Κρίμα στο Χρήμα!

Είχα την τύχη να γνωρίσω πόλεις πριν και μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες. Η πρώτη ήταν η πόλη όπου έζησα έξη χρόνια, κάνοντας τις σπουδές μου: το Μόναχο, πρωτεύουσα της Βαυαρίας.

Οι Ολυμπιακοί έγιναν το 1972 αλλά ήδη από το 1967 η πόλη ήταν γιαπί. Μετρό, τρεις ομόκεντροι δακτύλιοι ταχείας κυκλοφορίας, λεωφόροι, πεζόδρομοι στο κέντρο με τεράστια υπόγεια γκαράζ. Η πόλη άλλαξε τόσο που όταν την είδα τελειωμένη, δεν την αναγνώριζα. Ό,τι έργο έγινε για τους Ολυμπιακούς αξιοποιήθηκε στο 100%.

Η δεύτερη πόλη ήταν η Βαρκελώνη. Από επαρχιακό λιμάνι, με μόνο αξιοθέατο τα γλυπτά αρχιτεκτονήματα του Γκαουντί, έγινε μία κοσμοπολίτικη μεγαλούπολη. Η πιο ριζική μεταμόρφωση πόλης που έχω δει.

Και η Αθήνα; Ο φίλος μας ο Doctor είχε ήδη αναφερθεί στο θέμα στα σχόλια του blog με τρόπο πολύ εμπεριστατωμένο. Κατάλαβα πως το είχε μελετήσει και τον παρακάλεσα να μας γράψει κάτι σχετικό. Ιδού το κείμενό του:


«Να μην πάθουμε ό,τι οι καημένοι οι Έλληνες»

Το Λονδίνο θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2012. Το κεντρικό του στάδιο θα είναι 80.000 θέσεων, αλλά είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε μεταολυμπιακά να μετατραπεί σε ένα γήπεδο 20.000 θέσεων.

Το κολυμβητήριό τους πάλι αποτελείται από πολλές πτυσσόμενες πισίνες! Την επομένη των Αγώνων θα ξεστηθούν και θα πάνε σε άλλες βρετανικές πόλεις ή σε αφρικανικές χώρες. Το αγγλικό σκεπτικό είναι «Να μην πάθουμε ό,τι οι καημένοι οι Έλληνες που έχτισαν μεγαθήρια και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν».

Δύο χρόνια μετά τις περήφανες ημέρες των Ολυμπιακών της Αθήνας, γίναμε πάλι παράδειγμα προς αποφυγήν.

Η σύγκριση με τη Βαρκελώνη και το Σίδνεϊ είναι χαστούκι για την Αθήνα:

* Η πρωτεύουσα της Καταλονίας έφτιαξε μόνο 8 στάδια, εκ των οποίων τα δύο ήταν προκάτ. Δεν επένδυσε σε μεγαθήρια και έριξε όλα τα λεφτά για να αλλάξει η πόλη. Γκρέμισε τους παλιούς τοίχους που «έκοβαν» τη Βαρκελώνη από τη θάλασσα, ξήλωσε τις σιδηροδρομικές γραμμές κι έφτιαξε μια παραλία 15 χλμ. με ξενοδοχεία, γκαλερί και συνεδριακά κέντρα.

Όσο για τα 5.000.000 δολ., που ήταν το κέρδος των Αγώνων; Το «Ίδρυμα Ολυμπιακή Βαρκελώνη» τα επανεπένδυσε για έργα εξωραϊσμού, με αποτέλεσμα σήμερα η ανεργία στη Καταλονία να κυμαίνεται στο μισό απ' ό,τι σ' όλη την υπόλοιπη Ισπανία.

* Το Σίδνεϊ άργησε δύο χρόνια για να ανοίξει το homebush bay (17 χλμ. μακριά), αλλά σήμερα είναι το μεγαλύτερο πάρκο ψυχαγωγίας στον κόσμο.

Εμείς ξοδέψαμε περίπου 11 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το ολυμπιακό στοίχημα το κερδίσαμε.
Χάσαμε όμως το μεταολυμπιακό.
Κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό.
Τα στάδια είναι ακόμη ερμητικά κλειστά. Ο κινητός εξοπλισμός (121 εκατ. ευρώ το κόστος του) μοιράστηκε μεν σε ιδρύματα και δημόσιες υπηρεσίες, αλλά κανείς δεν πήρε αυτά που πραγματικά είχε ανάγκη.
Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ουδέποτε ασχολήθηκε με το Κέντρο Μελετών Ασφάλειας και χάθηκαν οι προθεσμίες για να πουληθεί στην Κίνα και τη Γερμανία η τεχνογνωσία ασφαλείας που αποκτήθηκε.

