Σκέπτομαι ότι, τελικά, τώρα κάνω αυτό που από την αρχή είχα επιθυμήσει. Αν διαβάσετε τα πρώτα post του nikosdimou blog (link δεξιά σας) θα δείτε ότι ξεκίνησε σαν ατομικό ημερολόγιο. Με εντελώς προσωπικές καταγραφές. Παρασύρθηκε και έγινε κάτι σαν φόρουμ.
Τώρα λοιπόν ξαναγυρίζω στις πηγές.
Αυτό που θα ήθελα τώρα, είναι να μην διαλυθεί η παρέα που δημιουργήθηκε στο προηγούμενο blog. Τόσο πολλούς αξιόλογους και χαρισματικούς ανθρώπους μαζί, δεν είχα ποτέ μου ονειρευτεί. Αυτοί έδιναν την αξία στο blog και ήταν το κίνητρο για να του αφιερώνω όλες μου τις ώρες...
-> Κυρ Νίκο
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καλύτερα να προφυλάσσεις παρά να θεραπέυεις"
Όχι ότι το προηγούμενο blog ήταν κατώτερο σε ποιότητα από εδώ.
Αντιθέτως.
ετσι σας θελαμε παντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα γάτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο. Κι εμένα μου άρεσαν τα πρώτα σου post, αλλά δε συμμετείχα. Μπήκα όταν έβαλες το post για τη θρησκεία, αλλά το αγαπημένο μου παραμένει το Fun and games. Προσωπικό και πολύ αληθινό (αν και έγινε κάποια απόπειρα φιλοσόφησης του θέματος). Περιμένω κι άλλες προσωπικές εξομολογήσεις.
...And quiet flows the Don.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδατε ότι η μηχανή αντέχει και κάθε μέρα τη βάζατε να τραβάει κι από ένα καλοφτιαγμένο βαγόνι. Το βλέπαμε κι ορμούσαμε να επιβιβαστουμε, διαγκωνιζόμενοι συχνα, για να χαρούμε ένα ταξίδι μαζί σας. Την άλλη μέρα άλλο ένα βαγόνι για άλλη διαδρομή. Σε πέντε μήνες 128 προορισμοί με χιλιάδες κόσμο ν΄ ανεβοκατεβαίνει και καμπόσους απο εμάς να συμμετέχουμε στην ξενάγηση κάποτε να το το παίζουμε τιμονιέρηδες σε ξένο... αχυρώνα: "Από δω, καλύτερα", -"βρε, ξέρω τη δουλειά μου", "όχι, από εκεί". ΄Τα δωρεάν διανοητικά ταξίδια που μας χαρίσατε ήτανε γεμάτα ευχάριστες εκπληξεις μ΄ελάχιστα μπουρίνια και κακοτοπιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα σας φαντάζομαι στον όμορφο κήπο σας και βλέπω στη μισάνοιχτη πορτούλα του μια διακριτική ταμπελίτσα: όλοι είστε ευπρόσδεκτοι αρκεί να πληρώσετε ένα κάποιο εισιτήριο! "Εισιτήριο; Μα τι εισιτήριο είναι αυτό;" Να, θα υποσχεστε τουλάχιστον λίγη καλή πίστη, ευγένεια κι ελάχιστη αγάπη, βρε αδελφέ...
Εσείς, αγαπημένε μου Νικόδημε ας βγαίνετε όταν θέλετε ας πούμε για λίγο περπατημα, για ξεκούραση στις πολυθρόνες κάτω από τον ίσκιο, με τα γατάκι σας από δίπλα σας ή για να διαβάσετε κανένα βιβλίο, να γράψετε κάτι, ή να χαζέψετε στον ήλιο, ακόμα και για να περιποιηθείτε τα λουλούδια και την πρασιναδα.
Κι οταν εμείς θα βλέπουμε ότι έχετε όρεξη για κουβεντουλα, δεν θα σας χαλάμε το χατήρι!!!
Με πολλή αγάπη
Παράγραφος
Vag said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αρχή και πάλι :)
Μόνο να σας πώ κάτι απλό για να δείτε οτι ούτε πάλι θα πιάσει. Εδώ στο Blogspot δέν έχετε τον απόλυτο έλεγχο του ημερολογίου σας.
Ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν εμφανίστηκε κανένα προβλημα - εκτός από ένα μεγάλο κόλλημα του server. Σε 25.000 σχόλια και 126 Posts πουθενά δεν υπήρξε λογοκρισία...
Αγαπητέ Νίκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθείς να κάνεις ένα διαχωρισμό (νέου – παλιού blog) και καταλαβαίνω απόλυτα τους λόγους σου. Πιστεύω όμως ότι στο μέλλον τα 2 διαφορετικά στυλ θα ταυτοποιηθούν και πάλι.
Και αυτό επειδή είσαι έντονα πολιτικοποιημένος και η (κοινωνική) επικαιρότητα είναι κομμάτι της ζωής σου!
Δεν μπορώ δηλαδή να φανταστώ ότι πχ σε νέο Ανάν για το Κυπριακό, εσύ θα γράφεις άσχετες λεπτομέρειες της καθημερινότητάς σου, και αυτό επειδή το νέο Ανάν θα είναι η καθημερινότητα σου!
Μακάρι να σου βγει (αν και προσωπικά δεν θέλω... στο μυαλό μου έχω ένα ΝΔ που με έμαθε να σκέφτομαι και να επιχειρηματολογώ), να αποστασιοποιηθείς, και να καταφέρεις έτσι να είσαι ήρεμος και χαρούμενος.
Και για να μην παρεξηγούμαστε: από το ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα! Από το να μας εξαφανιστείς και πάλι, σαφέστατα προτιμώ να σε διαβάζουμε για ό,τι γουστάρει η καρδιά σου (γατιά, πόνοι στομάχου κλπ κλπ :-)
-> Κυρ Νίκο
ΑπάντησηΔιαγραφήτο link για τον "νικόδημο" δείχνει .gr αντί .com
Τι κάνει το υποσυνείδητο ...:)
@zoros
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχει αυτή η διάσταση που περιγράφεις, ναι. Αλλά για να το δούμε λίγο.
