Τρίτη, Μαΐου 30, 2006

Στιγμιότυπα 3

Λοιπόν η χθεσινή ημέρα ήταν για μένα η καλύτερη του blog, από την καταβολή του.

Δήλωσα από την αρχή ότι δεν πρόκειται να εμπλακώ στην συζήτηση και ηρέμησε το μέσα μου.

Διάβαζα κατά καιρούς τα σχόλια (μερικά από τα οποία, σε άλλες περιπτώσεις, θα με έβγαζαν από τα ρούχα μου) και χάζευα τα δρώμενα σαν περαστικός, άσχετος, θεατής. Όπως θα έλεγε κάποιος τρίτος: «Βρε, για δες τι γίνεται στο blog του Δήμου!».

Κατάλαβα τώρα την αξία του να είσαι αμέτοχος. Κατάλαβα το πόσο καλύτερα ζούνε (και κοιμούνται το βράδυ) αυτοί που δεν βάζουνε συνεχώς το κεφάλι τους στον ντορβά.

Μπας και έζησα λάθος, μία ολόκληρη ζωή;


********************************

Αλίμονο – είναι αργά για να αλλάξω. Σύντομα πάλι θα αφήσω τις κερκίδες και θα κατέβω στον στίβο.

Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.

Αλλά πήρα ένα μάθημα: μικρότερη εμπλοκή, περισσότερη απόσταση: καλύτερη κρίση. (Και ποιότητα ζωής...)


*****************************************


Κι ένα επιμύθιο στα χθεσινά:

Κατηγορήθηκα κι εγώ (για το post) και πολλοί σχολιαστές για «συναισθηματική προσέγγιση». (+ αφέλεια, παιδικότητα, ρομαντισμό, μελό, κλπ.)

Όσοι τα έγραψαν αυτά δεν καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα Ελλάδα-Τουρκία είναι κυρίως συναισθηματικό.

Μίσος, φόβος, καχυποψία, πάθος, φανατισμός: όλα αυτά είναι συναισθήματα και θολώνουν το βλέμμα και την κρίση..

Σε καθαρά ορθολογικό επίπεδο, τα προβλήματα θα μπορούσαν να λυθούν πολύ εύκολα. Μια ψύχραιμη διαπραγμάτευση εξωγήινων (ή Σουηδών) ορθολογιστών, θα καθόριζε τα σημεία με το μεγαλύτερο κοινό όφελος – win-win – και τέρμα.

Αφού λοιπόν το πρόβλημα είναι συναισθηματικό – σωστά αντιμετωπίζεται με συναισθηματικό τρόπο.


*************************************************

Ο εισαγγελέας της έδρας ξαναχτύπησε. Τώρα με κατηγορεί ότι αναδημοσιεύω παλιά μου κείμενα.

Παλιά για ποιους; Οι περισσότεροι σε αυτό το blog είτε δεν είχαν καν γεννηθεί – είτε ήταν στην πέμπτη Δημοτικού πριν 30 και 25 χρόνια. Μόνο ένας από τους σχολιαστές δήλωσε πως θυμόταν το άρθρο για την 29η Μαΐου.

Τα βιβλία που περιέχουν αυτά τα κείμενα δεν κυκλοφορούν πια. Μερικά βέβαια είναι στο site μου – χαμένα ανάμεσα σε 2000 σελίδες.

Αλλά ακόμα και αυτά, όταν ανεβαίνουν στο blog, ξανα-ζωντανεύουν χάρη στον διάλογο και τα σχόλια.

Άλλωστε αυτό ήταν το μόνιμο παράπονο των επισκεπτών του site, δέκα χρόνια τώρα. «Γιατί δεν βάζετε και ένα φόρουμ μέσα στο site;».

Ε, νάτο τώρα.  

****************************

Και για να μη δημιουργούμε εντυπώσεις – από τα 14 posts αυτού του blog μόνο δύο ήταν αναδημοσιεύσεις παλιών. Ποσοστό 15%.

Το ίδιο περίπου ποσοστό και στο παλιό blog. Αλλά προσέξτε: αυτά τα posts μάζευαν τα περισσότερα σχόλια!

Κι αυτό έχει σημασία: όχι αν είναι παλιά ή νέα, αλλά αν είναι δραστικά.

Η κατηγορία του εισαγγελέα θα είχε αντικείμενο μόνο αν επρόκειτο για κείμενα «ληγμένα», που δεν ενδιέφεραν και δεν αφορούσαν κανένα.


********************************

Πάντως αυτό που ζω ως blogger είναι ένα περίεργο συναίσθημα. Νιώθω ως μόνιμος στόχος.

Σαν να βρίσκομαι στο τέρμα ενός πεδίου βολής και όλοι να μαθαίνουν σκοποβολή επάνω μου. Οποιαδήποτε κίνηση κάνω, θα τραβήξω επάνω μου δεκάδες σφαίρες.

Κινούμαι προς τα δεξιά πυροβολούν οι μεν. Κάνω αριστερά – καραδοκούν και ακροβολίζονται οι δε.

Ό,τι και να πράξω, είναι λάθος.

Αλλά και αν δεν κάνω καμία κίνηση (όπως εχθές) πάλι βροχή πέφτουν τα βόλια.

Είναι αυτό που λένε: δίνεις στόχο.


*******************************
΄
Καλύτερα λοιπόν το λάθε βιώσας;

Είναι εκεί, δεν μπορώ πια ν’ αλλάξω
..........................................................
Μήπως άλλαξε κανείς ποτέ του;

Γιώργος Σεφέρης – Αλληλεγγύη



49 σχόλια:

  1. Όταν δημοσίευε το κείμενο ο Νίκος Δήμου ήμουν 7 ετών.
    Το διάβασα εχθές για πρώτη φορά και ευχαριστώ τον κύριο Δήμου γι'αυτό.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Nαι, έτσι, σωστή η αντίδρασή σας ΝΔ. ΄Ηρεμα, από κάποια απόσταση όταν είστε φορτισμένος πολύ, αλλά και με συναίσθημα. Αυτό το τελευταίο κυρίως αναδύεται από τα κείμενα και τις θέσεις σας. Και είναι πόλος έλξης για εμάς.
    Καλημέρα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα.Σαφώς οι θέσεις σας δεν μπορούν να χαρακτηριστούν και ως οι πλέον αποδεκτές από τήν συμερινή κοινωνία.Λογικό να δημιουργούν αντιδράσεις.Η άποψή μου;Keep walking!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το καλύτερο νομίζω ήταν αυτό που έγραψε ο @doctor αν δεν κάνω λάθος στο χτεσινό σχόλιο.
    Ότι δηλαδή κάποιοι μπαίνουν εδώ και περιμένουν να δουν έναν Νίκο Δήμου άγιο χωρίς ελαττώματα με ολύμπια ψυχραιμία και κατανόηση για τον κάθε ανόητο που τον "πυροβολεί". Μόλις μπήκαν έπαθαν σοκ.
    "Τι έγινε ρε παιδιά και ο Δήμου θυμώνει? και ο Δήμου έχει ελαττώματα που δεν μας αρέσουν?” αναρωτήθηκαν. Ε λοιπόν δεν υπάρχουν άγιοι και όσο πιο κοντά έρχεσαι με κάποιον τόσο περισσότερο το καταλαβαίνεις. Δεν υπάρχουν τέλειοι και αναμάρτητοι. Και δεν χρειάζεται να υπάρχουν. Από κάθε άνθρωπο ας πάρουμε τα καλύτερα που έχει να δώσει και ας αφήσουμε τους πυροβολισμούς...
    Πόσο μάλλον σε αυτούς που τα θετικά είναι τόσα πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα! Ελπίζω να εκτονώθηκαν όλες οι με-ένα-θέμα-φωνές χθες και να ξανακάνουμε καμία από τις παλιές και ωραίες συζητήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα!
    Το χθεσινό κείμενο το είχα διαβάσει στην εφηβεία μου (αχώριστη συντροφιά μου τα βιβλία σου από τότε) και σιγά-σιγά, μέσω προσωπικών βιωμάτων, μπόρεσα να κατανοήσω την ψύχραιμη οπτική σου γωνία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Όσοι τα έγραψαν αυτά δεν καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα Ελλάδα-Τουρκία είναι κυρίως συναισθηματικό. "

