Όταν αναγγέλθηκε για πρώτη φορά ο εορτασμός των 200 ετών από την επανάσταση και εκλήθη η κυρία Αγγελοπούλου στο Μέγαρο Μαξίμου, αισθάνθηκα ρίγη στην πλάτη μου.
Τότε, αυθόρμητα, έγραψα ένα μελλοντολογικό σατιρικό κείμενο
που συνόψιζε τα χειρότερα που προοιωνιζόμουνα με τίτλο: «Πώς θα γλυτώσω το νέο
21;» όπου συνόψιζα όλες μου τις σκοτεινές προβλέψεις. Είχα οραματισθεί τους
κλασικούς εορτασμούς με φουστανέλες, πανηγυρικό δημοδιδασκάλου και πατριωτικό
ποίημα επί 200 και με είχε καταλάβει πανικός. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο blog τις
8.11.19 και ενόχλησε αρκετούς που πήραν την σάτιρα στα σοβαρά.
Ευτυχώς είχα πέσει έξω.
Ίσως βοήθησα κι εγώ να αποφευχθεί το κακό λαϊκό θέατρο. Στις
6.6.20 έγραψα ένα άρθρο με 12 σοβαρές προτάσεις: αποφυγή του εθνικισμού,
επικέντρωση όχι τόσο στην επανάσταση καθαυτή αλλά περισσότερο στα 200 χρόνια
που διαμόρφωσαν το ελληνικό έθνος και κράτος όπως το ξέρουμε σήμερα. Γιατί η
επανάσταση καθαυτή είναι μία σκοτεινή σελίδα που (εκτός από τις πρώτες νίκες)
διαπρέπει μόνο στο εμφύλιο μίσος. Προβολή των επιτευγμάτων του Ελληνικού
κράτους επί δύο αιώνες – και των ηγετών που πρωτοστάτησαν σε αυτά.
Φιέστες είχαμε λίγες – ευτυχώς. Αλλά με την ευκαιρία
εκδόθηκαν και κυκλοφόρησαν σοβαρές ιστορικές μελέτες, Ελλήνων και ξένων
ιστορικών. Εμπλουτίστηκαν οι βιβλιοθήκες και οι γνώσεις μας. Οι πανηγυρισμοί
ξεχνιούνται αλλά τα κείμενα μένουν.
Και τα βιβλία των (ξένων κυρίως) ιστορικών μας έδωσαν μία
νέα εικόνα της Ελληνικής Επανάστασης ιδωμένης μέσα από το πρίσμα της όλης
ευρωπαϊκής και διεθνούς συγκυρίας. Πολύ πιο πλούσια και σε βάθος.
Χαίρομαι λοιπόν πολύ που με το πρώτο – σατιρικό – κείμενό
μου αποδείχθηκα κακός προφήτης. Οι σημερινοί Έλληνες αποδείχθηκαν πιο ώριμοι,
παραιτήθηκαν από τους χορούς και τα πανηγύρια. Βοήθησε βέβαια, άθελά της, και η
πανδημία που ανάγκασε τον κόσμο να αποφύγει συγκεντρώσεις και εορταστικές
εκδηλώσεις.
Ελπίζω λοιπόν τα θετικά στοιχεία του εορτασμού, να
επιδράσουν περισσότερο βοηθώντας τον Ελληνικό λαό να εμβαθύνει στη μοίρα του.
Γιατί αμέσως, τον επόμενο χρόνο, έχουμε μιαν άλλη, μόνο
πικρή, επέτειο – τα εκατόχρονα της Μικρασιατικής καταστροφής – που κι αυτή θα
πρέπει να επιδράσει διδακτικά στον Ελληνικό λαό.
Μπορεί οι πρόγονοί του να ανακάλυψαν το μέτρο – αλλά οι
πρωταγωνιστές της Μικρασίας το έχασαν τελείως. Μαζί με τα διδάγματα της
επανάστασης μπορούν να μας οδηγήσουν προς την πλήρη ωριμότητα. Την έχουμε
απόλυτη ανάγκη.
