Χωρίς να επαίρομαι για τις επιδόσεις μου, πρέπει να πω ότι στη ζωή μου είχα συντελεστή επιτυχίας σχεδόν 100% στις ερωτικές μου προσεγγίσεις.Ένα τέτοιο υψηλό ποσοστό μοιάζει με οίηση – αλλά θα καταλάβετε ότι δεν καυχώμαι αν σας εξηγήσω πως το πέτυχα.
Ήμουν πάντα σιγουρατζής.
Δηλαδή δεν αποτολμούσα καμία προσέγγιση, αν δεν ένιωθα από πριν ότι είναι ευπρόσδεκτη. Η διαίσθηση μου (καλής ποιότητος) με βοηθούσε να εξακριβώσω τις διαθέσεις της υποψήφιας και να προχωρήσω σε σίγουρο έδαφος.
Άρα, ούτε Δον Ζουάν, ούτε κατακτητής, ούτε Καζανόβα. Απλώς σωστή «αναγνώριση εδάφους» που λένε και στον στρατό.
Το ταλέντο μου ήταν να διακρίνω τις ανοιχτές πόρτες και ...να τις ανοίγω.
Μέχρι που...
Μέχρι που, πριν μερικά χρόνια, χάλασε το ραντάρ της διαίσθησης και έδωσε 100% λάθος μετρήσεις.
Με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην ανοίξει εύκολα η πόρτα, αλλά όταν την χτύπησα (από κεκτημένη σιγουριά και ταχύτητα) να μου την κλείσουν στα μούτρα.
Για όλα υπάρχει βέβαια μία πρώτη φορά.
Αλλά θα πρέπει η έκφραση της έκπληξης που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου να ήταν πολύ γελοία.
Ευτυχώς την είδε μόνο η κλειστή πόρτα.
(Δυστυχώς, θα πρέπει να την ένιωσε και η, όπισθεν αυτής, δεσποσύνη).
Η πρώτη (και μάλλον πλέον τελευταία) χυλόπιτα.
Ας μιλήσουμε για απορρίψεις και αποτυχίες (αλλά και οι επιτυχίες καλόδεχτες).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι χάρη στα ασύρματα μεσα θα πάω και για μπάνιο...
Moυ αρεσε αυτο το "μαλλον" στην
ΑπάντησηΔιαγραφήτελευταια προταση.
Παντως το ξερετε οτι υπαρχει ενας
ολοκληρος "underwold" απο forums blogs κτλ στο Internet
ακριβως πανω στο θεμα της προσεγγισης/χυλοπιτας;
Πχ
www.fastseduction.com
www.stylelife.com
Αλλα και βιβλια οπως:
"The Game: Penetrating the Secret Society of Pickup Artists" by Neil Strauss
Θυμάμαι ήμουν 15 χρονών, από ορμόνες στο όριο, από ρομαντισμό επιεικώς κάτω από τη βάση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αγγελικούλα (ας την πούμε έτσι) ήταν γλυκιά και όμορφη και παραδόξως έδειχνε μια τρομερή συμπάθεια στον βρωμερό αλητάκο που ήμουν εγώ τότε.
Περάσαμε μαζί όλες τις τάξεις του Λυκείου σε κοντινά θρανία, πάντα μου φύλαγε μια γλυκιά καλημέρα κι εγώ ήξερα πως είχα μια καλή φίλη.
Με την πάροδο του χρόνου, είχαμε χαθεί πλέον, και αφού απέκτησα την απαιτούμενη εμπειρία σε κάποια ανύποπτη στιγμή που αναπολούσα τα μαθητικά μου χρόνια, μου ήρθε σαν αποκάλυψη.
Ήταν ερωτευμένη μαζί μου κι εγώ δεν το είχα πάρει ούτε μυρωδιά. Όλα αυτά τα σημάδια, οι φευγαλέες ματιές, το άγαρμπο κοριτσίστικο φλερτ ήταν εκεί, μπροστά στα μάτια μου καθημερινά κι εγώ ο ανόητος είχα προσπεράσει την πρώτη γυναίκα που μου έδειξε λίγο ενδιαφέρον.
Αυτή ήταν η πρώτη μου χυλόπιτα και παραδόξως μου την σέρβιρα εγώ ο ίδιος και μάλιστα πολύ κρύα.
Περισσότερες αποτυχίες στα επόμενα τεύχη.
Α! καλό μπανάκι σήμερα
ΑπάντησηΔιαγραφήs_pablo
ΑπάντησηΔιαγραφήαντίστοιχο έχω πάθει και εγώ.
Μία ωραία και αξιόλογη γυναίκα που θαύμαζα - αλλά ούτε διανοήθηκα να την πλησιάσω - μου εξομολογήθηκε πρόσφατα: "ξέρεις πόσο ερωτευμένη ήμουν τότε μαζί σου!".
Το "τότε" πολλά χρόνια πίσω. Αλλά το δάγκωμα που ένιωσα, άμεσο.
Κάνει και τέτοια λάθη το ραντάρ...
Αγαπητέ κ Δήμου μήπως η ηλικία έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την χυλοπίτα. Ας θυμηθούμε τον πάντα θυμόσοφο λαό μας "των γερόντων τα παιχνίδια σαν νερόβραστα κρεμύδια"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάνε κ καμιά βουτιά για μένα! Στην κατάσταση με τη μέση, μου συνιστούν μπάνια.
Νίκο, είσαι λοιπόν ο πρώτος διδάξας που όταν θέλεις να πεις στον άλλο πως ισχυρίζεται το προφανές του λες πως παραβιάζει ανοικτές πόρτες!
"Το ταλέντο μου ήταν να διακρίνω τις ανοιχτές πόρτες και ...να τις ανοίγω."
:) :)
Σοβαρά τώρα. Είναι λογικό, τη στιγμή που είσαι τόσο γνωστός, και κυρίως τόσο συμπαθής από όλους σχεδόν τους σκεπτόμενους ανθρώπους, οι ...σκουρόχρωμες 'πόρτες' να είναι ορθάνοικτες!
Είπα να το παίξω σοβαρός κ στο τέλος δεν κρατήθηκα! Πρέπει να φύγω για γιατρούς κ το χιούμορ βοηθάει. Οταν επιστρέψω με το καλό θα γράψω την πιο επιζήμια μου απόρριψη..
Νέαρχος Γαλανάκης said...
ΑπάντησηΔιαγραφήμήπως η ηλικία έπαιξε καθοριστικό ρόλο...
------------------------------
δεν ξέρω τι λέει ο λαός (άλλοι ήταν οι γέροντες τότε - οι σαραντάρηδες!) αλλά ως "γέρων" έχω πολύ περισσότερη επιτυχία από ότι είχα ως νεότερος. Πιστεύω πως ήταν θέμα χημείας...
Επιπλέον να διευκρινίσω ότι η ιστορία αυτής της χυλόπιτας δεν είναι πρόσφατη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή κύριε Δήμου πότε δε σας άρεσε μια γυναίκα η οποία να μη σας θέλει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικα, στις δίκες μου αποτυχίες μέτραω και αυτές.
jerry
ΑπάντησηΔιαγραφήσίγουρα μου άρεσαν κατά καιρούς - αλλά το έκοβα από την αρχή και δεν έκανα καμία απόπειρα, νιώθωντας ότι ήταν καταδικασμένη.
Είπαμε - σιγουρατζής.
Χυλόπιτα, άλλοι την φοβούνται, οπότε γίνονται ’σιγουρατζήδες’, άλλοι δεν μασάνε και την πέφτουν σε όσες γυναίκες τους αρέσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνήκω στους πρώτους αλλά πολλές φορές πιστεύω πως η καλύτερη λύση είναι η δεύτερη. Άλλωστε όσο περνάνε τα χρόνια (και μαζί και ο αριθμός των απορρίψεων) συνηθίζεις στην γεύση της χυλόπιτας :)
Την πρώτη μου χυλόπιτα την θυμάμαι ακόμα, φυσικά. Μάλιστα είδα τυχαία την κοπέλα πέρυσι (που πλέον είναι κυρία...) και παρόλο που είναι πολύ όμορφη δεν αισθάνθηκα τίποτα.
μαλλον θα συμφωνησω κι εγω με τον κ. Δημου και θα "πω" οτι οι προσεγγισεις μου αφορουν τις πορτες που εχουν τις περισσοτερες πιθανοτητες να τις βρω ανοιχτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήπροφανως ο φοβος της απορριψης ειναι αρκετα ισχυρος
παντως οταν απερριψα εγω μια κοπελα ειδα τα πιο υγρα ματια που εχω συναντησει ποτε
Α! και καλως σας βρηκα στο blog. πρωτη φορα αναρτω σχολιο
Αφού σημειώσω ότι με κάνατε λιώμα (άκου γέροντας ο σαραντάρης!!!) :-)))
ΑπάντησηΔιαγραφή...να πω ότι τρώω μονίμως στην ζωή μου την εξής ιδιότυπη χυλόπιτα:
''ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΔΙΑΛΎΣΩ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ( ΤΟ ΣΤΑΘΕΡΌ ΜΟΥ)ΠΡΙΝ ΣΙΓΟΥΡΕΥΤΩ ΟΤΙ ΕΊΜΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟς ΤΗς ΖΩΗΣ ΣΟΥ''
Φεύγω τρέχοντας.
:-)))
ioannis said...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαντως οταν απερριψα εγω μια κοπελα
----------------------
Αυτή είναι ίσως η πιο δύσκολη και ψυχοφθόρα ερωτική κατάσταση. Το να σε αγαπάει κάποια που δεν την πας (αλλά δεν θέλεις και να την πληγώσεις) μπορεί να είναι χίλιες πολλές πιο στενάχωρο από το να αγαπάς κάποια που δεν σε θέλει. Στην δεύτερη περίπτωση τουλάχιστον ονειρεύεσαι, ή γράφεις κανένα ποίημα.
Ihafia
ΑπάντησηΔιαγραφήέγραφαν τοτε οι εφημερίδες: "γέρων, ηλικίας 42 ετών, παρεσύρθη υπό αμάξης..."
Οι γυναίκες; Που είναι οι γυναίκες; (ηρωίδες του ποστ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ/Η Nikos Dimou είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γυναίκες; Που είναι οι γυναίκες; (ηρωίδες του ποστ).
---
Υποθέτω στην κουζίνα, μαγειρεύοντας χυλόπιτες.
Να συνοψίσω διότι μάλλον δεν έχω πολλά να πω επί του θέματος:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Το θέμα με μένα είναι ότι δεν τρώω χυλόπιτες λόγω καλής αναγνώρισης εδάφους. Έως τώρα, στις περισσότερες περιπτώσεις, η γυναίκα έκανε το πρώτο βήμα.
Το θέμα είναι ότι μου προτείνουν σοβάρεμα της σχέσης και γάμο και πιάνομαι σαν κορόιδο και μετά με ταλαιπωρούν άσχημα. Τώρα τελευταία κρατάω πισινή και περνάω καλύτερα.
β) Η πιο κακή που μπορεί να τύχει, είναι όχι να σε απορρίψει κάποια, αλλά να έχεις επενδύσει πολλά και να χαλάσει η σχέση, ανεξάρτητα από το ποιος απέρριψε ποιον.
Μόνο μία φορά στεναχωρήθηκα άσχημα και ήταν όταν απόρριψα εγώ κάποια και είχα άδικο. Είχα επενδύσει και πολλά στη σχέση (συναισθηματικά και υλικά) κι αυτό πάντα πονάει.
Τελικά αποφάσισα να επενδυω κυρίως σε μένα. Παρατήρησα ότι όταν το κάνω αυτό, οι γυναίκες με αγαπούν περισσόερο.
δυστυχως ή ευτυχως δεν γινεται ομελετα χωρις να σπασεις αυγα δηλ. το να απορριπτεις καποια μπορει να ακουγεται στεναχωρο ή σκληρο αλλα ειναι το πιο εντιμο αν και μπορει να πληγωνει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ειναι οντως η απωλεια που οδηγει στην δημιουργια
οποτε τι? καλυτερη η απορριψη;;
μαλλον με τον ενα ή αλλον τροπο ειναι αναποφευκτη η απορριψη
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ενώ ακόμα ψάχνω να γράψω κάτι για τις θεωρίες συνωμοσίας ήρθε ΤΟ ποστ! Ποιος δεν έχει εδώ να πει κάτι;
Εγώ σαν έφηβος και μετέφηβος ήμουν χαμένος στον κόσμο μου και οι πρώτοι δύο έρωτες κατέληξαν σε πανωλεθρία.
Μετά από πολλά χρόνια με συλλογές εμπειριών το απαύγασμα της σοφίας μου είναι το εξής: κάθε γυναίκα είναι ένα κάστρο και όλα τα κάστρα μπορεί να πέσουν. Με τον κατάλληλο στρατό και στρατηγική και το πιο απόρθητο κάστρο θα πέσει. Αλλά το πιο ωραίο με τις γυναίκες είναι το μετά. Χάος. Εγώ εκεί βρίσκομαι. Έριξα ένα μεγάλο κάστρο που άλλοι δεν τολμούσαν να πλησιάσουν αλλά είδα το δέντρο μόνο και έχασα το δάσος..
Αλλά ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Πάμε για άλλα..
Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι το να απορρίψεις εσύ είναι το δυσκολότερο. Χρόνια πριν, μία συνάδελφος νόμιζε ότι ενδιαφερόμουν για αυτήν. Όταν το πήρα είδηση, κανόνισα και πήγαμε σε μία καφετέρια όπου της ξεκαθάρισα τη θέση μου. Δύσκολες στιγμές. Και θυμάμαι ακόμη την σκηνή όπου αυτή αρνείται να την συνοδεύσω και φεύγει με γρήγορο βήμα κλαίγοντας και απομακρύνεται.
Ευτυχώς σύντομα έφυγε από την εταιρεία (την απέλυσαν, δεν έφυγε λόγω ερωτικής απογοήτευσης.....) και μετά από λίγο καιρό παντρεύτηκε.
ΝΔ. Επίσης χαμογέλασα με το 'μάλλον' του τέλους.... Η κα Μαριάννα άραγε, είναι τακτική αναγνώστρια του μπλογκ ? Τελικά πήγατε για μπάνιο ή είστε ξαπλωμένος με μια μπριζόλα στο μάτι για να φύγει το πρήξιμο από την μπουνιά ????
Καλό μπάνιο.
Έχω δώσει κι έχω φάει άπειρες χυλόπιτες στη ζωή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρώτο, γιατί προσπαθούσα ν’ ανοίξω οποιαδήποτε πόρτα μου γυάλιζε. Και συχνά με τα δικά μου κλειδιά, που λέει κι ένα φίλος.
Το δεύτερο, γιατί οι δικές μου πόρτες ανοίγουν ή δεν ανοίγουν μόνο όταν φτάσει κάποιος κοντά. Σαν τις αυτόματες στα εμπορικά κέντρα… Οπότε δοκίμαζαν να μπουν διάφοροι.
Το μόνο σίγουρο είναι, ότι η ερωτική μου ζωή δεν παίχτηκε ποτέ εκ του ασφαλούς και δεν περιελάμβανε ίντριγκες, τακτικές και κολπάκια.
Το αποτέλεσμα ήταν πολλές αλληλοαπορρίψεις, μερικές σχέσεις ουσίας και μία σχέση ζωής…
Καλημέρα! Χυλόπιτες αρκετές, επιτυχίες όμως πιο πολλές.Πιστεύω όμως ότι οι πιο πολλές απορρίψεις είχαν σαν δικαιολογία το “αφού εσύ βγαίνεις και με άλλες τώρα τι θέλεις” η προερχόταν από γυναίκες που είχαν σχέση.Βέβαια απόρριψη είναι και το κέρατο η να σε αφήνει κάποια για κάποιον άλλον.Μου έχει τύχει τουλάχιστον δυο φορές αλλά πήρα την εκδίκηση μου: έγινα καλύτερος .Kαι τώρα πια νομίζω ότι υποπτεύεστε την συνέχεια (με αυτές τις δυο ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βεβαίως όλες οι γυναίκες που μου άρεσαν και δεν είδα πράσινο φως θεωρώ ότι κατά κάποιο τρόπο με απέρριψαν.
Nikos Dimou said...
ΑπάντησηΔιαγραφήIhafia
έγραφαν τοτε οι εφημερίδες: "γέρων, ηλικίας 42 ετών, παρεσύρθη υπό αμάξης..."
-------------------------
Γι αυτό ανακαλύφθηκαν τα blogs!
Εμπρός bloggers ν' αποκαταστήσουμε την αλήθεια για την προπαγάνδα των εφημερίδων!
:-))))
Αυτοχυλοπιτώθηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη Β' Γυμνασίου "ερωτεύτηκα" τη Ράνια. Πηγαίναμε με εβδομαδιαίες αλλαγές βάρδιας στο σχολείο, πρωΐ το αρρένων - απόγευμα το θηλέων και αντιστρόφως. Ήταν το κορίτσι που καθόταν στο ίδιο θρανίο με μένα. Συνηθιζόταν τότε να γράφουμε ένα "γειά σου, πως σε λένε" στο θρανίο. Με τη Ράνια γράφαμε για καιρό. Της ζήτησα να συναντηθούμε κάποια στιγμή. Μου έλεγε "θα δούμε". Ένα μεσημέρι βρήκα μήνυμα πως θα πηγαίνανε εκδρομή το επόμενο πρωΐ και πως αν πηγαίναμε στη τάξη νωρίτερα το μεσημέρι θα μπορούσαμε να συναντηθούμε. Θα έφερνε όμως και μια φίλη της. Της απάντησα "ΝΑΙ, κι αν έρθει κανείς θα πούμε πως είμαι ο επιμελητής του απογευματινού". Την επόμενη ημέρα η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει από την αγωνία. Πήγα νωρίτερα (α΄όροφος) αλλά ήταν κλειδωμένες οι αίθουσες. "Γαμώτο", έφυγα και στάθηκα στη σκάλα του ισογείου. "Από εδώ θα ανέβουν σκέφτηκα". Μετά από μισή ώρα δύο κορίτσια εμφανίστηκαν στο προαύλιο με κατεύθυνση στο κτίριο. Μία ήταν η Ράνια. Ήμουν σίγουρος ότι η πανέμορφη κοπέλλα με το φουστανάκι και τα καστανά μαλλιά ήταν η Ράνια! Δεν είχα δει πιό όμορφο κορίτσι!
Πλησιάζανε σιγομιλώντας. Ερχόμενες προς τη σκάλα πήρε το αυτί μου την "όμορφη" να αποκαλεί την φίλη της "Τζένη". "Ναί. Ήμουν σίγουρος πως η όμορφη ήταν η Ράνια". Τώρα πια είναι στα δύο μέτρα. Δεν μιλάνε, δεν με κοιτάνε, περνάνε κοντά μου και πολύ ήσυχα ανεβαίνουν τη σκάλα. Σίγουρα αγνοούν πως οι αίθουσες είναι κλειδωμένες. Είναι η στιγμή να τις ακολουθήσω. Όμως, δαγκώθηκα, φοβήθηκα, μάγκωσα, ποιός ξέρει... Έφυγα τρέχοντας από το κτίριο. Απέφυγα το προαύλιο για να μη με δούν. Πήγα στο πλάϊ που τα κάγκελα ήταν λυγισμένα και βγήκα από εκεί. Τόσα χρόνια μετά το σκέφτομαι πού και πού και ακόμη δεν μπορώ να κατανοήσω το φέρσιμό μου. Το σίγουρο είναι πάντως πως αυτοχιλοπιτώθηκα!
«Οι γυναίκες; Που είναι οι γυναίκες; (ηρωίδες του ποστ).»
ΑπάντησηΔιαγραφή...θα μαγειρεύουν χυλόπιτες, να μας τις σερβίρουν αργότερα.
vrennus
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνελήφθητε να μην διαβάζετε τα σχόλια - σας πρόλαβε ο antvol.
etherovamon
για ένα "μάλλον" δεν πέφτει γροθιά... Άλλωστε ένα φιλί είναι πιο αποτελεσματικό...
Οπαδός και εγώ της σιγουράντζας μία φορά στα 16 έφαγα χυλόπιττα με την έξής καταπληκτική ατάκα:
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τα λόγια άρες μάρες
με τα χέρια κουλαμάρες!
Βέβαια στα νυχτερινά μαγαζιά που δουλεύω κοντά δυο δεκαετίες(σαν δεύτερη δουλειά)το καμάκι ήτανε μέσα στο καθημερινό πρόγραμμα, οπότε καμάκωσε καμάκωσε θα φας και τη χυλόπιτα.Αλλά αυτές ήτανε μέρος του παιγνιδιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαραίτητη αυτή η διευκρίνηση μπας και μας διαβάζει καμιά θαμώνας των μπαρ και γράψει την ιστορία της χυλόπιτας που μου σερβιρε.
Μου αρέσει το θέμα και θα είχα όρεξη για πλάκες αλλά η κακή μου διάθεση με κάνει να σταματήσω εδώ .
Και τι να πούμε γι' αυτές τις κοπέλες οι οποίες γοητεύονται επειδή τις φλερτάρεις και στο ανταποδίδουν, αλλά δεν έχουν σκοπό να κάνουν κάτι περισσότερο μαζί σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξαφνικά ενώ το μετριοπαθές/απαισιόδοξο ραντάρ σου σου λέει ότι οι πιθανότητες να θέλει είναι 60-40 υπέρ σου, ακούς την αμίμητη, φοβερή, μοναδική -που μόνο γυναίκα μπορεί να πει-ατάκα:
"Σε βλέπω φιλικά!!"
Την ώρα που ήθελα να σχολιάσω στον Γάτο, ότι το μοντερέσι μου έφαγε το σχόλιο των 10.27, βλέπω πως το ανέβασα στο προηγούμενο ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ανοχή πιστεύω του οικοδεσπότη, το παραθέτω και δώ:
Καλημέρα σε όλους,
Ωραίο το ποστ σήμερα.
Χιλοπίτα η περίφημη.
Πόσες και πόσες έχω φάει! Αναρίθμητες.
Δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, όταν στα χρόνια της νιότης μου, πηγαίναμε γιά "καμάκι".
Συνήθως δύο, ψάχναμε στην Βασ. Ολγας η την παραλία(Θεσσαλονίκη), άλλες δύο κοπελιές και μετά από ένα σύντομο επί ποδός συμβούλιο, γιά τις πιθνότητες επιτυχίας, βούρ στον στόχο.
Αυτά φυσικά όταν είμαστε κάτω των 20.
Αργότερα, τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα, σε συνάρτηση και με την επιλογή και βολιδοσκόπηση του στόχου, όπως αναφέρει και οικοδεσπότης.
Υ.Γ.Καλό μπάνιο Γάτε μου. Πώς και έτσι, φίλος του βουνού, πήρες καθημερινή
Mια γλωσική παρατήρηση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΧυλοπίτες (ο τόνος στο πί) είναι το φαγητό.
Χυλόπιτα (ο τόνος στο λό) είναι η ερωτική απόρριψη.
Kαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ το "μάλλον" στην τελευταία πρόταση του ποστ, δείχνει συναισθηματική ετοιμότητα (άρα καλώς νοούμενη νεότητα).
Κρίνοντας από τον εαυτό μου κι από φίλες και γνωστές, έχω -καλώς ή κακώς- την αίσθηση ότι η χυλόπιτα είναι κυρίως ανδρικό "προνόμιο", ότι οι γυναίκες συνήθως απλώς δίνουμε (αν συνειδητά ή ασυνείδητα μας ενδιαφέρει) μια αόριστη (?) αίσθηση διαθεσιμότητας.
Η αίσθηση αυτή άλλοτε γίνεται αντιληπτή από άνθρωπο που μας αρέσει και επιτυγχάνεται η προσέγγιση, άλλοτε γίνεται αντιληπτή από άνθρωπο που δεν μας αρέσει (οπότε προκύπτει και η χυλόπιτα).
