Τετάρτη, Ιανουαρίου 20, 2016

Βρες κάποιο κόμμα να σε στηρίξει...

 αυτό μάλλον δεν είναι κομματόσκυλο
Το 1992 είχα ξεκινήσει μία νέα τηλεοπτική εκπομπή. Τίτλος: «Περιπέτειες Ιδεών». Ήταν μία εξωτερική παραγωγή (παραγωγός Κώστας Κατσάρης) για λογαριασμό της ΕΤ1. Μερικοί μπορεί να την θυμούνται – μία εκπομπή διαλόγου, με τέσσερεις συνήθως προσκεκλημένους και ένα, κάθε φορά, κεντρικό θέμα.

Η εκπομπή πήγαινε πολύ καλά αν κρίνει κανείς από τις τηλεκριτικές, που ήταν όλες ευνοϊκές αλλά και την τηλεθέαση που ήταν εντυπωσιακή για μία εκπομπή «κουλτούρας». Το συνάφι αποκαλούσε αυτές τις εκπομπές «0,5%» διότι τόσο ήταν το ποσοστό του κοινού που τις παρακολουθούσε. Εδώ όμως, ενώ παραλαμβάναμε 1,5% από το Δελτίο Ειδήσεων, το ανεβάζαμε στο 3 με 4. Μία φορά μάλιστα πιάσαμε 5,5% ποσοστό ανήκουστο για κρατικό κανάλι.

Όμως υπήρχαν και οι ενοχλημένοι. Εκδότης ημερήσιας εφημερίδας είχε χολωθεί διότι κάλεσα στην εκπομπή έναν «εχθρό» του με τον οποίο ήταν στα δικαστήρια. Με προειδοποίησε τηλεφωνικά να μην το κάνω – πράγμα που είχε βέβαια το αντίθετο αποτέλεσμα. Οπότε, ξεκίνησε αγώνα εναντίον μου και της εκπομπής, γράφοντας τερατολογίες (π.χ. ότι η αμοιβή μου ήταν σκανδαλώδης, ή ότι καλούσα ανυπόληπτα πρόσωπα).

Διευθυντής τηλεοράσεως ήταν ένας καλός παλαιός δημοσιογράφος τον οποίο γνώριζα από την θητεία μου στο «Βήμα». Με κάλεσε στο γραφείο του. «Τι θα κάνουμε με την εκπομπή;» με ρώτησε. «Μια χαρά πάει» απάντησα «καλές κριτικές, υψηλή τηλεθέαση…». «Ποιος τους χέζει τους τηλεθεατές!» ήταν η κοφτή του αντίδραση. «Εδώ είναι δημόσια τηλεόραση. Βρες κάποιο κόμμα να σε στηρίξει!».

Μου εξήγησε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ απαρτιζόταν από εκπροσώπους όλων των κομμάτων σε αναλογία με την εκλογική τους δύναμη. (Τότε κυβερνούσε η Ν. Δ.). Το κάθε κόμμα στήριζε δικούς του ανθρώπους. Οι επιθέσεις του εκδότη είχαν ενοχλήσει το Δ. Σ. αλλά κανένα κόμμα δεν με υποστήριζε. «Δεν έχει σημασία ποιο κόμμα θα βρεις – αλλά κάπου πρέπει να ακουμπήσεις».

Δεν είχα σχέση με κανένα κόμμα. Παρόλο που είχε ανανεωθεί το συμβόλαιό μου για 13 νέες εκπομπές άρχισε ένας ανελέητος πόλεμος (απροειδοποίητα την μεταδίδαν πότε τα μεσάνυχτα και πότε στις έξη το απόγευμα, εκθέτοντάς με στους προσκεκλημένους και τους τηλεθεατές). Αναγκάστηκα να παραιτηθώ.

Ήταν η δεύτερη παραίτησή μου από κρατικό κανάλι. Η πρώτη ήταν επί ΠΑΣΟΚ από τους «Διαλόγους» το 1987. (Εκεί είχε προκύψει θέμα λογοκρισίας).

