Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006

Η Αποκάλυψη

Ο μοναχός Ιωάννης ζούσε δεκαεπτά χρόνια στη σκήτη. Ήταν ένας μεγαλόσωμος σιωπηλός άντρας με βαριά μαύρα γένια. Ακολουθούσε σχολαστικά το τυπικό: νηστείες, αγρύπνιες, αποχή από κάθε τι πονηρό η εγκόσμιο, στην πράξη και την σκέψη. Δεν έδειχνε ενδιαφέρον για τίποτα, ούτε καν το Όρος δεν είχε περιηγηθεί. Λίγο καιρό στο Βατοπέδι και μετά στη σκήτη. Κανείς δεν γνώριζε για την προηγούμενη ζωή του. Δεν είχε ποτέ ανοίξει την καρδιά του, βαρύς, αμίλητος. Γράμματα ήξερε αρκετά, κάτεχε και τις αγροτικές δουλειές. Είχε αναλάβει τον λαχανόκηπο και τροφοδοτούσε την νηστεία των μοναχών με άφθονα χορταρικά.

Πρέπει να ήταν γύρω στα σαράντα πέντε. Ενώ όλη του η μορφή έδινε εντύπωση δύναμης, τα μάτια του ήταν εντελώς νεκρά. Σαν να μην υπήρχε πίσω τους αίσθηση ή σκέψη. Έψελνε σωστά, με βαθιά φωνή, αλλά πάντα απών.

Ένα πρωί, μετά τον όρθρο, τον φώναξε ο Γέροντας. Καιρό τον έψαχνε ένα μήνυμα από την πόλη, έκανε μήνες να τον βρει. Είχε πεθάνει η μάνα του, τον ζητούσαν τα αδέρφια του, ανάγκη να πάει για τα κληρονομικά. "Δεν με ενδιαφέρει η κληρονομιά!" Ο Γέροντας του εξήγησε: έπρεπε να υπογράψει. Την μερίδα του, έτσι κι αλλιώς, την έπαιρνε η μονή.

Ο μοναχός Ιωάννης βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη. Δεν τα'χασε, δεν θαμπώθηκε καθόλου από την μεγάλη πόλη. Αδιάφορος κυκλοφορούσε στον δρόμο, με άδεια μάτια. Δεν δέχθηκε να μείνει σε σπίτι συγγενικό, ζήτησε κελί σε αγιορείτικο ξενώνα. Εκεί κόνεψε. Ήθελε να τελειώνει, αλλά η γραφειοκρατία τον κράτησε τρεις μέρες.

Το τρίτο βράδυ βγήκε στο δρόμο και άρχισε να περπατάει προς το Eπταπύργιο. Έξω από ένα παλιό γκρεμισμένο σπίτι, κάθισε ακίνητος και κοίταγε στο κενό. Έκανε παγωνιά, ελάχιστοι διαβάτες. Μια πόρνη που έμενε απέναντι πέρασε με ένα πελάτη, ξαναβγήκε, έφερε άλλον, και τρίτο. Ο μοναχός Ιωάννης ήταν εκεί.

Στις τέσσερις το πρωί, η πουτάνα, που ήταν πονόψυχη, τον είδε από το παράθυρο μαρμαρωμένο μες το σκοτάδι και φοβήθηκε πως είχε πεθάνει. 'Έβαλε τη ρόμπα της και κατέβηκε. "Πάτερ είσαι καλά;" Με το ζόρι τον τράβηξε στο δωμάτιό της και τον κάθισε δίπλα στην σόμπα. Του έφτιαξε κι ένα ζεστό.

Ο μοναχός Ιωάννης δεν έδειχνε να καταλαβαίνει τίποτα - ούτε σε τι σπίτι βρισκότανε. Παθητικά άφηνε να τον σκεπάζουν, να τον περιποιούνται. Κι όταν ζεστάθηκε, δεν είπε να φύγει. Τον πήρε ο ύπνος καθιστό δίπλα στην σόμπα. Έπεσε και η άλλη στο κρεβάτι της το ανακατωμένο και κοιμήθηκε.

Το πρωί, όταν γλυκοχάραξε, μπήκε χλωμό φως από το παράθυρο και ξύπνησε τον μοναχό Ιωάννη. Κοίταξε γύρω. Η γυναίκα, κοιμισμένη ανάσκελα, είχε ξεσκεπαστεί. Το νυχτικό σηκωμένο, τυλιγμένο πάνω από τη μέση της, άφηνε στο μικρό φως να φέγγουν οι μηροί και η άσπρη κοιλιά της. Μαύριζε η ήβη, πολύ δυνατή.

Ο καλόγερος σηκώθηκε αθόρυβα και πλησίασε την γυναίκα. Πολύ κοντά. Έσκυψε, όπως προσκυνάνε. Σαν σκύλος οσφράνθηκε την οσμή της.

Ένιωσε να τον πλημμυρίζει ένας πόθος αβάσταχτος σαν πόνος. Η πρώτη - από το βάθος της μνήμης - στύση, τον έκανε να υψωθεί, να αναληφθεί, να υπερίπταται.

Και ο μοναχός Ιωάννης που είχε από καιρό χάσει τον Θεό, που χρόνια τώρα προσευχόταν, αγρυπνούσε και νήστευε μηχανικά χωρίς να πιστεύει, ξαναβρήκε το ιερό δέος.


Πίνακας του Νίκου Χουλιαρά

175 σχόλια:

  1. Ένα διήγημα από τις "Τολμηρές Ιστορίες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα διήγημα που πρέπει να διαβάσει και ο Morrissey... Καλημέρα σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. To δευτερο καλυτερο μου μετα το << τρεις το πρωι >>

    Αληθεια ΝΔ εχετε παει στο Αγιο ορος ( αξιζει σαν εμπειρια? ) ?

    Το σκεφτομαι να το επισκεφθω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι Τάκη έχω πάει στο Όρος, δύο φορές. Αξίζει τον κόπο για πολλούς λόγους. Φύση, τέχνη, ατμόσφαιρα. Ίσως ένας μη θρήσκος το απολαμβάνει περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο εξοβελισμός του σεξ από την εκκλησία ήταν το μεγάλο λάθος.
    Η δαιμονοποίηση της γυναίκας επίσης.
    Τι σημαίνει άγαμος ιερέας ή καλόγερος;
    Δεν είναι παρά φύσιν;

    "Η Δολοφονία του Χριστού" του Βίλχελμ Ράιχ είναι must...

    Τάκη, πήγαινε στο Άγιο Όρος.
    Είναι ωραία, ήσυχα και ήρεμα.

    Οι διαφορές των παπάδων (κατ'επάγγελμα χριστιανών) με τους καλόγερους είναι τεράστιες.

    Η μεγαλύτερη είναι ότι ο καλόγερος δεν πληρώνεται...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γνωριζω ανθρωπους με ματια νεκρα σαν το μοναχο Ιωαννη,με ματια που τους λειπει παντελως η ποιηση...

    Το τελος του διηγηματος ειναι αισιοδοξο....

    Εγω για αυτους τους ανθρωπους δεν ειμαι αισιοδοξος....καπου ειχατε γραψει πως το κενο ( ή η ζωη θα ελεγα ) τραβαει περισσοτερο αυτους που φοβουνται να το κοιταξουν.....

    *******************************

    Διαβαζα σε ενα αρθρο στην ελευθεροτυπια οτι στην Αμερικη εχει φτιαχτει μια οργανωση ( δεν θυμαμαι το ονομα της ) οπου εχουν σαν συμβολο την παρθενία.....Εκει οι γονεις πανε τα κοροτσια τους για να δωσουν ορκους παρθενίας ή ακομα και να γνωρισουν γαμπρους με τα ιδια πιστευω....

    Ερευνες εδειξαν πως οι πιο πολλες κοπελες μετα απο 5 χρονια δεν κραταν τον ορκο και οσες τον κραταν επιδιδονται σε αλλες μορφες ερωτα.....Ακομη εχουν φτιαχτει καταστηματα που πουλαν ειδη με το ονομα της οργανωσης.....Το αρθρο επισης ελεγε πως ολα αυτα γινονται με χρηματοδοτηση απο την κυβερνηση Μπους.....

    ********************************

    Παντως η καταπιεση των ενστικτων που συμβαινει και στις μερες μας ειναι η μητερα αφθονων διαστροφων....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι σαφές πως ένας άθεος, κι ακόμη περισσότερο μια άθεα, δεν μπορεί να έχει πραγματικό οργασμό.

    Oh my God! Oh my God!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Οtto όρισε την θρησκεία ως mysterium tremendum et mysterium fascinosum (μυστήριο τρομακτικό και γοητευτικό). Για μένα το θρησκευτικό Δέος παίρνει δύο μορφές: του έρωτα και της τέχνης. Είναι οι μόνες που μου προκαλούν την έκσταση.

    Αλλά οι μεγάλοι Μυστικοί κάνουν έρωτα και με τον θεό. Διαβάστε τα κείμενα της Αγίας Τερέζας της Άβιλα - είναι τα πιο ερωτικά που γνωρίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το ερωτικό στοιχείο στην χριστιανική θρησκεία μόνο στην σχιζοφρένια μπορεί να οδηγήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. πάντα σκεπτικιστής said...
    Αλήθεια, δεν υπήρξαν αντιδράσεις απο την εκκλησία όταν εκδόθηκε το "βλάσφημο" κείμενο;

    H εκκλησία σπάνια αντιδρά - συνήθως κάποιος φανατικός... μέχρι στιγμής (4 εκδόσεις και μία προδημοσίευση σε περιοδικό) δεν βρέθηκε. Αλλά γιατί βλάσφημο; Θεολογικά άψογο - και το σώμα της πόρνης δημιούργημα του θεού είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. takis vasilopoylos said:
    "...Το τελος του διηγηματος ειναι αισιοδοξο...."

    Το τέλος του διηγήματος είναι τόσο απαισιόδοξο!και αντιστρόφως ανάλογο με τις προσδοκίες της ίδιας της πουτάνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. κ.Δήμου,

    Οι περισσότερες θρησκείες βασίζονται σε πολλά χαρακτηριστικά των προηγούμενων, και ο Χριστιανισμός δεν αποτελεί εξαίρεση.
    Δεν μπορώ, καθώς δεν έχω, άλλωστε, και τις ανάλογες ιστορικές γνώσεις, να καταλάβω γιατί βιάστηκαν να "περιχαρακώσουν" τον έρωτα και τη σεξουαλικότητα, μετατρέποντας την Αφροδίτη σε Παναγία.
    Γιατί να "στρεβλώσεις" στέρεες βάσεις;
    Ο έρωτας, στην ουσία του και όχι ως έννοια, είναι πολύ ανατρεπτικός για μια θρησκεία που προσπαθεί να γίνει δόγμα, ωστόσο δεν καταλαβαίνω γιατί πήγαν στο άλλο άκρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Προσωπικά ένιωσα τα συναισθήματα του κειμένου στην αντίστροφη κατεύθυνση. Επισκέφθηκα -ομολογώ διστακτικά- πριν 6 χρόνια το Αγιο Ορος και ένιωσα εκπληκτικά. Πήγα άλλη μια φορά από τότε. Μεγάλη ανακούφιση τότε από τους ρυθμούς της Θεσσαλονίκης. Φυσικά δεν συνάντησα την πνευματική αποκάλυψη αλλά είχα μια καλή παρέα, μερικές ενδιαφέρουσες συζητήσεις και νομίζω έζησα για λίγο σε χρόνο και τόπο παρελθόντα.

    Το θέμα της σεξουαλικής απομόνωσης των μοναχών είναι περίπλοκο. Οσοι δεν είχαν την εμπειρία, μάλλον τους απασχολεί. Τι γίνεται όμως με αυτούς που ζήσαν τα εγκόσμια και αποσύρθηκαν (αφήνοντας σχέσεις, πτυχία και καλές δουλειές) στα 30-35 τους; Να τους γυρίσουμε κι αυτούς πίσω για να θυμηθούν την άσπρη κοιλιά; Ο ορθολογισμός έχει μάλλον κι αυτός τα αδιέξοδά του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είναι ίσως το καταλληλότερο θέμα για να πω οτι διαφωνώ με το moderation. Τα άκρα υπάρχουν και έξω μας και μέσα μας, όπως και οι καταναγκασμοί και η ανάγκη να θριαμβεύσει το μίσος και η άκαμπτη εξιδανίκευση. Καταλαβαίνω οτι όταν κάποιος παγιδεύεται στην επιθετικότητα, το φθόνο και τους καταναγκασμούς μπορεί να γίνεται κουραστικός. Μπορούμε ενίοτε να τον προσπερνάμε. Δεν μπορούμε πάντα κι είναι κι αυτό νομίζω απολύτως ανθρώπινο. Από την άλλη και η μυρωδιά του μίσους μπορεί τόσο καλά όσο κι ο έρωτας να αφυπνίσει τον Ιωάννη. Αρκεί να μην τον τρομάξει.

    Εν τοιαύτη περιπτώση, νομίζω ταιριάζει περίφημα η ατάκα που είπε κάποτε ο κος Bion σε έναν πελάτη του (διάσημο ψυχαναλυτή), όταν του είπε, now I understand: Please try not to understand, try to superstand, to bystand, to circumstand, but not to understand.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. KAΛΗΜΕΡΑ Κε ΔΗΜΟΥ

    :-))

    social hooker said:


    LOVE GOD vs ENJOY GOD ?


    YΓ:

    ΑΥΤΟ ΤΟ ''ΠΑΘΗΤΙΚΑ'' ΠΟΛΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΒΛΙΑΡΗΣ ΟΛΑ ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ.

    ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ ΚΥΡΙΕ...ΔΗΜΟΥ!!!

    :-)))


    YΓ2: ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΒΡΩΜΙΑΡΗΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. NΔ said.....

    << Αλλά οι μεγάλοι Μυστικοί κάνουν έρωτα και με τον θεό. Διαβάστε τα κείμενα της Αγίας Τερέζας της Άβιλα - είναι τα πιο ερωτικά που γνωρίζω. >>



    Kαι του Ρουμι ειναι υπεροχα...Δεν ειμαι σπιτι να γραψω αποσπασματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Και μια κουβέντα για το Χριστιανισμό.

    Είναι νομίζω κακοποιημένος και παρεξηγημένος. Κακοποιημένος γιατί αυτοί που τάχθηκαν να τον βιώσουν και να τον μεταδώσουν ξαναέβαλαν τη διέξοδο στην καρδιά του λαβύρινθου. το δέος είναι γι αυτά που μας υπερβαίνουν, τον έρωτα και το μίσος. Έχουμε συχνά την αυταπάτη οτι μπορούμε να απολαύσουμε το ένα και να μετουσιώσουμε το άλλο. Δεν νομίζω όμως να τα κατάφερε κανείς. Η ηδονή και η οδύνη, το καρότο και το μαστίγιο είναι αδιάρρηκτα. Η μόνη λύση για να βγεις από αυτό τον κύκλο είναι η αγάπη και η εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και τη δύναμη που έχει να επανορθώνει, να αντέχει. Ο Freud είπε πολλά σοφά αλλά λίγο πολύ απέτυχε -είχε κι αυτός τα δικά του βάσανα - να δεί οτι η ανθρώπινη ψυχή δεν χτίζεται από δυό μονάχα δυνάμεις. Είναι από την αρχή στραμμένη σε μια άλλη ανθρώπινη ψυχή. Είμαστε φτιαγμένοι για να γεννιόμαστε και να υπάρχουμε μέσα σε σχέσεις - μάλλον αυτό ήθελε να πεί ο Αρίστος. Αν δεν τα καταφέρουμε τότε τα νεκρά μάτια του Ιωάννη θα μιλούν για αυτά που προσπαθεί να κρατήσει νεκρά και κατά τη γνώμη μου είναι τα πρόσωπα που δεν αντέχει να αγαπήσει και να εμπιστευτεί, με όλες τους τις ανεπάρκειες. Ο Kohut είπε πολλές μαλακίες αλλά σε ένα είχε μεγάλο δίκιο. Ο άνθρωπος γίνεται ένας κόσμος κατοικημένος από σχέσεις, μια δομή, αν δεν τα καταφέρει να αγαπήσει και να εμπιστευτεί επαρκώς , η δομή θα γεμίσει ρωγμές, κι απ' τις ρωγμές θα βγαίνει πότε η σεξουαλικότητα και πότε το μίσος και θα φωνάζουν, καταλάβετε με, δεχτείτε με όπως είμαι, κλείστε τα ρήγματα. Όλοι έχουμε τέτοιες ρωγμες, όλοι σεξουαλικοποιούμε τον πόνο και μισούμε τον ανεκπλήρωτο έρωτα.

    Στιγμές σαν αυτές του Ιωάννη, είναι σπουδαίες στιγμές, γιατί διδάσκουν στον άνθρωπο τον τρόμο του απέναντι στις δυνάμεις που τον ταράζουν. Αρκεί να μην μείνει εκεί. Αν απλά γαμήσεις ή αν απλά μισήσεις, ή αν κάνεις και τα δυό, στο τέλος θα ξαναγίνουν νεκρά τα μάτια ή θα κρατιέσαι μανιασμένα -γι να μη πεθάνουν όσα καλά κουβαλάς - από ένα από τα δυό. Αν ένας άλλος άνθρωπος μπορέσει να υπάρξει μέσα σου με τις ανάγκες του, με τα θέλω , μπορώ, ή δεν μπορώ, χρειάζομαι. Αν μπορέσεις να νοιαστείς για αυτό, συμβαίνει εν μέρει μια λύτρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πολύ καλό γατούλη το κείμενο σου !!!

    Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω πως ακριβώς συνδέεται η πάσης μορφής "στέρηση" με την πραγματική προσέγγιση του "Θείου".

    Γιατί το "πνεύμα" χρειάζεται τη στέρηση, τον πόνο, τη μιζέρια και την θλίψη για να μεγαλουργήσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. " @zzz:
    Τόσο το χειρότερο για τη χριστιανική θρησκεία. Αυτή υπάρχει 2000 χρόνια και το ερωτικό στοιχείο 200000 χρόνια!(από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος)"

    Η θρησκεία δεν χάνει ποτέ από τις εσωτερικές συγκρούσεις που η ίδια διμιουργεί στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος αντίθετα γίνεται δυστυχισμένος, αναπτύσσει ενοχές, χάνει κομμάτια του, γίνεται λιγότερο ανεξάρτητος πνευματικά.
    Τελικά οδηγείται να έχει την θρησκεία περισσότερο ανάγκη, από ο,τι αρχικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. zontas
    ευχαριστώ για τις πολύ ουσιαστικές παρεμβάσεις.

    οι λογοτέχνες χρειάζονται ένα ψυχαναλυτή για να τους λέει τι έγραψαν :))

    την moderation δεν την έβαλα για μένα (εγώ γελάω με τα σχόλια του zzzzzzz) αλλά γιατί καταστρέφει τον διάλογο και την ροή των σχολίων. Δεν μπορεί ο καθένας να υφίσταται ένα τέτοιον όγκο από σκουπίδι για να διαβάσει τα καλά σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Είμαι βαθύτατα πληγωμένος.
    Θα αγοράσω 8 γάτες να τις ταίζω και να νομίζω οτι με αγαπάνε για να ξεχάσω οτι γελάς με τα σχόλια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μια υποσημείωση σε όσα έγραψα παραπάνω.

    Υπάρχει μια Θεά που κυκλοφορεί ανάμεσα μας και που λέει νομίζω καλύτερα μερικά από αυτά που ήθελα να πω. Διαβάστε Aphrodite's Comments --> Γράμμα στις κόρες μου. (δεν έμαθα να κάνω link, ανεπίδεκτος-τεμπέλης).


    "...Τις τέλειες καρδιές δεν τις αγαπά κανείς έτσι ή αλλιώς."

    I pay my respects to your highness
    Αυτές είναι θρησκείες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κάποιος που καταπιέζει τις γευστικές αισθήσεις και μυρίσει ξαφνικά κι απροετοίμαστος ένα καλομαγειρεμένο φαγητό, κάποιος που καταπιέζει την εσωτερική απόλαυση και ακούσει ξαφνικά μια όμορφη μελωδία...

    Οποιαδήποτε ανθρώπινη ηδονή (της καρδιάς, του σώματος, του πνεύματος) καταπιέζει κάποιος στο όνομα μιας ιδέας, θρησκείας ή υποχρέωσης και αυτή του αποκαλυφθεί απρόσμενα, θα τον κάνει να «γνωρίσει κάτι θείο». Πάει να πει,

    Νιώθουμε το θείο όχι μέσα από τις νηστείες και τα βάσανα (αν ήταν τέτοιος ο θεός τι θα χρειαζόταν ο διάβολος;) αλλά μέσα από την αίσθηση της ηδονής και της απόλαυσης που είμαστε ικανοί να νιώσουμε.

    Κανείς δεν παρακαλάει αληθινά για πόνο. Όλοι (ακόμα και οι πιο πουριτανοί) στην απόλαυση προσβλέπουν. Η διαφορά έγκειται στο αν αυτή αφορά την πριν ή τη μετά θάνατον ζωή.

    (Και μια τολμηρή σκέψη: η δική μου ηδονή είναι δικό μου θέμα. Αν θέλω να κάνω έρωτα δεν θα βιάσω, θα φλερτάρω. Αν θέλω ένα καλό γεύμα δεν θα φάω κάποιου άλλου, θα μαγειρέψω. Το ακριβώς αντίθετο κάνουν οι πουριτανοί: για να περάσουν αυτοί καλύτερα μετά θάνατον, επιβάλλουν τις απόψεις τους νομίζοντας ότι κερδίζουν εύσημα στον παράδεισο. Φορτώνουν έτσι την δική τους μεταθανάτια απόλαυση στη επίγεια αλλονών! Είναι καθαρά η φιλοσοφία του βιαστή - γιατί τι άλλο είναι ο βιασμός παρά η άσκηση βίας με σκοπό τη απόλαυση; Μπορεί η επιβολή κανόνων του πουριτανού στους άλλους και ο παράδεισος που προσδοκά ο ίδιος να χωρίζονται στην τωρινή και τη μέλλουσα ζωή, αλλά το βασικό σκεπτικό παραμένει.)