Κρίνοντας λοιπόν απ' όσα έχω δει, ας πω ποιοί άνδρες μοιάζει να τρώνε τις περισσότερες χυλόπιτες (μπορεί να ενδιαφέρει τους άνδρες του blog τέτοια πληροφόρηση από γυναίκα):
(α) Οι υπερβολικά άτολμοι (το αφήνουν-το αφήνουν για την "κατάλληλη στιγμή", τελικά προλαβαίνει άλλος) ή οι υπερβολικά βιαστικοί. Λεπτή ισορροπία, παραδέχομαι, μεταξύ αυθορμητισμού και υπερβολικής σκέψης.
(β) Οι πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους για λόγους άσχετους με το ίδιο το αντικείμενο της επιθυμίας τους (ήτοι, έχω χρήματα, έχω μόρφωση, έχω κοινωνική θέση, τα λέω ωραία, είμαι γοητευτικός, έχω ρίξει πάρα πολλές ως τώρα, άρα αποκλείεται να μου πει όχι).
(γ) Οι έχοντες κακό γούστο: κοινοτοπίες, ψευτορομαντικά σχόλια, σιγουριά ότι τα "κάστρα" πέφτουν με πολλά και σαχλά κολακευτικά σχόλια, σιγουριά ότι θα "ξυπνήσουν μέσα μας το ζώο" με επιδεικτική υπογράμμιση της σεξουαλικότητάς τους.
(δ) Οι αγενείς.
(ε) Οι βαδίζοντες βάσει εγχειριδίου περί της φύσεως των γυναικών (ξέρετε, στρατηγικές κλπ.). Το συγκεκριμένο σύστημα δουλεύει μόνον με πολύ νέες και άπειρες ως προς τη στειρότητα του εν λόγω εγχειρήματος, ή με απελπισμένες και άρα αποφασισμένες έτσι κι αλλιώς.
(στ) Οι έχοντες την προσέγγιση "ό,τι κάτσει" (φαίνεται από μακριά).
Κατά τα λοιπά, συμφωνώ ότι το δύσκολο δεν είναι τόσο να θέλεις και να μη σε θέλουν (λέχθηκε ήδη, γράφεις κανένα ποίημα, ονειροπολείς, μετά περνάει η στενοχώρια).
Το δύσκολο είναι το αντίθετο, ιδίως αν ο προσεγγίζων δεν ανήκει σε καμιά από τις κατηγορίες (α)-(στ).
Ας μιλήσουν κι οι νεότερες του μπλογκ... Από τους νεότερους γνωστούς, ακούω ότι μάλλον έχουν αλλάξει λίγο τα "συστήματα".
:-)
Καλή σας μέρα, φαντάζομαι πως έχετε ακούσει το ραδιοφωνικό spot του Χαραλαμπόπουλου όπου ο ήρωας δίνει την ατάκα "με όλο το θάρρος που μου δίνει το ποτό αυτή τη στιγμή, μήπως θες να κάνουμε έρωτα;". Ποιος είπε ότι η φαντασία ξεπερνά την πραγματικότητα;
ΑπάντησηΔιαγραφήathanasia
ΑπάντησηΔιαγραφή:-))
Το σχόλιο της ημέρας!
(μέχρι στιγμής).
Πριν απο χιλιαδες χρονια, μια Τεταρτη βραδυ σ ενα καφε στη Βαλαωριτου, σχεδον χωμενη και προστατευμενη πισω απο τους αχνους ενος φλυτζανιου ζεστου καφε, καταφερα και ειπα:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Ξερεις, δεν σε βλεπω πια φιλικα, σημαινεις πολλα για μενα..
Το ειπα κι απλα σηκωσα τα ματια μου μεχρι να συναντησουν τα δικα του.
Ειδα 2 ματια να μου χαμογελουν.
....Καλα παμε μου ειπα ανακουφισμενη..
Μετα απο εναμισυ χρονο παντρευτηκαμε.. Στα δεκαπεντε χωρισαμε..
Αυτες τις μερες θα παμε μαζι να υπογραψουμε το - δεν ξερω πως το λενε- για να λυθει και τυπικα ο γαμος..
Απορριψεις μπορει να συμβουν ακομα κι οταν ξεπερασεις την αρχικη χυλοπιτα..αλλα τωρα πια και με την πολυτέλεια της αποστασης που μου δινει ο χρονος, βλεπω πως ποτε δεν ειναι μονοπλευρες, συνηθως ειναι κι απο τις 2 πλευρες..
Για μενα, αυτες που πονουν περισσοτερο ειναι αυτες που δεν λεγονται αλλα σερνονται υπουλα και σαν το σαρακι σε τρωνε λιγο λιγο.
Καλημέρα σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικό post. Πως σας ήρθε;
Αν και πιστεύω πως δεν θα εμφανιστούν πολλά γυναικεία σχόλια… οι γυναίκες δεν τρώνε ποτέ χυλόπιτα, απλά επιλέγουν…
Πως όμως αποχωρείς από μια χυλόπιτα, αυτό πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον να συζητηθεί
Πως δηλ. καταφέρνεις εκείνη την ρημάδα τη στιγμή να αποκρύψεις την αμηχανία, την απογοήτευση, την στεναχώρια, την πίκρα, την διάψευση όλων των ελπίδων, πως μαζεύεις τα κομμάτια σου βρε παιδί μου…
Μόνο με το χιούμορ…
Και επειδή όπως λέει ένας φίλος μου το καραγκιοζιλίκι αν δεν γίνει δημοσίως δεν έχει αξία:
1.Προσποιείσαι πως υπέστης καρδιακό επεισόδιο και καταρρέεις
2.Αρχίζεις να κλαις με αναφιλητά παρακαλώντας την να το ξανασκεφτεί γιατί είσαι καιρό μόνος και σ’ έχει φάει η μ….
3.Ζητάς το τηλέφωνο καμιάς φίλης της που δεν την συμπαθεί πολύ…
4.Φωνάζεις το γκαρσόν και του ζητάς σαπούνι και σκοινί…
«Μια βραδιά στο λούκι» Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Αφιερωμένο εξαιρετικά!!!
Κατ' αρχήν καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό μία γυναίκα που δεν είναι στο σπίτι να μαγειρεύει χυλοπίτες αλλά στο γραφείο. ( antvol είμαστε ακόμη στα δύο πριν τα 10 που θα γίνει ρούμπος θυμάστε?)
Να πω εξ αρχής ότι ως λέξη η χυλόπιτα δεν μου αρέσει καθόλου. Σίγουρα όλοι έχουμε γίνει δεκτοί ή έχουμε άπορριφθεί από κάποιους, που ίσως σε άλλη στιγμή να μη γινόταν. (το περίφημο timing παίζει και αυτό το ρόλο του)
Θα συμφωνήσω με την Αθανασία στον πολύ εμπεριστατωμένο σχολιασμό της.
Επίσης μεταξύ κάποιου που είναι σιγουράντζας και ενός που προσπαθεί γι αυτήν που του αρέσει μη γνωρίζοντας το αποτέλεσμα θα έλεγα ότι προτιμώ τη δεύτερη προσέγγιση. Μου ταιριάζει ως πιο θαραλλέα.
Την πολύ καλημέρα μου
Και γράμματα γνωρίζω
Καταγγελια προς ΝΔ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεμυαλιζετε τους εργαζομενους και με τα post σας και με τα μπανια!
Ελπιζω παντα με αντηλιακο…
Αχ! Αχ! Αχ! Τα πλευράκια μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μεγαλύτερη απόρριψη της ζωής μου ήταν που ο γάτος μας (γρουγρουγρου) μού έκοψε σχόλια στην μοντερέισιον -ουααααααααααα!!!!!!
Άρρωστη έπεσα η καμένη απ' τον "πυρετό του έρωτα"...
Αααααχχχχχ -όπως αναστενάζει κι η Αλίκη, χαχαχαχαχαχαχαχα!
Σύμφωνα με κάποιες λαϊκές δοξασίες η φράση "έφαγα χυλόπιτα" ιστορικά τοποθετείται στα βυζαντινά χρόνια. Τότε συνηθιζόταν ο επίδοξος γαμπρός να επισκέπτεται το σπίτι της επιθυμητής από τον ίδιο γυναίκας για να την ζητήσει σε γάμο. όταν η κόρη ή οι γονείς της δεν ήθελαν όμως τον γάμο μαγείρευαν στους "επισκέπτες" τους χυλοπίτες. έτσι προς παρηγοριά του απογοητευμένου επίδοξου γαμπρού οι φίλοι του έλεγαν "τουλάχιστον έφαγες τις χυλοπίτες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά προς ενημέρωση επί του θέματος (ελπίζοντας ότι η ιστορία έχει όπως την έγραψα καθώς τώρα τελευταία η μνήμη μου ασθενεί!).
αργότερα θα σας αφηγηθώ και τη δική μου ιστοριούλα χυλόπιτας.
Μη με ζηλεύετε πάντως - δεν πήγα για μπάνιο. Ποτίζω στα Κιούρκα - τα φυτά χρειάζονται το νερό περισσότερο από ότι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@athanasia
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το "πρόλαβε άλλος" κατ εμέ σημαίνει έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί οτιδήποτε με τον "άτολμο" της κατηγορίας.Αν η γυναίκα θέλει κάνει τον άτολμο τολμηρό. Αν όμως δεν ξέρει τι θέλει είναι του στυλ "ό,τι κάτσει". Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη.
Αναζητώντας την προέλευση της λέξης χυλόπιτα ανακάλυψα τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η περιβόητη φράση που είναι συνώνυμη με την ερωτική αποτυχία, γεννήθηκε το 19ο αιώνα,
την εποχή που στην Ελλάδα μεσουρανούσαν οι κομπογιαννίτες και τα γιατροσόφια.
Αιτία ήταν η αγυρτεία ενός γνωστού κομπογιαννίτη, του Παρθένη Νένιμου, από τα Γιάννινα, που έζησε περί το 1815 και με τα «μαγικά» του λέγεται πως
είχε... ξεκάνει πολύ κόσμο και ιδιαιτέρως Αρβανίτες, τους οποίους
χρησιμοποιούσε ως πειραματόζωα για να δει την αποτελεσματικότητα των γιατρικών του.
Μία από τις περιβόητες συνταγές του ήταν - όπως περιγράφει ο
συγγραφέας-δημοσιογράφος Τάκης Νατσούλης, στο βιβλίο του «Φράσεις και
λέξεις παροιμιώδεις» (Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη) - ο χυλός από σιτάρι ψημένος
στον φούρνο μαζί με μπαχαρικά, που προοριζόταν για τις «βαριές»
περιπτώσεις ερωτευμένων.
Σύμφωνα με τη συνταγή, και για να πετύχει το γιατροσόφι, ο ερωτοχτυπημένος
που δεν έβρισκε ανταπόκριση στο αίσθημά του έπρεπε να φάει από τη χυλόπιτα
για τρία συνεχόμενα πρωινά εντελώς νηστικός.
Αν το γιατρικό πετύχαινε, περνούσε και ο ερωτικός πόνος του απογοητευμένου ερωτευμένου".
http://anekdota.dyndns.org/jotd15/0514.html
Άρα η χυλόπιτα είναι το φάρμακο και όχι η αιτία.
Προσωπικά, επειδή η έκφραση "χυλόπιτα" ουδέποτε μου άρεσε, χρησιμοποιώ την λέξη "αποκεφαλισμός". Γιατί η έκφραση στο πρόσωπο ενός ανθρώπου ( άντρα ή γυναίκας) την ώρα που βιώνει την απόρριψη μοιάζει με το βλέμμα των θυμάτων της λεμητόμου!
πονεμένα (και μη) παλικάρια
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδή διακρίνω μία πικρία:) στον αέρα ("οι γυναίκες απλά επιλέγουν", "η χυλόπιτα είναι αυστηρά ανδρικό προνόμιο" κλπ), για σκεφτείτε λίγο πόσο "καταπιεστικό" είναι και για μας το γεγονός ότι (έτσι απαιτούν τα κοινωνικά κλισέ, το savoir vivre, γιατί ανέκαθεν ο αντρας ήταν ο κυνηγός στην τελική) το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε, ακόμα και αν παραλύουμε για κάποιον, είναι να κουνήσουμε έντονα την ουρά μας και να δείξουμε διαθεσιμότητητα...ασφυκτικό δεν είναι? τουλάχιστον εσείς, βρε παιδί μου, παίρνετε (πολλές βαθιές ανάσες), κάνετε την κίνησή σας, παίρνετα το ναι ή το όχι, και ηρεμείτε, εκτονώνετε η ένταση...με μας είναι αλλιώς τα πράματα, ηφαίστειο μέσα μας:)...δείτε το λίγο κι έτσι!
τι θα ήταν η ζωή χωρίς τα ναι και τα όχι του έρωτα...γκρίζα, flat...ενώ τώρα τόσα χρώματα, άσπρο, ροζ, κόκκινο, κίτρινο, μαύρο...η χαρά και η λύπη, παντού και πάντα στη ζωή, η εναλλαγή, ο αμφίπλευρος έρωτας, η απόρριψη, η ζωή...
καλό μεσημέρι!
Την σήμερον ημέρα βεβαίως, όπου οι μεγαλύτεροι έρωτες, αλλά και οι περισσότερες "χυλοπιτιακές" απορρίψεις συντελούνται στο διαδίκτυο,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχεις την ευκαιρία να δεις την άμεση αντίδραση του θιγόμενου. Απλά την φαντάζεσαι!
Βρε συ Αθανασία άφησες και κανέναν εξω από τη λίστα σου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντρας που να μην έχει δεχτεί ποτέ του την απόρριψη δε νομίζω ότι υπάρχει. και αν υπάρχει καλό θα ήταν να του συμβεί γιατί συχνά είναι ένα πάρα πολύ καλό μαθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ βέβαια μάλλον είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως καθότι είμαι από τους ελάχιστους που έχουν καταφέρει να "φάνε επαναληπτική χυλόπιτα" από την ίδια γυναίκα σε μια πορεία δέκα ετών!!! Ξέρω! και οι φίλοι μου μ@λ@κ@ με φωνάζουν!!!
είναι που πίστευα ότι αυτή ήταν για εμένα και διατηρούσαμε, παρά τις περιοδικές αποτυχημένες ως επί το πλείστον(υπήρξαν και αποδοχές πέραν των απορρίψεων) προσπάθειες, επαφή με το κλασικό "είσαι ο καλύτερος μου φίλος, δεν πρέπει να το χαλάσουμε και να το χάσουμε".
τελικά εκεί που είχα αποφασίσει ότι δεν θα δοκίμαζα ξανά οτιδήποτε μαζί της, μέχρι που θα την εξαφάνιζα ολοκληρωτικά από την ζωή μου, αποφάσισε εκείνη να είμαστε μαζί. κάποιος θα σκεφτόταν ότι είχε έρθει η ώρα της εκδίκησης, κάποιοι ότι είχε έρθει η ώρα της ωριμότητας και όλα θα ήτανε τέλεια. εγώ συμφώνησα με τους δεύτερους. το αποτέλεσμα ήταν να περάσουμε ένα υπέροχο διάστημα μαζί και μετά να "φάει πάλι κόλλημα" για το μπλέξιμο φιλίας-έρωτα. αποτέλεσμα; μια υπέροχη,ιδιαιτέρως επίπονη και αυτή τη φορά, "χυλόπιτα".
υγ: ακόμα διατηρούμε επαφή...
Φαντάζομαι πως η χυλόπιτα πρέπει να έχει "πικρή γεύση".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διαπιστώνω από τα γραφόμενα όσων την έχουν γευτεί.
;)))
χε, χε... πάντα υπάρχει η πρώτη φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα από τα πιο δυνατά χαρτιά της γυναίκας είναι η διαχείριση του χυλιπιτοδιανομέα. Δυστυχώς όμως οι συγχυσμένοι μας καιροί, η φεμινιστική πλάνη αλλά και ένας σημαντικός αριθμός αργόκαυστων αρσενικών που περιμένουν ως μακάριοι Μωάμεθ το Βουνό (έτσι τους έμαθε η μαμά), οδηγούν πολλές από εμάς στο πρώτο τους (και συνήθως τελευταίο) Βατερλό.
Ημουν 22. Και έβλεπα σε καθημερινή σχεδόν βάση αυτόν τον "ψηλό, ξανθό, γαλανομάτη, απίστευτα ωραίο και γοητευτικό...". Κάθε φορά που το βλέμμα μου "τυχαία" πέρναγε από πάνω του διαπίστωνα ότι δεν του ήμουν απολύτως αδιάφορη (έτσι πίστευα)...
Εκατσα λοιπόν το σκέφτηκα, το ανάλυσα και έφτιαξα στο μυαλό μου όλα τα πιθανά σενάρια. Κατέληξα στο ότι ήμουν διατεθειμένη να πάρω το ρίσκο και να αντέξω και την άρνηση. Μέχρι τότε πίστευα ότι πάντα και μόνον ο άντρας οφείλει να κάνει την πρώτη κίνηση. Καθότι ισχυρός, μυώδης και ανθεκτικός στα χτυπήματα. Αλλά ως ανοιχτόμυαλος άνθρωπος είπα να βάλω νερό στο κρασί μου, καθώς, όπως σκέφτηκα, ίσως ο νέος να ήτο πιο ντροπαλός από εμένα.
Μετά από ένα 20ημερο συνεχούς προπόνησης, ντύθηκα, στολίστηκα, διάβασα τα "λόγια" μου και είπα. "Αυτό ήταν... πάμε...".
Και πήγα. Δεν σας λέω τι του είπα. Θα σας πω όμως τι μου είπε αυτός.
"Προτιμώ τις γυναίκες που ξέρουν να περιμένουν..." (χαμόγελο). Οπως αντιλαμβάνεστε το δικό μου χαμόγελο πάγωσε. Είπα ένα "Καληνύχτα σας, και ευχαριστώ πολύ...", έκανα μεταβολή και με το κεφάλι ψηλά πήγα να "γιορτάσω" την ήττα μου.
Εκτοτε υποστηρίζω φανατικά ότι αυτού του είδους το σπορ είναι καθαρά αντρικό. Να παραδεχτώ ότι μετά μοίρασα μερικά "πιάτα" (χωρίς τύψεις) για να ισορροπήσω και αντιλήφθηκα τι είχαν νιώσει κάποιες γυναίκες όταν έλεγαν: "μπα, μάλλον ομοφυλόφιλος είναι..." : ))
Πολύ groovy το σημερινό σας post.
Μου κομίσατε στο νου το τραγουδάκι της Λένας μου:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στις εξιστορήσεις της ζωής σου συχνά ανταποκρίνομαι με ρίγη στη ραχοκοκαλιά τυλίγομαι σε κουβέρτα πορτοκαλιά γίνομαι συρφετός τυφλός που καταλήγει στην άκρη του ντιβανιού του γκρεμού ανίκανη στα δάκρυα και στην ποίηση ζητώντας άλλου είδους όραση καθώς είμαστε πια μεγάλα παιδιά που χρειάζονται πολλά δάχτυλα για να μετρήσουν τον πίσω χρόνο να βυθίσουν μακριά δάχτυλα για να αγγίξουν τον αρχικό πόνο ώστε να μπορούν να διατηρήσουν τη χαρά. Τότε μόνο ξαφνικά και ορμητικά έρχεται η επιβίωση και με βάζει σε αναγκαστική απογείωση σε ταχύτητα αμυντική σχεδόν φωτός απομακρύνομαι μέσα σε θόλο άπειρου ιριδισμού κι έτσι σε βλέπω φίλε αιμάτινη σκια ενός ρυθμού είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς είτε βρεθείς σε αφωνία συμπαίχτη στην ίδια συγχορδία μαζί με εμάς επώνυμο συνθέτη ενός μεγάλου επιτραπέζιου παιχνιδιού που μερικοί το ονομάζουν ιστορία και μερικοί το ονομάζουν ιστορία της ηδονής"
Πώς να υποτιμήσω σπάνιες σαν κι αυτές λεπτότητες.
Καλημέρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς η γκουρμέ λιχουδιά του Παρθένη δεν ήταν το σωστό φάρμακο για τον ανανταπόδοτο έρωτα και οι εις μάτην ερωτοχτυπημένοι ήταν και είναι καταδικασμένοι σε ολονύκτια κλινοστριφογυρίσματα ων ουκ έστιν αριθμός.
Κάπως όμως έπρεπε να χρυσωθεί το χάπι γι’ αυτούς κι έτσι επινοήθηκαν αρκετοί τρόποι απόρριψης, όπως:
α. η φιλική χυλόπιτα (η πιο συνηθισμένη)= σε βλέπω σαν φίλο.
β. η αδερφική (παραπλήσια της φιλικής)= σε βλέπω σαν τον μεγάλο αδερφό που δεν είχα ποτέ.
γ. η υπαρξιακή= έχω ψυχολογικά προβλήματα, άσε με, δεν είμαι καλά.
δ. η μοναχική (σαν την υπαρξιακή) =θέλω να μείνω μόνη, να βρω τον εαυτό μου, δε μου φταις εσύ σε τίποτα.
ε. η εκκλησιαστική (λίγο πριν από της εκκλησιάς την πόρτα)=με πνίγει η ιδέα του γάμου, ας μην παντρευτούμε, ας ζήσουμε ελεύθεροι (χωριστά εννοείται).
στ. η δύσπιστη (ή ανασφαλής)=δεν πιστεύω ότι με θέλεις για σοβαρή σχέση, μάλλον με ποθείς για το κορμί μου.
ζ. η ξηγημένη (ή ευγενική) =λυπάμαι ειλικρινά, αλλά δε μου αρέσεις.
η. η παρεξηγημένη (ή αιμοδιψής)= σιλάνς πτωχέ, είσαι κώνωψ ανωφελής, φύγε απ’ τη ζωή μου! (λένε ότι οι παρεξηγημένοι μένουν στην ιστορία κι όχι οι ξηγημένοι). Καλό μεσημέρι.
@ drunk tank
ΑπάντησηΔιαγραφήperastika:)...fadazomai pos i en logo istoria se exei proikisei me ti siggrafi diatrivis epi tou thematos
@ a_lexia
aouts aouts aouts:) i istoria sou...
Τι κριμα που το blog δεν δεχεται ανωνυμα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζοντας οτι η σύζυγος μου δεν θα φτάσει σε αυτό το σήμειο του Blog,θα μιλήσω την δική μου πρώτη απόρηψη(ακολούθησαν και άλλες!)
Στο γραφείο της υπηρεσίας όπου πήγα για μια ύπόθεση μου εργάζεται η Μ η υπαίτιος για την πρώτη αυτή αποτυχία. Δεν ξέρω αν την μισώ για αυτό,αλλά τη σκέφτομαι συχνά.Εκεινό που δεν μπορώ με τίποτα να ξεχάσω είναι ότι απο εγωισμό αρνήθηκα την προτροπή κοινου μας φίλου για δεύτερη απόπειρα στην οποία προέβλεπε επιτυχία!
Αύριο θα ξαναπάω στο γραφείο της αλλά δεν σκέφτομαι να κάνω καινούρια πρόταση.Είναι πλέον αργά...
Προσωπικά νομίζω ότι ο διαχωρισμός των δύο φύλων ξεθωριάζει σιγά σιγά στο θέμα της χυλόπιτας... Αιτίες ίσως η γυναικεία χειραφέτιση, η ταχεία και άνευ αντιστάσεων Δυτικοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας και η απότομη κατάρρευση του μύθου του άνδρα [κατά τη Λ. Ζωγράφου]
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτή η παρατεταμένη τσιμεντοποίηση - αστικοποίηση απομονώνει και δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους "έχοντες υπομονή"
Για αυτό και σας αφιερώνω το
Bold as love του Jimmi Hendrix, ασχέτως αν εγώ ποτέ δεν υπήρξα ιδιαίτερα τολμηρός στο θέμα αυτό...
Nikos.Lioliopoulos said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κριμα που το blog δεν δεχεται ανωνυμα σχόλια.
