Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006

Ένα παραμύθι...

Αυτή την ιστορία την έχω διαβάσει και ακούσει πολλές φορές, από διάφορους με διάφορα ονόματα. Το επιμύθιο είναι πάντα το ίδιο.

Την ξαναλέω τώρα εγώ, με δικά μου λόγια:

Ο Γιουσούφ ελ Μπιρ ήταν άνθρωπος σοφός. Χρόνια μελετώντας και μοχθώντας είχε μάθει θαυμαστά πράγματα. Να ερμηνεύει τον ψίθυρο του ανέμου, τον παφλασμό των κυμάτων, τις ανάσες των φυτών και την γλώσσα των πουλιών.

Χαράματα βγήκε ένα πρωί να χαρεί την δροσιά του κήπου του. Σούσουρο μεγάλο κάναν τα πουλιά, σαν αλαφιασμένα. Κάποτε ξεχώρισε δύο φωνές:

  • Τον είδες στ’ αλήθεια;

  • Ναι – με την μαύρη κελεμπία και το δρεπάνι. Τρύπες σκοτεινές τα μάτια του!

  • Ήταν ο Χάροντας;

  • Ο ίδιος, ο ίδιος. Δεν τον βλέπω καλά τον αφέντη μας.

Ο Γιουσούφ φώναξε γρήγορα τον πιστό του υπηρέτη και του είπε: «σέλωσε αμέσως το πιο γρήγορο αραβικό μου φαρί. Φεύγω τώρα μακριά, στα όρια του κόσμου, στην Σαμαρκάνδη!»

Έτσι κι έγινε. Έφυγε καλπάζοντας μέσα σε σύννεφο σκόνης. Πιο γρήγορος κι από τον άνεμο.

Λίγο αργότερα, ο Χάροντας με την μαύρη κελεμπία χτυπάει την πόρτα του σπιτιού. Ανοίγει ο υπηρέτης, τρομάζει. «Ακόμα εδώ είναι ο αφέντης;» ρωτάει ο Χάρος.

«Όχι έφυγε, τρέχει καλπάζοντας!» απαντάει ο υπηρέτης.

«Α, μπράβο», λέει ο Χάροντας. «Τον είδα πριν να τριγυρίζει εδώ και απόρησα. Γιατί το βράδυ είναι γραμμένο να τον πάρω από την Σαμαρκάνδη...».

                                                                *

Ο πιο σκληρός μύθος για την Μοίρα που έχω διαβάσει. Όταν ο ήρωας, αποφεύγοντάς την, τρέχει να συναντήσει την τύχη του.

Η Μοίρα. Την πίστευαν οι Αρχαίοι Έλληνες. «Μόρος» στα Ομηρικά ποιήματα. Οι ήρωες της Ιλιάδας συναντάνε την μοίρα τους και χάνονται στο σκοτάδι. Ο Αχιλλέας στο σοφό άλογο Ξάνθο που προφητεύει, απαντάει: «εύ νυ το οίδα και αυτός ό μοι μόρος ενθαδ’ ολέσθαι» (Κι εγώ καλά γνωρίζω ότι είναι η μοίρα μου να χαθώ εδώ πέρα).

Στις τραγωδίες – η ειμαρμένη είναι το τείχος επάνω στο οποίο συντρίβεται ο τραγικός ήρωας. Είτε επειδή τόλμησε να τα βάλει μαζί της («υπέρ μόρον» λεει ο Δίας στην Οδύσσεια) είτε όταν αποφασίζει να παίξει φοβερά παιχνίδια στον ανίδεο – βλέπε το θύμα Οιδίποδας.

Οι τρεις Μοίρες της μυθολογίας, οι τρεις προαιώνιες γριές, κρυφά καθορίζουν το πεπρωμένο κάθε ανθρώπου: Η Κλωθώ υφαίνει το νήμα της τύχης μας, η Λάχεσις το μοιράζει και η Άτροπος το κόβει.

Στο Λάτιο ήταν οι τρεις Parcae (Nona, Decuma et Morta) που προσωποποιούσαν τις ίδιες θεές. Τις έτρεμαν και οι πιο γενναίοι Ρωμαίοι.

Στην Αραβία το «κισμά», που έγινε κισμάτ στα Περσικά και κισμέτ στα Τούρκικα. Η θέληση του Αλλάχ – η μοίρα του ανθρώπου.

Ναι – όλοι οι ορθολογιστές πιστεύουμε στο τυχαίο. Αλλά μερικές φορές οι συμπτώσεις είναι τέτοιες, που ξετινάζουν το νόμο των μεγάλων αριθμών. Υπάρχει νήμα πίσω από τα πράγματα; (Νήμα – όχι νόημα. Η Μοίρα, όπως την βλέπουν οι μύθοι και οι ιστορίες, δεν έχει λογική).

Πιθανότητες ή πεπρωμένο;

224 σχόλια:

  1. Ο Μπεργκμαν στην ταινία του έδειξε το "παραμύθι" να παίζει με νόημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όσο πιο παλιά, τόσο πιο πεπρωμένο.
    Όσο ενηλικιωνόμαστε, τόσο πιο πιθανότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η μοίρα είναι αποτέλεσμα τυχαίων και απείρων πιθανοτήτων.

    Το πεπρωμένο είναι ανορθολογισμός και ανορθογραφία στον κόσμο της λογικής.

    Ζήσε την κάθε ημέρα σου σα να'ναι η τελευταία.

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Ορθολογισμός του Συμπαντος είναι τέτοιος που στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι τυχαίο.

    Ο Θεός Κτίστης έχει φροντίσει για όλα που έχει δημιουργήσει νάχουν νόημα.
    Εμείς δεν το καταλαβαίνουμε.
    Τώρα.

    "Ζήσε την κάθε στιγμή σου σα να'ναι η τελευταία πριν συναντήσεις τον δημιουργό σου"

    Καλημέρα, Καλησπέρα, Καληνύχτα αν δεν σας ξαναδώ.


    Υ.Γ.

    Δεν φτιάχνονται γαλαξίες στην τύχη,
    αλλ' ούτε και γιαούρτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. taxi_tou_89 said...
    "Πιο πολυ θα με ενδιεφερε η αφορμη για το post"

    Μου αρέσει αυτό το παραμύθι και ήθελα να το πω με δικά μου λόγια.

    Μου αρέσει και η ιδέα της Μοίρας - κι ας μην την πιστεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νίκος Δήμου: Ναι – όλοι οι ορθολογιστές πιστεύουμε στο τυχαίο. Αλλά μερικές φορές οι συμπτώσεις είναι τέτοιες, που ξετινάζουν το νόμο των μεγάλων αριθμών.
    ********
    Νωρίς το πρωί ξύπνησα και είδα την ώρα. Ήταν 06:30. Είχα βάλει το ξυπνητήρι στις 07:20 και σκέφτηκα ότι είχα άλλη μια ώρα για να κοιμηθώ ακόμη.

    Ξανακοιμήθηκα. Είδα στον ύπνο μου έναν καλό συνάδελφο, δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ στον ύπνο μου.
    Μου είπε:

    - Δημήτρη, πήγα χθες στην εταιρεία γιατί δεν ήξερα τι να κάνω στο σπίτι, αλλά δεν ήταν κανείς.

    - Ρε Γιάννη ήταν Κυριακή χθες. Κανείς δεν θα ήταν... Πως και πήγες στην εταιρεία!

    - Το ήξερα, αλλά έλεγα μήπως ήταν κανείς εκεί για να πω καμιά κουβέντα.


    Το όνειρο διακόπηκε γιατί χτύπησε το ξυπνητήρι.

    Ο Γιάννης πέθανε την ίδια ημέρα το πρωί την ώρα που ερχόταν στην δουλειά μέσα στο λεωφορείο από ανακοπή καρδιάς χωρίς να έχει το παραμικρό πρόβλημα υγείας.
    Ήταν 46 ετών και ευτυχώς δεν είχε γυναίκα και παιδιά.
    Η ώρα θανάτου: 07:15!!! Η ώρα θανάτου συνέπεσε με το όνειρό μου και αυτό είναι που με έχει αποσυντονίσει εντελώς.
    Έχω συγκλονιστεί.

    Ήταν η πιο έντονη εμπειρία της ζωής μου.
    Δεν πίστευα στα όνειρα, τα θεωρούσα προϊόντα φαντασιοπληξίας και μυθομανίας κάποιων.

    Μπορεί να μου δώσει κάποιος κάποια εξήγηση;
    Υπάρχει η έκτη αίσθηση;
    Τι στο διάολο γίνεται στο μυαλό μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα.
    It's all in the mind.
    Μπορείς καθετι να το ερμηνεύσεις ως τυχαίο γεγονός, αλλά και ως μέρος ενός πολύ συγκεκριμένου σχεδίου.

    Το πεπρωμένο με περιορίζει, μου κόβει την δυνατότητα να πιστέυω πως έχω την δύναμη να αρπάξω την ζωή από τα αρχ...α και να πετύχω αυτό που θέλω όπως το θέλω.

    Εκτός θέματος ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Το πετρωμένον φαγείν αδύνατον..."
    Ανώνυμος

    Καλησπέρα!

    Ωραία ξεκινάμε, κοντά στη δύση - η νύχτα εύχομαι πλούσια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δυστυχώς η ζωή και η ιστορία αποδεικνύουν ότι λίγα τσογλάνια και μερικοί παλιάνθρωποι μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες συμφορές, αν οι πολλοί τούς ανεχτούν.

    Δεν φταίει ο Χίτλερ, αλλά η γερμανοί που τον ανέχτηκαν.

    Δεν φταίει ο ρατσιστής, αλλά οι πολλοί που κάνουν πως δεν βλέπουν.

    Δεν φταίει ο υβριστής, αλλά όσοι τον προσκυνούν με την ιδέα ότι βρήκαν κελεπούρι.

    Ο 2ος Παγκ. Πόλεμος δεν ήταν μοιραίος. Και οι τυχες τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων που έσβησαν στα κρεματόρια δεν ήταν αναπόφευκτες. Το πιστοποιεί η Αννα Φρανκ.

    Η μοίρα μας είμαστε εμείς: ο καθένας μας μέσα στην ανθρωπιά ή την απανθρωπιά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάποτε, αν κάποιος έλεγε πως η Γη είναι στρογγυλή και πως γυρίζει γύρω απ' τον Ήλιο θα τον περνούσαν για τρελλό - και θα τον θανάτωναν στην πυρά. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Είναι μοιραίο ν' αναζητούμε τη γνώση - και το χαμένο δρόμο για τον παράδεισο. Υπ' αυτή την αντίληψη, ίσως μοίρα να είναι το αναπόδραστο του παρελθόντος, της ίδιας μας της ιστορίας, αλλά και του αναπόφευκτου του μέλλοντός μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. aphrodite, "Το πετρωμένον φαγείν αδύνατον...", αν δε με απατά η μνήμη μου, είναι κι ο τίτλος κόμιξ ιστοριούλας (ΧΧΧ rated) που είχα διαβάσει τα παλιά τα χρόνια σε κάποια Βαβέλ ή κάποιο Παρα-Πέντε της οποίας μου διαφεύγει ο/η δημιουργός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Πώς με πικραίνει η Μοίρα των ανθρώπων, που τη βεβαία τους φήμη προλαμβάνει γρήγορος θάνατος· κι άθροισμα κόπων η σύντομη ζωή τους δεν τους φτάνει... Έχει το νόημα ταξιδιού, που η νηνεμία του φθινοπώρου ξαφνικά μάς υποβάλλει...". Την ποιητική συλλογή έγραψε το 1974 ο πρέσβης Νίκος Κρανιδιώτης, είκοσι πέντε χρόνια πριν από τον άδικο χαμό του γιου του Γιάννου και του εγγονού του Νίκου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. το νόημα της ζωής του καθενός απο μας είναι να ζεί, να σκεπτεται και να δημιουργεί αξίες.

    Υπο το πρίσμα αυτό, πιθανότητες λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μοίρα ή Τύχη;

    Τι είναι το ένα, τι το άλλο και ποιο το διάφορό τους;

    Ρίχνεις νόμισμα 100 φορές. Πως θες να δεις τα αποτελέσματα; 100 διαφορετικά γεγονότα ασύνδετα μεταξύ τους κι ατάκτως ερριμένα ή ένα grand plan βάσει του οποίου ήρθε η σειρά ΚΓΓΚΚΓΓΚΚΚ...;

    Είπαν πως Τύχη είναι η ορατή όψη του προσώπου του Θεού.

    Πολύ εύκολα λέμε πως οι ανατολίτες είναι μοιρολάτρες λόγω καθεστώτων και κλίματος ενώ οι δυτικοί με τις δημοκρατίες τους και τον ανθρωπισμό τους το παλεύουν.

    Προσωπικά κρατώ μια φράση του Κινγκεργκωρ: Προσπάθησε να γίνεις αυτό που είναι να γίνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ο άνθρωπος αντιπαλεύετε την μοίρα του αγωνίζεται αυτός είναι ο σκοπός. Η μοίρα όμως τελικά θα νικήσει και είναι πιο δυνατή. Πολλές φορές αφήνομαι στη ζωή να με πάει εκεί που θέλει.. η ζωή έχει πάντα τον τρόπο να σε βάζει εκεί που σου αξίζει…

    Μοιρολάτρης ναι ..!!! όμως κάθε μέρα μάχομαι και την αντιπαλεύομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η μοίρα είναι θρησκευτικός όρος. Θέλει να ελέγξει τα ανεξέλεκτα, να δώσει ασφάλεια απέναντι στο ιλιγγιώδες άγνωστο όταν ο άνθρωπος δεν το αντέχει άλλο, αλλά και να υποτάξει την φύση μας για να αποδεχτούμε μορφές εξουσίας, πνευματικής και υλικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μήπως προκυρήχθηκε διαγωνισμός τελευταίου λόγου;

    Eίναι τυχαίο ή μοιραίο ότι κάποιος έχει το τελευταίο σχόλιο σε όλα τα post;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. και κατι ακόμα..

    φουντοσίν..

    να δέχεσαι τα κακά νέα και τα καλά με το ίδιο χαμόγελο.....

    από την κινέζικη φιλοσοφία..
    ήταν κάτι που μου άφησε η μακαρίτισσα η μητέρα μου και το θυμάμαι από παιδί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. DimitrizZzZz said...
    Η μοίρα είναι θρησκευτικός όρος.

    Κι όμως, δεν είναι. Οι θρησκείες δεν αποδέχονται την έννοια της μοίρας - μιας τυφλής παράλογης δύναμης - γιατί πιστεύουν ότι όλα "εν σοφία εποίησεν" ο Θεός. Και σε ένα Σύμπαν φτιαγμένο από τον Θεό δεν χωράει το πεπρωμένο.

    Στην αρχαία θρησκεία η Μοίρα ήταν πάνω και από τους θεούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. andy dufresne said...
    "Eίναι τυχαίο ή μοιραίο ότι κάποιος έχει το τελευταίο σχόλιο σε όλα τα post;..."


    Που όμως είναι τελευταίο μέχρι να γραφτεί ένα άλλο και έτσι ad infinitum

    Ξέρεις πόσα "τελευταία σχόλια" στο παλιό μπλογκ έπαψαν να είναι τελευταία (ακόμα γράφουν...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δεν έχεις ακούσει που λένε
    "ο Θεός έχει άλλα σχέδια για μας"
    "άγνωσται αι βουλαι του Κυρίου"
    και άλλες ανησίες;
    Υποβόσκει η απειλή ενός σχεδίου που δεν γνωρίζεις, που δεν μπορείς να ελέγξεις.
    Αυτό υπάρχει σε όλες τις θρησκείες, κάτι ανάλογο δηλαδή.
    Είτε ως άμεση διδαχή της θρησκείας είτε ως τρομαχτικό υποννοούμενο σε κάθε απόπειρα ανεξαρτητοποίησης.

    "Στην αρχαία θρησκεία η Μοίρα ήταν πάνω και από τους θεούς..."

    Ακριβώς αυτό που λέω. Η θεωρία της Μοίρας είναι η καρδιά του συστήματος ελέγχου του ανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Οι άνθρωποι στοιβάζουν τα λάθη της ζωής τους και δημιουργούν ένα τέρας που το ονομάζουν πεπρωμένο...

    John Oliver Hobbes

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Είμαστε όλοι εκτός θέματος,
    ξαναδιάβαστε το post!

    Ξαναδιαβάστε το παραμύθι λέξη-λέξη.
    Αραβούργημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. andy dufresne said... Είμαστε όλοι εκτός θέματος, ξαναδιάβαστε το post!

    Σιγά ρε... σχολάρχη! Το κουδούνι για διάλειμα θα το χτυπήσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. -> Nikos Dimou said...

    Στην αρχαία θρησκεία η Μοίρα ήταν πάνω και από τους θεούς...

    Όχι απαραίτητα :)

    Η Μοίρα καθορίζει την τύχη τους σε μια χρονική στιγμή αλλά όχι το πεπρωμένο τους μια και οι θεοί ήταν αθάνατοι. Δεν είχε τέλος η ζωή τους.
    Μπορόυν να αλλάζουν το πεπρωμένο των θνητών αλλά όχι το δικό τους άμεσα.


    Στην Ιλιάδα, η Μοίρα παρουσιάζεται σαν να είναι η υπέρτατη δύναμη.
    Αλλά δεν είναι πάντα μια δύναμη που δεν μπορεί να δαμασθεί απο τον άνθρωπο.
    Μπορεί ο ήρωας να αλλάξει την τύχη του με μια εκούσια ηρωική πράξη αλλά όχι το πεπρωμένο του, τον θάνατό του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. καλησπέρα σε όλους.

    ωραίο θέμα, ελπίζω να βρω χρόνο να επανέλθω.

    Δον, ναι, αν όχι καλή ήταν ικανή η αιτία της αποχής.

    Γεια σου αφροδιτάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Eγω όταν σκεφτομαι αν οντως υπάρχει μοιρα ή αν ο καθενας φταχνει την τύχη του πάντα μα πάντα μου έρχεται το ερωτημα αν ο ανθρωπος ΕΠΙΛΕΓΕΙ.Μονο η υπαρξη που επιλεγει μπορει να ορισει τη μοιρα της.

    Και τι εννοω.Εχουμε για παραδειγμα ένα άτομο.Προχωρα το βραδυ επιστρεφοντας σπιτι του .Καθως περπατα βλέπει ένα περιπτερο το οποιο ο ιδιοκτητης του το εχει ξεχάσει ξεκλειδωτο.Θεωρητικα ο φιλος μας μπαινει σε διλλημα αν θα κλεψει το περιπτερο ή οχι.Θεωρητικα του δίνονται 2 επιλογες.Αναγκαστικα μια αποφαση θα πάρει.Ομως το ερωτημα που θετω είναι:αυτος ο ανθρωπος όντως επιλεγει?Οντως εχει τη δυνατοτητα επιλογης? Ή μηπως νομιζει οτι επιλεγει?Μηπως η δομη της προσωπικοτητας του μεχρι εκεινη τη δεδομενη στιγμη τον οδηγει σε ένα μονοδρομο επιλογης?Θα μπορουσε να επιλεξει αλλιως?Αν είχαμε 1000 παραλληλα συμπαντα,τι λετε,παντα αυτος ο ανθρωπος το ιδιο δεν θα επελεγε?

    Αρα μηπως δεν επιλεγει αλλα η αποφαση είναι προκαθορισμενη απο τη δομη της προσωπικοτητας του που και αυτη καθοριζεται κάθε στιγμη απο τις προηγουμενες
    στιγμές?

