Έχω μία φίλη που ζει σε πόλη της βόρειας Ελλάδας. Είναι μουσικός – συνθέτις, στιχουργός και ερμηνεύτρια. Ετών 36, ανύπαντρη και όμορφη. Άνθρωπος ταλαντούχος και καλλιεργημένος. Έχει καλή παιδεία. Πτυχίο αρμονίας από το Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, άλλο πτυχίο μουσικοπαιδαγωγικών από το Μουσικό Κολέγιο του Άλκη Μπαλτά, και επιπλέον Proficiency of Cambridge (και την επάρκεια και την άδεια διδασκαλίας).Εδώ και καιρό είναι άνεργη. Η οικονομική κρίση φαίνεται πως έχει επηρεάσει ιδιαίτερα τον κόσμο της μουσικής ψυχαγωγίας. Επέστρεψε αναγκαστικά στην γενέθλια επαρχιακή πόλη, στους γονείς της, που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική θέση λόγω αρρώστιας του πατέρα. Για χρόνια ζούσε μόνη σε δικό της σπίτι και κέρδιζε αρκετά χρήματα τραγουδώντας σε μουσικές σκηνές. Τώρα πια το είδος της (μπαλάντες και άλλα έντεχνα - στην ανάγκη λέει και τσιφτετέλια) δεν είναι δημοφιλές. Παρόλο που έχει στείλει επανειλημμένα CD με δουλειά της σε διάφορους παραγωγούς, δεν πήρε ποτέ απάντηση.
Έκανα το λάθος να της στείλω ένα email ρωτώντας για νέα της. Ιδού η απάντηση:
Δύο φορές την εβδομάδα πηγαίνω στον οαεδ (επίτηδες δεν
το γράφω με μεγάλα γράμματα, τέτοια είναι η μικρότητα
η αθλιότητά του) να δω αγγελίες εργασίας. Όλες κι όλες
πέντε δέκα για γαζώτριες, κομμώτριες, οι περισσότερες
για μάγειρες στην Γερμανία. Κόσμος και κοσμάκης κοιτά
μαζί μου τις αγγελίες, οι νέοι με βλέμμα πιο χαλαρό οι
μεγαλύτεροι με την αγωνία χαραγμένη στο πρόσωπό τους.
Σήμερα στεκόταν δίπλα μου μια κυρία που πρέπει να
κόντευε τα πενήντα, την παρατηρούσα με την άκρη του
ματιού μου, κοιτούσε και δεν έβλεπε, τόση ήταν η
αγωνία της που σχεδόν την τύφλωνε. Για μια στιγμή
σκέφτηκα "τι τύχη μπορείς να' χεις εσύ να βρεις
δουλειά;" κι ευθύς αμέσως είδα τον εαυτό μου "μήπως τα
πενήντα είναι μακριά; να, μια ανάσα" με φαντάστηκα
στην θέση της, που ούτως ή άλλως στην θέση της είμαι,
με την διαφορά της γελοίας μου ψευδαίσθησης ότι λόγω
ηλικίας κάτι θα βρω. Οι αγγελίες για υπάλληλο γραφείου
(σήμερα δεν υπήρχε ούτε μία) το γράφουν ξεκάθαρα "έως
30 ετών". Άρα για ποιο "νεαρό" της ηλικίας συζητάω;
Εδώ και δύο εβδομάδες πηγαίνω τα απογεύματα σε ένα
φροντιστήριο αγγλικών που -παρεμπιπτόντως- δεν
χρειάζεται καθηγήτρια, έχει ήδη πέντε, και παρακολουθώ
τα μαθήματα της ιδιοκτήτριας. Κι αυτό γίνεται γιατί η
μαμά μου πήρε τηλέφωνο μια φίλη της που γνωρίζει
κόσμο, που πήρε την ιδιοκτήτρια του φροντιστηρίου που
χαριστικά για αυτήν την φίλη (μου το είπε πολλάκις
ξεκάθαρα) με φώναξε να παρακολουθώ τα μαθήματα σε
περίπτωση που βρεθεί καμιά ώρα. Κι έτσι
πηγαινοέρχομαι καθημερινώς σε τάξεις που δεν θα
διδάξω, κι εγώ δεν ξέρω γιατί. Εγώ όμως καίγομαι,
πρέπει να βρω δουλειά εδώ και τώρα, μα δεν υπάρχει
ένας άνθρωπος να μου πει θα κάνεις αυτό, θα παίρνεις
αυτά, ξεκινάς από σήμερα!
Στην Θεσσαλονίκη κατέβηκα ήδη δύο φορές και κάθε φορά
που κατεβαίνω, σκέφτομαι μέχρι και το λεπτό που θα
ξοδέψω ιδρώνω από αγωνία, δεν βρήκα τίποτα παραπάνω
από 500 ευρώ και με 500 δεν μπορώ να συντηρήσω το
σπίτι μόνη μου, κοινόχρηστα, λογαριασμοί, φαγητό κτλ.
Τραγουδιστικά, στη Θεσσαλονίκη βρήκα το απόλυτο τίποτα. Μέσα σ' όλα τα τηλεφωνήματα που έκανα σε γνωστούς μουσικούς και τραγουδιστές, ο ένας τραγουδάει διήμερα σε ταβέρνα στον παλιό σταθμό, 50 ευρώ την βραδιά! 400 μηνιαίως δηλαδή. Χωρισμένος να πληρώνει διατροφή και να μην μπορεί να θρέψει τον εαυτό του. Ευτυχώς γι αυτόν η τωρινή γυναίκα του είναι στρατιωτικός κι έτσι έχουν έναν μισθό κάθε μήνα. Μιλάμε για φωνάρα ο συγκεκριμένος άνθρωπος, όχι αστεία, τραγουδιστής με τεράστια πείρα και ικανότητα. Ένα φεγγάρι, όταν δουλεύαμε μαζί στην Δράμα, πουλούσε σακούλες στους πάγκους της λαϊκής. Α! Έχει κάνει και δίσκο!Κι έτσι γύρισα πίσω, μη έχοντας να θρέψω τον
εαυτό μου, μ' έναν πατέρα ανάπηρο και μια μάνα που
κλαίει και ξεφυσά (δεν την κατηγορώ, την καταλαβαίνω)
νυχθημερόν.
Να κάνω άνοιγμα πού; Εδώ δεν έχω να πάρω τσιγάρα! Να
πάρω ρίσκα; Πού είναι για να τα πάρω; Ο Αφρικανός που
ζει σε χωματόδρομους και δεν έχει τρεχούμενο νερό,
μπορεί να σκεφτεί τις ευκαιρίες και τις τεχνολογικές
εξελίξεις που υπάρχουν στον δυτικό κόσμο; Όταν δεν
έχεις μία στην τσέπη και καίγεσαι να βρεις εχτές
δουλειά, μπορείς να κάνεις ανοίγματα; Νομίζεις πως
στην ψυχολογία διαφέρω από τον Αφρικανό;
Κι έτσι από την ψυχολογία του τύπου "ορμάω, έχω μυαλό,
παιδεία και ικανότητες, ό,τι βρεθεί θα το σαρώσω, θα
είμαι πολύ καλή και αποδοτική" μετά από καιρό που τρώω
σκατά στην μάπα φτάνω στην ψυχολογία του τύπου "Θεέ
μου βοήθησέ με, πού θα πάει η ζωή μου από εδώ και
εμπρός, ούτε από το σπίτι δεν μπορώ να ξεμυτίσω γιατί
δεν έχω λεφτά ούτε για έναν καφέ, Θεέ μου τι με
περιμένει, τι χειρότερο;". Τις νύχτες κάθομαι στο
μπαλκόνι κοιτάζοντας απελπισμένη την ημιφωτισμένη,
κοιμισμένη πόλη, με πιάνουν τα χαράματα
κλαίγοντας. Πολλές φορές σκέφτηκα να πηδήξω... Τι έχω
άλλωστε να προσδοκώ;
Ξυπνώ πολύ πρωί, κοιμάμαι το πολύ τέσσερεις ώρες,
κοιτώ και πάλι την πόλη με το φως της μέρας, ακούω την
φασαρία της και βγαίνω και πάλι στους δρόμους, με πιο
αισιόδοξη διάθεση, στις νομαρχίες για κάποια ίσως
ανακοίνωση, στα περίπτερα με τις τοπικές εφημερίδες
(δεν τις αγοράζω, τις ξεφυλλίζω, εκεί έφτασα...)
"ζητείται κυρία να φυλάει ηλικιωμένη, ζητείται
αχθοφόρος" στον οαεδ, στα τηλέφωνα σε γνωστούς και
αγνώστους "ψάχνω για δουλειά, αν ξέρεις κάτι πες μου".
Κατά τις τρεις με τέσσερεις το απόγευμα επιστρέψω
άπραγη, ντρέπομαι καλησπέρα να πω στους γονείς μου, με
το κεφάλι κατεβασμένο, ετοιμάζομαι για το
φροντιστήριο-επισκέπτρια που παρακολουθεί χαριστικά
λόγω γνωστής-μέσου τα μαθήματα! Και δεν μπορώ να
φωνάξω "δώστε μου εδώ και τώρα δουλειά, μη με
παιδεύετε άλλο" όχι δεν μπορώ από φόβο μην κλείσω μία
πόρτα που στην ουσία δεν έχει καν ανοίξει. Υπομονή,
υπομονή...
Η υπομονή μου έχει εξαντληθεί, η αυτοεκτίμησή μου
πλέον ανύπαρκτη, κι αυτά που ήξερα και σ' αυτά που
πίστευα ότι μπορώ και είμαι ικανή, έχουν πάει
περίπατο. Ένα άδειο σακί, χωρίς ψυχή, χωρίς μυαλό,
χωρίς επιλογή από το να ψάχνει, να ψάχνει τι; Το
τίποτα.
Δύσκολο, αδύνατο να έρθεις στην θέση μου. Κι εσύ και
όποιος άλλος άνθρωπος έχει να σκέφτεται οτιδήποτε άλλο
από τα οικονομικά προβλήματά του. Πολλοί όμως άνθρωποι
είναι σαν και μένα άνεργοι και χειρότερα όταν έχουν
παιδιά και οικογένεια να συντηρήσουν. Αυτών των
ανθρώπων η αξιοπρέπεια έχει πιάσει πάτο -κι όχι γιατί
το διάλεξαν αλλά ακριβώς για το αντίθετο, γιατί δεν
έχουν επιλογή.
Τώρα λοιπόν πού χρόνος για υπαρξιακές αναζητήσεις και
φιλοσοφικούς προβληματισμούς, πού χρόνος για ποίηση
και μουσική όταν 24 ώρες το 24ωρο ψάχνω δουλειά,
χτυπάω πόρτες και παρακαλάω; Όλα αυτά, βιβλία,
σκέψεις, τέχνη, μού φαντάζουν το λιγότερο γελοία.
Αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα και αυτή είναι η
πραγματικότητα στην Ελλάδα.
Για αυτά να γράψεις στο blog σου. Μπαίνω να σε διαβάσω και μου φαίνεσαι έτη φωτός μακριά από μένα.
Και είσαι. Και για μένα και για χιλιάδες σαν και μένα.
Αν ήσουν νέος τώρα (τι νέος; 36 χρονών σαν κι εμένα, να χτυπάς πόρτες και η δυσπιστία στα βλέμματα, στην θέα της ηλικίας σου να σε τυλίγει σαν ιστός αράχνης) όπως όταν επέστρεψες και ξεκίνησες να εργάζεσαι στη Ελλάδα, καμία γνώση και παιδεία σου δεν θα σου άνοιγαν πόρτες. Στα ίδια σκατά με μένα θα πάλευες, θα αγωνιζόσουν και στο φινάλε ηττημένος, χωρίς ίχνος αυτοεκτίμησης θα δεχόσουν το έσχατο ψίχουλο που θα σου πέταγαν.
Έτσι έχουν τα πράγματα. Αυτά είναι τα νέα μου, που πολύ τρυφερά μου έγραψες σε e-mail σου πως θέλεις να μαθαίνεις.
Καλημέρα! Πρωτιά σε δύσκολο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάνα μου λοιπόν λέει το εξής: "Ο χορτάτος το νηστικό δεν τον θυμάται...". Έτσι το blog έχει και θέματα άλλα.
Γι'αυτό καθ΄αυτό το θέμα της ανεργείας θα επανέλθω, όταν διαβάσω και τα σχόλια των άλλων.
Μάλιστα...Φαίνεται πως θα είμαι η πρώτη που γράφει σήμερα.Αγαπητή φίλη,μην ανησυχείς.Κι εγώ κάπως έτσι αισθάνομαι.Είναι σα να σε γνωρίζω.Άλλα σπουδάσαμε κι άλλα κάνουμε(αν είμαστε τυχεροί) ή δεν κάνουμε καθόλου.Και μετά σου λέει "είσαι νέος και έχεις όλες τις δυνατότητες".Και καλά αν υπάρχει από πίσω κάποια βοήθεια.Αν δεν υπάρχει όμως,για τους χ λόγους;Ή αν υπήρχε και ξαφνικά δεν έχεις δουλειά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζω αρκετούς ανθρώπους της ηλικίας μας που βρίσκονται σε αυτή τη θέση.
Ενδιαφέρον το θέμα.
Θα επανέλθω αργότερα.Καλημέρα.
Πάντως δεν είσαι μόνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μην πηδήξεις από το μπαλκόνι -το ξέρεις πως δεν είναι λύση,όσο σε αδιέξοδο κι αν βρίσκεσαι.Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...το γνωστό,κοινότοπο αλλά αληθινό.
"Mην του μιλάτε είναι άνεργος /τα χέρια στις τσέπες του / σαν δυο χειροβομβίδες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σας μέρα. Καλημέρα και στη φίλη σας. Αυτόν τον κόσμο εζητήσαμε, αυτόν τον κόσμο ελάβαμε. Όχι, δεν θα αρχίσω να γράφω ...σοσιαλιστικά - δεν έχει πια κανένα νόημα. Μια ευχή μόνο για όλους τους ανθρώπους: να πάνε όλα καλά. Άλλο να πω δεν έχω.
Καλή σας μέρα.
Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα στην σημερινή πραγματικότητα.Ειδικά στο μουσικό χώρο είναι ακόμα χειρότερα.Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο γιατί υπάρχει έλλειψη μουσικής παιδείας.Έτσι ο καθένας που παίζει μερικά ακόρντα σε μιά κιθάρα μπορεί με 50 ευρώ (η και λιγότερα) να έχει απασχόληση κόβοντας έτσι τη δουλειά από μουσικούς που έχουν γνώσεις.Ο κόσμος δε γνωρίζει από μουσική και έτσι ότι και να ακούσει του φαίνεται το ίδιο.Έχω δεί βιολιστές που έχουν 15 χρόνια σπουδές να παίζουν σε πανηγύρια με μικρότερα "μεροκάματα" από το μπουζούκι που έμαθε πρίν 3 χρόνια και που δε ξέρει να κάνει μιά τονική μεταφορά.Πάντως μεταξύ σοβαρού και αστείου μιά λύση για την συγκεκριμένη φίλη είναι να πιάσει το καλοκαίρι τα πανηγύρια της ηπειρωτικής η της νησιωτικής Ελλάδος.
Aπό προχθές που έλαβα αυτό το γράμμα τα μέτρα στη δική μου ζωή έχουν αλλάξει. Υπαρχουν μερικά πράγματα που είναι πιο αληθινά από την αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η συμπαθέστατη κυρία επιθυμεί να εργαστεί σε μεγάλη αλυσίδα fast food στην Θεσσαλονίκη την παρακαλώ να επικοινωνήσει ηλεκτρονικά μαζί μου.
Δημήτρης
ddal@spray.se
Καλημέρα
Αν έχεις καλη δουλειά και λίγα χρήματα, μπορείς να βοηθήσεις το άρρωστο παιδί σου. Διαφορετικά, σε πνίγουν οι ενοχές και τα αισθήματα αυτο-απαξίωσης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς, αν και καλές δουλειες και έσοδα είχαμε και έχουμε, όμως τα πάντα εξανεμίστηκαν μεσα σε ενάμιση χρονο (κάναμε και κάτι χρέη δυσθεώρητα) και πάνω που απελπιστήκαμε, εμφανίστηκε ως απο μηχανής θεός ο πεθερός μου, ένας αρχικά απίστευτα ιδιόρρυθμος άνθρωπος, κι έσωσε κι εμάς και το παιδί, θυσιάζοντας οικονομίες δύο γενεών, τις οικονομίες που φύλαγε για το μέλλον του παιδιού μας...
Χωρίς χρήμα και υγεία, μονάχα η απελπισία περισσεύει - εκτός να γίνει κανένα θαύμα...
Με αγάπη και συμπαράσταση
Παράγραφος
(Αυτό το κείμενο μου το υπαγόρευσε μια φίλη που δεν έχει υπολογιστή για να το κάνει εκείνη.Το αντιγράφω)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και από μένα!
Δε θέλω να γίνω μελοδραματική - θα προσπαθήσω όσο μπορώ.
Έχω έναν φίλο στην ηλικία του ΝΔ,ευκατάστατο.Εγώ τυχαίνει να έχω την ηλικία της κοπέλας για το πρόβλημα της οποίας μιλάμε σήμερα.Μου είχε χαλάσει ο υπολογιστής,απαραίτητος για τη δουλειά μου.Δε μπορούσε να επισκευαστεί και εκείνος,μην ξέροντας ακριβώς το πώς ζω γιατί απέφευγα να του το πω επειδή ντρεπόμουν,μου πρότεινε να πάρω διάφορους τύπους όπως έναν "οικονομικό",γύρω στα 1000 ευρώ.Από μέσα μου έκλαιγα γιατί ντρεπόμουν να του πω ότι μου φαίνονταν πάρα πολλά αυτά τα χρήματα και ότι δεν είχα ούτε αυτά για να τα δώσω τοις μετρητοίς!Του είπα ότι ναι,μπορεί να το κάνω έτσι και τελείωσε εκεί η κουβέντα.Οι γονείς μου έχουν αρκετά χρήματα αλλά ντρέπομαι πια,σε αυτήν την ηλικία,να ζητάω από αυτούς επειδή δεν μου φτάνουν τα δικά μου για να ζήσω.Είναι και λίγο απόμακροι.Δε ζω μαζί τους και τα φέρνω βόλτα δύσκολα.Η ΄μεγάλη αγάπη μου είναι τα βιβλία και τα τελευταία χρόνια,με το ευρώ και την γενική ακρίβεια, τα έχω στερηθεί.Τα ξεφυλλίζω μόνο στα βιβλιοπωλεία που επισκέπτομαι γιατί αν αγοράσω κάποιο θα μου λείψουν τα χρήματα για κάτι άλλο,ας πούμε δε θα έχω να πληρώσω όλους τους λογαριασμούς του μήνα συν το ενοίκιο.Σήμερα μάλιστα,τι σύμπτωση με το θέμα!,κόπηκε η σύνδεση του κινητού μου γιατί δυσκολεύομαι να το έχω.
Έχω 2 πτυχία και γνωρίζω ξένες γλώσσες αλλά από μόνιμη δουλειά τίποτα!
Αν έχεις λίγα χρήματα και αγάπη στην οικογένεια, μπορείς να αντιμετωπίσεις ασθένειες, ακόμα πιο φριχτές από αυτήν που έχει η κόρη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειάζονται όμως χρήμα (δει δε χρημάτων), γιατί όταν η φτωχεια μπαίνει από την πόρτα, η ευτυχία φεύγει από το παράθυρο, έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ.
Η καλή μας "πανέμορφη" έστειλε σήμερα ένα σχόλιο στο μπλόγκ μου για μια (μάλλον ευκατάστατη) φιλική της οικογένεια με σοβαρό πρόβλημα υγείας:
Πανάσχημη said...
Παράγραφε καλημερα,
Μόλις γύρισα από το σπίτι της διπλανής μου (τώρα είναι σχεδόν 9 τη νύχτα εδω), μια πολύ ωραία γυναίκα, την λένε Dawn, και η οποία έχει τρία παιδιά. 15, 8, και 3 ετών το πιο μικρό κορίτσι, που τη λένε Brynne.
H Brynne γεννήθηκε με το σύνδρομο 9ρ-, εξαιρετικά σπάνιο, μόνο λίγες εκατοντάδες στις ΗΠΑ. Ως τώρα η μικρή έχει υποστει 12 βαρβάτες και βάρβαρες εγχειρήσεις, ως και ανακατασκευή κρανίου.
Το κρανίο άρχισε πάλι να παραμορφώνεται και η επόμενη μεγάλη εγχείρηση ( της αφαιρούν το δέρμα του προσώπου, της σπαζουν το μέτωπο, της το ξανακολάνε, της επαναφέρουν το δέρμα) θα γίνει 11 Νοεμβρίου στο St Petersburg.(δίπλα μας).
Λοιπόν, επειδή μίλησες για απομόνωση. Τώρα που ήμουν εκεί έδειχνε ένα έργο η τηλεόραση, οπου η σύζυγος είναι έγκυος και η αμνιοκέντιση δείχνει ανωμαλια. Το ζευγάρι δείχνει να καταρρέει.
Και τότε ο μικρός γιος της Dawn λέει, Τι πάθανε αυτοί; Γιατί κάνουν έτσι; Εμείς είμαστε τόσο ευτυχισμένοι με την Brynne.
Η Brynne έμαθε και μερικές κουβέντες Ελληνικά από μενα. Οποτε με βλέπει μου λεει "You know what? Σ'αγαπώ"
Και μου δίνει τις πιο ζεστές αγκαλιές στον κόσμο.
Η δε Dawn και ο άνδρας της ο Tim θεωρούν τους εαυτούς τους ευλογημένους που την έχουν.
Αυτά από το Αμέρικα.
Θα την γνωρίσεις όταν έρθεις. Σύμφωνοι;
:)
03 Νοέμβριος, 2006 04:16
---------------------
Για την αντιγραφή
Παράγραφος - Με αγάπη
ΥΓ. Πάντως, αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στην δική μου ανεργία και φτώχεια και στην υγεία της κόρης μου, θα διάλεγα φτώχεια, φτώχεια και πάλι φτώχεια!
Γιατί, από τη φτωχεια ψευτοθεραπεύεσαι έστω και με "παρακατιανές δουλειές". Από την ανίατη ασθένεια;
Μετά από ανάγνωση και σχολιασμό εκατοντάδων μπλογκ, σήμερα δεν ξέρω πραγματικά τι να πω. Γι' αυτό θα σας πω κάτι να ευθυμίσουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ήμουν φοιτητής πήγαινα στο σουπερμάρκετ και έκανα υπολογισμούς για να πάρω το φτηνότερο χαρτί υγείας! Γιατί το χαρτί υγείας δεν είναι σαν το τυρί - παίρνεις το πιο φτηνό ανά κιλό. Το κάθε χαρτί έχει άλλο μήκος, άλλο βάρος, άλλα έχουν διπλή στρώση, άλλα έχουν προσφορά που πρέπει να υπολογιστεί (+10% πχ). Πρέπει να έφαγα κανένα μισάωρο μπροστά στα χαρτιά αλλά τα κατάφερα! Πήρα το φτηνότερο!
Νομίζω ότι το μήνυμα του Doctor είναι το πιο σημαντικό. Κύριε Δήμου να μας ενημερώσετε αν η φίλη σας έπιασε δουλεια σ' αυτο που της πρότεινε ο παραπάνω blogger. Αλλιώς το κειμενό θα είναι μελοδραματικό και θα αποσκοπεί στο συναισθηματικό κόσμο των αναγνωστών όπως και τα δελτία ειδήσεων για τον Άλεξ και την μικρή μαθήτρια από την Έβοια. Όσοι σας διαβάζουμε νομίζω ότι δεν παρακολουθούμε τα δελτία ειδήσεων και αν τα βλέπουμε θα έχουμε μια αυστηρή κριτική ματιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις την πιο ζεστή μου αγκαλιά ψυχοπαραδαρμενοπούλα μου...σ' αγαπώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήalfred said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αλλιώς το κειμενό θα είναι μελοδραματικό και θα αποσκοπεί στο συναισθηματικό κόσμο των αναγνωστών όπως και τα δελτία ειδήσεων..."
Mόνο μελοδραματικό δεν είναι το κείμενο - ελέγξτε τα ελληνικά σας. Μελό ονομάζουμε την συναισθηματική υπερβολή, την κατασκευασμένη συγκίνηση. Αυτό το κείμενο είναι αληθινό σαν γροθιά στο στομάχι.
καλημερα,δυστυχως δεν εχω κατι να πω η να προτεινω για την φιλη μας που γραφει το μηνυμα μονο ...κουραγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο πουυ μου εδωσε αφορμη ωστε να σχολιασω ειναι το μηνυμα του φιλου Αλφρεντ,μου θυμιζει ενα εμαιλ σε τηλεοπτικο σταθμο που χα δει προσφατα.Ζητουσε να απαγορευτουν απο τα δελτια ειδησεων οι ειικονες με παιδια θυματα απο τους πολεμους,με την δικαιλογια οτι εφοσον συμβαινουν ετσι κι αλλιως δεν υπαρχει κανενας λογος να τα βλεπουμε....Την στιγμη που το δραμα ειναι μεσα στην ζωη μας γιατι να κλεινουμε τα ματια ηνα υψωνουμε φρακτες?δεν καταλαβαινω γιατι να κατηγορουμε για μελοδραματισμο καποιον που ανεφερε μονο ενα ελαχιστο μεροος της πραγματικοτητας? Δεν ειναι μικροψυχο να κλεινουμε τα αυτια μας στην αγωνια του αλλου αποκαλωντασ τον μελοδραματικο?
@xristina
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελοδραματικό το αποκαλούμε εμείς σα να θέλουμε να το ξορκίσουμε με αυτόν τον τρόπο.Κι έτσι αποφεύγουμε να δούμε το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις...
Σχολιάζουμε δέκα μήνες τα στραβά της Ελλάδας αλλά δεν είναι αρκετό. Έχω θυμώσει με την καταραμένη ελληνική πραγματικότητα που τίποτε δεν αλλάζει παρά μόνο προς το χειρότερο, κι εμείς απελπισμένοι να δούμε κάτι θετικό θριαμβολογούμε σ' αυτό το blog όταν εντοπίζουμε κάτι που άλλα κράτη θεωρούν δεδομένο εδώ και δεκαετίες. Φτάνει πια! Δε θέλω να το παίξω όψιμος σοσιαλιστής, αλλά πώς να βρεθούν ευκαιρίες για ταλαντούχους ανθρώπους σ΄αυτό το μπουρδ**ο που αυτοαποκαλείται ευρωπαική χώρα ενώ είναι ένα τριτοκοσμικό κράτος όπου χίλιοι άνθρωποι νέμονται όλα τα κορυφαία πόστα(και φυσικά όλο το μπαγιόκο) κι ό,τι περισσεύει το δίνουν για να συντηρηθούν προβληματικές επιχειρήσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλλάδα σε βαρέθηκα και σε σιχάθηκα! Πρέπει να θυμώσουμε!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαρτάται σε τι κύκλους κινείται κανείς για το αν η περίπτωση της φίλης θα του φανεί εξωπραγματική, πρωτοφανής ή συνηθισμένη και ήδη γνωστή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω πως δεν είναι η μόνη και πως υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται στη θέση της και επιπλέον έχουν και παιδιά.
Η φίλη σας είναι "μόνο" 36 και έχει τέτοια προβλήματα. Από το γραφείο μου περνάνε καθημερινά άνθρωποι που ψάχνουν για μια οποιαδήποτε δουλειά και είναι τουλάχιστον 50.
Και βέβαια, εκτός Αθήνας τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Πραγματικά πιστεύω ότι η κίνηση του doctor είναι αξιοθαύμαστη και του αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ανθρωπιά που έδειξε.
@alfred,
έτσι όπως το θέτετε είναι σαν να λέτε πως ο ΝΔ έγραψε αυτό το ποστ μόνο και μόνο για να βρει δουλειά η φίλη του. Μήπως να το ξανασκεφτείτε?
Καλημέρα σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο έχω ξαναπεί ότι εγώ μόνο για εσάς διαβάζω το blog, για αυτά που γράφετε, όπως τα γράφετε (μ' άρεσε πολύ αυτό με το βόδι).
Η μαρτυρία πραγματικά συγκλονιστική απλά αποδεικνύει ότι είμαστε μία κοινωνία απολίτιστη. Γι' αυτό οι πολιτισμένοι πρέπει να την κάνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Από την άλλη όμως σκέφτομαι και τις κοπέλες από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες με τα πιάνα και τα μπαλέτα τους, πώς ήρθαν εδώ και επέζησαν με οποιοδήποτε τρόπο. Μήπως σαν λαός έχουν καλομάθει και είμαστε πολύ μαλθακοί?
Καλημέρα. Έχω δει αυτό το πρόβλημα με πάρα πολλούς γνωστούς και φίλους. Όμως –να με συγχωρήσετε- αλλά νομίζω, πως πάντα κάτι βρίσκεται, αν πραγματικά θέλεις να δουλέψεις. Πιθανώς «άσχημο», υποτιμητικό και σίγουρα άσχετο απ’ αυτό που έχεις σπουδάσει. Όμως, αν δεν έχεις να ζήσεις, από κάπου πρέπει ν’ αρχίσεις. Και αφού αρχίσεις, λίγο αργότερα η ζωή θα σου «προτείνει» κάτι άλλο και πάει λέγοντας…
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καθημερινότητα πολλών συνανθρώπων μας. Σιγά - σιγά ολοένα και περισσοτέρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω διακαώς τα σχόλια αυτών που μας πιπιλάνε το μυαλό με απόψεις όπως: άνεργοι είναι μόνο οι τεμπέληδες, όποιος θέλει να βρει δουλειά βρίσκει, οι ευκαιρίες υπάρχουν δίπλα σου αρκει να τις αρπάξεις, να είμασε ανταγωνιστικοί και προσαρμόσιμοι, να μάθουμε να πουλάμε τον εαυτό μας, ο ανταγωνισμός, η ευελιξία, η παγκοσμιοποίηση κλπ. κλπ. Θα μιλήσουν ή θα λουφάξουν αισχυνόμενοι;
Υ.Γ. Δεν το προωθείτε και σε κανένα e-rooster να δούμε τι λένε και τα νεολιμπεραλιστικά κοκκοράκια σχετικά ;-?