-------------------------------
Δέχεται όμως ψευδώνυμα - που τα χρησιμοποιεί η πλειοψηφία. Δεν δέχεται σχόλια μόνο με την ένδειξη "ανώνυμος" διότι επειδή οι ανώνυμοι θα ήταν πολλοί και διαφορετικοί θα γινόταν σύγχιση. Πάντως και τώρα ακόμα μπορείτε να πάρετε ένα άλλο ID - το απόρρητό σας είναι εξασφαλισμένο.
Θα συμφωνήσω με την Αθανασία, η αναβολή και η αργοπορία πληρώνεται ακριβά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έχω πατήσει έτσι με μια γκόμενα από τη σχολή. Αργησα ο μαλάκας να καταλάβω ότι ψηνόταν, καθώς παρέμενα βολεμένος σε μια κατάσταση που είχε γίνει εντελώς χλιαρή και απλά τσούλαγε, και μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων διέκοψε και δεν την ξαναείδα. Shit happens, όμως, οπότε πάμε παρακάτω!
Προσωπικά δεν μπορώ να πω πως είμαι σιγουρατζής καθώς πολύ δύσκολα με ελκύουν γυναίκες που δεν εκπέμπουν θετικά vibes, αν και έχω φάει αρκετές χυλόπιτες για να περνάει η ώρα(όσα δεν φτάνει η αλεπού...).
Σπάνια τρώω κόλλημα, πλέον, με κάποια που δεν συνεχίζει το παιχνίδι, οπότε το όλο πράγμα σταματάει εκεί και δεν έχει "ψήνεται, δεν ψήνεται;" και "περίμενε να δούμε!". Δεν είμαστε, δα, και οι μόνοι ναυαγοί πάνω στο νησί...
Αν θέλετε τη γνώμη μου, το πράγμα θέλει χαλαρά στην αρχή και μετά όπως προκύψει. Ούτε "Ηταν η ζωή μου κόλαση και την έκανες απόλαυση!", ούτε "Δεν έχω μάτια γι' άλλη στο 'χω πει!", ούτε "Το ομορφότερο πλάσμα του κόσμου, καρδιά μου είσαι εσύ!"... Αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε σκηνικά τύπου "Σε βλέπω στο ποτήρι μου!" και "Η ζωή εδώ τελειώνει, σβήνω το καντήλι μου"...
Φυσικά, κάποιοι είναι ερωτιάρηδες από τη φύση τους, οπότε το "Rise and Fall" το γουστάρουν και το λούζονται, και καλά κάνουν! Πότε με αεροπλάνο στον έβδομο ουρανό και πότε με μετροπόντικα στα τάρταρα...
Εγώ προτιμώ το easy riding, και γκάζια εκεί που επιβάλλονται και έρχονται με φυσικότητα!
Αν και γουστάρω πολύ τις γυναίκες που στήνουν σκηνικό, σε σέρνουν από τη μύτη και σε κρατάνε δεμένο με μια πολύ λεπτή, φαινομενικά, κλωστή πάνω από τον γκρεμό, μετατρέποντας το παιχνίδι σε ποίημα κι εσένα σε εκκρεμές, αυτές οι σχέσεις είναι για λίγο διότι πάντα καταλήγουν με ένα μπουκάλι στο χέρι κι ένα καβάντζα, άνοδο της μετοχής της αγαπημένης σου καπνοβιομηχανίας, και κάνα δυο καλούς φίλους για να ανακυκλώνονται τα μπινελίκια.
Γι' αυτό πιστεύω πως αν δεν έρχεται με φυσικότητα, καλύτερα να μην έρχεται καθόλου. Σιχάθηκα τους τεχνητούς έρωτες με τα μεγάλα λόγια και το ολοκληρωτικό δώσιμο, που καταλήγουν πάντα να πνίγουν και τους δύο κι άντε γειά!
Είναι σαν να ετοιμάζετε μαζί τη θηλιά σας, και να περιμένετε ν΄ανοίξει η καταπακτή.
Εδώ συμφωνώ απόλυτα με τον Λευτέρη:
"Τελικά αποφάσισα να επενδυω κυρίως σε μένα. Παρατήρησα ότι όταν το κάνω αυτό, οι γυναίκες με αγαπούν περισσότερο."
Οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις, την αφήνω να "αυτοκτονήσει" μόνη της, το παίζω Ihafia και "Φεύγω τρέχοντας"...
Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει συνταγή για τον απλούστατο λόγο ότι δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια φαγητά!
Η γευσιγνωσία, βέβαια, είναι επίκτητη, οπότε πρέπει να δοκιμάσεις από χυλόπιτες μέχρι παϊδάκια μέχρι να φτάσεις στο επιδόρπιο!
Μέχρι την λυπητερή όλα παίζουν κι όλα παίζονται!
Πριν μερικά ή πολλά πρέπει να ήταν πριν το 1987, ή μήπως ξεχάσαμε καμμία ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν η Χ. μιλάει, εγώ χαζεύω. Μπορεί ν' αφηγείται το πιο ασήμαντο, εγώ χάνομαι σαν παιδί σε παραμύθι. Συμπονώ, συμπάσχω, συγκινούμαι και χάνομαι.
Δεν έχω άλλη ερμηνεία - με μαγεύει. Αφήνω τον εαυτό μου και περπατάω στη φωνή και τα μάτια της. Είναι ίσως η μόνη φορά που με ξεχνάω.
Την είχα ερωτευθεί κάποτε. Ευτυχώς, που δεν με ήθελε. Θα είχα χάσει κάθε ίχνος αυτονομίας. Κάθε φορά που την συναντώ, μπλέκομαι πάλι στα κλαδιά της.
@ maria
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αγαπητή δεν ξέρετε πόσοι μήνες χρειάστηκαν για να επανέλθω. Αφήστε τα ψυχαναγκαστικά που μου 'μειναν... Γι' αυτό σας λέω οι άντρες είναι καταλληλότεροι γι' αυτό το κουπί... Γι' αυτούς η απόρριψη είναι σαν τον πασατέμπο. Πάντα υπάρχει ένα χαλασμένο. Κάνουν "μπλιαξ" και συνεχίζουν...
Γηράσκω αεί διδασκόμενος κύριε Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σέβη μου και τους συναγωνιστικούς μου χαιρετισμούς...
Έχουμε κολλήσει στην αισθητική και τη λογική του ΚΛΙΚ του '80... Κατηγοριοποιήσεις και γενικεύσεις του κώλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε βρέθηκα σε απόσταση αναπνοής με το αγόρι και δεν όρμηξα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης-κουσούρι που μου έμεινε από το γυμνάσιο και το λύκειο, όπου ήμουνα μάλλον "φλωράκι", όχι τόσο στα μαθήματα όσο στην συμπεριφορά-άργησα να ανακαλύψω τις γυναίκες. Είμαι κι εγώ της σιγουριάς. Και της σταθερότητας. Δεν κάνω παράτολμες κινήσεις, αν και οι τελευταίες μου σχέσεις ξεκίνησαν μάλλον από περίεργα σκηνικά και οδηγήθηκαν μόνες τους σε παράτολμα διαβήματα. Στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία πάντως. Πιστεύω όσον αφορά την προσέγγιση των δύο φύλλων πως η "πιάτσα" έχει χαλάσει με όλους-ες που ακολουθούν "συνταγές". Πιστεύω πως ο καθένας έχει περισσότερες πιθανότητες για επιτυχία ακόμα και με κάποιον-α που θεωρεί πολύ καλό-ή για τα κυβικά του, αν είναι ο εαυτός του. Αν τώρα πας να το παίξεις ρομαντικός, ή νταής, ή κάτι άλλο χωρίς να είσαι και τα μούτρα σου φας, και το έδαφος θα χαλάσεις για τον επόμενο. Γιατί μπορεί πολλά να έχουν αλλάξει, μπορεί οι γυναίκες να έχουν γίνει, υπερβολικά μερικές φορες, εκλεκτικές αλλά και εμείς οι άντρες τι κάνουμε. Πάμε όπου να 'ναι, ζητώντας ό,τι να 'ναι. Δεν βγάζει κάπου αυτό. Επίσης έχω παρατηρήσει πως υπάρχουν πάρα πολλοί τώρα τελευταία(κυρίως γυναίκες)που παραμένουν συνειδητά μόνοι. Και δεν εννοώ ότι κάνουν περιστασιακά σεξ ή ότι απλά περιμένουν αυτό το "κάτι άλλο" να τους πέσει μπροστά στα πόδια τους. Εννοώ μόνοι. Τελείως. Χωρίς σεξ και σχέση. Εγώ δεν θα μπορούσα πάντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆραγε μπορούμε να εμπιστευόμαστε τη διαίσθηση μας ή είναι οι κρυφοί μας πόθοι αυτοί που την οδηγούν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Drunk tank, να ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι μπλεγμένος σε μια τέτοια κατάσταση από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου(την ξέρω από το νηπιαγωγείο!), και δυστυχώς, στην προκειμένη περίπτωση, είμαι εγώ ο "ανισόρροπος"!
Αν και δεν μπορώ να πω πως φλέγομαι και λιώνω -ποτέ δεν έφτασα σε τέτοιο σημείο-, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου μου σπάει τα νεύρα! Πριν από χρόνια της άνοιξα τα χαρτιά μου(χέρι για χαρακίρι!) και μου το ξέκοψε φιλικά(είναι ο χειρότερος τρόπος κορίτσια!) αλλά και ξηγημένα, οπότε πλέον κάθε φορά που βρισκόμαστε, ακόμα και με παρέα, το ρίχνουμε στο χαβαλέ τύπου "Που λέτε ο Γρηγόρης έχει φάει κόλλημα μαζί μου κι εγώ τον γράφω" κι εγώ "Αυτή χάνει που δεν θέλει να δοκιμάσει το Θεϊκό(λέμε και καμιά μαλακία) κορμί μου!" και καταλήγουμε πάντα στο "Κάποια μέρα θα ρίξουμε κι ένα "φιλικό" για δοκιμή!".
Το έχω ξεπεράσει όλο, εκτός από το "ανεκπλήρωτο" αλλά η ζωή είναι μικρή και χωράνε εκκρεμότητες οπότε απλά απολαμβάνω την παρέα της!
"Σούλα μ' ακούς;;; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος! Σούλα!"
carder
ΑπάντησηΔιαγραφήα) όταν αναφέρετε κείμενά μου (όπως στις 2.52 από το "Ημερολόγιο του Καύσωνα") να τα βάζετε σε εισαγωγικά και να αναγράφετε την πηγή. Το επιβάλλει το copyright.
β) Δεν πρόκειται γι την Χ. Δεν υπήρξε πρόταση - άρα ούτε χυλόπιτα. Είχα ήδη διακρίνει ότι δεν ενδιαφέρεται και ο σιγουρατζής έκανε πίσω.
@stavros p
ΑπάντησηΔιαγραφήmporoume na akolouthisoume tous fanerous mas pothous...
(signomi gia ta varvarika, zo monima sti nea zilandia ka8os gnorizete).
@reactor69
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πρόβλημα σε αυτές τις ιστορίες είναι ότι αδικείς τελικά τον εαυτό σου και ορισμένες πιθανότητες που παρουσιάζονται στην πορεία σου.
όπως πολύ εύστοχα έγραψε και ο Κ.Ουράνης:
"Αν νοσταλγώ - δεν είναι εσάς, αγάπες περασμένες
Και τις στιγμές τις ευτυχείς μαζί σας που έχω ζήσει!
- Τα ρόδα σας τα μάρανα στα χέρια μου και τώρα
Μέσα στης μνήμης το παλιό βιβλίο
Τα' χω κλείσει.
Μα είναι κάποιες άγνωστες, περαστικές γυναίκες
Που μια στιγμή σταυρώνανε το βλέμμα τους μαζί μου!
- Τέτοιες, που μείναν ο γλυκύς κι ανέφικτος μου πόθος,
ενώ - ποιος ξέρει! - θ' άλλαζαν για πάντα τη ζωή μου! ...
κι είδα - μακρυά - τα φώτα τους τ' άπειρα να χορεύουν
[που ήταν σαν να με φώναζαν, που ήταν σαν να μου γνεύουν!]
και που το πλοίο προσπέρασε, πλέοντας στο σκοτάδι"
βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, ήμουν και είμαι πλήρως συνειδητοποιημένος στην όλη αυτή ιστορία, γεγονός που αποδεικνύει κατά τον καλύτερο τρόπο πόσο "ανισόρροπος" είμαι!!! :-)
Γάτα ο Don!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μήπως είναι τελείως συμπτωματικό το γεγονός ότι αυτό το πόστ έπεται του "Ποιός κυβερνάει τον κόσμο"?
Ως απόφοιτος της σχολής 'μολών λαβέ', 'ο τολμών νικά', 'ο σκοπός αγιάζει τα μέσα' (ειδικά όταν αυτά αγιάζουν τον σκοπό), διαθέτω μία τ ε ρ ά σ τ ι α συλλογή από χυλόπιτες όλων των σχημάτων, γεύσεων και χρωμάτων. Η αγαπημένη μου είναι μία που την 'έφαγα' κατάφατσα και έχει διαγραφεί σε αυτήν ανάγλυφα η έκφρασή μου (κάτι ανάμεσα σε δυσκοιλιότητα και διάθεση degustation sushi μύγας). Την έχω πάνω από το τζάκι λέγοντας στους φίλους μου ότι είναι πρόπλασμα γιά προρομή που θα φιλοτεχνήσει διάσημος φίλος γλύπτης.
Μία φορά στην ζωή μου αναγκάστηκα να ρίξω χυλόπιτα. Αλλά, σε επόμενη ανάρτηση (πόσο μου αρέσει αυτός ο όρος!!)
Λέω κατ' επανάληψη στην παρέα μου όταν μου βάζουν τις φωνές γιατί έχω μείνει πολύ καιρό δίχως μόνιμη σχέση, ότι:
ΑπάντησηΔιαγραφή''Οι ωραίοι άντρες ανήκουν στην Πατρίδα''.
Θεωρώ ότι το ερωτικό πλησίασμα στον Ηοmo sapiens sapiens έχει εκφυλιστεί τελεσίδικα μ' έναν απίστευτο και όμως υπαρκτό διαστροφικό τρόπο. Πως λέμε υπαρκτός σοσιαλισμός;!!!
:-))))
Το μόνο που μ' ενδιαφέρει λοιπόν στην καθημερινότητά μου είναι η εξασφάλιση νέτης σκέτης ηδονής. ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ.
Δεν την πέφτω ποτέ. Δεν αφήνω να μου την πέσουν ποτέ.
...γίνεται χωρίς πολλά πολλά ΚΑΙ ΚΥΡΊΩς ΧΩΡΊς ΠΟΛΛΆ ΛΌΓΙΑ.
Αυτός ή αυτή που μου αρέσει το γνωρίζει στο δευτερόλεπτο. Αν ανταποκριθεί πάμε παρακάτω...πριν ξημερώσει. ΜΕΓΑΛΟς ΚΑΝΟΝΑΣ ΑΥΤΟΣ.
Σε άλλη περίπτωση είναι σα να συνομιλείς πχ. με μια καρέκλα.
Μια φορά στην ζωή μου περίμενα έναν χρόνο μόνο με ένα φιλί από το βράδυ βράδυ γνωρίμίας. Μείναμε μαζί 12 χρόνια και εξακολουθούμε άλλα 7 με δυνατή φιλία.
Περιμένω από την ζωή να μου ξαναφέρει πάλι αυτή την εμπειρία επιθυμίας ενός ζουμερού φιλιού με λίγο πεπόνι ανάμεσα στα χείλια!
Μέχρι τότε ... είπαμε. Ανήκουμε στην Πατρίδα.
:-))))
Synas honey,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Έχουμε κολλήσει στην αισθητική και τη λογική του ΚΛΙΚ του '80... Κατηγοριοποιήσεις και γενικεύσεις του κώλου."
Θα συμφωνήσω, αν και στις ιδιαίτερα επώδυνες καταστάσεις λίγο μετά την Ήττα που σε έκανε χώμα, κλείνεις το μαγαζί και δεν αντέχεις να περιπλανιέσαι μέσα στο άγνωστο και το unidentified οπότε όλοι οι άντρες είναι γουρούνια και μαλάκες, και όλες οι γυναίκες εκδιδόμενες (ή "ξύλινα κρεβάτια" καθώς υπάρχεις κι εσύ που έμεινες στην απέξω!).
Μετά από λίγο όλα παίρνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις, ξαναγίνονται πολύπλοκα και αναζητάς και πάλι το ξεχωριστό! Φαύλος κύκλος και δεν έχω γνωρίσει κανέναν και καμία που να τον έχει αποφύγει...
Απλά κάποιοι αργούν να χωνέψουν και τυχαίνει να γράφουν σε περιοδικό!
Χαίρετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς, δίνω τα σέβη μου.
Έχω να συνεισφέρω ένα παράξενο περιστατικό:
Καθότι και εγώ σιγουράντζα, έκανα κρούση κάποτε σε κάποια που ήμουν σίγουρος ότι με ήθελε. Μάλιστα καθυστερούσα την κρούση αυτή, εώς ότου το αποφασίσω ο ίδιος ότι θέλω να προχωρήσω, μιας και είχα την εντύπωση ότι η ίδια είχε χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που διέθετε για να μου δείξει το ενδιαφέρον της.
Όταν δήλωσα τις προθέσεις μου, έφαγα τη χυλόπιτα "σε βλέπω σαν φίλο, κλπ".
Διατηρήσαμε φιλικές σχέσεις. Έξι χρόνια αργότερα εγώ παντρεύτηκα. Συνεχίσαμε να έχουμε φιλικές σχέσεις. Κάποια στιγμή μου ξεφούρνισε το εξής:
Πιστεύει λέει ότι είχε κάνει λάθος που με είχε απορρίψει τότε.
Και μου το λέει αυτό ενώ είμαι φρεσκοπαντρεμένος, 6 χρόνια μετά το συμβάν!
Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!
Το post υποτιθεται πως είναι χαλαρό, αλλά εμένα η rosie μ' έκανε και δάκρυσα. Κουράγιο. Πολλοί είμασταν εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ alexia:
Ο τύπος μάλλον δεν ήταν έτοιμος. Ή εκνευρίστηκε που του πήρες τη μπουκιά-ήτοι την πρώτη κίνηση απ' το στόμα.Ανώριμος γαρ. Πάντως αδιάφορος σίγουρα δν ήταν. Δεν προσβάλλουμε ποτέ κάποιον που μας είναι αδιάφορος.
Μου έχει τύχει να κάνω την πρώτη κίνηση, ίσως όχι τόσο άμεσα, αλλά να γίνομαι πάντως επιθετική βλέποντας ότι υπάρχει έδαφος και νιώθωντας ότι πρέπει να προχωρήσει η κατάσταση, να τρώω φρένο κι έπειτα να τριγυρίζει διότι θέλει να το ξανακούσει. Συχνά, βεβαίως, τότε, έχω "φύγει" εγώ.
Μήπως διέγνωσε ότι το ενδιαφέρον σου ήταν επιφανειακό, χωρίς βάθος, ότι στην ουσία ήθελες κυρίως επιβεβαίωση και γι' αυτό αποφάσισε να σε πικάρει; Διότι, όπως είπαμε, εντελώς αδιάφορος μάλλον δεν ήταν.
Don' t worry και προχώρει.
ΝΔ
ΑπάντησηΔιαγραφήέχετε δίκιο για την α΄παρατήρηση, νόμισα ότι ήταν κατανοητό ότι απευθυνόμουνα σε εσάς- για σας.
άσχετο-σχετικό με το θέμα μας
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά πιστεύω ότι πρέπει να δείτε, όσοι δεν το έχετε ήδη κάνει, την γαλλική κομεντί "αγάπα με αν τολμάς".
προσωπικά έχω δει τμήματα της ζωής μου εκεί :-(
drunk tank said...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το "πρόλαβε άλλος" κατ εμέ σημαίνει έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί οτιδήποτε με τον "άτολμο" της κατηγορίας.Αν η γυναίκα θέλει κάνει τον άτολμο τολμηρό. Αν όμως δεν ξέρει τι θέλει είναι του στυλ "ό,τι κάτσει". Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη.
-----
Διευκρινίζω λοιπόν. Υπάρχουν άτολμοι που κρύβουν πολύ καλά την ατολμία τους, με αποτέλεσμα να μην είναι καθόλου σαφές αν καν ενδιαφέρονται. Μερικές φορές μάλιστα δίνουν και εντελώς αντίθετα μηνύματα (π.χ. δείχνουν να ενδιαφέρονται για άλλες υπάρξεις) επειδή ίσως εχουν προεξοφλήσει την απόρριψη. Και υπάρχει και η κακή τύχη, να είναι άτολμος κι εκείνος, άτολμη κι εκείνη (οπότε να μην πάρει το θάρρος να λύσει το μυστήριο...).
Στις συνθήκες αυτές, όταν παραμείνει η αβεβαιότητα για αόριστο χρόνο, βεβαίως μπορεί να προκύψει στον ορίζοντα τύπος ενδιαφέρων που δεν ακολουθεί την ίδια τακτική (της ατολμίας) και να "προλάβει".
Και για να είμαι δίκαιη, αντίστοιχα συμβαίνει και σε μας τις γυναίκες, όταν ενδιαφερόμαστε μεν αλλά μας αρέσει υπερβολικά το στάδιο της πολιορκίας και προσπαθούμε γιαυτό να το διαιωνίσουμε (χωρίς ούτε ναι ούτε όχι). Αν ένας άνδρας σιγοψήνεται επί μακρόν, κάποτε θα βαρεθεί να περιμένει.
Υ.Γ. @tassos georgakopoulos,
Πολλούς άφησα απέξω. :-)
@ ΝΔ: Διαβάζω τα σχόλι αλλά με συνέλαβε η moderation (κι η αναγκαστική απουσία από το μηχάνημα για την καθυστερημένη απολογία...) Το ότι με πρόλαβε ο antvol χρεώνεται ως χυλόπιτα;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ maria velliou
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι σας λέω. Πανέτοιμος ήταν... Απλώς την είχε έτοιμη (την ατάκα) και είπε να μου τη σερβίρει. Και οφείλω να παραδεχτώ ότι ήταν και καλή (η ατάκα). Ούτε ανώριμος μου φάνηκε. Το αντίθετο ωριμότατος και χυμώδης... Πιστέψτε με μάλλον του έπεφτα κοντή...
Οταν παίρνεις τέτοιου είδους ρίσκα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για το "χειρότερο"... Αυτό που πραγματικά με "πίκαρε" (αλλά σε καμία περίπτωση δεν με προσέβαλε), ήταν η ετοιμότητά του να (μου) πει κάτι τόσο εύστοχο. Ξέρετε η απορία: "που το σκέφτηκε τώρα αυτό;;;".
Και το "ενδιαφέρον" μου - αν και δεν το είχα (τότε) αναλύσει επαρκώς- μάλλον επιφανειακό ήτο. Αλλά σκέφτηκα, αφού θα κάνεις που θα κάνεις την πρώτη κίνηση, κάντ' την τουλάχιστον σαν Αντρας : )
Και μην ανησυχείτε δεν μου πήρε πολύ να αναρρώσω... Αυτή μου η "εμπειρία" (έτσι αποκαλούμε τις αποτυχίες μας) εξακολουθεί να είναι από τις αγαπημένες μου. Ξέρετε τι γέλια κάνουν οι φίλες/φίλοι μου όταν τη θυμούνται ... : )))
Αυτοί που δεν αντέχουν τις χυλόπιτες, δέν αντέχουν και τις πωλήσεις (Sales) γιατί εμπεριέχουν την απόρριψη. Και επειδή οι πωλήσεις διδάσκονται, με τον ίδιο τρόπο διδάσκεται και η καλή "προσέγγιση".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λίστα της Αθανασίας πολύ καλή, δεν αφήνει έξω κανένα...
Εγώ θα έλεγα γενικά, οτι το θέμα είναι καθαρά στατιστικό. Αλλά και με λίγη φινέτσα βέβαια. Δεν αξίζουν όλοι την "κατάκτηση"..