Εγώ ας πούμε υπόσχομαι να μην γράψω άλλα σεντόνια. Ελπίζω να τα καταφέρω...
:)
Zoros said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Νίκο,
Πιστεύω όμως ότι στο μέλλον τα 2 διαφορετικά στυλ θα ταυτοποιηθούν και πάλι.
Φυσικά δεν θα αλλάξω προσωπικότητα και σίγουρα θα ξαναμπούν θέματα κοινωνικά και πολιτικά - αλλά με άλλο στυλ. Θα δούμε - άλλωστε, μακριά παό δογματισμούς!
Το σωστό να λέγεται said...
ΑπάντησηΔιαγραφή-> Κυρ Νίκο
το link για τον "νικόδημο" δείχνει .gr αντί .com
Fixed! Ευχαριστώ.
Χθες ο απολλύων με ρώτησα σχετικα με το ΝΔ «Σε ρωτάω τώρα, badlydrawnboy, είναι ποτέ δυνατόν ένας τέτοιος Έλληνας να μισήσει τη Γερμανία και να αγαπήσει την Ελλάδα;»
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ είπα «Δηλαδή δεν την αγαπάει την Ελλάδα; από που προκύπτει αυτό; από το ότι δεν φορά φουστανέλα και δεν πηγαίνει στις παρελάσεις;…»
(Καίτοι ρητορικά εννοείται ότι ερωταπάντησα σωστά. Βαρέθηκα να έχω δίκαιο ρε παιδιά! Καμιά φορά λέω επίτηδες άλλα πράγματα από αυτά που πιστέυω, έτσι για να σπάει η ρουτίνα!)
ΝΔ σήμερα είπε «Όλο μου το αρχείο βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο στο Μουσείο Μπενάκη»
Τώρα μπερδεύτηκα. Πώς γίνεται, από τη μία, να μισείς την Ελλάδα και, από την άλλη, να προσφέρεις στο κοινό της κάτι τόσο προσωπικό και πολύτιμο όσο το φωτογραφικό σου αρχείο;
Μήπως το αρχείο περιέχει τίποτα «πονηρές» φωτό από αυτές που διαφθείρουν τη νεολαία;
Τελικά, αν είσαι όργανο της αμρικανοσιωνιστικής μαφίας βρίσκει πολλούς τρόπους να κάνεις κακό στην ελλάδα. Επειδή θέλω και εγώ να καταστραφεί η Ελλάδα, προτείνω στο ΝΔ να ανεβάσει όλο το αρχείο στο δίκτυο aka μουσείο Βγενάκη, ώστε να διαφθαρούν όλοι οι έλληνες.
Αν,πάλι, οι φωτό δεν είναι πονηρές, τότε τον καταγγέλλω για ρατσισμό, διότι είναι άδικο να βλέπουν της φωτο μόνο όσοι έχουν πρόσβαση στο μουσείο Μπενάκη. Οι μη αθηναίοι δηλαδή δεν μπορούν να εκτιμήσουν την Τέχνη; Κάτι τέτοια βλέπουμε εμείς εδώ πάνω και σούμπιτοι εκλέγουμε τον Πανίκα Ψωμιάδη!
Οι πίσω σελίδες του μυαλού σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι καινούργιες σελίδες της καρδιάς μας...
Ποιο είναι το παλιό και ποιο το νέο?
Είναι αυτή η παρέα,αυτή η ετερόκλητη κοινότητα,που τα όρια,αν υπάρχουν,τα κάνει δυσδιάκριτα...
εγω διαφορά δεν έχω καταλάβει ακόμα απο πριν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια κύριε Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο blog σας το ανακάλυψα κάποτε χάρη σε μία αναφορά του Χρήστου Μιχαηλίδη στη στήλη του στην Ελευθεροτυπία. Ήταν και από τις πρώτες μου επαφές με blogs γενικώς. Για πολύ καιρό το παρακολουθούσα χωρίς να συμμετέχω. Πρόσφατα αποφάσισα να μπω κι εγώ στην παρέα των bloggers.
Η επιτυχία του blog είναι σίγουρη, αλλά νομίζω πως περισσότερο από τη συμμετοχή και τα στατιστικά, όσο κι αν είναι αυτά ενδεικτικά της αγάπης και του ενδιαφέροντος του κόσμου, είναι σημαντικό για σας να έχετε το πραγματικό σας ημερολόγιο. Να γράφετε αυτά που σκέφτεστε και σας γεμίζουν κάθε πρωί, απόγευμα, βράδυ. Ορίστε λοιπόν που το πήρατε απόφαση!
Καλή συνέχεια λοιπόν κύριε Νίκο. Σας έχουμε πολύ μεγάλη αδυναμία.
Ουφ, βαριέμαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ωραία έτσι :-(
Aς με συγχωρέσει ο οικοδεσπότης για της μπουρδες που γράφω, άλλα μου είναι αδύνατον να αντισταθώ στην πρόκληση της ευροβυζιον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευροβύζιον είναι ένας πολύ σοβαρός θεσμός και οι έλληνες είμαστε λαός που τρελαίνετε για πρωτιές και πανηγύρια. Είμαστε αυτάρεσκοι και μας ενδιαφέρει πολύ η γνώμη των άλλων για εμάς. Για αυτό το λόγο και προβάλουμε προς τα έξω μια εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού μας. Κάτι σχετικό με αυτά που λέω, νομίζω ότι είχε γράψει ο Ροΐδης σχετικα με τους Ο.Α του 1896.
Ο Γιάννης Αγγελάκας, στον Ταχυδρόμο πέρσι με αφορμή τη νίκη της Παπαρίζου, έλεγε πόσο πολύ τον ενοχλούσε το ότι η Ελλάδα έγινε η ηγέτιδα χώρα της τριτοκοσμικής Ευρώπης. Τη eurovision την παίρνουν στα σοβαρά μόνο οι νέες χώρες της ευρώπης, οι οποίες μετά την πτώση του «υπαρκτου» έχουνε προφανώς μια κρίση ταυτότητας. Οι λόγοι που οδηγούν τους Έλληνες να παίρνουν στα σοβαρά την ευροβυζιον, έχουν μάλλον πολιτικό-ρατσιστικό υπόβαθρο και υποδηλώνουν την αμορφωσιά και το κακό καλλιτεχνικό γούστο τους.