Μου έμεινε η φράση: «Βρες κάποιο κόμμα να σε στηρίξει». Την θυμήθηκα πάλι τώρα, που τόση συζήτηση γίνεται για κομματικούς διορισμούς…

47 σχόλια:

  1. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο (το μήνυμα ήταν ότι «Πρέπει να έχετε κομματική ταυτότητα για να εργάζεστε ως δημοσιογράφος») αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα μετα το 1981 και την κυβέρνηση της «Αλλαγής». Δυστυχώς, καθώς περνούσαν τα χρόνια στις Βρυξέλλες διαπίστωσα ότι κι εκεί, στα ανώτερα και ανώτατα κλιμάκια, έπρεπε από μιαν εποχή και μετά όχι μόνο να ανήκεις σε «πολιτική οικογένεια» αλλά και να έχεις την σωστή εθνικότητα ... Γι' αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η σημερινή κατάντια του ευρωπαϊκού προτάγματος ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλλά δεν νομίζω ότι εκεί κομματικώ δικαιώματι διορίζουν μονομιάς αδελφό, εξαδέλφη, μαμά και γκόμενα...

      Διαγραφή
    2. Δυστυχώς Νίκο! Ξέρω τουλάχιστον δύο περιπτώσεις συζύγων (που αναφέρονται με διαφορετικό επώνυμο) που προωθήθηκαν σε διευθυντικές θέσεις λόγω ακριβώς αυτής τους της σχέσης και επειδή θεωρήθηκε ότι ανήκαν σε συγκεκριμένες εθνικές ομάδες συμφερόντων. Και θυμίσου έναν από τους προβεβλημένους λόγους για τους οποίους παραιτήθηκε η Επιτροπή Σαντέρ (τον διορισμό του οδοντίατρου της κυρίας Κρεσόν) - αν και ο ουσιαστικός λόγος που αναφέρθηκε στην έκθεση των ελεγκτών ήταν ότι το σώμα των επιτρόπων είχε χάσει τον έλεγχο των υπηρεσιών ...

      Διαγραφή
    3. Ετσι ειναι τα πράγματα σε αυτή τη χώρα...Πρέπει ή καποιο κόμμα ή κάποιο εκδοτικό συγκρότημα να σε στηρίζει...Και εσείς, προς τιμήν σας, ούτε το ένα ούτε το άλλο σας αφορά...Πρόσφατα, εμαθα ότι ο Κων/νος Τσάτσος είχε κάποτε πει "εγω το κεράκι μου στον ΔΟΛ ποτέ δεν το άναψα"...(μιας και ο λόγος για τον ΔΟΛ εσχάτως...διότι, πράγματι το όνομα ειναι βαρύ σαν ιστορία, αλλά καμια φορά αυτη η ιστορία περιλαμβάνει και πολύ "παπανδρεισμο" μεσα)

      Διαγραφή
  2. Εγώ έχω βρει την λύση για να υπάρξει αξιοκρατία στην Ελλάδα: να γίνονται κουμπάροι με διαγωνισμό.

    Π.χ., φέτος προκηρύχτηκαν 30 θέσεις κουμπάρων, με αυτές τις προδιαγραφές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα - κει εκεί θα πέσει μέσον. Θα γίνουν π. χ. με "συνέντευξη".

      Διαγραφή
  3. Σωστα μιλησε ο Διευθυντης...

    Ολοι πρεπει να ανηκουμε σε καποιο κομμα.

    Οταν αρνεισαι να ανηκεις ,σημαινει οτι προσπαθεις
    να εκμεταλλευτεις ΟΛΑ τα κομματα & ΟΛΕΣ τις κυβερνησεις...

    Να τα εχεις καλα με ολους για να τα κονομας απο παντου...

    Στο Αμερικα ολοι ειναι ενταγμενοι..
    Ειτε με τους μεν ,ειτε με τους δε.

    Η Δεξιος η Αριστερος...

    Ο καθενας πρεπει να τοποθετηθει,με σαφηνεια & διαφανεια...
    Τερμα το λαμογιαρισμα & η νυφιτσωσυνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρώτη φορά ακούω πως η ανεξαρτησία είναι "λαμογιά και νυφιτσωσύνη" (νέα λέξη...)