Είθε μέχρι να εξαντληθεί το θέμα, να προκείψει καί ενα Success Guide με χρήσιμες οδηγίες!
το τελευταίο σχόλιο της athanasia για τις γυναίκες μου θύμισε το ερώτημα που συχνά έθετα και δεν καταλάβαινα κάποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί οι γυναίκες δεν τα φτιάχνουν με αυτούς που θέλουν πραγματικά;
"...δεν τα φτιάχνουν με αυτούς που θέλουν πραγματικά."
ΑπάντησηΔιαγραφήCarder, με αυτούς που πραγματικά θέλουν, τα φτιάχνουν. Μάλλον ψέματα σας έχουν πει... : ) (πλακίτσα, ελπίζω να μην παρεξηγείστε)
delta mike said: "Η μήπως είναι τελείως συμπτωματικό το γεγονός ότι αυτό το πόστ έπεται του "Ποιός κυβερνάει τον κόσμο"?"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι και άλλος λόγος.
Προσωπικά περίμενα τέτοιο ποστ.
Είναι το τελείως αντίθετο του ποστ που αναρτήθηκε πέρυσι τον Αύγουστο με τίτλο "Η πρώτη σας γνωριμία"! :)
Το βάζει φέτος πιο νωρίς να πούμε τον πόνο μας και να πάμε για άλλα τώρα στην αρχή του καλοκαιριού!
Να δω τελικά ποιά γεύση 'χυλόπιτας' να περιγράψω..
somebody said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βάζει φέτος πιο νωρίς να πούμε τον πόνο μας και να πάμε για άλλα τώρα στην αρχή του καλοκαιριού!
-----------------------------
Κανένας πόνος φίλτατε, εξ άλλου ως γνωστόν
"στην αγάπη κερδίζει πάντα αυτός που φεύγει πρώτος"
(πορτιέρης - φιλόσοφος άνευ λοιπών στοιχείων).
alexia
ΑπάντησηΔιαγραφή..μιλώ ως παρατηρητής :)
μάκαρι να μπορούσα να πω και ΄γω το ίδιο... : ))
ΑπάντησηΔιαγραφήΒιάζεσαι, είσαι λιγούρης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βιάζεσαι, είσαι βαρετός.
Δεν την πας στο κρεβάτι αμέσως, είσαι ομοφυλόφιλλος.
Την πας: Μα ...να γνωριστούμε πρώτα! (δεν πειράζει, έχουμε χρόνο μετά να γνωριστούμε)! :)
Την βγάζεις έξω (την κοπέλα)!, είσαι ανεύθυνος κ σπάταλος.
Δεν την βγάζεις, είσαι τσιφούτης.
Εχεις μεγάλο αμάξι, θέλει μικρό για να το παίρνει κ κείνη.
Εχεις μικρό, είσαι ανάξιος για κάτι 'πιο' αυτοκίνητο.
Είσαι άτολμος, μυρίζεις ..χυλόπιτα!
Είσαι τολμηρός, πως τολμάς!
Ατέλειωτος κατάλογος.
Και η χυλόπιτα δεδομένη!
Αθανασία ..help!!!!!
Νομίζω πως τη χυλόπιτα έχουμε το προνόμιο οι άνδρες να την κάνουμε "δώρο" στον εαυτό μας επειδή σε αντίθεση με ότι λέγεται, οι ευαίσθητοι είμαστε εμείς.
Οχι, δεν το μπερδεύω με τον ανδρικό εγωισμό.
Αναφέρθηκε 2-3 φορές το πόσο πληγωνόμαστε όταν είναι η σειρά μας να ..σερβίρουμε. Το πόσο το σκεφτόμαστε, στο πως να το δώσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται γιατί πάνω από όλα την πονάμε σαν άνθρωπο.
Οποιος έχει βιώσει τους στίχους από το 50 ways to leave your lover καταλαβαίνει.
Γιατί το γυναικείο φύλο κατά πλειοψηφία φέρεται 'άτσαλα', άκαρδα και πιο ωμά?
Ισως να είναι, λόγω μεγάλης ..ζήτησης, επιλεκτικά τα πιστεύω της.
Οταν απορρίπτει, λέει πως οι άνδρες δεν είναι ευαίσθητη, είναι 'γουρούνια' κατά το γνωστόν.
Οταν κάνει σχέση όμως, λέει με καμάρι: "Καλέ να δείτε, μου είναι και ..ευαίσθητος και δεν του φαινότανε"!
Δεν κατηγορώ καμία. Στη συγκεκριμένη συμπεριφορά έχουν φτάσει και λόγω ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ από εμάς.
Περιμένω όμως πως ως διαισθητικά άτομα που είναι να είναι σε θέση να διακρίνουν τον άνδρα 'ότι πρέπει' από τον άνδρα 'οτιμουκάτσει' που τις 'πρήζει'...
Ο/Η Vrennus είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφή...Το ότι με πρόλαβε ο antvol χρεώνεται ως χυλόπιτα;
---
Αν είναι δυνατόν, μακριά από μας τέτοια σκέψη. Ίσα ίσα που αποτελεί ένδειξη ότι συλλογάστε ορθά.
Γι αυτό και σας προτρέπω να συνεχίσετε.
Ο/Η athanasia είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφή...
Αν ένας άνδρας σιγοψήνεται επί μακρόν, κάποτε θα βαρεθεί να περιμένει.
---
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, τον άντρα θα τον (σιγο)ψήσετε στα σίγουρα. Κι αν καταφέρετε να τον βγάλετε απ' τον φούρνο τη σωστή ώρα, γίνεται λουκούμι. Αν όχι, ψήνετε άλλον, το μοναστήρι ναν' καλά (άλλωστε η μαγειρική είναι υψηλή τέχνη, όποια κι αν είναι η πρώτη ύλη).
Ηθικόν δίδαγμα (για άντρες): Το ψήσιμο δεν το γλυτώνουμε, ό,τι κι αν κάνουμε. Και, ω της αδικίας, αν κάποια φορά πετύχει, άλλοι (άλλες δηλ.) θα γευθούν την επιτυχία ...
@antvol
ΑπάντησηΔιαγραφήμα φίλε μου είναι δεδομένο ότι οι γυναίκες επιλέγουν, ας έχουμε εμείς ακόμα την αυταπάτη ότι τις κερδίσαμε με την προσωπικότητα, με το φέρσιμο, με τον εντυπωσιασμό με, με, με...
λίγο πολύ έχουν κάνει την επιλογή τους από την πρώτη στιγμή. είπαμε, στο ψήσιμο είναι ιδανικές, συχνά καλύτερες κι από ότι στο ψήσιμο του μαγειρέματος.
δεν ξέρω τι φταίει. ο εξαμερικανισμός των συνειδήσεων μας; η λάθος αντίληψη της γυναικείας χειραφέτησης; ο ευνουχισμός που έχουμε υποστεί οι άντρες ως ένα σημείο; δεν ξέρω πραγματικά. το μόνο που ξέρω είναι ότι κάτι πάει στραβά στις σχέσεις μεταξύ ανδρών-γυναικών. το μόνο που βλέπω είναι άντροπαρέες και γυναικοπαρέες χώρια η μία από την άλλη και παντού τριγύρω μου ζευγάρια να χωρίζουν.
somebody,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε κάλυψες πλήρως. Η διαφορά πιστεύω των αντρών με τις γυναίκες είναι ότι οι άντρες είναι πιο ευθείς σε όλα. Οι γυναίκες έχουν την τάση να τα ψάχνουν όλα λίγο παραπάνω, και συνήθως προς την λάθος κατεύθυνση. Και εμείς αναγκαστικά πάμε με τα νερά τους. Οπότε προκύπτει το γνωστό παιχνίδι:
εκείνος-θα κάνω αυτό άρα...
εκείνη-έκανε αυτό άρα...
εκείνος-είπε αυτό άρα...
εκείνη-είπα αυτό και το πήρε έτσι, άρα...
άρα...
άρα...
Και έχουμε μια ατελείωτη σειρά από "άρα" που δεν τελειώνει πουθενά. Η ουσία είναι η εξής. Το παιχνίδι το ξέρουν όλοι-έστω οι περισσότεροι. Όλοι ξέρουν τι περίπου πρέπει να πουν, σε κάποια περίσταση, ανάλογα την αφορμή και σε ποιον. Δεν θα πάω εγώ με το μαλλί μέχρι τη μέση, σκισμένη βερμούδα, σανδάλια και μπλούζα με τον Dirty Harry στο Κολωνάκι να βρω γκόμενα. (χμμμ... λες?). Το θέμα είναι πλέον πόσοι θέλουν να παίξουν το παιχνίδι. Δεν λέω μέχρις ενός σημείου καλό είναι, έχει τη χρησιμότητά του. Αλλά όταν αρχίζει και κουράζει...? Όσο και να σου αρέσει το τάβλι κάποια στιγμή θα πιαστεί ο καρπός σου να ρίχνεις τα ζάρια.
Υ.Γ. Δεν είμαι μισογύνης. Το λέω μην παρεξηγηθώ. Άλλωστε δεν κατηγορώ τις γυναίκες. Ή μάλλον δεν κατηγορώ μόνον αυτές. Άλλωστε σε μια γυναικεία αγκαλιά βρίσκω απάγκιο πάντα.
Για να μη φας χυλόπιτα το βασικότερο από όλα είναι να έχεις αυτοπεποίθηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μέχρι να γίνει η αρχή: δηλαδή μόλις καταφέρεις την πρώτη -από τύχη από στραβωμάρα της κλπ- αμέσως ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση σου.Tότε δεν είναι ώρα να κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια, δηλαδή μόνο με μια,Tώρα που μπορείς προχώρα και στη δεύτερη και στη τρίτη κοκ Aν κουραστείς επέλεξε κάνα δυο από αυτές και το γυρνάς κάπως σε μόνιμη σχέση.
(πορτιέρης - φιλόσοφος άνευ λοιπών στοιχείων).
@Somebody,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τη βιασύνη και την ατολμία αναφερόμουν στην πρώτη προσέγγιση, όχι στα μετέπειτα, αφού δηλαδή επιτευχθεί η πρώτη προσέγγιση.
Στα μετέπειτα, δύσκολο είναι πάντα, και για τις γυναίκες και για τους άνδρες. Άλλοτε δουλεύει, άλλοτε όχι.
'Ενας καινούργιος άνθρωπος είναι, δεν υπάρχουν συνταγές -και μάλιστα συνταγές σίγουρης επιτυχίας, ούτε για τους άνδρες ούτε για τις γυναίκες.
Και είναι αλήθεια ότι κάνουν μεγάλη ζημιά τα στερεότυπα, κι ότι συχνά τα σπασμένα του (της) προηγούμενου(-ης) "πληρώνονται" από τον (την) επόμενο(-η) με τον χειρότερο τρόπο, ιδίως όπου λείπει η ευγένεια και περισσεύει ο εγωισμός, ιδίως μάλιστα ο πληγωμένος (και για τα δύο φύλα το λέω).
Το είπε καλά ο Cohen: "Τhe brokenhearted many, the openhearted few" (The Guests).
@Αntvol,
Νομίζω το σιγοψήσιμο είναι αμοιβαίο, ιδίως όπου υπάρχει ισχυρότερο ενδιαφέρον. Κι έχει και το γούστο του, αν δεν είναι αυτοσκοπός προς ικανοποίηση ματαιοδοξίας ή τεχνική στο πλαίσιο ανοήτων στρατηγικών.
Το ωραίο επ' αυτού είναι -και για τους δύο- να επιτύχουν να βγει το φαγητό από τον φούρνο την κατάλληλη στιγμή (πριν στεγνώσει).
Πάντως, μάλλον καλό είναι οι γυναίκες να μην το παρακάνουμε με την απόλαυση της πολιορκίας (και τη συλλογή περαιτέρω αποδείξεων προς τεκμηρίωση του ισχυροτάτου και ακλονήτου ενδιαφέροντος του προσεγγίζοντος), και οι άνδρες να μην το παρακάνετε με τα "ναι μεν, αλλά...", "μήπως όμως;", "ναι, αλλά εγώ..." κοκ.
:-)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Κυριακή που μας έρχεται γίνεται το λανσάρισμα της εφημερίδας "Γελλάς". Η εφημερίδα είναι χιουμοριστική και γράφεται αποκλειστικά από bloggers.
Από δικούς μας bloggers: Ναυαγός, zoi20, Aphrodite κ.ά.
Μην ξεχάσετε να την αγοράσετε - πρέπει να την στηρίξουμε.
Θα σας το ξαναθυμίσω.
Σε όλη την Ελλάδα? Πότε έγινε αυτό?
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο θέμα διαλέξατε, Κε Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω περάσει ατέλειωτες ώρες να
κουβεντιάζω με φίλες και φίλους τις πρώτες κινήσεις μιας γνωριμίας. Οποία αγωνία και διστακτικότητα!! Να του τηλεφωνήσώ να περιμένω, να ζητήσω το τηλέφωνό του/της... Χαμός. Γλυκός χαμός!
Από την προσωπική μου εμπειρία το πράγμα ξεκαθαρίζει σχετικά γρήγορα. Γρήγορα φαίνεται αν το το "θέμα" θα προχωρήσει ή όχι.
Πάντως, η γνώμη μου είναι ότι ο τολμών - είτε άνδρας είτε γυναίκα- νικά. Οι άνδρες που σε περιτριγυρίζουν, δείχνουν να ενδιαφέρονται αλλά δεν εκφράζονται ή δεν τολμούν, τελικά δεν καταφέρνουν τίποτα. Είναι καλύτερα να κάνεις την κίνηση και να περιμένεις αντίδραση. Τουλάχιστον ξέρεις αν αξίζει τον κόπο ή όχι, και δεν σου μένει και απωθημένο του στυλ "ήμουν ερωτευμένη μαζί σου τότε".
Αυτή η -ας την πω- αρχική χυλόπιτα είναι ανώδυνη. Έχω μοιράσει μερικές και έχω δεχτεί κάποιες και δε πιστεύω ότι κανείς μας πληγώθηκε ανεπανόρθωτα. Ένα στιγμιαίο δάγκωμα μόνο και η ζωή συνεχίζεται. Η απόρριψη που θα έρθει μετά από μακροχρόνια σχέση ή όταν έχουν αναπτυχθεί συναισθήματα, αυτή είναι ζόρικη.
Στην αρχή το παιχνίδι είναι πολύ γοητευτικό.
Εγώ έχω φάει κι εγώ χυλόπιτες, αλλά μέσα μου ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Αναγκάστηκα να καταλάβω ότι ‘πραγματιστικά’ δεν είμαι ο ιδανικότερος σύντροφος για μια γυναίκα (και όσο μεγαλώνω, αυτό ισχύει περισσότερο). Αλλά πάλι: κάτι βαθιά μέσα μου, αδυνατεί να καταλάβει για ποιο λόγο να με απορρίψει. Μα τυφλή είναι ή χαζή;
ΑπάντησηΔιαγραφήMπα!Τρώνε και οι "σταρ" χιλόπιτες;lol
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει κι ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, νομίζω ότι όταν σε απορρίψει μια άγνωστη γυναίκα δεν υπάρχουν μεγάλες απώλειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως ένας πληγωμένος εγωισμός.
Όταν όμως σε απορρίψει μετά από μακροχρόνια σχέση...μαζεύεις τα κομμάτια σου.
Σε πολλές αλληλοπροσεγγίσεις η επιτυχία μπορεί να οφείλεται σε παρεξήγηση. Υπάρχει μεν αμοιβαία έλξη, αλλά καμμιά πλευρά δεν τολμά να κάνει το πρώτο βήμα. Σε μια στιγμή η μια πλευρά λέει ή κάνει κάτι που η άλλη το ερμηνεύει λανθασμένα ως απόδειξη ενδιαφέροντος, παίρνοντας θάρρος για να κάνει το δικό της βήμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρό μετά οι δυο τους συζητούν τα γεγονότα της γνωριμίας τους. "Όταν τότε είπες αυτό/έκανες το άλλο/με κοίταξες δεν ξέρω πώς, τότε πια σιγουρεύτηκα ότι σου άρεσα", εκμνηστηρεύεται η μια πλευρά. Η άλλη τώρα εννοεί τι είχε συμβεί, αλλά προτιμά να μην τα κάψει όλα στην ειλικρίνεια...
haramada
ΑπάντησηΔιαγραφήη απόρριψη από μία γυναίκα (ή άνδρα) μετά από μακροχρόνια σχέση δεν ονομάζεται χυλόπιτα...
η χυλόπιτα αφορά την αρχική απόπειρα
ΝΔ
ΑπάντησηΔιαγραφήσας ευχαριστούμε πολύ για την ανακοίνωση. Σας το έχω ξαναπεί, αν δεν ήσασταν εσείς δεν θα είχαμε αρχίσει οι περισσότεροι τα μπλογκς.
Το ότι μας στηρίξατε πέρα από πολύτιμη βοήθεια, είναι μεγάλη τιμή για μας.
zoi20
ΑπάντησηΔιαγραφήαν μου το είχατε πει από την αρχή θα είχα βοηθήσει περισσότερο
πάντως και τώρα, όσο μπορώ!
Κάποτε στον χώρο εργασίας ήταν μια κοπέλα που μου έδειχνε επίμονο ενδιαφέρον. Από δω το έφερνε, από κει το έφερνε τελικά το αποφάσισα. Τι διάολο, το πράγμα είναι σίγουρο. Της έστειλα e-mail ζητώντας της να βγούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από λίγο την βλέπω να βγαίνει από το γραφείο της και να ουρλιάζει οργισμένη, ότι την ήθελα για πουτάνα και ότι αν ήθελα να γυναίκα να πάω στις πουτάνες. Μου είχε απαντήσει στο email με δυο σελίδες όλο χολή, που όποτε τις διάβαζα πάθαινα την πλάκα μου.
Προφανώς αλλιώς με φανταζόνταν και περίμενε, όπως ελεγε, αργότερα (όταν ξαναβρήκε την ψυχραιμία της), μια περίοδο φλερτ και όχι έτσι. Βεβαίως ήταν "γνωστό" ότι συζούσε με κάποιον συνάδελφο στην ίδια εταιρία (εγώ δεν ήμουν σίγουρος κρίνοντας από την συμπεριφορά της). Μα ποια νόμιζα ότι ήταν;;;
Τελικά και αυτή με κατάλαβε...
@ zoi20
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι και γω κάθε επιτυχία στην "Γελλάς". Και μόνον η συμμετοχή σου στο νέο αυτό εγχείρημα εγγυάται μια πολύ καλή πορεία, γι αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος. Από την Κυριακή λοιπόν όλοι στα περίπτερα, πρώτα θα ζητάμε την "Γελλάς" και μετά τις άλλες ...
ΥΓ By the way, μήπως θα μπορούσες σε μας, τους πιστούς σου αναγνώστες και φίλους, που σε διαβάζαμε από τα δύσκολα χρόνια της διαδικτυακής αφάνειας, να μας τη στέλνεις δωρεάν; (αν είναι δυνατόν πριν από τις 8 το πρωί). Μαζί μ' ένα καθημερινό newsletter με τα κυριότερα άρθρα; Και, βέβαια, μαζί με τις τυχόν προσφορές που θα βάζετε; (cd, τσάντες, βιβλία κλπ).
Απόπειρα προσέγγισης του όρου ‘χυλόπιτα’.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεξικογραφικά: χυλοπίτα (η) ουσ. είδος ζυμαρικού | φρ. έφαγε τη χυλόπιτα, αποκρούστηκε στην προσπάθεια ερωτικής κατακτήσεως
Κατ’ αρχήν, δεν έχουν σχέση οι χυλόπιτες με τις χυλοπίτες. Ένας τόνος κάνει τεράστια διαφορά (βλ. ‘καλός’ – ‘κάλος’).
Η χυλόπιτα (κυριολεκτικά, μια πίτα από χυλό) είναι κάτι γλοιώδες και οξύμωρο: χυλό τρώμε όταν είμαστε άρρωστοι ενώ πίτα, ιδίως σπιτική, σε γιορτές και για απόλαυση. Και τα δυο σε ένα υπονοούν κάτι που πας να φας σαν γιορταστικό (ενώ πας να κατακτήσεις μια γυναίκα) και ξαφνικά έρχονται τα πάνω κάτω και …κρεβατώνεσαι σαν άντρας. Χυλός, λαπάς, καταπλάσματα στον πληγωμένο σου εγωισμό. Και βεντούζες για το ρεζίλι.
Ο άρρωστος εγωισμός δεν αφήνει να σκέφτεσαι σωστά. Και ‘πίτα’, λεξικογραφικά, σημαίνει ακριβώς: ‘είμαι μεθυσμένος ή υπό την επήρεια ναρκωτικών’ (είμαι ή γίνομαι πίτα). Ο όρος «χυλόπιτα» μπορεί και να σημαίνει «είμαι πίτα» από την απόρριψη. Αφού φάω το χυλό μου (το κατάπλασμα) και ξανανιώσω, τα λέμε.
Τέλος, ‘χυλός’ σημαίνει γενικά ‘πολτοποιημένο φαγητό’. Σαν αυτή που τρώνε τα μωρά, που δεν έχουν δοντάκια. Γιατί, ξέρετε καμιά χυλόπιτα που να κατεβαίνει εύκολα;
Σχετική εδώ και η φράση: ‘η γυναίκα, το ψάρι και το κοτόπουλο τρώγονται με τα χέρια’. Για χυλό κρατάς όμως κουτάλι - έχεις άλλο μενού.
Ελπίζω να βοήθησα – θεωρητικά. Γιατί πρακτικά, η έρευνα είναι ακόμα πολύ πίσω. Σημάδι, κάτι που είχα διαβάσει μικρός στο Reader’s Digest (που σιχαίνομαι) αλλά δεν άκουσα από τότε σοφότερο αντίδοτο: τρεις φορές τον γύρω του τετραγώνου τρέχοντας και μετά ένα κρύο ντους.
doncat-dontech 107-107, σημειώσατε Χ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ήμουν πάντα σιγουρατζής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή δεν αποτολμούσα καμία προσέγγιση, αν δεν ένιωθα από πριν ότι είναι ευπρόσδεκτη"
Μηπως ομως αυτη η προσεγγιση σημαινει οτι αφηνουμε να μας επιλεξουν και δεν επιλεγουμε ΕΜΕΙΣ?
Η χυλοπιτα απο ενα ατομο που μας ενδιαφερει δεν πονα τοσο πολυ οσο ο χωρισμος απο ενα ατομο που αρχικα μας ειχε επιλεξει και στην πορεια χαλασε η χημεια...Συνεπως δεν πρεπει να φοβομαστε και να μην διεκδικουμε το αντικειμενο του ποθου μας.
Βεβαια ο τροπος που αναβει η σπιθα μεταξυ 2 ανθρωπων ειναι απροσδιοριστος και λιγο μαγικος.
Αρκει καμια φορα να διασταυρωθουν φευγαλεα τα βλεμματα εκπεμποντας προσμονη και διαθεσιμοτητα οπως λεει κι η Αθανασια.Ενα βλεμμα,ο αερας που αποπνεει ο αλλος/η,ο τροπος που γελα ή που κρατα την κουπα του καφε.Ποτε δεν ξερεις τι μπορει να σου κανει κλικ...
Να ευχηθώ κι εγώ κάθε επιτυχία στην "Γελλάς". μπράβο για το τόλμημα παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, όσον αφορά το θέμα της "χυλόπιτας" μου κάνει εντύπωση ότι οι περισσότεροι δείχνετε να είστε τόσο ευθείς στην προσέγγιση με το άλλο φύλο. Πόσο συχνό, μετά από κάποια ηλικία, είναι να προσεγγίζουμε κάποιον/α με ευθείς προτάσεις; Νομίζω ότι το συνθέστερο είναι να προηγείται κάποιο φλερτ, κάποια έξοδος διερευνητική ή και περισσσότερες, δηλαδή κάπως αλλιώς γίνονται τα πράγματα, πιο διερευνητικά. Νομίζω από την άποψη αυτή ότι για να φας χυλόπιτα μετά από κάποια ηλικία πρέπει να πηγαίνεις γυρεύοντας, εκτός κι αν μιλάμε για τυχαίες γνωριμίες του δρόμου, όπου σου γυαλίζει κάποιος και ορμάς χωρίς πολλή σκέψη-αυτές όμως δεν πονάνε.
