Κυριακή, Σεπτεμβρίου 24, 2006

Το Κίτρινο Φύλλο




Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΔΗΣΗ με περίμενε έξω από την πόρτα: Το πρώτο κίτρινο φύλλο. Το φθινόπωρο – με σκέψεις φθοράς.

Στον δρόμο, ένα βρέφος. Όταν θα είναι ώριμος άνδρας, εγώ δεν θα υπάρχω. Φθόνος.

Παλιά στο φθινόπωρο ανήκε και η φθίση. Τώρα η φθίση θεραπεύεται. Αλλά το φθινόπωρο δεν έχει γιατρειά.

Γιατί, κάτω από τα ώριμα φρούτα και τα πλούσια χρώματα, η εποχή αυτή δεν παύει να είναι αρρώστια. Τελεσίδικη.


ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ένα κίτρινο φύλλο.

"Οίη περ φύλλων γενεή, τοίη δε και ανδρών." Τρεις χιλιάδες χρόνια πριν, τις ίδιες σκέψεις, ο 'Ομηρος.

Πόσα φθινόπωρα ακόμα; Δέκα; Ένα; Πέντε; Τι άγρια ρωσική ρουλέτα!


ΤΟ ΚΑΘΕ ΕΤΟΣ είναι μικρογραφία ζωής. Αρχίζει με τις ημέρες να μεγαλώνουν και τελειώνει στην έκλειψη του φωτός. Το φθινόπωρο είναι η τελευταία δύναμη της ζωής.

Ποτέ οι χυμοί δεν είναι τόσο πυκνοί όσο τις μέρες των κίτρινων φύλλων.

Η φθορά βέβαια θα κερδίσει - αλλά ωραίος ο χρυσός της δύσης!

Απαισιόδοξος; Αγαπώ την (μαχόμενη) απαισιοδοξία μου. Μπορεί να μην είναι ευχάριστη, είναι όμως έντιμη. Δεν κοροϊδεύω κανένα, ούτε καν τον εαυτό μου.

Σίγουρα, δεν την συνιστώ σε όλους. Δεν αντέχεται εύκολα. «Ο άνθρωπος δεν σηκώνει πολλή πραγματικότητα», γράφει ο Έλιοτ.

Αλλά την λίγη που αντικρίζει, οφείλει να την σέβεται.


ΖΟΥΜΕ σε μιαν εποχή που παράγει, συσκευάζει, εμπορεύεται το ψέμα. Ζηλεύω τους παραγωγούς ψεύδους – αυτοί τουλάχιστον γνωρίζουν τι πουλάνε. Εμείς; Η αλήθεια έχει πολλά πρίσματα. Συνεχώς διασπάται. Οι πληροφορίες είναι άπειρες. Ο έντιμος δεν ξέρει αν ξέρει.

Και να ήθελα δεν θα μπορούσα να σας διαφωτίσω για τα μεγάλα θέματα, τα πρωτοσέλιδα. Γνωρίζω πολλές εκδοχές για το καθένα - αλλά όχι την μία.

Κάποτε την αλήθεια την ξεστομίζανε οι τρελοί του χωριού. Μα τώρα κι αυτοί εγκλωβίστηκαν. Ούτε η αλήθεια της τρέλας δεν έχει πέραση.

Γι αυτό, με αηδία και απόγνωση, ξεφεύγω από τα επίκαιρα θέματα. (Καλύτερα: "επίκαιρα ψέματα"). Επιστρέφω στις ανεπίκαιρες αλήθειες. Αυτές ισχύουν. Όπως το κίτρινο φύλλο. Δηλώνει μοίρα πανάρχαιη, νόμο σιδερένιο. Θα παρέλθουμε, όλοι, "οίοι φύλλων γενεή." Τρομοκράτες, γραφειοκράτες, όλοι φεύγουμε.

(Μακάριοι όσοι ελπίζουν σε μελλοντικές ζωές και παραδείσους! Πάντως, αν μπορούσα να πιστέψω, θα διάλεγα το όραμα του Μωάμεθ. Ουρί και πιλάφια με θέλγουν περισσότερο από ασώματες ψαλμωδίες.)


ΑΣ ΜΗΝ ΑΚΟΝΙΖΟΥΝ τους κονδυλοφόρους "οι τα φαιά φορούντες". Δεν είμαι άπιστος – κυρίως δύσπιστος. Εικάζω. Ψάχνω. Ρωτάω. Όμως το φύλλο παραμένει πραγματικό και αμείλικτο.

Μαραίνεται αλλά θυμάται την άνοιξη. Πεθαίνει αλλά περιμένει την άνοιξη. Κι ας μην το αφορά. Θα είναι εκεί άλλα φύλλα, πράσινα, νέα. Κάτι θα’ χει συμβάλλει κι αυτό στην παρουσία τους. Έστω μόνο σαν λίπασμα.


ΤΑ ΞΕΡΑ ΦΥΛΛΑ. Ποιητές, χρονογράφοι, τραγουδοποιοί – χρόνια τώρα. Σε σημείο να μην τολμάς να πλησιάσεις το θέμα. Κοινότοπο. (Ε! κι έπειτα; Όλα τα μεγάλα θέματα είναι κοινότοπα - αλλά πρωτότυπος ο εκάστοτε άνθρωπος.)

Κάθε φορά το κίτρινο φύλλο είναι είδηση. Είναι νέο. Όπως κάθε γενεά που το αντιμετωπίζει. Όπως κάθε φθινόπωρο. Όλα ξανάρχονται. Τίποτα δεν είναι ίδιο.

Από καινούργια συναισθήματα και παλαιά κείμενα γεννήθηκε κι αυτό που έγραψα.

Κι ίσως κάποτε (μεγάλη τιμή) χρησιμέψει κι αυτό για λίπασμα.

Στο κάθε πράσινο φύλλο ζούνε όλα τα κίτρινα που λησμονήσαμε.




Οι φωτογραφίες από το "Φως των Ελλήνων" (1984). Το κείμενο από χρονογράφημα του 89.

202 σχόλια:

  1. @ ΝΔ

    Καλή Κυριακή και καλό φθινόπωρο επίσης ΝΔ.

    "Ζηλεύω τους παραγωγούς ψεύδους – αυτοί τουλάχιστον γνωρίζουν τι πουλάνε. Εμείς; Η αλήθεια έχει πολλά πρίσματα". Πάλι "ζωγραφίσατε".

    Ο τέως Nicholas_on_Europe είμαι, που αποφάσισα, να "βγω από την ντουλάπα" και να βάλω ως nicknameαυτό που είμαι ("νερντ"), πνιγμένος στις αγγαρίες και πλημμυρισμένος από τις πολλές πρόσφατες βροχές εν Αθήναις. Στο Λονδίνο άπαξ έχει βρέξει τελευταία! Τα πάνω κάτω!

    Τι ευρύτερο θέμα που θέτετε είναι ζωγραφιά! Νάστε καλά! Και προσοχή στις υγρασίες. Είναι άτιμες. Πάνε παντού. Και μετά τρέχεις να τις μαζεύεις από άλλους ορόφους. Και ανοίγεις τα πατώματα και τα ακουμπάς χοντρά σε τεχνίτες (αν τα έχεις, αν δεν τα έχεις, κάθεσαι και γράφεις τον πόνο σου σε μπλόγκια .....).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στο στερνό το ξεψύχισμα
    δειλινού μυρωμένου
    κάποια ρόδα μαραίνονται,
    κάποια ρόδα πεθαίνουν

    Που τραβάς ανθοπέταλο
    σ΄ αλλη γη
    σ΄ άλλα μέρη

    Πάω να φέρω την άνοιξη
    σ΄έναν κοσμο
    που δύει!


    με αγάπη

    Α.


    Στίχοι του Δροσίνη (;) και πόσο αλλοιωμένοι; Πάντως μιλουν για τα ρόδα, δηλαδή για τη ζωή. Και για το θάνατο, (το φθινόπωρο) δίνοντάς του όμως μιαν άλλη διάσταση. Παραμυθία, φυσικά, παραμυθία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά, να μην μας πιάνει από τώρα κατάθλιψη. Δεν είναι και τόοοσο κίτρινα τα φύλλα των δέντρων ακόμα, 1-2 μήνες έχουμε μπροστά μας, κάτι σαν 1-2 δεκαετίες ζωής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απαισιόδοξος; Αγαπώ την (μαχόμενη) απαισιοδοξία μου. Μπορεί να μην είναι ευχάριστη, είναι όμως έντιμη. Δεν κοροϊδεύω κανένα, ούτε καν τον εαυτό μου.

    Μολις χθες βραδυ γυρισα απο την ηλιολουστη Κυπρο και ναμαι τωρα σε μια φθινοπωρινη Αθηνα. Μια γλυκια μελαγχολια που με διακατεχει, ηρθε κι εδεσε με το δικο σας post.
    Οσο για το απαισιοδοξος θα διαφωνησω μαζι σας. Ρεαλιστης αντιπροτεινω. Για το μονο σιγουρο πραγμα που γνωριζουμε οτι θα συμβει καποια στιγμη, χρειαζονται τουλαχιστον εντιμοτητα και σεβασμος. Ναχετε μια ωραια μερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάντα είχα την απορία γιατί μας θέλγουν τόσο πολύ τα ηλιοβασιλέματα..
    Που να δεις ηλιοβασίλεμα στην Οία λένε όλοι!
    Και μένω με την απορία. Πως γίνεται να μας αρέσει η στιγμή που το φως φεύγει; Μήπως επίτηδες είναι το θέαμα όμορφο λίγο πριν μαυρίσει, πριν εξαφανιστεί;

    Η εμείς να το βλέπουμε έτσι, να το ωραιοποιούμε, να υποκρινόμαστε ζωή επειδή δεν το αντέχουμε..

    Μήπως είναι η ίδια η ζωή σε παραλληλισμό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα, προβληματισμένε μου γάτε!

    Θαρρώ πως μοναδικός σκοπός της Επιστήμης και της Τεχνολογίας θα έπρεπε να είναι η κατάκτηση της αθανασίας. Μοναδικός σκοπός της ζωής του καθενός, η αέναη παράταση της ζωής - ίσως ο μόνος που αξίζει τον κόπο...

    Μια και γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει καμιά Μοίρα που "κόβει το νήμα" ούτε Θεός που θέλει να πάρει την ψυχή μας και να την "κρίνει" ανάλογα, αλλά τα πάντα διέπονται από βιολογικές "μηχανιστικές" διαδικασίες, είναι παντελώς ηλίθιο και βλακώδες να σπαταλάμε πόρους, ενέργεια και λαμπρά ανθρώπινα μυαλά σε άλλες, άσχετες δραστηριότητες - ειδικά σε εκείνες που "κόβουν το νήμα" μαζικά για να πετύχουν ευτελείς στόχους.

    Δυστυχώς, οι σχετικές έρευνες, όχι μόνο δεν έχουν προσελκύσει ανάλογο χρήμα και ανθρώπινους πόρους, αλλά συχνά εμποδίζονται ή και απαγορεύονται εντελώς στο όνομα κάποιας αφελούς "μη παρέμβασης" στα του ...Θεού και της σχετικής στάσης της (συχνά τυραννικής) "κοινης γνώμης". Λες κι αν ο Θεός ήθελε να μας αποκρύψει τα μυστικά της ζωής και του θανάτου, δε θα μπορούσε να καταστήσει τον εγκέφαλό μας ανίκανο να τα συλλάβει ;)

    Δυστυχώς, ο άνθρωπος, παρά το "ένστικτο της επιβίωσης", μάλλον έχει συμβιβαστεί με την ιδέα του οριστικού τέλους και ψάχνει άλλες ...παραμυθίες (η λέξη θυμίζει το "παραμύθι" και δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ άσχετη) για να ξεγελάσει τον καημό του.

    Θυμάμαι μια παλιότερη πανελλαδική έρευνα (δυστυχώς δεν έχω συγκρατήσει στοιχεία), όπου οι περισσότεροι που ρωτήθηκαν αν θα ήθελαν να ζουν αιώνια, απάντησαν "όχι" (!)

    Φαντάζομαι μια εποχή που ο κόσμος θα λέει: "Για φαντάσου! Κάποτε οι άνθρωποι πέθαιναν" (όπως σήμερα μας φαντάζουν αδιανόητα πολλά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι του παρελθόντος). Και φυσικά, τότε θα έχουν αλλάξει ΠΑΡΑ πολλά - από τη φιλοσοφία και την τέχνη, μέχρι το ...μεδούλι της ύπαρξής μας.

