Μία Φιλιπινέζα, που είχαμε κάποτε στο σπίτι, τα παλιά και
άχρηστα πράγματα τα χαρακτήριζε: “throw” (για πέταμα).
«Σερ» ρώταγε, ή «μάνταμ – αυτό είναι throw;»
Έφυγε η Φιλιπινέζα, (πού τέτοιες πολυτέλειες πια), μας έμεινε
η έκφραση. Αυτό είναι «θρόου», λέμε για τα χαλασμένα πράγματα που δεν παίρνουν
επιδιόρθωση. Παλιά, μεταπολεμικά, χρησιμοποιούσαμε τα Αγγλικά αρχικά Μπι-Ελ-Αρ (B.L.R. - beyond local repair – που δεν παίρνει
επιτόπου επισκευή).
 |
| της ίδιας χρονιάς κι εγώ |
Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ τελευταία. Φθαρμένος, πέραν
δυνατοτήτων επισκευής.
Όχι – από ότι ξέρω δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο και σοβαρό
πρόβλημα υγείας. Αλλά να: κάθε μέρα κάτι δυσλειτουργεί. Ένας ηλικιωμένος είναι
σαν παλιό αυτοκίνητο. Πότε δεν παίρνει
μπρος το πρωί, πότε γονατίζει η ανάρτηση στο δρόμο…
Ευτυχώς τα φρένα δουλεύουν καλά. Έχω, που λένε, «σώας τας
φρένας». Αν χαλάσουν κι αυτά τότε θα είμαι τελικά για «θρόου». Σε κανένα τοίχο,
με ταχύτητα… Για να μη με αγκαλιάσει η βλάστηση όπως την λιμουζίνα του Νταλί...
