Όχι δεν αντέχω άλλα εκλογικά!
Δεκαπέντε μέρες θα μας βγουν από την μύτη.
Εγώ θα κάνω αντίσταση.
Θα μιλάω για άλλα πράγματα.
Εχθές έπεσε η πρώτη βροχή. Σήμερα δρόσισε.
Προμήνυμα φθινοπώρου.
Διάλεξα δύο φωτογραφίες από το "Φως των Ελλήνων" για να σας αλλάξω την διάθεση.
Κι ένα ξεχασμένο ποίημα του Τέλλου Άγρα, που αγαπούσε την βροχή και ...τις μαθήτριες:
"Χινοπωρινό Σχεδίασμα"
Mε χωρίς φωτοχυσίες, μ' ολίγους ήχους
βρέχει, «επί δικαίους και αδίκους»...
βρέχει στην πλατεία, στη φυλακή,
– οικουμενική βροχή, ευαγγελική.
Bρέχει στα βαγόνια (ώ ευθυμία)
που γυρνάνε απ' τα Nοσοκομεία
·και στις προφητείες του Kαζαμία
(«τροπή του καιρού προς νότον... τρικυμία...»).
Bρέχει στα νερά, βρέχει στα φύτρα,
βρέχει στις γαζίες σου, μαθήτρα!
Bρέχει– τυπικά, και δίχως σημασία...
Bρέχει στις μαθήτρες σου, γαζία!
Στου κενού τον κύκλο κατεβαίνει
της βροχής σου η συνεφαπτομένη...
Στ' ουρανού τη μάταιην αγκαλιά
τρίγωνα, τα εξόριστα πουλιά.
Xινοπωρινές Iσημερίες
(ώ οι βροχές, ώ οι τριγωνομετρίες!).
Kαι να μη μπορώ (με συγχωρείς)
να σου μάθω εκείνα που απορείς.
Bρέχει, Kυριακή... Kανείς, κανείς,
άλλο από «γνωστούς» και «συγγενείς»...
Kρίμας τη χαρά, κρίμας τη σχόλη!
Δεν έχει σεργιάνι στο περβόλι,
που θα πηγαινόρχεται, σκυφτός,
στο σταχτί το μουσαμά του A υ τ ό ς !
____________________________
Μιλάμε για ότι θέλετε εκτός από εκλογές. Φθινόπωρα, μαθήτριες, βροχερές Κυριακές...
Μα πώς το 'λεγε εκείνο το παιδικό άσμα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνοίγουν τα σχολεία
αντίο τεμπελιά,
σε λίγο στα θρανία
θ' αρχίσουμε δουλειά
...
"με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι..."
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα κύριε Νίκο. καλό μήνα να έχουμε.
Το φθινόπωρο είναι η πιο άχαρη εποχή του χρόνου. Έχεις γυρίσει από διακοπές (αν πήγες) , οι επόμενες είναι τα Χριστούγεννα (αν πας) , αρχίζουν οι βροχές (ο πιο σπαστικός από τους καιρούς , καλύτερα κρύο ή ζέστη) μικραίνουν οι μέρες , μεγαλώνουν οι νύκτες , η τηλεόραση βρήσκεται στην χειρότερη φάση της (φαντάσου δηλαδή επίπεδο) , συχνά πέφτεις σε μελαγχολία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι πολύ επίκαιρο για την σημερινή ημέρα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο να γράφεις τ' όνομά σου
και 'κείνο το 'μαθες μισό
να συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο ʼργος και στον Ιλισό
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλικάρια να κερνάς
Του κόσμου το στενό γεφύρι
θα το περάσουμε μαζί
θα 'ναι η καρδιά σου παραθύρι
τα λόγια σου παλιό κρασί
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλικάρια να κερνάς
Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους.
καλημέρα σας και καλό μήνα κ. Δήμου
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σας βλέπω πάλι στις επάλξεις των μπλοκερς.
Δύσκολο καλοκαίρι. Ευτυχώς όμως κάψαμε κατι λίγα ακόμα και έτσι δεν ανησυχώ. Ο εγγονός μου θα έχει μέρος να χτίσει την τριόροφη μεζονέττα του. Κανείς δεν καταλαβαίνει τί καλό πράμα είναι οι φωτιές. Δίνουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας χώρο να χτίσουν. Όπως καναν οι πατεράδες και οι παππούδες μας. Η παράδοση είναι το συστατικό αυτής της χώρας. Γιατί υπάρχει κανείς που έχει χτίσει σε "αστικές" περιοχές; Ακόμη και αυτοί που κράζουν γεννήθηκαν σε πρώην καμμένα. Το αν αυτά καήκαν πριν 10-20-40 χρόνια αλλάζει κάτι. Βαρέθηκα να ακούω όλους αυτούς που βρίζουν τους οικοπεδοφάγους. Αφού έχτισαν και ζουν αυτοί ή δικοί τους σε καμμένα, τώρα τους πιάνει ο πόνος. Σαν κάτι τυπάκους στην Ευρώπη που αφού γ.... τις χώρες τους για να πετύχουν την πολυπόθητη ανάπτυξη, τώρα που σφίξαν τα κόζια το έχουν ρίξει στην οικολογία.
Συγνώμη για το θράσσος. Βαριέμαι τους δήθεν θιγμένους. Όλοι φωνάζουν για τα σκατά των άλλων. Σαν τους κατοίκους στον Υμηττό που φωνάζουν ότι τον καίνε οι οικοπεδοφάγοι και το σπίτι τους είναι η πολυκάτοικία πάνω στο βουνό!!! Μη χ.....
Είμαι υπέρ των πυρκαγιών αν είναι να καούν και τα αυθαίρετα. Η μόνη λύση
Διάβασα στις διακοπές μου πέραν των άλλων ένα εξαιρετικά γραμμένο βιβλίο. Την "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ" του Μαρκ Μαζάουερ. Οι Βρετανοί Ιστορικοι έχουν το καλό να μην γράφουν απλά ιστορία, αλλά να την αφηγούνται...
Αλήθεια πόσοι "τετράτομοι" κομπλεξικοί ξεχνούν πως πάνω απο όλα η ιστορία είναι αφήγηση. Άξιος διάδοχος του Ράνσιμαν στην ιστορική καταγραφή.
Υπέροχη γραφή υπέροχο θέμα. 600+ σελίδες τις ρούφηξα μέσα σε τρεις μέρες. Πάνε τα μπάνια πάνε όλα. Άμα σε συνεπάρει ένα βιβλίο...
Όσο για τα "φαντάσματα" που περιγράφει... σαν να αγγίζει πληγή. Ο τουρκομαχαλάς που περιγράφει και ο Μίσσιος στα έργα του, η Εβραισυνοικία, ζωές, άνθρωποι, συνήθειες, εικόνες παλιές, ΔΙΕΓΡΑΜΜΕΝΕΣ.. 1900-2000 Μέσα σε έναν αιώνα μια ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ, δικιά μας, πια. Και ένας κόσμος που όχι μόνο ξεχνάει - άλλωστε ήρθε και απ' αλλού - αλλά κυρίως δεν θέλει να ξέρει... Απλά αναφέρω ότι όταν ρώτησα μια φίλη της μάνας, Θεσσαλονικιά, που ήταν ο Τουρκομαχαλάς και η Συναγωγή στην πόλη, με ξέρανε λέγοντας ότι ουδέποτε είχε κάτι τέτοιο η Θεσσαλονίκη.
Η Μακεδονία είναι Ελληνική...
Ευχαριστώ για την υπομονή σας και καλό χειμώνα....
Παρόλο που το κεφάλι μου βουίζει, μεταξύ άλλων θεμάτων, από τις 400 σελίδες συνταγματικού που διάβασα μέσα σε ένα σκ για το δοαταπ, μπορώ να πω ότι με τη βροχούλα να πέφτει και με ανοιχτό το παράθυρο, κοιμήθηκα μέσα σε δευτερόλεπτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού μιλάμε για ό,τι θέλουμε και εμπνευσμένη απ' τις μαθήτριες, παραθέτω ένα πραγματικό διαλογάκι άντρα-γυναίκας στο μσν:
Γ: Κάτω από 15 είναι μικρή.
Α: Ναι, σε πάνε και αυτόφωρο!
Άλλο εννοεί ο καθείς βεβαίως...
Oλα θα πάρουν μια υπέροχη γλυκιά μελαγχολική όψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθε επιτέλους το φθινόπωρο!
Βροχή,μην αργήσεις να έρθεις.
Εδώ θα βρέξει σα κανένα μήνα, οπότε άλλα λόγια όντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως ήρθαν οι πρώτες φοιτήτριες και ζουζούνισε λίγο η πόλη...
Καλώς ήρθες Φθινόπωρο θα πω εγώ. Έστω και δειλά, έστω και διστακτικά, με λίγες μόνο στάλες βροχής, τουλάχιστον στα δικά μου μέρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θυμήσατε το "κορνάροντας στη βροχή" ! Καλή σας μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίες φωτογραφίες. Θυμίζουν ορεινή Αρκαδία.
ΑπάντησηΔιαγραφή"L'automne, déjà ! - Mais pourquoi regretter un éternel soleil, si nous sommes engagés à la découverte de la clarté divine, - loin des gens qui meurent sur les saisons.
ΑπάντησηΔιαγραφήL'automne. Notre barque élevée dans les brumes immobiles tourne vers le port de la misère, la cité énorme au ciel taché de feu et de boue. Ah ! les haillons pourris, le pain trempé de pluie, l'ivresse, les mille amours qui m'ont crucifié ! ...."
gerasimos μην ξεχνιέσαι θύμιζαν -είναι ο σωστός χρόνος- ορεινή Αρκαδία...
ΑπάντησηΔιαγραφήη πρώτη φωτό είναι από Βυτίνα, τέως "λεωφόρος της αγάπης", οσονούπω αράχωβα ΙΙ. Ο προηγούμενος δήμαρχος δεν άφηνε να κτίζουν εκεί, οπότε τον άλλαξαν...ε, τουλάχιστον δεν βάλανε φωτιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉτανε λέει άνοιξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δένδρα πράσινα ανθίζαν
και κάτω από μιαν αμυγδαλιά
παιδόπουλα ξανθά σιγοτραγούδαγαν.
Ήτανε λέει καλοκαίρι.
Τα κλήματα σταφύλια φορτωμένα
και μες τα στάχυα τα ψηλά
δυό νέοι τον έρωτα γνωρίζαν.
Ήτανε λέει φθινόπωρο.
Τα φύλλα κίτρινα στο χώμα
σ’ ένα παγκάκι στη γωνιά
δυό άνθρωποι μιλούν για τα παιδιά τους.