Κι επειδή δειλά - δειλά ξεπροβάλλουν κάποιες τέτοιες φωνές, να σας δω αγαπητοί συσχολιογράφοι όταν στα 40 σας θα σας πετάξουν σα στιμμένες λεμονόκουπες τι θα λέτε. Μην τρέφετε αυταπάτες ότι αυτή η κατάσταση δεν σας αφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι 36 ετών,έχω σπουδάσει καλά, μέχρι και Μουσική αλλά ζω στην Ελλάδα ως ελεύθερος επαγγελματίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κάτι βράδια που αναρρωτιέμαι αν πρέπει να πάρω μια δουλειά που δεν μου αρέσει ή να την απορρίψω και έρχεται στο μυαλό μου ως εφιάλτης ακριβώς η κατάσταση που περιγράφετε στο κείμενο.36 χρονών και άνεργος. Όχι πολύ μεγάλος αλλά όχι αρκετά νέος. Overqualified για τις περισσότερες δουλειές, με επαγγελματική πείρα τόσο μεγάλη σ'αυτό που κάνω, που δύσκολα θα με πάρει κανείς, για να τον εκπαραθυρώσω στη συνέχεια.
Σκέφτομαι πως μπορώ να επιστρέψω πάντα στην Κουζίνα αλλά κατα βάθος ξέρω πως δεν μπορώ.
Και καλά να βλέπεις ότι σε τέτοιες καταστάσεις η Τέχνη και η Λογοτεχνία ακυρώνονται. Σκεφτείτε να είσαι πολιτικοποιημένος και να πιστεύεις ότι τα προβληματα λύνονται με τη συμμετοχή και να έχεις μια φίλη σ'αυτή τη δεινή θέση.
Αν έχεις ταλέντο…
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που κατάλαβα από το κείμενο, το οποίο είναι ένα e-mail προς τον Κύριο Δήμου το οποίο επέλεξε να δημοσιεύσει, είναι ότι αυτή η φίλη δεν μπορεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό το οποίο έχει σπουδάσει και στο οποίο πιστεύει ότι έχει ταλέντο. Δυστυχώς το 99% του πληθυσμού δεν ασχολείται επαγγελματικά με αυτό το οποίο θα ήθελε. Όλοι μας κάνουμε δουλειές η οποίες μας καλύπτουν οικονομικά αλλά όχι συναισθηματικά. Διαβάζω τα κείμενα του Κυρίου Δήμου για τον τρόπο με τον οποίο τα γράφει αλλά και για τον ορθολογισμό από τον οποίο διακατέχονται. Νομίζω ότι με την δημοσίευση του e-mail της φίλης μας για πρώτη φορά - όσο καιρό διαβάζω το blogg - δημοσιεύεται κάτι, που επιμένω ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΔΕΚΤΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ DICTOR τότε θα γίνει μελοδραματικό. Αν κάνω λάθος ως προς το μελό - ένας απλός άνθρωπος είμαι, με γραμματικές γνώσεις από την εποχή του Λυκείου δηλαδή πριν 25 χρόνια - νομίζω δεν αναιρεί την ουσία αυτών που έγραψα. Συμφωνώ με τον np - νομίζω ότι λέει πιο παραστατικά αυτά που έχω γράψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "μελό" των... άλλων και εμείς
ΑπάντησηΔιαγραφή---------------------------------------------
Αγαπημένε ΝικόΔημε,
πράγματι "το κείμενο είναι γροθιά στο στομάχι" για κείνους, όμως, που έχουν ζήσει στερημένα ή διαθέτουν αρκετή ευαισθησία, φαντασία και ενσυναίσθηση ώστε να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο τής ύπαρξης νέων ανθρώπων που είναι άνεργοι και έχουν άρρωστους γονείς.
Προσωπικά, μεγάλωσα στερημένα και κάθε φορά που κάποιος μου μιλάει για φτώχεια (η ανεργία είναι πηγή φτώχειας και συναισθηματικής εξαθλίωσης) φέρνω στο νου τη θλίψη της μητέρα μου η οποία υπέφερε που δεν μπορούσε να μου αγοράσει μία κούκλα...
Οι άνθρωποι, όμως, δεν έχουμε πάντα τη δύναμη πίσω από τον νέο άνεργο, να δούμε τον αδελφό μας, πίσω από τον άρρωστο γονιό, να δούμε τη μητέρα μας και πίσω από άρρωστο παιδί, να δούμε το παιδί μας.
ΈΤσι συμβαίνει, κάποτε ορισμένοι να μιλούν για "μελο ιστορίες" από ανάγκη αυτοπροστασίας, επειδή δεν αντέχουν να δουν την πραγματικότητα, ή επειδή δεν έχουν παρόμοια βιώματα, ή επειδή προσπαθούν να "ξεχάσουν" (δλδ απωθούν) τις δικές τους πληγές, αφού η μνήμη της οδύνης είναι πάντα απωθητική.
Όταν πρόκειται για τους άλλους, συμφέρει να τους άκουμε από... απόσταση, άλλοτε με προσποιητό οίκτο και άλλοτε με δύσπιστο ανασηκωμένο φρύδι.
Σας ευχαριστώ που με το κείμενο αυτό μας θυμίσατε ότι πίσω από επίσημες λέξεις και κοινωνικά φαινόμενα (πχ ανεργία) υπάρχουν και οι άνθρωποι .
Με αγάπη
Α.
το σχόλιο του Αθήναιου παραπέμπει στη Φαρμακωμένη της Άντζελας Δημητρίου: όταν η νύχτα προχωρά σε συλλογίζομαι μόλις εσένανε σκεφτώ παραλογίζομαι και θέλω νάρθω να σ' αρπάξω από την άλλη να τη ρωτήσω με τα μάτια δακρυσμένα με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα και ποια χυσία ποια χυσία έχει κάνει αυτή για σένα όταν η νύχτα προχωρά για σένα καίγομαι ξέρω πως η άλλη σε κρατά κι εγώ τρελαίνομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚείμενο σκληρό που το διαβάζεις και σε πονάει και ξέρεις ότι τα ίδια θα τραβήξει και το παιδι που μεγαλώνεις. Για το λόγο αυτό βλέπουμε τι γίνεται στους διαγωνισμούς του Δημοσίου και στις σχολές που προσφέρουν άμεση αποκατάσταση (αστυνομία κ.λπ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως το πρόβλημα της ανεργείας είναι πράγματι το μεγαλύτερο απ'όλα τα οικονομικά και ανθρωπιστικά προβλήματα μιας χώρας αλλά η λύση φυσικά δεν είναι να διοριστούν όλοι στο δημόσιο. Το δοκιμάσανε και άλλοι με τα γνωστά αποτελέσματα. Δυστηχώς η μόνη λύση που έχει βρεθεί είναι η ανάπτυξη της χώρας και αυτό είναι αρκετά δύσκολο. Οι κυβερνήσεις συχνα έχουν άλλες προτεραιότητες και όπως έλεγε (και λέει) ο Μάνος οι άνεργοι δεν έχουν δυναμικά σωματεία για να πιέσουν τραβούν τον γολγοθά τους μόνοι.
Πόνεσα πολύ διαβάζοντας αυτό το post. Πόνεσα γιατί καταλαβαίνω και έχω δει πόσο εύκολο είναι να βρεθείς από κάτω. Πρέπει όμως η φίλη να θυμάται πως εξίσου πιθανό είναι αύριο ο τροχός να γυρίσει και να λάμψει καινούργια μέρα όμορφη με προοπτικές. Δεν πρέπει να παραδοθεί και κυρίως να θυμάται πάντα πόσο αξίζει. Το ξέρω πως η κοινωνία μας φαίνεται (και είναι) ένα μάτσο σκατά αλλά πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε πως υπάρχουν και οι άλλοι. Λίγοι, αλλά υπάρχουν, που νοιάζονται, που θέλουν να βοηθήσουν και να είναι δίκαιοι με τους δίπλα. Θα επανέλθω ελπίζω με προτάσεις εργασίας. Κουράγιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί είναι οι μουσικοί που το πρωί είναι στην φάμπρικα και το βράδυ στο πάλκο. Αυτό που πρέπει πρώτα από όλα να μάθει η φίλη μας είναι ό,τι λίγοι είναι η τυχερή που ακολουθούν το επάγγελμα της αρεσκείας τους. Αυτό δεν ισχύει μόνον για τους καλλιτέχνες, αλλά είναι ο γενικός κανόνας. Οπότε, μη σνομπάρουμε τις κομμώτριες και τις καθαρίστριες γραφείων. Πίσω από αυτούς μπορεί να κρύβονται άτομα καταξιωμένα και συγγραφείς με ταλέντα. Πάμπολλοι ηθοποιοί βολεύονται ως έμμισθοι ταξιτζήδες ή υπάλληλοι σε γραφεία κηδειών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή έχω βρεθεί στη θέση της φίλης μου (και το ξεχνάει και η ίδια, παρόλο που το έχει διαβάσει)...
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδή έχω περάσει μήνες άνεργος και βράδυα που κοιμόμουν νηστικός...
γι αυτό θέλω να σας διαβεβαιώσω, εσάς που (με γεμάτο στομάχι και χρήμα στην τσέπη) μιλάτε για μελόδραμα...
πως το αδιέξοδο και ο εφιάλτης της ανεργίας είναι (μετά το πένθος) η χειρότερη ανθρώπινη εμπειρία.
Vrennus said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω διακαώς τα σχόλια αυτών που μας πιπιλάνε το μυαλό με απόψεις όπως: άνεργοι είναι μόνο οι τεμπέληδες, όποιος θέλει να βρει δουλειά βρίσκει, οι ευκαιρίες υπάρχουν δίπλα σου αρκει να τις αρπάξεις, να είμασε ανταγωνιστικοί και προσαρμόσιμοι, να μάθουμε να πουλάμε τον εαυτό μας, ο ανταγωνισμός, η ευελιξία, η παγκοσμιοποίηση κλπ. κλπ. Θα μιλήσουν ή θα λουφάξουν αισχυνόμενοι;
-----
Έτσι λοιπόν ... Για όλα φταιει η «κακούργα κοινωνία» και ο «κακός διεθνής καπιταλισμός που θέλει να μας καταστήσει απασχολήσιμους» ... Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που αντίστοιχες τις υποθέτω ότι όλοι μας γνωρίζουμε μέσω γνωστών και φίλων (και η οποία παρόλο που δεν έχει, προφανώς, καθολική ισχύ, είναι ενδεικτική, πιστεύω, για το τι συμβαίνει σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού) ...
Δύο από τους καλύτερους αλλοδαπούς εργάτες που δούλευαν στο θερμοκήπιο του θειού μου στην Κρήτη ήταν αδέλφια, αμφότεροι ηλεκτρονικοί μηχανικοί με ειδικότητα στους ραδιοεντοπιστές μικρής εμβέλειας και εξαίρετες ακαδημαϊκές διακρίσεις (όπως εκ των υστέρων έμαθα).
Προτού έρθουν στην Ελλάδα δούλευαν ως μηχανικοί στο στρατιωτικό τμήμα ραδιοεντοπιστών χαμηλού ύψους της ρώσικης Almaz Scientific ... δούλεψαν σκληρά 2 χρόνια στην Ελλάδα με πολύ καλό μεροκάματο, πλην όμως σχεδόν σε συνθήκες χημικού πολέμου (όποιος έχει μπει σε θερμοκήπιο ντομάτας καταλαβαίνει τι εννοώ).
Εδώ και κάμποσο καιρό έχουν ανοίξει δικό τους μαγαζί, μαθαίνω, και επισκευάζουν σχεδόν τα πάντα (από τοστιέρες μέχρι τηλεοράσεις και αντλίες άρδευσης) ... Ο ένας μάλιστα παντρεύτηκε και έγινε και μπαμπάς ...
Την ίδια στιγμή κάμποσοι φραπεδιάρηδες Κρήτες απόφοιτοι τμημάτων πληροφορικής παραμένουν άεργοι επί μήνες/χρόνια επειδή «δεν βρίσκουν δουλειά ανάλογη των προσόντων τους». Αυτό το καλοκαίρι, σε μια φιλική παρέα, πρότεινα σε κάποιον από αυτούς (γνωστός από παλιά και καλό παιδί κατά τα άλλα) να δουλέψει προσωρινά στην επιχείρηση που διατηρούν οι γονείς μου ως εποχιακός υπάλληλος. Η απάντηση ήταν αποστομωτική: «εγώ δεν πήρα πτυχίο πληροφορικού για να πουλάω ψωμιά» ...
Μήπως μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση υπάρχει κάπου και η ατομική ευθύνη? ... Λέω, μήπως ...
Δεν είναι απαραίτητο να είσαι σοσιαλιστής για να σε αγγίζει αλλά και να σε αναστατώνει η ανεργία αλλά και η ετεροαπασχόληση. Τουναντίον μάλιστα, θα έλεγα. Όμως γαι τα χάλια της Ελληνικής οικονομίας και αγοράς εργασίας που συχνά γράφω και εδώ φταίει εν μέρει ο σοσιαλισμός. Ακόμα και στις ΗΠΑ, υπάρχει ελάχιστος μισθός. Εδώ όμως στην Ελληνική σοσιαλιστική οικονομία δεν υπάρχουν αγορές, δεν λειτουργούν ούτε η προσφορά ούτε η ζήτηση σε όρους λειτουργικούς και ανθρώπινους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να μην δεχθεί η φίλη του ΝΔ τη συγκεκριμένη εργασία ΔΕΝ είναι το θέμα. Δεν είναι αυτή ούτε καπιταλιστική ούτε φιλελεύθερη λογική. Ούτε η λογική των "ικανών" και "μη-ικανών", "εργαστικών" και "τεμπέκηδων". Το να κάνει κανείς μία εργασία "ανέραστη" (που να μην έχει ένα περιεχόμενο που και τον/την ικανοποιεί, έστω και μακριά από το αντικείμενο σπουδών) δεν είναι Η ΛΥΣΗ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, είναι το πρόβλημα, ή ένας βασικός συντελεστής για τα "συστημικά" χάλια της Ελληνικής (φερόμενης ως) οικονομίας και της "αηγοράς εργασίας"! Στις ΗΠΑ π.χ. θα κάνεις και μία δουλειά σε φαστ φουντ και στα 40 (αν την αντέχεις την ορθοστασία και το συνεχές γύρω-γύρω σε ένα μικρό χώρο μαζί με άλλους) αλλά έχεις μέσα από αυτής προοτικές ΕΞΕΛΙΞΗΣ. Που είναι οι προοπτικές είτε εισόδου είτε εξέλιξης στις περισσότερς δραστηριότητες στην Ελλάδα, όταν το μοντέλο εργασίας και οικονομίας είναι χειρονακτικό και επιβίωσης του φθηνοτέρου.
Ενθάρρυνση χρειάζεται κάθε άνεργος και αναζητών εργασία, κάθε ηλικίας, να μην εγκαταλείπει την προσπάθεια. Το να βρεις δουλειά είναι και αυτό μία δουλειά λένε αλλού. Στην Ελλάδα, το να βρεις μία δουλειά δεν είναι απλώς μία δουλειά, είναι ένα επιχειρηματικό εγχείρημα διότι τα παλιά καλούπια στις δουλειές δεν υπάρχουν πλέον. Αυτά προς το παρόν.
Θεωρώ το "Αυτά να γράψεις στο blog" το καλύτερο ποστ του μπλογκ από τότε που άρχισα να το διαβάζω. Bull's Eye!
ΝΔ,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν είναι να ιεραρχήσουμε εφιάλτες...νομίζω ότι προηγείται η απώλεια της υγείας.
Ταπί υπήρξα πολλές φορές, αλλά άνεργος ποτέ, διότι ήμοουν πάντα διατεθειμένος να κάνω και δουλειές που δεν ήθελε να κάνει κανείς. Όχι "βρώμικες" (αν και δεν θα έλεγα όχι), αλλά δύσκολες. Βρέθηκα όμως πολλές φορές στη θέση να δουλεύω και να είμαι ταπί (λόγω υποχρεώσεων), μέχρι που το συνήθισα και κάθε φορά που έχω κάνα φράγκο στην τσέπη "α, να απολαύσω και ένα καφέ, αφού αγόρασα ένα καράβι καφέδες στους άλλους πρώτα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα δεν είναι τίποτα σπουδαίο, οπότε παράτα την και τράβα γι' αλλού. Στο κάτω κάτω, σ' αυτή τη φάση, τί έχεις να χάσεις;
Προσπάθησε να μη σκέφτεσαι "χώρες", αλλά απλά γεωγραφικές περιοχές. Αντί να βλέπεις τη γη όπως σε ένα πολιτικό χάρτη, δες την όπως από δορυφόρο: ούτε σύνορα ούτε τίποτα. Μη δένεσαι με πέτρες και χώματα, διότι αμφότερα βυθίζονται, από τη φύση τους.
Ο σπόρος κάνει το λουλούδι... χώματα βρίσκεις παντού.
Λευτέρης
Συσχολιογράφοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΤΕ τι γράφει η κοπέλλα. Δεν ψάχνει δουλειά στο «αντικείμενό της», δουλειά - αξιοπρεπή - γενικώς ψάχνει!
Είχα λείψει για λίγο καιρό. Είμουνε για τρίτη φορά στην Ινδία. Ανοίγοντας τον υπολογιστή μου "έπεσα" πάνω στο σημερινό “κείμενο-γροθιά” της Ελληνικής πραγματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ινδία είναι μια χώρα με ανερχόμενη μεν οικονομία (μαζί με την Κίνα) αλλά, προς το παρών, μια καθαρά τριτοκοσμική χώρα περίπου 1,3 δισ. κατοίκων (οι αριθμοί αφορούν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία των καταγεγραμμένων κατοίκων…….) όπου οι ελάχιστοι έχουν αμύθητες περιουσίες και η μάζα υποφέρει. Αλλά, στην περίπτωση της Ινδίας, όταν αναφέρομαι στην λέξη “υποφέρει” τότε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΩ!!! Άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους από την πείνα, τις αρρώστιες και την γενική ένδεια!
Με όλη λοιπόν την συμπάθεια στο πρόσωπο της ταλαιπωρημένης 36χρονης μουσικού μας θεωρώ ότι πλέον και στην Ελλάδα έχουμε κάποια ποσοστά ανεργίας “πολυτελείας”. Σαφώς και έχω συναντήσει στην Ελλάδα ζευγάρια που ψωνίζουνε πλέον στα πολυκαταστήματα τροφίμων με την λίστα αγορών στο ένα χέρι και το ηλεκτρονικό αριθμητήριο στο άλλο (για να ξέρουνε αν θα τους φθάσουν τα λεφτά τους…..) αλλά τα ίδια ζευγάρια όταν πάνε για να πληρώσουνε στο ταμείο (έχοντας μαζί τους κάποια υστερικά παιδάκια) βγάζουνε από το καλάθι των αγορών τους π.χ. 7 σακούλες πατατάκια, γαριδάκια και σοκολάτες για τα παιδία τους! Για σοβαρευτείτε λίγο! Στην Ελλάδα του 2006 ΚΑΝΕΙΣ δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά βιοποριστικά προβλήματα! Υπάρχουνε λύσεις για τα πάντα! Αρκεί φυσικά να είναι οι άνθρωποι ρεαλιστές και αποφασισμένοι πραγματικά να θέλουνε να δώσουνε λύση στο πρόβλημα τους ανεξάρτητα κόστους! Όχι π.χ. να έχουμε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που το μοναδικό τους όνειρο είναι “μια θεσούλα στο Δημόσιο”……..
Γιατί δεν δέχεται γαζώτρια? Εάν είναι ξύπνια και τολμηρή, σύντομα στήνει την δικιά της επιχείρηση και αναλαμβάνει εργασίες ‘φασόν’.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ2825 - cyberdust, κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φίλη δεν ψάχνει για επάγγελμα "της αρεσκείας της".
Νομίζω ότι είναι εμφανές από το κείμενο ότι ψάχνει για ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ επάγγελμα.
Μην σας τυφλώνουν τα ιδεολογικά γυαλιά σας.
Το κείμενο περιγράφει τη θλιβερή πραγματικότητα της ανεργίας. Από την άλλη διαφωνώ με το παρακάτω:
ΑπάντησηΔιαγραφή“Αν ήσουν νέος τώρα (τι νέος; 36 χρονών σαν κι εμένα, να χτυπάς πόρτες και η δυσπιστία στα βλέμματα, στην θέα της ηλικίας σου να σε τυλίγει σαν ιστός αράχνης) όπως όταν επέστρεψες και ξεκίνησες να εργάζεσαι στη Ελλάδα, καμία γνώση και παιδεία σου δεν θα σου άνοιγαν πόρτες. Στα ίδια σκατά με μένα θα πάλευες, θα αγωνιζόσουν και στο φινάλε ηττημένος, χωρίς ίχνος αυτοεκτίμησης θα δεχόσουν το έσχατο ψίχουλο που θα σου πέταγαν”
Όχι, αυτό δεν ισχύει. Μπορεί στο τραγούδι (που είναι ένας χώρος μη αξιοκρατικός) να υπάρχει πρόβλημα στην εύρεση εργασίας, αυτό όμως δεν συμβαίνει γενικότερα. Νιώθω ότι η προσήλωση μας στο να κάνουμε αυτό που θέλουμε είναι που μας κρατάει στην ανεργία. Αν βρίσκουν στην Ελλάδα δουλειά οι Αλβανοί και οι Φιλιπινέζες, σίγουρα μπορεί να βρει και η κοπέλα.
Εγώ πάντως όταν πρωτοξεκίνησα έκανα διάφορες δουλειές και κάθε δίμηνο άλλαζα εργοδότη, έως ότου πιάσω την καλή. Εργάτης στην οικοδομή, λουστραδόρος σε επιπλάδικο, στην αγροτική συγκομιδή, χαμάλης στις μεταφορές-μετακομίσεις, εργάτης σε εργοστάσιο χαλκού, σε καθαρισμούς κτιρίων και κυρίως νέων οικοδομών κτλ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη νιώθω απόλυτα την φίλη σας Κύριε Δήμου.Έτσι ήμουνα κι εγώ,για πολύ καιρό.Και ακόμα και όταν βρήκα μια δουλειά,δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω ούτε στα βασικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπουδές,γλώσσες,δουλειά απ' τα 16...τίποτα δεν έφτανε.Απελπισία.Έτσι αποφάσισα να φύγω στο εξωτερικό.Μόνη μου.Και ήταν ένα από τα καλύτερα πράγματα που έκανα ποτέ για τον εαυτό μου.
Καλά κουράγια στην φίλη σας,τι άλλο να πω...
k2825 said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Έτσι λοιπόν ... Για όλα φταιει η «κακούργα κοινωνία» και ο «κακός διεθνής καπιταλισμός που θέλει να μας καταστήσει απασχολήσιμους» ..."
Συ λέγεις, εγώ δεν είπα τίποτε τέτοιο ;-?
"δούλεψαν σκληρά 2 χρόνια στην Ελλάδα με πολύ καλό μεροκάματο, πλην όμως σχεδόν σε συνθήκες χημικού πολέμου"
Δηλαδή, έλα να δουλέψεις σε συνθήκες χημικού πολέμου ή πεζοδρομίου / κονσομασιόν κλπ. κλπ. ή μείνε άνεργος/η. Μην διαμαρτύρεσαι ότι δεν υπάρχουν δουλειές. Γνωστή και μη εξαιρετέα άποψη. Θα περιμένω να δω τι θα κάνετε εσείς σε ανάλογη περίπτωση.
svensken said... ¨
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στην Ελλάδα του 2006 ΚΑΝΕΙΣ δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά βιοποριστικά προβλήματα! Υπάρχουνε λύσεις για τα πάντα".
Σοβαρά το λέτε αυτό; Μήπως νομίζετε πως βρίσκεστε ακόμα στην Σουηδία;
Όπως μου έγραψε ένας φίλος από την Γερμανία: "Αυτή η κοπέλα και οι συγγενείς της θα έπαιρναν στη Γερμανία ο καθένας γύρω στα 650-700 EUR το μήνα κοινωνική βοήθεια ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ".
H εργατικότητα ΣΗΜΕΡΑ δεν κρίνεται από τον ιδρώτα του εργαζόμενου ούτε τους σφυγμούς ούτε την αύξηση της πίεσης του/της. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΤΕΛΑ ΑΛΛΩΝ ΕΠΟΧΩΝ (ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΩΝ)! Κάθε εργασθείς (π.χ. η φίλη του ΝΔ) διεθέτει κάποιες διεξιότητες τις οποίες θα έπρεπε κανονικά κάποιοι σύμβουλοι εργασίας να τις εξετάσουν και να δουν σε ποιές από τα ζητούμενες εν προκειμένω στην περιοχή (τοπική αγορά) δεξιότητες ταιριάζουν, όχι βάσει "τίτλου" της προηγούμενης εργασίας, αλλά περιεχομένου δεξιοτήτων και ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ τους σε άλλο, έστω και φαινομικά μΗ ΣΥΝΑΦΕΣ, επάγγελμα ή θέση εργασίας. Αυτά όμως δεν γίνονται σε μία οικονομία και εργασία που γίνεται ΣΤΟ ΠΟΔΙ, ΣΤΑ ΟΡΘΙΑ, είτε είτε σοσιαλιστική, είτε καπιταλιστική είτε φιλελεύθερη. Σε καμμία άλλη οικονομία του κόσμου τόσοι πολλοί δεν προσπαθούν και ιδρώνουν για να παραχθούν τελικά τόσα λίγα. Η χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα οφείλεται στο μοντέλο της αλλά και στο μάνατζμεντ και τη γραφειοκρατία. Ας περιμένει την ΝΔ να αλλάξει την οικονομία, ή ας πιστέψει στα μοντέλα του ΦΑΠ ή ανοιχτεί σε "ξένες" αγορές, που το καλλιτεχνικό ταλέντο και εμπειρία είναι με κάποιο τρόπο εργασιακά αξιοποιήσιμα, σε κάποια δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμμία εργασία δεν είναι ντροπή για αυτόν που την κάνει, ντροπή είναι, ορισμένες, για αυτούς που τις προσφέρουν (ΣΣ. δεν αναφέρομαι στην προσφερθείσα θέση). Ντροπή για μία χώρα να έχει τέτοια ντε φάκτο μοντέλα εργασίας.
Αλλά για αυτά τα θέματα πόσα ΜΜΕ κάνουν εκπομπές και πόσα έντυπα θέματα?
H ανεργία είναι μια κατάσταση ανεξέλεγκτη ; Δεν γίνεται ορθολογική διαχείριση της εργασίας; Κι αν ναί από ποιούς; Γιατί η ανάπτυξη της τεχνολογίας αντί να αυξήσει τον ελεύθερο χρόνο των εργαζόμενων μείωσε και μειώνει τις θέσεις εργασίας; Μήπως το πρόβλημα είναι τεχνητό, για να μπορούν κάποιοι να διατηρούν τους μισθούς χαμηλούς και τις διεκδικήσεις για καλύτερες συνθήκες εργασίας ανύπαρκες; Ερχεται λοιπόν νέος εργασιακός μεσαίωνας, ένας τρόπος ελέγχου της παγκόσμιας οικονομίας με θύματα πάλι τους εργαζόμενους, ως την εξαθλίωση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αντιμετώπισα θέμα ανεργείας ποτέ στην ζωή μου. Προς το παρόν "λουφάζω αισχυνόμενος". Αν βρώ κουράγιο, από τα σχόλια άλλων συνσχολιαστών θα επανέλθω.
ΑπάντησηΔιαγραφήNikos Dimou said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ2825 - cyberdust, κλπ.
Η φίλη δεν ψάχνει για επάγγελμα "της αρεσκείας της".
Νομίζω ότι είναι εμφανές από το κείμενο ότι ψάχνει για ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ επάγγελμα.
Μην σας τυφλώνουν τα ιδεολογικά γυαλιά σας.
------
Χωρίς να θέλω να φανώ αγενής πρός την φίλη σας ή πρός εσάς, και χωρίς να γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες, θα διακινδυνεύσω ένα σχόλιο (Συγγνώμη για την "απρέπεια" αλλά δεν γίνεται διαφορετικά).
Αν όντως ψάχνει από καιρό για οποιαδήποτε (τίμια) δουλειά και δεν την έχει βρεί ακόμα, τότε πιστεύω ότι είτε είναι υπερβολικά άτυχη, είτε δεν ψάχνει σωστά.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η πρόσταση του doctor είναι "μια κάποια λύση" ...
