματα τους μου ήταν γνωστά το ίδιο και οι συγγραφείς τους. Αποφάσισα από σήμερα να αρχίσω την ανάγνωση κλασσικών συγγραφέων. Θέλω να δω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα πάνω μου.

    Ευχαριστώ κύριε Δήμου για το θέμα σας. Ίσως είναι η αρχή μιας καινούργιας εμπειρίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. thrass
    αν έβαζα Γάλλο μετά τον Προυστ θα έβαζα τον Σελίν (φασίστας αλλά μεγάλος συγγραφέας). Από τον Σαρτρ θα έβαζα τις "Λέξεις" (γραφτηκαν αργότερα). Για τον Καμύ πιστεύω ότι τα δοκίμιά του είναι πιο σημαντικά από τα μυθιστορήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ΒΑΘΜΟΣ
    ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ
    ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
    ( Β.Π.Κ. )


    Μέτρησα πως απο τα 30 έχω διαβάσει τα… 5 !
    Άρα, παίρνω γύρω στο 16,5 / 100, άντε να το στρογγυλέψουμε υπέρ του μαθητή, πές 17 / 100..

    Άν θεωρήσουμε όμως, πως έστω ένα βιβλίο να είχα διαβάσει θα αρκούσε να με κατατάξει «πάνω απ’ τη βάση» στο θέμα της καλλιέργειας, δηλ. Πάνω απ’ το 5 / 10, τότε ο ΒΑΘΜΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ μου ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ( Β.Π.Κ ) είναι περίπου.. η βάση 5 σύν το 1,7 / 10 δια 2 επειδή το ανάγουμε στο 5, άρα… 5 + 0,85, οπότε

    Β.Π.Κ kato Patissia = 5,85 με άριστα το 10 !

    -----

    Υ.Γ.
    Απο Τολστόϊ πάντως, εμένα μου άρεσε περισσότερο η «Ανάσταση»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Θα συμφωνήσω με τον σαδο για τους Υπνοβάτες.

    Θα πρόσθετα επίσης τον Ξένο ή/και την Πανούκλα (η Πτώση είναι μετά το 50) του Καμύ καθώς και τις μεγαλύτερες απουσίες από τη λίστα, το Περιμένοντας τον Γκοντό και το Μολλόυ του Μπέκετ (για 1-2 χρόνια μπορούμε να κάνουμε ένα σκόντο), και τη Μια Εποχή στην Κόλαση του Ρεμπώ.

    Τέλος, θεωρώ το Ζαρατούστρα λογοτεχνικό κείμενο και θα έπρεπε να είναι σε μια τέτοια λίστα (θυμάμαι τον Ρένο Αποστολίδη που έλεγε ότι έκτασε κι έμαθε γερμανικά μόνο και μόνο για να το διαβάσει από το πρωτότυπο).

    Συμφωνώ για τις μεταφράσεις του Άρη Αλεξάνδρου, εξαιρετική δουλειά έχει κάνει και ο Σωκράτης Καψάσκης στον σχεδόν αδύνατο να μεταφραστεί Οδυσσέα.

    Υ.Γ. Προφανώς Μπόρχες και Μάρκες δεν μπορούν να μπουν στη λίστα, έτσι δεν είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Φίλε cyberdust βρήκα κι εγώ στη βίβλο μεγάλα νοήματα και με επηρέασε κυρίως η ιστορία του προπάτορά μας Αβραάμ που παρουσίαζε τη γυναίκα του για αδελφή κι όποιον την ΄γνώριζε΄(με τη καλή έννοια) τον εκβίαζε για να του πάρει λεφτά. Χαίρετε
    Μάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Καλημέρα. Με ταρακουνήσατε. Σας ευχαριστώ ειλικρινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Με το θράσος ( :) ) του ανθρώπου που έχει διαβάσει μόνο 7 ολόκληρα από τη λίστα, θα έλεγα ότι 3 πολύ αγαπημένα μου βιβλία που ελπίζω τουλάχιστον να είναι στην πενηντάδα είναι:

    Thomas Hardy - The mayor of Casterbridge
    Virginia Wolf - Mrs Dalloway
    Fernando Pessoa - Το βιβλίο της ανησυχίας

    Αχ, τι ωραίο να διβάζεις...Τρελαίνομαι να διαβάζω στο τραμ, και όλος ο κόσμος να χάνεται από γύρω μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Όσοι μου προτείνουν να προσθέσω ένα έργο στην λίστα θα έπρεπε να μου πουν και ποιο θα βγάλω. Είναι εύκολο να προσθέτουμε - αλλά βάλαμε τα 30 ως (έστω αυθαίρετο) όριο...

    Αν μαλιστα εκτός από τον αριθμό ξεχειλώσουμε και το χρόνο... φυσικά θα έβαζα τον Γκοντό (σε λίστα για τους συγγραφείς μετά το πενήντα που είχε κάνει το Esquire τον είχα βάλει πρώτο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. θα έβγαζα Ώστεν και Ντίκινσον για να χωρέσω Καμύ και Ρεμπώ.

    Και μια σαδιστική προσθήκη (προφανώς εκτός συναγωνισμού): Η Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. s_pablo said...
    θα έβγαζα Ώστεν και Ντίκινσον για να χωρέσω Καμύ και Ρεμπώ.

    ---------------------------------

    Δεκτή η ένσταση για τον Ρεμπώ - λείπει από την λίστα. Αλλά την Ντίκινσον δεν την βγάζω με τίποτα (είπαμε: προσωπική επιλογή). Άρα θυσιάζω το κοφτερό σαν λεπίδι πνεύμα της Τζαίην Ώστεν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Προσωπικά,Θα πλάταινα το χρονολογικό όριο μέχρι και την χρονιά συγγραφής της "αβάσταχτηε ελαφρότητας του είναι"...
    Αλήθεια, απο το 50 και μετά ξεχωρίζετε έστω και μια πεντάδα έργων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ο/Η Chris είπε...
    Φίλε cyberdust βρήκα κι εγώ στη βίβλο μεγάλα νοήματα και με επηρέασε κυρίως η ιστορία του προπάτορά μας Αβραάμ που παρουσίαζε τη γυναίκα του για αδελφή κι όποιον την ΄γνώριζε΄(με τη καλή έννοια) τον εκβίαζε για να του πάρει λεφτά. Χαίρετε
    Μάκης

    Sat Sep 08, 12:27:00 PM


    Φίλε Χρίς, δεν έχει σημασία τη γράφει η βίβλος και άμα αυτά που λέει είναι σαχλαμαρίτσες ή φιλοσοφικά πονήματα. Εξετάζομε την επιρροή που είχε στον εκκολαπτόμενο ευρωπαϊκό πολιτισμό. Αλλά εγώ δε θα κολλήσω σε αυτό. Ήταν μόνον μια εισαγωγή στο καθαυτού θέμα που προσπάθησα να θέσω και δεν το κατάφερα. Ως συνήθως άλλα περί άλλων τυρβάζετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχουν συντελεστεί στον χώρο της λογοτεχνίας είναι η δημιουργία "παιδικών" ή "νεανικών" εκδοχών για βιβλία όπως ο Ροβινσώνας Κρούσος ή τα Ταξίδια του Γκάλιβερ. Έτσι όλοι νομίζουν ότι τα έχουν διαβάσει - ενώ αυτό που διάβασαν ήταν το 20-30% του κειμένου και χωρίς τις αιχμές του (ιδιαίτερα στον Σουίφτ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Πολυ καλη η λιστα σας..απ οσα βαλατε, τον Οδυσσεα δεν μπορεσα να διαβασω.. Τον ξεκινησα (50 σελ. τσατρα-πατρα) και ουδεποτε τον τελειωσα.. Δεν ξερω τι συμβαινει με το μυαλο μου.. Ειναι το μοναδικο βιβλιο -αντε να μην ειμαι τοσο καθετη ας βαλω και τον Βελτσο που δεν καταλαβα τ ι π ο τ α- που διαβαζοντας το ενιωθα το μυαλο μου να μην μπορει να συγκεντρωθει,να πηγαινει αλλου και φτανοντας στο τελος της σελιδας να εχω ξεχασει την αρχη της.. Θεωρησα τοτε πως ισως δεν ημουν στην καταλληλη διαθεση που επρεπε να εχω για να το διαβασω..Το αφησα στο ραφι και το πιασα λιγο αργοτερα.. Μαλιστα μου ειπα :μα καλα τι εχεις παθει? Πως ειναι δυνατον να μην συγκεντρωνεσαι? Κι ομως..παλι το ιδιο μου συνεβη κι αυτο με σοκαρε πολυ. Τωρα με κοιταει απο το ραφι κλεινοντας μου το ματι, ομως η αρνηση μου συνεχιζεται.. Ισως ερθει καποτε, η δικη του ωρα γι αυτο. Μεχρι τοτε θα ντρεπομαι που ομολογω πως δεν μπορεσα να το απολαυσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. hliasm & rosie
    Το διάβασμα είναι σαν μία άσκηση - όπως ο εντελώς αγύμναστος θα πιαστεί και θα κουραστεί για να την κάνει έτσι κι ο αμάθητος στην ανάγνωση. Και το διάβασμα hliasm χρειάζεται προπόνηση.

    Ειδικά, βιβλία σαν τον Οδυσσέα πρέπει να διαβάζονται χαλαρά κι όχι με το σφίξιμο: "αμάν, έχω μπροστά μου ένα δύσκολο αριστούργημα!". Ο Τζόυς σε πολλά κεφάλαια έκανε την πλάκα του παρωδώντας κλασικούς συγγραφείς (και ιδιαίτερα τον Όμηρο). Εκεί βοηθάει να έχει κανείς κάποιον οδηγό με σημειώσεις και ερμηνείες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Πάντως, ενώ συνήθως έχω μια αμφιβολία για λίστες αυτού του είδους, παρατηρώντας τη λίστα που προτείνεται ομολογώ ότι υπάρχει ένας πυρήνας βιβλίων ο οποίος είναι αδιαπραγμάτευτος:

    Δάντης: Η Θεία Κωμωδία
    Ραμπελαί: Γαργαντούας
    Θερβάντες: Δον Κιχώτης
    Σαίξπηρ: Άπαντα
    Γκαίτε: Φάουστ
    Φλομπέρ: Μαντάμ Μποβαρύ
    Ντοστογέφσκυ: Δαιμονισμένοι (ή/και όποιο άλλο από τα 4 αριστουργήματα: Έγκλημα και Τιμωρία, Αδελφοί Καραμαζόφ, Ο Ηλίθιος)
    Μέλβιλ: Μόμπυ Ντικ
    Προυστ: Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο
    Τζόυς: Οδυσσέας
    Ρ. Μούζιλ: Ο Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες

    Αν σε αυτά προσθέσεις τους αρχαίους κλασικούς, έχεις μια λίστα πέραν του προσωπικού γούστου, χωρίς διλήμματα τύπου Ώστεν ή Ρεμπώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Nikos Dimou είπε...

    Ειδικά, βιβλία σαν τον Οδυσσέα πρέπει να διαβάζονται χαλαρά κι όχι με το σφίξιμο: "αμάν, έχω μπροστά μου ένα δύσκολο αριστούργημα!".

    --------------------------------

    Σοφή συμβουλή. Για χρόνια χρησιμοποιούσα τον Οδυσσέα για να "σιδερώνω" τις γραβάτες μου, αδυνατώντας να τον ξεκινήσω καν (ένα πρόβλημα που ποτέ δεν είχα με τα υπόλοιπα έργα του Τζόυς).

    Φέτος ξεκίνησα να τον διαβάζω χαλαρά και ανακάλυψα ότι το "βουνό" έχει μονοπάτια.

    Σε λίγες μέρες που θα το έχω τελειώσει θα ξεκινήσω και τον άλλο "γραβατοσιδερωτή", που έχω αφήσει μισοδιαβασμένο, τον άνθρωπο χωρίς ιδιότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @HliasM

    Ανήκω κι εγώ στην ίδια κατηγορία με εσένα!

    Δεν διαβάζω λογοτεχνία (έχω διαβάσει μόλις 2-3 από τα βιβλία που αναφέρονται στη λίστα, και αυτά μάλλον στις παιδικές τους εκδόσεις όπως γράφει παραπάνω ο ΝΔ), παρά μόνο εφημερίδες, ειδικό τύπο, συγκεκριμένα –θεματικά- web site & internet forums και επιστημονικά βιβλία (όπως τα βιβλία του γνωστού σε όλους Χώκιν).
    Όταν προσπαθώ να διαβάσω ένα λογοτεχνικό βιβλίο, μου φαίνεται πολύ αργό και με κουράζει. Προτιμώ να πάρω «μασημένο» το όποιο ερέθισμα/προβληματισμό, από το να πρέπει να το ανακαλύψω με «κόπο και χρόνο» στις σελίδες του βιβλίου. Επίσης, το ψυχαγωγικό σκέλος των βιβλίων το καλύπτω με τον κινηματογράφο.
    Για παράδειγμα, ποιο βιβλίο θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις εμπειρίες που βιώνει κάποιος που θα διαβάσει το blog του ΝΔ από την αρχή του μέχρι τώρα? Νομίζω κανένα. Ο χρόνος όμως που θα σπαταληθεί είναι ανάλογος...

    Με τα ερεθίσματα (κάθε είδους, ακόμα και φιλοσοφικά) που μπορεί να πάρει κάποιος από τα «νέα μέσα», και με τον κινηματογράφο να εξάπτει την φαντασία και να ψυχαγωγεί, είναι πράγματι απαραίτητη η λογοτεχνία για να θεωρηθεί ότι διαθέτει παιδεία ένας σύγχρονος άνθρωπος? Νομίζω πως όχι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Καλημερασπέραααα!

    Βάλτε κι ένα De Profundis (Ο. Wilde) κι είμαστε σύμφωνοι σε όλα - κι ας ξεχειλώσει η λίστα και γίνει τα 100 τοπ μέχρι το τέλος του ποστ, καλό θα μας κάνει!

    - Καθηγητές φωτισμένοι ρε παιδιά, καθηγητές φωτισμένοι... είδος που εκλείπει... και μετά λέμε γιατί οι νέοι δε διαβάζουν!

    - Πόσοι γονείς διαβάζουν στο σπίτι? Σε πόσα σπίτια μπαίνεις στο σαλόνι και δεν έχει βιβλιοθήκη, στα δωμάτια έχει κάτι μικρές ίιισα-ίσα για τα βιβλια του ΟΕΔΒ, αλλά έχει playroom, ξενώνες, εφεδρικά WC κι ένα κάρο αποθήκες για τα μυριάδες ρούχα και τα χριστουγεννιάτικα?

    - Η μόνιμή μου σχιζοφρένεια: με το που παίρνω το βιβλίο τι κάνω? Το μυρίζω, το φυλλομετράω, το χαιδεύω και μετά το ανοίγω μέχρι να σκιστεί η ράχη και το ταράζω στις υπογραμμίσεις, τις σημειώσεις και τα σκίτσα? Η κάθομαι και το φυλάω ως κάτι πολύτιμο, το ανοίγω ίσα-ίσα να μπορώ να το διαβάσω και το αφήνω σα να μην το έχει αγγίξει χέρι?

    Τα πρώτα βιβλία τα ζω, τα δεύτερα τα καμαρώνω... Κι έχω βιβλία αγορασμένα δεύτερη φορά για να τα έχω και στις δύο μορφές - πόσο ψυχαναγκαστικό μπορεί να είναι αυτό, ε?

    - Και κάτι ακόμα, πόσοι δανείζετε και δανείζεστε βιβλία? Εγώ χαίρομαι πια τόσο όταν κάποιος φίλος (με όλα τα τρελλά ωράρια που έχουμε) δανείζεται βιβλίο (πολυτέλεια χρονικά), που δεν το παίρνω πίσω, αισθάνομαι ότι επιτελεί εις το διπλούν την αποστολή του.


    ΥΓ- Ο Ελευθερουδάκης έχει ένα πρόγραμμα που ανάλογα με τα χρήματα που ξοδεύεις για αγορά βιβλίων, σου παρέχει κάποια εκπτωτικά κουπόνια (20, 30 ε). Αξίζει τον κόπο, εκτός αν τα παραγγέλνει κανείς ιντερνετικά και ξεμπερδεύει! Εχει κανείς καλές διευθύνσεις εκτός του amazon και του book.gr?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. ΝΔ "Το διάβασμα είναι σαν μία άσκηση - όπως ο εντελώς αγύμναστος θα πιαστεί και θα κουραστεί για να την κάνει έτσι κι ο αμάθητος στην ανάγνωση. Και το διάβασμα hliasm χρειάζεται προπόνηση.

    Δηλαδή υποθέτω πως χρειάζομαι πολύ προπόνηση για να διαβάσω το "ξύπνημα του Φινεγκαν" και να το καταλάβω κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Cyberdust th Biblo thn exeis ontws diavasei? Kai an nai ti to endiaferon vriskeis ekei ektos apo metathanaties anohsies?Kyrie Dhmou sth lista sas tha prepei na prostethei o xenos tou Camus.Kapoion (kapoious) mou thimizei poly entona!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Δεν έχω διαβάσει τα περισσότερα από τα βιβλία στη λίστα. Μερικά π.χ. τους «Άθλιους» μάλλον θα τους διαβάσω κάποια στιγμή καθώς τους έχω ήδη σε ειδική ηλεκτρονική διαμόρφωση στο PDA μου, στα αγγλικά. Η «Παναγία των Παρισίων», που είχα διαβάσει πριν 3 χρόνια, με είχε ενθουσιάσει.

    Αν μπορούν να με ψυχαγωγήσουν, θα ήθελα να τα διαβάσω, αν περιέχουν ιδέες που θα μπορούσαν να μου φανούν νέες (τουλάχιστον για μένα) και συναρπαστικές επίσης. Αλλά πως μπορούν να το κάνουν αυτό οι «αρχαιολογίες». Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να έχουν επηρεάσει τη δυτική σκέψη, όπως και οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά το ζήτημα είναι ότι αυτή η επιρροή έχει ενσωματωθεί πλέον στη σκέψη και έχει γίνει κοινό κτήμα εκεί που δεν έχει πλέον ξεπεραστεί ή αναδιαμορφωθεί σε κάτι άλλο.

    Διαβάζουμε για να έχουμε ένα αποτέλεσμα. Π.χ. αν δεν είμαι ιστορικός γιατί να διαβάσω Πλάτωνα; Σαφέστατα ο Πλάτωνας έχει επηρεάσει το δυτικό τρόπο σκέψης με διάφορους τρόπους αλλά εγώ προτιμώ να διαβάσω τον Καρλ Πόπερ. Στην αντίληψή μου για τον σύγχρονο κόσμο, με τον οποίο αλληλεπιδρώ και βιώνω και του οποίου η κατανόηση είναι που κυρίως με ενδιαφέρει, γιατί πρέπει να διαβάσω ότι έχει γραφτεί αντί κάποιους πιο σύγχρονους και έξοχους στοχαστές που έχουν ήδη κάνει ένα μέρος της δουλειάς και δεν χρειάζεται να ξανα-ανακαλύψω τον τροχό (όσο αφορά το σήμερα); Από εκεί και πέρα, κατά την κρίση μου, μπορώ να στοχεύσω παλιότερα κείμενα, να καταφύγω στα πρωτότυπα όπου κρίνω ότι οι πιο σύγχρονοι δεν έχουν κάνει αρκετά καλή δουλειά και έχω αμφιβολίες ή απλά θέλω να τσεκάρω «με τα ίδια μου τα μάτια» αν έχουν δίκιο γιαυτά που λένε. Οπότε μπαίνω στην διελκυστίνδα μιας δικής μου έρευνας που επιχειρεί είτε να συμπληρώσει, είτε να διορθώσει είτε να ανατρέψει άλλες.

    Θα έλεγα λοιπόν, ότι επειδή το πιο νέο περιλαμβάνει με κάποιο τρόπο το παλιό, δεν έχει σημασία να διαβάσεις «τα πάντα», αλλά να στοχεύσεις ξεκινώντας από τους πιο σύγχρονους συγγραφείς και μελετητές και πηγαίνοντας προς τα πίσω όπου αυτό το κρίνεις απαραίτητο για συγκεκριμένους λόγους – όταν θέλεις να ανιχνεύσεις πως το σήμερα συνδέεται με το χθες.

    Τώρα αν κάποιον τον συναρπάζει να διαβάσει τον Δάντη, να το κάνει, γιατί τον ψυχαγωγεί. Αλλά δεν σημαίνει ότι αν διαβάσεις (σώνει και καλά) Δάντη από κάτι θα ωφεληθείς – αν δεν μπορείς ούτε καν να ψυχαγωγηθείς, αν δεν βρίσκεις κάτι που να σε αφορά, αν δεν αγγίζει κάπου τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς σου στο σήμερα – και όπου μπορεί να αντικατοπτρίζεται μια εποχή που έχει ξεπεραστεί, που είναι πλέον δουλειά των ιστορικών που θέλουν να την κατανοήσουν, να μελετήσουν τον Δάντη, και όπου θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον να διαβάσεις τη δική τους δουλειά.

    Θα προτιμούσα, λοιπόν, να μου πει κανείς το βίωμά του από την ανάγνωση κάποιου βιβλίου, όπου θα μπορούσα να κρίνω αν θα ήθελα να το διαβάσω και εγώ. Γιατί είναι αδύνατον να διαβάσω τα πάντα, πρέπει να εξοικονομήσω τον χρόνο μου, και είμαι υποχρεωμένος να στοχεύω όσο γίνεται καλύτερα προς χάρη των περιορισμένων πόρων μου. Κατά την δική μου γνώμη δεν υπάρχει το πρέπει που θέτει για την λίστα του ο ΝΔ ο οποίος μιλάει από την πλευρά κάποιου που σπούδασε φιλοσοφία και ο οποίος έζησε και ζει μια ζωή «κατ’εξαίρεση». Εγώ πρέπει να κρίνω τι να διαβάσω και γιαυτό πάντα επιζητώ προτάσεις για ενδιαφέροντα διαβάσματα ακόμη κι αν αυτά είναι ο Πλάτωνας – και χρειάζομαι πιο συγκεκριμένους λόγους γιατί να ξοδέψω τον χρόνο μου σε ένα διάβασμα και όχι σε κάποιο άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. HliasM said...
    Δηλαδή υποθέτω πως χρειάζομαι πολύ προπόνηση για να διαβάσω το "ξύπνημα του Φινεγκαν" και να το καταλάβω κιόλας.

    ------------------------------

    Πρώτον δεν είναι το Ξύπνημα αλλά το Νυχτέρι (ξενυχτάνε τον νεκρό Φίνεγκαν - στίχος από μπαλλάντα) δεύτερον δεν πρέπει να τον "καταλάβεις" (λάθος λέξη) αλλά να τον απολαύσεις ακουστικά και συνειρμικά. Είναι σαν μουσική από γλώσσες και αποχρώσεις...

    Θεά
    Το de Profundis είναι συγκινητικό σαν εξομολόγηση αλλά μέτριο σαν λογοτεχνία. Το Πορτρέτο του Ντοριαν Γκρέυ, τα θεατρικά και κυρίως τα Παραμύθια είναι ο καλός Wilde.

    Αλήθεια - ίσως έπρεπε να είχα βάλει και τον Άντερσεν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. periclis
    δηλαδή εσείς αντί να κάνετε έρωτα διαβαζετε ένα εγχειρίδιο που λέει τα πάντα για τον έρωτα;

    έχετε μία εντελώς λαθασμένη αντίληψη για την λογοτεχνία (το ίδιο φοβάμαι ισχύει και για τον Zoros). Δεν πρόκειται για πληροφορίες ούτε για γνώσεις. Πρόκεται α) για απόλαυση και β) για άνοιγμα της ψυχής. Το παλιο και το καινούργιο είναι σημαντικό για τις γνώσεις αλλά δεν παίζει κανένα ρόλο γι αυτά.

    Μπορείτε να πείτε ότι δεν σας αρέσει - όπως σε άλλους δεν αρέσει η μουσική. (Εσείς φτωχαίνετε). Αλλά ο πλούτος που χαρίζει λογοτεχνία δεν συστηματοποιείται σε εντολές και κρίσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Καλησπέρα και απο εμένα,

    Δυστυχώς και εγώ ολόκληρα έχω διαβάσει μόνο 10. Αφήστε που σε αυτά τα 10 είναι ελληνική μετάφραση της Θείας Κωμωδίας (πρέπει να ήταν έκδοση δεκαετίας 60 η 70) και που τα περισσότερα τα έχω διαβάσει σε τέτοια ηλικία που αφενός έχω ξεχάσει αρκετά πράγματα αφετέρου ενδέχεται να μην είχα καταλάβει πολλά άλλα. Επιπλέον, 2 βιβλία από τον κατάλογο, δεν τα έχω τελειώσει ποτέ: τη Δίκη του Κάφκα, διότι δεν μπορούσα να αντέξω το μαρτύριο του Γιόζεφ Κ. και έργα του Τολστόι που με κούραζαν με τα πολλά πρόσωπα που πρωταγωνιστούσαν. Παρόλα αυτά τα έχω ακουστά όλα πλην ενός: του Ανθρώπου χωρίς ιδιότητες. Νομίζω και εγώ ότι θα έπρεπε να προστεθεί κάτι από γαλλική καταραμένη ποίηση, μάλλον Baudelaire, εκτός αν θεωρείτε ότι η σχετική λογοτεχνική επίδραση καλύπτεται από τα διηγήματα του Poe. Δεν μπορώ να πω τι να αντικατασταθεί, διότι έχω διαβάσει μόνο το ένα τρίτο από αυτά που προτείνετε! Κύριε Δήμου, το Das Schloß του Κάφκα το μεταφράζετε ως «Το Κάστρο» αντί του καθιερωμένου στα ελληνικά «ο Πύργος». Είναι για λόγους μεταφραστικής ακρίβειας (der Turm=ο πύργος) ή υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα σαν και αυτό που γράφετε με «Ξύπνημα» και «Νυχτέρι»;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Προσωπικώς δεν θυμάμαι ποτέ τι είδα, τι άκουσα, τι διάβασα. Όμως ό,τι έχω δει, έχω ακούσει κι έχω διαβάσει, με έχουν κάνει άλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. @ aphrodite.

    www.greekbooks.gr,
    www.booksingreek.gr,
    www.evripidis.gr
    Αυτες χρησιμοποιώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Ο/Η Nikos Dimou είπε...
    έχετε μία εντελώς λαθασμένη αντίληψη για την λογοτεχνία (το ίδιο φοβάμαι ισχύει και για τον Zoros). Δεν πρόκειται για πληροφορίες ούτε για γνώσεις. Πρόκεται α) για απόλαυση και β) για άνοιγμα της ψυχής. Το παλιο και το καινούργιο είναι σημαντικό για τις γνώσεις αλλά δεν παίζει κανένα ρόλο γι αυτά.