Ήτανε λέει χειμώνας.
Κρύο κακό και παγωνιά
και μέσα στ’ άσπρο χιόνι
δύο σταυροί ξεχώριζαν στο ίδιο χρώμα.
Κύκλος ο χρόνος, όπως η ίδια η ζωή μας.
Hannibal ante portas said...
ΑπάντησηΔιαγραφήθύμιζαν -
---------------------------------
Ευτυχώς αυτό το μέρος (Βυτίνα) δεν κάηκε. (Μου ήρθε ένα σαρκαστικό "ακόμα" - αλλά το γύρισα πίσω).
ραλού!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρουμε όλοι γαλλικά!
Είδα σε DVD την ταινία "Πριγκίπισσα Μονόκε" ενός πασίγνωστου στο χώρο του ανιμέ σκηνοθέτη. Του Hayao Miyazaki. Ένα πανέμορφο παραμύθι με οικολογικά μηνύματα. Δεν είναι για μικρούς μόνο. Πραγματικά αξίζει να το δει ο καθένας. Εικόνες γεμάτο πράσινο, ιστορίες για το αρχαίο αθάνατο πνεύμα του δάσους. Η ίδια η μητέρα φύση. Εικόνες γεμάτο πράσινο... Αχχχχχ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς στο μυαλό μου ήρθε μία ιστοριούλα της βαθιάς ανατολής. Όπου ήταν ένας γέροντας σοφός δάσκαλος και ο μαθητής του. Τη νύχτα λοιπόν ξυπνάει ο δάσκαλος από το κλάμα του μαθητή. Με τα πολλά μαθαίνει ότι ο μαθητής είχε δει ένα όνειρο. Ένα όνειρο όμως πανέμορφο. "Γιατί κλαις τότε;". "Κλαίω διότι αυτό το όνειρο είναι τόσο ωραίο που δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα...".
Βρέχει και θυμήθηκα τα χρόνια πριν υπάρξει η εποχή των bloggers (scripta manent)... Στα χρόνια του ραδιοφώνου, ως πρωτόγονοι bloggers κάποιοι ακροατές έριχναν σκόρπια λόγια στο ραδιόφωνο... Φυσικά λόγω στενότητας χώρου και χρόνου ένα πολύ μικρό ποσοστό έβγαινε στον αέρα... Θυμάμαι λοιπόν μιας ακροάτριας το στιχάκι:
ΑπάντησηΔιαγραφή[Απόψε πάλι βρέχει...
σε κάθε όμως σταγόνα της βρόχής
έχω γράψει "Σ'αγαπώ"...
ελπίζω να βραχείς.]
Ας με συμπαθήσει η ακροάτρια που δεν συγκράτησα το όνομά της... συγκράτησα όμως το πιό δικό της... τα λόγια της...
Είμαι σίγουρος ότι αν σήμερα έχει τη δυνατότητα, θα είναι blogger.
-----------------------
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα κάνω αντίσταση.
Θα μιλάω για άλλα πράγματα.
Εχθές έπεσε η πρώτη βροχή. Σήμερα δρόσισε.
Προμήνυμα φθινοπώρου.
----------------------
Κι όμως, εμένα (ένας θεός ξέρει γιατί) με συγκίνησαν οι πρώτες γραμμές, ή καλύτερα, αυτοί οι δωρικοί στίχοι με την πλούσια ευαισθησία και την πανίσχυρη, αλλά λανθάνουσα νοσταλγία τους - λες και κάποιος, σε αλλοτινούς καιρούς αγαπημένος, σου στέλνει γράμμα από τα ξένα:
"Εγώ θα κάνω αντίσταση.
Θα μιλάω για άλλα πράγματα.
Εχθές έπεσε η πρώτη βροχή. Σήμερα δρόσισε.
Προμήνυμα φθινοπώρου."
:)α, κι εγώ ποίηση διάλεξα χθες για να ξορκίσω τα κακά πνεύματα. Και σήμερα με ποίηση θα συνεχίσω. Κ' η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξ. Κύριε Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν εννοείτε το δικό μου σχόλιο ως σαρκαστικό, σας πληροφορώ ότι δυστυχώς είναι ακριβές και ότι ο σαρκασμός κατευθυνόταν αποκλειστικά προς τους υπευθύνους.
Σας καλώ, ως φιλελεύθερος δημοκράτης που είστε, να κάνετε reconsider & undelete!
Με εκτίμηση, Λόρδος Μπύρων.
Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνταπόκριση από την Βουλή των Εφήβων σήμερα;
:-)))
Το φθινόπωρο είναι από τις καλύτερες εποχές [εάν δεν συμφωνούμε, μπορούμε να το τοποθετήσουμε και αυτό στο τραπέζι του διαλόγου... : )].
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας σταθεροποιεί. Μας θυμίζει ότι δεν είναι όλα κρύο ή ζέστη. Αλλωστε, είναι ωραίο που και που να μυρίζουμε το χώμα (όπου υπάρχει).
Λόρδος Μπύρων
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι εμφανές ότι το "σαρκαστικό" αφορούσε το δικό μου "ακόμα".
@ drunk tank:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αντίο"
Φθινόπωρο κιόλας!- Μα γιατί να νοσταλγούμε έναν αιώνιο ήλιο, αν έχουμε αποδυθεί στην ανακάλυψη του θείου φωτός,-μακριά από τους ανθρώπους που θνήσκουν επί των εποχών.
Φθινώπορο. Η λέμβος μου, υψωμένη στις ακίνητες καταχνιές στρέφει προς το λιμάνι της μιζέριας, την πελώρια πολιτεία με τον λεκιασμένο από φωτιά και λάσπη ουρανο...
(...κλπ).
Ποίημα του Α.Ρεμπω!
σωστά. νισάφι πιά με τα προεκλογικά, κοντός ψαλμός, αλληλούια ούτως ή άλλως.
ΑπάντησηΔιαγραφήαφού μας την βγήκε η φιλτάτη rallou με rimbaud και φθινόπωρο, ας απαντήσω με εμπειρίκο και μαθήτριες:
"... Ήτο Iούλιος. Eις την οδόν διήρχοντο τα λεωφορεία, κατάμεστα από ιδρωμένον κόσμο ― από άνδρας λογής-λογής, κούρους λιγνούς και άρρενας βαρείς, μυστακοφόρους, από οικοκυράς χονδράς, ή σκελετώδεις, και από πολλάς νεάνιδας και μαθητρίας, εις των οποίων τους σφικτούς γλουτούς και τα σφύζοντα στήθη, πολλοί εκ των συνωθουμένων, ως ήτο φυσικόν, επάσχιζαν (όλοι φλεγόμενοι, όλοι στητοί ως Hρακλείς ροπαλοφόροι) να κάμουν με στόματα ανοικτά και μάτια ονειροπόλα, τας συνήθεις εις παρομοίους χώρους επαφάς, τας τόσον βαρυσημάντους και τελετουργικάς, άπαντες προσποιούμενοι ότι τυχαίως, ως εκ του συνωστισμού, εγίνοντο επί των σφαιρικών θελγήτρων των δεκτικών μαθητριών και κορασίδων αυταί αι σκόπιμοι και εκστατικοί μέσα εις τα οχήματα επαφαί - ψαύσεις, συνθλίψεις και προστρίψεις..."
όντως έξοχο το "salonika , city of ghosts" του mark mazower που προτείνει ο salvatore1789 καθώς και το "inside hitler's greece" του ιδίου στο οποίο ρίχνει μία διεισδυτικώτατη ματιά στην χιτλερική κατοχή.
ειδικά το "salonica" προτείνεται στους οπαδούς του "η μακεδονία είναι ελληνική" και προφανώς αγνοούν ότι μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, ο εβραϊκός πληθυσμός ήταν η κυρίαρχη θρησκευτική ομάδα της πόλης και η θεσσαλονίκη ήταν παγκοσμίως γνωστή ως «μητρόπολη του ισραήλ ή η δεύτερη ιερουσαλήμ», το δε ελληνικό κράτος χωροθέτησε την διεθνή έκθεση και το πανεπιστήμιο πάνω στα υπολείμματα του από τους ναζί λεηλατημένου εβραϊκού νεκροταφείου - προφανώς σε ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Μια ερωτηση προς νομικους....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο την στιγμη που τα δαση ειναι του δημοσιου ...γιατι οι πυροπληκτοι δεν κανουν αγωγη στο δημοσιο για πληρη αποζημιωση των ζημιων τους...μιας και τα δαση ηταν ανασφαλιστα για ζημιες τριτων????
Εγώ είμαι σε παλαιορομαντική διάθεση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΦθινόπωρο σ'αγάπησα, την ώρα που τα φύλλα
πέφτουν κι αφήνουν τα κλαδιά κι είναι τα βράδια μόνα
φθινόπωρο σ'αγάπησα - μην είναι η ανατριχίλα
του ερχόμενου χειμώνα;
Καλη μερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρεσει το ελευθερο θεμα κι ο αυτοσχεδιασμος οπως μου αρεσει και το φθινοπωρο.
Κατι σχολικο καταλοιπο, κατι επειδη γεννηθηκα φθινοπωρο για μενα ειναι παντα η αρχη του χρονου.
Δεν ειναι η ελλειψη καλοκαιρινων διακοπων. Παντα το ενιωθα ετσι.
Τα χρωματα ειναι πιο καθαρα, πιο κορεσμενα απο τα πραγματικα συστατικα τους μετα τον καλοκαινο ηλιο, που’ναι κατι σαν χρωματικη χλωρινη --ολα τα λευκαινει, τα ξασπριζει…
Αν η αρχη ειναι το φθινοπωρο, το τελος ειναι το καλοκαιρι;
Μπορει... με αυτο το εξαντλητικο φως (που περιεγραψε μοναδικα ο ΝΔ αλλα δεν ξερω να βαλω link που να με σκοτωσεις!) και με το αρωμα απο κατι σαν το «Ξαφνικα περσι το καλοκαιρι».
Νομιζω οτι αυτο το εργο εξεπεμπε και αρωμα…
Υπαρχουν εργα που διεγειρουν και αυτη την αισθηση. Οχι το «Αρωμα». Αλλα εργα ασχετα οπως «η πεινα» του Κνουτ Χαμσουν ή ο «Θανατος στη Βενετια» του Τομας Μαν.
Αν εχετε συναντησει τετοια εργα (ειναι διαφορετικα για τον καθενα) ξερετε τι εννοω…
@rallou
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ για την μετάφραση. υπέροχο ποίημα του αγαπημένου Αρθούρου!