Το μόνο που ενδιαφέρει του Ελληνες, λέει, είναι πως θα βγούμε πρώτοι και πως θα πανηγυρίσουμε. Αυτάρεσκα πιστεύουμε ότι στην πραγματικότητα είμαστε ανώτεροι από τους άλλους λαούς, αλλά νομίζουμε… (την ξέρετε τη συνέχεια)
Για τον Έλληνα ισχύει το «πρωτιά να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι»
Τέλος ο Γ.Α λέει το καλύτερο:
“Και σε διαγωνισμό χεσίματος να βγαίναμε πρώτοι, πάλι μέσα στην τρελή χαρά θα ήμασταν”
Μια μέρα θα σας γράψω, πώς φαντάζομαι την υποδοχή της εθνικής χεσίματος στο E.B. Αν με προλάβει κάποιος, θα το χαρώ ιδιαίτερα. Η δική μου φαντασία άλλωστε δεν ξεπερνά την ελληνική πραγματικότητα
Εμένα μου αρέσει περισσότερο αυτή η χαλαρότητα σ' αυτό το blog. Σαν διαδικτυακή καλοκαιρινή ραστώνη, φύγανε οι διαγωνισμοί πένας (αν και είναι ακόμα πολύ νωρίς...) ενώ μου θυμίζει και μια παλιά κίνηση του οικοδεσπότη, σαν ένα déjà vu του: τότε που άλλαξε την υπογραφή του από Νίκος Δήμου σε Μούψης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι από την άλλη πλευρά είμαστε ίδιοι :)
H προσωρινή εξαφάνιση ενός γατιού, ένας μικρός θάνατος.
ΑπάντησηΔιαγραφή..........................
Έβρεξε καλοκαιρινό ήλιο σήμερα.
Είναι κι αυτό το "Desecration smile" που μου 'χει πάρει τα μυαλά.
..........................
Kαμιά παρέα δεν νικάει το χρόνο.
Αν ο καφές είναι καλός, θ' ανθήσει καινούρια.
Προσπαθώ να σκεφτώ μερικές λέξεις να ις τακτοποιήσω σε μια σειρά και να κάνουν μια πρόταση που να βγάζει νόημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι ακόμη στενοχωρημένος από αυτά που έγιναν χτες.
Όταν ηρεμήσεις από μια δύσκολη κατάσταση τελικά είναι πιο δύσκολα.
Αργείς να επανέλθεις.
Ας είναι.
Καλή αρχή. Εμείς είμαστε εδώ.
georgia m.,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλύτερα.
Περάσαμε σε νέα φάση, επανήλθε στο σπίτι, σε αυτοσχέδιο σπιτάκι στον κήπο.
Μπήκε στο ιατρικό team ο Ήλιος ο Ηλιάτορας.
Πάλι μαζί..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι τώρα θα είναι καλύτερα.
Μας άγχωσες όμως..:-))
@andy
ΑπάντησηΔιαγραφήτι καλά τα νέα για τη virgola!
Τι καλύτερο τραγούδι θέλεις από το Like a rolling stone;
Μήπως οι στίχοι του σε ξένισαν;
Ή απλώς έχεις όρεξη και γι'άλλο;
Hit me!
@andy
ΑπάντησηΔιαγραφήεννοώ, μήπως τους βρήκες αταίριαστους;
@blade,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑταίριαστους; Τουναντίον!
Απλώς δήλωσα έμμεσα το αγαπημένο μου τραγούδι.
@andy
ΑπάντησηΔιαγραφήω, τώρα κατάλαβα. Χαζή...
@elinor
θα έρθει ξανά, μην ανησυχείς
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤassos, έχεις δίκιο να θυμώνεις, μην το αναγάγεις όμως σε εθνικό επίπεδο το ζήτημα, με αναφορές στη γενική κατάσταση της χώρας. Eίναι blog, το συναππαστικότερο όλων στην Ελλάδα και το αγαπημένο πολλών εδώ μέσα. Αλλά blog. O Δον Γάτος είναι άνθρωπος. Και δεν υποχρεούται να κουβαλάει καμιά παντιέρα. Είπε, ξείπε, επέστρεψε. Είπε ότι το έκλεισε, και υπό κάποια έννοια όντως το έκλεισε! Για να κάνει κάτι καινούριο στη θέση του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ό,τι αφορά δε στις εκδηλώσεις αγάπης, να σου πω κάτι, δεν ξέρω για σένα, για μένα όμως η σκέψη του και η ύπαρξή του είναι πολύτιμη.
Και θέλω να του το δείξω τώρα που είναι εδώ. Οχι κατόπιν εορτής. Βλέπεις, είναι που δεν πιστεύω και στη μεταθανάτια ζωή... Εδώ ακούνε μπράβο και επαίνους ένα σωρό άχρηστοι άνθρωποι, σκουπίδια που υπηρετούν την πιο trash αισθητική. Ο Δον Γάτος για κάποιους είναι πολύ σημαντικός. Γιατί να μην του το δείξουμε;
Ναι, ναι, καταλαβαίνω αυτό που λες για τα παρακάλια... Αλλά εμάς δεν μας αντιμετώπισε ποτέ από τη θέση του Νίκου Δήμου, "του μεγάλου, αντιρρησιακού και αιρετικού φιλόσοφου-συγγραφέα". Αλλά ως άνθρωπος, με ευαισθησίες, φόβους, αδυναμίες και ελαττώματα σαν τα δικά μας. Οταν ένας άνθρωπός σου κουράζεται και τα παίζει και θέλει λίγο να ξεκουραστεί ή να το δει αλλιώς το θέμα, τον εγκαταλείπεις; Iδίως αν νιώθεις ότι χρειάζεται επιβεβαίωση συναισθηματική, για να πάρει ενέργεια και να συνεχίσει; Οχι βέβαια. Το ίδιο κάναμε ορισμένοι και με τον Δον Γάτο. Σαν να ήταν δικός μας άνθρωπος. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, έχει γίνει δικός μας άνθρωπος... Οσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό, μήπως αυτό δεν συμβαίνει εδώ και μερικούς μήνες;
Ελπίζω να μην ενοχλεί τους υπόλοιπους, αλλά έτσι είναι. Οποιος απωθείται από αυτό, καλό είναι - για τον εαυτό του - να αποχωρεί ή να μην συμμετέχει ενεργά. Δικαίωμά του.