    Συμφωνώ ότι σίγουρα κάτι χάνω όταν δεν διαβάζω κάποια αριστουργήματα σαν αυτά που αναφέρεις.

    Από την άλλη τι μπορώ να κάνω που με κουράζουν αφόρητα και δεν τα απολαμβάνω όπως εσύ??? Καλώς ή κακώς τα ωράριά μου είναι εξοντωτικά (δουλεύω ~12 ώρες την ημέρα, πολλές φορές και τα Σ/Κ) και στον ελεύθερο μου χρόνο, προτιμώ να διαβάσω το νέο κοσμολογικό βιβλίο του Penrose από Σαίξπηρ (ή ακόμα και τεχνολογικά νέα από ένα internet site –έστω και αν μιλούν για το νέο PlayStation).
    Προσοχή: δεν το κάνω συνειδητά, απλά ο Penrose με συγκλονίζει, ενώ τον Σέξπηρ τον έχω βαρεθεί από το πρώτο τέταρτο...

    Από την άλλη (όσο πιο αντικειμενικά μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου) δεν θα με χαρακτήριζα ρηχό ή απαίδευτο άνθρωπο χωρίς προβληματισμούς! Για αυτό και καταλήγω ότι μήπως δεν είναι πλέον απαραίτητη η λογοτεχνία για την «παιδεία και καλλιέργεια της ψυχής μας».

    Τι πρέπει να κάνω γιατρέ? Έχω κάποιο πρόβλημα? :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Δεν έγινα καθόλου κατανοητός.

    Την λογοτεχνία την απολαμβάνω όποτε την απολαμβάνω. Δεν είπα το αντίθετο. Ενα κείμενο με κάποιο τρόπο με κερδίζει, αλλά οι ανησυχίες μου και οι προβληματισμοί μου είναι αυτοί που πάντα με καθοδηγούν. Δηλαδή οι ανάγκες μου. Και με κερδίζει ότι ανταποκρίνεται σ'αυτές με κάποιο τρόπο.

    Εγώ είμαι τεχνοκράτης, με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, και για να υπάρξει αυτό χρειάζομαι ένα λειτουργικό σύνολο, ένα σύστημα.

    Και για να υπάρξει αυτό το λειτουργικό σύνολο πρέπει και η απόλαυση που λέτε να έχει τη θέση της σ'αυτό.

    Εχω φάει από το δένδρο της γνώσης. Ξέρω ότι είμαι θνητός και έχω επίγνωση των ορίων μου. Μπορώ να κάνω το οτιδήποτε αρκεί να μην ξεχνώ αυτή την πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. periclis - ακριβώς! αντιμετωπίζετε τα βιβλία σαν τεχνοκράτης!

    zoros αν ο Σαιξπηρ σου φαίνεται βαρετός και στο θέατρο - ναι, έχεις πρόβλημα... Γιατί μόνο βαρετός δεν είναι ο άνθρωπος: λαϊκό θέατρο έκανε, για τον κοσμάκη, με δράση, αγωνία, πάθος και μυστήριο. Η ποίηση ήταν το μεγάλο έξτρα πάνω από αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Δεν ξέρω ποια θα αφαιρούσα από την λίστα αυτή γιατί δεν τα έχω διαβάσει όλα,θα πρόσθετα όμως τους υπνοβάτες,τον ξένο,και τα πάθη του νεαρού Βερθερου.
    Υπάρχουν δυο βιβλία τα οποία μπορεί να βοηθήσουν όσους ψάχνουν τι είναι σημαντικό στην ιστορία της λογοτεχνίας: “η τέχνη του μυθιστορήματος” του Κουντερα και το “μια βιβλιοθήκη στο σπίτι σας” του Εσσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Περίμενα ένα τέτοιο ποστ εδώ και πολύ καιρό, όχι μόνο γιατί εμπιστεύομαι τις επιλογές του ΝΔ αλλά γιατί έχω και μανία με τις λίστες (κυρίως με τις μουσικές, βιβλία Γιάννη Πετρίδη κλπ).

    Βλέπω πως έχω διαβάσει λίγα από τα βιβλία που προτείνονται, οπότε έχω ...πολύ δουλειά.

    Έχει γίνει ένα ποστ στο παρελθόν με τοπ-10 τραγουδιών, αλλά θα ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη αν ακολουθούσαν κάποια στιγμή μεγαλύτερες (και πλουσιότερες) λίστες: τραγουδιών (20ου-21ου αιώνα), ταινιών, ποιημάτων ή ποιητών, έργων τέχνης.

    Επίσης μου φαίνεται πως ένα τοπ-50 ή τοπ-100 θα ήταν καλύτερο για κάποιες λίστες (π.χ. μουσικής) γιατί μάλλον μένουν εκτός κι άλλα σημαντικά έργα. Είναι λίγο κουραστική η επιλογή αλλά είναι κι ένα όμορφο παιχνίδι. Σκεφτείτε τον Γ.Πετρίδη ("2005 τραγούδια του αιώνα") που είχε να επιλέξει ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες τραγούδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Ο/Η Zoros είπε...

    Προσοχή: δεν το κάνω συνειδητά, απλά ο Penrose με συγκλονίζει, ενώ τον Σέξπηρ τον έχω βαρεθεί από το πρώτο τέταρτο...

    -----------------------------

    Αυτό μου τυχαίνει και εμένα πολύ συχνά. Μπορώ να διαβάσω μονορούφι ένα βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης , ενώ με τα λογοτεχνικά μερικές φορές πλήττω.

    Το Big Bang του Simon Singh , βιβλίο 640 σελίδων το διαβάζω χαλαρά , ενώ ένα αντίστοιχου μεγέθους λογοτεχνικό με ψιλοτρομάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Ο Κουντερα στους “Γελοιους Ερωτες» λεει για ένα ηρωα του ότι είναι «σαν τον Χαρο» στη σεξουαλικη του ζωη, γιατι σαν τον Χαρο «τις επαιρνε ολες», ομορφες, ασχημες, χαζες, εξυπνες…

    Ετσι νομιζω μπορει να περιγραφει η σχεση μου με τα βιβλια.

    Όχι μονο τα διαβαζω όλα, χωρις διακριση, με ενοχες όταν δεν τα τελειωνω (συμβαινει σπανια), αλλα εχω αναπτυξει μια μεθοδο να τα ευχαριστιεμαι κι όλα (όχι στον ιδιο βαθμο βεβαια, ουτε για τους ιδιους λογους).

    Στοχος μου είναι ακομα και από το βαρετοτερο βιβλιο ή αυτό με τους φτωχοτερους χαρακτηρες,πλοκη, προσεγγιση ή βαθυτερη σκεψη ν’αντλησω τη μεγαλυτερη δυνατη ευχαριστηση.

    Ακομα και η τσαντιλα που μου προκαλουν είναι «δημιουργικη» τσαντιλα.
    Τι θα μπορουσε να ηταν διαφορετικο; Που χωλαινει το πραγμα;
    Αντιμετωπιζω κάθε βιβλιο σαν αυθυπαρκτη οντοτητα, σαν ένα ανθρωπο. Μπορει να τον συμπαθησω, να με αηδιασει, να με συγκλονισει, να τον προσπερασω, να τον ξαναπροσεγγισω, να τον προδωσω, να τον ερωτευτω.

    Για παραδειγμα, πρωτοδιαβασα τον «Ηλιθιο» στα 11 και μπορω να διακρινω τη ζωη μου προ Ντοστογιεφσκυ και μετα.
    Υπαρχουν βιβλια που τα παρατησα γιατι την εποχη που τα διαβασα ηταν πολύ επωδυνα όπως το «Πορτραιτο του καλλιτεχνη» του Τζους για να πιασω ξανα μετα.
    «Τα διηγηματα» του Γκυ ντε Μωπασαν με βυθισαν στον δικο του κοσμο με τροπο που μονο μετα από χρονια «η ωρα των πενηντα λεπτων» του Λιντνερ μπορεσε.

    Κάθε βιβλιο της λιστας (εχω τα διαβασει μονο τα 2/3) είναι μια διαφορετικη αισθηση ή συνειρμος.
    Γι’αυτό δεν εχει ιδιαιτερο νοημα να φτιαξω λιστα , αλλωστε αυτά που επηρεασαν την πορεια του Ευρωπ. πολιτισμου διαφερουν, χωρις να απεχουν πολύ, από αυτά που επηρεασαν εμενα.

    Για την λιστα πρεπει να σχολιασω ότι οι γυναικειες παρουσιες ειναι ελαχιστες (χαρακτηριστικο της θεσης της γυναικας ) και ευκολα εξορισιμες (θα ανταλλαζα την Ωστεν με τον Ντε Φοου και τον Ροβινσωνα Κρουσο).
    Βεβαια το προσεγγιζω από πλευρα προτιμησης, όχι με βαση την επιδραση τους.

    Υ.Γ. αφου μιλαμε χρονικα για ένα παραθυρο από τον μεσαιωνα ως το ’50 (γιατι μονο ως το ‘50;) η Βιβλος δεν είναι μεσα. Αν το επεκτειναμε χρονικα προς τα πισω θα ηταν και ο Ομηρος μεσα (διασκεδαση, ιδεες, ηθογραφια, περιπετεια-το απολυτο best seller)

    Για την απολαυση κατά τη διαδικασια της αναγνωσης δεν αρχιζω, να μη κατηγορηθω για απολυτη σεντονιαδα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. @periclis
    Εχω φάει από το δένδρο της γνώσης. Ξέρω ότι είμαι θνητός και έχω επίγνωση των ορίων μου.
    ---------------------------------
    Τι ακριβώς σημαίνει "έχω φάει το δέντρο της γνώσης"? Τι εννοείτε μ'αυτό? Το ρωτώ γιατί η δεύτερη φράση ξέρω ότι είμαι θνητός και έχω επίγνωση των ορίων μου, με κάνει να θαυμάζω το ότι είστε τόσο σίγουρος και προσπαθώ να κατανοήσω πως κάποιος φθάνει σ'αυτή την επίγνωση με τόση σιγουριά μια κι εγώ ούτε στο ελάχιστο δεν έχω φθάσει σε κάτι ανάλογο . Αντίθετα προχωρόντας ανακαλύπτω όλο και περισσότερο ότι δεν γνωρίζω τα όρια..Θα με ενδίεφερε να ακούσω πως το εννοείτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Τα τελευταία χρόνια έχω αποκτήσει ένα καινούριο χόμπι. Ξαναδιάβασμα παλιών βιβλίων. Κατάλαβα ότι καλό είναι ένα βιβλίο που μπορείς να το διαβάσεις πολλές φορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Χα....τωρα μας πουλατε μουρη ως καλλιεργημενος και διανοουμενος και ανθρωπος των γραμματων και καλα....και δεν εχετε στη λιστα τα εξης αριστουργηματα της παγκοσμιας λογοτεχνιας:
    -Δεκα χρονια,54 μερες,32 ωρες,45 λεπτα,20 δευτερολεπτα,58 δεκατα του δευτερολεπτου' της Δημητρας-Λιαννη-Παπανδρεου.
    Επισης το νεο υπο εκδοση αριστουργημα της 'Πως να κανετε μπανιο στη θαλλασα και να μην σας προστατευει η greenpeace'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Η λίστα σας μου άρεσε γιατί περα απο τα βιβλία που έχω διαβάσει, και συμφωνώ με την επιλογή τους, υπαρχουν κι άλλα που δεν τα είχα καν υπόψη μου(π.χ.Μούζιλ).
    Όσον αφορά την επιρροή έχω την εντύπωση οτι Τα πάθοι του νεαρού Βέρθερου είχαν μεγαλύτερη απο το Φάουστ(τουλάχιστων την εποχή που κυκλοφόρησαν).

    Μου άρέση περισότερο η Αισθηματική αγωγή απ' το Μαντάμ Μποβαρύ, αν κι εγώ αυτό θα διάλεγα για μια παρόμοια λίστα.

    Θα ήθελα να έβλεπα στην λίστα τους Μπόρχες, Γουίτμαν, Γουάιλντ.

    Τέλος, αν είναι εύκολο, θα ηθελά την γνώμη σας για το Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Μένω μεταξεταστέος. Εχω διαβάσει 10 από τά 30. Αφήνω έξω την ποίηση, που ομολογώ πως με πλήττει. Απολαμβάνω όμως τη λογοτεχνία. Μου αρέσει το κείμενο, οι γλώσσες. Είναι για μένα κάτι το μαγικό.

    Το πρώτο μεγάλο βιβλίο που διάβασα ήταν η Αννα Καρένινα. Θυμάμαι πως είχα τόσο απορροφηθεί απο την ομορφιά του λόγου (ήμουνα τότε παιδί), που σταμάτησα να παίζω στην αλάνα της γειτονιάς μέχρι που το τελείωσα (μέγιστη θυσία!).

    Εχω επίσης μιά μεγάλη αγάπη για τα βιβλία του V. S. Naipaul. Δεν θα τον χαρακτηρίζατε ευρωπαίο; - η θεματολογία του δεν είναι καθαρόαιμα ευρωπαική.

    Αν ποτέ κάνετε μιά λίστα με έργα λατινοαμερικανών συγγραφέων, πιστεύω πως θα σκοράρω καλύτερα.

    Εκανα πέρσυ μια λίστα με 50 ιστορικά βιβλία που θέλω να τελειώσω (μαζί τους και βιβλία Ανθρωπολογίας, Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας). Χώρια η άλλη λίστα μου με τους Ελληνες συγγραφείς. Μάλλον θα χρειαστώ δύο ζωές για να τελειώσω. Ακόμα και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιττεράν, παραπονέθηκε κάποτε πως δεν πρόλαβε να διαβάσει όλα τα βιβλία που θα ήθελε.

    Τώρα κύριε Δήμου, μου βάλατε homework να ολοκληρώσω. Θέλω πολύ διάβασμα. Τρέχω στο βιβλιοπωλείο αμέσως. Αμάν πρόβλημα!


    ΥΓ. - Το καλοκαίρι, αγόρασα και διάβασα τη “Δυστυχία”. Μου άρεσε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Μιλώντας για ξαναδιάβασμα.

    Είχα διαβάσει την "Αισθημαιτκή Αγωγή" του Flaubert όταν ήμουν 17 ετώ.

    Την τέλειωσα με το ζόρι.

    Την ξαναδιάβασα σαράντα χρόνια μετά, από περιέργεια. Είχα βαρεθεί να ακούω ότι ήταν το αριστούργημα του Φ. - και το καλύτερο μυθιστόρημα του 19ου αιώνα.

    Συνάντησα άλλο βιβλίο. Που πραγματικά ήταν τέλειο.

    Αλλά στα 17 δεν είχα καταλάβει τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Λατρεμένο θέμα κύριε Δήμου.

    Διαπιστώνω με ικανοποίηση ότι έχω διαβάσει τα περισσότερα από αυτά που παραθέσατε.
    Διαπιστώνω με μελαγχολία ότι έχω ασχοληθεί πολύ λίγο - έως ελάχιστα - με την ποίηση.

    Τα βιβλία είναι τρόπος ζωής για μένα. Εχουν κατακλύσει τους περισσότερους χώρους του σπιτιού
    μου και όσες βιβλιοθήκες κι αν φτιάξω πάλι δεν θα μου φτάνουν αφού μαζεύω συνεχώς καινούργια.
    Στα φοιτητικά χρόνια διάβαζα πολλά, τώρα εκ των πραγμάτων δεν μπορώ να κάνω το ίδιο.
    Διαβάζω κατά μέσο όρο πέντε βιβλία το μήνα που μπορεί να πέσουν στα τρία όταν υπάρχει
    φόρτος εργασίας και να αυξηθούν ακόμα και στα δέκα την περίοδο της άδειας.
    Επειδή θέλω να διαβάσω όσο περισσότερα μπορώ τα έχω χωρίσει σε κατηγορίες.
    Ο κάθε μήνας περιλαμβάνει δύο ελληνικά και δύο ξένα απαραιτήτως. Ενα κλασικού Ελληνα
    συγγραφέα, ένα κλασικού ξένου. Ενα σύγχρονου Ελληνα συγγραφέα, ένα σύγχρονου ξένου, που
    προσπαθώ να είναι διαφορετικής εθνικότητας κάθε φορά.Πιστεύω πως μ΄ αυτό τον τρόπο διατηρείται κάποια ισορροπία και καλύπτω όσο
    περισσότερους χώρους γίνεται. Οσο για το πέμπτο που ...περισσεύει είναι πάντα της αγαπημένης μου κατηγορίας
    της ...συνωμοσιολογίας, στιλ Κώδικας Ντα Βίντσι (τι να κάνουμε, έχουμε και αδυναμίες).


    Δεν δανείζω βιβλία, επειδή όσες φορές το έκανα, ελάχιστοι μου τα επέστρεψαν. Xαρίζω όμως με
    όλη μου την καρδιά κάποιο αν δω ότι αξίζει τον κόπο να το αποκτήσει κάποιος που το
    θέλει πραγματικά. Εξακολουθώ όμως να είμαι εγωίστρια και να θέλω να βλέπω τα βιβλία μου
    ακόμα και μόνο για να τα καμαρώνω όπως έγραψε η θεά (aphrodite).
    Eτσι, προτιμώ να αγοράσω καινούργιο και να το χαρίσω και όχι να δώσω το δικό μου, που
    κάθε σελίδα, κάθε σημείωση, κάθε χάραγμα στη ράχη μου θυμίζουν κάτι. Τελευταία προσπαθώ
    να μην κάνω πια υπογραμμίσεις και να χρησιμοποιώ τα stickies και αυτή την συνήθεια την
    απέκτησα από τότε που διάβασα το "Χάρτινο Σπίτι" του Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες
    (με ...κατέστρεψε στην κυριολεξία αυτός ο άνθρωπος) και συνειδητοποίησα όλα αυτά που
    αισθάνομαι για τα βιβλία μου.
    Δεν θέλω βέβαια να σκέφτομαι τι θα γίνει μ΄ αυτά όταν δεν θα υπάρχω πια (αλήθεια πόσα χρόνια
    αντέχει το χαρτί από το οποίο αποτελούνται οι συνηθισμένες εκδόσεις;) αλλά υποπτεύομαι
    ότι θα ...ακούσω πολλά από αυτούς που θα αναλάβουν να ...ξεσκαρτάρουν το χαρτομάνι μου.


    ΥΓ. Θα έβαζα οπωσδήποτε μέσα στην λίστα το βιβλίο του Φώκνερ "Η βουή και η μανία" (κρίμα
    που διστάσατε κ. Δήμου). Το διάβασα σε μετάφραση Παύλου Μάτεσι και ομολογώ πως παρόλο που
    προειδοποιούσε ο καημένος ότι είναι δύσκολο βιβλίο, δεν είχα δώσει σημασία. Οταν το ξεκίνησα
    ήμουν σε πολύ κακή διάθεση και όση προσπάθεια κι αν έκανα όταν έφτασα να λύσω
    το ...αίνιγμα των Κουέντιν το παράτησα. Το ξανάπιασα μετά από δύο χρόνια και κυριολεκτικά
    το λάτρεψα. Είναι απίστευτο πόσο διαφορετικό δείχνει το βιβλίο όταν εσύ είσαι έτοιμος να
    το διαβάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Ο/Η viewokto είπε...

    Για παραδειγμα, πρωτοδιαβασα τον «Ηλιθιο» στα 11 και μπορω να διακρινω τη ζωη μου προ Ντοστογιεφσκυ και μετα.

    -----------------------------

    Ντοστογιεφσκυ στα 11; Είστε σίγουρη ότι δεν σας άφησε κάποιο κουσούρι;
    Θεωρώ , όπως ανέφερε και ο ΝΔ , ότι κάθε βιβλίο έχει σημασία και σε ποια ηλικία το διαβάζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. vagsevans said...
    Τέλος, αν είναι εύκολο, θα ηθελά την γνώμη σας για το Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα.

    ---------------------------------

    Να λοιπόν ένα αδυνατο σημείο της λίστας - και γι αυτό φταίει η λειψή μου γλωσσομάθεια. Υποαντιπροσωπεύεται η ρώσικη λογοτεχνία: και ο Μπουλγκάκοφ που αναφέρετε αλλά και άλλοι σημαντικότεροι: Μαγιακόφσκη, Γκόρκυ, Ιβαν Μπούνιν, Μαντελσταμ, Αχμάτοβα, Τσβετάγεβα, Πάστερνακ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Αν κρίνετε οτι δεν είναι του παρόντως θα μπορούσατε στο μέλλον να κάνεται ένα post για την μετάφραση (π.χ.καλές μεταφράσεις, μεταφραστές, αν μπορει η μετάφραση να είναι καλύτερη απ' το πρωτότυπο κ.τ.λ.).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. "Να μια καλή προτροπή: να κλείσουμε για λίγο την τηλεόραση και τα debates και ν' ανοίξουμε ένα βιβλίο. Καλό θα μας έκανε σε πολλούς. "

    Κι εγώ θα έλεγα εκδρομές.
    Από τους καταλόγους που παρουσιάζουν οι γράφοντες, είχα διαβάσει τα περισσότερα όταν ήμουν μικρός. Τότε με είχε πιάσει μανία με τα βιβλία (ηλικία 8-16) και διάβαζα 2-3 τη βδομάδα. Ο πατέρας μου αγόρασε στα 9α γενέθλιά μου όλα του Καζαντζάκη και τα διάβασα όλα εκτός από δυο τρία.

    Αργότερα στη ζωή μου το μετάνιωσα που διάβαζα Κάφκα, διότι ο πύργος δεν ήταν τίποτα μπροστά στο ελληνικό δημόσιο. Από την άλλη, μετάνιωσα που διάβαζα βιβλία των οποίων το περιεχόμενο επέπλεε σε λίμες μελαγχολίας.

    Δεν διαβάζω πλέον διότι η ζωή μου είναι φοβερά πολυάσχολη (πολλές υποχρεώσεις και πολύ εργασία), επικεντρωμένη σε ταξίδια και μετακομίσεις (ζω σε διαφορετικά περιβάλλοντα, πόλεις και πολιτείες κάθε 2-3 χρόνια έτσι που πάει η δουλειά και δεν έχω σταματήσει ακόμα). Κάνω κατάχρηση του εαυτού μου και δεν τον αναγνωρίζω πια, όπως και στα παιδικά μου χρόνια έκανα κατάχρηση ανάγνωσης βιβλίων (και ποδοσφαίρου)...

    Η βίβλος; Η βίβλος είναι μια ιστορία μεσογειακής οικογένειας με εκδικητικούς κι εγωιστικούς πατεράδες ("άμα σταματήσεις να πιστεύεις σε μένα θα σε διώξω από τον παράδεισο δια παντός"), αιωνίως τεμπέληδες μαμόθρεφτους ("κι από τότε ο άνθρωπος έπρεπε να εργάζεται, ενώ πιο πριν τα είχε όλα στο πιάτο από τη μαμά, αλλά έλα που ήθελε να παντρευτεί ο βλάκας κι από τότε το έριξε στη δουλειά και τον κερατώνει και η γυναίκα με το φίδι"), κι άλλα "δράματα" που τα ζούμε στις δραματικές και μελοδραματικές οικογένειες και σόγια της μεσογείου.

    Ο Σέξπηρ είναι φοβερό ανάγνωσμα... αλλά επειδή έχω προβληματάκια με τα παλιά Αγγλικά κι επειδή οι μεταφράσεις, όσο καλές και να είναι, δεν μεταδίδουν εύκολα κουλτούρα και τρόπο σκέψης, δυσκολεύομαι. Μακάρι να είχα καιρό να διαβάσω και τον Ερωτόκριτο. Οι πρώτοι και μόνο στίχοι του είναι έμπνευση για τρόπο ζωής "με μια φιλιάν αμάλαγη και δίχως ασκημάδι". Ωραίο, ε;

    Χαλαρή ανάγνωση; Πάντα! Ουδέποτε σφίχτηκα για να διαβσω κάτι, για να ακούσω μουσική, ή για οποιαδήποτε επαφή μου με τις τέχνες. Αυτό μάλλον ωφείλειται στο ότι ουδέποτε θεώρησα τον καλλιτέχνη/συγγραφέα ανώτερό μου σε οποιοδήποτε επίπεδο. Δεν νιώθω "δέος" για οποιονδήποτε. Ο σεβασμός μου προέρχεται και εκφράζεται με το "πες μου τη γνώμη σου, πες μου τι βλέπεις, να σου πω κι εγώ" κι όχι με "αυθεντίες" και άλλα θρησκευτικά...