Τώρα που πιάσατε την καλή cyberdust (και κάθε cyberdust), κρατήστε τη καλά μη σας φύγει εκεί γύρω στα 40 - 50 σας, και πάτε να δουλέψετε σε συνθήκες χημικού πολέμου στο θείο του k2825 μήπως και την ξαναπιάσετε - αν επιβιώσετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα βρήκε δουλειά μέσα σε μια ώρα! Η προσφορά του doctor δεν ισχύει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Από την άλλη όμως σκέφτομαι και τις κοπέλες από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες με τα πιάνα και τα μπαλέτα τους, πώς ήρθαν εδώ και επέζησαν με οποιοδήποτε τρόπο. Μήπως σαν λαός έχουν καλομάθει και είμαστε πολύ μαλθακοί?"
ΑπάντησηΔιαγραφήI am loading!!!!
Με όλο το σεβασμό, αλλά αυτά τα πρότυπα εργασίας και διαχείρισης καριέρας είναι τα διεθνώς πλέον (και εκτός Ανατολικών) διαχεόμενα? Αν είναι έτσι, τότε από φιλελεύθερος να το γυρίσω σε ΚΚΕ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ!
Μπρρρ! με όλο το σεβασμό, αλλά το σχόλιο αυτό είναι τρομακτικό, στο συλλογισμό που εμπεριέχει και εμμέσως (ακουσίως μάλλον) προωθεί!!!
Καλημέρα σας
ΑπάντησηΔιαγραφή(εκτός σημερινού θέματος) ένα σχόλιο προς τον mickey: τελικά τα "πήρες" και μάλλον για λάθος λόγους. Όπως έχεις πει κι εσύ, πολλές φορές γίνονται παρανοήσεις εδώ... καμία ανταγωνιστική διάθεση προς τους "παλιούς", μάλλον το αντίθετο. Από τους παλιούς στηρίζεται το blog, εμείς ήρθαμε μετά, αλλιώς θα ήταν μονόλογος του Δήμου. Το κακό "σταριλίκι" είχε το νόημα "μή χαλάτε την ορχήστρα ενώ δίνετε ρεσιτάλ με μαέστρο το Δήμου και σολίστες εσάς" τους παλαιότερους. Απέδωσες λάθος νόημα σε ότι είπα, φιλικά σας βλέπουμε και τα σχόλιά σας σημαντικά. Αλλά σταματήστε την κόντρα με το "μαέστρο" για τα "προσωπικά" σας. Χρησιμοποιείστε την όποια οικειότητα για να τα βρείτε δια-προσωπικά μαζί του, ας πούμε με ένα email. Δημόσια, εντυπώσεις θα δημιουργούνται και θα μεγαλώνουν οι παρεξηγήσεις. Κάποτε είχα ακούσει ένα κανόνα, το να επαινείς δημόσια και να επιπλήτεις ιδιωτικά, (είδες, πιάνει τόπο το Help Desk!) Σταματάω κι εγώ εδώ, θα τα βρούμε στη πορεία του blog φίλε (ελπίζω) mickey...
Η επιστολή αυτή σήμερα, συνοψίζει τον επαγγελματικό εφιάλτη κάθε μορφωμένου ανθρώπου, της ηλικιακής πλειοψηφίας των αναγνωστών του blog.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως έιναι να επικρατήσει η απόγνωση, γιατί τότε δημιουργείται φαύλος κύκλος...
έχω πει πως ζω στο Βόλο, μία εργατούπολη, όπου στο παρελθόν, μέσα σε μια πενταετία κλείσαν πολύ μεγάλες βιομηχανίες, περισσότερες από 5-6 χιλιάδες θέσεις εργασίας σε μια πόλη των 100 χιλιάδων κατοίκων. (υπολογίστε θέσεις/κάτοικοι/οικογέννεια). Πάντα βρίσκονται λύσεις, θέλει όμως να αλλάξεις την κοσμοθεωρία σου και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις την καθημερινή πραγματικότητα! Γνωρίζω πολλούς "μουσικούς των γάμων" εδώ, που συμπληρώνουν το εισόδημά τους στις πολλές αίθουσες-εργοστάσια γάμων τα σαββατοκυριακα. Αμοιβές 100-150€ τη βραδιά! Μερικοί κερδίζουν περισσότερα έτσι παρά από το βασικό μισθό. Ο γάμος όμως έχει από ρουτίνα μέχρι παραγγελιά μεθυσμένου τα ξημερώματα. Δεν σημαίνει ότι είναι χαμηλότερης στάθμης μουσικοί, απλά ιεραρχήσαν την ανάγκη τους...
Αν ξεπεραστεί το εμπόδιο της απόγνωσης και καταρρίψει τα προσωπικά του ταμπού κάθε ένας που βρεθεί σε τέτοια άσχημη θέση(εννοώντας να σκεφτεί για λύση με τρόπο διαφορετικό από ότι μέχρι σήμερα... παράδειγμα αντί για επαφές με προικισμένους μουσικούς, δυό κουβέντες με άτομα της λαϊκής πιάτσας (βλέπε σκυλάδικα), θα ανακαλύψει κάποιο δρόμο εκτός αδιεξόδου... και χρειάζεται πάντα και λίγη τύχη!... την έυχομαι στη φίλη του οικοδεσπότη, μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω προσωπικά.
Vrennus said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυσχολιογράφοι,
ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΤΕ τι γράφει η κοπέλλα. Δεν ψάχνει δουλειά στο «αντικείμενό της», δουλειά - αξιοπρεπή - γενικώς ψάχνει!
Παρ Νοε 03, 11:23:29 πμ
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με «αξιοπρεπή» δουλεία. Πλην της πόρνης και του κλέφτη, όλες οι δουλειές είναι αξιοπρεπείς. Αν και εγώ από το κείμενό της διαβλέπω έναν ιδιότυπο ρατσισμό έναντι επαγγελμάτων κατωτέρας υποστάθμης (δικό μου συμπέρασμα, αφότου ξαναδιάβασα το κείμενο), όπως πχ για τις κομώτριες και γαζώτριες.
Hold on! "Αξιοπρεπείς" δουλειές είναι οι δουλειές που ως περιεχόμενο εργασίας και "στυλ"/δομή ταιριάζουν στην "ψυχοσύνθεση" και άλλα στοιχεία ΑΤΟΜΙΚΑ του κάθε ανθρώπου. Άλλοι π.χ. "πετάνε" σε δουλειές "εξωτερικές" και άλλοι σε δουλειές λιγότερο "κινητικές". Ποιός πάνω από μία Χ ηλικία αντέχει να δουλεύει στο ΡΥΘΜΟ (πή και "ΑΡΡΥΘΜΙΑ") που έχουν ορισμένες δουλειές στην Ελλάδα (λόγω μοντέλου και οργάνωσης τους, ή και έλλειψης αυτών)?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονάει πολύ το συγκεκριμένο post.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝιώθω μεγάλη θλίψη που αυτό το μπουρδ*κρατος δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τους πολίτες του.
Έζησα τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα, περιμένοντας την 'αναγνώριση' του πτυχίου μου απο το Κωλ*Δικατσά...(Γνωρίζετε όλοι πιστεύω ότι τα Ελληνικά πτυχία είναι τα καλύτερα στον κόσμο και όλοι όσοι έρχονται από Αγγλίες, Γερμανίες, Αμερικές έχουν πτυχία πολύ κατώτερα των Ελληνικών....).
Η 'αναγνώριση' δεν ήρθε ποτέ.
Παράλληλα αυτά τα 2 χρόνια, έκανα αιτήσεις πάντού (σε καφετέριες, σε μαγαζιά για πωλήτρια, σαν πλασιέ) αλλά για όλες ήμουν πολύ μεγάλη....
Καλά για δουλειές σχετικές με το αντικείμενό μου...χαχχαχα...ούτε καν μου απαντούσαν αν είχαν λάβει το βιογραφικό μου.
Έχω αρχίσει και φορτώνω άσχημα τώρα...
Πως θα είχα ζήσει αυτά τα 2 χρόνια αν δεν είχα τους γονείς και τον σύντροφό μου να βοηθάνε?
Θυμάμαι που είχα στείλει ένα email στον ΝΔ λέγοντάς του την εμπειρία μου και αυτό που έχει μέινει στο μυαλό από την απάντηση του ήταν: 'Αν μπορείτε φύγετε όσο είναι καιρός, η Ελλάδα είναι ανθρωποφάγος χώρος'...
Ευτυχώς για μένα, τον άκουσα...
Πολλές φορές όμως δεν είναι εύκολο για όλους τους ανθρώπους να φύγουν...Κι αυτό ίσως πονάει ακόμη περισσότερο.
Μακάρι να βρεθεί μία λύση γρήγορα στο πρόβλημα της φίλης σας.
Κρίμα..Κρίμα...Κρίμα...
Την ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ κι ας ακουστεί όπως θέλει σε κάποιους.
Vrennus said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα που πιάσατε την καλή cyberdust (και κάθε cyberdust), κρατήστε τη καλά μη σας φύγει εκεί γύρω στα 40 - 50 σας, και πάτε να δουλέψετε σε συνθήκες χημικού πολέμου στο θείο του k2825 μήπως και την ξαναπιάσετε - αν επιβιώσετε.
Παρ Νοε 03, 11:40:44 πμ
Έχω δουλέψει και σε τέτοιες συνθήκες. Σε χυτήριο χαλκού, που όταν έχυναν τα καλούπια δεν έβλεπες την μύτη σου και σου κοβόταν η ανάσα. Χειρότερα η κόλαση δεν μπορούσε να ήταν.(Δεν φοβάμαι, την καλή εργασία μου έχω πλέων διασφαλίσει οριστικά.)
ΕΓΩ ΝΙΩΘΩ ότι η προσήλωση ΜΑΣ στο να κάνουμε αυτό που θέλουμε είναι που μας κρατάει στην ανεργία...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι όταν βρεθούν στα λογικά τους αδιέξοδα σε κατηγορούν και σε λένε τρολ.
αν ήσουνα προσηλωμένος στο να κάνεις αυτό που θέλεις θα χρησιμοποιούσες όλους τους τρόπους και θα εφεύρισκες νέους, και θα το κατόρθωνες.
όμως εσύ δεν είσαι προσηλωμένος σε τίποτα. είσαι ανίκανος να σκεφτείς λογικά και γδέρνεσαι και γδέρνεις όσους είναι βολικοί.
Δουλειά της ...αρεσκείας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γιατί να ΜΗΝ ψάχνει για δουλειά της αρεσκείας της;
Και γιατί να ΜΗΝ θέλει να κάνει αυτό που αγαπάει - όλοι κάτι αγαπάνε - δουλεύοντας 14 ώρες τη μέρα επειδή έτσι της αρέσει;
Γιατί να ΜΗΝ ονειρεύεται;
Έχει κάθε τέτοιο δικαίωμα, όπως έχει κι ο καθένας μας.
Και κάποιος έξυπνος επιχειρηματίας (υπάρχουν;) θα την προσελάμβανε να κάνει αυτό που της αρέσει - αν ταιριάζει στην επιχείρησή του - και θα κονόμαγε (αυτός) από τα υπερκέρδη που (λόγω ευτυχίας) θα παρήγε εκείνη.
Βέβαια, όταν φτάνεις στην πείνα, κάνεις οτιδήποτε, το ξέρουμε - πρέπει να επιβιώσεις. Αλλά η άλλη πείνα, η πείνα της ψυχής, δεν χορταίνει με το οτιδήποτε.
Δε λέω λοιπόν η κοπέλα να μην δουλέψει όπου βρει.
Αλλά, μην νομίζουμε ότι τότε λύθηκαν τα πάντα.
-----------------------
Σχετικό - μεταφυσικό:
Ακούω αυτή την ώρα στον ALPHA Radio ότι στη Γερμανία παρουσιάστηκε μαζικά το εξής φαινόμενο:
Χαρτονομίσματα που μοιράζουν μηχανάκια ΑΤΜ, αποσυντίθενται μόλις τα πάρεις από την θυρίδα.
:-))))))
Οι μηχανές αποφάσισαν να μας υπενθυμίσουν ότι το χρήμα ΔΕΝ είναι το παν.
Cyberdust, αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ ως «αξιοπρεπή» δουλειά, ξαναδιαβάστε στο σχόλιο του k2825, αυτό με το "συνθήκες χημικού πολέμου", και θα καταλάβετε. Επίσης, θα πρέπει να καταλάβετε ότι για να εργαστείς ως κομμώτρια ή γαζώτρια απαιτούνται ορισμένες δεξιότητες που δεν τις αποκτάς στα 36 σου - αυτό είναι το ζήτημα κι όχι ότι δεν είναι αξιοπρεπείς εργασίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω περπατήσει και εγω στο δρόμο αυτόν της απελπισίας, αντιμετωπίζοντας το τέρας του βιοπορισμού, αγωνιώ να μην βρεθώ ξανά σε αυτή την θέση, όπου τα ωραία και αγαθά του βίου, φανταζουν πολυτέλειες.Με κράτησε το ένστικτο της επιβίωσης και με πήγε παραπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας έκοψε το χαμόγελο το Mail της μουσικού, κανοντας κοντινό πλάνο στην πραγματικότητα όπως ακριβώς έχει. Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που έχουν μάθει να παίζουν με την πλάτη στον τοίχο και παρόλα αυτά να αναδύονται από τον πάτο που εξαναγκαζονται να πιάσουν. Η Ελλάδα του πλαστικου lifestyle και η άλλη που κυλάει παράλληλα δίπλα μας ή και μέσα μας και κάποιοι απλώς κάνουν ότι δεν οσμίζονται την αποφορά της.
Καλη σας μέρα
Από διάφορους φίλους και γνωστούς έχω καταλάβει πως αυτή η ιστορία με τους μουσικούς είναι πολύ συχνή. Και με τους καλλιτέχνες γενικότερα. Αν δεν έχεις λεφτά από πίσω να σε στηρίζουν δεν μπορείς να κάνεις τέτοιου είδους καριέρα ή θα πρέπει να κάνεις εντελώς άσχετες δουλειές παράλληλα, αλλά τότε ίσως η καλλιτεχνική σου φύση πάει περίπατο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλοντας να κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου (δήλωσα ήδη τη συμπαράστασή μου), θέλω να ρωτήσω το εξής:
Εφόσον η φίλη σας ήξερε πως το επάγγελμα που έχει επιλέξει και της αρέσει δεν είναι καθόλου σίγουρο, δεν είχε προβλέψει ότι το να μείνει χωρίς καθόλου δουλειά είναι πολύ πιθανόν?
Θέλω να πω, είναι 36 χρονών και δεν έχει φροντίσει να έχει ούτε 5 δεκάρες στην άκρη για μια τέτοια ώρα ανάγκης?
Μήπως δηλαδή πήρε τα ρίσκα της αλλά δεν απέδωσαν?
Πώς μπορεί κάποιος να μένει σε δικό του σπίτι πληρώνοντας ενοίκιο κλπ χωρίς να έχει καθόλου προβλέψει την πιθανότητα να μείνει χωρίς δουλειά?
Heinz, ευτυχώς μας επαναφέρετε στον ορθό προβληματισμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό είναι να μην υποβαθμίζουμε τη μια δύσκολη κατάσταση (ανεργία) μια άλλη (ανίατη ασθένεια κλπ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ίδια η έννοια post σε ένα blog μας βοηθά να σχολιάζουμε πιό ειδικά το κάθε θέμα.
Το δικαίωμα στην εργασία, απο βιοποριστική αλλά και δημιουργική ανάγκη, θα έπρεπε να είναι ουσιαστικά (και όχι μόνον τυπικά) θεμελιώδες σε κάθε οργανωμένη κοινωνία ανθρώπων που θέλει να λέγεται "πολιτισμένη".
Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Ακόμα. Οχι μόνον στη θεσμική, οικονομική, κοινωνική της διάσταση. Αλλά και σε επίπεδο επαγγελματικού προσανατολισμού στο σχολείο, ενημέρωσης για νέες επιστημονικές και τεχνικές κατευθύνσεις, κλπ.
Παρ'ολα αυτά όμως, θα συμφωνήσω με τον Κ2825 για την ατομική ευθύνη του καθενός. Η διάθεση κάποιου να ασχοληθεί με τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, που βεβαίως λαμπυρίζουν περισσότερο από άλλα, μερικές φορές τον τυφλώνει σε σχέση και με τις δυσκολίες αλλά και τις κακές συνθήκες που επικρατούν ειδικά εκεί.
Με όλον τον σεβασμό στη δύσκολη στιγμή που βρίσκεται κάποιος, στην προσωπικότητά του και στον αγώνα για αυτό που ο καθένας μπορεί να χαρακτηρίζει ως στόχο του, θα πρότεινα σε όποιον κατέχει τα τρία πτυχία που αναφέρετε στην αρχή, να ρίξει λίγο νερό στο κρασί του διότι:
το πτυχίο αρμονίας στις μέρες μας δεν βεβαιώνει απολύτως τίποτα σε ικανότητα οποιουδήποτε αντικειμένου, το πτυχίο μουσικοπαιδαγωγικών θα με συγχωρέσετε αλλά δεν έχει καν αντικείμενο (ούτε στοιχειώδη αναγνώριση στη μουσική αγορά) και αν εσεις είχατε φροντιστήριο αγγλικών δεν είμαι σίγουρος ότι θα προτιμούσατε κάποιον με Proficiency από τους εκατοντάδες ανέργους της Αγγλικής Φιλολογίας.
Παίρνω το θράσος να τα ισχυριστώ αυτά με κίνδυνο να κατηγορηθώ για αναλγησία, γιατί διέκρινα στο mail της φίλης σας εναν θυμό που η αγορά δεν πείθεται απο τα τυπικά προσόντα της αλλά και μιά αντίφαση ως προς την απόλυτη ανάγκη για δουλειά μεν, αλλά και αυτό ακριβώς που θέλω από την άλλη (?). Παρακαλώ να με συγχωρέσετε αν παρανόησα.
Ευχαριστώ θερμά και προσωπικά τον doctor για την άμεση ανταπόκριση και προσφορά του, δείγμα ανθρωπιάς και αισιοδοξίας.
Εύχομαι από καρδιάς κάθε καλή συνέχεια στη φίλη σας.
Σιγά σιγά το σημερινό θέμα παίρνει την αντικειμενικότητά του από τις υποκειμενικές γνώμες όλων όσων έχουμε εκτεθεί. Συμφωνώ απολύτως με τον Ladybug. Δεν ξέρω αν στην φίλη μας είχε "κάτσει" η καριέρα πως θα μιλούσε τώρα. Θέλω να πω ότι δυστυχώς το ρίσκο πληρώνετε, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Εαν δεν πληρωνόταν θα το παίρναμε όλοι και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Δυστυχώς όταν διαπιστώσεις ότι δεν σου βγήκε είναι πολύ αργά. Ελπίζω η φίλη μας - το επαναλαμβάνω για τρίτη φορά - να δεχθεί την πρόταση του doctor, γιατί το επόμενο e-mail α είναι περισσότερο δραματικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήVrennus said...
ΑπάντησηΔιαγραφήCyberdust, αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ ως «αξιοπρεπή» δουλειά, ξαναδιαβάστε στο σχόλιο του k2825, αυτό με το "συνθήκες χημικού πολέμου", και θα καταλάβετε. Επίσης, θα πρέπει να καταλάβετε ότι για να εργαστείς ως κομμώτρια ή γαζώτρια απαιτούνται ορισμένες δεξιότητες που δεν τις αποκτάς στα 36 σου - αυτό είναι το ζήτημα κι όχι ότι δεν είναι αξιοπρεπείς εργασίες.
-------
Βεβαιότατα φίλτατε ... Όταν κάποιος πράγματι αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης και θέλει να διατηρήσει τον αυτοσεβασμό του, οφείλει να είναι πρόθυμος να κάνει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ τίμια δουλειά για να επιβιώσει, φθείροντας ακόμα και την υγεία του σε κάποιο βαθμό, αρκεί αυτό να του διασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο (και μια καλύτερη και λιγότερο σκληρή/περισσότερο δημιουργική δουλειά).
Εκτός αν δεν έχει αντιληφθεί ότι, στον πραγματικό κόσμο, για να φοράμε ορισμένοι τα κουστούμια, κάποιοι άλλοι πρέπει να φοράνε τις φόρμες (τις οποίες πολλοί από εμάς φορούσαν κατά το παρελθόν).
Και κάτι ακόμα: ΚΑΝΕΙΣ μας δεν γεννήθηκε 36 - 46 ή 56 ετών ... Βλέπεις σε αντίθεση με το σχολείο, στη ζωή για κάθε παράλειψη ή σφάλμα αφαιρούνται "βαθμοί", και συχνά οι προηγούμενες "επιδόσεις" καθορίζουν τις επόμενες ...
Vrennus said...
ΑπάντησηΔιαγραφήCyberdust, αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ ως «αξιοπρεπή» δουλειά, ξαναδιαβάστε στο σχόλιο του k2825, αυτό με το "συνθήκες χημικού πολέμου", και θα καταλάβετε. Επίσης, θα πρέπει να καταλάβετε ότι για να εργαστείς ως κομμώτρια ή γαζώτρια απαιτούνται ορισμένες δεξιότητες που δεν τις αποκτάς στα 36 σου - αυτό είναι το ζήτημα κι όχι ότι δεν είναι αξιοπρεπείς εργασίες.
Παρ Νοε 03, 12:04:08 μμ
Για τις κομμώτριες δεν θα πω, αλλά για τις γαζώτριες, οι δεξιοτεχνίες που απαιτούνται είναι ελάχιστες. Πρόκειται για μονότονες επαναλαμβανόμενες εργασίες. Στήνεις το καρμπόν, κόβεις το ύφασμα, το ράβεις. Τις ώρες που σπαταλάει στο φροντιστήριο, ας το διαθέσει να μάθει κάτι άλλο πιο χρήσιμο. Εάν είναι ξύπνια, τίποτες δεν είναι ακατόρθωτο. (Εάν πάλι έχει δύο αριστερά χέρια…)
H katastash sthn ellada einai aparadekth. H xwra pasxei sovara apoelleipsh paragwgikwn ependhsewn. Oloi to xeroun mexri kai h 17N to egrafe stis prokhryxeis ths. Egw shkwthika ki efyga (apo nwris kai xwris th bohtheia goniwn h allwn) kai ysixasa...Doulepsa bebaia oti na nai ta prwta xronia.
ΑπάντησηΔιαγραφήPantws gia th filh sas epiloges yparxoun arkei na thelei pragmati na doulepsei ki oxi apla na vrei mia douleia les kai ths th xrwstaei kaneis...Mporei na paei sthn aglia afou xerei th glwsa kai na vrei aneta douleia anideikeutou. Exw filous pou menoun xronia ekei kai oi theseis autes plhrwnontai sxetika kala giati den yparxei megalh zhthsh. Sygekrimena enas odhgos clark sto plymouth full time katharizei 25000 lires KATHARA to xrono. Akomh mexri kai prin 2-3 xronia tha mporouse na ginei EPOP ston el. strato. 900 to mhna +epidomata + sigourh douleia gia 7 xronia. Se olh th voreia ellada sta xwrafia fernoun epoxikous alvanous kai voulgarous (30-40E th mera) giati oi ellhnes den pane...Kai bebaia an eixe kai kapoia sxesh (den milaw gia gamous symferontos) ta pragmata tha htan kalytera gi authn.
Sth fysh isxyei to "survival of the fittest". Sthn anthrwpinh koinwnia exoume "katakthsei" to koinwniko kratos...Dhladh opws elege o Milton Friedman, pernei to kratos apo mena ton ikano kai ta dinei ston diplano mou pou borei ontws na ta exei anagh borei omws kallista kai na einai tempelhs anikanos h oti allo...
Για χρόνια ζούσε μόνη σε δικό της σπίτι και κέρδιζε αρκετά χρήματα τραγουδώντας σε μουσικές σκηνές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου εδώ βρίσκεται κατά τη γνωμη μου το κύριο πρόβλημα.
Οταν είσαι απο την αρχή χωμένος στα σ.. το πιθανότερο είναι ότι κάποια στιγμή θα κολυμπησεις και θα βγείς.
Οταν τα πράγματα αλλάξουν και πρέπει να ακολουθήσεις την αντίστροφη πορεία δηλαδή να ξύσεις τον πάτο του βαρελιού ενώ είχες μάθει να ζείς σε κάποιο καλύτερο επίπεδο, τότε το ζόρι ειναι πολύ μεγάλο.
Συνιστώ στη φίλη σου να αρπάξει το σκοινί που της πετάει ο γιατρός..μαϊμού.Ελπίζω το τέλος της ημέρας να την βρεί πιο αισιόδοξη.
Οσο για σένα doctor σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο.
Τι κρίμα, να μην μπορεί κανείς στα 20 -25 του να αποκτήσει ΟΛΕΣ τις δεξιότητες (ακόμη και τις μελλοντικές;) που ΙΣΩΣ του χρειαστούν μετά από 20 - 30 χρόνια για ν' ανταπεξέλθει σ' ένα χαοτικό εργασιακό περιβάλλον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι, πραγματι, τα κοστούμια που φορούμε ορισμένοι με τον ιδρώτα αυτών που φορούν φόρμες και δουλεύουν σε συνθήκες χημικού πολέμου έχουν αγοραστεί. Αν αύριο μας κρεμάσουν από τις γραβάτες μας όμως να μη μας κακοφανεί, έτσι;
k2825 said...'πρόβλημα επιβίωσης και θέλει να διατηρήσει τον αυτοσεβασμό του, οφείλει να είναι πρόθυμος να κάνει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ τίμια δουλειά για να επιβιώσει, φθείροντας ακόμα και την υγεία του σε κάποιο βαθμό, αρκεί αυτό να του διασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο (και μια καλύτερη και λιγότερο σκληρή/περισσότερο δημιουργική δουλειά).'
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα αν έχετε καταλάβει καλά, η φίλη του ΝΔ είναι πρόθυμη να κάνει οποιαδήποτε δουλειά...
Τον συνειρμό σας: ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ τίμια δουλειά για να επιβιώσει, φθείροντας ακόμα και την υγεία του σε κάποιο βαθμό --> αρκεί αυτό να του διασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο ...Πραγματικά δεν μπορώ να τον καταλάβω.
Πως θα γίνει αυτό ? Πως θα διασφαλίσεις ένα καλύτερο αύριο όταν έχεις χάσει την υγεία σου για να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ?
Τελικά αυτό είναι το ελληνικό επίπεδο...εκεί έχουν φτάσει οι προσδοκίες μας, να δουλεύουμε μόνο και μόνο για να επιβιώσουμε..και να πρέπει να λέμε κι ευχαριστώ και να νιώθουμε και χαρούμενοι ... Κουφ*αλα
εσύ έχεις να φας...
και μετά πρέπει να στέλνουμε και τα παιδιά μας για παρέλαση, να νιώθουμε και περήφανοι που είμαστε έλληνες....
στην Ελλάδα μας η κοινωνία διδάσκει ότι το να σκεφτόμαστε λογικά είναι αμαρτία - δεν μπορεί να πει πως είναι παράλογο, το λέει πλάγια στα στήθη των ταξιδιωτών με διαφορετική μέθοδο του Οδυσσέα Ανδρούτσου. αυτή η κοκοήθεια των διδασκάλων μας έχει να κάνει με τη μηδαμινότητα και τον παρασιτισμό τους - τον εξυπηρετεί. η μεγαλύτερη όλων των εποχών απάτη των Ελλήνων το ελληνικό κράτος. μηχανισμός καταμάσησης ξένου και δανεισμένου πλούτου. στην Ελλάδα, τα ανθρώπινα δεν έχουν θέση. επειδή κυριαρχεί ο παραλογισμός και ο Κιοσέ Μεχμέτ. και μόνιμη κοινωνική εκδήλωση η παραφορά. πρέπει να εκπαιδευτείς ώστε η πρώτη δική σου αντίδραση στην παραφορά, την απειλητική μπροστά στις κάνες των αποσπαμάτων να μην είναι ο θυμός, η κατάληψη του σχολείου. σήκωσε κι εσύ τον καθηγητή σου μάθημα να πει να διαπιστώσεις πόσα ξέρει και να του δείξεις κόκκινη κοντά στη σκάλα του Ωρωπού ενώ ο χειμώνας τέλειωνε. το πεύκο. το θυμάρι. και την Εστραμαδούρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@proinos:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Παρ'ολα αυτά όμως, θα συμφωνήσω με τον Κ2825 για την ατομική ευθύνη του καθενός. Η διάθεση κάποιου να ασχοληθεί με τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, που βεβαίως λαμπυρίζουν περισσότερο από άλλα, μερικές φορές τον τυφλώνει σε σχέση και με τις δυσκολίες αλλά και τις κακές συνθήκες που επικρατούν ειδικά εκεί."
Μα τί επιχείρημα είναι αυτό;!!!! Μου θυμίζει τους φίλους μου που μου λενε ότι καλά να πάθω που λιώνω στο άγχος του ελεύθερου επαγγέλματος ενώ θα μπορούσα να είμαι σύμβουλος σ'εναν Υπουργό!!!
Τί είναι αυτά που λέτε; Λες και εξισώνετε το επάγγελμα του Μουσικού με κάποιον που επιλέγει να είναι εγκληματίας αντί να ασκεί μια νόμιμη εργασία!!
Το επάγγελμα της τραγουδίστριας είναι νόμιμο! Η γυναίκα δεν κλαίγεται που δεν μπορεί να εργαστεί ως τραγουδίστρια, έχει συντριβει από την ανεργία ΓΕΝΙΚΩΣ.
Ελπίζω να δεχτεί την προσφορά του Ντόκτορ. Ο χώρος της εστίασης, έστω και σε μία αλυσίδα φαστ-φουντ να τηγανίζει πατάτες, είναι πιο δημιουργικός από πολλά επαγγέλματα. Απαιτεί δουλειά και ευαισθησία ψυχική.Δίνει καλό μεροκάματο και μπορεί κανείς με αυτό να ζήσει με αξιοπρέπεια.
eirini said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά αυτό είναι το ελληνικό επίπεδο...εκεί έχουν φτάσει οι προσδοκίες μας, να δουλεύουμε μόνο και μόνο για να επιβιώσουμε..