    Μπορεί να τα καταφέρουμε σε 50, σε 100, σε 1000 χρόνια, αλλά το νερό έχει μπει στο αυλάκι και δε γυρίζει πίσω - αν δε μας προλάβει στο μεταξύ κάνας μετεωρίτης, καμιά έκλαμψη ακτίνων γάμμα κοντινού άστρου ή ο ...Αχμαντινετζάντ ;)

    Φίλε Νίκο, σου έχω ξαναπεί πως πάνω από όλα σε θαυμάζω για τη στάση σου απέναντι στη ζωή. Μη μου τα χαλάς τώρα... - θα ήθελα να συμπληρώσω "στο τέλος", αλλά θα με πάρεις με τις πέτρες :))

    Υ.Γ. Χρόνια πολλά και στη Μυρτώ από τη Γαλλία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τί σημαίνει αυτή η επανάληψη των εποχών, αυτός ο κύκλος της ζωής; Ποιός ο λόγος, η αιτία αυτής της ύπαρξης, ποιός "κρύβεται" πίσω απ΄ολα όσα αντιλαμβανόμαστε και προσπαθούμε να τα εξηγήσουμε, χωρίς μέχρι τώρα να το έχουμε καταφέρει; Ποιός καθορίζει αυτό που μας περιβάλει, μέχρι εκεί που μπορούμε να δούμε; που αρχίζει και πού τελειώνει λοιπόν αυτός ο κόσμος;
    "Η φύση & οι φυσικοί νόμοι κείτονταν κρυμμένοι μες στη νύχτα. Είπε ο θεός: Γεννηθήτω ο Νεύτων! και όλα έγιναν φώς" [Alexander Pope]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. mickey δεν σου τα χαλάω. Είμαι 100% υπέρ της αθανασίας. Εν ανάγκη συμβιβάζομαι και με 666 (χρόνια χωής). Αλλά παρόλο που κι εγώ πιστεύω πως η επιστήμη θα παρατείνει αφάνταστα την ζωή και κάποτε θα φτάσει στην αθανασία, δεν βλέπω να με ...προλαβαίνει.

    Από εκεί και η απαισιοδοξία - Tolitsa.

    Sfrang o δικός μου πλάτανος στα Κιούρκα είναι ήδη κατακίτρινος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @caesar:
    Οτι ομορφότερο έχω διαβάσει! Νομίζω πως είπαμε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μένω ενεός, εκστατικός και αμήχανος μπροστά στην ομορφιά και τους συμβολισμούς του Φθινοπώρου.

    Θα έπρεπε να είμαι ποιητής για να εκφράσω ό,τι αισθάνομαι και να μπορέσω γράψω κάτι σε αυτό το post.

    Και μάλλον δεν είμαι!...

    Υπάρχει όμως ένα ποίημα του W.B.Yeats.

    THE FALLING OF THE LEAVES

    Autumn is over the long leaves that love us,
    And over the mice in the barley sheaves;
    Yellow the leaves of the rowan above us,
    And yellow the wet wild-strawberry leaves.

    The hour of the waning of love has beset us,
    And weary and worn are our sad souls now;
    Let us part, ere the season of passion forget us,
    With a kiss and tear on thy drooping brow.

    Υπάρχει και ένα άλλο ποίημα

    Les feuilles mortes, του Jacques Prevert.

    Εχει μελλοποιηθεί και έχει τραγουδηθεί υπέροχα από τον Υβ Μοντάν.

    Δίνω το μισό μου βασίλειο σε όποιον βρεί to τραγούδι και το βάλει στο blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Les feuilles mortes (μουσική Kosma) πρωτοτραγουδηθήκε από την Juliette Greco (η καλύτερη ερμηνεία)πολύ αργότερα από τον Montand και εκατοντάδες άλλους/ες σε όλων των ειδών τις διασκευές - remix.

    Mουσικά μου αρέσει περισσότερο το September Song του Kurt Weill

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Dion.M.

    Ελπίζω το βασίλειό σου να είναι τουλάχιστον δέκα στρέμματα - διαφορετικά, τι σόι βασίλειο είναι;

    Κι ότι έψαχνα για ένα οικοπεδάκι να χτίσω την ποντικότρυπά μου - και να βάλω μέσα τι δικό μου ...ινφοβασίλειο!

    Αναμείνατε στο ακουστικό σας (έρχεται σε τρεις εκτελέσεις: Υβ Μοντάν, Αντρέα Μποτσέλι, Σαρλ Αζναβούρ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βρήκα και την ...Original Ερμηνεία που λέει ο γάτος, καθώς και αρκετές ακόμα (μέχρι και η Πιάφ το ερμήνευσε).

    Για να μη μας κυνηγά η Ρία, η Μπία και το ...κακό συναπάντημα και αρχίσει ο γάτος τις πίπες πίσω από τα σίδερα (στο κάπνισμα αναφέρομαι, μην ...παρεξηγηθούμε κιόλας), ρίξε ένα μήνυμα (mickeyblog@yahoo.com) να σου τα στείλω ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
    Tu vois, je n’ai pas oublié
    Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
    Les souvenirs et les regrets aussi…


    Γαμώ τα νειάτα μου! Το άκουσα από την ίδια την Greco πριν πενήντα χρόνια σε μπουάτ στο Παρίσι... Το γράφω από μνήμης...

    Που λέει κι ο Αζναβούρ:

    Hier encore j' avais vingt ans...

    (Χθες ακόμα ήμουν είκοσι χρονών).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Νικος Δήμου said: (...)Ζηλεύω τους παραγωγούς ψεύδους – αυτοί τουλάχιστον γνωρίζουν τι πουλάνε. Εμείς;

    --

    1) Γιατι ζηλεύετε αφού δουλέψατε ως διαφημιστής
    2) Δηλωνετε οτι δεν ξερετε τι πουλατε ενώ δουλεψατε στο "εμποριο ονειρων". Μηπως εννοειτε οτι και ως διαφημιστης δεν πουλουσατε ψέματα αλλα την αληθεια σε ελκυστικο πακετο? (εικαζω)
    3) "Εμεις" - μαλλον εννοειτε τον εαυτο σας ή αφορα καποια ομάδα λογοτεχνών? (τα "ξερα φύλλα")

    συγγνωμη για το καταιγισμο ερωτησεων, αμα θελετε απαντατε σε μια, ειναι το μονο σημειο του κειμενου που δεν εννόησα.

    "Ούτε η αλήθεια της τρέλας δεν έχει πέραση."

    Κι ομως, εχω την εντυπωση οτι ο Τραγκας, ο Μητσικώστας και μερικοι δημοσιογραφοι του Αλτερ (πρωινη ζώνη) παιζουν τους τρελους για να λενε την αληθεια (ή οτι θελουν αυτοι να περασουν ως αληθεια). Η τρελα πουλαει και μαλιστα τα τελευταια χρονια ολο και περισσοτερη τρελα βλεπουμε στην τηλεοραση (πρωιναδικα, ροζ εκπομπες ,trash)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλημέρα κ. ΝΔ.
    Μας γεμίσατε μιά γλυκιά μελαγχολία.
    Ομορφη εποχή το φθινόπωρο. Θυμίζει
    ότι και αυτός ο χρόνος σε λίγο τελειώνει. Και, ποιός ξέρει πόσοι άλλοι θα ακολουθήσουν γιά τον καθένα μας;
    Και, πως θα είναι το τέλος μας;
    Αραγε τό Φύλλο ήξέρε;
    Σήμερα πού έχω επέτειο γάμου-40χρόνια!
    -με βάλατε σε σκέψεις που συνήθως δεν θέλω να κάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Anula

    1. Από τα 50 χρόνια της ενήλικης ζωής μου μόνο 18 εργάστηκα στην διαφήμιση. Το κείμενο εννοούσε πολιτικούς και δημοσιογράφους.

    2. Στη διαφήμιση το ψεύδος είναι ολέθριο. Εξολοθρεύει το προϊόν. Επιτρέπεται μόνο ο τονισμός των πλεονεκτήμάτων (με ανεκτή υπερβολή) και η αποσιώπηση των αδυναμιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @dion.m

    ( Κρατήστε & το άλλο μισό βασίλειο σας που προσφέρετε,

    δεν αντέχω άλλα πλούτη! )

    Les feuilles mortes

    Paroles: Jacques Prévert
    Musique: Joseph Kosma
    Interprète:Yves Montand


    Oh ! je voudrais tant que tu te souviennes
    Des jours heureux où nous étions amis.
    En ce temps-là la vie était plus belle,
    Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui.
    Les feuilles mortes se ramassent à la pelle.
    Tu vois, je n'ai pas oublié...
    Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
    Les souvenirs et les regrets aussi
    Et le vent du nord les emporte
    Dans la nuit froide de l'oubli.
    Tu vois, je n'ai pas oublié
    La chanson que tu me chantais.

    C'est une chanson qui nous ressemble.
    Toi, tu m'aimais et je t'aimais
    Et nous vivions tous deux ensemble,
    Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais.
    Mais la vie sépare ceux qui s'aiment,
    Tout doucement, sans faire de bruit
    Et la mer efface sur le sable
    Les pas des amants désunis.

    Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
    Les souvenirs et les regrets aussi
    Mais mon amour silencieux et fidèle
    Sourit toujours et remercie la vie.
    Je t'aimais tant, tu étais si jolie.
    Comment veux-tu que je t'oublie ?
    En ce temps-là, la vie était plus belle
    Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui.
    Tu étais ma plus douce amie
    Mais je n'ai que faire des regrets
    Et la chanson que tu chantais,
    Toujours, toujours je l'entendrai !


    Όποιος θέλει και να το ακούσει, μπορεί εδώ

    http://fle.blogcindario.com/2005/06/00068.html
    (πατήστε το play)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @anula 2

    Η "τρέλα" της τηλεόρασης είνα κι αυτή κατασκευασμένη, μαϊμού, ψεύδος... Εκτός από ελάχιστες φωτεινές στιγμές του Μητσικώστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Yπέροχο κείμενο, υπέροχες φωτογραφίες, υπέρχη μουσική.

    Να και μια φορά που συμφωνώ με τον NΔ μουσικά: ναι, το September Song του Kurt Weill είναι και το δικό μου ιδανικό φθινοπωρινό soundtrack.

    Αν οι φωτογραφίες δεν είναι απ' τη Βυτίνα, την ιδανική φθινοπωρινή ελληνική πόλη, να μη με λένε andy...

    Νότα αισιοδοξίας η δυναμική επανεμφάνιση του mickey.

    Kαλή μέρα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Melagxolnsa prwi-prwi me to post... Eviwsa kruo xeimerivo sto swma mou para to f9ivopwrivo. Mou'r9av episns sto mualo stixoi tou Henri Salvador apo to Jardin d'hiver!
    Eutuxws stn Nantes wraio f9ivopwrivo nlio kai ta fulla dev exouv kitrivisei akoma. Paw kamia bolta e3w...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τους Χαΐνηδες δεν τους παίζουν στο ραδιόφωνο. Ίσως επειδή αυτός που γράφει στίχους, ο Δημήτρης Αποστολάκης, είναι βουτηγμένος μέσα στη λογική, αφού κάνει Φυσική. Ο Δημήτρης Αποστολάκης έχει γράψει έναν αισθηματικό στίχο:

    "και όπως λεν οι ποιητές
    η ροδαυγή χαράζει
    μα μένα από μικρό παιδί
    πάντα μ' αηδιάζει"

    Ο Δημήτρης Αποστολάκης δεν είναι αυτός που επιθυμεί να πει, είναι αυτός που λέει. Λέει λοιπόν ο συγκεκριμένος στίχος ότι οι άνθρωποι φοβούνται, ότι συνδέουν άσχετες καταστάσεις και σκέψεις παράγοντας άλλες σκέψεις και κάνουν συνεπαγωγές που τις χρησιμοποιούν για να τις πιστέψουν ή όχι, για να τις καταρρίψουν ή για να καταβαραθρωθούν από αυτές. Λέει επίσης ότι δεν είναι πρόβλημα που τα ίδια πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, στη σύλληψη και στην αντιμετώπιση, από τους ανθρώπους, αφού είναι διαφορετικοί. Ο Δημήτρης Αποστολάκης θεωρεί ότι στα λόγια του θα δωθεί η απλούστερη λογική ερμηνεία, αυτή δηλαδή που είναι ακριβής. Και μένει μέσα στο Σύμπαν ακίνητος για να συμπληρώσει:

    "τώρα που μ' άλλον θα ξυπνάς
    να πας για τη δουλειά σου
    σκέφτομαι ανάβοντας βαρύ
    τσιγάρο στην υγειά σου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Nίκο, υπέροχο κείμενο!

    "eptember song"

    Well, it's a long, long time
    From May to December.
    But the days grow short,
    When you reach September.
    And the autumn weather
    Turns the leaves to gray
    And I haven't got time
    For the waiting game.

    And the days dwindle down
    To a precious few
    September, November
    And these few precious days
    I spend with you.
    These precious days
    I spend with you


    Kατέφθασε το φθινόπωρο και η μελαγχολία του. Αν και πολλά χρόνια νεότερη, τα βλέπω αυτά τα κίτρινα φύλλα με την ίδια μελαγχολια μερικές φορές. Είπαμε, η κατάρα αυτού που νιώθει ότι παλεύει με το χρόνο από τότε που ... γεννήθηκε! Τι να κάνω, είναι μερικοί που φέρουμε μέσα μας αυτή την παραξενιά, αυτή την προ του καιρού της αγωνία, για το χρόνο που περνάει, τα γράψαμε και σε ξεχωριστό post...

    Mickey, ΝΑΙ! Συμφωνώ μαζί σου, όπως πάντα σχεδόν...