    Συναισθηματικό; Μα ... μα ... η Κύπρος, η εισβολή, τα Ίμια, οι γκρίζες ζώνες, οι συνεχείς διεκδικήσεις, τα κάζους μπέλι, τα ανατολίτικα παζάρια, οι βαρβαρότητες κατά των Ελλήνων της Πόλης (τρεις μέρες καταστρέφανε και βιάζανε υπό τις διαταγές του Μεντερέζ), οι μαζικές σφαγές των Ποντίων, των Αρμενίων...

    Ίχνος μεταμέλειας.

    Και έχουμε εμείς "συναισθηματικό" πρόβλημα και δεν μπορούμε να δούμε καθαρά; Win win;

    Ε, ωραία. Λοιπόν κ. Δήμου, έχεις ένα ωραίο σπιτάκι στα Κιούρκα, έμαθα. Σου διεκδικώ το μισό. Είσαι για ένα win win; Θα πάρουμε και ουδέτερο παρατηρητή. Φέρε όποιον θέλεις. Σε καθαρά ορθολογικό επίπεδο, τα προβλήματα μεταξύ μας θα μπορούσαν να λυθούν πολύ εύκολα (δικά σου λόγια). Μη μου αρχίσεις τα όχι, θα σε χαρακτηρίσω ... συναισθηματικό.

    Δηλαδή αν διεκδικήσουν ανοιχτά τη Χίο (το κάνουν και τώρα αλλά όχι επισήμως -ψήνεται το κελεπούρι), τι θα πεις τότε; Ορίστε, να ένα ερώτημα. Τι θα πεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ ND

    Κάποτε ένας πατέρας με το γιο του ξεκίνησαν να πάνε στη δουλειά με το γάιδαρο. Στο δρόμο συναντάνε ένα γείτονα και τους λέει:

    -Καλά χαζοί είστε; Γιατί πάτε με τα πόδια και δεν ανεβαίνει ο ένας στο γάιδαρο.

    Ανεβαίνει λοιπόν ο πατέρας και συνεχίζουν. Πιο κάτω βλέπουν έναν άλλο και λέει στον πατέρα:

    -Καλά πατέρας είσαι εσύ που αφήνεις το γιο σου, μικρό παιδί, να πηγαίνει με τα πόδια και εσύ καβάλα;

    Κατεβαίνει, λοιπόν, ο πατέρας και ανεβάζει το γιο. Σε λίγο βλέπουν έναν άλλο ο οποίος τους λέει;

    -Δε ντρέπεσαι παιδί πράμα να έχεις τον πατέρα σου να περπατάει;

    Σκέφτονται λίγο και ανεβαίνουν και οι δύο. Πιο κάτω τους βλέπει ένας άλλος και τους λέει:

    -Τι ανεβήκατε και οι δύο πάνω στο ζωντανό. Δεν το λυπάστε, θα το σκάσετε.

    Μία λύση έμεινε. Κατεβαίνουν και οι δύο και παίρνουν το γάιδαρο στην πλάτη.

    Λίγο πιο κάτω τους είδαν πολλοί χωριανοί μαζεμένοι. Νόμισαν ότι τρελάθηκαν και τους λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κύριε Νίκο,
    Πρίν από 3 περίπου λεπτά έγραφα στο μπλόγκ μου ότι το πώς "φωτίζεται" ο κόσμος εξαρτάται αποκλειστικά απο το πως είμαστε μέσα μας. Και "μέσα" μας εννοώ ολόκληρη την ύπαρξή μας: σώμα, ψυχή, πνεύμα, συναίσθημα, λογική. Για να δώ τον λοιπόν τον κόσμο "φωτεινό" πρέπει να αλλάξω εγώ. Και η μόνη αλλαγή ή κατεύθυνση είναι αυτή του δοσίματος, της προσφοράς, του αντί-δωρου. Να δώσουμε δηλαδή ότι έχουμε. Τα λάθη μας, τις παραλείψεις μας, τις αδυναμίες, τις δυνατότητες και τις πληγές μας. Εσείς, διαλέξατε νωρίς αυτόν τον δρόμο. Τον δρόμο δηλαδή της δοτικότητας-δημοσίευσης. Προφανώς το ερώτημά σας "μηπως έπρεπε να κάτσω στ αυγά μου" είναι ρητορικό. Το ξέρετε πιά πολύ καλά πως αν είχατε την ευκαιρία πάλι το ίδιο θα κάνατε.
    Η ευκαιρία που δίνετε στους συνομιλητές σας να "δημοσιευτούν" είναι το αντίδωρό σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το παραπάνω κείμενο το λέμε συνήθως για ανθρώπους που δεν έχουν σταθερή θέση και επηρεάζονται εύκολα, αλλά εγώ το έγραψα για όλους αυτούς που έχουν κάτι να πουν ότι και αν κάνεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γεια στο στόμα σου Νίκο ! Επιτέλους κατάλαβες ότι έχουμε δύο αυτιά, ένα ο μπαινάκης κι ένα ο βγαινάκης. Εξάλλου μερικοί δεν θα σε καταλάβουν ποτέ. Είναι αυτοί που όταν τους έδειχναν το φεγγάρι αυτοί κοίταζαν το δάκτυλο.

    Πέραν τούτου, οι περισσότεροι συμμετέχοντες στο ιστολόγιο τούτο σε εκτιμούν και θέλουν να τους (να μας) θεωρείς δικούς σου ανθρώπους, ακόμη κι αν σε τσαντίζουμε μερικές φορές γιατί - όπως είναι φυσικό - μπορεί και να διαφωνούμε μαζί σου, ή και μεταξύ μας. Και να το ξέρεις - ο κόσμος μας έχει σαφώς επηρρεαστεί από τις ιδέες σου και τα γραφόμενά σου. Στων ιδεών την πόλη σίγουρα είσαι δεσπόζον είδος.