------
Μα συγγνώμη, για ποιό λόγο δουλεύουμε? Δεν δουλεύουμε για να επιβιώσουμε? Αν δεν είχαμε ανάγκη τα χρήματα δε θα μιλούσαμε για δουλειά, θα μιλούσαμε για χόμπι.
Και εν πάσει περιπτώσει αν εγώ αποφασίσω ότι το όνειρο της ζωής μου είναι να γίνω βαλσαμωτής πεταλούδων, θα τα βάλω με το κράτος ή με τους συμπολίτες μου που δεν μου δίνουν δουλειά?
Βεβαίως έχω δικαίωμα (όπως λέει κι ο heinz) να ονειρεύομαι ο,τι θέλω.
Και να ψάχνω και δουλειά της αρεσκείας μου. Αλλά αν δεν την βρω, δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν γι'αυτό.
@vrennus
ΑπάντησηΔιαγραφή...όταν ο τελευταίος καπιταλιστής κρεμαστεί από τα έντερα του τελευταίου γραφειοκράτη.
Ακόμα και για να φύγεις έξω χρειάζεσαι ένα αρχικό κεφάλαιο. Εισητήρια, έξοδα πρώτης εγκατάστασης και διαμονής μέχρι να βρεις δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το έχουν όλοι.
Όλα αυτά που γράφετε για τη ατομική ευθύνη του καθενός, σίγουρα ισχύουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως ας σκεφθούμε πως
α) κανείς δεν είναι αλάνθαστος
β) υπάρχουν συγκυρίες τέτοιες που παγιδεύεσαι
γ) και ο πιο ευφυής δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με την κακή τύχη.
k2825 said: "Εκτός αν δεν έχει αντιληφθεί ότι, στον πραγματικό κόσμο, για να φοράμε ορισμένοι τα κουστούμια, κάποιοι άλλοι πρέπει να φοράνε τις φόρμες"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτή σου την κουβέντα, θα πέσουν διάφοροι πάνω σου να σε φάνε, ως "οργουελικό" και "φασίστα", απλά και μόνο επειδή περιέγραψες την ισχύουσα πραγματικότητα. ^*^ ^*^ ^*^ κάθονται στου κίτσου το περβόλι. Αρνούμαστε να κοιτάξουμε κατάματα την ωμή πραγματικότητα μή παραδεχόμενοι την ύπαρξή της, μα κατά τα άλλα ψάχνουμε να βρούμε την άσπρη μύγα, λιθοβολώντας εκείνον που τόλμησε να επισημάνει το αυτονόητο.
Η ανεργία μας λοιπόν ξανά, ένα πρόβλημα που κανένας πολιτικός μας δεν παραδέχεται και ουσιαστικά δεν κάνει τίποτα για αυτό (ή μάλλον το επιδεινώνουν).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην κατάσταση της φίλης μας υπάρχουν πάρα πολλοί και αν δεν ήταν οικογένειες στην μέση και κάτι περιστασιακές/εποχικές δουλείες το πρόβλημα θα ήταν πολύ χειρότερο.
Γνωρίζω παρόμοιο πρόβλημα με την φίλη μας, που συγγενής μου δεν μπορεί να βρει δουλειά στην Αθήνα με πτυχίο από το LSE.
Αυτό που θέλω να πω στην φίλη μας, έστω και με μηδενική ψυχολογία, να κινηθεί έξυπνα να πάρει πρωτοβουλίες, γνώσεις έχει κάνε κάτι. Είναι δύσκολο αλλά αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική λύση που έχεις.
Το να ψάχεις να βρείς δουλειά μέσα από αγγελίες, γνωστούς και με μέσα δεν θα βρείς πολλά γίνεσαι loser και τέτοιους δεν τους θέλουν οι εργοδότες.
Γροθια στο στομαχι η επιστολη της φιλης σας. Γροθια στην καλοβολεμενη μου ζωουλα. Γροθια στις φιλοσοφικοκοινωνικοψυχολογικες αναζητησεις μου. Γροθια που μοιαζει με χιλιαδες αλλες γροθιες που δεχομαι περιστασιακα απο διαφορες κοινωνικες ομαδες. Κι ομως ξερω οτι αυριο θα ξεχαστει κι αυτο οπως τοσες αλλες γροθιες που δεχομαι στον πολιτισμενο κοσμο μου. Ποσο ντρεπομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήladybug (και άλλοι πιθανώς), δεδομένου ότι δεν γνωρίζετε τη διαφορά μεταξύ ζωής και επιβίωσης σας εύχομαι ειλικρινέστατα (όπως και στον καθένα) να μην χρειαστεί ποτέ να δουλέψετε απλώς για να επιβιώσετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό προσωπική μου γνώση μπορώ να πω την πιο εύκολη δουλειά βρίσκεις στα securities. Πάντα ψάχνουν για άτομα, διότι πάντα τους φεύγουν και έχουν μονίμως έλλειψη υπαλλήλων. Συνήθως δουλεύουν ηλικιωμένοι που μετρούν ένσημα για να βγουν στην σύνταξη, ή νεαροί ως προσωρινή εργασία μέχρι να βολευτούν σε καλλίτερες. Από δεξιοτεχνίες, ουδεμία απαίτηση, κυριολεκτικά και στην ουσία. Για αυτό και μην ζητήσετε πέραν του βασικού μισθού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κειμενο ειναι συγκλονιστικο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικα δεν ξερω τι να πω. Λυπαμαι (αν και ξερω οτι δεν ωφελειται κανενας ετσι).
@ ladybug,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι η φίλη του ΝΔ δεν ψάχνει συγκεκριμένη δουλειά ως βαλσαμωτής πεταλούδων...ΨΑΧΝΕΙ για μία ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ δουλειά...(με όλα τα ψυχικά και πρακτικά τράυματα που αυτή η δουλειά θα της αφήσει).. μην λέμε ότι θέλουμε τώρα...εκτός αν δεν διαβάσατε καλά το κείμενο.
Πάντως εγώ 2 χρόνια έψαχνα για δουλειά στην ελλάδα και δεν βρήκα ΤΙΠΟΤΑ .... ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ...λέτε να μην ήθελα να δουλέψω????
Είναι δύσκολο να μπορούμε να δούμε με τα μάτια του άλλου, πολύ δύσκολο.
Αλλά ας προσπαθήσουμε λίγο...έστω λίγο... να καταλάβουμε την θέση αυτού του ανθρώπου που αιμμοραγεί εδώ και καιρό. Ίσως του δώσει λίγο κουράγιο η σκέψη ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον κατανοούν.
Παίδες μην επανερχόμαστε στα στοιχειώδη ... Καλώς ή κακώς το παιχνίδι της ζωής είναι το παιχνίδι της «επιβίωσης του ισχυρότερου». Ασχέτως αν το εγκρίνουμε ή όχι, οι κανόνες του παιχνιδιού στην Αγορά Εργασίας είναι δοσμένοι και κανείς μας μεμονωμένα δεν μπορεί να τους μεταβάλει. Προσαρμόζεσαι στις ανάγκες της Αγοράς ή εκλείπεις ως Παραγωγική Μονάδα ... Δυστυχώς That's Life ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην καλύτερη περίπτωση ο πολιτισμός μας προσπαθεί να μετατρέψει τον αντίκτυπο του σχήματος «Νίκη-Ήττα» στο παιχνίδι αυτό, από το «Ζω-Πεθαίνω» της προγονικής ζούγκλας, στο «Ζω_Με_Άνεση-Μόλις_Επιβιώνω» του «προηγμένου» δυτικού κόσμου.
@eirini
Κατά την γνώμη μου ΝΑΙ δουλεύουμε Κατ’Αρχήν για να επιβιώσουμε (εφόσον δεν είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να έχουν δουλέψει άλλοι πριν από μας για μάς). Εφόσον πληρείται αυτή η προϋπόθεση ΤΟΤΕ αναζητούμε «το κάτι παραπάνω».
Σε αυτό το πλαίσιο οι όποιες «αβαρίες» είναι κατά την γνώμη μου είναι αποδεκτές. Το αν κάποιος θα δεχθεί ή όχι να φθείρει σε κάποιο βαθμό την υγεία του (δεν εννοώ φυσικά να μείνει ανάπηρος) ή να ασχοληθεί με κάτι που θεωρεί αδιάφορο και παρακατιανό προκειμένου να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο αύριο έχει να κάνει με τις διαθέσιμες εναλλακτικές του, τις συγκυρίες, και το πώς ορίζει την θέση του στο κόσμο.
@vrennus
Στον δικό μου επαγγελματικό χώρο (Πληροφορική) «το χαοτικό εργασιακό περιβάλλον» στο οποίο αναφέρεσαι και το οποίο απαιτεί συνεχή προσαρμογή (με επένδυση προσωπικού μη αμειβόμενου χρόνου και κόπου) αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα, γεγονός που προσωπικά θεωρώ εξόχως συναρπαστικό.
Καταρχάς, συμφωνώ απόλυτα με την οπτική του Χάινζ περί "αρεσκείας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να κάνει κάποιος μια από τις δουλειές που του αρέσουν ή του πηγαίνουν ως ιδιοσυγκρασία δεν κάνει μόνον σε αυτόν/αυτήν ΚΑΛΟ αλλά και στους πελάτες/καταναλωτές, τον εργοδότη και ΚΥΡΙΩΣ, γενικά την οικονομία και την κοινωνία.
Εξ' ου και η ρήση "αν έκανε καθένας το χόμπυ του επάγγελμα, τότε ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος".
Δηλαδή λιγότερο ανγκστ από αυτούς που κάνουν μία δουλειά για βιοπορισμο και μόνο και άνευ ΟΥΔΕΜΙΑΣ διάθεσης. Καλύτερα γαι το σύνολο τελικά να τους πληρώναμε να κάυονταν!!! Διότι η άκεφη εργασία είναι "επικίνδυνη" εργασία και για τον ίδιο και το "σύνολο".
Επιπλέον και θα το φωνάζω έως ότου φύγω από την Ελλάδα, η εργασία τυο 2006 είναι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ και δεν μετριέται - πλέον - με μεθόδους Τέυλορ! Ποτέ μην στέλνεις έναν άνθρωπο να κάνει τη δουλειά ενός ζώου ή ενός ρομπότ και αντιστρόφως!!! Αυτά είναι ευρεώς συνειδητοποιημένα σε ΗΠΑ και αλλού, αλλά στην Ελλάδα ακόμη .......
---------------------
"Μα συγγνώμη, για ποιό λόγο δουλεύουμε? Δεν δουλεύουμε για να επιβιώσουμε? Αν δεν είχαμε ανάγκη τα χρήματα δε θα μιλούσαμε για δουλειά, θα μιλούσαμε για χόμπι"
Δουλεύουμε ΠΡΩΣΤΙΣΤΩΣ διότι η δουλειά είναι μέσο/τρόπος έκφρασης, 8++ ώρες την ημέρα την κάνουμε, το ένα τρίτο++ του χρόνου της εργασικής ζωής μας, Δηλαδή περίπου σύνολο 13 χρόνια (40/3)!! Ως "καταδίκη", 13++ χρόνια σε τι είδους "'εγκλημα" αναλογούν?
--------------
Σαφώς έχουμε πείξει από "κοστούμια"! Αλλα τα κοστούμια δεν κάνουν την ευχάριστη και "χρήσιμη" εργασία. Δεν κάνουν το "στέλεχος" (ουάου)! Και τα κοστούμια γαι πολλούς "φόρμα" είναι και μάλιστα πιό ασφυκτική από την φόρμα εργασίας!!!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήND
ΑπάντησηΔιαγραφήSymfwnw gia tis sygiries. Omws fenetai oti s'auth th xwra einai toso polloi autoi pou "pagideuontai"...H filh sas mou thimizei tous "moiraious" tou Varnalh. Oso gia to ariko kefalaio exete dikio, alla anhkw s'autous pou den to eixan. Daneisthka gia na fygw...When there is will there is a way
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, ξέρω ότι το ίδιο θα κάνατε και εσείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς εμπλεκόμενος σε Διεύθυνση Human Resources, σας λέω ότι η εξεύρεση εργασίας είναι μια ολόκληρη επιστήμη, δηλαδή ΠΟΙΑ τμήματα του εαυτού σου θα "πουλήσεις" στον συνεντευκτή.
Αν είσαι Overqualified, δεν λες τα πάντα, αλλά προσαρμόζεις εκ των προτέρων στην θέση που θέλεις.
Μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τους αναζητητές εργασίας:
ΣΤΟΧΟΣ της συνέντευξης είναι να εντοπιστεί, τόσο από την πλευρά της επιχείρησης όσο και από την πλευρά του εργαζόμενου, το κατά πόσο υπάρχει συμβατότητα ως προς τις γνώσεις, τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά προσωπικότητας, τη φιλοσοφία και την εργασιακή κουλτούρα.
Η διαδικασία της συνέντευξης θα μπορούσε να προσομοιαστεί με τη διαδικασία της πώλησης... «Πουλήστε τον εαυτό σας, ως τον ιδανικό υποψήφιο για τη θέση που αναζητά τη δεδομένη περίοδο η επιχείρηση»
Α. Καταγράψτε τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία σας, τα συγκριτικά σας πλεονεκτήματα, τους λόγους για τους οποίους θα σας προσλάβει η συγκεκριμένη επιχείρηση.
Β. Ενημερωθείτε για την εταιρία μέσω δικτύου γνωριμιών, Ιnternet, μέσω οικονομικών εφημερίδων και περιοδικών.
Γ. Μελετήστε προσεκτικά την αγγελία που δημοσιεύτηκε και στην οποία ανταποκριθήκατε!
Δ. Βάσει των πληροφοριών που έχετε συγκεντρώσει για την εταιρεία και για τη θέση, εστιάστε σε σημεία όπως: τυπικά προσόντα, χαρακτηριστικά προσωπικότητας κ.ά., τα οποία κρίνετε ότι θα είναι σημαντικά για τη θέση και θα πρέπει οπωσδήποτε να προβάλλετε.
Ε. Ενδυμασία (για τους άντρες): προτιμάτε κοστούμι με γυαλισμένα και καθαρά παπούτσια, ελαφρύ αποσμητικό.
Για τις γυναίκες: προτιμάτε κοστούμι/ταγιέρ, λιτά κοσμήματα και μακιγιάζ, ελαφρύ άρωμα.
ΣΤ. «Έχετε πάντα μαζί σας αντίγραφο CV (όχι φωτοτυπία, όχι διπλωμένο στα 4), τηλέφωνο, διεύθυνση και όνομα υπεύθυνου.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
Α. ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ
* Nα είστε συνεπής (λάβετε υπόψη κίνηση, parking κ.ο.κ).
* Δεν έχετε την πολυτέλεια να δώσετε... τη δεύτερη φορά μια καλή πρώτη εντύπωση!
* Δώστε θερμή χειραψία κατά την άφιξη, αλλά και κατά την αναχώρηση.
* Κοιτάζετε στα ματιά με χαμόγελο και αυτοπεποίθηση.
* Δώστε προσοχή στις ερωτήσεις και απαντήστε με σαφήνεια, περιεκτικότητα και χωρίς φλυαρίες.
* Μη δίνετε μονολεκτικές απαντήσεις. Αναπτύξτε τα διάφορα θέματα.
* Προσέξτε τόσο το περιεχόμενο όσο και την παρουσίαση αυτών που λέτε.
* Να είστε ο εαυτός σας.
Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Βάσει της προηγούμενης συμπεριφοράς, ο υπεύθυνος της εταιρείας προσπαθεί να προβλέψει τη μελλοντική συμπεριφορά σας. Παραδείγματα συμπεριφοράς που συχνά ενδιαφέρουν:
Προσανατολισμός στην εξυπηρέτηση πελατών, πρωτοβουλία, αντοχή σε συνθήκες πίεσης, οργανωτικότητα, ομαδικότητα, ευελιξία, προγραμματισμός, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, ηγετικές ικανότητες, εσωτερική παρακίνηση.
ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ :
* Περιγραφή της κατάστασης
* Περιγραφή της προσέγγισης
* Αποτελέσματα από τη συγκεκριμένη προσέγγιση
Π.χ. ευελιξία: Περιγράψτε μια κατάσταση στην οποία έπρεπε να κάνετε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Τι ακριβώς κάνατε; Πώς χειριστήκατε την κατάσταση; Τι αποτελέσματα είχε ο συγκεκριμένος χειρισμός;
* Πείτε μου δύο λόγια για σας...
* Για ποιο λόγο επιλέξατε τη συγκεκριμένη κατεύθυνση σπουδών;
* Τι ακριβώς κάνατε στην προηγουμένη εργασία σας;
* Για ποιο λόγο αποχωρήσατε / θέλετε να αποχωρήσετε από τη δουλειά σας;
* Τι ήταν αυτό που σας ικανοποιούσε / δε σας ικανοποιούσε στη δουλειά σας;
* Ιδανικά τι θέση θα θέλατε να έχετε;
* Τι είναι αυτό που σας ελκύει στη συγκεκριμένη θέση;
* Ποιες πιστεύετε ότι θα είναι οι κυρίες αρμοδιότητές σας;
* Τι πιστεύετε ότι θα κάνατε;
* Τι είναι αυτό που σας απογοήτευε / ικανοποιούσε περισσότερο σε μια δουλειά;
* Γιατί νομίζετε ότι είστε ικανός γι' αυτή τη θέση;
* Ποια είναι τα αδύνατα και τα δυνατά σας σημεία;
* Πού θα θέλατε να βρίσκεστε επαγγελματικά στα επόμενα 5 χρόνια;
ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Α. ΓΛΩΣΣΑ ΣΩΜΑΤΟΣ
1. Ένταση ομιλίας: Δε μιλάμε πολύ δυνατά ούτε όμως και άψυχα.
2. Τόνος ομιλίας: Θα πρέπει να είναι επαγγελματικός, αλλά ζεστός και να αποπνέει αυτοπεποίθηση. Πρέπει να αποφεύγουμε επιθετικό, ψυχρό, βαριεστημένο, ιδιαιτέρα φιλικό, παρά πολύ χαμογελαστό ή ανασφαλή τόνο.
3. Ρυθμός ομιλίας: Δε μιλάμε ούτε πολύ γρήγορα (σαν να θέλουμε να τελειώνουμε γρήγορα), αλλά ούτε και πολύ αργά (σαν να ξεψυχούμε).
4. Στάση - θέση: Η ελαφριά κλίση του σώματός μας μπροστά δείχνει ενδιαφέρον για το συνομιλητή.
5. Έκφραση προσώπου: Θα πρέπει να είναι εγκάρδια προς χαμογελαστή.
6. Επαφή με το βλέμμα - κινήσεις ματιών: Απαραίτητη καθ' όλη τη διάρκεια της συνέντευξης.
7. Χειρονομίες - κινήσεις: Είναι καλό να υποβοηθούμε τα λεγόμενά μας με κάποιες μικρές χειρονομίες. Οι πολλές χειρονομίες όμως υποδηλώνουν επιθετικότητα και τάση επιβολής.
8. Ρούχα - ντύσιμο: Υποσυνείδητα ή συνειδητά το ντύσιμό μας είναι φυσικά συνάρτηση της ηλικίας μας και του προσωπικού μας στιλ, αλλά από την άλλη δηλώνει πόσο σοβαρά αντιμετωπίζουμε την κάθε περίσταση.
ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
* Βεβαιωθείτε ότι έχετε καταλάβει κατά πόσο η συγκεκριμένη θέση και εταιρεία είναι συμβατή με αυτά που μπορείτε και θέλετε να κάνετε, αλλά κυρίως με την κουλτούρα σας.
* Αν δε σας ενημερώσουν, ζητήστε πληροφορίες για τη διαδικασία επιλογής.
* Αποφύγετε ερωτήσεις για το μισθό και το ωράριο, εκτός κι αν σας ζητηθεί.
ΣΥΧΝΑ ΛΑΘΗ
* Ακατάλληλη εμφάνιση
*Υπερβολική μετριοφροσύνη
* Υπεροψία
* Ψευδή στοιχεία - Ανακολουθίες
* Έλλειψη εχεμύθειας
* Οικειότητα / Υπερβολική ψυχρότητα
* Εριστικότητα / Ανυπομονησία
ΕΝΘΕΤΟ : EXECUTIVE
Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
05/09/2005
--------
doctor
Κ2825 λες...Κατά την γνώμη μου ΝΑΙ δουλεύουμε Κατ’Αρχήν για να επιβιώσουμε (εφόσον δεν είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να έχουν δουλέψει άλλοι πριν από μας για μάς). Εφόσον πληρείται αυτή η προϋπόθεση ΤΟΤΕ αναζητούμε «το κάτι παραπάνω».
ΑπάντησηΔιαγραφή(1) Μάλλον δεν διάβασες ότι εγώ έψαξα να βρω δουλειά για να 'επιβιώσω' μόνη μου για να μην τα τρώω από την οικογένεια μου και δεν τα κατάφερα....
(2) Στον Δυτικό κόσμο (εκεί δεν ισχυρίζεται ότι ανήκει η ελλάδα?), δουλειά πάνω από όλα είναι δημιουργία και παραγωγικότητα σε ένα αντικείμενο που μπορείς να αποδώσεις, και για να αποδώσεις πρέπει να το ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ αυτό που κάνεις κι αυτό δεν έχει ηλικία, φύλο, ράτσα, εξωτερική εμφάνιση....
Στην ελλάδα ισχύει εργασιακά τίποτα από αυτά που ισχύουν στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο?
@vrennus,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρω γιατί θεωρείτε δεδομένο ότι δεν γνωρίζω τη διαφορά μεταξύ ζωής και επιβίωσης. Αν θέλετε μου εξηγείτε.
Να σας πω ωστόσο ότι ξεκίνησα δουλεύοντας ακριβώς γι'αυτό: για να επιβιώσω. Τώρα ζω.
@eirini,
με συγχωρείς αλλά ναι, αυτό πιστεύω, ότι δεν ήθελες να βρεις δουλειά. Δεν ανέφερα τη φίλη του ΝΔ γιατί είναι στην επαρχία και τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Βρίσκομαι σε θέση που μου αναλογεί να βρίσκω εργαζόμενους. Δεν πιστεύω ότι είναι καθόλου, ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ, τυχαίο, ότι εδώ και 6 χρόνια, κανείς υποψήφιος δεν ήταν Έλληνας. Ούτε ένας.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αν μη τί άλλο, η ανάγνωση των εδώ σχολίων αποτελεί μελέτη στην ανθρώπινη σκέψη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί μανία αποπροσανατολισμού με διύληση ανούσιων technicalities, για να μην κοιταχτεί το θέμα!
Λένε οι Ιταλοί, Se non e vero, e ben trovato! (αμάν πια, όλο αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά τσιτάρετε :-)
Φοβάμαι, σε καμμιά δεκαριά σχόλια πιο κάτω θα αρχίσουν πάλι όλοι να μιλάνε για τον ΝΔ προκειμένου να μην μιλήσουν γι αυτά που λέει ο ΝΔ.
Για το θέμα: Υπενθυμίζει ότι από την κατασκευή του συστήματος στο οποίο ζούμε στη Δύση, κάποιοι άνθρωποι πρέπει να συνθλίβονται ώστε οι υπόλοιποι να κυμαίνονται από την απλή επιβίωση έως τον πλουτισμό.
Αυτό δεν είναι το τίμημα της "ανάπτυξης" και της "προόδου", είναι το τίμημα αυτής της ανάπτυξης που έχουμε επιλέξει. (Ο καθένας μας στο βαθμό επιλογής και συμμετοχής που του δώθηκε ή διεκδίκησε και επέτυχε)
Η αλήθεια είναι πως αυτοί που συνθλίβονταν, ως τώρα, έμοιαζαν πολύ "μακριά" μας - με τηλεοπτική ορολογία.
Προσπαθώντας να συνοψίσω σε ένα φίλο πριν μερικά χρόνια, πώς είδα τη ζωή στη Βουλγαρία, όπου δούλεψα (ως Δυτικός!) για ένα μικρό διάστημα του είπα: "Ζούνε μια ζωή χωρίς αερόσακους".
Αν κάτι πάει στραβά, τέλειωσες. Τ-έ-λ-ε-ι-ω-σ-ε-ς.
Αυτό συμβαίνει και σε πολλά μέρη του Δυτικού κόσμου. Εκεί συνέβη σταδιακά, στις πρώην Ανατολικές χώρες, έγινε πολύ γρήγορα λόγω αλμάτων για "το χαμένο χρόνο".
Στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις (80% ιδιοκατοίκηση θα κρατήσει χαμηλά το ποσοστό των homeless για πολλά χρόνια) που μέλλει να δούμε πόσο θα λειτουργήσουν. Να δω το 2020 ποιός πατέρας θα κρατάει τα 26χρονα παιδιά στο σπίτι και θα τα θρέφει όσο να βρουν δουλειά...
Μπορώ να δεχτώ, ως γεγονός, ότι έχουμε φτιάξει ζωές αβίωτες.
Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτό είναι εύλογο, νομοτελειακό ή ότι πρέπει να κρατήσει για πάντα.
Θα μπορούσα επίσης να αποδείξω ότι -in the long run- δεν είναι και "ωφελιμιστικά παραγωγικό". Αλλά να μην καταχρώμαι.
@ k2825 said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Παίδες μην επανερχόμαστε στα στοιχειώδη ... Καλώς ή κακώς το παιχνίδι της ζωής είναι το παιχνίδι της «επιβίωσης του ισχυρότερου». Ασχέτως αν το εγκρίνουμε ή όχι, οι κανόνες του παιχνιδιού στην Αγορά Εργασίας είναι δοσμένοι.."
Αγαπητέ, διαφωνώ με την ανωτέρω "διαπίστωση" και ιδεολογικά (ως φιλελέυθερος), και τεχνοκρατικά (ως ΜΒΑ, κ.α.) και εμπειρικά (ως τέως μάναζτερ καισύμβουλος επιχειρήσεων, και ως αναλυτής θεμάτων αγοράς εργασίας κ.α.).
Και διαφωνούν επίσης και οι μεγαλύτεροι γκουρού του μάνατζμεντ, της στρατηγικής και της ΔΑΔ (διαχείρισης ανθρώπινων πόρων) σε ΗΠΑ, και αλλού.
Ανα αναφέρεσθε στην Ελλάδα και στο σύστημα που εδώ επικρατεί ή ορισμένοι θέλουν να πιτεσύουν ότι επικρατεί, και στην Ελλάδα ΑΚΟΜΗ δεν ισχύουν όσο το λέτε αυτό το οποίο λέτε (ανωτέρω).
Αν θέλετε αναλυτική συζήτηση γαι να μην κουράζουμε, ελάτε στο μπλογκ μου να την κάνουμε. Μη διαχέετε ΠΑΤΑΚΑΛΩ όμως ΛΑΘΟΣ διαπιστώσεις για το παιγνίδι της ζωής, της εργασίας και των μπίζνες και δη γενικά και αόριστα. ΑΝ κάποιοι κλάδοι ή αγορές διακατέχονται από την επικράτηση του "ισχυροτέρου", αυτές να κατονομάζονται και να μην γίνονται (ακουσίως) ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ γενικεύσεις εν έτει 2006!
ladybug said...Δεν ανέφερα τη φίλη του ΝΔ γιατί είναι στην επαρχία και τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήχχμμμ....νάτο κι αυτό...μόνο όποιος μένει στην Αθήνα είναι ο προνομιούχος έλληνας να βρει μία δουλειά για να επιβιώνει. Ελάτε όλοι στην Αθήνα, ελάτε στο παράδεισο.
k2825 said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καλώς ή κακώς το παιχνίδι της ζωής είναι το παιχνίδι της «επιβίωσης του ισχυρότερου». [...] Προσαρμόζεσαι στις ανάγκες της Αγοράς ή εκλείπεις ως Παραγωγική Μονάδα ... Δυστυχώς That's Life ..."
Αν έτσι είναι η ζωή, τότε πρέπει να την αλλάξουμε!
"Στον δικό μου επαγγελματικό χώρο (Πληροφορική) «το χαοτικό εργασιακό περιβάλλον» [...] (το) θεωρώ εξόχως συναρπαστικό."
Πρώτον, αναλογιστείτε το γεγονός ότι ένας σημερινός 45άρης δεν είχε καν την δυνατότητα, ως νέος, ν' αποκτήσει δεξιότητες στον τομέα της Πληροφορικής! Δεύτερον, να δείτε πόσο πιο συναρπαστικό θα γίνει το εργασιακό περιβάλλον σας σε 5-6 χρόνια, που μάλλον θα 'χουν αυξηθεί κι οι υποχρεώσεις σας, που οι στρατιές των νέων πληροφορικάριων θα γυρεύουν δουλειά έστω και για ένα ξερκόμματο!
overqualified γίνεσαι όταν αγχωθείς να αποκτήσεις μεταγυφτιακό τίτλο πιστεύοντας στη φήμη ότι θα ανοιχθούν θύρες και πόδια και στο τέλος η ζωή. που μάλλον δεν ανοίγεται σε όσους δεν ενθουσιάζονται και δεν έχουν ενδιαφέροντα. overqualified είναι συνήθως οι νεκροί αλλά και τα ανδράποδα που από άγχος δεν καταλαμβάνουν το μεταπτυχιακό. διότι ο σκοπός των δεν είναι να προοδεύσουν , να μάθουν, να σκεφτούν, να αγαπήσουν, να συζητήσουν, αλλά το να παραμένουν τρέντυ, ανερχόμενοι εις τις διαρκώς εξυψούμενες κορυφές της απανθρωπιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήDoctor, αυτά που παραθέτεις ως "οδηγό" είναι για στελέχη επιχειρήσεων (executives) και όχι γενικα για συνεντεύξεις πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα ούτε με μΜΕ αλλλα κυρίως σε πολυεθνικές και "μεγάλες". Ευτυχώς, στην Ελλάδα οι κανόνες είναι πολύ πιό "Φρη" από άλλες χώρες και δη οδηγούς συνέντευξεις της δεκαετίας του 80 ή 90. 2006 έχουμε, με όλο το σεβασμό! Και τα γραπτα τεστ πλέον δίνουν και παίρνουν και όχι η συνέντευξη πλέον. Ξεπέτα εν ονόματι "αντικειμενικότητας" (σαν τα "αντικειμενικά κριτήρια" της εφορίας)!