    Η αθανασία θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο. Και όχι ως άυλες ψυχές που βρίσκουν τη δικαίωση κατόπιν εορτής, αλλά ως ζωντανά όντα, με ονόματα, σώματα, πρόσωπα, μάτια, αυτιά και χείλη, να γευόμαστε, να μην χορταίνουμε να βλέπουμε και να οσφραινόμαστε, και να αγγίζουμε, και να γευόμαστε και να ακούμε, καινούρια πράγματα, λέξεις, ιδέες, ανθρώπους, αρώματα, γεύσεις, όλη την ομορφιά της ζωής, που μας αποκαλύπτεται ξαφνικά, για να μας κάνει μετά να την πενθούμε, πριν καν τη χάσουμε! Ολη την ομορφιά, που υπάρχει εκεί, μπροστά μας, ολάνθιστη και υπέροχη και ολόκληρη, αλλά εμείς την αγγίζουμε μόνο σε στιγμές. Και μετά την ξαναχάνουμε. Και περνάμε όλη μας τη ζωή, να αναρωτιόμαστε. Ποιά διαστροφή της φύσης αποτέλεσμα, είναι το δώρο της συνείδησης της ύπαρξης άρα και της ομορφιάς της ζωής, αν δεν μπορούμε να την γευόμαστε για πάντα;

    Και ναι, θα γίνω κι εγώ μίζερη σε αυτό το σημείο, θα γίνω λίγο απαισιόδοξη: Τι να το κάνω που κάποτε θα λένε οι εξελιγμένοι μετα-άνθρωποι "άκου, κάποτε οι άνθρωποι πέθαιναν!", όταν ξέρω ότι εγώ δεν θα είμαι ανάμεσά τους, για να αναφωνώ το ίδιο με δέος, αλλά και από απόσταση, γιατί δεν θα με πολυαφορά;

    Μπορεί να μην υπήρχαν όλα αυτά τα συγκλονιστικά δημιουργήματα της Τέχνης, και η Φιλοσοφία να μην είχε εξελιχθεί τόσο, αν ο άνθρωπος ήταν αθάνατος εξ'αρχής... Γιατί δεν θα υπήρχε ο πόνος κι ο φόβος και η υπαρξιακή αγωνία, που όπλισε τόσα πολλά χέρια και τόσα πολλά φωτεινά ή σκοτεινά μυαλά, να αφήσουν το στίγμα τους, για να κατανικήσουν το έρεβος του θανάτου, το ακατανόητο της απώλειας αγαπημένων ανθρώπων, του ίδιου μας του εαυτού. Μπορεί ο Γκαίτε να μην είχε γράψει τον Βέρθερο, γιατί μπορεί ο έρωτας να είχε άλλη διάσταση, να μην βιωνόταν όπως βιώνεται από τους φύσει θνητούς ανθρώπους...

    Αλλά εγώ, κι εσύ και όλοι μας, θα είμασταν τόσο μα τόσο διαφορετικοί. Κι εγώ προσωπικά, δεν θα ξαναένιωθα τον τρόμο και το άγχος που νιώθω, όταν μπαίνω μέσα σε ένα καλό βιβλιοπωλείο, ένα φορτωμένο με βινύλια δισκάδικο, ένα video-club, ή ένα site που διαφημίζει ταξίδια στον πλανήτη, γιατί θα ήξερα, γαμώτο, θα ήξερα πως έχω ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ που υπάρχει εκεί έξω, για να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω, να ακούσω όλες τις μουσικές του κόσμου, να δω όλες τις ταινίες που έχουν γυριστεί, να δω και το τελευταίο χωριό της Γης, να κάνω παιδιά, να τα μεγαλώσω και να τα δω κι αυτά να κάνουν παιδιά, και πάει λέγοντας...

    Θα ήξερα ότι προλαβαίνω. Και δεν θα με ένοιαζε τότε ο χρόνος. Και το πράσινο και το κίτρινο θα ήταν δύο εξίσου εξαίσιες αποχρώσεις της Φύσης, χωρίς καμιά τους να με παραπέμπει στη φθορά.

    Σέβομαι τη φύση και τον κύκλο ζωής, και προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα του θανάτου. Αλλά δεν τα καταφέρνω. Κι ας είναι η Φύση ο θεός μου, δεν τα καταφέρνω. Και ο χρόνος είναι ο μόνιμος, μεγάλος αντίπαλός μου.

    Καλημέρα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Να πω για οσους διαβαζουν για πρωτη φορα αυτο το υπεροχο κειμενο,οτι μπορουν να το βρουν ολοκληρο στο www.ndimou.gr...

    Eδω λειπει ενα κομματι.....μεσα σε αυτο διαβαζουμε για τον αρχαιο αρχοντα που ειχε ενα δουλο ωστε να του υπενθυμιζει οτι ειναι θνητος....αληθεια ΝΔ ποιος ηταν αυτος ο αρχοντας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Στο αυτοκίνητο, ανοίγοντας το Τρίτο, έπεσα σε εκπομπή με Kurt Weill. Μετά απο δύο άθλιες μελοδραματικές εκτέλεσεις του Surabaya Johnny (αθάνατη Lotte Lenya!) ήρθε σε μικρό οργανικό σύνολο το Yukali. Και μου επιβεβαίωσε γι άλλη μια φορά ότι είναι η γοητευτικότερη μελωδία που έχω ακούσει.

    Μία φορά είχα περάσει ώρες στο αυτοκίνητο ακούγοντάς την σε λούπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Το "les feuilles mortes" έχω την εντύπωση ότι πρωτοτραγουδήθηκε από τον Yves Montand το 1950. Το είχε ερμηνεύσει νωρίτερα η Greco;;;
    Άλλοι γνωστοί ερμηνευτές του υπήρξαν ο Mouloudji και ο Fernand Gignac. Προσωπικά προτιμώ την ερμηνεία του Montand αλλά και της Greco είναι υπέροχη (πιο αισθαντική).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Nίκο, να προσθέσω και την Teresa Stratas, ή δεν την συμπαθείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ναι Τάκη, έκοψα λίγο θάνατο από το αρχικό κείμενο γιατί ήδη είχε πολύ.

    Και δεν θυμάμαι τώρα ποιος ήταν ο βασιλιάς του memento mori...

    Λέγεται ότι το ψιθύριζε ένας σκλάβος σε κάθε Ρωμαίο στρατηγό που γιόρταζε Θρίαμβο στην Ρώμη. Θα βρείτε περισσότερα για το θέμα ΕΔΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Πρωτοάκουσα τη δική τους εκδοχή του Weill, όταν αγόρασα ένα βινύλιο από το Βερολίνο, προ 3 ετών, με μεγάλη καθυστέρηση δηλαδή!

    Αλλά με συγκίνησε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. To φθινόπωρο γεννά τη μελαγχολία. Είναι ο καιρός που χαλάει, η φύση που παίρνει την κάτω βόλτα και απογυμνώνεται. ΄Ολα γύρω μας δείχνουν την κάμψη.
    Είναι για μένα η εποχή της περισυλλογής και του απολογισμού της χρονιάς. ΄Ενα μούδιασμα και μια εσωστρέφεια. Δεν είναι ό,τι καλύτερο. Παρά τις προσπάθειες για μια άλλη ματιά τριγύρω και την ανακάλυψη όμορφων εικόνων. Τέλος ανακουφίζομαι με τη σκέψη πως είναι αναγκαία αυτή η εποχή και για τη φύση αλλά και για εμάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. titmus: Τελικά ήταν η Cora Vaucaire που το τραγούδησε πρώτη, το 45 (και το τραγουδούσε ακόμα το 97!). Μετά Greco, Piaf, Montand.

    Blade το στιλ Brecht-Weill (Verfremdung - αποξένωση) απαιτεί από αυτά τα τραγούδια να λέγονται με στεγνή ειρωνεία χωρίς μελόδραμα. Από την στέγνα βγαίνει το τραγικό. Εκεί η Lenya είναι μίλια μπροστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Εγώ με αυτά τα τραγούδια μεγάλωσα. Το 58 στην Αθήνα έδωσα τον μεγάλο δίσκο της Lotte Lenya στο Μάνο Χατζηδάκι, ο οποίος τρελάθηκε! Με την παρέα μου στην Γερμανία τραγουδούσαμε αυτά τα τραγούδια σε φοιτητικές μπουάτ και βγάζαμε ...τραγιάσκα - η το ποτό μας! Ξέρω απέξω όλη την Dreigrοschen Oper, το Mahagonny, τις Μπαλάντες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Εχεις απόλυτο δίκιο. Την προσέγγιση της Stratas, την είδα ως άλλη ερμηνεία! Πιστεύω πως ούτε η ίδια ένιωθε ότι μπορούσε να σταθεί απέναντι στη Lotte Lenya. Ελπίζω τουλάχιστον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Το οτι ποθουμε την αθανασια δεν ξερω αν σημαινει πως καπου μεσα μας εχουμε αθανασια...ισως...ισως τα μορια μας που αιωνια ταξιδευουν αλλαζοντας μορφες να μας εχουν δωσει αυτη την επιθυμια....ισως ομως και να ειναι μια καθαρα ανθρωπινη ιδιοτητα σε πεισμα του συμπαντος που και αυτο μπορει να χαθει....

    Ωστοσο αν και ποθω την αθανασια μου διαφευγει το παρον...Θελω αιωνιοτητα αλλα αδυνατω να συλλαβω τον απειροελαχιστο κοκκο της που ειναι η στιγμη.Σπανια το παρον ειναι << παρον>>....Δεν μπορω να το νοησω,να το αισθανθω ,να το νιωσω βαθια....

    Λεει ο ΝΔ....ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ....


    Και ο Σοπεναουερ....το παρον πολυ γρηρορα φευγει προς το παρελθον και χανεται,γκρεμιζεται μεσα στο χαος,στην αββυσο του θανατου.

    **********************************
    Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
    δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
    Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
    κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές

    Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
    μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά
    Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
    Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς

    Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
    ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά
    Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές
    κι απ' του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. To Φθινόπωρο: γιορτή! Χαρά που υποχώρησε το απεχθές «Καλοκαίρι» με τη δυσφορία της ζέστης, που καθαρίζει ο δρόμος της ανάσας, που ξεπλένεται η σκόνη στα βήματά μου. Γιορτή της σημαντικότατης ζωής μου: αυτήν έχω, αυτή είναι σημαντική. Είναι τόσα πολλά αυτά που δεν έχω (και την αθανασία, φυσικά), είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούσα πριν και δεν μπορώ πια, είναι τόσο λίγα αυτά που παίρνω ως αντάλλαγμα μεγαλώνοντας, ώστε να είναι κρίμα να μην βουτάω στα πενιχρά, σημαντικότατα κέρδη της «ωριμότητος». Αφήνομαι στην ωδή των κίτρινων φύλλων. Παίζουν το τραγούδι μας, αγάπη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. λες στη μοναξιά θα ζύσω και στην ερημιά να μη μ' αγκίζει η βοή αυτού του κόμου η άνοιξη μου ήταν μια κι ένα το φως μου, όμως ουδείς όν ανθρώπινο μπορεί να ζήσει και να θάλλει αντιμέτωπο συνεχώς με την αβεβαιότητα λεωφορείον ο πόθος. έχουμε ανάγκη οι άνθρωποι το στέρεο και το συγκεκριμένο. κατασκευάζοντας πολλά στέρεα και συγκεκριμένα αποδίδουμε νόημα εις ζωήν ως το τέλος εντάξει γιασεμί μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ευλογημένη η στιγμή που θα είσαι κίτρινο φύλλο. Τιμημένη. Θα έχεις υπάρξει πράσινο, θα έχεις δώσει οξυγόνο σε κάτι μεγαλύτερο από σένα, θα έχει δέσει καρπός....

    «Θα έχει δέσει καρπός, καταλαβαίνεις? Με σένα, από σένα, για σένα, να έρθουν κι άλλα να δέσουν κι άλλοι καρποί...

    Μέρος από το πιο μεγάλο είμαστε, και κράτα αυτό: Είμαστε.
    Θα μπορούσαμε και να μην.

    Οπότε?

    Οχι, μην το λες, δεν θα το προτιμούσες...

    Εχεις ακόμη δρόμο μπροστά σου. Ναι, ακόμη κι αν πας για λίπασμα. Δεν υπάρχει τίποτα σκέτο στο λίπασμα. Είναι γενναίο να προσφέρεις ακόμη και στη φθορά σου.

    Ελα όμως. Μην είσαι έτσι. Υπάρχει χρόνος. Ναι, δεν είσαι καταπράσινο φύλλο, δεν είσαι μες τους χυμούς, δεν νοιώθεις καν μπουμπούκι... Μα έχεις ακόμη δρόμο. Πόσο? Δεν ξέρω. Δεν έχει σημασία.

    Ναι, στην ηλικία αυτή φυσικά και βλέπεις φθινόπωρο μπροστά σου, αν όχι γύρω σου. Δεν μπορεις να τρέξεις κατοστάρι, δεν μπορείς να γίνεις λιώμα στις βότκες, δεν μπορείς να κάνεις αχαλίνωτο σεξ για 3-ημερο χωρις διάλειμμα. Αλλά όλα ώχρα? Η ξεραίλα έχει στάδια...