υγ: καλά μου έλεγε εκείνη να μάθω γαλλικά!!!
κύριε Νίκο, έχετε περπατήσει στον παραλίμνιο των Ιωαννίνων αρχές του φθινοπώρου; Τότε που η φύση αρχίζει να φοράει το κίτρινό φόρεμά της και η λίμνη πιο μπλε παρά ποτέ σε προσκαλεί να περπατήσεις πλάι της;
ΑπάντησηΔιαγραφήδε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που έζησε στα Γιάννενα ή έστω πέρασε από εδώ και δεν ένιωσε ερωτευμένος.
To φθινόπωρο είναι η αγαπημένη μου εποχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδίως ο Σεπτέμβριος.
Υπέροχος μήνας. Μήνας για διακοπές, ξανασμίξιμο με φίλους, νέα σχέδια (τον δικό μου, εν πολλοίς μάταιο, εντούτοις αναπόφευκτο, απολογισμό πάντοτε τώρα τον κάνω, ποτέ την Πρωτοχρονιά).
Αν έχεις την τύχη να ζεις κοντά στη Φύση, ο ουρανός, τα δέντρα, η γη, ακόμη και οι ίδιοι οι άνθρωποι δείχνουν να ξεπλένονται από την κάψα του θέρους και να ξαναγεννιούνται. Την άνοιξη με τυμπανοκρουσίες, το φθινόπωρο διακριτικά επέρχεται η αναγέννηση.
Για τις μαθήτριες: Αυτό είναι ιδανικό πεδίο άσκησης για τους άνδρες επισκέπτες του blog. Οσο για μένα, και τι δεν θα έδινα, να ήμουν ξανά μαθήτρια, και μέρες που είναι, να φόραγα ξανά κορδέλα στα μακρυά μου μαλλιά, την ποδιά του δημοτικού και τα λουστρίνια μου (τι εποχές κι εκείνες, ίσα που τις πρόλαβα, και αν για κάποιους μυρίζουν συντήρηση, για μένα είναι όμορφες εικόνες, μνήμες πολύτιμες και αναντικατάστατες!), και να καθόμουν πάλι στα θρανία... Γέλια με την Αντζελα και τη Φώφη και τη Γιώτα, παιχνίδια στο προαύλιο, εκθέσεις ιδεών και το κλάμα του μαυροπίνακα, τιμωρίες γιατί μιλάγαμε με τα αγόρια στο απέναντι θρανίο και ανταλλάσαμε σαϊτες! Και λίγος ερωτισμός, πρώιμος ακόμη, γι'αυτό άγριος και ενστικτώδης, αθώος και όμως ήδη φορτωμένος μικρές δόσεις ενοχής. Ανάλαφρη, γλυκιά άγνοια. Και παιχνίδι, πολύ παιχνίδι!
Αφιερώνω σε όλους τους άνδρες του blog, αλλά κυρίως στον οικοδεσπότη, τις φωτογραφίες μικρών κοριτσιών του Ανδρέα Εμπειρίκου...
Καλημέρα, και καλό φθινόπωρο
Κι΄ εγώ επιστρέφω νωρίτερα, με πολύ κακή διάθεση, παρόλο που το φθινόπωρο είναι η εποχή μου… Στον Μεσσηνιακό δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο, έχει μαυρίσει από τα αποκαΐδια, που να καεί και να μαυρίσει το τζιγέρι όλων των υπαιτίων, εμπρηστών και πολιτικών..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια και περί ορεινής Αρκαδίας ο λόγος - ή μάλλον οι φωτογραφίες - η διαδρομή προς το Λιμποβίσι και το σπίτι των Κολοκοτρωναίων από τις ομορφότερες της Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦθινόπωρα, βροχερές Κυριακές = μελαγχολία (γλυκιά και απαραίτητη ενίοτε)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθήτριες = ευδαιμονία, αισιοδοξία
Κατάσταση πολιορκίας
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολιορκούμεθα λοιπόν
Πολιορκούμεθα από ποιον
Από σένα κι από μένα απ’ τον τάδε και τον δείνα
Πολιορκούμεθα στενά
Από σύνορα, τελωνεία, ελέγχους διαβατηρίων, την Ιντερπόλ, τη στρατιωτική
Αστυνομία, τα τανκς, τη ρητορεία, τη βλακεία,
Απ’ τα παράσημα, τις στολές, τους εκφωνηθέντας λόγους
Τις υποσχέσεις, τις ψευτιές, την κουτοπονηριά
Τη δήθεν αγανάκτηση των ιθυνόντων, την υποκρισία
Την τηλεόραση, τη ραδιοφωνία, τα σαπούνια, τ’ απορρυπαντικά
Τις διαφημίσεις, τον τουρισμό, τα οργανωμένα ταξίδια, τις κρουαζιέρες
Τις γκαζιέρες, τα ψυγεία, τις κατασκηνώσεις, τους προσκόπους,
Τ’ άρθρα για την εκπαίδευση, την πολυκοσμία, τη σκόνη, τις ποιητικές συλλογές
Την έλλειψη ύδατος, τα λιπάσματα, τα νεύρα, την κακή χώνεψη, τη φαλάκρα,
Τους εφοπλιστές, το ποδόσφαιρο, τα λεωφορεία, την ακρίβεια, τις παθήσεις
Της σπονδυλικής στήλης, τη γραφειοκρατία, την καθυστέρηση, τις διαβεβαιώσεις,
Τις κριτικές, την εκκλησία, τα βασανιστήρια, τους καιροσκόπους,
Την υποψία, τους κατατρεγμούς, το φόβο, τη θρασύτητα, τους διαγωνισμούς
Καλλονής, την έλλειψη χρημάτων, την έλλειψη δικαιωμάτων, πολιορκούμεθα από τους βάναυσους
Τους άναρθρους, από τις μαύρες σκέψεις μας. Από τον εαυτό μας
Κι απ’ ό,τι άλλο βάλει ο νους σας πολιορκούμεθα στενά.
Νάνος Βαλαωρίτης
Αν μου επιτρέπετε κύριε Δήμου, παραβαίνοντας τον όρο που θέσατε για μη προεκλογικά σχόλια, να σημειώσω ότι ο Νάνος Βαλαωρίτης είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας των Οικολόγων Πράσινων
Συγχαρητήρια κ. Οικοδεσπότη
ΑπάντησηΔιαγραφήγι'αυτή την αγαθή πρόθεση αλλαγής διάθεσης.
--------------------------------
Μα εγώ δυσκολεύομαι τόσο γρήγορα ν'αλλαξω γι' αυτό παραθέτω σαν συνδετικό κρίκο της χθεσινής με τη σημερινή διάθεση τούτο το ποίημα του Τρισμέγιστου (μέρες που 'ναι και σαν απάντηση ορισμένων χθεσινών επικλήσεων για second chance):
CHE FECE .... IL GRAN RIFIUTO
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναί ή το μεγάλο Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναί, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι - το σωστό- εις όλην την ζωή του.
--------------------
αγαπητή ραλλού:
Μη σταματάς να γράφεις τα γαλλικά ποιήματά σου μόνο παράθετε και μιά ελληνική απόδοση. Κάποιοι ίσως ξαναθυμούνται έτσι τα νεανικά τους χρόνια και τις ελπίδες και προοπτικές που τώρα ξεθώριασαν για τα καλά.
δυστυχώς μας περιμένουν πολλές ζέστες ακόμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα!
Φθινόπωρο... Ο ήλιος σιγά σιγά γίνεται πιο ανθρώπινος, τα πρωινά πιο δροσερά, οι θάλασσες γλυκαίνουν ο κόσμος αραιώνει. Ευκαιρία για όμορφες εκδρομές στη φύση, για τελευταία μπάνια, για απόλαυση της γλυκιάς ηρεμίας, για πεζοπορία και ορειβασία. Βάζω κάτω τα σχέδια που κάναμε την άνοιξη. Ορειβασία στην Πάρνηθα, ανάβαση στο Βουραϊκό και επιστροφή με τον οδοντωτό, ράφτινγκ στο Λούσιο, εκδρομές στην Πελοπόννησο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε έπιανα το χάρτη και χάραζα πορείες. Τώρα σβήνω ολόκληρες περιοχές. Ξεφυλλίζω τον οδηγό "Ανεξερεύνητη Πελοπόννησος" και σκίζω τις μισές σελίδες. Τραγική ειρωνία. Ένα μεγάλο κομμάτι θα μείνει για πάντα ανεξερέυνητο.
Κάποιος έκλεψε τα σαβατοκύριακά μου και δε μπορώ να το πιστέψω.
Φοβάμαι να κάνω σχέδια...
Και δεν είναι καν πρωτοβρόχια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού κουβεντιάζουμε "άλλα λόγια" και βλέποντας την αναφορά σε ποίημα του Νάνου Βαλαωρίτη ήθελα να ρωτήσω την άποψη σου Νίκο για τον Νάνο!
Δεν ξέρω αν έχεις παρακολουθήσει την έκδοση του περιοδικού νέα συντέλεια?
Αναμένω!
Κάθε τέτοια εποχή τραβούσα στα βουνά να συναντήσω τα χάλκινα, τα χρυσαφιά, τα κίτρινα, τα ώριμα χρώματα που σβήνουν στις πιο σκοτωμένες αποχρώσεις τους για ν΄ αναγεννηθούν την επόμενη Άνοιξη. Είχα ανάγκη να δω την εναλλαγή, μια που μου έλειπε στις μπαζωμένες πόλεις μας. Ευτυχώς κρατώ τις φωτογραφίες, γιατί τα βουνά μου τελειώνουν όσο περνούν τα χρόνια και μαζί οι μυρωδιές και τα χρώματά τους. Είθε στο μέλλον να μιλάμε μόνο για πεθαμένους ποιητές (αφού φαίνεται να στόμωσε η γραφίδα των τωρινών) κι όχι για πεθαμένα δάση.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Stavros Katsaris
ΑπάντησηΔιαγραφήO Nάνος είναι ο τελευταίος μίας μεγάλης γενιάς. Στην "Νέα Συντέλεια" δημοσιεύτηκαν πολύ αξιόλογα κείμενα. Δεν έχω μελετήσει διεξοδικά το ποιητικό του έργο - μερικά ποιήματά του μου αρέσουν.