ΑπάντησηΔιαγραφήTα πράγματα είναι δύσκολα.Και για μένα το ίδιο όπως και για πολλους άλλους.Σε καταλαβαίνω, σε νιώθω.Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να είναι απλά μια γκρίζα περίοδος που θα περάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήEirini said...
ΑπάντησηΔιαγραφή(1) Μάλλον δεν διάβασες ότι εγώ έψαξα να βρω δουλειά για να 'επιβιώσω' μόνη μου για να μην τα τρώω από την οικογένεια μου και δεν τα κατάφερα....
(2) Στον Δυτικό κόσμο (εκεί δεν ισχυρίζεται ότι ανήκει η ελλάδα?), δουλειά πάνω από όλα είναι δημιουργία και παραγωγικότητα σε ένα αντικείμενο που μπορείς να αποδώσεις, και για να αποδώσεις πρέπει να το ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ αυτό που κάνεις κι αυτό δεν έχει ηλικία, φύλο, ράτσα, εξωτερική εμφάνιση....
Στην ελλάδα ισχύει εργασιακά τίποτα από αυτά που ισχύουν στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο?
------
1. Το διάβασα, όπως διάβασα και την αντίστοιχη θέση της φίλης του κου Ν.Δ. ... Παρόλαυτα, και χωρίς καμία διάθεση να αμφισβητήσω την ειλικρίνεια σας, οι εμπειρίες σας είναι αναντίστοιχες με τις δικές μου όπως και με αυτές πολλών φιλικών μου προσώπων. Αν όντως ψάχνατε μια οποιαδήποτε τίμια δουλειά και δεν τα καταφέρατε ... Ίσως ήσασταν άτυχή, ή ίσως δεν εφαρμόσατε κατά γράμμα τις συμβουλές του doctor :-)
2. Στον δυτικό κόσμο που γνώρισα (Αγγλία και Ιρλανδία) είδα, στο αντικείμενο μου, ανθρώπους απολύτως αποξενωμένους από το τελικό αντικείμενο της εργασίας τους σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και βαθμό απ ότι στην Ελλάδα (γεγονός που οφειλόταν στις διαφορές κλίμακας και μεθοδολογίας που υπάρχουν στην εκεί βιομηχανία πληροφορικής ).
Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω μαζί σας στο ότι από πλευράς εργασιακών συνθηκών στην Ελλάδα βρισκόμαστε έτη φωτός πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη.
@demosthenes
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε λοιπόν :-)
Σε ότι αφορά την ονομαστική αναφορά κλάδων που ισχύει το δίκαιου του ισχυροτέρου (αν και η αρχική μου τοποθέτηση αφορούσε την αλληλεπίδραση μεμονωμένων Εργαζομένων με την Αγορά Εργασίας και όχι το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο αναφέρεσθε) αρκούμε σε 3 ζεύγη ονομάτων από την αγορά πληροφορικής: Microsoft-IBM, Microsoft-Netscape, Apple-Xerox.
@doctor
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην χώρα μας ελάχιστες είναι οι εταιρίες που εφαρμόζουν αυτό το μοντέλο, δηλαδή HR, κτλπ.
Στις περισσότερες περιπτώσεις (και σε παγκόσμιο επίπεδο) οι εταιρίες για λόγους κύρους(?) ΠΑΝΤΑ διαφημίζουν ελκυστικές θέσεις εργασίας με παχυλούς μισθούς και ας μήν έχουν πραγματική ανάγκη.
Στην πράξη κάνουν προσλήψεις ΜΟΝΟ όταν έχουν κενές θέσεις, δηλαδή όταν έχουν ανάγκη και μόνο τότε προσλαμβάνουν. Στις άλλες περιπτώσεις ο πήχης ανεβαίνει ψηλότερα τρώς πόρτα με το σύνηθες αιτιολογικό την ... εμπειρία (που δεν μπορεί να μετρηθεί!).
Μπορείς να ξεφύγεις από την παγίδευση; μπορείς να ξεγελάσεις την κακή σου τύχη αν κάνεις μια αρχή με 500 ευρώ; Νομίζω πως μπορείς. Δεν είναι αυτό που θες αλλά το ένα φέρνει το άλλο. Να πάει έστω και για τα 500ευρώ όταν βρει (και θα βρει για τόσα), δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία…αυτή είναι η πραγματικότητα. Όσοι έχουν δοκιμάσει να ζήσουν κάνοντας τέχνη, συνήθως περνάνε από αυτό το στάδιο, το ζητούμενο είναι να μην μείνουν για πάντα εκεί. Εδώ για τους μη καλλιτέχνες το εργασιακό είναι δύσκολο, δεν θα είναι για τους καλλιτέχνες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Demosthenes έχω δει πάνω από 3.000 υποψηφίους αυτά τα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν παρέθεσα οδηγό, αλλά κάποια πράγματα που καλό είναι να γνωρίζουν οι υποψήφιοι, γιατί και οι συνεντευκτές μη νομίζετε, ρωτάνε κλισέ πράγματα, δεν θα σας ρωτήσουνε για τα αίτια της Μικρασιατικής καταστροφής.
Μην αμφισβητείτε και υποτιμάτε την δυνατότητα που έχει ένας υποψήφιος να "προσαρμοστεί" όσον αφορά την θέση εργασίας.
doctor
pagis said...
ΑπάντησηΔιαγραφή@doctor
Στην χώρα μας ελάχιστες είναι οι εταιρίες που εφαρμόζουν αυτό το μοντέλο, δηλαδή HR, κτλπ.
*-----------------
Δεν θα διαφωνήσω, εδώ ο πατερναλισμός ζει και βασιλεύει όχι μόνο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά ακόμη και στην πολιτική (τα γνωστά τζάκια).
doctor
Κάποιοι με πολύ στόμφο υποστηρίζουν, πως όσοι μιλούν για «θέληση» να εργαστείς, είναι στην ουσία πλουσιόπαιδα, φλώροι, βολεμένοι, καπιτάλες και δεν ξέρω ‘γώ τι άλλο… Προσωπικώς ανήκω στη μέση μεσαία τάξη κι όλοι μου οι φίλοι παρομοίως. Από μικροί κάναμε δουλίτσες για το χαρτζιλίκι, μετά προσπαθήσαμε να βρούμε κάτι πάνω στο αντικείμενο μας, τα βρήκαμε σκούρα, κάναμε προσωρινές δουλειές, άλλοι κόλλησαν σ’ αυτές, άλλοι επέμειναν στα όνειρα τους, άλλοι τα πέτυχαν, άλλοι ταλαιπωρούνται ακόμη… Στη χειρότερη κατάσταση βρίσκονται αυτοί, που στην ουσία δεν καταπιάνονταν ποτέ με τίποτα, με την ιδέα, πως η ζωή κι η κοινωνία κάτι τους χρωστάει. Νομίζω, πως μεγαλύτερο ρόλο παίζει η νοοτροπία, παρά η «τύχη». Και δεν λέω… ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει όποια νοοτροπία γουστάρει… όμως –καλώς ή κακώς- ζούμε σε μία κοινωνία, που μέχρι στιγμής είναι αυτή που είναι και κάπως πρέπει να αντεπεξέλθουμε μέσα στα πλαίσιά της. Και παράλληλα να πολεμάμε για να βελτιωθεί. Όχι όμως να κλαιγόμαστε ή να βρίζουμε και στην ουσία να μην κάνουμε τίποτα…
ΑπάντησηΔιαγραφή@Rednet69 (Παρ Νοε 03, 08:37:30 πμ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλει η φίλη σου, ας μου στείλει ένα email ή επικοινώνησε εσύ η ίδια μαζί μου, να κανονίσουμε για υπολογιστή (τζάμπα αν μπορώ). Έτσι κι αλλιώς, 1000 ευρώ είναι υπερβολικό ποσό, εκτός κι αν έχει "ειδικές" επαγγελματικές απαιτήσεις.
@Andreas (Παρ Νοε 03, 11:48:46 πμ):
Όπως έγραψα, δεν τα "πήρα" (και ειδικά μαζί σου), αλλά όπως έγραψα "τα σχόλια σου μου δίνουν λαβές για να θίξω (για πολλοστή φορά δυστυχώς) ευρύτερα θέματα". Προσωπικά επαινώ και επιπλήττω και δημόσια και ιδιωτικά, ανάλογα με τις "αντοχές" που υποθέτω πως έχει ο καθένας. Of course, I might be wrong...
No problem, no hard feelings!
@Heinz (Παρ Νοε 03, 11:59:04 πμ), Yosemite (Παρ Νοε 03, 12:28:35 μμ) και Nikos Dimou (Παρ Νοε 03, 12:58:23 μμ):
Συμφωνώ απολύτως!
@Vrennus (γενικά):
Νομίζω πως ο χώρος δε συνίσταται για αντι-καπιταλιστικές κορώνες και απαξίωση άλλων blogs με φιλελεύθερες απόψεις. Εκτός κι αν όντως πιστεύεις πως στα κομμουνιστικά καθεστώτα οι άνθρωποι περνούσαν καλύτερα.
Όσο για την απόκτηση δεξιοτήτων, η μάνα μου έμαθε (εννοείται δεν είχε ιδέα πριν) στα 50+ της όχι μόνο "βασικές δεξιότητες πληροφορικής" (επειδή ΕΤΣΙ ήθελε), αλλά μέχρι και προγραμματισμό σε Pascal μου ζήτησε να της μάθω - και η πλάκα είναι πως τα κατάφερε κιόλας!
@Nikos Dimou (γενικά):
Νομίζω πως ασχέτως "μελοδραματικού" ή όχι ύφους, το παρόν post μπορεί να δώσει τροφή ώστε να κατηγορηθείς για αντίστοιχα φαινόμενα με εκείνα που "λαϊκιστικά" παρελαύνουν καθημερινά από τα δελτία ειδήσεων. Δυστυχώς, υπάρχουν χιλιάδες συνάνθρωποί μας σε αυτή την κατάσταση που ούτε πρόσβαση στα κανάλια έχουν ούτε γνωστοί του ΝΔ είναι.
Όμως, θα μπορούσες/μπορούσαμε να κάνεις το εξής: Ένα ΕΙΔΙΚΟ blog για ανέργους (κατά προτίμηση ομαδικό), όπου θα μπορούν κάποιοι άνεργοι να γράφουν την αγωνία τους, τα προσόντα τους και τις εργασιακές προτιμήσεις τους, κάποιοι άλλοι θα μπορούν να τους βρουν δουλειά (οι ίδιοι ή μέσω τρίτων), ενώ θα μπορούν να ανεβαίνουν και posts γενικού ενδιαφέροντος για θέματα εργασίας, κοινωνικής δικαιοσύνης (και αδικίας) κλπ. Και όλα αυτά με "συζήτηση", όπως εδώ.
Το blog αυτό θα μπορούσε να βρίσκεται είτε κάτω από το profile σου είτε σε ανεξάρτητο profile, διαχειριζόμενο από έναν ή περισσότερους administrators. Άλλωστε, έχουμε ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ μια τέτοια προσπάθεια για αγαπημένη μας συμπλογκίτισσα και θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τη τεχνική και διαχειριστική εμπειρία που αποκτήσαμε εκεί, δημιουργώντας κάτι με πιο "ανθρώπινο" ύφος από ένα οποιοδήποτε site ευρέσεως εργασίας.
Αν τώρα το post ανέβηκε ως έναυσμα για να αρχίσουμε πάλι τις "φιλοσοφίες", προσωπικά προτιμώ να απέχω.
Δε χρειαζόμαστε άλλα λόγια και προβλήματα, προτιμώ τα έργα και τις λύσεις!
(Όπως ο Doctor που σήμερα ζωγραφίζει και έχει πιάσει τον ταύρο - εννοώ το πρόβλημα - από τα κέρατα.)
Υ.Γ. Όσο για μένα ποτέ (πλην μίας εξαίρεσης) δεν έψαξα για δουλειά. Πάντα μου πρότειναν όσοι με γνώριζαν και συχνά δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω. Αλλά δε θα κάτσω να κρίνω εξ ιδίων τα ...αλλότρια και να καταδικάσω συλλήβδην τους άνεργους ως "τεμπέληδες". Το σοβαρό πρόβλημα της ανεργίας πάντως, μπορεί να λύθει πιο εύκολα από όσο νομίζουμε, αλλά απαιτείται ένα παγκόσμιο κοινωνικό "paradigm shift" και όχι λύσεις του παρελθόντος που δεν εφαρμόζονται στη σημερινή κοινωνική, οικονομική και ΚΥΡΙΩΣ τεχνολογική πραγματικότητα. Πιστεύω πως θα ζήσουμε να το δούμε (μαζί με τη μάλλον ζοφερή "μεταβατική περίοδο" που έχει ήδη ξεκινήσει).
mickey said:
ΑπάντησηΔιαγραφή@Rednet69 (Παρ Νοε 03, 08:37:30 πμ)
Αν θέλει η φίλη σου, ας μου στείλει ένα email ή επικοινώνησε εσύ η ίδια μαζί μου, να κανονίσουμε για υπολογιστή (τζάμπα αν μπορώ). Έτσι κι αλλιώς, 1000 ευρώ είναι υπερβολικό ποσό, εκτός κι αν έχει "ειδικές" επαγγελματικές απαιτήσεις.
........................
:) ...
Η γιαγιά μου έλεγε:"ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φά'το".
Ευχαριστώ...ξέρεις εσύ.
zxx
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος τα έχει περάσει αυτά, αν δεν βρεθεί κάτι μετά από εύλογο χρονικό διάστημα που διαφέρει για τον καθέναν, αρχίζει να αναρωτιέται αν τέτοια ζωή αξίζει να τη ζει κανείς. Και ζει μέρα με τη μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε αυτή τη ζωή το παιγνίδι που παίζεται είναι ο αγώνας να σκεφτούμε λογικά για να δούμε την πραγματικότητα ή για να γίνουμε περισσότερο ανθρώπινοι. είναι ισοδύναμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια καλοπροαίρετη παρατήρηση προς όλους μα κυρίως προς τους οπαδούς του κοινωνικού δαρβινισμού(=η επιβίωση του ικανότερου κλπ, κλπ, -καημένε Δαρβίνε, τι παραχάραξη της θεωρίας σου;...):
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΜΕΙΣ, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΩΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΙΝΑΜΕ Η ΝΑ ΚΡΥΩΝΟΥΜΕ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Εάν βρισκόταν στην Αθήνα, θα μπορούσα και εγώ να της προσφέρω μία τίμια εργασία. Χειρίστρια σε μία εργαλειομηχανή, να περνάει το σύρμα και να επιβλέπει την περιέλιξη. Σε περίπτωση εμπλοκής, θα σταματά την μηχανή και θα φωνάζει τον τεχνίτη να την φτιάξει. Χρόνος εκπαίδευσης: 10 Λεπτά. Αρχικός βασικός μισθός ( συν μπόνους και τεράστια προοπτική εξέλιξης να κάνει καριέρα ως στέλεχος μίας νεαράς αναπτυσσόμενης πρωτοπόρας επιχείρησης με παγκόσμια εμβέλεια, όπως θα έλεγαν και οι πολυεθνικές αμερικάνες λολ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά τι είδους εργασία ψάχνει? Σε κάποιες μελέτες διάβασα ότι ο σύγχρονος κόσμος μας μεταβάλετε τόσο γρήγορα, που πολλά επαγγέλματα αχρηστεύονται πριν καλά-καλά δημιουργηθούν. Πολύ θα θυμούνται τον ραδιοτεχνίτη, μετέπειτα τεχνίτη ραδιο-τηλεόρασης. Σήμερα αυτό το επάγγελμα δεν υπάρχει. Όταν χαλάσει το ραδιόφωνο (ή η τηλεόραση), απλώς το πετάς και αγοράζεις καινούργιο. Πριν μερικά χρόνια όταν μου χάλασε το στερεοφωνικό μου και το πήγα στην Φίλιπς να το επισκευάσουν, δεν πίστεψα τα αυτιά μου όταν μου ζήτησαν περισσότερα από ότι εγώ το αγόρασα ή κόστιζε καινούργιο. Αυτό με συμβούλεψαν και αυτοί: πέτα το, το καινούργιο μηχάνημα είναι και φτηνότερο, και καλλίτερο από το παλιό. Αυτό και έκανα. Πολύ φοβάμαι ότι το ίδιο θα συμβεί και με την νέα στρατιά τον προγραμματιστών κομπιούτερ. Είδη οι παλιοί κατάντησαν απλώς να είναι χειριστές προγραμμάτων της Microsoft ή της Sun ή ξέρω ‘γω ποιανού άλλου ξένου software house. Κανείς από αυτούς δεν γράφει τα δικά τους προγράμματα όπως γινόταν στα τέλη του ’70 και αρχές το ’80.
Ρε παιδια να κανουμε κατι να βοηθησουμε την κοπελα. Οχι ελεημοσυνη αλλα βοηθεια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξερω πως αλλα αν μπορω εγω να κανω κατι, ευχαριστως προσφερομαι. Γραψτε τι περναει απο το μυαλο σας.
*** ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ***
ΑπάντησηΔιαγραφή@rednet69:
Προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σου, αλλά είναι αδύνατον. Αν μπορείς, κάνε μια προσπάθεια εσύ - τώρα, αν γίνεται.
Ευχαριστώ!
mihalis, a dreamer said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια καλοπροαίρετη παρατήρηση προς όλους μα κυρίως προς τους οπαδούς του κοινωνικού δαρβινισμού(=η επιβίωση του ικανότερου κλπ, κλπ, -καημένε Δαρβίνε, τι παραχάραξη της θεωρίας σου;...):
ΕΜΕΙΣ, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΩΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΙΝΑΜΕ Η ΝΑ ΚΡΥΩΝΟΥΜΕ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ
-------
Μόνο που, κάποιοι, για να αποκτήσουμε την τωρινή μας "εκ του ασφαλούς" προσέγγιση δουλέψαμε νυχθημερόν, φτυαρίσαμε σκατά επί μακρόν, υπήρξαμε οι δακτυλοδεικτούμενοι (τα “σπασικλάκια” του σχολείου, οι υπερεργατικοί μαλάκες “συνάδελφοι” που χαλάνε την πιάτσα στην πρώτη μας δουλειά και άλλα παρόμοια) ... με λίγα λόγια κερδίσαμε με τον ιδρώτα μας (και με την βοήθεια της τύχης είναι αλήθεια κάποιες στιγμές) το δικαίωμα μας να αμπελοφιλοσοφούμε όπως υπαινίσσεστε ...
Mickey, το ότι η μητέρα σου απέκτησε στα 50+ της δεξιότητες στην πληροφορική δεν σημαίνει ότι κάθε 50άρης μπορεί το ίδιο! Άλλωστε η μητέρα σου και χρόνο να διαθέσει, υποθέτω, είχε και πολύ καλό (και ...δωρεάν!) δάσκαλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και δεν πιστεύω ότι στα «κομμουνιστικά» καθεστώτα οι άνθρωποι περνούσαν καλύτερα (φταίνε κυρίως τα εισαγωγικά γι' αυτό). Όμως οι κορώνες μου δεν είναι αντι-καπιταλιστικές (ή μήπως είναι τελικά;) Εξοργίζομαι μ' αυτούς που λένε «εγώ τα κατάφερα, αυτός τα κατάφερε, άρα και συ μπορείς αν θέλεις». Απεχθάνομαι αυτόν τον βολονταρισμό (που παραπέμπει και σε σταλινικά καθεστώτα). Αφού κέρδισα εγώ το λαχείο άρα μπορείς κι εσύ (υπερβάλλω, αλλά λιγότερο απ' όσο νομίζετε). Προσωπικά, που δεν θα με χαρακτήριζε κανείς «χαμένο», φροντίζω να μακαρίζω τόσο την καλή μου τύχη όσο και το περιβάλλον μου που μου παρέσχε τα απαιτούμενα εφόδια για να μην «χαθώ».
Ξέρω ότι πολλοί επιχαίρουν που είναι από την πλευρά των «νικητών» της ζωής (για πόσο άραγε), όμως κοινωνία που αποδέχεται να υπάρχουν «νικητές» και «χαμένοι», με συγχωρείτε, δεν θα πάρω.
Τέλος, θεωρώ τελείως μάταια τη ευγενή χειρονομία του doctor. Δεν χρεάζεται να γράψω για τη ματαιότητα της φιλανθρωπίας, έχει «γράψει» ο αγαπημένος μου Luis Buñuel στη «Βιριδιάνα».
@cyberdust
ΑπάντησηΔιαγραφή...σύγχρονος κόσμος μας μεταβάλετε τόσο γρήγορα, που πολλά επαγγέλματα αχρηστεύονται πριν καλά-καλά δημιουργηθούν.
Σωστά και η απάντηση θα πρέπει να είναι η συνεχής εκπαίδευση και ευελιξία, όσοι δεν το μάθουν αυτό θα μείνουν είτε άνεργοι στα 50+ η θα τους φάει η ανεργία, δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα.
Εδώ όμως ούτε και αυτό ισχύει γιατί ΔΕΝ έχουμε εταιρίες πολλές και ειδικά στην επαρχία η μόνη λύση λέγεται ΔΗΜΟΣΙΟ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ - ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλη,
To κινητό μου δε λειτουργεί από σήμερα και δυστυχώς δεν έχω αντιγράψει στην ατζέντα μου το δικό σου - θα προσπαθήσω να επικοινωνήσω μαζί σου αλλιώς.
"ΕΜΕΙΣ, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΩΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΙΝΑΜΕ Η ΝΑ ΚΡΥΩΝΟΥΜΕ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να μιλήσω για άλλους, αλλά ο γράφων 3 δόντια έχει χάσει και δεν πάει να κάνει κάτι για αυτά λόγω οικονομικής αδυναμίας και οικονομίας. Όσο για την απόλυτη πείνα, από κοντά (ξώφαλτσα πέρασε πριν λίγους μήνες). ¨Εχει δε να κάνει έξοδο για διασκέδαση εδώ και 8-9 μήνες, διότι είναι φουλ τάιμ φροντιστής γονέα.
Και ανάλογα θέματα νομίζω άλλοι. Γι' αυτό με όλο το σεβασμό το σχόλιο σας είναι ολίγον άστοχο. Υποθέτετε.
Οι δε φιλοσοφίες κτλ π[ου παράγονται εδώ θα μπορούσαν όπως έχω γράψει πρόσφατα να έδιναν δουλειά σε πολλούς Έλληνες και όχι μόνον φιλοσόφους. Λύσεις "ψεκάσεις-σκουπίσεις-τελειώνεις" γαι την ανεργία ως έχει σήμερα δεν υπάρχουν.
Πρακτική ιδέα για την άμεση επαφή ενός καλλιτέχνη με βεβεβε κοινό μέσω You Tube είχε το Nylon (σε λινκ το βρήκα σε αυτό το μπλογκ νομίζω αλλά δεν θυμάμαι ποίου ήτανε)!
Αν περιμένουμε από βιομηχανία και υπηρεσίες έντασης ιδρώτα την επιβίωση μας ως σύνολο ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, τότε τη βάψαμε. Τι χρώμα? Καφέ, μάλλον.
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι στην δεδομένη Δυτική οικονομία, μπορούμε όλοι όσοι "θέλουμε" πραγματικά να βρούμε δουλειά - μια οποιαδήποτε "τίμια" (sic) δουλειά - να την βρούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν οι Δυτικές οικονομίες με μηδενική ανεργία και χωρίς ομάδες εξαθλιωμένων (και να συνεχίζουμε την συγκεκριμένη άποψη ανάπτυξης που έχουμε).
Εκτός κι αν εννοούν να εισάγουμε διαρκώς στη Δύση μετανάστες ειδικά προς εξαθλίωση (όπερ και εν πολλοίς συμβαίνει) για να καλύψουμε τις ανάγκες του συστήματος σε εξαθλιωμένους.
Μήπως οι ίδιοι άνθρωποι ακυρώνουν και την απλή αριθμητική, υποστηρίζοντας π.χ. ότι μπορούν οι κάτοικοι του Ιράκ (αρκεί να το θέλουν!) να έχουν αντίστοιχη κατανάλωση πετρελαίου με τις Δυτικές χώρες (και ό,τι αυτό συνεπάγεται σε "ποιότητα ζωής") και πάλι τα αποθέματα πετρελαίου του Δυτικού κόσμου (sic) να φτάνουν για Χ χρόνια;
Μήπως πιστεύουν κιόλας, ότι, δεν βαριέσαι, (δεν) παίξανε και χάσανε οι Ιρακινοί, η κοπέλα της ιστορίας, κλπ., ως fittest εμείς μπορούμε να επιβιώσουμε λίγο καλύτερα και λίγο παραπάνω;
Αυτά τα γυαλιά, που σου επιτρέπουν να μη βλέπεις τα πράγματα, ή να τα βλέπεις και να νομίζεις ότι δεν θα συμβούν ποτέ σε σένα, πού ακριβώς τα πουλάνε;
Traum
-----------------
"Hey baby, did you forget to take your meds?" - Placebo, Meds.
Περί νοοτροπίας συνέχεια:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από νικητές και ηττημένους, υπάρχουν αγωνιστές και ηττοπαθείς. Το πρώτο είναι το αποτέλεσμα, το δεύτερο η αιτία.
Οι αγωνιστές μπορεί και να ηττηθούν και οι ηττοπαθείς να κερδίσουν το λαχείο. Όμως οι πρώτοι θα ξαναπροσπαθήσουν, ενώ οι δεύτεροι γρήγορα θα κλοτσήσουν ακόμα κι αυτά, που η τύχη τους χάρισε...
@k2825:
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμίζετε τους παλιούς και νέους στο στρατό και το καψώνι που διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά:(θυμήθηκα ότι έχει γράψει και ο Γάτος επ' αυτού) Όταν κάποιοι είναι νέοι φαντάροι υποφέρουν τα πάνδεινα από τους σαδιστές παλιούς στρατεύσιμους. Όταν παλιώσουν οι ίδιοι, κάνουν τα ίδια και χειρότερα στους νεότερους νέους γιατί αισθάνονται ότι "κέρδισαν το δικαίωμα με ό,τι τράβηξαν ως τώρα" ή από απλή μοχθηρότητα και εκδικητικότητα: "εγώ δεν ξέφυγα από τα σκατά, αυτός γιατί να ξεφύγει;"
Μια τέτοια κοσμοθεωρία την έχουν σαδιστές που χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη.
Υ.Γ.: Επιτέλους, δε δουλέψατε μόνο εσείς σκληρά σ΄αυτή τη ζωή, σταματήστε να το επαναλαμβάνετε.
Είναι απίστευτη η ψυχική εξαθλίωση και ο ευτελισμός που υφίσταται μεγάλο τμήμα των ανέργων. Όσοι λοιπόν θέλουν να παρουσιάσουν την ιστορία ως μελοδραματική μάλλον εθελοτυφλούν εκ του πονηρού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καραμέλα για "αόρατα χέρια", προσωπικές επιλογές, ανταγωνισμό και ίσες ευκαιρίες έχει σχεδόν λιώσει.
Γιατί η Ελλάδα έχει αυτούς τους άσχημους δείκτες στην ανεργία; Τα ίδια και χειρότερα είχε η Ιρλανδία που μετετράπη σε Celtic Tiger. Από τον πάτο στην κορυφή. Από 17% ανεργία και μετανάστευση που άδειαζε την χώρα από γερά μυαλά, και οικονομική κατάσταση που αναγκασε το Διεθνες Νομισματικό Ταμείο να τη θέσει υπo επιτήρηση. Το 2000 πως είχε καταφέρει να έχει ένα από τα υψηλότερα GDP, την τέταρτη υψηλότερη εργατική παραγωγικότητα στον δυτικό κόσμο, την μεγαλύτερη ανάπτυξη στον τομέα εργασίας, πληθωρισμό στο 3% ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι βέβαια με τις σοσιαλιστικές μπαρούφες με τις οποίες φεσωθήκαμε τοσα χρόνια. (Και δεν αρπάζομαι από το δράμα της κοπέλας για να κάνω πολιτική προπαγάνδα, μη μου το προσάψει κανεις αυτο) αλλά πρέπει να κοιτάμε γιατι μερικές χωρες δημιουργουν θεσεις εργασίας και γιατι άλλες τις κλεινουν.