    Δηλαδη υπάρχει ελευθερη βουληση?

    Προσωπικα δεν γνωριζω....δεν ξέρω αν η φιλοσοφια εχει απαντηση δε αυτο το ερωτημα πάντως ο Σοπεναουερ κάπου γράφει: << Ενας ανθρωπος σε μια ωρισμένη περισταση,αναμενεται να εκτελεσει δυο διαφορετικες πράξεις ή αναγκαστικα θα εκτελεσει μονο μια?
    Απαντηση:Παντα σύμφωνα με όλους τους βαθυτερα διανοητικους :MONO MIA >>


    @NΔ η φιλοσοφια έχει απαντησεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Στην Χριστιανική θρησκεία δεν υπάρχει ανθρώπινο πεπρωμένο για την κάθε ψυχή παρά μόνο η σιγουριά του θανάτου.
    Ο Θεός δίνει σαν δώρο την ελεύθερη βούληση, την ελευθερία στον άνθρωπο να διαλέξει ποιά ζωη θα ακολουθήσει.
    Ναι παρεμβαίνει ο Θεός στην ζωή του ανθρώπου όπως και ο διάβολος προσωρινός κυρίαρχος της Ύλης.
    Αλλά και στις δυό περιπτώσεις ο άνθρωπος πρέπει να αποδεχθεί την παρέμβαση μέσω των πράξεων του.

    Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. θελω να είμαι ελευθερος,το επιθυμω οσο τιποτε.....γεγονος που με κάνει δυσπιστω απεναντι στην μοιρα και τα σχετικα.
    Αλλα ποσο ελευθερος είμαι?ποσο?

    Ειμαι ελευθερος να διαλεξω τα γονιδια με τα οποια γεννηθηκα και τα οποια είμαι εγω ( η σκεψη μου,η σαρκα μου ) ?

    Ειμαι ελευθερος να διαλέξω το περιβάλλον το οποιο με επηρεαζει?Και ας πουμε οτι τωρα έχω ευθυνη για ποιο περιβάλλον << επιλεγω >> ,όταν ήμουν μικρος?είχα ευθυνη για τα ερεθισματα που δεχθηκα και διαμορφωσαν την προσωπικοτητα μου?
    Ειμαι λοιπον ελευθερος?επιλεγω?

    Μηπως η ζωη είναι μια μαχη για ελευθερια υπο ανισους ορους?

    Επιλεγω να ερωτευτω?που είναι η ελευθερια εκει?

    Θελω να πιστευω οτι πολλες φορες επιλεγω,οτι ΕΓΩ οριζω τη μοιρα μου ( αλλιως θα τρελαθω ) αλλα πολλες
    φορες νιωθω σαν μαριονετα που την κινει ένα αορατο χερι,μια μαριονετα που νομιζει οτι κινει τα νηματα της

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @doctor

    τα "προφητικά" όνειρα ταράζουν ακόμη και τους βαθύτερους στοχαστές, ακόμη και τους πιο ενσυνείδητους ορθολογιστές. Δεν εξηγούνται λογικά τα άτιμα, γι'αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

    -Και ο πιο ελεΘερος ανθρωπος εξαρταται: απο τις βιολογικες λειτουργιες του.Απο τους φυσικους νομους.Απο τους νομους του νου.

    -Ειμαι ελευθερος να σταματησω τις εκκρισεις των αδενων μου?Να περπατησω πάνω στο νερο?Να νοησω μια αντιφαση?

    -Ειμαι ενας κρικος στην τεραστια αλυσιδα αιτιου και αιτιατου.Ενας κρικος που ονειρευεται πως είναι ανεξαρτητος κυκλος

    - << Καθε ορισμος της ελευθεριας αποδεικνυει τον ντετερμινισμο >> .Κανεις δεν μπορεσε να σώσει την έννοια της ελευθεριας απο τον θανασιμο εναγκαλισμο της αρχης της αιτιοτητας.

    -Αραγε το να έχεις μια αιτια σημαινει οτι εξαρτασαι απο αυτην?Ναι εφοσον η αιτια σε καθοριζει

    - Τοτε ελευθερη θα ήταν η πραξη χωρις κινητρα ( η τρελη πράξη ) . Το γεγονος χωρις αιτια ( το τυχαιο )

    -Αν ομως η αιτια σου είσαι εσυ?

    ............

    - Ελευθερος:οποιος είναι η αιτια της πραξης του.Η αιτια του εαυτου του ( ο εαυτος μα η πρωτη πράξη )

    -Ποσο ομοιος είναι ο ορισμος της ελευθερια με τον ορισμο του Ειναι.

    -Οποιος << είναι >> ,είναι ελευθερος

    -Και οποιος είναι ελευθερος , ΕΙΝΑΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Την έννοια της μοίρας την αντιμετωπίζει με σοφία μία ιστορία ZEN .
    Ένας μεγάλος πολεμιστής αποφάσισε να επιτεθεί στον εχθρό, που ήταν δέκα φορές ανώτερος αριθμητικά από τον στρατό του.
    Ο ίδιος ήξερε πως να τους νικήσει, αλλά οι στρατιώτες του αμφέβαλαν.
    Καθώς βάδιζαν να συναντήσουν τον εχθρό
    σταματούν σε ένα ναό και ο μεγάλος πολεμιστής τουσ λέει: Αφού επισκεφτώ τον ναό θα στρίψω ένα νόμισμα εδώ, μπροστά σας. Αν βγεί κορώνα θα νικήσουμε, αν βγεί γράμματα θα χάσουμε. Η μοίρα θα μας φανερωθεί.
    Αφού προσεύχεται σιωπηλά, βγαίνει από τον ναό, και μπροστα στους στρατιώτες ρίχνει το νόμισμα που έρχεται κορώνα.
    ΟΙ στρατιώτες ενθουσιάστηκαν, και το ηθικό τους ήταν τέτοιο που κέρδισαν την μάχη και μάλιστα εύκολα, παρά την αριθμητική υπεροχή του εχθρού.
    "Κανείς δεν μπορεί να νικήσει την μοίρα" είπε στον πολεμιστή ο ακόλουθος του, μετα την μάχη.
    "Πραγματικά κανείς" είπε ο πολεμιστής, δείχνοντας του το νόμισμα που απεικόνιζε κορώνα και στις δύο πλευρές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. και μια κι έμεινα λίγο παραπάνω στο γραφείο, μια πρώτη τοποθέτηση:

    είναι σαν το φλιπεράκι. Τα εμπόδια, οι τρύπες, τα extra points είναι εκεί κα περιμένουν. Προσδιορισμένα εκ των προτέρων. Ευθέως ανάλογο με το πόσο καλά παίζεις το παιχνίδι είναι και το τελικό σκορ.

    Οι "κεραίες" είναι καλό να παραμένουν "όρθιες" κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αν τα αντανακλαστικά ατονήσουν, η "ατυχία" και το λάθος σε περιμένουν στη γωνία.

    Δεν πίστεψα ποτέ μου στην τύχη. Με την έννοια που της αποδίδουμε συνήθως. "Αν είναι το τυχερό του..." λένε. Η φράση αυτή ακούγεται τόσο λάθος στα δικά μου αυτιά όσο και η φράση "αν το'χει η μοίρα σου...". Δηλαδή, τύχη=μοίρα. Δεν απέχουν δα και τόσο, αν το καλοσκεφτείς.

    Υπάρχει κάτι, ένα αλλοπρόσαλλο μπουκέτο από "ευτυχείς" και "δυστυχείς" στιγμές στη ζωή μας, από υπέροχες και τραγικές εμπειρίες. Κι εμείς, ως ελεύθερα όντα να πάρουμε αυτό το προκαθορισμένο που μας κάθεται στο σβέρκο πριν καν γεννηθούμε (βλέπε γονίδια) αλλά και αυτό που έρχεται να προστεθεί λίγο μετά (βλέπε οικογένεια, περιβάλλον κλπ., κλπ.), έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Κάποιες από τις επιλογές μας θα φέρουν τα extra points, κάποιες άλλες θα μας ρίξουν στη μαύρη τρύπα.

    Ούτε πιθανότητες σκέτες, ούτε πεπρωμένο. Σιγά, αν απόψε το βράδυ αποφασίσω να μαζέψω λίγα πράγματα σε μια βαλίτσα, να πάω στο Ελ Βενιζέλ και να μπω στην πρώτη - "τυχαία" - πτήση που φεύγει και έχει θέσεις, η ζωή μου ενδεχομένως να εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά από ότι αν μείνω εδώ μέχρι να πεθάνω. Στο χέρι μου είναι και το ένα και το άλλο.

    Πιστεύω στην επιλογή, την ενσυνείδητη επιλογή που μπορώ να κάνω, με τα οπλα που ΔΙΑΘΕΤΩ κι όχι αυτά που φαντάζομαι ή θα ήθελα να διαθέτω. Και, απέναντι στις συνέπειες αυτών των επιλογών στέκομαι ψύχραιμα και τις αποδέχομαι. Γιατί είναι οι δικές μου επιλογές. Και αν αυτό που είμαι δεν είναι απολύτως ελεύθερο, οκ, τι είναι απολύτως ελεύθερο από κάθε τι; Δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία, με αυτή τη στενή έννοια, πουθενά στο Σύμπαν. Ολα υπόκεινται σε νόμους. Από την κυκλοφορία του αίματος στις φλέβες μας, μέχρι την κίνηση των πλανητών στο ηλιακό σύστημα, άπαντα υπόκεινται σε νόμους. Ακόμη και ο έρωτας έχει νόμους.

    Αυτό που είμαι όμως, το ελεύθερο ή το ανελεύθερο είναι διαφορετικό από αυτό που είσαι εσύ, και ο κάθε άλλος. Εχει, δηλαδή και αυτό μια συγκεκριμένη υπόσταση, διακριτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @το σωστο να λεγεται

    Για ποια ταινια λετε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @takis

    όση ώρα έγραφα τα δικά μου, έγραψες κι εσύ, και αυτό που έγραψες, απαντά στο ερώτημα που έθεσες ο ίδιος πριν από λίγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. "Υπάρχει νήμα πίσω από τα πράγματα; (Νήμα – όχι νόημα)"

    Δεν υπάρχει νόημα γιατί δεν το καταλαβαίνουμε. Το αισθανόμαστε ένστικτωδώς με την συνείδηση που ο Θεός τύπωσε στα κύτταρα μας.
    Τις μόνες φορές που καταλαβαίνουμε την Θεία νόηση είναι όταν κάνουμε το Καλό σε κάποιον συνάνθρωπό μας και μας πίανει μια απίστευτη χαρα και γαλήνη.
    "Ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλειν έφυν" Σοφοκλής.
    "Δεν εγεννήθηκα για να μισώ αλλά για ν'αγαπώ"
    Το νόημα;

    Την ίδια χαρά αισθανόμαστε όταν μπορέσουμε να συγκεντρωθούμε και μέσω της προσευχής να επικοινωνήσουμε με τον Θεό.

    Δεν είναι χαρά απόκτησης, είναι χαρά επανένωσης με την πηγή σου, τον Θεό.

    Σαν μια σταγόνα θαλασσας που εξατμίσθηκε και δέθηκε σε σύννεφο, να ακουμπάει για λίγο την επιφάνεια του ωκεανού πριν συνεχίσει την πορεία της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Απαντα αλλα αυτην την απαντηση την δεχομαι με αμφισβητηση..

    Σε αυτα που γραφεις βλέπω το πεισμα του ανθρωπου να << επιλεγει >> και να καθοριζει αυτος την τυχη του.Πιστεψε με αυτο το πεισμα το έχω και εγω ,θέλω να πιστευω πως είμαι κυριος του εαυτου μου και της μοιρας μου ...αλλα πολυ φοβαμαι οτι σε αρκετο ποσοστο δεν είμαι.....και δεν το λεω για να αποποιηθω ευθυνες,με πονα που το λεω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ

    Εσεις το λετε << θεο >> , εγω το λεω << τιποτα >>

    Παντως βαδιζουμε στον ιδιο δρομο απλα εσεις έχετε ένα ζεστο χερι να κρατα το δικο σας,το χερι του << πατερα >> ,και σας ζηλευω για αυτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. doctor said...
    Μπορεί να μου δώσει κάποιος κάποια εξήγηση;
    Υπάρχει η έκτη αίσθηση;
    Τι στο διάολο γίνεται στο μυαλό μας;


    Πρέπει να υπάρχει μετάδοση σκέψης. Πειραματικά υπάρχουν αρκετές ενδείξεις - αλλά όχι (ακόμα ) αποδείξεις. Έχω κι εγώ ένα προφητικό όνειρο να εξηγήσω: είδα στον ύπνο μου τον γάτο μου τον Ντον, 12 ώρες πριν να τον πρωτοσυναντήσω σε αθλια κατάσταση, ένα μισοπεθαμένο γατάκι. Πιστεύω ότι εξέπεμπε SOS.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Οταν γνωρίζω κάποιον, λέω "είναι τυχαίο". Ενα κάρο παράγοντες οδηγούν στην συνάντηση...

    Κι όταν η ζωή μου μ'αυτόν μέσα μου φαίνεται τόσο φυσιολογική, σα να ήταν πάντα μέσα σ'αυτήν, και δεν θυμάμαι ακριβώς πώς ήταν πριν, νοιώθω μεγάλη ασφάλεια να λέω ότι τελικά "ήταν μοιραίο"...

    Θέλω να είναι το "γραφτό" για καλό, δεν αντέχω να το λέω με όλη την ένταση και τον πόνο του "αναπόφευκτα" κακού, του "μοιραίου" που στην τελική ισούται με τη μόνη βέβαια κατάληξη...

    Γειά σου blade! (wink!)

    (Παραμύθια, θέλω κι άλλα, να δω πώς τα λένε κι άλλοι λαοί, μήπως πλησίασαν ένα μινιάνγκστρεμ παραπάνω στο άπιαστο και ξέρουν πιο καλά να μας πουν το τι & πώς...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Ερωτηση:

    Αυτο το παραμυθι κυκλοφορει σε καποιο βιβλιο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. -> Τάκη

    η ταινία είναι η έβδομη σφραγίδα (Det sjunde inseglet) 1957 του Ingmar Bergman, καταπληκτική φωτογραφία, με τον νεαρό τότε Max von Sydow στον ρόλο του Διγενή Ακρίτα να μονομαχεί στα άλώνια με πύργους και βασίλισσες.

    Γράψατε
    "εγω το λεω << τιποτα >>".
    Το "τίποτα" σε οδηγεί να κάνεις το καλό;
    Είναι το "τίποτα" τότε μια μηδενική αρχή.
    Απο κάπου πρέπει να αρχίσουμε.
    Γιατί η αρχή είναι τό ήμισυ του παντός, το άλλο ήμισυ είναι η υπόλοιπη ζωή, ο θάνατος είναι τότε το πραγματικό τίποτα.
    Όσο αισθάνομαι την Αγάπη του Θεού δεν φοβάμαι τον θάνατο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. takis vasilopoulos said...
    @NΔ η φιλοσοφια έχει απαντησεις?

    Για την φιλοσοφία μία πράξη χωρίς αίτια (ελεύθερη) είναι αδιανόητη. Όμως (είπε ο Καντ) έχουμε ριζωμένη την πεποίθηση της ελευθερίας - κι ας είναι παράλογη.

    Ένας άνθρωπος κοιτάει τον ουρανό. Κοιτάς κι εσύ και δεν βλέπεις τίποτα. Τον ρωτάς γιατί κοιτάει και απαντά: Έτσι.

    Τον πιστεύεις;
    Όχι βέβαια. Η νομίζεις ότι βλέπει κάτι και στο κρύβει ή ότι είναι τρελός.

    Αλλά το "έτσι" θα ήταν η απάντηση της ελευθερίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Πιθανότητα να πεθάνω μέσα στα επόμενα 40 χρόνια = 100% (δηλαδή βεβαιότητα).

    Ό,τι άλλο μου συμβεί εμπίπτει στις πιθανότητες που μας δίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αι ενδεχομένως στην προσωπική μου βλακεία. Βέβαια αν πάθω ατύχημα στη Σουηδία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γλυτώσω ενώ αν το πάθω στην Ελλάδα (λόγω απεργίας ή κακής ποιότητας παρεχόμενων υπηρεσιών από το ΕΚΑΒ) πιθανόν να πάω για την αίωνια ανακύκλωση μου.

    Άραγε προτιμώ να αγωνιστώ για καλύτερες υπηρεσίες του ΕΚΑΒ και του 112 και θεωρώ όλα τα άλλα περί μοίρας ότι οφείλονται σε άγνοια και στο φόβο του θανάτου. Βέβαια το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά παραμύθια σαν κι αυτό που μας είπε ο Νίκος, αλλά που όταν τα πάρει κάποιος στα σοβαρά - ιδίως αν του γίνουν έμμονες ιδέες (obsessions) - τα μετατρέπει σε θρησκείες με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα (σταυροφορίες, γεννοκτονίες, κλπ. κλπ.)

    Αυτά και να περνάτε καλά, γιατί η ζωή είναι τόσο σύντομη, σαν όνειρο που λεέι και ο σοφός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. @username,

    Ηταν... μοιραίο για σένα και μεγάλη τύχη για μένα να γράψεις αυτόν τον χαρακτηρισμό. Το τι διαφήμιση μου έκανες, δε λέγεται! Κρίμα που ο καλός αντίχτυπός της δεν θα σου φανεί όλος εδώ...

    Πήρες και την απάντησή σου στο ποστ 30.05.06. 11:53, όλα καλά!

    Φιλιά πολλά, χαλάλι σου!!!
    :-)))))))))))))))))))))

    ΥΓ- Αστε τον άλλον με την τελευταία λέξη, τι να γίνει, εμπλοκή... Παράγουμε, κι αυτό είναι το πολύ σημαντικό, η μουτζαλιά είναι το μόνο εύκολο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. takis vasilopoulos said...
    Ερωτηση:
    Αυτο το παραμυθι κυκλοφορει σε καποιο βιβλιο?

    Σε αυτή τη μορφή όχι. Σήμερα το έγραψα.
    Σαν ιστορία, ναι - αλλά δεν θυμάμαι που...

    (Τάκη - ξέχασες να πεις ποιανού είναι το "Εγχειρίδιον Ελευθερίας" - δεν ξέρουν όλοι την βιβλιογραφία...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Με άλλα λόγια, ούτε το ένα, ούτε το άλλο σκέτο.

    Οι πιθανότητες συνδυάζονται, ή αλληλοαποκλείονται, ώστε ο άνθρωπος να προχωρά, επιλέγοντας, (όσο περνάει ο χρόνος, όλο και περισσότερο) προς αυτό που φαίνεται να αποτελεί τον προσωπικό του λόγο ύπαρξης. Και ίσως αυτό να ενέχει κάτι κοντινό σε αυτό που ονομάζουμε μοίρα.

    Οπως πάντα σε τέτοια ερωτήματα, νομίζω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση...

    Το γατάκι εξέπεμπε S.O.S. και οι δικές σου κεραίες, Δον Γάτε, ήταν πιο όρθιες από ενός άλλου. Γι'αυτό και άκουσες το σήμα... Είναι αυτό που δίσταζα λίγο να σου πω, όταν προ καιρού σου απάντησα σχετικά με ένα αντίστοιχο θέμα - εμπειρία, στο πρώτο blog, και έγινα, έστω για λίγο, "δικός σου άνθρωπος". Αυτά τα πράγματα δεν εξηγούνται ακόμη από την επιστήμη, χαίρομαι ωστόσο που κάνει φιλότιμες προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση...