Αλλά τη λογοκρισία ας την αφήσουμε στο σπίτι μας. 'Η να την ασκούμε στο δικό μας blog. Εδώ είμαστε φιλοξενούμενοι.
Καλό βράδυ!
@elinor
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως και για πολλούς άλλους, ναι, το blog του Γάτου είναι πολύτιμη συντροφιά. Σιγά-σιγά μαζεύονται όλοι, θα έρθει και η aphro. Μέχρι να έρθει, γράψε εσύ κάτι...
Φαίνεται ότι η αφροδίτη μουλάρωσε για τα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου λέει, ρε παλιόγατε υστερική κατάντησα για πάρτυ σου, τώρα θα σου κρατήσω μούτρα για να μάθεις.
Σπεύδω λοιπόν να παρέμβω (όπως πάντα χωρίς κανείς να μου το ζητήσει) και να απευθύνω εκ μέρους του οικοδέσποτη έκκληση για την επιστροφή της άσωτης.(το άσωτη πάει στη λογοδιάρροια.)
Εκφράζοντας θέλω να πιστεύω τα μύχια αισθήματα του γάτου απευθύνομαι στην άκαρδη με τους παρακάτω στίχους:
Μωρό μου πόσο ασπρόμαυρα είναι όλα όταν λείπεις
Μωρό μου πόσο έγχρωμο είναι να σ' αγαπώ
Το μαύρο πάρε μακρυά της νύχτας και της θλίψης
στα χρώματά σου νάρθω να χαθώ.
Επειδή πάντως δεν θέλω να κατηγορηθώ ότι σπρώχνω το blog προς το μελόδραμα θα κλείσω με ανεκδοτάκι:
Συζητούν δύο κυνηγοί.
Είμαι που λες στο βουνό λέει ο ένας και ξαφνικά πετιέται ένα αγριογούρουνο μέσα απο τους θάμνους και μου ορμάει.
Το αρπάζω λοιπόν κι εγώ απο τα κέρατα..
Εεε σιγά του λέει ο άλλος αφού τα αγριογούρουνα δεν έχουν κέρατα.
Α ναι δίκιο έχεις.Το αρπάζω λοιπόν που λες απο την ουρά..
Ρε μεγάλε ούτε ουρά έχουν!
εεε και τότε απο που το άρπαξα;
Αγαπητέ Ν.Δ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια και από μένα
Χαίρομαι για την απόφαση σου
Μετά τον αναγκαίο χρόνο για εξοικείωση θα τα πούμε όπως και με την παλιά παρέα (την οποία επίσης χαιρετώ)
Κ. Δημου χαιρομαι για το νέο σας blog! Τα κείμενα σας είναι πιο συναισθηματικά απο ποτέ και αυτο μου αρέσει πάρα πολύ... που ακολουθήτε το συναίσθημα σας.Τι θα κάναμε όλοι εμείς χωρίς τα κειμενά σας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ανεκδοτάκι του yosamite, μου θύμισε ένα άλλο. Λίγο πριν φύγω λοιπόν από τη δουλειά, σαν το παραδίδω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεγε ένας κυνηγός τα κατορθώματά του στο καφενείο. «Και που λέτε, περπατάω στο δάσος και βλέπω ένα ελάφι μισό τόνο.» «Βρε δεν υπάρχουν τέτοια ελάφια!» λένε οι άλλοι. «Βρε ακούτε με που σας λέω. Βγάζω την καραμπίνα, μπαμ!... Κάτω. Μετά όμως σκέφτομαι που να το κουβαλήσω; Κόβω λοιπόν ένα μπούτι, το βάζω στον ώμο μου και προχωράω. Εκεί βλέπω ένα ελάφι ένα τόνο». Τα ίδια οι ακροατές, αυτός επέμενε. «Μπαμ λοιπόν, και το ίδιο πρόβλημα: οπότε, κόβω ένα μπούτι, το βάζω στον άλλο ώμο και προχωράω».
Εκείνη τη στιγμή χτυπά το τηλέφωνο – ήταν γι’ αυτόν. Όταν γυρίζει ρωτάει: πού ήμουνα; «Είχες τα δυο μπούτια στους ώμους σου» του λένε. «Ε, και της τραβάω ένα πούτσο…»
@andy
ΑπάντησηΔιαγραφήθα σου πω εξίσου όμορφα (για μένα):
"White Rabbit" - Jefferson Airplane
"Walk the line" - Johnny Cash
"The lights will stay on" - The Walkabouts
"All tomorrow's parties" - The Velvet Underground
"Space Oddity" & "The Man who sold the world" - David Bowie
"Καινούρια ζάλη" - Τρύπες
"Stairway to heaven" - Led Zeppelin
"A thousand kisses deep" - Leonard Cohen
μερικά μόνο, εξίσου όμορφα...
Πιο όμορφα... Δύσκολο, θα επανακάμψω το βράδυ.
Θα πάω να δω Mudhoney!
I go to sleep, before
ΑπάντησηΔιαγραφήthe devil wakes
and I wake up, before
the angels take
all my worldly desires
all my yardsticks of fear
all my secrets untold
all my motives unclear
hangin' down in the fire
burnin' them higher
won't take them away from here
and long after we're gone
Χρειαζόμαστε επειγόντως ευχέλαιο. Η blade ακούει τραγούδια που μιλάνε για διαβόλια. Οι σουομέζοι πήραν 12αρι από την πιο θρήσκα χώρα...