      Διαγραφή
    2. Δεν υπσρχει " ανεξαρτησια "..
      Ολοι εξαρτωμαστε .

      Ηδη ηταν ευνοιοκρατικη η αποφαση να δωσουν εκπομπες σε σενα. Γιατι να μη τις δωσουν σε αλλους ,πιο δημοφιλεις ,
      που ενδεχομενα θα εκαναν πιο μεγαλη τηλεθεαση..?

      Γενικα η σταση σου να μην εντασσεσαι
      ειναι αναρχιζουσα & υπεροπτικη...

      Διαγραφή
    3. H περήφανη ..."νυφιτσωσύνη" είναι τέλεια!
      Θα αντικαταστήσει την περήφανη και τυραγνισμένη ..."ρωμιωσύνη" (που είναι και μελό...)

      Διαγραφή
  4. Πόσο σας ταιριάζει αγαπητέ κ. Δήμου! Τότε ειδικά που ήσασταν "νέος και με υγείαν αρίστην" (ακόμα νέος είστε και εύχομαι να έχετε πάντα υγείαν αρίστην!). Αλλά παρ'όλο που "ξέρατε και παραξέρατε" τόσα πολλά, δεν ακολουθήσατε τη συμβουλή του νέου του ποιήματος του Καβάφη. Και καλά, δεν βρήκατε ούτε τον Ζαβίνα, ούτε τον Γρυπό! Αλλά να μην πλησιάσετε ούτε τον Υρκανό; Γιατί; Αφού σας το είπε και ο διευθυντής σας, δεν έπαιζε ρόλο ποιό κόμμα, "κάποιο κόμμα" ... Αφού η επιλογή δεν θα έπαιζε ρόλο, "βλάπτουν κ' οι τρεις τους την Συρία το ίδιο", οπότε έπρεπε να έχετε ήσυχη συνείδηση. Αλλά εσείς εκεί, επιμείνατε ανεξάρτητος. Καλά να πάθετε λοιπόν!

    Υ.Γ. Θυμάμαι κι εγώ τις περιπέτειες ιδεών... Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό. Είχατε μουστάκι τότε αν θυμάμαι καλά. Ήμουν φαίνεται στο 3-4%...



    Ας φρόντιζαν

    Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
    Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
    όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
    αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

    Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
    Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
    (ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα·
    τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).
    Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
    κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
    Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
    Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
    κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
    του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

    Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
    ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
    την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

    Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
    να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
    Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους—
    τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
    αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

    Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
    κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
    θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
    Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
    πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

    Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

    Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
    για το αψήφιστο της εκλογής.
    Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

    Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
    Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
    Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
    να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
    Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι μου θυμίσατε Κε Δήμου. Πριν από χρόνια θέλησα να παρακολουθήσω μια συνεδρίαση της Βουλής. Με κατάπληξη πληροφορήθηκα, ότι δεν μου επιτρεπόταν η είσοδος, εάν δεν δήλωνα, τι κόμμα είμαι! Ελπίζω αυτό σήμερα να έχει αλλάξει...Το 'Ανήκειν' εστί 'Φιλοσοφείν'...
    Παύλος Μαυριάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επι του θεματος...
    Σε ολες τις κυβερνησεις υπαρχουν οι "¨κυβερνητικες θεσεις "...
    Αυτες οι θεσεις καταλαμβανονται απο ευνοουμενους των πολιτικων...
    Παντου & παντα συμβαινει αυτο...
    Η ευθυνη ανηκει στους εκλεγμενους πολιτικους...
    Αν οι ευνοουμενοι τους δεν αποδωσουν,
    φορτωνονται αυτοι την ευθυνη...
    Τι δεν καταλαβαινουμε ..?

    Και αλλιως στο ιδιωτικο τομεα ,το ιδιο συμβαινει...

    Ο ιδιοκτητης επιχειρησης διοριζει οποιον θελει στο ΔΣ.