    Παρε την ανοιξιάτικη παλέττα και θυμήσου πώς είναι την άνοιξη. Αντε, την επόμενη φορά, θα το κρατήσεις κόντρα σε όλους κι όλα... Κι αν πάλι δεν, όσο υπάρχει ζωή, μπορείς να προσφέρεις...»

    Εκλεισε την πόρτα της ψυχολόγου της Ευγονικής Πτέρυγας του μαιευτηρίου και σχεδόν χαμογελούσε. Σχεδόν.

    Ποιό φθινόπωρο, χειμώνας έφτανε για εκείνην... Δεν ήθελε να είναι Σάρα όταν θα έπιανε το πρώτο της μωρό... Αλλά πάλι... Καρπό ακόμη και στο φθινόπωρο?...

    Ναι, όλοι οι συνομίληκοι ζούσαν την άνοιξή τους, παρατεταμένη κιόλας. Εκείνη όχι. Οταν σου προκαλούν τεχνητή εμμηνόπαυση για να σου κάνουν boost το σύστημα με οδοστρωτήρα ορμονών μετά, σαρώνει το φθινόπωρο με καταιγίδες... Σε γερνούν πριν της ώρας σου, για να σε μπουμπουκιάσουν με το ζόρι μετά, μέχρι να σου βγει από τ’αυτιά... Μπας και σταθείς τυχερή.

    Πλάκα είχε η ψυχολόγα, της μιλούσε με εικόνες, που σαν ζωγράφος –όταν ακόμη ήταν ζωντανή μες τους ανθρώπους κι όχι στον αυτόματο - θα μπορούσε να τις πιάσει...

    Κι αν όμως?... Αν την επόμενη φορά τα κατάφερνε? Χμμμμ... Κι αν δεν, θα προχωρούσε το θέμα της υιοθεσίας.

    Οσο υπάρχει ζωή, προσφέρεις.

    Κι αν δεν της καθόταν ούτε αυτό, θα φρόντιζε να αφήσει όλη της την περιουσία, και του άντρα της, στα ανήψια και σε ιδρύματα για ορφανά. Το τελευταίο λίπασμα...

    Βγήκε στο δρόμο, λυσσομανούσε, όλα τα ξερά φύλλα στον αέρα, βάραινε για βροχή. Ο κόσμος έκανε ό,τι κάνει κάθε μέρα ο κόσμος. Μέσα της ζούσαν όλα τα προηγούμενα κίτρινα φύλλα. Να φανεί άξια να περάσει την σκυτάλη στα επόμενα πράσινα. Να δέσουν καρπό και αυτό να είναι το δώρο της...

    Πωπω φούριες, είχε πολλά να τακτοποιήσει ακόμη – όσο υπάρχει ζωή, προσφέρεις...

    Να έχει κάποια μικρή σημασία το ότι υπήρξε κι εκείνη ψηφίδα σε πάτωμα καθεδρικού... Να την πατούν και να προσεύχονται...

    Τζαμάκι σε βιτρώ – να περνάει το βλέμμα και ν’αγγίζει τις φτέρνες του Θεού...

    Φύλλο σε δέντρο, απλώς να κάνει το καθήκον της και να συνεχίζει η ζωή...

    Μέσα από κείνη, χωρίς εκείνη.

    Τουλάχιστον να φανεί άξια πριν φανεί γενναιόδωρη.

    Μεγάλη τιμή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Dion.M.

    Έχω κατεβάσει εδώ και πολλή ώρα επτά εκτελέσεις του άσματος (οι δυο του Montand, η μια live, μία της Greco και άλλες), αλλά δε βρήκα κανένα μήνυμά σου στο email μου. Μη νομίζεις πως θα γλιτώσεις το μισό σου ...βασίλειο. Είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ :))

    Εκτός κι αν "συμβιβάστηκες" με το link του Adhoul. BTW, Adhoul, μην κάνεις ζαβολιές! Αν βάζουμε εδώ πέρα δημόσια links με τραγουδάκια και άλλο copyrighted material, στο τέλος ο γάτος θα κάνει ...jail-blogging :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Καλημέρα / καλησπέρα σε όλους!

    Γάτε, μας έστειλες!!!

    *********************
    @paroussa-paroussa,

    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑΑΑΑ!!!!

    40 χρόνια γάμου!!!!

    Ρουμπινένια επέτειος.

    ΠΩΠΩΩΩΩΩΩ!!!!!

    Να ζήσετε.

    Μπράβο, παράδειγμα πραγματικό στην εποχή που ζούμε...

    Να είστε πάντα μαζί!

    Ετσι, μια ιδέα τι δώρα έχετε να λάβετε από τον σύζυγο, έστω και αναδρομικά!
    ;)))
    **********************

    ΥΓ- Εγώ πειράζει να μην γίνω Αθάνατη? Ζαλίζουμι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @My Fair Blady:

    "Τι να το κάνω που κάποτε θα λένε οι εξελιγμένοι μετα-άνθρωποι "άκου, κάποτε οι άνθρωποι πέθαιναν!", όταν ξέρω ότι εγώ δεν θα είμαι ανάμεσά τους"

    Ποτέ δεν ξέρεις! Μπορεί και να ...προλάβεις ;)

    "Κι εγώ προσωπικά, δεν θα ξαναένιωθα τον τρόμο και το άγχος που νιώθω, όταν μπαίνω μέσα σε ένα καλό βιβλιοπωλείο, ένα φορτωμένο με βινύλια δισκάδικο, ένα video-club, ή ένα site που διαφημίζει ταξίδια στον πλανήτη, γιατί θα ήξερα, γαμώτο, θα ήξερα πως έχω ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ που υπάρχει εκεί έξω, για να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω, να ακούσω όλες τις μουσικές του κόσμου, να δω όλες τις ταινίες που έχουν γυριστεί, να δω και το τελευταίο χωριό της Γης, να κάνω παιδιά, να τα μεγαλώσω και να τα δω κι αυτά να κάνουν παιδιά, και πάει λέγοντας..."

    Όσο θα ζεις, θα βγαίνουν και άλλες μουσικές και άλλες ταινίες και πολλά άλλα έργα ακόμα. Άρα μάλλον δε θα τα προλάβεις όλα :)))

    Συμφωνώ πάντως και επαυξάνω με τη θέση σου. Τα ίδια πιστεύω κι εγώ. ΑΥΤΗ είναι η ζωή και εκτός από τη Θρησκεία (με το ...καλό), δε νομίζω πως η Φιλοσοφία και η Τέχνη θα εκλείψουν. Απλά η Φιλοσοφία θα ασχολείται με άλλα υπαρξιακά ζητήματα που δεν έχουν σχέση με το θάνατο ("άραγε υπάρχουν άλλα όντα σαν και μας στις εσχατιές του Σύμπαντος; Πάμε να τα βρούμε!") και η Τέχνη θα συνεχίσει να υμνεί τον άνθρωπο, τον έρωτα, τη φύση (ίσως και τη γνώση) και θα πάψει να παράγει ...μοιρολόγια και δαιμονικά τέρατα ;)

    Προσωπικά, δίνω ΟΛΟ μου το βασίλειο και μάλιστα με ...τόκο για μια επιστημονική ανακάλυψη που θα μας δώσει βάσιμες ελπίδες - κι ας μην είναι η "οριστική" λύση. Μια παράταση ζωής (και νιότης) κατά 20-30 χρόνια θα είναι αρκετή. Στο διάστημα αυτό, οι μέθοδοι και οι τεχνικές θα εξελιχθούν ακόμα περισσότερο και θα κερδίσουμε άλλα 40-50 χρόνια - και αυτό θα συνεχίζεται επ' άπειρον μέχρι την "τελική" λύση του προβλήματος. Και τότε που θα ξεφύγουμε από την τυραννία της ύλης και του χρόνου, όπως θα έλεγε κι ο μεγάλος Άρθουρ Κλαρκ:

    "Κάτι θα σκεφτούμε να κάνουμε" ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Φθινόπωρο σ'αγάπησα την ώρα που τα φύλλα
    Πέφτουν κι αφήνουν τα κλαδιά κι είναι τα βραδια μόνα.
    Φθινόπωρο σ' αγάπησα - μην είναι η ανατριχίλα
    του επόμενου χειμώνα;


    Μου έχουν κολλήσει στο μυαλό αυτοί οι στίχοι και δεν μπορώ να θυμηθώ τον ποιητή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. aphrodite said...
    Γάτε, μας έστειλες!!!

    Κι εσύ το ίδιο!

    Η ιστορία σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Δεν είναι απίστευτη ειρωνεία να έχουμε εξασφαλίσει (με την ψηφιοποίηση) το "αναλλοίωτο" και την αθανασία των έργων μας κι εμείς, οι ίδιοι οι "δημιουργοί" τους, να πεθαίνουμε πριν πιάσουμε ...τριψήφιο νούμερο;

    Θα μας βλέπουν οι ...εξωγήινοι και θα σκάνε στα γέλια με τα χάλια μας! Ακόμα και χωρίς την ψηφιακή τεχνολογία (για την ακρίβεια με ΠΟΛΥ πρωτόγονη τεχνολογία), οι Πυραμίδες και η Σφίγγα στέκουν ακόμα όρθιες και μας ατενίζουν από τα βάθη των αιώνων, ενώ διαβάζουμε Όμηρο και Σοφοκλή ...πίνοντας το φραπεδάκι μας. Εμείς πότε θα τα καταφέρουμε να τη σκαπουλάρουμε από τον ...δρεπανηφόρο; Πότε θα βάλουμε μυαλό κι αντί να σφαζόμαστε για μ@λακίες (μια χούφτα γης ή μια βεντέτα) ή να καταρρέουμε από μια ανόητη και ανούσια δουλειά στα γραφεία των πολυεθνικών (για να πάρει διαμαντένιο κολιέ η γυναίκα του CEO), θα δώσουμε το βάρος εκεί που πρέπει και θα κάνουμε το επόμενο βήμα - ή μάλλον ΤΟ άλμα;

    Βλέπουμε παντού τον κύκλο της ζωής και του θανάτου: Στον κύκλο των εποχών που λέει κι ο γάτος (αν και στην Ισημερινή Αφρική μάλλον θα έχουν άλλα "παραδείγματα"), σε ένα φυτό στο μπαλκόνι, στην πορεία της οικογένειας (και της επιχείρησης, της γειτονιάς, της αυτοκρατορίας), σε μια αρχαία τραγωδία, σε ένα ποδοσφαιρικό ματς, σε ένα πεντάλεπτο "καθάρισμα" της Κακιάς Σκάλας στην Παλιά Εθνική με τη μουσική (και τα γκάζια) στο τέρμα. Αδρεναλίνη, Λύτρωση, Κάθαρση και μετά πάλι απ' την αρχή, μέχρι το αναπόφευκτο(;) τέλος. Και να λέμε καθημερινά στον καθρέφτη "Άντε ρε!" για ...ξεκάρφωμα ;)

    Ζητούνται οι Μεγάλοι Ευεργέτες της Ανθρωπότητας που θα σπάσουν τον (φαύλο) κύκλο...

    Υ.Γ. Άφρο, αυτό το "ζαλίζουμι" μου θυμίζει τον γνωστό ...πονοκέφαλο ;) Δικαιολογίες για να αποφύγουμε το ...δέον - τς τς τς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ανέπτυξα το ανάπτυγμα του φθινοπώρου:

    Γλυκεράδα και πνιγερή ατμόσφαιρα.

    Ένα καλοκαίρι πού σιγόψηνε τα πάθη κι έσβησε σε λασπωμένη λακούβα του δρόμου.

    Βροχή με μάγουλα νωπά, κι ένας κόσμος μακριά να σου θέτει διλήμματα.

    Τόση η υγρασία και η καρδιά δεν στεγνώνει - φωνάζει ακόμα σ' αγαπώ. Κι ύστερα κοπανιέται για την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια.

    Το χρυσάφι έγινε μέλι ρευστό κι άγευστο για μένα - η δροσιά χιονερή χτυπά το σώμα βασανιστικά. Αφήνει τόπο για μια ζακέτα, ένα μισό δάκρυ.

    Τέλος αναπτύγματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Kαι λίγο Πολυδούρη

    "Αφιέρωση"

    Φίλε, του φθινοπώρου ήρθεν η Ώρα
    Στην πόρτα μου έξω. Κίτρινο φορεί
    στεφάνι από μυρτιά. Στα νικηφόρα
    χέρια της μια κιθάρα θλιβερή,

    Κιθάρα παλαιϊκή που κλει πληθώρα
    μέσα της ήχους και ήχους. Ιερή
    κοιτίδα. Κάθε πόνος, κάθε γνώρα
    που ήταν γλυκιά και γίνηκε πικρή,

    Ήχος μέσ’ στην καρδιά της αποστάζει.
    Φίλε, του φθινοπώρου η Ώρα εκεί
    στην πόρτα μου ήρθε δίχως να διστάζη

    Και το κιθάρισμά της πότε πότε
    σα νάτανε η φωνή σου η μυστική
    τους στίχους σου που μου τραγούδαες τότε.