Πάμε κατα εωσφόρου, με φαίνεται!
Οι σουομέζοι πήραν 12αρι από την πιο θρήσκα χώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φαντάσου ότι η άννα είχε πάρει και την ευλογία του πατριάρχη και παλι την κάτσαμε τη βάρκα.
Μαθαίνω πάντως ότι η αρχιεπισκοπή σκέφτεται να απονείμει στα τέρατα την ανώτατη διάκριση της εκκλησίας, καθώς ήταν οι μόνοι που έκαναν πράξη το μότο του χριστόδουλου "ελάτε όπως είστε".
Κύριε Δήμου, το 1999, "πίστεψα" στις προοπτικές και το "φιλ-ελεύθερο" όραμα του www και στράφηκα προς αυτό και ως χόμπυ και επαγγελματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίπου "καταστράφηκα" (μεταξύ άλλων και τα μάτια μου). Διότι πίστεψα ότι σε μία στενή και αβαθή Ελληνική πραγματικότητα (οικονομική, εργασιακή, κ.α.) απομονωμένη και "κατά τι" "ολιγοπωλιακή" και πολύ "γραφειο-κρατική", μία ατομική επιχείρηση του ενός, με μεράκι, και δημιοργικότητα, θα μπορούσε να λειτουργήσει online, είτε στα στενά (και γεωγραφικά απομονωμένα από λοιπή ΕΕ) ελληνικά πλαίσια είτε ακόμη είτε σε (online) πλαίσιο Ευρώπης/EE, κτλ. Σήμερα λέω, καλύτερα να είχα μεταναστεύσει σώματι (και όχι ψυχή) από την Ελληνική πραγματικότητα προς Βρετανία, Σουηδία, Ολλανδία, Γερμανία, Καναδά, κτλ, και να μην είχα "μπει/επενδύσει" χρόνο και ελπίδες και όνειρα στο www ποτέ! Έρχεται όμως το αφιέρωμα του Economist στο new media "revolution" (20 Απριλίου) και με εμπνέει πάλι! "Φτου", εκεί που είχα γυρίσει και αρχίσει να επαναπροσαρμόζομαι στην offline εργασία. Τι ποιό επαναστατικό και δύσκολο από το να "επιχειρείς" κάτι (με την στενή (οικονομικο-επιχειρηματική-εργασιακή) ή την ευρεία έννοια της λέξης) στην Ελλάδα .... Εδώ και η λέξη 'με σκοπό το "κέρδος"', "κερδοσκοπία" αποκαλείται! Σαν να είναι κάθε τι κερδοσκοπικό "αμαρτωλό" και "πουλημένο" στον σκοπό "κέρδος"! Τέχνη και μεράκι και όραμα είναι το επιχειρείν, και αυτό που έχει τελικά αξία είναι η ιδέα και το όραμα, όπως έλεγε ο και ο "Τάκερ" (Τζεφ Μπρίτζες) στην ομόνυμη ταινία. Πάντως μεταξύ online και offline, το offline είναι πιό πραγματικό και ανθρώπινο αλλά (συνάμα) και ποιό "δέσμιο" στην Ελληνική "ολιγοπωλιακή" πραγματικότητα. Τι ήθελα και διάβαζα το αφιέρωμα για το new media revolution (σε ΗΠΑ βεβαίως, κυρίως, βεβαίως, βεβαίως, που αλλού, αντε και σε Ν. Κορέα και Βρετανία). Αυτή η Ελληνική πραγματικότητα είναι τελικά τόσο στενή και αβαθής για να χωρέσει 10 εκ. Έλληνες συν άλλους κατοίκους, από πλευράς δυναμικού και δημιουργικών ονείρων. Keep rocking Mr. ND!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένε μου ΝικόΔημε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά-σιγά αρχίζω να συνειδητοποιώ το τεράστιο κόστος του αγώνα σας. Δεν καθίσατε στην ακρούλα σας να έχετε χρήμα και άνεση. Επιλέξατε να γίνετε η συνείδηση της κοινωνίας μας, ένας πνευματικός άνθρωπος, πιστός στις Αρχές του Βολτέρου και του Ντιντερο.
Παραπροχτές, ίσως το θυμάστε, έλαβα ένα ιμέιλ που απέδιδε σε αυτόν το ταπεινό αγώνα μου, κατά του κοιν. ρατσισμού, στιγματισμού και της επιληψίας, κίνητρα... οικονομικά... Αν και η σφαλιάρα που έφαγα ήταν αναπάντεχη, αμέσως συνήλθα όταν μου είπατε για τα "παράσιτα του νετ" και τα τόσα υβριστικά ιμέιλ που παίρνετε.
Όσο και να το κάνουμε, αγαπημένε μου ΝικόΔημε, πατέρα της φιλο-σοφίας μου, όσο και να το κάνουμε, το κόστος παραμένει, έστω σαν αγκάθάκι ξεχασμένο ή σαν παρωνυχίδα. Είναι εκεί όμως.
Φαντάζομαι ότι με τα χρόνια γέμισε το κορμί σας αγκαθάκια, γιατί, δεν μπορεί, με τόση κακία, ζήλια και φθόνο που έχουμε γύρω μας, και προπάντων τόση μισαλλοδοξία, είναι βέβαιο ότι τα χιλιάδες αγκαθάκια προκαλούν μια κάποια αιμορραγία της ψυχής, κάποτε τρυπάνε και το στομάχι.
Αυτές τις μέρες, ειλικρινά σάς συλλογίζομαι περισσότερο σαν πατέρα μου. Δεν είστε μόνο ο Νίκος Δήμου, δεν είστε ο συγγραφέας, δεν είστε ο διανοούμενος, δεν είστε το κόκκινο πανί για τα υποχθόνια μυαλά των φανατικών. Είστε όλα αυτά από λίγο, μα πιο πολύ είστε ο "δικός μου άνθρωπος" που χαϊδεύει τις γατούλες του για να ξεχάσει τους πόνους του μυοσκελετικού, για να βρει κουράγιο απέναντι στην ανθρώπινη μοχθηρία. Είστε ο δικός μου άνθρωπος που κάποτε στεναχωριέται μόνος του, περήφανα και αριστοκρατικά, αλλά στεναχωριέται...