    Και αν ..τα εχει καλα,διοριζει ολο του το σοι στην επιχειρηση...

    Αρα..δεν υπαρχει θεμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Από την αηδία στην εξουσία, στην εξουσία της αηδίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κάποιος απάντησε στον Χάρυ ...με το όνομά μου! Με πολύ σωστά επιχειρήματα που θα τα υπέγραφα κι εγώ - μόνον που δεν τα είχα γράψει εγώ. Αν το κείμενο ήταν στο Protagon θα ξεγελούσε άνετα τους ελεγκτές. Μόνο που εδώ ελέγχω εγώ και ξέρω πολύ καλά τι έχω γράψει και τι όχι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάρυ ο ιδιοκτήτης της επιχείρισης "κράτος" είμαστε εμείς. Εμείς πληρώνουμε τους κολλητούς. Και στην επιχείρηση ο ιδιοκτήτης δεν διορίζει κάποιον μόνο και μόνο λόγω συγγένειας. Κοιτάει και τα προσόντα. Η μανία σου για παραδοξολογία σε κάνει να παραβλέπεις πόσο μεγάλη πληγή για την χώρα είναι η κομματοκρατία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό που φταίει περισσότερο δεν αν κυβερναει η αριστερά ή δεξιά ή το κέντρο αλλά η νοοτροπία αυτού του λαού. Γι αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Θυμάμαι από μικρός πάντα έλεγαν οι συγγενείς μου ή άκουγα από διάφορους γνωστούς να λένε ότι πρέπει να ανήκεις σε ένα κόμμα αλλιώς δεν πρόκειται να διοριστείς και ότι θα είσαι στην ανεργία ή θα δουλεύεις για πενταροδεκάρες στον ιδιωτικό, να κοιτάμε να τα έχουμε καλά με κάποιο για να βολευόμαστε. Σήμερα είμαι 30 χρονών και δυστυχώς αυτή η νοοτροπία του Έλληνα εξακολουθεί και υπάρχει. Δεν έχουμε κράτος με αξιοκρατία και ελεύθερη οικονομία αλλά έχουμε κρατισμό. Η Ελλάδα είναι κράτος καπιταλιστικό με σοσιαλιστικό σύστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και αυτή η φωτογραφία είναι απίθανη!
    Σαρκαστική, αλληγορική, σατιρική - έχει όλα τα καλά του Θεού!

    Στη αρχή γελάς. Μετά προβληματίζεσαι. Κατόπιν βρίζεις και στο τέλος κλαις για τη διαχρονική κατάντια τού νεοελληνικού κράτους.

    Αξίζει να διαβάσει κανείς το συναφές έργο του ιστορικού Κωστή ο οποίος συνεχίζει επάξια τη δουλειά τού μέντορά του, του Δερτιλή).

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ - χαίρομαι να ακούω για τις φωτογραφίες μου. Συχνά περνάνε απαρατήρητες...

      Διαγραφή
  12. Έκτοτε ψάχνετε να βρείτε ένα κόμμα να στηρίξετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θέλουν λέει "έμπιστους". Όχι ικανούς με καλά βιογραφικά, γλώσσες αρετές και ικανότητες αλλά έμπιστους. Από εκεί καταλαβαίνεις τι σκοπούς έχουν και πως σκοπεύουν να κυβερνήσουν και να χρησιμοποιήσουν τους έμπιστους. Από εκεί καταλαβαίνεις πως φτάσαμε ως εδώ. Και εσείς που διαπαιδαγωγείτε και μορφώνετε τα παιδιά σας, να τα μάθετε να είναι πρωτίστως έμπιστοι. Ούτε αρετές ούτε γνώσεις χρειάζονται... Απλώς έμπιστοι ώστε να ξεχωρίζουν τους "δικούς" μας και τους "άλλους" και να υπακούν, όπως οι μαφιόζοι. Αχ ρε πατέρα... Πόσο λάθος αξίες μου έδωσες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παράξενη σύλληψη η χρειαζούμενη γνώση δια το μηδαμινό υπαλληλίκι. Η προσευχή του άχρηστου.