    Αν χαρτογραφήσουμε αυτήν την περιοχή της σκέψης και της επικοινωνίας μεταξύ των παντός τύπου ζωντανών πλασμάτων της Φύσης, ο άνθρωπος ίσως να έχει κάνει ένα βήμα προς την ελευθερία πολύ μεγαλύτερο από πολλά άλλα επιτεύγματά του. Και αν αυτό συμβαίνει, τότε αυτός ο κόσμος θα μπορεί να είναι όντως καλύτερος για όλους.

    Λίγο εκτός θέματος, αλλά το έφερε η στιγμή. Ηταν κι αυτό μια πιθανότητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. @ Το σωστό να λέγεται

    Η έβδομη σφραγίδα.

    Ο ιππότης που παίζει σκάκι με τον θάνατο.

    Εσύ θρήσκος, πως προβάλεις μία άθεη ταινία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. @ΝΔ

    Αρα ελευθερια δεν υπαρχει,οπως δεν υπαρχει και αληθεια...και ομως θα έκανα τα πάντα έστω και για να γευτω μια σταγονα απο αυτες τις εννοιες...ισως επειδη μας λειπουν τις αναζητουμε τοσο πολυ.Επιθυμω αυτο που μου λειπει....

    Ελειψη=Επιθυμια=ερωτας...

    ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ



    Ναι,σωστα...Το εγχειριδιον ελευθεριας είναι του οικοδεσποτη μας.Μου είναι πια τοσο οικειο που αμελησα να το γραψω,το θεωρησα δεδομενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. -> Αλεβαντής

    "Βέβαια το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά παραμύθια σαν κι αυτό που μας είπε ο Νίκος, αλλά που όταν τα πάρει κάποιος στα σοβαρά - ιδίως αν του γίνουν έμμονες ιδέες (obsessions) - τα μετατρέπει σε θρησκείες με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα (σταυροφορίες, γεννοκτονίες, κλπ. κλπ.)"

    Πιστεύεις ότι τα παραμύθια δεν έχουν διδακτικό περιέχομενο και δεν πρέπει να τα πάρεις σοβαρά;

    Οι Θρησκείες υπήρχαν από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος κατάλαβε ότι ήταν διαφορετικός από τα άλλα ζώα.

    Οι Σταυροφορίες δεν είχαν αιτία την θρησκεία, δικαιολογία την είχαν, όπως και η Ιερά Εξέταση.

    Όλοι οι "θρησκευτικοί" πολέμοι είχαν οικονομικές ή εξουσιαστικές αιτίες.

    Πουθενά δεν γράφει στην Καινή Διαθήκη για βίαια κυριαρχία του Χριστιανισμού.
    Μόνο ότι θα υπάρξουν μάρτυρες, Χριστιανοί θύματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Ν.Δ said...
    Πρέπει να υπάρχει μετάδοση σκέψης. Πειραματικά υπάρχουν αρκετές ενδείξεις - αλλά όχι (ακόμα ) αποδείξεις.



    Aν αποδειχτει αυτο τοτε θα κλονιστουν πολλα απο αυτα που νομιζει ο κοσμος.Αλλα ακομα ανηκει στην περιοχη του αγνωστου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. -> Nikos Dimou said...

    "Η έβδομη σφραγίδα.
    Ο ιππότης που παίζει σκάκι με τον θάνατο.
    Εσύ θρήσκος, πως προβάλεις μία άθεη ταινία;"

    Με κολακεύεις τώρα;
    Εσύ δογματικά άθεος πως ανέχεσαι έναν θρήσκο στο blog σου;

    Η ταινία άλλωστε δεν είναι άθεη. Όπως θάλεγε ο Andy είναι σκεπτικιστική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Jane E. said...
    "Εσείς κε Δήμου, δεν παίρνετε γεύση της τέχνης αν δεν εντάσσεται στις προσωπικές αντιλήψεις το περιεχόμενο αυτης;"

    Μα εγώ δεν έχω δογματικές προσωπικές αντιλήψεις - ένας σκεπτικιστής είναι ανοιχτός σε όλα.

    Αλλά ο Bergmann και σε αυτή την ταινία και σε άλλες και στα γραπτά του είναι σχεδόν φανατικά άθεος.

    Και επειδή έχω δει το "σωστό κλπ." να υπεραμύνεται της θρησκείας, γι αυτό απόρησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Με τρελλαίνει η σκέψη πως το μέλλον μου μπορεί να ειναι προδιαγεγραμμένο.
    Το οποιο μέλλον.Καλό ή άσχημο.
    Παλιοτερα ημουν πολυ απολυτη σ’αυτό
    Θεωρουσα τελείως ανόητους και μικρόψυχους τους μοιρολατρες
    Ειχα ολη τη ζωη μπροστα μου κι ηθελα να την πιασω απ΄τα μαλλια
    Ενοιωθα ανικητη κι ετοιμη να φτιαξω την ζωη μου οπως εγω την ηθελα
    Μεγαλώνοντας και ζώντας τις διαφορες εμπειρίες μου κάποιες «συμπτωσεις » άρχισαν να με προβληματίζουν .
    «Εβαλα λίγο νερό στο κρασί μου» κι αφηνω πια ενα μικρο παραθυρακι ανοιχτό.
    Ισως για να δικαιολογήσω τις αποτυχίες μου .
    Οπως και να ’χει προτιμω να πιστευω πως οι επιλογές μου καθορίζουν το μέλλον μου
    Για να’χω στόχους .
    Για να τους παλεύω
    Για να χαιρομαι απ΄τις νίκες μου και να προβληματίζομαι απ΄τις αποτυχίες μου.
    Τελικα για να ζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Η Μοίρα είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια του ανθρώπου να προσδώσει νόημα στο τυχαίο.

    Η ελεύθερη βούληση κινεί τα πάντα -- μόνο που πολλές φορές προσκούει στην ελεύθερη βούληση των άλλων.

    ΝΔ: μοίρα; έκτη αίσθηση; τι έχετε πάθει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. "...διότι δεν έχουμε εν γένει ιδέα, έτσι δεν είναι; Ολοι γνωρίζουν...Πώς συμβαίνουν όπως συμβαίνουν τα πράγματα; Τί κρύβεται κάτω από την αναρχία των αλληλένδετων γεγονότων, πίσω από τις αβεβαιότητες, τις αναποδιές, την έλλειψη ενότητας, τις τρομερές ασυμμετρίες που ορίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις; Ουδείς γνωρίζει, κ. Ρου. Λέγοντας "Όλοι γνωρίζουν" επικαλούμαστε ένα κλισέ και μετατρέπουμε το βίωμα σε κάτι το τετριμμένο και το αφόρητο. Είναι αυτή η σοβαρότητα και η απόλυτη βεβαιότητα με την οποία οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν το κλισέ. Αυτό που γνωρίζουμε, έξω από κλισέ, είναι οτι κανείς δεν γνωρίζει τίποτα. Αδύνατον να γνωρίζουμε οτιδήποτε. Προθέσεις; Kίνητρα; Συνέπειες; Νόημα; Είναι εκπληκτικό πόσα δεν γνωρίζουμε. Κι ακόμα πιό εκπληκτικό είναι αυτό που περνιέται για γνώση..."
    Philip Roth (The Human Stain)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Aσχετο με το θεμα αλλα επειδη η αφορμη είναι ενα παραμυθι,θα ήθελα να προτεινω ένα παραμυθι που διαβασα τελευταια και το οποιο μου αρεσε ιδιαιτερα,γεματο ποιηση και καλογραμμενο.

    Λεγεται: << Η αλλοκοτη ιστορια του Πετερ Σλεμιλ >>

    του Αντελμπερτ Φον Σαμισο

    Μου αρεσε παρα πολυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. @aqua said... Με τρελλαίνει η σκέψη πως το μέλλον μου μπορεί να ειναι προδιαγεγραμμένο.

    Δυστυχώς είμαστε τα μόνα όντα που έχουν συναίσθηση το επερχόμενου θανάτου τους. Όλοι ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε, αλλα στο καθημερινό μας θέατρο παίζουμε πάντα το ρόλο του αθάνατου ... Και καλά κάνουμε δηλαδή, αλλοιώς δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε ...

    Το σωστό να λέγεται said...Πουθενά δεν γράφει στην Καινή Διαθήκη για βίαια κυριαρχία του Χριστιανισμού. Μόνο ότι θα υπάρξουν μάρτυρες, Χριστιανοί θύματα.

    Βέβαια δεν το γράφει επι λέξει. Αλλά γράφει κάτι χειρότερο, οτι όποιος δεν σωθεί (βλέπε whoever does not join the club, our club) θα πάει στον κλαυθμό και τον τριγμό των οδόντων. Και θεωρώ αυτήν την απειλή ως υπέρτατη ψυχολογική βία από εναν θεό ελέους και αγάπης - και τους εκπροσώπους του (δες και παλιότερα σχετικά κείμενα του ΝΔ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Jane E. said...
    "Μα εγώ δεν έχω δογματικές προσωπικές αντιλήψεις - ένας σκεπτικιστής είναι ανοιχτός σε όλα."

    'Άρα μειώνετε τον σχολιαστή. Χαχαχα!'


    Πάντα να μειώνομαι μ'αυτον τον τρόπο για την πίστη μου στον Θεό.
    Όταν μειώνεται κάποιος με πρόθεση φανερά αρνητική στο τέλος το αποτέλεσμα βγαίνει πολλαπλασιασμένο θετικά.

    π.χ -ΝΔ(-ΝΔ) = +ΝΔ μαρτυρία στον Θεό.

    Ευχαρίστώ τον κυρ Νίκο για την "μείωση".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Nikos Dimou said...
    Πρέπει να υπάρχει μετάδοση σκέψης. Πειραματικά υπάρχουν αρκετές ενδείξεις - αλλά όχι (ακόμα ) αποδείξεις. Έχω κι εγώ ένα προφητικό όνειρο να εξηγήσω: είδα στον ύπνο μου τον γάτο μου τον Ντον, 12 ώρες πριν να τον πρωτοσυναντήσω σε αθλια κατάσταση, ένα μισοπεθαμένο γατάκι. Πιστεύω ότι εξέπεμπε SOS.
    ************
    Συγκλονιστικό!
    Σε καταλαβαίνω Νίκο, γιατί και εγώ ένιωσα πολύ παράξενα για πρώτη και τελευταία εύχομαι φορά στην ζωή μου.
    Δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω τέτοια ψυχική ένταση.
    Είναι κάτι που σε εξουθενώνει ψυχικά.
    Δεν ξέρω αν εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές έχεις δει στον ύπνο σου κάτι από το μέλλον.
    Αν έχεις δει, θα άντεχες να ξαναδείς;
    Εγώ πάντως δεν θα ήθελα.
    Έκανα τρεις ημέρες να κοιμηθώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Ένα βαγόνι τρένου. Ένας επιβάτης μέσα του. Η πίεση του ατμού, στην ατμομηχανή μπροστά του, στο κόκκινο. Ο μηχανοδηγός άφαντος. Οι ράγες συνεχίζουν μέχρι τον ορίζοντα και ακόμη παραπέρα . Στρίβουν αριστερά και δεξιά για να αποφύγουν εμπόδια, ανεβαίνουν, κατεβαίνουν βουνά και λόφους , περνάνε μέσα από σκοτεινές και υγρές σήραγγες. Σταθμοί υπάρχουν κατά μήκος άπειροι , περνάνε δίπλα του και χάνονται πίσω του, στη στιγμή, χωρίς να περιμένουν. Ο επιβάτης δεν θυμάται ποτέ, πως και γιατί ανέβηκε στο τρένο. Υποψιάζεται πως τον ανέβασαν άλλοι. Ούτε τι διαδρομή επέλεξε. Δεν ξέρει ούτε τον προορισμό. Πάει όπου τον οδηγεί η ατμομηχανή. Πάει όπου επιλέγουν οι ράγες, που δεν τις έφτιαξε ο ίδιος, που ποιος τις έφτιαξε δεν ξέρει. Θέλει να ξεφύγει. Να ανοίξει την πόρτα να πηδήξει έξω, θα σκοτωθεί. Παίρνει φόρα και πέφτει με δύναμη στα τοιχώματα του βαγονιού να το εκτροχιάσει, πολύ μεγάλο και βαρύ για τα μέτρα του, δεν μετακινείται χιλιοστό. Δεν μπορεί να ξεφύγει. Μπορεί να μετακινηθεί μόνο μέσα στο βαγόνι του. Και ξέρει οι ράγες κάπου τελειώνουν. Τελειώνουν στην άκρη ενός γκρεμού. Έχει περάσει μερικές γέφυρες στο παρελθόν. Όλες τους ετοιμόρροπες, σάπιες. Κάποιες γκρεμίζονταν πίσω του καθώς περνούσε από πάνω τους. Τυχερός που επέζησε. Όμως θα υπάρξει αυτός ο γκρεμός χωρίς γέφυρα. Και δεν μπορεί να κάνει κάτι να τον αποφύγει. Κάθετε μόνο αποκαμωμένος στη θέση του αντικρίζοντας το τοπίο από το παράθυρο. Πότε ξεχνάει και γελά, πότε θυμάται και κλαίει Γιατί δεν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω. Γιατί εκεί καταλήγουν οι ράγες…


    Έτσι βλέπω την μοίρα μου, την ζωή μου.
    Έτσι βλέπω την μοίρα και την ζωή όλων μας.

    Συγνώμη αν είναι λίγο καταθλιπτική και απαισιόδοξη σαν εικόνα αλλά έτσι βλέπω την ανθρώπινη μοίρα.

    Το παραπάνω κειμενάκι το έγραψα στα 15 μου. Αν το έγραφα σήμερα θα έβαζα τον επιβάτη να σκάει στα γέλια με αυτό που ζει. Η ζωή ένα αστείο είναι και η μοίρα μας αιτία για τρελά γέλια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. -> Αλεβαντής είπε:

    "Βέβαια δεν το γράφει επι λέξει. Αλλά γράφει κάτι χειρότερο, οτι όποιος δεν σωθεί (βλέπε whoever does not join the club, our club) θα πάει στον κλαυθμό και τον τριγμό των οδόντων. Και θεωρώ αυτήν την απειλή ως υπέρτατη ψυχολογική βία από εναν θεό ελέους και αγάπης - και τους εκπροσώπους του (δες και παλιότερα σχετικά κείμενα του ΝΔ)."

    Όταν ο γιατρός σε προειδοποιεί για πολλοστή φορά "ότι αν δεν αλλάξεις συνήθειες σαν το κάπνισμα θα υποφέρεις" και σύ του λές "Γιατί σώνει και καλά με θέλεις στο κλαμπ των μη καπνιστών, επειδή εσυ δεν καπνίζεις;" και θεωρείς την συμβουλή σαν απειλή και υπέρτατη ψυχολογική βία έστω για να σας κάνει να σωθείτε απο τον καρκίνο και τις καρδιοπάθειες τον "κλαυθμό και τον τριγμό των οδόντων", ποιός θα κρίνει τον γιατρό που πραγματικά ενδιαφέρεται για την υγίεια σου.
    Πως θα κατηγορήσεις τον γιατρό αν μάλιστα είναι ο Πατέρας σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Nikos Dimou said...
    @ Το σωστό να λέγεται

    Η έβδομη σφραγίδα.

    Ο ιππότης που παίζει σκάκι με τον θάνατο.

    *******************

    Την ταινία αυτή του Bergman(παρεμπιπτόντως προφέρεται Μπέριμαν με το "ι" να ακούγεται ελάχιστα)την "έλιωσα" όταν ξεκίνησα να μαθαίνω σουηδικά.
    Υπάρχουν κάποιες πραγματικά ποιητικές ατάκες που στην μετάφραση χάνουν το 80% του απίστευτου δυναμισμού τους.

    Πολλές φορές κατά την απόδοση από την μια γλώσσα στην άλλη χάνεται πολύ νόημα.

    Ο κ.Δήμου ξέρει καλύτερα ότι άλλο να διαβάζεις Μπρεχτ από το πρωτότυπο και άλλο από την μετάφραση, αν και ο Μάριος Πλωρίτης λέγεται ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στην μετάφραση του Μπρεχτ από τα γερμανικά στα ελληνικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Τι γίνεται, όλοι Ολυμπιακό βλέπουνε;

    Τελος πάντων θα συνεχίσω για την ταινία μια και την ξανάφερε ο Δημήτρης στην συζήτηση.

    Στην αρχή της ταινίας, που δεν είναι άθεη το τονίζω, ο ιππότης, δεν θυμάμαι το όνομά του σκέφτεται μόνο την εκδίκηση εναντίον του εκπρόσωπου της εκκλησίας, ένας καθολικός καλόγερος ήταν, δεν θυμάμαι ακριβώς, μέχρι που ο Χάροντας τον συναντά με διετεταγμένη αποστολή.

    Στην ιστορία είναι επίσης
    ένα νεαρό ζευγάρι που λέγεται Μαρία και Ιωσήφ με ένα νεογέννητο μωράκι.

    Δεν θα σας πω τι γίνεται στο τέλος για να μην σας κανω χαλάστρα σ΄όσους δεν το είδατε αλλά έχω παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια ότι πολλοί απο τους άνθρωπους που θέλουν να λέγονται ότι είναι άθεοι, σκεπτικιστές, αγνωστικοί, για να είναι ειλικρινέις προς τον εαυτό τους θα έπρεπε να λένε ότι είναι αντιεκκλησιαστές.
    Το πρόβλημά τους βασικά δεν είναι η Θεολογία αλλά η εφαρμογή της Θεολογίας στην καθημερινή ζωή.

    Αν ένας ηγέτης του κομουνισμου μπορεί να ομολογήσει την πίστη του στον Θεό και ένας άλλος κομουνιστής ηγέτης μια Ήπειρο μακρυά μπορεί να παραδεχθεί τον Καπιταλισμό τότε γιατί είναι αδυνατον
    ένας μη δογματικός σκεπτικιστης να αποδεχθεί την υπαρξη Θεού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. @half-blood_phoenix

    Πολυ ομορφο και ανθρωπινο κειμενο,και εγω πολλες φορες ετσι νιωθω.....

    Το θεμα μας είναι βεβαια αν το τρενο αυτο είναι προγραμματισμενο ή προχωρα τυχαια...


    Και θα θυμηθω αλλη μια σκεψη του οικοδεσποτη μας απο το << σκεψεις για την αναγκαιοτητα της αγαπης >>
    << ....Πρεπει να υπάρχει κάποιο σχεδιο.Το αγνοω.Ειμαι ένα απειροελαχιστο μοριο του.Πως θα μπορουσε ένας κοκκος αμμου απο το κονιαμα ενος παλατου να γνωρίζει το σχεδιο του αρχιτεκτονα? >>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Και να περάσει το θέμα της μοίρας αφήνοντας ασχολίαστο το θέμα της πρόβλεψης?
    Χαρτιά , καφέδες μαντζούνια κάθε λογής μάγοι και μάγισσες εκμεταλλεύονται με όποιο τρόπο την μωροπιστία των ανθρώπων.. Υπάρχει άραγε κάποια δόση αλήθειας πίσω τους?
    Δεν μπορεί ένας ορθολογικός νους να δεχτεί κάτι τέτοιο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Το γραφτό είναι βαθειά ριζωμένο στη λαϊκή συνείδηση.

    Θυμίζω και το "όποιου του μέλλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει".

    Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στα μελλούμενα στηρίζονται ολόκληροι..κλάδοι, απο τις θρησκείες μέχρι τις καφεντζούδες.