    "Κ’ ήρθε μοιραία..."

    Κ’ ήρθε μοιραία του φθινοπώρου η Ώρα
    ανάμεσό μας στάθη σκυθρωπή,
    μας άφησε τ’ ανταλλαγμένα δώρα
    και το γιατί χωρίς να μας το πη

    Μας έρριξε στο δρόμο προς τη χώρα
    με γρήγορο το χέρι ως αστραπή.
    Μαζί στον κόσμο μα μονάχοι τώρα,
    μια μοναξιά σαν τάφου σιωπή.

    Μόνο έφτανε ο αχός του τραγουδιού σου,
    μια ανάστερη νυχτιά χωρίς πνοή.
    - Αχ, πούνε η νύχτα εκείνη του παλιού σου

    Του τραγουδιού, μια προσμονή κρυμμένη;
    Μ’ έφτανε ο αχός... Δε σώνεται η ζωή
    όταν του τάφου η πόρτα είνε ανοιγμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. ένας κώστας said...
    "αν με τρομαζει ο θανατος μια φορα, η αθανασια με τρομαζει ακομα πιο πολυ..."

    Mία ανθρωπότητα που θα είχε τα μέσα να νικήσει τον θάνατο θα είχε βρει και φάρμακα για όλα τα προβλήματα που θα έφερνε η αθανασία...

    (Μια και τζάμπα φαντασιοκοπούμε μπορούμε να πούμε και αυτό...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @enas_kostas

    μα έτσι κι αλλιώς, η αθανασία θα σήμαινε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, με άλλες ισορροπίες. Μπορεί ελλείψει του φόβου του θανάτου, να μην υπήρχε κανένας Χίτλερ, κανένας Βούδας. Και να μην είμασταν 5-6 δις, γιατί ίσως τότε να μην υπήρχε το φυσικό ένστικτο της αναπαραγωγής, να είχε αντικατασταθεί από άλλα ένστικτα, διαφορετικά, που θα υπήρχαν για να καλύψουν τις ανάγκες του νέου τύπου ανθρώπου, του αθάνατου!

    Ετσι κι αλλιώς, ασκήσεις παρα-φιλοσοφικές κάνουμε, όταν μιλάμε για την αθανασία...΄Ονειρα φθινοπωρινής ημέρας! Στην πραγματικότητα, είναι ουτοπικό να μιλάμε για αυτήν, όσο κοντά κι αν νιώθουμε ότι πλησιάζουμε, λόγω της εξέλιξης της Επιστήμης. Εξακολουθεί να παραμένει όμως ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο, για ταινίες, βιβλία, σκέψεις και ημερολόγια.

    aphro, μοιραία κοπελάρα μου, ξανασκέψου το! θυμάσαι που σου είχα πει ότι θα σε πάρω μια μέρα να φύγουμε με το πρώτο αεροπλάνο; Ας είχαμε το χρόνο να το κάνουμε, κι ας βαριόμασταν, κι εμείς και οι πλεξούδες μας! Στη μυθολογία, πως το έλυναν άραγε αυτό το πρόβλημα; Τι συνέβαινε όταν ένας αθάνατος βαριόταν και ήθελε να τελειώσει το παραμύθι; Δεν θυμάμαι καμία τέτοια ιστορία, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα βρίσκαμε τρόπο, αν βλέπαμε όλα αυτά που θέλαμε, και χορταίναμε, να φεύγαμε κατόπιν, με ελαφρά πηδηματάκια...

    Μου έλεγε η μητέρα μου τις προάλλες: "Πέρασα σχεδόν όλη μου τη ζωή να σας φροντίζω. Εδωσα όλο το χρόνο μου και την ενέργειά μου σε σας, για να σας μεγαλώσω με όλη την απαιτούμενη προσοχή, μέσα στην αγάπη... Και τώρα, που έχετε φύγει μακρυά, θα μπορούσα κι εγώ να απολαύσω τη ζωή. Αλλά τώρα πονάω σχεδόν κάθε μέρα, το σώμα μου με προδίδει, νιώθω πολλές φορές τόσο μα τόσο κουρασμένη, τσακισμένη, μόνη. Δεν το μετάνιωσα, αλλά θα ήθελα να είχα κι άλλο λίγο χρόνο, δυνατή, υγιής και νέα, για να απολαύσω τώρα τη ζωή, όπως της αξίζει...". 'Η κάπως έτσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. H λέξη "πλήξη" μου είναι εντελώς άγνωστη.

    Πάντα μου έλειπε χρόνος.

    Για τα επόμενα χίλια χρόνια έχω ήδη πρόγραμμα πλήρες.

    Μετά βλέπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Νίκο, το τελευταίο σου σχόλιο το προσυπογράφω. Πλήξη με τη ζωή, ποτέ! Κούραση ίσως, στιγμές-στιγμές, πλήξη όμως ποτέ... Ποτέ δεν στερεύει η χαρά της, γιατί ποτέ δεν παύει να εξελίσσεται. Καινούριες ιδέες, καινούριες πληροφορίες, καινούριοι κόσμοι, καινούριοι άνθρωποι... Πως και που σταματάει όλο αυτό;

    Αν ήταν να πλήξω, θα είχα πλήξει ήδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Μικρούλα είχα ονειρο να μπορώ να βουτήξω σε μια στοίβα απο κίτρινα και κοκκινωπά φθινοπωρινά φύλλα.Ακόμη το έχω απωθημένο.Το λατρέυω το φθινόπωρο.
    To τέλος της ζωής και η αρχή μιας άλλης.
    Συγνώμη που δεν ακολουθώ τη ροή των comments.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Το ωραιότερο ελληνικό φθινοπωρινό ποίημα:

    Ζαχαρία Παπαντωνίου

    Η γυναίκα στο πάρκο


    Από το πάρκο επέρασεν η ώριμη κυρία,
    μέσα στους όρθιους των δεντρών, ολόρθη τους κορμούς.
    Φύλλα νεκρά της έριξε η χρυσή δεντροστοιχία –
    κι εμείς τους μαραμένους μας συλλογισμούς…

    Θάναι η γυναίκα που έκλαψε πολύ – στα βλέφαρά της
    η σκιά των τρισευγενικών κατέβη μαρασμών
    την λύπη εξεδίψασαν τα δάκρυά της
    και την υδρία της γέμισε στην βρύση των λυγμών.

    Τα φιλημένα άλλον καιρό κρατεί κλεισμένα χείλη
    κι απάνω απ’ τα ξερόφυλλα περνάει θαμπή, σβηστή,
    στο μύρο της υπομονής – που απλώνουνε το δείλι
    τα πληγωμένα απ’ την βροχή κλαδιά – να ξεχαστεί.

    Κι εγώ που από τον μάταιο τον κόσμο αναχωρούσα,
    την είδα και είπα: «Είναι νωρίς – θα μείνω». Μυστικά
    στον πόνο και στην γνώση της να εμπιστευτώ μπορούσα
    τα δάκρια μου τα τωρινά και τ’αναμνηστικά.

    Τότε θα γείρουμε κι οι δυο σε μια βαθιά ησυχία,
    οι κουρασμένοι, οι ώριμοι πολύ, να ιστορηθεί
    απ’ τον κάθε η παλιά πικρή του αποτυχία
    τρυγώντας του άλλου τα φιλιά, όπου έχουν μαραθεί.

    Γλυκό φθινόπωρο της ζωής σοφή κι ατάραχη ώρα,
    ξέρεις τα φίλτρα πίνοντας της λύπης να ευτυχείς
    και να γευτείς τον έρωτα σαν τη χρυσήν οπώρα
    βαριά απ’ το μέλι των χυμών στα ρίγη της βροχής…

    Την ίδια δόξα επόθησε την φθινοπωρινή
    καθώς με είδεν η ώριμη γυναίκα – κι η καρδιά της
    τα πληγωμένα ετάραξε για μία στιγμή φτερά της -
    όμως τα ξαναδίπλωσε στην πρώτη υπομονή…

    Και προσπεράσαμε βουβοί, δειλοί και αγνοημένοι…
    Ο λόγος που δεν ήταν γραφτό μας ν’ ακουστεί
    Καθώς ξερόφυλλο έπεσε λαμπρό, στην κοιμισμένη
    θάλασσα του ανεκπλήρωτου, που τόσα μου κρατεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Σας διαβάζω και θυμήθηκα ένα έργο, το PROOF. Η ιστορία ενός λαμπρού μαθηματικού που έφτασε την κορυφη στα 22 του. Μετά εξαντληθηκε, και όταν η ψυχικη αρρώστια τον χτύπησε ένας από τους φοιτητές του αρχισε να ψάχνει μανιωδώς τα χαρτιά του για να βρεί κάτι που θα ωθούσε τον ίδιο σε νέες ανακαλύψεις και που θα ήταν το “ticket to the best math departments in the country.” Νόμιζε ο δυστυχής ότι επειδή ήταν ήδη 26, οι διανοητικές του ικανότητες βρίσκονταν σε μια φθίνουσα πορεία.

    Θυμήθηκα και τον πιο ανεκτικό ποιητή όλως των εποχων, που έγραφε ως το τέλος... δεν φοβόταν τι θα πουν οι κριτικοί: Τον Robert Frost, που έγραψε για αυτό το transition.

    Nature's first green is gold,
    Her hardest hue to hold.
    Her early leafs a flower;
    But only so an hour.
    Then leaf subsides to leaf.
    So Eden sank to grief,
    So dawn goes down to day.
    Nothing gold can stay.


    Μη βιαστείτε να το μεταφράσετε. Ο Robert Frost δεν είναι σε forgiving mood σήμερα. Σίγουρα μιλά για το φθινόπωρο σαν ένα ανυπόσπαστο μέρος της τάξης της φύσης, το οποίο όμως δεν μας επιβαλλεται άκομψα και χαοτικά. Το φθινόπωρο δεν είναι για να το θρηνούμε. Είναι το «felix culpa», είναι το φως. Ολη μας η εμπειρία μας διδάσκει ότι η άνοιξη είναι προσωρινή, πανέμορφη εξωτερικά, αλλά κενή και προσωρινή. «nature’s first green is gold…. Nothing gold can stay”. Ενα λουστρο που γρήγορα ξεθωριάζει. Σε αντίθεση με το μασίφ ξύλο.

    Θυμήθηκα επίσης πως ένιωσα όταν σε μια εξαιρετικά άσχημα πτήση, όταν το μισό αεροπλάνο ούρλιαζε, άνοιξε η πόρτα του πιλοτηρίου και είδα ποιος καθόταν εκεί. Ειχε άσπρα μαλλιά, και αμέσως ήξερα ότι ήμουν σε άριστα χέρια. Οπως όταν χρειάστηκα μια επέμβαση πέρυσι και έπρεπε να διαλέξω χειρούργο. Μεταξύ ίσως διάλεξα αυτόν με τις περισσότερες ρυτίδες. Κανέναν άλλον δεν θα εμπιστευόμουν με τη ζωή μου.

    Βεβαίως υπάρχουν και περιπτώσεις που θα διαλέξουμε το gold. Οταν θα διαλέξουμε μια πόρνη, ένα μοντελο για το Penthouse. Και μερικές άλλες φορές, ας μη γίνω άδικη τώρα. Αλλά αυτές οι περιπτώσεις μου ήρθαν πρώτες στο μυαλό.

    Ο φόβος ότι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε είνα αυτός που παραλύει. Οχι η εμπερία μιας ζωής. Εγώ προσωπικά δεν θα δίσταζα να σκαρφαλώσω ολόκληρο βουνό για να δω κίτρινα φύλλα. Αλλά ουτε θα μου περνούσε από το μυαλό να ρίξω έστω μια ματιά στα πράσινα. Μου προκαλούν ανία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. blade runner said...

    "Στη μυθολογία, πως το έλυναν άραγε αυτό το πρόβλημα; Τι συνέβαινε όταν ένας αθάνατος βαριόταν και ήθελε να τελειώσει το παραμύθι; "

    Ερωτευόταν μια θνητή κι άφηνε την αθανασία για την αγάπη.

    Άρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

    Φθινοπωρο σ'αγαπησα την ωρα που τα φυλλα
    πεφτουν κι αφηνουν τα κλαρια γυμνα για το χειμωνα,
    που βιαζονται τα δειλινα, κ'ειναι τα ροδα μηλα,
    κ'ειναι τα βραδια μονα....

    Και τωρα στεκω και ρωτω: ποια μοιρα και ποια μπορα,
    καθως τραβουσα μοναχος το δρομο της αβυσσου,
    παραξενα κι ανελπιστα να μ'εχει φερει τωρα
    ζητιανο στην αυλη σου?

    Κι οταν το γιομα χανεται κ'η νυχτα κατεβαινει,
    και σιωπηλα, σαν τα βιβλια, το φως της μερας κλεινει,
    ναρχουμαι παλι να ζητω μιαν ησυχια χαμενη,
    σα μιαν ελεημοσυνη...