      Διαγραφή
  14. Προς επίρρωσιν των ανωτέρω, ο Τ.Θ. σήμερα εύστοχος -και αρκούντως δηλητηριώδης- στην "Κ":
    http://www.kathimerini.gr/846411/opinion/epikairothta/politikh/h-xara--den-toys-afhnei

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ευνοιοκρατια υπαρχει παντου...
    Οικογενειοκρατια υπαρχει ...απο πολυ λιγο στη πολιτισμενη Δυση ,
    μεχρι ..100% στις 3κοσμικες δικτατοριες...

    Το θεμα ειναι τεχνικο.

    Η ουσια ειναι η καλη διοικηση & η πετυχημενη πολιτικη .

    Ευνοημενη γατα,συγγενης γατα ,σημασια εχει να πιανει ποντικια...

    Την Σ. Αραβια κυβερναει 1 οικογενεια .
    Περναει ο λαος καλα..?
    Αν διωχτει αυτη η οικογενεια & ερθει δημοκρατια τυπου Ιρακ ,
    θα ειναι καλυτερα ή χειροτερα ..?

    Αυτη ειναι η ουσια ..


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το 2004 αποφάσισα να εργαστώ σε μία ΔΕΚΟ, αφήνοντας μάλιστα μία πολύ καλή εταιρεία του χώρου. Η εταιρεία μόλις είχε δημιουργηθεί και δραστηριοποιόταν σε έναν κλάδο ιδιαίτερα δυναμικό την εποχή εκείνη.

    Την θέση την είδα σε αγγελία, έστειλα βιογραφικό, πέρασα 3 συνεντεύξεις, επιλέχθηκα και διαπραγματεύτηκα τον μισθό μου σαν να πήγαινα να εργαστώ σε οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία!

    Μόλις ξεκίνησα να γνωρίζω του συναδέλφους μου, σιγά-σιγά ανακάλυψα ότι 15 από τους 20 εργαζόμενους στην εταιρεία είχαν ένα κοινό στοιχείο: όλοι κατάγονταν από την εκλογική περιφέρεια του αρμόδιου Υπουργού! Φυσικά από τους 20 ζήτημα ήταν αν οι 5 ήταν κατάλληλοι για την δουλειά.
    Μετά από καιρό ο τότε Διευθύνων Σύμβουλος μου αποκάλυψε ότι συνειδητά προσέλαβε και προσωπικό από την αγορά «για να του βγάζει την δουλειά», αφήνοντας την επιλογή των υπολοίπων στον Υπουργό για να καλύψει τις υποχρεώσεις του!
    Το απίστευτο είναι ότι διοικήσεις αλλάζανε μαζί με τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία, αλλά οι κομματικά διορισμένοι υπάλληλοι είχαν πάντα –ανεξαρτήτως κυβέρνησης- προστασία και υποστήριξη!

    Στην ΔΕΚΟ δούλεψα έως το 2015, όταν πλέον δεν με ικανοποιούσε ο μισθός και αναζήτησα νέα εργασία στον ιδιωτικό τομέα.

    Δυστυχώς φαίνεται ότι όχι μόνο δεν ελαττώνεται η κομματοκρατία στο Δημόσιο αλλά αυξάνεται συνεχώς και οι όποιες καλές προσπάθειες (βλ. ΑΣΕΠ, αξιολογήσεις υπαλλήλων κλπ.) ξηλώνονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συμφωνήσω με τον Χάρυ. Γενικά υπάρχουν δύο ειδών θέσεις: αυτές που δεν παράγουν έργο και προορίζοναι για τους «δικούς μας», και αυτές που πρέπει να κάνουν την (συχνά μη αναγνωριζόμενη) χαμαλοδουλειά και προορίζονται για τους «μ_λ_κες». Υπάρχει μάλιστα και σχετικό ανέκδοτο που κυκλοφορεί στις Βρυξέλλες για τους δύο συναδέλφους που δούλευαν στο ίδιο γραφείο.