Νομίζω συνηθέστερη, μετά από κάποια ηλικία, είναι η χυλόπιτα αφού έχει προηγηθεί κάτι, από απλό ερωτικό ραντεβού έως σύντομη σχέση λίγων ημερών (με όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς, π.χ. one night stand), όπου ο ένας θέλει να συνεχίσει κι ο άλλος κάνει πλήρη μεταστροφή.
squarelogic said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜηπως ομως αυτη η προσεγγιση σημαινει οτι αφηνουμε να μας επιλεξουν και δεν επιλεγουμε ΕΜΕΙΣ?
--------------------------------
Μα δεν αποδεχόμαστε αυτόματα όποια μας επιλέγει. Επιλέγουμε κι εμείς αλλά ανάμεσα σε αυτές που νιώθουμε ευνοϊκές...
Κανονικά μια γυναίκα δεν πρέπει να μιλά για χυλόπιτα που γεύτηκε αλλά για χυλόπιτα που "έριξε". Ομως πρώτον μου έμεινε αξέχαστη, δεύτερον ήταν στην εφηβεία μου (πολλααααά χρόνια πριν) και νομίζω ότι εφόσον την θυμάμαι ακόμη είχε σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα 17 μου εγώ η αδελφή μου στα 25,"χαζεύουμε" στο απέναντι διώροφο (έτσι ήταν τα πιο ψηλά σπιτια στις γειτονιές τότε)νεαρό κούκλο γείτονα, έχουμε μια καλημέρα-καλησπέρα, τίποτε παραπάνω..
Ενα μεσημέρι πηγαίνοντας στο σχολείο, βλέπω στη γωνιά με περιμένει ο "κούκλος" και μου ζητάει να βρεθούμε μετά το σχολείο, γιατί θέλει κάτι να μου πει....
κοκκινίζω, ψελλίζω ναι εντάξει...γιατί όχι...το παίζω ψύχραιμη και σκέφτομαι με σατανικό χαμόγελο τη ζήλεια της μεγάλης αδελφής που θα της ανακοινώσω τι μου ειπε ο παίδαρος κι άλλα τέτοια "φανταστικά".
Το απόγευμα στο σχόλασμα όντως με περίμενε, καθήσαμε σ' ένα καφέ στην παραλία και χωρίς πολλές περιστροφές μου ανακοίνωσε ...τον σφοδρό του έρωτα για την αδελφή μου, πως καθε βραδάκι περιμενει να την ακούσει να μελετάει πιάνο (το λάτρευε το πιάνο όπως έλεγε) περιμένει να τη δει στο μπαλκόνι να προβάλει και τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω, γιατί μοιάζω για πολύ "ξηγημένο" παιδί και θα καταλάβω το πρόβλημά του.
Τώρα όπως καταλάβατε η "συνέχεια" δεν έχει και πολύ σημασία, το ηθικόν της αδελφής μου χτύπησε "ταβάνι" το δικό μου το ψαχνα στα "τάρταρα". Για τα "στανταρντς" της εποχής είχαν πέραση οι γλυκειές και τρυφερές και όχι τα αγοροκόριτσα όπως ήμουν εγώ. Ηταν απο τις λίγες φορές που μετάνοιωσα που σταμάτησα το πιάνο.
Ου, κι αν έχω φάει χυλόπιτες! Αλλά για χυλόπιτες μετράω και τις καταστάσεις που έγινε σαφές το ενδιαφέρον μου και δεν υπήρξε ανταπόκριση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ χειρότερη...ήμουν για χρόνια ερωτευμένη με ένα φίλο μου. Τον κοιτούσα και φώτιζε το πρόσωπό μου. Εκείνος; Με αγαπούσε πολύ, αλλά δεν είχε ερωτικό ενδιαφέρον για μένα. Πάντοτε υπάρχει φυσικά "κάτι" ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες με φιλική σχέση, αλλά τίποτε πέραν αυτού. Έτσι δεν έλεγα τίποτε-πιστεύω βέβαια πως το είχε καταλάβει.
Κάποια φορά τον επισκέφτηκα στην πόλη του. Κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο. Θυμάμαι ακόμα πώς ανέπνεα και το στήθος μου φούσκωνε τόσο, ώστε ένιωθα να αιωρούμαι στο δωμάτιο-για ώρες. Τα πρωινά ξυπνούσα κουρασμένη. Οι μέρες μαζί του πέρασαν για μένα ανάμεσα στην απόλυτη χαρά και την πλήρη απελπισία.
Δεν έγινε τίποτε. Όταν έφευγα, άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ποτέ δεν είπαμε γιατί, ούτε και ξαναμιλήσαμε για χρόνια.
Μιλήσαμε ξανά πέρσι. Η συνομιλία ήταν ζεστή και τρυφερή, όπως παλιά. Το μόνο που είχε αλλάξει είναι ότι το απωθημένο μου είχε φύγει, κι αυτό την έκανε καλύτερη. Χαιρετηθήκαμε χαλαρά, αλλά νομίζω με πλήρη γνώση και οι δύο ότι δεν θα τα ξαναπούμε για πολύ καιρό. Προχωρήσαμε.
Χωρίς την απόρριψη πώς να γιορτάσεις την επιτυχία της αποδοχής;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν αρχές καλοκαιριού. Με την Κ. είχαμε καθημερινές τηλεφωνικές επαφές, λόγω της δουλειάς. Εκείνη στην Αθήνα, εγώ στη Θεσσαλονίκη. Κι όταν είπε ότι θα έρθει να με γνωρίσει, δεν την πίστεψα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθε. Κι ήταν πολύ καλύτερη από ό,τι ήλπιζα. Και την πήγα, όχι σε ξενοδοχείο, αλλά στο σπίτι. Και δέχτηκε.
Και πήρα θάρρος. Και τόλμησα. Κι έγινε η τολμηρή μου πρόταση αποδεκτή.
Θα μου πείτε: Άρα, δεν υπάρχει απόρριψη! Υπάρχει αποδοχή.
Δεν είναι έτσι. Η ιστορία έχει και συνέχεια:
Πέρασε έτσι ένας χρόνος. Κάθε τόσο, κατέβαινα στην Αθήνα. Κάθε τόσο, ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη. Κι ήρθε το επόμενο καλοκαίρι. Με κάλεσε στο νησί της. "Πάρε κι έναν φίλο σου κι ελάτε", μου είπε.
Πήρα έναν φίλο και πήγα. Μας περίμενε, ντυμένη στην τρίχα, στο λιμάνι. Επέμενε να πάμε σε ένα μπαράκι. Ζητούσαμε να πάμε πρώτα σε κάποιο δωμάτιο, κάποιο ξενοδοχείο, στο σπίτι της, για να κάνουμε ένα μπάνιο (ώρες ταξιδιού, είχαμε διασχίσει το Μπράλο, με ένα παλιό γκολφάκι).
Τελικά, μας άφησε να περιμένουμε σε μια καφετέρια και είπε ότι θα επέστρεφε σε καμία ώρα.
Πέρασαν τρεις ώρες και δε φάνηκε. Όταν πήγα να τηλεφωνήσω στο σπίτι της, μια φωνή άγνωστη που απάντησε, μου είπε:
"Ε, τέτοια ώρα, θα είναι στο γλέντι. Να πάτε στην ντισκοτέκ στο Κ. να τη βρείτε".
Πήγαμε. Ξένοι σε ξένο μέρος, βρήκαμε τον τρόπο να φθάσουμε στο Κ. Και την βρήκαμε εκεί. Στο γλέντι του... αρραβώνα της!
Λίγο έλειψε να μας κάνουν μαύρους στο ξύλο. Γλιτώσαμε όταν ο αρραβωνιάρης κατάλαβε τι συνέβαινε επί έναν χρόνο!
Τελικά, πήραμε το δρόμο για το... σπίτι της, εκείνη με τον αρραβωνιαστικό σε ένα αυτοκίνητο, μπροστά κι εμείς οι δυο, μπακούρια ταξιδιώτες στο γκολφάκι από πίσω.
Φθάσαμε στο λιμάνι. Σταμάτησαν αυτοί, σταματήσαμε κι εμείς. Περίμεναν, περιμέναμε. Μισή ώρα μετά, με την παρότρυνση του φίλου, κατέβηκα να δω τι στην ευχή κάναμε εκεί.
"Δεν το περίμενα αυτό από ΄σένα", μου είπε με ύφος αυστηρό. Κι έπειτα, στράφηκε στον οδηγό-αρραβωνιαστικό και του είπε:
"Πάμε Φ."!
Πάτησε γκάζι ο Φ. κι εξαφανίστηκε με την Κ.
Πείτε μου, τώρα: ήταν απόρριψη ή όχι;
Athanasia, όλα αυτά που παρέθεσα με εύθυμο ομολογώ τόνο, εννοείται πως αφορούν την πρώτη κ αρχική προσέγγιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα είναι πως κατά κανόνα από μεριά γυναικών ξεκινάς ως 'ένοχος' ενώ για εμάς, οι γυναίκες ξεκινούν ως αθώες.
Οπότε το γνωστό "δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία για πρώτη εντύπωση" γίνεται πολύ βασανιστικό..
Ισως κάτι σαν "δεν υπάρχει 2η ευκαιρία στην πρώτη εντύπωση να αθωωθείς"
Αν πάρουμε δε γνωριμίες μέσω νετ, εκεί πια πρέπει να αποδείξεις πως δεν είσαι τουλάχιστον ..βιαστής!
Και βέβαια αν φτάσουμε στα "είπα α εννοούσα β" κ.ο.κ. τότε όποιος φύγει πρώτος! :)
Εχω καταλήξει πως όποια με απορρίπτει για ..χαζούς λόγους τότε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΚΕΙΝΗ ΡΙΧΝΕΙ ΤΗ ΧΥΛΟΠΙΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ!!!! :)
Εκείνη χάνει, που δεν έδωσε την ευκαιρία στον εαυτό της να με γνωρίσει!
Ναι φίλοι μου.
ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ ΧΥΛΌΠΙΤΕΣ!
Θυμάμαι μια ατάκα από την ταινία "tre vite e una sola morte": Ο χαρακτήρας του Mastroianni ερωτάται από τον χαρακτήρα που υποκρινόταν η κόρη του η Chiara άν υπήρξε ποτέ ερωτευμένος:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σχεδόν πάντα" απαντάει αυτός με νοσταλγικό χαμόγελο. "Με ανταπόδοση (corresposto)?" ρωτάει πάλι η Chiara. "Σχεδόν ποτέ" ομολογεί εκείνος με το τρωτό του χαμόγελο!
Και κάθομαι εγώ και σκέφτομαι πως αν ο Marce' αγαπούσε ως επί τω πλείστον χωρίς ανταπόδοση, ζήτω που καήκαμε όλοι μας!!!
Όσο για τις δικές μου... έχω μαζέψει δόξα τον Θεό, αλλά μία που θυμάμαι ήταν μια κοπελίτσα στο πρώτο έτους του Πανεπιστημίου στην Αγγλία:
Όμορφη αυτή, με μήλα και μάτια σαν της Lorren αλλά από την Σαουδική Αραβία (απ' ότι είχα μάθει). Την είχα δει από την πρώτη μέρα της εγγραφής και όλο και "τύχαινε" να σκοντάφτω πάνω της και όλο και το σκεφτόμουνα να της μιλήσω...
Ένα βράδυ έβγαινα από το γυμναστήριο, κουρασμένος και στον κόσμο μου, και στα άδεια σκαλιά ποιόν βλέπω να στέκεται και να περιμένει (προφανώς κάποια φίλη / φίλο) παρά αυτήν: κατέβηκα αδιάφορα, πέρασα κοντά της και την άκουσα να λέει "hi". Χωρίς να σκεφτώ συνέχισα πιστεύοντας πως χαιρετούσε τον φίλο που περίμενε.
Το μέγεθος της μ... το συνειδητοποίησα εντός δευτερολέπτων αλλά ήταν πλέον αργά. Από τότε δεν μου ξαναμίλησε (ούτε όταν προσπάθησα εγώ, μετανιωμένος να της μιλήσω) και είχε, βέβαια, δίκιο.
Σε ποιόν να εξομολογηθείς αυτήν την αμαρτία και ποιος θα σου δώσει άφεση;
Ομολογώ ότι ούτε από το post ούτε από τα περισσότερα σχόλια – δεν άντεξα να τα διαβάσω όλα – κατάλαβα αν εννοείτε το σεξ ή έναν ωραίο ερωτικό δεσμό, δυο τελείως διαφορετικές έννοιες ήτοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και η λίστα της Αθανασίας με βρίσκει πολύ σύμφωνη, όσον αφορά τους τύπους, ωστόσο έχει τύχει να με συγκινήσει και ο πολύ σίγουρος και ο πολύ άτολμος ακόμα και ο κακόγουστος... ποτέ ο βαδίζων βάσει εγχειριδίου!!!
Και αντιλήφθηκα, τελικά, ότι τον καθοριστικό ρόλο τον παίζει η ψυχολογική κατάσταση της στιγμής και πάνω απ’ όλα η χημεία (όχι αυτή που μας αναγκάζανε να μελετάμε στο γυμνάσιο της οποίας τα βιβλία ποτέ δεν άνοιγα!)
Πολλά τα καλά σχόλια, κυρίως των γυναικών, αλλά του salvatore1789 «οι γυναίκες δεν τρωνε ποτέ χυλόπιτα, απλά επιλέγουν», είναι ΤΟ σχόλιο της ημέρας για μένα!
Πως ξεπερνας το ανεκπληρωτο Νικο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δεχεσαι σαν ενα θανατο?
Και αν ειναι ετσι πως ξεπερνας εναν θανατο?
Να κοροιδεψουμε τον εαυτο μας και να πουμε οτι θα περασει με τον χρονο? ( Ποιο!!Αυτο που μας ξεπερνα!! )
Μου εκανε εντυπωση αυτο το σιγουρατζης.
Εγω αν εχω καποιο ρανταρ στα πεδια του ερωτα χαλαει .
Και εντελει δεν καταλαβαινω ,τι νοημα εχει σε αυτες τις καταστασεις να πατας σε σιγουρο εδαφος...
Δεν θυμάμαι την πρώτη μου χυλόπιτα, θυμάμαι όμως δύο περιστατικά ολίγον τι περίεργα.
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον. Είμαι σε ένα ροκ κλαμπάκι στην Πάτρα. Δίπλα μου χορεύει μια κοπελίτσα. Όμορφα, ευγενικά της πιάνω την κουβέντα. Δεν κυνηγούσα ούτε one night stand, ούτε τίποτα συγκεκριμένο. Την είχα ξαναδεί και είπα να προσπαθήσω να την γνωρίσω(αφελής!). Πάνω στην κουβέντα λοιπόν της λέω κάποια στιγμή αν θέλει να μου δώσει το τηλέφωνό της να την πάρω να βγούμε, να πάμε για έναν καφέ, να γνωριστούμε. Και τι μου απαντάει? Ότι δεν βγαίνει έξω την ημέρα!!! Καράφλιασα!
2ον. Είμαι σε ένα πάρτυ στην εστία στο πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Δεν έχει πολύ κόσμο. Κάποια στιγμή μπαίνει μια παρέα, ένας τύπος, δυο κοπέλες, η μία φανερά ζευγάρι του. Η άλλη όμορφη και εντελώς έξω από τα κυβικά μου. Το σκέφτομαι, το σκέφτομαι λέω στον κολλητό μου "πάω". Το ζευγαράκι είχε αράξει σε μια κολώνα αγκαλιά και η τύπισα ακριβώς μπροστά τους με εμφανή όρεξη για χορό λικνίζεται. Ακολουθεί ο διάλογος
-Επειδή βλέπω ότι έχεις όρεξη για χορό, και είναι αμαρτία μια όμορφη κοπέλα να χορεύει μόνη της θες να χορέψουμε?
-Είμαι με την παρέα μου
-Αυτοί οι δυο της λέω είναι μόνοι τους παρέα και εσύ είσαι μόνη σου
-...
Συνέχεια γνωστή. Απάντηση αλλά και αποτέλεσμα μηδέν...
Καλά τα έλεγε ο Στράτος:
"Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος, πότε κόλαση και πότε ο παράδεισος"
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΧΥΛΟΠΙΤΑ ΠΟΥ Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο το προηγούμενο άρθρο μου.
Ηταν Φεβρουάριος του 2001.
Επίσκεψη σε φιλικό σπίτι κοντά στον Πύργο Ηλείας και η πρώτη συνάντηση.
Εχει τύχει ποτέ αυτό που λέμε 'πρώτη ματιά';
Κάτι στο πως μιλάει και πως χρησιμοποιεί το λόγο, κάτι στο πως κινείται, κάτι στο πως μίλαγε μέσα μου - θαρρείς πως έμπαινε στη ψυχή μου μέσα όσο κανείς. Και με γνώριζε ελάχιστα. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθούμε σε 'ουδέτερο' έδαφος, στην Πάτρα για 1 7μάδα.
Με έκανε να θέλω κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος, και αυτό μαζί της ήταν τρόπος να ζω γεμάτα.
Με έκανε να βιώνω την ευτυχία κοιτώντας, όταν είμασταν πολύ κοντά, το πρόσωπο της σε ημίφως που τότε μεταμορφωνόταν σε αγγέλου.
Ανακάλυψα πως μαζί της είχα ποιητικές και δυνατότητες πεζού λόγου. Οταν αυτές βγαίνουν στην επιφάνεια γράφω κ μερικά καλά κείμενα εδώ. :)
Εκτοτε κύλισε αρκετό διάστημα με τηλεφωνήματα και συναντήσεις είτε Πάτρα είτε Αθήνα είτε εκεί.
Το να πάρω το αμάξι Σ/Κ να κάνω 600χλμ έγινε για μένα συνώνυμο της απλής βόλτας.
Της έγραφα επίσης. Και τα πήγαινα ο ..ίδιος!
-Κάπως ακριβά δεν είναι τα ταχυδρομικά;
-Ε ναι, όταν συνοδεύονται από τον συγγραφέα!
Με τον καιρό όμως είδα πράγματα που δεν μου αρέσανε.
Ηταν καχύποπτο άτομο με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Π.χ. Ετυχε κ η αμέσως προηγούμενη σχέση ήταν με κοπέλα από Πύργο (που ζούσε κ ζει Αθήνα) και μη μπορώντας να πιστέψει πως κάνω τόσα χλμ μόνον για κείνη είπε πως πάω να βρω ..εκείνη! Το γιατί, παρακάτω.
Δεν έχει νόημα να απαριθμώ άλλα.
Επιπλέον ήταν κοπέλα 'της εκκλησίας'.
Είναι απίστευτο το πως η θρησκεία μπορεί να καταστρέψει έναν άνθρωπο.
Εκανε πλύση εγκεφάλου από ..μόνη της πως δεν αξίζει ως άτομο. Για αυτό και οι υποψίες περί προηγούμενης σχέσης μου.
Για αυτό και όλα τα στραβά που ακολούθησαν μετά που έμαθα το 'κουσούρι' της.
Το τι πέρασα μήπως και ξεπεράσω τις καχυποψίες είναι απίστευτο.
Το θεωρώ χυλόπιτα επειδή από την αρχή είχα επενδύσει επάνω σε αυτή τη σχέση πολλά, είχα 'παλέψει' πολύ
και στο τέλος την κατάπιαμε και οι δύο αμάσητη τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.
Την ευχαριστώ όμως πολύ. Οχι μόνον που πέρασε από τη ζωή μου και την άλλαξε, μα για τις στιγμές μαζί της που δεν τις ξεχνώ..
Και στενοχωριέμαι ταυτόχρονα.
Που μαθαίνοντας νέα της, δεν βρέθηκε κάποιος στη ζωή της να την κάνει να με ξεπεράσει. :(
Αφησε πληγές βαθιές και στους 2 αυτή η ιστορία.
Την ευχαριστώ και για ένα πρόσθετο λόγο.
Ηταν ο δρόμος που έπρεπε να περάσω για να καταλήξω στη συνέχεια εκεί που περιγράφω στη "πρώτη σας γνωριμία" στο ποστ της 26-8-06.
Παιδιά μη μασάτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρτε τετράτροχα και δίτροχα, κόψτε μια βόλτα το Σάββατο το βραδάκι από την παραλιακή και καμακώστε τις την ώρα που οι άμυνές τους είναι πεσμένες λόγω οδήγησης! Αν ασκήσετε λίγη πίεση παραπάνω, πάντα εντός των ορίων της ευγένειας, θα δείτε πως η απάντησή τους, είτε με τα μάτια, είτε με λόγια, θα είναι ΠΟΛΥ πιο άμεση!
Σπάνια διατηρούν την ικανότητά τους για "διπλωματία" επί μακρόν όταν οδηγούν. Βεβαίως η απάντηση μπορεί να είναι θετική, μπορεί όμως να είναι και αρνητική! Απλά θα έρθει χωρίς υπεκφυγές και ευγένεια...
Προσοχή, υπάρχει κι ένα μεγάλο ποσοστό εξαιρέσεων, διαρκώς αυξανόμενο, του οποίου μια ενδεχόμενη χυλόπιτα θα συνοδευτεί από κόντρα, την οποία αν χάσετε θα θέλετε να μπείτε στον πρώτο κάδο απορριμάτων που θα βρεθεί μπροστά σας!
Αν η τύπισσα οδηγεί καμιά street ή κάνα βαρβάτο Ιάπωνα, σας συνιστώ τουμπεκί, εκτός να θεωρείτε πως διαθέτετε επιδέξιους γλουτούς και διαθέτετε και το απαραίτητο εργαλείο*! Και πάλι...
Οπως και να έχει, το καλό με το εν κινήσει καμάκι είναι πως την χυλόπιτα την παίρνει ο αέρας!
Σημαντική προϋπόθεση: Η σωματική ακεραιότητα, εμπλεκομένων και μη!
Ως γνωστόν τα δημόσια νοσοκομεία παίρνουν μίζα απ' τον βαρκάρη και στο νεκροτομείο δεν έχει καλλίγραμμες νοσοκόμες με άσπρες ζαρτιέρες!
*Αυτή είναι μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις που πρέπει να μετρήσουμε σε ίππους και όχι σε πόντους.
Υ.Γ: Καλό βράδυ σε όλες και όλους. Σήμερα οι περισσότεροι θα κοιμηθούμε παρέα με πόθους ανεκπλήρωτους και συναισθήματα απωθημένα. Γάτε μας υποχρέωσες!
(Γάτε, η σύνδεση ή ο Blogger πρέπει να μου έφαγαν το προηγούμενο, αν εμφανιστεί shoot at sight!)
Αν μ' αρνηθείς χάνεις εσύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ήντα θα χάσω
Δυο μέρες θα σ' αποζητώ
Στις τρεις θα σε ξεχάσω.
Από την Κρήτη με Αγάπη
antvol
ΑπάντησηΔιαγραφήμε έλιωσες για άλλη μια φορά με αυτά που γράφεις. Σε ευχαριστώ πολύ.
ΥΓ. Δεν είναι θέμα, όπως θα πάω για το γραφείο, θα περνάω να σου αφήνω τη Γελλάς και τις τυχόν προσφορές. Τζάμπα εννοείται. Αν θες θα φέρνω και κρουασάν.
Αυτό με την διαδικτυακή αφάνεια σπόντα ήταν????
:))))
Αγαπητέ Reactor,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λύση που προτείνετε, εμπεριέχει και κινδύνους. Γίνομαι σαφέστερος:
Πρίν μερικά χρόνια, επιστρέφοντας από έξοδο το ραντάρ λοκάρει μόνο θηλυκό επιβαίνον βαρβάτου Ιάπωνα όπως το θέσατε.