    Σημείο κλειδί για τον καταπιεσμένο του κειμένου, η ώρα που ξυπνάει. Με τις συνειδητές άμυνές του χαλαρές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Νομίζω ότι και ο Καζαντάκης αναφέρει μια ιστορία ενός μοναχού που βρήκε το Θεό όταν πήγε με μια γυναίκα.
    Μήπως στο moderation πρέπεινα μπεί ένα όριο και στα σχολια που μπορείνα γράψει κάποιος; Μπας και γλυτώσουμε απο ομοφυλόφυλους αλβανογραικούς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Πολύ "άκαμπτο" αυτό το κείμενο.. Πολύ "σκληροί" συμβολισμοί.. Οι πρωταγωνιστές φωτισμένοι με προβολείς πανταχόθεν, κανένα περιθώριο για "σκιές"... Σχεδόν αδύνατον να διαβάσεις κάτι άλλο από αυτό που σου λέει (ο καλόγερος και η πόρνη)!

    Ενώ το άλλο, με την πορνογραφία και τον αυνανισμό του στοπ καρέ - πόσο πιο ανθρώπινο...

    Δυό σκέψεις σκόρπιες:

    α) Ο ασκητής (όχι ο Θάνος) κινδυνεύει πολύ όχι από την ερωτική επιθυμία, αλλά από μία και μόνη "αμαρτία" που δύσκολα αντιπαλεύει: την ακηδία.

    κι όπως λέει κι ο zontas και οι με σεξουαλική ζωή κινδυνεύουν από αυτήν εξίσου...

    β) Να 'ναι τυχαίο που από τα πρώτα που απαγόρεψαν οι προτεστάντες ήταν ο ασκητισμός;

    Traum

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Yannis H said...
    Νιώθουμε το θείο όχι μέσα από τις νηστείες και τα βάσανα, αλλά μέσα από την αίσθηση της ηδονής και της απόλαυσης που είμαστε ικανοί να νιώσουμε.
    -----------

    Μπράβο Γιάννη!
    Πολύ καλό το σχόλιό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Καλημέρα κύριε Δήμου.
    Δεν ξέρω αν θυμάστε μια ταινία με δεινόσαυρους το τζουράσικ παρκ.
    Εκεί ο επιχειρηματίας παρουσιάζει ένα πρότζεκτ αναπαραγωγής δεινοσαύρων σε κάτι «επιστήμονες».
    Αυτοί τον ρώτησαν πως ελέγχετε αυτή η αναπαραγωγή και τους απάντησε πως «η αναπαραγωγή των δεινοσαύρων είναι πλήρως ελεγχόμενη μιας και εκτός εργαστηρίου οι δεινόσαυροι έχουν έλλειψη από μια ορμόνη που δεν τους επιτρέπει την αναπαραγωγή .
    Όλοι (σχεδόν) τον πίστεψαν.
    Αν εξαιρέσει κανείς τα σπέσιαλ εφέ και την παρακάτω σκηνή η ταινία δεν άξιζε μία.

    «Οι δεινόσαυροι κατάφεραν να βρουν τρόπο να αναπαράγονται και εκτός εργαστηρίου και κατ έκλεισαν το νησί .» Τότε ένας από τους πρωταγωνιστές αναφωνεί «Η ζωή βρίσκει πάντα τρόπο να βγει από τα εργαστήρια»

    Κατά την γνώμη μου η ζωή βρίσκει τρόπο να βγει και από τα μοναστήρια και από τα σκοταδιστικά μυαλά ...μπορεί να αργεί αλλά πάντα βρίσκει τρόπο ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. TraumMeister said...
    Πολύ "άκαμπτο" αυτό το κείμενο..

    Δεν κατάλαβα τι εννοείτε. Είναι η περιγραφή μίας στιγμής. Δεν έχει χώρο για "κάμψεις".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τι καταπληκτικό διήγημα!!!
    Και πάλι ιερόδουλος "βοηθά" να ξυπνήσουν τα συναισθήματα-ένστικτα του ανθρώπου, που χωρις αυτά είναι "νεκρός".
    Τι κρίμα που οι γυναίκες δεν μπορούμε να επισκεφθούμε το όρος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Nikos Dimou said...

    οι λογοτέχνες χρειάζονται ένα ψυχαναλυτή για να τους λέει τι έγραψαν :))

    Μικρή η ανάγκη, αν υπάρχει δηλαδή, το πρόβλημα είναι οτι οι ψυχαναλυτές χρειάζονται συνήθως έναν λογοτέχνη για να μπορούν να ονειρευτούν και δυστυχώς σπανίως τον διαθέτουν... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. TraumMeister said...
    Πολύ "άκαμπτο" αυτό το κείμενο..

    ΝΔ said..
    Δεν κατάλαβα τι εννοείτε. Είναι η περιγραφή μίας στιγμής. Δεν έχει χώρο για "κάμψεις".


    Εννοώ, με όλο το θράσος - γιατί είναι τεχνικό το σχόλιό μου - ότι βάζοντας κανείς μια πόρνη με έναν καλόγερο να "συνδιαλέγονται" για την ερωτική επιθυμία, με "επικρεμάμενη" έννοια την "αμαρτία", έχει "εκβιάσει" τις σκέψεις του αναγνώστη.

    Απ΄αλλού: αν μιλάς για Love Story και βάλεις ένα νόστιμο ζευγάρι, νέοι, φιλιούνται, ερωτεύονται, έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και ξαφνικά μαθαίνουν ότι η κοπέλα στα 25 της έχει καρκίνο, ποιός δεν θα κλάψει;

    Φυσικά, άλλο να είναι ο Ράιαν Ο Νιλ και η Αλι Μακ Γκρο και άλλο ο Αντωνόπουλος και η Βουγιουκλάκη. Η τέχνη δεν κρύβεται, και επ΄αυτού chapeau!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Δεν ξέρω τι λέει η εκκλησία αλλά τη στιγμή του οργασμού έρχομαι πιο κοντά στο Θεό από ότι σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. traum

    Λυπάμαι αλλά δεν καταλάβατε τίποτα. Ουδεμία σχέση με αμαρτία. Δεν "συνδιαλέγονται". (Ούτε συνουσιάζονται).

    Ο τίτλος έπρεπε να σας βοηθήσει. Η Aποκάλυψη του Ιωάννη. Μία επiστροφή στο ιερό...

    Αλλά όποιος τακιμιάζει με love story...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. NΔ said..

    Λυπάμαι αλλά δεν καταλάβατε τίποτα.

    Αλοίμονο να καταλάβαιναν τα ίδια συγγραφείς και αναγνώστες!

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @Zontas

    ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΟ ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΥ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΗΜΟΥ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΘΑ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΟΥΣΕ.

    ΠΕΣ ΜΕ ΑΘΛΙΟ ΠΕΣ ΜΕ ΗΔΟΝΙΣΤΗ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙ ΧΑΜΕΝΟ ΠΕΣ ΜΕ ΕΚΦΥΛΟ ΠΕΣ ΜΕ ΟΤΙ ΘΕΣ ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΝΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ.

    ΛΥΠΑΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΡΜΗ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ.

    Ο ΚΑΒΛΙΑΡΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΗΝ ΠΗΔΗΞΕ ΣΤΟ ΤΖΑΜΠΑ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΧΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΜΕΤΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΑΝΑΒΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥΣ.

    ΝΑΙ. Η ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ.

    Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΘΕΟ ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΩΤΕΡΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΚΑΒΛΑ ΤΟΥ. ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΙΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ.

    ΥΓ:

    ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ''ΚΑΠΟΤΕ'' ΚΑΙ ΤΟΥ ''ΤΩΡΑ''. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΠΕΧΘΕΙΑ Ή ΕΣΤΩ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ. ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ. ΑΛΛΑ ΠΟΙΟ ΙΔΙΟ? ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΑΝ ΓΕΓΟΝΟΣ; ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΗΠΩΣ; ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ;

    ΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;

    ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

    Ο ''ΑΛΛΟΣ''. Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΛΛΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. "Μια πόρνη που έμενε απέναντι πέρασε με ένα πελάτη, ξαναβγήκε, έφερε άλλον, και τρίτο. Ο μοναχός Ιωάννης ήταν εκεί."

    γιατι εμεινε εκει? παλευε μεσα του συνειδητα ή η ορμη τον ακινητοποιησε εξω απο τον "ναο του ερωτα" ?

    μου φανηκε σα να αφεθηκε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Εδώ πιστεύω ότι κολλάει και ο στίχος του Εμπειρίκου:
    ..
    εν σπερματοζωάριον μονάχα αρκεί
    για να γονιμοποιηθεί
    το ωάριον της γυναικός ή ο λόγος..

    Ή, αλλιώς, βρήκε ο καλόγερος το βλέμμα του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Το τέλος ποιο είναι; Αδιευκρίνιστο. Να το φανταστούμε λοιπόν όπως ο καθένας το θέλει;

    Την σκεπάζει προσεκτικά με την κουβέρτα, και της χαϊδεύει τρυφερά τα μαλλιά.

    Και μετά γυρνά στη γωνιά του.

    Οχι διότι το σεξ δεν τον συγκινεί. Απλά, γνωρίζει τη διαφορά. Πότε είναι "θείο" και πότε όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ένας απλοικός χριστιανός ή και παπάς, διαβάζοντας το κείμενο του Γάτου, θα έλεγε ότι ο διάβολος μπήκε στο κορμί της γιά να αμαρτήσει ο καλόγερος. Όπως πριν λίγο καιρό σε μιά βάπτιση σε χωριό, επειδή το μωρό εκλαιγε από τα προκαταρκτικά που διαβάζουν πλάι στην είσοδο της εκκλησίας, σε μιά στιγμή σταματά ο παπάς το διάβασμα και μας λέει ότι την στιγμή αυτή δεν θέλει ο δαίμονας να αφήσει το παιδί, γιά να γίνει χριστιανός!!!!! Προσπαθεί να παραμείνει μέσα του!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. sosial hooker said:

    ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟΥ 'ΡΘΕ ΣΥΓΚΟΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΕΜΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ!

    ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΣΕΙ ΚΟΛΠΟΚΟΙΛΙΑΚΗ ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ ΣΤΗΝ ΘΕΑ ΕΝΟΣ ΑΙΔΟΙΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ. ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΝΑΛΥΣΗ.

    ΠΟΥΝΤΟ ΠΟΥΝΤΟ ΤΟ ΙΕΡΟ;

    ΣΓΟΥΨΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ 'ΒΡΕΙΣ!

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Ωραίο κείμενο Νίκο.

    Μου θύμισε ένα βιβλίο που είχα διαβάσει πριν μερικά χρόνια, από τις εκδόσεις ΟΞΥ, με τίτλο "Καθαρός έρωτας".

    Ο ιερωμένος εκεί υπέκυψε ολοκληρωτικά...

    Η απόλυτη άρνηση του ανθρώπινου εαυτού, για τον καθαγιασμό της ύπαρξης, και την αφοσίωση στο θείο... Τόσο μα τόσο μάταιο.

    Αυτό κι αν είναι ιεροσυλία. Να αρνείσαι την ύπαρξή σου, που είναι κομμάτι της φύσης, που υποτίθεται πως δημιούργησε Εκείνος. Αν δεν υπήρχε αυτή η επιταγή της θρησκείας, ίσως τότε η Παναγία να γεννούσε με κανονική σύλληψη και όχι άμωμο, όπως λένε τα κείμενα...

    Καλημέρα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Η έννοια "ιερό-δουλος" είναι πολύ βαθειά. Φυσικά δεν είναι χριστιανικής προέλευσης.

    Οι ιερόδουλες ήταν ιέρειες της Αφροδίτης, που τοιοτοτρόπως, συγκέντρωναν χρήματα για την θεά. (Οχι την δική μας Αφροδίτη -μην παρεξηγηθώ!).

    Η λατρεία του γυναικείου σώματος είναι από τα λίγα πιστεύω μου. Ισως το μόνο μαζί με την λατρεία της φύσης, που μάλλον είναι το ίδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. ihadafarminafrica said...
    "Ο ΚΑΒΛΙΑΡΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΗΝ ΠΗΔΗΞΕ ΣΤΟ ΤΖΑΜΠΑ"

    Γιατί μου γαμείς το διήγημα; Πού το βρήκες αυτό; Γράψε ένα δικό σου με καλόγερους να γαμούν πόρνες για να ευχαριστηθείς - αλλά άσε ήσυχο το δικό μου κείμενο. Μη το διαστρεβλώνεις.

    (Η Πανάσχημη κατάλαβε - και οι περισσότεροι άλλωστε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Διαβάζω το κείμενο σαν παραβολή.
    Όσο κι αν κλειστούμε μέσα σε κάποιο "κελί" τα μάτια μας θα είναι πάντα αδειανά, νεκρά.
    Η ζωή είναι έξω. Με τους "πειρασμούς" της.
    Το μόνο που χρειάζεται για να επιβιώσουμε είναι πίστη.
    Στον εαυτό μας.

    Μια γλυκιά καλησπέρα.
    Μου λείψατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. KE ΔΗΜΟΥ

    ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΤΕ ΜΙΚΡΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΧΑΣΙΜΟ ΧΡΟΝΟΥ.

    ΙΣΑ ΙΣΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ. ΛΕΤΕ: ''Η πρώτη - από το βάθος της μνήμης - στύση, τον έκανε να υψωθεί, να αναληφθεί, να υπερίπταται.'' Ε... ΚΙ ΕΓΩ ΩΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗς ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΟ ... ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΦΡΑΣΗ (Η πρώτη - από το βάθος της μνήμης - στύση) ΑΦΗΣΑ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΗ. ΑΝ ΕΓΩ ΠΑΘΑΙΝΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΑΝΑΛΗΨΗ Ή ΠΤΗΣΗ. ΜΟΝΟ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ.

    ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ; ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΘΑ ΔΩΣΩ?

    BLOG ΕΧΕΤΕ ΑΝΟΙΞΕΙ ΕΔΩ ΚΕ ΔΗΜΟΥ.
    ΑΣ ΜΗΝ ΑΦΗΝΑΤΕ ΑΝΟΙΚΤΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ. ΓΙΑΤΙ ΔΗΛΑΔΗ; Η ΠΑΝΑΣΧΗΜΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ; ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΩ ΠΑΛΙ.

    Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ. ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ BLOGING!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Είναι μία παραλλαγή ιστορίας ΖΕΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Η αποκάλυψη (...του Ιωάννη;)

    Ειρωνικός ο τίτλος και «αποκαλυπτικό» το περιεχόμενο.

    "...ξαναβρήκε το ιερό δέος" !!!



    TraumMeister said...

    Αλοίμονο να καταλάβαιναν τα ίδια συγγραφείς και αναγνώστες!
    Μ’ αυτή τη θέση θα συμφωνήσω απόλυτα και μάλιστα, είναι ενδιαφέρον πως ακόμα και αυτό το «άκαμπτο» κείμενο, όπως το χαρακτήρισες (που ίσως είναι), προσφέρεται για περισσότερες από μία αναγνώσεις (βλέπε Πανάσχημη, IHAFIA, κ.λ.π.)

    Σημ.: Για την εικονογράφηση του διηγήματος θα πρότεινα τον πίνακα του Gustave Courbet "L'Origine du monde" που βρίσκεται στο musée d'Orsay. Αντίγραφο μπορείτε να δείτε εδώ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Για όλα φταίνε τα γονίδια.

    Αυτά που στην ορμή τους για επιβίωση μας οδηγούν καλόγερους και μη σε καθημερινές σηκωμάρες.

    Και οι σηκωμάρες δημιουργήσαν την ανάγκη για τις πόρνες και την αναμφισβήτητη επαγγελματική τους επιτυχία επί αιώνες.

    Αυτά δημιούργησαν και τους καλόγερους σε εποχές που η εγκράτεια μόνο θα έσωζε το ανθρώπινο γένος από τα αφροδίσια.

    Στον απόηχο αυτής της εποχής (Μεσαίωνα)ζει και ο καλόγερος της ιστορίας μας. (Πειράζει που τη λέω μας;)

    Μόνο να προσέχουμε γιατί η πολύ ελευθεριότητα οδηγεί σε περισσότερα αφροδίσια και μεταδοτικά νοσήματα και αυτά μέσω των γονιδίων σε περισσότερους μοναχούς και μοναστήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. ihadafarminafrica said...
    ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ; ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΘΑ ΔΩΣΩ?


    Ναι - όσο ο συγγραφέας θα είναι ζωντανός και μπορεί να υπερασπιστεί το έργο του. Μόνο μία φτηνιάρική και kitsch (et in Arcadia)εκδοχή θα κατέληγε έτσι - και δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον. Το ότι γράφω για ιερό δέος ξεκαθαρίζει το τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. θα ελεγε κανεις οτι τα αντιθετα χρησιμοποιουνται φθηνά στη λογοτεχνια και τον κινηματογραφο για να προσελκυσουν, ομως ο ΝΔ το προεκτεινει στο "θειο" θελοντας να καταδειξει, αλλη μια φορα, οτι ο ερωτας και η ερωτ.πραξη ειναι θεαρεσκα εργα (και οχι βρωμικα, αντιθεικα, προκλητικα)

    παρομοιο ποστ αλλα πιο πεζό ηταν το εξης:

    http://nikosdimou.blogspot.com/2006/05/blog-post.html

    προτιμώ τη λογοτεχνική βερζιον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Επιτρέψτε μου μια παρατήρηση. Ο συγγραφέας, ο γραφιάς, the writer, the author - ο blogger ας πούμε για να είμαστε όλοι μέσα.

    Σήμερα πρόσθεσα ένα site metre στο blog μου. Εγώ ήμουν ο πρώτος που κατέγραψε. Χαρά όταν είδα τον δεύτερο! Και όμως, απ’ ότι φάνηκε μετά, ήταν κάποιος που είχε βάλει στο google τις λέξεις-κλειδιά ‘γυναικεία εσώρουχα’. Είχα – που να μην είχα – ένα κείμενο για διαφημίσεις γυναικείων εσωρούχων... Έλεγα ότι οι άντρες προτιμούν αισθησιακά μοντέλα, παρά κάτι που έδειχνα εγώ, κτλ. Τρίτος επισκέπτης, google και ‘άντρες φωτομοντέλα’. Ε, τι να πω; Είμαι κι εγώ ένας... παρεξηγημένος blogger!

    Τα χτυπήματα από το google συνεχίζονται. Μηδέν χρόνος στις σελίδες μου, μια βλέπουν όλη κι όλη (την ίδια) κι όπου φύγει-φύγει.

    Παρεμπιπτόντως, να που το ίντερνετ μπορεί να παίξει το ρόλο της ιερόδουλου. Ξέρετε ότι τα περισσότερα μοναστήρια έχουν πρόσβαση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Ο Χριστιανισμός μέσα στις δύο χιλιετίες που μεσολάβησαν, προσαρμόστηκε σε δεκάδες διαφορετικές κουλτούρες και νοοτροπίες, λαών και φυλών της Ευρωπαικής ηπείρου.

    Η σημερινή μορφή του, λοιπόν, καθώς και η επιρροή του πάνω στους πιστούς του, είναι επηρρεασμένη από τα πολιτικά συστήματα που τον διαμόρφωσαν, και φυσικά ανάλογη με τις κατά καιρούς κοινωνικοπολιτικές τους ανάγκες.

    Ο Χριστιανισμός, τελικά, προσαρμόστηκε γύρω από ένα άτομο με απόλυτη εξουσία, και ως εκ τούτου έγινε γρήγορα μια θρησκεία ανελεύθερη, με όρους απαράβατους όμοιους με τους κρατικούς. Η αξία του λόγω απήχησης στα χαμηλά στρώματα έδωσε στον εκάστωτε μονάρχη-αυτοκράτορα νέες εξουσίες και ακλόνητο άλλοθι, νέες διπλωματικές οδούς, νέες μεθόδους σχηματισμού συμμαχιών μέσω πχ του προσηλιτισμού κτλ.

    Ο δογματισμός ήταν αναπόφευκτος καθώς σαν θρησκεία επιδεχόταν πολλές ερμηνείες μεν, αλλά ο λόγος του αυτοκράτορα, ο οποίος ήταν πλέον άρρηκτα δεμένος με τη θρησκεία, όχι.

    Νέες αιρέσεις γεννιόντουσαν σε όλη την Ευρώπη και το κυνηγητό με τους Ιεροεξεταστές ήταν, αναπόφευκτα, ανελέητο.

    Σιγά σιγά, έγιναν κάποιες προσπάθειες να διαχωριστεί η κοσμική από τη θρησκευτική εξουσία, ο Πάπας ευλογούσε τον Αυτοκράτορα, οι Αρχιεπίσκοποι ευλογούσαν(και με φόρους) το Σουλτάνο και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα...

    Οσο κι αν ακούγεται αστείο, το μοτίβο πάνω στο οποίο κινείται η θρησκεία μας δεν έχει αλλάξει.

    Ο λόγος;

    Δεν έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας και η νοοτροπία μας. Εχουμε διαμορφωθεί ως προσωπικότητες μέσα από την προσήλωση της αμέσως προηγούμενης γενιάς σε μια αντίληψη, μια κοσμοθεώρηση όπου κυβερνά, ακόμη, Ενας Θεός, Ενα Σύμπαν, Μία Φύση. Αν η ουσία βρισκεται ακόμα στο ένα, άντε να καταλάβουμε την πρόσθεση! Αντε να βολευτούμε με το ημιτελές...