    Βέβαια είναι λίγο βαρύ να δεχθεί ο άνθρωπος ότι είναι απλά ένα ρομπότ που εκτελεί συγκεκριμένο κώδικα.

    Εκεί έρχονται οι θρησκείες και θολώνουν τα νερά βάζοντας μέσα και το κριτήριο της δήθεν επιλογής.

    Μπορείς λέει να διαλέξεις εσύ αν θέλεις να σωθείς η όχι.Ιστορίες για αγρίους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Γεννιόμαστε με συγκεκριμένες προδιαγραφές, σε συγκεκριμένο χωρόχρονο & συνθήκες. Τυχαίο γεγονός ή πεπρωμένο, άγνωστο. Όμως, αυτό που τελικά είμαστε εν δυνάμει, «θέλει» να αυτο-πραγματωθεί. Μ’ αυτήν την έννοια, θεωρώ, πως ό,τι επιλογές κι αν κάνουμε, βαδίζουμε πάντα προς αυτήν την εντός μας προδιαγεγραμμένη κατεύθυνση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Μια και τεθηκε το θεμα με τις καφετζουδες θα πω πως ξέρω και ανθρωπους που έχουν παει αρκετες φορες.....

    Οταν μου το ειχαν πρωτοπει ειχα σοκαριστει,αναριωτιομουν ,στον 21 αιωνα,μορφωμενοι ανθρωποι να πηγαινουν σε τετοια....Ομως καταλαβα για άλλη μια φορα ποσο ισχυρη είναι η ανθρωπινη αναγκη για παρηγορια,εστω και για ένα ψέμα....

    Οσο δεν στεκομαστε κριτικα και αγερωχα απεναντι στο παραλογο της υπαρξης τόσο οι επιτηδιοι θα εκμεταλευονται ανθρωπινες αναγκες.Παντως να ξερετε οτι πολλοι απο αυτους που πάνε στις καφετζουδες ξέρουν οτι αυτα δεν ισχυουν αλλα θέλουν μια παρηγορια,μια τελευταια λυση στο αδιεξοδο τους.Εξαλλου ο πνιγμενος απο τα μαλλια του πιανεται,σκεφτονται:και αν ισχυουν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. ->Yosemite Sam said...

    "Μπορείς λέει να διαλέξεις εσύ θέλεις να σωθείς η όχι.Ιστορίες για αγρίους."

    Shooting from the belt again Sam?
    Πάλι πυροβολάς το πόδι σου;

    Έχεις δει τον θάνατο φάτσα με φάτσα να σε κοιτάζει κατάματα όχι για μιά στιγμή αλλά για ώρες.

    Σ'έχει κάποιος σωσει απο τον θάνατο την τελευταία στιγμή;

    Έχεις εσύ σώσει κάποιον απο το θάνατο;

    Ζείς με το θάρρος που σου δώνει η πίστη για να μην φοβάσαι τον θάνατο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. @takis vasilopoulos
    Αν υπάρχει θεός , τότε θέλω να πιστεύω ημιπρογραματισμένο , και αυτός και εγώ, όχι μόνο αυτός.
    Αν δεν υπάρχει θεός, τότε τυχαία η μοίρα μας . Εμείς πολύ μικροί και αδύναμοι για να επέμβουμε στο τεράστιο και παντοδύναμο σύμπαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Εξαλλου ο πνιγμενος απο τα μαλλια του πιανεται,σκεφτονται:και αν ισχυουν?

    Καλησπέρα τάκη.

    Με αυτό που έγραψες μου θύμισες πάλι το ροϊδη:

    Οι πλειστοι χριστιανοι της εποχης εκεινης αμφιρρεποντες εισετι μεταξυ του χριστου και των ειδωλων ωμοιαζον την εν χιω ευλαβη εκεινην γραιαν ητις καθ εκαστην ανηπτε κηριον προ της εικονος του αγιου γεωργιου και ετερον προ του διαβολου λεγουσα οτι καλον ειναι να εχει τις φιλους πανταχου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Όσο για τις εξωτερικές καταστάσεις, που συναντάμε στη ζωή μας, νομίζω, πως είναι καθαρά τυχαίες. Κάπως πρέπει να παίξουμε, για να βρούμε τον εαυτό μας. Η διαδρομή. Όποια και να ‘ναι. Και στο τέλος μας περιμένει ο Χάρος. Ό,τι προλάβαμε, προλάβαμε. Game Over.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Πάλι πυροβολάς το πόδι σου;

    Παλιά καλή συνήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Doctor υποθέτω ότι δεν είστε ψυχίατρος ή νευρολόγος διότι στην ψυχιατρική έχουν υπάρξει κάποιες πιθανές απαντήσεις για αυτό που νιώσατε με τον κύριο που δυστυχώς μας άφησε. Σας παραθέτω αυτούσια την απάντηση- ερώτηση από το site www.psychologia.gr/guestb :

    Χαρά 17/03/2006 01:52
    Αγαπητέ κε Κοταρίδη, Είμαι η Χαρά, είμαι 34 χρονών από το Βόλο. Είμαι Δασκάλα και με απασχολεί έντονα το γεγονός ότι από παιδί κατά διαστήματα έχω κάποια πολύ έντονα προαισθήματα τα οποία βγαίνουν αληθινά. Για παράδειγμα από μιρκή προβλέπω με επιτυχία σεισμούς. Ξαφνικά ενώ ασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο μου έρχεται στο μυαλό ότι θα γίνει σεισμός σε κάποιο μέρος και μετά από 1-2-3 το πολύ ημέρες γίνεται σεισμό εκεί που είχα προβλέψει! Στην αρχή το θεώρησα τυχαίο γεγονός και δεν έδινα σημασία. Αλλά τα προαισθήματα δεν σταμάτησαν και εξακολουθούν να έρχονται χωρίς να μπορώ να τα ελένξω και άπειρες φορές έχουν βγει αληθινά. Από παιδί είχα την ικανότητα να προβλέπω με επιτυχία τα θέματα των εξετάσεων στο σχολείο, των Παννεληνίων των θεμάτων στις εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, πως το έκανα: έβαζα το σέρι μου ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου και προέβλεπα με 100% επιτυχία τα θέματα των εξετάσεων, διάβαζα όμως πολύ και πάντα ήμουν άριστη μαθήτρια - φοιτήτρια. Από μικρή είχα 3-4 ημέρες νωρίτερα έντονο προαίσθημα ότι κάποιος από την ευρύτερη οικογένεια (παππούς, γιαγιά, θείοι, ξαδέρφια) θα αρρωστήσει, θα πεθάνει. Εδώ και έξι μήνες είχα έντονο προαίσθημα ότι θα σκοτωθεί σε τροχαίο ο γιος ενός φίλου μου, πράγμα το οποίο έγινε την περασμένη Κυριακή και γεγονός που με συγκλόνισε και με προβληματίζει αφάνταστα. Έχω προβλέψει ακόμα θανάτους πολιτικών, ατυχήματα, τρομοκρατικές ενέργειες. Είδα 8 ώρες πριν συμβεί να καταρρέουν οι δίδυμοι πύργοι στη Νέα Υόρκη και όταν το είδα ζωντανά να συμβαίνει από την τηλεόραση έπαθα σοκ, έκλαιγα και έλεγα "γιατί ΘΕΕ μου;". Δεν ξέρω τι είναι όλα αυτά τα προαισθήματα. Είναι εννόραση; Είναι κάποιο χάρισμα ή κάποια εγκεφαλική δισλειτουργία; Που μπορώ να απευθυνθώ; Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει να μάθω να ελέγχω αυτά τα περίεργα προαισθήματα που βγαίνουν πάντα αληθινά; Όσους έχω ρωτήσει ψυχολόγους, ψυχίατρους, καθηγητές στο πανεπιστήμιο με συμβούλεψαν απλά να αποδεχτώ αυτα τα προαισθήματα και να τα καταγράφω, αλλά αυτό δεν μου αρκεί.Αν μπορείτε να με βοηθήσετε θα σας είμαι ευγνόμων. Με εκτίμηση, Χαρά.

    Α. Κοτανίδης – Αγαπητή Χαρά ! Υποθέτω ότι η διαίσθηση είναι μια δυνατότητα του εγκεφάλου να επεξεργάζεται τα δεδομένα στο υποσυνείδητο επίπεδο και να προβάλλει τα συμπεράσματα ή πιθανότητες των εξελίξεων στις στιγμές συναισθηματικής φόρτισης . Το ζήτημα είναι τι εννοείς εσύ , ζητώντας να ελέγχεις το φαινόμενο που περιγράφεις ;

    Όπως βλέπεις αγαπητέ Νίκο Δήμου , η εκπομπή της σκέψης για την οποία μιλάς δεν είναι τίποτα άλλο από υποσυνείδητη διεργασία με βάσει το συναίσθημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Η άποψη που διαμόρφωσα συν τω χρόνω (και που αναδιαμορφώνεται ακόμα) συμφωνεί εν πολλοίς με της Blade, αν και με πολλές διαφορές στα επί μέρους, καθώς και με μια «σαρτρική» χροιά, αν μου επιτρέπεται ο όρος...
    (Και ναί, κύριε Δήμου, πρεσβεύω το «λάθε βιώσας»: δεν προσηλυτίζω, πρεσβεύω. Επειδή, επίσης, «ο καθείς εφ’ ώ ετάχθη».)
    Και: «Η απόσταση από τη βιβλιοθήκη μας στην κρεβατοκάμαρά μας είναι αστρονομική» Αρθουρ Καίστλερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Η ζωή μου είναι γεμάτη από περίεργες συμπτώσεις, που δεν μπορούν ν’ αποδοθούν σε υποσυνείδητο υπολογισμό πιθανοτήτων. Η μετάδοση σκέψης είναι πλέον για μένα πεποίθηση. Το ‘χω κάνει και πειραματικά. Έχει επιβεβαιωθεί πολλάκις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Σχετικό, για όποιον ενδιαφέρεται, και το http://www.sheldrake.org/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Οι ελληνικοί ψυχίατροι είναι πιο τσαρλατάνοι από τους ψυχαναλυτές. Οι ελληνικοί, δε, ψυχολόγοι...δεν έχουν ακούσει για λογική...χαρτορίχτρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Παρόλο που δεν γνωρίζω τι ακριβώς είδε ο ΝΔ στο όνειρο του δίνω μια πιθανή λογική εξήγηση: είδε κάποιον γάτο στο oνειρο του κάτι που σίγουρα θα συμβαίνει συχνά στους γατοφιλουs, και όταν την άλλη μέρα βρήκε τον don νόμισε ότι ήταν το ίδιο γατί που είδε στον ύπνο του .Πολλές φορές προσαρμόζουμε το όνειρα στην πραγματικότητα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Μοίρα, τύχη, πεπρωμένο κλπ. Πόσο με γοητεύουν αυτές οι έννοιες, σαν εκκρεμές κινούμαι μεταξύ της αποδοχής τους και της απόρριψης ...
    Γι αυτό και χάρηκα πολύ, βλέποντας την εξαιρετική ταινία του Woody Allen "Match Point", την μόνη πραγματικά αξιόλογη που γύρισε μετά το υπέροχο "Deconstructing Harry".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Διάβασα το ποστ του Δήμου ξανά & ξανά... Μου δίνει την αίσθηση κάποιας συνέχειας, ότι υπάρχει ένα νήμα που μόνο ψυθιρίζεται, τόσο λεπτό σαν ένα μικρούλι τίποτε... Ακόμη και στην ανάσα που το λέει, σαν τον πιο ντελικάτο ιστό αράχνης σε δάσος με φτέρες...

    Και μετά διάβασα τον "Λάζαρο" στου heinz (http://inabody.blogspot.com).

    Ποιό νήμα και ποιό πεπρωμένο, ποιά μοίρα τώρα, άσε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Ο νίκος μας έβαλε παραμύθι, εγώ θα βάλω ανέκδοτο.

    Ενας παππούς βλέπει στον ύπνο του το χάρο ο οποίος του λέει:

    Ετοιμάσου αύριο έρχομαι να σε πάρω.

    Την επόμενη μέρα τρομοκρατημένος ο παππούς προσπαθεί να βρεί τρόπο να κοροϊδέψει το μαύρο καβαλάρη.

    Μετά απο πολύ σκέψη αποφασίζει να ντυθεί μωρό για να ξεγελάσει το χάρο.Βάζει λοιπόν κάτι φουφούλες,παίρνει και ένα μπιμπερό και ζαρώνει σε μία γωνία.

    Κάποια στιγμή ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο χάρος.

    Τι κάνεις εσύ εδώ πέρα του λέει;

    Εγώ λέει ο παππούς, μιμούμενος τη φωνή μωρού, είμαι ένα μικρό παιδάκι και πίνω το γαλατάκι μου.

    Καλά του λέει ο χάρος, πιές το γαλατάκι σου και έλα να πάμε.. άτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Νομιζω οτι πισω απο τη θεα Μοιρα στεκεται η θεα Τυχη και μας κοροιδευει.
    Εμεις κανουμε απλως οτι δεν τη βλεπουμε γιατι η τυχη μας τρομαζει ενω η μοιρα μας παρηγορει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. ->Yosemite Sam

    Α.Π. "Πάλι πυροβολάς το πόδι σου;"

    Y.S."Παλιά καλή συνήθεια."

    Ξύλο το ένα πόδι;
    Πρόσεχε μην χτυπήσεις το καλό!


    Για τον Ροϊδη, την Χίο και την θρησκεία.

    Μια και ο Ροϊδης δεν έζησε ποτέ στην Χίο, η καταγωγή του ήταν απο κεί αλλά οι γονείς του έφυγαν με την σφαγή της Χίου το 1822,
    μάλλον για τον εαυτό του μιλάει.
    Σαν διχασμένη προσωπικότητα που ήταν,
    "Υπέρμαχος της δημοτικής σε όλες τις γλωσσικές του μελέτες, ο ίδιος γράφει τα κείμενά του στην καθαρεύουσα",
    προτιμούσε να το παίζει duplex με θεό και διάβολο.

    Είναι γνωστός για την πάπισσα Ιωάννα, ένα μεσαιωνικό θρύλο για ένα "διαφορετικό" παπα με πολλές ερωτικές περιγραφές που μάλλον σκανδάλισαν τους Έλληνες και ξένους της εποχής του.
    Πρόδρομος της Σκανδαλοθηρικής Δημοσιογραφίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Nikitas said...
    Doctor υποθέτω ότι δεν είστε ψυχίατρος ή νευρολόγος διότι στην ψυχιατρική έχουν υπάρξει κάποιες πιθανές απαντήσεις για αυτό που νιώσατε με τον κύριο που δυστυχώς μας άφησε. Σας παραθέτω αυτούσια την απάντηση- ερώτηση από το site www.psychologia.gr/guestb :
    *********

    Όχι, δεν είμαι γιατρός.
    Λογιστής είμαι.
    Ευχαριστώ για την δημοσίευσή σου αν και είπα ότι αυτό ΔΕΝ θα το ψάξω, ίσως μπερδευτώ περισσότερο.

    Πάντως η κυρία που βλέπει αυτά τα όνειρα πρέπει να έχει διαταραχθεί ψυχικά.
    Εγώ για τρεις ημέρες ήμουν "αλλού"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Γιατί μας παρηγορεί η μοίρα; Την ξέρουμε; Ενώ η τύχη γυρίζει τουλάχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Προς "το σωστό να λέγεται".

    Σήμερα είστε άψογος.
    Σας χαίρομαι!

    Μπορεί να διαφωνώ με όσα γράφετε, αλλά σήμερα είστε ΚΥΡΙΟΣ.

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Πρόδρομος της Σκανδαλοθηρικής Δημοσιογραφίας.

    Ηταν η τατιάνα της εποχής του δηλαδή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Η γλώσσα έχει και τή λέξη "ριζικό".

    Από τή ρίζα, τού φυτού, και τό ριζικό του σύστημα, που καθορίζει τή δυνατότητά του, να επιβιώσει ή όχι, στό συγκεκριμένο χώμα που φύτρωσε/ φυτεύτηκε, να μεγαλώσει και πόσο πάνω κάτω, να δώσει καλό καρπό ή σκάρτο.

    Έτσι τήν εφαρμόζει και στούς ανθρώπους, υπονοώντας (και αλλού λέγοντας) ότι η καλή ή κακή γεννιά, δηλαδή τό πού, από ποιόν και πότε τής γεννήσεως, ορίζουν και τόν άνθρωπο και τίς δυνατότητές του ν' αναπτυχθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. Η μοιρα ειναι ... fatalism !
    Οτι θε ναρθει κλπ κλπ. Ειναι σιγουρα μια πιο αραχτη φιλοσοφια. Η τυχη , το τυχαιο γεγονος , καλο η κακο , μας αφηνει αφωνους και μικρους μπροστα του. Την ζωη μας καθοριζουν πολλα ανεξελεγκτα πραγματα και οι ζαριες της θεας τυχης ειναι ενα παιχνιδι ζωης και θανατου.Η μοιρα μας δινει την ελπιδα ενος σχεδιου , μιας "ιστοριας" της υπαρξης μας με αρχη μεση και τελος . Η τυχη μας λει απλως shit happens.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. the resident said...
    "όταν την άλλη μέρα βρήκε τον don νόμισε ότι ήταν το ίδιο γατί που είδε στον ύπνο του. Πολλές φορές προσαρμόζουμε το όνειρα στην πραγματικότητα".

    Κι όμως. Η εικόνα ήταν πεντακάθαρη. Την περιέγραψα λεπτομερέστατα στην γυναίκα μου όταν ξυπνήσαμε. Ακόμα ένιωθα τα νύχια του στα χέρια μου - με τα οποία έπαιζε.

    Το ίδιο βράδυ βρέθηκε το γατάκι - ίδιο με την περιγραφή του ονείρου (είχα και μάρτυρα). Μόνο που ήταν μισοπεθαμένο. Το πιο σημαντικό - σε όλη την περιοχή δεν υπήρχε (και ακόμα δεν υπάρχει) ούτε ένα ασπρόμαυρο γατί - από το οποίο να έχει προέλθει...

    Από την απάντηση του ψυχίατρου Κοτανίδη δεν κατάλαβα τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Lefteris Kritikakis said...
    Κι έλεγα κι εγώ που είστε όλοι και καθόμουνα κι έβριζα ακόμα στα ΑΕΙ
    (δική μου η έμφαση)

    Έχει τουλάχιστον το γνώθι σαυτόν. Δεν επανέρχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Ο ψυχίατρος λέει, ότι επεξεργαζόμαστε τα δεδομένα και υπολογίζουμε τις πιθανότητες υποσυνείδητα και ξαφνικά μας έρχεται η «λύση» ή μια εικόνα σαν από το πουθενά (βλ. ενόραση).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Μεταξύ του τυχαίου και του πεπρωμένου υπάρχει πολύς χώρος. Μέγάλο μέρος αυτού του χώρου κατέχουν οι "δυναμικές".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. νεκροταφείο ελεφάντων λέει ο τύπος
    χαχα
    δεν ήταν Discovery κανά Antenna θα ήταν και θα έδειχνε το Tarzan!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Για μένα η μοίρα αντιπροσωπεύει την αδυναμία μας να ελέγξουμε απολύτως τη ζωή μας και το φόβο μας μπροστά στο ενδεχόμενο του θανάτου. Κανενός η ζωή δεν είναι προδιαγεγραμμένη. Την ελέγχουμε, άλλοτε περισσότερο, αλλοτε λιγότερο, άλλοτε καθόλου.