      Ο ένας ερχόταν στις 10, πήγαινε για καφέ και γεύμα επί πολλές ώρες κι έφευγε στις 4 το απόγευμα για να παίξει γκόλφ με τον γενικό διευθυντή. Ο άλλος έπαγε στη δουλειά και στις υπερωρίες - ακόμη και σαββατοκύριακα.

      Όμως όταν ήλθε η ώρα των προαγωγών μαντέψτε ποιός πήρε την προαγωγή ... Φυσικά ο πρώτος! Και στην ερώτηση του έκπληκτου συναδέλφου του «Μα πώς αφού δεν έχεις δουλέψει παρά ελάχιστα όλο τον χρόνο;;» ο προαχθείς απάντησε «Αφού παρουσίασα την δική σου δουλειά για δική μου - μάλιστα ότι έγινε και με δικές μου υποδείξεις. Κι έτσι σε λίγο θα γίνω και τμηματάρχης ...»

      Διαγραφή
  17. Κύριε Δήμου, γιατί επιλέγετε τη γραφή: συνάφι αντί σινάφι, τέσσερεις αντί τέσσερις, έξη αντί έξι, επιχείριση αντί επιχείρηση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι τις έμαθα πριν 70+ χρόνια και μου μείνανε... Δεν έχει και διορθωτή ο blogger...

      Διαγραφή
    2. Σκεψου καποια αλλη,ανωτερη,πιο εξελιγμενη πλατφορμα
      για το μπλογκ..

      Διαγραφή
    3. Μια χαρά είναι η πλατφόρμα - τέλεια για διάλογο (πράγμα που παλιότερα δεν υπήρχε: απαντούσες σε ένα σχόλιο και η απάντηση δημοσιευόταν 20 σχόλια πιο κάτω...).

      Διαγραφή
  18. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, ακόμη κι όταν φυτοζωούν, παραμένουν προνομιούχοι, για την ώρα, εν μέσω γενικευμένης δυσπραγίας, ανεργίας και φτώχειας.

    Πάρτε για παράδειγμα τις Πανελλήνιες Εξετάσεις: σε ποιες σχολές πηγαίνουν οι αριστούχοι; Στις στρατιωτικές, στην αστυνομία κοκ.

    Πείτε μου, σε ποια χώρα προηγμένη, οι αριστούχοι προτιμούν αυτά τα επαγγέλματα.

    Στην Ελλάδα όμως της μόνιμης πια καχεξίας, τα πράγματα πένα αλλιώς.

    Γιατί, λοιπον, ειδικά αυτην την εποχή, να μη σκοτώνονται για μια θέση στο δημόσιο.

    Ή μήπως ξεχάσαμε το διορισμό της γυναίκας του Τσίπρα στο πανεπιστήμιο; Γιατί τάχα είχε τα τυπικά προσόντα!

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είμαι συριζαίος, αλλά να μην ξεχνάμε τη θέση της κόρης Σημίτη στο ΠΑΠΕΙ (http://www.des.unipi.gr/personnel/simiti-marilena/) και το διδακτορικό Νατάσας Παζαίτη στην ιατρική, πριν το πτυχίο της. Ήταν το δεύτερο πτυχίο μετά της παιδαγωγικής ακαδημίας. Δασκαλογιατρός. Ο Τσίπρας απλά δικαιώνει την πολιτική 40 ετών (μεταπολίτευση) ή 1500 (από το Βυζάντιο).
      It's the greek way, stupid.

      civil

      Διαγραφή
    2. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πάντως απαραίτητοι και το πρόβλημα δεν είναι πλέον ο αριθμός τους αλλά η ανορθολογική κατανομή τους στις διάφορες υπηρεσίες και η αναποτελεσματική αξιοποίησή τους. Φυσικά δεν έχουν προσληφθεί όλοι με αξιοκρατικό τρόπο αλλά πρώτοι απ' όλους θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι πολιτικοί που τους τακτοποίησαν. Οφείλουμε να επισημάνουμε πάντως ότι οι (αρκετά στοχοποιημένοι) δημόσιοι υπάλληλοι απαρτίζουν τη μοναδική ίσως κατηγορία εργαζομένων της χώρας μας που δεν φοροδιαφεύγει (ως προς το μισθολογικό σκέλος τουλάχιστον). Η τεράστια πληγή της φοροδιαφυγής (μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές παθογένειες) δημιουργείται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα και τους ελεύθερους επαγγελματίες, δηλαδή από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να φοροδιαφύγουν.