Η ανταπόκρισή μου στα "Άλλα Λόγια", ενόψει και του χθεσινοβραδινού καιρού και της κακής διάθεσης μετά τις καταστροφές του Αυγούστου, είναι οι στίχοι από το Οver the Rainbow (από τον Μάγο του Οζ):
ΑπάντησηΔιαγραφήSomewhere, over the rainbow, way up high
There's a land that I heard of once in a lullaby
Somewhere, over the rainbow, skies are blue
And the dreams that you dare to dream really do come true
Someday I'll wish upon a star
And wake up where the clouds are far behind me
Where troubles melt like lemon drops
Away beyond the chimney tops
That's where you'll find me
Somewhere over the rainbow, bluebirds fly
Birds fly over the rainbow
Why then, oh why can't i?
Where troubles melt like lemon drops
Away beyond the chimney tops
That's where you'll find me
Somewhere over the rainbow, bluebirds fly
Birds fly over the rainbow
Why then, oh why can't i?
If happy little bluebirds fly
Beyond the rainbow
Why, oh why can't I?
Y.Γ. 1 Καλή χρονιά, μου έχει μείνει από το σχολείο να έχω το Σεπτέμβρη για αρχή της χρονιάς.
Υ.Γ. 2: Η φωτογραφία του βροχερού ουρανού στο [δοκιμαστικό] άβαταρ τραβήχτηκε χτες από ένα φίλο και μου άρεσε το σκοτάδι και το φως της.
Στην πρώτη φωτογραφία είναι στη Βυτίνα (θαρρώ έτσι τον λένε) ο δρόμος της αγάπης, ο ομορφότερος της Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλεος πια μ'αυτες τις μελαγχονοσταλγικες διαθεσεις που τους πιανουν ολους το φθινωπορο. Αμαν, μια ανουσια εποχη του χρονου ειναι. Θα ηταν καλυτερα και χωρις αυτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒροχες, κρυο, λασπωμενοι δρομοι και κινηση, γρινια απο το πρωι, σκοταδια και μια μιζερια που πλαναται σε ολους.
Κιτρινισμενα αρρωστιαρικα δεντρα, μεσα στης πολης τους αχαρους δρομους, κρυο νερο να πεφτει στους ωμους, ειναι σκληρη η φυση αφεντρα.
athanasia
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονιστικά τραγουδισμένο από την Judy Garland που ποτέ δεν κατάφερε να περάσει πάνω από το ουράνιο τόξο.
Μου φαίνεται πως θα βάλω το DVD να δω το παραμύθι. Με τόσο παραμύθιασμα έχω ανάγκη από αληθινό παραμύθι...
ναι doratsirka είναι ο δρόμος που λες (και στις δύο φωτογραφίες) τραβηγμένος πριν 25 χρόνια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναλογίζομαι απλώς ότι οι πυρκαγιές αν και παρουσιάζονται ότι άλλαξαν την πολιτική ατζέντα, στην πραγματικότητα αποτελούν το μεγάλο άλλοθι πολιτικών και κομμάτων να μη συζητηθούν τα κρίσιμα ζητήματα της Εκπαίδευσης, του Ασφαλιστικού και της Ανάπτυξης. Πρώτη φορά είναι ή τελευταία...
ΑπάντησηΔιαγραφήEίπατε σε προηγούμενο σας ποστ πως θα θέλατε κι'εσείς να απαγορευτεί το κυνήγι ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιά σειρά από ποστς ίσως να βοηθούσαν.
Να συνδέσω το φθινόπωρο με το ΠΑΣΟΚ !!!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 3 Σεπτέμβρη κάτι θα πρέπει να γιορτάσουν αν το θυμούνται ακόμα.
μιάς και περί harold arlen ο λόγος που συνέθεσε αυτό το μαγικό τραγούδι - ευχαριστούμε την athanasia που μας το θύμισε - σας καλώ να δείτε αυτήν την εκπληκτική εκτέλεση από τον μέγα μάστορα της τζαζ μπαλάντας ben webster η οποία ταιριάζει στο ύφος του πόστ απόλυτα...
ΑπάντησηΔιαγραφή(από την προσωπική μου συλλογή στο youtube).
Εγώ θα σας μιλήσω για την βροχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ’ αρέσει η επαφή με το υγρό στοιχείο. Ως παιδί της πόλης μπορούσα να απολαύσω τη βροχή μόνο πίσω από κάποιο παράθυρο.
Στα όνειρά μου όμως είχα μια εικόνα.
Το σκεπαστό μπαλκονάκι ενός ξύλινου εξοχικού, καθισμένος σε μία καρέκλα, με τα πόδια πάνω σε μια άλλη καρέκλα, να αγναντεύω κάπου μακριά, μέσα σε ένα δασώδες τοπίο και εκεί έξω να γίνεται ΧΑΜΟΣ.
Να ρίχνει καρέκλες. Μια καλοκαιρινή μπόρα 30 λεπτών η μιας ώρας με το ύψος βροχής 2-3 φορές πάνω από το σύνολο του μήνα, όπως λένε οι μετεωρολόγοι.
Να απολαμβάνεις τον οξύ κρότο του κοντινού κεραυνού και οι λάμψεις να παίζουν κρυφτούλι με το βλέμμα σου καθώς κυνηγάς να τις δεις ολοκληρωμένες. Και ύστερα το μακρόσυρτο μπουμπουνητό καθώς ο ήχος σβήνει σιγά - σιγά πίσω από τους γύρω λόφους. Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου έλεγε ότι ο Θεός κάνει βόλτα με την άμαξά του στα σύννεφα γι αυτό μπουμπουνίζει. Κι εγώ όλο και έψαχνα να Τον δω προς τα σύννεφα που ο ήχος χάνονταν μέσα στο θρόισμα της βροχής. Και στο τέλος, όταν μόνο λίγες ψιχάλες χόρευαν με τα χόρτα, να μυρίζεις την αγνότητα του δάσους και με μια βαθιά εισπνοή να προσπαθήσεις να κρατήσεις για πάντα κάτω από τα στήθια σου την μοναδική μυρωδιά της φύσης.
Ώπα. Πολύ ρομαντικό το έκανα Έτσι μου βγήκε όμως.
Ε! λοιπόν αυτό το όνειρο το έζησα δύο φορές στις φετινές μας διακοπές.
Δύο νύκτες, όπου οι μπόρες έπιασαν το μέσο ύψος βροχής της περιοχής, οι κεραυνοί όμως ήταν μακράν οι περισσότεροι και με την μεγαλύτερη ένταση που έχω ζήσει ποτέ.
Ήμασταν σε ένα ξύλινο σαλέ (καλά διαβάσατε, ΣΑΛΕ. Ήταν η πρώτη και μάλλον η μοναδική φορά στη ζωή μου που έμεινα σε σαλέ. Μέχρι και Σάουνα είχε μέσα), στους λόφους της Βουδαπέστης μέσα σε προστατευόμενη περιοχή – δάσος, όπου τη νύχτα η σιωπή ήταν απόλυτη. Το τοπίο μοναδικό. Μια ελαφρώς κεκλιμένη πλαγιά ανάμεσα στους πυκνόφυτους λόφους ΒΔ της Βούδα. Μόλις 9 χλμ από την πόλη. 25 τέτοια σαλέ και ένα επίσης ξύλινο κτίσμα για τη Reception και το εστιατόριο μέσα σε ένα χώρο 50 περίπου στρεμμάτων. Από το μπαλκονάκι έβλεπες τους απέναντι λόφους. Σχεδόν παρθένοι. Προσανατολισμός Νότιος.
Την πρώτη νύχτα η βροχή κράτησε 20 λεπτά περίπου. Την επόμενη όμως έβρεχε τουλάχιστον για 50 λεπτά. Δυνατά. Οι κεραυνοί συνεχόμενοι. Κάποια στιγμή μάλιστα στο οπτικό μου πεδίο έβλεπα 2 και 3 λάμψεις ταυτόχρονα. Είχα την φωτογραφική μηχανή και προσπαθούσα να πιάσω κάποιον κεραυνό. Έκανα τουλάχιστον 30 προσπάθειες, όλες αποτυχημένες. Μόνο σε μία κατάφερα να πιάσω τις τελευταίες αναλαμπές που απλά έκαναν φανερό ότι μπροστά στο σπιτάκι υπήρχε δένδρο. Ίσως όμως να ήταν το τελείωμα του επόμενου κεραυνού. Δεν σκέφτηκα εκείνη την ώρα να ρυθμίσω τη μηχανή στις ριπές. Τράβηξα όμως 74 δευτερόλεπτα βίντεο με την φωτογραφική μηχανή και έπιασα πολλούς κεραυνούς. Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή τρόμαξα και μπήκα μέσα.
Δυστυχώς το τελευταίο βράδυ αφού φάγαμε σε ταβέρνα με τσιγγάνικα βιολιά φύγαμε χωρίς την τσάντα. Μέσα ήταν τόσο η βιντεοκάμερα όσο και η φωτογραφική μηχανή. Αλλά το σημαντικότερο 3:30 ώρες βίντεο και περισσότερες από 200 φωτογραφίες όλης της οικογένειας. Γυρίσαμε μισή ώρα αργότερα αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Η αστυνομία είπε ότι ίσως να βρεθεί κάπου πεταγμένη η τσάντα με κάποιες βιντεοκασέτες. Έτσι λοιπόν δεν έχουμε τίποτα από τις φετινές μας διακοπές. Μόνο τις αναμνήσεις μας.
Κύριε Δήμου αν είναι μεγάλο πείτε μου να το κόψω και να το αναρτήσω στο δικό μου μπλοκ ολόκληρο.
Μετά από 10 ώρες "οχτάρια", νιώσαμε επιτέλους πραγματική δροσιά χωρίς άνεμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣα να συντονίστηκε επιτέλους ο καιρός με το ημερολόγιο ;-)
Καθώς καθόμουν στην ακροθαλασσιά και βυθιζόμουν στο μελαγχολικό γκρι του Σεπτέμβρη, έσβησα στα βότσαλα το τελευταίο μου τσιγάρο και τσαλάκωσα θλιμμένη το άδειο πακέτο... Τότε -σαν από κάπου, σαν από πάντα- ήρθε στη σκέψη μου ένα φθινοπωρινό απόφθεγμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολλή σοβαρότης βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας
@nikos dimou - @dora tsirka:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή αυτά που είπατε για το συγκεκριμένο δρόμο,θυμ'ήθηκα τον τίτλο παλιάς ταινίας:"οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί".
Χάρηκα που είδα νέα posts μαζεμένα:πατούσα πάνω στο "εδώ" αντί για το doncat και έπεφτα συνεχώς πάνω στην επιστολή διαμαρτυρίας και στο "γιατί δε θα πάω στο Σύνταγμα".