    Ελάχιστοι είναι αυτοί που "άγγιξαν" το "καλούπι" και ακόμα λιγότεροι αυτοί που κατάλαβαν πως αποτελεί επιθυμία και όχι ανάγκη, οπτική και όχι πραγματικότητα. Είμαστε γαλουχημένοι με μια αρχή που δεν συμβαδίζει πλέον με το πολιτικό μας σύστημα. Ποτισμένοι με μια ηθική που αδυνατεί να "καλύψει" τις επιταγές της φύσης μας και καταφεύγουμε σε αυτήν μόνο και μόνο από την ανάγκη μας να γίνουμε απόδεκτοί από το σύνολο, εκείνο που νιώθει ασφαλές στην πλειοψηφία, εκείνο που υποκρίνεται πως πιστεύει έως ότου καταφέρει να φωλιάσει στην θρησκοληψία. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να μιλήσω για την αξία της ύπαρξης, τη μαγεία που μπορούν να μας χαρίσουν τα σώματά μας αν καταφέρουμε να ξεχάσουμε πέντε εμμονές, αν μπορέσουμε να δούμε, επιτέλους, τον κόσμο με τα ΔΙΚΑ μας μάτια...

    Καταφέραμε να κάνουμε τη θρησκεία της αγάπης να καταπνίγει τον έρωτα, σαν μαριονέτα που κατατρώει το χέρι που της δίνει ζωή.

    Κάπου εκεί χάσαμε τη μπάλα...
    Και δεν την έχουμε βρει ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. @don said,

    Για μένα το θρησκευτικό Δέος παίρνει δύο μορφές: του έρωτα και της τέχνης. Είναι οι μόνες που μου προκαλούν την έκσταση.

    Λίγους μήνες πριν, θα συμφωνούσα απόλυτα.

    Σήμερα προσθέτω και μια τρίτη: τη γέννηση ενός παιδιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Γιατί όλοι περνιούνται για μεγάλοι ψυχολόγοι;
    Δεν έχω δει κανέναν τυχαίο να λέει οτι είναι μεγάλος καρδιοχειρούργος, ας πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. andy η γέννηση ενός παιδιού είναι σίγουρα μεγάλο γεγονός αλλά αντίθετα με την τέχνη και τον έρωτα δεν διαρκεί ούτε ανανεώνεται. Εκτός αν, σαν τον Μπαχ, τεκνοποιήσεις είκοσι φορές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Καλησπέρα!

    Πάντοτε με προβλημάτιζε το "πνίξιμο" ακόμη και των παπάδων.
    Χαζεύω κανέναν που συναντώ στο δρόμο και απορώ.
    Μούσια κρύβουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του μονίμος μαυροντυμένος(γιατί?)
    Και πάντοτε αναρωτιέμαι αν τους αρέσει έτσι όπως κυκλοφορούν!
    Πιστεύεις περισσότερο αν φοράς αυτά τα ράσα ή τη ζώνη της αγαμίας (ναι υπάρχει και τέτοια και πολλοί την φορούν για λόγους επίδειξης.)
    Η αλήθεια όμως βρίσκεται έξω.
    Ανάμεσα στους ανθρώπους!
    Που ερωτεύονται που μισούν που θυμώνουν που χαιδεύουν που γελάνει, κλαίνε....
    Αν υπάρχει Θεος μας έδωσε αυτό το "ξενοδοχείο" για να το ζήσουμε οσο πιο έντονα μπορούμε!
    Να το απολαύσουμε.
    Αν υπάρχει Θεος πρέπει να γελάει πολύ με αυτούς που απαρνιούνται αυτά που Μας χάρισε!

    Εξαιρετικό κείμενο το ξαναδιάβασα συμπτωματικά πριν λίγες μέρες που ξεφύλλιζα τις ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. ΝΔ said...

    Ναι - όσο ο συγγραφέας θα είναι ζωντανός και μπορεί να υπερασπιστεί το έργο του.

    Επιτρέψτε όμως και στους αναγνώστες σας να υπερασπιστούν την ανάγνωσή τους - στο βαθμό που δεν σας αποδίδουν προθέσεις που δεν είχατε.

    Ακόμη κι οι παραναγνώσεις, αποδεικνύουν, αν μη τί άλλο, ότι μιλάμε για τέχνη και όχι για manual της Boeing.

    Οπωσδήποτε, δεν σας εύχομαι να φτάσετε, σαν τον Καμί, να βγάζετε περίπου ένα επεξηγηματικό δοκίμιο για κάθε μυθοπλασία:-)

    Μόνο μία φτηνιάρική και kitsch (et in Arcadia)εκδοχή θα κατέληγε έτσι - και δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον.

    Αφήνετε να εννοηθεί ότι το kitsch αφορά μόνο τα "χαμηλά ένστικτα" και το γαργαλητό τους. Δεν είναι έτσι. Κουβάδες μπογιάς και τόνοι μελάνης ξοδεύτηκαν για "ιερούς" σκοπούς και υψηλά ιδανικά. Το να γαργαλάς, δλδ. να προκαλείς την "αυτόματη" αντίδραση, είναι από μόνο του kitsch, σωστά;

    Δεν νομίζω πως είναι κακό το kitsch. Πως είναι ψόγος.

    Το ότι γράφω για ιερό δέος ξεκαθαρίζει το τέλος.

    Αλλά, υπάρχει ιερό χωρίς βεβήλωση;

    Traum

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Μόνο που δεν είναι ποτέ σαφής ο ορισμός του έρωτα, της αγάπης, της εκκρεμότητας που η προσέγγιση συνεπάγεται και προϋποθέτει.

    It takes two και ως εκ τούτου το ένθεο κομμάτι τής κοσμοθεωρίας του ενός προσκρούει στο ηδονικό τού άλλου και τανάπαλιν. Όταν αυτές οι χαοτικές τροχιές συγκλίνουν , όταν απολέσουν τις αιχμές τους και γίνουν ζυμάρι για χειροτέχνες, όταν περικλείουν το καλό και το άωρο, το επικίνδυνο, το φόβο, την αγάπη, την έκσταση, την εκκρεμότητα...τότε παίρνει το δρόμο της η Ανάσταση. Αλλά σπάνια ανοίγουμε σ’αυτήν την εμπειρία. Και οι δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Ελύτης:"Τρέφομαι απ αυτά που οι άλλοι νηστεύουν για να σώσουν την ψυχή τους. Χρειάζεται κάποτε να γίνεται παρά ένα φωνήεν αισθηματικό το στομάχι μας"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Και δύο φωτογραφίες από δύο συμπαθητικούς, ανθρώπινους μοναχούς. Στο καραβάκι για το Άγιο Όρος: ταΐζοντας τα πουλιά, Νο 1 και Νο 2

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Ο έρωτας, το χρήμα και το απλό ένστικτο της επιβίωσης είναι οι κινητήριες δυνάμεις της ζωής.

    Ο έρωτας, η τέχνη κι η προσομοίωση του θανάτου σ' εκστασιάζουν.

    Ο έρωτας μονάχος σε φέρνει κοντά στον άλλον, διαιωνίζει την ανθρωπότητα, διαστρεβλώνει τις "πεποιθήσεις" σου, σε πετάει έξω από το "εγώ" σου, σε συστήνει με τον αληθινό σου εαυτό...

    Ο έρωτας είναι το άλλο όνομα της ζωής...
    και του θανάτου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Το διήγημα/αλληγορία (γεμάτο μεταφορές και συμβολισμούς) είναι ένας ύμνος στη ζωή και τη μαγεία των αισθήσεων, οι οποίες, ανα πάσα ώρα και στιγμή, μπορουν να κατατροπώσουν σμήνη μεταφυσικών παραισθήσεων.

    Το ποίημα/διήγημα του ΝΔ, μου θύμισε (κάπως λοξά) τον Αλεξανδρινό:

    "Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα·
    και πως την εμπιστεύονταν πάντα — τι τρέλλα! —
    την ψεύτρα που έλεγε· «Aύριο.
    Έχεις πολύν καιρό.»

    Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
    χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
    κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει."

    Στην καβαφική προκείμενη δημιουργία, ο "ύπνος" (για τον γέρο της μάταιης εγκράτειας), έρχεται να υπογραμμίσει τον θλιβερο απολογισμό μιας επίπεδης και ανόητα στερημένη ζωής, μιας Άχαρης ζήσης.

    Αντίθετα, ο "ύπνος", για τον νεο καλόγερο που αφέθηκε στην αιφνίδια και πρωτόγνωρη θαλπωρή της "μνήμης", της "νοσταλγίας" και της γυναίκας, είναι το προστάδιο της εξέγερσης των αισθήσεων που σαν χωνεμένη φωτιά ξανοίγεται κι αγκαλιάζει τα ξέπνοα κούτσουρα της απόκοσμης, φοβικής ηθικής.

    Εν τέλει, το ταλαίπωρο σώμα, που καρτερικά υπέμενε την λύτρωση, θα αφυπνισθεί ηθικά και θα παραδοθεί στο κράτος των αισθήσεων, καταλύοντας τη δικτατορία του "μη όντος", σταν τη "μικρή ανεμώνα που θά φτανε να πικράνει τον αγέρα του Αδη"!


    Αξίζει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το διήγημα του ΝΔ και το ποίημα του Καβάφη να διαβαστούν παράλληλα και λυπάμαι που γράφω βιαστικά - συγγνώμη για τις αβλεψίες).


    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Μα ποίος σας είπε ότι ο Χριστιανισμός είναι κατά του Ερωτα? Δωρο του Θεού είναι! Το σημαντικότερο! Η κινητήρια δύναμη των πάντων! Ακόμα και η στροφή του ανθρωπου στο Δημιουργό του από ερωτα γίνεται!

    Τι τα βάλατε όλοι με το μοναχισμό? Τι σας κόφτει? Υπάρχουν ευτυχισμένοι μοναχοί που ξεχειλίζουν από ερωτα για το πρόσωπο του Χριστού και δεν είνα καθόλου άδειο το βλέμμα τους και άλλοι δυστυχείς και κακόμοιροι σαν αυτόν του παραμυθιού που διαβασαμε. Όπως υπάρχει πλήθος κόσμου που παρα τα πάμπολλα πηδήματα και του αλεπάλληλους οργασμούς έχει το ίδιο άδειο βλέμμα. Γιατί επίθεση κατά του μοναχισμού εν γενει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Nikos Dimou said...

    andy η γέννηση ενός παιδιού είναι σίγουρα μεγάλο γεγονός αλλά αντίθετα με την τέχνη και τον έρωτα δεν διαρκεί ούτε ανανεώνεται. Εκτός αν, σαν τον Μπαχ, τεκνοποιήσεις είκοσι φορές...

    Δεν θα συμφωνήσω: γονιός είναι ισόβιο επάγγελμα.
    Κάθε μέρα γεννάς τον άνθρωπο αυτό (το ίδιο το παιδί σου), από κει και πέρα, ξανά και ξανά.

    Εκτός απ' όσους ανήκουν στην κατηγορία των που πιστεύουν ότι τα παιδιά μεγαλώνουν με αυτόματο πιλότο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Χριστιανισμός, Έρωτας και Ασκητεία λοιπόν ...

    Ποια άραγε? ... αυτά του Χρήστου Γιανναρά, Του Ελύτη, Των ασκητών της Ερήμου Σινά?

    Ή μήπως εκείνα της Ελένης Λουκά, της Πέπης Τσεσμελή, του Χριστόδουλου,...

    Θεωρώ τον εαυτό μου θεολογικά αγνωστικιστή και γι αυτό χριστιανικώς αθεολόγητο ... παρόλαυτα, από τα λίγα που ξέρω, νομίζω ότι υπάρχει ένα κομμάτι του χριστιανισμού που διακρίνεται από μια «εσωτερικότητα» που μόνο σε ανατολικές μη-θεοκρατικές φιλοσοφίες θα περίμενε να συναντήσει κανείς ...

    Κρίμα που κανένα κοσμικό ιερατείο δεν βολεύεται μες στα ασαφή "όρια" του "άρρητου" και του "άκτιστου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Κύριε Δήμου, πάλι αντιπαραθέσεις βλέπω και δεν μπορώ να μη σχολιάσω:

    Φαίνεται - και σεις αλλά και άλλοι - να έχετε την εντύπωση, ότι λέτε αυτό που λέτε.

    Αλλά, αυτό που λέτε (για την ακρίβεια: αυτό που λέτε ό,τι λέτε) δεν είναι απαραίτητα ό,τι καθένας ακούει.

    Παρουσιάζετε κάτι: ένα διήγημα (προσωπικά μ' άρεσε).
    Αυτό λοιπόν, είναι μια δημιουργία.
    Αλλά την εκτοξεύετε στο χάος (στους άλλους ανθρώπους), για δικούς σας λόγους.

    Από τη στιγμή όμως αυτή και πέρα, καθένας διαδρά με το δημιούργημα, όπως θέλει κι όπως μπορεί. Κι επειδή εσείς είχατε στο κεφάλι ή (επιτρέψτε μου) στην ψυχή σας κάτι την ώρα που δημιουργούσατε, αντιδράτε όταν δείτε ότι η ερμηνεία (η διάδραση) του άλλου, δεν ταυτίζεται με τη δική σας. Και θεωρείτε ότι σας παρεξηγούν.

    Συχνά χρησιμοποιείτε τους όρους "παρεξήγηση", "παρερμηνεία", "παρανάγνωση". Λες και μια μόνον ερμηνεία υπάρχει.
    "Βλέπε ό,τι βλέπω!" δηλαδή.

    Αλλά βέβαια (ευτυχώς) δεν είναι έτσι. Γιατί αν όλοι κάναμε τις ίδιες αναγνώσεις του κόσμου, θάχαμε ξοφλήσει ως είδος προ πολλού.

    Μου φαίνεται λοιπόν ότι, ξεχνάτε την ομορφιά της άλλης εκδοχής, την συμπληρωματικότητά της και την ζωογόνο ισχύ της.

    Νομίζω ότι καλά γνωρίζετε πως, αν ξέρω από πριν τι έχεις να μου πεις, η επικοινωνία είναι απολύτως αδύνατη.

    Φιλικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Αντιγράφω από ένα ΠΟΛΥ παλιό μου σχόλιο (από τα πρώτα μου):

    . . .

    Ήταν μια εκπομπή συζήτησης (talk show) που είχε γίνει με αφορμή τη Μεγάλη Τρίτη (ενδεχομένως το ίδιο βράδυ) και το τροπάριο της Κασσιανής ("η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή..." κλπ). Νομίζω ότι την έδειχνε ιδιωτικό κανάλι και πρέπει να ήταν στα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης (πριν περίπου 15 χρόνια), αλλά δεν είμαι σίγουρος.

    Ανάμεσα στους καλεσμένους, κάποιος κύριος με γλυκιά έκφραση που μιλούσε ήρεμα και σταθερά, εκφραζόταν θετικά για τις πόρνες (θα έλεγα ότι πήγαζε γνήσια αγάπη από τα λόγια του). Ανάμεσα στα άλλα, είχε το θάρρος να πει για τη χρησιμότητα της πόρνης στην κοινωνία (επιτελούσε κοινωνικό έργο) και ότι πολλοί άντρες γνώρισαν τον έρωτα χάρη σε μία από αυτές.

    Πολλοί καλεσμένοι (ανάμεσα τους νομίζω ήταν και ένας ή δυο παπάδες) αντιδρούσαν έντονα στα λόγια του, αν και τα talk show ήταν πιο πολιτισμένα τότε. Εκείνος όμως συνέχισε ακάθεκτος να τις υμνεί, θα έλεγα να τις εκθειάζει με την ίδια γλυκιά έκφραση και τη σταθερότητα στη φωνή του.

    Εκείνη την εποχή και μόνο η λέξη "πόρνη" ήταν ταμπού για το στενό (και ευρύτερο) οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον και όλοι έβλεπαν αυτές τις γυναίκες με οίκτο, αποστροφή και περιφρόνηση (και ας διακήρυτταν υποκριτικά ότι "ο Παράδεισος είναι γεμάτος από πόρνες, τελώνες και άλλους αμαρτωλούς").

    Έβλεπα την εκπομπή μόνος μου στην τηλεόραση του δωματίου μου και σκεφτόμουν πόσο πιο κοντά στο Χριστό ήταν αυτός ο καλός κύριος που φαινόταν να αγαπούσε τις πόρνες αληθινά, όπως και Εκείνος (και ίσως περισσότερο από Αυτόν, μια και δεν θα τους έλεγε ποτέ "πήγαινε και μην αμαρτήσεις ξανά")!

    Πιστεύω ότι η παρακολούθηση εκείνης της εκπομπής με τον καλό κύριο ήταν μία από τις σημαντικές εκείνες εμπειρίες που με βοήθησαν να αναπτύξω τις απαραίτητες αντιστάσεις, ώστε έστω και σε μεγαλύτερη ηλικία από τη συνηθισμένη να μπορέσω να ξεφύγω από την εκκλησιαστική σεξουαλική καταπίεση και να χαρώ τον έρωτα χωρίς ενοχές.

    . . .

    (QUIZ: Μπορείτε να μαντέψετε ποιος ήταν αυτός ο καλός κύριος;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Κατά τα άλλα, σας ζηλεύω που μιλάτε για σχέση θρησκείας και έρωτα (και ειδικά χριστιανισμού - και ειδικότερα μοναχισμού), χωρίς, καθώς φαίνεται, να έχετε περάσει από το "λούκι".

    Εύχομαι κανείς στον κόσμο να μην ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ να το περάσει (στην παιδική και πρώιμη εφηβική ηλικία δε μιλάμε φυσικά για "ελεύθερες επιλογές", αλλά για πλύση εγκεφάλου με τις "ευλογίες" παπάδων και ...γονέων).

    Θαρρώ πως οι περισσότεροι δεν κατανοούν (αν και ίσως υποψιάζονται) πώς γίνεται και κάποιοι άνθρωποι απαρνούνται τον έρωτα και τις άλλες χαρές της ζωής. Μερικοί μάλιστα, μέσα στη μακαριότητα της άγνοιάς τους, νομίζουν πως πρόκειται για "θεία κλήση" και "συνειδητή επιλογή".

    Πρόκειται απλώς για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας - period

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. heinz με την δική σας λογική όλες οι ερμηνείες είναι νόμιμες και έγκυρες.

    Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Με το "ως εμοί δοκεί" μπορώ να ανατινάξω κάθε έργο τέχνης (αλλά και κάθε επιστημονική θεωρία).

    Έχετε συχνά διακυρήξει εδώ τον σχετικισμό σας - αλλά είναι αδιέξοδος και αυτοαναιρούμενος.

    Υπάρχουν πάντα οι πιο σωστές και έγκυρες αναγνώσεις - με πρώτη αυτή του δημιουργού. Φυσικά καμία δεν είναι απόλυτη. Αλλά δεν είναι όλες ίσες. Ιδιαίτερα αυτές που ανατρέπουν το αντικείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Hey!

    Apocalypse now!

    Με τις καλησπέρες μου, και κάτι που μου είχε έρθει στο μυαλό την πρώτη φορά που διάβασα το κείμενο: το πόσο σαν κορίτσια μας έκαναν πλύση εγκεφάλου (όχι από κατηχητικό, μεγάλοι απλοί) για το "θεριό", και πόση σιχαμάρα εμφύτευαν στα παιδικά μας κεφαλάκια για την όλη φάση (αντίστοιχης φαντάζομαι σιχαμάρας γαι την περίοδο των γυναικών το λιγότερο)... Και δεν είχε να κάνει με ασκητές, παρά με απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, που πάσχιζαν να βάλουν τα παιδιά τους / γενικώς στον «ίσιο» δρόμο. Το πώς γλυτώσαμε, ένας... Θεός το ξέρει!

    Οπότε ένας τόσο στερημένος άνθρωπος σαν τον Ιωάννη (άλλο από επιλογή κι άλλο από άρνηση επιλογών η αγαμία...), λογικά κι αναμενόμενα, έχασε το φως του και βρήκε το φως του την ίδια στιγμή!

    Ιερό δέος, προσκύνημα κανονικό. Το ίδιο κι η πρώτη φορά που βλέπεις επί τέλους το αντίπαλο "θεριό". Κι αν μιλήσει κι ο παλαιός εγκέφαλος δε (η οσμή του "άλλου"), κερί και βουλοκέρι, δεν πας πίσω.

    Τουλάχιστον ξέρεις πλέον ότι είσαι κομμάτι ενός σκηνικού ΠΟΛΥ μεγαλύτερου από σένα κι επαναδιαπραγματεύεσαι το ρόλο σου, έστω κι αν σου αναλογούν λίγες μόνον ατάκες!

    @ζοντας - πέρασε καρντιά μου δια τα ποσοστά σου :)))

    @dionm, είπα κι εγώ γιατί δεν γεμίζει το ταμείο... λούσα τα κάνανε οι άχρηστες! :)

    @reactor, έλα σε παρακαλώ να πεις στη μάνα μου ότι η Αφροδίτη έγινε... Παναγία και το λέει κι η ιστορία! Mπας και πάρω το αίμα μου πίσω αναδρομικά, με τόσο ΠΡΗΞΙΜΟ επί τόσα χρόνια επί παντός επιστητού! Kαι το μόνιμο πρόβλημα: μη τυχόν και με πηδήξουν, ενώ το να το ρίξω στη ντρόγκα ας πούμε, που την είχα στο σχολείο, δίπλα μου, από τα 12, δεεεεε....

    (και τελικά, στη στενή σχέση, μέχρι να δεις το απαυτό του άλλου και το πώς το χρησιμοποιεί, δεν ξέρεις ΤΙΠΟΤΑ γι' αυτόν...)

    (οκ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ εξαιρούνται οι φίλοι & συγγενείς, εκεί έχουμε... collateral! ΛΟΛ!)

    (@ΝΔ, το μόνο, μετά από μια τέτοια συγκλονιστική ιστορία, για τα περί γέννησης συγνώμη αλλά δεν θα συμφωνήσω. Εμπεριέχει όλη την τέχνη, όλον τον έρωτα, όλη τη διάρκεια και όλη την ανανέωση που μπορεί να χωρέσει ο άνθρωπος...)

    Επανέρχομαι!
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Aphrocalypse!