    Η διαπίστωση αυτή είναι πολύ οδυνηρή για όλους μας. Κάποιοι βρίσκουν παρηγοριά στον Θεό. Στην πεποίθηση δηλαδή οτί μια αγαθή δύναμη μας προστατεύει, μας φροντίζει και μας κατευθύνει. Άλλοι στην αστρολογία και στις χαρτορίχτρες, στην πίστη γενικότερα ότι μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον μας και άρα να παρέμβουμε σαυτό.

    Άλλοι πάλι απλά αποδέχονται την πραγματικότητα. Κάτι που κατά τη γνώμη μου απαιτεί ψυχικό σθένος και θάρρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Eπειδη εισαι ανθρωπος
    ποτε σου να μην πεις
    τι θα γινει αυριο...

    Σιμωνιδης ο
    αρχαιος
    γνωστός
    κλαυθμός............

    Καληνύχτα..............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. -> doctor said...
    "Προς "το σωστό να λέγεται".
    Σήμερα είστε άψογος.
    ...
    Δημήτρης"

    Με βάζει σε σκέψεις...
    Δεν είμαι σε φόρμα σήμερα; Για να λέει "διαφωνώ με όσα γράφετε αλλά είστε κύριος"...
    Μήπως τελείωσε η δουλειά;
    Ίσιωσαν όλα τα ...;
    Πρέπει ν'αλλάξω εικονίδιο;
    Μπά, μην ανησυχείς όλο και κάποια καινούργια παραγγελία θα'ρθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Τα νεκροταφεία ελεφάντων υπάρχουν και θα βρείτε σχετικές αναφορές πολύ εύκολα.

    Η εξήγηση του κου. Κοτανίδη ούτε από μένα έγινε αντιληπτή. Ποια δεδομένα επεξεργαζόμαστε υποσυνείδητα δηλαδή; Kαι με ποιο μηχανισμό επιλέγεται μία από τις ερμηνείες, η οποία μάλιστα αποδεικνύεται εκ των υστέρων και η σωστή; Ποια δεδομένα; Αφού αυτό που προαισθάνεσαι δεν έχει καν συμβεί ακόμη. Πως γίνεται χωρίς εντοπισμό στο χρόνο και το χώρο να προκύπτουν δεδομένα;

    Προτιμώ τις πιο ... μεταφυσικές εξηγήσεις!

    jane e.

    έχω αρχίσει να πιστεύω πως είσαι είτε troll είτε απελπισμένη για προσοχή. Αλλιώς δεν εξηγείται το ύφος σου. Η Sarah Jessica Parker πάντως, έχει πολύ χαμηλό προφίλ στην πραγματικότητα, ίσως θα έπρεπε να σκεφτείς να αλλάξεις avatar. Δεν υπάρχει συνέχεια μεταξύ του avatar και του ύφους, και μπερδεύεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Όσον αφορά τα όνειρα δεν πιστεύω ότι μπορούν να προβλεψουν το μέλλον. Ούτε οτί μπορούν να επικοινωνούν άνθρωποι μεταξύ τους τηλεπαθητικά.

    Αυτό που περιγράφει ο doctor στο Post των 6:06:45 PM ίσως να ώφείλεται σε παιχνίδια του εγκεφάλου και του υποσυνείδητου. Όταν άκουσε για τον θάνατο του συναδέλφου του ασυνείδητα δημιούργησε την ανάμνηση ενός ονείρου που δεν είδε ποτέ.

    Κατι τέτοιο νομίζω προσπάθησε να πει και ο nikitas (9:58:02 PM) μόνο που η απάντηση του Α. Κοτανίδη είναι πραγματι ακατανόητη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. ...μοίρα και ειμαρμένη εκάστου η αυτού προαίρεσις γίγνεται (!)

    Γρηγόριος ο Νύσσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. @polydefkis

    αγαπητέ φίλε, εσύ μπορεί να μην πιστεύεις, πιστεύουν όμως αυτοί που έχουν ζήσει παρόμοια εμπειρία και μετά έτρεμαν από ταραχή... Είχα κι εγώ παρόμοια ανεξήγητη εμπειρία, και φυσικά δεν θα μπορούσα να αποδώσω αυτο που περιέγραψε ο doctor, σε αυτό που λες εσύ:

    "Όταν άκουσε για τον θάνατο του συναδέλφου του ασυνείδητα δημιούργησε την ανάμνηση ενός ονείρου που δεν είδε ποτέ."

    Μα το όνειρο ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ της είδησης του θανάτου. Ξαναδιάβασε αυτό που έγραψε και θα δεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ισχύει κάτι τέτοιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. -> Πολυδεύκη,

    Καλέ μου πελάτη,
    λες

    "Η διαπίστωση αυτή είναι πολύ οδυνηρή για όλους μας. Κάποιοι βρίσκουν παρηγοριά στον Θεό. Στην πεποίθηση δηλαδή οτί μια αγαθή δύναμη μας προστατεύει, μας φροντίζει και μας κατευθύνει. Άλλοι στην αστρολογία και στις χαρτορίχτρες, στην πίστη γενικότερα ότι μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον μας και άρα να παρέμβουμε σαυτό."

    Δεν διάβασες πιο πάνω για το ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ευθύνη των πράξεών του.

    Αν κάποιος πιστεύει στήν ύπαρξη του Θεού σαν δύναμη που μας "κατευθύνει" τότε πρέπει να πιστεύει στους δαίμονες σαν αρνητικές δυνάμεις που τον κατευθύνουν περισσότερο μια και η φύση του ανθρώπου είναι να διεφθείρεται εύκολα.

    Μην μπερδεύεις την θρησκεία με τις χαρτορίχτρες και τα μέντιουμ που τάχατε προβλέπουν το μέλλον.
    Το μόνο που προσφέρουν είναι διασκέδαση για τους ευκολόπιστους μοιρολάτρες.

    Κανείς δεν γνωρίζει το μέλλον εκτός αν είναι Άγιος και για καποιο λόγο είχε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.
    Δεν θα σου ζήταγε τα ευρουλίνια που σου ζητούν οι "επαγγελματίες".

    Πολύ σπάνιο όμως.
    Οι άγιοι σήμερα δεν "κυκλοφορούν" τόσο ελεύθερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Καλή νύχτα σε όλους και όνειρα γλυκά, χωρίς ζοφερά μηνύματα εύχομαι.

    Αλλά και χωρίς την εισβολή trolls!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. polydeukis said...
    Όσον αφορά τα όνειρα δεν πιστεύω ότι μπορούν να προβλεψουν το μέλλον. Ούτε οτί μπορούν να επικοινωνούν άνθρωποι μεταξύ τους τηλεπαθητικά.

    Αυτό που περιγράφει ο doctor στο Post των 6:06:45 PM ίσως να ώφείλεται σε παιχνίδια του εγκεφάλου και του υποσυνείδητου. Όταν άκουσε για τον θάνατο του συναδέλφου του ασυνείδητα δημιούργησε την ανάμνηση ενός ονείρου που δεν είδε ποτέ.
    *********

    Το είδα το όνειρο, δυστυχώς...
    Τον θάνατο του συναδέλφου τον έμαθα όταν πήγα στην δουλειά.

    Είμαι σίγουρος ότι η επιστήμη θα λύσει και αυτό το μυστήριο στο μέλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. σχετικά με το όνειρο του doctor και το πεπρωμένο, εκ πρώτης όψεως η πρόχειρη απάντηση για το βίωμα σας διατυπώνεται με λέξεις όπως "σύμπτωση, συγκυρία, τύχη". Μήπως όμως η χρήση αυτών των λέξεων είναι ένας μύθος που καλλιέργησε με τρόπο λανθασμένο η σύγχρονη φιλοσοφική σκέψη;

    Στον αντίποδα της λέξης τύχη βλέπουμε την έννοια "πεπρωμένο" να έχει εισαχθεί στο γενικότερο θρησκευτικό χώρο βλ. κισμέτ. Παρατηρούμε πολλές φορές μία αλόγιστη και αβασάνιστη επιστράτευση των λέξων "τύχη" και "πεπρωμένο" με στόχο να περιγράψουμε και να επουλώσουμε το κενό που μας αφήνει η φαινομενική έλλειψη αιτίας ενός γεγονότος που συνήθως προκύπτει ξαφνικά όπως στο όνειρο του doctor.

    Πολύ συχνά στις έννοιες αυτές (τύχη, πεπρωμένο) προσδίδεται κάποια οντότητα, υπόσταση ώστε να παίξουν αποτελεσματικά το ρόλο τους σαν ξεχωριστές δυνάμεις ή ακόμα και σαν θεότητες. Συνέπεια αυτής της θέσης είναι να έχουμε μπροστά τη δημιουργία μιας χαοτικής αντίληψης, ότι τα πάντα - η ύλη, η ενέργεια, το σύμπαν, η ψυχοπνευματική υπόσταση του ανθρώπου - προέκυψαν τυχαία, χωρίς αιτία, χωρίς νόμους, χωρίς κατεύθυνση.

    Στην πραγματικότητα η άγνοιά μας για τα πραγματικά αίτια ενός φαινομένου μας οδηγεί στη σύνθεση των εννοιών που προαναφέραμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Μην μπερδεύεις την θρησκεία με τις χαρτορίχτρες και τα μέντιουμ.

    Ανταγωνιστικά μαγαζιά λέει ο δάσκαλος ότι είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. -> zoferos mesaionas said...

    "...μοίρα και ειμαρμένη εκάστου η αυτού προαίρεσις γίγνεται (!)

    Γρηγόριος ο Νύσσης"

    Απόλυτα σωστός zofe.
    Ξερετε, απο κει είναι η καταγωγή μου (Νύσσα), (περισσοτερα στο blog μου).

    Οι Αγγλοσάξωνες έχουν τα εξής:

    "Fulfil your destiny. This fulfilment depends on God’s grace"

    "Dreams come true. Without that possibility, nature would not incite us to have them"

    "But I'm just a soul whose intentions are good
    Oh Lord, please don't let me be misunderstood"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. @blade runner

    Καταρχην να ξεκαθαρίσω οτί δεν είμαι ειδικός ούτε και έχω σκοπό να σε πείσω. Ούτε και ξέρω τι εμπειρία είχες.

    Έκανα απλά μια υπόθεση για το συμβάν του doctor. Ότι δεν είδε ποτέ κανένα όνειρο για το συνάδελφό του αλλά οτί απλά η μνήμη του τον ξεγέλασε δημιουργόντας την ανάμνηση ενός ονείρου που ποτέ δεν είδε, αφότου βέβαια πληροφορήθηκε το θάνατο του συναδέλφου του.

    Η λειτουργία της ανθρώπινης μνήμης είναι τέτοια που συχνά συγχέουμε πραγματικά γεγονότα με φανταστικά.

    Λεπτομέριες σε ένα αρθρο εδω

    "False memories arise from the same encoding, rehearsal, retrieval, and source monitoring processes that produce true memories; thus one can never be absolutely sure of the truth of any particular memory."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Yosemite Sam said...
    Ανταγωνιστικά μαγαζιά λέει ο δάσκαλος ότι είναι.

    Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις εδώ μέσα μου φαίνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις εδώ μέσα μου φαίνεται...

    Σε τρώει η πλάτη σου για..ίσιωμα μου φαίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. Alevantis said:
    "Δυστυχώς είμαστε τα μόνα όντα που έχουν συναίσθηση το επερχόμενου θανάτου τους."

    Είναι σίγουρο αυτό? Ισως όχι για την διάρκεια της ζωής τους αλλά για το ότι πεθαίνουν, φεύγουν το ξέρουν καλά πιστεύω.
    Εχει δει ποτέ κανείς σε εμφανές μέρος πεθαμένο (το προτιμώ σαν λέξη από το ψόφιο) ζώο, γατί, σκυλί?
    Εκτός από τα θύματα των τροχαίων βέβαια.
    Ο ΝΔ έχει ήδη γράψει για αυτό στον θάνατο του Μούψη.
    Το ότι φεύγουν σε τόπο κρυφό, εμένα μου λέει ότι όπως εμείς έχουμε συναίσθηση του θανάτου μας στη διάρκεια της ζωής μας, εκείνα έχουν την συναίσθηση της ζωής τη στιγμή του θανάτου τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. @jane e.

    χα,χα, καλή η ερώτηση. Ησουν αυτή που έκοβε την ποδιά της πιο κοντή για να διαφέρει από το πλήθος; Μπαααα... Τα κουλούρια δεν μου άρεσαν ποτέ ιδιαίτερα, πάντως, μπορεί να ήταν σοκολάτα που δεν μου έδωσες, που της έχω και αδυναμία. Και από αυτήν βέβαια, είχα τη δική μου πάντα, για να μην πέφτω στην ανάγκη κανενός.

    To the point τώρα: Οχι, δεν κατάλαβες, δεν πρόκειται περί εμπάθειας, είμαι απλώς ειλικρινής μαζί σου στο ίδιο ύφος που συνήθως χρησιμοποιείς εσύ όταν γράφεις. Τις τελευταίες μέρες που σε παρακολουθώ, λόγω συχνότητας σχολίων και avatar (μου αρέσει η SJP), παρατήρησα ότι αυτά που γράφεις έχουν συνήθως - μερικές φορές εντελώς άνευ λόγου, μάλιστα! - αρκούντως αιχμηρή κατάληξη. Και αναρωτήθηκα γιατί;

    Ακκίζεσαι λεκτικά και απλά αυτό τυχαίνει να με εκνευρίζει, και στους άλλους και στον εαυτό μου, οπότε δεν μπορώ παρά να το παρατηρήσω (όταν διαπράττω αντίστοιχο σφάλμα, ρίχνω 15 βουρδουλιές σε κάθε πλευρό για να ισιώσω...). Ενώ έχεις πράγματα να πεις, διαλέγεις να τα εκσφενδονίσεις επιθετικά ή να τα περιλούσεις με μια στραφταλίζουσα σκόνη, που εκπέμπει ματαιοδοξία. Μου αρέσει να παρατηρώ ανθρώπινες συμπεριφορές σε όλη τους την ανάπτυξη, και τα λόγια ως λόγια δεν μου λένε πάντα πολλά από μόνα τους. Απλώς, όταν κάτι το βλέπεις να επαναλαμβάνεται συνεχώς με τον ίδιο τρόπο, τότε αποτελεί ενδιαφέρον δείγμα για ανάλυση!

    Με το διεστραμμένο ενδιαφέρον ενός παρατηρητή, σου έγραψα ό,τι σου έγραψα. Καμία εμπάθεια.

    Αλλωστε, μην μου πεις ότι δεν σου αρέσει να σε σχολιάζουν, έστω και αρνητικά; Φαίνεται πως το επιδιώκεις, γιατί προβοκάρεις συχνά με τα σχόλιά σου... Ελα τώρα, με το χέρι στην καρδιά, κι ας είναι κι από πλατίνα. Παραδέξου το...

    Δεν σε λογοκρίνω φυσικά, απλώς το επισημαίνω. Εσύ συνέχισε ακάθεκτη, άμα γουστάρεις.

    Goodnight

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. -> Yosemite Sam said...

    στο "Μην μπερδεύεις την θρησκεία με τις χαρτορίχτρες και τα μέντιουμ."

    απάντησε
    "Ανταγωνιστικά μαγαζιά λέει ο δάσκαλος ότι είναι."

    "Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις" του παέι πιο καλά.

    Δεν υπάρχουν πια συγχωροχάρτια.
    Αν δώ λίστες τοιχοκολλήμενες ή μη με τιμές μυστηρίων τα λέω του παπά έξω απο τα δόντια, κι αν δεν είναι ο παπας εκεί τα ακούει ο επίτροπος.

    Κανένας δεν σε υποχρεώνει
    να ανάψεις ένα κεράκι.
    Εκτός κι αν το θέλεις κι αυτό δωρεάν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. @polydefkis

    κατάντησα γραφικη σήμερα. Ολο καληνύχτα λέω κι όλο εδώ γυρνάω. Αλλά ήθελα απλώς να σου πω ότι αν και ισχύει αυτό που λες, δεν αποτελεί πάντα την ερμηνεία για μία τέτοια εμπειρία. Ενα αντίστοιχο όνειρο που είχα δει κάποτε, το είχα διηγηθεί στην αδελφή μου. Ακόμη κι αν εγώ έπειθα τον εαυτό μου ότι το είχα προαισθανθεί αυτό που ακολούθησε (είδηση θανάτου), πως θα μπορούσαμε να έχουμε μοιραστεί κοινή παράκρουση;

    Ερωτήματα τίθενται εδώ, (δυστυχώς ή ευτυχώς) κανείς δεν έχει τις απαντήσεις σε αυτά, σενάρια φανταζόμαστε, λογικά μεν, σενάρια δε...

    Και τώρα, ναι, σας το υπόσχομαι, δεν σας ξαναζαλίζω απόψε, όντως καληνυχτίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. -> Δημήτρη5Ζ, Λεφτέρη

    Με Διχόνοιες δεν βγαίνει τίποτα.

    Δημήτρη αν θέλεις να άλλάξεις εικονίδιο θα ΄μας έδινες μεγάλη ευχαρίστηση.

    Λεφτέρη, δεν νομίζω ότι είχε προθεση να σε προσβάλλει ο Δημήτρης Αμφιβάλλοντας για το νεκροταφείο ελεφάντων.

    Ελάτε φίλοι,
    σκεφθείτε!
    Μην το κάνουμε εδώ νεκροταφείο εγκεφάλων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Σας έχει τύχει ποτέ (μου συμβαίνει έως και σε καθημερινό επίπεδο) να σου 'κολλάει' ξαφνικά μία ιδέα για κάτι, και μετά από 1-2 μέρες να το βρίσκεις μπροστά σου απρόσμενα?
    Τον καταλαβαίνω τον doctor. Μου τυχαίνει το εξής: Είτε να δω στον ύπνο μου (πράγμα σπάνιο πιά, το blog μου τρώει όλες τις ώρες!:) ) κάποιον, και την άλλη μέρα να τον συναντήσω, είτε να σκεφτώ κάτι και μετά να το βρω μπροστά μου.
    Μπλέκονται μέσα μου πολλές ιδέες και θεωρίες.

    Στις συμπτώσεις ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ!
    Οπως ο φίλος μας ο doctor λέει, τι στο διάολο συμβαίνει εδώ?

    Κάποια στιγμή, ο ΝΔ στο προηγ/νο blog απρόσμενα είχε γράψει για τον πατέρα του.
    Είχε παρόμοιο μήνυμα πριν...
    Μετάδοση σκέψης υπάρχει.

    Μπαίνω σε περίεργα μονοπάτια λοιπόν.

    Με τα πάντα υπό αμφισβήτηση και από μέρους μου, υπό σκέψη, καταλήγω σε μία θεωρία μου:

    Ολοι οι ζωντανοί οργανισμοί είμαστε σαν όλοι μαζί σε μίας μορφής δίκτυο, όπως πχ οι υπολογιστές. Επικοινωνούμε, και το επίπεδο της επικοινωνίας είναι ανάλογο με το πόσο θέλει κανείς να επικοινωνήσει.

    Αν έχουμε τώρα 500 υπολογιστές δικτυωμένους, τότε ο κάθε υπ/στής δεν είναι ένας αυτόνομος και μοναδικός, αλλά ένα κομμάτι από τους 500 που όλοι μαζί αποτελούν μία ενιαία οντότητα μοναδική.

    Αυτό λοιπόν εγώ το ονομάζω Θεό..