Εγώ συνηθίζω την πρώτη φθινοπωρινή βόλτα να την κάνω στο νεκροταφείο.Δε μου φαίνεται διόλου μακάβριο - ίσα,ίσα πολύ οικείο.Φτάνει να χει συννεφιά και να μυρίζει το χώμα βροχή ή να ψιχαλίζει.Με φέρνει στα ίσα μου και με ηρεμεί.Μετά κάνω και μια μεγάλη διαδρομή με το αυτοκίνητο, τρέχοντας πολύ και με τον αέρα να μου μαστιγώνει το πρόσωπο και θυμάμαι τον ΝΔ στο υπέροχο Παρ'όλα αυτά...
Καλό απόγευμα,καλό φθινόπωρο σε όλους!
Αφού ακουμπήσαμε την Jazz (και πιο συγκεκριμένα τις διασκευές από musical) και μιλάμε και για βροχές το πολύ αγαπημένο Here's That Rainy Day από τον Wes Montgomery.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Από την προσωπική συλλογή... του Delta Mike στο YouTube)
giannis123
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κόλπο για να φωτογραφήσεις κεραυνό είναι να στήσεις την μηχανή και να αφήσεις τον φακό ανοιχτο για 2-5 λεπτά στοχεύοντας στο μέρος που πέφτουν - μετά τον κλείνεις και επαναλαμβάνεις. Οι κεραυνοί γράφουν μόνοι τους.
Γνωστό και αγαπημένο το ποίημα του Rimbaud που μας θύμισε η Rallou. Ευχαριστούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ κάθε τέτοια εποχή θυμάμαι περισσότερο ένα άλλο ακόμη πιο γνωστό ποίημα του Verlaine. Έχει και τραγουδηθεί και από τον Trenet και από το Brassens.
Chanson d'automne
Les sanglots longs
Des violons
De l'automne
Blessent mon coeur
D'une langueur
Monotone.
Tout suffocant
Et blême, quand
Sonne l'heure,
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure
Et je m'en vais
Au vent mauvais
Qui m'emporte
Deçà, delà,
Pareil à la
Feuille morte.
Παρακαλώ μη μου ζητηθεί μετάφραση, δε θεωρώ τον εαυτό μου άξιο να μεταφράσει ποίηση...
Aγαπητέ Troll,
ΑπάντησηΔιαγραφήη ερώτησή σου είναι άσχετη με το κλίμα της ημέρας που διάβασα και απόλαυσα είναι όμως σχετική με την ατμόσφαιρα των ημερών.
Κατ'αρχήν τα δάση δεν είναι όλα του δημοσίου. Υπάρχουν και ιδιωτικά δάση.
Η ερώτησή σου βέβαια θα μπορούσε να έχει νοήμα και για τους ιδιώτες και τα ιδιωτικά δάση.
Ομως σου εφιστώ την προσοχή, ότι το ερώτημα δεν είναι σωστό. Εκ μόνου του λόγου ότι είσαι ιδιοκτήτης δάσους δεν ευθύνεσαι για τις συνέπειες από την φωτιά. Το δάσος δεν είναι εκεί για να καίγεται.
Ευθύνεσαι όμως ως δημόσιο αν έχεις αναλάβει την υποχρέωση φύλαξης και διάσωσης του δάσους με ειδικές υπηρεσίες και δεν το πράττεις ή το πράττεις κακά.
Συνεπώς ευθύνη θα μπορούσε να δημιουργηθεί από την κακή πυρόσβεση αν όμως αποδειχθούν και οι λοιπές προϋποθέσεις που θέτει το άρθ. 105 ΑΚ για την αστική ευθύνη του Δημοσίου. Δεν είναι όμως απλό! Και η αστική ευθύνη του Δημοσίου, για την οποία έχει γράψει πολλά ο υπουργός εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόγπουλος, είναι δύσκολο κεφάλαιο όταν μπαίνουμε στην απόδειξη.
Πάντως δεν θα ήταν και κακή ιδέα!
δεν ξέρω αν σε κάλυψα. Φοβάμαι όμως ότι για ένα τόσο σοβαρό θέμα το να περιμένεις δικαστική απόφαση στη χώρα μας μπορεί να σε κάνει να... περιμένεις για πολύ!
@whispering-planet
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν θα βοηθήσει,αλλά υπομονή,μας το υποσχέθηκε.
s_pablo
ΑπάντησηΔιαγραφήχα! ευχαριστώ γιά την διαφήμιση (τα της προμηθείας θα τα κανονίσουμε κατ' ιδίαν)...
στα σοβαρά τώρα, κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα δημιουργήθηκε το corpus που ονομάζεται the great american songbook.
σπουδαίοι συνθέτες, κυρίως ευρωπαϊκής προέλευσης όπως ο harold arlen που λέγαμε προηγουμένως, ο irving berlin, o jimmy van heusen, ο jerome kern και ένα σωρό άλλοι συνέβαλαν σε αυτό, γράφοντας τραγούδια εκπληκτικής ομορφιάς κυρίως γιά μιούζικαλς - τα θαυμάζουμε σήμερα στις ταινίες της εποχής εκείνης.
τα τραγούδια αυτά - μικρά κομψοτεχνήματα - λόγω της πολύπλοκης δομής τους απετέλεσαν ιδανικό όχημα αυτοσχεδιασμού γιά τους μουσικούς της τζαζ οι οποίοι τα αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή.
ακόμα και "εύκολες" μελωδίες όπως το my favorite things των rodgers and hammerstein από την "μελωδία της ευτυχίας" στα χέρια μουσικών όπως ο john coltrane απέκτησαν άλλη διάσταση.
άλλες, καλύτερες εποχές καλλιτεχνικά - και όχι μόνο...
Ευχαριστώ για το τρυκ κ. Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την αναλογική μου μηχανή ξέρω πως να το κάνω. Έχω και τα κατάλληλα σύνεργα. Τρίποδας, φίλτρα κ.λ.π. Στα 100 ΑSΑ γράφει ή θέλει 400;
Στην ψηφιακή πώς γίνεται;
Κάντε μου μια πρόταση για ερασιτεχνική ψηφιακή (για μικρό budget). Σύντομα θα χρειαστεί να αντικαταστήσω την χαμένη. Είμαι ερωτευμένος με τη SONY. Ρ 100 ήταν η φωτογραφική και VM 32 (μίνι DV) η βιντεοκάμερα.
Oι καλές ψηφιακές έχουν Β - όπως οι αναλογικές. Τα ASA δεν παίζουν ρόλο - αν πέσει ο κεραυνός γράφει και στα 100 (και γράφει καλύτερα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμβουλές για κόμπακτ ψηφιακές μηχανές δεν δίνω πια γιατί βγαίνουν κάθε εβδομάδα και νέα μοντέλα...
Έχεις δίκιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ
Delta_mike μίλησε...
ΑπάντησηΔιαγραφήακόμα και "εύκολες" μελωδίες όπως το my favorite things των rodgers and hammerstein από την "μελωδία της ευτυχίας" στα χέρια μουσικών όπως ο john coltrane απέκτησαν άλλη διάσταση
---------------------------------
Ή το chim chim cheree από τον Wes Montgomery. Να ομολογήσω ότι η εκτέλεση αυτή μ' έκανε να ασχοληθώ λίγο (για την ώρα) με την Jazz.
Σκέφτηκα, ότι αν ένα τραγούδι από το Mary Poppins μπορεί να παιχτεί έτσι, τότε τι μπορεί να γίνει με "σοβαρές" μελωδίες.
Παρεμπιπτόντως, το My Favorite Things παραμένει, για μένα, το απόλυτο feel good τραγούδι. Οπότε πάμε όλοι μαζί:
Raindrops on roses and whiskers on kittens
Bright copper kettles and warm woolen mittens
Brown paper packages tied up with strings
These are a few of my favorite things
Cream colored ponies and crisp apple strudels
Doorbells and sleighbells
And schnitzel with noodles
Wild geese that fly with the moon on their wings
These are a few of my favorite things
Girls in white dresses with blue satin sashes
Snowflakes that stay on my nose and eyelashes
Silver white winter that melts into spring
These are a few of my favorite things
When the dog bites
When the bee stings
When I'm feeling sad
I simply remember my favorite things
And then I don't feel...so bad
Γιατρέ τι θα πει παλιμπαιδισμός?
Αν θέλετε να συζητήσουμε ένα πολύ δύσκολο και πάντα καφτό θέμα, σας καλώ να διαβάσετε το νέο post της συντρόφου μου: marianna και να σχολιάσουμε εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήIt's supercalifragilisticexpialidocious!
ΑπάντησηΔιαγραφήs_pablo
ΑπάντησηΔιαγραφήγιά να καταλάβουν καλύτερα οι φίλοι εδώ τι συζητάμε, φρόνιμον θα ήτο να συμπεριλάβεις και αυτό.
Τι ωραία που έχουμε φέτος φθινόπωρο! Μακάρι να κρατήσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιμαι λυπημενος!Τοσα χρονια απο μικρος ακουω για τις καταραμενες κλιματικες αλλαγες και για το οτι οι 4 εποχες θα γινουν 2!Και με λυπη μου διαπιστωνω οτι...εκει παμε!που ειναι το φθινοπωρο με τα κατακιτρινα φυλλα στα δεντρα ή τους δρομους γεματους απο τα φυλλα αυτα?Τιποτα..δεν θα ειναι ετσι απο δω και περα οπως και τα τελευταια χρονια αλλωστε!Και αυτον τον αγαπημενο μου το χειμωνα...συγνωμη κιολας αλλα,σκατα τον εκαναν..σαν ενα "μετριο" φθινοπωρο!Κριμα!Εγω εχω αποφασισει σε μερικα χρονια οταν θα μπορω,να φευγω για ενα διαστημα βορεια,πολυ βορεια..να περνω μια γερη δοση χειμωνα (Ισλανδια,Νορβηγια,Φινλανδια..) και να επιστρεφω!Ειναι μια λυση για να φερνω την ψυχη και τα αισθηματα μου σε μια ισορροπια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήαισιόδοξους σας βλέπω! "Βροχή", "Φθινόπωρο", "Γλυκιά Μελαγχολία" κλπ κλπ.
Ναι, δρόσισε λίγο, έριξε και 5 κεραυνούς, μπορεί να ρίξει κανα χαλάζι εδώ και εκεί, αλλά εγώ δεν είμαι και τόσο σιγουρος πως τελείωσε η ξηρασία που μας πλήτει από πέρυσι! Δεν μένουν άλλα 6 χρόνια? :-)
Τον "Δρόμο της Αγάπης" τον είχα δει πριν από 4 χρόνια και ήταν όπως στις (υπέροχες) φωτό.
