...που αρνούνται πεισματικά...
...να εμφανιστούν στο post της Aphrodite!
Αφού το πάλεψα όλη μέρα (και μου έσπασαν τα νεύρα) τις έβαλα σε χωριστό post. Κάθε φορά που διαβάζετε το παρακάτω - να ανεβαίνετε κι εδώ για μία αίσθηση ατμόσφαιρας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ε..Nα δειξουμε και τον εραστη
ΑπάντησηΔιαγραφήπανω στο οχημα...~~~~~~~~~~~~....
Mη σχολιάζετε εδώ - είναι μόνο η φωτογραφική γαρνιτούρα - το ψητό είναι στο μεγάλο σεντόνι της Αφροδίτης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γράφω εδώ γιατί έχει να κάνει με το πρόβλημα που είχατε να ανεβάσετε τις φωτογραφίες:
ΑπάντησηΔιαγραφήδοκιμάσατε να αφαιρέσετε το κείμενο της Αφροδίτης και μετά να ανεβάσετε τις φωτογραφίες (και φυσικά μετά να επικολλήσετε ξανά το κείμενο); Μου συνέβη και μένα και έτσι το έλυσα.
@museologist ευχαριστώ - πρώτη φορά μου συνέβη αυτό, κι έχω ανεβάσει τόσες φωτογραφίες! Ίσως ήταν λόγω μεγέθους του κειμένου. Άλλη φορά θα δοκιμάσω την δική σας μέθοδο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια και δεν το παίρνει στο προηγουμενο ποστ όπως διατάξατε;)...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οικονομικά και Χλιδάτα"
ΣΚ στη Μύκονο σημαίνει χιλιάδες διαφορετικά και ετερόκλητα. Το νησί-μύθος που έχει αποσπάσει ουκ ολίγους χαρακτηρισμούς. Κυρίαρχη είναι η προσέγγιση: χαβαλές – κραιπάλη – φλερτ (maybe sex) – μουλιάζω στην ξαπλώστρα (στο νερό αμφιβάλω αν θα βουτήξω) – χορός άχρι πρωίας – φαγητό από τύψεις – ο κόσμος όλος στα πόδια σου (μια ψευδαίσθηση παγκοσμιοποίησης). Και φυσικά, προϋπόθεση: βαρύ πορτοφόλι – ελαφρύ στομάχι (για να αντέξει την αμετανόητη σπατάλη).
Άλλοι πάλι μιλάνε για τις εξαίσιες παραλίες της. Παραλία όμως σημαίνει νερό – άμμος – αέρας. Όχι αυτά και όλα τ’άλλα: ομπρέλες, σεζλόνγκ, μουσική απ το must bar, φραπέ, βραδινά ντακιουρις. Εάν αυτή την εντύπωση έχετε για τη Μύκονο, αυτή θα αποκομίσετε. Είναι τόσο ισχυρογνώμων στις χάρες της!
Νομίζω πάντως ότι δεν είναι μονάχα αυτό. Ξεκινώντας με μία δική μου εναλλακτική για αφορμή, θα περιμένω πάντα να άκουω όσους ακόμα ψάχνουν και ανακαλύπτουν.
Θεωρώ ότι η καλή ζωή δεν είναι προνόμιο των λίγων. Ο,τι απλά το απολαμβάνεις χωρίς να το κατέχεις, σε απαλλάσσει από τις αυτονόητες υποχρεώσεις (συντήρηση, μέριμνα κλπ). Το καλύτερο σκάφος; Το σκάφος τού φίλου σου!!!
Συνταγή ημέρας λοιπόν. (Για Ιούνιο – αρχές Ιουλίου θα πρότεινα. Ίσως μετά αλλάζουν λίγο τα δεδομένα): Ξυπνητήρι κατά τις 5.30 – 6 για να κατηφορίσουμε – ανηφορήσουμε προς Πειραιά, Λαύριο, Ραφήνα. Πετάξτε το βαρύ Σαββατιάτικο σεντόνι με αποφασιστικότητα. Όχι καφέδες και προεργασία (τα πλοία είναι ακριβείας!). Μπορεί να φύγετε με την τσίμπλα...ενοχλεί προσωρινά. Μέχρι το λιμάνι τα γυμνάσια. Από το πλοίο κι έπειτα πλακώνει η αποζημίωση!