    Και όποιος έχει καταφέρει να είναι σε επίπεδο power user τον ονομάζω Αγιο.

    Μήπως λοιπόν όταν προσευχόμαστε είναι σαν να ζητάμε από αυτό το όλον να συνεργήσει υπέρ μας και να μας δώσει τους πόρους του? Κάτι σαν να γράφουμε help στο google πχ με τα δεδομένα που στέλνουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Τέλοσπαντων, εντάξει όλοι πιστεύουμε κάποιες μπούρδες απλά επειδή τις θεωρήσαμε τόσο δεδομένες που δεν τις ψάξαμε, ή διαβάσαμε αστείες πηγές με μοναδικό σκοπό να τις επιβεβαιώσουμε, επειδή μας ασκούμ κάποια μυστικιστική έλξη.
    Η φήμη για νεκροταφείο ελεφάντων ξεκίνησε όταν βρέθηκαν σε κάποια σημεία (πάντοτε κοντά σε κάποια μεγάλη πηγή νερού) πολλοί σκελετοί ελεφάντων.
    Η επικρατούσα άποψη είναι οτι:
    Οι ελέφαντες όταν υποφέρουν από υποσιτισμό ενστικτωδώς ψάχνουν νερό.
    (πείνας; πιές νερο, το ΄χετε ακούσει;)
    Εκεί έμεναν πίνοντας νερό, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετο φυσικά για να τους κρατήσει ζωντανούς. Όσοι δεν έβρισκαν τροφή τελικά έπεφταν σε κώμα (από υπογλυκαιμία) και πέθαιναν εκεί γύρω.
    Ποτέ δεν έχει παρατηρηθεί πορεία ελεφάντων προς κάποιο σημείο στο οποίο μένουν και πεθαίνουν μαζικά από.. γηρατειά.
    Και οι ελέφαντες είναι χοντροί, φαίνονται εύκολα από τους δορυφόρους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Και όταν λέω "φήμη περι νεκροταφείου ελεφάντων" εννοώ φυσικά τον όλο μύθο που περιέβαλε τέτοια σημεία: κοπάδια από υπερήλικες ελέφαντες που πάνε κάπου για να πεθάνουν.

    Όσο για την ειρωνία, μην είσαι τόσο σίγουρος. Αν με είχες μπροστά σου να λέω το σχόλιο που σε πείραξε, και δεν έβλεπες κάτι γραμμένο, πιθανότατα θα γελούσες κι εσύ. Ο διάλογος σε ανάλογα μέρη είναι κάτι ανάμεσα σε γραπτό και προφορικό λόγο, (δεν είναι καν γραπτός στην ουσία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), οπότε δεν μπορείς να καταλάβεις το ύφος που λέφγεται κάτι, σε πολλές περιπτώσεις τουλάχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. :)Αινιγματικό όμως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Όσο μεγαλώνω πιστεύω ολοένα και περισότερο ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα. Υπάρχει αυτό που έχει ο καθένας ανάγκη να πιστέψει ότι υπάρχει!
    Κάποιος για να πορευτεί σ'αυτή τη ζωή έχει ανάγκη να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός.Και ως εκ θαύματος ο Θεός υπάρχει! Και με αποδείξεις!!! Κάποιος άλλος δεν έχει ανάγκη κάτι τέτοιο και ο θεός έτσι απλά, δεν υπάρχει. Στην περίπτωσή μας τώρα, διαλέγουμε αναλόγως των αναγκών μας. Κάποιοι τα παντρεύουν για να τα έχουν καλά και με τους δύο. (Ποιούς δύο; Το Θεό και το διάβολο θα έλεγε η γιαγιά μου)
    Με λίγα λόγια, το τι υπάρχει και το τι δεν υπάρχει το καθορίζουν οι ανάγκες μας και μόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Να βεβαιώσω πάντως πως μετά από δυο εισαγωγές σε εντατικές σε κωματώδη κατάσταση από φαρμακευτικές δηλητηριάσεις και τις δυο φορές πέρα από ένα στιγμιαίο βύθισμα δεν υπάρχει πέρα εκεί μάγκες τίποτα απολύτως όυτε σκοτάδι ούτε φως...τίποτα. Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Όσο μεγαλώνω πιστεύω ολοένα και περισότερο ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα. Υπάρχει αυτό που έχει ο καθένας ανάγκη να πιστέψει ότι υπάρχει!
    Κάποιος για να πορευτεί σ'αυτή τη ζωή έχει ανάγκη να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός.Και ως εκ θαύματος ο Θεός υπάρχει! Και με αποδείξεις!!! Κάποιος άλλος δεν έχει ανάγκη κάτι τέτοιο και ο θεός έτσι απλά, δεν υπάρχει. Στην περίπτωσή μας τώρα, διαλέγουμε και παίρνουμε ανάλογα με αυτό που έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι υπάρχει! Ό,τι και να διαλέξουμε ΥΠΑΡΧΕΙ!!! Γιατί αυτό καθαυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η ανάγκη μας που το καθορίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Αλλά καλύτερα να ξαναγράψω μόνο εάν έχω κάτι πραγματικά αξιόλογο να πω

    --
    Να υποθέσω οτι δεν θα ξαναγράψεις δηλαδη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. @non-private life,

    Λυπάμαι και για τις δύο φορές. Ηθελες να υπάρχει κατι ή όχι?

    @flying smurf,

    Αργησα λίγο μα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Τρεις γυναίκες.

    Σ’ένα παγκάκι.

    Παραλία. Μπροστά η ίδια θάλασσα που ήταν και τότε που πήρε τη μεγάλη απόφαση.

    Μόνο που τώρα ούτε αυτή βοηθάει. Μετράει ήσυχους, ξέπνοους παφλασμούς. Σσσσσσσσς, άμμος φαίνεται, πρρρλσς, αφρός την κρύβει...

    Ξημέρωμα ζεστής μέρας. Δροσιά κρατημένη με τα δόντια, πίσω η πόλη κοιμάται ακόμη. Και μόνο που είσαι ξύπνιος τέτοιαν ώρα και νοιώθεις τον ύπνο να βαραίνει τους άλλους, είναι σα να κάνεις κάτι πολύ σπουδαίο. Σα να μην είναι κοιμισμένοι, αλλά αποκοιμισμένοι, όσο εσύ έχεις χωρίσει τη θάλασσα στα δύο, τον χρόνο επίσης και κάθεσαι και λες ωρρραία, τώρα τι να πρωτοκάνω, τι? Ακόμη κι αν απλώς κάθεσαι σ’ένα παγκάκι. Οι ξύπνιοι στο φόντο κάνουν δυσανάλογο -για την αγγαρία τους να είναι τα «γεμίσματα» της ιστορίας μας- θόρυβο.

    Η γυναίκα στη μέση, κάθεται και κοιτάει το κενό που τη χωρίζει από τη θάλασσα κι όλα τα υπόλοιπα. Εχει την πιο δυσκολοδιάβαστη έκφραση που μπορούν να πάρουν αυτά τα χαρακτηριστικά: ούτε αμιγώς θυμωμένη, ούτε αμιγώς χαρούμενη, ούτε αμιγώς θλιμμένη / τρομαγμένη / ευτυχισμένη, αμιγώς τίποτε ή μάλλον, τελικά όλ’αυτά... Αυτό το «τα έχω δει όλα, τα έχω κάνει όλα» ύφος πριν να κάνεις αυτό που δεν έχει καμμιά σημασία αν θα γίνει τελικά ή όχι. Αφότου έχουν προηγηθεί όλα τ’άλλα, τι νόημα πλέον...

    Δεξιά της η δεύτερη γυναίκα, μεγαλούτσικη, φορτωμένη όλα αυτά που οι αντικερί αποκαλούν με θαυμασμό «κομμάτι», πολλά μαζί, ντρίγκι-ντρίγκι στο τσακ. Βαρύ άρωμα, πορφυρένιο και χρυσό. Γνώση των μελλούμενων τη βαραίνει αλλά αντέχει. Μοιραλλίς, κάνει ρίμα με το «Αμαρυλλίς»

    Αριστερά της η τρίτη γυναίκα, νεαρή, σκορποχώρι εντελώς, από εκείνες που στην καλύτερη τις απολαμβάνεις για την jazz αίσθηση που σου αφήνουν, και στη χειρότερη τις διαολοστέλνεις γιατί τόσο χυμαδιό να γελάει στα μούρα σου δεν αντέχεται. «Τυχωραία», κάνει ρίμα με το «Πανωραία». Κρατάει κι ένα κοιμισμένο μωρό στην αγκαλιά της, ξεκάλτσωτο, ξεσκέπαστο, αλλά που φαίνεται χορτάτο απ’όλα - άσε που και στον ύπνο του, χαμογελαστό είναι. «Πιθανότητα», νικ «baby-τούλα».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. «Ε, λοιπόν», γυρνάει η μεσαία, τις κοιτάζει μία-μία στα μάτια, «σας βαρέθηκα! Δε πα να μου λέτε ότι με αναλάβατε από τότε που γεννήθηκα, ότι ήμουν το αντιπροσωπευτικό κορίτσι για να δείτε ποιά θα με κερδίσει τελικά με το θάνατό μου, ότι είστε εντεταλμένες από το παγκόσμιο πλάνο, ότι όλοι οι συμπαντικοί νόμοι θα καταρρεύσουν έτσι και τολμήσουμε να παραπονεθούμε, είτε ο άλλος ο κακομοίρης, το αγόρι-αντιπρόσωπος είτε εγώ, ΦΤΑΝΕΙ! ΣΑΣ ΒΑ-ΡΕ-ΘΗ-ΚΑ!».

    Σηκώνεται, φούρκα παντού της, μερικά βηματάκια, σταυρώνει τα χέρια (οι δύο πίσω της κοιτάχτηκαν, χαμόγελο «α, μάλιστα, είναι ή ώρα του παιδιού τώρα, υπομονή, πόσο θα πάρει...»).

    «Και ξέρετε τι δεν καταλαβαίνω?» γυρνάει απότομα και τις καρφώνει με μάτια-ξυράφια, «Αν αυτοκτονούσα τελικά θα κερδίζατε το στοίχημα κι οι δύο. Εσύ Μοιραλλίδα (ποιός, εγώ?) γιατί το είχες στα τεφτέρια σου, τα διπλοκλειδωμένα μη χέσω! Κι εσύ Τυχωραία (αχ, ωραία, για μένα μιλάει τώρα!) γιατί ήξερες να μη μου στείλεις αυτόν που θα μ’έσωζε, θα τον κράταγες με τρικλοποδιές μη τυχόν – ΜΗ ΤΥΧΟΝ! Τι λεω Θεούλη μου! - και πλησιάσει και σου χαλάσει τη σούπα! Γιατί λοιπόν δε μ’αφήσατε?»

    Οι άλλες ανακαθίζουν, χέρια στρώνουν μαλλιά, ισιώνουν πιπίλα, ξεζαρώνουν φορέματα, ο,τιδήποτε από το να την κοιτάξουν. «Εεεε, ναι, τι καλά που τα είπαμε, να πηγαίνουμε τώρα!» τραγούδησε η Τυχωραία κι έκανε να σηκωθεί. «Μην τολμήσεις! μου χρωστάς μιαν απάντηση! Εσύ πρώτη, γιατί?»

    «Ουφ, πολύ κουραστική έγινες, αφού θες να μάθεις, ορίστε: αν έκοβες τις φλέβες σου, επειδή δεν ερχόταν ο πρίγκηψ να σε σώσει, δε θα μάθαινες να τα καταφέρνεις μόνη σου! Ούτε θα έμενες με την αιώνια χαρούμενη νότα μετά την καθε σφαλιάρα που σου πέταγε το Αφεντικό, ότι δε μπορεί, μετά τα κλάμματα έρχονται και γέλια... Κατάλαβες? Αίντε, φεύγω, πάω πριν ξυπνήσει το τουλάκι...» κι έφυγε τραγουδώντας τα βήματά της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. Ξανακάθεται η μεσαία στο παγκάκι, δίπλα στην άλλη. Δεν καταλάβαινε Χριστό. «Για πες κι εσύ, μπας και βγάλω άκρη...». Η άλλη δεν μίλαγε.

    «Εεεμ, δεν είναι εύκολο ξέρεις..» είπε τελικά.

    «Δε με νοιάζει, θέλω να τ’ακούσω.»

    «Εντάξει, εντάξει... Δε μουλες, δε σου έχουνε πει τόσα χρόνια πως ότι έχω εγώ γραφτό, αυτό και θα συμβεί? Πώς ό,τι του μέλλει του καθενός, αυτό και γίνεται, ο κόσμος νά’ρθει τούμπα? Παροιμίες, γνωμικά, προλήψεις δεν άκουγες τόσα χρόνια?»

    «Ναι, άκουγα. Αλλά δε μπορούσα φυσικά να τα πάρω στα σοβαρά, αηδίες τώρα...»

    «Αηδίες κάτι που έχει επιβιώσει ριζωμένο στα τρίσβαθα της ψυχής του καθενός σας? Μη γίνεσαι κυνική, αν ήσουν πραγματικά έτσι ούτε που θα το σκεφτόσουν με το ξυράφι..»

    «Μα τι μου λες, αφού έτσι ή αλλιώς θα με σώζατε μόνο και μόνο για να μου τα φτιάξετε κάποια στιγμή μ’αυτόν τον πως-τον-λένε και να δείτε αν θα κάναμε και παιδάκια! Και 10 φορές ν’αυτοκτονούσα, πάλι θα με πισωγυρίζατε! Ετσι, για να παραταθεί το στοίχημα και να σπάτε περισσότερη πλάκα μαζί μου. Γιατί όμως, αν μ’αφήνατε, και θα κερδίζατε κι οι δύο, και θα αναλαμβάνατε το επόμενο κορίτσι κι άρα νέο στοίχημα, νέα πρόκληση...»

    «Χμ, εεε, ξέρεις, δε μπορείς να πεθάνεις...»

    «Τι?»

    «Μμμναι, δε γίνεται, μεγαλώνεις μέχρι ενός σημείου και μετά μένεις σταθερή, ακίνητη, απλώς περνάς από εμπειρία σε εμπειρία, κι όταν γεράσει το μυαλό σου –άντε, και το σώμα ίσως, κάνουμε κάτι μαγικά, στέλνουμε κάτι διαισθήσεις, κάτι περίεργα, βοηθούν κι οι άλλες που δεν τις ξέρεις ακόμη...

    Μέσα σε μία στιγμούλα σβήνονται τα ίχνη, σου μένει η αδιόρατη αίσθηση σα να το είδες σε όνειρο, σα να έγινε κάτι αλλά να μην μπορείς να το ανακαλέσεις σαν εμπειρία ή κάτι πραγματικό τέλος πάντων... Σαν καπνός, ξέρεις, τη μια στιγμή το καταλαβαίνεις με όλο σου το είναι, και την αμέσως επόμενη «βρε μπας και το διάβασα σε περιοδικό?». Κι όταν μας ξεφεύγει κανείς και πλησιάζει πολύ, ε, τότε αναλαμβάνει το Αφεντικό... Εχεις ακούσει για το τι βλέπουν στα χειρουργεία την ώρα που έρχεται ο κλινικός θάνατος και μετα ξαναζωντανεύουν...

    Ειναι αυτά που σου έλεγα, μέχρι εκείνη τη στιγμή βλέπουν όλο και περισσότερα, κι αν δείξουν ότι μπορούν να το χειριστούν και να πάνε πίσω σα να μη συμβαίνει τίποτε, και ν’αντέξουν να τους λένε ότι τα χάνουν, να τους κοροϊδεύουν, όλα καλά, τους τη χαρίζουμε, αλλιώς... Κατάλαβες τίποτα?

    ....

    Μεγάλη παύση. Γύρω-γύρω μέρα με τα τσαρούχια, εκτυφλωτικά τσαρούχια.

    «Εντάξει.. Δηλαδή... Καθόλου εντάξει!... Ετσι εξηγούνται πολλά, αλλά μένουν κι άλλα τόσα στον αέρα... Δεν ξέρω, πρέπει να σκεφτώ...»

    Πιάνει το κεφάλι της, σα να του ξεκινάει μασάζ στα μηνίγκια. Το μάταιον. Τα χέρια της πέφτουν – είναι από τις ώρες που νομίζεις ότι το κεφάλι σου έχει φουσκώσει σαν μπαλλόνι για να δεχτεί όλα αυτά που έχεις ακούσει, αλλά το βλέπεις ότι λεπταίνει το λάστιχο και όπου νά’ναι θα σκάσει. Κι αυτό είναι που δεν ξανακολλάει, στο γυαλί απλώς φαίνεται το ράγισμα...

    Σηκώνονται. Δεν θα πουν τίποτε άλλο για την ώρα. Εχει σημασία να τις ακολουθήσουμε?

    Καλημέρα τους, καληνύχτα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. somebody said…
    Μήπως λοιπόν όταν προσευχόμαστε είναι σαν να ζητάμε από αυτό το όλον να συνεργήσει υπέρ μας και να μας δώσει τους πόρους του? Κάτι σαν να γράφουμε help στο google πχ με τα δεδομένα που στέλνουμε...

    Φοβάμαι, πως δεν έχω καλή κάρτα δικτύου. Έχεις καμιά ιδέα, πού μπορώ να βρω μία ή να αναβαθμίσω την υπάρχουσα; (δεν είναι ειρωνεία, είναι ειλικρινέστατη ερώτηση πάνω στη θεωρία σου, που μ’ αρέσει πολύ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. @ blade runner

    Σου χρωστάω μια αποκλειστική καλημέρα!


    Καλημέρα και σε όλον το καλό κόσμο!


    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Είμαστε ελεύθεροι να καθορίσουμε τις επιλογές και τις πράξεις μας.
    Εχουμε όμως «δεσμούς», (με την μαθηματική έννοια) και «παραμέτρους», που λέγονται περιβάλλον, ικανότητες και δεξιότητες, μόρφωση και κοινωνική θέση, DNA, κ.λ.π.
    Με αυτές τις παραμέτρους κάποιος ...υπερcomputer, θα μπορούσε να προδιαγράψει την συνάρτηση όλης της ζωής μας λαμβάνοντας υπ’ οψη τις –επίσης προβλέψιμες-συναρτήσεις του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε.
    Αρα αφού είναι προβλέψιμο το μέλλον είναι προκαθορισμένο, παρ’ ότι είμαστε ελεύθεροι κάθε φορά να αποφασίζουμε.
    Το προκαθορισμένο μέλλον είναι η μοίρα.

    «Θεοί μεν μελλόντων, άνθρωποι δε γιγνομένων, σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται.»

    Φιλόστρατος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Πιστεύω στη μοίρα (εάν είναι κάτι να γίνει θα γίνει)... δεν έχω εξήγηση, δε ψάχνω παραπάνω! Καλημέρα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Καλημέρα και καλό μήνα!

    Καμιά από τις "εξηγήσεις" που δόθηκαν για το όνειρο του Don δεν το εξηγεί.

    Ούτε γατάκια ονειρεύομαι συχνά (σχεδόν ποτέ) ούτε εκ των υστέρων προσαρμογή έγινε - αφού αμέσως το είχα αφηγηθεί σε τρίτον.

    Είναι ένα κενό στο ορθολογισμό μου.