    Λόγω του ότι η εργασία μου έχει να κάνει με πολύ ανάγνωση, δεν μπορώ πια να διαβάσω άλλο. Βλέπω λοιπόν ταινίες και αντλώ από εκεί τη διασκέδαση, την ψυχαγωγία, όπως και κάποια ωραία νοήματα που οι γραφείς σεναρίων περνάνε εκεί μέσα, επηρεασμένοι κι αυτοί από τα κολεγιακά τους χρόνια.

    ==============================

    "Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχουν συντελεστεί στον χώρο της λογοτεχνίας είναι η δημιουργία "παιδικών" ή "νεανικών" εκδοχών για βιβλία"

    Από την άλλη μεριά όμως, εξοικειώνουν τους πιτσιρικάδες με τους συγγραφείς... κάτι είναι κι αυτό. Από που θα μάθει ο χωριάτης στην Οκλαχόμα για το Σέξπηρ; Άμα του δώσεις από την αρχή το πρωτότυπο, θα τρομάξει και θα το παρατήσει.

    Τέλος, ρε παιδιά, ξέρει κανείς εάν υπάρχει μετάφραση στα Αγγλικά της Ασκητικής και του Όφις και Κρίνο (του Καζαντζάκη);

    =================================

    "Εγώ είμαι τεχνοκράτης, με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, και για να υπάρξει αυτό χρειάζομαι ένα λειτουργικό σύνολο, ένα σύστημα."

    Ποιο αποτέλεσμα; Τι σημαίνει "τεχνοκράτης"; Λειτουργικό; Σύστημα; Κάνε παιδιά, μετά θα ξεχάσεις τα "τεχνοκρατικά". Εδώ στις ΗΠΑ τους τεχνοκράτες τους έχουμε για τα μπάζα και με χαμηλομεσαίους μισθούς... οι μη τεχνοκράτες είναι τα αφεντικά τους (έχουν φαντασία και ευελιξία, και πάνω απ' όλα, τη μέγιστη δύναμη: το συναίσθημα).

    ================================

    "αμάν, έχω μπροστά μου ένα δύσκολο αριστούργημα!"."

    Καλά να πάθεις! .... πλάκα κάνω.

    Ο Μότσαρτ είναι η πιο εύκολη στην ακρόαση μουσική, διότι είναι έντεχνη, απλή, ευχάριστη, μελωδική. Άμα ερχόταν σήμερα ο Μότσαρτ και με ρώταγε "σ' αρέσει η μουσική μου;", θα του έλεγα κι εγώ "μ' αρέσει πολύ, με ηρεμεί, με χαλαρώνει πολλές φορές, μ' ενθουσιάζει, δεν την μπερδεύω με άλλες εικόνες, μ' αρέσει πάρα πολύ έτσι που είναι". Όντως, είναι το καταφύγιό μου απ' όλες τις φωνές που έχω ο ίδιος φτιάξει μέσα στο μυαλό μου, απ' όλο αυτό το διαπολιτειακό και διηπειρωτικό θέατρο που κατασκεύασα στο μυαλό μου και που προσπαθώ κάθε μέρα με αγωνία να μπαλώσω (διότι το έφτιαξα βιαστικά κι αντί να συμβιβαστώ σε ένα ωραίο μικρό σπιτάκι, μέχρι τώρα έχω ένα μεγάλο πύργο-τερατούργημα που προκαλεί φόβο μόνο με την προοπτική της κατεδάφισής του... απέναντι στο δικό μου κάστρο, ο εχθρός φοβάται τις απώλειες σε περίπτωση πτώσης αυτών των λοξών και κεκλιμένων τοίχων -- άσε που μέσα, υπάρχει μόνο ένα μικρό, λίγο φοβισμένο αγόρι, με πολλές απορίες και ορθάνοιχτα μάτια).

    Λευτέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Δυστυχώς, ελάχιστα έχω διαβάσει από τη λίστα σας κ. Δήμου.
    Πιστεύετε,πως πρέπει κανείς να εξοικονομεί χρόνο μη διαβάζοντας άλλα βιβλία για να προλάβει όσα περισσότερα "κλασικά βιβλία" γίνεται;

    υγ: Αυτή την εποχή διαβάζω το "Μαγικό Βουνό" του Τόμας Μαν, υπάρχουν σημεία του που με αγγίζουν απόλυτα, χαίρομαι που το ξεκίνησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. vagsevans said...
    ένα post για την μετάφραση

    ----------------------------------

    αχ - το θέμα πονάει... έχω μεταφράσει μερικά (και μου πήρε περισσότερο χρόνο από το να γράψω κάτι πρωτότυπο) και δεν έχω εγκρίνει καμία μετάφραση δικού μου κειμένου σε γλώσσες που ξέρω...

    Τα σημειώνω πάντως στα υπόψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Άμα φοβάσαι ένα κατασκεύασμα από χαρτί με σελίδες που πάνω τους φέρουν τυπωμένα γράμματα και καταφέρνεις να φτάνεις να πληκτρολογείς να το διαβάσουν και άλλοι ότι εσύ φοβάσαι τα αντικείμενα, σκέψου τι άλλο φοβάσαι και τρέμεις που δεν το βλέπεις και δεν έχεις με αυτό κανονικά φρικάρει και εξορκίσει με το γνωστό νεανικό τρόπο της καινοτομίας και της προσαρμογής και των νέων τεχνολογιών και της υλικοτεχνικής υποδομής ακόμα στα έγκατα των ανατολίτικων αγορών της εργασίας και στα βάθη της αγάπης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω σήμερα, είναι βιβλία με πολύ καλή γραφή, σαν μουσική. Να ξαναπιάσω το Βενέζη; Τι μου συνιστάτε οι υπόλοιποι εδώ μέσα; Δεν θέλω σκοτεινά πράματα... η ζωή μου είναι εξαιρετική: έχω τρεις θαυμάσιες κόρες, δύο καλές πρώην συζύγους, ταξιδεύω ακόμα σαν το γύφτο και αναζητώ τελικό μέρος για εγκατάσταση, οι γυναίκες μ' αγαπάνε ακόμα, οι άντρες δεν με καταλαβαίνουν πια (ειδικά αυτοί που έχουν κλειστεί σ' ένα σπίτι και διαβάζουν φιλόσοφους και μιλάνε με πομπώδες ύφος) και μ' αρέσουν όλα τα γλυκά πράγματα και τα όμορφα μέρη.

    Βενέζη; Παπαδιαμάντη;

    Α, επίσης μ' αρέσουν γραφές στις οποίες υπάρχει σωστό και εύγλωτο συντακτικό ρημάτων. Για παράδειγμα, μ' αρέσει όταν κάποιος λέει "προβάλω μια ταινία", και δεν μ' αρέσει όταν λέει "παίζω μια ταινία".


    ==============================


    "δεύτερον δεν πρέπει να τον "καταλάβεις" (λάθος λέξη) αλλά να τον απολαύσεις ακουστικά και συνειρμικά."


    Αυτά τους λέω κι εγώ αλλά δεν μ' ακούνε. Αντί να απολαύσουνε το πιάνο στα κοντσέρτα για πιάνο του Μότσαρτ, κάθονται και αναλύουν τις νότες... "να καταλάβω, να καταλάβω". Τελικά η Ελληνική παιδεία μας αφήνει ανικανοποίητους στο θέμα της κατανόησης, ή παράγει διανοητικούς μπούληδες και μουλάδες οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν τους έξυπνους στους υπόλοιπους επειδή αυτοί "καταλαβαίνουν βαθιά νοήματα" ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν.

    Έχουμε κι εδώ τέτοιους. Συνήθως τους αποστομώνω σε δέκα δευτερόλεπτα.

    ================================
    Ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ

    Νίκο Δήμου, έχεις διαβάσει πολλά. Απόλαυσα τα βιβλία σου, όλα. Εξαιρετική γραφή, με ωραίο κι ευχάριστο ρυθμό, όχι μόνο διαβάζεται εύκολα, αλλά σχηματίζει και την εικόνα άμεσα και με εξαιρετική περιγραφικότητα, χωρίς τη χρήση υπερβολικά πολλών λέξεων. Σεβασμός προς τον αναγνώστη δηλαδή.

    Τι να διαβάσω που να είναι γλυκό; Πραγματικα, πάσχω από διανοητική υπογλυκαιμία τώρα τελευταία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Όλα τα βιβλία που υπάρχουν στη λίστα, αλλά και όσα προτάθηκαν στα σχόλια είναι κατά γενική ομολογία αριστουργήματα.

    Ως εκ τούτου θα μ ενδιέφερε περισσότερο να δω ποια θεωρείτε τα πιο υπερτιμημένα βιβλία ή συγγραφείς. Και επίσης πριν φτάσετε στην όποια αρνητική κρίση για έναν συγγραφέα, πόσες ευκαιρίες του δίνετε? Πόσα δλδ βιβλία του θα διαβάσετε μέχρι να πειστείτε ότι δεν αξίζει (ειδικά όταν θεωρείται καλός συγγραφέας)?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ,
    ΚΑΙ Ο... PERICLIS !


    @periclis, που έγραψε :
    «Εγώ είμαι τεχνοκράτης...», και
    «...άν δεν είμαι ιστορικός, γιατί να διαβάσω Πλάτωνα;»

    ----

    ΕΠΕΙΔΗ είσαι τεχνοκράτης... ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις Πλάτωνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. s-pablo said:
    "Καμιά φορά δεν φταίει ο καλλιτέχνης, αλλά το κοινό. Μην ισοπεδώνουμε τα πάντα. "


    Βάζω περισσότερο βάρος στη μια πλευρά για να ισορροπήσει και μετά να μιλήσουμε.
    Ο καλλιτέχνης πολλές φορές παράγει (όπως και όλοι μας), ιδέες που οι υπόλοιποι δεν μπορούν να καταλάβουν. Ε, φυσιολογικό είναι, όλοι το κάνουμε αυτό.

    Μπορεί να είναι καλές ιδέες, μπορεί να είναι μάπα, αλλά εφ' όσον δεν είναι κατανοητές, δεν έχει σημασία η ποιότητά τους.

    Είναι σαν να λέμε "είναι αυτός ο φλοιός δέντρου πιο γευστικός από τον άλλο;". Αφού δεν μπορείς να φας ούτε τον ένα, ούτε τον άλλο, δεν έχει σημασία ποιος είναι πιο "εύγεστος".

    Το ίδιο και με τα βιβλία. Εάν ένα βιβλίο δεν είναι κατανοητό από πολλούς, μπορεί να είναι καλό, μπορεί να είναι κακό, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Άστο στο ντουλάπι μπας και το αναγνωρίσει κάποιος άλλος στο μέλλον.

    Ο Σέξπηρ όντως έγραψε βιβλία για το πολύ κοινό. Το ότι θεωρείται από πολλούς "δύσκολος", είναι διότι δεν είμαστε εξοικειωμένοι με τη γλώσσα και τον τρόπο γραφής και αφήγησης του παρελθόντος. Το ίδιο θα συνέβαινε εάν παρουσίαζες σημερινό κείμενο στο Σέξπηρ. Θα τράβαγε ζόρι να το καταλάβει, διότι η σύνταξη, η άρθρωση, η δομή, οι εκφράσεις, το αναμενώμενο και μη, είναι όλα διαφορετικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Επανέρχομαι για να συμπληρώσω με
    αφορμή το post της vasiliskos
    πόσο ζηλεύω αυτούς που έτυχαν αξιόλογης παιδείας σε γυμνάσιο - λύκειο.

    Στην τρίτη γυμνασίου η καθηγήτρια των Νέων Ελληνικών μας ζήτησε να βρούμε και να της παρουσιάσουμε βιογραφίες Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Με αφορμή ένα ποίημα του Ελύτη που είχαμε διαβάσει μία ημέρα πριν μας παρότρυνε:

    "Bρείτε και τη βιογραφία αυτουΝΟΥ του Ελύτη. Ζει - πέθανε δεν ξέρω. Εγώ όταν πήγαινα στο Πανεπιστήμιο ζούσε" (!).

    Σημειωτέον πως ήταν μόλις 2 χρόνια μετά την βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

    Μετά από μερικά χρόνια έμαθα ότι η
    συγκεκριμένη καθηγήτρια έγινε γυμνασιάρχης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Κάτι που ξέχασα:

    Η σωστή μετάφραση του Schloss είναι παλάτι ή κάστρο. (Σωστά παρατηρήσατε ότι ο πύργος είναι Turm). Δυστυχώς η πρώτη μετάφραση του βιβλίου στα Ελληνικά έγινε από τα Αγγλικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. viewokto είπε...

    Για παραδειγμα, πρωτοδιαβασα τον «Ηλιθιο» στα 11 και μπορω να διακρινω τη ζωη μου προ Ντοστογιεφσκυ και μετα.

    ---------------------------------

    Δεν θεωρώ λάθος την ανάγνωση "δύσκολων" βιβλίων σε μικρή ηλικία, διαμορφώνουν χαρακτήρα...

    Καλή είναι, βέβαια, μια επαναπροσέγγιση. Σίγουρα μια ανάγνωση του Ηλίθιου στα 11 ή ακόμα και στα 18 παραμένει ημιτελής.

    Αυτό το ποστ είναι μια καλή ευκαιρία για όσους από εμάς απολαμβάνουν το διάβασμα να επανεκτιμήσουν αυτά που διαβάσαν και να πλησιάσουν και κάποια από αυτά που έχουν αφήσει ανέγγιχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Catcher Rye said...
    Πιστεύετε,πως πρέπει κανείς να εξοικονομεί χρόνο μη διαβάζοντας άλλα βιβλία για να προλάβει όσα περισσότερα "κλασικά βιβλία" γίνεται;

    ---------------------------

    Σίγουρα ναι. (Ελπίζω να έχετε διαβάσει το βιβλίο του ID σας...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Καρφί δεν μου καίγεται τι γράφει και τι σκοπό έχει, για τις λογοτεχνικές του χάρες και τις πρωτοτυπίες του.

    Αν επιπέσει στα χέρια μου με το βουρτσάκι θα τον ξεφυλλίσω και θα τον διαβάσω στον κατάλληλο χώρο της ανάγνωσης κατά τις εκτελέσεις πριν ακουστούν οι πυροβολισμοί και πέσει στη γη νεκρό το σώμα του.

    Ξέρω ότι κακό σκοπό έχει για μένα, αφού αυτός δεν είναι εγώ. Οι λογοτεχνίες και οι χάρες και οι πρωτοτυπίες ανήκουν στους άχρηστους που δεν αναλαμβάνουν καμία πρωτοβουλία. Τις φαντασιώνονται σαν κάτι που δεν υπάρχει και δεν νιώθεται σαν κάτι το άπιαστο και ξένο με τα δικά τους τα ανωτάτως ανθρώπινα.

    Τα ίδια που μας λένε για την "επιστημονική μέθοδο" τα επαναλαμβάνουν σε κάθε περίσταση όπου ενώ πρέπει να πατήσουν στην ανθρώπινη πραγματικότητα αυτοί επιλέγουν τον παραλογισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. "tslyns said...
    Οχι βρε Λευτερη μου, απλα το συγκεκριμενο ειχε πολυ πλακα και δεν μπορεσα ν'αντισταθω
    :) "


    Συγγνώμη για το εκτός θέματος, αλλά οφείλω απάντηση. Κοτζάμ "Tzortz" Μπους έχουμε που πετάει τα πιο απίστευτα πράγματα, κι εσύ κοροϊδεύεις τα πιτσιρίκια... ντροπής πράγματα. Πιάσε τον Νταν Κουέιλ, το Μπους, άλλους Αμερικανούς κι Ευρωπαίους "ηγέτες" και "διάσημους", να πεθάνεις στα γέλια. Αλλά μη μου κοροϊδεύεις τις γυναίκες του αμερικάνικου νότου: είναι όμορφες, φοβερά παιχνιδιάρες, σεξουλιάρικες και παθιασμένες (όπως σε κάθε "θρησκευτική" κοινωνία), τσουλιά περιοπής και γενικά ένα είδος που δεν δαμάζεται με τίποτα. Τις θαυμάζω... τους λέω κάτι σοφιστικέ και πέφτουν αμέσως... αλλά πρέπει να φύγω μετά από 2-3 μήνες γιατί εκεί αρχίζει το κέρατο... πονηρός ο βλάχος... μέχρι που κατάληξα για καλά με μια απ' αυτές και είμαι τώρα μαζί της για 2 χρόνια και κρατάει ο ένας το λουρί του άλλου... because we know each other... :-) :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Λευτέρη, φίλτατε, έχετε ωραίους συγγραφείς εκεί - αλλά θέλεις Έλληνες; Ξαναδιάβασε Παπαδιαμάντη, Βιζυηνό, Ροΐδη - είναι οι μεγαλύτεροι - κι αν πας στην γενιά του 30 ο Κοσμάς Πολίτης, ο Θεοτοκάς (Λεωνής) κι από νεότερους ο Ταχτσής και ο Τσίρκας κάνουν ωραίο διάβασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. @hiliasm,

    Ευχαριστώ πολύ για τα λινκς!

    ---------

    @gatti,

    Πες στους δικούς σου που θα αναλάβουν το ξεσκαρτάρισμα να έρθουν στους δικούς μου αντίστοιχους... Μια που στο τέλος θα μας σιχτιρίζουν σίγουρα, λέω να τους έχουμε αφήσει κάποιο καλό ποσό να πάνε να τα πιούν... Μπας και μας μνημονεύσουν με συμπάθεια δλδ

    Ξέρεις, "Παιδιά εσάς έφτιαχνε ράφια με τα βιβλία, για να βάζει πάνω τους άλλα βιβλία?", "Οχι, αλλά έφτιαχνε σκαμπώ με στοίβες τα βιβλία και φαρδειές κορδέλλες για να μην πέσουν, και θεωρούσε ότι είχε άποψη interior designer", "Μπουαχαχά", "Εβίβα!" κτλ...

    ------

    @Γάτε (αχ που μας παίζεις στην έδρα σου και οι σφαλιάρες πέφτουν σαν το χαλάζι!)

    "... Το de Profundis είναι συγκινητικό σαν εξομολόγηση αλλά μέτριο σαν λογοτεχνία."

    Ικ!

    Καλά, εκτός από ψυχαναγκαστική, πόσο κατάπτυστη είμαι που συγκινούμαι και με μέτρια λογοτεχνία...


    "Το Πορτρέτο του Ντοριαν Γκρέυ, τα θεατρικά και κυρίως τα Παραμύθια είναι ο καλός Wilde."

    Καμμία αντίρρηση, μπαίνουν στη λίστα με τις προσωπικές προτιμήσεις σου?


    "Αλήθεια - ίσως έπρεπε να είχα βάλει και τον Άντερσεν..."

    Εμ...


    (πού είσαι ρε Αγγελε-ξεκάγγελε, με πλήγωσε με βαθειά νυχιά, κερνάς αψέντι που το έχεις εργολαβία?)

    Αλήθεια, τα βιβλία σου Νίκο τι θα γίνουν που οι γάτες σου δεν ξέρουν να διαβάζουν?
    :))) και :(((


    ΥΓ1- zoros, καμμιά φορά αν σε μυήσει κάποιος που ξέρει καλύτερα, είτε με εισητήρια στο θέατρο είτε διαβάσετε μαζί το βιβλίο και το συζητήσετε, σου ανοίγονται κόσμοι που δεν τους είχες καν μυριστεί... Εκεί να δεις γκομενοπαγίδα! ;)))

    ΥΓ2- αν και από τη στιγμή που δεν κινείται καμμία χορδή μέσα σε κάποιον με μια μορφή τέχνης που συγκινεί τόσο πολύ κάποιον άλλον, δεν ξέρω κατά πόσο -ακόμη και μετά από προπσπάθειες μύησης- έχει νόημα να του τα χώσει σαν φαί στις χήνες για να κάνουν καλό φουά-γκρά... Οι χήνες σκάνε οι έρμες!

    ΥΓ3- Πάντως η μοναξιά του να έχεις διαβάσει ένα αριστούργημα, να το έχεις τελειώσεις με κλάμματα, να θες να μιλήσεις γι'αυτό (δλδ μιλάμε για μεγάλο ξεφόρτωμα σώψυχων) αλλά δίπλα σου ν'ακους ροχαλητό, δεν περιγράφεται...
    :ΡΡΡΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Δεν πρέπει να διαβάσεις τίποτα.
    Αν πιστεύεις ότι πρέπει τότε είσαι ο βλάκας.
    Τα βιβλία αναβαθμίζουν σε ειδωλολάτρες τους δούλους.
    Κάτι ήξεραν οι Χριστιανοί που έκαιγαν και έκαιγαν και έκαιγαν στις ένδοξες φωτιές τους το χαμένο κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Καθυστερημένο (σόρυ - μου ξεφεύγουν).

    Hannibal ante portas said...
    Αλήθεια, απο το 50 και μετά ξεχωρίζετε έστω και μια πεντάδα έργων;

    Μπέκετ: Περιμένοντας τον Γκοντό Γκρας: Το Τενεκεδένιο Ταμπούρλο, Βονεγκατ: Σφαγείο Νο 5, Παουλ Τσελάν: Ποιήματα, Μισελ Τουρνιέ: Ο Βασιλιάς των Σκλήθρων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. "Λευτέρη, φίλτατε, έχετε ωραίους συγγραφείς εκεί..."

    Νίκο το ξέρω, αλλά η Ελλάδα και η γλώσσα της είναι σαν την ερωμένη/σύζυγο που είχα κάποτε και δεν εκτιμήσαμε ο ένας τον άλλο και χωρίσαμε κι ακόμα θέλουμε ο ένας τον άλλο και τσατίζουμε ο ένας τον άλλο... η μυρωδιά του νεανικού σώματος, το μεγάλο "θέλω"... αυτό που νιώθω από καλή γραφή στα Ελληνικά.

    Ελκυστικότατες οι καλές αμερικάνικες ταινίες...
    Από τότε που μετακόμισα εδώ, βρίσκομαι πάντα εν μέσω πειρασμών και σε σταυροδρόμια ελκυστικών πραγμάτων, άρα ζω καλά. Λίγο μέλι παραπάνω στο μυαλό μου... γιατί τα ταξίδια και οι μετακομίσεις με κάνανε λίγο δύσκαμπτο προγραμματιστή του εαυτού μου...

    Άμα δεν κάτσεις πολύ καιρό σε ένα μέρος, δεν προλαβαίνει να σχηματιστεί μέλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. Αυτό το σχόλιο το έστειλε ο Λευτέρης σε λάθος ποστ (Νέοι).
    Το αναδημοσιεύω εδώ επειδή αφορά μία αδυναμία μου:

    Lefteris said...
    Και κάτι τελευταίο: από όλους τους χαρακτήρες σε όλα τα βιβλία που διάβασα (εκατοντάδες μέχρι τα 16 μου), ένας μόνο χαρακτήρας έμεινε στη μνήμη μου κατ' όνομα: η θεία Μίκα.
    Δεν έχω εξηγήσει ακόμα το λόγο.

    -----------------------------

    Μπορείτε να διαβάσετε την Θεία Μίκα on line ΕΔΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. ΠΕΡΙ ΒΛΑΚΕΙΑΣ


    @αγγελική, που έγραψε:
    «..δέν πρέπει να διαβάσεις τίποτα. Άν πιστεύεις ότι πρέπει τότε είσαι ο βλάκας... κλπ»

    ----

    Δηλαδή,
    Άν μου πεί κάποιος τις φράσεις
    -- «Εγώ είμαι Μαθηματικός..» και
    -- «..γιατί να διαβάσω γεωμετρία άν δέν είμαι Αρχιτέκτονας;»,

    και του απαντήσω πως
    -- «ΕΠΕΙΔΗ είσαι Μαθηματικός, ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις γεωμετρία»,

    ..εσύ, θα με χαρακτηρίσεις βλάκα, έτσι;
    Γιά ξανασκέψου το!
    Μερικές φορές, η βλακεία είναι εκεί που δέν φαντάζεσαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Vasiliskos,

    Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει, ότι έχουμε χάσει την αρχική μας αθωότητα με την οποία δεχόμαστε τα πράγματα όπως είναι και έχουμε ανακαλύψει ότι υπάρχει η δυνατότητα να επεμβαίνουμε και να βελτιώνουμε τις καταστάσεις. Και αυτή η δυνατότητα απαιτεί την επίγνωση ότι μόνο αν εξετάζουμε τα δεδομένα και τα αναγνωρίζουμε με τις λιγότερες δυνατές παραμορφώσεις, είμαστε σε θέση να κάνουμε την διαφορά, και με κανένα άλλο τρόπο. Από κει και πέρα υπάρχει η μεταφυσική και τα διάφορα κλισέ «ότι δεν υπάρχουν όρια» έτσι γενικά και αόριστα. Όμως υπάρχουν και όλα ξεκινούν από την στιγμή που τα αναγνωρίζουμε καθώς πρέπει να επινοήσουμε κάτι ή μια μέθοδο για να τα υπερβούμε – κάτι που καμιά φορά μπορεί να πάρει και... αιώνες.