    Να περνάς καλά με τα γατάκια σου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ειναι ενα γνησιο ρωμεηκο blog...

    λιγο απ ολα...

    @ND
    Η Σκοποβολη κατεβαζει ιδεες...

    απο το σκοποβολουμενο

    αμυνεται και παραγει ιδεες...

    Με την ομοφωνια δεν
    κουνιεται φυλλο.....................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πόλλές καλημέρες!

    @ALL

    Μιλάς, φέρεσαι, είσαι ο εαυτός σου. Σε κάποιους αρέσεις σε κάποιους όχι. Είναι μεγάλη η λύτρωση της ηρεμίας. Να μην χρειάζεται να υπερασπίζεσαι αυτά που λες, να μην χρειάζεται να πείσεις κανέναν. Έχουμε μάθει τη σιωπή να τη θεωρεούμε αδυναμία
    -ειδικά στην Ελλάδα των φωνακλάδων. Και βέβαια, η μεγαλύτερη μαγκιά είναι να σε κατηγορούν για κάτι και να μην έχεις την ανάγκη πέραν μίας φοράς, να επαναλαμβάνεις τις θέσεις σου.
    Δεν μιλάω θεωρητικά. Είναι κάτι που συνειδητά έχω επιλέξει να κάνω μετά από πολύ σπατάλημα ενέργειας.
    Γιατί πρέπει να πείθουμε;

    Θεωρώ ότι όσο πιο πολύ eπιθυμούμε να πείθουμε τους άλλους τόσο πιο ανασφαλείς είμαστε. Και το αντίθετο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Συνεπής (με την καλή έννοια) στις απόψεις σου να μην υπάρχει πάντα συγκεκριμένη ατζέντα στο νέο blog κινδυνεύει να αναλωθεί η σημερινή μέρα σε κουραστική και αδιέξοδη διαμάχη μεταξύ Φιλο-Δημικών και Αντι-Δημικών. Είναι κάτι τέτοιο στις προθέσεις σου?

    Νίκο, βάλε Θέμα (ή αλλιώς "διώξε τον στόχο από πάνω σου").
    Η επιχειρηματολογία των blogger σου είναι αρκετά δυνατή, θα γραφτούν έτσι κι αλλιώς 300 σχόλια, τουλάχιστον να αξίζει τον κόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Felix said...
    Συνεπής στις απόψεις σου να μην υπάρχει πάντα συγκεκριμένη ατζέντα στο νέο blog....
    Νίκο, βάλε Θέμα (ή αλλιώς "διώξε τον στόχο από πάνω σου").


    Θέλεις λοιπόν να γίνω ασυνεπής!

    Δεν χρειάζεται πάντα ΤΟ ΘΕΜΑ υπάρχουν αρκετές αφορμές για συζήτηση και στο post.

    Αλλά θα προσθέσω και άλλα - ω! αδηφάγο κοινό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. καλημέρα ΝΔ!
    καλημέρα σε όλους!!

    δεν ξέρω αν δείχνει αφελές αλλά εμένα το κυνήγι.. του ΝΔ απο πολλούς, μου θυμίζει το κογιότ που σκαρφίζεται χιλιάδες παγίδες για να πιάσει τον road runner μπιπ μπιπ.. και τελικά πέφτει εκείνο μέσα ,ενω ο τρέχτης... συνεχίζει να φεύγει βολίδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Στην ανάλυση κάποιου, όποιου θέματος υπάρχουν δύο προσεγγίσεις. Η αντικειμενική και η υποκειμενική. Η αντικειμενική κρύβει μέσα της υποκειμενικά στοιχεία (παρελθόντα βιώματα, παιδεία, πολιτική τοποθέτηση κλπ.). Η υποκειμενική έχει την έννοια της προσωπικής εμπειρίας άρα κατά κάποιο τρόπο εμπεριέχει αντικειμενικότητα.

    Ας μην καταδικάζουμε λοιπόν καμία θέση. Πόσο μάλλον, χρησιμοποιώντας υβριστικές εκφράσεις, ειρωνικά σχόλια και υπονοούμενα.

    Όταν έχουμε υποστεί διωγμό, ξεριζωμό, πόλεμο, εκφράζουμε εκ των πραγμάτων υποκειμενισμό αλλά και ρεαλισμό.

    Όταν είμαστε απ' έξω από το πρόβλημα εκφραζόμαστε αντικειμενικά γιατί εξετάζουμε κάθε παράμετρο του ζητήματος που μας αφορά χωρίς όμως να λαμβάνουμε υπόψη τον πόνο που προξενεί το πρόβλημα ζώντας το.

    Όμως και οι δυο θέσεις έχουν δίκαιο. Οφείλουμε, νομίζω, με μετριοπάθεια να προσεγγίζουμε την κάθε άποψη. Ο μηδενισμός καλό δεν επέφερε πουθενά και σε κανέναν.

    Και όσο υπάρχουν άνθρωποι με διαύγεια στο νου τους, ας τους αφήσουμε να την εκφράζουν.

    Και ας ευχαριστήσουμε τον οικοδεσπότη για τη φιλοξενία και μη του καταστρέφουμε τους τοίχους του σπιτιού του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Επι Δήμου Στοχεύσατε...Πυρ!!...

    1.Το site δε θα πρεπε να ειναι
    και στα γερμανικα;;..

    2.Δε θα πρεπε να μπουν
    και καποια post στα αγγλικα
    (αλλιως πως θα συρρεύσουν οι
    εξ Ανατολών φίλοι μας;;...
    (Alevantis blog..
    σε λιγο θα μαζεψει
    καποιο Γειτονα..

    3.Μην συγχύζεστε απο την Σκοποβολη
    Δεν ειμαστε ο Γουλιελμος Τελλος
    για να σας πετυχουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Με αναγκάζετε να εγκαλέσω εσάς για συναισθηματισμό ΔονΓάτε. Γράφετε ότι το πρόβλημα Ελλάδα-Τουρκία είναι κυρίως συναισθηματικό. Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δυστυχώς το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό και μόνο δια της πολιτικής μπορεί να επιλυθεί - και όχι με ομαδική ψυχοθεραπεία των λαών. Συναισθηματισμός είναι αντιθέτως να πιστεύετε ότι σε όλα τα ζητήματα υπάρχει λύση win - win (τι τερατώδης μανατζαρέικος νεολογισμός!), ειδικά σε τόσο περίπλοκα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ας μη γιελιόμαστε, αν όντως υπήρχε μια τέτοια win - win λύση θα την είχαμε βρει τόσα χρόνια.

    Τέρμα όμως με τα ελληνοτουρκικά. Δίνετε στόχο ΔονΓάτε γιατί είστε προβεβλημένος, και γιατί την προβολή την επιδιώξατε μέσω της αιρετικής (ή "αιρετικής", όπως το πάρει κανείς) σκέψης σας, κι όχι μόνο τώρα, πάντοτε δίνατε στόχο - απλά τώρα, μέσ' από το blog σας, το ζείτε καθημερινά. Και επιτρέψτε μου να επισημάνω μια αξιοσημείωτη αντίφαση: Η "ακινησία" σας, όταν είστε δηλαδή εύκολος στόχος, περιορίζει τις "βολές" (σχόλια) εναντίον σας - βλέπε το χθεσινό post όπου μόνο πολύ αργά άρχισε να κινείται κάτι και φτάσατε και στο σημείο να βγάλετε κοκκινες κάρτες. Η "κινητικότητά" σας όμως (διαλεκτική κίνηση άραγε;!) προκαλεί ομοβροντίες! Μη μου πείτε όμως ότι δεν προτιμάτε να δίνετε στόχο από το να κάθεστε ακίνητος στ' αυγά σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Νιώθω ως μόνιμος στόχος.

    Εμ, όταν λες ότι τα προβλήματα Ελλάδας-Τουρκίας είναι ... συναισθηματικά, τι περιμένεις;

    Αν βγω και πω 2+2=5, ε, όπως και να το κάνουμε, θα γίνω λίγο στόχος.

    Απάντηση όμως ακόμη να πάρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Παρά λίγο θα το ξεχνούσα. Για τη Χίο όπως είπα ψήνεται η διεκδίκηση. Αλλά για τη Γαύδο; Συναισθηματικό κι αυτό;

    Ω τι πλούτος συναισθημάτων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μπας και έζησα λάθος, μία ολόκληρη ζωή;

    Αν λάβουμε υπόψη πόσους κατάφερες να πείσεις με τις θέσεις σου, ναι.

    Υπήρξες κι εσύ στρατιωτάκι αλλά δεν το πήρες είδηση. Ήσουν χρήσιμος όσο και όπου χρειαζόταν μετριοπάθεια (ενδοτικότητα συγκεκαλυμένη) με βραβεία Ιπεκτσί κλπ. Ήσουν ο "καλός μπάτσος".

    Σε χρησιμοποίησαν όσο ήθελαν και μετά ούτε ένα ευχαριστώ. Αυτή ακριβώς η αίσθηση σου έγινε αντιληπτή σαν τρένο που πέρασε από πάνω σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Υποκείμενο δικαίου

    Όλα αυτά είναι πολύ απογοητευτικά, γιατί το blogging είναι ένα κοινωνικό πείραμα. Σαν όλα τα κοινωνικά πειράματα, μπορεί να είναι το θύμα της επιτυχίας του. Όπως ακριβώς τα κοινόβια...


    einai to web logging koinoniko peirama??? mipos exoun xasei oi lexeis to noima tous??

    giati emena to commentary sto xtesino posting mou thimise toso poli to rec.soc.culture.greek? (opos itan prin apo kammia dekapentaria xronia toulaxiston..... den xero an exei allaxei apo tote)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δεν είναι κακό να θυμώνεις, να αγχώνεσαι να αισθάνεσαι. Εχει και αυτό την χάρη του.
    Πρέπει όμως να μπορείς να πεις ότι όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι και να μην σε πάρει από κάτω... να γίνεις έρμαιο ανάμεσα στις διαφορετικές απόψεις...
    Είναι όμορφη η συζήτηση. Αρκεί να μην παθιάζεται κανείς μ'αυτήν. Ο λόγος από μόνος του...η ουσία αυτών που θα εκφράσεις αρκεί.
    Ολα τα άλλα μόνο να σε χαλάσουν μπορούν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Που είναι κι εκείνο το αυτιστικό σεξομανές η Αφρούλα, που για να πάρει στροφές πρέπει να γκρεμίσει κανένας φούρνος:

    "H IFC εξαγοράζει 5-10% της Finansbank
    Η Παγκόσμια Τράπεζα στηρίζει Εθνική"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Εφόσον αποδεικνύεται ότι η "εκκλησία του Δήμου" είναι εφικτή με κάποιον έστω ηλεκτρονικό τρόπο τολμήστε: μην περιορίζεστε στα ημερολογιακά προσωπικά βιώματα,δώστε το βήμα στην ουσία, ο διάλογος έχει ψωμί!, και μην δειλιάζετε: Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Με τό που διάβασα τό ποστ, πήγα και γω να υπενθυμίσω τόν σχετικό αισώπειο μύθο, αλλά είδα μετά ότι με πρόλαβε ο aggelos exaggelos. Θέλω όμως να προσθέσω τό προφανές, ότι δεν γίνεται να τούς έχεις όλους ικανοποιημένους, όσο και αν τό επιθυμείς. Και ότι είναι λάθος ν' αφήνεις αυτή τήν επιθυμία να γίνεται ενδόμυχη προσδοκία, που σέ κάνει στή συνέχεια να δίνεις υπερβολική σημασία στά λεγόμενα τών άλλων, θεωρώντας ότι σέ αφορούν ειδικά και σέ θίγουν. Μάλλον αυτό εξηγεί και τό γιατί είναι καλή και ανακουφιστική η τήρηση μιάς κάποιας αποστάσεως. Η οποία δεν σημαίνει κατ' ανάγκην και μη συμμετοχή. απλώς ήρεμη εκτίμηση και τό ότι δεν βιάζεσαι να νομίσεις ότι πρέπει να ανταποκριθείς στό κάθε τι που θέτει ο οποιοσδήποτε (και να τό παρερμηνεύσεις ενδεχομένως, όταν ο άλλος δεν ήθελε να σέ θίξει). Ότι δηλαδή "δεν τσιμπάς".

    Σπεύδω πάντως να διευκρινίσω, ξαναβλέποντας αυτό που μόλις έγραψα, ότι είμαι ο τελευταίος που θα διενοείτο να προσπαθήσει να κάνει μάθημα στό ΝΔ. Νοιώθω πολύ μικρός γι' αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. "Ω! αδηφάγο κοινό!"

    Τώρα το κατάλαβες φίλε Νίκο; Πρόσεξε μη σε κάνει μια ...χαψιά :)

    Κατά τα άλλα, όπως έχω πει επανειλημμένα, σε χαίρομαι ΚΑΙ για τις δυνάμεις σου (πώς τα καταφέρνεις ακόμα και συνεχίζεις;) ΚΑΙ για τις αδυναμίες σου! Και πάνω απ' όλα για τη στάση σου απέναντι στη ζωή.

    Keep blogging!

    Για τον "συναισθηματισμό":

    Όσο αφελές, συναισθηματικό και ρομαντικό φαίνεται το "Imagine" σήμερα, τόσο αυτονόητο θα φαίνεται στο μέλλον! Και όσο αναγκαία φαντάζουν σήμερα τα σύνορα, ο πόλεμος και ο ανελέητος ανταγωνισμός, τόσο πρωτόγονα θα τα βλέπουν οι άνθρωποι του μέλλοντος. Πλέον ακόμα και την ίδια τη φύση μας είμαστε σε θέση να αλλάξουμε τεχνολογικά. Τίποτα δεν είναι "αναγκαίο κακό". Και όσο περνάνε τα χρόνια, θα φαντάζει πολύ περισσότερο κακό παρά ...αναγκαίο ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καταπληκτική η ιστορία του Άγγελου. Επίσης είναι γνωστό ότι όποιος εξέχει-ξεχωρίζει από το πλήθος υφίσταται επιθέσεις. Για να τις αποφύγει κανείς μλια λύση υπάρχει, να γίνει ανθρωπάκι χωρία άποψη και χωρίς φωνή. Αλλά τέτοια ζωή ευτυχώς κάποιοι προικισμένοι άνθρωποι δεν την αντέχουν. Πάντως, το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια συνεχίζει να σας ενοχλεί, δείχνει ότι διατηρείτε την αθωότητα σας, πράγμα βέβαια θετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Στην αρχή στράβωσα, αλλά πλέον έχω αλλάξει γνώμη.
    Το νέο blog (doncat) κατάφερε το ακατόρθωτο: να είναι καλύτερο από το παλιό (nikosdimou)! Κράτησε τα καλά και διόρθωσε (ή προσπαθεί να διορθώσει) τα κακά.

    Μην σταματάς Νίκο Δήμου!

    ΥΓ: Μόλις πήρα το νέο σου βιβλίο (Ασκήσεις Ελευθερίας). Το αγόρασα περισσότερο "τιμής ένεκεν": τώρα που τον έχω live και τζάμπα στο blog, τι να μας πει ένα βιβλίο :-)
    Επίσης στην περίπτωση μου δεν ισχύουν και τα 4-Bs που σώζουν το βιβλίο (bed, bus, bathroom, beach), αφού έχω PDA! Να είσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @username said...

    Που είναι κι εκείνο το αυτιστικό σεξομανές η Αφρούλα, που για να πάρει στροφές πρέπει να γκρεμίσει κανένας φούρνος:

    "H IFC εξαγοράζει 5-10% της Finansbank
    Η Παγκόσμια Τράπεζα στηρίζει Εθνική"

    Tuesday, May 30, 2006 12:14:54 PM



    Επιμένετε σ'αυτό το σχόλιο (content, context) αγαπητέ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. "H IFC εξαγοράζει 5-10% της Finansbank
    Η Παγκόσμια Τράπεζα στηρίζει Εθνική"

    Tuesday, May 30, 2006 12:14:54 PM

    Γιατί τσιμπάς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @eleni63,

    Back off (one step back) please!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @NΔ
    "Μπας κ έζησα λάθος,μια ολόκληρη ζωή;"

    Με ξαφνιάζει μα είναι και υπέροχο να κάνεις τέτοιες σκέψεις.Ο άνθρωπος είναι ποτέ έτοιμος να πει ήμουν σωστός; έκανα ό,τι έπρεπε, έζησα όπως ήθελα; ή θα υπάρχει πάντα ο άγνωστος εαυτός μας; και αυτό να μας φρενάρει; ή να μας σπρώχνει με ορμή στο νέο, στην αναζήτηση,στη δράση;
    Είναι καλό να αλλάζει κάποιος; ή να αφηνόμαστε στη δύναμη της συνήθειας; και στην απόσταση από τα πράγματα;
    Και η ποιότητα ζωής πώς μετριέται; πώς πετυχαίνεται;
    Η ηλικία η πείρα ή η ψυχολογία φέρνουν τις σκέψεις σου αυτές;
    Είναι σχετικό μ'αυτά; και έχει αξία ο απολογισμός κάθε φορά της ζωής μας;
    Μήπως οι στίχοι του Σεφέρη μαλακώνουν τη μανία μας ή μοιρολατρούμε;
    Γιατί πχ ο Γεράσιμος Βασιλόπουλος [ΑΒ] να φτάσει σε μεγάλη ηλικία για να δει τη ματαιοδοξία του για τα χρήματα και να νοιώσει τη μαγεία των αηδονιών που κελαηδούσαν;[Το σημείωσε ο ΓΒ στην Ελευθεροτυπία]

    Τη ψυχή το νου ή το σώμα να έχουμε ψηλά;

    Όσο για το blog έχω ξαναματαπεί από μακριά και ήρεμα και για σένα και για μας, να πέσει σιγά-σιγά ο θόρυβος και η αγκύλωση.
    Θα αλλάξουν τα πράγματα,δεν είναι εύκολη η ομαλή πορεία ετερόκλητων δυνάμεων.
    Άραξε και άδραξε!



    Μιας και υπάρχει ολίγη από τουρκία και δόθηκε βάρος στα συναισθήματα του κόσμου,ποια νομίζεις ότι είναι η ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων σ'αυτό και αν οι θέσεις τους και οι ενέργειες τους επηρεάζονται από ξένα κέντρα ισχυρά[ πολιτικά ή οικονομικά]. Αντίστοιχα και για τους απέναντι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @username,

    Ζητώντας προκαταβολικά συγνώμη από τον οικοδεσπότη για την κατάχρηση χώρου, συνεχίζω, παρ'όλο που δεν το οφείλω παρά μόνον στους φίλους που μας διαβάζουν & δεν θέλω να μείνουν με λάθος εντυπώσεις.

    Το ΙFC έχει χρηματοδοτήσει την Finansbank & προφανώς θέλει να προασπίσει τα συμφέροντά του. Λοιπόν? Εσείς πού κολλάτε και για ποιό λόγο?

    Για να μπορούμε να τα παρακολουθήσουμε καλύτερα, αντιγράφω (Ημερησία, 30.05.06):

    «Η είσοδος του IFC στο μετοχικό κεφάλαιο της Finansbank καταδεικνύει και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η Τουρκία είτε σε οικονομικό είτε σε πολιτικό επίπεδο...... Ο ρόλος του αναμένεται να ειναι ιδιαίτερα σημαντικός με κύριο άξονα την παροχή τεχνογνωσίας & υποστήριξης κατά την μεταβατική περίοδο που θα ακολουθήσει την εξαγορά αλλά και μακροπρόθεσμα, σε θέματα γνώσης τοπικής αγοράς, διαχείρηση χρηματοοικονομικού κινδύνου αλλά και κινδύνου χώρας, υποστήριξης των ΜΜΕ, της στεγαστικής πίστης και της λιανικής τραπεζικής στην Τουρκία...»

    Ερώτηση: πιστεύετε ότι θα μπει έτσι, εν ψυχρώ, ελληνική τράπεζα να κλείσει τουρκικές εταιρείες που χρωστούν στην Finansbank, ή θα προχωρήσει σε κατάσχεση σπιτιών Τούρκων που δεν μπορούν να εξωφλήσουν το στεγαστικό τους?!

    Η μήπως η Εθνική είχε καλύτερη πληροφορία για να κερδίσει τη μάχη από τη Citibank NA? Μήπως είναι ψευδές και το ότι η Αμερικάνικη πολιτική υποστηρίζει επενδύσεις σε Τουρκικό έδαφος?

    Α, κι όλα αυτά 20 ημέρες πριν την υποτίμηση της Τουρκικής λίρας έναντι του δολλαρίου...

    Αφού πάντως διαβάζετε το ένα, διαβάστε και το αμέσως παρακάτω άρθρο:

    «Κεφάλαια ύψους 180 εκ, ευρώ έχει επενδύσει η Societe Generale στη Geniki Bank. Ο Δ. Συμβ. Jacque Tournebize δικαιολόγησε την «αδικαιολόγητη» ζημία ύψους 20.2 εκ ευρώ το πρώτο 3-μηνο επικαλούμενος τις ιδιαίτερα υψηλές, πρόσθετες προβλέψεις για την αντιμετώπιση των «επισφαλών δανείων» κυρίως προς τους ιδιώτες δανειολήπτες... Γνωρίζαμε τα προβλήματά της και συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις εξαγορών χρειάζονται 2 με 3 χρόνια»....

    Ελάτε να μου πείτε τι προβλέπετε εσείς προσωπικά ότι θα γίνει σε χρονικό ορίζοντα 2-3 ετών στην περιπτωσούλα μας... Βίοι παράλληλοι μήπως?

    Αυτά τα ολίγα για όποιους βασίζονται αμιγώς σε θέσεις δημοσιογράφων και δέχονται τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα αλλά και τις προβλέψεις και αναγωγές σύμφωνα μόνον με την ερμηνεία του εκάστοτε δημοσιογράφου.

    Btw, εκτός από:

    1. Ευθυκρισία,

    καλό θα ήταν να αγοράσετε και:

    2. Δυνατότητα Διαλόγου και
    3. Καλούς Τρόπους.

    Από ΚΑΛΟ ΜΑΓΑΖΙ! Δε θα ζημιωθείτε.

    Επιτρέψτε μου να μην επανέρθω. Η πίστα δική σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Καλησπέρα στην νυχτερινή βάρδια, αν και μάλλον μετακόμισε στο επόμενο post κι εδώ που τα λέμε ο Δον έχει βάλει κανόνα να σχολιάζουμε μόνο στο τρέχον. Επειδή όμως μόλις τώρα εδέησα να συνδεθώ, ελπίζω να μου συγχωρεθεί η μικρή αυτή παρασπονδία.

    Πριν φτιάξω το μικρό, ταπεινό μου ιστολόγιο, αποφάσισα ότι δεν γράφω για τους τυχόν αναγνώστες μου (λίγοι ούτως ή άλλως), ούτε για θέματα που ενδιαφέρουν αυτούς. Γράφω για εμένα, για να μπορέσω να πειθαρχήσω στις απαιτήσεις της γραφής και για πράγματα που απαοσχολούν εμένα τον ίδιο. Σε αυτά τα θέματα, παρουσιάζω την δική μου σκέψη, την δική μου συμβολή, που μπορεί να προσθέτει κάτι ενδιαφέρον, μπορεί και όχι.

    Σε όποιον αρέσουν, έχει καλώς. Για τους υπόλοιπους, λυπάμαι. Αυτός είμαι.

    Έχει πραγματικά αξία να ασχολείσαι με αυτόκλητους εισαγγελείς ΔονΓάτε? Τα κείμενά σου ανήκουν σε αυτούς, στο κοινό σου, ή στον εαυτό σου..?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Εμένα ό,τι και να κάνεις (ή κάνετε?? αμφιταλαντεύομαι με τον ενικό-πληθυντικό) σωστό μου φαίνεται. Όχι γιατί συμφωνώ, αλλά γιατί υπάρχει η διάθεση αναθεώρησης, επαναξιολόγησης, εν πάση περιπτώσει προβληματισμού. Αν θες να πας δεξία, στο καλό κι αέρα στα πανιά σου! Σα να σου γυάλισε το αριστερό??? Από 'δω πήγαν κι άλλοι - ευπρόσδεκτος κι εσύ!
    Όχι, όλα καλά πάνε (κι εσύ επίσης!). Ανοιχτές κεραίες, προσλαμβάνουμε τα νέα δεδομένα και κινούμαστε ανάλογα.


    Παρόλα αυτά, να θυμηθώ να σου στείλω κι ένα αλεξίσφαιρο just in case... ;)


    PS: έμεινα στον ενικό και ακόμα αισθάνομαι άβολα..τελικά θα υιοθετήσω τον ενικό ευγενείας..! Κύριε Δήμου και λοιποί σύντροφοι καληνύχτα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. -> username

    Το παράδειγμα με το σπιτάκι (μόνο;) στα κιούρκα
    είναι σαν να λέμε "όταν λησμονιέται το 'μας', μόνο το 'μου' ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ".
    Καθαρά Ελληνική προσωρινή αντιμετώπιση των πραγμάτων.
    "Εγώ κρατώ την χρυσή κλείδα μου κι ο Τούρκος την καλύβα μου".
    Ελικρίνεια που γδερνει όταν σε μερικούς η αδιαφορία σε άλλους η υποκρισία με τα χρόνια γινεται δεύτερη επιδερμίδα.


    -> minuet said...

    "Λέτε ότι νιώθετε ως "μόνιμος στόχος". Μα αυτό το επιδιώκετε και ως ένα σημείο σας αρέσει."

    Αν του αρέσει λέει...
    Ώρες πολλές, αλλά και καλές.
    Σ' εκείνους που δυσανασχετούν για τις αντίθετες γνώμες είναι σαν αυτούς που δυσανασχετούν όταν βλέπουν την γιαγιάκα με έμπειρα χέρια να διαλέγει το εμπόρευμα.
    Αν δεν την σταματάει ο μαγαζάτορας (γιατί είναι μάλλον η γιαγιά απο τους καλύτερους πελάτες του) γιατί χολοσκάτε εσείς;
    Ειναι δυνατόν όλο το εμπόρευμα του μαγαζάτορα να'ναι της ίδιας ποιότητας;
    Κάποιος έμπειρος θα διαλεξει αυτά που αξίζουν για αγορά, άλλος θα αγοράσει ακόμα και την σαβούρα.

    Υ.Γ.
    Καλωσήρθες μας μινιουέτ και σ'ευχαριστούμε για την γνώμη σου.

    -> Vrennus said...

    "Συναισθηματισμός είναι αντιθέτως να πιστεύετε ότι σε όλα τα ζητήματα υπάρχει λύση win - win (τι τερατώδης μανατζαρέικος νεολογισμός!), ειδικά σε τόσο περίπλοκα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ας μη γιελιόμαστε, αν όντως υπήρχε μια τέτοια win - win λύση θα την είχαμε βρει τόσα χρόνια...".

    Τερατάκι αυτό είναι Ορθολογισμός και Ειλικρινεια.
    Χαίρομαι για τις φωτιές σου.
    Η μελέτη της Ιστορίας προσφέρει σουλφαμίνη αντισηπτική απ' την προπαγάνδα αντιπατριωτικής γάγραινας σ΄ όσους δεν έχουν ακόμη βαπτισθεί άτρωτοι μέσω των εμπειριών της ζωής.


    -> Debby said...

    "Δεν είναι κακό να ...αισθάνεσαι. Εχει και αυτό την χάρη του...
    Είναι όμορφη η συζήτηση. Αρκεί να μην παθιάζεται κανείς μ'αυτήν. Ο λόγος από μόνος του...η ουσία αυτών που θα εκφράσεις αρκεί.
    Ολα τα άλλα μόνο να σε χαλάσουν μπορούν...

    Debbie είσαι σωστή.
    Όταν κάποιος απαντάει στα μηνύματα διαβάζοντάς τα με υπερβολικά αρνητική ή θετική προκατάληψη χαλάει την ικανότητα του νου του να κρίνει με ειλικρίνεια, και να μάθει κάτι.
    Συμβαίνει σ'ολους.

    Πάντα προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στην θέση του συνομιλητή μου αν τον καταλαβαίνω ή κάνω ερωτήσεις ή μάλλον "προκαλώ" απαντήσεις αν δεν έχω σχηματίσει ακόμη γνώμη για την ορθότητα της θέσης του.


    -> mickey said...

    "Όσο αφελές, συναισθηματικό και ρομαντικό φαίνεται το "Imagine" σήμερα, τόσο αυτονόητο θα φαίνεται στο μέλλον! Και όσο αναγκαία φαντάζουν σήμερα τα σύνορα, ο πόλεμος και ο ανελέητος ανταγωνισμός, τόσο πρωτόγονα θα τα βλέπουν οι άνθρωποι του μέλλοντος."

    Από το στόμα σου και στου Θεού τ'αυτί.
    Μεχρι να δεί ότι δεν αλλάζουμε.
    Ποιός το περίμενε οι Γερμανοί, η πιο cultivated Ευρωπαική φυλή θα επιστρέψουν στην καταγωγή τους, τότε που εκσφενδονίζαν κεφάλια αιχμαλώτων πάνω από τις πολιορκημένες πόλεις για να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους.
    Καλά απο τους Τούρκους που δεν είχαν "εξημερώσει" το θηρίο μέσα τους, αλλά από τους εξευγενισμένους εκείνους βάρβαρους, τους Γερμανούς, ποιός το περίμενε;

    Η Δευτέρα Παρουσία φαίνεται όλο και περισσότερο ορθολογιστική.
    Όπως είπε ο κυρ Νίκος μέσω Σεφέρη, "Μήπως άλλαξε κανείς ποτέ του;"

    -> Αφροδίτη

    Εντυπωσιάζομαι απο τις χρηματιστηριακές σας γνώσεις.

    ο Αράπογλου έκανε μια πολιτική κίνηση, ίσως κάτω απο πίεση, αλλά απο οικονομικής πλευράς ήταν μια αγορά - πατάτα, ακόμα κι αν δεν υπήρχε η υποτίμηση της Τουρκικής λίρας.

    Η πατάτα γίνετα πατατάρα αν σκεφθούμε ότι για να αγορασθει η Τούρκικη τράπεζα οι κρετίνοι πούλησαν την Atlantic Bank της Νέας Υόρκης.
    Μια κερδοφόρα τράπεζα με 80 χρόνια παρουσίας στην Αμερική και με πελάτες την πλειοψηφία της ΕλληνοΑμερικανικής Ομογένειας.

    Ας βάλουν οι Αμρικανοί, Citibank, Chase τα κεφάλαιά τους σε μια πανάκριβη και αβέβαια αγορά, μια και έχουν περισσότερες "φιλίες" απο' μας.

    Αντιγράφουν τον Σημίτη με τις κρατικές επενδύσεις και την χασούρα του Χρηματιστηρίου.

    Καλά χρέη!

    Υ.Γ.
    "Εμπαινε" κορίτσι, έμπαινε.
    Σε κάτι άλλο.
    Δεν ξερω κάτι δεν μου άρεσε το τελευταίο σου πόνημα, λάιτ πορνό quickie.
    Ισως είναι πιο εμπορικό, αλλά μακροπρόθεσμα το βλέπω στείρο.
    Θα είχε μεγάλη επιτυχία μόνο σε "πεινασμένο" teenage audience και ηλικιωμένους που δεν τους αφήνει η γυναίκα τους να πάρουν Βιάγρα .
    Ειλικρινά!

    -> ο κυρ Νίκος είπε:

    "Μπας κ έζησα λάθος,μια ολόκληρη ζωή;"

    "Μηδένα προ του τέλους του μακάριζε ή κατηγόρα".

    Πάντως μερικά απο τα πιό ευχάριστα στην νοημοσύνη σχόλια, άξια θαυμασμού εμφανίσθηκαν όταν δειλά- δειλά έκανε την εμφάνισή της η Συνείδηση.

    Κυρ Νίκο η ζωή δεν έχει ολοκληρωθεί πριν το τέλος της.
    Ο Μεγας Κωνσταντίνος θα ήταν ένας ακόμη αιμοσταγής Ρωμαίος αυτοκράτορας στην Ιστορία αν δεν είχε δει στον Χριστιανισμό μια νεά Αυτοκρατορία χωρίς τις υπερβολές της παλιάς και δεν είχε βαπτισθεί στο πνεύμα της νέας θρησκείας.

    Δεν είναι κολακεία.
    Παράδειγμα είναι.
    Δεν παρομοιάζεστε με τον Μέγα Κωνσταντίνο.

    Υ.Γ.
    Αιωνία η μνήμη του ήρωα Κρητικού πιλότου μας.

    Ο Σεφέρης, σμυρνιός ο ίδιος γνωρίζει τι σημάινει να είσαι Έλληνας.

    "Ο Ελληνισμός είναι δύσκολος, ναι μα γι' αυτό αξίζει τον κόπο".

    "Η μνήμη όπου και να την άγγίξεις πονεί"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @to sosto na legetai (eisai sigouros oti eisai esy the one?)
    :-)

    Η κριτική σου θα ληφθεί ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ υπ'όψιν, μη στεναχωριέσαι καθόλου!

    (Το πιστόλι στον κρόταφο για να με διαβάζεις δεν βλέπω...)

    Φιλιά (περίμενε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Το να κρίνει κάποιος έναν άνθρωπο που παραθέτει με το χέρι στην καρδιά τις σκέψεις και τα συναισθήματά του (οκ, ακούστηκε λίγο απλοικό όλο αυτό, αλλά μ'αρέσει), είναι τόσο μα τόσο εύκολο...

    Ένας άνθρωπος που έχει αποφασίσει να αφιερώσει τη ζωή του στην συγγραφή και συνεπώς στην έκθεση του εαυτού του στο κοινό, δέχεται κάθε είδους σκέψη και συναίσθημα που μπορεί να δημιουργεί/προκαλεί στον εκάστοτε παραλήπτη.