Όσον αφορά τα οφέλη; Μας έταξαν «πνίξιμο» της Αθήνας στο πράσινο, λύση του κυκλοφοριακού προβλήματος, τεράστια αύξηση του τουρισμού και τόσα άλλα.
Η πραγματικότητα ήρθε δύο μόλις μήνες μετά τους αγώνες: NEA

Η μεταολυμπιακή Αθήνα απέδειξε ότι όλες οι εγκαταστάσεις έγιναν χωρίς κανέναν απολύτως σχεδιασμό για την μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες χρήση τους.

Υπήρχαν πολίτες που ήταν ενάντιοι στην τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων, μεταξύ των οποίων και ο γράφων. Τα Μ.Μ.Ε. τους χαρακτήριζαν γραφικούς, ανθέλληνες, μεμψίμοιρους και μηδενιστές.

Σήμερα τα ίδια Μ.Μ.Ε. τους δικαιώνουν δείχνοντας τις εγκαταλελειμμένες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Κανένας δεν ζήτησε συγγνώμη, κανένας δεν ζήτησε να αποδοθούν ευθύνες γι’αυτό το όργιο διαπλοκής και διαφθοράς σε βάρος του έλληνα φορολογούμενου …

Άλλαξε η Αθήνα προς το καλύτερο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

«Στην τελευταία θέση της κατάταξης 30 ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων - επιχειρηματικών κέντρων βρίσκεται η Αθήνα, όπως προκύπτει από τη μελέτη με τίτλο «European Cities Monitor 2005» της Cushman & Wakefield Healy & Baker. H διαπίστωση είναι απογοητευτική για μια πόλη που πριν από μόλις δύο χρόνια φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, διοργάνωση καθοριστικής σημασίας για την ανάπτυξη όλων των υποδομών της. Ακόμη πιο απογοητευτικό, με αυτά τα δεδομένα, είναι το γεγονός ότι η Αθήνα παραμένει μια πόλη που μάλλον προκαλεί δυσαρέσκεια στους κατοίκους της και όσους κινούνται καθημερινά σε αυτήν.

H Βαρκελώνη, μια πόλη που προτού διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 θα μπορούσε να θεωρηθεί «μικρή» σε σχέση με την Αθήνα, είναι σήμερα πέμπτη στην ευρωπαϊκή κατάταξη με τις πόλεις-έδρες επιχειρήσεων, πίσω από το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες.

H Αθήνα, δύο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, βρίσκεται στην 30 θέση (μεταξύ 30 πόλεων) της σχετικής κατάταξης, έχοντας υποχωρήσει κατά μια θέση σε σχέση με το έτος διεξαγωγής των Αγώνων και οκτώ θέσεις σε σχέση με το 1990. Ακόμη πιο χαρακτηριστικό είναι το ότι τη στιγμή που η Ακρόπολη προσελκύει περί το ένα εκατ. τουρίστες σε ετήσια βάση, η Sagrada Famila προσελκύει σχεδόν τους διπλάσιους.» (Το ΒΗΜΑ, 13/08/2006).

Από τη μια έχουμε μια Αθήνα στην οποία «επενδύθηκαν» 11 δισεκατομμύρια ευρώ εντελώς λανθασμένα και επιπόλαια και από την άλλη την υπόλοιπη Ελλάδα που ακόμη και σήμερα «πληρώνει» τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αφού πολλά έργα υποδομής ακυρώθηκαν, «πάγωσαν» ή αναβλήθηκαν με το πρόσχημα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το κυκλοφοριακό όχι απλώς παρέμεινε, αλλά επιδεινώθηκε, το τραμ και ο προαστιακός είναι για λύπηση, η δε Αττική Οδός σε 10 χρόνια θα γίνει όπως είναι σήμερα το «ποτάμι».

Για το τέλος άφησα την πιο «μαύρη» σελίδα των Ολυμπιακών Αγώνων, το μεγαλύτερο σκάνδαλο αυτής της φαρσοκωμωδίας: την κατασκευή του εμπορικού κέντρου «The Mall» του μεγαλύτερου αυθαιρέτου της Ευρώπης το οποίο κατασκευάστηκε με το πρόσχημα των Ολυμπιακών Αγώνων ως Ολυμπιακό Έργο (!!!), ένα Ολυµπιακό έργο που εγκαινιάστηκε ένα χρόνο μετά τους Ολυµπιακούς! Παραθέτω όλη την ιστορία, με όλες τις ντροπιαστικές για το πολιτικό μας σύστημα λεπτομέρειες, όπως δημοσιεύτηκε από το περιοδικό «Γαλέρα»: Galera

Doctor