    Εγώ με την σειρά μου αναρωτιέμαι τι εννοείς όταν λες «Αντίθετα προχωρώντας ανακαλύπτω όλο και περισσότερο ότι δεν γνωρίζω τα όρια».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. «...άν δεν είμαι ιστορικός, γιατί να διαβάσω Πλάτωνα;»

    @Periclis,
    Θα σού πω πώς άνοιξε ο Πλάτωνας το δικό μου το μυαλό. Διαβάζοντάς τον, είδα πώς έχει επηρεάσει τον τρόπο σκέψεις μας και την εξέλιξη των πραγμάτων. Και κάπου εκεί εμφανίζεται και ο Πόππερ.
    Διαβάζοντας όμως Πλάτωνα, βλέπω και πώς θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί τα πράγματα διαφορετικά -άλλωστε από όλες τις δυνατότητες, τελικά γύρω σου βλέπεις μόνο μία. Κι εκεί είναι που αποκτώ αντίληψη για το μέλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Ο/Η Nikos Dimou είπε...
    Catcher Rye said...
    Πιστεύετε,πως πρέπει κανείς να εξοικονομεί χρόνο μη διαβάζοντας άλλα βιβλία για να προλάβει όσα περισσότερα "κλασικά βιβλία" γίνεται;

    ---------------------------

    Σίγουρα ναι.



    Αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση...

    Δηλαδή θα προτείνατε να μη διαβάζουμε σύγχρονους συγγραφείς για να προλάβουμε τους κλασικούς; Δεν έχουμε όλοι απεριόριστο χρόνο για διάβασμα. Άσε που αυτή η λογική αποκλείει και τα δικά σας λογοτεχνικά βιβλία τα οποία απολαύσαμε όλοι;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Βρε λευτέρη, άσε μας με τις ανασφάλειές σου. Λες και όλος ο κόσμος υπάρχει για να τις υπηρετεί. Χαρακτηριστικός μετανάστης! Και οι Αλβανοί που μένουν δίπλα μου, ενώ είναι εργάτες, ενώ δεν έχουν καμιά μόρφωση, την ίδια στιγμή πιστεύουν ότι είναι πιο έξυπνοι, πιο προκομένοι από τον κάθε Ελληνα και ήρωες επιβίωσης.

    Από το Holywood έως τα cοmputers η δύναμη και το χρήμα βρίσκεται στα χέρια των τεχνοκρατών στην Αμερική. Από κει δημιουργείται και η πίτα που λες από την οποία τρώνε και οι κατέχοντες την "δύναμη του συναισθήματος" δηλαδή κάποιος σαν και σένα φαντάζομαι.

    Αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι τεχνοκράτες που γνώρισες εσύ που λειτουργούν στην Αμερική ως... παραπαίδια. Προφανώς αυτοί που δεν σου πληγώνουν το "συναίσθημα"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Dimitris said...
    Δηλαδή θα προτείνατε να μη διαβάζουμε σύγχρονους συγγραφείς για να προλάβουμε τους κλασικούς;

    ----------------------------

    Αν σε ολόκληρη την ζωή σας προκεται να διαβάσετε μόνο τριάντα βιβλία - θα έλεγα ναι.

    Αλλά δεν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος.

    Ξέρουμε ότι αυτός που διαβάζει, καταναλώνει (μέσος όρος) 30-40 βιβλία τον χρόνο. Άρα έχει χρόνο και για τους κλασικούς και τους νεότερους.

    Το καλό με τους κλασικούς είναι πως αφενός έχουν μείνει λίγοι - αφετέρου είναι σίγουρα καλοί. Με τους νεότερους ρισκάρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Ωραία λίστα.

    Για ορισμένα της λίστας, έχω κι ενοχές (Τζόυς-Μούζιλ, επειδή δεν τους κατάφερα μέχρι στιγμής-ούτε καν για πρώτη ανάγνωση, Βολταίρος και Μονταίνι, μέχρι στιγμής πασαλείμματα).

    Και, υποκειμενικά, τα βιβλία μου "παντός καιρού" από την λίστα: Σαίξπηρ (Τρικυμία-Έμπορος της Βενετίας-Μάκβεθ και τα Σοννέτα), Τσέχοφ (Διηγήματα, "διαμάντια" όλα τους) και Ντοστογιέβσκη (ο Ηλίθιος).

    Για τον Σαίξπηρ, κυκλοφορούν ωραιότατες αγγλικές "σχολικές" εκδόσεις, που βοηθούν πολύ, ιδίως στη γλώσσα. Δεν ξέρω αν έχει γίνει ανάλογη δουλειά για τον δικό μας Παπαδιαμάντη, που ακούω να δυσκολεύει πολύ τους νεότερους λόγω γλώσσας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Ο/Η Nikos Dimou είπε...

    Ξαναδιάβασε Παπαδιαμάντη, Βιζυηνό,Ροΐδη - είναι οι μεγαλύτεροι - κι αν πας στην γενιά του 30 ο Κοσμάς Πολίτης, ο Θεοτοκάς (Λεωνής) κι από νεότερους ο Ταχτσής και ο Τσίρκας κάνουν ωραίο διάβασμα.

    -------------------

    κ. Δήμου,

    Μην ξεχνάμε τον Καραγάτση! Δεν έχω διαβάσει πιο απολαυστικό βιβλίο από τον Γιούγκερμαν. Από την αρχή εώς το τέλος, με κομμένη την ανάσα, ούτε ένα λεπτό δεν βαρέθηκα.

    Ένας από τους αγαπημένους μου νέους συγγραφείς είναι ο Χωμενίδης. Μπορεί κάποιοι να του καταλογίζουν ότι είναι σνομπ και φαντασμένος, αλλά τα βιβλία του είναι όλα πολύ δυνατά. Συνεχίζει κάπως το στυλ του Καραγάτση και μου θυμίζει τον Μπαλζάκ, γιατί περιγράφει με τον ίδιο ειρωνικό τρόπο την πραγματικότητα της εποχής του.

    Τι γνώμη έχετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. balzac007 said...
    Μην ξεχνάμε τον Καραγάτση!

    ---------------------------

    Έχετε δίκιο - ο πιο προικισμένος αφηγητής της γενιάς του, κι ας τον σνόμπαρε η κριτική. Άνισος αλλά πολύ δυνατός.

    Κι ο Χωμενίδης είναι καλός αφηγητής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. periclis,
    Εννοούσα απλά ότι δεν θέλω να βάζω όρια στη σκέψη αλλά και σ'αυτά που πιθανά θα γνωρίσω αύριο. Αυριο μπορεί να γνωρίσω όλα αυτά που θα απορρίψουν όσα πίστευα μέχρι σήμερα.
    Γνωρίζω ότι είμαι θνητός είπες, και αν σου πω εγώ δεν το γνωρίζω, θα επεκταθούμε σε μια συζήτηση που ένας από τους δυό μας θα πάρει τη θέση του λογικά σκεπτόμενου ώριμου ανθρώπου και ο άλλος θα είναι η αλίκη στη χώρα των θαυμάτων (κ. Δήμου μπορούμε να βάλουμε και την αλίκη στον κατάλογο?)
    Θα έλεγα παραφράζοντας λίγο τον Πρεβερ (να ειμαστε στο κλίμα της συζήτησης) ότι η λογική μου δεν είναι η λογική σου αυτό όμως δεν την κάνει αυτόματα αλογική.
    Δεν υπάρχουν χρήσιμα και άχρηστα πράγματα. Υπάρχει απλά διαφορετική αντίληψη της χρησιμότητας.
    Αυτό που σε κάποιον φαίνεται σπουδαίο για κάποιον άλλο είναι ένα αμελητέο σκουπίδι.
    Και το βιβλίο κάτι παρόμοιο είναι. Οσο για τη μεταφυσική, μπορεί ο οικοδεσπότης να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση και να μας δώσει την ευκαιρία να μπούμε στο κόσμο του θαυμαστού :) Να δώσει ένα βήμα και σε εμάς τους αλαφροίσκιωτους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. "Βρε λευτέρη, άσε μας με τις ανασφάλειές σου. Λες και όλος ο κόσμος υπάρχει για να τις υπηρετεί. Χαρακτηριστικός μετανάστης!"

    Αναρωτιέμαι εάν το ίδιο θα έλεγε κάποιος και για τον "ηλίθιο" του Ντοστογιέφκσι, ή τον ήρωα του Κάφκα στον πύργο, ότι δηλαδή διακατέχεται από "ανασφάλειες". Ή μήπως θα προτιμούσατε στην τελευταία πορεία έξω από τη βουλή (για τις πυρκαγιές) να έβγαινε κάποιος και να σας έλεγε "αμάν πια με τις ανασφάλειές σας!".

    Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να είναι κάποιος "χαρακτηριστικός μετανάστης". Οι αναζητήσεις δεν είναι ανασφάλειες. Απορίες είναι. Μην γινόμαστε ερασιτέχνες ψυχολόγοι.

    "Και οι Αλβανοί που μένουν δίπλα μου, ενώ είναι εργάτες..."

    "Ενώ είναι εργάτες...". Ωραίο αυτό το "ενώ". Είναι "κατώτερη τάξη" ε;

    "Αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι τεχνοκράτες που γνώρισες εσύ που λειτουργούν στην Αμερική ως... παραπαίδια."

    Κάτι απόφοιτοι του Harvard και του Northwestern που δουλεύουνε σε γραφεία με 30-50 ψωροχιλιάρικα το χρόνο ως λογιστές και "συμβουλοι" και τους δίνουν και δυο βδομάδες διακοπές το χρόνο... τεχνοκράτες my ass... προς πληροφόρηση, συνεργάστηκα με την 4η μεγαλύτερη εταιρία επενδύσεων στις ΗΠΑ για 3 χρόνια και αυτοί οι "τεχνοκράτες", έμεναν πάντα πολύ πίσω σε παραγωγή και απολαβές (σε μεγάλο βαθμό) από αυτούς που επιχειρούσαν στην πιάτσα και με το ένστικτό τους για την όποια στρατηγική τους (χωρίς κομπίνες). Οι υπόλοιποι χάνανε το χρόνο τους με powerpoint graphs σε ωραία γραφεία και πληρώνουνε με το ζόρι τους λογαριασμούς τους. Από meetings πάντως (και άλλες μόδες της δεκαετίας του 70), κατά τα πηγαίνανε...

    Η επιτυχία έρχεται από τη διαφοροποίηση. Δεν μπορείς να κάνεις ακριβώς ότι κάνουν και οι άλλοι και να περιμένεις να πετύχεις, να ξεχωρίσεις. Για να ξεχωρίσεις, πρέπει να είσαι ξεχωριστός (εξ' ορισμού) και το μόνο πράγμα που θα σε κάνει ξεχωριστό, είναι η ίδια σου η φύση, που είναι και η μόνη σου διαφορά με τους άλλους. Το ΔΙΚΟ ΣΟΥ ένστικτο, το δικό σου συναίσθημα (οι άνθρωποι διακατέχονται από συναισθήματα, όχι από λογικές... οι λογικές είναι βοηθητικά εργαλεία) και η δική σου, αποκλειστικά δική σου επίδραση στους άλλους.

    Ο "τεχνοκρατισμός" χωρίς συναίσθηση του περιβάλλοντος και των αναγκών των γύρω σου, αποτελεί πολύ περιορισμένη σκέψη και σε οδηγεί σε περιορισμένη ζωή.
    Όπως λέμε κι εδώ "if you' re only thinking about yourself, you' re running a very small business".

    "Προφανώς αυτοί που δεν σου πληγώνουν το "συναίσθημα"!"

    Όταν λέω "συναίσθημα", εννοώ κάτι άλλο. Έχω διαπιστώσει στις ΗΠΑ ότι όσοι λειτουργούν με εμπιστοσύνη στο συναίσθημά τους και στο ένστικτό τους (gut feeling) είναι γενικά πιο επιτυχημένοι απ' όσους προσπαθούν να εφαρμόσουν "τεχνοκρατικές" θεωρίες χωρίς να έχουν συναίσθηση του γύρω τους. Όταν λέω "τεχνοκρατικές", το λέω με την έννοια που εκλαμβάνεται στην Ελλάδα (με την έννοια της δυσκαμψίας, της δυσκοιλιότητας, της "τάξης και πειθαρχίας", της γραβάτας -- λες και άμα βάλεις γραβάτα θα σου δώσουν οι άλλο το πορτοφόλι τους :-) :-)).

    Η όλη κοσμοθεωρία στην Ελλάδα είναι το αντίθετο κάθε άλλης πραγματικότητας, διότι χαρακτηρίζεται από παρανοήσεις λέξεων. Λένε "η σκληρή αλήθεια" (!!! - δηλαδή προτιμούν το ψέμα διότι νομίζουν ότι είναι μαλακό), η "ψυχρή λογική" (προτιμούν να λένε ότι 1+1=3 διότι αυτό δεν είναι ψυχρό, είναι ζεστό). Έχουν μπερδέψει την τέχνη με το ψέμα... το ρομαντισμό με την επιπολαιότητα... τη λογική με την αδιαφορία... τον τεχνοκρατισμό με τη μονόπλευρη σκέψη...

    Όχι, παρεξήγησες, δεν μου πληγώνει κανείς το συναίσθημα. Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και να μην παρεξηγούμαι, με εισόδημα στο κορυφαίο 15% (διότι δεν θέλω να εργαστώ παραπάνω, μια και βγαίνω 4 φορές τη βδομάδα και πάω ταξίδια κάθε τρίτη βδομάδα και βαριέμαι να επενδύσω διότι μετακομίζω και συνεχώς) και έχω επιλογή εργασίας και παραμονής σε 15 διαφορετικές χώρες (κάτι που οι "τεχνοκράτες της γραβάτας" ούτε καν μπορούν να φανταστούν).

    Βλέπεις, ο "τεχνοκράτης" στοχεύει στην άνετη συνταξιοδότηση. Από τότε που πήγε σχολείο, το μόνο που σκέφτεται είναι ο εαυτός του ως γέρος (ή γριά). Το μυαλό του δεν βρίσκεται στο παρόν, στο μέρος που είναι, όλη η ζωή του αποτελεί ένα βαρετό και συνηθισμένο μέλλον, δεν έχει συναίσθηση του άμεσου περιβάλλοντός του, γι' αυτό και είναι αυτό που λέμε εδώ "reckless".
    Στους τεχνοκράτες εδώ κανείς δεν εμπιστεύεται το μέλλον μιας επιχείρησης πια (όσοι το κάνανε στο παρελθόν, είδαν τις επιχειρήσεις να ξεπουλιούνται, διότι οι τεχνοκράτες από τα λογιστήρια έτσι λέγανε, χωρίς να υπολογίζουν τον παράγοντα "μέλλον" ή "άνθρωπος").

    Ο "τεχνοκράτης" σκέφτεται όχι με βάση την προσωπική του φαντασία (γι' αυτό και είναι ακριβώς όπως οι άλλοι και γι' αυτό δεν υπάρχει λόγος να του δώσεις παραπάνω χρήματα από τους άλλους), αλλά με βάση τους χθεσινούς ισολογισμούς.
    Στις ΗΠΑ, όσοι χρησιμοποίησαν την προσωπική τους φαντασία, ταλέντο, έμπνευση, ορμή και διάθεση, πέτυχαν πολλοί περισσότερα από τους δυσκοίλιους. Α, και στην Ελλάδα βέβαια. Ο Λάτσης (ή και ο κάθε επιτυχημένος, ανεξαρτήτως ποσού ή θέσης ή επιτεύγματος) δεν πήγε να "σπουδάσει" να γίνει γραφέας Β' στο υπουργείο προεδρείας. Αντιθέτως, αποφάσισε να ακολουθήσει το ένστικτό του, όποιο κι αν ήταν αυτό... διότι επιτυχία είναι να μπορείς να ακολουθείς την καρδιά σου και το μυαλό σου σε ότι κάνεις κι όχι να αντιγράφεις συνταγές άλλων ως "επιλογή ασφαλείας". Οι νέες ιδέες δεν προκύπτουν ποτέ από δυσκοίλιους τεχνοκράτες. Ο υπολογιστής PC είχε χαρακτηριστεί ως εμπορική αποτυχία από τους τεχνοκράτες του Harvard... (και είπαν στην ΙΒΜ να φτιάξει μόνο 100 κομμάτια). Οι τεχνοκράτες έλεγαν ότι η Harley Davidson έπρεπε να κλείσει και ήταν η πίστη και η έμπνευση και το συναίσθημα των ανθρώπων της που όχι μόνο την "ξέθαψαν", αλλά και την έκαναν εξαιρετικά επιτυχημένη εταιρία. Στην οποία εργάζονται "τεχνοκράτες" με κάτι μέσους μισθούς κλπ.

    Με δυο λόγια, αναρωτιέμαι ποιοι είναι πραγματικά οι "ανασφαλείς". Αυτοί που ακολουθούν τη δική τους έμπνευση,
    ή αυτοί που αντιγράφουν συνταγές άλλων και το παίζουν "τεχνοκράτες" φοβούμενοι μην τυχόν και ξεστρατίσουν από την "ευθεία".

    Λευτέρης

    ΥΓ. Η Ελλάδα καταλαβαίνω ότι φλερτάρει ακόμα κε το '70 κι '80 όπου η γραβάτα και η καριέρα είναι ο θεός... πράγματα που εδώ τα κοροϊδεύουν πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. Btw, ξέρετε ποιό βιβλίο ήρθε πρώτο ως "most beloved" στην έρευνα που έκανε το BBC για το top-100 τους?

    Για ρίξτε μια ματιά για το πιο αγαπημένο και τη λίστα με τα 100 πιο αγαπημένα.

    Κάτι μου λέει ότι εκεί μέσα βρίσκονται και μερικά που μας κλείνουν το ματάκι, μια που θα μείνουν ως τα νέα "κλασικά"...
    ;)))

    (και τι δε θά'δινα να ερχόταν τα τρις-τρις-τρις-τρισέγγονά μου, αν υπάρχει το είδος μας ακόμη δλδ να μου πουν τι έχει μείνει ως εκεί... Και να πηγαίναμε μία πίσω, να ψυθιρίζαμε στ'αυτί του Βολταίρου ας πούμε, "ε"ι, ψτ! Πρόσεχε τι γράφεις, θα σε διαβάζουν εις τον αιώνα τον άπαντα!")
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Αυτή η λίστα δείχνει την δύναμη των ταινιών και των σήριαλ... ούτε ένα στα 20 πρώτα που να μην έχει γίνει ταινία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Nikos Dimou said...

    Υποαντιπροσωπεύεται η ρώσικη λογοτεχνία: και ο Μπουλγκάκοφ που αναφέρετε αλλά και άλλοι σημαντικότεροι: Μαγιακόφσκη, Γκόρκυ, Ιβαν Μπούνιν, Μαντελσταμ, Αχμάτοβα, Τσβετάγεβα, Πάστερνακ...

    ---------------------------

    ΝΔ τα ρώσικα πρωτότυπα είναι συγκλονιστικά. Είχα την τύχη να διαβάσω στα ρώσικα Αχμάτοβα και Τσβετάγεβα, η Τσβετάγεβα είναι πολυαγαπημένη. Θα προσθέσω στους παραπάνω τον Γιεσένιν και τον Γκόγκολ ("Νεκρές Ψυχές").

    Επίσης έχει ενδιαφέρον η αλληλογραφία μεταξύ Ρίλκε - Τσβετάγεβα - Παστερνάκ (Μεταίχμιο) και η βιογραφία της Τσβετάγεβα. Κι εδώ είναι το ποστ μου από την εξαιρετική οικεία-μουσείο του Μαγιακόφσκυ στη Μόσχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Κοίτα Λευτέρη, παίρνεις τη λέξη τεχνοκράτης, αφαιρείς κάθε αρετή, κάθε φαντασία, κάθε δημιουργικότητα και νάτο το ξόανο ως δικό σου δημιούργημα πλέον.

    Τεχνοκράτης είναι αυτός που παράγει τεχνολογία και επίσης την χρησιμοποιεί για να δώσει λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα. Ουσιαστικά αυτό κάνει από την λίθινη εποχή μέχρι σήμερα. Και για να το πετύχει αυτό είναι αναγκασμένος να αντιμετωπίζει με ένα όρισμένο τρόπο τα προβλήματα που του τίθονται.

    Οσο για το παράδειγμα με τα PC που έφερες, μπορείς να μου εξηγήσεις τι ήταν ο δημιουργός του PC; Κατά την γνώμη σου δεν ήταν τεχνοκράτης;

    Από κει και πέρα ο καθένας μπορεί να αποκαλεί ως τεχνοκράτη ότι και όποιον θέλει. Αυτό όμως δεν βοηθά στο να υπάρχει μια ξεκάθαρη και όσο το δυνατόν συνεπής προς τον εαυτό της εικόνα των πράγματων - που απαιτεί ακριβέστερες διακρίσεις. Αυτό συμβάλλει μόνο σε έναν χαωτικό, συγκεχυμένο και γεμάτο αντιφάσεις τρόπο σκέψεις. Αυτός ο τρόπος σκέψης μπορεί να είναι προτέρημα για έναν ασφαλιστή που πρέπει να ζαλίσει το άλλον με τον στόμφο του επειδή τα ανθρώπινα μυαλά μπορούν να εξακολουθούν να λειτουργούν ακόμη και συγκεχυμένα.

    Η τεχνολογία, όμως, που αποσκοπεί στη επίλυση "χειροπιαστών" προβλημάτων, δεν θα τα καταφέρει ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Και αυτό το σχόλιο μάλλον μου το έφαγε ο μπλόγκερ, οπότε το ξαναγράφω από μνήμης...

    @dion. m.,

    Μη στεναχωριέσαι, κι εγώ που ανήκω στην τηλεορασική (για να μην πω τηλεορασόπληκτη) γενιά, χάρηκα που μου "λείπει" από την αρχική λίστα ένα (όχι όλα όμως στο πρωτότυπο) και από αυτά που σχολίασαν οι φίλοι μετά, δύο (τους διάβασα όλους προσεκτικά όπως καταλαβαίνεις, δε μπορώ να βάλω ως reference group τον ΝΔ, μην τρελλαθούμε τώρα!).

    Ομως δεν πιάνεται ακριβώς, μια που ακόμη κι αν δεν τα είχα διαβάσει μόνη μου, τα είχα στη λίστα των μαθημάτων τς Αγγλικής και της Αμερικάνικης Λογοτεχνίας (για να συμπληρώσω τα credits με τα electives), οπότε αν δεν ήταν υποχρεωτικά δεν ξέρω αν θα τα διάβαζα.

    Αυτό που κατάλαβα όμως είναι ότι πέραν του ότι έχει τεράστια διαφορά το ποιός είσαι κάθε φορά που πιάνεις ένα βιβλίο, κοινή αποδοχή όπως βλέπω και άλλων, έχει θεμελιώδη διαφορά στο αν αφήνουν το αχνάρι τους καλά-καλά τελικά (όπως το είπε και η synas), ή μπαινάκης-βγαινάκης...

    Θα μου πεις, μπορεί να διαβάσεις τέτοια βιλία και να μη σου μείνει κάτι, έστω μια φράση, η γενική αίσθηση, η υπόθεση, κάτι ρε παιδί μου?

    Μπορεί...

    Κι εκεί νομίζω ότι έχουμε το σούπερ πρόβλημα - όχι μόνο σαν κι αυτό που είπαν φίλοι ότι "δε μου αρέσει / δε μου μιλάει" το βιβλίο... Ούτε μόνο το ότι πολλές φορές είμαστε απαίδευτοι για όλα τα είδη λογοτεχνίας.

    Αλλά το ότι δεν μπορούμε να συνδέσουμε το τι λέει ο συγγραφέας με το τι υπάρχει μέσα μας.

    Ο βαθμός ενσυναίσθησης ας πούμε - το να μπορείς να μπεις και να συμπάσχεις όχι μόνο με τους ήρωες αλλά και να βιώσεις την "αγωνία" και τη ματιά του λογοτέχνη, να δεις πέρα από το γράψιμο - κι από αυτό να κάνεις αναγωγή στην ίδια σου τη ζωή... Είτε να βάλεις το βιβλίο μέσα της, είτε να προβάλλεις κομμάτια της σ'αυτό, either way...

    Ετσι βέβαια όπως έχουμε καταντήσει σαν κοινωνία ολόκληρη, να βασιλεύει η φτήνια, ο αμοραλισμός και το ακαταλόγιστο, μάλλον κάπου στο δρόμο χάνουμε κι αυτή τη δυνατότητα για "λινκ"...


    "Αναρωτιέμαι πόσο ευάλωτη σε ιδεολογήματα και πόσο επικίνδυνη,μπορεί να είναι η γενιά που δεν έχει διαβάσειέναν κλασσικό. Σε προσωπικό η κοινωνικό επίπεδο."

    Κι αν έχουν διαβάσει και η κρίση τους έχει συγκρατήσει τα λιγοστά? Το bare minimum? Αυτό που βολεύει χωρίς να προβληματίζει ιδιαίτερα? Είναι πιο επικίνδυνο τελικά η όχι? Κι από την άλλη, να μην έχουν διαβάσει τίποτα και να μένουν "ακατέργαστοι", μια που η αμάθεια είναι σχετικά καλύτερη της ημιμάθειας, μήπως είναι προτιμότερο? Κάτι σαν κι αυτό που ειπώθηκε, αν είναι να διαβάζουν σκουπίδια, καλύτερα να μην...?

    Αν δεν έχουν και κάποιον πάντως να τα συζητούν, να τους βοηθάει στο "λινκ", άστα...

    Τίποτα, απλώς κάποιοι προβληματισμοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. lefteris είπε...

    "Ενώ είναι εργάτες...". Ωραίο αυτό το "ενώ". Είναι "κατώτερη τάξη" ε;

    -----------------------------------

    O lefteris έγινε lefty? Ανοίξτε σαμπάνιες!!!!
    :-Ρ


    @τετραγωνισμένη γάτα

    Κρύβε χρόνια!!! Τρίτη δημοτικού πήγαινες τότε ή καλύτερα την ιστορία στην είπε μια θεία σου. Εσύ ήσουν αγέννητη.


    @aphro

    Ο γλυκός μας Όσκαρ, έμεινε στην ιστορία περισσότερο γι' αυτά που είπε, παρά για όσα έγραψε.