@ Gerasimos: Το Λιμποβίτσι είναι ίσως στο καλύτερο κομμάτι του Μέναλου. Πραγματικά μαγευτική διαδρομή, γι' αυτό να πάτε όσοι δεν έχετε πάει ΤΩΡΑ, πριν είναι αργά.... Δε θέλω να γίνω γρουσούζης, αλλά για πόσο ακόμα θα γλιτώσει? Και όποιος πάει να μας και πόσους πυροσβέστες θα δει να φυλάνε αυτό το τόσο πυκνό (και ύστατο...) ελατόδασος της Πελλ.
Α, αν θέλετε φθινοπωρινά χρώματα, να πάτε στο δάσος της Φολόης σε κανα μήνα. Γλιτωσε!!! (Δρυς γαρ)
Και αφού πιάσαμε την ποίηση, εγώ δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου το
"Did they get you to trade
Hot ashes for trees
Cold comfort for change
Hot air for a cool breeze?"
Από το "Wish you where here" των Pink Floyd.
ΥΓ. Και τα κορίτσια "εμπρησμοί" είναι κ. Δήμου!!!!
ΥΓ2. @ salvatore1789: Θα συμφωνήσω μαζί σας ως προς την υποκρισία. Οι περισότεροι "ξύπνησαν" λόγω του σοκ της φωτιάς στην Πάρνηθα, και της αμαύρωσης των διακοπών στην τους στην Πελλ. Ήδη έχουν "βαρεθεί" το θέμα. Αλλά δεν θα έπρεπε μετά από τόσα χρόνια πύρινης ανάπτυξης να είχαμε ωριμάσει λίγο σαν λαός, αφού μας "αρέσει το πράσινο"? Στο κάτω κάτω, όπως σχολιάσατε, γιατί πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε, και δεν βλέπουμε τα χάλια των Δυτικοευρωπαίων, που κι αυτοί έτσι μάθανε.
Καλό βράδυ!
Ο/Η salvatore1789 είπε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά αναφέρω ότι όταν ρώτησα μια φίλη της μάνας, Θεσσαλονικιά, που ήταν ο Τουρκομαχαλάς και η Συναγωγή στην πόλη, με ξέρανε λέγοντας ότι ουδέποτε είχε κάτι τέτοιο η Θεσσαλονίκη.
--Η Μακεδονία είναι Ελληνική...--
---------
δεν ξέρω απο που είσαι αλλα φαντάζομαι για να ρώτησες την φίλη της μητέρας σου μάλλον η φίλη της μητέρας σου θα είναι καμιά 50-60 χρονών.?αυτή η γυναίκα δεν τα έζεισε αυτά γιατί όταν γεννήθηκε δεν υπήρχαν τούρκοι και πέρασαν και οι Γερμανοί και μαζέψαν και πάρα πολλούς εβραίους. αν είσαι απο την Αθήνα ρώτα την μητέρα σου να σου πεί που ήταν ο Τούρκικος ο μαχαλάς να δούμε τί θα σου πεί. θα θυμάται.?δεν ζούσε τότε και εσένα σου φένεται ότι στην όποια πόλη ζείς ότι ζούσαν Ελληνες μόνο.? ή μήπως δεν ήταν τούρκικη η Αθήνα.?
δεν ξέρω δεν αντέχω να ακούω εκείνους τους Ελληναράδες με τις μπούρδες τους να φωνάζουν ότι είμαστε η φυλή η τέλεια με το σουπερ DNA κτλ, αλλα δεν αντέχω και την άλλη άκρη. τον κάθε άνθρωπο που μεγάλωσε εδώ να διαβάζει έναν άγγλο που λέει πως ήταν η σκλαβωμένη Θεσ/νίκη και να βγάζουμε τέτοιο κόμπλεξ μεταξύ μας.
Και το η ‘μακεδονία είναι Ελληνική’- σαν ειρωνικό σχόλιο-εάν ρωτήσεις τον άγγλο συγγραφέα τον ιστορικό τι θα σου πεί.? Ότι δεν είναι Ελληνική.? ή είναι κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό από την ελλάδα.
είμουνα και στην κρήτη φέτος και με πορώσαν εκεί με το 'παίξιμο'! πήγα και στους τάφους του βενιζέλου και στο στρατηγείο του στο Θερισσο και γύρισα αλλιώς. θα ήθελα να σεβόμαστε τους ανθρώπους μας που πέρασαν πριν απο μας και απο δούλους που ζούσαμε στα βουνά μας δώσανε την ευκαιρία να ξαναζήσουμε λεύτεροι.και όχι υποταγμένοι.
είναι και το φθινόπωρο, να και οι βροχές αρχίσανε εδώ πάνω(και το χαλάζι), είμουνα διακοπές πέρασα καλά, είχα και άδεια 2 δβομάδες ξεκουραζόμουνα και σήμερα, δευτέρα μετά απο άδεια άστα να πάνε. δύσκολη μέρα.
να αγαπιόμαστε παιδιά. και να σεβόμαστε λιγάκι τους ομογλωσσούς μας.μην προσβάλεις την Θεσσαλονικιά έτσι, ούτε εσύ γνωρίζεις τι ήταν και πόσοι λαοί περάσαν από την η πόλη η την περιοχή που μένεις. και οι άλλοι λαοί μεταξύ τους αγαπιούνται έχοντας κάτι κοινό. αν σεβόμαστε εμάς θα μπορούμε να σεβαστούμε και τους άλλους λαούς που ζούνε εδώ. εάν δε σέβεσαι τον εαυτό σου υπάρχει ποτέ περίπτωση να σεβαστείς κάποιον άλλο άνθρωπο.?
αυτά .
καλό φθινόπωρο σε όλους. Έχω μια σχέση 7 χρόνια περίπου και κάθε Σεπτέμβριο είμαστε μαλωμένοι.! Μας επηρεάζει φαίνεται πολύ. Πάλι μαλωμένοι είμαστε από 1 Σεπτέμβρη.! Δεν ξέρω…. Μάλλον θα πρέπει να φεύγουμε για διακοπές σεπτέμβριο να μην μαλώνουμε.
Δύσκολος ο σεπτέμβρης….
σε ένα διαμέρισμα του πειραιά
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριμένοντας να βρέξει
και ακούγοντας preisner
το φθινόπωρο μου αρέσει όπως και η βροχή... ίσως τελικά για μένα η αγγλία να είναι ο ιδανικός τόπος...
Πολύ νωρίς ακόμη γιά φθινόπωρο, ασχετο αν περιστασιακά χαλάει έστω για λίγες μέρες η καλοκαιρία. Αυτό συμβαίνει και κατακαλόκαιρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις καλύτερες εξορμήσεις σε νησιά, τις έκανα Σεπτέμβρη, όπως και μουσικοδηγικές απολαύσεις στην υπόλοιπη χώρα.
Βρίσκεις να μείνεις πανεύκολα και φθηνότερα, όπως φθηνότερα και καλύτερα τρώς. Σε περιποιούνται κιόλας σε σχέση με το καλοκαίρι που δεν το χουν και πολύ να σε βρίσουν αν κάνεις τον δύσκολο.
Φθινόπωρο μετά τον Αι Δημήτρη και ας είμαστε και βόρειοι.
Υ.Γ. Δεν γουστάρω φθινοπωρινές νοσταλγίες και μελαγχολίες από τώρα.
Δίκιο έχεις Γίγαντα - είναι νωρίς για φθινόπωρο. Αλλά ήταν μία αυθόρμητη αντίδραση, μία φυγή από τον καύσωνα, τις πυρκαγιές και την πολιτική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει το Φθινόπωρο. Μου αρέσει γιατί ακόμα είναι καλοκαίρι. Έχει ένα κακό όμως. Φέρνει τον Χειμώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη φορά έπιασα τον εαυτό μου να παρακαλά να φύγει το καλοκαίρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αύγουστος, η πίκρα τον πυρκαγιών, η μιζέρια των ελληνικών εκλογών, η αφόρητη ζέστη.
Πρώτη φορά παρακάλεσα για μια βροχή, μια λύτρωση να ξεπλύνει τον Αύγουστο του 2007 για πάντα από πάνω μου.
μόλις ελήφθη με email:
ΑπάντησηΔιαγραφήακριβολόγος - χιουμορίστας μπλόγκερ αγνώστων λοιπών στοιχείων στην πορεία στο σύνταγμα...
Μια που πήγε η κουβέντα στα φθινοπωρινά τραγούδια, να η πρότασή μου: Forever Autumn του Justin Hayward (πρώην τραγουδιστής των Moody Blues).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ στο Birmingham δεν είχαμε ποτέ (ελληνικό) καλοκαίρι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην καλύτερη περίπτωση, ένα παρατεταμένο φθινόπωρο.
Ούτε φωτιές, ούτε καύσωνες, ούτε εκλογές...τζίφος.
Αχ Ελλάδα...
ΥΓ 1: s_pablo, delta_mike: εξαίρετα το κλιπάκια σας. Σας ευχαριστώ!!
ΥΓ 2: nikos dimou said:
"Συμβουλές για κόμπακτ ψηφιακές μηχανές δεν δίνω πια γιατί βγαίνουν κάθε εβδομάδα και νέα μοντέλα..."
---------------------------
Αν ανοίξετε το dpreview.com, θα δείτε του λόγου το αληθές!! Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο...
"Έχω μια σχέση 7 χρόνια περίπου και κάθε Σεπτέμβριο είμαστε μαλωμένοι.!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι φυσιολογικό για αρκετά ζευγάρια. Το έχω ζήσει κι εγώ, αλλά μονόπλευρα. Η δικιά μου είναι εύφημη και χαρούμενη όταν ο καιρός είναι ισορροπημένος, ήπιος. Την πειράζει η βροχή και το χιόνι (ειδικά το πολύ κρύο).
Να κάνω μια πρόταση. Όταν η διάθεσή σας χαλάει λόγω καιρού ή άλλων παραγόντων (δουλειά κλπ), ΜΗΝ ξεσπάτε ο ένας στον άλλο. Ξεσπάτε καλύτερα στους ίδιους τους παράγοντες που σας πειράζουν. Σε πειράζει ο καιρός; Βγες στο μπαλκόνι, πέρα δυο τρεις χριστοπαναγίες, ξεθύμανε (χωρίς να σε ακούει ο σύντροφός σου, για να του χαλάσεις τη διάθεση) και μπες μέσα ήρεμη... το ίδιο και γι' αυτόν. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον επηρεάζει ο καιρός, αρνητικά ή θετικά. Αρκεί να βρίσκει απλούς τρόπους να εκφράζει τη μεγαγχολία του χωρίς θυμό προς αυτούς που δεν του φταίνε σε τίποτα.