    Σ'αγαπησα, Φθινοπωρο, την ωρα που τα φυλλα
    πεφτουν κι αφηνουν τα κλαρια, κ'ειναι τα βραδια μονα...
    Μ'αληθεια, να σ'αγαπησα - ή μη ειν'η ανατριχιλα
    του ερχομενου χειμωνα ?...

    του Ναπολεων Λαπαθιωτη
    Ενα απο τα ποιηματα της νιοτης μου.
    Το αφιερωνω στην παρεα του Doncat!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. @Tolitsa ευχαριστώ: είχα αναφέρει από μνήμης μερικούς στίχους στις 3:28 αλλά δεν θυμόμουνα τον ποιητή!

    @Ένας Κόστας - ας γίνουμε πρώτα αθάνατοι και μετά σας τα βολεύω όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. @Πανάσχημη

    Μετάβαση είναι το φθινόπωρο. Και για τον χειμώνα μιλάει ο Frost, αυτόν που κουβαλάμε πάντα μαζί και δεν τον εγκαταλείπουμε, γιατί απλά το επιλέγουμε:


    The woods are lovely, dark and deep.
    But I have promises to keep.
    And miles to go before I sleep.
    And miles to go before I sleep.


    @ΝΔ: Miles to go.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. @heinz,

    "Στη μυθολογία, πως το έλυναν άραγε αυτό το πρόβλημα; Τι συνέβαινε όταν ένας αθάνατος βαριόταν και ήθελε να τελειώσει το παραμύθι; "

    Ερωτευόταν μια θνητή κι άφηνε την αθανασία για την αγάπη.

    Άρα..."


    Τα σέβη μου! Αυτό ακριβώς!

    (καλά, ένα ταξιδάκι με τη blade δεν θα μου κακόπεφτε βέβαια... Μάλλον θα μου άλλαζε γνώμη!)


    ΥΓ- Ορισμένοι καρφώνεστε με τα πολλαπλά νικς. Δεν είναι εξυπνάδα. Κρίμα είναι. Για να μην πω αρρώστεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. heinz

    miles to go

    τα έχουμε ξαναπεί στο doncatmobile

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Heinz
    Δεν είναι μετάβαση. Είναι το φτάσιμο της κορυφής. Στο δε άλλο ποiημα που αναφέρεις μιλάει πάλι για το ίδιο θέμα. Οτι επιλέγει τη ζωή. Βλέπει το δάσος που θα το σκεπάσει χιονι, είναι δίπλα σε μια παγωμένη λιμνη, και η νύχτα η πιο σκοτεινή του χρόνου (Δεκεμβριος 31). Είναι ο θάνατος. Τον σκέφτεται. Αλλά το άλογο, ππου είναι το μόνο ζωντανό ον εκείνη τη στιγμή, τον ταρακουνά και του λέει "τι πας να κάνεις;" και τότε αλλάζει γνώμη.

    Σε μια συνεντευξή του είχε πει απηυδισμένος με όλη αυτή την έμφαση στο transition. "in three words I can sum up everything I have learned about life: it goes on."


    Aλλά για να συνεχιστεί πρέπει να διαλέξεις "the road less travelled."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. ndimou:
    “Μακάριοι όσοι ελπίζουν σε μελλοντικές ζωές και παραδείσους! Πάντως, αν μπορούσα να πιστέψω, θα διάλεγα το όραμα του Μωάμεθ. Ουρί και πιλάφια με θέλγουν περισσότερο από ασώματες ψαλμωδίες”.

    Αγαπητέ Νίκο,
    Είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη προσωπικότητα η αμφισβήτηση και η δυσπιστία, για την οποία δικαίως σεμνύνεσαι. Επίτρεψε σ’ έναν επίσης δύσπιστο Θωμά να σου αναφέρει τη δική του άποψη πάνω στο θέμα: Πιστεύω σε «καινόν ουρανόν και καινήν γήν», σ’ ένα κόσμο Αγάπης, όπου θα συναντήσω τα πρόσωπα που αγάπησα – μαζί μ’ αυτά και τον Νίκο Δήμου, έστω και αν δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά, αλλά ξέρω πολύ πιο καλά τις σκέψεις του από όσο ξέρω τη σκέψη πολύ κοντινών μου προσώπων - με πραγματική αλλά όχι φθαρτή υπόσταση, ακέραιη Προσωπικότητα (και όχι ασώματη ψαλμωδία). Ίσως όλα αυτά να είναι ουτοπίες. Αλλά μήπως ουτοπία δεν είναι και ένα ηλεκτρόνιο, όπως το «κατανόησαν» μέσα από πολύπλοκες μαθηματικές εξισώσεις οι φυσικομαθηματικοί και η διαίσθηση ενός ποιητή το «περιέγραψε» σαν «μια αναλαμπή της σκέψης του Θεού»;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. kato patissia το "χειρότερο ελληνικό φθινοπωρινό ποίημα" ήταν πράγματι ...χειρότερο! Σoρρυ δεν πήγαινε καθόλου στο κλίμα του post

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Φίλοι ΝΔ, Αdhoul, Mickey και όλη η μπλογκοπαρέα ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες σχετικά με το "Les feuilles mortes".
    Aισθάνομαι ότι είμαστε η καλύτερη παρέα της Ελλάδας! Ποιάς Ελλάδας... Του Κόσμου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Καλησπέρα σε όλους.
    Μέχρι να γίνουμε όλοι αθάνατοι απολαύστε αυτά τα υπέροχα απογεύματα του φθινοπώρου.Ο ήλιος κάνει καταπληκτικές σκιές αυτή την εποχή.Κάντε μιά βόλτα σε ένα δάσος φυλλοβόλων (Φολόη για παράδειγμα).Μυρίστε το χώμα μετά τις πρώτες βροχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. I heard a bird sing
    In the dark of December
    A magical thing
    And sweet to remember:
    "We are nearer to Spring
    Than we were in September",
    In the dark of December....

    Oliver Herford

    Βέβαια έχουμε ακόμη για την κατάβαση... Το καλοκαίρι μόλις βγήκε. Αλλά πλησιάζουμε στο να... πλησιάσουμε αυτό που λέει ο ποιητής! Και μετά τον Δεκέμβριο, the only way is up!

    Το προχώρησα λίγο, αλλά πάντα τον Σεπτέμβρη βιάζομαι. Θέλω να τρέχουν οι μήνες, να βλέπω το καλοκαίρι μπροστά μου, όχι πίσω μου...


    @m.m

    Χρόνια πολλά κι από όλους μας, οι ευχές είναι ωραίες για όποιον λόγο και να γιορτάζετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Όσον αφορά την Αθήνα, για ποιά "΄μελαγχολία" του (κυριολετικού) φθινοπώρου μιλούν πολλοί σχολιαστές; Θα ήθελα να διαφοροποιηθώ. Αν εξαιρέσουμε το μπλιτζ από νεροποντές που μας έτυχε φέτος, ζήτω το φθινόπωρο στην Αθήνα!Τέρμα τα 40άρια του Κελσίου και η ντάλα ήλιος. Όλα είναι πιό "παστέλ" και ο καιρός προσφέρεται για δουλειά (δροσιά, κ.α.). Και οι δουλειές ανοίγουν για επιχειρήσεις και φρη λάνσερς μετά την ραθυμία ("άσε τώρα πλάνα, θα τα πούμε από Σεπτέμβριο") του καλοκαιριού. Ποιά μελαγχολία λοιπόν! Ζήτω, οι καύσωνες φύγανε, η άσφαλτος σταμάτησε να καίει, ανασαίνουμε σαν άνθρωποι αφού φύγανε τα 33-40άρια, και τρέχουμε ως βέγγοι σε δουλειές ή για να βρούμε δουλειές ή δουλειά ή για κάμουμε αγγαρίες. Μελαγχολία; Μάλλον ενεργητικότητα, ένταση και στρες, στο Αθηναϊκό Λεκανοπέδιο. Ζήτω, τέλειωσε το φετεινό καλοκαίρι. Ο επόμενος Αθηναικος καύσωνας σε 9-10 μήνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. πανασχημη,

    Πάντα είναι becoming, ποτέ δεν είναι being.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Κε ΔΗΜΟΥ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ

    ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ. ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΩ ΕΔΩ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.


    ΓΡΑΦΕΤΕ:Στον δρόμο, ένα βρέφος. Όταν θα είναι ώριμος άνδρας, εγώ δεν θα υπάρχω. Φθόνος.

    ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΒΡΕΦΟΣ ΟΜΩΣ ΥΠΗΡΧΕ ΟΤΑΝ ΕΣΕΙΣ ΓΡΑΦΑΤΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ.

    ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΙ ΕΤΣΙ.

    ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΡΑΜΜΙΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Ταξίδι στο Πήλιο... φθινόπωρο.

    Δεν είχα ξαναδεί τόση ομορφιά μέσα από το προσωρινό 'θάνατο' των δέντρων...

    Η μυρωδιά της βροχής ήταν γύρω μας και η βροχή από χρυσά, κόκκινα και πορτοκαλιά φύλλα, ξερά αλλά τόσο μεγαλόπρεπα, μας έλουζαν με την τελευταία τους, πριν την προσγείωση στο παγωμένο χώμα, χορευτική από τον άνεμο, κίνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Φθινόπωρο γεννήθηκα,
    φθινόπωρο θε να πεθάνω.
    Σούρουπο θά 'ναι κιόλας…

    (θέλει κανένας άλλος να του πω τη μοίρα του;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. "Το φθινόπωρο θα μαζέψω τα φύλλα στην πόρτα μου να γείρει η χαμένη ζωή μου".

    Τ. Λειβαδίτης

    Με μελαγχολική διάθεση
    Πασχαλίτσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Γιωργος Παπαστεφανου


    Το χέρι δως μου, δως μου την καρδιά σου
    και πάμε, αν θέλεις, ως τον ουρανό
    τραγούδι του Σεπτέμβρη είν' η ματιά σου
    αυτά τα μάτια πόσο τ' αγαπώ.

    Κι αν σκόρπισαν τα φύλλα με τ' αγέρι
    τον δρόμο κι αν τον σκέπασ' η βροχή
    για μας είν' ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι
    η αγάπη σου φωτίζει όλη τη γη.

    Στα χέρια μου έλα τώρα και κοιμήσου
    κι εγώ τις νύχτες θα σου τραγουδώ
    κι αν κάποτε χωρίσουμε θυμήσου:
    Σεπτέμβρη σου 'χα πει πως σ' αγαπώ

    *********************************

    Φιλιππος Νικολαου


    Όταν θα πέσουνε ξανά
    Αυτά τα φύλλα
    Θα φύγει για άλλη μια φορά
    Ένα φθινόπωρο
    Για να θυμάμαι πιο πολύ
    Εσένα αγάπη
    Σ'έχω χαράξει μες στη καρδιά
    Και για να τύχει ποτέ να σε ξεχάσω
    Πρέπει χειμώνας να'ρθει κοντά

    Μα πάντα θα'ρχονται τα φύλλα
    Τα φύλλα που είναι φθινοπωρινά

    Στη μνήμη μου έρχονται ξανά
    Τα δυο σου χείλια
    Τότε που ήταν τα φιλιά καλοκαιρινά
    Μα τώρα γύρω πέφτουνε
    Μονάχα φύλλα
    Φύλλα που είναι φθινοπωρινά
    Και για να τύχει ποτέ να σε ξεχάσω
    Πρέπει χειμώνας να'ρθει κοντά

    Μα πάντα θα'ρχονται τα φύλλα
    Τα φύλλα που είναι φθινοπωρινά

    Σ'έχω χαράξει μες στη καρδιά
    Και για να τύχει ποτέ να σε ξεχάσω
    Πρέπει χειμώνας να'ρθει κοντά

    Μα πάντα θα'ρχονται τα φύλλα
    Τα φύλλα που είναι φθινοπωρινά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Ένα κίτρινο φύλλο σου,
    φθινόπωρο,
    σ' έναν άνεμο ράθυμο κάθισε
    καί μ' ακολούθησε επίμονα.

    Τό πήρα και τό κρατώ
    σάν κάτι συμβολικό από μέρους σου,
    σάν φιλικό αυτόγραφο,
    ίσως σάν ένα ''ευχαριστώ''
    πού διόλου μέρος δεν έλαβα
    στό καλοκαίρι τούτο.

    Τό πήρα
    κι εξιχνιάζω
    τις φετινές προθέσεις σου
    απέναντί μου.


    [Κική Δημουλά]

    ----------------------
    για την αντιγραφή
    Παράγραφος - με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. @Dion.M.
    Αποστολή εξετελέσθη!