    Ένα αισθητικό ον σαν αυτόν έζησε μια ζωή μυθιστόρημα, σαφώς ανώτερη από όσα έγραψε. Γι' αυτό σας συγκινεί το De Profundis. Είναι μια ζωή, όχι ένα βιβλίο.

    Παρεμπιπτόντως, εκπληκτική ατάκα λίγο πριν πεθάνει: Ή αυτή η ταπετσαρία θα φύγει ή εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. @ND,

    "Αυτή η λίστα δείχνει την δύναμη των ταινιών και των σήριαλ... ούτε ένα στα 20 πρώτα που να μην έχει γίνει ταινία... "

    Sign of the times, βλέπεις?

    Από την άλλη όμως, αν είχαμε όλο το 30άρι σου σε ταινίες, λες να ερεθίζαμε τους νέους πχ να ανοίξουν και το βιβλίο μετά? (έτσι ή αλλιώς πέφτουν με τα μούτρα σε όλα τα παραφερνάλια μιας ταινίας μόλις τη δουν). Βέβαια η έτοιμη εικόνα, σερβιρισμένη από τον σκηνοθέτη, είναι έτοιμο φαγητό και η φαντασία μετά δεν ξεκολλάει εύκολα. Από το να βλέπει όμως ένας νέος άκριτα και συνεχώς κάποια προιόντα fast-food, αν η "δίαιτα" περιείχε και κλασικούς μέσα? Πώς το είπες, αν του αναλογούν "χ" ερεθίσματα, δεν θα ήταν καλύτερο να ανεβαίνει το κλάσμα των "ποιοτικών" μέσα στο "χ" εις βάρος των υπολοίπων?

    Μια παράγραφος το ένα contradiction πάνω στ'άλλο, δεν είναι και πολύ εύκολα τα άσπρο-μαύρο σ'αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. @lefteris

    Μήπως υπερβάλλετε λιγάκι; Απόφοιτος του Harvard να παίρνει 30-50 χιλιάδες το χρόνο; σίγουρα υπάρχει αλλά είναι η τρελή εξαίρεση. Έχω γνωρίσει πολλούς αποφοίτους που θεωρούν προσβλητικό να αρχίσουν με πρώτο μισθό κάτω από 80.000$ το χρόνο. Αφήστε που ειδικά γιατροί, δικηγόροι κλπ. πρέπει να αποπληρώσουν τα φοιτητικά δάνεια. Κάποιοι βέβαια προτιμούν εργασίες επειδή απλώς τις γουστάρουν ανεξαρτήτως μισθού. Γνωρίζω απόφοιτο του Harvard από Αυστρία που αντί να εργαστεί σε δικηγορική εταιρία προτίμησε να εργαστεί στο Σουδάν με τον Ο.Η.Ε. με μισθό σίγουρα κάτω από 50 χιλ. Ε, αυτόν δεν μπορεί κανείς να τον θεωρήσει αποτυχημένο.

    Και για να μην είμαι εντελώς εκτός θέματος. Από ελληνική λογοτεχνία ειδικά τα έργα του Παπαδιαμάντη και την Eroica του Κοσμά Πολίτη τα θεωρώ μαγικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Ράινερ Μαρία Ρίλκε - Ελεγεία στη Μαρίνα Τσβετάγεβα


    Ω οι απώλειες στα πάντα, Μαρίνα, τα αστέρια που πέφτουν!
    Δεν μπορούμε να προσθέσουμε κάτι, εκτοξευόμαστε οπουδήποτε
    Προς οποιοδήποτε αστέρι! Όλα είναι ήδη μέρος του συνόλου.
    Έτσι ακόμα και όταν πέφτουμε, το ιερό σύνολο δεν λιγοστεύει.
    Όλα παιχνίδι λοιπόν; Αλλαγές του απαράλλακτου άχρηστες;
    Όνομα ή κέρδος δεν υπάρχει για μας, Μαρίνα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Μα Θεά το 30άρι μου έχει γίνει και ταινίες... αλλά όχι από τις πολύ πιασάρικες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. @s_pablo,

    "Ο γλυκός μας Όσκαρ, έμεινε στην ιστορία περισσότερο γι' αυτά που είπε, παρά για όσα έγραψε."

    Η πλάκα είναι η εξής: η συντριπτική πλειονότητα όλων αυτών που τα έχουμε σαν τσιτάτα και κυκλοφορούν ακόμη και σε σήριαλ (σε εκδοχές στο-περίπου), τα έχει γράψει. Απλώς είναι καταχωνιασμένα σε διαλόγους επί διαλόγων. Το ότι έγιναν pop δεν αναιρεί το ότι βασικά γράφτηκαν...


    "Ένα αισθητικό ον σαν αυτόν έζησε μια ζωή μυθιστόρημα, σαφώς ανώτερη από όσα έγραψε. Γι' αυτό σας συγκινεί το De Profundis. Είναι μια ζωή, όχι ένα βιβλίο."

    So?

    Είναι μια ολόκληρη ζωή γραμμένη όμως... από άνθρωπο με τέτοια φλέβα...



    "Παρεμπιπτόντως, εκπληκτική ατάκα λίγο πριν πεθάνει: Ή αυτή η ταπετσαρία θα φύγει ή εγώ."

    :)))))))))

    "One can survive everything, nowadays, except death, and live down everything except a good reputation."

    (αναστεναγμός...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. Nikos Dimou said...

    Μπέκετ: Περιμένοντας τον Γκοντό Γκρας: Το Τενεκεδένιο Ταμπούρλο, Βονεγκατ: Σφαγείο Νο 5, Παουλ Τσελάν: Ποιήματα, Μισελ Τουρνιέ: Ο Βασιλιάς των Σκλήθρων...

    ----------------------------------

    επιτρέψτε μου να συμπεριλάβω τα catch - 22 του robert heller και το the naked and the dead του norman mailer - must read αμφότερα.



    lefteris σάρκασε...

    ΥΓ. Η Ελλάδα καταλαβαίνω ότι φλερτάρει ακόμα κε το '70 κι '80 όπου η γραβάτα και η καριέρα είναι ο θεός... πράγματα που εδώ τα κοροϊδεύουν πια...

    -------------------------

    λάθος, η ελλάδα τότε φλέρταρε με το ζιβάγκο και τον τρίτο κόσμο, σήμερα φλερτάρει με την λαμογιά και την πάνια (ένεκα του προηγουμένου)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. @ΝΔ,

    (κι οκ, το κόβω, μην πάρω τα πρωτεία από τον Λευτέρη!)

    "... Μα το 30άρι μου έχει γίνει και ταινίες..."

    Τι είπα? "όλο το 30άρι σου σε ταινίες", ΟΛΟ και άλλο τόσο, μπας και ξεκουνηθούν μαυλά- το έχει γίνει ΚΑΙ ταινίες δεν είναι αρκετό...


    "...αλλά όχι από τις πολύ πιασάρικες."

    Αν όμως είχε ένα μέγκα-στούντιο από πίσω? Εδώ με σενάρια της πλάκας και βγαίνουν κεραυνόπληκτοι... Με τέτοιες ιστορίες από πίσω δεν θα γινόταν εξαιρετική δουλειά?

    Αλλά από την άλλη, πώς μεταφέρεις το βιβλίο σε ταινία και μεταφέρεις και τον λογοτέχνη μαζί?

    'Η η σκηνοθετική ματιά μπορεί να προσθέσει με το οπτικό κομμάτι?

    Δεν έχω απαντήσεις, αναρωτιέμαι - τα βρίσκω μπροστά μου, και ξέρω ότι έχω καμμια δεκαριά χρόνια (και πολλά βάζω) να κάνω τις κόρες να γουστάρουν το (εξωσχολικό) διάβασμα, πριν τις πιάσουν τα μεγκα-στούντιος και τα γκομενικά από τη μούρη και αντιός βιβλία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Καλησπερα ΝΔ,
    Ωραία και χρήσιμη ιδέα η λίστα αυτή. Όπως ειπώθηκε ηδη για τη γενιά πριν από την τηλεόραση, είναι η περίπτωση μου, έχω διαβάσει τα περισσότερα από τα βιβλία που αναφέρονται.
    Όμως, να μην έχεις βάλει τον Σελιν !!!!!! Για την μοντέρνα γαλλική λογοτεχνία, θεωρείται ο «πατέρας» του σύγχρονου στιλ γραψίματος.
    Για μένα, είναι από τα σπάνια κείμενα που «πέραν λογοτεχνίας» [συγνώμη για την έκφραση], καθιστούν εμπειρία ζωής: Δεν βγαίνεις ακέραιος από την ανάγνωση του.
    Τονίζω ότι δεν συμμερίζομαι καθόλου, μα καθόλου, τις πολιτικές του ιδέες, είμαι ξεκάθαρα στους αντίποδες.
    Α ναι, ποιον να βγάλουμε; Στανταλ,η Φλομπερ η Μοπασαν. Η και τους τρεις, προκείμενου να κάνουμε μια θέση στο «Ταξίδι στο τέλος της νύχτας» [Voyage au bout de la nuit] του Σελιν.
    Μυρτώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Sorry, στο προηγούμενό μου σχόλιο,

    "μπας και ξεκουνηθούν μυαλά", όχι... μαυλά!

    (κάθομαι στο γραφείο όλη μέρα και περνάω διαφανές αυτοκόλλητο στα σχολικά βιβλία, μιλάμε για άπειρα τεύχη και τευχίδια, βάζω ετικέττες, σελιδοδείκτες, αυτοκολλητάκια, φτιάχνω σάκες και τσαντάκια και καστείνες, έχω πάθει overdose από Disney & Mattel characters, οπότε δάχτυλα δουλεύουν νιξ! πάλι καλά που δεν έγραψα κάνα χοντρό!)
    :ΡΡΡΡ

    (αλλά η μυρωδιά από όλα αυτά τα αυτοκόλλητα... πόσα χρόνια πίσω...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. mm
    τον Celine τον έχω αναφέρει ήδη σε σχόλιο - αλλά δεν θα πείραζα Flaubert, Stendhal & Maupassant - με τίποτα. Μπορεί να έβγαζα τον Musil... Όμως παρόλο που θαυμάζω και το Voyage και το Mort a Credit - μου είναι τόσο αντιπαθής σαν άνθρωπος και σαν φασίστας που δεν αντέχω να τον βάλω στην λίστα.

    Άλλωστε είναι μία λίστα προσωπικών προτιμήσεων - remember?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Λευτέρη αν και συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα λές και κυρίως με το πνεύμα σου, νομίζω ότι δίνεις περιορισμένη οπτική στην έννοια του τεχνοκράτη.

    Δεν είσαι ο μόνος. Είναι γνωστό το τραγούδι με τον στίχο "όχι στους τεχνοκράτες" του Κηλαηδόνη, (τον οποίο εκτιμώ), όπως επίσης θυμάμαι και τον Ανδρέα Παπανδρέου να εκφράζεται αρνητικά. (Ισως η καμπάνα χτυπούσε για τον Σημίτη)

    Ο σωστός τεχνοκράτης και ένστικτο (πρέπει να) έχει, και φαντασία του είναι απαραίτητη και συναίσθημα και κοινωνικό όραμα. Απλώς χρησιμοποιεί το engineering , και έχει ως εργαλείο τον τεχνικό πολιτισμό, τις θετικές επιστήμες και την οικονομία, και χαράσσει με ορθολογισμό την οφειλόμενη πορεία.
    Τίποτα δεν τον εμποδίζει να είναι ξεχωριστός και να αναπτύσσει τα ταλέντα του.

    Αν ο τεχνοκράτης συνδέεται με το απρόσωπο γρανάζι μιας μηχανής είναι εντελώς λάθος εντύπωση. Ισως και εσύ να είσαι τεχνοκράτης και να μην το ξέρεις! :-)

    Οσο για τα "30-50 ψωροχιλιάρικα το χρόνο ως λογιστές και "συμβουλοι" για αποφοίτους του Harvard που αναφέρεις είναι η μισή αλήθεια. Υπάρχουν και τεχνοκράτες με τα δεκαπλάσια η και εκατονταπλάσια... Ακόμα και χωρίς να χρειαστεί να μεταναστεύσουν.

    Οπως είναι λογικό, υπάρχουν τεχνοκράτες σε διάφορες στάθμες ισχύος και δικαιοδοσιών.
    Δεν είναι όλοι ίδιοι.

    -----------
    Τώρα, συνεχίζοντας με το θέμα του ποστ, είναι πολύς καιρός που πλην ποίησης έχω περιορίσει τα λογοτεχνικά βιβλία που διαβάζω.
    Κατά 80% διαβάζω Ιστορία και είμαι ικανοποιημένος γιατί ανακαλύπτονται κόσμοι που δεν φανταζόμουνα και φωτίζονται γεγονότα. Μου αρέσει να εστιάζω και να ερευνώ την αντίθετη με την κρατούσα άποψη.
    Με την ευκαιρία του σημερινού ποστ, θα ξεσκονίσω τα παλιά κλασσικά μου βιβλία. Τα έχω απεθυμίσει. Ισως μάλιστα πρέπει να προμηθευτώ και κανένα βιβλίο... Την "Παναγία των Παρισίων" την είχα δανεισθεί για να την διαβάσω θυμάμαι... Το ίδιο και με βιβλία του Twain, που τα είχα διαβάσει στα Αγγλικά. Καιρός για επαναλήψεις!

    Τώρα διαβάζω ένα ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο "Η περιπέτεια των γλωσσών της Δύσης" της Henriette Walter.
    Ετσι -μόλις- έμαθα ότι οι πόλεις Βιέννη, Μιλάνο, Λυών, Υόρκη έχουν ονόματα με Κελτική ρίζα. Βιέννη σημαίνει λευκή πολιτεία, Υόρκη προέρχεται από φυτό ίταμος (σαν να λέμε Καστανιά η Πλατανιά) κ.ο.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. κ.Δημου με αφορμη το θεμα σας τολμω να προτεινω κατι!Θα ηταν πολυ ωραιο να δημιουργησετε ενα κομματι στο site σας οπου θα περιεχονται βιβλια τα οποια εκτιματε και που πιθανως να θεωρειτε απαραιτητα να τα διαβασουν και οι αρκετα νεωτεροι απο εσας!οσα μπορειτε και αντεχετε..30,130,230!ξερω πολλους σαν κι εμενα που ψαχνονται γενικα με τα βιβλια αλλα δεν εχουμε παντα και τις καλυτερες πηγες και προτασεις!Αγγαρεια..?Οπως και να'χει συγχαρητηρια και για το σημερινο post!Ευχαριστω και καλο σας βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Aphrodite είπε...

    "Ένα αισθητικό ον σαν αυτόν έζησε μια ζωή μυθιστόρημα, σαφώς ανώτερη από όσα έγραψε. Γι' αυτό σας συγκινεί το De Profundis. Είναι μια ζωή, όχι ένα βιβλίο."

    So?

    Είναι μια ολόκληρη ζωή γραμμένη όμως... από άνθρωπο με τέτοια φλέβα...

    ----------------------------------

    Εγώ υπερασπίζομαι την επιλογή σας κι εσείς με αρπάζετε από τα μούτρα.
    :-((

    Αγαπημένο μου έργο του Oscar Wilde είναι η Μπαλάντα των Φυλακών του Ρήντιγκ, αλλά δεν θα το έβαζα ποτέ στα 30 σημαντικότερα.

    Αγάπησα πάντως τον Καυγατζή του Φασμπίντερ, μόνο και μόνο για το τραγούδι της Ζαν Μορώ.


    ---------------------------------

    Πάντως κανένα από τα 30 έργα που αναφέρονται στο ποστ δεν έγινε καλή ταινία. Ακόμα και ο Γουέλς απέτυχε στη Δίκη.

    Μοναδική εξαίρεση το Δεκαήμερο του Παζολίνι και φυσικά κάποια από τα έργα του Σαίξπηρ.

    (Δεν εχω δει καμιά από τις δυο ταινίες που έγιναν βασισμένες στον Οδυσσέα, φαντάζομαι όμως ότι θα απέτυχαν)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. ΝΔ, τι γνώμη έχετε για τα audio books; Θεωρείτε, όπως πολλοί, ότι είναι ιεροσυλία; Μιλάμε για σοβαρές και πλήρεις (unabridged) εκδόσεις. Συχνά τα ακούω στις μετακινήσεις μου, είναι ένας καλός τρόπος να γεμίζω τον χαμένο χρόνο.

    (Βέβαια υπάρχουν περιορισμοί στη γλώσσα, τα περισσότερα που ακούω είναι στα Αγγλικά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. agnostosx
    κι εγώ ακούω audiobooks - όταν είναι καλοδιαβασμένα (για να μην πω καλοπαιγμένα) είναι άριστα. Βέβαια εξαρτάται κι από το είδος του βιβλίου - αλλά για τα περισσότερα υπάρχει η σωστή φωνή και ο σωστός τρόπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Και ο Καζαντζάκης;

    Οπωσδήποτε θα έβαζα στη λίστα ή την Αναφορά στον Γκρέκο ή τον Καπετάν Μιχάλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Βρήκα μια ανάλογη λίστα του Μπόρχες σε ένα παλιό περιοδικό. Βέβαια αυτή δεν περιορίζεται στα τριάντα βιβλία. Τα περισότερα βιβλία που προτείνει συμπεύτουν με τα δικά σας.

    Μερικά απο αυτά που δεν περιέχονται στην λίστα σας...

    Χαμένος Παράδεισος - Μίλτων

    Η Φεγγαρόπετρα - Γουίλκι Κόλινς

    Οι Εξωμολογήσεις Ενος Άγγλου Οπιοφάγου - Τομας Ντε Κουίνσι

    Η Χρονομηχανή και Ο Αόρατος Ανθρωπος Χ.Τζ. Γουέλς

    'Οσκαρ Γουάιλντ - Δοκίμια

    Θα ήταν πλεονασμός αν βάζατε μαζί με τους Προυστ και Τζόις την Βιρτζίνια Γουλφ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Και όσο για τον Πλάτωνα, διαβάστε σχετικά το Μυθιστόρημα του Ξενοφώντα του Τ.Θεοδωρόπουλου.
    Πολύ καλό βιβλίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Alexandros είπε...
    viewokto είπε...

    Για παραδειγμα, πρωτοδιαβασα τον «Ηλιθιο» στα 11 και μπορω να διακρινω τη ζωη μου προ Ντοστογιεφσκυ και μετα.

    Ντοστογιεφσκυ στα 11; Είστε σίγουρη ότι δεν σας άφησε κάποιο κουσούρι;
    Θεωρώ , όπως ανέφερε και ο ΝΔ , ότι κάθε βιβλίο έχει σημασία και σε ποια ηλικία το διαβάζεις.
    ----------------------------

    Κουσουρι μεγιστο Αλεξανδρε!

    Φυσικα η προσεγγιση δεν ηταν ιδια με αυτη της μεταγενεστερης αναγνωσης αλλα ενα κομματι του λειτουργησε ως ιστορια τρομου:
    Ο Γανια, αυτος που θα παντρευοταν την Ναστασια Φιλιποβνα για τη προικα δινοντας της το «αξιοσεβαστο» ονομα του, υπηρξε για μενα απο τοτε η επιτομη της ανθρωπινης μετριοτητας μεσα στα κοινωνικα πλαισια.
    Παντα φοβομουν μην γινω σαν κι αυτον -οχι το σιχαμερο κομματι της συμπεριφορας του, αλλα ο ανθρωπος που νιωθει οτι δεν μπορει να ξεφυγει απο τη δικη του μετριοτητα ενω ειναι σε θεση να καταλαβει την ανωτεροτητα (πνευματικη, οικονομικη) των αλλων.
    Εφιαλτης!

    Οντως σε αυτη την ηλικια οι αναγνωσεις ειναι περιεργες (να μη σου περιγραψω τι μου εκανε ο Μωρουα στα 13) αλλα στο σπιτι μου δεν υπηρχαν «απαγορευμενα» βιβλια.

    Ακομα και ενα εντελως pulp fiction οταν το τελειωσα ο πατερας μου ειπε «Ωραια, τωρα που το διαβασες ξερεις τη διαφορα αυτων(το "αυτων" ειπωμενο με την απολυτη απαξια) των βιβλιων απο τα καλα βιβλια».

    Γι’αυτο η σχεση μου με την αναγνωση ειναι απολυτα ηδονιστικη. Ολα λειτουργουν ως ερεθισμα.

    Συγκεκριμενα, για τον «Ηλιθιο» ειχα δει πρωτα μια Ρωσικη μεταφορα στην τηλεοραση και μετα αρχισα να το διαβαζω.


    Ο/Η s_pablo είπε...


    Δεν θεωρώ λάθος την ανάγνωση "δύσκολων" βιβλίων σε μικρή ηλικία, διαμορφώνουν χαρακτήρα...

    Καλή είναι, βέβαια, μια επαναπροσέγγιση. Σίγουρα μια ανάγνωση του Ηλίθιου στα 11 ή ακόμα και στα 18 παραμένει ημιτελής.

    ----------------------------------
    Το καλο με αυτα τα βιβλια ειναι οτι οσες φορες και να τα διαβασεις παντα κατι καινουριο βγαινει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. Ημέρες λογοτεχνίας
    ------------------------

    Με αφορμή το έξοχο ποστ:

    Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα αν πιάναμε την λίστα των 30 βιβλίων (προσωπικών επιλογών του ΝΔ) και τα κουβεντιάζαμε ένα-ένα, εδώ μέσα, με τη σειρά, κάθε μια ή δυο βδομάδες.

    Συγγνώμη για το θάρρος. Μια κουβέντα είπα.

    Με εκτίμηση και θαυμασμό

    Κάπα

    ΥΓ. Ακόμα μια εισήγηση: μακάρι επίσης να μας δοθεί η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε εκτενώς και τη διαχρονικότατη "Δυστυχία" (για αρχή).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Periclis είπε...
    Ναι, θυμάμαι πάλι στην ηλικία των 20 ετών, είχα διαβάσει το "Τάδε έφη Ζαρατούστρα". ….Ηταν μια μετάφραση περίεργη, κάπως ποιητική
    ---------------------

    Πρεπει να’χουμε ξεκινησει την ιδια μεταφραση!

    Θυμαμαι το διαβαζαμε με φιλους και επεσε το απειρο γελιο οταν στις πρωτες σελιδες διαβασαμε το αξιομνημονευτο «ρεκαξε»!

    Στην τρυφερη ηλικια των 16 οταν το παιζαμε «κυκλος των χαμενων ποιητων» (η ταινια δεν ειχε βγει ακομα) με τεραστια αυτοπεποιθηση και σιγουρια καταληξαμε οτι ο Νιτσε δεν θα συμφωνουσε με τη μεταφραση και το αφησαμε στην ακρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. Aldus said...
    Και ο Καζαντζάκης;

    -----------------------------

    είπαμε: εκτός ελλάδος!

    _________________________________

    vagsevans said...
    Βρήκα μια ανάλογη λίστα του Μπόρχες

    --------------------------

    Ο Μπόρχες είχε μερικές εμμονές με δεύτερους συγγραφείς (Κόλινς, Ουέλς, Ντε Κουίνσι). Αλλά Μπόρχες είναι - όλα του συγχωρούνται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. s_pablo,

    "Εγώ υπερασπίζομαι την επιλογή σας κι εσείς με αρπάζετε από τα μούτρα.
    :-(("

    ξανα-Ικ!

    Πωπωωω, είναι η μέρα/νύχτα που είμαι εντελώς off μου φαίνεται! Αλλα αντί άλλων κατάλαβα! (κατάλαβα?!)

    Μούρη? Αρπαξα? Μoi? Τσου καλέ! Τους άντρες δεν τους αρπάζουμε από τη μούρη, αν αξίζουμε τα μπριγιάν μας αγαπητέ!
    :))))

    (έχουν χέρια για να τους αρπάξεις, να τους κολλήσεις με την πλάτη στον τοίχο, να τους ανοίξεις με το γόνατό σου τα πόδια και να τους πετάξεις ένα βιβλίο στη μούρη φωνάζοντας: "Και τώρα λέγε, τι θέλει να πει ο ποιητής που μ'έχεις πρήξει?")

    LOL!

    (κι αν είναι ο guerrero να στο πετάξουν πίσω, μαζί κι ένα μπουκέτο -όχι από ρόδα-, και να προσπεράσουν το σωρό που έχεις γίνει στο πάτωμα να πάνε στο ψυγείο για μπύρες...)
    :ΡΡΡΡ

    Οποτε μισό, να κάνω μια απολογητική αφιέρωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Kαπα said...
    Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα αν πιάναμε την λίστα των 30 βιβλίων και τα κουβεντιάζαμε ένα-ένα

    -----------------------------

    εμένα θα μου έκανε κέφι (θα με έβαζε να φρεσκάρω μερικά) αλλά το blog θα γινόταν σεμινάριο λογοτεχνίας... φοβάμαι ότι για πολλούς θα ήταν βαρετό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Aphrodite said...

    "...Τίποτα, απλώς κάποιοι προβληματισμοί... "

    __________

    Συμφωνώ στους προβληματισμούς αλλά είναι δύσκολο να έχεις διαβάσει τέτοια βιβλία και να μην σου μείνει τίποτα. Εξ άλλου δεν έχουν όλα τον ίδιο βαθμό δυσκολίας.

    Θυμάμαι μια φράση σε ένα κινηματογραφικό έργο με την Φαίη Ντάναγουαίη, ο τίτλος μου διαφεύγει, αλλά ήταν σχετικό με media.