Καθότι η ώρα ήταν περασμένη και κινούμαστε στην λεωφόρο Βουλιαγμένης στο ύψος της θρυλικής 'Βούτας', είπα να την εντυπωσιάσω με το σουπερ ντουπερ κάμπριό μου και τα αλόγατά του.
Κοιταζόμαστε στο φανάρι όλο νόημα, και η καρώ σημαία πέφτει...
1η-2η-3η μέχρι το κόκκινο, πολλά τα χιλιόμετρα στο κοντέρ, και εκεί που της έχω φύγει 1-2 μήκη, ΜΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΠΕΡΟΥΚΙΝΙ!!!!
Ακόμα θυμάμαι το σαρδόνιο χαμόγελό της όταν με προσπερνούσε.
Οπως αντιλαμβάνστε, το κάμπριο ανταλλάχθηκε με γεωργικό ελκυστήρα με τον οποίο απολαμβάνω τις κόντρες μου αβάδιστα που λένε και οι αγγελίες.
@butterfly:
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο παιδάκι μου εσύ το λες χυλόπιτα;
Αχχχ..
Άντε μου γρήγορα να βρείς τον ανθρωπο! Αλλιώς, το βλέπω να σε βρίσκει αυτός.
Αγαπητέ Delta Mike,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογουμένως, και πέραν πάσης αμφιβολίας, ομιλούμε περί νίλας, και μάλιστα διόλου ισχνής!
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί.
Βέβαια εγώ ομιλώ εκ του ασφαλούς σχετικά διότι η χρήση της μοτοσυκλέτας επιβάλει, και δικαιολογεί, την χρήση κράνους, οπότε ο μόνος κίνδυνος που θα μπορούσα να διατρέχω στην περίπτωσή σας θα ήταν να αποχωριστώ το περουκίνι μαζί με το κράνος όταν θα το έβγαζα για να της μιλήσω!
Ωστόσο ας μην φτάνουμε και στα άκρα, σας προτείνω ξύρισμα κι επιστροφή στα κάμπριο χωρίς αποσπώμενα πλέον μέρη!
Προσωπική εν κινήσει νίλα:
Στρίβοντας δεξιά από Μεσογείων προς Παπάγου στο ύψος του Υπ.Εθν.Αμύνης, το μάτι μου σκάει πάνω σε ένα πλάσμα απίστευτο που περίμενε στη στάση και ο υπόλοιπος πάνω στο λεωφορείο που μόλις είχε σταματήσει για να την πάρει! Η ζημιά μηδαμινή, η ρόμπα ροζ και χνουδωτή!
Περιττό να πω πως κατέβασα τη φυμέ ζελατίνα και έκανα επιτόπου στο πρώτο άνοιγμα επιστρέφοντας στην πηγμένη Μεσογείων...
Μυαλό πάντως δεν έβαλα και το επαναλαμβάνω κατά τακτά χρονικά διαστήματα φρενάροντας πάντα τελευταία στιγμή και καβαλώντας το ντεπόζιτο με επώδυνα πάντα αποτελέσματα! Από αυτή την οπτική γωνία, είναι πέρα ως πέρα αληθινή η δήλωση πως οι γυναίκες μπορούν να γίνουν επικίνδυνες κατά την οδήγηση!
καλημέρα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό που κατάλαβα από όλα τα posts είναι ότι
"η μνήμη είναι ο μόνος παράδεισος από τον οποίο δεν μπορούν να μας εκδιώξουν
και ταυτόχρονα η μόνη κόλαση από την οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε"!!!
Θα συμφωνήσω με την synas αρχικά για όλες αυτές τις κατηγοριοποιήσεις που δεν φαίνεται να παρακολουθούν και πολύ τα τεκταινόμενα στις σημερινές ανθρώπινες σχέσεις. Η χυλόπιτα ενέχει την έννοια της ήττας και άρα ταυτίζουμε το ερωτικό παιχνίδι με κάτι πολεμοχαρές (λογοτεχνική κοινοτοπία). Αλλά η ερωτική επιθυμία είναι κάτι βαθύτερο που δεν σταματά σε μια απλή άρνηση ή αποδοχή. Πληγωτική η απόρριψη, αλλά έχει να κάνει με μας και την ψυχή μας. Ο άλλος είναι πάντα εκτός, ακόμη και στις περιπτώσεις αποδοχής. Αν υπάρχει συνταγολόγιο στον έρωτα, αν υπάρχει προσοντολόγιο για κάθε υποψήφιο αγαπημένο με παράσημα ή αρνητικά πρόσημα, εμένα αφήστε με εκτός. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήμουν καλή σε παιχνίδια στρατηγικής. Εξακολουθώ να πλανιέμαι σε αχαρτογράφητες περιοχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω, παρόλες τις χυλόπιτες που θυμηθήκατε, να κοιμηθήκατε καλά.
Σήμερα δροσίζει!
@DOn
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σε όλους. Ευτυχώς στη θεσ/κη φυσά βαρδάρης από χθες το βράδυ και είναι ανθρώπινα.
Όσο για το θέμα της χυλόπιτας, όπως λένε οι μηχανικοί για να χτίσεις, πρέπει πρώτα να μπαζώσεις.
Την πρώτη χυλόπιτα μου την έκαναν "δώρο" στα 22, όλα πήγαιναν καλά με τη δεσποινίδα, έχουμε πιει τα ποτά μας, είμαστε χαλαροί, και λέει τη γνωστή ατάκα, σε βλέπω σαν φίλο.
Δεν πτοήθηκα, συνέχισα τη διασκέδαση μαζί της μέχρι πρωίας .
Μετά από 3 χρόνια "υπέκυψε",είχαμε σχέση 2 χρόνων. Σήμερα
παραμένουμε καλοί φίλοι.
Πάμε για άλλα, γιατί η ζωή είναι μικρή.
Ο/Η Somebody είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΧΥΛΟΠΙΤΑ ΠΟΥ Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ.
Να με συγχωρειτε, αλλα δεν ειδα καμμια χυλοπιτα.. Αυτο που ειδα ειναι απο μερια σας μια λαχταρα να ερωτευτειτε και να επενδυσετε , ερωτα για τον ερωτα και επενδυση για την επενδυση,χωρις να σας ενδιαφερει αν ο ανθρωπος που ειχατε απεναντι σας μπορουσε ν ανταποκριθει στις προσδοκιες σας και στο δικο σας σεναριο, κι απο την αλλη ειδα μια γυναικα με σοβαρα προβληματα με τον εαυτο της καιμε την εικονα της, που ειναι τοσο ανασφαλης που οχι σχεση αλλα τιποτα δεν μπορει να κανει.
. Την χυλοπιτα δεν βλεπω πουθενα, παρα μονο δυσλειτουργικες και ανεπιτυχεις σχεσεις..
Aχ, η Zoi20 είναι υπεραπασχολημένη με την "Γελλάς" και ούτε που θυμήθηκε ότι είχε γράψει και οδηγίες προς τους φίλους της για το πρώτο ραντεβού (17 Απριλίου 2007, Πρώτο Ραντεβού - Ένας Χρήσιμος Οδηγός), κι ούτε πρόσεξε ότι εδώ ορισμένοι ζητούν αμέσως ή εμμέσως χρήσιμες οδηγίες...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://zoi20.blogspot.com/2007_04_01_archive.html
(copy-paste οι ενδιαφερόμενοι, οι βιαστικοί κατεβείτε λίγο πιό κάτω μόλις ανοίξει η σελίδα για να φτάσετε στη σωστή ημερομηνία...)
:)))
Υ.Γ. Ζοi20, Αphrodite, Nαυαγέ, καλή επιτυχία με την "Γελλάς"!
@dinx
ΑπάντησηΔιαγραφήειλικρινά πώς μπορείτε και παραμένετε καλοί φίλοι, όπως ισχυρίζεστε; υπάρχει αυτή η δυνατότητα;
προσωπικά αδυνατώ. όσο και αν δεν σκέφτομαι να είμαστε μαζί, το νιώθω κάθε φορά που βρισκόμαστε αντικρυστά, κάθε που μελαγχολώ, κάθε που ακούω ήχους συνδυασμένους μαζί της ή βλέπω εικόνες που με εκείνη.
όσο για το αν μπορώ να την δω με κάποιον άλλο; δε νομίζω ότι χρειάζεται να απαντήσω...
θεωρώ ότι, ΝΑΙ μπορείς να παραμείνεις φίλος με κάποιον που συνδέθηκες ερωτικά στο παρελθόν μόνον όταν ο έρωτας γίνει μια ανάμνηση γλυκιά και παύει να ορίζει το μεγάλο τμήμα της ζωής σου. "ό,τι υπήρξε μια φορά δεν γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει έγραψε η Λένα Παππά και τραγούδησαν οι αδελφοί Κατσιμίχα. και όταν υπήρξε ερωτικό ενδιαφέρον, σχέσης και όχι one night stand, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. εκτός και αν αλλάξουν τόσο πολύ οι άνθρωποι που εμπλέκονται στην ιστορία. αν όμως αλλάξουν οι άνθρωποι ποια η φιλία μεταξύ τους; αυτή που ανήκε σε "άλλους" ανθρώπους που εκτός από φίλοι υπήρξαν και εραστές;
Αγαπημένε μου drunk tunk,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σου θυμίσω το παρακάτω...
Ecoute les orgues
Elles jouent pour toi
Il est terrible cet air là
J'espère que tu aimes
C'est assez beau non
C'est le requiem pour un con
Je l'ai composé spécialement pour toi
A ta mémoire de scélérat
C'est un joli thème
Tu ne trouves pas
Semblable à toi même
Pauvre con
Voici les orgues
Qui remettent ça
Faut qu't'apprennes par coeur cet air là
Que tu n'aies pas même
Une hésitation
Sur le requiem pour un con
Quoi tu me regardes
Tu n'apprécies pas
Mais qu'est-ce qu'y a là dedans
Qui t'plaît pas
Pour moi c'est idem
Que ça t'plaise ou non
J'te l'rejoue quand même
Pauvre con
Ecoute les orgues
Elles jouent pour toi
Il est terrible cet air là
J'espère que tu aimes
C'est assez beau non
C'est le requiem pour un con
Je l'ai composé spécialement pour toi
A ta mémoire de scélérat
Sur ta figure blême
Aux murs des prisons
J'inscrirai moi-même : " Pauvre con "
Αυτή η διαδικτυακή μας συνομιλία ίσως προσδώσει μια τεχνολογική νότα στο "σενάριο" που ετοιμάζεται εδώ και κάποια χρόνια.... Φιλιά
Τα σέβη μου κύριε Δήμου!
αγαπημένη μου croft (μικρό λιβάδι ή μήπως lara croft?) όπως θα θυμάστε ίσως τα γαλλικά μου δυστυχώς δεν είναι καθόλου καλά! ευτυχώς υπάρχουν οι Placebo και το τραγούδησαν στα αγγλικά! ελπίζω να μη "χάνει" η μετάφραση
ΑπάντησηΔιαγραφήListen to the organ that I play for you
Since you got no choice, hear me through
You look as if you like it, but you seem reserved
It's my requiem for a jerk
I wrote it in the bath on my breakfast tray
Cut my appetite for the day
I tried to raise a toast, ate this second verse
Buttered requiem for a jerk
It's an afternoon for mourners, but the tears don't come
Got what you deserved, the maximum
Well I'm getting sentimental but it's too much work
What's a requiem, to a jerk
Well the devil left a message
"Go try paradise
Hell's a lot too hot
Not too nice
Try to take on god
If you've got the nerve
Even I don't need
Stupid jerks"
Listen to the organ that I play for you
Since you got no choice, hear me through
You look as if you like it in your woolen shirt
It's my requiem for a jerk
I wrote it in the bath on my breakfast tray
Cut my appetite for the day
On your white-washed face
Blue steal prison wall
I'll write stupid jerk, that's all
και θα ήθελα να συμπληρώσω, στα γαλλικά κι εγώ,
Erreurs
Je sais que je les porterai toute ma vie
Mes erreurs
Comme de celle
Tu sais laquelle
Quand on a coupι mes cordes
Je me suis envolιe ailleurs
On a coupι mes cordes
Et je ne redescendais pas
φιλιά
Nα συμφωνησω με τον/την drunk tunk στο σχολιο των 8:40 .....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως ειτε σιγουρατζης ειτε χυλοπιτατζης ειναι καποιος στον ερωτα ειναι το ιδιο ανυπερασπιστος.
Και τον σιγουρατζη θα τον λαβωσει το ανεκπληρωτο....
Ξεκινησα χυλοπιτατζης
εξελιχθηκα σε εντονα σιγουρατζη
και εχω καταληξει σε απαθη
οι ερωτικες επιτυχιες μετρημενες
στα δαχτυλα του μισου χεριου
Δεν ξερω πως γινεται
και οσο μεγαλωνω πολυ δυσκολα
κατι με εντυπωσιαζει ( τα τελευταια χρονια τιποτα )
Μαλλον εγω φταιω
δεν εξηγειται αλλιως
ομορφια υπαρχει παντου
A επισης να θυμισω το << μια πορνογραφικη σχεση >>
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ταινια που γυριζε τη συνηθισμενη σχεση αναποδα και ηταν εξισου ( αν οχι πιο ) ενδιαφερουσα
@Drunk Tank
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω τι να πω. Είναι πρώτη και τελευταία φορά που μου έχει συμβεί μέχρι στιγμής.
Έμενα δε μου φαίνεται περίεργο, τέλος πάντων.
Πιστεύω ότι όταν χωρίζεις, χωρίζεις και τέλος οριστικό.
Για να μη χάνεις χρόνο και να στενοχωριέσαι , δραστικά μέτρα, όχι ημίμετρα.
Σε αυτή την περίπτωση , μάλλον είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
"Χαμένοι στη μετάφραση", θυμίζω την ταινία και παράλληλα σχολιάζω drunk tunk...
ΑπάντησηΔιαγραφήrosie, σίγουρα έχεις δίκιο σε πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την αρχή είδα πράγματα που δεν μου άρεσαν.
Απλώς δεν ήθελα να αντιμετωπίσω ανθρώπινες σχέσεις σε επίπεδο επιλογής ...ηλ/κής συσκευής..
Καίει τόσο, ψύχει τόσο, έχει βολικές θήκες για αυγά..
Είχα δει κάποια καλά που με στράβωσαν τόσο, που έπαιρνα δύναμη να αντιμετωπίσω τα όποια 'συννεφάκια', όπως έλεγα τότε.
Αλλά στο τέλος έφεραν καταιγίδα.
Είχα πει για εκείνη: Οποιος λέει οχι στον εαυτό του, δεν μπορεί να πει ναι σε τίποτα.
Το ονομάζω χυλόπιτα επειδή η προσέγγιση έγινε με όλες τις δυνάμεις απο μεριάς μου, που όμως πήγαν χαμένες, αντιμετωπίστηκαν με απόρριψη.
Αλλά μακροπρόθεσμα, κερδισμένες!
Και ναι, έχεις δίκιο.
Ηθελα να ερωτευτώ, μου είχε λείψει. Και εν μέρει το κατάφερα.
Ομως ο πίνακας μέσα μου τότε έμεινε μισός...
croft δυστυχώς δεν με βοηθάς καθόλου με τα σχόλια σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ: είναι tank, όχι tunk
:-)
Αγαπητέ reactor69,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μυαλό πάντως δεν έβαλα και το επαναλαμβάνω κατά τακτά χρονικά διαστήματα φρενάροντας πάντα τελευταία στιγμή και καβαλώντας το ντεπόζιτο με επώδυνα πάντα αποτελέσματα!"
Καθότι τυγχάνω οδηγός και δικύκλου, συμμερίζομαι κυριολεκτικώς τον πόνο σας.
Επί τη ευκαιρία, να σας ενημερώσω ότι διατίθεται στην αγορά προϊόν after market γιά τους φίλους του φρεναρίσματος της τελευταίας στιγμής, αποτελούμενο από ειδικά pads χρώματος της αρεσκείας σας (διατίθεται και σε fluffy γιά να ταιριάζει με την ρόμπα).
takis vasilopoulos said...
... και οσο μεγαλωνω πολυ δυσκολα
κατι με εντυπωσιαζει ( τα τελευταια χρονια τιποτα )
Μαλλον εγω φταιω
δεν εξηγειται αλλιως
ομορφια υπαρχει παντου
---------------------------
Συγχωρήστε μου την αδιακρισία, αλλά είστε όντως 23 ετών, όσο δηλώνετε στο προφίλ σας?
Αν ναι, επείγουσα αναθεώρησις επιβεβλημένη.
Οι χυλοπιτούλες ΜΕΣΑ σε μια σχέση, πάλι, τι σας λένε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, αυτά τα "τώρα θες εσύ αλλά δεν θέλω εγώ" κ.λ.π.
Δεν εννοώ να είναι συνεχή, διότι τότε πάει για διάλυση-αν και δεν είναι απόλυτο, διάφορα βλέπουμε.
Ποιά είναι η γνώμη σας αλήθεια;
(προφανώς το pattern αφορά κυρίως μακροχρόνιες σχέσεις ή γάμο)
maria velliou
ΑπάντησηΔιαγραφήαφορά γενικότερα αυτές που λέμε "σοβαρές" σχέσεις. Όταν είσαι έστω κάποιους μήνες με κάποιον και γίνονται διαρκώς τέτοια "επεισόδια" για απλά πράγματα, για το σεξ, για τις εξόδους, για το πως θα μοιράσετε τον χρόνο με τις κοινές ή μη κοινές παρέες, για πράγματα που μπορεί να μην είναι βασικές προυποθέσεις μιας σχέσης αλλά σίγουρα αυτά την στηρίζουν τότε οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Φτάνεις πολλές φορές να σκεφτείς ότι είναι καλύτερα να δώσεις ένα τέλος. Μετά όμως σκέφτεσαι πως δεν πειράζει, αυτά γίνονται, και το ξεχνάς μέχρι την επόμενη φορά. Καλά θα ήταν να μπορούσαμε να προχωρήσουμε εύκολα από μια κατάσταση σε μια άλλη. Ωσ γνωστόν όμως οι άνθρωποι κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να δυσκολεύουμε τα πράγματα.
Την πρώτη μου χυλόπιτα την έφαγα στην τρίτη Γυμνασίου, την πρώτη φορά που την έπεσα σε κάποια. Την έλεγαν Γεωργία. Εγώ τότε ήμουν μακράν το ακριβώς αντίθετο του πιο δημοφιλούς τύπου του σχολίου, ενώ εκείνη ήταν στο top 10 των γυναικών που γούσταραν όλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από κάποιους μήνες κολλήματος και ενώ εκείνη το είχε καταλάβει (μαζί με όλη την τάξη μου) και με απέφευγε συστηματικά, αποφασίζω ότι πρέπει να αναλάβω δράση και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Α: Γεωργία, να σου πω.
Γ: Τι θες; (κοφτά)
Α: Έλα λίγο πιο εδώ.
Γ: Α, όχι. Ό,τι και αν είναι όχι!
Και εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού.
Ανέκαθεν το ακριβώς αντίθετο του σιγουράντζα. Άλλωστε η χυλόπιτα είναι μεγάλη σχολή -αυτό πρέπει να το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα.
Δεν εχω φαει ποτε χυλοπιτα--απο τα 17 μου που ξεκινησα να βγαινω με κοπελες, μεχρι σημερα (32). Δεν ειμαι ιδιαιτερα επιθετικος με τις γυναικες, αλλα ουτε και δισταζω να πλησιασω καποια που μου αρεσει αρκετα (εφ'οσον ειμαι ελευθερος) και για την οποια γνωριζω οτι ειναι "επαρκως διαθεσιμη". Δεν πλησιαζω ποτε γυναικες σε bar, club κλπ, το θεωρω πολυ ευτελη τροπο γνωριμιας. Οι μισες περιπου απο τις κοπελες με τις οποιες εχω "βρεθει" με ειχαν πλησιασει πρωτες αυτες. Νομιζω σε αυτο συντελει το πολυ παιχνιδιαρικο υφος μου (εκ φυσικου), που με κανει να φαινομαι τυπος που εχει πλακα, προσβασιμος και, πανω απ'ολα, διαθεσιμος (ακομη κι οταν δεν ειμαι). Εχω ριξει πολλες χυλοπιτες στη ζωη μου, ακομη και σε κοπελες που τις θεωρουσα πολυ ωραιες. Τους ορους "ερωτικη απορριψη" και "ερωτικη απογοητευση" τους γνωριζω μονο θεωρητικα, δεν εχω νιωσει ποτε τετοιο συναισθημα. Εχω αγαπησει και εχω αγαπηθει, σε καποιες περιπτωσεις με υπερβολες εκατερωθεν. Δεν κρατω επαφες με τις πρωην μου, επιτηδες. Ξερω οτι δε θα αργησει να ερθει η στιγμη που θα νιωσω ετοιμος για κατι πιο σοβαρο. Μεχρι τοτε, απολαμβανω το παιχνιδι του ερωτα οσο πιο εντονα μπορω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Delta Mike,
ΑπάντησηΔιαγραφή"...διατίθεται στην αγορά προϊόν after market γιά τους φίλους του φρεναρίσματος της τελευταίας στιγμής, αποτελούμενο από ειδικά pads χρώματος της αρεσκείας σας (διατίθεται και σε fluffy γιά να ταιριάζει με την ρόμπα)."
Εγγυημένα μόνιμο ρεζιλίκι δηλαδή! Ακου fluffy!
:)))
Προτιμώ το tank protector που έχω ήδη βάλει για να μην το γδέρνω με το φερμουάρ. Τα "εξαρτήματα" θα θυσιάζονται μέσα στον ενθουσιασμό τους! Life is unfair!
Λίγο πιο πάνω ένα "σχολίου" έφαγε τη θέση ενός "σχολείου". Μη δίνεις σημασία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις ευχές μου για όμορφο βράδυ Πέμπτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τίτλος του θέματος "Η πρώτη .."
εμπεριέχει το δικό του άρωμα, σαν της απόρριψης και της χυλόπιτας
ή μένεις με το φόβο, αυτό κάπου το βρίσκω και λίγο εγωιστικό
ή δοκιμάζεις και δεν χάνεις το άρωμά τους
Στον έρωτα βαδίζεις απροστάτευτος
'Ισως πάλι να γράφω και εκ του ασφαλούς...αλλά αυτό δεν παύει το να διακρίνει κανείς το όμορφο ανάμεσα στις ευαισθησίες σας :))
"οι γυναίκες δεν τρωνε ποτέ χυλόπιτα, απλά επιλέγουν"...
Κυριε Δημου, αντι άλλης απάντησης :
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεσα στα τζένερα εμφωλεύει η σπίθα. Κρωγμοί αντηχούν κάτω απ τα φύλλα και σχίζουν τον ασπιλο χασέ της νύχτας. Μα πριν ακομη ξημερώσει, μεσουρανούν οι θρύλοι και η σπίθα αποκαλύπτεται και λάμπει. Επειτα σβηνει μονομιάς -μα ξαφνικά στη θέση της ο αλέκτωρ αλαλάζει ( Εμπειρίκος, Ενδοχώρα)
Ρίτσα Μασουρα
Maria Velliou είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι χυλοπιτούλες ΜΕΣΑ σε μια σχέση, πάλι, τι σας λένε;
Σαφεστατα το αλατοπιπερο στη σχεση…
Το μανιφεστο της ανεξαρτησιας «εντος των τειχων».
Βεβαια μπορει να λειτουργησουν και σαν σαρακι, αλλα συνηθως δρουν ευεγερτικα.
Ο Μεντελ κι ο Δαρβινος θα’πρεπε να ασχοληθουν με την εξελιξη των σχεσεων- εκει ειναι τα δυσκολα!
Αλλα τι να περιμενεις απο ενα μοναχο κι ενα φυσιοδιφη. Προκοπη;
Κυριε Δημου, αντι άλλης απάντησης:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραγουδώ τους πεσμένους προπάτορες
είμαι των άστρων ο σκύλος
με τα μάτια κοιτάζω ψηλά
με τα χέρια γιορτάζω τη λάσπη.