    Τώρα για την μοίρα:

    Εφόσον και για τη φιλοσοφία δεν υπάρχει η πράξη χωρίς κινητρο (η ελεύθερη) ή το γεγονός χωρίς αιτία,
    θεωρητικά αν ξέραμε όλες τις αιτίες θα γνωρίζαμε και όλα τα αποτελέσματα. Σε ένα ντετερμινιστικό κόσμο, το πεπρωμένο υπάρχει. Μόνο που αδυνατούμε να ξέρουμε το σύνολο αιτίων και αιτιατών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Σε ένα σύντομο διήγημα επιστημονικής φαντασίας του Fredric Brown περιγράφεται μία στιγμή αιχμής για την ανθρωπότητα. Η Παγκόσμια Διαπλανητική Κυβέρνηση κατόρθωσε να ενώσει το σύνολο των υπολογιστών του σύμπαντος σε ένα πανίσχυρο δίκτυο. Ο πρόεδρος της, αφού κατεβάσει τον διακόπτη που δικτυώνει τα πάντα, αποφασίζει να θέσει στον υπερυπολογιστή την πιο δύσκολη ερώτηση. Τον ρωτάει: «Υπάρχει Θεός». Και στην οθόνη εμφανίζεται η φράση: «Ναι, ΤΩΡΑ υπάρχει».

    Έντρομος ο πρόεδρος πάει να κλείσει τον διακόπτη οπότε τον χτυπάει κεραυνός.

    Ίσως με τον ίδιο τρόπο θα μπορύσαμε να ξέρουμε την μοίρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. Διάβασα σχετικά νωρίς (πριν αρχίσει να με απασχολεί το αν και κατά πόσο υπάρχει η Μοίρα)το Zadig ou la Destinée του Βολταίρου.

    Είναι καθησυχαστική η σκέψη ότι ένα μωρό πεθαίνει γιατί θα γίνει ληστής και βιαστής όταν μεγαλώσει ή ότι ένας άνθρωπος που δουλεύει σκληρά δεν προκόβει γιατί θα καταχραστεί όποια εξουσία αποκτήσει.

    Την ίδια στιγμή, είναι άδικο μια καλή μου φίλη να χάνει δύο βρέφη μέσα σε δύο χρόνια. Είναι άδικο να συμβαίνουν εργατικά ατυχήματα,στα οποία άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ενώ δουλεύουν, επειδή κάποιοι άλλοι αμέλησαν και δεν πρόσεξαν.

    Αν υπάρχει κάποιος (ή κάποιες τρεις) που αποφασίζουν για όλους μας είναι καλύτερα που είναι υπάρξεις συμπαντικές, γιατί τέτοιες αποφάσεις είναι σκληρές και συχνά απάνθρωπες. Πόσοι άνθρωποι διαλέγουν συνειδητά και ανεπηρέαστα να πεθάνουν ή να σκοτώσουν; Λίγοι κατά τη γνώμη μου, λιγότεροι από όσους χάνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Αγαπητέ κύριε Δήμου, όσο σας εκτιμώ για την διανοητική τόλμη και ευρύτητα που υποδηλώνει το «Είναι ένα κενό στο ορθολογισµό µου», άλλο τόσο απογοητευτική είναι η ―κατ’ εμέ― διαφυγή μέσω ενός ντετερμινιστικού σύμπαντος. Η πραγματική ζωή, ευτυχώς ή δυστυχώς, βρίσκεται στο κέντρο της αντίφασης. Ο αναγωγισμός χαϊδεύει τον νου, δεν γιατρεύει το μέσα μας. Η εκτίμησή μου παραμένει. Τα ταξίδια στο Άλλο είναι πάντοτε γόνιμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Δεν πρόλαβα να διαβάσω τα σχόλια όλων αλλά μπορώ νομίζω να πω
    αυτό που εγώ καταλαβαίνω από την ιστορία.
    Είναι ότι απλά το τέλος όλων των ανθρώπων είναι το ίδιο.
    Θέλει να πει για την μόνο σίγουρο γεγονός που θα μας συμβεί από την στιγμή που γεννιόμαστε.
    Θέλει να πει ότι ανεξάρτητα το πόσο «κουραστεί» κάποιος να ερμηνεύσει την ζωή,
    ανεξάρτητα από όσες γνώσεις και αν μαζέψει,
    ανεξάρτητα του πόσο μπορεί να δεχτεί τον ίδιο τον θάνατο σαν ένα μέρος της ζωής του,
    κάποια στιγμή θα του συμβεί και ας χρησιμοποιήσει όσα μέσα διαθέτει για να τον αποφύγει.
    Το νόημα νομίζω αυτής της ιστορίας αλλά και όλων των ιστοριών αυτού του είδους είναι ότι ποτέ μην σχεδιάζεις το αύριο απλά γιατί δεν μπορείς να το ελέγχεις ότι και αν κάνεις.
    Οι ιστορίες αυτές απεικονίζουν την πιο ζοφερή κατάσταση, μια τραγωδία, απλά και μόνο για να τονίσουν αυτό τους το νόημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. Άλλο 'μοίρα' κι άλλο εσωτερική λογική. Η δεύτερη, και λογική δεν έχει και εφόσον την ακολουθήσουμε, μπορεί να δημιουργήσει δρόμους που φαίνονται σχεδόν θέμα Αποκάλυψης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. marios-p said...
    "απογοητευτική είναι η ―κατ’ εμέ― διαφυγή μέσω ενός ντετερμινιστικού σύμπαντος".

    Δεν υποστηρίζω το ντετερμινιστικό σύμπαν (μην ξεχνάτε, ένας σκεπτικιστής δεν έχει δόγματα) αναφέρω την κρατούσα φιλοσοφική κατάσταση. Έγραψα: "Εφόσον και για τη φιλοσοφία δεν υπάρχει..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Εσείς ξέρετε καλύτερα, αλλά, εάν αυτή είναι η «κρατούσα φιλοσοφική κατάσταση», την προσπερνώ με χαμογελαστή σιωπή. Προτιμώ το:
    «Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα αναπόδραστα ―και συχνά οδυνηρά― διχασμένο· και οι διαιρέσεις μέσα του συχνά του επιβάλλουν να χρησιμοποιεί τη φαντασία του για να παράγει νέες συνθέσεις. Τα δημιουργικά αποτελέσματα των μόχθων της φαντασίας του μπορεί μπορεί ποτέ να μην τον ολοκληρώνουν· αποτελούν όμως την πιο βαθειά παρηγοριά του και τη μεγαλύτερη δόξα του» Anthony Storr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Καλημέεεεεραααααα!

    Για να δούμε τι θα φέρει σήμερα....


    (ZM, Done!
    Οχι για τον λόγο που νομίζεις, αλλα γιατί τα delusions of grandeur δεν χωρούν οπουδήποτε αλλού πέραν του σύμπαντός σου. "Ο,τι αρχίζεις με οργή, το τελειώνεις σε ντροπή." Benjamin Franklin)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. Ο ορθολογιστής που έχει συνειδητοποιήσει ότι «για κάποια πράγματα υπάρχει η ποίηση» είναι και ο μόνος που μπορείς να συζητήσεις μαζί του. Τους υπόλοιπους είναι καλύτερα να τους ακούς απλώς και να «κλέβεις»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Καλημέρα ! Καλό μήνα !

    @Το σωστό να λέγεται said... Όταν ο γιατρός σε προειδοποιεί ... Πως θα κατηγορήσεις τον γιατρό αν μάλιστα είναι ο Πατέρας σου;

    Ο γιατρός σου λέει ότι το κάπνισμα θα επιταχύνει κάτι που είναι σίγουρο. Δεν σου εξασκεί ψυχολογική βία. Και στο κάτω κάτω έχει και κάποιες στατιστικές για να το αποδείξει. Ο παπάς σου λέει ότι πρέπει να πιστέψεις κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν αποδείξεις και το οποίο αφορά μια κατ'υπόθεση ζωή μετά θάνατον.

    Αλλά μια τέτοια κουβέντα δεν θα μας βγάλει πουθενά. Εσύ βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα γυαλιά της Καινής Διαθήκης, εγώ όχι. Πριν από μερικά χρόνια ήμουν κι εγώ στη θέση σου και όλα τα εξηγούσα (ή προσπαθούσα να τα εξηγήσω) μέσα από τη Γραφή. Σήμερα και μετά από αρκετές εμπειρίες και αφού χρησιμοποίησα το μυαλό μου αρκετά, κατέληξα ότι (όπως είπες κι εσύ παραπάνω) τα κίνητρα είναι είτε οικονομικά είτε πηγάζουν από την επιθυμία που έχουν ορισμένοι για εξουσία. Οι οποίοι εκμεταλεύονται ακριβώς τον φόβο του θανάτου που έχουμε όλοι μας για να μας επιβάλλουν τη δική τους θεώρηση του κόσμου, η οποία τελικά εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους και τη δίψα τους για εξουσία.

    @Nikos Dimou said...
    θεωρητικά αν ξέραμε όλες τις αιτίες θα γνωρίζαμε και όλα τα αποτελέσματα. Σε ένα ντετερμινιστικό κόσμο, το πεπρωμένο υπάρχει. Μόνο που αδυνατούμε να ξέρουμε το σύνολο αιτίων και αιτιατών...


    Γι'αυτό ακριβώς και χρειαζόμαστε τις πιθανότητες και τη στατιστική, όπως λέει και ο Feynman. Γιατί ακόμη και σε έναν πλήρως ντετερμινιστικό κόσμο (και επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα επακριβούς μέτρησης) κάθε μικρό σφάλμα πολλαπλασιάζεται και τελικά μόνο με τις πιθανότητες μπορούμε να βγάλουμε άκρη. Δεν λέω παραπάνω γιατί όσοι δεν τα πάνε καλά με τη Φυσική δεν θα καταλάβουν, ενώ οι υπόλοιποι μπορούν, αν θέλουν, να διαβάσουν το σχετικό κεφάλαιο στο The Feynman lectures on Physics.

    Όσο για προαισθήματα, σίγουρα υπάρχουν (η γυναίκα μου στο Βέλγιο ξέρει ακριβώς πότε οι αδελφές της έχουν προβλήματα στην Αυστραλία ή στην Κρήτη) αλλά νομίζω πως αντί να ψάχνουμε για υπερφυσικές εξηγήσεις εφευρίσκοντας Μοίρες, Θεούς και Δαίμονες, μπορούμε να πούμε απλά «δεν ξέρω» (τουλάχιστον ακόμα), όπως π.χ. δεν ξέραμε μέχρι πρότινος ότι το πολύ κάπνισμα σίγουρα σκοτώνει.

    Αυτό το «δεν ξέρω» δεν είναι άραγε και το μοτίβο κάθε γνήσιου σκεπτικιστή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. Κύριε Takis Alevantis, αν δείτε τις «Μοίρες, Θεούς και Δαίµονες» ως μεταφορές, μπορεί να κατανοήσετε βαθύτερα κάτι διαφορετικό από τις ―πάντα πολύτιμες― διαλέξεις του Feynman (τον οποίον, σημειωτέον, καταλαβαίνω, όσο καταλαβαίνω, κάπως διαφορετικά από εσάς ― χωρίς παρεξήγηση, παρακαλώ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. Ολα ειναι φτιαγμενα απο το ιδιο υλικο...ολα τα ενωνει ενα νημα...
    Ολα εκπεμπουν μια ενεργεια...
    Ολα ειναι σωστα...
    Ολα ειναι λαθος...

    Διαλεγουμε τους γονεις μας ?...

    Καποτε ειδα ενα ονειρο...ο θανατος εκεινη την στιγμη , χαραματα , επιβεβαιωθηκε ...
    Χρονια μετα το ξαναειδα...
    Εκανα τα παντα για να το αποτρεψω !...
    Πεθανε κρατωντας την υποσχεση του...φορουσε για πρωτη φορα στην ζωη του κρανος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Μα δεν αρνήθκα την αξία των μεταφορών. Όπως κι ο Feynman εξάλλου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Takis Alevantis said...
    Αυτό το «δεν ξέρω» δεν είναι άραγε και το μοτίβο κάθε γνήσιου σκεπτικιστή;

    Το slogan του Montaigne και το δικό μου: Que sais-je?

    marios-p
    μα κι εγώ σαν ποιητής ξεκίνησα και στην ποίηση έχω καταλήξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. ... αλλά άλλο μεταφορά κι άλλο obsession να εξηγήσω τον κόσμο μέσα από μια και μόνο μεταφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Κύριε Δήμου, το γνωρίζω...
    Και, για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται, το προαναφερθέν απόσπασμα είναι από τον ψυχίατρο Anthony Storr, «The Dynamics of Creation», 1972 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Κάλβος», 1991 ως «Η δυναμική της δημιουργίας» (σε άθλια μετάφραση...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Κύριε Takis Alevantis, συμφωνώ απολύτως: όπως επίσης και άλλο επιστήμη κι άλλο obsession να εξηγήσω τον κόσμο οπωσδήποτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Καλημέρα,

    Τα τελευταία χρόνια της ζωής μου είχα συνεχώς το ίδιο ερώτημα... Είναι μοίρα αυτό που με οδηγεί σε καινούργια μονοπάτια? Αφού οι επώδυνες και συνεχείς αλλαγές/συγκυρίες σε διάφορα επίπεδα της ζωής μου με οδηγούσαν σε δρόμους μαγικούς, που δεν είχα καν φανταστεί, ούτε καν πιστέψει. Για πάρα πολλά χρόνια είχα την πεποίθηση που με βόλευε. Ότι όταν θέλουμε κάτι, με σκληρή δουλειά και προσπάθεια πραγματοποιήται. Ναι, όταν θέλει και το σύμπαν... Αυτό το είχα ξεχάσει.

    Μοίρα, πεπρωμένο δεν ξέρω πώς λέγεται, πλέον προσπαθώ να το σέβομαι, να το ακολουθώ χωρίς να γίνομαι δέσμιά του.

    Το μυστικό είναι να μην αντιστεκόμαστε στα γεγονότα. Όταν το συνηδητοποίησα, τα πράγματα (καλά και καλά, θετικά και αρνητικά) άρχισαν να ξεμπλοκάρουν και να κυλούν.

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. oldman said...
    Προσωπικά θα ήθελα να μάθω κύριε Δήμου με ποιό σκεπτικό και βάση ποιάς συλλογιστικής, μπορείτε και αντιστέκεστε στην λογική του "ντετερμινιστικού σύμπαντος".

    Δεν αντιστέκομαι - την υιοθετώ όπως κάθε υπόθεση που ερμηνεύει όσα και για όσο ερμηνεύει...

    Αλλά δεν την κάνω δόγμα. Και δεν μπoρώ να αγνοήσω αυτό που έλεγε ο Καντ - ότι ναι μεν αλλά γιατί αυτή η εσωτερική ανάγκη ελευθερίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. H διαφορά ανάμεσα στον Φάουστ και το Γιουσούφ ελ Μπιρ είναι ότι πρώτος ξέρει ότι δεν μπορεί να αποφύγει τη μοίρα του (όπως άλλωστε και κανένας θνητός)και μηχανεύεται "αθέμιτους" τρόπους για να την ξορκίσει, ενώ ο δεύτερος "τρέχει" (μάταια) να τη αποφύγει.

    Νομίζω ότι ο Φάουστ, αν ιδωθεί πέραν "του καλού και του κακού", συνιστά την πιο συναρπαστική (αφηγηματική) φυσιογνωμία (μετά το Σίσυφο): εκδικείται τη μοίρα και το πεπρωμένο του καταφεύγοντας σε μια "δύναμη" έξω από την εμβέλειά τους (πύρρειος νίκη).

    Ο Γιουσούφ ελ Μπιρ προσπαθεί να "ξεφύγει" καταφεύγοντας μάλλον στη φιλοσοφία ή την ποίηση ή στην αγάπη. Ακόμα (κυριολεκτικώς) και στην περιπλάνηση.

    Πάντως μεταξύ άλλων, το πεπρωμένο καταπολεμά ο Καβάφης "εν φαντασία και λόγω" "για λίγο" στο ποίημά του "Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου· ποιητού εν Kομμαγηνή· 595 μ.X."

    "Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
    είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
    Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
    Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
    που κάπως ξέρεις από φάρμακα·
    νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

    Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.—
    Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
    που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθεται η πληγή. "

    Βέβαια το "θέμα" του ποστ είναι μάλλον οι συμπτώσεις της ζωής, οι ευτυχείς και πιο πολύ οι ατυχείς κι όχι τόσο το Αναπόφευκτο.


    Στην Αφροδίτη

    Με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. Προκλητική, και άρα συζητήσιμη, θέση:

    Η αρχή της απροσδιοριστίας μας απάλλαξε, ευτυχώς, από την τυραννία του μηχανιστικού ντετερμινισμού. Για καλή μας τύχη ο θεός ρίχνει ζάρια - άρα μπορεί και να μας κάτσουν εξάρες!

    Παρακαλώ να αντιμετωπίσετε την παραπάνω θέση με την ελαφρότητα που της ταιριάζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. Alexandra said...
    Το μυστικό είναι να μην αντιστεκόμαστε στα γεγονότα.
    ---------------
    Καλημέρα σας αγαπητή Αλεξάνδρα.

    Από προσωπική πείρα πιστεύω το ακριβώς αντίθετο: οφείλουμε να αντιστεκόμαστε στα γεγονότα, όσο καταθλιπτικά και τετελεσμένα κι αν δείχνουν.

    Ακόμα και στο θάνατο αγαπημένων μπορούμε να αντισταθούμε με τη μνημοσύνη.

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. --> Παράγραφος (καλημέρα):-)

    Δεν μιλώ για έλλειψη μνήμης, ούτε για παράδοση άνευ όρων. Αυτό θα ήταν αυτοκαταστροφικό και ανόητο. Αναφερόμουν στα γεγονότα που έρχονται στη ζωή μας ξαφνικά και όχι για τη μνήμη και το παρελθόν.

    Μιλάω όμως για την ώριμη και ουσιαστική μας ματιά σε γεγονότα που δεν μας αρέσουν και που μας πονάνε. Μιλάω για μια απλή και τίμια αποδοχή των γεγονότων, με την καρδιά και το νου, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. vrennus: Η σημερινή ζαριά ήταν με πειραγμένα κόκκαλα, δυστυχώς. Πρέπει να φύγω για δουλειά, παρότι πιθανολογώ πως θα ήταν απολαυστική μια ανταλλαγή ευφυολογημάτων μαζί σας...

    Καλημέρα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. Alexandra said...
    Μιλάω όμως για την ώριμη και ουσιαστική μας ματιά σε γεγονότα που δεν μας αρέσουν και που μας πονάνε. Μιλάω για μια απλή και τίμια αποδοχή των γεγονότων, με την καρδιά και το νου, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
    ----------------------
    Μεγάλος άθλος! (Άγγιξε την καρδια΄μου η θαρραλέα φράση σας "τίμια αποδοχή")

    Σας ευχαριστώ για τη διευκρίνιση.

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. @synas
    Μεταφορικά πάντα μιλώντας, πιστεύω ότι θα πρέπει να αλλάξεις λίγο τις ρυθμίσεις του firewall ώστε να μην κλείνεις 'πόρτες' ή δρόμους στην πληροφορία του δικτύου.
    Παρατηρώ πως όποιες περιόδους της ζωής μου έχω περισσότερη ενασχόληση με αυτά τα θέματα, τότε είναι που γίνομαι πιό πολύ κομμάτι του δικτύου.
    Με το να επιμένω να θέλω να βλέπω μόνον αυτό που οι 5 αισθήσεις μου επιτρέπουν είναι σαν να αποκόβω την 6η..
    Είναι όπως οι τυφλοί, που αναπτύσουν περισσότερο τις υπόλοιπες 4.
    Ελπίζω να σου απάντησα, αν και σε κάποια θέματα, μόνον εν μέρει μπορείς να απαντήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. Παρακολουθώ τηn κουβέντα τούτη με μεγάλο ενδιαφέρον.