    (Επιτέλους! Είδομεν το φως το αληθινόν :)))

    Τώρα που από Θεά υποβιβάστηκες σε ...θνητή (έστω και Παναγιά), ελπίζω να χαρούν και οι ταπεινοί σχολιαστές αυτού του blog εκείνο για το οποίο τόσα τους έλεγαν οι ιέρειες-δούλες σου κατά τη διάρκεια της ...μύησης ;)

    Υ.Γ. Ευτυχώς που δεν παρεξηγιόμαστε - άλλωστε ξέρεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ για μένα (χεχε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Miltos said...
    "...και να μη το ξεχάσω. Η "τολμηρή ιστορία" που δεν είναι καθόλου τολμηρή για μένα αλλά βαθιά ανθρώπινη, μου θύμισε Καζαντζάκη".

    Ο επικός Καζαντζάκης δεν έχει γράψει ποτέ σύντομα και λιτά κείμενα. Η δύναμή του είναι αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Ο μοναχισμός είναι ακραία έκφραση θρησκευτικότητας και σίγουρα όχι μόνο αυτής αλλά και κοινωνικών και ψυχολογικών παραγόντων.
    Όμως ένας μετριοπαθής θεολόγος θα μας έλεγε ότι δεν είναι ακριβώς αυτό ο χριστιανισμός, ή τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτό.

    Πολλοί λέτε γιατί οι θρησκείες καταπιέζουν την ερωτικότητα κι ότι αυτό είναι αφύσικο. Υπάρχει τελεολογική απάντηση, μια και δεν πιστεύω τις μεταφυσικές, ότι το ερωτικό ένστικτο πρέπει και σε φυσιολογικό ρυθμό να καταπιέζεται μετρίως, διότι αποτελεί μεγάλη δαπάνη ενέργειας και χρόνου απαραίτητων για την επιβίωση.

    Τα ζώα μπορεί να είναι ελεύθερα στην σεξουαλική έκφραση, αλλά ο ερωτισμός σε αυτά είναι στιγμιαίος, δεν έχουν την φλοιική υποδομή για ανώτερη επεξεργασία και ενασχόληση. Αλλά ένας άνθρωπος που δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ, πλήρης άγχους και υποχρεώσεων, είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να απωθεί την σεξουαλικότητα προς όφελος της εργασίας. Κατά τον Φρόυντ, η εργασία είναι ακριβώς μια αναπλήρωση της libido, στα πλαίσια της ψυχικής οικονομίας.

    Σε τι διαφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος από τον μοναχό; Στο ότι σε αυτόν δεν υπάρχει πλήρης στέρηση, ίσως να έχει οικογένεια, βρίσκει και άλλες διεξόδους, με το να φωνάζει, να βρίζει, να διασκεδάζει κλπ.

    Οι θρησκείες, λοιπόν, ιστορικά εξυπηρέτησαν αυτήν την τάση των κοινωνιών για έλεγχο των ενστίκτων, μετατρέποντας την, σε θεολογικό δόγμα και συνεπακόλουθη ηθική.
    Κατά την άποψη μου, αυτό υπήρξε συνιστώσα πολιτισμού, διότι ο τελευταίος προϋποθέτει άρνηση ή μετάθεση (εργασία, τέχνη, επιστήμη) πολλών βασικών ενστίκτων όπως του ερωτικού. Έστω και αν αυτό είναι "πηγή δυστυχίας".

    Αυτό φαίνεται και από την επίδραση των θρησκευτικών μεταβολών στην ιστορική εξέλιξη. Οι περισσότεροι προτεστάντες πάστορες, όπως ο Ζβίγγλιος και ο Καλβίνος, αντίθετα από το αναμενόμενο, υπήρξαν συντηρητικότεροι ακόμα και από την Καθολική εκκλησία από την οποία αποσχίστηκαν.

    Συντηρητικοί με την έννοια της κοινωνικής οργάνωσης και της διαμόρφωσης μιας ηθικής της εργασίας και ατομικής υπευθυνότητας που αποτέλεσε τη βάση και για τη σύγχρονη καπιταλιστική οικονομία.
    H δε σέκτα των πουριτανών, υπήρξαν -λόγω διώξεων στην Ευρώπη, οι περιβόητοι pilgrims, οι πρώτοι αγγλοσάξονες άποικοι στο Νέο Κόσμο και θεωρούνται οι προπάτορες, οι forefathers του αμερικάνικου έθνους. Κοντά σε αυτές τις αντιλήψεις υπήρξε και ο ιουδαϊσμός με τον οποίο άλλωστε ο προτεσταντισμός έχει και μεγαλύτερη θεοπλογική συγγένεια.

    Συνεπώς, μπορεί οι Εσκιμώοι και οι Ζουλού να επιτρέπουν το ένα ή το άλλο, αλλά ο πολιτισμός τους μας φαίνεται πρωτόγονος σε σύγκριση με αυτόν της χριστιανογενούς Ευρώπης.
    Κάποιο ρόλο θα έπαιξε σε αυτό η ατομική και κοινωνική ηθική από τον οποίο αυτοί οι πολιτισμοί προήλθαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. lucifer said...
    "Συνεπώς, μπορεί οι Εσκιμώοι και οι Ζουλού να επιτρέπουν το ένα ή το άλλο, αλλά ο πολιτισμός τους μας φαίνεται πρωτόγονος σε σύγκριση με αυτόν της χριστιανογενούς Ευρώπης.
    Κάποιο ρόλο θα έπαιξε σε αυτό η ατομική και κοινωνική ηθική από τον οποίο αυτοί οι πολιτισμοί προήλθαν".

    Ξεχνάτε ότι μεγάλοι πολιτισμοί (Ινδία, Κίνα) δεν είχαν πουριτανισμό ούτε καταπίεζαν τα ένστικτα - ίσα ίσα που τα θεοποιούσαν (Το Καμασούτρα ήταν ιερό βιβλίο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Μαρκήσιε

    ....πες με αυτό, πες με εκείνο...για δικαστή με πέρασες;

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. lucifer said...
    Κοντά σε αυτές τις αντιλήψεις υπήρξε και ο ιουδαϊσμός με τον οποίο άλλωστε ο προτεσταντισμός έχει και μεγαλύτερη θεολογική συγγένεια.

    Πεμ Νοε 30, 10:29:20 μμ

    *****

    Άκρως ενδιαφέρουσα η τοποθέτησή σας, όμως στο απόσπασμα που παραθέτω παραπάνω "σας έχασα".

    Ο ιουδαϊσμός με τον προτεσταντισμό είναι μέρα με τη νύχτα.

    Προσέξτε την "εξέλιξη":

    Ιουδαισμός -> Χριστιανισμός.

    Χριστιανισμός-> Σχίσμα (καθολικοί - ορθόδοξοι).

    Καθολικισμός -> "Απόσχιση" προτεσταντών.


    Μην ξεχνάτε ότι για να επιτύχει ο καπιταλισμός χρειάζεται προτεσταντική ηθική.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Θα ήθελα οι γνωρίζοντες να με βοηθήσουν:
    Πως νιώθει ένας μοναχός? Γίνεται να μην έχει «πονηρές» σκέψεις? Να μην έχει στύση? Στον άπειρο ελεύθερο του χρόνο δεν πετάει το μυαλό σε σεξουαλικές αμαρτίες?

    Αλήθεια πως θα νιώσει όταν συνειδητοποιήσει πως όλες τις στερήσεις στη ζωή του τις έκανε μάταια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Θα συμφωνήσετε ίσως ότι η ερωτική πράξη άλλες φορές προσφέρει απλώς μία αίσθηση ανακούφισης και άλλες φορές ανοίγει τις πύλες του επίγειου παραδείσου. Πιο κοντά στο δεύτερο έχει πιθανότητα να έλθει κανείς αν βλέπει τον εραστή του όχι ως ένα "δοχείο νυκτός" αλλά ως ζώσα σάρκα. Αυτό απαιτεί υπέρβαση των ορίων της ατομικότητας. Έρως ζωοποιός και όχι χρησιμοθηρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Αν επιτρέπετε Ν.Δ.

    Προσθήκη μιας πιθανής εκδοχής σε ένα εμπνευσμένο κείμενο.

    « Ο καλόγερος σηκώθηκε αθόρυβα και πλησίασε την γυναίκα. Πολύ κοντά.

    Συγνώμη της είπε, ψιθυριστά. Ειλικρινά συγνώμη.
    Ύστερα κοίταξε το χλωμό φως και είπε ακόμα πιο σιγανά μην τη ξυπνήσει
    "Δόξα σοι ο Θεός"

    Επιστρέφοντας στο όρος, παρέδωσε τη μερίδα του στη μονή.
    Την εικόνα όμως την κράτησε ».

    Και ο Καζαντζάκης θα πρόσθετε

    «Το εισιτήριο του για τον παράδεισο»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. αγαπητε Νικο
    μικροκοσμος
    μια λεξη με διαφορετικες ερμηνειες
    ο επιστημονικος μικροκοσμος
    ο μικροκοσμος του καθε ανθρωπου
    ολοι εχουμε τον μικροκοσμο μας και καλα κανουμε
    χρειαζεται
    αυτον τον κοσμο μας τον κατεστρεψε ο χριστιανισμος με την πλυση εγκεφαλου τοσους αιωνες κανοντας μας να νιωθουμε ασχημα για κατι που ειναι απολυτα φυσικο και συναμα ομορφο
    πως μπορει να περιγραψει με λεξεις κανεις το πως νιωθει μετα απο μια ενωση δυο σωματων
    φτανει να ξερει να την βιωσει,αλλιως ...
    ποσοι μπορουν να καταλαβουν οτι και η επαφη με μια γυναικα πορνη μπορει να εξελιχθει σε καλυτερη απο μια αλλη επαφη.
    σε καθε λιμανι που εβγαινα εκει πηγαινα αλλα οχι παντα οπως οι αλλοι
    μετα εμαθα οτι και ο Καββαδιας ειχε το ιδιο χουι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. «Αυτό που μπορώ να πω είναι πως το Ισλάμ, ο χριστιανισμός και ο ιουδαϊσμός κατέστρεψαν το σώμα, περιφρόνησαν τη ζωή που ζούμε εδώ και τώρα, καταδίκασαν τα πάθη, τις ηδονές, τις ορμές, υποβίβασαν τη γυναίκα, φυλάκισαν την εξυπνάδα και τη λογική για να πολεμήσουν τους αντιπάλους τους, εμπόδισαν την επιστήμη να αναπτυχθεί, εμπόδισαν την πρόοδο..."
    Michel Onfray

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Zoros said... Πως νιώθει ένας μοναχός? ... πως θα νιώσει όταν συνειδητοποιήσει πως όλες τις στερήσεις στη ζωή του τις έκανε μάταια?
    ----
    Τι να σας πω, ίσως το ίδιο χάλια και με κάποιον που, μια ζωή λατρεύοντας τις γυναίκες, συνειδητοποιεί κάποια στιγμή πως κι αυτός μάταια κόπιασε τόσο ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Zoros said...
    Πως νιώθει ένας μοναχός? ... Στον άπειρο ελεύθερο του χρόνο δεν πετάει το μυαλό σε σεξουαλικές αμαρτίες?
    ---------------

    Για μένα, υπό προϋποθέσεις, ο μοναχός, ειδικά όταν μείνει αγνός, έχει την πιο πλούσια ερωτική ζωή. Γιατί, μη κάνοντας έρωτα, δεν μπορεί και να τον απομυθοποιήσει. Κι αυτό είναι πραγματικά υπέροχο.

    Ας πάρουμε το παράδειγμα του Αγίου Αντωνίου. Αν έμενε στην πόλη, θα παντρευόταν, θα 'κανε λίγο έρωτα, μετά θα 'μπλεκε με τα παιδιά, τις ευθύνες, τις σκοτούρες, τα πεθερικά, τα βάσανα, στα σαράντα του θα 'ταν άχρηστος.

    Σοφός άνθρωπος, γλύτωσε απ' όλα αυτά. Πήγε στην έρημο, βαθιά, κι όλη μέρα σκεφτόταν το σεξ. Φαντασίωνε απίστευτες σκηνές, και προσευχόταν να αντέξει. Κι έτσι έζησε μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Σε διαρκή στύση.

    Πέστε μου τώρα ποιος στερήθηκε και τι. Ο Άγιος Αντώνιος στην έρημο ή ο κυρ-Αντώνης στην πόλη;

    Ο υπέροχος πίνακας του Νταλί "Οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου" μαρτυρεί του λόγου το αληθές.

    ΥΓ Για χιλιοστή φορά, σας προφταίνω, όχι, δεν με λένε Αντώνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Antvol
    Διαβασε την τελευταια σκηνή από το " Ο Θεός των μικρων πραγματων."

    Μπορει και να αλλάξεις γνώμη.

    Μπορει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Καλημέρα,

    Σε μισή ώρα, αναχωρώ οδικώς, οδηγώντας και ακούγοντας μουσική, για ένα μικρό φθινοπωρινό journey στα (σχεδόν) παρθένα δάση, που υπάρχουν ακόμα στην βόρεια περιοχή της χώρας. Συγκεκριμμένα στο Καρά Ντερέ (Τουρκική ονομασία, σημαίνει μαύρη κοιλάδα) της Δράμας.

    Είναι το τέταρτο φθινοπωρινό brake.

    Οπως είπαμε το καλοκαίρι και ιδίως τον Αύγουστο στην Αθήνα, και τις λοιπές εποχές μικρές δραπετεύσεις.

    Επιστρέφω αρχές της ερχόμενης εβδομάδας.

    I will miss you.

    Dion.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Καλημέρα και καλό μήνα!


    Dion σε ζηλεύω - το Καρά Ντερέ είνα υπέροχο - ιδιαίτερα αυτή την εποχή. Περιμένουμε εντυπώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. @yellow_raven
    “Το αν κάποιος που παίρνει την απόφαση να γίνει μοναχός οδηγηθεί σε μια μάταιη ζωή δε νομίζω πως είμαστε σε θέση να το κρίνουμε τελικά.
    Πάντως αξίζει να σημειωθεί η σύγκλιση και η ομοιότητα των μυστικιστικών πρακτικών των διαφόρων μεγάλων θρησκειών.”

    Η ματαιότητα της απόφασης οφείλεται στο ότι αποκλείεται ένας Δημιουργός-Θεός να επιθυμεί το δημιούργημά του να μην ενεργεί όπως το προστάζει η φύση του, με τον τρόπο δηλαδή που το σχεδίασε.
    Και επειδή το παραπάνω που γράφω, αν και απόλυτα λογικό, είναι αυθαίρετο, θα σου πω και το εξής: επειδή δεν γίνεται όλες οι θρησκείες να λένε το σωστό και θεωρώντας ότι μόνο μία από αυτές το κάνει, πως θα νιώσουν άραγε οι μοναχοί των υπολοίπων θρησκειών, όταν καταλάβουν ότι χαράμισαν την πολύτιμή ζωή τους για κάτι λάθος που τελικά δεν υπάρχει?

    @antvol
    “Για μένα, υπό προϋποθέσεις, ο μοναχός, ειδικά όταν μείνει αγνός, έχει την πιο πλούσια ερωτική ζωή. Γιατί, μη κάνοντας έρωτα, δεν μπορεί και να τον απομυθοποιήσει. Κι αυτό είναι πραγματικά υπέροχο.”

    Μα πως γίνεται να είναι υπέροχο, όταν ένας μοναχός θεωρεί την σεξουαλική επιθυμία αμαρτία και την καταπνίγει? «Πλούσια ερωτική ζωή» όπως λες, με καταπιεσμένες και μόνο φαντασιώσεις! Ενδιαφέρον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Καλημέρα και καλό μήνα κι από μένα, σε όλους!

    @ΝΔ

    Έχω εξηγήσει κι άλλη φορά ότι δεν πρόκειται για σχετικισμό, αλλά για διαδραστικότητα (interactionism).
    Η διαφορά έγκειται στο ότι δεν αμφισβητώ καθόλου το "είναι" (ως ύπαρξη).

    Αλλά, να δεχθώ και εγώ και οποιοσδήποτε, ότι μια ερμηνεία έργου "είναι" αφ' εαυτής, σημαίνει ότι δεν παράγει ο δημιουργός την ερμηνεία, αλλά το έργο (!!!).

    Νομίζω ότι παραβλέπετε ότι δεν ζούμε σε κόσμο από στατικά "είναι" αλλά από -σχετικά απρόβλεπτα- "γίγνεσθαι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Όλες σας οι τολμηρές ιστορίες είναι μία και μία. Ειδικά εκείνη που θυμίζει Φάουστ. Γράφω κι εγώ τολμηρές ιστορίες. Μόνο που οι δικές μου είναι αυτοβιογραφικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Zoros said...
    @antvol
    Μα πως γίνεται να είναι υπέροχο, όταν ένας μοναχός θεωρεί την σεξουαλική επιθυμία αμαρτία και την καταπνίγει? «Πλούσια ερωτική ζωή» όπως λες, με καταπιεσμένες και μόνο φαντασιώσεις! Ενδιαφέρον...
    -------

    Κοιτάξτε, για μένα η σεξουαλικότητα έχει άπειρες όψεις, από τις οποίες, προς το παρόν, θέτω υπόψη σας τις εξής δύο:

    Κατηγορία πρώτη: Κανονική ερωτική ζωή, και μάλιστα κοινωνικά και θρησκευτικά επιδοκιμαζόμενη.

    Κατηγορία δεύτερη: Καταπιεσμένη και ιδίως απαγορευμένη σεξουαλική ζωή.

    Ας μελετήσουμε τώρα όσους κινούνται στην πρώτη κατηγορία. Κλασικό παράδειγμα ο μέσος οικογενειάρχης, χρόνια παντρεμένος και με αρχές, που δεν διανοείται ή δεν τολμά (συνήθως) να "κοιτάξει κι αλλού".

    Ο άνθρωπος αυτός, σε ορισμένο βάθος χρόνου (ανάλογα με τις περιστάσεις) τείνει να νιώθει εγκλωβισμένος, να χάνει κάθε ενδιαφέρον για το θέμα, και ή να συνεχίζει να κάνει έρωτα ως μέρος της καθημερινής (θα 'λεγα μηνιαίας) ρουτίνας του, ή να σταματά εντελώς.

    (Κι όσο για την ποιότητα δεν το συζητώ, αν θέλετε επανέρχομαι, αλλά τι να πούμε εκεί, μεγάλα παιδιά είμαστε και καταλαβαινόμαστε).

    Ας δούμε τώρα όσους κινούνται στη δεύτερη κατηγορία. Κλασικό παράδειγμα μαθητές, ειδικά όχι μεικτών σχολίων, στρατιώτες σε κέντρα εκπαίδευσης, φυλακισμένοι, και, βέβαια, μοναχοί.

    Όλοι αυτοί τείνουν να μην κάνουν τίποτε άλλο όλη μέρα παρά να ασχολούνται με το σεξ. Και, θα 'λεγα, όλη νύχτα. Από αυτή λοιπόν την άποψη και μόνο, ζούν απείρως πιο ερωτικά από εκείνους της πρώτης κατηγορίας (μη κάνουμε τώρα συγκρίσεις και μελαγχολήσουμε, είναι και Παρασκευή).

    Αυτό κατάλαβε, υποθέτω, κι ο Νταλί και ζωγράφισε τον υπέροχο αυτό πίνακα (Οι πειρασμοί του Μ. Αντωνίου), που για μένα, θα 'πρεπε να ανακηρυχθεί ο προστάτης άγιος όχι των ερωτευμένων, αλλά της ερωτικής επιθυμίας (βοήθειά του).

    Αυτό κατάλαβε κι ο Όσκαρ Ουάιλντ, όταν είπε ότι ο καλύτερος τρόπος για ν' αντιμετωπίσεις ένα πειρασμό είναι να ενδώσεις.

    Αυτό κατάλαβε κι ο Γούντυ Άλλεν, όταν, σε ερώτηση αν το σεξ είναι βρώμικο, απάντησε ναι, αν γίνεται σωστά.

    Αυτό τέλος κατάλαβε κι ο μέγιστος, για μένα, Μπουνουέλ. Διαβάστε το υπέροχο αυτοβιογραφικό του έργο "Τελευταία Πνοή" και τα όσα λέει εκεί για την αυστηρά καθολική Ισπανία τα πρώτα χρόνια του φρανκικού καθεστώτος και την απίστευτη σεξουαλικότητα που ξεπήγαζε απ' όλη τη νεολαία, ακριβώς γιατί όλο το σύστημα είχε πέσει πάνω της και την καταπίεζε.

    (Πάντως, έστω κι αν δεν αγαπάτε το σουρεαλιστικό κίνημα, διαβάστε το βιβλίο, είναι εξαιρετικό).

    Κλείνω: Υποψιάζομαι, κι αντίθετα από πολλές τοποθετήσεις εδώ, ότι ο χριστιανισμός, ειδικά στον τομέα των ερωτικών σχέσεων, μάς έκανε ένα μεγάλο "δώρο": Την αίσθηση του απαγορευμένου καρπού και τις συνακόλουθες ενοχές, που πολλαπλασιάζουν την ηδονή.

    Αλλά σ' αυτό δεν είστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσετε (ούτε και στ' άλλα, αυτονόητο είναι).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Παντα σκεπτικιστής στείλατε (μάλλον κατά λάθος) μία επιστολή του M. Moore προς τους Ρεπουμπλικάνους. Δεν έχει βέβαια καμία σχέση με το ποστ - και την απέρριψα. Αν θέλετε στείλτε την στο προηγούμενο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Άρωμα γυναίκας τι θαυμάσιο πράγμα, είναι να μην αισθανθείς δέος.
    Το αντίστοιχο δικό μας χαρακτηρίζεται σαν "βαρβατίλα" και μόνο η λέξη σε απωθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Λύτρωση, από τι?