    -Μην έχεις εμπιστοσύνη σε αυτό το κορίτσι... Μπορεί να σου φερθεί πολύ άσκημα χωρίς να το σκεφτεί καθόλου. Ανήκει στην γενιά που έχει μεγαλώσει με Μπάγκς Μπάννυ

    Πόσο μάλλον η γενιά, που έχει μεγαλώσει με τρανφόρμερς, με ρεάλιτυ σόους και Πάνια και δεν έχει ακούσει τίποτα για Ουγκώ ούτε για Ιούλιο Βέρν.

    Είναι δυνατόν αυτό να μην έχει συνέπειες και μάλιστα τραγικές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Nikos Dimou είπε...

    Ο Μπόρχες είχε μερικές εμμονές με δεύτερους συγγραφείς (Κόλινς, Ουέλς, Ντε Κουίνσι). Αλλά Μπόρχες είναι - όλα του συγχωρούνται

    ---------------------------------

    Οι Εξομολογήσεις Ενός Άγγλου Οπιομανούς (το οπιοφάγου με χαλάει ως μετάφραση) και η Δολοφονία Ως Μια Εκ Των Καλών Τεχνών είναι αριστουργήματα κατ' εμέ.

    Νομίζω ότι ο Ντε Κουίνσι είναι λίγο παραγνωρισμένος. Βέβαια, πως να προτείνεις σε κάποιον να διαβάσει αυτά τα βιβλία και να μη σε πάρει για παρανοϊκό.

    (Τη Δολοφονία την πρώτη φορά, τη διάβασα απνευστί. Συγκλονιστική)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. "Ενώ είναι εργάτες...". Ωραίο αυτό το "ενώ". Είναι "κατώτερη τάξη" ε;

    -----------------------------------

    O lefteris έγινε lefty? Ανοίξτε σαμπάνιες!!!!
    :-Ρ"


    s-pablo πάντα με παρεξηγούσες. Ο λόγος για τον οποίο μου αρέσει η Αμερική είναι γιατί το γκαρσόνι αγοράζει μονοκατοικία με κήπο μισό στρέμα και περνάει πολύ καλύτερα απ' οποιαδήποτε άλλη χώρα, για την ίδια δουλειά. Η ανοιχτή αγορά είναι και ο καλύτερος τρόπος αναδιανομής πλούτου.
    Οι "προνομιούχοι" οποιασδήποτε χώρας δεν μ' ενδιέφεραν ποτέ... ειδικά αυτοί που κληρονομήσανε. Οι πολιτικές μου "θέσεις" κλίνουν προς τον πλουτισμό όλων, ειδικά των "κάτω". Θέλω ένα σύστημα στο οποίο ο εργάτης αγοράζει ωραίο σπίτι και ζει καλά κι αυτό το έχω δει μόνο στις ΗΠΑ (αν και τώρα τελευταία, λόγω ανταγωνισμού από Κίνα κλπ, ο πλούτος τραβάει κατά εκεί). Ουδέποτε ήθελα συστήματα κολλεκτίβας (σαν τους Borg από το σταρ τρεκ), που μου θυμίζουν Ευρώπη (στην οποία η μικροαστική τάξη δεν έχει τίποτα). Ουδέποτε ήθελα και απολυταρχικά δικτατορικά συστήματα όπως ο κομμουνισμός. Πάντα ήμουν υπέρ του "ευκαιρία ανάπτυξης στο φτωχό" κι αυτό το είδα μόνο εδώ. Όπου ο φτωχός παίρνει επιδοτήσεις (τσάμπα) και δάνεια (χαμηλότοκα) για να σπουδάσει, μπορεί να κάνει ότι επιχείρηση θέλει χωρίς ρίσκο φυλάκισης ή υπερβολικών περιορισμών και κανονισμών (όπως στην Ελλάδα), όπου το νέο ζευγάρι με ψιλοδουλίτσες αγοράζει σπίτι στα καλά προάστεια και έχει κόστος ζωής χαμηλότερο απ' οποιαδήποτε χώρα στην Ευρώπη (για παράδειγμα, η Αμερικάνα Ινδιάνα αρραβωνιαστικιά μου (τσερόκι), βρήκε το Μόναχο ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ κι εγώ γελούσα κάθε φορά που γουρλώνανε τα μάτια της από τις τιμές και τις έλεγα "και που να πας στη σοσιαλιστική Ελλάδα να δεις"). Η καπιταλιστική Αμερική 3 φορές πιο φτηνή σε βασικά είδη από τη σοσιαλιστική Ελλάδα.

    Τέλος πάντων... από βιβλία... εκείνη την Ερωμένη του Υπολοχαγού, καλή γραφή (ακόμα και το Αγγλικό κείμενο είναι καλογραμμένο). Όχι βέβαια για τα "30 πρώτα". Ο Mark Twain... πάντα μ' άρεσε η κοινωνικο-πολιτική του τοποθέτηση, μάλλον επειδή κι αυτός όπως κι εγώ κοροϊδεύαμε τους "θεσμούς" και τους "πολιτικούς" (και τους δήθεν διανοούμενους της καφετέριας, που δεν έχουν ζήσει τίποτα και λένε παράξενα και παρανοϊκά πράγματα). Αλλά η γραφή του με μπέρδευε κι ας φαίνεται απλή.

    Αλλά αυτά είναι πράγματα χιλιοσυζητημένα. Εγώ θα έβαζα ένα τεστ: να κάνουμε ένα posting στο οποίο θα συζητάμε ας πούμε την ποιότητα σεναρίου των ταινιών και των τηλεοπτικών σειρών. Θέμα πολύ πιο επίκαιρο και μπορεί να βγάλουμε λαβράκι ή και να τραβήξουμε την προσοχή αυτών που τα γράφουν, οι οποίοι διαμορφώνουν και τη "βασική παραπαιδεία" της πλειοψηφίας του κόσμου (εκφράσεις, αντιμετώπιση καταστάσεων, μόδες, κλπ).


    Γιατί όχι;

    Λευτέρης

    ΥΓ. Για τους "τεχνοκράτες", προσπάθησα να δώσω τον πλασματικό ορισμό που του δίνουν πολλοί στην Ελλάδα, όχι στις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ δεν έχω ακούσει να μιλάει κανείς για "τεχνοκράτες". Απλά ο καθένας προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του, ή να βρει τη δουλειά που του αρέσει... μέχρι να πλακώσουνε οι Κινέζοι οπότε κι εμείς θα είμαστε πτυχιούχοι σουβλατζήδες -- καθόλου άσχημα βέβαια... ωραία τα σουβλάκια. Προτιμώ σουβλατζής παρά δικηγόρος.
    Σαφώς και υπάρχουν πτυχιούχοι του Harvard με πολλά λεφτά... όπως υπάρχουν και με ελάχιστα.
    Εγώ κάνω 170 και δεν έχω πτυχίο του Harvard κι ο γείτονάς μου είναι Βούλγαρος με πτυχίο δημτικού, πουλάει κι εγκαθιστά παράθυρα και στέγες και η μικρή του μπίζνα ένανε πέρυσι 1.2 εκατομμύρια (έχει 6 χρόνια στις ΗΠΑ με πράσινη κάρτα).

    Στις ΗΠΑ όμως, σε μέσο όρο, οι πρώτοι σε αμοιβές είναι οι κάτοχοι Επαγγελματικών Πτυχίων και μετά έρχονται οι master και μετά οι PhD... παράξενα πράματα, ε; Μιλάμε για αγορά που πληρώνει χρυσάφι τους επαγγελματίες κάθε βαθμίδας.
    Ρίχτε μια ματιά στο
    http://articles.moneycentral.msn.com/CollegeAndFamily/SavingForCollege/IsYourDegreeWorth1million.aspx

    Στην Αμερική το πτυχίο είναι λεπτομέρεια. Εκείνο που μετράει είναι να κάνεις καλά τη δουλειά σου. Κανένας δεν πρόκειται να σου δώσει λεφτά για το τι έκανες δέκα χρόνια πιο πριν... θα αγόραζε ποτέ κανείς από σας ένα αυτοκίνητο πιο ακριβά απ' όσο κάνει, μόνο και μόνο επειδή ο πωλητής είναι πτυχιούχος; Θα πληρώνατε ποτέ κάποιον λογιστή περισσότερα χρήματα για να κάνει την ίδια ακριβώς φορολογική δήλωση με κάποιον φτηνότερο, επειδή ο πιο ακριβός έχει ακριβότερο πτυχίο;

    Η αγορά είναι πολύ πιο απλή υπόθεση απ' όσο φαντάζεστε... δεν είναι παρά προσπάθεια ικανοποίησης αναγκών σε τιμή που ο αγοραστής είναι πρόθυμος να πληρώσει και ο πωλητής είναι πρόθυμος να δεχτεί. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν στοιχειώδης μόρφωση για την αγορά.

    Ξέφυγα πολύ από το θέμα και συγγνώμη, αλλά πρέπει να ανοίξει άλλο Posting για τέτοια. Ίσως το προηγούμενο, περί νέων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. "Ερώτηση 2: Τι κακό έχει η γενιά του Μπαγκς Μπάνι, όψιμοι επικριτές; Μήπως η γενιά του Χίτλερ και του Στάλιν με τα βιβλία που εκθειάζετε δε μεγάλωσε; Υπήρξαν ποτέ πιο "τραγικές" συνέπειες; Αμάν πια με τα κλισέ και τις αστείες αιτιολογήσεις."

    Έχεις απόλυτο δίκιο.
    Μην ξεχνάμε ότι αυτός ο τύπου "μαντάμ σουσού" ελιτισμός είναι που ανέβασε και κράτησε στην εξουσία το Μουσολίνι. Τον έλεγαν "ο ηγέτης των τεχνών" διότι προσπάθησε να χτίσει πολλά μνημεία.
    Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο Μπανγκς Μπάνι ή το Μίκι Μάους και θεωρώ αριστουργήματα τα παιδικά Lord of the Rings, Harry Potter και Star Wars. Οι κακόπιστοι επικριτές, έχουν κολλήσει στο παράξενο Μεσαιωνικό Δόγμα "κακό πράμα το γέλιο, κακιά η διασκέδαση, κακιά η ψυχαγωγία, κακός ο αριστοφάνης, το μόνο καλό είναι αυτό που σε κάνει σκυθρωπό και καταθλιπτικό".

    ==============================

    "Ερώτηση 1: Αν δεν έχω διαβάσει τα συγκεκριμένα 30 είμαι "ακαλλιέργητος" και μένω μετεξεταστέος; Για να ξέρω δηλαδή τι να κάνω κι εγώ στην πεζή ζωή μου."

    Όχι, καθόλου. Ο Νίκος Δήμου κάνει συστάσεις, προτείνει. Δεν υποχρεώνει. Αυτοί που υποχρεώνουν και σου λένε ότι είσαι ακαλλιέργητος, είναι πρώτα ξαδέλφια του Χριστόδουλου και τέτοια η νοοτροπία τους. Έχουν γίνει μουλάδες των τεχνών.
    Ένας Ινδός ή Κινέζος για παράδειγμα, μάλλον δεν έχει διαβάσει τίποτα απ' αυτά. Όμως, μπορεί να είναι εξαιρετικά καλλιεργημένος, με βάση την τέχνη της δικής του χώρας και κουλτούρας (που είναι πλουσιότατη). Ο Δήμου προτείνει πράγματα κλασσικά από το δυτικό, "Ελληνορωμαϊκό κλπ" πολιτισμό. Διότι σ' αυτόν ζούμε και αυτόν καταλαβαίνουμε καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. "O lefteris έγινε lefty? Ανοίξτε σαμπάνιες!!!!
    :-Ρ"

    Στην Ελλάδα μια φορά, ξύπνησα πρωί πρωί Κυριακή (εν απεργία των σκουπιδιάρηδων) και μετέφερα δεκάδες σακούλες σκουπιδιών (με το σκούτερ) στην πόρτα της νομαρχίας Ηρακλείου. Καθάρισα το δρόμο μου και δύο άλλους (μικροαστικούς). Την επομένη, δήλωσα και στο ραδιόφωνο το όνομά μου.
    Οι "σοσιαλιστές" και κουκουλοφόροι που έχετε εκεί κάτω, σε σχέση με μένα, είναι για κλάματα. Αυτοί κάνουν διαδήλωση στη βουλή, εγώ θα είχα μπει μέσα να ρίχνω σφαλιάρες. Και μόλις έβγαινα έξω (με δικά μου λεφτά), θα τους ξαναβάραγα.

    Δεν θα έκαιγα πράγματα που πληρώνει ο φορολογούμενος, η γιαγιά του χωριού. Αυτά θα τα ανακαίνιζα, με δικά μου έξοδα, εάν είχα κι ότι είχα. Διότι αυτά είναι με λεφτά που έχουν βγει με αίμα. Τα σπίτια των απατεώνων πολιτικών όμως και των μεγαλοσυνδικαλιστών θα τα είχα βάψει μαύρα μέρα μεσημέρι. Δεν με έχεις γνωρίσει προσωπικά s-pablo, φτιάχνεις άστοχα στερεότυπα για μένα... είμαι πολύ πιο πολύπλευρος απ' όλα τα στερεότυπα της αγοράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. βιβλία που ήταν σταθμοί για μένα (χωρίς απαραίτητα να είναι τα καλύτερα ) είναι τα εξής:

    1) αιολική γη (10 ετών)

    από τα πρώτα "μεγάλα" βιβλία.

    2) ένα παιδί μετράει τα άστρα (10-11 ετών)

    κλάμα ατελείωτο στο τέλος

    3) αστραδενή (στα 12)

    τρόμος. από τότε δεν μπορώ να δω , διαβάσω για βιασμό.

    4) εκατό χρονια μοναξιά (14)
    απλά χάθηκα. απλά γοητεύτηκα.

    (ένας λόγος που σιχαίνομαι τον κοέλο είναι ότι έχω διαβάσει μάρκες)

    5) το λάθος (14)

    μου άρεσε φοβερά το παιχνίδι της αλλαγής του προσώπου αφήγησης και ο γρήγορος ρυθμός του

    6) σιντάρτα (22)
    δεν ξέρω αν είναι σωστός ο χαρακτηρισμός αλλά το παρομοιάζω με τον μικρό πρίγκηπα αλλά για μεγάλους (κατά πόσο βέβαια ο τελευταίος είναι μόνο για παιδιά)

    7) έγκλημα και τιμωρία (21)
    απλά κορυφαίο.

    8) η δίκη (20)
    νόμιζα ότι απλά ήταν στην φαντασία. νόμιζα μέχρι που το ζήσαμε και στην πραγραματικότητα.

    παραδόξως βιβλία σαν την δίκη δεν με κουράζουν ποτέ, πράγμα που δεν έχω καταφέρει να το εξηγήσω

    9) βέρθερος (20)
    στην αρχή με είχε κουράσει αλλά όσο συνέχιζα ένιωθα κι εγώ να πονώ μαζί του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. ---------------------------

    ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΙ

    Πρόταση σχολιάστριας: πηγαίντε κατευθείαν στο επόμενο σχόλιο!
    :)))))
    ---------------------------

    @s_pablo,
    (αφιέρωση βρε!)

    "And all men kill the thing they love,
    By all let this be heard,
    Some do it with a bitter look,
    Some with a flattering word,
    The coward does it with a kiss,
    The brave man with a sword!"

    Οσκαρ ο Αγριος-με-«ε»-στο-τέλος έφα...


    Το διαβάζεις και λες, Θεούλη μου, όντως, όλοι τελικά σκοτώνουμε αυτό που αγαπάμε – με φιλί όχι μόνο του Ιούδα (του... μελοφιλητή), αλλά και του «στρίβειν δια του αρραβώνος», κι εκείνου (αχ, εκείνου!) του φιλιού που το δίνεις με κλειστά μάτια... όχι για να αφεθείς στην πείνα σου για τον άλλον, αλλά για να μην στη σπάει το πρόσωπο που αντικρύζεις, αφού η καρδιά σου σέρνεται σκλάβα με αλυσίδες από το «άλλο» πρόσωπο.... Αλλά το σκοτώνουμε αυτό που αγαπάμε και με δύναμη, με το ζόρι, κόβουμε νέτα-σκέτα και πετάμε τα ρούχα του άλλου από το μπαλκόνι, μέχρι "Στέλλα" (οκ, λίγο μικρότερο το σπαθί), ή σενάρια Φραντζή... Πάντως σου σκάνε όλα τα πάθη που οδηγούν στο να αρπάξεις μια ζωή στο θάνατο, σα να έχεις δικαίωμα πάνω της... σχεδόν πασαλείβεσαι με αίμα - ή με την ειρωνία της προδοσίας. Κι αυτόματα συμπαθείς τον επόμενο αμαρτωλό που έρχεται να εκτίσει μια ποινή για το δικό του αντίστοιχο σκότωμα...

    Αλλά έρχεται στα καλά καθούμενα κάποιος και σου σπρώχνει μετά από αυτό το τελείωμα της "μπαλλάντας" ένα χαρτί με τα λόγια του Romeo πάνω στον τάφο της (ναρκωμένης ακόμα) Ιουλιέττας:

    "Come, bitter conduct, come, unsavoury guide!
    Thou desperate pilot, now at once run on
    The dashing rocks thy sea-sick weary bark!
    Here's to my love!"

    (Drinks)

    "O true apothecary!
    Thy drugs are quick. Thus with a kiss I die."


    Με την Ιουλιέττα μετά να συνέρχεται, να τον βλέπει νεκρό, να χάνει το μυαλό της απ’τον πόνο, να τον φιλάει μπας και ποτίσει κι εκείνη το ίδιο δηλητήριο,

    «What's here? a cup, closed in my true love's hand?
    Poison, I see, hath been his timeless end:
    O churl! drunk all, and left no friendly drop
    To help me after? I will kiss thy lips;
    Haply some poison yet doth hang on them,
    To make die with a restorative.

    (Kisses him)

    Thy lips are warm.”


    Κι όταν παραμένει ζωντανή, αρπάζει το στιλέττο του για να αυτοκτονήσει:

    «Yea, noise? then I'll be brief. O happy dagger!
    This is thy sheath;

    (Stabs herself)

    there rust, and let me die».


    Οπότε εκεί μένεις κάγγελο και λες τώρα ο Romeo πώς ακριβώς την σκότωσε, με φιλί ή με ξίφος (αν και όντως από ξίφος πήγε η μακαρίτισα) – ή μήπως εκείνη τον σκότωσε πρώτη με το να το παίξει πτώμα χωρίς ντεκλαρέ συνεννόηση, και τέλος πάντων ποιός ήταν ο πιο γενναίος από τους δύο? Και τι σόι γενναιότητα ήταν αυτή, που τελικά κατέληξαν κι οι δυό στα θυμαράκια, από το να ζήσουν και να θυμούνται όποιος προλάβει, αυτόν που δεν πρόλαβε? Η μήπως παραήταν δειλοί για να συνεχίσουν μια ζωή χωρίς τον άλλον, οπότε τι ευκολότερο, εθελουσία έξοδος... Και ποιός τότε θα σου κρατάει το χέρι να σε παρηγορεί όπως στη μπαλλάντα? Ο Αρκάς με τη μετά θάνατον ζωή και τους psycho αγγέλους του εφευρέθηκε πολλάααα χρόνια αργότερα...

    Την ώρα που ψάχνεις λοιπόν τον άγνωστο να του δώσεις το χαρτάκι πίσω, σου έρχεται κι άλλος ένας που σου πασάρει ένα απόκομμα από τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή (σύντροφε Ντοστογιέφσκυ!), την ώρα που μιλά στον Χριστό:

    «...Did you forget that peace and even death are dearer to man than free choice in the knowledge of good and evil? There is nothing more seductive for man than the freedom of his conscience, but there is nothing more tormenting, either».

    Και τρως φλασάκι, τότε τι στον άνεμο έχουμε την ελεύθερη βούληση μπρος στο καλό και το κακό, όταν το μόνο που καταφέρνουμε τελικά είναι να υποφέρουμε και να αλληλοσκοτωνόμαστε? Μας αρέσει τόσο πολύ να παίζουμε στα όρια του ότι είμαστε απόλυτα ελεύθεροι, που και το πώς θα σκοτώσουμε αυτό που αγαπάμε, μπορούμε να το κάνουμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους – ακόμη και σκοτώνοντας πρώτα εμάς... Βέβαια η γαλήνη της ψυχής έρχεται σαν τέτοια ανάγκη κάποια ώρα που τύφλα νά’χει η όποια δυνατότητα επιλογής – δώστε μου λίγο μοναστήρι ή μια ρουτινιάρικη τελετουργία, ν’ακολουθώ προβατίσια να ηρεμήσω... και χέστηκα αν σκότωσα γενναία ή δειλά, όποιος τη γλύτωσε από την αγάπη μου, να σκοτωθεί μόνος του!

    Και κάπως έτσι λες έτσι και μου ξαναδώσει κανείς βιβλίο, θα τον κρεμάσω ανάποδα, καλύτερα Bugs Bunny και λιγότερα υπαρξιακά, από το να στα αναμοχλεύουν κιόλας κάποιοι που τώρα ζουν στις σκιές, και τα έγραψαν οι άτιμοι καλύτερα απ’ό,τι θα μπορέσεις ποτέ σου να τα βάλεις από τη ζωή σου σε λέξεις εσύ...


    Λοιπόν, ήδη είμαι μια μεταμεσονύκτια κολοκύθα, οπότε πάνω κάπου να ρέει άφθονο αλκοόλ να μην φαίνομαι πολύ! I’m really off this time dear!

    Καληνύχτα και διαβάστε κι άλλα βιβλία – κι αν όχι, ζήστε τα!
    ;)))



    ΥΓ- dion.m.,

    μακάριοι δε λες τίποτα!
    :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. νομίζω ότι το διάβασμα είναι σαν τον έρωτα...
    όταν κυριαρχούν τα πρέπει απλά γίνεται αγγαρεία η όλη φάση...
    ενώ η ουσία είναι να υπάρχει απόλαυση μέσα σε αυτό το αλισβερίσι. επικοινωνία.

    άλλωστε ποιος θα ήθελε ο έρωτας του να γίνει αγγαρεία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. όσο για τα αδικημένα κόμιξ

    έχει διαβάσει κανείς την
    "μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας" του Πρατ;

    μήπως κανείς Bilal;

    το "the dark knight returns" του miller;

    ακόμη και το βίος και πολιτεία του ροσα σας προτείνω που παρότι έχει κεντρικό ήρωα τον σκρουτζ καταφέρνει να μην είναι τόσο παιδικό...

    νομίζω ότι ο λευτέρης αυτόν τον σκρουτζ (του ρόσα) θα τον αγαπούσε πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Ερώτηση 1: Αν δεν έχω διαβάσει τα συγκεκριμένα 30 είμαι "ακαλλιέργητος" και μένω μετεξεταστέος; Για να ξέρω δηλαδή τι να κάνω κι εγώ στην πεζή ζωή μου.

    Γιατί ρωτάτε τους σχολιαστές! Μάλλον εσείς είσαστε ο πλέον κατάλληλος να απαντήσετε σε αυτή την ερώτηση.

    Ερώτηση 2: Τι κακό έχει η γενιά του Μπαγκς Μπάνι, όψιμοι επικριτές; Μήπως η γενιά του Χίτλερ και του Στάλιν με τα βιβλία που εκθειάζετε δε μεγάλωσε; Υπήρξαν ποτέ πιο "τραγικές" συνέπειες;

    Ωστε ο WWII ακυρώνει όλον τον προηγούμενο Δυτικό πολιτισμό;

    Ο Μπάγκς Μπάννυ φυσικά δεν έχει τίποτε κακό, αντίθετα θα έλεγα... Αρκεί να μην περιορισθεί κανείς μόνο εκεί.

    Το να έχει διαβάσει κανείς κλασσική λογοτεχνία δεν απαξιώνεται από το να έχει διαβάσει Μίκυ Μάους, Μικρό Ηρωα η Ταρζάν.

    Κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο.

    Κάποιοι αρέσκονται να παραβιάζουν "ανοικτάς θύρας"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. @Αφροδίτη: μακάριοι δε λες τίποτα!
    :)))))
    ----------

    Αφροδίτη,

    Εσβυσα το σχόλιό μου γιατί έμοιαζε προβοκατόρικο και μερικοί ευκαιρία ζητάνε...

    Σε ευχαριστώ και το επαναφέρω:

    Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. @antilogos

    Υπάρχει κάποιο λινκ να πάρουμε μια ιδέα γι' αυτό το κείμενο του Λιαντίνη που μας λετε? Ακούγεται ενδιαφέρον.

    Αν μου επιτρέπεται να σας δώσω απαντήσεις στις απορίες σας.

    Απάντηση 1: Προφανώς όχι. Φαίνεστε αυτοφυής, αν και χρειάζεστε παραπομπές για να υποστηρίξετε τις απόψεις σας.

    Απάντηση 2: Ο Χίτλερ στήριξε τη δράση του στον Νίτσε και ο Στάλιν στον Μαρξ. Ουδεμία ευθύνη φέρουν οι φιλόσοφοι για τα διεστραμμένα μυαλά των δικτατόρων...

    Όσο για τον Μπαγκς Μπάνι, ως φανατικός θαυμαστής του γνωρίζω ότι διαβάζει αμερικανική λογοτεχνία, όποτε περνάει από το Αλμπουκέρκι.

    Υ.Γ. Ενδιαφέροντα τα περι ανωνύμων λιβανιστών. Αν τηρούσατε αντιστρόφως ανάλογη στάση (όχι για το λιβάνισμα, αλλά για την ανωνυμία) θα ήσασταν και περισσότερο πειστικός.

    (Ελπίζω να είναι προφανές που συμφωνώ και που διαφωνώ μαζί σας)

    ---------------------------------

    @cortinlux

    Αν θυμάμαι καλά η Γυναίκα Παγίδα του Μπιλάλ είχε πάρει βραβείο ως βιβλίο της χρονιάς το 1986 στη Γαλλία. Εξαιρετική δουλειά.