Η Ιρλανδία, αύξησε την επένδυση στην εκπάιδευση κατα 30% στο διάστημα 1995-2002 και είναι δεύτερη στον αριθμό των αποφοίτων σε τομεις θετικων επιστημών ανα 100,000 κατοίκους, ενώ εμεις κάνουμε καταλήψεις και μαθαίνουμε Αρχαια και Θρησκευτικά. Η αναβάθμιση των τηλεπικοινωνιών σοβαροτάτη ενώ εμεις αναθέσαμε μονοπολιακά σε ένα άτομο μόνο τον εξοπλισμό της χώρας με μόντεμ της πλάκας από την Ανατολική Γερμανία , ο δε ΟΤΕ γέμιζε ανίκανους και χαραμοφάηδες. Ποια ήταν η τηλεπικοινωνιακή ανάπτυξη της Ελλάδας σε σχέση με τα άλλα κράτη; Και δη της Θεσσαλονίκης;
Η Ιρλανδία υιοθέτησε αμέσως πολιτική ελεύθερης αγοράς και ανταγωνισμου και δεν εδινε επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις που κατέρρεαν οπως εμεις κάνουμε τόσα χρόνια με την Ολυμπαική. Αυτοί που απολύονται εκπαιδεύονται σε έναν άλλο τομέα. Ετσι δουλεύει πια ο κόσμος. Ο προστατευτισμός έκανε τεράστιο κακό στην Ελλάδα και ας μην αναρωτιόμαστε τι μας φταίει που δεν αναπτυχθήκαμε. Η νοοτροπία μας φταίει που θέλει το κράτος πατερούλη.
Και κάτι ακόμα για τον προστατευτισμό. ΤΟ υπουργειο Εργασιας στις ΗΠΑ εκανε ένα πείραμα με μια εξομείωση που προστάτευε την βιομηχανία παπουτσιών στις ΗΠΑ με το θέσει υψηλους φόρους στα εισαγομενα. Ηθελαν να δουνε πόσες θέσεις εργασίας επροστατευαν. Αποτέλεσμα. Για κάθε μια θέση εργασιας που προστάτευαν σε αυτον τον τομεα, εχαναν 7 άλλες σε άλλους τομεις (διαφήμιση, διακίνηση, πωλήσεις κτλ).
Eirini:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Δυτικό κόσμο (εκεί δεν ισχυρίζεται ότι ανήκει η ελλάδα?), δουλειά πάνω από όλα είναι δημιουργία και παραγωγικότητα σε ένα αντικείμενο που μπορείς να αποδώσεις, και για να αποδώσεις πρέπει να το ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ αυτό που κάνεις κι αυτό δεν έχει ηλικία, φύλο, ράτσα, εξωτερική εμφάνιση...
Δηλαδή στον Δυτικό κόσμο, οι οδοκαθαριστές γουστάρουν να είναι οδοκαθαριστές ;
Σε τέτοιες περιπτώσεις, η υπερηφάνεια είναι ο χειρότερος σύμμαχος.
Kostas Markides (professor of Strategy at the London Business School)": "Celebrate Failure". Στην μετα-βιομηχανοποιούμενη Δύση δεν πιστεύουν ότι αυτός που έχασε είναι "χαμένος". Τουναντίον ότι απέκτησε εμπειρία και κίμητρο για να πετύχει, περισσότερο από αυτός που πέτυχε. Στο τέλος κάνουνε ταμείο, όχι σε κάθε "τρίμηνο". Αυτοί όμως έχουν καπιταλισμό όχι σοσιαλοκαπιταλοχάος. Και παράγουν (Βρετανία) τόσες δουλειές που παρά τους εισερχόμενους από παντού μετανάστες, όλων των κολλάρων, η ανεργία αυξήθηκε λίγο και η ανάπτυξη 2,8%.
ΑπάντησηΔιαγραφή-----------------------
"Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι στην δεδομένη Δυτική οικονομία, μπορούμε όλοι όσοι "θέλουμε" πραγματικά να βρούμε δουλειά - μια οποιαδήποτε "τίμια" (sic) δουλειά -να την βρούμε."
Σε Βρετανία και ΗΠΑ, μάλλον ΝΑΙ. Στην Ελλάδα ... (ας μιλήσουν άλλοι)!
Η Βρετανία όμως και από Τουρισμό ζει, και από Σίτυ, και από βιομηχανία, και από υπηρεσίες προωθημένης "σύλληψης", και από εξαγωγή ταινιών, τραγουδιών, βιβλίων, εκπαιδευτικών υπηρεσιών, κ.α. πολλά που ΕΔΩ ..........
Στη δεδομένη "Δυτική οικονομία" και όχι στην μυθολογική Δυτική ή την απομυθοποιμένη "σοσιαλιστική" (λδλ κομμουνιστική).
"Εξοργίζομαι μ' αυτούς που λένε «εγώ τα κατάφερα, αυτός τα κατάφερε, άρα και συ μπορείς αν θέλεις».
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά.Θυμίζουν manual επιβίωσης σε ναυγούς...και έμμεση η άμεση αποδοχή της κοινωνίας ζούγκλας.
Αυτό το κοινωνικό μοντέλο πρέπει να αποδεχτούμε, ντεφάκτο ως φιλοσοφική αλήθεια με επιχειρήματα φυσικής επιλογής δαρβινικού τύπου- λάθος μάλιστα μεταφερομενού;
Καλά και αξια τα παραδείγματα ανθρώπινης θέλησης, επιμονης και εργατικότητας αλλα:
1. Δεν έχουν ευτυχή έκβαση πάντα.
2. Είναι το άλλοθι των μέχρι τώρα
αποτυχημένων ανθρωπινων πολιτικών συστημάτων. (ΟΥπαρκτός συμπεριλαμβανόμενος).
Σε κάθε περίπτωση η αποδεδειγμένα ΑΥΞΑΝΌΜΕΝΗ ανισοκατανομή του πλούτου όχι μονο
απέχει από κάθε έννοια κοινωνικής δικαοσύνης αλλα και Φυσικής δικαιοσύνης ΖΩΙΚΟΎ βασιλειου.(για όσους επικαλούνται δαρβινισμούς).Tέτοια ανισορροπία "δυναμης" μεταξύ πλουσιων-φτωχών δεν συναντάται στα είδη του ζωικού βασίλειοy.
Έχω την υπέρτατη δύναμη και κάνω μια ευχή, να είναι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο ευτυχισμένοι. Θα πιάσει, λέτε; Αφού τα συμφέροντα συγκρούονται... Στην πραγματικότητα, τι μπορεί να κάνει ο καθένας ατομικά ή συλλογικά; Εκεί παίζεται το παιχνίδι... Η σύγκρουση δεν θα σταματήσει ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Βρετανία μαζί με τις USA είναι οι πιο ευνοημένες χώρες από την διεθνοποιημένη οικονομία (’λλωστε η ανάγκη των οικονομιών τους να επεκταθούν εκτος των συνόρων τους, οδήγησε στην "παγκοσμοιοποημενη" αγορά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλοκαίρι ήμουν Θεσσαλονίκη. Διαβαζα πως σβήνει αυτή η πόλη σε σύγκριση με Σοφια που τραβάει τώρα διεθνεις επενδύσεις. ΠΟιος στα καλά του θα ρθει στη Θεσσαλονίκη να δημιουργήσει κάτι όταν δεν μπορει να εξασφαλίσει επαρκή διανομή λόγω του ασσύληπτου κυκλοφοριακού;Και όπυ το διπλοπαρκάρισμα είναι ευγένεια, από τριπλοπαρκάρισμα και πάνω γίνεσαι αγενής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν νομίζετε ότι εχει διαφθορά η Αθήνα, η συμπρωτεύουσα ειναι τρισχειρότερη. Να αρχίσουμε να μιλάμε για τη σχέση διαφθοράς/ανάπτυξης ή θα γίνουμε πάλι κουραστικοί;
Και από νοοτροπία,τριτικοσμική σε πολλούς τομεις επαγγελματικής συμπεριφοράς. Να μιλήσουμε και για τη σχέση νοοτροπίας με ανάπτυξη;
TraumMeister said...
ΑπάντησηΔιαγραφή<…>
Αυτά τα γυαλιά, που σου επιτρέπουν να μη βλέπεις τα πράγματα, ή να τα βλέπεις και να νομίζεις ότι δεν θα συμβούν ποτέ σε σένα, πού ακριβώς τα πουλάνε;
-----
Είσθε σίγουρος ότι τα χρειάζεστε?
Επί της ουσίας, προσωπικά πιστεύω ότι η εργασία στον κόσμο που ζούμε είναι προνόμιο και όχι δικαίωμα. Δεν είναι άπαντες κατάλληλοι ή ικανοί να παράσχουν το απαιτούμενο επίπεδο υπηρεσιών στην Κοινότητα, ώστε εξ ορισμού να δικαιούνται μια θέση εργασίας (την οποιαδήποτε θέση εργασίας) πόσο μάλλον τις «υψηλότερες» από αυτές.
Αφορμή της συζήτησης στάθηκε η αναφορά του κου Ν.Δ. σε ένα πρόσωπο (τι Φίλη του) με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (κοινωνικοοικονομικό status, δεξιότητες, επίπεδο εκπαίδευσης κτλ) και αυτή όρισε χονδρικά το πλαίσιο της. Η γνώμη μου, (μεροληπτική και εν πολλοίς αυθαίρετη αφού βασίζεται όχι σε αντιπροσωπευτικά στατιστικά δεδομένα αλλά στην άμεση και μονομερή προσωπική μου εμπειρία) είναι ότι όταν άνθρωποι που έχουν τα χαρακτηριστικά της Φίλης του κου Ν.Δ. παραμένουν επί μακρόν άνεργοι, είτε είναι ιδιαίτερα άτυχοι είτε δεν είναι αρκετά επίμονοι και πρόθυμοι να εκλογικεύσουν τις απαιτήσεις τους.
@ mihalis, a dreamer
Ώς «σαδιστής που χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη» δυστυχώς δεν μπορώ να αντιληφθώ την «αναλογία» την οποία επισημαίνετε ... Μπορείτε να γίνετε περισσότερο συγκεκριμένος?
Mickey said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Όμως, θα μπορούσες/μπορούσαμε να κάνεις το εξής: Ένα ΕΙΔΙΚΟ blog για ανέργους (κατά προτίμηση ομαδικό), όπου θα μπορούν κάποιοι άνεργοι να γράφουν την αγωνία τους, τα προσόντα τους και τις εργασιακές προτιμήσεις τους, κάποιοι άλλοι θα μπορούν να τους βρουν δουλειά (οι ίδιοι ή μέσω τρίτων), ενώ θα μπορούν να ανεβαίνουν και posts γενικού ενδιαφέροντος για θέματα εργασίας, κοινωνικής δικαιοσύνης (και αδικίας) κλπ. Και όλα αυτά με "συζήτηση", όπως εδώ".
Πολύ καλή ιδέα. Εγώ δεν έχω χρόνο και δυνάμεις να το κάνω (δεν επαρκώ ούτε για ετούτο) αλλά θα το ενισχύσω αν γίνει. Το μόνο ερώτημα είναι πόσoι άνεργοι κυκλοφορούν στο Internet. Φοβάμαι πως οι χειρότερες περιπτώσεις ούτε θα το πάρουν μυρωδιά.
@Πανάσχημη
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την Ελλάδα, βρίσκω ορθές τις παρατηρήσεις σας.
Δεν είμαι σίγουρος όμως ότι το θέμα μας είναι η Ιρλανδία και οι δείκτες της, παρόλα αυτά είμαι σίγουρος ότι στους λάτρεις του ΑΕΠ στέλνουν αγωνιστικούς χαιρετισμούς οι κάτωθι Ιρλανδοί:
"Not only has the number of homeless households increased substantially over the years but the crisis in social/public housing has also deepened. The slow-down in the construction of social housing by the local authorities in the late 1980s and early 1990s, the rise in the cost of renting private accommodation and the increasing cost of purchasing a property have lead to an increased demand for social housing.
There are currently 48,413 households on the housing waiting lists nationally and 5,581 people who are homeless." (2002 - κάτοικοι: 3,917,203)
Οι αντίστοιχοι αριθμοί το 1989, ήταν 19367 και 1491 (κάτοικοι 1991: 3,525,719).
Οι άστεγοι είναι από κρατικές στατιστικές (Department of the Environment Assessments of Homelessness & Housing Need 1989-2002) που οι περισσότεροι τουρτουρίζοντες αμφισβητούν.
Αλλά για τον Κέλτικο Τίγρη (και τα κοντά του πόδια) που τσιχλοφουσκώνει αρκετά στη χώρα μας, θα άξιζε ένα αφιέρωμα που ελπίζω να κάνει ο οικοδεσπότης μας.
Traum
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω σπουδάσει στο Λονδίνο και είμαι γραμμένος στον σύλλογο αποφοίτων του πανεπιστημίου. Πριν 5-6 χρόνια (νομίζω όταν έσκαγε η dot com φούσκα έξω ενώ εμείς ζούσαμε ακόμη στο απατηλό όνειρο των 6000 μονάδων στο ΧΑΑ) έλαβα ένα e-mail από παλαιότερο (κατα περίπου 2 δεκαετίες) απόφοιτο του ίδιου πανεπιστημίου, παντελώς άγνωστο σε εμένα (βρήκε το e-mail απο την λίστα αποφοίτων). Βρετανός, 55άρης, με παιδιά, μόλις είχε απολυθεί από μεγάλη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας (ένας εκ των 5-6 χιλιάδων απολυθέντων). Ρωτούσε πως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα και εάν γνωρίζω για καμιά θέση - θα μετακόμιζε εάν μπορούσε να βρει δουλειά. Τόση ήταν η απόγνωση. Όμοια με αυτήν πού διάβασα στο σημερινό post.
Είμαι 36 και έχω αλλάξει 3 εταιρείες χωρίς να έχω αλλάξει δουλειά. 'Πουλήθηκα' μαζί με τα πάγια. Ήμουν από τους τυχερούς και δεν με έριξαν έξω από το καράβι (στις πολυεθνικές είναι και θέμα τύχης, όχι μόνο απόδοσης, μια και μία αλλαγή στρατηγικής μπορεί να κλείσει ολόκληρα τμήματα). Τί θέλω να πώ ? Το αν πας στην δουλειά σου με γραβάτα, το αν είσαι 'στέλεχος' δεν σημαίνει τίποτα. Σήμερα είσαι εδώ, αύριο ψάχνεις για δουλειά μαζί με εκατοντάδες άλλους απολυμένους. Κάθε συγχώνευση, κάθε αγοραπωλησία συνοδεύεται από λίγες ή περισσότερες απολύσεις. Είναι στο χέρι του καθενός να διατηρήσει το employability του (την συνεχή ανανέωση του 'πακέτου' με το οποίο θα 'πουλήσει' τον εαυτό του). ---- Αυτό σε σχέση με κάποια σχόλια προς τον doctor όσον αφορά τις οδηγίες του. Ναι... το σημερινό post αφορά μία παντελώς διαφορετική περίπτωση, αλλά το να βρεθεί σήμερα ο οποιοσδήποτε σε μία τέτοια επαγγελματική απόγνωση είναι ευκολότερο από ποτέ, νομίζω.
Τέλος.... Πέραν του τί πρέπει να κάνουν τα κράτη στο θέμα της ανεργίας, και πέραν του πόσο μπορεί να προσφέρει η κοινωνία στους συνανθρώπους με ανάγκη (τώρα μούρθε ένα φλας.... την εκκλησία την έχει προσεγγίσει η φίλη από την Βόρειο Ελλάδα ? Όχι βέβαια για ελεημοσύνη, αλλά για εύρεση εργασίας ανάμεσα σε πιθανούς επιχειρηματίες πιστούς ??? ) . Λοιπόν πέραν αυτών, βλέπουμε και ανθρώπους με φαντασία..... όπως Jamie Oliver, άνοιξε εστιατόριο όπου οι μάγειρες είναι άστεγοι του Λονδίνου, Muhammad Yunus, ο Ινδός που δημιούργησε την τράπεζα για τους φτωχούς (βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2006) και σίγουρα υπάρχουν αμέτρητα άλλα παραδείγματα.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Κάθεται δηλαδή ο εξαθλιωμένος άνεργος στο κομπιούτερ και διαβάζει blogs... Θα τρελαθούμε τελείως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓάτε, συγκλονιστικό το σημερινό σου θέμα. Το πιο αληθινό απ' όλα. Γροθιά στο στομάχι... Δυστυχώς, δεν μπορώ να διαβάσω τώρα όλα τα σχόλια (δεν πρόλαβα ούτε καν τα μισά, θα επανέλθω το βράδυ αν και τα comments θα είναι καταιγιστικά, προβλέπω).
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω περάσει και εγώ (όπως τόσες χιλιάδες άλλοι) από αυτή την θέση και ομολογώ ότι μπροστά στο "ξυπνώ πολύ πρωί, κοιμάμαι το πολύ τέσσερεις ώρες, κοιτώ και πάλι την πόλη με το φως της μέρας, ακούω την
φασαρία της και βγαίνω και πάλι στους δρόμους, με πιο αισιόδοξη διάθεση..." της κυρίας, η δική μου στάση ήταν ατελείωτες ώρες ύπνου, μόνιμη απαισιοδοξία, όρεξη για τίποτα (φυσικά όλα αυτά μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες για ανεύρεση εργασίας)...
Δυο τοποθετήσεις εν τάχει, και θα προσπαθήσω να επανέλθω το βράδυ...
1) Δουλειές βρίσκονται. Μπορεί να φαντάζουν άθλιες στην αρχή, εντελώς έξω και μακρυά από αυτό που ονειρευόμαστε ή έχουμε σπουδάσει, ή εντελώς άσχετες με τις προηγούμενες (ενδεχομένως "υψηλές" ασχολίες μας),όμως υπάρχουν. Υπάρχει τώρα το ενδεχόμενο, να προσπαθήσει να εξαντλήσει κάποιος όλα τα ενδεχόμενα να βρεί μια "καλή" δουλειά και εν μέρει ισάξια της προηγούμενης που έκανε. Αλλά αυτό είναι καθαρά επιλογή και μάλιστα συνειδητή. Όταν στενέψουν τα περιθώρια, και ανάλογα με τις υποχρεώσεις που έχει, ο άνθρωπος αρχίζει να σκέφτεται αλλιώς και να εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα...
Και, τελευταία τοποθέτηση, 2) Δεν υπάρχει -κ υ ρ ι ο λ ε κ τ ι κ ά και το πιστεύω όσο τίποτ' άλλο- χειρότερο πράγμα από τον απελπισμένο άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος φθάσει σε αυτό το σημείο της απελπισίας (για τον οποιοδήποτε λόγο, αλλά η ανεργία που συζητάμε είναι σοβαρότατος λόγος), τότε μπορεί πολύ εύκολα τα πράγματα να βγούν εκτός ελέγχου. Δυστυχώς.
Θα προσπαθήσω να σας παρακολουθήσω το βράδυ.
Ξ.
Traummeister said..
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι στην δεδομένη Δυτική οικονομία, μπορούμε όλοι όσοι "θέλουμε" πραγματικά να βρούμε δουλειά - μια οποιαδήποτε "τίμια" (sic) δουλειά -να την βρούμε."
Demosthenes said
Σε Βρετανία και ΗΠΑ, μάλλον ΝΑΙ. Στην Ελλάδα ... (ας μιλήσουν άλλοι)!
Σε Βρετανία και ΗΠΑ: με τους μετανάστες ή χωρίς;
Ειδικά στις ΗΠΑ: Με το ποσοστό των φυλακισμένων για πταίσματα μέσα στις φυλακές ή έξω;
@Πανάσχημη οι σοσιαλιστικές μπαρούφες
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι αυτοί που αγωνίστηκαν γι αυτές είναι σε μεγάλο βαθμό παράγοντες της
οποιας σημερινής ευημερίας του δυτικού κόσμου-
&Μη βιαστείς να φορτώσεις όλους τους αριστερούς "φιλοσοσιαλιστες" κάθε τύπου στους υποστηριχτές του οποιου πρώην Υπαρκτού Σοσιαλισμού.
Πανάσχημη said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι μιλάνε για το Ιρλανδικό μοντέλο και κανείς δεν αναφέρει, πως στα δυτικά αυτής της χώρας υπάρχει μια άλλη που λέγεται ΗΠΑ, και στα ανατολικά της μια άλλη που λέγεται ΕΕ.
σκουληκοτρυπα et.al.
Δες εδώ τι λέει ο Μπλαίρ
εδώ
πως μεταλλάσσονται και πως έκλεισαν τα εργοστάσια τους και άνοιξαν άλλα πχ στο City, με καινοτομίες κτλπ κτλπ.
Αυτή είναι η γλώσσα της ανεργίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν την ακούμε συχνά - κι ας είναι το 10% του ενεργού πληθυσμού. Οι άνεργοι δεν συναντάνε τον πρωθυπουργό, όπως έκαναν οι "παραγωγικές τάξεις" πριν μερικές βδομάδες. Δεν συνδικαλίζονται, όπως οι προνομιούχοι της κοινωνίας αυτής, με την ΑΔΕΔΥ ή την ΟΤΟΕ (ναι, στις σημερινές συνθήκες, η μονιμότητα είναι προνόμιο σε βάρος των πολλών, που πρέπει να δικαιολογηθεί, και όχι να θεωρηθεί ένα αυτονόητο κεκτημένο). Δεν τους αξίζει το γιγαντιαίο κομμάτι του προϋπολογισμού που προορίζεται για μισθούς δημοσίων υπαλλήλων. Ζούνε μόνοι στα δωμάτιά τους, και υφίστανται το καθημερινό ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας κατά του άνεργου, που τον θεωρεί υπεύθυνο για την μοίρα τους: κανείς δεν του συγχωρεί το γεγονός ότι δεν σταδιοδρομούν σε καμία κρατικοδίαιτη ιδιωτική επιχείρηση, ή ότι δεν είναι επιδέξιοι αρκετά για να τρυπώσουν στον δημόσιο μέσα από καμμία εποχιακή σύμβαση, ρουσφέτι ή διαγωνισμό....
Φαίνεται ότι πρέπει να αρχίσουν να καίνε αυτοκίνητα για να μιλήσουμε μαζί τους...
TRaummeister
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευρεία πληοψηφεία των αστεγων -σε όλα τα δυτικά κράτη σχεδόν - είναι άνθρωποι με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα, που αρνούνται να πάνε και σε shelter. Στην Αμερική υπάρχουν γύρω στους 500,000. Το πολύ πολύ μένουν μια βδομάδα σε shelter. Μετά σηκωνονται και φεύγουν.
Κοιτάμε μέσους όρους πάντα και μην εθελοτυφλείτε.
Σκουληκότρυπα
Η ελέυθερη οικονομία και το ελεύθερο εμπόριο αύξησαν τον πλούτο του πλανήτη. Το λένε όλα τα πανεπιστήμια πια, όλες οι αναλύσεις, κοιτάξτε την συνένετευξη του Φελπσ (Νομπελ οικονομίας 2006). Οχι εγώ.
Και αυτό δεν δημαίνει ότι δείχνω ασέβεια απέναντι στους αγώνες διαφόρων ανθρώπων.
Βρείτε μου εστω και μια περίπτωση που ο προστατευτισμός δημιούρησε net gains στον εργασιακό τομέα.
Pagis
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λινκ δεν δουλευει αλλά αν πιασουμε και τη νοοτροπία μας και τη στάση μας απέναντι στην καινοτομία είμαστε για κλάματα.
Παράδειγμα:
Πριν από μερικά χρόνια, σε ένα διαγωνισμό έκθεσης ιδεων στα λύκεια της Φλοριδα, εδόθη το θέμα "Το να σφάλλεις ανθρώπινο, το να συγχωρεις θεϊκό." Ενας πιτσιρικάς αντι να ακολουθήσει τους συνήθεις κανόνες έγραψε διήγημα όπου περι΄λεγραφε την συνάντηση του Πάπα Τζων Πωλ με τον παρόλιγο δολοφόνο του (τον είχε επισκεφθει στη φυλακή και τον είχε συγχωρέσει). Ο διάλογος φανταστικός βέβαια, αλλά το μήνυμα πεντακάθαραο. Πρώτο βραβειο το παιδί.
Το ίδιο καλοκάιρι το ανέφερα σε φίλη μου καθηγήτρια φιλόλογο και βαθμολογήτρια στις πανελλήνιες. Με απέραντη περιφρόνηση μου είπε "Εγώ θα του είχα βάλει μηδεν. Ακου να γράψει διήγημα. Διαγωνισμός για διήγημα έγινε;"
Πατώσαμε κύριοι, το καταλαβαίνετε;
Κάποιοι σχολιαστές (vrennus, traummeister) νομίζω συγχέουν τι είναι φιλελευθερισμός και τι δημιουργεί την ανεργία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παρακάτω είναι (ελπίζω) γνωστά και αυτονόητα:
1. Για να κατανεμηθούν δουλειές, πλούτος κλπ. πρέπει αυτά να υπάρχουν, και κανένα σύστημα δεν τα παράγει αυτά καλύτερα απ'ότι ο καπιταλισμός (δλδ ελεύθερη οργάνωση της οικονομίας χωρίς κρατική παρέμβαση).
2. Οι περισσότεροι φιλελεύθεροι είναι υπέρ ελάχιστου εισοδήματος για την εξασφάλιση της επιβίωσης όλων των μελών της κοινωνίας. Σε μια ευημερούσα φιλελεύθερη οικονομία είναι εύκολο να καλυφθεί το κόστος για αυτό μέσω της φορολογίας (βλέπε βόρεια Ευρώπη, Αμερική κλπ.)
3. Όλες οι στατιστικές συγκρίσεις μεταξύ χωρών δείχνουν ότι όσο πιο ελεύθερη είναι μια οικονομία (ελεύθερες απολύσεις, χρεωκοπίες προβληματικών κλπ.), τόσο μικρότερη είναι η ανεργία, και ειδικά η μακροχρόνια (που είναι και η χειρότερη).
Για το πρώτο σχόλιο της Lida "Αν έχεις ταλέντο…"
ΑπάντησηΔιαγραφή(Παρ Νοε 03, 10:36:02 πμ)
Εκείνοι που κυνηγούσαν τους "reds" στον Ψυχρό, το πιο κόκκινο παιδί έτρεφαν στα σπλάχνα τους!
Kisinger, suck me netballs!
Διαβάζω και τα υπόλοιπα κι επιστρέφω Μήτσος!
Υ.Γ@ φίλη κυρίου Δήμου: Σε καταλαβαίνω, η ημιαπασχόληση που παίζει δεν είναι για τα γενναία 36 οπότε δεν θα σου ευχηθώ υπομονή, αλλά Επιμονή και δύναμη.
Kostas stamos
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαια εχεις απολυτο δικιο, αλλά το δέχονται αυτό στην Ελλάδα; Οχι βέβαια. Η μπαρούφα του σοσιαλισμού έγινε Θεός.
Πανάσχημη said...
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η ελέυθερη οικονομία και το ελεύθερο εμπόριο αύξησαν τον πλούτο του πλανήτη. Το λένε όλα τα πανεπιστήμια πια»
Αυτό που αποσιωπούν τα πανεπιστήμια είναι ότι ο πλούτος μαζεύτηκε σε μια γωνιά.
Όσο για το Ιρλανδικό θαύμα, ας μην ήταν οι εισροές από την Ε.Ε. (6% του ΑΕΠ - όσο και ο ρυθμός ανάπτυξης!) και το εξαιρετικό timing της διεθνούς συγκυρίας (μπουμ της πληροφορικής, τότε θα βλέπαμε θαύμα!
Vrennus
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς είχαμε και μεις εκμεταλλευτει συγκυρίες. Τι μας κράταγε; Τα Θρησκευτικά, η Πειραϊκή, τα μόντεμ του Κόκαλη, η Ολυμπιακή, .... η λίστα μεγάλη.
Οσο για τηναποσταση μεταξύ φτωχων και πλουσιων ουδεις την αποσιωπει. Αλλα εγώ κουράστηκα να ακούω ότι φταινε τα δυτικά κρατη για την φτώχια του τρίτου κόσμου (σε ορισμένους τομεις ναι ταινε, αλλά στους περισσότερους όχι). Η Αφρική ήταν απικία γ γι αυτό δεν αναπτύχθηκε. Η Αιθιοπία δεν ήταν όμως. Αποικίες ήταν και ο Καναδάς και η Αυστραλία.Αυτές πως;
Θέμα νοοτροπίας.
Κι ας μη μου λένε οτι οι ΗΠΑ αναπτύθησαν διότι η Βορειος Αμερική είναι η πλουσιότερη σε (πρωτες ύλες) ηπειρος.
Οχι. Οι πλουσιότερες ηπειροι είναι η Αφρική και η Νότιος Αμερική. Δείτε τα χάλια τους. Και πριν τρεξτε πάλι να κατηγορήσετε τους "συνήθεις ενόχους" ρ΄'ιξτε μια ματια στους δείκτες διαφθοράς που υπάρχουν σε αυτα τα κράτη για να πάρετε μια ιδεα.
Εσεις θα επενδύατε στην Σομαλια δηλαδή;
@Πανάσχημη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγνώμη για το link που δεν δουλεύει, ο Μπλαίρ μιλούσε σε νέους για knowledge-based economy.
http://news.bbc.co.uk/1/hi/education/6112402.stm
Blair stressed the importance of Britain's knowledge-based economy and said that, to keep it competitive, more scientific pioneering was needed.
Τι άλλο να πούμε για το ... τραίνο που διαρκώς χάνουμε?
Pagis
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυσσάξαμε να το σταματήσουμε το τρενο για να κατέβουμε.
Μόνο πορείες προς την πρεσβεία μάθαμε να κάνουμε.