    Ας δούμε την πραγματικότητα όπως είναι, και όχι να φτιάχνουμε συνεχώς μία δικιά μας στα μέτρα μας και όπως την επιθυμούμε. Η πράξη του έρωτα ήταν πάντα ο απαγορευμένος καρπός, σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες. Δεν υπάρχει κοινωνία που να επέτρεπε τον έφηβο να ικανοποιεί τις ορμές του κατά το δοκούν και σε όποια βρει μπροστά του, επίσης δεν υπάρχει κοινωνία που ο άντρας να μην πρόσεχε την γυναίκα του, και η γυναίκα τον άντρα της. Οι λόγοι είναι πολύ. Πείτε ότι είναι ο φόβος της γυναίκας ότι ο άντρας θα της φύγει και θα μείνει μόνη, πείτε ότι είναι ο φόβος του άντρα ότι η γυναίκα του θα βρει καλύτερο εραστή και θα ρεζιλευτεί στα μάτια της κοινωνίας. Αλλά ο κυριότερος λόγος κατά την γνώμη μου είναι η τεκνοποίηση. Κανείς άντρας δεν θα’ θελε να μεγαλώνει τα παιδιά αλλονών. Ο γάμος και η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος όλων των κοινωνιών. Δεν υπάρχει εξαίρεση, και τα κοινόβια της δεκαετίας του 60 το αποδεικνύουν περίτρανα. Ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός δεν πρόσθεσε κάτι το καινούργιο σε αυτή την ηθική. Αυτή η ηθική προ- υπήρχε αυτών των θρησκειών, όπως και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά. Είναι μέγα σφάλμα αν νομίζεται ότι το Κάμα Σούτρα ήταν κοινό κτήμα όλων των Ινδών και σε υψηλή εκτίμηση. Απλώς ήταν φαντασιώσεις μιας αίρεσης του Ινδουισμού, πιστεύοντας ότι θα αγγίξουν το θείο μέσω υπερβολικής σεξουαλικής δραστηριότητας. Οι υπόλοιπες σέχτες διαφωνούσαν, τους καταπολεμούσαν και δεν τους είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Το ίδιο και για την Κίνα ή Ιαπωνία. Ειδικά για την Κίνα έφταναν στο σημείο να παραμορφώνουν τα πόδια των γυναικών ώστε να μην μπορούν να βγαίνουν από τα σπίτια τους χωρίς συνοδό, καθότι ήταν πλέον αδύναμες να περπατούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. λύτρωση μέσω της επιθυμίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Από μικρός είχα πάντα ένα όνειρο. Πριν παντρευτώ να έχω πάρει 1 γυναίκα τουλάχιστο από κάθε φυλή και από κάθε χρώμα μαλλιών και από κάθε πρακτορείο μοντέλων.

    Μετά γνώρισα κάποιον που, κατά τα λεγόμενα του, το είχε κάνει.

    Και μετά θυμήθηκα το στίχο του Καββαδία. "όλο τον κόσμο γύρισε και τίποτα δεν είδε..."

    Και μετά αποφάσισα πως θέλω να παντρευτώ.

    Υ.Σ. (Για τις κυρίες) Παρ' όλα αυτά είμαι ακόμα ανύπαντρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. Κύριε Δήμου,

    Το σχόλιο μου έχει σχέση με τον μοναχισμό, καθώς και ο γάμος, από ό,τι ακούω, μια ακόμα ακραία έκφρασή του πρέπει να είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Στο προκείμενο πάλι:

    Από τον τίτλο κι όλας τού διηγήματος και από τη πρώτη του φράση "ο μοναχός Ιωάννης ζούσε... στη σκήτη", ο νους μας πηγαίνει κατευθείαν στην "Αποκάλυψη τού Ιωάννου" με τα "θάματα και οράματα" του αποκαλυπτή [αλλά και τις παραισθήσεις του Μακρυγιάννη], με κείνες στις μεταφυσικές του ονειρικές "προοράσεις" και φοβίες, τις θρησκόληπτες φαντασιώσεις του, θα έλεγε ο αυστηρός ορθολογιστής.

    Ο, κυριολεκτικά, μετά φόβου αποκαλυπτής (που για αιώνες κατατρομοκρατούσε -και συνεχίζει να κατατρομοκρατεί- γενεές επί γενεών) δίνει έμφαση τόσο στον τρόμο που προκαλεί το κακό και η επικείμενη τάχα (αλλά προσωρινή) κυριαρχία του (αντίχριστος), όσο και στη μάχη του τελευταίου με το καλό και την επικράτηση του Χριστού, με αντίτιμο την ολοκληρωτική καταστροφή της ανθρωπότητας από τις στάχτες της οποίας θα αναγεννηθεί, υποτίθεται. ένας σεπτούς κόσμος υπό την αιώνια παντοκρατορία του "πανάγαθου" κλπ κλπ.

    Η πιο πάνω σύγκρουση, παίρνει κυριολεκτικά σάρκα και οστά στα πλαίσια του εσωτερικού μικρόκοσμου ενός θεοσεβούμενου ανθρώπου, ή, για να πω καλύτερα, η σύγκρουση μεταφέρεται στο πρόσωπο ενός (επί δυο σχεδόν δεκαετίες) συνεπούς καλόγερου, ο οποίος όντας αφοσιωμένος στα της πίστης του αντικρίζει τα εγκόσμια και τις χαρές τους ως διαβολικά πράγματα, ως δυνάμεις του κακού που στόχο έχουν να τον αποπροσανατολίσουν από τον "εάν δεν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις". Είχε στόχο να πεθάνει για όσο ζούσε και φαινόταν πως τα είχε καταφέρει...

    Η μεγάλη ανατροπή έρχεται εκείνη τη βροχερή μέρα που η ανάγκη τον έκανε να βρεθεί μπροστά το ερειπωμένο πατρογονικό του σπίτι. Αφέθηκε στη νοσταλγία (πρώτη νίκη τής ζωής), ίσως να άκουσε τα ξεγνοιασιά χαμόγελα των παιδιών που τιτίβιζαν χαρά (η δεύτερη ήττα της εν ζωή νέκρωσης). Κάπου εκεί έγινε η σιωπηλή εξέγερση μέσα του, το πρώτο ουσιαστικό βήμα. Κι ύστερα ήλθε ο από μηχανής θεός: το άγγιγμα της γυναίκας, η θηλυκή της όψη και του απεκαλύφθη το "ιερό δέος", αυτό ίσως για το οποίο μάταια έγραφε και έσβηνε, φοβούμενος και τρομάζοντας, ο άλλος Ιωάννης!

    Με αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Η ερμηνεία ενός κειμένου δε θα μπορέσει ποτέ να υποταχθεί σε (ψευτοεπιστημονικές-όπως είναι οι μεταμοντέρνες) θεωρείες κειμενικότητας. Είναι θέμα διαίσθησης και κοινής λογικής. Όταν σ' ένα κείμενο που μιλάει για κάποιο έντονο υπερβατικό συναίσθημα βλέπουμε γαμήσι απλά, βλέπουμε τα καρβέλια που ονειρευόμαστε και προφανώς ότι και να διαβάσουμε καρβέλια θα δούμε. Δεν παράγει το ίδιο το κείμενο τέτοιου είδους ερμηνείες αλλά ο κολημμενος αναγνωστης...

    αυτά καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Κατά λάθος στην moderation έσβησα ένα σχόλιο του Yellow Raven. Το παραθέτω εδώ:

    Καθότι σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS θέλω να τονίσω και πάλι το σχόλιο του "ναυαγός" στις 04:27:07 . Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε σχετικά με τις προφυλάξεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Paragrafos

    ζωγράφισες!

    mainmenu

    συμφωνώ

    cyberdust said...
    "Η πράξη του έρωτα ήταν πάντα ο απαγορευμένος καρπός, σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες".

    Λάθος.
    συνιστώ αναγνωση βιβλίων ανθρωπολογίας (M. Mead) για τις πρωτόγονες κοινωνίες. Όσο για την την Ινδία μπερδεύετε το KamaSutra (που αφορούσε όλους τους Ινδουιστές) με την βουδιστική Tandra. Στην Κίνα το βιβλίο του έρωτα (με στάσεις και πρακτικές) ήταν καθιερωμένο ανάγνωσμα για όλους τους νέους. Το θέμα με τα δεμένα πόδια ήταν για λόγους αισθητικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Ναυαγός said...

    Το σχόλιο μου έχει σχέση με τον μοναχισμό, καθώς και ο γάμος, από ό,τι ακούω, μια ακόμα ακραία έκφρασή του πρέπει να είναι.

    Όπως έλεγε κι ο Τσέχωφ "Όποιος δεν έχει ζήσει παντρεμένος, δεν ξέρει τι σημαίνει μοναξιά".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Η εκκλησια δεν καταπίεσε το ένστινκτο. Δεν χρειάστηκε. Καταπίεσε το συναίσθημα. Και έτσι καταφερε να δημιουργήσει στρατιές συναισθηματικά αναπήρων που νομίζουν οτι χρειάζονται ένα manual για να κάνουν έρωτα. Και που πάντα τους φταίει ο άλλος όταν η σχέση καταστρέφεται.
    Η εκκλησία μας έμαθε να είμαστε απαθείς, αδιάφοροι, υποταγμένοι, ανεύθυνοι, άξιοι της μοίρας μας, άτομα που την αξία μας θα τη βρούμε μετά θάνατον. Προς το παρόν, μια χαρά είναι και τα σκατά.

    Εχθες το βράδυ άκουσα έναν νεαρό Ρώσσο να μιλάει και νομίζω τα λόγια του έχουν κάποια σχέση με το ποστ.
    Be nice, so you don’t hurt others
    Be angry… without it you have no freedom
    Have passion… without it you have no voice.

    Και αργότερα, άκουσα στην τηλεόραση την Θαυμάσια μαύρη ποιήτρια Μαγια Αγγέλου, ένα από τα εθνικά κεφάλαια της Αμερικής να περιγράφει την συνάντησή της με έναν νεαρό «αλήτη» που της είπε γύρω στις δέκα φορές να πάει να γαμηθεί και το τι θα της έκανε άν την είχε σε ένα κρεβάτι δεμένη. Είπε λοιπόν, ότι έβαλε το χέρι της στο μάγουλό του, και τον ρώτησε
    “When was it the last time someone told you were important?... Well… you are.”

    Από κει ξεκινάνε –νομίζω- όλα τα προβλήματα αναπηρίας που έχουμε με το σεξ, είτε είμαστε ιερωμένοι, είτε όχι. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση που μας κάνει να το χρησιμοποιούμε είτε σαν μεσο τιμωρίας του εαυτού μας, είτε σαν μέσο τιμωρίας άλλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Χαρυ
    Δυο πράγματα συνοδεύουν τον έξυπνο άνθρωπο, πάντα -σε σχέση με το άλλο φύλο εννοώ-.
    Προφυλακτικό και pre-nup.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. the resident said...
    «Αυτό που μπορώ να πω είναι πως το Ισλάμ, ο χριστιανισμός και ο ιουδαϊσμός κατέστρεψαν το σώμα, περιφρόνησαν τη ζωή που ζούμε εδώ και τώρα, καταδίκασαν τα πάθη, τις ηδονές, τις ορμές, υποβίβασαν τη γυναίκα, φυλάκισαν την εξυπνάδα και τη λογική για να πολεμήσουν τους αντιπάλους τους, εμπόδισαν την επιστήμη να αναπτυχθεί, εμπόδισαν την πρόοδο..."
    Michel Onfray

    Παρ Δεκ 01, 12:33:55 πμ

    *******

    Πολύ ωραίο και πραγματικό!

    Όταν ήμουν μικρός (Ε'Δημοτικού) και πήγα να εξομολογηθώ (με το ζόρι - α, ρε μάνα με τις εμμονές σου!)ο παπούλης με ρώτησε αν όταν βλέπω τα κοριτσάκια τα ... ορέγομαι.

    Εγώ δεν ήξερα τι σημαίνει το ρήμα "ορέγομαι" και σκέφτηκα ότι δεν πρέπει να απαντήσω καταφατικά.

    - Όχι πάτερ, δεν πεινάω καθόλου όταν βλέπω κορίτσια. Γιατί να πεινάσω βλέποντάς τα;

    Χαμογέλασε και με ...άφησε να κοινωνήσω ως καλός χριστιανός.
    Να' ναι καλά ο άνθρωπος.

    Επίσης μπέρδευα την "εγκράτεια" που μας έλεγε ο παπούλης με την "ακράτεια" που είχε ο θείος μου ο οποίος αφού δεν είχε εγκράτεια ήταν για μένα ένας μικρός Σατανάς...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. imak said...
    "Έχω την εντύπωση οτι αυτή την ιστορία με το μοναχό την έχω δει στην τηλεόραση".

    Nα λοιπόν κάτι που δεν θα ξέρετε - κι εγώ ξεχνάω να το αναφέρω.

    Οι "Τολμηρές Ιστορίες" κινηματογραφήθηκαν από τον Δημήτρη Μακρή, σε δικό του σενάριο, το 1993 - πήραν μέρος και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ιδού τι αναφέρει το σχετικό site του Υπουργείου Πολιτισμού:

    As in his previous films, once again Dimitris Makris has turned to a book (Nikos Dimos' "Daring Stories") in his search for a story. His protagonist, a writer who is married to a painter, allows his imagination to take him to the only earthly paradise he knows - the realm of the senses where ecstasy is equivalent to law and order. The Writer's wanderings take him down paths that lead to orgasm, that superb dance of war and submission. He observes the humiliation of the lovestruck, fifty-five year-old Professor whose passionate involvement with eighteen year-old Aurora leads to his being ostracised by stuffy small-town society. Then he plans the sexual (both symbolic and provocative) union of the hermit Monk and the whore Magdalene. Finally the Writer witnesses the death of his father, a recluse, who has shut himself up in his house and finds an outlet in constantly doping himself with a steady diet of hard-core porno films..

    And so, after wandering in the domains where myth, prejudice and personal ghosts meet the collective subconscious and the story of eroticism, death comes to underline its primeval relationship with sexual liberation. And the writer who "sees" his own murder by his wife, is now in a position to take the substance of dreams and place it on the blank pages, just as the film director makes films out of his images.

    Λεπτομέρειες εδώ

    Η ταινία μεταδόθηκε από την Τηλεόραση (μου είπαν). Ίσως από εκεί θυμόσαστε την σκηνή (αρκετά παραποιημένη).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Αν την αγαπάς Χαρυ, κι αν σ΄άγαπά κι αυτή, πως ειναι δυνατόν ο ήλιος να ανατείλει από την Δυση;
    Απλά, δεν γίνεται.


    Ξέρεις πόσες "κυρίες" ειναι HIV positive?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Παρακαλώ διαβάστε σημερινή δήλωση του κ. Τζορτζ Μπους junior. Αντιγράφω απο το www.in.gr:

    «Η Αμερική είναι η αιχμή του δόρατος στον παγκόσμια αγώνα κατά του AIDS και μέσω του Σχεδίου Εκτάκτων Μέτρων πολεμάμε την ασθένεια σε όλον τον κόσμο» προσθέτει, σημειώνοντας πως όπως και οι άλλες χώρες έτσι και οι ΗΠΑ επιζητούν μια παγκόσμια στρατηγική πρόληψης.

    «Η στρατηγική αυτή ενθαρρύνει την αποχή, την πίστη ανάμεσα στα ζευγάρια και τη χρήση προφυλακτικών. Η αποχή είναι το μόνο σίγουρο μέσο για να αποφευχθεί η μετάδοση του ιού»

    Πάντα υπάρχουν και χειρότερα απο τη θρησκεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. "myth, prejudice and personal ghosts "

    The core of the problem.
    Πάντοτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. proinos said...
    "Πάντα υπάρχουν και χειρότερα απο τη θρησκεία..."


    Οχι! Διότι και ο κ. Μπους και οι αποψεις του είναι υποπροϊόν της θρησκείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Ημερα κατά του AIDS
    Να και ο Father D'Ag
    Ενας παπάς μ'αρχίδια! Το εννοώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Ναυαγός said...
    Από μικρός είχα πάντα ένα όνειρο. Πριν παντρευτώ να έχω πάρει 1 γυναίκα τουλάχιστο από κάθε φυλή και από κάθε χρώμα μαλλιών και από κάθε πρακτορείο μοντέλων.

    Μετά γνώρισα κάποιον που, κατά τα λεγόμενα του, το είχε κάνει.

    Και μετά θυμήθηκα το στίχο του Καββαδία. "όλο τον κόσμο γύρισε και τίποτα δεν είδε..."

    Και μετά αποφάσισα πως θέλω να παντρευτώ.

    το αστειο ειναι να τα εχει ζησει ολα αυτα καποιος (οσα ονειρευτηκες), γκομενες, φυλες, και μετά να θελει και αυτος διακαώς να παντρευτει, διοτι σιγα μη ξεφυγει της κοινωνικης συμβασης ο greek playboy...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Προς Αννούλα:

    Ο "όλο τον κόσμο γύρισε και τίποτα δεν είδε" αυτό έκανε.

    Όταν ξεμπαρκάρισε παντρεύτηκε και μετά έκανε παιδιά και μετά χόντρυνε και μετά τουμπάνιασε από το τσιγάρο και μετά έπαθε απανωτά εμφράγματα και τώρα ζει με αναπηρική σύνταξη και βηματοδότη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. harrygreco said...

    <…>

    Να ενα ενδιασφερον διλημμα...Με γυναικα σεξουαλικη που δεν την αγαπας,ή με μεγαλη αγαπη αλλα μαπα στο κρεβατι ?

    -----

    Την δεύτερη "την παντρεύεσαι", την πρώτη την απολαμβάνεις στο φυσικό της χώρο (το κρεβάτι) και μόνον εκεί ... Προς τι λοιπόν ή αποκλειστική διάζευξη? :-)

    ΟΚ, δεν ισχυρίζομαι ότι είναι εύκολο, πάντως είναι εφικτό και σίγουρα ιδιαιτέρως αναζωογονητικό ... (και για τους τρείς, εφόσον γίνει "σωστά" η αμαρτία, ακολουθώντας όλους του κανόνες της τέχνης: στα κρυφά, στα μουλωχτά και στ΄αγχωμένα ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. yellow_raven
    “Το επιχείρημά σου στέκει από τη σκοπιά της λογικής, εάν όμως δεχθούμε πως όντως υπάρχει μόνο μια σωστή κι αληθινή θρησκεία. Πράγμα βέβαια πολύ απίθανο καθώς σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν πιστοί που ακολουθούν τη λατρευτική τους παράδοση και διατείνονται με την ίδια ένταση για την θεϊκή προέλευση της θρησκείας τους. Οπότε ή καμιά δεν αληθεύει ουσιαστικά και απλά υποστηρίζει ψυχολογικά τον πιστό της ή σε όλες υπάρχουν ψήγματα αλήθειας που η γνώση τους εξυψώνει πνευματικά ή νοητικά τον πιστό.”

    Αυτό που λέω είναι αρκετά απλό:
    Δεν γίνεται να είναι αληθής και ο Χριστιανισμός (που πιστεύει στον έναν και μοναδικό Θεό-Δημιουργό) και ο Ινδουισμός (που πιστεύει σε 50 θεούς –ανέμων, ποταμών κλπ- και άλλους τόσους υποθεούς). (Για να μην αναφερθούμε στο Βουδισμό, που δεν έχει καμία σχέση με τις υπόλοιπες θρησκείες, όσον αφορά ανώτερες δυνάμεις).
    Συνεπώς οι μοναχοί τουλάχιστο μιας από τις δύο θρησκείες (κατά τη γνώμη μου και των δύο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), χαραμίζουν τη ζωή τους άσκοπα, αφού η πίστη τους είναι λάθος! Και σκέφτομαι τι τραγικό θα ήταν κάποια στιγμή -και ειδικά προς στο τέλος της ζωής τους- να το συνειδητοποιούσαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. για να λεμε και τους στραβου το δίκιο, ολες οι στατιστικες δινουν οτι οι παντρεμενοι ειναι πιο ευτυχισμενοι και ζουν περισσοτερο

    φανταζομαι αυτο δεν εχει να κανει με τον γαμο καθεαυτο αλλα με την εννοια της συντροφικοτητας

    ενας playboy φυσικά απορριπτει την συντροφικοτητα γιατι τρεφεται απο τον εγωισμο του :_)

    πώς κολανε ολα αυτα με τον μοναχό Ιωάννη? δεν εχω ιδέα, το ψάχνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. zoros
    Οι Βουδιστές μοναχοί δεν ασκητεύουν για να πάνε στον παράδεισο ούτε για να ακολουθήσουν θεϊκές εντολές (δεν πιστεύουν σε θεό). Ασκητεύουν για να σωθούν από την οδύνη, που δημιουργείται με την προσκόλληση στα γήινα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. βασίλης said...

    "ζήσαν τα εγκόσμια και αποσύρθηκαν (αφήνοντας σχέσεις, πτυχία και καλές δουλειές) στα 30-35 τους; Να τους γυρίσουμε κι αυτούς πίσω για να θυμηθούν την άσπρη κοιλιά; Ο ορθολογισμός έχει μάλλον κι αυτός τα αδιέξοδά του... "

    παλιά οι μοναχοι ξεκινουσαν "καριερα" απο τα 10 τους, οπως ο νεος Αρχιεπισκοπος Κυπρου που μονασε στα 13

    τώρα πως γινεται "μορφωμενοι ανθρωποι" να εγκαταλειπουν μια τοσο ανετη ζωη (παλια γινονταν μοναχοι και για να φανε επειδη ηταν φτωχοι) ειναι μεγα μυστήριο, εκκλησιαστικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Πολύ ωραία ιστορία, γιατί κ. Δήμου δεν γράφετε περισσότερη μυθοπλασία;

    Νομίζω ότι γνωρίζω κάπως τον μοναχισμό και τον Χριστιανισμό.

    Όντως αποθαρρύνουν την σεξουαλική δραστηριότητα (απολύτως εκτός γάμου, με προυποθέσεις εντός). Τελευταία οι φίλοι μου μοναχοί προσπαθούν να μου εξηγήσουν ότι δεν απαγορεύουν τίποτε και τα επιτρέπουν όλα αλλά δυσκολεύομαι να καταλάβω την συλλογιστική τους.

    Συμφωνώ με cyberdust ότι η αποχή ενθαρρύνονταν από όλες τις mainstream θρησκείες/κοινωνίες. Μπορεί βιβλία της εποχής να φαίνονται τολμηρά αλλά η καθημερινότητα ήταν πάντοτε πουριτανική, ελεύθερος έρωτας δεν ενθαρρύνονταν ποτέ πουθενά στις οικογενειακές και στις μη-περιθωριοποιημένες μονάδες.