Αποβίβαση. Νοικιάζουμε μηχανάκι (10 ευρώ- πάμφθηνα τον Ιούνιο) και πλώρη για Παράγκα, ένα από τα δύο camping του νησιού (όλοι γνωρίζουν το s.Paradise- με απωθεί). Ούτε σκηνή δε θα χρειαστείτε. Έναν υπνόσακο και θα ξαπλώσετε (με 5 ευρώ) στις καλυβούλες με τα πολλά κρεβάτια και τη νεολαία που ανακαλύπτει...(Υπάρχουν και πιο privet εναλλακτικές). Από τα πιο αξιοπρεπή – καθαρά camping. Αμφιθεατρικά, στα βράχια πάνω από την παραλία. Τα parties στο Kalua απέναντι, μέχρι πρωίας αλλά αν δεν...δεν ενοχλούν. Δύο, τρία παρεο για κάθε χρήση (λίγη επινοητικότητα χρειάζεται. Κι αυτή μαθαίνεται. Στην αρχή νοιώθεις ότι σου λείπουν τα πάντα. Γρήγορα προσαρμόζεσαι). Βασική αρχή: Ταξιδεύω light (όσο το δυνατό λιγότερο ρουχισμό, εξοπλισμό). Must: φακός για το βράδυ, αντικουνουπικό, οδοντόβουρτσα και...δε θα χαθείτε! Άλλωστε μιλάμε για «διεθνή χορικά ύδατα! Όλο και κάποιο Mini market θα τρακάρεις, να καλύψεις τις τυχόν ελλείψεις. Άλλωστε η αίσθηση τής εκκρεμότητας είναι βαθύτατα γοητευτική, αλλά χρειάζονται βαθιές ανασούλες και χειμερινά μαθήματα γιόγκα (αστειεύομαι, αλλά και όχι. Βοηθούν κι αυτά τα παράδοξα)
Στο camping Παράγκα λοιπόν θα βρείτε όλα τα facilities. Internet, εστιατόριο κι ένα δεύτερο, πιο αισθαντικό για τους ρομαντικότερους, πισίνα σε σκηνικό προσεγμένο (μπαμπού, ξύλο, ύφασμα, απαλή μουσική, μπαρ, γωνιές για παρέες ή μοναχικούς, διακριτικός φωτισμός για απίθανα βράδια-ρεμβάζω στο σεληνόφως).
Δίπλα η παραλία της γνωστής πλέον μυκονιάτικης πασαρέλας και μακριά, αν τραβήξεις το βλέμμα σου στον ορίζοντα...όλη η ουσία, όλη η κατανόηση! Αυτή που έρχεται σα ρουκέτα και σε καθηλώνει. Και ξεχνάς τον κόσμο. Ξεχνάς τον γκόμενο. Και είσαι εσύ. Που προχωράει. Που αντιλαμβάνεται. Που κατανοεί.
Έπειτα μπορείς άφοβα να πιάσεις την καλοκαιρινή έκδοση του LIFO και να γυρίσεις το νησί. Στα ακριβά ξενοδοχεία πηγαίνεις για τις πισίνες τους και τα αποκαλυπτικά σκηνικά ευφάνταστων αλλά πειστικών αρχιτεκτόνων. Το γούστο σε μινιμαλ αποχρώσεις να αποζημιώνει τις αισθήσεις. Αν αισθάνεσαι άβολα, παράγγειλε ένα καφέ ή ποτό και...απόλαυσέ το!
Ψάξε, μη διαβάσεις (σε μπροσούρες) την ομορφιά! Α, κι άσε το φαγητό όπως προκύψει. Μη του δίνεις πολύ χρόνο (όταν δεν έχεις). Δώσε χρόνο στις ανασούλες που λέγαμε;) , σ’ αυτό το μεταβατικό στάδιο από το τρέχω στο ζω.
Τελικά όλα εξαρτώνται από εμάς τους ίδιους κι όχι τόσο από τα δεδομένα. Ο πλούτος του κάθε τόπου δεν αποκαλύπτεται αν δεν τον αναζητήσεις. Αλλιώς θα γυρίσεις καυχούμενος για τη «συμπυκνωμένη» σου εμπειρία στη Μύκονο, ίσως μ’ ένα μικρό κενό να σε ακολουθεί.
Αν πάλι είσαι αυτό που λέμε τύπος χαβαλέ. Άσε ρε φίλε...ζήσε το , ζήσε το όπως ξέρεις. Πάω πάσο. Μια μικρή εκδοχούλα ήταν και τούτη:) :)
Τι σύμπτωση! 17/6 (ημέρα γενεθλίων) ήμουν στη Σαντορίνη (σε επαγγελματικό ταξείδι). 'Εφερα φωτογραφίες. Τις αναρτώ μία-μία στο βλογ μου. Ανάξιες σε σύγκριση... Γεμάτες από Ελληνικό φως όμως!
ΑπάντησηΔιαγραφή