    Πάντα μου προκαλούσε εντύπωση πως οι άνθρωποι, ψάχνουν να βρούν σχέσεις αιτιοκρατικές, μέσα σε ένα τόσο χαοτικό σύμπαν.
    Γιατί το σύμπαν μας, δεν είναι βέβαια μόνο ο φυσικός μας κόσμος, αλλά ένα περίπλοκο και ακατανόητο μυαλό που μας δυναστεύει και που διαμεσολαβεί:

    A. Ανάμεσα στο άλλο και σε μας αλλά και,
    B. Ανάμεσα σε εμάς και τον εαυτό μας.

    Ο ορθολογισμός, σε ψήγματα, είναι πανταχού παρών. Ο Σατανάς π.χ.

    1. Ο Σατανάς εμφανίζεται μετά την συγκρότηση των πρώτων μονοθεϊστικών θρησκειών, ακριβώς λόγω ορθολογισμού. Πως είναι δυνατόν ένα πανάγαθος Θεός να πράττει το κακό;
    Συνακόλουθα η προσωπικότητα του Θεού διασπάται για να αποφευχθεί το παράδοξο.

    2. Και βέβαια, αναδύεται κι άλλο παράδοξο: αν ο Θεός είναι μόνο ένας, πως μπορεί ο Σατανάς να έχει την ισχύ να μπαίνει στο δρόμο του;
    Για να λυθεί, ρίχνουμε και τρίτη ερμηνεία: ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει.

    3. Κι άλλο παράδοξο: τότε ο άνθρωπος είναι Θεός αφού επηρεάζει με τις επιλογές του την πορεία του σύμπαντος. Aλλά τότε προς τι η θρησκεία;

    Μέχρι τον 18ο αιώνα, αυτά τα προβλήματα είχαν ανατεθεί στην θρησκεία. - το κοινωνικό σύστημα που είναι εξειδικευμένο για να χειρίζεται (πρωτότυπο: tackling) τα παράδοξα. Έχουμε (σ.σ. και τώρα) διατηρήσει αυτή τη δυνατότητα, αλλά η εξομάλυνση (πρωτότυπο: normalization) των παραδόξων στη μοντέρνα τέχνη και τη σύγχρονη επιστήμη, φαίνεται να προσδιορίζει την επιθυμία μας, τελικά να προχωρήσουμε χωρίς θρησκεία. Προφανώς, η κοινωνία μας προσφέρει την επιλογή να εμπιστευθούμε τη θρησκεία ή να επεξεργαστούμε μόνοι μας τα παράδοξά μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι αυτό, είναι θρησκεία.

    Luhmann Niklas, 1986, The autopoiesis of social systems

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. Αμάν πια αυτή η "αρχή της απροσδιοριστίας" (Heisenberg)και το "όλα είναι σχετικά" (Einstein) που ξεφυτρώνουν σε κάθε συζήτηση και χρησιμοποιούνται λανθασμένα από ανθρώπους που δεν ξέρουν ούτε φυσική ούτε φιλοσοφία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. @Lefteris Kritikakis said...
    ...Οπότε κι εγώ, που δεν σκέφτηκα πρώτα, ζητώ συγγνώμη από όσους πρόσβαλα έμμεσα ή άμεσα. Οι ανοιχτόμυαλοι θα εστίασαν μάλλον στο point και όχι στον τρόπο.

    ...Αλλά καλύτερα να ξαναγράψω μόνο εάν έχω κάτι πραγματικά αξιόλογο να πω και μάλιστα με καλό και δόκιμο τρόπο.

    Λευτέρη,

    ... Οι "βρισιές" καμμιά φορά χρειάζονται γιατί προκύπτουν από γνήσιο ενδιαφέρον και πόνο.

    Ξανασκέψου το...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Heinz - Luhmann said...
    "να επεξεργαστούμε μόνοι μας τα παράδοξά μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι αυτό, είναι θρησκεία"

    Η επεξεργασία ακόμα και η ερμηνεία των παραδόξων δεν θα ήταν θρησκεία αν δεν υπήρχε προσφυγή σε Αποκαλύψη, Θεό και Δογμα...

    Μπορει να είναι όμως φιλοσοφία.

    Welcome back!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. @ heinz

    Καλώς ήλθατε!!!



    Με πάρα πολλή αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. Πρέπει να το ρωτήσω:

    Τι είναι αυτό:

    Kαλύτερα χαζός μια στιγμή, παρά χαζός μια ζωή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. Όπως είπε κι ο Einstein:

    Όλα είναι σχετικά!!!!

    LOLOLOLOL, δεν είπε τέτοιο πράγμα ο σχωρεμένος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. Απομονώθηκα στο Blog της Χαρούλας Κλυνν http://harryklynn.blogspot.com/
    για να μετεξελιχθώ προς το καλύτερο από το θεϊκό Νταλί (που λένε οι επιτυχημένοι αγράμματοι Τσίγγανοι τεχνοκράτες: "θα το εξελίξουμε") και για να ολοκληρωθώ στην παραλία τώρα που ήρθε η άνοιξη και είναι προ των πυλών το καλοκαίρι, ρίζα τρία. Ο Γιουσούφ ελ Μπιρόνι μου αποκάλυψε τα ορμέμφυτα μυστικά της μοίρας, κατά την πρωταρχική της εμφιάλωση μέσα στις μυστηριακές καταπακτές του Ονείρου της Περσεφόνης. Οι πιθανότητες καταλήγουν στους μετρικούς χώρους => ειδικές και γενικές σχετικότητες. Η μοίρα παραπέμπει στη γραφειοκρατία, στην αστυφυλία, στο βιασμό μου στο διάδρομο. Η μοίρα είναι φασιστική, η μοίρα είναι εκτυφλωτική, η μοίρα είναι απαλή. Η μοίρα δαγκώνει. Το στόμα της μοίρας είναι κόσκινο. Ο Einstein συναντήθηκε και δογμάτισε μπροστά στα έκπληκτα ζιπουνάκια του λεμονισμένου σολωμού, ότι ουδέν προς ημάς οι χαμένοι κατά κράτος κι ας καλπάζουν. Συμφωνώ με τον εαυτό μου τι θα πει Οκτάνα - αύριο θα πεθάνω. Οι πιθανότητες είναι Μπάμπης. Και τον Μπάμπη και την αστυφυλία. Τένσορες και τένσορες χωρίς δείκτες. Δεν ξέρω. Πρέπει να πεθάνω χωρίς ηλεκτρικό Βολταίρο, δίπλα στα δέντρα τα ψηλά με τους καταρράκτες να θορυβούν τα ουράνια. Δηλαδή ένα μόνο: νερό μεταλλικό. Πολύ νερό. Είχε σηκώσει τα πόδια του ο αντισυνταγματάρχης που πέρασε μέσα από τα πόδια του πάλι το χέρι με το στυλό και βολεύοντας τη μέση του πάνω στην καρέκλα έγραφε αυτά που δεν μπόρεσα να δω κι ο άλλος δίπλα ο ξελιγωμένος σημείωνε τη διάγνωση για τις φασολάδες και τις φιάλες που φυλάνε τα οξυγόνα της πιέσεως στους διαδρόμους που οδηγούν κι αυτοί με τη σειρά τους στις διαρροές του αίμα από τη μύτη μου. Σαράντα χρόνια τώρα στάζει ιουράσια περίοδο και μονοχρωματικό πηχτό μελάνι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. Προφανώς η αποδοχή του μοιραίου οδηγεί στην αποδοχή ύπαρξης κάποιου Θεού.Υπάρχει και είναι πάνω από τη μοίρα ή υποκύπτει και αυτός στις εντολές της;Τότε όμως τι Θεός είναι;Μήπως η ίδια η μοίρα είναι ο Θεός;Ερωτήματα που δεν νομίζω οτι είναι εύκολο να απαντηθούν σε μιά διαδυκτιακή συζήτηση.Θέλει πολύ διάλογο και πάλι νομίζω οτι δύσκολα θα καταλήξουμε κάπου.Εγώ προσωπικά δεν έχω πεισθεί ούτε γιά την ύπαρξη ούτε για τη μη ύπαρξη του μοιραίου.Βρίσκομαι όμως πιο κοντά στο δεύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. Άσχημα ξημέρωσε η πραγματική.
    Είπα, ας μπω στην εικονική, μήπως και μοιράζουν αναλγητικά.

    Και μοίρασαν.

    Ωραία κουβέντα κι επιστροφή του heinz.

    Kαλωσήλθες!
    Φιλιά στο νησί μας, κοντοχωριανέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. σχετικά με τον DON τον ημιθανή και επιβιώσαντα τελικώς μετά τιμών...
    η απορία είναι εύλογη και συμβαίνει σε πολλούς. Αλλο βέβαια να προαισθάνεται κανείς ένα θάνατο αγαπητού προσώπου άλλο μια εύρεση ημιθανούς ανωνύμου γαλίου.Ας εξετάσετε με επιμονή μήπως το γαλίον έχει ιδιαίτερες ικανότητες. Πολλαπλασιάζει τα ψάρια? τα friskies? Αν ναι επιδείξτε το. Θα είναι περισσότερο επικερδές από πολλές κοπιαστικές ενασχολήσεις. Αν όχι να το ευγνωμονείτε. Σας πρόσφερε μια απορία που ως σκεπτικιστής δεν είχατε συμπεριλάβει επαρκώς στην ατζέντα σας. Αυτή η απορία μπορεί να σας ακολοθεί μέχρι το τέλος του βίου σας που είναι μια βεβαιότητα (εκτός και αν ο DON ανασταίνει συγγραφείς...) προσφέροντας παραμυθία (να το παραμύθι!) για το αβέβαιο. Παρόλα αυτά ας ακούσουμε το προφανές μήνυμα του γαλίου.Αυτό που μας προσφέρει όταν περνά τη μέρα του αναζήτώντας την καλύτερη γωνία για να λιαστεί. Αυτό που μας ψυθιρίζει όταν αδιαφορεί για την Finanzbank. Τα ζώα θυμίζουν το ΤΩΡΑ. Και στα όνειρα διεκδικούν τη ζωή, όπως διαπιστώσατε, και στην πραγματικότητα.Αφού τον σώσατε καλά θα κάνετε να του κάνετε παρέα. Οπότε θα έχετε πολλά κοινά τρυφερά χρόνια να μοιραστείτε καθιστοί στη λιακάδα.Αν ζήσει όσο ο Φυρίκος (ήδη εικοσαετής έχουμε πει...) έχουμε μέλλον. Enfin και μετά τον DON σωροί ασπρόμαυροι μπαγάσες θα διεκδικούν την επιβίωση τρυφερών ονειρευτών και θα προσφέρουν παραμυθία με τα παραμύθια τους.
    Γράφτε παραμύθια. Το "γραφτό" έτσι σιγά σιγά τροποποιείται.Αδιαφορώντας για το πόσο θα διατηρηθεί στο χρόνο. Μη γράφετε σε πέτρες αλλά σε μαλακά υλικά. Και παρακαλώ θερμά, ένα μαριδάκι δώρο του Don από όλους τους ασπρόμαυρους αλήτες του κόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. είσαι εσύ τροπικό νησί
    μες τις θάλασσες του νου
    μάτια φως κι είμαι ναυαγός
    στις ακτές του νου

    και όσο γυρίζει η Γη
    θα σε αγαπάω
    και όσο γυρίζει η Γη
    μ' άλλη δε θα πάω

    μέσα σου θέλω να χαθώ
    στου κορμιού σου το βυθό
    μόνο μια μόνο μια ματιά
    και θα απογειωθώ

    και όσο γυρίζει η Γη
    θα σε αγαπάω
    και όσο γυρίζει η Γη
    μ' άλλη δε θα πάω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. @ ΝΔ: (α) Δεν μπορείτε να γνωρίζετε πόσο καλά γνωρίζουμε φυσική ή φιλοσοφία (β) Μάλλον πήρατε πολύ τοις μετρητοίς το ευφυολόγημά μου (γ) Πείτε απλά ότι το ευφυολόγημά μου είναι άσχετο, σαχλό ή οτιδήποτε άλλο (δ) Πίστεψα ότι έχοντας κληθεί να εξεταστώ επί του "Είναι η κβαντική περιγραφή της φυσικής πραγματικότητας πλήρης;", δικαιούμουν και το παραπάνω ευφυολόγημα!

    Ήταν άραγε της μοίρας γραφτό να αντιπαρατεθούμε ή πήγαινα γυρεύοντας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. Καλημέρα Don...

    Καλημέρα παράγραφε!

    Καλώς ήρθες heinz!

    Γεια σου marie p., με τα ωραία σου...

    Ωραία μέρα, μετά από μια ωραία νύχτα, καλή συνέχεια σε όλους.

    Αφροδιτάκι, σου κλείνω το μάτι (όχι, δεν ήταν τυχαίο!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. να κι ο andy στη γειτονιά...

    όχι vrennus, δεν πήγαινες γυρεύοντας, έχεις καλή πρόθεση άλλωστε, και, αλήθεια, τι απάντησες στην ερώτηση "Είναι η κβαντική περιγραφή της φυσικής πραγματικότητας πλήρης;";;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. ένα ανεκδοτάκι που ήρθε μόλις τώρα με e-mail, για να σκάσουμε γελάκι:



    An Egyption man walks into a bank in NEW YORK city and asks for the loan officer. He tells the loan officer that he is going to Egypt on business for two weeks and needs to borrow $5.000.
    The bank officer tells him that the bank will need some form of SECURITY for the loan, so the Egyptian man hands over the keys to a new FERRARI parked on the street in front of the bank.
    The man produces the title and everything checks out.The loan officer agrees to accept the car as collateral for the loan.The bank's president and its officers all enjoy a good laugh at the Egyption for using a$250.000 FERRARI as collateral against a $5.000 loan...
    An employee of the bank drives the FERRARI into the bank's underground garage and parks it there.Two weeks later, the Egyptian returns, repays the $5.000 and the interest, which comes to $15.41.
    The loan officer says, " Sir , we are very happy to have had your business, and this transaction has worked out very nicely, but we are a little puzzled.
    While you were away, we checked you out and we found that you are a MULTI MILLIONAIRE.What puzzles
    us is, why would you bother to borrow $5.000?
    THE EGYPTIAN REPLIES:"Where else in NEW YORK CITY can I park my precious car for two weeks, for only $15.41, and expect it to be there when I return."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  186. όσο πιο ανοικτοί είμαστε να βλέπουμε τι συμβαίνει μέσα μας και γύρω μας, τόσο πιο πολύ καθορίζουμε την πορεία της ζωής μας.. αυτό είναι μοίρα ή γνώση;

    χμμ.. μοίρα ή γνώση.. μοιρογνωμόνιο τελικά το ερώτημα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  187. @vrennus

    όσο κουλή ήταν η ερώτησή μου, άλλο τόσο κουλή μου φαίνεται και η απάντηση...

    Ασε με, θα βυθιστώ τώρα σε βαθιά σκέψη, μήπως και αντιληφθώ τι ακριβώς είναι αυτό που δεν καταλαβαίνω!!!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  188. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  189. Να θέσω πάντως ένα ερώτημα:

    Πόσο μπορούμε να μιλάμε για μοίρα, στην περίπτωση ενός ολόκληρου λαού;
    Στην περίπτωση ας πούμε των Σέρβων ή των Κροατών που ανέφερε χθες ο heinz, στη συγκλονιστική ιστορία που μοιράστηκε μαζί μας στο blog του, και που διάβασα κατόπιν της αναφοράς της aphro; Ενας ολόκληρος λαός είχε δηλαδή γραμμένο στη μοίρα του αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια του πολέμου; Eίχαν αντιστοίχως όλοι οι Εβραίοι του Ολοκαυτώματος γραμμένο στη συλλογική τους μοίρα αυτό το φρικτό και ανόσιο τέλος; Ακόμη και αν υπήρχε η μοίρα, θα μπορούσε να είναι κοινή για εκατομμύρια ή εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπων;

    Αν πέσει ένα αεροπλάνο κι έχει δεκάδες θυμάτων, αλλά ένας δεν ανέβει τελευταία στιγμή, γιατί ξέχασε το διαβατήριό του στο σπίτι, γιατί θα σωθεί; Γιατί ήταν μοιραίο να ζήσει περισσότερο ή γιατί ήταν πιο τυχερός από τους άλλους; Kαι γιατί και οι δύο αυτές εξηγήσεις φαίνονται να είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  190. Μήπως η μοίρα, ο χρόνος κλπ συνδέονται με την εντροπία και τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  191. @υποκείμενο δικαίου
    όπως σημειώνει ο heinz, ο Εinstein ποτέ δεν είπε "όλα είναι σχετικά".

    Προφανώς ούτε εσείς δεν ξέρετε το παλιό ανέκδοτο:

    ΡΗΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

    Μωυσής: όλα είναι νόμος
    Χριστός: όλα είναι αγάπη
    Μαρξ: όλα είναι χρήμα
    Φρόυντ: όλα είναι σεξ
    Αινστάιν: όλα είναι σχετικά.

    Και φυσικά, όταν αναφέρθηκα στην έκφραση, ήταν για να επισημάνω τους ...άσχετους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  192. ΤΟ POST THΣ PARAGRΑFOS
    (όταν χτυπά η ...μοίρα;)

    ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

    1. Πριν λίγο η κόρη μου, για πρώτη φορά μετά από ένα χρόνο, είχε μια μεγάλη επιληπτική κρίση.

    2. Ελπίζαμε ότι οι μικρές ενοχλήσεις που ένιωθε κατά τις τελευταίες δυο βδομάδες (αυτός ήταν βασικά ο λόγος τής συναισθηματικής μου αναστάτωσης - μόνο που το έκρυβα και από μένα) θα ήταν κάτι το παροδικό.

    3. Δυστυχώς οι "ενοχλήσεις" της άρχισαν να επιδεινώνονται.

    4. Ελικρινά λυπάμαι που δεν πρόλαβα να προσφέρω στους επισκέπτες μου ένα "αντί-δωρο" στη συντροφιά τους: είχα σκεφτεί να παρουσιάσω όσο το δυνατόν περισσότερα ημερολόγια μέσα από το δικό μου μπλογκ...

    ("Χτίζουμε κάστρα και τα χαλνούμε
    όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε
    χτίζουμε κάστρα και σκηνικά
    όμως η μοίρα - ΝικόΔημε - πάντα νικά")

    5. Μιλήσαμε με το αγαπημένο μου σύζυγο. Όπως πάντα αντιμετώπισε την στεναχώρια του με... σχέδια. Αρχίσαμε ήδη να καταστρώνουμε λεπτομερώς τη νέα μας μετάβαση στις ΗΠΑ και το Mayo Clinic.

    7. Πέρσι, όταν ξεκινούσαμε για τις ΗΠΑ, η κορούλα μου ήταν μισοπεθαμένη. Ενώ τώρα, σε αυτήν την φάση, η κατάστασή της είναι απολύτως εντός ελέγχου. Και αυτό είναι αρεκτά παρήγορο.

    8. Θα επανέλθω μόνον όταν η κορούλα μου αναρρώσει, μόνον εφόσον έχω ευχάριστα νέα.


    Μέχρι τότε, γεια σας!


    Παράγραφε, φίλη μας. οι ευχές μας όλων κοντά σας! Με το καλό να έχουμε νέα σας καλά και σύντομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  193. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  194. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  195. @Heinz
    Χαίρομαι ειλικρινά για την επιστροφή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.