    Και είναι λογικό: Η "αγνότητα" είναι ένας τρόπος ελέγχου των ανεπιθυμήτων κυήσεων και περιορισμού των σχετικών νόσων. Μην ξεχνάτε ότι η σύφιλις και η βλενόρροια ήταν βαρύτατες έως και θανατηφόρες πριν λίγα χρόνια. Ουσιαστικά συνέβαλε στην κοινωνική σταθερότητα.

    Η πραγματική αλλαγή στην σεξουαλική συμπεριφορά της ανθρωπότητας ήρθε με την αντισύλληψη και την χειραφέτηση της γυναίκας (επάγγελμα/άμβλωση).

    Οι σημερινοί αρνητές της σάρκας, με εκπλήττουν. Δεν τους θαυμάζω αλλά ούτε τους αποστρέφομαι. Με τα δικά μου προσωπικά κριτήρια είναι στερημένοι αλλά με τα δικά τους υποθέτω ότι πως κι εγώ φαντάζω το ίδιο.

    Δηλώσεις του τύπου "γνώρισε το θεό μέσα από τον πειρασμό/έρωτα/παράβαση" μου φαίνονται αφελείς και χαζο-ρομαντικές, κουβέντα να γίνεται. Όταν παραβείς θρησκευτικούς όρκους αγνότητος νοιώθεις βαριά ενοχή και μερικές φορές μεταμέλεια, δεν γνωρίζεις κανέναν θεό.

    Ενδιαφέρον και κάπως σχετικό το θέμα της αγαμίας των κληρικών. Απόλυτη στην δύση, σχετική σε μας. Παρά τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί παραμένει ακλόνητος θεσμός.

    Και φυσικά τα αμερικανάκια ανακάλυψαν την σεξουαλική αποχή ως ελιξήριο μακροζωίας!

    Ωι, ωι, όπως αναπαύεται κανείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. Οι Βουδιστές μοναχοί δεν ασκητεύουν για να πάνε στον παράδεισο ούτε για να ακολουθήσουν θεϊκές εντολές (δεν πιστεύουν σε θεό). Ασκητεύουν για να σωθούν από την οδύνη, που δημιουργείται με την προσκόλληση στα γήινα πράγματα

    Good luck. Το πως παραμυθιάζεται ο άνθρωπος και δη ο μορφωμένος είναι μιά ανεξάντλητη πηγή έκλπηξης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. Antonios Liolios said...
    "Good luck. Το πως παραμυθιάζεται ο άνθρωπος και δη ο μορφωμένος είναι μιά ανεξάντλητη πηγή έκλπηξης..."

    Δεν ξέρω πόσο μορφωμένοι ήταν, αλλά οι πιο ήρεμοι και ξεκάθαροι άνθρωποι που έχω συναντήσει ήταν Βουδιστές.

    Και σε πληροφορώ πως εμείς παραμυθιαζόμαστε - αυτοί όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. @πανωραία

    καλησπέρα Αμερική! το σχόλιό σου που ανέφερε ανάμεσα σε άλλα και τη Μάγια Αγγέλου με συγκίνησε. Συμφωνώ 100% με την αποφώνηση.

    Δυστυχώς το sex γίνεται πολλές φορές όργανο άσκησης εξουσίας. Και δεν μιλάμε για ένα αθώο και σκανδαλιστικό παιχνίδι εξουσίας που μπορεί να παίζεται με τη συγκατάθεση και των δύο (ή όσων άλλων θέλει προκύψουν) παικτών, αλίμονο. Η ασχήμια και το πρόβλημα προκύπτει όταν χρησιμοποιείς το σεξ για να τιμωρήσεις άλλους ή - όπως πολύ σωστά έγραψες - εαυτόν...

    Καλησπέρα και καληνύχτα!

    Α, και καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Ο ένας δουλοπρεπής συγκρίνει τις θρησκείες και διαπιστώνει λογική αντίφαση. Ο άλλος φοβάται τις γυναίκες και αποδίδει άγχος σε ό,τι έχει να κάνει με τη σχέση αρσενικού με θηλυκού. Και ο τρίτος μας λέει ότι αυτός σκέφτεται λογικά επειδή διαπιστώνει ότι - ποιοι άραγε - αποθαρρύνουν τη "σεξουαλική δραστηριότητα". Και ο ιερωμένος Δήμου χρησιμοποιεί φράσεις όπως "οι σχολιαστές" επειδή δεν θέλει να πει το εξίσου υποτιμητικό "το ποίμνιο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Εντελώς εκτός θέματος το παρακάτω, δυό λόγια σε σχέση με μερικά από τα σχόλια.

    @ναυαγός, αλλά και για τον harry που έθεσε το δίλημμα (καλό σεξ και αυτό είναι όλο ή κακό σεξ και αγάπη;).

    o γάμος είναι όπως η τηλεόραση, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, η μουσική, τα ταξίδια, το φαγητό, τα πάρτυ, οι συζητήσεις κλπ., κλπ. Ενα πεδίο θεωρητικό αλλά και πρακτικό, όπου κανείς εξασκείται, κατά βούληση και οικειοθελώς, εισπράττοντας το ανάλογο αποτέλεσμα...

    Μην γενικεύουμε καλύτερα. Σε αυτό εδώ το blog, αν μη τι άλλο, προσπαθούμε όλοι να κάνουμε ασκήσεις ελευθερίας. Το λέω ήπια αυτό, όχι με καμία διάθεση να κάνω κήρυγμα, ειλικρινά. Αλλά, να... Mόνο δύο είδη γάμου υπάρχουν. Ο καλός γάμος και ο κακός γάμος. Οπως και στη μουσική. Υπάρχει καλή και κακή μουσική. Υπάρχει καλό και κακό φαγητό. Υπάρχει καλή και κακή χρήση της τηλεόρασης. Μην δαιμονοποιούμε μια κατάσταση, μόνο και μόνο γιατί στο 80% των περιπτώσεων που προκύπτει, το αποτέλεσμα είναι θλιβερό.

    Ας μην ξεχνάμε κάτι βασικό: Ανθρώπους υπηρετούν οι καταστάσεις. Μια αντανάκλαση της κοινωνίας μας είναι και ο γάμος, ή αλλιώς, έχουμε τον γάμο που μας αξίζει! Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είμαστε, φοβισμένοι, μη ολοκληρωμένοι, ανώριμοι, επιπόλαιοι, ρηχοί, υποκριτές.

    Ο γάμος είναι μια δύσκολη ιστορία, φαντάζομαι. Και απαιτεί πλήρη αρματωσιά και πολεμοφόδια. Αλλιώς, μπάχαλο. Δύο άνθρωποι που σέβονται και αγαπούν ο ένας τον άλλο, και δεν φοβούνται το σεξ, αλλά το αναζητούν ουσιαστικά στη μεταξύ τους επαφή, με διάθεση για επικοινωνία και παιχνίδι και έκφραση και απ' όλα τα καλά, έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να περάσουν καλά μαζί. Και ας μην είναι για πάντα, άλλωστε τι είναι "για πάντα";

    Μιλάω για το γάμο ως κατάσταση συνύπαρξης, με ή άνευ τελετής...

    Επίσης, είναι δυνατόν να αγαπάς έναν άνθρωπο τόσο ώστε να τον θέλεις δίπλα σου, ως σύντροφό σου, αλλά να μην σε εκφράζει καθόλου σεξουαλικά; Τότε φύγε, δεν είσαι εκεί, πήγαινε για άλλα. Αν στόχος είναι μια πλούσια σχέση, δεν ξεκινάς χωρίς τα βασικά! Και αν ο άνθρωπος που αγαπάς είναι "μάπα στο κρεβάτι", μήπως να αρχίσεις να σκέφτεσαι γιατί νομίζεις πως τον αγαπάς; Θέλω να πω, μήπως υπάρχουν άλλοι λόγοι που τον θες δίπλα σου, και ουδεμία σχέση με την αγάπη έχουν;

    Λέω εγώ τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. The boss said

    Δεν ξέρω πόσο μορφωμένοι ήταν, αλλά οι πιο ήρεμοι και ξεκάθαροι άνθρωποι που έχω συναντήσει ήταν Βουδιστές.



    Δεν έχω γνωρίσει πολλούς βουδιστές (μερικούς στις ΗΠΑ) αλλά κάτι μου λέει ότι αυτοί που σας ενυπωσίασαν θα μοιάζουν με τους καλόγερους που εντυπωσίασαν εμένα. Απλοί, μειλίχιοι, ήρεμοι, αρυτίδωτοι (οι δικοί σας), με καλή αναπνοή και καθαρό βλέμμα.

    Ξέρετε τι νομίζω ότι εκφράζουν και οι δυό πλευρές; Την απόλυτη υποταγή στο δόγμα και την ηρεμία που αυτή η υποταγή ανταποδοτικά χαρίζει. Όταν έχεις καταφέρει να υποτάξεις πλήρως το πνεύμα σου σε μιά κοσμοθεωρία ή αντίληψη, δεν έχεις πλέον συγκρούσεις. Είσαι happy. Εναλλακτικά θα μπορούσες νάχες πάρει χάπι φυσικά αλλά αυτό δεν είναι τόσο cool και χαλάει και το συκώτι σου.

    Και σε πληροφορώ πως εμείς παραμυθιαζόμαστε - αυτοί όχι.

    Τέτοιο statement δεν δέχομαι ότι τόγραψε ο Δήμου, παρακαλώ επιβεβαιώστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Antonios Liolios said...
    Ξέρετε τι νομίζω ότι εκφράζουν και οι δυό πλευρές; Την απόλυτη υποταγή στο δόγμα

    "Και σε πληροφορώ πως εμείς παραμυθιαζόμαστε - αυτοί όχι".

    Τέτοιο statement δεν δέχομαι ότι τόγραψε ο Δήμου, παρακαλώ επιβεβαιώστε.

    Επιβεβαιώνω. Δεν έχετε σχέση με Βουδισμό - γι αυτό και μιλάτε για δόγμα. Δεν υπάρχει εκεί δόγμα, ούτε πίστη. Μία μέθοδος είναι αντιμετώπισης του πόνου της ύπαρξης. Γι αυτό και δεν υπάρχει παραμύθιασμα.

    Ο Βούδας είπε: η διδασκαλία μου είναι σαν την σχεδία - όταν περάσεις το ποτάμι μπορείς να την πετάξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Δεν έχετε σχέση με Βουδισμό - γι αυτό και μιλάτε για δόγμα. Δεν υπάρχει εκεί δόγμα, ούτε πίστη. Μία μέθοδος είναι αντιμετώπισης του πόνου της ύπαρξης. Γι αυτό και δεν υπάρχει παραμύθιασμα.

    Sorry που διαφωνώ, αλλά κάθε εμπειρική μη-επιστημονική μέθοδος τρόπου ζωής προυποθέτει πίστη. Και οι πίστεις είναι παραμύθιασμα. Μα δεν το πιστεύω! Στο Δήμου τα λέω αυτά;

    Ο Βούδας είπε: η διδασκαλία μου είναι σαν την σχεδία - όταν περάσεις το ποτάμι μπορείς να την πετάξεις.

    Αν αρχίσαμε και τα quotes των ιδρυτών, τι να περιμένω; Σεμνές τελετές; Πορτοκαλί ενδυμασίες; Φυτοφαγία;

    Τέρμα τα αστεία:

    Μίλα: Ποιός είσαι και τι έχεις κάνει στον Νίκο Δήμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Αντώνη έχω 50 χρόνια προϋπηρεσία στο Βουδισμό - έχω γράψει και ένα βιβλίο (ο Έλληνας Βούδας). Λες:

    "κάθε εμπειρική μη-επιστημονική μέθοδος τρόπου ζωής προυποθέτει πίστη".

    Περιέργως η τοποθέτηση του Βούδα είναι τόσο επιστημονική όσο μία μαθηματική εξίσωση και δεν απαιτεί καμία πίστη. Άλλο αν είναι δύσκολα εφαρμόσιμη στην καθημερινή πράξη.

    Αλλά φύγαμε από το θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Επί της ουσίας με κάλυψε η προλαλήσασα σύντροφος Παράγραφος. Μόνο να επισημάνω κάτι που και στο δικό μου σχόλιο και στο δικό της μένει να αιωρείται. Συμφωνώ ο Γιάννης (που λέει και ο ihafia) ζούσε σε έναν νεκρό εσωτερικό χώρο. Το ζήτημα που μένει και νομίζω είναι σημαντικό είναι η σχέση επιθυμίας και αγάπης. Η επιθυμία είναι τυφλό πράγμα, είναι μια δύναμη χωρίς αντικείμενο ή για να το βάλω καλύτερα με ανταλλάξιμο αντικείμενο. Η αγάπη είναι η ικανότητα να νοιαστείς για ένα άλλο πρόσωπο, να το συμμεριστείς, να το περιέξεις, να το αντέξεις, να το κατανοήσεις, να του επιτρέψεις να είναι σημαντικό για σένα. Αυτό που είπα και στο προηγούμενο σχόλιο είναι οτι η ανάγκη μας για τον άλλον είναι πιό τρομακτική από την τυφλή επιθυμία, όσο δυνατή κι ανυπέρβλητη κι αν μοιάζει η δεύτερη. Αγωνιζόμαστε κάθε μέρα, με κάθε μέσο για να μην παραδεχτούμε την αγάπη και την ανάγκη μας για τους άλλους. Λέει η κυρία Σούλα στην κολλητή της την Κούλα: Μωρέ ο Γιάννης θέλει να αφήσω το Σαββατοκύριακο τα παιδιά και να πάω μαζί του στην Αμαλιάδα που έχει κάτι δουλειές, αλλά πως. Δεν είναι αυτή κατ' αρχήν που θέλει, είναι ο Γιάννης και δεν είναι αυτή που θα πάρει την απόφαση, η Κούλα θα της πει τι να κάνει. Μια χαρά ξεφορτώθηκε την ανάγκη της στην Κούλα και το Γιάννη. Μάστορες είμαστε όλοι στην υποκρισία. Η δε Κούλα τώρα είναι εξ εκείνων των κυριών που το πήρε απόφαση ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί και να έρθει κοντά σε κανέναν άνθρωπο και το ριξε στο γαμήσι χωρίς αίσθημα - είναι μια κάποια λύσις και αυτό, τουλάχιστον μένει ζωντανή αυτή η τυφλή δύναμη, η επιθυμία, και δεν τα νοιώθεις όλα νεκρά εντός. Ο Γιάννης της Αποκαλύψεως μοιάζει βαρύτερη περίπτωση, γιατί βούβαξε και την επιθυμία, έχτισε πορτοπαράθυρα, πέταξε και το κλειδί, αλλά λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο. Διότι αγαπάει ο Θεός τον ναρκισσιτή και τον σχιζοειδή αλλά αγαπάει και την ανθρώπινη ψυχή που της έκανε εξ' αρχής ένα μεγάλο δώρο, την άδηλη μνήμη. Ξύπνησε λέει ο Παράγραφος η μνήμη του τόπου, της γειτονιάς, μιαν ανάγκη στην ψυχή του. Κι αυτή η ανάγκη ήταν η ανάγκη για την αγάπη, δηλαδή για τον άλλον άνθρωπο. Και στήθηκε ο Γιάννης κοκαλωμένος μες στο κρύο, απέναντι στον άλλο άνθρωπο, για να μιλήσει με μια πράξη για την αμφιθυμία, για το πρώτο τράνταγμα που έφερνε η ανάγκη της αγάπης. Έλεγε η ψυχή μου είναι φτιαγμένη για να αγαπά, αλλά είναι πεθαμένη νομίζω η ψυχή μου και δεν θα πάει ούτε πίσω ούτε μπρος. Η κυρία πόρνη - αυτή κι αν ξέρει από ψυχές - άκουσε αυτό που δεν μπορούσε να ειπωθεί και πήγε και πήρε τον Γιάννη να του ζεστάνει το κατ' αρχήν το παγωμένο εντός. Άμα μια ψυχή κινήθηκε προς το μέρος του, ο νεκρός τόπος τραντάχτηκε κι άρχισαν ξανά να χάσκουν οι ρωγμές που τις είχε βουλώσει με προσευχές και κάθε είδους τελετουργίες. Αν πάρει αέρα η ψυχή η πρώτη φωτιά που θα αναζωπυρωθεί είναι η επιθυμία, η τυφλή δύναμη. Ξυπνάει ο παλαιός εγκέφαλος (my respects to your highness, Godess, once again !) και η άδηλη μνήμη αρχίζει να τραβάει αλυσίδες με άρρητους συνειρμούς για να ξανακατοικηθεί ο νεκρός χώρος, ξανάρχεται η 'πρώτη στύση', η πρώτη απάντηση του σώματος (τα είπατε περίφημα Παράγραφε) αν αυτή η αλυσίδα μπορέσει να φτάσει ως την πιό δυνατή ανθρώπινη ανάγκη που είναι η ανάγκη για εμπιστοσύνη και σχέση μπορεί ο μοναχός να την ξαναστρέψει (μετουσιώσει) στο θεό, αλλά αυτή τη φορά να μπορέσει να αγαπήσει, δηλαδή να σχετιστεί και να ζωντανέψει τον εντός χώρο. Μεγάλη κουβέντα τώρα αυτή. Μπορεί ο ψυχικός χώρος να κατοικηθεί από μια σχέση με το θεό και αυτό να είναι αγάπη και εμπιστοσύνη; Εγώ υποθέτω μπορεί. Στο Χριστιανικό μοναχισμό όπου η σχέση με έναν εξιδανικευμένο Θεό είναι απαραίτητη μου φαίνεται κουτσή αυτή η αγάπη, αν και νομίζω μύστες θα βρει κανείς σε όλες τις θρησκείες, στο Βουδισμό όπου δεν υπάρχει το εξιδανικευμένο Ον, είναι σαφώς πιό εύκολο. Ο αγώνας του Βουδιστή Γιάννη είναι να σταματήσει την τρελλή κούρσα της επιθυμίας που από ζωογόνος μπορεί να γίνει βραχνάς αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να την διαλεκτικοποιήσει ή αν την χρησιμοποιεί σαν άμυνα απέναντι στην ανάγκη του για τον άλλον άνθρωπο. Δεν την κρύβει, δεν την διώχνει, δεν την καταπιέζει, της αφήνει χώρο και τρόπο να επενδύσει και άλλα κομμάτια της ανθρώπινης εμπειρίας.

    Θέλει ταλέντο και πτητικές ικανότητες σαν του Σταυραιτού για να ερωτικοποιείς τη σκέψη, χωρίς να αυνανίζεσαι με αυτήν. Επιμένω όμως οτι για να έχει ο άνθρωπος τέτοια ταλέντα πρέπει κατ' αρχήν να έχει αγαπηθεί, να τον έχουν νοιώσει και να τον έχουν νοιαστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. Περιέργως η τοποθέτηση του Βούδα είναι τόσο επιστημονική όσο μία μαθηματική εξίσωση και δεν απαιτεί καμία πίστη. Άλλο αν είναι δύσκολα εφαρμόσιμη στην καθημερινή πράξη.

    Τελικό comment, sorry που εκτρέπω την κουβέντα. Την ίδια ακριβώς φράση θα μπορούσαν να την είχαν διατυπώσει οι φίλοι μου οι καλόγεροι, την ίδια ακριβώς.

    Χαρακτηριστικό των life style μεθοδολογιών:

    1. Είναι "επιστημονικές" όπως ισχυρίζονται (επιστημονική μέθοδος 2000+ ετών;)

    2. Είναι δύσκολα εφαρμόσιμες στην πράξη χωρίς να φταίνε οι ίδιες γι αυτό.

    Αλλά δεν τον γνωρίζω τον βουδισμό. Κι αν το αποτέλεσμα 50 χρόνων βουδισμού είναι ένα λαμπρό πνεύμα σαν το δικό σας δεν μπορώ παρά να τον σεβαστώ.

    Αλλά τα ίδια αποτελέσματα έχω δει και από τον χριστιανισμό. Και κει λαμπρά άτομα μπροστά στα οποία νοιώθω δέος.

    Νομίζω ότι άνθρωποι σαν εσάς δεν χρειάζονται δεκανίκια. Γιατί τα κρατάτε μόνο εσείς ξέρετε.

    Με όλο μου το σεβασμό οver now

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Νίκος Δήμου είπε και, δεν θέλω να προσθέσω ούτε οξεία...

    Περιέργως η τοποθέτηση του Βούδα είναι τόσο επιστημονική όσο μία μαθηματική εξίσωση και δεν απαιτεί καμία πίστη.

    ...Μόνο να παραπέμψω στο κορυφαίο

    Austin J. (1999). Zen and the Brain. The MIT Press

    Ο Βουδισμός δεν είναι θρησκεία, είναι η πιό επιστημονική από τις θεωρίες της Συνείδησης που διαθέτουμε προς το παρόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Zontas, Dimou et al said

    Ο Βουδισμός δεν είναι θρησκεία, είναι η πιό επιστημονική από τις θεωρίες της Συνείδησης που διαθέτουμε προς το παρόν.


    References please?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Nikos Dimou said...
    cyberdust said...
    "Η πράξη του έρωτα ήταν πάντα ο απαγορευμένος καρπός, σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες".

    Λάθος.
    συνιστώ αναγνωση βιβλίων ανθρωπολογίας (M. Mead) για τις πρωτόγονες κοινωνίες.
    Παρ Δεκ 01, 02:58:38 μμ

    Δεν έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο, γνωρίζω όμως για κάτι "πρωτόγονες" κοινωνίες που έκοβαν τα γενετικά όργανα των γυναικών σίρριζα. Έτσι οι γυναίκες όχι μόνο έπαυαν να έχουν κάθε σεξουαλική επιθυμία, αλλά και πόναγαν τρομερά κατά την πράξη και ούρλιαζαν από τον πόνο. Ο σκοπός ήταν να αποτρέψουν τους επίδοξους έφηβους από κάθε σκέψη, καθότι αυτές οι γυναίκες…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. @ ΝΔ

    Η έχετε κάποιο απωθημένο με το Τ ή προτιμάτε κι εσείς την Γερμανική προφορά του nickname μου.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. Zontas said...
    "@ ΝΔ
    Η έχετε κάποιο απωθημένο με το Τ ή προτιμάτε κι εσείς την Γερμανική προφορά του nickname μου".