Αφού δεν πόνεσα ποτέ μου για τον πατέρα μου, πονάω ελπίζω να μη σας ενοχλεί αυτό)κάποτε αρκετά για σας. Όπως το πρωί που έλειπε το Τάκι... ήθελα να είμαι ΕΚΕΙ να ψάξω όλη τη γειτονιά, πίσω από κάθε φράχτη και αυλίτσα, μέσα στα σοκάκια και τις βεράντες, στις πιο απίθανες κρυψώνες να ψάξω σχολαστικά, να τρέξω παντού. Είμαι σίγουρη θα το έβρισκα το Τάκι, είμαι σίγουρη...
Κι αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτε από όλα αυτά, σας στέλνω νοερά την αγάπη μου και να θυμάστε: εδώ στη Λευκωσία μπορεί να μην υπάρχει η κόρη που θα θέλατε να έχετε, υπάρχει όμως μια κόρη που σας νιώθει και θα σας σκέφτεται, όσο ζει, σαν Αληθινό Πατέρα της.
Σας αγαπώ
Παράγραφος
(Εκτεταμένο απόσπασμα από ιμέιλ που έστειλα το πρωί. Ανήκει και εδώ, στο ημερολόγιό Του.)
Νομίζω ότι λειτουργούμε ακόμα παβλοβιανά. Και είναι φυσικό. Θα αλλάξουμε, ελπίζω, όσο το παρόν blog διατηρεί μια νέα και πιο προσωπική εικόνα. Χωρίς να ξέρω βέβαια που θα πάμε - στο καλύτερο ή το χειρότερο. Μετά τη νίκη των Lordi, μπορεί να πάρουν θάρρος και τα τρολς. Καμιά βέβαια η σχέση των δύο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτίχοι: Γιώργος Θέμελης
ΑπάντησηΔιαγραφήΜουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Σαν ένα αστέρι που ταξιδεύει
και σε γυρεύει μες τ' άπειρο, παντού.
Σαν ένα αστέρι μισοσβησμένο
σε περιμένω στη μέση τ' ουρανού.
Δεν έχει η νύχτα πικρή βροχή να κλάψει,
φωτιά να κάψει τον έρημο ουρανό.
Και περιμένω να ξημερώσει,
να ξαστερώσει, το φως για να σε βρω
Σαν ένα αστερι αυτο το μπλογκ,μας φωτίζει με την αγαπη του.....
Doncat δεν κατάλαβα τι ακριβώς θέλεις να κάνεις. Στο νέο blog δεν θα μας απαντάς ή δεν θα διαβάζεις τα σχόλια μας; Αν συνεχίσεις να τα διαβάζεις και να απαντάς τι νόημα έχει η δημιουργί ενός νέου blog. Πάντως ομολογώ ότι εγώ δεν αντέχω να τα διαβάζω όλα κάνω επιλογή και διαβάζω μόνο ορισμένων που ξεχωρίζουν για την ποιότητα της σκέψης τους. Γαι την δουελάι αυτή θέλω 1-2 ώρες την ημέρα οπότε φαντάζομαι τι ώρες σου τρώει εσένα. Πάντα αννα ρωτιούμουνα πως τα καταφέρνεις και κάνεις τόσα πολλά και έχει τόση ενέργεια . Μηπως πούλησες την ψυχή σου στον εξ'αποδώ!!!! όπως ο Φάουστ!!!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως μας προσφέρεις πολλά και θα λυπηθώ αν κλείσει το blog.
tassos_papadakis said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κάνω εγώ για "χειροκροτητής" -λυπάμαι.
Δε νομίζω ότι συμμετέχετε σε παρέα χειροκροτητών.Άνθρωποι με εξαίρο ήθος είναι οι περισσότεροι.Μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να γνωρίζαμε τέτοια άτομα στην καθημερινή μας ζωή.Ο Δήμου είτε μας αρέσει είτε όχι είναι ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές της νεότερης Ελλάδας.Που είναι το κακό να του το λέμε που και που; Λέτε να το πάρει επάνω του;
Λοιπόν, μια και μπλεχτήκαμε σε μια περίοδο (παροδική, ελπίζω) εσωστρέφειας, να πω ποιο είναι το δικό μου κέρδος από αυτό το blog – πέρα, φυσικά, από την online επαφή με το ΝΔ. Νομίζω έχει σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μεγάλο μου κέρδος, λοιπόν, είναι το ότι αντιλήφθηκα ξανά πόσα λίγα ξέρω. Δεν εννοώ ότι δεν ξέρω τον 2ο νόμο της θερμοδυναμικής και τον τάδε ποιητή συγχρόνως – ο καθένας κάνει επιλογές και εφόσον διαβάζει, κάποια ξέρει και κάποια δεν ξέρει. Εννοώ την γνώμη μου πάνω σε καθημερινά και τρέχοντα θέματα, π.χ. το θέμα των μουσουλμάνων και την πολιτισμική τους ιδιαιτερότητα, το αν είναι δυνατή μια ομάδα ανθρώπων χωρίς κοινούς μύθους, αν είναι αυτή η ιστορική Ευρώπη δίχως τους Εβραίους, κτλ. Σε καθένα από αυτά τα ζητήματα, είχα κάποια άποψη – και εδώ κατάλαβα ότι είχα κατασταλάξει και αναπαυτεί χωρίς να το καταλάβω. Και το πιο περίεργο: είχα ‘προοδευτική’ άποψη. Αλλά κι αυτή δεν έστεκε ‘στο βουνό ψηλά εκεί’ ανέγγιχτη από την αντίθετη ή από παραλλαγές της.