    @Μ.Μ.
    Να τα χιλιάσεις κι ακόμα παραπάνω (είναι και ...σχετική με το post η ευχή) κι ας είναι ονομαστική γιορτή και όχι γεννέθλια. Σου ετοιμάζω και μια έκπληξη στο δικό μου μπλογκ ;)

    @enas_kostas
    Όπως ανέφερες τον Χίτλερ, θα μπορούσα να αναφέρω τον Σοφοκλή, τον Παστέρ, τον Αινστάιν, τον Μπαχ, τον Μότσαρτ και χιλιάδες άλλους (ειδικά ο τελευταίος έφυγε ιδιαίτερα πρόωρα κι ένας Θεός ξέρει τι απίστευτα έργα θα είχε γράψει αν ζούσε λίγο παραπάνω - κι απ' όσα ξέρω δεν ήταν από τους ...θανατολάγνους ;))

    Επίσης, ο Χίτλερ (και όποιος άλλος μαζικός σφαγέας) δε θα μπορούσε να κάνει τίποτε, αν δεν είχε εκατομμύρια υπάκουους στρατιώτες, έτοιμους να θυσιάσουν τη ζωή τους για ένα Μεγάλο Ιδανικό, σκεπτόμενοι πως "αφού θα πεθάνω που θα πεθάνω, ας το κάνω για έναν ιερό σκοπό". Χωρίς θάνατο, δεν υπάρχει πόλεμος (και πολλά "κακά" ακόμα) - δε θα αναλύσω εδώ τις λεπτομέρειες, αλλά κάτσε φιλοσόφησέ το και θα το πιάσεις το νόημα.

    Τώρα, αν ένας ψυχοπαθής αμολήσει κάναν θανατηφόρο ιό από βιολογικό εργαστήριο ή αυτοκτονήσει με μια ατομική βόμβα στην τσέπη στο κέντρο της Νέας Υόρκης, ε, αυτό μπορεί να το κάνει και σήμερα. Πάντως, αν οι φανατικοί που έπεσαν στους Δίδυμους Πύργους δεν πίστευαν στην "αιώνια ζωή" του Κορανίου, και γνώριζαν πως αν ΔΕΝ έκαναν την αποτρόπαια πράξη τους, θα μπορούσαν να ζουν αιώνια σε ΑΥΤΟΝ τον κόσμο, δε νομίζω να ήταν και πολύ ...πρόθυμοι ;)

    Όσο για το γενικότερο πρόβλημα των γεννήσεων και της Μαλθουσιανής Ανάπτυξης που συνεπάγεται η Αθανασία, πέρα από τον αυθόρμητο περιορισμό των γεννήσεων, η προφανής λύση είναι η εξάπλωση του είδους σε άλλους κόσμους (σταδιακά πλανήτες, άστρα, γαλαξίες). Ακόμα και χωρίς να κατακτήσουμε την αθανασία, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα γίνει κάτι τέτοιο (είναι επικίνδυνο να έχουμε όλα τα "αυγά" σε ένα καλάθι που λέγεται ...Γη).

    Άλλωστε, το ένστικο της αναπαραγωγής υφίσταται ακριβώς λόγω του θανάτου και είναι το "κόλπο" που "εφηύραν" (ασυνείδητα φυσικά) τα γονίδια για την κατάκτηση της δικιάς τους Αθανασίας (περισσότερα αναφέρει και ο Richard Dawkins στο βιβλίο του "Το Εγωιστικό Γονίδιο" - με το οποίο δε συμφωνώ σε όλα, αλλά με τη γενική ιδέα ...ταυτίζομαι).

    @Άφρο και Blady
    Πάρτε με και μένα μαζί σας και σας υπόσχομαι πως ΔΕΝ θα είμαι φρόνιμος - άλλωστε μετά από 1000 χρόνια θα σας αφήσω στην ησυχία σας :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Αυτές οι χλιαρές φθινοπωρινές ημέρες είναι, σαν αντεστραμμένη άνοιξη. Συνέχεια θυμάμαι εκείνο το στίχο του Καρυωτάκη:
    Έχω κάτι σπασμένα φτερά...

    Έχω κάτι σπασμένα φτερά που δεν θα μου επιτρέψουν να αποδημήσω σε θερμότερες χώρες. Απολαμβάνω τις τελευταίες γλυκύτατες λιακάδες όπως ο καταδικασμένος τις στερνές του ώρες. Σαν να μην είναι να ξανάρθουν πια.

    Αυτές τις μέρες ακόμα και η ανέραστη, αντιερωτική Αθήνα αποπνέει μιαν αδιόρατη ηδυπάθεια. Ερωτισμός φυσάει στους δρόμους σαν στίχος του Τέλλου Άγρα:
    Βουίζει καημό, βουίζει ερημιά,
    Αγάπης βουίζει αποθυμιά...

    Θα 'ρθει χειμώνας, το δέρμα θα κλείσει τους πόρους του, η ψυχή τους δικούς της. Ποιοι είναι οι πόροι της ψυχής; Μα οι αισθήσεις: δράση, γεύση, αφή, ακοή. Τι βρίσκει η ψυχή να μυρίσει, το χειμώνα; Τυλιγμένη στο συμβολικό της παλτό, κουμπωμένη μέχρι τ' αυτιά ούτε βλέπει ούτε ακούει – παρά μόνο όσο της χρειάζεται για να πορευτεί. Το γυμνό δέρμα προκαλεί ρίγος αντί για χάδι.

    Βέβαια έχει ο χειμώνας λιακάδες - και τζακάδες. Και στιγμές κρυφού αισθησιασμού - πιο ιδιωτικές από τις θερινές. Αλλά αυτή η χλιαρή ευδία του "ινδιάνικου καλοκαιριού" είναι μοναδική. Γιατί πίσω της παραμονεύει η απειλή του χειμώνα.
    (...)


    http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=185&cat_id=42&searchstr=%F6%E8%E9%ED%EF%F0%F9%F1%EF

    ----------------------
    για την αντιγραφή
    Παράγραφος - με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Παράγραφε

    μου κλέβετε μελλοντικά ποστ!

    Καλά να βάζετε μία φράση - αλλά ολόκληρο κείμενο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Bryan Mellonie and Robert Ingpen, Lifetimes, The beautiful way to explain death to children

    Μπορεί κανείς να το βρει στο αμαζόνειο βιβλιοπωλείο.

    There is a beginning
    and an ending for everything
    that is alive.
    In between is living.


    Πόσο το χρειάστηκα στη ζωή μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Πάρα πολύ ωραίο κείμενο, ό,τι πρέπει για Κυριακή απόγευμα, thanx Doncat, μας έστειλες ...

    Όταν η απροσδιόριστη θλίψη και η μελαγχολία χτυπάνε κόκκινο, σε μια μουντή και άφιλη Αθήνα, το "Κίτρινο Φύλλο" έρχεται να σ' αποτελειώσει ...

    Τι άλλο να πω, εδώ και καιρό κατατρύχομαι από τη σκέψη ότι η ζωή είναι άμμος που κρατάμε στη χούφτα μας, κι ότι όσο ο καιρός περνάει, τόσο τα δάχτυλα χαλαρώνουν.

    Και, για να προσθέσω το λιθαράκι μου στην αισιόδοξη αποψινή ατμόσφαιρα: όταν λέω ζωή δεν εννοώ το διάστημα μέχρι το φυσικό μας τέλος, αλλά το διάστημα μέχρι το τέλος της ερωτικής μας ζωής. Από κει και πέρα, όταν η επαφή, ή η ελπίδα επαφής, με το άλλο φύλλο, αποτελεί απλά αντικείμενο νοσταλγίας και γεγονός που συμβαίνει ή μπορεί να συμβεί μόνο στους άλλους, πιστεύω πως έχουμε έχει ήδη φύγει και πως αυτό που φοβόμαστε έχει ήδη συμβεί ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Μια και το ανέφερε η Παράγραφος, ας θυμηθούμε το ποίημα του Καρυωτάκη για τα «σπασμένα φτερά»:

    Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα...

    Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
    είδα το βράδυ αυτό.
    Κάποια χρυσή, λεπτότατη
    στους δρόμους ευωδιά.
    Και στην καρδιά
    αιφνίδια καλοσύνη.
    Στα χέρια το παλτό,
    στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
    Ηλεκτρισμένη από φιλήματα
    θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
    Η σκέψις, τα ποιήματα,
    βάρος περιττό.

    Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
    Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
    το καλοκαίρι αυτό.
    Για ποιον ανέλπιστη χαρά,
    για ποιες αγάπες
    για ποιο ταξίδι ονειρευτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Mε τόooooooση παρέα..
    ..ποιός μελαγχολεί;;

    <:-)


    ……………………………………………………………………

    …………………………………………………………………………


    Gray Autumn skies swell towards me,
    a smattering of raindrops knock down yellowed leaves,
    creating a sound of hollowness
    that echoes inside of me.

    ..............................

    Cats are running crazily, enraptured,
    and slap-swatting at sun-faded leaves,
    creating a sound of brittleness
    that savages inside of me.
    .............................

    Wind comes and gusts with chucklings,
    swizzling down paled pomegranate leaves,
    creating a sound of loneliness
    that begins inside of me.




    Erin Elizabeth Kelly-Moen

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. ΝΔ...Στο κάθε πράσινο φύλλο ζούνε όλα τα κίτρινα που λησμονήσαμε.
    Βεβαια δεν ειναι ικανη μια "οθονη" να το σχολιασει αλλα μπορει ανετα να το διαμορφωσει με ικανοποητικό τρόπο ωστε να αντλήσει δύναμη μέσα απο το δυνατό νοημα που εκπέμπει ωστε το επόμενο φθινόπωρο να πει : " Στο καθε πράσινο φύλλο ζούνε ολα τα κίτρινα που περάσανε " μέχρι να κιτρινίσει και η οθόνη......Καλησπέρα σε όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Πόσο δίκιο είχε ο ουδέν προς ημάς, ο ίδιος που βαριότανε να πει ότι (όπως οι μουσικοί γράφουν παραληρηματούντες και όπως υπάρχουν και συγγραφείς που γράφουν συγκεκριμένα πράγματα επειδή ψυχικώς είναι μηδενισμένοι) έτσι υπάρχουν και εκείνοι που σκέφτονται και επιλέγουν λόγω άγχους να σκέφτονται, άρα να ζουν με έναν ορισμένο τρόπο. Θεϊκέ Επίκουρε, ό,τι επιδιώκει να αμφισβητήσει τη συγκεκριμένη σκέψη σου, είναι παράλογο, άρα οδηγεί στην κατάθλιψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Νίκο, Μυρτώ και όποιος άλλος ενδιαφέρεται, ασχέτως ...Μαΐων:

    Σας προσκαλώ στην προ πεντηκονταετίας ...μπουάτ για το πάρτι της Μυρτώς ;)

    (από τις δέκα ερμηνείες που βρήκα, μάλλον είναι όντως η καλύτερη)

    Υ.Γ. Έκανα την κατοστάρα ή... ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Α, ΤΩΡΑ !!!

    Επιτέλους, βγήκε η moderation :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Όμορφό μου χελιδόνι -



    γλύκα μου γλυκιά.



    Δεν θέλω να τελειώσει ποτέ αυτό το όνειρο.



    Δεν θέλω να ζήσω ποτέ


    ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΡΩΤΙΚΗς ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑς


    Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Nikos Dimou said...
    Παράγραφε

    μου κλέβετε μελλοντικά ποστ!

    -----------------------

    Αγαπημένε ΝικόΔημε,

    Tώρα που ξαναδιαβάζω τα βιβλία σας, διαπιστώνω ότι σας έχω κατακλέψει γενικώς!!!

    Σκέψεις και θέσεις που τις θεωρούσα "δικές μου", τάχα διανοητικές κατακτήσεις μου, ξαναβρίσκουν επιτέλους τις ρίζες τους!

    Όπως και να έχει, αισθάνομαι πολυ τυχερή που σας γνώρισα στην εφηβεία μου και σας αγάπησα στην ωριμότητά μου.



    Με απέραντη αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Αποχαιρετούμε την πρώτη μέρα του πρώτου εντελώς φθινοπωρινού ποστ με ένα....

    PARTY ZONE?!?!?!?

    (το κάνουμε καλοκαιρινό δλδ?!)
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Aγαπητή paragrafos,

    «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας»

    είπε ο Σεφέρης.

    Στην παρέα μας, σε πολλούς από εμάς, ένας απ' τους πολλούς ανθρώπους είναι ο Νικόδημος.

    MΦΧ,
    andy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Πράγματι, το φθινόπωρο είναι θλιβερή εποχή. Όπως επίσης και ο χειμώνας. Σε κανένα δεν αρέσει ο χειμώνας καθ'αυτός. Άλλο τα σκι και οι χειμερινές διακοπές και το τζάκι. Αυτά δεν είναι χειμώνας, είναι η αντιμετώπιση του χειμώνα.

    Τι να κάνεις όμως; Άραγε υπάρχει μέρος με αιώνια άνοιξη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. "Τι να κάνεις όμως; Άραγε υπάρχει μέρος με αιώνια άνοιξη;"

    Μια αγκαλιά γεμάτη έρωτα ίσως?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Βρε βρε βρε....

    Σαν τα πρωτοβρόχια.... Χρόνια πολλά κιόλας!!!
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Αφροδιτη said: ΥΓ- Ορισμένοι καρφώνεστε με τα πολλαπλά νικς. Δεν είναι εξυπνάδα. Κρίμα είναι. Για να μην πω αρρώστεια.