Από τους 20 συγγενείς που έχω στη Θεσσαλονίκη οι 18 δεν μου μιλάνε πια επειδή λέω αυτά τα πράγματα. Μου λένε ότι δεν έχω αγωνιστει ποτέ. (κι ας δουλευω σαν τρελλή). Ξέρεις τι μου είπανε; "Πότε πήγες σε πορεία εσυ;"
Synas said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθεται δηλαδή ο εξαθλιωμένος άνεργος στο κομπιούτερ και διαβάζει blogs... Θα τρελαθούμε τελείως...
Μη βιάζεστε! Εχουμε μέλλον για να τρελλαθούμε..
Οι οαεδ του εξωτερικού έχουν ήδη τερματικά που διαθέτουν, με δωρεάν πρόσβαση, στους ανέργους.
Εξω από τα netcafe του Easy-Cypriot, στας Λόνδρας και αλλαχού, θα βρείτε ήδη 30ρηδες να σας ζητούν αν μπορείτε να κάνετε spare κανάν κωδικό, όπως παλιά γινόταν μόνο στο μετρό για τα travel passes!
Ταξιδεύω πολύ λόγω δουλειάς (μονίμως αβέβαιης!) και επιδιώκω συχνά να συνομιλώ με αστέγους, για να καταλαβαίνω τις χώρες που επισκέπτομαι. Ξεκίνησα με "νοηματική". Τα τελευταία 2-3 χρόνια, οι περισσότεροι μιλούν άπταιστα Αγγλικά ή/και Γερμανικά. Ηταν στο job description της δουλειάς που έχασαν.
@Πανάσχημη
Βρίσκω εκπληκτικό το upgrade: Αν είσαι απλός άνεργος είσαι, κατά το κοινώς λεγόμενο, απλώς τεμπέλης ή/και ανίκανος. Αν είσαι άστεγος, είσαι (και) ψυχοπαθής. Καλά, Καιάδα δεν έχετε στην Αμερική; :-)
@γενικά: Βλέπω να επικρατεί το στερεότυπο ότι ο άνεργος / άστεγος είναι άνδρας, 50ρης, αμόρφωτος βιομηχανικός εργάτης. Ισως δικαίως. Στην Ελλάδα ζούμε. Enjoy it while it lasts...
Traum
ΥΓ. Για τα γυαλιά που ρώταγα καλύφθηκα. Μοιράζονται μάλλον σε κομματικά γραφεία, τα οποία αποφεύγω, εν γένει.
@Kostas Stamos:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτε δεν είναι αυτονόητο:
1. Προφανώς δεν έχετε ακουστά για το μεταπολεμικό welfare state το έντονου κρατικού παρεμβατισμού (σοσιαλδημοκρατία)
2. Οι περισσότεροι φιλελεύθεροι υπέρ του ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος; Τότε τι ζητούν οι σοσιαλδημοκράτες;
3. Στατιστικές συγκρίσεις: Πολωνία 17,5% ανεργία, Ελλάδα 10%. Ακόμα σοβιετικό καθεστώς θα 'χουν στην Πολωνία. Κούβα 2,5% ανεργία! Ο παράδεισος του φιλελευθερισμού θα 'ναι η Κούβα! Πώς έξηγείται η ελάχιστη διαφορά της υπερπροστατευτικής Σουηδίας (5,6%) και των υπερφιλελεύθερων Η.Π.Α. (4,7% + 1,5% του πληθυσμού στη φυλακή);
@ Πανάσχημη:
Εννοείται ότι εμείς στην Ελλάδα ούτε το 1% των πόρων δεν εκμεταλλευτήκαμε παραγωγικά. Οι Ιρλανδοί άυξησαν τις δαπάνες για την παιδεία, εμείς τις μειώσαμε. Αλλά μην αποδίδετε το Ιρλανδικό θαύμα σε απελευθέρωση της οικονομίας (η οποία ήταν επιλεκτική), είναι μεγάλη ιστορία και μεγάλη συζήτηση.
traummeister
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μπαρούφα δεν είναι χαρακτηριστικό μου.
Πάντα βάσει δεδομένων.
http://www.nrchmi.samhsa.gov/
και από το πανεπιστημιο της Καλιφόρνια
http://www.sciencedaily.com/releases/2005/02/050201101738.htm
Vrennus
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεφερα αρκετους λόγους αν με διαβασατε. Αναβαθμιση τηλεπικοινωνιών, δραστική μείωση φορολογίας για ξένους επενδυτές, αμνηστια στους ντοπιους φοροφυγάδες... πάρα πολλά, τρομερα λεφτα στην παιδεια... Είναι όντως μια μεγάλη κουβεντα.
@ Πανάσχημη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και γράφεις για την πόλη μου θα συμφωνήσω απολύτως. Θα σου υπενθυμίσω επίσης ότι η πόλη αυτή προ "Μακεδονικού" ξέρεις τώρα, της χώρας χωρίς όνομα (Σκόπια την λένε εδώ) είχε ένα σωρό μαγαζιά στην περιοχή του Βαρδάρη που γνωρίζω προσωπικά ότι στην κυριολεξία κάποια απ αυτά ήταν μικρά χρυσορυχεία. Με την απείρου κάλλους κίνηση τότε του Ανδρέα (εννοώ το εμπάργκο στη FYROM) η οικονομία της κατρακύλησε. Τα μαγαζιά όλα αυτά κλείσανε και πληθύνανε οι άνεργοι. Ειναι δύσκολα τα πράγματα και στη Θεσσαλονίκη όπως στη Β.Ελλάδα γενικώτερα. Αλλα αν όπως λένε είναι δύσκολα πλέον και στην Αθήνα τι να πω. Πολύ κουράγιο και επιμονή στη φίλη μας. Το πρόβλημα είναι ότι, αν κατάλαβα καλά, την χρειάζονται οι γονείς της οπότε αυτό είναι πραγματικά ζόρικο. Δεν μπορεί να αναζητήσει αλλού δουλειά παρά μόνο σε κοντινή απόσταση από το πατρικό της.
Και κάτι άσχετο με όλα αυτά αλλά δεν μπορώ παρά να το μοιραστώ μαζί σας.
ΣΗΜΕΡΑ ΕΓΙΝΑ ΓΙΑΓΙΑ, Απόκτησα μια εγγονούλα. Το πρόβλημα είναι ότι είναι λίγο μακρυά (Αγγλία)και δεν θα έχω την ευχέρεια να πηγαινοέρχομαι όποτε επιθυμώ να την ζουλήξω. Προς το παρον θα ζουλάω να γατσουλίνια που ξημεροβραδιάζονται στην είσοδο της πολυκατοικίας μας.
mtryfo
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ζήσει!
Οπότε δεν σχολιάζω εκείνη την λαμπρή κίνηση του εμπαργκο από τους συμπολίτες μου που παρεμπιπτόντως πάνε συνέχεια στα Σκοπια και για το σερβις του αυτοκινήτου τους.
Σωστά τα λέω;
@ Πανάσχημη (ξανά):
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου να σας συστήσω να διαβάσετε την Ιστορία της Τρέλας του Μ. Φουκώ. Θα διαπιστώσετε με ιδιαίτερα εναργή τρόπο πώς κατασκευάζεται αυτό που εκεί, πέρ' απ' τον ωκεανό εποκαλείτε mental illness.
@Vrennus
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφώς και δεν υπονοώ πως ΚΑΘΕ πενηντάρης μπορεί να μάθει "βασικές δεξιότητες πληροφορικής" (αν και ορθολογικά, δε μπορώ να βρω κάποιον αντικειμενικό λόγο για τον οποία κάτι τέτοιο είναι αδύνατο). Αλλά όχι και κανένας. Κάτι παρόμοιο ισχύει βεβαίως (με άλλα "στατιστικά" προφανώς) και για ΚΑΘΕ εικοσάρη ;)
Θα ήμουν πάντως ο τελευταίος που θα υποστήριζε πως ο καπιταλισμός έχει φέρει μόνο καλά. Αρκεί να σκεφτούμε τα atrocities κάποιων καπιταλιστών, όπως π.χ.
1) Να πεθαίνουν κάποια στελέχη από καρδιακή προσβολή λόγω στρες στα γραφεία τους ή να απολύουν σωρηδόν εργαζόμενους, προκειμένου να πάρει η γυναίκα τους διαμαντένιο κολιέ.
2) Να σκοτώνονται παιδάκια στην προσπάθειά τους να μαζέψουν τα εκλεκτά "εδέσματα" που ονομάζονται χελιδονοφωλιές, για να τα καταναλώνουν στη διάρκεια ενός γεύματος σε ακριβό Παριζιάνικο εστιατόριο.
3) Να πεθαίνουν εργάτες σε εργατικά ατυχήματα και να σπαταλιόνται ανούσια κάποιοι εργατομήνες για να σκουπίζονται με χαρτί υγείας που φέρει τυπωμένο με χρυσά γράμματα το μονόγραμμά τους.
Από την άλλη, κάποιοι άλλοι "καπιταλιστές" έχουν χρησιμοποιήσει με σύνεση τον πλούτο που παράγουν, ωφελώντας ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας με φτηνά και χρήσιμα προϊόντα ή υπηρεσίες, υιοθετώντας ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο και σχεδόν ιδανικές συνθήκες εργασίας. Τυπικό παράδειγμα η εταιρεία που φιλοξενεί το σχόλιο που διαβάζετε αυτή τη στιγμή. Αλλά θαρρώ πως και ο ίδιος ο γάτος φέρθηκε άψογα ως εργοδότης στο προσωπικό της δικιάς του επιχείρησης.
Προσωπικά πιστεύω πως όποιος άνθρωπος έχει πετύχει κάτι στη ζωή του και αισθάνεται ευτυχής (ή τουλάχιστον "μη δυστυχής"), αργά η γρήγορα θα θελήσει να βοηθήσει και άλλους (ειδικά αν έχει περάσει ο ίδιος "δύσκολες μέρες"). Και όχι μόνο θα τους δίνει ψάρια, αλλά θα τους μάθει και να ψαρεύουν (ειδικά αν διαθέτει τη "διάκριση" του ποιος μπορεί να κάνει τι, μπορεί και να δώσει στον καθένα την "κατάλληλη" πετονιά).
Από την άλλη, αρκετοί που έχουν αναρριχηθεί στα σκαλιά της επιτυχίας, δεν έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν "ψυχολογικά" τα τραύματα του παρελθόντος (ή τη "βουτυρομπεμπεδίαση" αν γεννήθηκαν πλούσιοι και μεγάλωσαν με συγκεκριμένη νοοτροπία). Και παρότι χέζονται στο τάληρο, εξακολουθούν να έχουν μίζερη νοοτροπία και "απωθημένα" που δεν έχουν κατορθώσει να ...εκτονώσουν. Επομένως, (όπως κάποιοι "πάλιουρες" στο στρατό ή κάποιοι "στερημένοι" ιεράρχες), επιδίδονται ασύστολα σε "καψόνια" στους "νέους" υπαλλήλους τους, τάχα για να "μάθουν" κι αυτοί - ή ακόμα χειρότερα τους μεταχειρίζονται ως αναλώσιμα αντικείμενα και αριθμούς χωρίς ανθρώπινη αξία.
Εύχομαι, αν ποτέ θεωρηθώ "επιτυχημένος" (προσωπικά αισθάνομαι ήδη, θα έλεγα ακόμα και "ευτυχής"), να συμπεριληφθώ στην πρώτη "κατηγορία" (τα πράγματα βεβαίως δεν είναι άσπρο-μαύρο και υπάρχουν αρκετές διαβαθμίσεις "εργοδοτικής ευαισθησίας").
Δεν ευθύνονται τόσο τα συστήματα (καπιταλιστικά, κομμουνιστικά ή όποια άλλα) για τα δεινά των ανθρώπων. Μάλλον κάποιοι άλλοι άνθρωποι κρύβονται από πίσω, που συχνά επικαλούνται ένα σύστημα για να δικαιολογήσουν την απανθρωπιά τους.
Καμιά φορά και ο ίδιος ο εαυτός μας...
Οι νόμοι και τα συστήματα είναι απλά κανόνες συναλλαγής. Η ...ηθική επαφίεται σε μας τους ίδιους. Κανείς δεν εμποδίζει τον "καπιτάλα" να είναι φιλάνθρωπος ή τον "κομμούνα" να είναι απάνθρωπος.
Υ.Γ. Αρκετά φλυάρησα και σήμερα. Ένα ακόμα σχόλιο για τον γάτο και θα συνεχίσω τη δουλειά - είπαμε: έργα!
@Nikos Dimou said (Παρ Νοε 03, 03:58:28 μμ):
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το μόνο ερώτημα είναι πόσoι άνεργοι κυκλοφορούν στο Internet. Φοβάμαι πως οι χειρότερες περιπτώσεις ούτε θα το πάρουν μυρωδιά."
Σήμερα μια ADSL κοστίζει περίπου 10-15 ευρώ τον μήνα. Όσο δηλαδή δυο καφέδες ή πέντε πακέτα τσιγάρα. Δηλαδή, οι τυπωμένες "μικρές αγγελίες" και το πηγαινέλα σε διάφορα γραφεία ΔΕΝ έχουν κόστος;
Δυστυχώς ούτε οι καφέδες ούτε τα τσιγάρα μπορούν να σου βρουν δουλειά. Μέσα όμως από μια σωστή προσπάθεια αξιοποίησης, μπορεί (δεν μπορώ να ξέρω βεβαίως από τώρα) μέσω Internet να βρεθεί κάτι. Και σίγουρα οι άνεργοι που θα μπουν στο κόλπο, θα μάθουν πολλά με ελάχιστο κόστος (από θέσεις εργασίας μέχρι πώς να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες για την αγορά εργασίας, όπως π.χ. να χειρίζονται προγράμματα τύπου Word). Ακόμα και online εργασία ή έστω κάποιον να πουν τον πόνο τους και να πάρουν κουράγιο να συνεχίσουν.
Όσο για τα "βασικά" (Internet surfing, βασική χρήση Η/Υ κλπ), μπορώ κι εγώ να βοηθήσω, όπως και άλλοι φαντάζομαι.
Αν το κράτος θέλει να καταπολεμήσει την ανεργία (και σχεδόν οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα, όπως κυκλοφοριακό, αστυφιλία, γραφειοκρατία κλπ), να δώσει ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στην πληροφόρηση σε ΟΛΟΥΣ και να ενθαρρύνει την τηλεργασία (ακόμα και από κοινόχρηστους χώρους). Και να μάθουν επιτέλους οι μαθητές μας ΠΡΩΤΑ αυτά τα "βασικά" και έπειτα τα υπόλοιπα (που άλλωστε μπορούν να τα βρουν και εκεί μέσα). Από κει και πέρα, ας αξιοποιήσει ο καθένας τη δυνατότητα αυτή όπως νομίζει και ας είναι λιγότερο ή περισσότερο άξιος της τύχης του.
Σήμερα το Internet είναι υπερπολύτιμο αγαθό και βασικό "είδος ανάγκης" (απλά ΔΕΝ το έχουμε καταλάβει). Μπορείς με αυτό να μάθεις σχεδόν τα πάντα, αλλά και να κάνεις πολλά. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορείς να κάνεις data entry σε online φόρμες και να βγάζεις ένα χαρτζηλίκι ή να μάθεις όσα θα πλήρωνες χρυσά σε διάφορα παραδοσιακά "προγράμματα σπουδών". Αρκεί να μάθεις να το αξιοποιείς φυσικά. Προσωπικά, θεωρώ εαυτόν "πλούσιο" μόνο και μόνο για αυτό!
Όσο το αντιμετωπίζουμε σαν "υπηρεσία πολυτελείας", τόσο θα κλαίμε τη μοίρα μας και θα σπαταλάμε τα χιλιαπλάσια (και βάλε) σε γραφειοκρατίες, ουρές, άσκοπες μετακινήσεις, εκλογές και ...λοιπές μ@λακίες :(
Η παγκόσμια οικονομία έχει να κάνει πρώτιστα με αναζήτηση και διακίνηση πληροφοριών. Αν είμαστε ουραγοί ΕΚΕΙ, θα είμαστε και σε όλα τα υπόλοιπα. Κι αν δεν "ποτιστούμε" από το εκπαιδευτικό μας σύστημα με αυτή τη νοοτροπία, θα ψαχνόμαστε στην αγορά εργασίας σα ...ζαλισμένα γαλόπουλα.
Όσο κι αν ακούγεται "υπεραπλουστευτική", αυτή είναι η αλήθεια. Απλά όπως είπα απαιτείται ένα "paradigm shift" στη σκέψη μας για να την κατανοήσουμε ως κοινωνία. Θα χαιρόμουν πολύ αν τα νεαρά βλαστάρια μας έκαναν καταλήψεις για τέτοιους λόγους κι όχι για τα ...συνηθισμένα.
Dum spiro spero πάντως...
Vrennus
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γνωρίζω και από πρωτο χέρι σας λεω οτι σε μεγάλο βαθμό η ψυχική ασθενεια είναι "ανθρώπινη εφεύρεση." Αλλά από τη στιγμή που δεν κολλάς με τον υπόλοιπο κόσμο, κάνεις άλλες επιλογες. Θα σας τρομαζαν τα νουμερα που εχω που δειχνουν πόσοι από τους άστεγους προερχονται από ευκαταστατες οικογενειες. Μη με παρεξηγησετε... απ΄λα δεν θέλουν αυτον τον τροπο ζωής. πολλοι είναι ναρκομανεις και αλκοολικοί.
Παντως τα shelters υπάρχουν. Δυστυχώς δεν γεμίζουν. Τα παγκάκια γεμίζουν.
" Πτυχίο αρμονίας από το Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, άλλο πτυχίο μουσικοπαιδαγωγικών από το Μουσικό Κολέγιο του Άλκη Μπαλτά
ΑπάντησηΔιαγραφήoπως οι περισσοτεροι καλλιτεχνες, μαλλον πρεπει να ανοιξει δικο της ωδειο ή να αρχισει ιδιατερα μαθηματα μουσικης, δεν βλεπω αλλη λυση
@vrennus:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Άλλο το welfare state (ελάχιστο εισόδημα, επιδόματα φτώχειας, δωρεάν παιδεία, υγεία κλπ.) και άλλο η κρατική παρέμβαση στην οικονομία (απαγόρευση απολύσεων, ελάχιστοι μισθοί, δημόσιες επιχειρήσεις κλπ.) Το πρώτο είναι ακριβό (αλλά μια φιλελεύθερη οικονομία με υψηλή ανάπτυξη μπορεί να το αντέξει) ενώ το δεύτερο είναι απλά καταστροφικό (βλέπε Ελλάδα).
2. Την αρνητική φορολογία, έναν τύπο ελάχιστου εισοδήματος, την πρότεινε ο "γκουρού" του φιλελευθερισμού Milton Friedman.
3. Η Πολωνία είχε μισό αιώνα κομμουνισμού, δεν νομίζω να πιστεύεις ότι διορθώνονται τόσο εύκολα. Για τη Σουηδία βλέπε παραπάνω: έχει welfare state, αλλά ΟΧΙ υπερ-προστατευόμενη οικονομία, αλλά μάλλον αρκετά φιλελεύθερη (π.χ. έχουν σύστημα vouchers στα σχολεία, ελεύθερες απολύσεις κλπ.)
Τώρα για το ότι να αναφέρεις την Κούβα, μία πάμφτωχη, ανελεύθερη χώρα, ως παράδειγμα μικρής ανεργίας, τι να πω; Υποθέτω ότι επίσης αν στέλνουμε κάθε άνεργο εξορία θα έχουμε 0% ανεργία. Το θέμα είναι η λύση να μην είναι χειρότερη απ'το πρόβλημα.
Εχουν πλακα οι κομπλεξικοι νανοι που χρησιμοποιουν ακομα & ψυχοπαθεις (" αστεγους ") για να δυσφημησουν νοητο ηλιο & σεληνη. Το ποστ αναδεικνυει βασικα χαρακτηριστικα του εθνους των γραικων & της κακομοιριας του. Μεγαλομανια,τοπικισμο,τεμπελια,απογνωση,ελλειψη προνοητικοτητας,ασωτεια. Θελουν δουλεια για το ψωνιο τους,τη θελουν...διπλα στο σπιτι τους,τη θελουν για παντα,δεν κανουν αποταμιευση,δεν ασφαλιζονται (ιδιωτικα),δεν εχουν " κομποδεμα",δεν παντρευονται & δεν κανουν παιδια εγκαιρα. ( Τωρα που ανοιξε η πιατσα με τις ανατολικες θεες,οποια ρωμια ειναι ανω των 30,χωρις ομορφια ή προικα,ειναι ξωφλημενη). Ολα τα χαρακτηριστικα ενος γ΄κοσμικου λαου που ζει τη ζωη που του αξιζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε διάβασα όλα τα σχόλια των συμπλόγκερς για αυτό το θέμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο το διάβασα το πρωί και ακόμη αισθάνομαι χάλια, το κουβαλάω. Δεν ήταν γροθιά στο στομάχι, κλωτσιά στα αρχί--α ήταν
Το μόνο που έχω να πω σε αυτούς που σκοτώνουν όνειρα νέων ανθρώπων, είναι ένας τίτλος μιας γερμανικής ταινιάς: " ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΑΣ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ ΕΙΜΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ".
Κάποιοι από αυτούς είναι εργοδότες που παίζουν με τα νεύρα των νέων άνεργων, που υπόσχονται προσλήψεις αλλά δεν κάνουν τίποτα, που βάζουν μικρές αγγελίες για προσλήψεις αλλά οι θέσεις είναι ήδη δοσμένες κτλ.
Καθάρματα κάποτε θα αντιστραφούν οι όροι. " Οι πρώτοι έσονται έσχατοι"
Mickey said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα το Internet είναι υπερπολύτιμο αγαθό και βασικό "είδος ανάγκης"
Από το 1994 το γράφω και το λέω (τότε με κορόιδευαν αλλά όλα όσα είχα περιγράψει έγιναν). Το πρόβλημα είναι πως ακόμα δεν το έχουν καταλάβει οι ιθύνοντες - αλλά ούτε και ο κόσμος. Με ανατρίχιασε εκείνη η έρευνα που έβγαλε ότι οι ενήλικες 18-45 δεν θα έπαιρναν υπολογιστή ακόμα και δωρεάν (επιδοτούμενο) γιατί "δεν τον χρειάζονταν".
@ Mickey
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακρυά από μένα ο στείρος και χυδαίος «αντι-καπιταλισμός». Η στάση μου απένταντι στον καπιταλισμό, θέλω να πιστεύω ότι είναι κριτική και ότι αυτό προκύπτει από τα σχόλιά μου.
Και επειδή λέμε όχι στα μονοπώλια, και επειδή σήμερα το έχω παρακάνει, λέω να αποσυρθώ (λιγάκι) να σχολιάσει και κανένας άλλος!
Πανάσχημη said
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μπαρούφα δεν είναι χαρακτηριστικό μου.
Δεν αποδίδω ποτέ προθέσεις ή ιδιότητες στους συνομιλητές μου. Δεν βοηθάει.
Βρήκα την αρχική εκτίμησή σας υπερβολική:
Η ευρεία πλειοψηφία των αστέγων -σε όλα τα δυτικά κράτη σχεδόν - είναι άνθρωποι με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα, που αρνούνται να πάνε και σε shelter.
και προσπάθησα να σας .. ανακαλέσω, με χιούμορ.
http://www.nrchmi.samhsa.gov/
Διαβάζω τις εκτιμήσεις: 800,000 είναι άστεγοι στις ΗΠΑ any given night. 20-25% από αυτούς έχουν σοβαρό mental illness.
Οι υπόλοιποι; Ε, αυτοί, πού θα πάει, θα αποκτήσουν! (πικρό χιούμορ, το ξέρω...)
και από το πανεπιστημιο της Καλιφόρνια
http://www.sciencedaily.com/....
Διαβάζω:
The research was conducted among an ethnically diverse population of 10,340 San Diegans with serious mental illness (both homeless and those with housing) .... While one-fourth to one-third of homeless persons are estimated to have a serious mental illness, this is one of the first studies to document and describe the other side of the picture the number of mentally ill who are homeless.
....
The prevalence of homelessness in persons with serious mental illness is 15 percent ...
Δλδ. στους έχοντες serious mental illness το 15% είναι άστεγοι.
Λογικό μου φαίνεται, ακόμα κι αν αφορά δείγμα 10,000 κατοίκων του San Diego. Δεν υπάρχει τόση ιδιοκατοίκηση όση στην Ελλάδα, πιάνει χώρο και κοστίζει νοίκι ο mentally ill και τον πετάς έξω. Εδώ τους παραχώνουμε σε υπόγεια.
Παραδόξως, δεν έχουμε πολλές μελέτες να επικεντρώνουν στο αν προϋπήρχε η mental illness (συμφωνώ με vrennus, αυτή η "αμερικανιά" είναι αμετάφραστη) ή επακολούθησε.
To teleutaio 1 xrono aisthanomai akribws to idio me ti kopela. kai eimai molis 25. Profanws me perimenoun xeirotera xronia. to xerw. Edw twra kai diskoleyomai. Tis lew na einai konta stous dikoys tis kai dinati. XERW PWS NIWTHEI> kai ayta pou egraphe gia esas k. dimou oti eisai milia makrya apo aytin klp to exw aisthanthei kai egw diabazontas skepheis sas.
ΑπάντησηΔιαγραφήDystyxws to oikonomiko einai megalo problima. kai epireazei ta panta sti zwi sou.
Koyragio eyxomai kai ola na allajoun.
MA TI XWRA EINAI AYTH??
Ston oaed auto pou graphate oti exei aggelies gia tin germania to paratirisa kai egw...kai ti na pw.. ayti einai i katantia mas!
Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου είναι πολύ δύσκολο να είμαι "χορτάτος" και να δίνω συμβουλές σε "πεινασμένους".
Προτιμώ να σιωπήσω απέναντι στην κυρία που με αξιοπρέπεια αντιμετωπίζει την ανεργία της.
Έχει μια δυσκολία μεγαλύτερη ο χώρος των μουσικών.
Τη γνώρισα από κοντά (ο αδελφός μου είναι μουσικός) και χρειάστηκε πολλές φορές να τον στηρίξω τόσο οικονόμικα οσο και ηθικά (πόσο δύσκολο για εκείνον θα ήταν αλήθεια αν δεν είχε κανέναν?)
Δεν έχω να πω πολλά πράγματα ειλιρινά νιώθω αμήχανα.
Ελπίζω η επόμενη μέρα να σας βρει ένα τόνο πιο αισιόδοξη.
ΥΓ. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να βοηθήσω ζω στην μακρινή Αθήνα και ασχολούμαι με κάτι τόσο διαφορετικό από το αντικειμενό σας.
Αν μπορώ όμως ειλικρινά στη διαθεσή σας.
Νίκο γροθιά στο στομάχι το σημερινό!
Στους ψυχικά ασθενεις είχα συμπεριλαβει και τους εθισμενους. Κακως. Η πλήρης εικόνα είναι στο
ΑπάντησηΔιαγραφήNational Mental Health Information Center
http://mentalhealth.samhsa.gov/cmhs/homelessness/facts.asp
Πανω από 50% είναι ψυχικά ασθενεις και χρηστες ουσιών.
@Ηeinz,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Βέβαια, όταν φτάνεις στην πείνα, κάνεις οτιδήποτε, το ξέρουμε - πρέπει να επιβιώσεις. Αλλά η άλλη πείνα, η πείνα της ψυχής, δεν χορταίνει με το οτιδήποτε.
Δε λέω λοιπόν η κοπέλα να μην δουλέψει όπου βρει.
Αλλά, μην νομίζουμε ότι τότε λύθηκαν τα πάντα."
Κάθε φορά που τρώω ένα ζωντανό, πρέπει να πέσω σε κόκκαλο για να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που μασουλάω είχε δική του υπόσταση, βούληση, "ψυχούλα" βρε αδερφέ πριν καταλήξει σε πλαστικό περιτύλιγμα με πάτο διογκωμένης πολυουρεθάνης και σειριακό αριθμό(barcode).
Αυτό είναι και το πρόβλημα με τους άνεργους... Δεν έχουν πολλά "κόκκαλα"!
Ακόμη...
http://mentalhealth.samhsa.gov/
ΑπάντησηΔιαγραφήcmhs/homelessness/facts.asp
Ρωτώ ειλικρινά και όχι με σαρκαστική διάθεση: μένω στο Λονδίνο και επισκέπτομαι τη γενέτειρα μου, μικρή επαρχιακή πόλη στην Ανατολική Μακεδονία, τα καλοκαίρια. Κάθε χρόνο και πιο πολλά πολυτελή μαγαζιά, κάθε χρόνο και πιο συχνά οι φίλοι μου πηγάινουν διακοπές, οι τιμές των ακινήτων όλο και ανεβάινουν (τριάρι διαμέρισμα με θέα στην πόλη αυτή πάνω από £260,000) και όμως όλοι παραπονιούνται για οικονομική κρίση. Φίλοι με μισθούς (φαινομενικά) πείνας, £900 ή £1200, να έχουν δύο αυτοκίνητα, σπίτι ιδιόκτητο και διακοπές 3-4 φορές το χρόνο (μαζί με τα mini weekend breaks). Βγάζω πολλά περισσότερα στο Λονδίνο και όμως τέτοια ζωή όπως του μέσου Έλληνα δεν μπορώ να κάνω. Τι γίνεται στην Ελλάδα; είναι η διαφθορά και το μαύρο χρήμα, είναι οι γονείς που βοηθάνε, είναι κάτι άλλο; όλοι πάντως φαίνονται ότι ζουν πολύ πιο άνετα από το επίπεδο που δικαιολογούν οι ονομαστικοί μισθοί.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Nikos Dimou (Παρ Νοε 03, 05:28:05 μμ):
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους πρωτοπόρους ή έστω εκείνους που προσαρμόζονται γρήγορα στις εξελίξεις ΠΑΝΤΑ τους κοροϊδεύουν. Αλλά χάρη στα "κορόιδα" η κοινωνία πάει μπροστά - αλλιώς θα είμασταν ακόμα στις σπηλιές...