7 χρόνια ε; Σπάνιο και αξιοθαύμαστο. Μπράβο.
Φωτογραφίες φθινοπώρου από τα υπέροχα χρωματισμένα φύλλα των δέντρων εδώ στην περιοχή θα δημοσιεύσω τον Οκτώβρη... και θα ανακοινώσω το link.
Μ' αρέσει το φθινόπωρο γιατί είναι πιο ήρεμο και ήπιο από το καλοκαίρι, τα χρώματα είναι πιο γλυκά και οι μετακινήσεις πιο ευχάριστες.
Για να γίνουμε λίγο ρομαντικοί ας θυμηθούμε τον Louis Armstrong με το wonderful world
ΑπάντησηΔιαγραφήI see trees of green........ red roses too
I see em bloom..... for me and for you
And I think to myself.... what a wonderful world.
I see skies of blue..... clouds of white
Bright blessed days....dark sacred nights
And I think to myself .....what a wonderful world.
The colors of a rainbow.....so pretty ..in the sky
Are also on the faces.....of people ..going by
I see friends shaking hands.....sayin.. how do you do
Theyre really sayin......i love you.
I hear babies cry...... I watch them grow
Theyll learn much more.....than Ill never know
And I think to myself .....what a wonderful world
έτσι για να θυμόμαστε ότι ο κόσμος παρότι τον καταστρέφουμε είναι ωραίος και το φθινόπωρο αν και μελαγχολικό, ακόμα πιο ωραίο
Φθινόπωρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήμαγική, πολύ σικ αίσθηση...
... να φεύγει ο ανελέητος παλιμπαιδισμός του καλοκαιριού,
να σκουραίνει το αίμα σε μπρούσκο,
μικρές φλογίτσες στο βλέμμα να δίνουν υποσχέσεις για τον αδυσώπητο χειμώνα,
σχέδια επί σχεδίων να μην πάει ώρα χαμένη στις φιλοδοξίες που κουφόβραζαν τον προηγούμενο χρόνο,
μυρωδιές από βρεγμένη γη, γρασσίδια, ξύλα...
...
...
και βασικά να μπορείς να πηδηχτείς χωρίς να γίνεις κ*λος από ιδρώτα!
(σόρρυ, δεν κρατιόμουν!)
:)))))
Kαρτερω την πρωτη σταγονα....
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://news.bbc.co.uk/2/shared/spl/hi/pop_ups/07/europe_enl_1188818933/html/1.stm
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το ευρώ/τρίποντο της Wind Flexy, δεν σταυρώσαμε τρίποντο επί δύο περιόδους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμάν αυτή η εμπορευματοποίηση των πάντων!
4-0, καημένο ΑΕΚάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αφού το αναφέρατε, η σκηνή που ήταν ο ορισμός του φθινοπώρου για μένα ήταν στη Mary Poppins, όταν πια τελειώνουν την (ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ και μουσικά, και χορευτικά, και τεχνικά και σκηνοθετικά) βόλτα στο πάρκο, τους αγώνες, το λούνα-παρκ, το Supercalifragilistic κτλ, και με τις πρώτες ψιχάλες σβήνει αυτή η έκρηξη χρωμάτων κι επανέρχονται στο πεζοδρόμιο έξω από το πάρκο, με τις λιωμένες ζωγραφιές στις πλάκες... στο σκοτεινό, μελαγχολικό, φθινοπωρινό Λονδίνο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστούργημα!
ΥΓ- Μα, ειλικρινά, δεν είναι bigger than life?
"So whatever became of Nanny Poppins and her charming chimney sweep?"
"I like to think they got married and flew away together," Van Dyke said.
Andrews offered an alternate theory: "I'm not sure they got married. I think Mary has a slightly riskier life than that."
Απάντηση-Φάααπ! Ενα μπορειναιμπορειόχι με ερωτηματικοθαυμαστικοαποσιωποιητικά στο τέλος.... φθινόπωρο στα μούτρα μιας σικέ αναμενόμενης άνοιξης με καρδούλες και λουλουδάκια!
Lefteris said...
ΑπάντησηΔιαγραφή7 χρόνια ε; Σπάνιο και αξιοθαύμαστο. Μπράβο.
-----------
καλά 7 χρόνια...... με διακοπές ... και τα τελαιυταία χρονάκια ψιλομεγάλες. δεν είμαστε για βραβείο.!πάντος ήταν δυνατό, για να κρατάει ακόμη.
μου την δίνει που δέν έφυγαν ακόμη τα κουνούπια απο την περιοχή μου.να κάτι καλό που βρήκα ότι αρχίζει να γίνετε τον σεμπτέμβριο.!
Aphrodite είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι βασικά να μπορείς να πηδηχτείς χωρίς να γίνεις κ*λος από ιδρώτα!
----------------------------------
Αυτός ο κάματος του έρωτα και τα παράγωγα του...
Η αλμύρα του κορμιού...
Κι αν έχεις να κάνεις με αιλουροειδές, το αλάτι στις πληγές...
(Απομακρύνετε τα ανήλικα γατιά από τις οθόνες)
Σας αφιερώνω το Here comes the rain again της Annie Lennox των Eurythmics αν το λινκ ειναι σωστο:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=
PscogedAWTI
@s_pablo,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αυτός ο κάματος του έρωτα και τα παράγωγα του..."
Για ιδρώτα που έλεγα ότι με τη δροσούλα επανέρχεται σε ωραία επίπεδα, που επιτρέπουν μεγαλύτερο κάματο, είναι ρε παιδί μου σπάσιμο κατακαλόκαιρο, έτσι που κατεβαίνει σε γαλόνια!
Ακόμη και με το αιρ-κοντίσιον στο φουλ (άσε το πού να κουβαλάς όλο το γομάρι το a/c στας εξοχάς μπας και σε πιάσει οίστρος, και μια μπαλλαντέζα χιλιόμετρα, οπότε περιορίζεσαι "εντός"...)
Να κολλάν σεντόνια τραπεζομάντηλα και κουρτίνες (ναι, γιατί?!) στην πλάτη, να γλυστράει το πάτωμα από τα κομοδίνα γιατί ανοίγεις τις μάνικες στο μέτωπο, να γίνεται το στόμα στο τρίωρο σα να τρως παστές σαρδέλλες τριήμερο και όσο νερό κι αν πίνεις να εξατμίζεται άμα τη επαφή με τη γλώσσα...
"Κι αν έχεις να κάνεις με αιλουροειδές, το αλάτι στις πληγές..."
Η το απόλυτο σπάσιμο μες το όλο λούτσα θέμα, δε φτάνει που θέλει σφουγγαρίστρα το δωμάτιο, έχεις και κεφάκια...
"(Απομακρύνετε τα ανήλικα γατιά από τις οθόνες)"
Θα γλυστρήσουν μόνα τους βρε!
:))))
(Χμ, ναι, είμαι ρομαντικιά σ'αυτά)
Η Βυτίνα. Σύντροφος και αδελφή ψυχή, η γυναίκα μου. Το καταφύγιό μου τα καλοκαιρινά διήμερα μακριά από τους που λυμαίνονται τις παραλίες. (Τις οποίες θα επαναδιεκδικήσω τον χειμώνα: ξέρω πως η ερωμένη μου, η θάλασσα, τους ανέχεται προσμένοντάς με να αγριέψουμε, τρυφερά και τάχα αδιάφορα, μεταξύ μας τον χειμώνα.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι τότε ανέχομαι με ήπια δυσανεξία τα καλοκαίρια και χαίρομαι την ημιορεινή γυναίκα μου, περπατώντας στα μονοπάτια της και πίνοντας φρέντο στην οικεία πλατεία της. Μόνος με την παντοδύναμη παρουσία της στον καφέ να γράφει υποσημειώσεις ανάμεσα στις αράδες της εφημερίδας, να τις διαβάζω και να γλυκαίνω· με το χέρι της συντρόφισσάς μου να υπενθυμίζει διακριτικά την μοναξιά μας στην βόλτα μας.
Το κίτρινο καφετίζει στις άκριες του δρόμου και με αφυπνίζει: αυτή είναι η γυναίκα μου, αυτό είναι το εδώ και τώρα μου.
Το φλερτάρισμά μου με την θάλασσα ας περιμένει λίγο ακόμη. Κάποτε θα της δοθώ μια και καλή, θα μπω μέσα της - και δεν θα ξαναβγώ ποτέ πια.
@aphro
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εκεί που είχα αρχίσει να φτιάχνω εικόνες νυχτερινού ίμερου και μεσημβρινού ιδροκοπήματος, άξαφνα μπήκε ο Άλλαξέτος κι άρχισε να μου καρφώνει τα κομοδίνα και να μου αλλάζει υφάσματα στις κουρτίνες.
"Εδώ θα βάλουμε ένα κρεμ πεζοδρομί αντικολλητικό ύφασμα βελουτέλα που τρώγεται και με παξιμαδάκι σε περιόδους αφραγκίας ή/και δίαιτας"
Και μετά αρχίσμαε να φτιάχνουμε κεριά στα κρυστάλινα της μαμάς...
(Μωρέ, πολύ ρομαντικός δεν είμαι, αλλά η κηροπλαστική είναι πολύ kinky για μένα...)
Υ.Γ. Τώρα αν σου πω ότι διάβασα πάστες σαρδέλλα, πόσες τύψεις θα νοιώσεις που μου κατέστρεψες τη φαντασίωαση?
:-p
Μια που έχουμε ελεύθερο θέμα σας κάνω μια σύντομη ανταπόκριση από την Ισπανία που είμαι για το Ευρωμπάσκετ:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Αναμενόμενη νίκη σήμερα με το Ισραήλ στο ρελαντί. Αύριο με τους Σέρβους έχουμε τα σπουδαία.\
- Επειδή πολλοί μπορεί να απογοητεύονται από την όχι εύκολη νίκη, θα σας πω ότι ο Γιαννάκης πάντα με αυτό τον τρόπο στήνει την ομάδα: αρχικά χαλαρά και από τη μέση μέχρι το τέλος φορτσάρουν (αυτή η τακτική αποδίδει, αφού πρέπει να παίξουν 9 παιχνίδια σε 13 μέρες).
- Η Γρανάδα, που γίνονται οι αγώνες, είναι αρκετά όμορφη πόλη με πολλά πράγματα να δεις.
Χαιρετισμούς σε όλη την παρέα!!!