    Ο Κόρτο Μαλτέζε από την άλλη και κυρίως η Μπαλάντα είναι πραγματικό αριστούργημα.

    Δεν νομίζω ότι τα κόμικς είναι υποτιμημένα πάντως. Σιγά σιγά ο κόσμος κατανόησε την αξία τους ως μέσο έκφρασης. Κάποια από αυτά μάλιστα, όπως η Μαφάλντα ή τα προαναφερθέντα απέκτησαν και κύρος που δεν αναμενόταν.

    ---------------------------------

    @lefty

    Παλιότερα ίσως να σε είχα παρεξηγήσει. Τώρα νομίζω ότι σε έχω εξηγήσει λίγο καλύτερα. Γι' αυτό παίρνω το θάρρος να σε πειράζω που και που.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. "νομίζω ότι ο λευτέρης αυτόν τον σκρουτζ (του ρόσα) θα τον αγαπούσε πολύ..."

    Χμμμ... γιατί;

    Αφροδίτη, ωραίο το σεντόνι. Μόνο που για το Ρωμαίος & Ιουλιέτα θα συμφωνήσω με τον όζι όζμπουρν ότι είναι βιβλίο με θέμα την αυτοκτονία, όχι τον έρωτα.
    Ερωτικός είναι ο Ερωτόκριτος. Έχει καλό τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. "Ουδεμία ευθύνη φέρουν οι φιλόσοφοι για τα διεστραμμένα μυαλά των δικτατόρων..."

    Σοφό αυτό. Είδες δύναμη τα βιβλία και οι ιδεολογίες που μπορεί να παράγουν στα χέρια ορισμένων;

    "Γι' αυτό παίρνω το θάρρος να σε πειράζω που και που. "

    Ναι αλλά πρόσεξε που γαργαλάς διότι έχω γεράσει και πονάει η μέση πιο πολύ απ' το μυαλό. Εδώ πέρα μ' έχουν για αντιεξουσιαστή αναρχικό, αλλά επειδή στην πολιτική δεν είμαι καθόλου καλός, φλερτάρω αγρίως με τον κομμουνισμό στα πρώτα στάδια, οπότε καλύτερα να το κόψω.

    Εκτός Ελλάδας βιβλία, ε; Να πούμε και για το Ταό και την Τέχνη του Πολέμου; Να πιάσουμε δηλαδή και τους περιεκτικότατους, συμπαγέστατους ανατολικούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. Καλησπέρα κι από μένα αυτή τη φθινοπωρινή βραδιά.

    Έχοντας διαβάσει τα 21 από τα 30, βρίσκω ενδιαφέρουσα τη λίστα, με τις προσωπικές προτιμήσεις - ίσως και γι αυτό λίγο άνιση.

    Η αλήθεια είναι πως η έννοια και μόνο της κλασσικής λογοτεχνίας δημιουργεί ένα πρόσθετο βάρος στους ώμους κάθε νεαρού υποψήφιου αναγνώστη.
    Θυμάμαι πριν από χρόνια, σε μια συζήτηση μου είχε πει κάποιος «τι κάθομαι και μιλάω μαζί σου αφού δεν έχεις διαβάσει τους «Αδερφούς Καραμαζώφ». Ε, μετά απ’ αυτό τους διάβασα και είχε δίκιο – δεν έπρεπε να μιλάει μαζί μου. ;)



    Συμφωνώντας, εν μέρει, με την Αφροδίτη θα πρόσθετα και εγώ τον αγαπητό Όσκαρ Γουάιλντ με το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ.

    Επίσης θα πρόσθετα και την (παραγνωρισμένη) Ήντιθ Γουόρτον (με ένα από τα βιβλία της "'Ηθαν Φρομ" ή "τα χρόνια της αθωότητας" ή "το σπίτι της ευθυμίας").


    Και αν έπρεπε να έβγαζα κάποιον από τη λίστα θα πρότεινα να βγει ...
    ο Σαίξπηρ!

    Εντάξει, μή βαράτε, το προτείνω επειδή νομίζω πως τα έργα του Σαίξπηρ προορίζονται κυρίως για τη σκηνή και όχι (μόνο) για διάβασμα.

    Θα πρότεινα μια ξεχωριστή λίστα με θεατρικούς συγγραφείς στην οποία δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν, μαζί με τον Σαίξπηρ, και οι:

    - Μολιέρος
    - Λοπέ ντε Βέγκα
    - Αύγουστος Στρίντπεργκ
    - Ερίκος Ίψεν
    - Μπέρναρ Σω
    - Ευγένιος Ο' Νήλ
    - Λουίτζι Πιραντέλο
    - Μπέρτολντ Μπρεχτ
    - Ντάριο Φο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. "εμένα θα μου έκανε κέφι (θα με έβαζε να φρεσκάρω μερικά) αλλά το blog θα γινόταν σεμινάριο λογοτεχνίας... φοβάμαι ότι για πολλούς θα ήταν βαρετό"


    Ε τότε ας πιάσουμε 2-3. Δωστε μας 2 εβδομάδες για καθε ένα από αυτά και ανάμεσα στα υπόλοιπα posts βάζετε και 2-3 περί λογοτεχνίας. Έτσι κι αλλίως κάθε ένα από αυτά τα posts μέσω των σχολίων θα εξελιχθεί σε κάτι ακόμα και πιο ενδιαφέρον και ευρύτερο από το αρχικό post - όπως γίνεται συνήθως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. "Το καλο με αυτα τα βιβλια ειναι οτι οσες φορες και να τα διαβασεις παντα κατι καινουριο βγαινει!"

    Μα είναι για μένα το βασικό κριτήριο για το αν ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα μουσικό έργο αξίζει πραγματικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Από μικρός είχα την πετριά που λέμε με το διάβασμα. Διάβαζα ότι έπεφτε στα χέρια μου. Μέχρι τα δέκα μου που ήμουν στο χωριό και βιβλίο πέρα από τα σχολικά δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, διάβαζα Ντομινό, Βεντέτα Ρομάντζο και Θησαυρό που έφερναν οι πολύ μεγαλύτερες από μένα αδελφές μου από την πόλη.

    Είχα διαβάσει κι ένα βιβλίο που αναφερόταν στην μαντάμ Κιουρί και την ανακάλυψη της που ήταν το ράδιο-κύριος οίδε πως έπεσε στα χέρια μου- καθώς και ένα βιβλίο προπαγάνδας που είχε στείλει η χούντα στους Γεωργικούς Συνεταιρισμούς και το μόνο που θυμάμαι είναι μία φράση που μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί δεν καταλάβαινα και τι σήμαινε βέβαια και την οποία επαναλάμβανε σχεδόν σε κάθε σελίδα. «Φαύλος κύκλος»

    Μετά βρεθήκαμε στην Αθήνα. Επειδή τα οικονομικά της οικογένειας δεν ήταν και τόσο ανθηρά, το αντίθετο μάλιστα, που λεφτά για βιβλία. Είχα ανακαλύψει όμως κοντά στη γειτονιά μου ένα βιβλιοπωλείο, όπου κάθε απόγευμα σχεδόν ήμουν απ’ έξω και χάζευα την βιτρίνα του. Σιγά-σιγά πήρα το θάρρος μπήκα και μέσα και ζήτησα κάποιο βιβλίο να δω. Είδα ότι δεν με ενόχλησαν που κάθισα δέκα λεπτά και το ξεφύλλιζα και διάβαζα κάποια αποσπάσματα, οπότε άλλο που δεν ήθελα, το ‘κανα στέκι μου.

    Με συμπάθησε κιόλας ο βιβλιοπώλης κι έτσι μ’ άφηνε και περνούσα 3 και 4 ώρες τ’ απογεύματα μέχρι που έκλεινε κι έτσι διάβασα πολλά βιβλία στο πόδι που λένε. Όρθιος. Όταν κουραζόμουν κουκούβιζα κι έριχνα το βάρος πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο. Πολλές φορές με συνέπαιρναν τόσο αυτά που διάβαζα, που ξεχνιόμουν τελείως κι όταν έκανα να σηκωθώ χιλιάδες βελόνες τρυπούσαν το μουδιασμένο μου πόδι.

    Περίεργο όμως αυτό το μούδιασμα το συνδύασα με την άφατη γλυκύτητα και ευχαρίστηση που έπαιρνα από το διάβασμα που ακόμη και σήμερα όταν καμιά φορά μουδιάσει το πόδι μου - για άσχετο λόγο, όχι ότι διαβάζω ακόμη έτσι- συνειρμικά μου έρχονται στο νου αυτές οι στιγμές και γίνομαι πάλι ένα παιδί άδολο κι απονήρευτο που δεν ήξερε τα «πραγματικά περιστατικά» γιατί ζούσε σ’ ένα φανταστικό κόσμο μέσα του, στο κόσμο των βιβλίων…

    Συνεχίζεται… (Απόψε θα τραβήξω το σχόλιο και θα γίνω… Λευτέρης! Γειά σου Λευτέρη πατριώτη! Πάντα σε χαίρομαι γιατί μου θυμίζεις κάτι πολύ οικείο. Από τους μπαρμπάδες μου μέχρι τον καπετάν Μιχάλη, στον δυναμισμό του, όχι στο λέγειν του, γιατί αυτός δε μιλούσε και πολύ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. …Μετά από δύο χρόνια ανακάλυψα την βιβλιοθήκη του Πλανηταρίου. Έ, του ‘δωσα και κατάλαβε!
    Όμως επειδή κανείς από το περιβάλλον μου δεν ήταν …διαβαστερός (!) δεν είχα κανένα να με καθοδηγήσει, να με συμβουλέψει. ‘Έτσι δυστυχώς διάβαζα χαοτικά κι ανάκατα, με συνέπεια να έχω ακόμη και σήμερα πολλά κενά, όσον αφορά σε σπουδαία βιβλία όπως αυτά που προτείνει ο κύριος Δήμου.

    Σιγά-σιγά άρχισα ν’ αγοράζω και δικά μου βιβλία. Και όπως οι χριστιανοί εξομολογούνται τα κρίματα τους έτσι θα σας εξομολογηθώ κι εγώ το κρίμα μου – τι κρίμα δηλαδή, βλακεία μου αλλά τι να σας πω ότι ήταν βλακεία μου; Δεν λέει, οπότε την αναβάθμισα σε κρίμα που εμπεριέχει και την αμαρτία κι έτσι αναβαθμίζω το βλακώδες εγώ μου, τέλος πάντων καταλάβατε τι θέλω να πω.- το κρίμα μου που λέτε ήταν ότι μια Κυριακή μάζεψα ότι είχα και δεν είχα και τα πήγα –τα βιβλία ντε- στο Μοναστηράκι όπου τα πούλησα αντί πινακίου φακής, για την ακρίβεια για 160 δραχές…

    Ο λόγος; Όχι, δεν χρειαζόμουν τα χρήματα. Απλώς ο επαναστατημένος μου εαυτός των 20 χρόνων, την «είδε» ότι ήθελε να είναι λέφτερος από δεσμεύσεις. Και πως μπορούσε να είναι ελεύθερος όταν είχε τόσο μεγάλη προσκόλληση στα βιβλία του; Δεν γινόταν… κι έτσι τα πούλησα, άσχετα αν την ώρα εκείνη ένιωθα όπως ο Ηρακλής όταν ξεκολλούσε την λεοντή από πάνω του. Τόσο πολύ ήμουν δεμένος μαζί τους…Για πολύ καιρό μετά προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι έκανε το σωστό, ότι αυτό ήταν μια υπέρβαση, ένιωθα σχεδόν σαν ήρωας μυθιστορήματος που αφήνει πίσω του ότι αγαπά για να κατακτήσει την ελευθερία του, τόσο …φουσκωμένα μυαλά, τι να πεις…

    Εκείνα τα βιβλία ακόμη τα κλαίω…ήταν όλα του Καζαντζάκη εκτός από τα θεατρικά του που δεν τα είχα, όλα του Λουντέμη, ΟΛΑ των Σεφέρη, Ελύτη, Καβάφη, Τάσου Λειβαδίτη, Χέρμαν Έσσε, Καμύ κι άλλα που δεν θυμάμαι…
    Σιγά-σιγά έχασα την …ελευθερία που απόκτησα κι άρχισα πάλι ν’ αγοράζω βιβλία και να βυθίζομαι στην γλυκιά μου προσκόλληση. Απόκτησα έτσι πολλά βιβλία και συνεχίζω…

    Τη συνήθεια μου να πηγαίνω στα μεγάλα βιβλιοπωλεία και να κάθομαι με τις ώρες κυρίως τα Σάββατα, δεν την έκοψα, την συνεχίζω ακόμη και σήμερα και μπορώ να σας πω ότι ανέπτυξα κι ένα είδος οσμής… μυρίζομαι πότε ένα βιβλίο θα είναι καλό, αν θα γίνει best seller, πολύ πριν να συμβεί, αυτό το έχω επιβεβαιώσει πολλές φορές, απλώς ξεφυλλίζοντας το και διαβάζοντας το λίγο, έτσι στα όρθια, έστω και χωρίς να μουδιάζει το πόδι μου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Άσχετο με την λογοτεχνία του μεσαίωνα αλλά μια και κάποιοι αναφερθήκατε σε κόμικ

    -The sandman του Neil Gaiman.
    Απλά έπος

    -Lucifer του Mike Carey.
    lefteris αφιερωμένο στο ελεύθερο πνεύμα σου

    -Nicolai Dante του Robbie Morrison & Simon Fraser
    Για τους επαναστάτες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. @Aphrodite

    Αχ θεά... Ο Καυγατζής της Βρέστης του Φασμπίντερ (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Ζενέ). Θα δεις εκεί την ΑΛΛΗ θεά, την Ζαν Μορώ να τραγουδά στ' αυτάκι του Μπραντ Ντέιβις το: ''all men kill the thing they love'' και θα φύγεις για το θΙΒΕΤ !!!


    Η ΣΤΕΛΛΑ ΕΙΝΑΙ GAY ΤΑΙΝΙΑ δεν το ήξερες;

    :-))))

    ...όπως και ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι ένα κείμενο για τον Ευρωπαικό Μηδενισμό!

    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. Πράγματι, η αγένεια, η ζηλοφθονία και η μικροπρέπεια, η ψιλοκακοήθειά μας εν γένει, δεν έχουν να κάνουν με το πόσα βιβλία διαβάσαμε.

    Με εκτίμηση

    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. Καλημέρα

    @αντίλογος
    Τα λέτε σε λάθος πόρτα! Αν κάποιος στην Ελλάδα έχει δώσει αγώνα επί 25 χρόνια για να θεωρηθεί η επιστήμη και η τεχνολογία πνευματική δημιουργία - αυτός είναι ο οικοδεσπότης. Από το 1985 αρθρογραφεί σε τεχνολογικά έντυπα - πράγμα που του στοίχησε την έξωθι καλή μαρτυρία των λογοτεχνών.

    Αλλά και εδώ υπάρχει το dimoutech. Διαβάστε αυτό.

    Για τα περί λιβανισμάτων και απολιθωμάτων: σας ευχαριστώ που μου δίνετε να καταλάβω το επίπεδο της καλλιέργειάς σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. Ο/Η Gerasimos είπε...
    Kai an nai ti to endiaferon vriskeis ekei ektos apo metathanaties anohsies?
    Sat Sep 08, 01:58:00 PM

    Ότι και να πω, θα σε γελάσω. Ιδέα δεν έχω τι ενδιαφέρον υπάρχει. Αν όμως ζούσε ο Joyce και πολλοί άλλοι της λίστας, θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν. Γιατί το κρατούσαν στο προσκεφάλι τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. Περί κόμικς

    Εδώ μιλάμε για λογοτεχνία. Είμαι οπαδός των κόμικς - άλλωστε ήδη το 1977 έγραψα την πρώτη στην Ελλάδα αισθητική μελέτη γι αυτά - αλλά μην μπερδεύουμε τις τέχνες. Τα κόμικς είναι άλλη αυτόνομη έκφραση - δεν είναι λογοτεχνία ούτε παραλογοτεχνία (όπως τα αποκαλούν μερικοί).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. Είχε βιβλιοπωλείο απέναντι απο τα ΚΤΕΛ στην Κόρινθο.

    Μαθητές γυμνασίου ακόμη μπήκαμε δειλά-δειλά με πειρακτική διάθεση.

    Ο Γρηγόρης στα άγρια σέβεντις της επαρχίας ήταν "μίασμα", κομμουνιστής και ναρκομανής, σύμφωνα με το κουτσομπολιό της κλειστής (φασίζουσας και υπερ-συντηρητικής) κοινωνίας.

    Δεν μας έδωσε καμία σημασία. Μας άφησε να εξερευνούμε όσο θέλαμε στον βαρυφορτωμένο με βιβλία χώρο, κέρναγε και "υποβρύχιο".

    Έτσι μια ολόκληρη παρέα, μετά την αλάνα της μπάλας, γίναμε μόνιμοι θαμώνες στου Γρηγόρη ανακαλύψαμε και αγαπήσαμε το βιβλίο, τον κινηματογράφο -φτιάξαμε και κινηματογραφική λέσχη, έτσι είδαμε τη "Γλυκιά συμμορία" (καλό ταξίδι Ν.Ν) αλλά και Ταρκόφσκι.

    Καθόρισε τη ζωή της παρέας το βιβλιοπωλείο του Γρηγόρη. Τότε αποφασίσαμε όλοι να σπουδάσουμε, να ζήσουμε ΜΕΣΑ στα βιβλία. Μέχρι τον Γρηγόρη η ζωή μας ήταν "ρόδα, τσάντα και κοπάνα".

    Ο ίδιος (Ρηγάς, πραγματικός οικολόγος και βαθύτατα ανθρωπιστής), παρά την πίεση που ασκούσαμε οι φίλοι μεγαλώνοντας, δεν δέχθηκε ποτέ να βάλει σχολικά, τσάντες, βίπερ, μπιμπελό ή ότι άλλο βρίσκει κανείς σήμερα σε πολλά βιβλιοπωλεία. Έμπαινε μέσα, ο κόσμος δεν αγόραζε, το μαγαζί είχε βιβλιά και μόνο βιβλία. Πολλά και ελεύθερα, εκεί διάβασα το "ο Αγών μου". Δεν έκανε λογοκρισία ο Γρηγόρης. "Όλα διάβασέ τα και μετά να κρίνεις", έλεγε.

    Για να καλύπτει τα έξοδα του ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ, τα σαββατοκύριακα δούλευε πηγαδάς, έχτιζε δηλαδή πηγάδια στις γεωτρήσεις στον κορινθιακό κάμπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. "Πόσοι από αυτούς μπορούν να καταλάβουν το φαινόμενο του κβαντικού εναγκαλισμού..."

    Αυτό καλά το λές. Κοίτα να δεις βέβαια τι γίνεται... κατάλαβα κάποτε ότι δημιουργούσα ένα δικό μου κόσμο που δεν ήταν φιλοσοφικός... ήταν απλά ένα σύμπλεγμα συνδυασμών μαθηματικών, φυσικής, λογοτεχνίας, λογοπαιχνίων, κλπ κλπ. τα περισσότερα ήταν λάθος, διότι ήταν αδοκίμαστα.
    Να βρω την αλήθεια παλεύω συνέχεια και όσο γερνάω, τόσο πιο μακριά είναι, και τόσο πιο καθαρά τη βλέπω, αλλά από όλο και πιο μακριά.

    Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
    και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν·


    Μετά τον ερχομό μου στο ΟΥΣΑ, με λίγα λεφτά, κανένα γνωστό και ένα μικρό διαμέρισμα στο γκέτο του Whiting... άρχισα να αφαιρούμαι δημιουργικά... ήμουν συνεχώς έξω, ακόμα και το χειμώνα... 32 χιλιάδες μίλια σε ενάμιση χρόνο... όσο ανέβαινα κοινωνικά και έπεφτα προσωπικά, τόσο άρχιζα να βλέπω αντιθέσεις και να το ρίχνω σε μια τέχνη που πραγματικά θριάμβευσα: απλή παρατήρηση. Εκεί είχα καλό ένστικτο που αποδείχθηκε σωστό και πέτυχα σε πολλούς τομείς χρησιμοποιώντας το. Απλή συναίσθηση, ένστικτο, παρατήρηση... στην Οκλαχόμα, κι εκεί παρατήρηση... "οι αγελάδες που μαζεύονται σε κύκλο"... παρατήρηση και αναθεώρηση του συμπεράσματος, ξανά και ξανά.

    και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν,
    μα στο Kαλό κ' εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν·
    ·


    Ακόμα αναρωτιέμαι για το τι να τις κάνω τις βαθιές σκέψεις. Δεν είναι φιλοσοφίες, διότι... δεν έχουν καθρέπτισμα πουθενά αλλού, δεν είναι καν σοφίες, είναι συμπλέγματα κι εγώ προσπαθώ να το παίξω προσωπικός αλχημιστής... κι έρχεται πάντα η γυναίκα και ξεχνάω τα πάντα και καλά κάνω...

    ι των Αρμάτω' οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,
    του Έρωτος οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη·


    Πάω να τις εφαρμόσω κι απομακρύνομαι, ή μπερδεύω το δικό μου κόσμο, μια και οι άλλοι απλά συνεχίζουν τη δική τους πορεία, τελείως ανυποψίαστοι για το τι συμβαίνει στο δικό μου μυαλό.

    Ν' ακολουθείς την καρδιά σου... η πορεία...

    τί όποιος δίχως πιβουλιά του Πόθου του ξετρέχει,
    εις μιάν αρχή α' βασανιστεί, καλό το τέλος έχει.


    Χμμμ... "πορεία"... ίσως αυτή να είναι η λέξη που γυρεύαμε. Είδες που τόνισα και τα εισαγωγικά; Τί κάνουν στην πορεία μας τα βιβλία, οι εμπνεύσεις και εκφράσεις άλλων;

    Την αλλάζουν;

    Στους περαζόμενους καιρούς, που οι Έλληνες ορίζαν,
    κι οπού δεν είχε η Πίστη τως θεμελιωμένη ρίζαν,
    τότες μιά Aγάπη μπιστική στον Kόσμο εφανερώθη,


    Ελπίζω η τέχνη, η λογοτεχνία, να μας οδηγεί πραγματικά σε...

    ...σε μιά Φιλιάν αμάλαγη, με δίχως ασκημάδι.

    Λευτέρης

    Κρατάτε τη φιλία σας πάνω από οτιδήποτε πιστεύετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. @antilogos

    Η απάντηση μου που "δεν έχει καμια σχέση με αυτό που είπατε" στόχευε να σας αποδώσει ένα δίκιο, τονίζοντας ότι δεν φταίνε ούτε τα βιβλία, ούτε ο Μπαγκς Μπάνι. Το λέτε κι εσείς, αλλά προφανώς έχετε κάποια εμπάθεια (ίσως να φταίει το "λινκ" με πολλά sic).

    Λυπάμαι που δεν έχω τον χρόνο να διαβάσω Λιαντίνη. Έχω διαβάσει κάποια αποσπάσματα στο ιντερνετ (είναι sic?), αλλά δεν είχα υπόψη μου την σύγκριση στην οποία αναφέρεστε. Υπολόγιζα ότι αφού αποφασίσατε να συμμετέχετε σε μια συζήτηση θα είχατε τη διάθεση να μοιραστείτε περισσότερα μαζί μας. (Μάλλον καθόλου sic)

    Συμφωνώ απολύτως μαζί σας όσον αφορά στα μαθηματικά ως μέρος της καλλιέργειας ενός ανθρώπου. "Ουδείς αγεωμέτρητος εισήτω" άλλωστε, αλλά νομίζω ότι είστε εκτός θέματος.

    Επίσης, μια ερώτηση προς όλους όσοι την χρησιμοποίησαν, και όχι μόνο. Η φράση "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" στέκει στην ελληνική γλώσσα? Δεν έχω υπόψη μου άλλη αναφορά σε φτωχούς σε πνεύμα. Νομίζω ότι είναι μούφα (κι άλλο sic) των πατέρων της εκκλησίας.

    Υ.Γ. Τα περί ανωνυμίας έγιναν άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. Ως συνήθως, ο ΝΔ κάνει την υπεκφυγή του. Ο αντίλογος ρωτά για την «καλλιέργεια», ο ΝΔ κάνει redirect. Άλλα αντ’ άλλων…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. Κλασσικής παιδείας το αποτέλεσμα. Μηδέν σκέψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Το θέμα μας δεν είναι η καλλιέργεια - αλλά η ευρωπαϊκή λογοτεχνία.

    Ωστόσο όταν έγραψα ότι "κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος θα έπρεπε να έχει διαβάσει" φυσικά δεν εννούσα μόνον αυτά - ούτε ότι η ανάγνωσή τους θα τον κάνει αυτόματα καλλιεργημένο. Δεν είναι ανάγκη να λέμε τα αυτονόητα για να απαντάμε σε διαστρεβλώσεις.

    Παλιότερα στο nikosdimou είχαμε μιλήσει για τις "δύο κουλτούρες" (την ανθρωπιστική και την επιστημονική) και το χάσμα μεταξύ τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. Πώς το λέγανε εκείνο το βιβλίο που έτυχε να το διαβάσω μικρός αλλά και κατακαλόκαιρο... και όχι μόνο το ένιωσα στο πετσί μου, αλλά ακόμα και μέχι σήμερα, στις ζεστές μέρες, μυ έρχεται στο μυαλό... λεγόταν "κάτω από το ηφαίστειο" και δεν θυμάμαι το συγγραφέα. Μάλκολμ λόουρι νομίζω ήταν... όλα αυτά που είχα διαβάσει μικρός και γίνανε μέρος του εαυτού μου και γι' αυτό δεν τα ξεχωρίζω από την πραγματικότητα, αλλά κάτι μου κάνανε στις αισθήσεις μου.