      Λάζαρος Μ.

      Διαγραφή
    3. Ξεχνάτε τα φακελάκια, τα γρηγορόσημα και τα παντός είδους λαδώματα με τα οποία (μαύρα χρήματα) φοροδιαφεύγουν οι Δ. Υ.

      Διαγραφή
  19. Αραγε η λεξη 'βολεμα', με την εννοια που της δινουμε εμεις, υπαρχει και σε αλλες χωρες της Ευρωπης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Για να μην μπερδευομαστε...

    Ας συμφωνησουμε οτι δεχομαστε την αξιοκρατια ..
    Οτι για μας αξία δεν ειναι ΜΟΝΟ η .. οικογενεια...

    Αν ομως καποιος πιστευει στην οικογενειοκρατια ,
    ας στηριξει αυτη την αποψη...

    Εγω πιστευω στην... αποτελεσματοκρατια...
    Ο καθενας,συγγενης ή ξενος , κρινεται απο τα εργα του...

    Οσο για τους πολιτικους ,ολοι τα ιδια κανουν..
    Εδω & 180 χρονια..

    Απ'οταν οι Μεγαλες Δυναμεις εδιωξαν τους " Μπραημιδες "
    & εφεραν τους " Ζαημιδες " ( = φοροεισπραχτορες ")
    & το μαγαζι τους ,το Δημοσιο ...

    Ολη η Γκρης ενα απεραντο Ζαημομαγαζο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Τα κυκλώματα, ως εσμοί συμφερόντων, υπάρχουν παντού, αρκεί να ρέει το χρήμα. Και στην Ελλάδα, κατά βάσιν, η κύρια πηγή χρήματος είναι το κράτος. Δηλαδή το κράτος έχει το μονοπώλιο στη διανομή του "κοινωνικού εισοδήματος". Έτσι το αντιλαμβάνεται η μαρξιστική σκέψη η οποία δεν εννοεί να αντιληφθεί ότι το κράτος θα πρέπει να υπηρετεί την κοινωνία και την οικονομία και όχι να κυριαρχεί στα πάντα.

    Αντίθετα, στις ανεπτυγμένες οικονομίες, υπάρχουν και άλλες, κάποτε ανταγωνιστικές προς το κράτος, πηγές χρήματος. Έτσι η κατάσταση εξισορροπείται.

    Στον περιφερειακό καπιταλισμό όμως, δεν υπάρχει αντίβαρο.

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι είναι ο "περιφερειακός καπιταλισμός"; Ο καπιταλισμός της Πάρου και της Νάξου;

      Διαγραφή
    2. Ως περιφερειακός καπιταλισμός περιγράφεται ο καπιταλισμός των... Σκανδιναβικών χωρών, της Γερμανίας, της Βρετανίας, Γαλλίας, ΗΠΑ, Ιαπωνίας κοκ, εν αντιθέσει προς τις χώρες του βιομηχανικού κέντρου, όπως είναι χώρες σαν την... Ελλάδα, την Πορτογαλία, το Μεξικό και φυσικά την Πάρο, τη Νάξο, τη Σκόπελο κοκ.

      Διαγραφή
  22. Νοιώθω οτι η κουβέντα για τέτοια θέματα (συμφέροντα, μέσα, κλαδικές, βολέματα, κλσ. = και λοιπά σκατά) είναι εντελώς ντεμοντέ σα τη μουσική των Bee Gees σήμερα, αλλά προσώρας αδυνατώ να βρω κάτι που να τραβήξει την προσοχή μου: το δουλεύω όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνε καλησπέρα. Έχουμε κι άλλα θέματα εκτός από αυτό - πάνω από δέκα, στα οποία ο διάλογος συνεχίζεται... Δεν έχεις παρά να κατέβεις πιο κάτω.