    Όχι με παρέσυρε η ...ελληνική προφορά (ντ=d).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Antonios Liolios said...
    Zontas, Dimou et al said
    References please?

    You have been given two already...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. δεν ξερω τι ειναι βουδισμος, νομιζα βασικά οτι επροκειτο για θρησκεια

    μου εκανε καλη εντυπωση το μυνημα της ταινιας "Spring, Summer, Autumn, Winter... and Spring" η οποια ασχολειται με την κακη και απογοητευτικη συμπεριφορα ενος προδοτη μοναχου (προδωσε τη φυση και το μοναχισμο για τα ματια μιας γυναικας) ο οποιος ομως γυρισε πισω στο μοναχισμο πιο δυνατος απο ποτε, υστερα απο οσα περασε

    http://www.imdb.com/title/tt0374546/
    κριτική απο imdb:
    "With popular Buddhist and Confucian ideas now so firmly established in cinema (thanks in part to their bastardisation by George Lucas), the ideas in this film aren't exactly going to leave its audience in need of a large glass of perspective and soda (to quote Douglas Adams). Lust leads to possessive urges, which lead to violence; ones violent actions lead on to violence against oneself; peace (and redemption) is found not through approbation, but understanding oneself.
    ."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. doctor:
    Ο ιουδαϊσμός με τον προτεσταντισμό είναι μέρα με τη νύχτα.

    Έχω την εντύπωση είναι πιο κοντά σε αυτόν απ' ότι στην Ορθοδοξία φερειπείν.
    Από την άποψη του ότι παίρνει πολύ πιο σοβαρά το μονοθεϊσμό και αφαιρεί όλους τους αγίους, που στον ορθόδοξο, πρώην ελληνιστικό, κόσμο υπερευδοκιμούν, ως κατάλοιπα της πολυθεϊστικής θρησκείας.

    Έχει γράψει σχετικά ο Ένγκελς, δυστυχώς δε θυμάμαι το βιβλίο.


    Nikos Dimou:
    Ξεχνάτε ότι μεγάλοι πολιτισμοί (Ινδία, Κίνα) δεν είχαν πουριτανισμό ούτε καταπίεζαν τα ένστικτα - ίσα ίσα που τα θεοποιούσαν (Το Καμασούτρα ήταν ιερό βιβλίο).

    Συγγνώμη, οι Κινέζοι τι ακριβώς θεοποιούσαν ;
    Δεν είχαν επί αιώνες ως οδηγό τον Κομφούκιο και τον Μένκιο που δίδασκαν σαφώς εγκράτεια -και κάτι παραπάνω (υποταγή στους γονείς, στους ανωτέρους στην ιεραρχία, στο τυπικό κλπ.);

    Για τους Ινδούς έχω την ίδια άποψη όπως και για τους αρχαίους Έλληνες.
    Κοινωνίες με κάστες, σαφώς διαχωρισμένες, πάντα επιτρέπουν στην ανώτερη κάποιας μορφής ελευθεριότητα.
    Το θέμα είναι αν η ελευθεριότητα της ανώτερης τάξης είναι η κατάλληλη βάση ηθικής για ολόκληρη την κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. "Ο Οtto όρισε την θρησκεία ως mysterium tremendum"

    Ποιος Οtto;
    O Rehagel;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Antifonitis said...
    Ποιος Οtto;
    O Rehagel;


    Walter Friedrich Otto. Δεν ήταν ποδοσφαιριστής ούτε προπονητής...
    άρα... δεν σας αφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. @ antonios liolios

    ¨Ορεξη να έχετε να διαβάζετε γιατί είναι ατελείωτος ο κατάλογος. Εξαρτάται από το τι ακριβώς σας αφορά. Αν ενδιαφέρεστε για το ζήτημα της συνείδησης, ο Austin είναι η καλύτερη εισαγωγή, απλός χωρίς να γίνεται απλοϊκός.

    Αν πάλι ψάξετε λίγο στο:
    http://www.quantumconsciousness.org/

    θα βρείτε αρκετό υλικό από τα πρόσφατα συνέδρια και κάποια καλά άρθρα από το Science & Consciousness Review. O Dave Chalmers επίσης έχει στήσει μια εκπληκτική ιστοσελίδα με όλο το σημαντικό υλικό (φιλοσοφία, νευροεπιστήμες κλπ) που θα έπρεπε να διαβάσει κανείς για τη συνείδηση, εκεί θα βρείτε αρκετό υλικό για το Zen.

    Αν πάλι θέλετε κάτι σχετικό με τα συναισθήματα και το Βουδισμό, υπάρχει ένα συμπαθητικό βιβλίο του Daniel Goleman μεταφρασμένο στα Ελληνικά με τον τίτλο: Καταστροφικά Συναισθήματα. Αν επίσης κάνετε μια έρευνα στο PsychINFO θα βρείτε υλικό για να διαβάζετε μήνες.

    Τελευταία είναι επίσης πολύ της μόδας στην αποκατάσταση των χρόνιων ψυχωσικών που ακούν φωνές το Mindfulness, γίνεται πολύ έρευνα και στην Ευρώπη και στην Αμεική με ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Στο Wikipedia θα βρείτε ένα σύντομο άρθρο και από εκεί συνδέσεις για τη Marsha Linehan, που το έκανε της μόδας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Ψάχνοντας το ιντερνέτ για ρεφερενσε, δεν φαντάζεσαι τι απίστευτες πρακτικές έχουν εφεύρει «πρωτόγονες» κοινωνίες για να αποτρέψουν κάθε σεξουαλική επιθυμία. Μερικά παραδείγματα: http://en.wikipedia.org/wiki/Female_circumcision http://www.lockmeup.com/cb/facts/pinkerton-infibulation.html. Κατά τα άλλα, ζήτω οι αμόλυντες αγνές κοινωνίες που δεν έχει ακουμπήσει ο χριστιανισμός να τις μολύνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Επίσης ένα καταπληκτικό κεφάλαιο είναι το εξής:

    Wang, S. (2005). a conceptual framework for integrating research related to the physiology of compassion and the wisdom of Buddhist teachings. In Gilbert, P. Compassion, Conceptualizations, research and use in psychotherapy. Routledge.

    ¨Ολο το βιβλίο έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί περιέχει σοβαρή έρευνα με άριστη τεκμηρίωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Γιατί εμβαθύνουμε τόσο πολύ και με τόσα references σε πράγματα που ενδεχομένως -ενδεχομένως λέω- να είναι υπερβολικά απλά;

    Πιθανόν μόνο η Blade Runner θα εκτιμήσει το κάτωθι ποίημα της μεγάλης κυρίας. Εστω.


    Preacher, please don't
    promise me
    streets of gold
    and milk for free.
    I stopped all milk
    at four years old
    and once I'm dead
    I won't need gold.


    I'd call a place
    pure paradise
    where families are loyal
    and strangers are nice,
    where the music is jazz
    and the season is fall.
    Promise me that
    or nothing at all.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Με την Moderation γίνεται σωστός και σοβαρός διάλογος.
    Το μόνο αρνητικό ότι ο ΝΔ χάνει περισσότερη ώρα για να φιλτράρει, το αποτέλεσμα όμως είναι πολύ καλό.

    Πιο λίγα σχόλια, αλλά :"ουκ εν τω πολλώ το ευ".

    Αγαπητέ lucifer ας μην αναλωθούμε στην σχέση Ιουδαϊσμού και Προτεσταντισμού, θα εκτρέψουμε το θέμα του κ.Δήμου.
    Η δημιουργία κάθε αίρεσης, κάθε σχίσματος και κάθε θρησκείας έχει οικονομικούς πρωτίστως και κοινωνικούς δευτερευόντως λόγους.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. Κι ο Καζαντζακης δεν το εκανε ουτε
    "απαξ" για αυτο κι εγραφε ο δολιος πενηντα χρονια πριν τον Νικο Δημου για καλογερους που εβρισκαν τον Θεο
    στο... αντε γιατι εχει και moderation!

    Παντως υπαρχουν και βαρυτερες κλινικα περιπτωσεις οπως
    της Toni Bentley που βρηκε τον Θεο στο ...anal sex
    και κατεγραψε τις εμπειριες της και σε βιβλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. doctor said...
    Με την Moderation γίνεται σωστός και σοβαρός διάλογος.
    Το μόνο αρνητικό ότι ο ΝΔ χάνει περισσότερη ώρα για να φιλτράρει, το αποτέλεσμα όμως είναι πολύ καλό.

    ----
    Φίλε doctor λυπάμαι, εγώ διαφωνώ. Η moderation, για μένα, σκοτώνει τον διάλογο. Γιατί δεν είναι δυνατόν να γράφεις κάτι και να περιμένεις τόση ώρα, να το δεις δημοσιευμένο. Τώρα σκέφτεσαι, τώρα γράφεις, τώρα θέλεις να το δεις. Αυτή είναι η μαγεία του μέσου, άμεση επικοινωνία κι όχι "περιμένετε στο ακουστικό σας".

    Και, επιπροσθέτως, η αίσθηση ότι τελείς υπό διαρκή λογοκρισία και έλεγχο, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Μεγάλα παιδιά είμαστε πια, δεν πηγαίνουμε σχολείο.

    Τι να σας πω, δεν μου αρέσει καθόλου να γράφω τώρα και να βλέπω την επιγραφή "All comments must be approved by the blog author". Τι να εγκριθεί, η άποψή μου; Αντιαισθητικό το νιώθω.

    Είναι εντελώς διαφορετικό να έγραφε το αυτονόητο, ότι όλα τα υβριστικά κλπ σχόλια θα διαγραφούν. Σ' αυτό δεν έχω καμία αντίρρηση, το αντίθετο.

    Βεβαίως ο ΝΔ δεν είναι σαδιστής κι έχει τους δικούς του, πολύ σοβαρούς λόγους να επιβάλει πάλι moderation. Δικό του είναι άλλωστε το blog, και προφανώς δεν θέλει να τρέχει από πίσω για να σβήσει κάθε αθλιότητα.

    Το καταλαβαίνω, το συμμερίζομαι, το σέβομαι, το δέχομαι, αλλά πιστεύω πως το κόστος της κάθαρσης αυτής είναι εξαιρετικά δυσανάλογο.

    Και θα του λεγα πως, από το να βλέπουμε τα σχόλιά μας σε κονσέρβα, σαν τον παλιό καιρό που οι αγώνες στην τηλεόραση μεταδίδονταν αφού είχαν γίνει, καλύτερα να μένει ένα υβριστικό σχόλιο για λίγο, δεν χάλασε πια ο κόσμος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Hey!

    Εφυγαν τ'ανήλικα? Ωραία!

    Μέρα κατά του AIDS σήμερα, πάμε κατά διαόλου γενικά με τη μάστιγα, εφησυχάσαμε κι εμείς οι δυτικοί τρομάρα μας...

    Πάντως ο οικοδεσπότης πάντα επίκαιρος, με mod τριπλό το προφυλακτικό. Kοινόβιο αλλά.. προσέχουμε για να έχουμε! ΛΟΛ!

    Είναι περίεργη η ευχαρίστηση να σε καλύπτουν σχόλια-ποστς φίλων, σε θέμα που δεν έχει να κάνει με τα κοινά, τα φανερά, ούτε καν με το τι ψηφίζεις π.χ. που κι αυτό μυστικό είναι...

    Για μύχια, αυτά που κάθονται στο ανάκλιντρο κι όταν τους τη σβουρίξει σε καλούν, όσο εσύ τρέχεις με το κοστούμι και την ποδιά ("γιαααα έλα μικρέ ουτιδανέ, έχω κέφι για..").

    Γνώμες ζωσμένες με συρματόπλεγμα λογικής επίφασης, μη τυχόν και φανεί το kinky twist από κάτω... Σας χαίρομαι. Και τους Βουδίσιους ακόμη!
    ;)

    Ενα μικρό μόνο: όταν ο άντρας είναι φρεσκοπλυμένος, δεν υπάρχει βαρβατίλα με την κακή έννοια (όπως ας πούμε μετά από χτεσινοβραδυνά γυροπιτοσούβλακα και τζατζικοσκορδίλες, σήμερα ξεχνάμε αποσμητικό, και μετά τη δουλειά, κάνα δίωρο εεε-ωπ βάρη και kick-boxing... Λιγοθυμάει ρινόκερως, όχι να σταθεί γυναίκα!)
    :)))

    Οπότε η άλλη μυρωδιά ειναι θεσπέσια πραγματικά - και η γεύση το ίδιο. Μυρίζεις και... κοινή βάση, διαφορετικά αρώματα κορυφής από αρσενικό σε αρσενικό. Γεύεσαι και... πανσέξουαλ παρονομαστής, διαφορά στα μπουκέτα από άντρα σε άντρα.

    Just that.

    (άντε να δω τι θα μου σούρουν πάλι! LOL!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. antvol said...
    "...από το να βλέπουμε τα σχόλιά μας σε κονσέρβα, σαν τον παλιό καιρό που οι αγώνες στην τηλεόραση μεταδίδονταν αφού είχαν γίνει, καλύτερα να μένει ένα υβριστικό σχόλιο για λίγο, δεν χάλασε πια ο κόσμος".

    Αν ήταν για ένα (ή και πέντε) υβριστικά σχόλια, πράγματι δεν θα χαλούσε ο κόσμος. Αλλά στο τελευταίο ποστ είχαν δημοσιευθεί πάνω από 100 - κι από αυτά έσβησα τα μισά. (Τα υπόλοιπα τα άφησα, για δείγμα).

    Αν δεν σας ενοχλεί να κάνετε τον διάλογό σας ανάμεσα σε βρισιές και παραληρήματα, να διαβάζετε πέντε σκουπίδια για να βρείτε ένα σωστό σχόλιο, εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Ο δικός μου χώρος είναι το ποστ - τα σχόλια είναι δικά σας.

    Και να πω ότι φροντίζω να μην υπάρχει υστέρηση ανάμεσα στην αποστολή των σχολίων και την δημοσίευση - μέχρι και μέσα στο αυτοκίνητο κάνω moderation!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. (να κι αλλη μια χρήση του αυτοκινήτου... γειά σου Γάτε μας!)
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Ερωτας και Θάνατος

    Ο άνθρωπος γνώριζε τον Ερωτα μέχρι που συνάντησε το Θάνατο, τότε έψαξε για το Θεό...

    Ο Ερωτας, στην ουσία της έννοιας, πολύ πριν τις λέξεις, ήταν το παιχνίδι των δύο φύλων, η αβάπτιστη δύναμη που ωθούσε στην ένωση, μια ανάγκη που την ένιωθες πέρα από νόηση και δίχως την ανάγκη αυτής. Ζητούσες τυφλά το ταίρι σου, το έβλεπες, το μύριζες, το γευόσουν... Το ένιωθες, δεν το καταλάβαινες.

    Το παιχνίδι το κέρδιζες, οι όροι απλοί, οι απαιτήσεις μακριά από επιθυμίες και η αγάπη ανύπαρκτη ως έννοια ανάμεσα στους δύο παίκτες. Ανύπαρκτη όπως και το μετά, το μέλλον, η συνέχεια.

    Ερχόταν ο Ερωτας καβάλα στη στιγμή, και απλά συνέβαινε. Επιβιώναμε ως είδος, ως εμείς... Οχι ως εγώ.

    Μετά αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε, και το κάναμε απλά επειδή μπορούσαμε, να το αναλύουμε, να προσπαθούμε να αναπαράγουμε το τυχαίο, να προσχεδιάσουμε το αυθόρμητο, να πολλαπλασιάσουμε τη στιγμή... Και όλα αυτά για να καταφερούμε να αναγεννήσουμε το Εγώ, το μεγαλύτερο, πλέον, του Εμείς που κρατούσε αθάνατο ο Ερωτας.

    Τότε ήταν που χρειαστήκαμε το χρόνο, το μέλλον...
    Και καθώς τρέφαμε την ελπίδα, το πρώτο παιδί της εποχής του Εγώ, στο νέο μας κόσμο γεννήθηκε ο Θάνατος. Αυτό που απλά υπήρχε, που ερχόταν σε μιά στιγμή, που το προμήνυε μονάχα ο πόνος και η πείνα χωρίς αποδέκτη ικανό να το αντιληφθεί, έγινε ξαφνικά το τέλος του χρόνου μας και πήρε την τρομακτική του μορφή από τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας. Και καθώς τρέχαμε να τις πραγματοποιήσουμε, γεννόντας ολοένα και περισσότερες, ο Θάνατος ερχόταν πιο κοντά, γινόταν πιο δυνατός και εμείς μπροστά όλο και πιο ανίσχυροι.

    Αρχίσαμε να θυσιάζουμε τα περιττά αποζητώντας την στοργή, την σύμπνοια ανώτερων δυνάμεων. Ο Θάνατος, όμως, ακόμη εκεί, μπροστά μας και γύρω μας. Και οι επιθυμίες μας ακόμα περισσότερες, να μικραίνουν διαρκώς το χρόνο...

    Και τότε εγέννετο φως.

    Εκείνη τη μέρα κάποιος νίκησε το Θάνατο και κάποιοι σοφοί μας έσπευσαν να μας το ανακοινώσουν, να μας ανακουφίσουν.
    Ηταν, λένε, ο Υιός του Θεού. Του Δημιουργού και Γνώστη των πάντων.
    Μας είπαν πως η αγάπη Του ξέφυγε της στιγμής, πως η αγάπη μας για Αυτόν θα μας χάριζε έναν κόσμο νέο, χωρίς χρόνο και Θάνατο. Το πεπρωμένο, το γραμμένο, το αναπόφευκτο, είχαν πεθάνει. Μαζί τους η Αλήθεια, η καργιόλα που δεν χωρούσε τις επιθυμίες μας.

    Τώρα εκείνη ήταν που δεν χωρούσε στη Βασιλεία Του, στον Παράδεισό Μας.
    Πριν ρωτήσουμε το πώς θα πάμε Εκεί, είχαμε ήδη φτιάξει το δρόμο μα δεν μπορούσαμε να τον δούμε. Κάποιοι σοφοί μας είπαν το γιατί.
    Ηταν ψηλά στον ουρανό, στο άυλο που δεν μπορούσαμε ν' αγγίξουμε με την μιαρή μας σάρκα, το κλουβί της ψυχής μας που σαν πουλί την κρατούσε φυλακισμένη...
    Και τότε μας είπαν για την Πίστη.

    Οταν είπαμε πως δεν την βλέπουμε, παρότι επιθυμούσαμε διακαώς τον Παράδεισο, μας είπαν πως η Πίστη είναι αγαθό.

    Και τότε ξαναχτίσαμε τους παλιούς βωμούς, και όπως μπαίναμε στο παγωμένο νερό για να πιάσουμε το ψάρι, όπως ιδρώναμε για να κυνηγήσουμε το ελάφι, ακριβώς όπως μοχθούσαμε και στερούμασταν για τα υλικά αγαθά, έτσι έπρεπε να στερηθούμε και για Αυτήν.
    Δεν μπορούσαμε να Της δώσουμε άλλη νοητή μορφή. Είχαμε μάθει την αντάλλαγη, και με τον Θεό έπρεπε να κάνουμε το ίδιο για να ακούσουμε το ευχαριστώ, να σιγουρευτούμε.

    Τι δώρα να βρούμε, όμως, που τα υλικά αγαθά μας δεν έφταναν στον ουρανό, που η άσπλαχνη γη τα κρατούσε σφιχτά;
    Τί να σφάξουμε στο βωμό, που και το βόδι δικό Του ήταν;

    Μας έδωσαν και πάλι τη λύση.
    Σκοτώστε τις επιθυμίες σας, αυτές σας κρατούν εδώ, είναι οι δαίμονες που σας βασανίζουν, οι αλυσίδες που σας τραβούν στη κόλαση, θυσιάστε τις εδώ και θα σας τις χαρίσει Επάνω, Μετά...

    Ναι, Μετά το χρόνο που φτιάξαμε. Στο "τώρα" του χρόνου μας ας θυσιάσουμε για αρχή το πολυτιμότερο όλων...
    Δεν τον χρειαζόμαστε πια, τώρα που Κάποιος μας χαρίζει την αθανασία του μεγάλου μας Εγώ...

    Του κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Έτσι μίλησε η Θεά εκείνο το βράδυ και τα πιό άνυδρα, τα πιό άγονα, τα πιό χέρσα κομμάτια του ποστ ξαφνικά ζωντάνεψαν και άρχισαν να βλασταίνουν άγριες ζωντανές εικόνες και σκέψεις, ανάμεσα στις άλλες που όλη μέρα περιποιούνταν οι θνητοί.

    -Τι θα κάναμε χωρίς Θεές σκέφτηκαν κάποιοι

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. zontas

    Πάει αυτόν τον βάρεσε η Θεά κατακούτελα!

    "Αιθ' εγώ, χρυσοστέφαν' Αφρόδιτα
    τόνδε τον πάλον λαχόην..."

    (Να κέρδιζα αυτόν τον λαχνό)
    Σαπφώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. antvol:
    Ο Άγιος Αντώνιος εζησε μεχρι τα βαθια γεραματα
    γιατι εφαρμοζε με τον τροπο του το calorie restriction

    oldman,alogaki:
    Προτεινω Wilhelm Reich
    "H εισβολη της σεξουαλικης ηθικης"

    Γενικως, ολον τον Reich για οποιον θελει
    να κατανοησει γιατι οι θρησκειες/εξουσιες
    θελουν καταπιεσμενο σεξουαλικα τον ανθρωπο.