    Θα πω επίσης εδώ ότι η απόδοση "ο Πύργος" στο Schloss του Κάφκα μπορεί να μην είναι γλωσσικά σωστή, αλλά μου φαίνεται νοηματικά σωστή. Διότι στην Ελλάδα κατανοούμε πολύ καλύτερα τη γραφειοκρατία ως "πύργο", παρά ως παλάτι ή κάστρο (στην Αμερική θα το λέγαμε customer service).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. Malcom Lowry: Under the Volcano

    Υπέροχο βιβλίο από ένα μόνιμα μεθυσμένο συγγραφέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. Άσχετο, αλλά χρειάζεται επανόρθωση.

    Σε προηγούμενο ποστ μετά από ερώτηση του drunk tank είχα πει ότι o Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, κατέβαινε υποψήφιος με το ΛΑΟΣ στη Δράμα.

    Σήμερα έμαθα ότι πρόκειται περί συνωνυμίας και πολύ χάρηκα. Το θλιβερό είναι ότι το θέμα διέρευσε μέσα από τα Καρατζαφερικό κόμμα με αποτέλεσμα να την πατήσουν και κάποια κανάλια.

    --------------------------------

    @aphro

    Δεύτερο άσχετο, αλλά σε παλαιότερο ποστ με αποκαλέσατε σκιά σας? Τώρα το είδα και ήθελα να μάθω. Μεσημεριανή, πρωινή ή απογευματινή?

    Καλό είναι να ξέρω αν είμαι ευμεγέθης και έντονος.

    ----------------------------------

    Στο θέμα μας τώρα.

    Cyberdust, ειλικρινά πιστεύετε ότι η κλασική παιδεία εκμηδενίζει τη σκέψη?

    Είναι η πιο ενδιαφέρουσα δήλωση που έχει γίνει σε αυτό εδώ το ποστ και θα ήθελα να διαβάσω τα επιχειρήματα σας.

    Φυσικά θα ήθελα να μάθω και τι αντιπροτείνετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. Καλή σας μέρα!Διάβασα ενα σχόλιο απο κάποιον antilogo και ηθελα απλά να διευκρινίσω πως δεν ήμουν εγώ!Πέρα απο την χθεσινή μου πρόταση προς τον κ.Δήμου δεν έστειλα κανένα άλλο μήνυμα!Ευχαριστώ και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. Βρίσκομε μία ευχαρίστηση να κάνουμε κριτική στους κριτικούς, και άθελά μας ήμαστε θύματα τους.

    Του Joyce το Ulysses προσπάθησα πολλές φορές να διαβάσω, δεν το κατάφερα ποτέ και αρκέστηκα σε αποσπάσματα. Η λέξη βαρετό δεν αρκεί να αποδώσει την βαρεμάρα. Η κριτικές όμως για αυτό το βιβλίο και τον συγγραφέα γενικότερα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές, ειδικά όταν αναφέρονται ότι το βιβλίο είχε υποστεί λογοκρισία και διώχθηκε από τις αρχές των ΗΠΑ και Μ. Βρετανία. Αυτό σε κεντρίζει το ενδιαφέρον, και άντε πάλι από την αρχή να διαβάσεις και να προσπαθείς να ανακαλύψεις αυτά τα πορνογραφικά αποσπάσματα προς τέρψιν της εφηβικής μου ψυχής. Δεν τα βρήκα. Άλλες εποχές, άλλα ήθη.

    Ενώ αντιθέτως, το A portrait of the artist as a young man του ίδιου συγγραφέα ήταν συναρπαστικό και τις πρώτες σελίδες του τις είχα αποστηθίσει.

    Ο Joyce όμως θα μείνει στην ιστορία για το Ulysses και για το άλλο τερατούργημα του το Finnegan’s Wake, με τους νεολογισμούς και τις ασυναρτησίες. Η δύναμη των κριτικών? Έτσι φαίνεται. Ο Joyce σίγουρα είχε μεγάλη επιρροή σους άλλους συγγραφείς που άρχισαν να τον μιμούνται και να εμπνέονται από την γραφή του. Η επιρροή του στον σύγχρονο πολιτισμό είναι έμμεση, μέσω των άλλων συγγραφέων. Το οποίο σημαίνει, τον διαβάσεις δεν τον διαβάσεις, ένα και το ίδιο. Δεν χάνεις τίποτα, δεν κερδίζεις καθόλου. Χαμένος χρόνος αν δεν φιλοδοξείς να γίνεις και εσύ συγγραφέας ή αν κυκλοφορείς σε φιλότεχνα σαλόνια. Τότε όμως καλύτερα να γνωρίζεις τις κριτικές και τα συμπόσια εις μνήμην του. Πιο ενδιαφέρων, περισσότερες πληροφορίες.

    Πόσοι άλλοι από την λίστα να συμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. @ alekos markellos
    εκει αγορασα τα πρωτα "δικα μου" βιβλια , τον Κερουακ , τον Μπουκοφσκι , τον Μπαροουζ , αλλα και τον Μπορχες της εφηβειας μου !
    Η ευτυχια του να γυρνας με το λεωφορειο στο χωριο σου με μια τσαντα γεματη βιβλια.
    Μου εδωσε να διαβασω Heinrich von Kleist οταν του ειπα οτι εφευγα για Γερμανια.

    Ενδιαφερον θα ηταν παντως και ενα low brow top 30. Απο τον Chandler μεχρι τους Strugatzky.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. "Ακαλλιέργητος (για να μην πω αμόρφωτος) μπορεί να είναι και όποιος δεν καταλαβαίνει μια Μαθηματική Απόδειξη ή την έννοια του Λογάριθμου, δε συναρπάζεται από την κομψότητα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας και της Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων και δεν εντρυφά ξανά και ξανά στους θαυμαστούς (και συχνά δυσνόητους) κόσμους της Κβαντομηχανικής, της Σχετικότητας και της Πληροφορικής"

    Επειδή αναφέρεσθε σε εμένα ονομαστικά: Με αυτά μπήκα στο Πολυτεχνείο, και αυτά ήταν αντικείμενο των επαγγελματικών μου ασχολειών για πολλά χρόνια. Βεβαίως και τα εκτιμώ, έχω ισχυρισθεί μάλιστα εδώ στο παρελθόν ότι τα μαθηματικά είναι το καλύτερο εργαλείο ορθολογισμού.

    Η πεποίθησή μου είναι όμως, ότι η κλασσική λογοτεχνία και ο ανθρωπισμός που περιέχεται σε αυτήν, είναι αναντικατάστατη στην διαμόρφωση της προσωπικότητας και παρά τις επαγγελματικές μου ασχολίες, ουδέποτε εγκατέλειψα την επαφή μου με αυτήν. Προφανώς στην διαμόρφωση της νοοτροπίας μου είχαν σημαίνοντα ρόλο ΚΑΙ οι θετικές επιστήμες. Αν θέλετε διαβάστε τα περί τεχνοκρατών που έγγραψα στο παρόν ποστ.

    Η "γενιά του Μπαγκς Μπαννυ", που ανέφερα ήταν σχηματικός διάλογος ταινίας που είχα δεί με την Φαίη Νταναγουαίη. (Ξαναδιαβάστε το σχόλιό μου) Προφανώς εννοούσε ο κινηματογραφικός πρωταγωνιστής, την γενιά που είχε διαβάσει ΜΟΝΟ Μπάγκς Μπάννυ και είχε αντίληψη για τον άνθρωπο ότι ήταν κατι ανάλογο με τους ήρωες των κινουμένων σχεδίων. Οπως θα ξέρετε στα κινούμενα σχέδια μπορεί να περνάει τραίνο πάνω από τον ήρωα, και αυτός μετά απο δευτερόλεπτα να σηκώνεται και να τραγουδάει. Στην πραγματική ζωή αυτό δεν συμβαίνει... Για τον λόγο αυτό στο έργο ο πρωταγωνιστής θεωρούσε ότι η κοπέλλα που υποδυόταν η Φαίη Νταναγουαίη μπορούσε να γίνει πολύ σκληρή.

    Νομίζω ότι εξήγησα αρκετά την σχηματική κινηματογραφική φράση "γενιά του Μπάγκς Μπάννυ".

    Ανέφερα στο πρώτο σχόλιό μου ότι μερικά από τα βιβλία αυτά τα είχα διαβάσει στο δημοτικό και τα ξαναδιάβασα πολλές φορές αργότερα. Ενώ ήμουν στο δημοτικό λοιπόν εδιάβαζα παράλληλα ό,τι περνούσε από το χέρι μου, συμπεριλαμβανομένων των Μίκυ Μάους, μικρού ήρωα, Γκαούρ-Ταρζάν κ.λ.π.

    Και επαναλαμβάνω ότι αυτά δεν απαξιώνουν την κλασσική λογοτεχνία που εδιάβασα. Αν όμως είχα περιορισθεί μόνο σε αυτά, όντως θα θεωρούσα τον εαυτό μου ακαλλιέργητο.

    Πράγματι την κλασσική λογοτεχνία την θεωρώ must. Αν για τον λόγο αυτό πολλοί με θεωρούν ελιτίστα ή φασίστα... Ποσώς με ενδιαφέρει διότι τον εαυτό τους χαρακτηρίζουν οι χαρακτηρίζοντες και όχι εμένα.
    Αν είχαν διαβάσει κλασσική λογοτεχνία ίσως δεν ήταν τόσο σίγουροι.

    Δεν θα επανέλθω. Ο νοών νοείτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. Μπα - άρχισαν πάλι οι πλαστοπροσωπείες; Δεν πάμε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. πάλι καλά που δεν ακούσαμε ότι ο nikos dimou ανήκει στην κατηγορία των leopold and leob, πλούσιων αριστούχων φοιτητών από το σικάγο, οι οποίοι πίστευαν ότι ως νιτσεϊκοί υπεράνθρωποι και πνευματικά ανώτεροι μπορούσαν να διαπράξουν το τέλειο έγκλημα ατιμωρητί - προς επίρρωσιν απήγαγαν και δολοφόνησαν έναν δεκατράχρονο, κερδίζοντας ισόβια φυλάκιση και αθανασία από τον μαίτρ hitchcock στην ταινία του "rope".



    nikos dimou said...

    Malcom Lowry: Under the Volcano

    Υπέροχο βιβλίο από ένα μόνιμα μεθυσμένο συγγραφέα.

    -------------------------------

    και εξαίρετη ταινία από τον john houston με συγκλονιστική ερμηνεία από τον albert finney στον ρόλο του κεντρικού ήρωα.


    και βεβαίως σε κάθε σοβαρό ποστ δεν μπορεί να μην αποδίδεται φόρος τιμής στον sci fi cult κινηματογράφο της δεκαετίας του πενήντα - εδώ με την μορφή του "the invasion of the anonymous polyonyms"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. Ο/Η s_pablo είπε...

    Cyberdust, ειλικρινά πιστεύετε ότι η κλασική παιδεία εκμηδενίζει τη σκέψη?
    Sun Sep 09, 10:43:00 AM


    Αυτό ενάγεται από την ροή της συζήτησης και τις αντιδράσεις στο ερέθισμα μου. Παραθέτω άλλη μια τρανή απόδειξη του ολέθριου αποτελέσματος ως το πόσο πολύ μπορεί η κλασσική παιδεία να εκμηδενίσει την σκέψη.


    Ο/Η Dion.M. είπε...
    Παραλείψατε την "Βίβλο"!!!

    Στην πυρά!Στην πυρά!

    Στο πυρ το εξώτερον!!

    Sat Sep 08, 11:22:00 AM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. Πολύ θα ήθελα να ξέρω πόσα από τα βιβλία της λίστας είχε διαβάσει κάποιος επιφανής εκπρόσωπος των θετικών επιστημών, π.χ. ο Αϊνστάιν. Λέει τίποτα στη βιογραφία του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. @sadosadist,

    "... Ο Καυγατζής της Βρέστης του Φασμπίντερ (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Ζενέ). Θα δεις εκεί την ΑΛΛΗ θεά, την Ζαν Μορώ να τραγουδά στ' αυτάκι του Μπραντ Ντέιβις το: ''all men kill the thing they love'' και θα φύγεις για το θΙΒΕΤ !!!"

    Tελικά έχει πέραση η Μορώ με το τραγούδι αυτό στο ποστ...

    Αλλά θέλει πολύ περισσότερο για να φύγω για το Θιβέτ, πίστεψέ με (ή, αντίθετα, κάτι πολύ λιγότερο...)
    ;)))


    "Η ΣΤΕΛΛΑ ΕΙΝΑΙ GAY ΤΑΙΝΙΑ δεν το ήξερες;"

    Μια χαρά μου ακούγεται, η αγάπη, το πάθος και η τρέλλα δεν έχει φύλο - μόνο σώματα που τα περιέχουν... Δεν το ήξερες?
    :))))


    "...όπως και ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι ένα κείμενο για τον Ευρωπαικό Μηδενισμό!"

    Κοίτα, αν όλοι είχαν τα μυαλά τους, θα μιλούσαμε γαι τον ευρωπαϊκό... εκμηδενισμό!
    :ΡΡΡΡ

    ------------

    @et in Arcadia ego
    @alekos markellos,

    αυτοί είναι άνθρωποι που πραγματικά αγαπούν τη λογοτεχνία - ζουν κι αναπνέουν γι'αυτήν... Είχα κι εγώ έναν βιβλιοπώλη που ήξερε κάθε βιβλίο στο μαγαζί του (τίγκα από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι, οι διάδρομοι τόσο στενοί και γενικώς μια ασφυξία!) απ'έξω, κάθε μετάφραση, κάθε τι που είχε ποτέ εκδώσει ο κάθε συγγραφέας και γενικώς το on-line σύστημα του Παπασωτηρίου πχ πολύ θα τον εζήλευε (δεν έκαιγε και ρεύμα...).

    Πάντα όταν πήγαινα είχε να μου συστήσει αρκετά βιβλία, με έπιανε βέβαια η καρδιά μου γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να μπορώ να τα αγοράσω όλα, ήθελε να μου χαρίζει, δεν δεχόμουν, μου έλεγε "πάρ'τα κι άμα θες τα επιστρέφεις, δεν ξέρεις πόσο με νοιάζει να διαβάζετε, κι ας μη βγάζω φράγκο" (δεν τα έπαιρνα, ντρεπόμουν - μόνο όσα μπορούσα να αγοράσω).

    Τελικά το έκλεισε το μαγαζί, αναμενόμενο...


    Αυτό που έγραψες arcadia,

    "Ενδιαφερον θα ηταν παντως και ενα low brow top 30. Απο τον Chandler μεχρι τους Strugatzky.",

    θα το ήθελα κι εγώ πολύ - Γάτε, τι λες?

    ---------

    @s_pablo,

    "@aphro

    Δεύτερο άσχετο, αλλά σε παλαιότερο ποστ με αποκαλέσατε σκιά σας? Τώρα το είδα και ήθελα να μάθω. Μεσημεριανή, πρωινή ή απογευματινή?

    Καλό είναι να ξέρω αν είμαι ευμεγέθης και έντονος."

    Οι αντίστοιχες απαντήσεις είναι:

    α- ναι (κάθε μου σχόλιο σ'εκείνο το ποστ, και αντισχόλιο!)
    :)))

    β- νυχτερινή.

    γ- όσο δεν παίρνει... ολόκληρη η νύχτα γύρω μου, μια σκιά, η σκιά μου. Happy?
    :))))

    (δε φαντάζομαι να παρεξηγείται κανείς, εδώ ολόκληρη αφιέρωση κάναμε!)


    ΥΓ1- μόλις άνοιξα ένα καινούριο βιβλίο, το "This little Piggy Went to Prada", με παρωδίες των γνωστών nursery rhymes κι έχω σκάσει στα γέλια:

    Frere Jaques

    "Louis Vuitton, Louis Vuitton,
    Mulberry, Mulberry?
    Nappy bag dilemma - Lulu, Kate or Anya?
    Shopping Spree, Buy all three!"

    Hush-a-bye-baby

    "Hush-a-bye-baby, in mummy's arms,
    When she wears Tod's, you'll come to no harm.
    When, in her Ginas, she's not quite so sound,
    You're safer with daddy, both feet on the ground!"

    LOLOLOLOLOL!

    Αυτά για τη γενιά των μαμάδων που από τη μία το βιολογικό ρολόι τις ξεκούφανε και ο μονος τρόπος να το σταματήσουν ήταν να το σκαρώσουν το σκασμένο, κι από την άλλη είναι τόσο χωμένες στο χαιλίκι της μόδας που ζουν ως S.J.P-πληκτες fashionistas μες τις σελίδες της Vogue... Αν οι κλασικοί συγγραφείς βγουν ως το νέο "Must" από τη Μs Wintour, μπορεί και να τους διαβάσουν (σε glossy/glam έκδοση βεβαίως).

    Twinkle, twinkle

    "Twinkle, twinkle, diamond ring,
    In a blue box tied with string.
    Tiffany's new princess cut,
    Twice thw size of baby's butt.
    Twinkle, twinkle, show your spark,
    Can't change a diaper in the dark!"

    Τρίζουν κόκκαλα? Αντε καλέ! Απλώς ευθυμούμε ολίγον, διότι η πολλή αντιπαράθεσις δεν κάνει καλό κυριακάτικα...
    :)))

    ΥΓ2- @cortlinux, comicz rule!
    ;)))
    @ζόφε (χρόνια και ζαμάνια!),

    "νομίζω πως τα έργα του Σαίξπηρ προορίζονται κυρίως για τη σκηνή και όχι (μόνο) για διάβασμα."

    Ζωντανεύουν στη σκηνή όσο λίγα πραγματικά, μόνο που... όλα αυτά τα υπέροχα λόγια, να τα έχεις σε χαρτί και να τα διαβάζεις, όχι must μικρό, ΜΕΓΚΑ-ΜΑΣΤ, αλλάζει ο τρόπος που σχηματίζονται οι εικόνες στο μυαλό σου!
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  186. απλά για να απαντήσω στον λευτέρη και δεν θα ξανανοίξω το θέμα των κόμιξ:

    ο σκρουτζ του ρόσα δεν είναι ένας τσιγκούνης. του αρέσει απλά η περιπέτοια. τα νομίσματα που έχει εκεί... δεν είναι από φιλαργυρία αλλά ότι τα συγκεκριμένα είναι αναμνήσεις από κάποια περιπέτειά του. θα λέγαμε είναι οι αναμνήσεις του. δεν διστάζει για κάτι διαφορετικό και καινούριο.

    είναι εντελώς διαφορετικός από τον γνωστό τσιγκούνη που κυρίως οι ιταλοί σχεδιαστές καθιέρωσαν.

    για μένα πιστεύω ότι θα είναι από τα τρυφερά (όχι παιδικά ) σου αναγνώσματα. και στο προτείνω.

    συγνώμη για την αλλάγη πορείας γάτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  187. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  188. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  189. The pebbled glass door panel is lettered in flaked black paint: " Nikos Dimou ...Blogging".It is a reasonably shabby door at the end of a reasonably shabby corridor in the sort of template that was new about the year the all-tile bathroom became the basis of civilization.The door is locked, but next to it is another door with "Doncat" which is not locked.Come on in - there's nobody in here but me and a big bluebottle fly.
    But not if you 're from Manhattan, Kansas.

    Raymond Thornton Chandler
    "The little blogging sister"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  190. antilogos said...
    "Απλά οι άνθρωποι ξύπνησαν και έπαψαν να αναμασούν τα απολιθώματα που επιβάλλουν διάφοροι ελιτιστές λόγιοι εδώ και αιώνες."


    Σε αυτό Νίκο δεν έχει άδικο. Το ξέρω ότι έχεις υπερασπιστεί τις θετικές επιστήμες και την τεχνολογία θεωρώντας τα τουλάχιστο ισάξια με τα επιτεύγματα των θεωρητικών επιστημών (και έχεις μάλιστα κατηγορηθεί για αυτό).
    Ακόμα κι εσύ όμως έπεσες στην παγίδα να πεις:
    «Αυτά είναι τα τριάντα βιβλία που (νομίζω πως) ο κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος θα έπρεπε να έχει διαβάσει.»

    Θα ήθελα από εσένα να δω και ένα ανάλογο κείμενο που να λέει:
    «Αυτές είναι οι μαθηματικές έννοιες που κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει για να μπορεί να κατανοεί τον κόσμο: διαφορικός λογισμός, έννοιες μηδενός και απείρου, αναγωγές προβλημάτων σε εξισώσεις και ανισώσεις κλπ».

    Προσωπικά, θεωρώ λιγότερο καλλιεργημένο έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει την εξέλιξη του σύμπαντος ή για τις τέσσερις διαστάσεις του χωροχρόνου, από κάποιον που δεν έχει διαβάσει τον Δον Κιχώτη...
    Δεν έχω ακούσει όμως κανένα πνευματικό άνθρωπο να αναφέρει κάτι τέτοιο και νομίζω ξέρω και τον λόγο: τον Δον Κιχώτη όλοι μπορούν να τον διαβάσουν νομίζοντας ότι τον έχουν καταλάβει, σε αντίθεση με βιβλία σαν «Το χρονικό του Χρόνου» (από τα πιο απλά και εκλαϊκευμένα) που ξεσκεπάζουν εύκολα την άγνοιά τους σε στοιχειώδεις έννοιες των θετικών επιστημών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  191. Και μια διευκρίνηση για να μην παρεξηγηθώ:
    Θα ήθελα να έχω τον χρόνο και τη διάθεση να διαβάσω όλα τα λογοτεχνικά αριστουργήματα που αναφέρθηκαν. Είμαι σίγουρος ότι κάτι χάνω.

    Απλά, θεωρώ ότι στον σύγχρονο κόσμο των ατελείωτων ερεθισμάτων δεν είναι καταστροφικό (για την καλλιέργεια και παιδεία μας) να τα αγνοήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  192. Zoros said...
    «Αυτές είναι οι μαθηματικές έννοιες που κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει για να μπορεί να κατανοεί τον κόσμο

    ------------------------------

    Η παρεξήγηση παραμένει. Μιλάς για γνώσεις. ("να κατανοείς τον κόσμο"). Ο Δον Κιχώτης δεν θα σου δώσει γνώσεις - θα σε αλλάξει σαν άνθρωπο.

    Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά των ανθρωπιστικών σπουδών από τις θετικές επιστήμες. Δεν προσθέτουν γνώση, αλλά ψυχικό πλούτο, σοφία και ωριμότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  193. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  194. Nikos Dimou said…
    “Η παρεξήγηση παραμένει. Μιλάς για γνώσεις. ("να κατανοείς τον κόσμο"). Ο Δον Κιχώτης δεν θα σου δώσει γνώσεις - θα σε αλλάξει σαν άνθρωπο.”


    Εδώ Νίκο είσαι λάθος! Αν θεωρήσεις τις έννοιες των φυσικο-μαθηματικών ως απλές γνώσεις, είναι σαν να θεωρείς τον Δον Κιχώτη σενάριο σαπουνόπερας με έναν ημίτρελο ιππότη!

    Θα σου δώσω ένα πιο κοντινό μας παράδειγμα: πόσο σε αλλάζει σαν άνθρωπο η γνώση της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου? Πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο μετά την μελέτη της? Αν την γνωρίζαμε όλοι μας σε βάθος θα υπήρχαν Χριστόδουλοι και Πάπες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  195. Κύριε Δήμου,

    Γνωρίζετε τα Άπαντα του Ροίδη από τις εκδόσεις Ερμής; Θα το προτείνατε; Έχετε κάποια άλλη καλή έκδοση υπ'όψη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  196. Αισθάνομαι μικρός.
    Πολύ μικρός!!

    Έχω διαβάσει μόνο το 1/30 της λίστας σας και ντρέπομαι πολύ γι'αυτό!!

    Τον ηλίθιο του Ντοστογιέφκι, που με συγκλόνισε, και τον διάβασα 2 φορές μέσα σε 7 χρόνια.

    Επίσης, Το υπόγειο, και τον Παίχτη, τα οποία προηγήθηκαν του Ηλιθίου, και έκαναν τον Ντοστογιέφσκι τον προστάτη 'Αγιό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  197. gargoyle
    είναι η καλύτερη έκδοση

    zoros
    φοβάμαι πως δεν καταλαβαινόμαστε

    antilogos
    ελάτε τώρα που είστε "ξένος"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  198. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  199. Και για όσους ρωτούν, ιδού μία λίστα με τα 10 αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, την οποία είχε δημοσιεύσει ο κος Δήμου στο doncat, στις 21.Μαρ.'07, στο post "Διαβάζεται? Πα πα πα", μετά από σχετική μου ερώτηση:

    1. Ομηρικά Έπη
    2. Πλάτωνος Διάλογοι
    3. Βίβλος
    4. Δάντη: Θεία Κωμωδία
    5. Χίλιες και μία Νύχτες
    6. Μονταινι: Δοκίμια
    7. Σαίκσπηρ: Απαντα
    8. Θερβάντες: Δον Κιχώτης
    9. Προυστ: Αναζήτηση
    10. Τζους: Οδυσσέας.

    Και συνέχισε λέγοντας:
    "Άφησα απέξω τον Goethe, όλους τους κλασικούς μυθιστοριογράφους του 19ου αιώνα - τον Τομας Μαν (έπαιζε με τον Joyce) τους Ινδούς και Γιαπωνέζους..."

    Για άλλη μία φορά, σ'ευχριστώ πολύ για όλα αυτά τα σπουδαία που μας κοινωνείς, κ. Δήμου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή