Τετάρτη, Μαΐου 24, 2006

Περνάει η μουσική


Η ΜΠΑΝΤΑ ξεκίνησε. Άκου!

Ξεχωρίζεις πρώτα τους ακραίους ήχους - πίφερα και γκρανκάσα. Τριλλίτ-τριλλίτ κελαηδάνε τα πίφερα. Ουγκ-ουγκ χτυπάει η γκρανκάσα.

Η μπάντα πλησιάζει. Σε στενούς δρόμους ελίσσεται τώρα η μελωδία.

Α! σας χαρίζω όλες τις συμφωνικές σας ορχήστρες - με τα βιολιά και τα κοντραμπάσα. Οι ορχήστρες δεν περπατούν. Δεν περνάνε κάτω από τα παράθυρά σου.

Και τίποτα δεν είναι πιο τρυφερό από ένα χαμηλόφωνο λυρικό χάλκινο.

Η μπάντα περνάει. Κάτω από δεντροστοιχίες. Μέσα από πλατείες. Σε ανθισμένα πάρκα. Σε μεγάλες λεωφόρους.

Και γύρω κόσμος και πίσω παιδιά, πολλά παιδιά. Κι ένας αέρας γιορτής και χαράς και σχόλης.

Τριλλίτ - τριλλίτ πάνε τα πίφερα. Ουγκ - ουγκ βροντάει η γκρανκάσα.

Με μια μπάντα να παίζει, πηγαίνουν στον πόλεμο. Με μια μπάντα γιορτάζουν τη νίκη ή θρηνούνε το θάνατο. Τα πιο πένθιμα εμβατήρια και τους πιο χαρούμενους χορούς, τα χάλκινα τους παίζουν.

Με μια μπάντα πίνουν την μπύρα. Με μια μπάντα χορεύουν το βαλς και την πόλκα.

Και η τζαζ από μια περιπατητική μπάντα ξεκίνησε.

Η μπάντα περνάει. Δεν ακούς μόνο, βλέπεις! Λάμψεις μελένιες από τα χάλκινα, λάμψεις ασημένιες από τα κλαρινέτα και το ψηλό γκλόκενσπηλ. Κόκκινες οι στολές, χρυσά τα γαλόνια, άσπρα τα λοφία. Ανοίγουν και κλείνουν όλα μαζί τα τρομπόνια και η τούμπα θεμελιώνει τη μελωδία με τα βαριά της πατήματα.

Είναι η μουσική των ανοιχτών χώρων και της ανοιχτής καρδιάς. Είναι η μουσική που σε κάνει ή να γελάς ή να κλαις. Είτε που εγκαρδιώνεσαι ρυθμικά με το νεύρο της ή που λιώνεις απαλά με τη μελωδία της.

Όποιος δεν έχει ακούσει ιταλική μπάντα να παίζει Τραβιάτα σε ανοιξιάτικο κήπο, δεν έχει κλάψει ποτέ από μουσικό έρωτα. Όποιος δεν έχει ακούσει γερμανική μπάντα να παίζει τη Δόξα της Πρωσίας, δεν έχει ποτέ περπατήσει χαρούμενος προς το θάνατο.

Όποιος δεν έχει ακούσει - τριπλή - αμερικάνικη μπάντα να παιανίζει τα μαρς του Σούσα, δεν έχει νιώσει πόσο εφηβικά νέα ήταν η Αμερική του 1890. Όποιος δεν έχει ακούσει τον Αμλέτο στη Σπιανάδα δεν έχει ακούσει τίποτα!

Ναι, ξέρω, τα πνευστά είναι του πολέμου - αλλά και του χορού. Είναι της μάχης - αλλά και της έκστασης. Σάλπιγγα κι όχι βιολί θα σημάνει τη Δευτέρα Παρουσία.

Η μπάντα περνάει. Και χωρίς να το θέλεις σηκώνεσαι, περπατάς. Θα την ακολουθούσες ως το τέλος του κόσμου. Τέτοιο μαγνητισμό έχουν τα μέταλλά της!

Σέβομαι τα έγχορδα, αγαπώ το πιάνο. Μα τα πνευστά τα ζωντανεύει η ίδια η αναπνοή του ανθρώπου - η ανάσα του, η ψυχή του. Και τα κρουστά είναι ανθρώπινος σφυγμός.

Η μπάντα περνάει. Τρομπέτες, τύμπανα, τρομπόνια και πίφερα. Κυλάει σαν ποτάμι, σαν ζωή. Στους δρόμους ο ήχος της αντανακλάει σε σπίτια και ανθρώπους. Κοπέλες κρέμονται στα μπαλκόνια να δούνε τους λεβέντες, γέροντες θυμούνται τα νιάτα τους, οι νέοι μετράνε την αντρειά τους. Α! ποια ορχήστρα αξιώθηκε τέτοια δόξα; Ποια ορχήστρα, θαμμένη σε μια σκοτεινή βελούδινη αίθουσα, με εκατό ή και χίλιους ακροατές, δεν θα ζήλευε τα χαρούμενα πλήθη, τον καθαρό αέρα και τον αρραβώνα της μπάντας με το λαό;

Ως και οι κλασικοί συνθέτες τη ζήλεψαν. Ο Χάυντν έβαλε το πέρασμά της στην πιο ωραία του συμφωνία. Ο Μπετόβεν έγραψε μουσική γι' αυτήν. Και στην πιο δυνατή παραλλαγή της Ενάτης, μεταμορφώνει την ορχήστρα του σε μπάντα.

Ωστόσο, εκείνη δεν παίρνει από τους μεγαλοφυείς τη σημασία της. Ξέρει να αντλεί τη δύναμή της από την απλή μουσική του λαού. Αυτή που περιφρονούν οι διανοούμενοι - αυτή που αγαπάει ο κοσμάκης. Παίζει σε τρία τέταρτα και σε τέσσερα τέταρτα.

Παίζει στο τσίρκο και στο πανηγύρι, στην παρέλαση και στις γιορτές. Έχει δύναμη, ποίηση, μα και χιούμορ!

(Αλήθεια, πώς θα ήταν ένα τσίρκο με ορχήστρα εγχόρδων;)

Η μπάντα σταμάτησε. Ο μαέστρος (τα πιο πολλά χρυσά, το πιο ψηλό λοφίο) γυρίζει και κοιτάζει τους μουσικούς.

Τώρα ξέρουν όλοι πως η μπάντα θα παίξει το πιο ωραίο της κομμάτι. Κι αλήθεια (πόσο δύσκολη είναι η τέχνη του πνευστού), τώρα τα τρομπόνια ακούγονται πιο απαλά και από βιολοντσέλα. Και οι σάλπιγγες σαν χαμηλές φωνές ανθρώπων.

Αλλά από το βάθος, βροντή πλησιάζει ο ρόλος του τύμπανου και η τούμπα φέρνει κραδασμούς υποχθόνιους.

Και ξαφνικά οι σάλπιγγες τρυπάνε τον ουρανό και η γκρανκάσα γκρεμίζει και ξαναχτίζει τον κόσμο.

Η μπάντα τώρα μιλάει με το Θεό - και ο λαός αφουγκράζεται.

Αλλά πάλι ξαναγυρίζει η μελωδία και μαλακώνει τον πόνο της ζωής.

Και είναι απόγευμα λαμπρό - ήλιος, γιορτινή πλατεία, δέντρα πολύχρωμα σαν πάρκο του Ρενουάρ και η μπάντα παίζει με μια γλύκα που δεν αντέχεται.

Κι όταν θα τελειώσει, θα γυρίσει πίσω σκορπίζοντας μουσική σ' όλη την πόλη.

Α, πως αγαπάω τα θεόπνευστα χάλκινα που περπατάνε και χορεύουν! Α, τι νοσταλγία που έχει ο απόηχος της μπάντας μέσα στους δρόμους!...

Η μπάντα χάνεται. Ακούς τώρα μόνο τους ακραίους ήχους. Τριλλίτ - τριλλίτ τα πίφερα. Ουγκ - ουγκ η γκρανκάσα.

187 σχόλια:

  1. Mου ζητήσατε μουσική. Εγώ την γράφω με λέξεις - όχι με νότες.

    Ας μιλήσουμε για μουσική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Μόνον η τέχνη μπορεί να υποκαταστήσει τη φύση.

    "Με το ίδιο τεκμήριο, μόνον η τέχνη μπορεί να υποκαταστήσει την τέχνη.

    "Κι έτσι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς πράγματι να πει κάτι για τη μουσική είναι να γράψει μουσική."

    Λ. Μπέρνσταϊν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά , υπάρχει καλύτερο πράγμα από μια επτανησιακή μπάντα στο δρόμο?

    Έχω απίθανα γλυκές εμπειρίες από ζακυνθυνή , λευκαδίτικη , κεφαλλονίτικη μπάντα.

    Ακόμα να αξιωθώ να πάω στην Κέρκυρα.

    Η λευκαδίτικη ήταν θυμάμαι, η καλύτερη , πάνω σε καραβάκι που πηγαινοέρχονταν στο μόλο της πόλης.

    "Καράβι εταξίδευε
    με μια γαλάζια μοίρα
    κι ο ήλιος εβασίλευε
    μ’ ολόχρυση πορφυρα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακούς τώρα μόνο τους ακραίους ήχους. Τριλλίτ - τριλλίτ τα πίφερα. Ουγκ - ουγκ η γκρανκάσα.

    Παντα μου αρεσαν τα ηχομιμητικά
    στην γραφή..

    Και οι ακραίοι Ηχοι ξεσηκώνουν...

    Ρομαντισμός..

    Παραδοσιακα η Ελλαδα δεν εντασσεται στη Ρομαντικη Σχολή Μουσικης..οι Ελληνες δεν ξερουν μουσικα τί
    σημαινει αυτο..

    Αντε ρε Mickey,δωσε τα ποντικό-
    φώτα σου να βαλουμε μουσικη
    στα blog..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ, εκείνες οι πλανόδιες μπάντες που καταφέρνουν να σπάσουν τη σιωπή της ημιθανούς γειτονιάς μου, αφήνουν τις μελωδίες τους να με ξυπνήσουν και να φτάσουν στον 5ο όροφο της άχαρης πολυκατοικίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εδω μπορείτε να διαβασετε την Λιτανεια του Φωσκολου
    του Γρηγορη Ξενόπουλου

    Μπαντα και Παρατραγουδα...

    Η Σύρα εχει παρόμοιες μπαντες με
    την Κερκυρα;;παρόμοια happenings;;..

    Δεν μας μιλησατε για τον τόπο σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν η μουσική είναι έρωτας, ο οργασμός της είναι ο Αμλέτος στη Σπιανάδα!
    Λόγος να πάει κανείς εκεί.

    Αν καταφέρω να περάσω σύντομα σε dvd όσα ο αδελφός μου κατέγραψε φέτος θα τα έχω διαθέσιμα σε όποιον φίλο θέλει εδώ.
    Μόνο που δυστυχώς μόνον όταν είναι κανείς εκεί συντελείται η μαγεία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μικρός, άκουγα συχνά ένα δίσκο του Σούσα. Χρόνια μετά, κι ενώ παρέμεινε ένας από τους αγαπημένους μου, κι ενώ στην κοινότητα του πανεπιστημίου ήμουν ένας από τους ένθερμους υποστηρικτές του multicultural και politically correct, μια φίλη μου παραξενεύτηκε πολύ όταν με είδε ν’ ακούω εμβατήρια. Τότε κατάλαβα το οξύμωρο. Αλλά η μουσική του Σούσα... σ’ απογειώνει.

    Η περιγραφή της μπάντας στο κείμενο της ταιριάζει πολύ – ρωμαλέα τη χαρακτήριζα. Σε κάνει σχεδόν να θέλεις να πολεμήσεις... για να σου ταιριάζει περισσότερο. Για να της ταιριάζεις περισσότερο. Ή τουλάχιστον, να παρελάσεις, σαν γιαλατζί ήρωας κι εσύ, μαζί με τους άλλους κάτω από τους ήχους της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εχει και η Ανατολήτις Ορχηστρες της..
    Οι Μικρασιατες μια χαρα ξερανε και τα
    πιανα και τη μοδα της εποχης..
    Μπορειτε να ακουσετε μουσικη απ την
    "Εστουδιαντίνα"

    Αφιερωμενο στην Αφροδιτη,τη Σμυρνια
    το...(ΤΙΚ,ΤΑΚ,ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ ΠΙΑ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ azrael
    Η λευκαδίτικη μπάντα τραγουδούσε κεφαλονίτικο τραγούδι :-)

    Το ωραίο σε αυτό το μπλογκ είναι ότι μπορούμε και οι Επτανήσιοι να δείχνουμε ότι υπάρχουμε (συνήθως μας αγνοούν οι υπόλοιποι).
    Τώρα, τί μου αρέσει πιο πολύ δεν ξέρω: μπάντα , σύνολο εγχόρδων, ορχήστρα, ροκ συγκρότημα κλπ.
    Ανάλογα με την στιγμή. Ο άνθρωπος δεν είναι κουρδισμένο μηχάνημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο ΝΔ είναι πολύ σε φόρμα σήμερα, 2 post την ίδια μέρα! Μετά μας γράφει ότι είναι κουρασμένος (καλά ντε, πλάκα κάνω). Πάντως έξυπνο αυτό που κάνατε, όταν έκανε κοιλιά το post, ένα καινούργιο...
    Όσο αναφορά στη μουσική, αφήσαμε από έξω τη Κεντρική και Β.Ελλάδα (π.χ. Μπάντα της Φλώρινας, Χάλκινα της Γουμένισσας κ.α.)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εργοτελίνα said...
    Εδω μπορείτε να διαβασετε την Λιτανεια του Φωσκολου
    του Γρηγορη Ξενόπουλου

    Θερμες ευχαριστίες για το διήγημα - παρόλο που είμαι fan του Ξενόπουλου (μεγάλωσα με την Διάπλαση και τα βιβλία του) αυτό το κείμενο δεν το ήξερα. Κι εκτός από τo φίνο χιούμορ εδώ βλέπουμε πόσο ήξερε ο Ξ. το θέμα - είχε σπουδάσει μαθηματικά!

    Και η Ερμούπολη έχει μπάντες - αλλά η κύρια παράδοση της παλιάς Ερμούπολης ήταν η όπερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Να διευκρινίσω ότι η Ερμούπολη δεν είναι πατρίδα μου - γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Είναι πατρίδα της μητέρας μου - και έκαναν και εμένα επίτιμο δημότη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πάσχα στην Κέρκυρα; Λαϊκό πανυγήρι στο Salzburg; Πειράματα του Μπρέγκοβιτς; Πάντως εγώ δηλώνω οπαδός του σαξοφώνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. H πρωτη ομως Οπερα στην Ελλαδα
    εγινε νομιζω στην Πατρα..


    Υ.Γ.Για τη Συρο περιμενουμε
    ξεχωριστο post.
    Tης Μητερας η Πατριδα
    ειναι πιο γλυκια,ε;..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ti einai ta pifera??? proti fora akouo gia pifera....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θα έρθει και η σειρά της Ερμούπολης. Αλλά ως τότε μία και μιλάμε για μουσική

    ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ:
    Τι προτιμάτε;
    1. Κλασική (συμφωνική, δωματίου, σόλο όργανα, Lied, όπερα, χορωδιακά)
    2. Ελαφρότερη κλασικίζουσα (οπερέτα, βαλς, εισαγωγές, σουίτες μπαλέτου)
    3. Σύχρονη κλασική (από Στραβίνσκυ, Σένμπεργκ, δωδεκαφωνσιτές, μέχρι Κέιτζ και Ξενάκη
    3. Τζαζ (νέα ορλεάνη, σικάγο, μπιγκ μπαντ, σουίνγκ, μπιμποπ, κούλ, κλπ
    4. Μιουσικαλ
    5. Ροκ
    6. Ποπ
    7. Εθνικ
    (Τα υπόλοιπα πιο μοντέρνα είδη θα τα συμπληρώσουν ο Andy και η Blade Runner που από ότι έχω καταλάβει είναι ειδικοί - εγώ μέχρι εκεί φτάνω...

    Ποια λοιπόν μουσική σας αρέσει και γιατί. Μπορεί και πιο πολλες - σε αλλες ώρες και διαθέσεις...

    (Π. χ. εμένα μου αρέσουν κατά καιρούς όλες... αλλά αν είχα να διαλέξω μία μόνο, τότε κλασική δωματίου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. spiretos72 said...
    ti einai ta pifera??? proti fora akouo gia pifera....

    κάτι σαν τα piccolo της κλασικής
    αγγλικά - fife. Oι στρατοί προχωρούσαν with fife and drums.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ti simainei i proti opera stin ellada? ston elladiko xoro? sto elliniko kratos? stin elliniki glossa? To San Giacomo pantos ipirxe....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Όλο το blog εν χορώ: "We're Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band", όπου Sgt. Pepper...

    Ακούω το Surprise του Paul Simon.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Liszt,Bartok
    για meditation

    Chopin,πως να τον ξεχασεις;;
    αν και ταιριαζει περισσοτερο
    στην εφηβεια

    Απο Ρωσους,Πίνακες από μία Έκθεση"του
    Μουσοργκσυ στην ενορχήστρωσή από τον Μωρίς Ραβέλ).

    Ρωσικο Πασχα του Κορσακόφ..

    Αυτα για αρχη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @spiretos72
    Το πίφερο συνδέεται ως λέξη με το γερμανικό pfeifen, Pfeife, το αγγλικό pipe κλπ. Προφανώς σημαίνει τον μουσικό αυλό, μάλλον κάποιο σουραύλι, η φλαόυτο.
    Εάν η Όπερα της Πάτρας έγινε πριν το 1864, αποτελεί την πρώτη Όπερα στην Ελλάδα, όπου τότε δεν περιελάμβανε τα Επτάνησα.
    Εάν έγινε μετά το 1864 δεν την αποτελεί, αφού ήδη υπήρχε το Σαν Τζάκομο. Το τελευταίο προφανώς αποτελεί την πρώτη σκηνή όπερας στον ελληνικό χώρο.
    Απροπόζιτο, ανεβαίνουν όπερες σε αυτό σήμερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. H Χορωδία του Χαριτωνα
    Μια και το post ξεκινησε με μια μπαντα
    μπορειτα να δειτε εικονες
    και να ακουσετε μουσικη.
    Ταινια που εκτυλισσεται την εποχη της Χουντας γυρω απο μια επαρχιωτικη μπαντα.
    Δεν την εχω δει.
    Μονο αποσπασματα απο αφιερώματα
    που εκανε η ΝΕΤ.
    Πλακα πρεπει να χει..

    Eχει καλη μουσική

    Αλλες ταινιες(Αmadeus,Underground) με κυριαρχο θεμα τη μουσικη,ξερετε;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @righttochange

    oxi, einai dimarxeio :-)

    (edo einai ena sxetiko site tou dimou kerkiraion http://www.corfu.gr/Hellas/politism/sangiac.htm)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Νίκος Δήμου
    Δύσκολο το ερωτηματολόγιο.
    Κάθε μουσική έχει την ώρα της και αντίθετα με όσα πιστεύουν πολλοί μπορεί κανείς να βρει καλό "μπουζουκοπόπ" και τρισάθλια "κλασσική". Νομίζω ότι δεν μπορώ τον "δηθενισμό" της παρελθοντικής νοσταλγίας και απολυτότητες του τύπου: "Η κλασσική είναι μόνο για κηδείες" ή "το μπουζούκι είναι μόνο για άξεστους".
    Έτσι μπορώ να κινηθώ άνετα από τον Αλμπινόνι στον Τερζή να γυρίσω στον Βέρντι και από εκεί στους Coldplay κοκ. Είπαμε, δεν είμαστε μηχανήματα, είμαστε άνθρωποι.
    Χμμ, ας κάνω και εγώ την ερώτησή μου
    Μπουζούκι ή μαντολίνο;
    Και τα δύο παραδοσιακά (αστικά) μας όργανα, εάν και το δεύτερο αγνοείται. Εγώ προτιμώ το δεύτερο.
    Και μία σημείωση για τυχόν μαχητικούς που αντιπαρατίθενται κατά μήκος των διαχωριστικών γραμμών
    μπουζούκι λεβέντικο-μαντολίνο θηλυπρεπές
    ή
    μπουζούκι άξεστο-μαντολίνο εξευγενισμένο
    Τα δύο αυτά όργανα είναι συγγενείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Απάντηση στο ερωτηματολόγιο:

    Η κάθε μουσική έχει την ώρα της...και η κάθε στιγμή τη μουσική της.

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @nikos dimou

    to giati protimas mia mousiki apo kapoia alli einai endiaferon erotima. den to exo skeftei pote alla ipotheto pos exei na kanei me ta akousmata tis paidikis ilikias? me tin paideia pou proslamvanei o kauenas? px ego latrevo tis mpantes kai den nomizo pos einai tixaio, mias kai perasa pano apo 10 xronia paizontas se mia (btw, afti pou paizei ton ableto to meg. savato to proi :-).

    Alitheia mipos xerei kaneis poies einai oi germanikes marcies pou akougontai sto catch 22?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Toν Οκτώβριο του 1864 έγιναν στην Ερμουπολη τα εγκαίνια του θεάτρου Απόλλων. Ήταν μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Sampo. Το θέατρο έχει αναστηλωθεί και χρησιμοποιείται ακόμα για παραστάσεις. Στην εποχή του έφερνε πρώτο τις Ιταλικές όπερες λίγες μέρες μετά τις πρεμιέρες τους. Μην ξεχνάτε τον πλούτο της Ερμούπολης - εκείνο τον καιρό διαχειριζόταν το 80% του εθνικού μας εισοδήματος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Πολύ δύσκολη η επιλογή από τη λίστα... Μπορώ να το παίξω διαφορετικά; Τι δεν θα προτιμούσα; Μπορώ να πω κάνα-δύο(αφήστε όμσ που πολλές φορές δε μπορώ να βρω σε ποια κατηγορία ακριβώς ανήκει αυτό που ακούω)!
    Εργοτελίνα, το Velvet Undergound είναι το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Η Επτανησιακη Μουσικη λεγόταν
    αλλιως και Κρητικη Μουσικη.
    Ο πρωτος Ελληνας Αναγεννησιακος Συνθετης ηταν ο Φραγκισκος Λεονταρίτης
    Σημερα υπαρχει ομωνυμη χορωδια
    στο Ηρακλειο

    Στο "Φαλίδο" αναφέρεται ολο
    το οργανολογιο της Αναγεννησης
    και του Μπαροκ

    Μερα νυχτα σοναδόρους
    στα καντουνια και τους φορους(αγορες)
    τζίτερες,βιολια,λαγουτα
    αρπες,μπασα και φιαουτα
    κλαδοτζύμπανα,τρομπέτες
    ..και με το τραγουδι πρώτας
    αλτο,μπασο τραγουδωντας(διφωνια,δυτικη επιρροη)
    Νικου Παναγιωτακη"Κρητη,Ιστορια και Πολιτισμος"

    Tουλαχιστον εμεινε σαν κρυφο σχολιό
    ο Ερωτόκριτος

    Ηπαιρνε το λαγουτο του
    και σιγανοπερπάτει...
    Ηλεγε και ανεθίβανε
    της Ερωτιάς τα Πάθη..

    Οι δυτικες επιρροες σβησανε το 1669..
    Οι Κρητικοι προσφυγες που εφυγαν
    στις Κυκλαδες και κυρίως στα
    Επτανησα συνεχισαν αυτην την
    παραδοση,περίεργο,ε;;
    εχουμε συνηθίσει να λεμε
    παραδοσιακο μονο το ανατολιτικο..


    Y.Γ.Απ τον Μικρουτσικο ακουω
    συνεχεια πρωτη οπερα στην Ελλαδα
    στην Πατρα!
    Αντε καλη πολιτιστικη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @righttochange

    Είσαι προβοκάτορας :-)

    1.Το μαντολίνο δεν είναι καθόλου θυλυπρεπές (Ναι. είμαι σε μαντολινάτα!)
    2. Φιλαρμονική Λευκαδας Rulez !!

    Ωχ ωχ θα με πετάξει από εδώ ο ΝΔ και μετά θα ξανα-αλλάξει blog!

    ΑΡΑ

    Συγγνώμη που , once again , θα αναστατώθουν τα links σας προς τον ΝΔ fellow συν-βλογερς!! (Χε χε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Τι προτιμάτε;

    Vivaldi, Mozart, Chopin, Liszt, Ravel, Tcaikovsky, Strauss, Gershwin, Stravinsky, Shostakovich, big bands, swing, all sorts of musicals (Cats, All that jazz, A chorus line), medleys & movie scores γιατί μ'όλα αυτά μαθαίνω στις κόρες μου οργάνωση (ρυθμούς, βήματα, μέτρημα, συντονισμό) από τη μία, και χαρα, ελευθερία, δημιουργία από την άλλη, εξύψωση... Την Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης την παρακολουθούν και την χορεύουν ολόκληρη - duracell!

    Εχω αρχίσει να εισάγω και πιο δύσκολα κομμάτια/ είδη/ συνθέτες πλέον, και όταν είδα και τις δυό τους να χορεύουν με Bach, σε άσχετη φάση, λέω κάτι καλό έχει γίνει εδώ...

    Στο αυτοκίνητο κυρίως ραδιόφωνο, γιατί μ'εκνευρίζει ν'ακούω με την αναμενόμενη σειρά τα τραγούδια (με τη μία τα μαθαίνω, κι έτσι με το που τελειώνει το ένα, το μυαλό μου τραγουδάει το επόμενο - και βαριέμαι μετά).

    Από κει και πέρα, ό,τι μα ό,τι χορεύεται, δώσε μου dance / disco / pop, με μεγάλη μου αδυναμία την ambient, trance, techno (όσα περισσότερα "πριόνια", τόσο το καλύτερο!). Με την nrg λίγο ξενερώνω, αλλά με καλή παρέα...

    Φυσικά rock (αλλά όχι heavy metal, ή trash) και... celtic, που μου θυμίζει πολύ την Σκωτία, την οποία και υπεραγαπώ!!!

    (Εκεί να δείτε μπάντες, με σκωτσέζικες φούστες και γκάιντες που ξεκουφαίνουν, τόσο, μα τόσο ξεσηκωτικές μπαντες, ο κόσμος τραγουδά μαζί τους...!)

    Α, και για τρελλές βραδιές, square dance music μέχρι μπουζουκο-ποπ, κανένα πρόβλημα!

    (μόνον μη με βάλετε να δω Πλούταρχο (χασμουρητό), Ζήνα (fake)ή Πανταζή (τα νεύρα μου!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Μεγάλη Παρασκευή στην κεντρική πλατεία της Λευκάδας, αφού έχουν αποχωρήσει οι λοιποί επιτάφιοι και προτού η λαοσύναξη διαλυθεί στις παρακείμενες καφετέριες, μένει μόνο ο επιτάφιος της μητρόπολης και η μπάντα της Φιλαρμονικής.
    Παίζει ένα κομμάτι, διάρκειας περίπου μισής ώρας, καθόλου πένθιμο, και μετά η λαοσύναξη διαλύεται στις παρακείμενες καφετέριες.
    Μου έκανε εντύπωση το πόσος κόσμος είχε μαζευτεί και η (σχετική) ησυχία που επικράτησε (ήταν πιο ήσυχα σε σχέση με την επιτόπια λειτουργία του επιταφίου).
    Μετά μου εξήγησε μια φίλη ότι η "παράσταση" της Φιλαρμονικής τη Μεγάλη Παρασκευή αποτελεί, για τους Λευκαδίτες, την "πρώτη" της καλλιτεχνικής σεζόν, μαζεύονται δε οι μπρανέλοι (όπως αποκαλούνται οι κάτοικοι της πόλης της Λευκάδας) για να διαπιστώσουν την ... πρόοδο της Φιλαρμονικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Dear harry, χόρευε τουίστ, χόρευε τρελά, χόρευε τουίστ και όλα θα παν καλά.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Από τότε που θυμάμαι κυρίως rock άκουγα. Αυτή ήταν η αγαπημένη μου μουσική, δεν υπάρχει λόγος. Ένστικτο. Από την εφηβεία και μετά άρχισα να προσθέτω και άλλα είδη. Kλασσική μουσική (πρόσφατα έχασα λόγω διακοπής ρεύματος 10GB άριστης ποιότητος ΜP3, "ριπαρισμένα" από CD που είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρώ), pop, έθνικ, τζαζ.
    Δεν είμαι σίγουρος αν η μουσική σχετίζεται με την παιδεία τόσο πολύ...
    Έχω δει ακούσει πολλούς μορφωμένους να δηλωνουν θαυμαστές κάποιου σκυλιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. "Έχω δει ακούσει πολλούς μορφωμένους να δηλωνουν θαυμαστές κάποιου σκυλιού."

    Μάλλον τότε δεν είναι μορφωμένοι, παρά γραμματισμένοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @azrael
    Ε, όχι και προβοκάτορας:-) Εξάλλου είπα ότι αυτές οι απολυτότητες υπέρ( ή κατά) του μαντολίνου/μπουζουκιού δεν έχουν βάση.
    Ρώτησα απλώς για την προτίμηση και εξέφρασα την δική μου προς το μαντολίνο!
    Συμμετοχή σε μαντολινάτα: Είστε τυχερός!!!
    @Εργοτελίνα
    Όντως, η Επτανησιακή μουσική οφείλει πολλά στους Κρήτες πρόσφυγες, αλλά δεν ταυτίζεται.
    Νομίζω ότι λέμε παραδοσιακό μόνο το Ανατολίτικό, από την στιγμή που γενικώς αγνοούνται τα Επτάνησα (το απλούστερο: σκεφτείτε την τουριστική προβολή. Η αναφορά είναι πάντα στο Αιγαίο, ποτέ στο Ιόνιο!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Δεν ξέρω τι προτιμώ. Μ' αρέσει Η ΜΟΥΣΙΚΗ. Δε μου άρεσε η μουσική της μπάντας (πίστευα ότι έβγαιναν στον αέρα πολλά φάλτσα) μέχρι που διάβασα το υπέροχο κείμενο του σημερινού post του ΝΔ. Και τότε ήρθε στη σκέψη μου, ως διά μαγείας, μια τρομερή εμπειρία στην Κέρκυρα πριν από πολλά χρόνια, δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ακριβώς. Περπατώντας στα καντούνια της άρχισα να ακούω μουσική μπάντας να βγαίνει σαν καπνός από ένα παράθυρο δεύτερου ορόφου. Στον άλλο δρόμο άλλη μουσική από άλλη μπάντα από άλλο παράθυρο, παρακάτω άλλη μπάντα, πιο πέρα άλλη... Τρελάθηκα. Νόμισα για μια στιγμή πως έκανα βόλτα στον Παράδεισο.
    Και, βέβαια, η άλλη μου εμπειρία αξέχαστη στο ΟΑΚΑ πριν από μερικά χρόνια στη συναυλία των Rolling Stones. Καθόμουν στην κερκίδα με κάποιον σαραντάρη που γνωριστήκαμε εκεί και πίναμε μπίρες, διαβάζαμε εφημερίδα κι αγνοούσαμε τα Ξύλινα Σπαθιά που έπαιζαν πριν από τους RS. Μέχρι που φύγαν αυτοί, μπήκαν κάτι περίεργοι τύποι που σκούπιζαν το πάτωμα για κάνα τέταρτο, φύγαν, έσβησαν τα φώτα... και τότε, μες στο σκοτάδι ακούστηκε ένα χτύπημα στα τύμπανα του Watts. Σαν έφηβοι πεταχτήκαμε όλοι από τα καθίσματά μας, ανεβήκαμε επάνω τους, νιώσαμε -όλοι φαντάζομαι- έναν κόμπο στο λαιμό μέχρι να δούμε τον τρελό δεινόσαυρο του Ροκ να πηγαινοέρχεται στη σκηνή θυμίζοντάς μας ένα σωρό από τα χρόνια μας...
    Μ' αρέσει η κλασική, ο Μπαχ και οι σουίτες του για τσέλλο, ο κουφός Άγιος Λουδοβίκος Βαν κι ο μικρούλης Βόλφυ Θεόφιλος των ευχάριστων, λαμπρών αλλά και παραπονεμένων επαρχιών της καρδιάς μου.
    Μ' αρέσει η κιθάρα. Να παίζω και να ακούω. Έχει τις καμπύλες μιας γυναίκας, την αγκαλιάζεις, την ακούς στην καρδιά σου, τη χαϊδεύεις ή τη βλέπεις όρθια στη γωνιά να σε κοιτάει και να σου ψιθυρίζει: "Πάρε με"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Πως σκοτώνεις έναν heavy metalά χωρίς να μπεις φυλακή, σε 7 απλά βήματα.

    1) Τον κλειδώνεις σε ένα δωμάτιο.
    2) Του δίνεις ένα πιστόλι.
    3) Ανοίγεις την ένταση στο τέρμα
    4) Βάζεις στο μηχάνημα cd με κλασική μουσική.
    5) Πατάς το play.
    6) Περιμένεις 66,6 δευτερόλεπτα.
    7)Ακούς το ΜΠΑΜ.
    Αυτοκτόνησε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Για μια καλή εισαγωγή των μωρών σας στην κλασσική μουσική, μια ωραία ιδέα είναι και η εταιρεία Baby Einstein (εξαγορασμένη από την Disney), με dvds & videos που συνδυάζουν εικόνα & μουσική αναλόγως ηλικίας. Πολύ καλή και για να μην αισθάνεστε ότι τα αφήνετε να σαπίσουν / φυτουλιάσουν μπροστά στην τηλεόραση - πραγματικά εκπαιδευτική & ψυχαγωγική σειρά.


    babyeinstein

    Παραγγέλνετε από εκεί ή το

    amazon

    Υπάρχουν και σε μερικά videoclubs.

    **********

    Διαχειριστικό: Γάτε, όποτε βάζετε νέον πόστ, να μας ειδοποιήτε παρακαλώ?

    Ευχαριστώ jane e.

    (έτσι ή αλλιώς είχα αρχίσει τα περί μουσικής, μετά τα περί βλόγιου...)

    @ν. χούρσογλου,

    Αν θέλεις διάβασε το πώς νομίζω ότι το "πάει" το νέο στυλ, στο προηγούμενο ποστ... Μην τον αγριέψουμε τώρα! (άσε, αργότερα θα του σκαρώσουμε τίποτε, χε χε χεεεε)
    :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Τη λογοκρισία που μου έχει κάνει ως τώρα η aphrodite δε μου την έχει κάνει ούτε ο φίλος μου ο Ανδρουλάκης, που έχει και comment moderator. Σαν Πιστό dog εγώ, κάνω ό,τι με λέει! Με την ευκαιρία να σας πω ότι ο Μίμης στο Βλογκ του έχει θέμα την Trash υποκουλτούρα της Θεσσαλλλονίκης. Όσοι καταπιέζετε τις ορμές σας να αναφερθείτε στα ακατονόμαστα έθνη, μπορείτε άνετα να το κάνετε εκεί. Θεσσαλονίκη με Τ… και Ε… συνδυάζονται εύκολα.
    -----------

    Για τους Δυτικομακεδόνες, χάλκινα σημαίνουν Μπάντα της Φλώρινας, Ιωαννίδης, Βαλκάνης και Γιούμπουρας.
    Η σχεδόν κοινή μουσική παράδοση των Δ. Μακεδόνων, των Φυρομιανών και των Αλβανών δε μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά ας τη διαφημίσω λίγο…



    Μια ωραία ταινία, που αφηγείται την ιστορία μιας φιλαρμονικής πνευστών οργάνων, είναι το Brassed off. Ωραίο είναι και το saoundtrack με κορυφαίο κομμάτι το En Aranjuez Con Tu Amor του Joaquín Rodrigo! Υπενθυμίζω στις κυρίες ότι παίζει και ο Ewan McGregor!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. If the links don't work,

    www.babyeinstein.com

    www.amazon.co.uk

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @bdb,

    Το ξέρεις το άσμα "Οι ωραίοι έχουν χρέη και πληρώνουν με φιλιά?", ε, αντί για γάτες στο φούρνο δεν προτιμάς λίγο... ξεχρέωμα εις είδος?
    ;-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Agapo ten klassike mousike (hola ta eide). Ap' tous synkhronous protimo ton Bartok. Apo jazz mono to styl Neas Orleanes mou aresei. Ki ap' t' alla eide hyparkhoun polla horaia kommatia, hopos auta ton Beatles.

    Epises agapo te byzantine mousike, okhi ten "athenaike xerophonia" ton ekklesion, alla ten Hellenike Byzantine Khorodia tou Lykourgou Angelopoulou.

    Polles paradosiakes mousikes einai idiaitera omorphes, hopos he dike mas, he boulgarike (To Mysterio ton Boulgarikon Phonon) e he polyphonia tes Korsikes.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Τα περισσότερα με συνθετικό την Jazz, ειδικά η free. Miles Davis No1. Δεν τρελαίνομαι για Big Bands & τύπου Jazz π.χ. Sinatra.
    Κλασσική-προκλασσική. Bach No1. Σιχαίνομαι αυτά, που βάζουν για να κάνουν τα παιδάκια ρυθμική, τα βαλσάκια και τις τζιριτζάτζουλες.
    Lounge, trance, acid, ταξιδιάρικα, αλλά και dance κομμάτια. Όχι στην πρώιμη techno.
    Εφηβικές αναμνήσεις rock. Bowie, Eno & ΣΙΑ τα καλύτερά μου απ’ την εποχή. Μ’ άρεσαν κι οι Pink Floyd τη νύχτα & η punk για να ξεβιδώνομαι.
    Παρεμπιπτόντως το “We are the winners of Eurovision” μου θύμιζε Johnny Rotten και γούσταρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Gnorisa ten klassike mousike meso tes diskothekes henos theiou mou, pou nomize hoti tou arese aute he mousike. Gia kathe synthete eikhe kai mia stereotype ekphrase: Beethoven: "melankholia: etan kouphos", Chopin: "melankholia: etan phymatikos" ktl. Auta ta 'lege akome ki an to ergo pou 'paize to pikap e to radiophono eikhe graphtei polla khronia prin ten ekdelose ton proton symptomaton tes phymatioses e tes kofoses.

    Telos panton, apo periergeia daneizomoun diskous ki etsi ekei pou emoun askhetos kai nomiza hoti he deutere Oungrike Rhaphodia tou Liszt legetai Bolero kai hoti he Henate arkhizei me sol sol sol miiiii, fa fa fa reeeee, siga siga ekpolitisteka.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Aphrodite said “Την Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης την παρακολουθούν και την χορεύουν ολόκληρη - duracell!”


    Θα ήθελα να σας πω ότι πρόγονος μου υπήρξε ο άνθρωπος που έχτισε το μέγαρο μουσικής της Βιέννης (Musikverein) στη Dumba-Strasse, ο Νικόλαος Δούμπας (Ritterkreuz). Για να μην περιαυτολογώ πολυλογώντας, ο θείος μου έχτισε σχεδόν όλη τη Βιέννη (Βουλη κλπ). Δυστυχώς, στο κληροδότημα δε μου άφησε τίποτα, ουτε καν το Palais Dumba.


    Τιμή και δόξα σε μένα λοιπόν!

    Για αυτό κυρία αφρο απαιτώ περισσότερο σεβασμό και θαυμασμό και λογότερη λογοκρισία.

    Παρόλα αυτά σου ζητώ ταπεινά συγγνώμη αν έθιξα της ευαισθησές σου! Εγώ είμαι λίγο αναίσθητος γαιδαράκος και κάνω συχνα γκάφες. Δεν έχω κακές προθέσεις όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. pagis said...
    Το 2006 είναι και ετος Mozart.


    Edo tha breite ta mousika hapanta tou Mozart se MP3, sta 96Kbps. 175 CDs, 7 Gb. Mallon prokeitai gia ten "the Complete Mozart Edition" tes Philips.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Δυστυχώς, ein,:-[ υστερούν σε εκτέλεση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @Nikos Hoursoglou
    Ισως εδώ βρίσκεται η απάντηση...
    Εχουμε να κάνουμε με γάτο!
    Το άγχος του Νταγιάν"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Καλησπέρα.

    Αφενός να δηλώσω ότι ζηλεύω απίστευτα γι'αυτά που έζησαν οι συνμπλόγκερς με τον ΔονΓάτο χτες βράδυ.

    Αφεδύο(!), ως προς τις μουσικές προτιμήσεις α) rock (το αίμα νερό δεν γίνεται), β) jazz και γ) σύγχρονη κλασσική μουσική.

    Και τέλος ως προς τις μπάντες: Δυστυχώς, Αμλέτο στην Σπιανάδα δεν έχω ακούσει. Έχω δει πάντως παρελάσεις στις ΗΠΑ, που ναι μεν κολυμπούν μέσα στο κιτς, έχουν όμως εξαιρετικούς μουσικούς (και cheerleaders!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Nίκο σου αρεσει ο Wagner?
    (εμενα οχι..)
    Προτιμω τον Νιτσε..

    Οι Γερμανοι,που τους ξερεις
    τί μουσικη ακουνε;;
    εχουν χωριστει σε σχολες ἠ
    ολοι τα ιδια κλασσικα ακουνε;;..

    Στο Μεσοπόλεμο ειχε ξεκινησει συζητηση
    για το ποιος Γερμανός Συνθετης
    ειναι πιο Γερμανός
    (Mendelson εκτός..

    Ευρωπαϊκη Κλασικη Μουσικη
    ή αλλιως "Γερμανικη"

    Κανεις αλλος λαος δεν τους φτανει στην "μανια" τους..
    και ας τους εμποδίζει η Γλωσσα
    ακομα και γερμανόφωνη Οπερα
    γραψανε..

    Νομιζω ο Ρουσσω ή ο Βολταιρος απερριπτε
    και τα Γαλλικα για οπερα
    υπερ των Ιταλικων..
    αλλα και αυτη η παραδοση καποτε
    εσπασε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Πόσοι από 'δώ ήταν στην παρουσίαση; Πολλοί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Nikos Hoursoglou

    Έχετε δίκιο. Απλώς δεν είχα το κουράγιο να φύγω.

    Εργοτελίνα said...
    Nίκο σου αρεσει ο Wagner?

    Με ισοπεδώνει, με αναστατώνει (είναι και σημαντικός ποιητής) με γοητεύει - αλλά δεν μου αρέσει. Με απωθεί και σαν άνθρωπος (σούπερ καθήκι!)

    Ο Νίτσε τον λάτρευε μέχρι που πλακώθηκαν. Μετά λάτρεψε την Carmen.

    Κι εγώ το ίδιο.
    Οι αγαπημένες μου όπερες:
    -Όλες του Mozart
    Barbiere, Cenerentola etc - Rossini
    Traviata (Verdi)
    Carmen-Carmen-Carmen!
    (Και να σκεφθεί κανείς ότι στην πρεμιέρα σφυρίχτηκε - κι ο Bizet πέθανε νέος λίγο μετά, με το μαράζι της αποτυχίας...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. -> Κυρ Νίκο

    αφιέρωση
    στην κυρία Τόλια,
    ενα τραγουδάκι που μ'αρεσε απο παλιά.

    ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ
    Μία φούντωση μια φλόγα
    έχω μέσά στην καρδιά,
    λες και , μάγια μου 'χεις κάνει,
    Φραγκοσυριανή γλυκιά.
    Λες και μάγια μου 'χεις κάνει,
    Φραγκοσυριανή γλυκιά
    Θα 'ρθω να σε ανταμώσω
    πάλι στην ακρογιαλιά,
    Θα 'Θελα να με χορτάσεις
    από χάδια και φιλιά.
    Θα σε πάρω να γυρίσω Φοίνικα,
    Παρακοπή, Γαλισά καi
    Τέλα Γκράτσια
    και ας , μου 'ρθει συγκοπή.
    Στο Πατέλι, στο φίνα στην Αληθινή
    και στο Πισκοπιό ρομάντζα,
    γλυκιά μου Φραγκοσυριανή

    Μια κι όλοι σας σχεδόν το ριξατε στην ξενομουσικολατρεία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. @κ.Δημου Ν.
    Γραψατε:Όποιος δεν έχει ακούσει γερμανική μπάντα να παίζει τη Δόξα της Πρωσίας, δεν έχει ποτέ περπατήσει χαρούμενος προς το θάνατο

    Πραγματικα το βρηκα συγκλονιστικο!

    Μουσικες προτιμησεις;
    Gothic!Sisters of mercy,fields of the Nephelim,bauhaus,mission,shamen(πριν ξεφτυλιστουν).
    Ροκ απο τους παλιους των '70ς μεχρι heavy metal,punk,hardcore,nu metal etc.
    Ηλεκτρονικη ποπ οπως λεμε Depeche mode,Front242,frontline assembly,kraftwerk.
    Disco των 70ς!!!Υπαρχει πιο ξεσηκωτικο κομματι απο το Y.M.C.A;;;
    Τρελλαινομαι για Cure αλλα και για southern rock τυπου Lynyrd Skynyrd ή ZZ Top.
    Μεγαλο ψωνιο με τα κελτικα,ιρλανδεζικα,σκωτσεζικα κτλ.
    Ο ηχος of the pipes με ανατριχιαζει.
    Εχετε ακουσει ποτε στρατιωτικη μπαντα Σκωτικου regiment?
    Μαγεια!!!
    Γουσταρω οτι εχει γραψει για κινηματογραφο ο Zimmer!
    Αλλα κορυφαιοι ολων ειναι οι
    DEAD CAN DANCE!!!!
    Μεχρι προσφατα σιχαινομουν τα ελληνικα και τα λατιν.
    Οταν λεω ελληνικα εννοω σκυλλαδικα και μπουζουκια και εντεχνα και οτι παπαρια κυκλοφορει εντος συνορων και τα λατιν γιατι τα θεωρουσα μουσικη για καρναβαλια.
    Ενας φιλος μου εστειλε καποια κομματια της Μεξικανικης και Κολομβιανης σκηνης.
    Επαθα πλακα.
    Αν και λατιν ηταν βαρια,θλιμμενα,σκληρα.
    Ενθουσιαστηκα.
    Ισως πρεπει να αναθεωρησω για λατιν αλλα με τιποτα για ελληνικα.
    Με τιποτα ομως.
    Εξαιρεσεις:Τρυπες,TXC,Μικρο,Διαφανα Κρινα,Α.Ιωαννιδης(μερικα κομματια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Πρέπει να επανέλθω στο θέμα που έθιξε ο Nikos Hoursoglou.

    Εδωσα πριν μία συνοπτική απάντηση.

    Μία άλλη έδωσε η Aphrodite στο περασμένο ποστ (θα σε παρακαλούσα να την αντιγράψεις και να την βάλεις και εδώ).

    Θέλω να δώσω και μία τρίτη.

    Ανάμεσα σε μένα και στους σχολιαστές μου έχει αναπτυχθεί μία περίπλοκη σχέση εξάρτησης η οποία μας κρατάει όλους δεμένους. Χρειάστηκαν ορισμένες κρίσεις για να καταλάβω πόσο ισχυρά είναι αυτά τα δεσμά (από την πλευρά μου, τουλάχιστον).

    Έτσι, όταν εμφανίζομαι να αντιφάσκω και να παλινωδώ, απλώς εκφράζω αυτή την περιπλοκή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. ΝΔ, δε βρίσκετε λίγο επικίνδυνο το να δημιουργείτε σχέσεις εξάρτησης με σάιμπερ προσωπικότητες; Γιατί κακά τα ψέμματα κανείς εδώ μέσα δεν είναι αυτό που γράφει. Πώς μπορείτε να πιστέψετε στη φιλία ή στο σ' αγαπώ ενός commenter;
    Αποδέχομαι την φιλοσοφία της νετ επικοινωνίας, των μπλογκς, των φόρουμς, αλλά μόνο σαν απασχόληση, σαν διαφυγή από τη ρουτίνα, σαν παιχνίδι... Μα οι σχέσεις στοργής δε χτίζονται through screen...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Η Νοσταλγία της Μουσικής

    Μεγάλωσα παιδί στα λαικά του '60, σ'εκείνους τους 45αρηδες δίσκους, έφηβος ξεκούφανα τους δικούς μου με YES & Jehtro Tull, και άλλους Βρεταννούς, στο ΗΧΟΣ & HI-FI ρίχνω όλη την ευθύνη.
    Στο πανεπιστήμιο, προστέθηκαν οι Αμερικάνοι τροβαδούροι, ποτέ disco & heavy metal.
    Μετά πού καιρός για μουσική. Τελικά ξαναρχίσα την συλλογή, από Abba to Neil Young με κλασσική, τανγκό, κιθάρα, Edith Piaf, Γαλλόφωνα απο Καναδά μέχρι τα λυρικά της Λουιζιάνας.

    Η rap μου θυμίζει την κατάντια του σημμερινου λαικού τραγουδιού. Πολλά σκουπίδια τραγούδια καλύπτουν τα ταλέντα.
    Προδώσανε και τα δύο έιδη μουσικής την καταγωγή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Jane said...
    Μα οι σχέσεις στοργής δε χτίζονται through screen...


    Κι όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Μα είναι όλοι cyber; Κάποιοι γνωρίζονται προσωπικώς, απ’ ό,τι καταλαβαίνω. Μήπως υπάρχει ένας μη-cyber πυρήνας κι οι υπόλοιποι συμπληρώνουμε το τοπίο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Προσωπική επιλογή άν ήταν να διαλέξω ένα, από Έλληνες,
    τον Μπαγιαντέρα σε συνδυασμό στιχουργού, τραγουδιστή και ανθρώπου.
    Απο ξένους εκείνος που έχει τα ίδια γενέθλια μ' εμένα και τον πρωτοσυνάντησα στις αμμουδιές της Ρόδου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Αγαπημενα ειδη:
    1. alternative-indie rock (τα βαζω μαζι)
    2. jazz (απο τα 20's ως και τα τελη 70's)
    3. blues τα παντα (αγαπημενος John Lee Hooker)
    4. Bob Dylan (αυτος ειναι ενα ειδος απο μονος του!)
    5. ολα τα καλα απο 60's και 70's (δηλ. Stones, V.Morrison, Rod Stewart και παρα πολλα ακομα)
    6. lounge, chill-out και τα συναφη

    Η κλασσικη ακομα δεν καταφερε να με συγκινησει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Θα συμφωνήσω με το ΝΔ σχέσεις through screen? The screen is only the medium.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Κι όμως;

    Βυθίστηκε στα μάτια της μόνο για να συναντήσει το είδωλό του. Γιατί να μην έχει συγχωρεθεί μετά την συγγνώμη του; Την κάρφωσε ακόμα πιο δυνατά με βλέμμα που έσταζε. Τα βλέφαρά της βάρυνε η πίεση που της ασκούσε η ακινησία του. Χαμήλωσε και το κεφάλι και δε δέχτηκε με επιμονή το κορμί του που έγερνε να την τυλίξει. Είδε υδάτινη ροή να χάνεται στο στήθος της και φάνηκαν χαμόγελα στα μάτια του.
    -Συγχωρεμένος; ρώτησε δειλά.
    -Όχι. είπε η γυναίκα ψυχρά και χαμηλόφωνα ώστε ίσα να μαντέψει ο άντρας την απάντησή της.
    Έφυγε.

    ΝΔ, translate for me what is written above in a cyber way, please...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. @jane e.
    Ουτε εγω δεν ειμαι τοσο απολυτος.
    Δεν ξερω για τους αλλους αλλα εγω τουλαχιστον ειμαι αυτος που λεω.
    Θελετε και αριθμο μητρωου;
    Θα συμφωνησω κατ'αλλα.

    @Το σωστο να λεγεται

    Γαλλικη ραπ παει κ'ερχεται.Οι συνθηκες που γεννησαν την γνησια ραπ ισχυουν και στις Γαλλικες μεγαλουπολεις.
    Αλλα ελληνικο gangsta rap ή γερμανικο εχετε ακουσει ποτε;
    Αν οχι μην το αποτολμησετε.
    Σαν να λεμε Φιλανδικος γυρος με πιτα και Σκωτσεζικο ουζο.
    Αφηστε δε που εχω μια αλλεργια στους λευκους ραπερ.

    Αν πουμε πηγα με εναν εβραιο φιλο μου και φαγαμε τουρκικο κεμπαπ θα θεωρηθει παραβιαση της επιθυμιας του κ.Δημου;;;
    :ΡΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Η μπάντα δεν είναι απολαυστική μόνο από «έξω». Όταν τη βλέπεις από «μέσα», όταν τη ζεις, γίνεσαι ένα με τη μουσική. Γίνεσαι μέρος της δημιουργίας. Νιώθεις ένα κύτταρο στο σύνολο ενός οργανισμού, που ζει, αναπνέει.

    Από «μέσα» η μπάντα είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Μια κοινωνία με συγκρούσεις, έριδες, ανταγωνισμό, αλλά και συμμετοχικότητα, αλληλοβοήθεια, ακόμα και αλτρουισμό. Ο μαέστρος είναι ο καθοδηγητής, ο δάσκαλος, ο πνευματικός πατέρας, ο συνδετικός κρίκος όλων μας. Αυτός θα σου διδάξει το κομμάτι, θα σε βοηθήσει να εμβαθύνεις στο νόημά του, θα σου δώσει χρώμα, θα σε εντάξει στο σύνολο.

    Κάθε ημέρα «μέσα» στη μπάντα είναι ξεχωριστή. Η καθημερινή άσκηση περιλαμβάνει βελτίωση της τεχνικής. Ασκήσεις επί ασκήσεων, για την αναπνοή, για τα στακάτα, γλώσσα, λάρυγγας, να πιάσεις τα δέκατα έκτα, τα τριακοστά δεύτερα, με όλο και πιο γρήγορο τέμπο. Ασκήσεις για τα δάχτυλα, για να πιάσεις τις τρίλιες. Ασκήσεις για το χρώμα. Τα χείλια μουδιάζουν, πρήζονται, αλλά δεν σταματάς. Για διάλειμμα απλά παίζεις κάτι διαφορετικό, ένα ανάλαφρο κομμάτι ή μια δική σου σύνθεση του ποδαριού. Αν βέβαια είναι παρών ο μαέστρος, αυτό απαγορεύεται. Όταν λείπει, τολμάς να παίξεις κάτι πιο «προχωρημένο». Όταν ο μαέστρος είναι παλαιών αρχών και το πιο μοντέρνο κομμάτι του είναι «ο αγαπητικός της βοσκοπούλας», το να παίξεις τζαζ ή ροκ είναι ύβρις! Παρεμπιπτόντως, το “The Pink Panther” του Henry Mancini είναι καταπληκτικό με σαξόφωνο, κλαρίνο, κόρνο και μπάσο.

    Η παράδοση ενός νέου κομματιού είναι ιδιαίτερη στιγμή, κατανυκτική. Επικεντρώνεσαι στις νότες. Μέτρο-μέτρο κάνεις την πρώτη ανάγνωση. Παίρνεις μια ιδέα για την τεχνική, τις δυσκολίες, τα κακότροπα μέρη. Μετά βλέπεις το χρώμα, τη γαρνιτούρα. Και αρχίζεις τη μελέτη. Η μελέτη ενός νέου κομματιού είναι σαν να δαμάζεις ένα ατίθασο άλογο. Θέλει δουλειά και υπομονή. Θέλει ατσάλινα νεύρα και πειθαρχία. Ο μαέστρος πάντα δίπλα σου. Και όταν δαμάσεις το θεριό (όταν όλοι δαμάσουμε το θεριό μας) αρχίζουν οι πρόβες. Δύσκολη περίοδος, επαναλήψεις, κούραση, μέχρι να διορθώσουμε και το μικρότερο λάθος, μέχρι να βγάλουμε συναίσθημα.

    Η ημέρα της παράστασης είναι η τελική επιβεβαίωση μιας μεγάλης περιόδου προετοιμασίας. Οι στολές σιδερώνονται. Οι περικεφαλαίες γυαλίζονται. Τα σιρίτια χτενίζονται. Όλα στην εντέλεια. Η παράσταση αρχίζει. Όλοι δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να βγάλουμε ασπροπρόσωπο το μαέστρο πρώτα απ’ όλα. Ο κόσμος χαίρεται. Λίγοι προσέχουν, λιγότεροι καταλαβαίνουν. Όμως δεν έχει σημασία. Εμείς παίζουμε για το μαέστρο και για εμάς. Στο τέλος της ημέρας οι στολές ξαναμπαίνουν στις ντουλάπες, μέχρι την επόμενη παράσταση...

    Οι εθνικές εορτές είναι και αυτές ημέρες προετοιμασίας, αλλά η κούραση είναι μικρότερη γιατί τα εμβατήρια έχουν λιγότερες απαιτήσεις και άλλωστε τα παίζεις συχνότερα από άλλα κομμάτια και τα ξέρεις. Τα εμβατήρια έχουν τη δική τους χάρη. Το αγαπημένο μου είναι «ο ναύτης του Αιγαίου», οι τρομπέτες τα δίνουν όλα, τα κλαρίνα σε πολύ ψηλούς τόνους κελαηδούν, τα βαρύτονα απαντούν επιβλητικά, η μελωδία ξεχειλίζει.

    Ίσως η σημαντικότερη ημέρα του έτους για μια μπάντα είναι η Μεγάλη Παρασκευή. Η απόλυτη περισυλλογή, όλα τα όργανα πρέπει να συμμετέχουν στο θείο δράμα. Η μπάντα συμπάσχει. Δύσκολο να εκφράσεις τέτοιο πόνο. Στο τέλος είσαι εξαντλημένος, χωρίς να έχεις κουραστεί σωματικά.

    Η ζωή «μέσα» στην μπάντα είναι η ζωή σε ένα κοινόβιο. Είναι ζωή μοναστική. Είχα την ευτυχία να ζήσω τέτοιες στιγμές ως ερασιτέχνης μουσικός, στα εφηβικά μου χρόνια, σε μια δημοτική φιλαρμονική μιας μικρής επαρχιακής πόλης. Αξέχαστες στιγμές, μοναδικές εμπειρίες που σε σημαδεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. σκοτάδι πριν απ' το σκοτάδι
    κέρινα πρόσωπα εκμαγεία
    άδεια τα σώματα μας κάδοι
    νωρίς μας τέλειωσε η μαγεία

    ασχήμια πάνω στην ασχήμια
    πρώην αγάπη που ασχημαίνει
    αγρίμια μέσα μας αγρίμια
    φοβάμαι είμαστε δυο ξένοι

    κουρέλια μέσα στα κουρέλια
    και στις ζωές μας μπάζει κρύο
    εμείς που τρέχαμε τα γέλια
    στο ράλι τώρα των δακρύων

    κάθε δεύτερη σκέψη
    φέρνει πρώτη μια θλίψη
    πόσο σ' είχα πιστέψει
    και πολύ μου χεις λείψει
    άλλο τι να ικετέψει
    μια ζωή πριν εκλείψει

    (Αντώνης Βαρδής...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. -> Jane E. said...

    "Γιατί κακά τα ψέμματα κανείς εδώ μέσα δεν είναι αυτό που γράφει. Πώς μπορείτε να πιστέψετε στη φιλία ή στο σ' αγαπώ ενός commenter;"

    Γιατί είναι μήπως στην πραγματική ζωή;
    Επειδή υπάρχει αυτή η ανωνυμία που δεν σ'ενδιαφέρει τι "θα σκεφτεί ο γείτονας, ο συνάδελφος, η μαμά και ο μπαμπάς, η φιλενάδα, ο-η- σύζυγος" πέφτουν οι πέτρινες μάσκες.

    Όπως το καλοκαίρι στα νησιά που ερχόνται οι τουρίστες και τουρίστριες και βλέπεις την Σκανδιναβή καθαρίστρια και τον Ιταλό φοιτητή Ιατρικής να δίνονται ο ένας στον άλλο σαν να υπάρχει κάποια απόσταση σε γεωγραφία, κουλτούρα, και το κερασάκι, κάποιες "οικογενειακές υποχρεώσεις".

    Η αμμουδιά είναι εκεί το medium, εδώ τα μικροσκοπικά άτομα άμμου.

    Το Ίντερνετ προσφέρει αυτή την ξενοιασιά με όλα τα ευχάριστα αλλά και όλα τα επώδυνα που επακολουθούν από μιά τέτοια "γρήγορη" σχέση.

    Δεν περιορίζεται ελπίζω το θέμα στα έρωτικά συμπλέγματα αλλά στα "πλατωνικά" επικοινωνιακά.

    Παρακαλώ μην βγάζετε "γρήγορα" συμπεράσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. @jane e.

    Έχει μια αλλόκοτη γοητεία μια σχέση που πραγματώνεται στο internet.

    Είναι μια βίαιη φίμωση των περισσότερων αισθήσεων που όμως -όπως ακριβώς συμβαίνει και σε ανθρώπους που χάνουν την ακοή ή την όρασή τους- εντείνει τις εναπομείνασες αισθήσεις σε επίπεδα πρωτόγνωρα και μοναδικά.

    Δεν μπορείς να δεις, να ακούσεις, να μυρίσεις, κι όμως όταν συντελεστεί αυτό το μικρό θαύμα της δικτυακής επικοινωνίας φτάνεις σε σημείο να ξέρεις τον άλλο, ίσως πολύ καλύτερα απ' όσο ξέρεις το γείτονά σου, ας πούμε, που και τον βλέπεις και τον ακούς και ...τον μυρίζεις.

    Αν ρωτήσετε ανθρώπους που έχουν βιώσει τέτοιες εμπειρίες, θα σας πουν πως μπορούν με ευκολία να αναγνωρίσουν τον τρόπο γραφής του αγαπημένου προσώπου, στις ηλεκτρονικές συζητήσεις χωρίς να διαβάσουν το ψευδώνυμο κι ας μην έχουν οι γραμματοσειρές ταυτότητα όπως η χειρογραφία.

    Αλλά δεν είναι μόνο αυτό...

    Λόγω ακριβώς της φύσης του μέσου, όταν αναζητάς το συνομιλητή σου στο διαδίκτυο, δεν ενδιαφέρεσαι για το περιτύλιγμα που έτσι κι αλλιώς τα μάτια δε μπορούν να δουν, αλλά περισσότερο, για την πιθανή ταύτιση του τρόπου έκφρασης μέσω της γραφής. Η ανάγκη επικοινωνίας απαλλαγμένη από τις ανασφάλειες που δημιουργεί η κατ' ιδίαν επαφή, σε απελευθερώνει, σε συνδυασμό με την ασφάλεια του οικείου δωματίου σου και ανοίγεσαι πολύ πιο εύκολα και...απλά.

    Δεν προσπαθώ να καταργήσω με τα λεγόμενά μου, μια γνωριμία σε πραγματικό χωροχρόνο. Λέω μονάχα πως η ουσία βρίσκεται στο αλισβερίσι των ψυχών και πιστεύω πως αυτό μπορεί να είναι εξ ίσου δυνατό μέσα στο Internet.
    -------------

    Εντύπωση μου κάνει που δε διάβασα πουθενά "Νίκος Σκαλκώτας"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. @ΝΔ, 9:41 μμ,

    "Πρέπει να επανέλθω στο θέμα που έθιξε ο Nikos Hoursoglou.
    Εδωσα πριν μία συνοπτική απάντηση.
    Μία άλλη έδωσε η Aphrodite στο περασμένο ποστ (θα σε παρακαλούσα να την αντιγράψεις και να την βάλεις και εδώ)."


    Για το θέμα του χαρακτήρα του μπλογκ τώρα,let's not push our luck here...

    "Πριν": Ο οικοδεσπότης μας κάλεσε σε γκουρμέ δείπνο, μαγείρεψε μόνος του τα πάντα, γέμισε και το κελλάρι εκλεκτά κρασιά, κι ήρθαμε να πούμε τα καλορίζικα... Φέραμε κι εμείς ωραία δώρα, ε, και λίγα πιο.. Μοναστηρακιώτικα, ή από μαγαζιά με τρυκς, αρχίσαμε το φαγοπότι και τελικά ΤΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΗ!

    Εχω κάνει σχετική περιγραφή μερικά ποστς πιο πριν, μην τα ξαναλέω - του κυνηγήσαμε και τα γατιά (Τάκι παραλίγο φλαμπέ, εξ'ου και η απουσία, καταλαχτάρησε το γατί!). Του είπαμε και"Πωπωπωπωωωώ, μας κακομαθαίνετε κύριε πρέσβη" αλλά του είπαμε και "Ψτ! Παιδί! Τσάκω και δυό μπύρες!".

    Αρχίσαμε να κατσικωνόμαστε παντού, σε όλα τα δωμάτια, κατεβάσαμε βιβλιοθήκες, συλλογές, να και τα πηδήματα στη σοφίτα, ε, νισάφι!

    ΟΚ, φυσικά κι εκκρίνει περισσότερη αδρεναλίνη ένας τσακωμός (κάποιος ανακάλυψε στα σεντούκια του και ένα μουσκέτο, κάποιος άλλος κάτι μουσειακές οβίδες, να και "πώς φτιάχνουμε μολότωφ"!), αλλά... φιλοξενούμενοι είμαστε, we don't run the place!

    Κι αντί να μας πετάξει έξω αφού το παραξηλώσαμε (ναι, είχαμε και αυτοσχέδιες μαγικές μίνι- παραστάσεις μεταξύ μας, αλλά κι αυτές στο τέλος ήταν πολλές και ταυτόχρονες, τι να πρωτοπροσέξουμε), αντί να φύγουμε με το αποτύπωμα της σόλας του στον πισινό μας, έφυγε εκείνος!

    Ο-έ-ο!!!

    Το "έκλεισε" το κάλεσμα, "Να κι να μείνετε, να κι αν φύγετε, στάχτη και μπούρμπερη, Χίθκλιφ, τη βαλίτσα μου!".

    Οποτε μείναμε εμείς στ'απόνερα, και κλάαααααμα βρε παιδάκι μου... Αϊντε, να μαζέψουμε λίγο, να σκουπίσουμε, άϊντε να βγάλουμε τα χυμένα κεριά απ'τις πλάκες, άϊντε να μαζέψουμε τα γυαλιά, βγήκαμε και παγανιά να δούμε πού είχε παρκάρει ο Χιθκλιφ τη Ρολς (ήξερε αυτός, δεν θα πήγαινε τον Δον μακριά...) -α, πετύχαμε κι έναν ημίαιμο φοίνικα να γυρνάει λέει από το κρυφό σχολειό - τι σου είναι αυτή η νεολαία, μετά τα Οινόφυτα, η καινούρια μόδα....

    Ε, τον ξαναφέραμε.

    "Μετά": Μασουλίζουμε τα υπόλοιπα καναπεδάκια και κάνουμε σχετική πλακίτσα στην κουζίνα, άϊντε να φτιάξουμε και κανονικό πρωϊνό, να κάτσουμε μετά στον κήπο, να χαλαρώσουμε και να γνωριστούμε καλύτερα -είδατε τι ωραία που κόλλησε η φάση στον Ιανό?

    Να δούμε την παρέα πίσω από τα σχόλια - γιατί τους διαλόγους και τα επιχειρήματα τα ακούσαμε, ιπτάμενα & φλεγόμενα, loops within loops κι άγιος ο θεός ... Και να μπαλώσουμε και το γκαζόν που κανιβαλίσαμε αγρίως (φτού! χόρτα! φτ! φτ! φτ!).

    Εκεί είμαστε νομίζω. Και θέλει λίγη προσοχή όσο νυχτώνει να το πάμε αυτό το παρεϊστικο το κλίμα παρακάτω...

    Είπαμε, από teenagers' party για να γίνει το κλίμα βραδιά-με-φωτιά-στην-άμμο, θέλει κόπο... Είναι όμως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για ν'ανταποδώσουμε...

    (Είπε η ηλίθια κι έτρεξε γρήγορα στον αργαλειό να υφάνει πάλι με πιπερόριζες, ν'ανάψει φωτιά στα μπατζάκια του Χίθκλιφ...!!!)

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. πες μου τι είναι πάλι τι νάν αυτό που το μυαλό σου μακριά το ταξιδεύει
    δεν έχω λέξεις πλέον να σου το πω οι εικόνες και ο έρωτας μου με χουνε σημαδέψει μη φοβάσαι μωρό μου θα σε σκέφτομαι όπου νάμαι μη φοβάσαι μικρό μου η νυχτιά μαζί θα μας πάρει μακριά τα όνειρα σου κλαίω κι ο πανικός σαν μια κενή εικόνα η φαντασία μοιάζει το ξέρω πως θα είμαι βιβλίο ανοιχτό σαν μια εφημερίδα που απέξω θαχεις μάθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. μη με ρωτάς αν αντέχω τα βράδια
    μη με ρωτάς
    μη με κοιτάς με ένα ύφος παράξενο
    μη με κοιτάς
    μεσ' στο μυαλό μου έχω εικόνες
    που έχουν τους δικούς τους κανόνες
    μη μου μιλάς
    μη μου μιλάς γιατί ξέρω καλά πως δεν θες να μ' ακούσεις
    κάτι θα πω μα τα κλειστά σου τ' αυτάκια δεν θα τ' ανοίξεις
    θ' αρχίσεις μετά τα κηρύγματα
    τους λόγους σου και τα συνθήματα
    να με καταπλήξεις
    παντογνώστες και σοφοί
    υπάρχουν τριγύρω μου
    δασκαλίτσες σαν κι εσένα
    που ο θεός να φυλάει
    προτιμάω στη σιωπή
    να συντάξω τη σκέψη μου
    και ν' ανοίγω την καρδιά μου
    σ' όποιον μ' αγαπάει
    ναι μ' αγαπάει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Μη με παρεξηγείτε!
    Δεν είπα πως δεν μπορούμε να μιλήσουμε, να επικοινωνήσουμε ή να νιώσουμε μέσω internet. Είπα μόνο πως δεν γίνεται να αγαπήσουμε εδώ. Κι αν κάποιοι από σας κάνατε "cyber" σχέσεις, αυτές μόνο πήγασαν από το chatroom, αλλά δεν τροφοδοτήθηκαν- δε νομίζω...
    Το φτιαχτό image κι η ανωνυμία κρύβει παγίδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. @ΝΔ

    Να προσθέσουμε και τα εξής:

    1. Blues
    2. R'n'B
    3. Soul
    4. Ρεμπέτικο (τοπικό, αλλά αγαπημένο)
    5. Metal (εντάσσεται με μία έννοια στο rock αλλά είναι άλλο)
    6. Dance / ηλεκτρονική σκηνή (με άπειρα παρακλάδια)

    Αγαπημένη μουσική; Ολόκληρη η μουσική! Και κάθε στιγμή έχει και τη μουσική της, τους ήχους της, το μαγικό soundtrack στο βάθος-κήπος, πλουμιστός, πολύχρωμος, ζεστός, αγαπησιάρικος ή ψυχρός, απομονωμένος, αθέατος, χωρίς αρώματα πολλά.

    Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου ή τη σκέψη μου χωρίς την παρέα της. Είναι σκοπός, ταξίδι, αγάπη μεγάλη που δεν θα φθαρεί ποτέ, παρόμοια με εραστή μυστήριο και πάντα αναπάντεχο. Που εκεί που νομίζεις πως τον ανέλυσες και τον τεμάχισες και τον κατάλαβες, τσουπ, σου ανοίγει μία πόρτα που δεν είχες καν δει ότι υπάρχει. Και ξεδιπλώνει τα μυστικά του ένα-ένα, για να επανέλθει. Πάντα υπόσχεται, πάντα κρατά ένα κομμάτι του ... για άλλη στιγμή.

    Ο έρωτας για τη μουσική είναι έρωτας για κάτι άπιαστο, κάτι που γεύεσαι όποτε θες, αλλά ποτέ δεν το κάνεις δικό σου ολότελα.

    Η μουσική δονεί, κινεί, πάλλεται και αυτή, συστέλλεται, διαστέλλεται, συντονίζει. Η γλώσσα της αυστηρή και δομημένη κατά βάθος, αφήνει όμως χαραμάδες να τρυπώσεις και να κάνεις τα δικά σου...

    Και όλα αυτά, από μια απλή φυσική λειτουργία: Tην ταλάντωση. Δεν είναι μαγικό, κάτι τόσο φυσικό και κάτι τόσο απλό, να χαρίζει τόσο πολύτιμα δώρα;

    Mια ζωή δεν φτάνει για να την εξαντλήσεις, για να την αγαπήσεις όσο της αξίζει, για να την μάθεις, για να την εκτιμήσεις.

    Η μουσική που κάνει τα πάντα υποφερτά, ακόμη και τους μεγαλύτερους πόνους, τις μεγαλύτερες λύπες.

    Που φωτίζει, συντροφεύει, τρέφει, που με αυτήν στο πλάι σκέφτεσαι, δημιουργείς, ερωτεύεσαι, χορεύεις, ξεσπάς, ησυχάζεις, αναστατώνεσαι.

    Η Τέχνη των τεχνών. Ο μέγας έρωτας.

    Και το peak του φλερτ, η αποθέωσή της; Η συναυλία.

    Καλησπέρα σε όλους!




    1. Κλασική (συμφωνική, δωματίου, σόλο όργανα, Lied, όπερα, χορωδιακά)
    2. Ελαφρότερη κλασικίζουσα (οπερέτα, βαλς, εισαγωγές, σουίτες μπαλέτου)
    3. Σύχρονη κλασική (από Στραβίνσκυ, Σένμπεργκ, δωδεκαφωνσιτές, μέχρι Κέιτζ και Ξενάκη
    3. Τζαζ (νέα ορλεάνη, σικάγο, μπιγκ μπαντ, σουίνγκ, μπιμποπ, κούλ, κλπ
    4. Μιουσικαλ
    5. Ροκ
    6. Ποπ
    7. Εθνικ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Διόρθωση "να δίνονται ο ένας στον άλλο σαν να ΜΗΝ υπάρχει"

    Συμπλήρωμα του comment για τις σχέσεις στο Ιντερνετ.

    Ο κυρ Νίκος και οι άλλοι επώνυμοι έχουν μια άλλη αντιμετώπιση της ζωής απο οτυς περισσότερους απο μας και τους χαίρομαι.

    Καλώς ήρθες στην παρέα μας
    !+!Xριστόν ομολογώ!+!

    Έχεις δίκιο, "Πάντα Ματαιότης τα ανθρώπινα...
    Μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ την ψυχήν της δούλης σου.."

    Αν υπάρχει κάποιος εδώ που νομίζει ότι έχει "ψυχή ήρεμον" δεν έχει "Γνωση εαυτού".
    Δεν αποκλείω εσένα και εμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Eίμαι από αυτούς που πιστεύουνε αυτό που είχε πει ο Κουβανός José Martí:

    «χωρίς μουσική η ζωή θα ήταν ένα σφάλμα»

    ………………………………………………………….

    Αν συμφωνήσουν δυο άνθρωποι στα είδη μουσικής που τους αρέσουν,
    μάλλον θα διαφωνήσουν στους συνθέτες και στους εκτελεστές.
    Αν συμφωνήσουν και σ’ αυτούς,
    θα διαφωνήσουν στα κομμάτια.

    Αν όλοι οι άνθρωποι έφτιαχναν μία λίστα με τα 100 αγαπημένα κομμάτια/ τραγούδια τους,
    δεν θα συνέπιπταν 100% ούτε δύο λίστες!

    ………………………………………………………….

    Αν μου ζητήσετε τη δική μου λίστα,
    πιθανότατα θα σας δώσω άλλη λίστα σήμερα,
    άλλη λίστα αύριο
    κι άλλη μεθαύριο.

    ………………………………………………………….

    Θα μελαγχολούσα βαθύτατα
    αν μου έλεγαν ότι δεν θα ξανακούσω
    κανένα καινούριο τραγούδι
    στη ζωή μου.

    ………………………………………………………….

    Όσο γερνάω, ξαναγυρνάω ολοένα και συχνότερα στην κλασική μουσική.
    Όχι μόνο Mozart και Bach, αλλά και Miles Davis, Dylan, Stones και Velvet Underground.

    ………………………………………………………….

    Μπορείς να κατηγοριοποιήσεις τη μουσική με πολλούς τρόπους.
    Ένας απ’ τους πιο σημαντικούς:

    (α) παραδοσιακή μουσική
    (β) κλασική μουσική
    (γ) νέα μουσική

    ………………………………………………………….

    Αν ήμουν ψυχαναλυτής και είχα μουσική παιδεία,
    θα μπορούσα να καταλάβω πολλά για τον ασθενή μου,
    απ’ τις μουσικές του προτιμήσεις κι αντιπάθειες.

    ………………………………………………………….

    Με βάση την κατηγοριοποίηση στα μουσικά είδη που έκανε ο ΝΔ
    (δεν είναι η μόνη, ούτε υπάρχει κοινά αποδεκτή κατηγοριοποίηση),
    το είδος που «αδικείται»,
    με την έννοια ότι συμπεριλαμβάνει δεκάδες υποκατηγορίες που θα μπορούσαν να είναι ανεξάρτητες κατηγορίες,
    είναι το ροκ.

    ………………………………………………………….

    Το ροκ είναι ένα θέμα για blog,
    όχι για post
    και πόσο μάλλον για comment.

    Έτσι για αρχή,
    να πω ότι δεν υπάρχει ικανοποιητικός ορισμός του!

    Όλοι καταλαβαίνουμε,
    αλλά κανείς δεν μπορεί να ορίσει
    τη δημοφιλέστερη γλώσσα του πλανήτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. του κόσμου τα ψέμματα, πες μου αν διακρίνω σωστά μια μελαγχολία στην λευκή ψυχή σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. για χθες:

    Η παρουσίαση ανέλπιστα καλή και διόλου ανιαρή! Οχι, όχι, δεν πήραμε ξυραφάκι να τις κόψουμε, περάσαμε καλά. Ο Δήμου, καίριος, όπως πάντα. Ο Τριαρίδης, αποκαλυπτικός, δεν τον ήξερα, χάρηκα που τον άκουσα, αν και έβρισκε όλες τις ερωτήσεις "γόνιμες"! Εχω αντίθετη άποψη.

    Ο Τσιάκαλος, λίγο παραπάνω θυμωμένος απ' όσο έπρεπε, αλλά αξιοπρεπέστατος.

    Τα βιβλία; Δεν τα αγόρασα, ήμουν άφραγκη χθες, επιφυλάσσομαι για το μέλλον.

    Ο Ιανός; Ιδανικό περιβάλλον, έχω ξαναπάει σε παρουσιάσεις και ποτέ δεν απογοητεύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. έφυγες κι έμεινε η καρδιά
    για πάντα κλειδωμένη
    που τ' άρεσε του έρωτα
    να μπαίνει και να βγαίνει

    πως θα το αντέξω άμα σε δω
    στου μισεμού τη στράτα
    απούχα όνειρα για σε
    βάστα καρδιά μου βάστα

    φεύγεις μακριά μου και θωρώ
    το τέλος που σιμώνει
    που βγάλανε τις χαρές
    από την καρδιά μου οι πόνοι

    φεύγεις και γίνονται σωρός
    όλα τα όνειρα μου
    που ήταν με αίμα της καρδιάς
    χτισμένα κοπελιά μου

    φεύγεις και χάνεται η ζωή
    το βλέμμα σκοτεινό ναι
    ό,τι κι αν χτίζω το χαλάς
    ανάθεμά σε χρόνε

    το χωρισμό σου δε βαστώ
    κι ίσως ζωή να χάσω
    αν δεν μπορέσω πρώτε μου
    σεβντά να σε ξεχάσω

    και μακάριοι οι που χρησιμοποιούν
    σχετικότητα για να δώσουν απαντήσεις
    σε μικρές ταχύτητες. δοξάστέ τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. @bdb,

    "...Για αυτό κυρία αφρο απαιτώ περισσότερο σεβασμό και θαυμασμό και λογότερη λογοκρισία.
    Παρόλα αυτά σου ζητώ ταπεινά συγγνώμη αν έθιξα της ευαισθησές σου!..."

    1. Κεριά και λιβάνια, που θα με πεις εμένα κυρία! (μ'ήξερες κι από χτες? Τόσα σεντονια και δεν κατάλαβες τίποτε? ΛΟΛ!)

    2. Ε, γάτες με μπόλικη σάλτσα δεν... Any way you look at it!

    3. Μετά από τέτοιες ρίζες, τι άλλο να πω?

    RRRRESPECT!

    (εσύ παιδάκι μου θα πας μπροστά!)


    @ισ,

    Σ'ευχαριστώ για την inside view μιας μπάντας...

    Το κοντινότερο που έχω ζήσει είναι συλλογική προσπάθεια για παραστάσεις, θεατρικές και χορευτικές, αλλά εκεί έχεις τη φωνή και το σώμα, δύο τεράστια εκφραστικά μέσα, με τα οποία μπορείς να φανείς, μπορείς και να ενταχθείς στο σύνολο αναλόγως.

    Στην περίπτωσή σου, η "ένταξη" είναι πολύ εντονότερη, ακόμη και σόλο να παίζεις, ενώ το εκφραστικό σου μέσον σημαίνει ότι πρέπει ό,τι έχεις και δεν έχεις να το μετουσιώσεις στο όργανο, και να τραγουδήσει αυτό για σένα - εσύ ούτε φωνή, ούτε λέξεις, ούτε γλώσσα του σώματος...

    Ασε και την άλλη δυσκολία, ότι εάν το κοινό σου ξέρει το τραγούδι, την... πάτησες - θα φανεί το κάθε λάθος, ενώ στο θέατρο ή το χορό, ποιός θυμαται λέξη-λέξη ή βήμα-βήμα (εκτός των σχετικών)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. @andy dufresne

    καίριος, επίσης! Μια χαρά τα λες, και ναι, σαφώς συμφωνώ για το rock. Είναι αχανές και συναρπαστικό, και σαφώς δεν είναι απλώς "άλλο ένα είδος", αλλά μια ολόκληρη γλώσσα, ένας τρόπος ζωής και αντίληψης, που συνορεύει με όλα τα άλλα και τα φλερτάρει αδιαλείπτως.

    Για μένα πάντως, ένας είναι ο απόλυτος διαχωρισμός. Υπάρχει η καλή μουσική, και η κακή μουσική. Ολα τα άλλα έπονται.

    Και προσωπική προτίμηση από τα τελευταία, που ξέρω πως ειδικά εσύ θα καταλάβεις; O ήχος του rock όπως μας έρχεται από τις Η.Π.Α. Ο,τι πιο φρέσκο, δυνατό και πολυεπίπεδο έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια, εκεί έχει ξεπεταχθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Αχ. Ίσως και να έχετε δίκιο sweet-loving-guys... Ειδικά όταν υπάρχει κι ένας σχολιαστής (του κόσμου ψέμματα) να μας μελώνει με στιχάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Οι αισθητικοί φιλόσοφοι λένε πως η μουσική είναι η πιο καθαρή τέχνη.

    Γιατί το υλικό της είναι εντελώς αφηρημένο και μη χρηστικό.

    Τα λόγια έχουν και άλλες χρήσεις που τα βαραίνουν, τα σχήματα και οι εικόνες επίσης.

    Αλλά οι ήχοι;

    Ο Σοπενάουερ, ο μέγας αρνητής, μόνο στην μουσική έβρισκε παρηγορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. συντρόφισσα jane e: δεν είμαι ειδικός επί των σχέσεων διά του διαδικτύου της ειδικής εκπομπής και περί της στοργής και των ψυχαναλύσεων της υπερχορδής επί του θέματος. άρα τι να σου πω. εδώ είναι οι άνθρωποι που ξέρουν (ακούνε και μουσική που τους αφορά λίαν εντατικώς -!-), και θα σε καλύψουν.

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ
    όλεεεεεεεεε
    όλεεεεεεεεε
    Παπαχελάς!

    Πάντα η καρδιά μου στη μαρμελάδα ντουφεκίζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Tελικα εκει που το ριξατε εξω χθες..
    τι μουσικη ακουγατε;;
    ρεμπετικα;;..

    Τι ειναι το Γιαντες;;
    χασαποταβερνα;;..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Εεεε σύντροφε!
    Χαχαχα! Από τα στιχάκια που μας γράφεις πάντως φαίνεται να ακούς κι εσύ μουσική!
    Αμάν με αυτούς εδώ! Κι εσύ εδώ είσαι, you know;... Χαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. και το μετά την παρουσίαση;

    Ζεστά πρόσωπα, χαμόγελα, λίγη ντροπή, αρκετή αγάπη, πολλά θέματα που άνοιγαν για να κλείσουν αμέσως, γιατί ο χρόνος ήταν λίγος. Και αντιρρήσεις. Απ' όλα είχε ο μπαξές!

    Τα χαμόγελα όμως ήταν εκεί, παρόντα, φανερά ή σιωπηλά, υπονοούνταν, δεν έβρισκαν πάντα το δρόμο προς την επιφάνεια.

    Ο Δον Γάτος σαν παιδάκι, μετά από λίγο σηκώθηκε και τράβηξε και τις φωτογραφίες του! Η Μαριάννα, απίθανη παρέα, δραστήρια, ζωντανή, ζεστή και επικοινωνιακή.

    Ετσι είναι, στη ζωή παίρνεις αυτό που ζητάς, αρκεί να ξέρεις να κάνεις τη σωστή ερώτηση...

    Και μετά, οι υπόλοιποι, όσοι άντεχαν και μπορούσαν, συνεχίσανε. Με πολλά ποτά, συζητήσεις, φιλικούς διαξιφισμούς, εξομολογήσεις, γέλια δυνατά, και χαδάκια. "Τι ωραία που βλέπω το πρόσωπό σου μετά από τόσους μήνες;"

    Kαι το ξημέρωμα μας βρήκε στην πλατεία Κολωνακίου, μεθυσμένους να λέμε γεια, μέχρι την επόμενη φορά.

    @jane e.

    Και το virtual γίνεται πραγματικό. Αλλωστε, ποιος μπορεί να απαντήσει με σιγουριά στην ερώτηση, τι από τα δύο είναι πιο αληθινό;

    Οχι, το δια ζώσης δεν αντικαθίσταται, έχει ουσία και αλήθεια. Αλλά κι εκεί, όπως κι εδώ, όπου το μέσο είναι οι λέξεις και ο τρόπος που θα τις πεις, και η σειρά που θα επιλέξεις να τις βάλεις τη μία μετά την άλλη, μπορείς να φορέσεις τη μάσκα σου.

    Κι εδώ, οι λέξεις δηλώνουν μερικές φορές πολλά.

    Εις το επανιδείν λοιπόν. Cheers!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. -> in silence said...

    "Λέω μονάχα πως η ουσία βρίσκεται στο αλισβερίσι των ψυχών και πιστεύω πως αυτό μπορεί να είναι εξ ίσου δυνατό μέσα στο Internet."

    Θαυμάσια το είπες!
    Το αλισβερίσι των ψυχών.
    Οι ψυχές δεν έχουν υλική οντότητα, το πρίσμα που διαθλά την επικοινωνία των ψυχών.

    Αυτή η επικοινωνία είναι αδέσμευτή εδώ άπό κριτήρια της καθημερινής ζωής.

    Το cybersex είναι μια κατάχρηση αυτής της επικοινωνίας, όπως κατάχρηση του σώματος είναι η λαιμαργία και κατάχρηση της δημιουργικότητας είναι η φιλαργυρία.

    Εκείνο που δεν γνωρίζω ακόμη είναι αν είναι μια παραίσθηση, μιά νάρκωση, μια παγίδα των ψυχών ή μια απελευθέρωση από τα φυσικά τους όρια.
    Πολύ φοβάμαι το πρώτο.

    Όπως λέμε με το τσιγάρο, "δεν είμαι εξαρτημένος όποτε θέλω θα το κόψω" έτσι είναι και η επικοινωνία στο Ιντερνετ.
    Μια εξάρτηση για πολλούς που περιορίζει την ελευθερία μας.


    Στην ερώτηση γιατί δεν το "έκοψε το blog", Ο κυρ Νίκος πιστεύω είναι εξαρτημένος όσο είμαστε εμείς.
    Όπως οι junkies share the dope κι εκείνος μοιράζεται με πολύ χαρά το ναρκωτικό του.


    SOS
    Περιμένετε να φορέσω την πανοπλία και να σηκώσω την αβάστακτη ασπίδα μου και μετά αρχινάτε να μου ρίχνετε τα δηλητηριώδη βέλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. @All girls,

    Αφιέρωση ένα πολύ ωραίο τραγούδι, που μου αρέσει γιατί εκθειάζει τις γυναίκες (ναι, έχει και το νικ μου μέσα, το διάλεξα γιατί σημαίνει και αυτό...)


    Tal Bachman

    "She's So High"


    She's blood, flesh and bone
    No tucks or silicone
    She's touch, smell, sight, taste and sound

    But somehow I can't believe
    That anything should happen
    I know where I belong
    And nothing's gonna happen
    Yeah, yeah

    (Chorus):
    'Cause she's so high...
    High above me, she's so lovely
    She's so high...
    Like Cleopatra, Joan of Arc, or Aphrodite
    She's so high...
    High above me

    First class and fancy free
    She's high society
    She's got the best of everything

    What could a guy like me
    Ever really offer?
    She's perfect as she can be
    Why should I even bother?

    (Repeat Chorus)

    She comes to speak to me
    I freeze immediately
    'Cause what she says sounds so unreal

    But somehow I can't believe
    That anything should happen
    I know where I belong
    And nothing's gonna happen
    Yeah, yeah
    Yeah, yeah


    @All guys,

    Η μπόσσα-νόβα της Ε. Τσαλιγοπούλου,

    "Είναι εντάξει μαζί μου"


    Δεν θυμάμαι τους στίχους (βοήθεια!), αλλά το ρεφραίν πάει κάπως έτσι:

    "Μα είν'εντάξει μαζί μου,
    του δίνω την ψυχή μου"

    Είναι απίστευτα surreal οι στίχοι, αλλά αυτοί οι δύο με καλύπτουν απόλυτα!

    Αντρας = οφείλει να είναι "εντάξει" (σε ΟΛΑ του)

    Γυναίκα = ε, να δώσει τότε γη και ύδωρ...


    Like andy said, τωρινή αίσθηση, αλλάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. "Αλλωστε, ποιος μπορεί να απαντήσει με σιγουριά στην ερώτηση, τι από τα δύο είναι πιο αληθινό;"

    Αμμμμ. Όπως είπε κι ο Φιλόσοφος: Κι αν το όνειρο είναι η Αλήθεια κι η πραγματικότης όνειρο; Then what?
    Όταν μας τσιμπάνε ξυπνάμε, παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. @εργοτελίνα

    Είναι εστιατόριο με παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, και έχει την ωραιότερη αυλή των Εξαρχείων, κατά γενική ομολογία.

    Δίπλα στο Ριβιέρα το θερινό σινεμά, πάνω στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου.

    Το όνομα αυτού; Είναι το γνωστό από τα παλιά χρόνια παιχνίδι, με το κοκαλάκι της κότας. Και είναι
    οι Γιάντες (τους γιάντες, κ.ο.κ.).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Καλά αν το ροκ είναι ένας κόσμος... πόσοι κόσμοι είναι η κλασική;

    Την ακούω και την σπουδάζω συστηματικά από 14 χρόνων (χώρια τα κομμάτια που άκουγα παιδί από την θεία Μίκα στο πιάνο) κι ακόμα νιώθω αρχάριος.

    Ας πάρουμε ένα "ταπεινό" συνθέτη τον Haydn - που δεν έχει την δόξα των BBB.
    Εκατοντάδες έργα: συμφωνίες, ορατόρια, κουαρτέτα, σονάτες.

    Κάποτε είχα βαλθεί να ακούσω όλο το έργο του - μήνες, κι ούτε το μισό δεν κατάφερα.

    Ναι, ο υπηρέτης των Εστερχάτζυ με την λιβρέα - και κάθε σύνθεσή του είναι διαφορετική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. @blade,

    θα συμφωνήσω για τη νέα μουσική που βγαίνει στις Η.Π.Α.
    Βγαίνουν κι αλλού ενδιαφέρουσες νέες μουσικές, αλλά πουθενά τόσες πολλές και τόσο φρέσκες.

    Δεν μου αρέσει το namedropping, αλλά χωρίς κανένα όνομα,
    χάνεται η ουσία.

    Μου ήρθε στο μυαλό κάποιος που θα μπορούσε να αρέσει σε αρκετούς εδώ μέσα (και στον ΝΔ).

    Sufjan Stevens.
    Ξεκινήστε από το "Illinois".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. @andy

    Συ-γκλο-νι-στι-κός ο Sufjian, ΝΑΙΙΙ!

    Εχει βάλει σκοπό της ζωής του να γράψει ένα άλμπουμ για κάθε πολιτεία των Η.Π.Α.

    Τς, τς, τρομερή φιλοδοξία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. @ΝΔ
    σε 50.000 δίσκους βινυλίου έχεις όλη την κλασική μουσική με τα παρακλάδια της.

    Σ'αυτόν τον πλατύ όρο που λέμε rock θέλεις πολλά εκατομμύρια...

    Μια ζωή δε φτάνει για καμιά απ' τις δύο.

    Και δε θέλω συγκρίσεις επί ποιότητας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. δεν ένιωσα να με βαραίνουν από τα λόγια τα σχήματα και οι εικόνες τους ή τα λόγια τα ίδια, επειδή ξέρω καλά πως τα λόγια είναι αμφίσημα και σημαίνουν τα αντίθετα συνήθως σε μεγάλες προτάσεις κυρίως όταν είναι ή μονολογούν για τη βαρεμάρα του θνητού όντου που τα λέει ή τα γράφει. είμαι αράπης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. nabla? Άλλο πάλι και τούτο, χαχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Ευχαριστω blade,αντε και cyber-γιάντες
    να παιξουμε..

    @andy..Οι Ροκάδες μια χαρα θα ακούγανε την Ιεροτελεστία της Ανοιξης του Στραβινσκυ..

    Οσο για τον blog υπαρχει και
    η φωνητικη λυση
    Η Δημοφιλεστερη Υπηρεσια Διαδυκτιακης Τηλεφωνιας,Skype,ανακοινωσε την εναρξη της υπηρεσιας Skypecasts,επιτρεπει δωρεαν ομαδικες συζητησεις με φωνη στις οποιες μπορουν να συμμετεχουν εως και 100 χρηστες ταυτοχρονα!Το λογισμικο της Skype χρησιμοποιειται απο χιλιαδες χρηστες για δωρεαν τηλεφωνικες κλησεις απο το internet
    Στο αναμενο προγραμμα,η συζητηση θα διευθυνεται απο ενα Οικοδεσποτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. "... dear Rubber Band you're playin' my tune out of tune..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Ελπίζω κανείς από σας όταν μιλάει για κλασσική μουσική να μην συμπεριλαμβάνει και τις συνθέσεις του κυρίου Καρβέλα.
    Κάτι η "όπερα" Δαίμονες, κάτι που το μαλλί, κατέληξε να δηλώσει πρόσφατα οτιη μουσική του δεν διαφέρει από την κΛασσική, και οτι ο ίδιος γράφει καλύtερα από τον Wagner.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Ερώτηση:

    ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ?

    Τι συμβαίνει?...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Kαι κάτι ακόμα περί ορισμών.

    Τι είναι κλασική μουσική;

    «Η μουσική που αντέχει στο χρόνο» είναι ένας καλός ορισμός.

    Άρα, κλασική μουσική είναι και η Edith Piaf και o Bob Dylan.

    O Bob Dylan δεν είναι όμως rock?

    Mπλέξαμε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. @doncat

    Δεν την γνωρίζω την κλασική μουσική, ούτε καν στο ελάχιστο όσο θα έπρεπε για να έχω και άποψη. Δυστυχώς.

    Αυτό που ξέρω όμως, από ένα φίλο πιανίστα, που μου έκανε για λίγο μαθήματα πιάνου (όχι, η άχρηστη, δεν τα συνέχισα), είναι ότι την κλασική μουσική για να την αντιληφθείς, και στη συνέχεια να την νιώσεις σε όλη της την έκταση, πρέπει να την ακούς με την ίδια προσοχή που διαβάζεις ένα βιβλίο. Με προσήλωση, όχι ως χαλί, ως κάτι που ακούγεται στο χώρο... Με είχε παραξενέψει αυτή του η άποψη, αλλά μετά που το σκέφτηκα λίγο συνειδητοποίησα ότι ίσως αυτός είναι ο λόγος που πολλοί εκνευρίζονται αν ακούσουν για πολλή ώρα κλασσική. Επειδή ακριβώς δεν μπορούν να την ακούσουν όπως άλλες μουσικές, αλλά δεν ξέρουν και τον τρόπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Και ένας όρος που προτιμώ αντί για το rock: ηλεκτρική μουσική.

    (όχι ηλεκτρονική, αυτή είναι παρακλάδι της ηλεκτρικής).

    @blade,
    η κλασική μουσική σε πηγαίνει σε μέρη που καμία άλλη δεν μπορεί να σε πάει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Pros andy:
    Ο όρος "κλασική", όταν αναφέρεται στην μουσική, έχει πια αποκρυσταλωθεί και έχει αποκτήσει το δικό του πολυσύνθετο νόημα.
    Όταν λέμε "κλασική" εννοούμε Μότσαρτ και Μπαχ και Στραβίνσκυ.
    Το ότι αντέχει αυτό το είδος μουσικής στο χρόνο δεν έχει σχέση με την ονομασία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. @andy

    για την κλασική μουσική (εννοώντας το συγκεκριμένο είδος και όχι τον γενικότερο επιθετικό προσδιορισμό), όπως είπα και πριν δεν έχω γνώση επαρκή.

    Για το rock όμως, ναι, θα συμφωνήσω, οι καλοί δίσκοι είναι σίγουρα εκατοντάδες χιλιάδων.

    Από την άλλη, πόσοι είναι πραγματικά σημαντικοί; Υποθέτω πως αν σου ζητούσε το παιδί σου να του κάνεις μια λίστα με τα 1000 σημαντικότερα rock άλμπουμ όλων των εποχών, θα δυσκολευόσουν φυσικά στην επιλογή, αλλά θα κατέληγες κάπου.

    Και αν το παιδί σου άκουγε αυτά τα 1000 άλμπουμ και τα έκανε δικά του, δεν θα είχε καταλάβει και την ουσία του rock;

    Το κόλλημα με τη μουσική, και με το "καινούριο τραγούδι" όμως παραμένει μεγάλο κόλλημα, αρρώστεια! Ποτέ δεν φτάνουν 1000 άλμπουμ, I understand.

    Τέλος, να σου πω και το εξής. Στον κατάλογο της εταιρίας που δουλεύω, υπάρχει και η Deutche Grammophon. Τα ίδια έργα, ορατόρια, συμφωνίες, όπερες κλπ., συνεχώς υπόκεινται σε νέες ερμηνείες, νέες εκτελέσεις, νέες αναγνώσεις. Κι εκεί μεγάλο το δίλημμα... Οχι ότι όλες οι επανακυκλοφορίες, τα digital remastering κλπ., κλπ., έχουν αναγκαστικά κάτι να προσθέσουν, αλλά μπορεί μια νέα ματιά σε ένα έργο 200 ετών να δημιουργήσει ένα άλλο έργο, το άλλο με την σχετική όχι την απόλυτη έννοιά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. blade runner said...
    "την κλασική μουσική για να την αντιληφθείς, και στη συνέχεια να την νιώσεις σε όλη της την έκταση, πρέπει να την ακούς με την ίδια προσοχή που διαβάζεις ένα βιβλίο".

    Είχε απόλυτο δίκιο ο φίλος σου. Στην αρχή ακούς μελωδίες που σου χαϊδεύουν τα αυτιά και ρυθμούς που σου κουνάνε τα πόδια. Μετά μπαίνεις στην τέχνη της σύνθεσης, της ενορχήστρωσης, της αρμονίας, της αντίστιξης. Τα επίπεδα είναι άπειρα: άκουγα ήδη καιρό Μπαχ αλλά μόνο όταν τον διάβασα και τον ξανάκουσα με την παρτιτούρα μπροστά μου, κατάλαβα τις μαθηματικές του αναλογίες.

    Με τα χρόνια δεν χρειάζεσαι πια την παρτιτούρα (βοηθάει, αλλά δεν είναι απραίτητη) την διάβαζεις στους ήχους.

    Για ένα συνειδητό και καλλιεργημένο ακροατή της κλασικής μουσικής όλες οι άλλες φόρμες είναι απλές (μερικές απλοϊκές). Κι αυτή νομίζω πως είναι η βασική διαφορά Andy - όχι η αντοχή στο χρόνο. Και ένα δημοτικό τραγούδι αντέχει αιώνες - αλλά δεν είναι κλασική μουσική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. If you're in a room with Adolph Hitler, Josef Stalin, and Kenny G, but you only have a gun with 2 bullets, what do you do? Shoot yourself.

    Συγνώμη, δεν μπορούσα ν'αντισταθώ:

    Βρίσκεσαι σ'ένα δωμάτιο με τον Χίτλερ, τον Στάλιν και τον Κατσαρό (με το σαξόφωνο ντε!), αλλά έχεις μόνον δύο σφαίρες, τι κάνεις?
    .
    .
    .
    .
    Αυτοκτονείς!
    (-DDDDDDDD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. @Jane E. said...
    Ο όρος "κλασική", όταν αναφέρεται στην μουσική, έχει πια αποκρυσταλωθεί και έχει αποκτήσει το δικό του πολυσύνθετο νόημα.
    Όταν λέμε "κλασική" εννοούμε Μότσαρτ και Μπαχ και Στραβίνσκυ.
    Το ότι αντέχει αυτό το είδος μουσικής στο χρόνο δεν έχει σχέση με την ονομασία του.



    Καταλαβαίνω τι λες, αλλά προσπάθησε να βρεις έναν καλύτερο ορισμό για την κλασική μουσική από αυτόν που προανέφερα.

    Ο όρος κλασική μουσική είναι λίγο καταχρηστικός.

    Ή θα πρέπει να μιλάμε για ό,τι διαχρονικό (οπότε χωράει κι ο Dylan) ή θα πρέπει να μιλάμε για συμφωνική μουσική, δωματίου κλπ.

    Ετσι ή αλλιώς, η μουσική ΔΕΝ μεταφράζεται σε καμία γλώσσα, δε χωράει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Τι θα ήταν η ζωή μου χωρίς μουσική!
    Oλες οι εποχές της ζωής μου είναι στενά συνδεδεμένες με τραγούδια και μουσική .
    Aν μου στερήσεις τη μουσική, είναι σαν να μου στερείς μια από τις αισθήσεις μου.
    Τον πρώτο μου δίσκο τον αγόρασα σε ηλικία 11 ετών. Ήταν το wish you were here των Pink Floyd.
    Από τότε συνεχής αναζήτηση του τραγουδιού και της μουσικής που θα κάνει τον πεζό κόσμο όμορφο και υποφερτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. -> andy

    Η μουσική του Bob Dylan είναι κλασσική σαν δημιουργία μιάς νέας μοναδικής μουσικής
    όπως και πολύ σωστά έγραψες για το "σπουργίτι".

    Τέλεια. (κρυπτογραφική)


    Υ.Γ.
    Ο Bobbie έχει τα γενέθλιά του σήμερα μαζί με μερικά άλλα κλασσικά άξια θαυμασμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. @andy

    mais oui, έχεις απόλυτο δίκιο. Θυμάμαι να έχω κι εγώ τέτοιες στιγμές με την κλασική μουσική. Πολύ ιδιαίτερες, γεμάτες ανάταση. 'Η έντονη συγκίνηση.

    Αγαπάτε τον Μπραμς; Ναι, ναι, αγαπάμε (ένα παράδειγμα).

    Και κάτι αστείο...

    Η μητέρα μου, χωρίς να έχει ιδέα από κλασική μουσική, όταν ήταν έγκυος σε μένα μου έχει πει ότι συνήθιζε, για λόγους που ούτε η ίδια είχε πολυκαταλάβει, να βάζει σταθμούς στο ραδιόφωνο που έπαιζαν κλασική μουσική και να ακούει με τις ώρες. Την ηρεμούσε, λέει, γιατί είχε την ίδια την αντάρα η γυναίκα μέσα στην κοιλιά της (ήμουν δραστήριο έμβρυο!!!).

    Και ένα δικό μου: Οταν ήμουν μαθήτρια και φοιτήτρια δεν άκουγα ποτέ μουσική όταν μελετούσα. Συνήθως, άκουγα όλο το απόγευμα και μόλις έπεφτε το βράδυ έπιανα τα βιβλία για να διαβάσω για το σχολείο. Όταν όμως διάβαζα μαθηματικά άκουγα σχεδόν πάντα κλασική μουσική. Με βοηθούσε να τα κατανοήσω, δεν είναι παράξενο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Andy,
    Αντιγράφω από τον ΝΔ:
    "Για ένα συνειδητό και καλλιεργημένο ακροατή της κλασικής μουσικής όλες οι άλλες φόρμες είναι απλές (μερικές απλοϊκές). Κι αυτή νομίζω πως είναι η βασική διαφορά Andy - όχι η αντοχή στο χρόνο. Και ένα δημοτικό τραγούδι αντέχει αιώνες - αλλά δεν είναι κλασική μουσική."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Η σύνθετη και πολυεπίπεδη φόρμα σαφώς και ΔΕΝ είναι χαρακτηριστικό της κλασικής μουσικής.

    Παραδείγματα.
    Frank Zappa, Flaming Lips, Primal Scream και χιλιάδες ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Ένα δημοτικό τραγούδι δεν είναι κλασικό, διότι δεν είναι παγκόσμιο.

    Αν γίνει, τότε γίνεται κλασικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Andy, έχεις κανένα ωδείο στη γειτονιά; Έλα ρε συ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Andy εσυ που σαι ροκολογος
    πώς σου φανηκαν οι Lordi?
    κατι σαν kiss
    εχει μελλον το συγκροτημα;;..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. @NΔ

    Yπάρχει φίλος, ερασιτέχνις πιανίστας, ο οποίος λατρεύει τον Bach, του είναι αφοσιωμένος. Μόλις πρόσφατα πείστηκε να αρχίσει να ακούει άλλους ήχους, πιο σύγχρονους.

    Είναι χαρακτηριστική η επίδραση που έχει ασκήσει αυτή του η επαφή με τον Bach, στον τρόπο σκέψης του. Εχει προσφερθεί να μου τον "διδάξει" σιγά-σιγά (πως να τον ακούω, για να τον καταλάβω). Και αυτό που κυρίως με ιντριγκάρει στην σκέψη αυτή, είναι ακριβώς αυτό: Η επίδραση της κλασικής μουσικής που βλέπω πάνω του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
    Την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα.
    Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,
    πρώτη κάτάθεσις δραχμαί τριάντα.


    Δεν ξέρω γιατί η μπάντα μου φέρνει πρώτα πρώτα στη μνήμη τη μίζερη μελαγχολία της επαρχίας που οδήγησε στην αναχώρηση τον Καρυωτάκη, όχι με τον ήχο κάποιου χάλκινου της μπάντας, αλλά με τον ξερό κρότο ενός σιδερικού. Ίσως γιατί συνήθισα να ταυτίζω τον μελαγχολικό ήχο της μπάντας με μια εξόδιο ή με την επιτάφιο ακολουθία. Ή γιατί ο θριαμβικός της ήχος συνόδευε την πλέον μιλιταριστική σχολική μας εκδήλωση - την παρέλαση. Δεν είχα, βλέπετε, βιώματα ανάλογα του Αμλέτου στη Σπιανάδα ή της Ερμουπολίτικης μπάντας στην πλατεία μπροστά στο μεγαλοπρεπές Δημαρχείο του Τσίλλερ.

    Βέβαια, γνώρισα και το κλάμα των χάλκινων της Λουιζιάνας ή του Κόττον Κλαμπ. Και το διονυσιακό πανηγύρι της μπάντας του Μπρέγκοβιτς, αδιάφορη αν έπαιζε στα μαύρα υπόγεια ή τις ουράνιες πολιτείες του Underground. Μέχρι και τη μπάντα της Ερμούπολης γνώρισα.
    Ποτέ όμως δε μπόρεσα να βάλω τον ήχο του χάλκινου πάνω από τα άλλα όργανα. Δε βρίσκω άλλο όργανο όμοιο με το πιάνο σ' εκφραστική δύναμη. Και θα προτιμήσω το κλάμα ή το ουρλιαχτό μιας ηλεκτρικής κιθάρας στα χέρια ενός δεξιοτέχνη των blues. Αλλά, πάλι, πόσο πολύ πλουτίζει ο ήχος σε μια rythm'n'blues ή soul μπάντα χάρις στα χάλκινα. Ή πάλι τι θα ήταν οι Βαλκυρίες του Βάγκνερ χωρίς αυτή τη διαλεκτική ανάπτυξη έγχορδων και πνευστών;

    Πάντως, η καθημερινή μου ρουτίνα μου επιβάλλει να ακούω μια άλλου είδους μπάντα πνευστών στους αθηναϊκούς δρόμους - έναν απερίγραπτο θόρυβο από αγχωμένς κόρνες κι ανυπόμονες εξατμίσεις που δυστυχώς σε τίποτα δε θυμίζουν τον αστικό θόρυβο των Einsturzende Neubauten (σωστά το 'γραψα;) ή των Sonic Youth!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. @andy

    ναι, σαφώς δεν είναι χαρακτηριστικό αποκλειστικά της κλασικής μουσικής, συμφωνώ μαζί σου.

    Ο Zappa που ανέφερες δε, αποτελεί ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα.

    Γίνεται και συναυλία το καλοκαίρι, να πας, θα γουστάρεις.

    Τώρα πρέπει να φύγω... Τι κρίμα, το θέμα είναι σούπερ ουάου, σήμερα.

    Προς το παρόν, καληνύχτα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Τριλλίτ - τριλλίτ
    θυμάμαι κάπως έτσι κρατούσα σημειώσεις όταν έπαιζα Myst. :-) Ήταν ένας γρίφος με κάτι μοχλούς που έκαναν κάτι ήχους και τους σημείωνα στο τετράδιο που είχα κάπως έτσι: φρούιτ-φρούιτ, φσστ-φσστ...


    Από μουσική μάλλον θα διάλεγα metal.

    Στο δημοτικό ήμουν τόσο "ρατσιστής" που θεωρούσα μουσική μονάχα το metal και το hard-rock.

    Αργότερα στο γυμνάσιο είχα ξεφύγει εντελώς... :Ρ έλεγα ότι το metal είναι η κλασσική μουσική του αιώνα μας...

    Στο λύκειο πλέον με την παρέα μου είχαμε ξεκαθαρίσει ότι ήταν η καλυτεροτερότερη μουσική και απλά τσακωνόμασταν για το ποιός έχει την καλύτερη φωνή στον κόσμο... ο Michael Kiske των Helloween με την πουεράδικη φωνή, όχι ο Eric Adams των Manowar που φτάνει τάδε οκτάβες lol (μιας και τον θυμήθηκα κάτσε να βάλω το Nessun dorma σε έκδοση Manowar, έχει πολλή φάση η προφορά όταν τραγουδάει ιταλικά :P), όχι ο τάδε, ο δείνα. Μετά πιάναμε τον καλύτερο drummer του κόσμου... είναι ο Dave Lombardo των Slayer... όχι είναι o Mike Portnoy των Dream Theater (a must see video που σολάρει, επίσης με μπάντα)... Μετά οι κiθαρίστες... Joe Satriani, Steve Vai μπλα-μπλα-μπλά...

    πωω τι έπαιξε ο θεός... τις κάλτσες του :Ρ αν του πούνε να το ξαναπαίξει μπορεί άραγε; πωω ταχύτητα... πώωω πολυπλοκότητα... πωωω σύνθεση... πωω ο άνθρωπος είναι χταπόδι, τι παίζει... στην μπρίζα τον έβαλαν.. :PpPpP

    τώρα πλέον δεν κάνω διακρίσεις ακούω ότι να 'ναι, φτάνει να ακούγεται καλά στο αυτί μου. :-)

    Αυτό που μου αρέσει σε αυτήν την μουσική είναι ότι έχει τα πάντα, από καταπληκτικά σλόου κομμάτια μέχρι ότι πιο εκρηκτικό και γεμάτο ενέργεια μπορείς να φανταστείς. Eίναι δυναμική και ως υπερκινητικό παιδί την εκτίμησα ιδιαιτέρως.

    Ο φίλος Roark θεωρεί την jazz ως την music of individualism. Ίσως για τους μουσικούς αλλά για τους ακροατές πιστεύω αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει περισσότερο στην metal.

    αγαπημένο κομμάτι όταν ήμουν teenager.

    I Want Out - Helloween

    From our lives' beginning on
    We are pushed in little forms
    No one asks us how we like to be
    In school they teach you what to think
    But everyone says different things
    But they're all convinced that
    They're the ones to see

    So they keep talking and they never stop
    And at a certain point you give it up
    So the only thing that's left to think is this

    I want out--to live my life alone
    I want out--leave me be
    I want out--to do things on my own
    I want out--to live my life and to be free

    People tell me A and B
    They tell me how I have to see
    Things that I have seen already clear
    So they push me then from side to side
    They're pushing me from black to white
    They're pushing 'til there's nothing more to hear

    But don't push me to the maximum
    Shut your mouth and take it home
    'Cause I decide the way things gonna be

    There's a million ways to see the things in life
    A million ways to be the fool
    In the end of it, none of us is right
    Sometimes we need to be alone

    (Solo: Kai/Both)

    No no no, leave me alone

    ήχοι από drums:
    ντουντούντουρπ-ντουντούντουρπ τατάταρατ-τατάταρατρ τσσ-τσσ-τσσ

    ήχοι από κιθάρα:
    γουιιιιιι γουά-γουά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Σε 200 χρόνια από τώρα πάντως (αν δεν έχουμε αναληφθεί εις τους ουρανούς ως τεράστιο μανιτάρι), θα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κατηγοριοποίησης μουσικών ειδών με το επίθετο "κλασικό" μέσα....

    ****************

    Music is the only sensual pleasure without vice.

    ****************

    Ο Μπετόβεν ήταν τόσο κουφός, που νόμιζε πως είναι ζωγράφος!
    George Carlin

    Δείπνο μετά μουσικής είναι προσβολή και στο μάγειρα και στον βιολιστή.
    Gilbert Keith Chesterton

    Εχω το αυτί του Βαν Γκογκ στη μουσική...
    Billy Wilder

    Πήγα στη συναυλία των Grateful Dead. Επαιξαν 7 ώρες. Φοβερό τραγούδι!
    Fred Reiss

    Η όπερα είναι για τη μουσική ό,τι ένα μπορντέλλο για τον καθεδρικό ναό!
    Henry L. Mencken

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. ΣΑΛΤΑΡΩ Η ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ!

    Τις τελεταίες μέρες εμφανίζεσαι εδώ με ήπια μάσκα.

    Αλλά στις άλλες σου αρετές προσθέτεις και την διπροσωπία.

    Ταυτόχρονα κάνεις βρώμικο πόλεμο, οικειοποιούμενος τα Nicks άλλων φίλων μπλόγκερ και στέλνοντας αισχρά μηνύματα.

    Το γιατί το κάνεις είναι δικό σου πρόβλημα.

    Αλλά είναι καιρός να σταματήσεις ΑΜΕΣΩΣ. Η δικτυακή κοινότητα δεν μπορεί να ανεχθεί τέτοια βρωμιά.

    Με όποια μορφή και αν εμφανίζεσαι θα μας βρεις μπροστά σου.

    Κι επειδή πρόσφατα αποφάσισες να μπλοκάρεις το προφίλ σου - θα σβήνεται και όποιος μπλόγκερ δεν δίνει πρόσβαση στο προφίλ του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Εξαιρετικη η περιγραφή της μπάντας.Οι στολές ,τα χρώματα, ο κόσμος,τα χαρούμενα παιδάκια.Νόμιζα πως ετρεχα κι εγω από πίσω.
    Στην Θεσσαλινικη παλιά κάποιους γνωστους και πλούσιους νεκρούς,τους συνόδευε μπάντα από την μητρόπολη μέχρι το κοιμητήριο.Αυτό βέβαια δεν μου έχει λειψει.Αλλα η στρατιωτική μπάντα που περνούσε κάθε κυριακή από την παλιά παραλία για να σηκώσουν την σημαία στο Λευκό Πύργο αυτό ναι,μου έχει λείψει.(Τώρα μεταφέρουν το αγημα με οχήματα δίπλα από τον Λευκό Πύργο.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. "ΣΑΛΤΑΡΩ Η ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ!
    Αλλά είναι καιρός να σταματήσεις ΑΜΕΣΩΣ.
    θα σβήνεται και όποιος μπλόγκερ δεν δίνει πρόσβαση στο προφίλ του."

    Τι φασισμός είναι αυτός κε Δήμου. Λίγος Μπαχ χρειάζεται να ηρεμήσετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. @Εργοτελίνα said...

    τους είδα 20 δευτερόλεπτα, δεν έχω ξεκάθαρη άποψη.

    Εκ πρώτης όψεως μου φάνηκαν φτηνοί, ρηχοί, αλλά δεν είμαι και 100% σίγουρος.

    Οι Kiss ήταν πρωτοπόροι σ' αυτό που έκαναν, αλλά δεν παύει να ήταν kitch.

    @blade,
    δεν είναι όλοι οι δίσκοι του Zappa βασισμένοι σε απλές φόρμες.
    Άκουσε το Hot rats.

    @vrennus,
    ωραίο σχόλιο.

    @aphrodite,
    ρίξε κι άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. andy dufresne said...
    "Η σύνθετη και πολυεπίπεδη φόρμα σαφώς και ΔΕΝ είναι χαρακτηριστικό της κλασικής μουσικής.
    Παραδείγματα.
    Frank Zappa, Flaming Lips, Primal Scream και χιλιάδες ακόμα".

    Με κάνεις και αμφιβάλλω για τις γνώσεις σου στην κλασική μουσική. Βάλε δύο παρτιτούρες δίπλα-δίπλα. Θα πεισθείς αμέσως...

    andy dufresne said...
    "Ένα δημοτικό τραγούδι δεν είναι κλασικό, διότι δεν είναι παγκόσμιο. Αν γίνει, τότε γίνεται κλασικό".

    Βάζεις τώρα και ένα δεύτερο στοιχείο πέρα από την διάρκεια - την παγκοσμιότητα.
    Αυτό όμως είναι λάθος. Τα παλιά δημοτικά της Ιρλανδίας, της Γερμανίας, δεν λένε τίποτα στους Κινέζους - αλλά ούτε ο Μπετόβεν που έγραψε πάνω σε αυτά...

    Κρίμα - πρέπει και εγώ να φύγω, όπως η Blade, προς αντίθετη κατεύθυνση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. @andy

    "δεν είναι όλοι οι δίσκοι του Zappa βασισμένοι σε απλές φόρμες.
    Άκουσε το Hot rats."

    Mα, ναι, αυτό σου έγραψα κι εγώ, ότι ο Zappa είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα συνθέτη που γράφει πολυεπίπεδα. Θέλω επίσης, εκεί που άφησες το σχόλιο για τα 17 κοινά, όταν έχεις χρόνο, να μου πεις ποια ακριβώς ήταν αυτά, μ'ενδιαφέρει!

    @aphrodite

    γαμώ τις ατάκες, especially:

    "Πήγα στη συναυλία των Grateful Dead. Επαιξαν 7 ώρες. Φοβερό τραγούδι!"
    Fred Reiss

    :)

    Tώρα καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Είμαι ένας παλιοροκάς. Σπούδασα στην Σαλονίκη των 80's ακριβώς όταν το rock ψυχορραγούσε και κυριαρχούσαν τα τσινάρια με τα στενά κολάν παντελόνια, τα κοντό μαλλί φουλ στο τζελ, και την περιφρόνηση τους σε ότι δεν ήταν Αθηναικό (τουλάχιστον). Οι ροκάδες με αργό αλλά σταθερό ρυθμό περιθωροποιούνταν στην πλατεία Ναυαρίνου και τα μπαράκια της Προξένου Κορομηλά και ανακαλύπταν το heavy metal. Πέρασα απίστευτα όμορφες rock βραδυές με αλησμόνητη παρέα στο Lucky Look και στην παραλία στο Ποσίδι της Χαλκιδικής. Τώρα που γράφω ακούω Rolling Stones 1967 - 1975 collection. Rock never dies, for me at least. Yeahhhhh!

    Απόλαυσα την πολύ ωραία παρουσίαση του ΝΔ στον Ιανό αλλά πολύ περισσότερο τις μπύρες και τα σχετικά στο Γιάντες. Μακάρι τέτοιες συναντήσεις να γίνονται πιο συχνά και σε μεγαλύτερη κλίμακα. Όσοι ήταν στην παρέα και θέλουν τις φωτο ας μου στείλουν email (που μπορούν να το βρουν στην ιστοσελίδα μου).

    Over now

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Jane E. said...
    "ΣΑΛΤΑΡΩ Η ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ!
    "Τι φασισμός είναι αυτός κε Δήμου. Λίγος Μπαχ χρειάζεται να ηρεμήσετε".

    Φασισμός του αισχίστου είδους είναι οι πράξεις του σαλτάρω. Ντρέπομαι και να τις περιγράψω. Ένας μπλόγκερ δεν έχει κανένα λόγο να κρύψει το προφίλ του παρά μόνο όταν δεν θέλει να αποκαλυφθεί ο αριθμός του. (Η ανωνυμία και η ταυτότητά του μένει απαραβίαστη).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Μα ο αριθμός του φαίνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Hotan kanete klik pano st' onoma me to hopoio emphanizetai ho Saltaro, hodegeisthe sten histoselida me URL

    http://www.blogger.com/profile/16802795

    To 16802795 einai akribos ho arithmos tou Saltaro. Den ekhei semasia pou krybei to profile tou. To URL arkei.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. @Nikos Dimou said...
    andy dufresne said...
    "Η σύνθετη και πολυεπίπεδη φόρμα σαφώς και ΔΕΝ είναι χαρακτηριστικό της κλασικής μουσικής.

    Με κάνεις και αμφιβάλλω για τις γνώσεις σου στην κλασική μουσική. Βάλε δύο παρτιτούρες δίπλα-δίπλα. Θα πεισθείς αμέσως...


    Για να μην παρεξηγηθώ, εννοούσα πως δεν είναι χαρακτηριστικό της κλασικής μουσικής και μόνο.

    Υπάρχει κατηγορία του rock που ονομάστηκε art rock, με υβρίδια όπως baroque pop ή symphonic rock.

    Oι κλασικές παρτιτούρες δεν διαφέρουν και πολύ.

    (έχω κάνει 8 χρόνια σπουδές κλασικής μουσικής, μέχρι δεύτερη αρμονία)

    Ακούστε τον τελευταίο δίσκο των Flaming Lips να δείτε πόσα επίπεδα έχει, πόση φαντασία, πόση τρέλα, πόση φρεσκάδα, πόσες αλλαγές ρυθμού μέσα σε ένα κομμάτι, τι ευφάνταστη ενορχήστρωση, συνδυασμό επιρροών από πολλά διαφορετικά μουσικά είδη:
    οργασμός!

    Αν ο Mozart ζούσε σήμερα, η μουσική του θα ήταν ηλεκτρική...


    @ΝΔ said
    Βάζεις τώρα και ένα δεύτερο στοιχείο πέρα από την διάρκεια - την παγκοσμιότητα.
    Αυτό όμως είναι λάθος. Τα παλιά δημοτικά της Ιρλανδίας, της Γερμανίας, δεν λένε τίποτα στους Κινέζους - αλλά ούτε ο Μπετόβεν που έγραψε πάνω σε αυτά...


    H παγκοσμιότητα, κατ' εμέ, είναι βασικό στοιχείο του κλασικού.

    Αν έργο είναι κλασικό, τότε σίγουρα θα βρει το κοινό του, όπου φθάσει.

    ΝΔ, έχεις αμφιβολία ότι όταν ακούσουν Μπετόβεν οι Κινέζοι, δεν θα τους αρέσει;


    Εν πάση περιπτώση, γνωρίζω ότι σε συζήτηση περί μουσικής δεν συμφωνεί ποτέ κανείς με κανέναν, απλά θέλω να σας γνωρίσω και μία διαφορετική οπτική γωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Messiah: An oratorio by Handel performed every Christmas by choirs that believe they are good enough, in cooperation with musicians who need the money.

    ************

    A tourist is sightseeing in a European city. She comes upon the tomb of Beethoven, and begins reading the commerative plaque, only to be distracted by a low scratching noise, as if something was rubbing against a piece of paper.
    She collars a passing native and asks what the scratching sound is.

    The local person replies, "Oh, that is Beethoven. He's decomposing."


    Q: Why don't they know where Mozart is buried?
    A: Because he's Haydn!

    Q: What's musical and handy in a supermarket?
    A: A Chopin Liszt.

    A note left for a pianist from his wife; (παλιό αλλά καλό)
    Gone Chopin, (have Liszt), Bach in a Minuet.

    *******************

    Ελάτε τώρα να κουφαθούμε:

    Ολα τα παρακάτω τραγούδια παίζονται σε ένα touch-tone τηλέφωνο.
    Οπου κόμμα, παύση.

    Jingle Bells
    333, 333, 39123, 666-663333322329, 333, 333, 39123, 666-6633, 399621
    Frere Jacques
    1231, 1231, 369, 369, 9*9631, 9*9631, 111, 111
    Olympic Fanfare
    3-9-91231, 2222-32112312, 3-9-91231, 2222-32112321
    Happy Birthday
    112, 163, 112, 196, 110, 8521, 008, 121

    **************

    Το ακκορντεόν είναι γκάιντα με πιέτες.

    Ορισμός του gentleman:
    Κάποιος που ξέρει να παίζει ακκορντεόν, αλλά δεν το κάνει.?

    Η γκάιντα μοιάζει με την τοξοβολία έχοντας δεμένα μάτια:
    Δεν χρειάζεται να είσαι και πολύ καλός για να κάνεις τον κόσμο να σε προσέξει!!!!


    Το εκκλησιαστικό όργανο είναι το μουσικό εκείνο όργανο λατρείας στου οποίου το άκουσμα αισθανόμαστε το μεγαλείο Του Θεού, και με το που τελειώνει, καταλαβαίνουμε τη Χάρη Του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. "To criticize other people's taste in music is unintelligent at best. Even the most straightforward melody shines a light." --Anni-Frid (Frida) Lyngstad, ex-ABBA.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. Λούκουμος:

    O δάσκαλος της μουσικής ερχόταν δυό φορές την εβδομάδα, για να γεφυρώσει το τεράστιο χάσμα μεταξύ της Ντόροθυ και του Σοπέν.
    George Ade.

    (Σε γυναίκα που έπαιζε τσέλλο),
    «Κυρία μου, έχετε ανάμεσα στα πόδια σας ένα θαυμάσιο όργανο, που μπορεί να δώσει ευχαρίστηση σε χιλιάδες, αλλά το μόνο που κάνετε είναι να το ξύνετε!»
    Thomas Beecham

    Μπορείς να παίξεις Μπαχ με τον δικό σου τρόπο, αλλα εγώ θα τον παίξω με τον δικό του τρόπο.
    Wanda Landowska

    (Ο Στραβίνσκυ είναι) Μπαχ με λάθος νότες....
    Sergei S. Prokoviev

    Πολλά κομμάτια του Προκόφιεφ τελειώνουν πάρα πολύ μετά το τέλος τους.
    Igor Stravinsky

    Η μόνη διαφορά των Spice Girls και μιας τσόντας είναι το ότι η τσόντα έχει καλύτερη μουσική!
    Phil Spector

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Νανούρισμα:

    -Ασημιά κουδούνια αντηχούν στο δρόμο
    πούθε πας μικρό μου, Ηλιοχιόνιστο;

    -Πάω στις μαργαρίτες, πέρα στο λιβάδι
    πράσινο λιβάδι, σαν ζωγραφιστό

    -Πούθε πας, μικρό μου, διόλου δεν φοβάσαι
    πέρα ειν'το λιβάδι, ώρες μακριά

    -Η δικιά μου αγάπη, διόλου δεν φοβάται
    τ'ανοιχτό τ'αγέρι, την δεντροσκιά

    -Τότε να φοβάσαι, γιόκα μου, τον Ήλιο
    ακριβό μου αγόρι, Ηλιοχιόνιστο

    -Τα μαλλιά μου ο Ήλιος τά'καψε για πάντα
    κι είμαι ασπρομάλλης, δυο χρονών μωρό...

    Frederico Garcia Lorca
    Σε μουσική Χρήστου Λεοντή
    (Καληνύχτα σας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Επανήλθα με ένα ωραίο άσμα σε λατινική γραφή.

    Eu fui para baixo da encruzilhada, caí em meus joelhos. Eu
    fui para baixo da encruzilhada, caí em meus joelhos. Perguntei ao Senhor sob piedade, "Salve-me por favor." Eu fui para baixo da encruzilhada, tentado embandeirar
    um passeio. Eu fui para baixo da encruzilhada, tentado
    embandeirar um passeio. Ninguém pareceu conhecer-me, todos
    passaram por mim. Eu estou indo para Rosedale, levo
    meu cavaleiro ao meu lado. Eu estou indo para Rosedale,
    levo meu cavaleiro ao meu lado. Você pode acalmar a casa
    do tambor, bebê, na margem do rio. Você pode
    correr, você pode correr, diz meu amigo Willie Brown. Você pode correr, você pode correr, diz meu amigo Willie
    Brown. E eu estou parado na encruzilhada, acredite que eu
    estou afundando.

    Αφού όλοι θυμηθήκαμε τα παιδικά μας χρόνια, καλά είναι τώρα να θυμηθούμε και τα παιδικά τους χρόνια πού'χασαν τόσο άδικα τα θύματα της Γενοκτονίας του Μουσταφά Κεμάλ.

    Η Μουσική έχει πέραση σαν θέμα αλλά η Γενοκτονία των Ελλήνων δεν έχει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. http://www.quotationspage.com/

    Πηγαίνετε πιο πάνω μπας και απαλλάξουμε έτσι την Αφροδίτη από τον κόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Eric Clapton
    PRESENCE OF THE LORD lyrics Eric Clapton

    I have finally found a way to live just like I never could before.
    I know that I don't have much to give, but I can open any door.
    Everybody knows the secret, everybody knows the score.
    I have finally found a way to live in the color of the Lord.
    I have finally found a place to live just like I never could before.
    And I know I don't have much to give, but soon I'll open any door.
    Everybody knows the secret, everybody knows the score.
    I have finally found a place to live in the presence of the Lord.
    In the presence of the Lord.
    I have finally found a way to live just like I never could before.
    And I know I don't have much to give, but I can open any door.
    Everybody knows the secret, I said everybody knows the score.
    I have finally found a way to live in the colour of the Lord.
    In the colour of the Lord.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Eric Clapton
    Tell The Truth

    (by Eric Clapton and Bobby Whitlock)
    Tell the truth. Tell me who's been fooling you?
    Tell the truth. Who's been fooling who?
    There you sit there, looking so cool
    While the whole show is passing you by.
    You better come to terms with your fellow men soon, cause...
    The whole world is shaking now. Can't you feel it?
    A new dawn is breaking now. Can't you see it?
    Tell the truth. Tell me who's been fooling you
    Tell the truth. Who's been fooling who?
    It doesn't matter just who you are,
    Or where you're going or been.
    Open your eyes and look into your heart.
    The whole world is shaking now. Can't you feel it?
    A new dawn is breaking now. Can't you see it?
    I said see it, yeah, can't you see it?
    Can't you see it, yeah, can't you see it?
    I can see it, yeah.
    Tell the truth. Tell me who's been fooling you
    Tell the truth. Who's been fooling who?
    Hear what I say, 'cause every word is true.
    You know I wouldn't tell you no lies.
    Your time's coming, gonna be soon, boy.
    Chorus
    Chorus

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Τελικά υπάρχουν πολλών ειδών troll!
    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Αυτό που με εκπλήσσει στην κλασσική μουσική και έχω βιώσει με τα χρόνια είναι πως το κάθε μεγάλο έργο μπορεί να επιδράσει επάνω μου με πολλούς διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με το πως νιώθω τη στιγμή, τι σκέψεις είχα πριν την ακρόαση.
    Οτι συμβαίνει δηλ. σε κάθε μεγάλο έργο τέχνης.

    Αυτό που θεωρώ 'αγγαρεία' στη μουσική για μένα είναι όταν πρέπει να ακούσω κάτι καινούργιο ώστε να ξέρω πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να το απολαύσω και να λειτουργήσει μέσα μου. Μη μου πείτε πως δεν υπάρχουν άπειρα άλμπουμς που πάνω στον ενθουσιασμό της στιγμής του ξετυλίγματος, επειδή δεν είμαστε στην κατάλληλη διάθεση για αυτό, το απορρίψαμε και το αδικήσαμε?

    Θέλω επίσης να θέσω και άλλο ένα θέμα. Πάει μαζί.
    Εχω παρατηρήσει πολλές φορές ότι οι άνθρωποι ακούν μουσική ανάλογη του ηχοσυστήματος τους. Δεν θα αδικήσω εύκολα κάποιον που έχει ηχοσύστημα που βγάζει το σαξόφωνο σα βιολί αν ακούει μουσική του συρμού (μακάρι να ήταν στην κυριολεξία, ο συρμός έχει και κάποιο ...βάρος!:) )
    Πως ένα 'στέρεο' να βγάλει την πολυπλοκότητα των ηχοχρωμάτων του κάθε οργάνου, της κάθε φωνής όταν απλώς τσιρίζει αγκομαχώντας? (Αν και δεν αγκομαχά, βασικά χέσ..κε)!