Αν κάποιος θέλει να διατυπώσει τις απόψεις του για τη δημιουργία ενός blog για θέματα απασχόλησης, άνοιξα ένα πρόχειρο βήμα διαλόγου εδώ για να δούμε αν και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο - και τι θα πρέπει να προσέξουμε.
(Χωρίς φυσικά καμιά διάθεση "καπελώματος" του παρόντος post ή "εκμετάλλευσης" του ανθρώπινου πόνου των ανέργων.)
@Stamos
ΑπάντησηΔιαγραφή" Όλες οι στατιστικές συγκρίσεις μεταξύ χωρών δείχνουν ότι όσο πιο ελεύθερη είναι μια οικονομία (ελεύθερες απολύσεις, χρεωκοπίες προβληματικών κλπ.), τόσο μικρότερη είναι η ανεργία, και ειδικά η μακροχρόνια (που είναι και η χειρότερη".
Aυτο αφορα τις χωρες που η δυναμικη της ηδη αναπτυγμενης οικο
νομιας τους (σε περιβαλλον ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΥ), επιδιωξε το ανοιγμα των παγκοσμιων αγορων και την περαιτερω αναπτυξη της. (βλ USA, Βρετανια). Η κινηση αυτη ηταν αναποφευκτη επειτα απο την υπερσυγκεντρωση κεφαλαιου σε συγκεκριμενα οικονομικα κεντρα (Πολυεθνικες).Αυτες οι χωρες ειναι οι κερδισμενες στην σημερινη συγκυρια.
Ετσι προετοιμασαν το περιβαλλον που οναμαζουμε σημερα παγκοσμιοποιηση.Αυτο αναγκαζει και ολο τον αλλο κοσμο να μπει στο παιχνιδι του ελευθερου ανταγωνισμου. Πολλες χωρες -που μεχρι τοτε απολαμβαναν ενα ικανοποιητικο επιπεδο ευημεριας με χαμηλα ποσοστα ανεργιας ,κοινωνικη προστασια κτλ- βρισκονται σε μειονεκτικη θεση με τις κοινωνικες κατακτησεις να καταρεουν και την οικονομια τους να πασχει. (βλ Γερμανια,Γαλλια.
Η ανασφαλεια και η αβεβαιοτητα δε, πλητει ενα πολυ μεγαλο μερος πολιτων και ας μην ειναι ανεργοι.
Αυτο νομιζω ειναι το ΚΥΡΙΑΡΧΟ προβλημα των κοινωνιων αυτων σημερα.
Εν τελει το απλουστευτικο σχημα
Ελ Οικονομια= ευημερια δεν ειναι κανενας στερεος ιστορικος νομος(εχουν καταργηθει αυτοι), και παντως δεν εγγυαται σιγουρα ουτε τη μελλοντικη ευημερια των χωρων που ειναι τωρα
κερδισμενες. Το κραχ του 29 απο μια
ενα παρομοιο μοντελο ελαχιστης κρατικης παρεμβασης δημιουργηθηκε.
@Πανασχημη
"...πόσοι από τους άστεγους προερχονται από ευκαταστατες οικογενειες.."
Αυτο ακριβως δεν ειναι μια αποδειξη της
κοινωνικης αποτυχιας του Αμερ, μοντελου-και ολα τα αλλα(εγκληματικοτητα κτλ);
Παραγοντες που μονιμως παραβλεπουν πολλοι.Η αποτελεσματικοτητα μιας κοινωνιας δεν ειναι μονο ποσα βγαζω..
Ξερω αρκετες "επιτυχημενες" καρριερες τι θυματα ειχαν στη πορεια της επιτυχιας. Προσωπικη ζωη,γαμος, Ψυχικη και σωματικη υγεια.
Τελος η λογικη "πλουτος παραγεται μονο στον καπιταλισμο", ειναι εκτος απο αντιδραστικη, αντιθετη με τις εννοιες προοδος,εξελιξη,δημιουργικη ικανοτητα,φαντασια,διανοηση,επιστημη.
Εκτος αν ολα τα παραπανω αφορουν μονο τις θετικες επιστημες και την τεχνολογια και οχι τις πολιτικες,οικονομικες και κοινωνικες μορφες οργανωσης.
Καλό σας βράδυ. Συγνώμη δε κατάλαβα γιατί έπρεπε να δημοσιοποιήσετε το μήνυμα της φίλης σας; Και έστω το κάνατε, γιατί αφήσατε να σχολιαστεί; Είχε τόσο απόγνωση μέσα του αυτό το κείμενο και εσείς το κάνατε βορά σε κοινωνιολογικές αναλύσεις. Λυπάμαι που σας το λέω εγώ, αλλά ο βασιλιάς είναι γυμνός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανάσχημη said..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτους ψυχικά ασθενεις είχα συμπεριλαβει και τους εθισμενους. Κακως.
Μπα, μάλλον "καλώς":-) Στο DSM-IV υπάρχουν ειδικά entries για substance abuse (=χαρακτηρισμός "εθισμένου"), μεταξύ αυτών, καφεΐνη και νικοτίνη.
Οπότε είμαστε οι περισσότεροι λίγο .. "αρπαγμένοι" (49% των ελλήνων ανδρών καπνίζουν - Τούντας)
Μεταξύ μας, πόση ώρα θα ήθελε ένας Αμερικανός "ψυ" να διαγνώσει τη φίλη του ποστ με Borderline Personality Disorder; Εκείνο το "ώρες-ώρες μου 'ρχεται να πηδήξω..." Καμπανάκι...
Είμαι σίγουρος πως συμφωνείτε μαζί μου: χρωστάμε να πούμε σε αυτήν την κοπέλα ότι είναι ακριβώς σαν εμάς, ότι είμαστε στην ίδια σελήνη, μόνο που αυτή είναι στην σκοτεινή πλευρά, για καθαρά χωροχρονικούς λόγους -θα μπορούσαμε να είμασταν εμείς εκεί και αυτή εδώ- και ότι αυτό δεν την στιγματίζει στα μάτια μας.
Να κάνει υπομονή, να ακούει UB40 και να προσπαθεί. Θα προσπαθούμε και μεις. Οχι για να μην γίνουμε σαν αυτήν, αλλά για να μην χρειάζεται εκείνη να προσπαθήσει πολύ.
Σκουληκοτρυπα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι ψυχικά ασθενεις όμως, ή εθισμενοι σε ουσίες. ΟΙ οικογένειες τους εξακολουθουν να είναι ευκαταστατες. Αυτοί ή δεν θέλουν πια την οικογενεια ή την έχουν ξεχασει λόγω εγκεφαλικής δυσλειτουργίας. Μερικοί που τελικά αναγνωρίζονται από τις αρχες, βλέπω οτι τοποθετούνται σε ακριβα κέντρα αποτοξίνωσης, διότι οντως η οικογενεια ήταν πλουσια.
Το μοντελο της Αμερικής για να το καταλάβεις πρέπει να δουλέψεις εδω.
Υπάρχει αξιοκρατια και οι ευκαιρίες πάμπολλες. ΟΙ περισσότεροι φτωχοι είναι διότι μεγάλωσαν με μια νοοτροπία που δεν τονίζει την φιλοδοξία, την αποταμίευση, την αναβολη ευχαρίστησης, το αυστηρο και πειθαρχημενο work ethic, το σταθερό οικογενειακό περιβάλλον.
Τα χαρακτηριστικά των φτωχων δειχνουν πια τρελλά νούμερα με μητερες που συνεχίζουν να κάνουν παιδιά εκτος γάμου. Αυτό είναι μονόδρομος. Και μερικες φορες το κάνουν διότι νομίζουν ότι θα εισπράττουν τσεκ από το κρατος.
Το σύστημα welfare ομως μειωθηκε δραστικά από τον Κλίντον. Παλια ήταν σχεδόν απεριοριστο. Τώρα σε βοηθούν πενετε χρόνια και μετα τέρμα. Σε αυτα τα πένετε χρόνια σου πληρώνουν όμως το οποιο retraining θελεις να κάνεις ή τα διδακτρα του σχολειου που θελεις να πας.
Οι ευκαιρίες υπάρχουν. Η νοοτροπία είναι αυτή που κρατα κλειδωμενους για μια ζωή αρκετους στη φτώχια.
Το θέμα της εργασίας δεν είναι μόνο ατομική υπόθεση. Είναι και θέμα της κοινωνίας. Όταν οι θέσεις εργασίας λιγοστεύουν τότε η κοινωνία πρέπει να επανεκτιμήσει τις δράσεις της, τις επιλογές της, τις στάσεις της, το ευρύτερο πολιτικό-οικονομικό περιβάλλον (ότι δηλαδή δεν κάνουμε εμείς).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά το θέμα της εργασίας είναι και ατομική υπόθεση. Και σε ατομικό επίπεδο τα άτομα πέρα απο τα χαρίσματά τους, τις γνώσεις τους πρέπει να επιδιώκουν και την ευρύτερη κοινωνικοποίησή τους (γιατί όχι και μέσω δημοσίων σχέσεων) - ειδικότερα στη χώρα μας όπου η πρόσβαση σε μηχανισμούς εξουσίας και πληροφόρησης γίνεται μέσα απο αυτές. Ξέρω ότι δεν θα' πρεπε να είναι έτσι, αλλά έλα που ο ΟΑΕΔ δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα...
Αυτό το συγκλονιστικό γράμμα, μια κραυγή που βγαίνει από χιλιάδες νέους σαν την φίλη σας. Επειδή έτυχε να βρεθώ και εγώ χωρίς δουλειά απροειδοποιήτα μια ωραία πρωία την καταλαβαίνω απόλυτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μπράβο σε σας που το δημοσιεύσατε, για να θυμούνται κι όσοι δεν αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, πώς κινείται ο κόσμος για μια μεγάλη δυστυχώς μερίδα ανθρώπων.
Νερίνα said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σας βράδυ. Συγνώμη δε κατάλαβα γιατί έπρεπε να δημοσιοποιήσετε το μήνυμα της φίλης σας; Και έστω το κάνατε, γιατί αφήσατε να σχολιαστεί; Είχε τόσο απόγνωση μέσα του αυτό το κείμενο και εσείς το κάνατε βορά σε κοινωνιολογικές αναλύσεις. Λυπάμαι που σας το λέω εγώ, αλλά ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Aκριβώς επειδή είχε τόση απόγνωση μέσα του που το πρόβλημα της ανεργίας γινόταν αισθητό από όλους. Η στατιστική είναι ψυχρά νούμερα - εδώ είχαμε μία κραυγή αγωνίας.
Θα είχατε δίκιο στην κριτική σας αν α) είχα δημοσιοποιήσει το όνομά της
β) το είχα κάνει χωρίς την έγκρισή της. Μου την έδωσε ακριβώς επειδή ΘΕΛΕΙ να καταλάβουν και οι άλλοι τι θα πει ανεργία.
Εγώ αντι κριτικής στο Ν Δήμου έχω να πω πως καλά έκανε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνιωσα ντροπή και μεγάλη στενοχώρια διαβάζοντας το γράμμα της κυρίας.
Θυμήθηκα όλες εκείνες τις φορές που ανέλυα σε φίλους πως δεν υπάρχει ανεργία όλα είναι σχετικά (άντε βλάκα να τα ξαναπείς τώρα)
Ένιωσα πόσο μικρό θα με βλέπει ένας άνθρωπος που έχει πραγματικά ανάγκη δουλειά την ίδια ώρα που εγώ κάθομαι βολεμενος στην καρέκλα μου.
Έχουμε ανάγκη τέτοια γράμματ για να χαμηλώνουμε λίγο τους τόνους και να προσγειωνόμαστε στο έδαφος.
Ειλικρινά ένιωσα άσχημα απόψε.
Το πιο ανθρώπινο post απ όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από την "εθνική μας τύφλωση" υπάρχει και η "εθνική μας ξεφτίλα".
Αυτή είναι η ισχυρή Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της :οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι...
ΠΡΑΓΜΑΤΙ:ΑΥΤΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΣΤΟ blog
(προσωπικά κ.Δήμου σας εκφράζω τη ευγνωμοσύνη μου)
Μου τη σπαει που πολλοι σχολιαστες κανουν σχολια παρακμιακης " καλωσυνης ". Δεν υπαρχει καμμια ανεργια,ουτε εδω,ουτε στις ανεπτυγμενες χωρες. Το αποδεικνυουν το 1 εκ μεταναστες που βρηκαν δουλεια τα τελευταια 15 χρονια εδω & τα 2 εκ μεταναστες / χρονο που βρισκουν γλυκο ψωμι στον νοητοηλιο. Ο μηδε εργαζομενος,μηδε εστιετω,οπως ελεγε & ενας εβραιος...
ΑπάντησηΔιαγραφή@harrygreco
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν πηγαίνετε να το πείτε στην κυρία που έγραψε το γράμμα στον οικοδεσπότη?
Να την κοιτάτε στα μάτια όμως έτσι?
Σύμφωνα με τις έρευνες, εργαζόμενοι και άνεργοι με περισσή υποκρισία αναδεικνύουν ως Νο 1 πρόβλημα της χώρας την ανεργία. Όταν όμως έρχεται η κρίσιμη ώρα των μεταρρυθμίσεων, ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν κάποια από τα κεκτημένα τους για να συμβάλουν στην ανακούφιση του προβλήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόνοι δακρύων χύνονται και μυριάδες συναισθηματικές σαχλαμάρες λέγονται για το δικαιολογημένο δράμα των ανέργων, λίγοι ομως από αυτούς που διαμαρτύρονται αναγνωρίζουν και τους εαυτούς τους ως μέρος του προβλήματος.
Η μισθωτή εργασία έχει νόημα μόνο όταν συνοδεύεται από αντίστοιχη προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο. Στην κρατικιστική Ελλάδα όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο και για αυτό οι περισσότεροι απαιτούν την εργασία εν είδει φιλανθρωπίας από το "θαυματουργό" κράτος. Δουλειά να ναι κι ό,τι να ναι. Να σκάβουμε τρύπες το πρωί και να τις βουλώνουμε το βράδυ.
Αντί κράτος και πολίτες να αποζητούμε τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης δια της αύξησης του εγχώριου πλούτου, συντηρούμε με τη νοοτροπία μας ένα αρτηριοσκληρωτικό μοντέλο οικονομίας με άχρηστα (sic), κορεσμένα και μη παραγωγικά επαγγέλματα των οποίων ο ρόλος δεν είναι η δίκαιη αναδιανομή αλλα η υφαρπαγή του κοινωνικού πλούτου.
-Ναι,σιγουρα αυτο το κειμενο ειμαι γερη γροθια στο στομαχι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας βγαζει λιγο απο τις θεωρητικες μας αναζητησεις και μας θυμιζει πως υπάρχουν ανθρωποι που δεν εχουν ικανοποιησει πρωταρχικες αναγκες.....
Οχι οτι δεν το ξεραμε,αλλα οι ανθρωποι εχουμε μια θαυμαστη ικανοτητα να ξεχναμε αυτα που βλεπουμε γυρω μας και δεν αρεσουν στα ματια μας.
-Ειναι καθαρα ενα θεμα ανθρωπινης αξιοπρεπιας.
-Ο βιοπορισμος αποτελει ενα απο τα πρωταρχικα δεσμα του ανθρωπου.Μετα παμε σε πιο πολυπλοκα δεσμα οπως η εσωτερικη μοναξια,η ελλειψη δημιουργιας,τα ανεκπληρωτα,υπαρξιακες αναζητησεις.....Ποσες φορες αναφερουμε τα δευτερα ενω ξεχναμε οτι τα πρωτα ειναι βασικη προυποθεση...
-Απο τοτε που γεννηθηκα ζω οικονομικα κατω απο την προστατευτικη θερμοκοιτιδα που λεγεται << γονεις >>
Τοση γλυκια ζεστα εχει αυτη η θερμοκοιτιδα που με εχει αποκοιμισει.....αν συμβει κατι και βρεθω μετεωρος δεν ξερω πως θα το αντιμετωπισω...Προκειται για ενα κενο,ενα εφιαλτη που δεν εχω προηγουμενη εμπειρια και με τρομαζει...Ετσι οτι λεω εχει μικρη αξια γιατι βρισκομαι εξω απο το χορο.
-Κατι εγραψε η Γεωργια για βιβλια που θα ηθελε να αγορασει...Μου θυμισε τη Λιλη Ζωγραφου στο κειμενο << δυο χαμογελα:δραχμαι 307 >> .Σε αυτο το κειμενο μια κοπελα σε ασχημη οικονομικη κατασταση εχει τοσο μεγαλη επιθυμια να αγορασει ενα βιβλιο του αγαπημενου της συγγραφεα που το βλεπει στην βιτρινα ενος βιβλιοπωλειου....Τα υπολογιζει και δεν φτανουν.....Στο τελος η επιθυμια την κερδιζει ,το αγοραζει και μονολογει << Καλα βλακα μου,την πατησες.Μια βδομαδα ρυζι,παρα να αρνηθεις τουτα τα δυο βιβλια που λαχταρας.... >>
-Για αυτο δεν θελω να κατηγορω με ευκολια τους ανθρωπους που ψαχνουν μια σιγουρια στο δημοσιο.Σιγουρα θα μου πειτε πως πολλες φορες η σιγουρια μοιαζει με αποβλακωση,με βαρετη συνηθεια.....Αλλα τι να κανεις οταν ο εφιαλτης σου χτυπα την πορτα?Και οση δημιουργικοτητα και να εχεις πως να αντεξεις το αγχος και τη ανασφαλεια,ειδικα οταν εχεις οικογενεια και περιμενει απο εσενα?
- Η δουλεια θα επρεπε να ειναι οπως ακριβως το περιγραφει η Ειρηνη....Κατι που σε γεμιζει παθος,κατι που γουσταρεις να κανεις....Αλλα δεν ειναι.......ή τουλαχιστον ειναι για λιγους τυχερους....Σχεδον ολοι δουλευουν για βιοποριστικους λογους.....
Ονειρευομαι μια κοινωνια που θα υπηρχε το δικαιωμα στην τεμπελια....δηλαδη που θα μπορεις να εχεις τα βασικα και περα απο τα βασικα χωρις να εισαι αναγκασμενος να δουλευεις....
Αληθεια σε μια τετοια κοινωνια θα αυξανοταν ή θα μειωνοταν η παραγωγικοτητα?
Μηπως πιο πολλοι θα εκαναν αυτο που θελουν ή θα ηταν μια κοινωνια τεμπεληδων?
Δεν γνωριζω...
-Δεν πειναω,και μου περισσευουν και καποια χρηματα...αυτο μου δινει τη δυνατοτητα να γνωρισω πολλα βιβλια,την τεχνη,να σκεφτω διαφορετικα,να γνωρισω τοπους....
Αληθεια ποσο η δουλεια πολλες φορες ειναι μηχανη κιμα που σε αλλοτριωνει.....υπαρχουν ανθρωποι που αφιερωσαν ή αλλιως δωρισαν το σωμα τους στη δουλεια....γιατι ετσι ηρθαν τα πραγματα,γιατι ειχαν κακη τυχη,γιατι πειναγαν....
Καποτε ο πατερα μου οταν ηταν στην ηλικια μου ρωτησε τον παππου μου.... << Καλα ρε πατερα,σε βλεπω ολη μερα δουλευεις στα χωραφια,τοσα χρονια,δεν θελησες ποτε να πας στην πολη?σε ενα θεατρο?να δεις πως ζουν οι ανθρωποι?υπαρχουν και αλλα πραγματα περα απο τη δουλεια...... >>
Και ο παππους του εδειξε τα ροζιασμενα απο το χωραφι χερια και του ειπε << Τα βλεπεις αυτα?Ακομα και αν ειχα χρονο,που διαθεση να δω αυτα που μου λες?Εγω αυτο που θελω τωρα ειναι να ξεκουρασω τη μεση μου για να αρχισω αυριο ξανα τη δουλεια >>
Αλλα ειπα οτι η δουλεια σε αλλοτριωνει.....Εχω ενα φιλο ,ο πατερας του,ανωτερης μορφωσης δουλευει ολη μερα για να τα βγαλει περα......Οι αργιες σας πληροφορω ειναι για αυτον μια κολαση,δεν ξερει τι να κανει,τρωγεται με τα ρουχα του,προτιμα να δουλευει και ας ειναι κατι αχαρο για αυτον..εχει γινει ξενος με τον εαυτο του....
-Τιποτα,δεν ξερω ντρεπομαι που ειμαι ανθρωπος...τοσοι φιλοσοφοι περασαν απο τη γη,τοσοι επιστημονες,ο πλανητης εχει αλλαξει εντελως και ακομα η ανθρωποτητα δεν εχει βρει τροπους ή δεν θελει ωστε να εξασφαλισει τη βασικη αξιοπρεπεια σε ολα τα ατομα...Εστω και ενας να πειναει ειναι ντροπη.....
Ωστοσο οι ανθρωποι παρολο την αλλοτριωτικη δυναμη της δουλειας που αναγκαζονται να κανουν βρισκουν πολλες φορες διεξοδο....Ποσο νιωθω τον Μπερναντο Σοαρες του ΠΕΣΣΟΑ που παρολο που ο κοσμος και η δουλεια ( ασημαντος γραφιας ) ηταν για αυτον μια φυλακη αυτος εβρισκε διεξοδο στις βραδυνες αναζητησεις του,στα ονειρα του που τα αποτυπωνε στο χαρτι.....
Το pampering μου προκαλει αηδια. Στη νεα μου γειτονια,ψαχνω καθαριστρια. Ολες εχουν κανει...καρτελ & ζητουν Ε 50/7ωρο. Ερχεται η μανταμ να το σπασει με Ε 35 & να την παρακαλανε ? Να κανει αν οχι 30 τοτε 22 μεροκαματα Χ 35 = 770/μηνα ? Οι μαστορες σε κοιτουν με υφος Louis XVI ,σου κλεινουν ραντεβου σε 4 μερες & για 2-3 κατσαβιδιες εφυγε το 50αρι. Ζευγαρωνει με μαστορα να φτιαξουν οικογενεια των 2+ χιλ/ μηνα ? Ετσι βγαινουν τα φργκα,οχι με μοιρολογια, ζητιανιλικια & bleeding hearts.
ΑπάντησηΔιαγραφήBadlydrawnboy said
ΑπάντησηΔιαγραφή"Όταν όμως έρχεται η κρίσιμη ώρα των μεταρρυθμίσεων, ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν κάποια από τα κεκτημένα τους για να συμβάλουν στην ανακούφιση του προβλήματος. "
Πολύ σωστά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της κοπέλας, ποια μεταρρυθμιση θα βοηθούσε;
Εγώ θα έλεγα το δικαίωμα της ανωτάτης εκπαίδευσης σε τομέα που έχει ζήτηση. Αυτό της το "επιτρέπει" το κράτος; Με ρεαλιστικούς όρους βέβαια.
Είναι δύσkολη η δουλεια του μουσικού στην Ελλάδα. Βλέπεις η μουσική παιδεία θεωρείται πολυτέλεια και όχι ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα ξεχάσω ποτέ την ατάκα μιας καλόγριας σε ένα μοναστήρι στο Loreto για μια νέα κοπέλα: "Μα να παντρευτεί καθηγητή? Ε όχι! Ας παντρευόταν τουλάχιστον έναν μουσικό!"
Υπάρχει (απ όσο γνωρίζω) κι ένα "κύκλωμα" στο χώρο της μουσικής διασκέδασης, που θέλει χρόνο για να το μάθεις και να μπείς. Η μετακόμιση απο μια πόλη στην άλλη δεν πολυβοηθάει προς αυτην την κατεύθυνση.
Της εύχομαι να βρεί τελικά μια δουλειά που να την ευχαριστεί. Ακόμα κι αν τελικά δεν είναι η δουλειά του μουσικού. Θέλει πολύ τρέξιμο. ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ. Πολύς κόσμος σε πολλά μέρη της γης και σε πολύ διαφορετικά είδη εργασίας, έχει παρόμοιες δυσκολίες.
Είναι πολύ δύσκολο να προσπαθήσεις να έρθεις στην θέση του άλλου, αλλά αυτό σημαίνει "ανθρωπιά". 'Οπως επίσης και το να προσπαθήσεις να τον στηρίξεις σεβόμενος την ύπαρξή του, χωρίς οίκτο. Ο οίκτος είναι ένα από τα μονοπάτια που οδηγούν στην αδιαφορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην κατηγορείτε την Ελλάδα! Σ' όλες τις οικονομικές κρίσεις ο πρώτος που την "πληρώνει" είναι ο πολιτισμός.
Ένιωσα τρομερή αδυναμία όταν κλαίγαν - κυριολεκτικά - πάνω στον ώμο μου Γερμανοί μουσικοί και λογοτέχνες, άνθρωποι που τους θαύμαζα, διότι δεν εύρισκαν εργασία. Το Γερμανικό κράτος, έχει κλείσει τις στρόφιγγες, δεν αντέχει.
Νομίζω ότι όλοι εσείς καταλαβαίνετε τι σημαίνει για έναν καλιτέχνη να μην μπορεί να εκφραστεί, όταν η έκφραση ισοδυναμεί με την ανάσα του.
Για την κυρία Πανάσχημη.
Νομίζω ότι η ιδιοποιός διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ - Καναδά και Αφρική - Λατινική Αμερική είναι το χρώμα του δέρματος των κατοίκων. Φαίνεται ότι ξεχνάτε την στήριξη που προσέφεραν οι Αφρικανοί σκλάβοι στα πρώτα βήματα των ΗΠΑ. Και μάλλον δεν πάει το μυαλό σας ότι τα άτομα που έσερναν στα σκλαβοπάζαρα ήταν η αφρόκρεμα των τοπικών πολιτισμών.
Έτσι κι αλλιώς εσείς είστε άποικοι. Αν θέλετε να κάνετε συγκρίσεις, συγκρίνετε τους αυτόχθονες Αμερικάνους (Ινδιάνους) με τους Αφρικανούς και τους Λατινοαμερικάνους.
Και αν μιλάτε για ίσες ευκαιρίες, φαντάζομαι ότι θα εννοείτε τις ίσες ευκαιρίες που έχουν οι Ιρακινοί και οι Κολομβιανοί σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο!
Και βέβαια έχει η Λατινική Αμερική πολύ μεγαλύτερες πλουτοπαραγωγικές πηγές από τις ΗΠΑ. Αλλά ποιά είναι η συμπεριφορά των ΗΠΑ απέναντι στον Τσάβες?
Σε λίγο θα μας πείτε, όπως λέει κι ένας Νεοϋρκέζος φίλος μου: "Δύο τύπους ανθρώπων απεχθάνομαι, τους ρατσιστές και τους σκυλάραπες".
harrygrecο said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δεν υπαρχει καμμια ανεργια,ουτε εδω,ουτε στις ανεπτυγμενες χωρες."
Τί πίνεις και δε μας δίνεις;
@harrygreco
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισες ένα γνωστό μου που έκανε μαθήματα αντιρατσισμού λέγοντας πως οι Αλβανοί κράτησαν την οικοδομή της βιλλάρας του σε χαμηλά επίπεδα!
Πως να επιβιώσει κανείς στη ζούγκλα της Ελλάδας με 600e στο χέρι έστω κι αν πιάσει δουλειά στο φαστ φουντάδικο; Πάντως αμφιβάλλω αν της δώσουν πάνω από 500e καθαρά, πως να ζήσει κανείς με αυτά τα χρήματα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν εξαιτίας της παραοικονομίας οι τιμές ανεβαίνουν 10% κάθε χρόνο και ένας υπάλληλος γραφείου θα είναι τυχερός αν του κολλάνε ένσημα;
Είμαι τελειωμένος σ'αυτή τη χώρα όπου οι μισθοί είναι ελεεινοί και οι τιμές ευρωπαϊκές.
Πραγματική γροθιά στο στομάχι το post.... Δε νομίζω άνθρωπος που'χει περάσει από αυτό το στάδιο να μην πόνεσε, να μην είδε κομμάτι του εαυτού του. Θα επανέλθω, 'πονάω' ακόμα και δε μπορώ να γράψω άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λαικιστικη μπαρουφα περι ανεργιας ειναι το παραπροιον μιας γενιας γραικων...baby boomers,καλ/(κ)ομαθημενων τεμπεληδων,φουλ κοινωνικων ρατσιστων εναντιον χειρωνακτικης εργασιας ( mon Dieu,c'est terrible ),που εχουν τη βιτσιοζικη αντιληψη οτι θα σπουδασουν το ψωνιο τους & καποιος θα τους δωσει ενα γραφειο να καθονται,ενα πισι να το...παιζουν & 1000 φραγκα μισθο βρεξει χιονισει(... για ξεκινημα). Οχι ρε μαγκες,τωρα θα δειτε τι εστι καπιταλισμος.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Εχεις δίκιο harrygreco, έχω και εγώ πολλούς φίλους από δαύτους, μόνο που δε σπούδασαν το ψώνιο τους,30άρηδες, μένουν με τους γονείς ακόμα και δε μπορούν να βρουν δουλειά με πάνω από 550 euros (στη Γαλλία 400 euros είναι το ταμία και η CAF άλλα 150-200)...
ΑπάντησηΔιαγραφή