      Διαγραφή
    2. Εδώ, Κωνσταντίνε, η αγάπη γίνεται φωτιά και μασέ ψήνει και το πρωί η θάλασσα φουσκώνει και τη σβήνει.

      Διαγραφή
  23. @Nikos Dimou
    2016-01-20T10:28:00+02:00

    > Το 1992 είχα ξεκινήσει μία νέα τηλεοπτική εκπομπή. Τίτλος: «Περιπέτειες Ιδεών». Μερικοί μπορεί να την θυμούνται.

    Και ματαίως να την ψάχνουν στο αρχείο της ΕΡΤ… ☹

    > Ήταν η δεύτερη παραίτησή μου από κρατικό κανάλι. Η πρώτη ήταν επί ΠΑΣΟΚ από τους «Διαλόγους» το 1987. (Εκεί είχε προκύψει θέμα λογοκρισίας).

    Αυτή ευτυχώς υπάρχει στο αρχείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σε καθε μου δουλεια (ιδ. Τομεας), παντα βρισκω τελικα ενα κομμα μπροστα μου, ενα μενιρ που δεν κουνιεται με τιποτε αν δεν ειςαι δικος τους η αν δεν λαδωνεις (για να κανουν τη δουλεια τους)... Σιχαθηκα... Κι οσο πασχιζεις για επιχειρηματικοτητα, που θ´αφησει αν μη τι αλλο δουλειες κ χρημα στον τοπο, τοσο πιο μεγαλο το μενιρ... Κ υστερα λεμε γιατι φευγουν οι εταιρειες στη βουλγαρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Cindy Dy
    2016-01-25 07:08:30+00:00

    > The simple truth is I like this article, the author's writing was very honest, very clever writing skills.

    Spam.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αρχίζω σιγά σιγά να νιώθω ότι η Δυστυχία του να είσαι Έλληνας είναι και μία διαμαρτυρία της ζωής προς τα παρατηρήσιμα δεδομένα της εξαθλίωσης της ζωής. Γράφει ο ζωντανός. Άρα, αμέσως: σάτιρα. Και η σάτιρα σατιρίζει την εκμετάλλευση τελικά. Τι λέει ο ζωντανός, ή ο που ήταν ζωντανός κάποτε; Ό,τι και να λέει, αυτομάτως διαμαρτύρεται. Τι με νοιάζει τι λέει προλογίζοντας; Λίγο με νοιάζει αυτό. Με νοιάζει να σκεφτώ τι μπορεί να πει ένας ζωντανός άνθρωπος να σκεφτεί, να μου αποκαλύψει και το γιατί. Ο ζωντανός άνθρωπος δεν είναι συνολικά παραδομένος στην εκμεταλλευτική κατάκριση της ζωής, στην προπαγάνδα δηλαδή. Ποιο μέρος της υγείας του εκφράζει ένας που θέλει να μου μιλήσει και φτάνει τελικά να μου μιλήσει, με ένα βιβλίο, ή ένα μπλογκ; Άλλες φορές να μου προσφέρει το κρινάκι και άλλες φορές να με δαγκώσει σαν βρυκόλακας. Οι πρώτοι μάλλον είναι εκείνοι που μου λένε: είδα και εκείνο, (πολύ καλό) καλό ή πολύ κακό, ή άμεσα δολοφονικό, αλλά κρυφό, και αν θέλεις πρόσεξε το. Στο τέλος θα καταλήξω να κλαίω σε ό,τι διαβάζω - γιατί θα νιώθω τον πόνο του ανθρώπου, την αγωνία και τις πιέσεις, τις λεπτομέρειες της εξοντωτικής, απατηλής ή προκλητικά φαινόμενης, καταστροφής της υγείας του, από την άμεση προσβολή από την καταπίεση, που δέχθηκε - και δέχομαι και ίσως να εξασκώ στους λιγότερο δυνατούς, και όχι πάντα στα μπράτσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.