    Θεωρώ ότι η επένδυση σε ένα αρκετά άνω του μετρίου ηχοσυστήματος είναι επένδυση ζωής.
    Είναι σαν να πηγαίνεις σε έκθεση ζωγραφικής φορώντας σκούρα γυαλιά ηλίου!

    Γράφτηκε επίσης πως η μουσική, επειδή δεν έχει λέξεις που θα την φόρτιζαν με άλλες έννοιες έχω μία μικρή αντίρρηση/προσθήκη. Θυμηθείτε το τι νιώσατε ακούγοντας κάποιο είδος συγκεκριμένο και κάποιος συνθέτης έβαζε μέσα ένα όργανο που παραδοσιακά ανήκει αλλού ή κάποιο να λείπει.
    Λαμβάνοντας ΚΑΙ αυτό υπόψιν, θεωρώ πιό ελεύθερη την ηλεκτρονική μουσική.

    Οσο για το τι ακούω. Ακούω μουσική. Ετσι απλά! Τι, υπάρχουν και είδη? Για μία την ξέρω!
    Απειρα άλμπουμ με άγγιξαν, μερικά όμως έχουν χαραχθεί μέσα μου μόνιμα, όπως το κοπτικό τα αυλάκια του αξεπέραστου σε ήχο, βινυλίου.
    1) Trisomie 21 - Million Lights
    2) The Cassandra Complex - Theomania
    Μανία των θεών.... ή μανία για τους θεούς?..
    3) DCD - Into The Labyrinth
    4) ΟΛΟΙ των Shpongle
    Δεν αναφέρω άλλους, είναι πολλοί.

    Να προτείνω και κάτι εδώ για επίλογο.
    Ποιός ήταν ο πρώτος σας δίσκος?
    1o, 17 ετών Thin Lizzy - Johnny the fox και, Frank Zappa - Hot Rats

    Αφροσέντονο πάει να μου βγει αλλά δεν με νοιάζει! Πάω τη σκέψη παραπέρα λοιπόν και κλείνω λέγοντας πως τα σεντόνια από ύφασμα σκεπάζουν το κορμί μας.
    Τα εδώ blogoσέντονα όμως, πολλές φορές σκεπάζουν απαλά την ψυχή μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. Είχα ακούσει τους deadcandance όταν είχαν στον λυκαβητό, δεν θυμάμαι χρονολογία, ίσως 1995 ή κάτι τέτοιο.
    Η χειρότερη συναυλία που πήγα ποτέ. Μικροφωνισμοί από τα ηχεία, απρόθυμοι οι deadcandance (ίσως λόγω της κακής ποιότητας του ήχου, δεν ξέρω ποιός ευθύνεται γι αυτο, άλλοι φέρνουν δικά τους μηχανήματα και τεχνικούς, άλλοι πληρώνουν ντόπιους).
    Η συναυλία κράτησε κάπου μία ώρα και μείνανε όλοι παγωμένοι, παρά τον καλό καιρό, όταν συνειδητοποιήσαν οτι τελείωσε.
    Εκτός από τον κακό ήχο μου έμεινε και η εντύπωση οτι τα τραγούδια τους δεν είναι για ανοιχτούς χώρους.
    Κρίμα γιατί περίμενα πως και πως να τους ακούσω τότε.
    Δεν δικαιούμαι όμως να κάνω έντονα παράπονα μια και μπήκα μαζί με την παρέα μου από τρύπα. Αφραγκιές... χεχεχεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Eric Clapton
    AFTER MIDNIGHT

    by J. J. Cale
    After midnight, we're gonna let it all hang down.
    After midnight, we're gonna chug-a-lug and shout.
    We're gonna stimulate some action;
    We're gonna get some satisfaction.
    We're gonna find out what it is all about.
    After midnight, we're gonna let it all hang down.
    After midnight, we're gonna shake your tambourine.
    After midnight, it's all gonna be peaches and cream.
    We're gonna cause talk and suspicion;
    We're gonna give an exhibition.
    We're gonna find out what it is all about.
    After midnight, we're gonna let it all hang down.
    After midnight, we're gonna let it all hang down.
    Second Verse
    After midnight, we're gonna let it all hang down.
    After midnight, we're gonna let it all hang down.
    After midnight, we're gonna let it all hang down.
    After midnight, we're gonna let it all hang down.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Πρώτος δίσκος: Ζεστά Ποτά -Κατσιμιχαίοι, Ο καλύτερός τους νομίζω και ο πλέον αγαπημένος μου.
    Αγαπημένες μουσικές πολλές και ανάλογες με τη στιγμή. Ακόμα και τα "σκυλάδικα" έχουν τη χάρη τους κάποιες ... λίγες φορές.

    Να συμπληρώσω λίγο για τον όρο κλασσική. Κλασσική είναι η μουσική περίοδος από τα 1700 έως τα 1800 περίπου και χαρακτηρίζεται βασικά από την εισαγωγή και την κυριαρχία του πιάνου (Μπετοβεν, Μοτσαρτ, Χαυντν).
    Πρίν την κλασσική περιοδο έχουμε το μπαρόκ (Βιβλαντι, Χαιντελ. Εδω χρονολογικα ανηκει και ο Μπαχ αλλά αυτος ειναι ξεχωριστό κεφαλαιο!), και πριν από το μπαρόκ ειχαμε την αναγεννηση (Παλαιστρίνα, Μοντεβερντι).
    Μετά την κλασσική ήρθε ο ρομαντισμός (Σουμπερτ, Λιστ, Βερντι, Τσαικοφσκι, Ντβορζακ, Ντεμπυσσι και δε συμμαζευεται)
    Και μετα το Ρομαντισμό, ο εικοστός αιώνας, και η μουσική του ακόμα έχει το πεζό όνομα "μουσική του εικοστού αιώνα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. Υπάρχει βέβαια και η άλλη έννοια τής κλασσικής: η αιώνια, η πρότυπη, η πλήρης. Ο μπετοβεν ή ο ζαππα ειναι κλασσικοι στο ειδος τους.
    Αυτο που δεν ξέρω είναι πόσο παγκόσμιοι είναι. Και γενικότερα αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποια μουσική που να μιλάει με τον ιδιο τροπο σε ολους τους ανθρωπους. Υπαρχει μια παγκοσμια μουσικη γλωσσα?
    Ισως κατι που να βασιζεται σε φυσικους ήχους να ειναι κοινο για ολους μας, αλλα η μουσικη ειναι κατα καποιον τροπο μια υπερβαση της φυσης, και οσο το σκεφτομαι καταληγω οτι αυτη η μαγικη για ολους μουσικη λαλιά δεν υπαρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. mademoiselle parizaki said:
    ήμαρτον, έχεις πιάσει κανένα cd και αντιγράφεις τους στίχους;

    Μία παράκληση παιδιά. Τα στιχοσέντονα δεν τα διαβάζει μάλλον κανείς.
    Πιό γόνιμο θεωρώ 2-5 γραμμές αποσπασματικούς στίχους. Αν αξίζουν έχουμε 'πιάσει' το 90% του όλου.
    Χώρια που συνειρμικά εφόσον αξίζουν τους κουβαλάμε όλοι μέσα μας ούτως ή άλλως! :)
    -----------
    Ακούω "..and the day turned to light" από shpongle, μεταφέρουν (το κατεφέρνουν τέλεια!) την ατμόσφαιρα της έκλειψης.. Μαγικό. Το πώς η μουσική μπορεί και μεταφέρει εικόνες, καταστάσεις ψυχής..
    Querrero, τους συγκεκριμένους στους συνιστώ ανεπιφύλακτα! Μάλλον έχουμε τα ίδια ακούσματα (δεν περίμενα να βρώ άτομο να γνωρίζει τους front242 ή τους front line assembly!, το corrosion από τα λατρεμένα μου) οπότε θα τους καταλάβεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Η rock ότι και να κάνει,όσο όμορφη και να είναι παραμένει πεπερασμένη.Δεν ξέρω κανένα ταλαντούχο μουσικό που να έμεινε στη rock.
    Σίγουρα εκεί είναι τα χρήματα και πρέπει να ζήσουνε και αυτοί.Αλλά (χωρίς να απορρίπτω τις άλλες) πραγματικές μουσικές είναι μόνο
    η κλασσική και η τζαζ.
    Η τζαζ έχει ακόμα πολύ δρόμο.Μην ξεχνάτε ότι η κλασσική έχει 700 περίπου χρόνια ιστορίας.
    Το hard rock ή το heavy metal έίναι μόνο μορφές αντίδρασης και τίποτα άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Καλή μας Πεταλίδα (τι όμορφο όνομα)..

    Αν μιλάμε για μουσική, τότε ναι, υπάρχει!
    Αν μιλάμε για τραγούδια όμως που συνήθως είναι τοπικού χαρακτήρα, τότε θα συμφωνήσω μαζί σου. Ας βάλουμε και την παράμετρο επίσης που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τα τραγούδια πως απαραίτητα είναι και μουσική με την έννοια που σχεδόν όλοι εδώ την αντιλαμβανόμαστε.
    Διαβάστε μία εμπειρία μου πρόσφατη.
    Δάνεισα σε ένα φίλο τον υάκινθο του Μάνου Αχαλινωτόπουλου, ένα αριστούργημα!
    Τον επέστρεψε την επομένη. Κοίτα είπε, δεν μου είπε συνειρμικά τίποτα!
    Κλασσικές οι παρωπίδες.
    Με ανοικτό μυαλό λοιπόν, η μουσική η απευθυνόμενη σε ανοικτά μυαλά, με κάποια μουσική παιδεία και ψυχές πρόθυμες να συντονιστούν με τη μουσική για να γεννήσουν μία νέα κατάσταση εσωτερικής αρμονίας ή να ταυτιστεί με την ήδη υπάρχουσα είναι μία!

    Φαντάζομαι πως κάτι παρόμοιο θα γίνει αν δώσω σε κάποιον 'παραδοσιακό' κρητικό να ακούσει το ιδαίον άντρον του Ψαραντώνη, τον κατ εξοχήν hard rocker της Κρητικής μουσικής!
    Ναι, η rock περιλαμβάνει ΚΑΙ αυτόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. @ Somebody
    Κι εγω στη μουσική αναφέρομαι -οχι στο τραγουδι - και αναρωτιέμαι αν υπάρχει ο παγκόσμιος ήχος. Αν δηλαδή υπάρχει ένας μηχανισμός του εγκεφάλου μας που να παράγει έναν ήχο, ο οποίος θα έχει την ίδια επίδραση σε οποιονδήποτε άνθρωπο ανεξαρτήτως μουσικής ή άλλης παιδείας.
    Υπάρχει μια παγκόσμια "γνωσιακή" γλώσσα, τα μαθηματικά.
    Υπάρχει όμως και παγκόσμια "συναισθηματική" γλώσσα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Εργοτελίνα said...
    Chopin,πως να τον ξεχασεις;;
    αν και ταιριαζει περισσοτερο
    στην εφηβεια

    Δε νομίζω πως βρίσκεις σήμερα εφήβους που έχουν ιδιαίτερα καλή σχέση με την κλασσική μουσική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. Για να απαντήσω και έμμεσα στο φίλο Vaggelis να προσθέσω πως το ροκ δεν είναι είδος μουσικής αλλά τρόπος έκφρασης μίας κατάστασης, όχι απαραίτητα αντίδρασης.
    Πιστεύω πως ροκ είναι η κατάσταση εκείνη που οδηγεί έναν μουσικό να εκφραστεί με τον λεγόμενο ροκ τρόπο όταν 'πνίγεται' από κάτι και θέλει να το εξωτερικεύσει.
    Πείτε το αντίδραση, πείτε το πνιγμένα συναισθήματα, πείτε το ανάγκη επικοινωνίας, πείτε το ανάγκη για περιγραφή όσων η ψυχή βιώνει, όπως θέλετε.

    Ροκ μπορεί να είναι ΚΑΙ ή κλασσική μουσική, και η ελληνική, και η παραδοσιακή, όπως και όλα τα είδη.

    Είδατε που μας οδηγούν οι κατηγοριοποιήσεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. O vaggelis είπε:
    Το hard rock ή το heavy metal έίναι μόνο μορφές αντίδρασης και τίποτα άλλο.

    ---
    Ναι, και τι θες να πεις;
    Η έκφραση γενικά είναι αντίδραση σε ένα ερέθισμα, εσωτερικό ή εξωτερικό.
    Όλη η Τέχνη αντίδραση είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. @πεταλίδα

    (Προτιμώ το νικ σου με ελληνικούς χαρακτήρες, είναι πιό όμορφοι, όπως και το νικ σου)..

    Βρίσκω πιθανότερο για κάποιον άνθρωπο ξένο και ως προς την μουσική και ως προς τα μαθηματικά να νιώσει, να αισθανθεί περισσότερα από ένα μουσικό κομμάτι (πχ Adagio Albinoni) παρά από μία μαθηματική εξίσωση, έστω και της μορφής 2+2=4!
    Μπορεί και τα μαθηματικά να τα δει θετικά αλλά να μην ξέρει το γιατί!
    Το σίγουρο είναι πως το θέμα που ανοίξαμε απαιτεί πολύ περισσότερη εγρήγορση από αυτή που διαθέτω τέτοια περασμένη ώρα!

    Αλλωστε, η μουσική έχει μέτρο, ρυθμό, μαθηματικά..
    Ας μην λέμε για όλους τους ανθρώπους σαν να είναι κάτι ξεχωριστό από εμάς που "ξέρουμε".
    Μέχρι και τα φυτά ανθοβολούν με την μουσική! Εχουν γίνει πολλά πειράματα.
    Η ίδια μας η καρδιά, πάλλεται με μέτρο, ρυθμό, όπως η μουσική.
    Η μουσική λοιπόν είναι η ίδια η ζωή εκφρασμένη με ήχο!
    Οπως η ζωγραφική είναι η ζωή εκφρασμένη οπτικά.
    Τέχνη και έκφραση ζωής νομίζω τελικά, είναι η ίδια η ζωή εκφρασμένη μέσα από τις 5 αισθήσεις, όπως επιλέξει ο εκφραστής της...

    Σε ευχαριστώ που στάθηκες αφορμή για αυτές μου τις σκέψεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. DimitrizZzZz

    εννοώ ότι μουσικολογικά δεν έχει αξία.Είναι μια σάτιρα, ένα παιγνιδι που γίνεται για άλλους λόγους από το να << παίξουμε μουσική>>.Δεν το αφορίζω γιατί οποιαδήποτε τέχνη μπορεί να έχει και την περιπεκτική της πλευρά και αυτή έχει τη δικιά της αξία ,αρκεί να ξέρουμε γιατί μιλάμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Η μουσική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μαθηματικά. Τα κέρδη είναι τόσα πολλά που η απλή αριθμητική δεν φτάνει να τα υπολογίσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Δεν έχω ιδέα από μουσικολογία, άρα δεν ξέρω αν
    1) ισχύει οτι το rock δεν έχει αξία για την μουσικολογία
    2) έχει σημασία οτι το rock δεν έχει αξία για την μουσικολογία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Ναι somebody, φαινεται να εχεις ένα δίκιο για εκείνο το δραματικό adagio. Αλλά περιμένω να γίνει το πείραμα στους μαορί της νεας ζηλανδίας για να σιγουρευτώ!
    Ώρα για ύπνο!
    Πεταλίδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. @DimitrizZzZz

    Πωωω πω ζήτα!
    "Η μουσική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μαθηματικά."

    Και να μην υπήρχαν μαθηματικά, θα τα ανακάλυπταν στην προσπάθεια να αναλύσουν την μουσική και την επηρροή της! Αλλωστε η μουσική είναι αρκετά παλαιότερη! :)

    Καλό βράδυ σε όλους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. Τι να πρωτογράψω για την "επίσημη αγαπημένη" μου, τη Μουσική; Έχω ξανασχολιάσει σχετικά στο παρελθόν, αλλά δε θα τα επαναλάβω και μάλλον θα αντισταθώ στον πειρασμό να τα γράψω και σήμερα.

    Γενικά ακούω τα πάντα, βρίσκω αριστουργήματα και πατάτες σε όλα σχεδόν τα είδη και κατηγορίες (μερικές είναι εξαιρετικά θολές πάντως) και μου αρέσει να τη συνδυάζω με την οδήγηση σε επαρχιακούς και (κατά προτίμηση) έρημους δρόμους ("τέλειες διαδρομές" κατά τον οικοδεσπότη).

    Πέραν της ακρόασης, εξαιρετική είναι και η αίσθηση της συμμετοχής. Ως οργανοπαίκτης, μαέστρος, συνθέτης, ενορχηστρωτής, ακόμα και ως ηχολήπτης και μηχανικός ήχου. Η μουσική είναι από τα πράγματα που δε χορταίνω να απολαμβάνω στη ζωή μου. Και όπως έχω γράψει παλιότερα, θα μπορούσα άνετα να ζήσω όλη μου τη ζωή με ένα άρρωστο μάτι (ισχύει) ή και εντελώς μονόφθαλμος, αλλά μάλλον θα πάθαινα οξεία κατάθλιψη αν έστω το ένα από τα δυο μου αυτιά πάθαινε κάποια ανεπανόρθωτη ζημιά.

    Ευτυχώς, το πρόσφατο ακοόγραμμα που έκανα εξέπληξε ευχάριστα ακόμα και τον ωριλά μου - όπως φάνηκε, διαθέτω "υπεράριστη ακοή" και μάλλον ακόμα και τώρα ακούω καλύτερα και από δεκαπεντάχρονο :)

    Υ.Γ. 1: Αυτό που ακούγεται τα τελευταία χρόνια στα διάφορα club ή ακόμα και μέσα σε βαρυφορτωμένα από ενισχυτές και subwoofer οχήματα δεν είναι μουσική. Είναι έγκλημα! Ας ακούει κανείς ότι θέλει, αλλά η έκθεση σε ήχους συγκεκριμένης στάθμης έντασης πρέπει να γίνεται με μέτρο (μπορούμε να ακούσουμε και 130dB για μισό δευτερόλεπτο χωρίς πρόβλημα, αλλά ακόμα και μια ώρα στα 100dB μέσο όρο είναι επικίνδυνη). Διαφορετικά, η ζημιά στα αυτιά είναι απλά ...ανεπανόρθωτη :(

    Υ.Γ. 2: Για το θέμα της μουσικής χρωστάω σχετικό post στο δικό μου blog από τον Γενάρη. Από τον Μάρτιο μου μπήκε η ιδέα να φτιάξω ειδικό blog, κατάλληλα "διακοσμημένο" με εικόνες και ήχους. Αν πάντως πάρω τελικά την απόφαση, θα γράψω εκεί αναλυτικά τις απόψεις και τις εμπειρίες μου, καθώς και τα ...αγαπημένα μου. Απλά, να υπενθυμίσω στον γάτο τη δημόσια υπόσχεσή του, όταν με το καλό το κάνω ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Περί κλασικής, με αφορμή τα σχόλιο της blade runner (Wednesday, May 24, 2006 11:19:04 PM) και τα επακόλουθα των ΝΔ και Andy:

    Η κλασική δε θέλει ...ειδικό τρόπο! Απλά πολλές φορές είναι το θύμα ενός φαύλου κύκλου αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε "κουλτουριάρηδες" και "αντιδραστικούς". Φυσικά, γράφτηκε σε άλλες εποχές και ενδεχομένως ο ήχος της να ξενίζει σε σχέση με τα συνήθη "μοντέρνα ακούσματα".

    Η πολυπλοκότητα στις φόρμες που ανέφερε ο γάτος ΔΕΝ απαντάται μόνο στην κλασική μουσική, αλλά και αλλού (όπως έγραψε ο Andy). Και δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να βρούμε πολύπλοκα κλασικά έργα και να τα συγκρίνουμε με πολύπλοκα "μοντέρνα" - να φτιάξω ειδικό πρόγραμμα με pattern recognition και δικά μας κριτήρια περί "ανωτερότητας" μοτίβων για να αποφανθούμε;

    Πέρα από τον υποκειμενισμό ορισμό της "πολυπλοκότητας", αλλά και το γεγονός πως αρκετές συνθέσεις της είναι ιδιαίτερα "απλοϊκές" (όπως π.χ. η γνωστή "Ωδή της Χαράς" στην Ενάτη του Μπετόβεν). Και κλασική δεν είναι μόνο οι "μαθηματικές" συνθέσεις του Μπαχ. Μέχρι τον Γκέρσουιν φτάνει το σχετικό range (τον οποίο επίσης θεωρώ πολύπλοκο) - ενώ προστίθενται συνεχώς και νεότερες (μέχρι και σύγχρονες) προσπάθειες ;)

    Σε γενικές γραμμές, ισχύει πάντως πως η κλασική είναι πιο "δουλεμένη" σε σχέση με άλλα είδη και αυτό αρκεί για να καταλάβει την κορυφή με "ποιοτικά" κριτήρια. Προσωπικά τη λατρεύω, χωρίς όμως να εξαντλούμαι σε κυνήγι γνώσεων, τυπικές κατηγοριοποιήσεις και στείρες αντιπαραθέσεις.

    Αγαπημένο μου έργο από το είδος τα τελευταία χρόνια η Σεχραζάντ του Ρίμσκι-Κορσακόφ. Παλιότερα είχα άλλα (ως παιδί ο Μότσαρτ ήταν μακράν ο αγαπημένος μου). Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, δε με συγκινεί και τόσο ο Μπετόβεν (ίσως και γιατί πήγαν να μου τον "επιβάλλουν" ως αυθεντία, ενώ μου άρεσαν άλλοι). Προβλέπω πάντως στην ηλικία του ...γάτου να καταλήγω στον Μπαχ - μάλλον θα παραμείνει αξεπέραστος ;)

    Αν κάποιος μπει στον κόπο να μελετήσει την κλασική, πιθανότατα θα μπορεί να την απολαύσει περισσότερο (ίσως όμως και να "σκοτώσει" κάποια αυθόρμητα πρωτόλεια συναισθήματά του), αλλά δεν είναι "προϋπόθεση" για να τη νιώσει. Και αν τελικά δεν τον συγκινεί, αυτό δε μειώνει φυσικά ούτε τη δικιά της αξία αλλά ούτε κι εκείνη του ακροατή - αυτό ισχύει με κάθε είδος μουσικής ή γενικότερα τέχνης.

