Εθνική επέτειος σήμερα και μία ανοιξιάτικη μέρα που σε πονάει – τόσο όμορφη είναι!
Βγαίνω στον κήπο.Έχει συντελεστεί μία Επανάσταση.
Στο περιποιημένο και κοντοκουρεμένο γκαζόν έχουν ξεφυτρώσει δεκάδες αυθαίρετα αγριολούλουδα. Μαργαρίτες, ανεμώνες και άλλα πολύχρωμα, έχουν καταλάβει την πράσινη επιφάνεια σε δύο μέρες (προχθές ακόμα το κούρεψε ο κηπουρός).
Ξαφνικά ο αριστοκρατικός προαστιακός χλοοτάπητας έγινε αγρός. Δεν μένει παρά να εμφανιστούν προβατάκια για να βοσκήσουν.Παίρνω την φωτογραφική μηχανή να απαθανατίσω την πολύχρωμη κατάληψη. Δεν θα ζήσει πολύ (όπως άλλωστε όλες οι αυθεντικές επαναστάσεις…). Θα την αφανίσει ο χρόνος – αν την σεβαστεί η χορτοκοπτική μηχανή.
Φωτογραφίζω. Συλλαμβάνω και μία μέλισσα που μόλις πήρε το πρωινό της.
Μία τέλεια μέρα! Πόσες ακόμα; Γιατί πάντα βλέπω το μαύρο πίσω από το φως;