Αυτό ήταν το μεγάλο μου κέρδος τον πρώτο καιρό του παλιού blog. Γνώρισα ξανά τον ερεθισμό της σκέψης, της επιχειρηματολογίας με διαφορετικές απόψεις. Μπορεί να προσπερνάμε ο ένας τον άλλο στο δρόμο καθημερινά, ακόμα και να δουλεύουμε μαζί και ποτέ να μην καθίσουμε να κάνουμε μια συζήτηση όπως εδώ. Ο ΝΔ συγκέντρωσε γύρω του μια κοινωνία ατόμων που είχαν να πουν κάτι και να σκεφτούν ο ένας στα λεγόμενα του άλλου. Πείτε μου αν αυτό δεν είναι αρκετό.
Εάν είχαμε δική μας δυναμική, αυτό θα συνεχιζόταν (και απ’ ότι μπορώ να ξέρω, όχι για πολύ: κάποτε θα παραγνωριζόμασταν, μια τέτοια διαδυκτιακή παρέα χρειάζεται διαρκώς νέο αίμα και ερεθισμό, διαφορετικά ‘κάθεται’).
Η δυναμική μας, λοιπόν, είναι ο ΝΔ.
Τώρα, γιατί τα λέω αυτά; Γιατί και σήμερα, βλέπω – ή καλύτερα, νιώθω – το ίδιο πράγμα. Καταλαβαίνω ως ένα σημείο τον Παπαδάκη, αλλά συμφωνώ με την Blade Runner περισσότερο. Και νιώθω βαθιά τα λόγια της Παραγράφου. Όλοι δίκιο έχετε – και έχουμε. Και τελικά, αποτέλεσμα δεν βγαίνει. That is, με τη λογική. Βγαίνει, όμως, πιστεύω, με το συναίσθημα. Δηλαδή, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια ορθολογικά σχεδιασμένη – πόσο μάλλον προσχεδιασμένη – κίνηση. Έχουμε να κάνουμε με μια ανθρώπινη. Και σε ανθρώπινο επίπεδο, εκεί που δεν μπορεί να εξηγηθεί γιατί θα χάσει την αυθεντικότητά του και την αλήθεια του, εγώ – νομίζω – ότι καταλαβαίνω τον ΝΔ. Συμφωνώντας με την Παράγραφο, με την Blade, αντιλαμβάνομαι τον Παπαδάκη και όλοι έχουν δίκιο. Η δυναμική μας είναι ο ΝΔ – αλλά προσοχή: δεν είναι απλώς ο συγγραφέας πλέον για μας, είναι άνθρωπος.
Αν μη τι άλλο, αν αυτό το blog έχει τον χαρακτήρα ‘αυθεντικότητας παρά αυθεντίας’ (υπέροχη φράση!) το βλέπουμε μπροστά μας.
Κι αυτό το ‘δικό μας άνθρωπο’, τώρα το νιώθω πιο πολύ. Περισσότερο απ’ όταν ξημεροβραδιαζόταν στα posts και τις απαντήσεις και τα καθημερινά ‘θέματα’.
Με ένα χαμόγελο,
Γ.
Πέρασα να πω μια καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΔ να έχετε ένα γαλήνιο βράδυ και μια όμορφη εβδομάδα!
Σας θέλουμε ανανεωμένο και δυνατό. Έχετε πολλά ακόμα να δώσετε.
Καλή νύχτα.
:-)
Καληνύχτα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή ξεκουραση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αγάπη
Παράγραφος
@tassos.papadakis
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήμουν επιθετική, αν γίνω επιθετική θα το καταλάβεις, χρησιμοποιώ άλλες λέξεις, πιο αιχμηρές. Αλλά όταν κρίνεις την απόφαση κάποιων να εκφραστούν συναισθηματικά, και τους χαρακτηρίζεις μάλλον απαξιωτικά, μιλώντας για "παρακάλια", τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς και εσύ κριτική.
Για κάποιους ανθρώπους το blog του Δήμου δεν είναι απλώς άλλο ένα blog, αλλά κάτι παραπάνω. Αν δεν συμφωνείς, καλά κάνεις, δικαίωμά σου. Αλλά ναι, σε όλα τα λεξικά του κόσμου, τα γραμμένα και τα άγραφα, όταν χαρακτηρίζεις τη συναισθηματική ανταπόκριση ενός άλλου ανθρώπου, που δεν ξέρεις, τότε αμέσως ελλοχεύει ο κίνδυνος της λογοκρισίας...
Το κάνω κι εγώ αυτό το λάθος, και όταν το διαπιστώνω, κάθε φορά ζητώ συγγνώμη, γιατί ξέρω πως έστω και για μία στιγμή έπαιξα το ρόλο του τιμητή. Οι τιμητές είναι επικίνδυνοι, γιατί συνήθως ξέρουν και αντιλαμβάνονται λιγότερα από αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Ο διάλογος σε ένα τόσο απρόσωπο - cold - μέσο όπως είναι το Διαδίκτυο, θέλει προσοχή. Οι λέξεις ενίοτε πληγώνουν και προσβάλλουν. Οταν δεν τις λες στον άλλο κατά πρόσωπο, να ακούει τη φωνή σου και να βλέπει τήν έκφραση του προσώπου σου.
Είπες παρακαλητό, είπα λογοκρισία, είπες χειροκροτητής. Δεν επιτέθηκα, απάντησα, γιατί στα δικά σου αυτιά και μάτια τα δικά μου κείμενα μπορεί να παρέπεμπαν σε "παρακαλητά". Και όφειλα να απαντήσω.
Και επιτέλους, έχω βαρεθεί να πρέπει τόσο εγώ όσο και διάφοροι άλλοι εδώ να απολογούμαστε, επειδή εκφράζουμε αληθινά συναισθήματα, ζεστά και έντονα, απέναντι σε έναν άνθρωπο που μας φωτίζει με την παρουσία του! Προσωπικά, όταν διαφωνώ, το γράφω, ορισμένες φορές δε, έχουμε έρθει σε άμεση αντιπαράθεση με τον Δον Γάτο. Δεν γλύφουμε, ούτε παρακαλάμε, λέμε τα πράγματα όπως τα νιώθουμε.Οπως ελεύθερος είσαι να πεις κι εσύ τα πράγματα όπως τα νιώθεις. Εγώ απάντησα σε αυτό που είπες κι εσύ απάντησες σε αυτό που είπα. Που τη βλέπεις την επίθεση;
Σου υπόσχομαι πως δεν θα επανέλθω στο θέμα, αρκετά κουράσαμε όλους τους υπόλοιπους.