    Γιατι η κυβερνηση Bush επενδυει τεραστια κονδυλια για να "διδαξει" στα σχολεια "σεξουαλικη αποχη" αντι για "σεξουαλικη διαπαιδαγώγηση.
    http://tinyurl.com/y4rxow

    Γιατι ο Μυστικισμος ειναι αντεστραμμενη σεξουαλικοτητα:
    Τερεζα της Αβιλα,Ιωαννης του Σταυρου,Ορθοδοξος
    μοναχισμος

    Γιατι ο καρκινος θεριζει στο Αγιο Ορος και στα μοναστηρια του Θιβετ

    (Κι ο Παισιος απο καρκινο πηγε)

    Και μην μπερδευτε τον Χριστιανισμου του Ιησου με τις αηδιες του Αποστολου Παυλου.


    Aβρααμ που καποτε ειχες μια φαρμα στην αφρικα:
    Σου εχει κολλησει το "Caps Lock;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. zontas:

    O Aρης μου ειπε επειδη του χαλασε το laptop και δεν δυναται ο ιδιος να σου μεταφερω το εξης:

    Oχι "τόνδε τον πάλον" που λεει ο Δημου αλλα
    "τόνδε τον πΟΥλον!"
    Η Αφροδιτη ειναι δικια μου!

    ΥΓ)Ασε που μπορει να τα παρει χαμπαρι αυτα και ο Ηφαιστος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. zontas ευχαριστώ για τα references.

    Προσωπικά απολαμβάνω το moderation. Το επίπεδο της συζήτησης έχει ανέβει πολύ και τα troll κάθονται έξω στο κρύο φουρκισμένα.

    Έχουμε ίσως λιγότερα posts αλλά σαφώς ποιοτικότερα.

    Και πάλι να ευχαριστήσω για τα references, έχω πολύ διάβασμα μπορστά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Ερώτηση προς τον ΝΔ

    Τι ποσοστό comments κόβετε τώρα υπό moderation;

    Υποθέτω ότι όσο περισσότερο την έχετε τόσο λιγότερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Πολυ μ'αρεσει χαρρυγκρέκο
    η στιχουργική με μέτρο

    και καθως το ραδιο παιζει τουιστ
    ξηγα και σε μας αν θες
    το ικυοπμιστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Βούδας; Μπα... Αλλη φάση!

    Εντάξει, ο Βουδισμός σου παραθέτει τέσσερα αξιώματα και πέντε βήματα να ακολουθήσεις, καθώς και ένα αποτέλεσμα ως λογική συνέχεια. Επι προσθέτως, τονίζει με κάθε ειλικρίνεια πως πρόκειται για μια διδασκαλία που σκοπό έχει να μας δείξει ένα τρόπο ζωής, εμποτίζοντας μας με μια νοοτροπία που θα μας οδηγήσει στην εσωτερική ηρεμία, τη γαλήνη, τη Νιρβάνα. Δεν υπόσχεται, όσα υπόσχεται, Μετά, αλλά τώρα. Δεν διαφωνώ πως τα βήματα οδηγούν στον επιθυμητό προορισμό, αν και υπάρχει πολύς "θόρυβος" στον κόσμο, αλλά με τον ίδιο τον δρόμο που μας προτείνει.

    Νιρβάνα στα σανσκριτικά σημαίνει το σβήσιμο της φλόγας, η εξάλειψη της επιθυμίας.
    Και ερωτώ, μας δουλεύουν;;;

    Μόλις "κρασάρει" το σύστημα, ψοφήσω, και αρχίσουν να με τρώνε τα σκουλίκια, έχω αυτόματα τη Νιρβάνα. Ψοφάω και ιδού!!! Και μη μου πείτε πως τα απλοποιώ, δεν θέλω ν'αγιάσω ρε παιδιά! Επιμονή, ποτέ υπομονή!

    Αλλά μέχρι να έρθει το αναπόφευκτο, στην αμετάβλητη ώρα, την προδιαγεγραμμένη στιγμή, εγώ θα ρουφάω τη ζωή με το μπουρί της σόμπας, θα καταπιέζομαι όσο γουστάρω, θα ξεσπάω όσο θέλω, θα το πληρώνω, θα γελάω, θα δίνω, θα κλαίω, θα παίρνω περισσότερα, θα δίνω κάτι ακόμα, θα κλάνω και θα ρεύομαι(ποτέ μπροστά σε γυναίκες), θα την λέω και θα την ακούω, θα βάζω κανόνες για να τους παραβώ, θα ξυπνάω, θα γαμάω, θα ερωτεύομαι, θα ξαναγαμάω, θα κοιμάμαι, θα οδηγώ κατά το καβλώνειν που λέει κι ο ihafia, θα τρακάρω, θα μουντζώνομαι, θα αγαπώ ότι μου φαίνεται αγαπησιάρικο, θα μπλογκάρω από καροτσάκι(κούφια η ώρα), θα με διακατέχουν δεισιδαιμονίες, θα αλλάζω πραγματικότητες ως t-shirt, θα κράζω τα "κακά", θα χαίρομαι με τα "καλά", θα ξύνω το κεφάλι μου από τα κέρατα, θα ξεκωλιάζομαι με άλλη για σπάσιμο, θα ακολουθώ πότε το ένστικτο και πότε τη λογική, θα καπνίζω και θα πίνω, θα είμαι καλό παιδί, θα ξενυχτάω, θα κάνω παρτούζες(αμήν Θεέ μου!), θα λέω πως έκανα μαλακία, θα "τραβάω" και μία με τον φόβο της τύφλωσης(!), θα την ξανακάνω, θα αρρωσταίνω και θα νιώθω σκατά, θα γίνομαι καλά και θα λέω "υγεία πάνω απ' όλα", θα τρώω ένα αρνί, θα σπείρω και κάνα κουτσούβελο για να μην με κλέψει κάνας φροντιστηριάς, θα κάνω αυτό που ψιλοξέρω, θα προσπαθώ και σ' αυτό που δεν ξέρω, και γενικά θα κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα, θα ΑΝΤΙΔΡΩ με όλα και με όλους.

    Με λίγα λόγια, θα χαρώ αυτό που μπορώ να έχω, την άγνωστου μεγέθους μερίδα μου, και θα αφήσω τους μεν να κυνηγάνε τον παράδεισο, του δε να ψάχνουν το ελιξίριο, ή -άκουσον άκουσον- το ΝΟΗΜΑ της ΖΩΗΣ(sick), και τους Βουδιστές να κρατάνε τα μπόσικα, περιμένοντας κάτι που μπορεί κάλλιστα να τους το δώσει και ένα 45άρι Magnum! Πιστεύω πως ο απολογισμός θα με δικαιώσει, αν όχι, θα ξέρω πως δεν θα μπορούσα να έχω κάνει ΤΙΠΟΤΑ διαφορετικά! ;)))

    Οπως λέει και η σοφή Nike,
    Just do it...
    To copyright το έγραψα αλλού! ;)

    Υ.Γ: Ε, και στα τελευταία μου, θα δώσω ότι έχω και δεν έχω σε καμιά ΜΚΟ και θα κλείσω τουριστική για τον παράδεισο! ;)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Και ένα σχετικό και διδακτικό ανεκδοτάκι για να ελαφρύνει το κλίμα:

    Πεθάνει κάποιος και πάει στον παράδεισο.
    Μπροστά στην πύλη, ο άγιος Πέτρος παίζει ταβλάκι με ένα αγγελάκι.
    Ο φίλος μας κοντοστέκεται μπροστά τους, διστάζοντας να τους διακόψει. Με το που τον βλέπει ο Πέτρος, πετάγεται από την καρέκλα του λέγοντας ενθουσιασμένος: "Α, δεν σε πρόσεξα αγαπητέ μου. Καλωσήρθες! Πέρασε! Θα σου έδειχνά εγώ τα κατατόπια αλλά δεν μπορώ ν' αφήσω το πόστο μου. Θα σε βοηθήσει, όμως, ο μικρός μου φίλος από δω!"
    Τον παίρνει, λοιπόν το αγγελάκι από το χέρι και μπαίνουν στον Παράδεισο.

    Δεν πρόλαβαν να κάνουν δέκα βήματα, και τα μάτια του φίλου μας βλέπουν κάτι αναπάντεχο. Δυο άγγελοι έχουν βάλει κάτω έναν άνθρωπο, ο οποίος σφαδάζει από τον πόνο καθώς ένας τρίτος του τρυπάει την πλάτη με ένα black&decker.
    -"Μα τι κάνουν οι άθλιοι;!!", φωνάζει ο φίλος μας.
    -"Μην ανησυχείς", τον καθησυχάζει το αγγελάκι, "απλά του κάνουν τρύπες για να του βάλουν φτερά. Ηταν πολύ καλός άνθρωπος!"
    Πάνω που πάει να το καταπιεί ο φίλος μας, βλέπει και πάλι το ίδιο σκηνικό, δυο άγγελοι κρατάνε έναν άνθρωπο με τη μούρη στο χώμα, με μόνη τώρα διαφορά, πως ο τρίτος με το black&decker του τρυπάει το κρανίο!
    -"Τι είναι αυτά ρε κανίβαλοι, ρε βάρβαροι, βασανιστήρια και στον παράδεισο;!!!!", αρχίζει να φωνάζει και να χτυπιέται ο φίλος μας, έχοντας περάσει πλέον το όριο της αγανακτησης.
    -"Μα μην ανησυχείς καλέ μου άνθρωπε, απλά του κάνουν μια τρυπούλα για να στερεώσουν το φωτοστέφανο! Ηταν κι αυτός πολύ καλός άνθρωπος, όπως και εσύ! Θα σου βάλουμε και εσένα φωτοστέφανο και φτερά!"
    -"Μπά, δεν νομίζω, εγώ την κάνω, πάω στην Κόλαση!", λέει χαμογελαστός πια ο φίλος μας. Με το που το ακούει το αγγελάκι, ο φόβος γεμίζει το κατά τ'άλλα γαλήνιο βλέμμα του.
    -"Μα εκεί σε... γαμάνε!"
    Ο φίλος μας ξεσπάει σε γέλια, και ύστερα γυρίζει προς το αγγελάκι με ειρωνικό ύφος και του λέει: "Τουλάχιστον την τρύπα την έχω έτοιμη!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Καλημέρα!

    Liolios δεν σβήνω τίποτα - διότι η moderation δρα προληπτικά και αποτρεπτικά. Από την ώρα που την έβαλα έχω απορρίψει μόνον ένα.

    antifonitis το ικυοπμιστ διαβάζεται ανάποδα.

    Harry Subaru όχι Subary!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Goodmorning!

    (ξαναρίχνω μανταρισμένο το ξαγρυπνο-μεταμεσονύκτιό μου σχόλιο, μια που με το φως είδα ότι του είχε ξηλωθεί ένα κουμπί...)

    Μπούμπλε... μούμπλε... να δω από πού θα βρω να δώσω τόσα ποσοστά!!!
    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    @zontas, άσε my darling, αν το συνεχίσουμε, ΠΟΣΑ moderation μπορεί να βάλει ο άνθρωπος?!?!?!
    :)))

    @antifonitis, δε φαντάζομαι να σου ειπε να βάζεις σφραγίδες "δικό μου" με πυρωμένα σίδερα, ε? αν και... χμμμ... ίσως να κανατε καλή παρέα με τον Ηφαιστο, τελικά, που του αρέσουν τέτοιες γκατζετιές... :)))

    @αντιδραστήριο παδί μου, πόσα οκολατάκια τσέρρυ έφαγες πάλι?μεθάς εύκολα αφού...
    :))

    (Στην καρακοσμάρα μου: ξεχνάει κανείς το πώς έχει "προσκυνήσει" έναν άνθρωπο, κι έχει "προσκυνηθεί", όταν αργότερα έρχεται η φάση "Βρε βρε, καλημέρα, καλησπέρα, τι κάνεις? Τα παιδιά καλά? Πάρε κάνα τηλέφωνο να τα πούμε..." Πώς μπορείς να κουβαλάς όλη τη φουρτούνα αποξηραμένη πλέον σε κορνίζα, και όλα δεν τρέχει τίποτα?!)
    :(

    (καλά, μετά από τόσο προσκύνημα εδώ μέσα, θέλω κι αντίδωρο! πάω για κρουασσάν, θα στείλω ντελίβερυ, οκ?)
    :)

    (εγώ ΠΟΤΕ θα κοιμηθώ?!)

    (της Αγίας Αποκαλύψεως!)
    :((((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. aphrodite said...
    Goodmorning!
    (εγώ ΠΟΤΕ θα κοιμηθώ?!)
    ----

    Μήπως να κλείνουν όλα τα blogs υποχρεωτικά στις 10 το βράδυ;
    Και ν' ανοίγουν στις 8 το νωρίτερο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Για τά "άδεια μάτια" μόνο ένα μικρό σχολιάκι.
    Μακάρι να «γέμιζαν» τόσο εύκολα στη θέα μιάς λαχταριστής ήβης…
    Γι αυτό συμφωνώ και επαυξάνω με τον Τ. Βασιλόπουλο ότι το τέλος του διηγήματος είναι πολύ αισιόδοξο…
    Μου διηγιόταν γέροντας σέ σκήτη αρχοντάνθρωπος 1,80, λεβεντόγερος άνω των ογδόντα την ιστορία του…
    «έχω 65 χρόνια που άφησα τα εγκόσμια. Ήμουν δέκα οκτώ χρονών
    ( σ.σ. σίγουρα εκπληκτικής ομορφιάς) και τα προξενιά στο χωριό πήγαιναν κι έρχονταν στη μάνα μου. Κάποιο απ’ αυτά ήταν μη παρέκει κι μάνα μου με έστειλε στη γειτονική μεγαλούπολη να ψωνίσω
    το κουστούμι των αρραβώνων . Έφυγα αλλά αντί για το ένδυμα των αρραβώνων , εγώ παντρεύτηκα τη νύχτα… δέκα οχτώ χρονών παιδί. Μπαρκάρησα με το μικρό φέρυ και δεν ξαναβγήκα…
    (Τις φοβόμουνα τις γυναίκες …μου εξομολογήθηκε…).
    Έτυχε να είμαι εκεί στη περίοδο που συζητιόταν το ενδεχόμενο της ελεύθερης πρόσβασης γυναικών…
    _Ποιός είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε;;
    Πείστηκα Τελείως…
    Και ο απόστολος Παύλος διάβαζα την Κυριακή στις εφημερίδες ότι φοβόταν …

    Βέβαια το τραγουδάκι του Θ. Παπακωσταντίνου συμπαραστέκεται στο όμορφο διήγημα :
    Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο Μέγας.
    Χωράμε όλοι … και χωρίς μάσκες. Ας συμφιλωθούμε.

    ΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ

    Πολλοί θέλουν την άνοιξη
    Κι άλλοι το καλοκαίρι
    Και το χειμώνα το βαρύ
    Μονάχα οι καλογέροι…
    Έλα βοριά καλέ βοριά
    Χιόνι και καταιγίδα
    Να πέσουνε τα μάνταλα
    Να σφραγιστούν οι θύρες
    Να μη περνούν οι έμορφες
    Και πέσω σε παγίδες…
    Γιατί είμαι αδύναμο σκαρί
    Και χάνω τη σειρά μου
    Όταν γυναίκα δαίμονας
    Περάσει από κοντά μου
    Η πίστη θέλει στήριγμα
    Θεό που να λατρεύει
    Και μοναστήρι πέτρινο
    Κελί σα μαύρη απόχη
    Στρώμα από άγριο μαλλί
    Τα όνειρα να διώχνει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. Antifonitis said...
    antvol:
    Ο Άγιος Αντώνιος εζησε μεχρι τα βαθια γεραματα
    γιατι εφαρμοζε με τον τροπο του το calorie restriction

    oldman,alogaki:
    Προτεινω Wilhelm Reich
    "H εισβολη της σεξουαλικης ηθικης"

    Γενικως, ολον τον Reich για οποιον θελει
    να κατανοησει γιατι οι θρησκειες/εξουσιες
    θελουν καταπιεσμενο σεξουαλικα τον ανθρωπο.

    ******

    Συμφωνώ.
    Νομίζω ότι ο Reich είναι ο καλύτερος όσον αφορά τα παραπάνω.
    Ασχολήθηκε ενδελεχώς και έγραψε πολύ ωραία πράγματα.

    **

    Πριν χρόνια έφυγα από το σπίτι της.
    Ξέχασα κάποια βιβλία, κυρίως του Reich.
    Και το βούρλο, το μόνο βιβλίο που διάβασε στη ζωή της ήταν το ένθετο του Praktiker από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.

    Να στείλω εξώδικο, μετά από 10 χρόνια;
    Δεν ισχύει ακόμη η χρησικτησία....
    Λες;

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. doctor

    Ενδιαφέρων ο Wilhelm Reich μέχρι που τρελάθηκε και ανακάλυψε την "οργόνη"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. @ human cannonball

    Μπορεί το internet να μοιάζει απροσωπο, αλλά στην παρούσα περίπτωση μιλάμε για ένα πρόσωπο και δεν είναι σωστό νομίζω να το αδικούμε. O Austin υπήρξε καθηγητής νευρολογίας στο Colorado σε μια εποχή που το Αμερικάνικο ακαδημαϊκό σύστημα δούλευε τελείως διαφορετικά. Το σύστημα δεν δούλευε με το μοντέλο του scientist-practicioner και κατά συνέπεια ο ρόλος ενός κλινικού δασκάλου σε ένα μεγάλο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο ήταν διαφορετικός, εξού και η μικρή παραγωγή έρευνας, η οποία όμως σε ποιότητα είναι αδιαμφισβήτητη (δεν ξέρω βέβαια αν στη δεκαετία του 80, τα περιπου 100-110 papers σε peer-reviewed journals είναι φτωχή παραγωγή). Από την άλλη τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του Austin είχαν περισσότερο να κάνουν με τη φιλοσοφία της συνείδησης και καταλαβαίνεται ότι θα ήταν δύσκολο για έναν νευρολόγο στη δεκαετία του 70 & του 80 να βρεί χρήματα στην Αμερική για να παράγει τέτοιου είδους δουλειά. Όταν δε μετακόμισε για λίγο στο Λονδίνο πέτυχε στην εποχή που η Θάτσερ τους έκοβε το βήχα και συνέδεε την ερεύνα με τις ανάγκες της αγοράς. Νομίζω ότι η καλύτερη περίοδος του Austin ήταν τα τελευταία χρόνια της καριέρας του σαν ακαδημαϊκός δάσκαλος στο Idaho όπου δούλεψε σε ένα τμήμα φιλοσοφίας. Δεν εγκατέλειψε την κλινική νευρολογία ούτε γιατί είχε πολλά χρήματα, ούτε επειδή του ήταν αδιάφορη, είχε ένα μεγάλο πάθος.

    Όσον αφορά το βιβλίο του, απλοικό δεν είναι σίγουρα, συνιστά μια καλή εκλαικευμένη σύνοψη της νευροεπιστημονικής έρευνας για τη συνείδηση, έτσι όπως διαμορφώθηκε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90. Δεν περιλαμβάνει εξελίξεις περί μικροσωληνίσκων και NCC, ούτε επίσης αναφέρεται στη ρητορική του Chalmers για το hard problem, αλλά αυτό δεν το καθιστά αναξιόπιστο. Η καινούργια έκδοση (2006) από το MIT Press αναφέρεται σε πολλά νέα δεδομένα. Την έκδοση αυτή σχολιάζουν ο Keneth Heilman & o Richard Davidson, υποθέτω κανείς δεν διαφωνεί ότι προκειται για μεγέθη των νευροεπιστημών. Όσον αφορά την κριτική των Βουδιστών αυτή ασκήθηκε γιατί στο βιβλίο του δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των σχολών του Ζεν, αλλά το ζήτημα του Austin δεν ήταν αυτό, ήταν να φωτίσει την επιστήμη και τη φιλοσοφία της συνείδησης, κατανοώντας τη γνώση που είχαν ήδη κατακτήσει με μιαν άλλη εμπειρική μεθοδολογία οι Βουδιστές. Από την άλλη ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι είναι ο πρώτος που έστρεψε σοβαρά την προσοχή των Δυτικών επιστημόνων της συνείδησης στην εμπειρία του Ζεν ως δεξαμενή έρευνας και, το βιβλίο του δεν περιέχει μεν πρωτότυπη έρευνα, περιέχει όμως πρωτότυπη σκέψη. Απ’ αυτή την πρωτότυπη σκέψη γεννήθηκε και ακόμη γεννιέται αρκετή έρευνα. Είναι μικρόψυχο να αμφισβητούμε την προσφορά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. Greg

    το Ζεν δεν σου υπόσχεται τίποτα, δεν σε απειλεί με τίποτα, απλά σου λέει, θέλεις να κάνουμε ένα κόλπο; Άμα πεις όχι βαριέμαι, έχω να τραβήξω μια στα γρήγορα και φτιάχτηκα, βαριά-βαριά να σου πεί αα, ξέρω ένα βιβλίο με κάτι καλά κόλπα, καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. afrodite:
    Ο Αρης λεει οτι εχει βαλει πυρωμενη σφραγιδα στην καρδια σου και δεν χρειαζεται αλλες!

    Βεβαια ολοι οι κεραταδες, θεοι, ημιθεοι και θνητοι κατι τετοια λενε.Ξερει ο Ηφαιστος!

    (Eκτος απο τον Αρη εχεις χαιρετισμους και απο τον Dem
    Ρωταει γιατι εχεις κλειστα τα σχολια στα blogs σου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. @Ζen-tas,

    "...να σου πεί αα, ξέρω ένα βιβλίο με κάτι καλά κόλπα, καλημέρα."

    Τί, Τάντρα;;; ΠΑΣ ΚΑΛΑ;;;

    Αυτό ρε είναι οχτάωρο!!!
    Και δεν πάω οικοδομη καλύτερα...

    Καλά κρασιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. @antifonitis,

    Πες του Αρη να δει αν έρχομαι, και στον dem... κλείσε το μάτι (όχι, μην του το βουλώσεις, εννοώ κλείστο τσαχπίνικα, όπως θα το έκανα εγώ, με υπονοούμενο "ψήνονται...")
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.