Όταν πριν 11 μέρες έγραφα και δημοσίευα την απόσυρσή μου από την δημοσιογραφία («Καιρός του Σιγάν» http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.blog&id=36866 ) μεγάλωνε μέσα στον εγκέφαλό μου ένα αιμάτωμα, υποσκληρίδιο, από την παλιότερη πτώση μου πριν τρεις εβδομάδες. Δεν το ήξερα γιατί δεν είχε δώσει συμπτώματα, ούτε είχε φανεί στις εξετάσεις. Τέσσερεις μέρες μετά, βέβαια, δεν μπορούσα να πληκτρολογήσω ούτε το όνομά μου.
Το επείγον
χειρουργείο πήγε καλά και μετά από τρεις μέρες νοσηλεία γύρισα σπίτι. Αφού μου
αφαιρέσουν τα ράμματα θα είμαι απόλυτα εντάξει – λένε οι γιατροί.
Για μένα αυτή η
περιπέτεια – και ιδιαίτερα η πρώτη νύχτα στη Μονάδα – ήταν μία σύντομη επίσκεψη
στον Άδη. Είδα το μωσαϊκό της Αμφίπολης με την Περσεφόνη να κατεβαίνει –
μάλλον χαρούμενη – και σκέφθηκα πως
μόλις είχα κάνει την αντίθετη διαδρομή.
Δεν ξέρω αν το
κρυφό αιμάτωμα επηρέασε την απόφασή μου να αποσυρθώ. Σίγουρα η κούραση που
ένιωθα πρέπει να είχε σχέση με αυτό. Και δεν μπορώ να πω αν μετά την αποκατάσταση
της υγείας μου, θα θελήσω να επιστρέψω (φυσικά αν με θέλουν ακόμα). Ο χρόνος θα
δείξει. Προς το παρόν είμαι μόνο τρομοκρατημένος.
Έβαλα, αντί για
φωτογραφία, ένα παλαιικό κέντημα από την Κύπρο που μου χάρισε ο φίλος μου ο
Κώστας. Για αισιόδοξο τέλος.