(Αντώνης Καρκαγιάννης, Καθημερινή)
Στέργιος Αντωνακούδης
Trinity College Cambridge
athanasia
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ και από δω για τις ευχές!
Ναι ναι είχα γράψει ένα τέτοιο χα χα.
Παρακαλώ, σε όποιον χρειάζεται βοήθεια είμαι έτοιμη να δώσω τα φώτα μου. :))
Αν και είμαι η επιτομή του σιγουρατζή, να πω την αλήθεια. Απορώ δηλαδή με τις γυναίκες που λένε ότι 'δεν πάω με κάποιον αν δεν είμαι ερωτευμένη'. Προσωπικά δεν πάω με κάποιον αν δεν είναι ερωτευμένος αυτός!
Τώρα που με διαβάζω πολύ γαϊδούρι μου φαίνομαι...
Χυλοπιτες vs love cakes = Χ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλη συμβουλη για να μη φατε χυλοπιτα απο μια γυναικα : καντε την ευτυχισμενη....
Πως να κανεις μια γυναικα ευτυχισμενη ;
Πολυ ευκολο. Αρκει να εισαι :
1. φίλος
2. σύντροφος
3. εραστής
4. αδελφός
5. πατέρας
6. δάσκαλος
7. εκπαιδευτής
8. μάγειρας
9. μαραγκός
10. υδραυλικός
11. μηχανικός
12. διακοσμητής εσωτερικών χώρων
13. στιλίστας
14. σεξολόγος
15. γυναικολόγος/μαιευτήρας
16. ψυχολόγος
18. ψυχίατρος
19. θεραπευτής
20. τολμηρός
21. τακτικός
22. καλός πατέρας
23. πολύ καθαρός
24. συμπαθητικός
25. αθλητικός
26. στοργικός
27. προσεκτικός
28. ιππότης
29. έξυπνος
30. οραματιστής
31. δημιουργικός
32. γλυκός
33. δυνατός
34. κατανοητικός
35. ανεκτικός
36. ευσυνείδητος
37. φιλόδοξος
38. ικανός
39. θαρραλέος
40. αποφασιστικός
41. έμπιστος
42. γεμάτος σεβασμό
43. παθιασμένος
44. αβρόφρων
45. πολύ πλούσιος
46. να αγαπάς τις αγορές
47. να μην γκρινιάζεις
48. να μην της είσαι βάρος
49. να μην κοιτάζεις άλλες
Ταυτόχρονα θα πρέπει να προσέξεις πολύ να :
50. μην είσαι ζηλιάρης αλλά ούτε και αδιάφορος
51. να τα πηγαίνεις καλά με την οικογένειά της αλλά
να μην αφιερώνεις στην τελευταία περισσότερο χρόνο απ' ό,τι σε αυτή.
52. να της αφήνεις τον χώρο της, αλλά να δείχνεις ανήσυχος για το πού πηγαίνει...
Είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό:
53. να μην ξεχνάς ημερομηνίες: -επετείων (γάμου, αρραβώνων, πρώτης συνάντησης...) -πτυχίου (αν υπάρχει) -ονομαστικής εορτής (αν υπάρχει) -τελευταίας περιόδου...
Δυστυχώς ακόμη κι αν ανταποκρίνεσαι πλήρως στις παραπάνω απαιτήσεις, κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί 100% πως θα την κάνεις ευτυχισμένη,
διότι μπορεί να αισθανθεί φυλακισμένη σε ένα βίο αποπνικτικής τελειότητας από τον οποίο να θελήσει να απελευθερωθεί δραπετεύοντας με το πρώτο
κωλόπαιδο που θα παρουσιασθεί μπροστά της.
Ίσως γι' αυτό ο Θεός (μεγάλη η Χάρη Του) είπε: "αγάπα την" αλλά δεν είπε "κατανόησέ την ".!!!
απο χυλοπιτες εχω φάει πολλες και σπανιοτερα εχω δωσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν απο 2 εβδομαδες δεν εφαγα αλλα εριξα, πραγμα σπανιο και μιας και ειναι και το πιο προσφατο λεω να σας το αναφερω.
Ειχα παει εκδρομη στο Παρισι για Σαββατοκυριακο και οπως ημουν μονος στο μετρο με ρωταει κατι μια γαλλιδα μεγαλοκοπελα, δεν καταλαβαινω γαλλικα, τις απανταω στα αγγλικα και καπως ετσι τα λεγαμε για λιγη ωρα ωσπου εφτασε η ωρα μου να κατεβω, την χαιρεταω και βγαινω απο το βαγονι. Οπως περπατουσα στον σταθμο ερχεται απο πισω και με ρωταει αν θελω να παω σπιτι της, αν θελω το τηλεφωνο της, κτλ, της ειπα συγγνωμη αλλα δεν ηθελα, μου ειπε οτι δεν πειραζει και εφυγε.
ΥΓ. Εννοειτε οτι δεν ηταν καθολου ελκυστικη για τα γουστα μου...0
Ένας παλιός καλός φίλος που πίστευε ότι είχε μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες μετά απο μια χυλόπιτα πάντα έλεγε άπειρο συν ένα ίσον άπειρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν καθηγητής φυσικομαθηματικός.
Βλέποντας την απόγνωση στην συμπεριφορά πολλών προσπαθώντας να πείσουν την "ωραία Ελένη" θυμίζει κακομαθημένα πιτσιρίκια που τραβούν την μαμά τους απο την φούστα να τους πάρει παγωτό ή να τους αγοράσει το επόμενο άχρηστο παιχνίδι που είναι της μόδας.
Όσο περισσότερο φορτικά "κολλάνε" τόσο περισσότερα "όχι" τρώνε.
Η γυναίκα όταν δει "πεινασμένο" γίνεται πολύ σκληρή εκτός κι αν είναι "ψυχικάρα" αλλά όταν δει ότι έχεις ένα άλλο θηλυκό οι ορμόνες της κτυπάνε καμπανάκι.
Ήταν κάποτε της μόδας ότι "ο μουγγός" σε μια νεαρή παρέα ήταν περισσότερο αινιγματικός και ελκυστικός. Ελπίζω να ήταν μόδα και πέρασε.
Μην βασανίζεστε άδικα φίλοι(ες) μία (ένα) σύντροφο μόνο χρειαζόμαστε στην ζωή. Τα άλλα είναι ψευτοκοινωνικές επιταγές της μόδας.
Όταν αλληλοβρεθείτε με το πραγματικό ταίρι σας όλες οι χυλόπιτες θα σας είναι μια κακή στιγμή του παρελθόντος.
Υ.Γ.
Η πρώτη και τελευταία μου χυλόπιτα λεγόταν Δώρα και είχε όλα τα κάλ(λ)η του κόσμου που ονειρευόμουν στα 14 μου.
Ήταν η ευκαιρία όμως να ανοίξει ο δρόμος μου κι ο κόσμος μου.
η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραγουδώ τους πεσμένους προπάτορες
είμαι των άστρων ο σκύλος
με τα μάτια κοιτάζω ψηλά
με τα χέρια γιορτάζω τη λάσπη.
(Αντώνης Καρκαγιάννης, Καθημερινή)
στίχοι από ποιήματα, από το δίσκο "ομορφαίνω τη μέρα" του Νίκου Καρούζου (παραγωγή Ιπτάμενοι Δίσκοι)
Έχουν χρησιμοποιηθεί και στο δίσκο του Θανάση Παπακωνσταντίνου "Η βροχή από κάτω" στο κομμάτι "ο σκύλος των άστρων. Από εκεί το γνώρισα κι εγώ.
Η παρατήρηση χωρίς ίχνος αγένειας. Απλή επισήμανση.
I am in Greece without a greek keyboard...these things happen only to me...
ΑπάντησηΔιαγραφήAnyway, I walk around Athens thinking that all of you are around me, and I see people and I say to myself, this one could be Athanasia, or Antvol, or zoi, or...
I missed some great posts. Better go back to the states to feel closer to this crAzy country!
Miss you all and good luck with bad love luck! Never got that!...
(...just kidding, I did and I loved it...everything is about balance anyway...)
έχοντας χορτάσει από τις διάφορες χυλόπιττες κατανόησα ότι απλά είμαι ένας αναλφάβητος στον έρωτα... οπότε μάλλον ο έρωτας δεν είναι για μένα...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι ειλικρινά που υπάρχουν άνθρωποι που τον γεύονται...
(δεν έχω διαβάσει τα σχόλια οπότε μάλλον θα είμαι εκτός θέματος της όποια συζήτησης)
Νομιζω ειναι καλα να ξερει καποιος ή καποια να ριχνει κομψά την χυλοπιτα. Η απορριψη δηλαδη να μη μοιαζει με...απορριψη. Εχω μια φιλη, μεγαλυτερη μου, που ειναι αρτιστα σε αυτο τον τομεα, αφου οταν ειναι να απορριψει καποιον, θελω να ειμαι εκει, να μαθαινω:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ο Σοπενάουερ διάβαζε το πόστ αυτό και τα σχόλια που το ακολουθούν θα χαμογελούσε ικανοποιημένος.
Η κινητήριος δύναμη που βρίσκεται μέσα μας, το Will to Live ή Wille zum Leben όπως πολύ εύστοχα το έθεσε, είναι αυτή που καθορίζει τον καθένα από εμάς και μας κάνει να επιθυμούμε να μένουμε ζωντανοί και να αναπαραγόμαστε.
Τίποτα λιγότερο δεν αποφασίζεται από μία ερωτική επιτυχία από την δημιουργία της επόμενης γενιάς.
Η χυλόπιτα (ερωτική απόρριψη) είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με αυτήν την επιθυμία, η οποία με την σειρά της σχεδόν πάντα προκαλεί τον πόνο.
Με αυτές του τις σκέψεις, αυτός ο σπουδαίος φιλόσοφος έστρωσε τον δρόμο γιά την θεωρία της εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου καθώς και του Φρόϋντ, γιά τον οποίο μπορεί να ασκούνται κριτικές περί αντιεπιστημονικότητος των μεθόδων του, αλλά είναι βέβαιο ότι κατέδειξε πόσο μεγάλο ρόλο παίζει ο ερωτισμός στην διαμόρφωση του καθενός μας.
Συνεπώς, όσο οι κυρίες θα διανέετε χυλόπιτες (πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, νομίζω ότι αυτό 'βγήκε' από το πόστ), και όσο εμείς με πόνο τις τρώμε, το σύστημα δουλεύει ρολόι και δεν ανησυχούμε μήπως κληρονομήσουν το βασίλειό μας οι κατσαρίδες!
Καλημέρα με ωραία δροσιά εδώ στην Αθήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡαλλού καλώς όρισες!
morfeas το γνωστό τρολ με το αρχικό όνομα "σαλτάρω" συχνά παραποιεί στίχους τρίτων...
@ Rallou
ΑπάντησηΔιαγραφήWelcome home Rallou, I wish you a nice stay in Greece (even without any greek keyboard).
Good for you to visit us those days, from mid July till end August, as you surely know, Athens is in its best shape, so enjoy it!
Πάντως κύριε Δήμου, αν δεν υπήρχε το 27 εγώ και 72, συν το ότι είστε παντρεμένος, εγώ θα σας την έπεφτα κανονικότατα.
ΑπάντησηΔιαγραφήmaria
ΑπάντησηΔιαγραφήτο 27-72 δεν μας τρομάζει. Όπως λέει και το δημοτικόν άσμα: "Ο έρως χρόνια δεν κοιτά".
Όσο για το παντρεμένος είναι η καλύτερη σύσταση για ανώδυνη σχέση - τους ανύπαντρους να φοβάστε... ενίοτε τους παντρεύεσαι!
Τηλέφωνο;
το 27-72 μπορεί σε κάποιους να "χτυπάει" άσχημα τώρα αλλά το 55-100 (σας εύχομαι πραγματικά να τα πιάσετε και να τα ξεπεράσετε εν πλήρη διαύγεια πνεύματος και καλής υγείας για να μας παρέχετε "τροφή" για πολλά χρόνια ακόμα) δεν φαίνεται τόσο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: για να παραφράσω λίγο τον Τενεσύ Ουίλλιαμς, εδώ μέσα μου φαίνεται ότ είμαστε ολίγον τι "παιδιά που προσπαθούμε να συλλαβίσουμε το όνομα ΑΓΑΠΗ δίχως να γνωρίζουμε το αλφάβητο"
καλημέρα σε όλους
Κύριε Δήμου: οκ, με πείσατε. Θέλετε το τηλέφωνό μου δημοσίως ή με email; (im not kidding:P)
ΑπάντησηΔιαγραφήmaria said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Δήμου: οκ, με πείσατε. Θέλετε το τηλέφωνό μου δημοσίως ή με email; (im not kidding:P)
---------------------------
επιτρέψτε μου την παρέμβαση:
εν ονόματι της διαφάνειας που πρέπει να διέπει κάθε μπλόγκ που σέβεται τον εαυτό του, καθίσταται σαφές ότι το τηλέφωνό σας πρέπει να δοθεί δημοσίως!
maria said...
ΑπάντησηΔιαγραφήim not kidding:P
---------------------------------
Προσοχή: η σύντροφος είναι αθλητική και πολύ γυμνασμένη.
Every possible precaution should be taken :P
Αυτό μένει να το αποφασίσει αυτός που το ζήτησε.(χαχα!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για να απαντήσω στο σχόλιο του κ. Δήμου που με αφορά (εκτός από το θέμα του τηλεφώνου), σας ενημερώνω κύριε Δήμου, ότι δεν είμαι καθόλου αθλητικός και γυμνασμένος τύπος, κάνω λίγα χρόνια χορού αν αυτό σημαίνει κάτι. Αυτά λοιπόν και περιμένω απάντηση για να μην πολυλογούμε κιόλας!(χεχεχεχε!)
ΑπάντησηΔιαγραφήcrossroads ...συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αντίθεση
Τι θέλει ένας άντρας από μία γυναίκα για να τον κάνει ευτυχισμένο;
1) Να του κάθεται
2) Να μην του τη σπάει!
Just kidding eeh? :)
somebody
ΑπάντησηΔιαγραφήε, όχι απλώς "να του κάθεται!"
Πολύ παθητικό το βρίσκω.
Θυμάμαι τον ορισμό που έδωσε μία έγχρωμη αμερικάνα μεταξύ like και love:
When I like them, I let them
When I love them - I help!
@somebody
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ πάντως αυτό που θέλω από μία σχέση είναι
1.ειλικρίνεια
2.κατανόηση
3.σεβασμό
4.σύμπλευση ενδιαφερόντων
5.αισθητικό συνταίριασμα (last but not least μιας και αυτό είναι πάντοτε το αρχικό ερέθισμα)
Και δύο - ελαφρώς vulgaire - ψήγματα λαϊκής σοφίας αφορώντα το ωραίον φύλον:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι γυναίκες είναι σαν τις τουαλέτες, οι καλές πιασμένες, και οι υπόλοιπες χ*σμένες".
"Πουτ@να, είναι αυτή που πηγαίνει με όλους, κ@ριόλα είναι αυτή που πηγαίνει με όλους εκτός από εσένα".
(Ναι, ξέρω, ξέρω, και εμείς είμαστε αυτό το άχρηστο πράγμα πίσω από το πέος).
drunk tank said...
ΑπάντησηΔιαγραφή5.αισθητικό συνταίριασμα
---------------------------
Φαντάζομαι πως εννοείς "αισθησιακό"...
____________________________
delta_mike said...
Και δύο - ελαφρώς vulgaire ψήγματα λαϊκής σοφίας
------------------------
Και ένα τρίτο: "Οι γυναίκες είναι σαν τα γραμματόσημα - όσο πιο πολύ τις φτύνεις τόσο περισσότερο κολλάνε".
@NΔ
ΑπάντησηΔιαγραφήσαφέστατα και αισθησιακό
nikos dimou said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ένα τρίτο: "Οι γυναίκες είναι σαν τα γραμματόσημα - όσο πιο πολύ τις φτύνεις τόσο περισσότερο κολλάνε".
------------------------------
Ασφαλώς, αλλά αυτό μπορούν εύκολα να μας το επιστρέψουν. Φρονώ όμως ότι
"το μνι και το βολάν πρέπει να γυαλοκοπάν"
συνιστά knock down argument!
(όμως εξώκειλα, υπόσχομαι ότι δεν θα επανέλθω).
Να, λοιπόν, που ήρθε η στιγμή να πάρω κι εγώ την πρώτη μου χυλόπιτα από άντρα, και μάλιστα διαδικτυακή... αυτό μάλλον είναι πολύ κακό (?), αλλά θα προσπαθήσω να το ξεπεράσω. Ελπίζω να πήρατε το αίμα σας πίσω (κατά μία έννοια) κύριε Δήμου (αναφέρομαι στην Χυλόπιτα του τίτλου του συγκεκριμένου blog):P
ΑπάντησηΔιαγραφήMaria
ΑπάντησηΔιαγραφήthis was not a hylopitta...
it wasn't? should i still be waiting for an answer to my question above? okay then (baby!):P
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκ λοιπόν, here goes κι από μένα (έτσι ή αλλιώς άργησα και τις λίστες, τους κανόνες και τους αφορισμούς που ήθελα να πω, τους έγραψαν άλλοι φίλοι, συμπληρώνοντας μάλιστα ο ένας τον άλλον – και τους ευχαριστώ γιατί τα έγραψαν τέεελεια!!!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά όταν ο άντρας κάνει κίνηση, δεν πιστεύω ότι ισχύει το ότι θα τη φάει αν είναι άτολμος / πολύ σίγουρος / εγωϊστής / φανφαρόνος / μαμάκιας or whatever... Η χυλόπιτα δεν έχει με τίποτα να κάνει με το τι είναι ο άλλος, αλλά το τι είμαστε/θέλουμε εμείς. Βρε δεν πα’ να είναι ο πιο απίστευτα κρετίνος άνθρωπος του κόσμου, αν γουστάρουμε, όσο άτσαλα και να μας την πέσει, χυλόπιτα δεν θα φάει (το να πάμε να κοιταχτούμε που γουστάρουμε έναν τέτοιο τύπο, είναι ένα θέμα, αλλά πάντως χυλόπιτα νιετ!).
Οπότε άντρες φίλοι μην κολλάτε, αν γουστάρει η γυναίκα, όλα τα φώτα πράσινα (κι ας κάνει κόνξες ρε παιδιά, το παραμύθι της θέλει κι εκείνη...).
Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες, δε νομίζω ότι θα φτύσουν μια γυναίκα, όσο απαράδεκτη κι να είναι, σε όλες τις κλίμακες αξιών, αν τους κάνει «κούκου». Αν γουστάρουν, πολιορκούν, τέρμα και τελείωσε. Κι άμα δεν κάνουν κίνηση, δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι φταίει η ατολμία τους, αλλά το ότι δε γουστάρουν αρκετά. Αν ποθούν και καί-γον-ται, ακόμη κι ο παράγων «σιγουρατζής», πάει στα τσακίδια.
Επίσης τα «μη χαλάσει η φιλία μας», «δε φταις εσύ αλλά εγώ», «περναώ φάση» κτλ, είναι μπαρμπούτσαλα για να μην καταβαραθρώσουμε τον άλλον που τον απορρίπτει η αφεντομουτσουνάρα μας, αλλά να τον αφήσουμε κάτω χωρίς πολλά-πολλά. Κι όχι γιατί τον σεβόμαστε απαραιτήτως, αλλά γιατί δε θέλουμε να το έχουμε βάρος στη συνείδησή μας ή να φατσωθούμε αργότερα και να μας χώσει κάνα μπινελίκι μπροστά στο κανονικό αμόρε (διότι πάντα εμείς έχουμε στο μυαλό μας ότι οκ, σε φτύνω εσένα τώρα, αλλά το αμόρε νά’το, αποβιβάζεται στην πόρτα μου με τις 50 βαλίτσες Luis Vuitton τίγκα στον έρωτα, τον πόθο και τα σύνεργα για το κρεβάτι, ειδικά για μέναμέναμένα!).
ΟΚ, on a much smaller ego-trip διάθεση, όταν ο άλλος μας αποθέτει την καρδιά του, οφείλουμε να την χειριστούμε πολύ προσεκτικά, σαν κάτι πολύ εύθραυστο και όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μην θέλουμε να ταξιδέψουμε το αμέσως επόμενο κομμάτι της ζωής μας μαζί του, αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να τον γδύσουμε, να του πάρουμε τα λεφτά, να του ρίξουμε και τρεις σφαλιάρες και να τον αφήσουμε στην συναισθηματική προβλήτα με μια συννεφάρα καταιγίδας από πάνω του, ν’ατενίζει το καράβι που φεύγει χωρίς αυτόν κι εμάς μαζί μέσα.
Μπορεί εμείς να αισθανθούμε και-πολύ-σπουδαίοι για λίγο, αλλά ποτέ δεν μπορείς να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος αν ξέρεις ότι έχεις πονέσει τόσο κάποιον. Που στο φινάλε τι έκανε? Σε πλησίασε και έθεσε εαυτόν στη διάθεσή σου – ΣΕΒΑΣ λοιπόν! Δεν γουστάρουμε, αλλά δεν τον πονάμε κιόλας τον άλλον που δεν γουστάρουμε.
Κανονικά θα έπρεπε να είχαμε τατουάζ στο κούτελο: «Fragile, handle with care!». Κι επίσης να θυμόμαστε ότι ο πραγματικός έρωτας και η πραγματική αγάπη δεν κρύβονται, ούτε μετράνε τον χρόνο με τα δικά μας μέτρα. Τρώμε όλοι μας κάτι φλασιές (μεγάααλης διάρκειας) ώρες-ώρες που δε χρειάζεται και πολλή ανάλυση...
Να μην αναφερθώ τώρα και στην εξαιρετικά δύσκολη στιγμή που μας την πέφτει ένας άνθρωπος που έχει κάποιο κομμάτι του στο οποίο να αντιμετωπίζει πρόκληση, για να το πω κομψά. Τι κάνουμε αν μας κανει κίνηση ένας τυφλός άνθρωπος ή με κάποια αναπηρία στα πόδια πχ, που σημαίνει ότι έτσι ή αλλιώς ξεκινάμε την σχέση (αν την ξεκινήσουμε) με προσαρμογές στην καθημερινότητά μας για αρχή κι έξτρα φόρτο δια βίου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα θα είναι τέτοιο μάθημα ζωής, που το μόνο που θα μας κάνει θα είναι καλύτερους ανθρώπους, και πιο ευγνώμονες για όλα, αλλά για σκεφτείτε το, αν στη λίστα προτίμησής μας μπαίνει ένας τέτοιος άνθρωπος...
Το έχω ζήσει σε κάποιο βαθμό, μια και γούσταρα τρελλά έναν άνθρωπο που εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να του βαθαίνει ο παράγων «σχιζοφρένεια». Και η πλάκα ήταν ότι με έφτυσε εκείνος – και καλά μου έκανε δλδ, τι, επειδή είχε ψυχικό νόσημα έπρεπε να είναι ζητιάνος της αγάπης και να παίρνει ό,τι του πέσει στο δρόμο του, ανεξαρτήτως του αν γουστάρει ή όχι?
Γι’αυτό το λέω κι ας ακούγεται ηθικοπλαστικό και πασέ: handle with care! Ας μην κάνουμε ποτέ τον άλλον να αισθάνεται ζητιάνος της αγάπης. Ούτε να βάζουμε το ευχαρηστιμένο μας εγώ να γουργουρίζει στα μούτρα του. Είναι εξευτελιστικό αν μη τι άλλο.
Το πλησίασμα και τα παρελκόμενα είναι αυτό που είναι, όχι power game!
1. Μια αστεία χυλόπιτα με από πάνω αυτοχυλόπιτα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλικό σπίτι, Πρωτοχρονιά, σε κάποιο τραπέζι που όλοι έχαναν, σκέφτεται ο οικοδεπότης να βάλει την Αφρο μπάνκα, που είναι τόσο άσχετη στο χαρτί ώστε θα έπαιρναν όλοι τα χρήματά τους και με τόκο.