    Η αμεσότητα του μέσου, δηλαδή του blog, είναι αυτή που σοκάρει και ίσως ξενίζει τον εκτειθέμενο. H επικοινωνία μέσω του blog μοιάζει σαν μια γκαλερί έργων τέχνης. Κάποιοι γνωρίζουν το αντικείμενο του καλλιτέχνη και τον θαυμάζουν, άλλοι τον ζηλεύουν, άλλοι δεν ξέρουν καν τί ζωγραφίζει, άλλοι τον συμπαθούν, άλλοι έχουν έρθει για τα μεζεδάκια και το κρασί, άλλοι θέλουν να φλερτάρουν...

    Απ'την άλλη, η ωμότητα του άμεσου υλικού είναι σαν ακατέργαστο πολύτιμο υλικό, καθώς δίνει το στίγμα των καιρών, των χαρακτήρων, των ψυχών, κάτι που ποτέ άλλωτε δεν μπορούσε να συμβεί. Καλό ή κακό, αυτό το αφήνουμε στην υποκειμενικότητα το καθενός.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. -> Αφροδίτη

    Διευκρίνηση για το νίκ.
    Είναι "το σωστό να λέγεται"
    όχι "ο σωστός να λέει"
    Αλάθητος μόνο ο Θεός.

    Σ'ευχαριστώ που ακούς την κριτική μου με ευχαρίστηση.
    It's always a Constructive Criticism.

    Δεν χρειάζεται πιστόλι στον κρόταφο. Θα σε διαβάζω γιατί πάντα σε απολαμβάνω. Όταν γράφεις για teenagers μου θυμίζεις εκείνη την ηλικία και γίνομαι teenager.
    Versatile personality.


    ->Alexandra said...

    "Το να κρίνει κάποιος έναν άνθρωπο ... είναι τόσο μα τόσο εύκολο..."

    Όπως είπα στο παρελθόν (είσαι νέα στην παρεά μας, καλως όρισες Αλεξάνδρα) ο κυρ Νίκος σαν επικοινωνιακός άνθρωπος που είναι και έχει κάνει την (σκληρή) κριτική του για δεκαετίες έχει μεγάλη εμπειρία πάνω στο θέμα, είναι η ζωή του.

    Πολλές φορές στην κριτική φανερώνεται ο θαυμασμός για τις ικανότητες που προίκισε ο Θεός στο άτομο.
    Άλλες φορές η εποικοδομητική κριτική κάνει μια καλή προσπάθεια να προτρύνει, να δείξει κι άλλους δρόμους θετικής δημιουργίας στο άτομο ώστε να βελτιώσει την απόδοση των θείων του δώρων.
    Η στείρα κριτική έχει σκοπό μόνο να σωπάσει την φλόγα της δημιουργίας απο το κρινόμενο άτομο.

    Έχεις δίκιο για την αμεσότητα των μέσων του Ίντερνετ. Επίσης δίνει πλουραλισμό, την ευκαιρία για συμμετοχή σχεδόν όλων. Αυτά είναι μερικά απο τα χαρακτηριστικά της Αθηναικής Δημοκρατίας του 5ου αιώνα.
    Επι πλέον επιτρέπει την συμμετοχη του γυναικείου φύλου, μη "πολίτων", ανηλίκων, ξένων κτλ.

    Δεν είναι τέλειο μέσο.
    Υπάρχουν πολλές ατέλειες μια απ'αυτές είναι το interface, το πληκτρολόγιο.
    Είναι όμως το νέο μέσο επικοινωνίας που θα επιρατήσει των άλλων μέσων στο μέλλον.

    Ευχαριστώ κορίτσια που δίαβάσατε όλο το κατεβατό.
    Female attention to detail!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. *Σωστό να λέγεται,

    Συμφωνούμε εμείς οι δυο. Επίσης συμπληρώνω, ότι ποτέ δεν θα βρεθεί η τέλεια φόρμουλα (τουλάχιστον με το φτωχό μου μυαλό)ανάμεσα στους ανθρώπους, όσο και αν φτιάξουν τα τεχνικά, επικοινωνιακά μέσα...

    Δεν φταίει το μέσο πολλές φορές. Η επικοινωνία εξαρτάται καθαρά η επιθυμία του καθενός από μας να ακούσει, να δει, να ακουμπήσει λίγο τις σκέψεις του άλλου. Αν ενδιαφέρεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. @το σωστό να λεγεται, 4:58:08 PM

    Αράπογλου... Να δω πώς κοιμάται τα βράδυα... Ας ευχηθούμε πάντως να έχουμε και οι δύο άδικο, θα είναι κρίμα μια μεγάλη τράπεζα να χάσει τόσο μεγάλο στοίχημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. -> Alexandra said...

    "Δεν φταίει το μέσο πολλές φορές..."

    Το μέσο δεν φταίει καθ'αυτό αλλά το πληκτρολόγιο. Μεγάλη σπατάλη χρόνου. Θα μπορύσαμε να πούμε τα ιδια πράγματα στο ένα τρίτο ή ένα τέταρτο του χρόνου που χρειάζεται να τα γράψουμε (δεν είμαι καλός στο πληκτρολόγιο, μεγάλα δάκτυλα βλεπεις :)).
    Θα προτιμούσα ενα καλό πρόγραμμα voice recognition στα Ελληνικά.

    -> aphrodite said...
    "Αράπογλου... Να δω πώς κοιμάται τα βράδυα... Ας ευχηθούμε πάντως να έχουμε και οι δύο άδικο, θα είναι κρίμα μια μεγάλη τράπεζα να χάσει τόσο μεγάλο στοίχημα..."

    Με δικά μας κεφάλαια στην πλειοψηφία, του κράτους.
    Πούλησε και την επικερδή τράπεζα της Νέας Υόρκης σε χαμηλή τιμή.
    Αγοράζοντας ακριβά και πουλώντας φτηνά, η μεθοδολογία του δημοσίου επενδυτή γραφειοκράτη.

    Ξανά τελευταίο μήνυμα.
    θα παραπονιέται ο Αndy στον κυρ Νίκο ότι το κάνω επίτηδες.

    Αφήστε κάποιος σας παρακαλώ ένα μήνυμα χωρίς νόημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Ερώτηση: Εκθέτεις τις σκέψεις σου σε κοινή θέα με το blogging αν δεν το κάνεις για να λάβεις απαντήσεις-σχόλια-απόψεις άλλων γιατί το κάνεις? Τι πάει να πει δίνω στόχο? Είναι αναπότρπτο να λάβεις σχόλια για τις απόψεις που εκθέτεις και αν δε λάβεις κανένα μαλλον σημαίνει πως δεν έχεις να πεις τίποτα οπότε μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου ήσυχος πια (ή μάλλον επιβάλλεται γιατι αν δεν έχεις να πεις τίποτα είσαι άχρηστος για όλους.....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.