Δεν πρόκειται για το ωραίο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι (που
έγραψε ειδικά για την παράσταση του έργου «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» - Πιραντέλλο,
από τον θίασο Μυράτ) αλλά για τον ταχυδρομικό διανομέα της περιοχής μου, που έχω
πολύ καιρό να τον δω.
Γνωρίζω πως τα ΕΛΤΑ βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, πως τα
χρέη τους είναι υπέρογκα και πως – θεωρητικά – περνάνε μία περίοδο εξυγίανσης
και αναδιοργάνωσης. Αλλά μάλλον βρίσκονται σε φάση διάλυσης. Τραγικό βέβαια
αυτό, γιατί ακριβώς αυτή η περίοδος του αποκλεισμού θα τους έδινε μία λαμπρή
ευκαιρία να ανακάμψουν και να ανακτήσουν την παλιά τους αίγλη.
Σχεδόν οι μόνες εταιρίες που σήμερα προσλαμβάνουν προσωπικό
και ανοίγονται είναι τα ιδιωτικά ταχυδρομεία. Έχω μήνες να συναντήσω ταχυδρόμο
αλλά σχεδόν κάθε μέρα χτυπάει το κουδούνι ένας κούριερ – καμιά φορά και δύο.
Εντελώς φυσικό, μία και σήμερα το μόνο εμπόριο που δουλεύει (εκτός από τα
σούπερ-μάρκετ και τα φαρμακεία) είναι το ηλεκτρονικό. «Διπλασιάστηκαν οι αγορές
μέσω Διαδικτύου» γράφουν οι εφημερίδες.
Αντίθετα τα ΕΛΤΑ κλείνουν τα καταστήματά τους και
υπολειτουργούν. Εκεί που έπαιρνα 4-5 φακέλους την ημέρα, τώρα παίρνω ένα την
εβδομάδα. Επιπλέον, ξαφνικά τριπλασίασαν τις τιμές τους! (Το απλό γράμμα που
κόστιζε 0,72 λεπτά, ανέβηκε στα 2 ευρώ!). Στην περιοχή μου έκλεισε το κύριο
κατάστημα χωρίς καμία ανακοίνωση και χωρίς να μας παραπέμψουν αλλού.
Δύο παραδείγματα εξωφρενικά. Στις τρεις Μαρτίου ο φίλος
νευρολόγος (αλλά και λογοτέχνης) Νώντας Τσίγκας μου έστειλε από την Θεσσαλονίκη
ένα μικρό δέμα με ένα βιβλίο. Το χαρακτήρισε μάλιστα ως «επείγον». Σήμερα που
γράφω είναι 7 Απριλίου και το δέμα… μόλις ήρθε. Σκεφθείτε να μην ήταν επείγον! Και
με ταχυδρομική χελώνα να έφευγε από την Θεσσαλονίκη, θα είχε φτάσει πιο
γρήγορα.
Σε ερώτησή μου γιατί άργησε τόσο πολύ πήρα την απάντηση: «απέλυσαν
τον ταχυδρόμο» (εξ ου και η ερώτησή μου, μήπως πέθανε).
Όλο αυτό το μήνα το ταχυδρομείο Θεσσαλονίκης έλεγε πως το
δέμα βρίσκεται στον προορισμό του – στο Ταχυδρομείο Ψυχικού. Το Ταχυδρομείο Ψυχικού
έχει κλείσει. Το Ταχυδρομείο Νέου
Ψυχικού δεν απαντούσε.
Άλλο παράδειγμα: Είμαι εδώ και 40 χρόνια συνδρομητής του
αιωνόβιου εβδομαδιαίου Αγγλικού Περιοδικού TLS (Times Literary Supplement).
Μέχρι πριν από πέντε μήνες ερχόταν τακτικά, με καθυστέρηση μιας εβδομάδος. Ξαφνικά
έπαψε να έρχεται. Εντελώς. Μετά από δύο μήνες απουσίας έγραψα στην Αγγλία όπου
με διαβεβαίωσαν ότι η αποστολή συνεχίζεται κανονικά. Εδώ, όταν ρώτησα, δεν
ήξεραν τίποτα.
Ευγενέστατοι οι Άγγλοι μου ξανάστειλαν σε πακέτο όλα τα
τεύχη που είχα χάσει. Και μετά, πάλι, δύο μήνες σιωπή. Ντρέπομαι να ξαναγράψω
στην Αγγλία.
Μαζί με το TLS εξαφανίστηκαν και όλα τα άλλα περιοδικά. Αναρωτιέμαι: τι τα
κάνουν; Τα πετάνε;
Ήδη πριν τον κορωνοϊό, φίλος γιατρός μου έλεγε πως όταν
χρειάστηκε να στείλει παραπεμπτικά του
ΕΟΠΥ στους ασθενείς του μέσω ταχυδρομείου, μέχρι να φτάσουν είχε παρέλθει η
προθεσμία εκτέλεσής τους.
Όταν συζητάω το θέμα με γνωστούς και φίλους, χαμογελάνε
ειρωνικά. «Μα καλά, περιμένεις ο,τιδήποτε από τα ΕΛΤΑ;» είναι η συνηθισμένη τους
αντίδραση.
Όχι πια, σκέπτομαι. Ο ταχυδρόμος τέλειωσε. Και φυσικά ποτέ
δεν θα μάθεις ποια και πόσα γράμματα ΔΕΝ έλαβες.
Θα μου πείτε: εδώ έχουμε τόσα φλέγοντα προβλήματα – με τα
ΕΛΤΑ ασχολείσαι; Ναι, αλλά ένα κράτος χωρίς ταχυδρομείο, είναι χωλό. Και θυμώνω
όταν σκέπτομαι ότι χάνεται μία μοναδική ευκαιρία να επωφεληθούν από τον COVID-19 και να διαπρέψουν
στο ηλεκτρονικό εμπόριο.
Μόλις λήξει (ελπίζω σύντομα) η πανδημία, θα πρέπει να βοηθηθούν
όλες τις επιχειρήσεις που έχουν πληγεί από το κλείσιμο, για να ανακάμψουν. Ε,
τα ΕΛΤΑ πραγματικά δεν θα δικαιούνται καμία βοήθεια. Δεν ξέρω αν φταίει η διοίκηση,
η διαχείριση, ή ο συνδικαλισμός, (είχαν και κάτι απεργίες) αλλά το ότι απέτυχαν
εκεί που όλος ο κλάδος τους άνθισε, είναι μοναδικό κατόρθωμα!