Ε, κάθομαι εγώ στην κορυφή του τραπεζιού, δεξιά μου ο Χ (που μόλις το προηγούμενο βράδυ μου είχε εκδηλώσει τον έρωτά του και είχα μείνει κάγγελο, ούτε που το είχα φανταστεί, αλλά επειδή ψιλογούσταρα είπα ας δούμε τι θα βγει).
Κι έρχεται αριστερά μου ο Ψ, από άλλη εντελώς παρέα, παλιό hit and miss (δλδ και οι δύο θέλαμε μεν, αλλά όλες οι συγκυρίες ήταν εναντίον, οπότε μέιναμε με την τρελλή κάψα αμφότεροι).
Ξεκινάω να μοιράζω, όλο το τραπέζι ξεραμένο στα γέλια με τις βλακείες που έκανα, άρχισε να μαζεύεται κόσμος και από διπλανά τραπέζια. Μέσα σε 20 λεπτά παίζαμε πλέον με χρήματα, μάρκες, φασόλια, ποτά, ρολόγια, κορδόνια, τσιγάρα, πούρα, σουτιέν, ταυτότητες, κλειδιά αυτοκινήτων, να μπαίνουν και να ποντάρουν 5-5 μαζί, να φεύγουν στοιχήματα δεξιά κι αριστερά, να πέφτουν απ’την καρέκλα στο γέλιο, τι να σας λέω, πανικός!
Ετσι που στριμωχτήκαμε – και είχα και δυο-τρεις να κάνουμε μπάνκα μαζί, να με πειράζουν, να με βοηθάνε κιόλας, αισθάνομαι το χέρι του Χ στο δεξί μου γόνατο. Ωραία! Κατεβάζω το δεξί μου χέρι (έτσι ή αλλιώς μοιράζω με το αριστερό) να του το σφίξω και να του δώσω μήνυμα «οκ, αλλά μετά».
Την ώρα που κατέβαζα δεξί χέρι, καταλαβαίνω το χέρι του Ψ να κατεβαίνει από την πλάτη της καρέκλας, στη μέση μου, τον γοφό και να προσγειώνεται στο αριστερό μπούτι. Μ@λ@κ@ τι κάνουμε? Διότι το απωθημένον μέγάλον με δαύτονα...
Κερώνω, κατακομπλάρω και λέω ή συνεννοημένοι είναι οι δυό τους (πράγμα μάλλον απίθανο), ή ο καλός Θεούλης μου κάνει άγριες πλάκες.
Οπότε πιάνω και το χέρι του Ψ με το αριστερό μου χέρι, το σφίγγω κι αυτό να δώσω το "οκ αλλά μετά!", και ξεκινάω να σηκώνομαι λέγοντας: «ΟΥΦ! Λίγο αέρα βρε παιδιά, ζεστάθηκα! Τι πρέσσινγκ και το σημερινό!».
Ετσι όμως που είμασταν στριμωγμένοι, παρ’όλο που άφησα τα χέρια μου για να μην σηκωθώ και φαινόμαστε ότι θα χορέψουμε και καλαματιανό οι τρεις μας, και ο Χ και ο Ψ δεν τα άφησαν εκείνοι την ώρα που ορθωνόμουν πλέον, οπότε στην προσπάθειά μου να πάρω τα χέρια μου χωρίς να καρφωθώ εντελώς, τα τράβηξα προς το κέντρο.
Ε, τελικά ακούμπησαν οι δυό τους τα χέρια τους. Το κατάλαβαν, κατάλαβαν τι παίχτηκε, κατάλαβα τι κατάλαβαν, λέω από μέσα μου «Να χαρώ εγώ ντελικάτο χειρισμό!».
Τελικά ντράπηκα τόσο που ούτε καν συνέχισα, παρά μόνο στο φιλικό από κει και πέρα (και να βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο η ηλίθια, πώς τα κατάφερα έτσι!)
:ΡΡΡΡ
Συνεχίζω και αποτελειώνω αργότερα με μία αστεία χυλόπιτα που ήταν όλη δική μου! Χορταστική και ζούπερ!
Αφροδίτη αυτή είναι διατριβή επί διδακτορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένουμε την συνέχεια...
Γάτε,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι γυναίκες είναι σαν τα γραμματόσημα - όσο πιο πολύ τις φτύνεις τόσο περισσότερο κολλάνε."
Μόνο μην το παραχέζουμε διότι φεύγει η κόλλα και ο κακομοίρης ο επόμενος πρέπει να βάλει UHU!
---
Θεά μου απλά προσκυνώ ταπεινά!
Αυτό δεν ήταν σεντόνι, Divine Ιntervention ήταν!
αγαπητέ γάτε νομίζω ότι μία μικρή ανανέωση μπορεί να σου την επιτρέψει η κυρά σου. μήπως να ξανασκεφτείς την πρόταση της αγαπητής...
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλωστε οι γάτοι επιβάλλεται να κάνουν μερικές παρασπονδίες που και που...
θεά απλά προσκυνώ... (πότε είπαμε για εκείνο το ιδιαίτερο; :-p )
cortilinux
ΑπάντησηΔιαγραφήοι κυράδες εμφανίζονται θεωρητικά γενναιόδωρες - αλλά ποτέ δεν ξέρεις αν το εννοούν...
πάντως και η maria μάλλον δεν το εννοούσε - email δεν πήρα :)
μια και είπαμε ότι δεν θα μιλήσουμε μόνο για αποτυχίες... θυμάμαι ότι την πρώτη μου σχέση την κυνηγούσα 2 χρόνια συνεχόμενα... ενώ την δεύτερη βασικά δεν κυνήγησε κανένας απλά σε dt τα φτιάξαμε... και οι δύο μακροχρόνιες σχέσεις... τελικά είναι μερικές φορές να σου κάτσει το λαχείο...
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Η πιο αστεία χυλόπιτα που έφαγα
ΑπάντησηΔιαγραφήΛονδίνο, λίγες μέρες στη διάθεσή μου πριν γυρίσω για ένα μήνα στην Ελλάδα για καλοκαίρι, ψώνια, βόλτες, χαλαρά, έκανα και το σχετικό post-grad ψάξιμο, όλα θαύμα. Τρεις μέρες πριν φύγω, γνωρίζω σε καλλιτεχνική παρέα στο θέατρο που είχαμε πάει να δούμε φίλους, ΤΟΝ τύπο: James Bond απ’έξω και μουσική διάνοια από μέσα. Πακετάκι με κορδελλίτσα φωνή Αλέξη Κωστάλα, και φιόγκο το τέλειο British accent.
Την είχα βαμμένη.
Από το ίδιο βράδυ, μιλούσαμε συνεχώς ο ένας στον άλλον στο εστιατόριο που πήγαμε μετά, στο μπαρ, στο δεύτερο μπαρ και τελικά τους αφήσαμε τους υπόλοιπους για να με γυρίσει σπίτι με το αυτοκίνητο. Δεν είπαμε σχεδόν τίποτε για τους εαυτούς μας, παρά μόνον μιλούσαμε για Τέχνη. Εκείνος μουσική και τραγούδι, εγώ ζωγραφική και χορό, και μετά και οι δύο μαζί για θέατρο – και δωσ’του φιλοσοφείες, ανέκδοτα, το μυαλό μου είχε πάρει φωτιά.
Από εκείνη την κουβέντα το μόνο που θυμάμαι ήταν όταν μου είπε: «Your command of English is excellent!», με το ζόρι κρατήθηκα να μην του πω «Wait till you see my body’s!” αλλά πού να τολμήσω, καταλάβαινα ότι ήταν κάτι «σημαντικό» στο χώρο του, οπότε λέω κρατήσου ζώον μην κάνεις πάλι γκάφα. Αλλά ήθελαήθελαήθελααααα!
Με τα πολλά, κόντευε να ξημερώσει, πετάγομαι από το αυτοκίνητο μη με πάρουν πρέφα ότι έλειπα, έπεσα και πάνω στον γαλατά, με πήραν πρέφα, τον είδαν όλοι, τεσπα... Δε μπορούσα να κοιμηθώ, τον έβλεπα ζωγραφισμένο στο ταβάνι να μου μιλάει και να μου χαμογελάει... Και μετά κόντεψα να βάλω τα κλάμματα όταν συνειδητοποίησα ότι δεν του είχα δώσει το τηλέφωνό μου!
Την άλλη μέρα κατά τις 12, ντριν το τηλέφωνο, ο Bond (είδατε που σας έλεγα ότι όταν θέλει ο άντρας, κινεί γη και ουρανό να σας βρει?!). Συνοπτικές διαδικασίες, ραντεβού στο θέατρο που είχε διπλή παράσταση εκείνο το βράδυ, θα με περίμενε το εισητήριο μου στο ταμείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήγα πετώντας, αυτό μόνο θυμάμαι. Με το που πάω στο ταμείο, με πιάνει ένας υπάλληλος και με βάζει μέσα στα καμαρίνια, που με περίμενε ο τύπος – στο στοιχείο μου! Με συνέστησε στους ηθοποιούς/τραγουδιστές φίλους και συναδέλφους (το εξωτικό φρούτο από τη χώρα με τα αρχαία υποπτεύομαι) και μετά άλλος άνθρωπος με πήγε στη θέση μου. Κέντρο, μπροστά, η καλύτερη του θεάτρου.
Και ξεκινάει ο Magic Flute… Τι να λέμε, μα-γε-μέ-νη! Και κάποια στιγμή γύρισε και με κοίταξε την ώρα που τραγουδούσε και λέω αυτό ήταν, εδώ θα μείνω!
Από το τέλος της παράστασης, στην επόμενη (Les Miserables) και στην πρόβα της τρίτης παράστασης («Kat’a Kabanova») την άλλη μέρα, είμασταν σχεδόν όλες τις ώρες μαζί, κάνοντας ό,τι τρελλό κάνει σε στάδιο φλερτ ένα ξετρελλαμένο ζευγάρι.
Ξαφνικά όλες οι λέξεις “honey”, “luv”, “sugarcube” και λοιπές σάχλες, μουλιασμένες απ΄τα βαθειά φιλιά και καρδαμωμένες από inside jokes, είχαν αποκτήσει νόημα Holy Grail: «Α, εδώ είσαι, σε ΒΡΗΚΑ!»
Φτάνουμε στο τελευταίο βράδυ πριν να επιστρέψω Ελλάδα, η κατάσταση να έχει ανέβει δέκα πίστες, να μην μπορούμε να κρατήσουμε ο ένας τα χέρια του από τον άλλον (να με έχουνε ειδοποιήσει στα κρυφά και κοινοί φίλοι ότι τέτοιο έρωτα δεν τον έχει ξαναπάθει ο τύπος – γιούπυυυυυ!). Μετά από μια πολύ μεγάλη βόλτα, όπου στο τέλος είχα παγώσει, το επόμενο βήμα θα ήταν και καθοριστικό: σπίτι του για τα παρακάτω, ή θα με πήγαινε σπίτι μου? Το κλωθογύριζα γιατί έβλεπα ότι εάν το προχωρούσα θα την πάταγα ολοκληρωτικά μαζί του.
Την ώρα που μπήκαμε στο αυτοκίνητό του, μου δένει τη ζώνη, με κοιτάει μ’εκείνα τα μάτια που αλλάζουν σχήμα όταν ο άλλος έχει πάρει φωτιά και ξεστομίζει the right thing για να γείρει η ζυγαριά μου μονόπαντα: «You are here to stay. For good!»
Δε μιλήσαμε μέχρι να πάμε σπίτι του. Ε, εκεί περιττό να σας πω τί έγινε όλο το βράδυ – ας το συνοψίσω σε ένα σεμνό «οι μεσογειακές είναι οι καλύτερες - μακράν!». Οσο είχα πάθει πλάκα εγώ, τόσο κι εκείνος. Εβαλα όλη μου την τέχνη, έβαλε όλο του το οπλοστάσιο. Μας έβγαλα... ασπροπρόσωπες νομίζω (οκ, τα πλευράκια μου μετά, σκοτώθηκα!), κι εκείνος ξέπλυνε ό,τι έχουν σύρει στους Αγγλους από καταβολής Ηνωμένου Βασιλείου...
ΑπάντησηΔιαγραφή(γ@μώ τις εγγλέζικες τουαλέττες όμως, γ@μώ, χωριστά η λεκάνη από τη μπανιέρα, και οι βρύσες τους που ρίχνουν ή καυτό ή παγωμένο, και σε παλιό αρχοντικό που να φοβάμαι μην κάνω καμμιά μαλακία και γκρεμίσω τίποτα... Τόσοι γύροι, να θες τα σεπρεπέ σου και να κάνεις σαν τον συγκαμένο, μέσα-έξω στα «λουτρά» με πετσέτες και σεντόνια και να σκοντάφτεις κι ο άλλος απ’έξω να ρωτάει, και να κάνεις ντους μαζί αλλά θέλω και πιπί μου χώρια κτλ κτλ κτλ)...
Λίγην ώρα πριν την αναχώρησή μου, μπαουλιαζόμαστε, με πηγαίνει σπίτι μου, να πάρω τη βαλίτσα μου – οι θείοι μου μόνο που δεν είχαν φωνάξει τη Scotland Yard, μια που η ηλίθια δεν τους είχα πάρει ούτε ένα τηλέφωνο (εμ, πόσα πράγματα μπορείς να παίρνεις ταυτόχρονα?! Χαρ-χαρ). Μάνι-μάνι με πηγαίνει αεροδρόμιο, μόνο που δεν πήρε εισητήριο – δε γινόταν, το συμβόλαιο, οι παραστάσεις...
Θυμάμαι να κλαίω και να κοιταζόμαστε μ’εκείνα τα ξενυχτισμένα μάτια μα τα τόσο γεμάτα βλέμματα, πώς θα γινόταν – και τι ακριβώς?
Οπότε ήρθε η στιγμή που έπρεπε να επιβιβαστώ, και μου λέει βουρκωμένος ότι είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει όλο μου το σόι αν χρειαστεί, κι αν δεν μας δώσουν το οκ, να με φυγαδεύσει από τη χώρα και να με πάρει για πάντα Λονδίνο ή όπου αλλού θα πήγαινε για περιοδείες.
Ορίστε?
Εν ολίγοις η εικόνα που είχε στο μυαλό του ήταν ότι ήμασταν κάτι μεταξύ Βαλκανίων, Μέσης Ανατολής και Ζουαζηλάνδης, παρ’όλο που είχαμε καλό τουρισμό και γενικώς φαινόμασταν ευρωπαίοι. Με τα μεγάφωνα να φωνάζουν για επιβίβαση, προσπαθούσα να καταλάβω τι σκατά στερεότυπο είχε στο κεφάλι του, κι όταν του εξήγησα πολύ βιαστικά ότι καμμία σχέση, τότε γυρνάει έντρομος και μου λέει: «Μα αν το ήξερα, δεν θα είχα ανοιχτεί τόσο, νόμιζα ότι δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου και γι’αυτό και προχώρησα τόσο γρήγορα!». Με στυλ αυτό ακριβώς το «Ντάααχ! Αμπχλου βρφντ φξλμπγκντ σόρρυυυυυ!» που έχει κάνει μανιέρα ο Χιού Γκράντ.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ναι ρε χρυσέ μου, αλλά εγώ δηλαδή δεν εξέθεσα τον εαυτό μου, δεν έδωσα γη και ύδωρ, ποιός είσαι εσύ που απαγορεύεται να πληγωθείς, εμένα με σκίζεις τώρα!»
«Εσύ όμως είσαι μικρή (16 χρόνια μικρότερη), θα το ξεπεράσεις αμέσως, εγώ τι θα κάνω?»
«Μα δεν είσαι μόνο εσύ, κι εγώ επίσης τι θα κάνω?»
«Δεν ξέρω τι θα κάνεις luv, εγώ πάντως αισθάνομαι τελείως μ@λ@κ@ς που έδωσα τόσα πολλά τόσο γρήγορα, χωρίς να υπάρχει λόγος».
(και να πω ότι ζήτησα στεφάνι!!!! Ίσα που άρθρωσα μισή κουβέντα από την ώρα που έπεσε το πρώτο...)
Εκείνη την ώρα βγαίνει η τελευταία, ονομαστική ανακοίνωση (όλο το σκάφος, μαντεύετε, περίμενε την παπάροβα – εμένα) και ταυτόχρονα έρχεται υπάλληλος που είχε δει το διαβατήριό μου πριν λίγα λεπτά και θυμόταν το όνομα προφανώς, να με οδηγήσει.
Πάνω που συνέχιζα τις εξηγήσεις και δεν ήξερα αν έπρεπε να θυμώσω ή να γελάσω με τον τύπο, όσο εκείνος δικαιολογούσε τα αδικαιολόγητα, καταλαβαίνω ότι οι βαλίτσες μου θα κατέβαιναν Θεσσαλονίκη και θα έπρεπε να τις κουβαλάω και να τις ξαναβάλω στην επόμενη πτήση, ενώ είχα ζητήσει να φύγουν Αθήνα ντιρέκτ.
Ε, άρχισα να τσαντίζομαι άσχημα. Ταυτόχρονα, τον αναγνώρισε μια αγγλιδούλα και ήρθαν σφαίρα και οι φίλες της κι άρχισαν να ζητάνε αυτόγραφα, όσο εγώ βριζόμουν στο τέλος με την υπάλληλο του αεροδρομίου και φωνάζαν και τα μεγάφωνα να τσακιστώ να πάω στο Gate...
Μπήκα στο αεροπλάνο μην ξέροντας από πού να το πρωτομαζέψω το θέμα. Ομολογώ ότι παρ’όλο που ουσιαστικά μου είπε ότι «σ’αγαπάω / σε λατρεύω αλλά αν ήξερα δεν θα είχα εκτεθεί τόσο πολύ τόσο γρήγορα», που μεταφραζόταν στο μυαλό μου σε «me no like», άρα χυλοπιτάρα, δεν υπήρξε δευτερόλεπτο που να μη μου έρχεται να σταματήσω και να κατέβω να πάω να τον βρω (από το αεροπλάνο – λέμε τώρα...). Ποιοί εγωισμοί και αηδίες, έφτασα στην Αθήνα και ένας Θεός ξέρει πόση δύναμη χρειάστηκα να μην πάρω το πρώτο αεροπλάνο πάλι πίσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω στη βδομάδα που πια έκλαιγα μόνο τη μισή μέρα κι όχι ολόκληρη, προσπαθώντας να κάνω την καρδιά μου πέτρα, χτυπάει το τηλέφωνο και νάτοοοος! «Αγάπη μου, λατρεία μου, καμμένη μπαταρία μου, και συγγνώμη, και τι λάθος έκανα και τι ηλίθιος που είμαι, δεν ήξερα, φοβήθηκα, κομπλάρισα, γύρνα πίσω, όχι άστο, θα έρθω εγώ να σε ζητήσω, μπλα μπλα μπλα μπλα...»
Ερώτηση όμως: Μετά από μια χορταστική χυλόπιτα, αντέχεις πολλά?
Διότι εγώ ούτε να σηκωθώ από το τραπέζι δεν μπορούσα με το στομάχι σαν αερόστατο από τη βαρυστομαχιά...
Κι έτσι έληξε μια πολλά υποσχόμενη ιστορία αγάπης. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, έτσι κι ερχόταν όντως Ελλάδα ο καλλιτέχνης, ίσα που θα έπαιρνε των ομματιών του χωρίς καν να μπει στον κόπο να με ξανα-χυλοπιτιάσει!
ΥΓ- Ραλλού, καλώς μας ήρθες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ2- delta mike, καμμμιά μέρα να πιούμε ένα μπορντώ στο τζάκι, συγκρίνοντας εκμαγεία από ανάγλυφες χυλόπιτες, αν και φοβάμαι ότι η δική σου θα είναι απλό πταίσμα... Σου ρίχνω στον αριθμό αν μη τι άλλο (στις 5, συνιστώ σαν κι εμένα, να παύετε να μετράτε. Κάνει κακό στην υγεία!)
ΥΓ3- καλά, το γέλιο που έκανα με τα σχόλια, και τη συγκίνηση βέβαια σε ιστορίες ζωής, δε λέγεται...
ΥΓ4- Βασιλόπουλε, cortlinux, βρε πιάστε τη ζωή απ’τα κέρατα που μου είστε με τη μούρη κάτω... δε βλέπετε και εμάς τους υπόλοιπους? Ουδείς... άσφαλτος κι αχυλοπίτωτος (sic).
Γάτε και φίλοι μας, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την στήριξη και την υποστήριξη που μας δείχνετε στην «Γελλάς». Είναι το παράδειγμα ανθρώπων που γνωρίστηκαν από δω μέσα, και φυσικά αρκετοί είμαστε παιδιά του doncat, τον οποίο ευγνωμονούμε για όλα. Το κάνουμε λοιπόν με κέφι και καλή καρδιά, χωρίς να αποσκοπούμε στο να κλείσουμε τον παγκόσμιο τύπο και να κυρήξει πτώχευση ο Μέρντοχ ας πούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να δείξουμε ότι μια ομάδα μπορεί να λειτουργεί αρμονικά και να βγάζει γέλιο. Οχι να κάνει «ασόβαρη δουλειά» (σας διαβεβαιώ ότι έχει πάρα πολύν κόπο να στηθεί και να δουλέψει η όλη ιστορία), αλλά να κάνουμε κι εσάς που θα μας διαβάζετε να γελάτε και να περνάτε καλά.
Βγαίνουμε Κυριακή, 15 του μηνός, πανελλαδικώς, ως ιδιωτικό εγχείρημα κι όχι αντιπροσωπεία του συνόλου των μπλόγκερς (μην τρελλαθούμε!) Η εφημερίδα κοστίζει 1μισυ ευρώ, έχει πολλή ύλη συν δωράκι, από σήμερα παίζει το τηλεοπτικό σποτάκι (ραδιο παίζει από μέρες), κι ευχόμαστε να πάει καλά. Το ξέρει όλη η μπλογκόσφιαρα και ξέρουμε ότι μας περιμένουν πολλοί με αγάπη, και κάποιοι με ξύδι.
Εμείς πάντως θα στείλουμε σφιχτές αγκαλιές και ζεστά χαμόγελα σε όλους!!!
Ω aphrodite,
ΑπάντησηΔιαγραφήθεά της ομορφιάς (και των ειδών προικός),
Οι ερωτικές σας αφηγήσεις ήταν μία ανάσα καλοκαιρινής αύρας, το μελτέμι εδώ εντάθηκε κατά τουλάχιστον 1 βαθμό της κλίμακας beaufort, νάστε καλά!
Χωρίς διάθεση αναμείξεως στα προσωπικά σας, σας πέρασε από το μυαλό το ενδεχόμενο αυτός ο φέρελπις φιλοτεχνος νεανίας εξ αλλοδαπής να ήταν con artist?
Σε κάθε περίπτωση, σας συγχαίρω γιά την αξιοπρεπή στάση σας.
Αυτό που συγκρατώ από τα γραφόμενά σας, είναι το
"Ας μην κάνουμε ποτέ τον άλλον να αισθάνεται ζητιάνος της αγάπης. Ούτε να βάζουμε το ευχαριστημένο μας εγώ να γουργουρίζει στα μούτρα του. Είναι εξευτελιστικό αν μη τι άλλο."
Θα συμπλήρωνα ότι κατά κύριο λόγο είναι εξευτελιστικό γιά μας τους ίδιους.
ΥΓ1 Πάντα στην διάθεσή σας γιά σύγκριση χυλοπιτο-εκμαγείων over a bordeaux, σας βεβαιώ ότι αποτελεί μία άκρως ευχάριστη ενασχόληση.
ΥΓ2 Καλή επιτυχία στο εκδοτικό εγχείρημά σας!
ΥΓ3 Συγχωρήστε την εκτενή απάντησή μου, αλλά ήταν τέτοιο το μέγεθος της σεντονειάδος σας, που δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να μην σας απαντήσει τουλάχιστον με ...μαξιλαροθήκη!