@s_pablo,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κι εκεί που είχα αρχίσει να φτιάχνω εικόνες νυχτερινού ίμερου και μεσημβρινού ιδροκοπήματος, άξαφνα μπήκε ο Άλλαξέτος κι άρχισε να μου καρφώνει τα κομοδίνα και να μου αλλάζει υφάσματα στις κουρτίνες."
Να το πω?
Να μην το πω!
....
Θα το πω:
Με το που διάβασα "άξαφνα μπήκε ο Αλλαξέτος" κτλ, νόμιζα προς στιγμήν ότι αναφερόσουν στον @mariosp., που μπήκε μετά από μένα με το σχόλιό του (Tue Sep 04, 01:10:00 AM -μπιζουδάκι!), το οποίο πριν εγώ, μετά εσύ, το βάλαμε στη μέση και του αλλάξαμε τα φώτα! Ο άνθρωπος ανέβαζε ταχύτητα στο διάδρομο απογείωσης υψηλών καλλιτεχνικών νοημάτων, ενώ εγώ έβοσκα ακριβώς στο προηγούμενο σχόλιό μου βόδια εκεί επαραπέρα, κι εσύ περίμενα να δω τι θα έλεγες... και δεν έπεσα έξω...
Οπότε... Ουπς!
Μετά κατάλαβα ότι αναφερόσουν στον "λαχανί/πορτοκαλί/βυσσινί/κυπαρισσί/μελιτζανί/καμπινεδί/δεσασαρεσειγιατίιιι?" Αχσπύρο!
Πωπωωωωωω - συγνώμη mariosp, παρεξήγησις! :))))
----------
Πάντως το πάτωμα καρφώνουμε στα κομοδίνα pablo, όχι αντίστροφα! δε μιλούσαμε για διεκπεραιωτικό "αρφ", αλλά αυτή του την έκδοση που βλέπεις στο τέλος τα ραδίκια ανάποδα, ή το εύχεσαι τέλος πάντων...
----------
"Εδώ θα βάλουμε ένα κρεμ πεζοδρομί αντικολλητικό ύφασμα βελουτέλα που τρώγεται και με παξιμαδάκι σε περιόδους αφραγκίας ή/και δίαιτας"
Είδες που έχει ακόμη ζέστη και παραληρούμε στην ευθεία? Αρα καλά λέω εγώ για φθινόπωρο με τις δροσούλεεεες...
------------
"Και μετά αρχίσμε να φτιάχνουμε κεριά στα κρυστάλινα της μαμάς...
(Μωρέ, πολύ ρομαντικός δεν είμαι, αλλά η κηροπλαστική είναι πολύ kinky για μένα...)"
Καλά που δε χρειάζεται να κάνεις δλδ bikini wax γιατί θα λιποθυμούσες! (χμ, επίκαιρο και λόγω αποψίλωσης...)
Αλλά δεν ξέρεις τι χάνεις... αν ξέρει ο/η παρτενέρ, ούτε εγκαύματα ούτε τίποτα, στιγμιαία καίει μόνο - η αναμονή του πού και πόσο θα κάψει είναι το θέμα (Πάσχα ρε παιδί μου δε σου έχει στάξει λαμπάδα στο χέρι? Ε, λοιπόν, σιγά...). Το πολυ-πολύ παίρνεις και μερικά παγάκια και λίγη αλοιφή κι αυτό είναι όλο.
Γιά σκέψου όμως τι υποθεματάκια ελέγχου βγάζει στη φόρα και πώς συνδέονται με τον/την παρτενέρ και την επιθυμία και τα "ΓΑΒ!" και των δύο (χμ, και τι υστερία βγάζει στον Αλλαξέτο με τόσα πολυέστερ και νάυλον τριγύρω!)
:))))
-----------
Υ.Γ. Τώρα αν σου πω ότι διάβασα πάστες σαρδέλλα, πόσες τύψεις θα νοιώσεις που μου κατέστρεψες τη φαντασίωση?
:-p
Καμμία.
Ολες μου οι τύψεις αφορούν στον φίλο μας που του περικυκλώσαμε το σχόλιο... :ΡΡΡ
Ισα-ίσα, πάστες και σαρδέλλα και ύφασμα και βελουτέλα και παξιμαδάκι και υλικά διακόσμησης μαζί... Εδώ μιλάμε για τρελλό βίτσιο, το κεράκι σε μάρανε?!?!?!
(στην ανάγκη, μην το ανάψεις ρε αδερφέ, φάτο κι αυτό!)
+κεράκιέλιωσονκιέσταξον!+
Αντε καλό ξημέρωμα μ'"Αλλα Λόγια", δεν ξεχνάμε τίποτα από τα σοβαρά εννοείται, απλώς ξεσκάμε λίγο διότι τόση μαυρίλα γύρω-γύρω δεν έχεις όρεξη να συνεχίσεις κι έτσι δε βοηθάς τελικά - η πρωινή βάρδια παρακαλώ να αποκαταστήσει την τάξη και τα νοσταλγικά χαμόγελα!
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι χαλαρά και χωρίς θέμα πιάσαμε τα 100 - και συνεχίζουμε.
Ωραία έπαιξαν την νύχτα η Θεά και ο
s_pablo αλλά το έπαθλο για το MVC (Most Valuable Comment)πάει στον mariosp (01:10). Από τα ωραιότερα που γράφτηκαν σε αυτό το blog.
Zoros η Γρανάδα είναι από τις πιο αγαπημένες μου πόλεις: η Alhambra οι κήποι του Generalife και το Albaicin είναι τρεις κόσμοι που λατρεύω.
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη μεριά μου όπως λέει και ένα σύγχρονο άσμα:
"Wake me up when September ends"
(ειδικά μετά τις εκλογές)..
κε Δήμου
ΑπάντησηΔιαγραφήεδω και πολύ καιρό θέλω να σας εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ.Με έχετε βοηθήσει τόοοσο πολύ να ισορροπήσω με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ακόμα και όταν δεν συμφωνώ μαζί σας γαληνεύει η ψυχή μου όταν διαβάζω τις απόψεις σας (και των υπολοίπων.
Συγγνώμη, το ξέρω, είμαι εκτός θέματος.
you lee
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είστε εκτός θέματος - διότι δεν έχουμε θέμα...
ευχαριστώ για το σχόλιο που εκφράζει ένα μέρος της "σιωπηλής πλειοψηφίας". Χιλιάδες επισκέπτονται το blog κάθε μέρα κι από αυτούς μόνο δεκάδες γράφουν σχόλια. Οι άλλοι;
Με πόση εκπληξη ανακαλύπτω ότι η σεβάσμια μητέρα κάποιου φίλου μου ή ο υπάλληλος του σουπερμάρκετ που ψωνίζω, συχνάζουν στο blog. "Σας διαβάζω!" μου ψιθύρισε ανώτατος δικαστής που συνάντησα σε φιλικό σπίτι (συνωμοτικά για να μην εκτεθεί...).
Ευχαριστώ λοιπόν που περάσατε την γραμμή και μου γράψατε.
Ουσιαστικά μάλλον προσδοκούμε στο φθινόπωρο και την πρώτη βροχή, που δυστυχώς στην Αθήνα δεν έπεσε ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν απο μερικά χρόνια, είχα μαζέψει από τον Υμηττό μερικά ζουμπούλια και είχα πάρει και 5 βολβούς για να τους βάλω στις γλάστρες μου.
Πράγματι εφύτρωσαν και τον Δεκέμβριο έβγαζαν πανέμορφα λουλούδια, που μύριζαν πολύ έντονα.
Με τον καιρό πολλαπλασιάστηκαν και οι βολβοί. Οι 5 έγιναν 50.
Πέρυσι το φθινόπωρο σκέφτηκα πως ήταν καιρός να τους επιστρέψω στην φύση. Πράγματι πήρα ένα ραβδί με μεταλλική αιχμή στην μια άκρη και μετά 4 ώρες πεζοπορία στο βουνό, ανοίγοντας αβαθείς τρύπες στο χώμα με το ραβδί, είχαν ξαναπάει οι βολβοί στο βουνό που ανήκαν.
Εφέτος ανακάλυψα πως μερικοί βολβοί είχαν ξεφύγει και κρυπτόμενοι παρέμειναν στις γλάστρες. Τους έχω συγκεντρώσει πάλι και αυτές τις μέρες πρέπει να ξαναπάω στο βουνό με το ραβδί και τους βολβούς.
Καλύτερα η πρώτη βροχή να βρεί τους βολβούς στο σπίτι τους, γιατί και αυτοί την πρώτη βροχή περιμένουν.
-----------------
Αλήθεια ποιός είναι "αυτός" στον στίχο:
"Δεν έχει σεργιάνι στο περβόλι,
που θα πηγαινόρχεται, σκυφτός,
στο σταχτί το μουσαμά του A υ τ ό ς!"
Είναι μεταφυσικό η μήπως κάτι άλλο θέλει να πει ο ποιητής!
Αυτό το σταχτί αδιάβροχο με βάζει σε υποψίες...
Λέτε να ήταν ο ποιητής επιδειξ---; Οχι-Οχι αποκλείεται! :-)
Και ο πόπερ σου και ο βιτγκενστάιν και ο ταρκόφσκι σου ποτέ δεν θα πουν και από πουθενά και από τίποτα δικό τους δεν θα προκύψει ότι κάτι "δεν υπάρχει". Θα τα ερμηνεύουν όλα επειδή πιστεύουν τις ερμηνείες και ότι αυτές οι ερμηνείες βοηθούν τους ίδιους να νιώθουν ασφαλισμένοι. Και όταν πια βαρεθούν θα αρχίσουν να την πέφτουν στους άλλους. Εγώ που τα λέω αυτά πιστεύω ότι δεν πρέπει να με συγκρίνω με τα λόγια. Σε ποιο καλλιτεχνικό δημιούργημα είναι γραμμένη μία μόνη ερμηνεία; Σε κανένα. Που στο Σύμπαν έχει αποφασιστεί η μία η μόνη η υπέρτατη ερμηνεία; Είναι γραμμένη όμως στο μυαλό και στην ψυχή κάθε είδους πιστών. Ακόμα και αυτοί όμως άνθρωποι είναι. Και οι άνθρωποι είναι ευμετάβλητοι. Αν τους αποφασίσω στατικούς, τότε γίνομαι και εγώ πιστός και αρχίζω να τους τρέμω. Εγώ δεν θυμάμαι να έγραψα εδώ πέρα χωρίς αυτή η σκέψη να κυριαρχεί μέσα μου παντού πολύ. Εγώ είμαι εντάξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήBlog είναι όταν σερβίρεται διάλυμα λογικής με διαλύτη την αδιαφορία.
ΑπάντησηΔιαγραφή