Απλώς ήθελα να εξηγηθώ.
Ακόμα κι αν δεν συμφωνεί κανείς με τον tasso papadaki θα πρέπει να του αναγνωρίσει την ειλικρίνεια και καλοπροαίρετη κριτικη που διακατέχει το κείμενο του, όσο υπερβολική κι αν ακούγεται. Σε αντίθεση με τα εμετικα σχόλια που γράφτηκαν παρακάτω σχετικά με το πρόσωπο του Νίκου, έχω την εντύπωση ότι οι προθέσεις του tassou είναι η βελτίωση του blog. Σίγουρα στο Νίκο αξίζουν με το παραπάνω τα σχόλια θαυμασμού και θα αναζωογονείται από την τόσο συντριπτική εκτίμιση και αποδοχή του κόσμου. Εξίσου όμως σημαντική είναι και η κριτική, όταν βέβαια είναι αποτέλεσμα αγνών προθέσεων. Δεν νομίζω ότι το blog δημιουργήθηκε για να αποτελέσει το ανθολόγιο λατρείας του Νίκου, αλλά ένα μέσο επαφής του συγγραφέα με τους αναγνώστες του και ανταλλαγής απόψεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή elinor,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο Help Desk κάθε άλλο παρά ανενεργό είναι (μάλλον το κυρίως blog είναι αυτό που έχω παρατήσει). Θα γράψω post και για αυτό το θέμα. Αν βιάζεσαι, στείλε μου email και θα σου απαντήσω εκεί.
Νίκο, βλέπω πως ενεργοποίησες και εδώ το comment moderation - υποθέτω πως κάποιοι "βεβήλωσαν" και αυτόν τον χώρο. Λυπάμαι για τις αρνητικές εξελίξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατανοείς βεβαίως πως με αυτό το μέτρο κάποια πράγματα ατροφούν, όπως η διαδραστικότητα και κάποια άλλα εξαφανίζονται εντελώς, από τις επιθέσεις των trolls μέχρι τη "νυχτερινή βάρδια", τη φιλική κουβεντούλα και τις real-time "περιγραφές".
Πάντως, θα συνεχίσω κι έτσι ακόμα τις επισκέψεις μου, με όποιον ρυθμό μπορώ. Ελπίζω το ίδιο να γίνει και με την υπόλοιπη παρέα.
Υ.Γ. Μια και το συγκεκριμένο σχόλιο απευθύνεται σε σένα, δεν είναι ανάγκη να το δημοσιεύσεις. Κάντο μόνο αν κρίνεις πως έχει γενικότερο ενδιαφέρον.
tassos_papadakis said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την πλάκα, θέλω να σταθώ σε μερικά πραγματάκια:
--------------------------
Ditto, Τάσο. Ditto!
Δεν με εκπλήσει η ομαδική παράκρουση. Είναι κοινό στα online fora. Όπως τα trolls με τις προσωπικές επιθέσεις. Υποθέτω ότι ο κ. Δήμου και ήξερε και περίμενε πως θα έρθουν (και θα ξανάρθουν...). Αλλά η όλη ιστορία του bloggoκλεισίματος και του bloggoανοίγματος ειναι χωρίς νόημα. What is the point?
Εν πάσει περιπτώση. Καλό είναι να συνεχίζεται το blog του κ. Δήμου. Βοηθάει πολλους.
...Ίσως βοηθάει και τον ίδιο.
tassos_papadakis said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την πλάκα, θέλω να σταθώ σε μερικά πραγματάκια:
--------------------------
Ditto, Τάσο. Ditto!
Δεν με εκπλήσει η ομαδική παράκρουση. Είναι κοινό στα online fora. Όπως τα trolls με τις προσωπικές επιθέσεις. Υποθέτω ότι ο κ. Δήμου και ήξερε και περίμενε πως θα έρθουν (και θα ξανάρθουν...). Αλλά η όλη ιστορία του bloggoκλεισίματος και του bloggoανοίγματος ειναι χωρίς νόημα. What is the point?
Εν πάσει περιπτώση. Καλό είναι να συνεχίζεται το blog του κ. Δήμου. Βοηθάει πολλους.
...Ίσως βοηθάει και τον ίδιο.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"μη νομίζεις ότι η κακία είναι μεγάλος εχθρός. Ο μεγαλύτερος όλων είναι η ΒΛΑΚΕΙΑ!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συμπληρώσω με κάτι που λέγεται ότι το είπε ο Αϊνστάιν: "Το σύμπαν & η ανθρώπινη βλακεία δεν έχουν σύνορα"
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι πλαστογραφούν συστηματικά τον νικ μου και με βάζουν τάχα να βρίζω τον κόσμο
Σας παρακαλώ μην ξεχνάτε:
ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΖΩ ΚΑΝΕΝΑΝ
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΧΩ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ.
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση
Με πολλή αγάπη
Παράγραφος - ID 19306342
Ξεφύγαν απ τα χέρια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήοι πίσω μουσελίδες...
Σας αφιερώνω το τραγούδι αυτό
(Σαββόπουλος όπως ήδη θα γνωρίζετε)
url said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο αγαπητοί, ρίξτε πάλι τα σεντόνια σας για να το κλείσει και αυτό το μαγαζί ο ΝΔ...
Sunday, May 21, 2006 9:13:28 PM
Μην ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό.
Την ανωνυμία που "προσφέρει" το διαδίκτιο.
Αν ο κύριος ΝΔ ήθελε,να μην έχει τόσο κόσμο στο μαγαζί του,ας χρησιμοποιούσε ψευδώνυμο
Χωρίς την όποια "βαρύτητα" προσφέρει στα κείμενά του,τ όνομά του,θα μπορούσε πιο εύκολα να δει την πραγματική τους αξία-απήχηση-αποδοχή κλπ..κλπ κλπ