Κάθομαι μπροστά στο πληκτρολόγιο να κάνω την μοναδική δουλειά που έκανα σε όλη μου τη ζωή. Γράψιμο. Και να ασκήσω το μοναδικό επάγγελμα που ασκώ συστηματικά και αδιάλειπτα από το 1979: μία στήλη για κάποιο έντυπο. (Το Ιντερνέτ δεν είναι επάγγελμα - αλλά χόμπι).
Πενήντα οκτώ χρόνια συγγραφέας, τριάντα δύο χρόνια συντάκτης σχολίων. (Στην διαφήμιση ήμουν μόνο 20 χρόνια. Κι εκεί κείμενα έγραφα).
Κι όμως είμαι από τους ελάχιστους έλληνες που εργάζονται έξη δεκαετίες (ποια 67 κυρία Μέρκελ!) και δεν έχουν σύνταξη. Οι συγγραφείς μπήκαν πολύ αργά στο ΤΕΒΕ (νυν ΟΑΕΕ), οι διαφημιστές (ιδιοκτήτες) δεν είχαν ταμείο – όσο για την δημοσιογραφία…
Συχνά δημοσιογράφοι μου συστήνονται ως: «συνάδελφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ».
Τους διορθώνω. «Δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ».
«Δεν είστε; Εσείς; Με τόσα χρόνια στον Τύπο;»
«Και μάλιστα στις μεγαλύτερες Αθηναϊκές εφημερίδες – ας αφήσουμε τα περιοδικά, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Μία φορά ‘Δημοσιογράφος της Χρονιάς’ και δύο δημοσιογραφικά βραβεία». (Δεν αναφέρω τις 11 παραιτήσεις).
«Και πώς δεν γίνατε μέλος;».
Ξεκίνησα αργά να γράφω στον Τύπο και ήδη τότε δεν είχα δικαίωμα να υποβάλω αίτηση για μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Υπάρχει ένα άρθρο στο καταστατικό της που περιορίζει ηλικιακά το δικαίωμα υποβολής αίτησης. Από είκοσι ενός μέχρι σαράντα ετών. Ήμουν ήδη άνω των σαράντα.
Ποτέ δεν κατάλαβα το νόημα αυτού του προς τα επάνω περιορισμού. Αν ίσχυε παλιά, πολλοί συγγραφείς για τους οποίους σήμερα υπερηφανεύεται η Ένωση, δεν θα είχαν γίνει μέλη. Ο πρώτος της πρόεδρος, ο συγγραφέας και χρονογράφος Ιωάννης Κονδυλάκης, έγινε μέλος όταν ήταν 52 ετών. Σε μεγαλύτερη ηλικία έγιναν μέλη ο Νιρβάνας, ο Μελάς και ο Ξενόπουλος – όλοι οι ακαδημαϊκοί της.
Ένας άνθρωπος μπορεί να ασχοληθεί με άλλα πράγματα (π.χ. σπουδές, ακαδημαϊκή καριέρα) και να ξεκινήσει τη δημοσιογραφία στα σαράντα του. Δεν μπορεί να γίνει σωστός δημοσιογράφος, διότι τι; Θεωρείται υπέργηρος; Στα ΣΑΡΑΝΤΑ;
Δεν τα γράφω αυτά για μένα – εγώ έτσι κι αλλιώς το τρένο το έχασα ήδη, από χρόνια. Άλλωστε η κύρια ιδιότητά μου ήταν πάντα του συγγραφέα. Αλλά έτσι φτωχαίνει η σύνθεσή της ΕΣΗΕΑ. Σίγουρα θα είχε ανάγκη από μερικά έμπειρα και ώριμα μέλη.