    Ας ακούμε ότι μας αρέσει χωρίς προκαταλήψεις, ενοχές και προσπάθεια επιβολής του γούστου μας στους άλλους - και ας πειραματιζόμαστε με διάφορα είδη, καλό είναι ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. mickey μπράβο! Εθιξες ένα θέμα που άχτι το χω! Μουσική στο αυτοκίνητο με βλαπτική ένταση!
    Ναι, είναι έγκλημα και για πολλούς άλλους λόγους που ας μην τους θίξουμε.
    Καθώς και το "πολύπλοκον" και σε πολλές φόρμες μουσικής.
    Μην ξεχνάμε τα minimal ακούσματα με αρχιδάσκαλο τον Philip Glass και το τι μας λέει!
    Αλήθεια, τι γίνεται με τους RISC επεξεργαστές? CPUs που με 1-2 clock cycles/εντολή συνδιασμένες έξυπνα εντολές παράγουν αποτέλεσμα κατά πολύ ανώτερο των προς AI CPUs που όλοι προσπαθούν να παράγουν σήμερα.. Αδιάβαστος εδώ! Οι παραλληλισμοί παραλληλισμοί όμως...

    Και βέβαια, αν είναι να είμαι σαν να διαβάζω ένα επιστημονικό σύγγραμμα ακούγοντας κλασσική, τότε δεν το θέλω! Ακούγοντας μουσική θέλω απλά να αφήνομαι, να ταξιδεύω, να με κατευθύνει ίσως, αλλά όχι να της αφιερώνομαι όπως σε ένα θεώρημα.
    Αν η μουσική που ακούω απαιτεί "εργασία" από μέρους μου προκειμένου να την καταλάβω, τότε δεν είναι μουσική αλλά αντικείμενο για μαθηματική ανάλυση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. Για τις διάφορες έννοιες του όρου "κλασική μουσική" δείτε κι αυτό. Προσωπικά, τον χρησιμοποιώ με την έννοια που αναφέρεται εδώ.

    Όσο για την μπάντα, συμφωνώ και επαυξάνω με τον dormammu (Wednesday, May 24, 2006 8:23:56 PM) - ΚΑΙ για τις μαζορέτες. Οι Αμερικανοί δεν παίζονται μουσικά, αν και κρατάω μια πισινή αφού επισκεφθώ την Κέρκυρα το επόμενο Μεγάλο Σάββατο ;)

    Εκείνο πάντως που με εξέπληξε ευχάριστα και με έκανε να σκάσω στα γέλια, ήταν όταν έδωσα στο Google τα keywords "ωδη της χαρας". Δοκιμάστε το! Δεν ξέρω ποιο link θα βγάλει πρώτο σε σας, αλλά σε μένα πριν από λίγο έβγαλε αυτό !!!

    Προφανώς η διασημότητά μου έχει ξεπεράσει τα όρια του παρόντος Blog - τρέμε Γάτε :PPP

    Υ.Γ. Μάλλον από τη ...χαρά μου, προφανώς έχω αποσυντονιστεί εντελώς και γράφω ότι θέλω (ελπίζω να καταλαβαίνετε το νόημα) στο σχόλιο των Thursday, May 25, 2006 4:34:05 AM. Κόβω φράσεις και ...βιάζω το συντακτικό - ελπίζω να το φχαριστιέται τουλάχιστον :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. Αυτό που επίσης αγαπώ στη μουσική είναι το με ποιούς τρόπους ένας καλλιτέχνης παίρνει έναν συγκεκριμένο μουσικό δρόμο και καταφέρνει να τον επεκτείνει με αποτέλεσμα δύσκολο να δεις που είναι το νέο και που το παλιό, πχ mode plagal.
    Είπαμε, μουσική, όπως ζωή.
    Ενα παράδειγμα από τη ζωή.
    Στο post του παλαιού blog "5 σημεία με αγάπη" είχα γράψει για την αποχώρηση του ΝΔ που την παρομοίασα με σπίτι που μας κάλεσε ο ΝΔ.
    Το πήρε η Αφροδίτη μας και το έκανε ποίημα εκφραστικό! Τέλειο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. Μήπως πρόσεξες πόσος καιρός χρειάστηκε μέχρι να εμφανίζεται το blog σου στο Google, από την ημέρα που το φτιάξες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. Η αγαπημένη μου ασχολία είναι να διαβάζω πατέρα παϊσιο με μουσική υπόκρουση eric clapton.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. Καλημέρα!

    Εκτενής και γλαφυρή περιγραφή της παρουσίασης των 3 βιβλίων από τον συνάδελφο blogger Πιτσιρίκο ΕΔΩ

    Πιτσιρίκο θερμά ευχαριστούμε για την τιμή (και που δεν μας καθάρισες με το Ούζι).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. Το hard rock ή το heavy metal έίναι μόνο μορφές αντίδρασης και τίποτα άλλο.


    Δλδ δεν είναι μουσική...και αυτό επειδή.... ?

    Το hard rock/metal δεν είναι τπτ άλλο παρά ένα υπερσύνολο του rock, όπως η C++ είναι της C ή οι μιγαδικοί αριθμοί των πραγματικών αριθμών. Τέσπα προσωπική άποψη.

    Πολλές προσωπικότητες από αυτόν τον χώρο (πχ Eddie Van Halen) ανέπτυξαν διάφορες τεχνικές διευρύνοντας έτσι τους ορίζοντες αυτής της μουσικής. (His music incorporated a vast array of never-before-heard guitar sounds, such as shrieks, growls, dive-bombs, chirps, squeals and grunts. λολ γουίιιιι ;-))

    Η θεματολογία δεν περιορίζεται μονάχα στην αντίδρασή, την ανεξαρτησία etc :ο)

    Υπάρχουν διάφορα θέματα (πρόχειρα ότι έχω στο μυαλό μου τώρα):

    Βιβλία:
    Dune (Iron Maiden)
    Lord of the flies (Iron Maiden)
    Murders in the Rue Morgue (Iron Maiden)
    Tommyknockers (Blind Guardian)
    Lord of the Rings (Blind Guardian)
    Wizard of Ozz (Blind Guardian)

    Ποιήματα:
    Rime of the Ancient Mariner (Iron Maiden)

    Τηλεοπτικές σειρές:
    The Prisoner (Iron Maiden)

    γενικά η θεματολογία ποικίλει...

    αυτό που μένει είναι να εξηγήσεις γιατί δεν είναι μουσική αυτό (Iron Maiden), αυτό (Annihilator), αυτό (Dream Theater) ή αυτό (Metallica). Οι σύνδεσμοι είναι δείγματα 30 δευτερολέπτων πάνω κάτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. Καλημέρα...
    'Ηθελα να γράψω και εγώ τη βλακεία μου... Λοιπόν, μπορώ να πω ότι νιώθω μειονεκτικά γι'αυτό, αλλά δε μπορώ να βάλω στην ίδια κατηγορία μουσική με μουσική και στίχο μαζί (τραγούδι στο ταπεινό μου μυαλό). Νομίζω ότι είναι δύο διαφορετικές κατηγορίες τις οποίες όλοι κάνουμε μία.
    Ήθελα επίσης να προσθέσω ότι παραδοσιακή μουσική (υπάρχουν και τραγούδια βέβαια στη γλώσσα τους, καταπληκτικά αν και δε καταλάβαινα τπτ) της Βρετάνης (Bretagne). Όποιος έχει παραστεί στη παραδοσιακό γάμο ή γιορτή της περιοχής μπορεί να επιβεβαιώσει.
    Μια ταινία με μουσική που μου άρεσε τελευταία ήταν το Crossing the bridge:The sound of Istanbul (Ήχοι της πόλης νομίζω στα ελληνικά)... α και να μη ξεχάσω τη ταινία το Ρεμπέτικο, πιστεύω από τις καλύτερεσ ελληνικές!
    Κλείνοντας ήθελα να γράψω επίσης για τη μουσική και τα τραγούδια με λύρα. Με κάνουν να νιώθω πολύ ωραία. Αξέχαστες στιγμές τα πανηγύρι στη νήσο Σαρία (Βόρεια της Κάρπαθου) και γενέθλια για τα 30 χρόνια φίλου στη Μήλο με την 'παραδοσιακότατη' οικογένεια του παρούσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Ψεύδεστε κύριε Δήμου. Να επανορθώσετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. mickey said...
    αρκετές συνθέσεις της είναι ιδιαίτερα "απλοϊκές" (όπως π.χ. η γνωστή "Ωδή της Χαράς" στην Ενάτη του Μπετόβεν).


    Προφανώς εννοείτε πως το μοτίβο φα#-α, σολ, λα, λα, σολ, φα#, μι κτλ (που απ' ό,τι λένε, το πήρε ο Μπετόβεν από 'να τραγουδάκι της εποχής) είναι απλοϊκό.

    Η ίδια η σύνθεση είναι εξαιρετικά περίπλοκη, με σύνθετη ενορχήστρωση, χορωδία και σόλο φωνές, αμέτρητες παραλλαγές του "απλοϊκού" θέματος με αποκορύφωμα μια φούγκα στην οποία το "απλοϊκό" θέμα συνδυάζεται μ' ένα άλλο, που όταν πριν είχε ακουστεί μόνο του ουδεμία υποψία σχέσης με το πρώτο παρείχε, το οποίο -παρεμπιπτόντως- άλλαξε πάμπολλες μορφές πριν ο συνθέτης καταλήξει στη γνωστή σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. Καλημέρα,

    Ενα ανέκδοτο από την ζωή μου.

    Ηθελα να συνηθίσει η κόρη μου από μικρή την κλασσική μουσική ώστε να της αρέσει στο μέλλον. Κάποτε της είπα: Θα ακούσω την “Eνάτη”, θέλεις να έρθεις;
    Απάντησε με ενθουσιασμό: Ναι, θέλω και εγώ να ακούσω την ...χιονάτη!

    Η κλασσική μουσική είναι η πρώτη μου επιλογή. Πολλές φορές ακόμη και σήμερα όταν ακούω την Κάλας στην άρια Casta Diva, ή την εισαγωγή από το Also sprach Zarathustra, και είμαι μόνος μου, ώστε να το επιτρέπω στον εαυτό μου, δακρύζω.

    Επίσης η μουσική του Χατζηδάκη σε κατάλληλη εκτέλεση, είναι θεϊκή.

    Παραθέτω τι είχα γράψει στο ποστ «Πάσχα στην Σπιανάδα» περί μουσικής

    «Στην Ιταλία η Σικελία και η Λομβαρδία απέχουν παρασάγγας, η κοινωνία είναι διαφορετική και η οικονομία είναι εντελώς διαφορετική. Μπορούμε όμως στην Λομβαρδία όπως και στην Σικελία να αναγνωρίσουμε την Ιταλική μουσική.

    Οταν όμως μιλάμε για Ελληνική μουσική τι εννοούμε;
    Χατζηδάκη ή Θεοδωράκη; ...Mάλλον φωτεινή εξαίρεση ήταν.
    Δημοτικό τραγούδι; Ούτε αυτό!
    Τα τραγούδια των νυκτερινών κέντρων της παραλίας;
    Ελπίζω όχι...

    Πάντως όταν μιλάμε για Επτανησιακή μουσική ξέρουμε τι εννοούμε.Εκεί υπάρχει ταυτότητα.»

    Να δούμε μέχρι πότε διότι και στην Επτάνησο σήμερα μάλλον το «ελαφρολαϊκό» κυριαρχεί.

    Δυστυχώς, για την σύγχρονη Ελληνική μουσική, νομίζω ότι μετά την αναλαμπή των Χατζηδάκη, Θεοδωράκη και ελάχιστων ακόμα άλλων συνθετών, σήμερα βρίσκεται στο χαμηλότερό της σημείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. @ein steppenwolf (Thursday, May 25, 2006 11:46:22 AM):

    Φυσικά και αναφέρομαι στο γνωστό μοτίβο, το οποίο και θεωρώ "απλοϊκό" (δε γνωρίζω αν είναι γενικά αποδεκτό ως τέτοιο). Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα "απλότητας" στην κλασική μουσική - και από τους επονομαζόμενους "μεγάλους". Η μουσική τους αξία βεβαίως μπορεί να είναι τεράστια - η πολυπλοκότητα δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε ικανή συνθήκη για να χαρακτηριστεί ένα έργο ως καλό ή να μας συγκινήσει προσωπικά. Πάντως βάζω πάντα τους υποκειμενικούς χαρακτηρισμούς σε εισαγωγικά για "ευνόητους" λόγους ;)

    Φυσικά, ουδόλως υποτιμώ το μοτίβο, την ωδή, τη συμφωνία ή τον Μπετόβεν (το γράφω και στο link που αναφέρω στην τρίτη παράγραφο του σχολίου μου στις Thursday, May 25, 2006 5:07:28 AM) - κάθε άλλο. Και σαφώς η σύνθεση ως σύνολο είναι και πολύπλοκη και (κυρίως) αριστουργηματική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. @Jane E.@ Wednesday, May 24, 2006 9:51:28 PM

    Ti ua pei kaneis den einai afta pou grafei? profanos einai *kai* afto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. @Jane E. @ Wednesday, May 24, 2006 10:12:37 PM

    imho, oi sxeseis pou mporeis na dimiourgiseis meso tou diktiou mporei na einai mia xara sxeseis. sxeseis storgis, filias, agapis, anything.... Den einai simpliromatikes oute antagonistikes me tis diaprosopikes; aplos diaforetikes. alloste to meso kanei *poli* megali diafora

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. @Nikos Dimou@Wednesday, May 24, 2006 11:05:53 PM

    E, oxi kai tapeinos o haydn! oute tapeinos oute "tapeinos"; megistos! as min xehname pos einai ousiastiko to essense tis klasikis periodou... o uemeliotis tis formas tis simfonia, o pio paragogikos (isos meta ton js bach kai ton teleman) klp, klp

    Emena pantos mou aresei to belcanto. I agapimeni mou opera einai i traviata. meta o rigoletos, meta o trovatore (btw, opote skeftomai trovatore mou erxete sto nou i skini apo to senso tou visconti), i tosca, i lucia klp, klp. Pantos iparxoun kommatia sto wagner pou ueoro axeperasta opos i eisagogi tou tanhauser kai o uanatos tis izoldis - gia pollous ena apo ta korifaia an oxi to korifaio kommati tis ditikis mousikis.... iparxoun tosa polla na pei kaneis... tora da skeftomoun to allegreto apo tin 7 tou 2nd B...

    Me stones kai kinks megalosa alla to liebestod....

    Pantos oso pernoun ta xronia toso pio polli mou arsei to baroque...

    (kai signomi gia tin polilogia)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. Nikos Dimou said...
    ΣΑΛΤΑΡΩ Η ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ!

    "Τις τελεταίες μέρες εμφανίζεσαι εδώ με ήπια μάσκα.

    Αλλά στις άλλες σου αρετές προσθέτεις και την διπροσωπία.

    Ταυτόχρονα κάνεις βρώμικο πόλεμο, οικειοποιούμενος τα Nicks άλλων φίλων μπλόγκερ και στέλνοντας αισχρά μηνύματα.

    Το γιατί το κάνεις είναι δικό σου πρόβλημα.

    Αλλά είναι καιρός να σταματήσεις ΑΜΕΣΩΣ. Η δικτυακή κοινότητα δεν μπορεί να ανεχθεί τέτοια βρωμιά."

    Κυρ Νίκο χωρίς να θέλω να σας προσβάλλω, απλώς να σας ευαισθητοποιήσω σ'ένα απόλυτα δίκαιο θέμα, είναι ζήτημα ωρίμανσης του "Σαλτάρω" και σεις ας κοιτάξτε τις δικές σας διπροσωπίες.
    Γιατί δεν εξάπτεσθε με τις Γενοκτονίες εναντίον των Ελλήνων αμάχων απο τους Τούρκους στην Μικρά Ασία και στον Πόντο και δεν τίς κατηγορείτε σαν βρωμιά και αισχρότητα εναντίον της ανθρωπότητας. Αν είστε φανατικός ουμανιστής πως είναι δυνατόν να το θεωρείτε απλώς "ζήτημα ωρίμανσης της τουρκικής κοινωνίας" και δεν απαιτείτε να αναγνωρισθεί η Γενοκτονία από τους Τουρκους ΑΜΕΣΩΣ.
    Μέχρι πότε πρέπει να περιμένουμε για να ωριμάσουνε;
    Μέχρι να ξεχασθεί η Γενοκτονία και τα εγκλήματά του Μουσταφά Κεμάλ και των δήμιων του;
    85 χρόνια περάσανε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. Χαίρετε. Αφού ξεκαθαρίσω πως οι καλύτερες μπάντες είναι στη Ζάκυνθο, έχω να πω πως η παρουσίαση των βιβλίων ήταν εξαιρετική και ναι, ήταν και γόνιμη (για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη λέξη του κ. Τριαρίδη). Από τις λίγες παρουσιάσεις που δεν έχουν να κάνουν με το ...μπουφέ. Πάντα τέτοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. -> πιτσιρίκο

    Απο μικρό κι απο τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια.

    Πες μας πως σου φάνηκε γενικά η παρουσίαση του οίκου Δαρδάνη. Λίγο μονόπλευρη;
    Βιβλιοφόρο με γερή κλίση προς τα αριστερά για να διασώσει τους βουτηγμένους στον μισελληνισμό τους Τούρκους;
    Συγχωροχάρτια που πέσανε στην εκδήλωση απ'ότι καταλαβαίνουμε.
    Είχαν αντίκρυσμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. Αγαπητέ "το σωστό να λέγεται", δεν ήταν μονόπλευρη η παρουσίαση - οι "αντιρρήσεις" έπεφταν βροχή. Ούτε οι συγγραφείς μιλούσαν με μια φωνή - αν διαβάσεις τα βιβλία θα το αντιληφθείς. Άλλωστε πολιτικά δεν κινούνται στον ίδιο χώρο. Όσο για τον "μισελληνισμό" των Τούρκων, μάλλον έχουμε γνωρίσει διαφορετικούς Τούρκους. Καλό θα ήταν να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους από τα καθεστώτα - άλλο πράγμα. Έχουμε φυσικά κι εμείς ως πολίτες ευθύνη για την βαρβαρότητα πολλές φορές των κρατούντων - είμαστε όμως και εντελώς αδύναμοι τις περισσότερες φορές. Αλλά εδώ μιλάμε για μουσική, οπότε να σου αφιερώσω το "Σαν τον μετανάστη" των Λιβανελί-Παπαδόπουλου που δεν ξεχωρίζει ανθρώπους και έθνη. Είναι και φοβερό τραγούδι - το σωστό να λέγεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. Κυριε Δημου ,θα γραψω τελευταιος και καταιδρωμενος ξερωντας πως μαλλον δεν θα διαβαστει το σχολιο ,αλλα θα το κανω!Περισευει βεβαια το γεγονος να αναφερω πως ειμαι φανατικος θαυμαστης της γραφης σας.Μιλησατε για μουσικη ,για χαλκινα ,για μπαντες ,δεν μπορω να μην μοιραστω την συγκινηση που νιωθω στο ακουσμα του Αμλετου και στο adagio του albinoni!Με αυτα μεγαλωσα ,με αυτες τις 20 φιλαρμονικες κουτουλω καθημερινα ,με τον συγκεκριμενο συνδιασμο νοτας και αρωματος των λουλουδιων της σπιαναδας ανδρωθηκα ,χαρις σε αυτα θεωρω ως το πιο φυσικο και φυσιολογικο πραγα στον κοσμο το ακουσμα της τρομπετας ,του φλαουτου ,του κορνου.Δεν ξερετε ποσο χαιρομαι οταν ακουω και απο αλλους οτι εκτιμουν αυτα που εκτιμω και εγω!Ξερετε εμας τους κερκυραιους και κατ επεκτασιν τους επτανησιους μας κατηγορουν διαρκως για την εφεση στην μουσικη και στις τεχνες -καποιος εχε πει σε αυτο το blog πως μονο να γραντζουναμε τις κιθαρες μας ξερουμε- ,σας διαβεβαιω ,οσο μπορω βεβαια ,για το ποσο αδικο ειναι αυτο.Οσο για το san giacomo αναφερω πως ανεβαιναν οπερες εκει πριν βγουν στην σκαλα του Μιλανου διοτι ετσι σφιγμομετρουσαν για την επιτυχια του εργου η οχι.Τελος θα σας παροτρινω με την σειρα μου να μην σταματησετε ,εχετε χρεος στην συνεχιση της παραδωσης των φωτεινων μυαλων της Ελλαδος.KEEP WALKING MY FRIEND!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. Αγαπητέ Πιτσιρίκο,

    Μια αντίρρηση μας έγραψες στο "ρεπορτάζ", οι άλλες δεν "βγήκαν" να ακούστουν στην εκδήλωση ούτε οι δικές σου.

    Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να διαβάσω τα βιβλία στο εγγύς μέλλον για να μπορέσω να διαπιστώσω την πολυφωνία των συγγραφέων.

    Μακάρι οι Τούρκοι που γνώρισες νάναι οι Τούρκοι που ακούγονται στον ευρύτερο λαό τους.
    Αυτή τη στιγμή όμως η φωνή της Τουρκίας είναι η φωνή των γαλονάδων και των πολιτικών ανδρείκελων.
    Η Τουρκική νεολαία φτωχολογιά και μελλοντική ηγεσία μαθαίνουν για τους κακούς Έλληνες και Αρμένηδες που τόλμησαν "τα σκυλιά να δαγκώσουν το χέρι του αφεντικού τους".

    Έχουν ακόμη τον Μουσταφά Κεμάλ κάδρο πάνω απο το κεφάλι τους. Ο πρώτος διδάξας γενοκτόνος του 20ου αιώνα, δογματικός θεός, αιματοσταγής δικτάτορας στην υπηρεσία της "σωτηρίας" του Τουρκικού λαου απο τους γκιαούρηδες.

    Να σου χαρίσω κι εγώ ένα παλιότερο τραγουδάκι του λαού μας.

    Η Σμύρνη

    Η Σμύρνη μας περήφανη
    με τα πολλά τα σπίτια
    και τώρα πώς κατάντησες
    με δίχως κεραμίδια.
    Σμυρνιά μου, ποιος σε φίλησε
    και σ' έκανε σημάδι
    και σ' έβαλε στο μέτωπο
    αγκάθινο στεφάνι.
    Η Σμύρνη κι αν εκάηκε
    κι αν έγινε βεράνι
    μια Σμυρνοπούλα έμορφη
    πάλι θα την εκάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.