    Δεν ηθελα να στειλω σχολιο αλλα πρεπει να πω ,για αποφυγη παρεξηγησεων, οτι εγω η anula και η σεβαστή καθ΄'ολα bananula, ουδεμία σχέση έχουμε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. @heinz και aphro

    ναι, ναι, εδώ θα συμφωνήσω, για την αγάπη, την απόλυτη αγάπη, αυτή που νιώθουμε σαν σκάει ότι όλα θα τα σαρώσει, ναι, μπορεί να έμπαινα στον πειρασμό να θυσιάσω την αθανασία μου, μάλλον, ναι, ίσως... Ναι!

    @mickey

    τι να πω, βρωμοπόντικο, στην απάντηση που έδωσες στον έναν Κώστα, περιέχονται όλα αυτά που ήθελα να του γράψω τώρα που επέστρεψα και μπήκα να διαβάσω τη συνέχεια του post, αλλά δεν έγραψα τελικά αφού με κάλυψες - σχεδόν όπως πάντα - απόλυτα! Αν δεν υπήρχε θάνατος, δεν θα υπήρχαν και πολλά από τα δεινά της ζωής όπως την ξέρουμε. Και για κάθε Χίτλερ, υπάρχει κι ένας φιλόσοφος, ένας φιλάνθρωπος, ένας λαμπερός επιστήμονας, ένας καλλιτέχνης, ένας συγγραφέας, ένας ηθοποιός, ένας σκηνοθέτης, και η λίστα είναι μεγάλη! Και μήπως σήμερα δεν έχουμε μίκρους Χιτλερ, Χιτλερίσκους δηλαδή; Και μήπως η θνητότητα μας απαλλάσσει από κανένα δεινό; Τα ίδια και τα ίδια αντιμετωπίζουμε, παρά την όποια εξέλιξη της Επιστήμης και της Σκέψης, μεταμφιεσμένα κάθε φορά, φέροντας άλλα ονόματα και άλλη όψη! Αλλά σταματάω, τα είπες καλύτερα από μένα, παρασύρθηκα...

    Aλλά όπως είπε και ο Νίκος, ας υπήρχε αθανασία, και όλα τα άλλα θα τα βόλευε!

    Και παρά τα όσα γράψαμε και είπαμε, μας αρέσει ο Σεπτέμβρης, εμένα δηλαδή, για να είμαι ειλικρινής, είναι ο αγαπημένος μου μήνας, κι ας έχω γεννηθεί κατακαλόκαιρο. Οσο μεγαλώνω, μου πάει περισσότερο η ενέργειά του, και ας με μελαγχολεί...

    Φιλιά σε όλους, καλό βράδυ και καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Ουπς, sorry ξεχάστηκα! Κάτι διάβασα για πάρτυ, aphro, που πήγες;

    Παίζει ξεσάλωμα μεταμεσονύκτιο; Και δεν υπάρχει και moderation; Αν είναι έτσι, να φορέσω τις τακούνες και να μείνω... Που είστε; Φέρνω μουσικές! Ξεκινάμε με Gnarls Barkley, cause we're all crazy!

    Oποιος είναι εδώ τριγύρω, το μήνυμα ελήφθη, όβερ. Αναμένω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. @μεταπτυχιακός

    το αρρώστεια γραφόταν μια χαρά με ει, πριν τη νέα δημοτική. Αν και μεταπτυχιακός, βιάστηκες να διορθώσεις την aphro. Φυσικά, δεν εξήγησες ποτέ, γιατί είναι πιο σημαντικό ένα ορθογραφικό λάθος, από το να ξέρουμε, όσο περνάει από το χέρι μας, με ποιον μιλάμε και ποιον διαβάζουμε εδώ στο πολύπαθο από μαζικές επιθέσεις trolls, blog του Δον Γάτου... Εσύ, είσαι blogger από το Σεπτέμβρη, όπως είδα στο προφίλ σου, άλλοι εδώ μετράνε κάτι χρόνια, και κάτι θα ξέρουν παραπάνω, φιλικά στο λέω!

    Το σχόλιο αυτό δεν αναφέρεται φυσικά ούτε στην anula ούτε στην bananoula.

    Φιλικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Δεν παίζει πάρτυ, οπότε αποχωρώ... Αλλη βραδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Καλησπέρα!

    Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη! Διάβασα τα τελευταία ποστς όλα μαζί και μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρα - το σημερινό ήταν πολύ καλό. Επίκαιρο εσαεί.

    Με μελαγχολεί το φθινόπωρο, αλλά είναι μια ανάπαυλα από αυτή τη συνεχή "αναμονή" που νιώθω το καλοκαίρι. Να πάω εδώ, να πάω εκεί, να κανονίσω διακοπές, προγράμματα, παρέες, να περάσω καλά, ώχου... Να σκάω και στη ζέστη, να πλαντάζω από την υγρασία όταν είμαι στην Αθήνα, ουφ!

    Και δεν είναι άσχημα το "κρύο - καιρός για δύο!"

    Αντε, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του πια!

    Τι κρίμα όμως, πάνω που χάρηκα ότι ξαναβγήκε η μοντερέισον, να μπαίνει ένας και να προσβάλλει δύο κυρίες! Τι να πω, προτιμώ τελικά κ. Δήμου να το κλείνετε εντελώς για βράδυ. Δεν ξέρω αν προηγήθηκαν και άλλα σχόλια και σβήστηκαν κιόλας, αλλά αυτά είναι απαράδεκτα.

    Εχεις πολύ διάβασμα ακόμη να ρίξεις φίλε μεταπτυχιακέ! Αλλαξε major καλύτερα... Κι όχι απλώς νικ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. μεταπτυχιακέ, εγώ αναφέρθηκα στο anula και το bananoula, με αφορμή την εξήγηση της anula, διάβαζε πιο προσεκτικά τι γράφει ο άλλος, πριν βγάλεις συμπεράσματα. By the way, δεν θυμάμαι να χαρακτήρισα εσένα troll στο σχόλιό μου, οπότε δεύτερο φάουλ.

    (Ανάμεσα στη νέα δημοτική και την καθαρεύουσα, επίσης, υπήρχε και η δημοτική. Ετσι, πληροφοριακά το αναφέρω, γιατί πάλι βιάστηκες...)

    Πάω για ύπνο, γράψε ό,τι θέλεις, δεν ξανααπευθύνω το λόγο σε κάποιον που μιλάει επιθετικά, κατόπιν κατηγορεί για επιθετικότητα κάποιον που του απαντάει με τη λέξη φιλικά στο τέλος, και επανέρχεται ακόμη πιο επιθετικά.

    Απλώς ξεκαθάρισα τη θέση μου απαντώντας στις λανθασμένες, βιαστικές σου κρίσεις, από μια παλιά και αθεράπευτη εμμονή που έχω στη λεπτομέρεια!

    Οχι φιλικά αυτή τη φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Α, και μετά από το τελευταίο σου σχόλιο, να διορθώσω: Τώρα μάλλον τείνω να πιστέψω πως είσαι όντως troll.

    Περαστικά και καληνύχτα!

    Georgesoul, θα έμενα, αλλά το κλίμα βάρυνε επικινδύνως. Ευχαριστώ για την ευγενική παρέμβαση, είσαι gentleman όπως πάντα. Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Παιδιά ηρεμήστε και αφήστε τις αντεγκλήσεις.

    Αγαπητέ κ. Δήμου, η απάντηση στο ερώτημα σας λέγεται απόπτωση ή αλλιώς προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος. Είναι θέμα χρόνου πότε θα ξεκλειδωθεί. Μπορεί και να την προλάβετε. Δεν ξέρω αν θα λύσει τελικά το πρόβλημα αλλά σίγουρα θα δώσει μια (βασανιστική) παράταση.

    Υγιαίνετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Και μια τελευταία ερώτηση στον οικοδεσπότη:

    Αγαπητέ κ. Δήμου, πές τε μας σας παρακαλώ πόσο η πνευματική σας καλλιέργεια σας βοήθησε να απαντήσετε ερωτήματα σαν το σημερινό. Παρακαλώ απαντήστε μας εκ βάθους καρδίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Συγνώμη φίλε enas kwstas αλλά η άποψή σου μου μοιάζει σαν να προτείνανε σε ένα παμφτωχο να τον κάνουν πλούσιο κι εκείνος σκεφτόταν ότι αν γινόταν πλούσιος θα γινόταν παχύσαρκος, επειδή θα έτρωγε πολύ, άρα προτιμότερο θα ήταν να μείνει φτωχός και αδύνατος.
    Όπως είπε ο νίκος δήμου κάτσε να γίνουμε αθάνατοι και βλέπουμε πως θα λύσουμε τα προβλήματα της αθανασίας.
    Άλλωστε ολόκληρη αιωνιοτητα θα έχουμε μπροστά μας.

    Φυσικά όταν λέμε να είμαστε αιώνιοι εννοούμε κι υγιείς γιατί αλλιώς... η γκρίνια θα πάει σύννεφο. Ήδη κάποιοι εδώ μέσα που δεν έχουν πατήσει καν τα 50, γκρινιάζουν χειρότερα από συνταξιούχες πεθερές...

    και φαντάσου γκρινιάρης 50χρονών κάπως αντέχεται... άμα είναι μαθουσάλας τι κάνεις;

    κι επειδή σήμερα όλοι ήσασταν (η μάλλον χθες) όλο με στοίχους παρεμβάλω κι εγώ μερικούς στίχους από τον Πεχλιβάνη του Θανάση Παπακωνσταντίνου

    Αγέρα να 'σαι τιμωρός, βρ'αμάν, αμάν,
    να 'σαι και παιχνιδιάρης
    κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, βρ'αμάν, αμάν,
    να 'ρθεις να μου την πάρεις.
    Για να κοιτάζει από ψηλά, βρ'αμάν, αμάν,
    του κόσμου τη ραστώνη,
    να ξεχαστεί σαν των βουνών, βρ'αμάν, αμάν,
    το περσινό το χιόνι.

    (ναι έχει πολλά αμάν)
    (μάλλον έβλεπε την αφρο εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος κι έλιωνε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Τα πρωτοβρόχια φέρανε πλημμύρες στη Λευκωσία και αναπάντεχη χαρά στην κόρη μου που απαίτησε, εν μέσω κατακλυσμού, βόλτα με το αυτοκίνητο! Δε χόρταινε να βλέπει αστραπές και ν΄ ακούει βροντές! Ρουφούσε με τα μάτια τη βροχή λες κι ήτανε χρόνια διψασμένη!

    Τώρα που το καλοσκέφτομαι, πρώτη φορά βλέπει ζωντανή, πυκνή βροχή, αστροπελέκια και μπουμπουνητά, ό,τι δηλαδή εγώ απεχθάνομαι και φοβάμαι (φοβία, όχι αστεία)! Είχα όμως προειδοποιηθεί να μην αντιδράσω δραματικά για να μη έχει κι η κόρη μου τη δική μου τύχη, δηλ. να μη της μεταδώσω τη φοβία μου αφού ακόμα και σήμερα (παρά την επίμονη ψυχοθεραπεία) δεν μπορώ να διακρίνω τη διαφορά ανάμεσα στους κεραυνούς μιας καταιγίδας και στους βομβαρδισμούς του 74...

    Αν και πεταγόμουνα από τη θέση ακόμα στο άκουσμα κα της πιο απομακρυσμένης αστραπής, αν και έτρεμε η ψυχή μου έτσι που ένιωθα τη δυνατή βροχή να τσακίζεται στον ανεμοθώρακα, ωστόσο έπαιρνα δύναμη από το τρανταχτό χαμόγελό τής κορουλα μας που το έβλεπα να πάλλεται στο στήθος, στα χείλη και στα μάγουλά της και ν΄αντηχεί στην καρδιά μας και στον κόσμο ολόκληρο!

    Αλλο σόι φθινόπωρο και τούτο! Ούτε να μελαγχολήσω δεν πρόλαβα!

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Τώρα άνοιξα τον υπολογιστή και δεν πρόλαβα να διαβάσω τα σχόλια. Θα πω όμως τι πιστεύω εγώ. Η ζωή είναι ένας εφιάλτης στη μακαριότητα της ανυπαρξίας. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο, το γεγονός ότι γεννηθήκαμε ή να μην γεννιόμασταν ποτέ;
    Νομίζω ότι θα είναι καλύτερα όταν οι πόλεμοι, η δυστυχία, οι θάνατοι θα συμβαίνουν ερήμην μου. Τουλάχιστον δεν θα με πληγώνει το γεγονός ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιαυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Εμένα που η υπερτέλεια μου πρόσφερε ένα βιβλίο έμαθα ότι το μονοξείδιο του αζώτου διαδραματώνει καθοριστικό ρόλο στη στύση, ότι υπάρχει το ραδιενεργό στοιχείο πολώνιο σε κάθε τσιγάρο που καπνίζω και γι' αυτό παθαίνουν καρκίνο οι κακοί άνθρωποι λόγω της ραδιενεργείας, ότι τα χόρτα περιέχουν μαγκάνιο, ότι για στοιχεία που περιέχει ο οργανισμός μας δεν ξέρουμε τι ρόλο βαράνε εντός μας, και θυμήθηκα που ήξερα ότι υπάρχει ραδιενεργό ραδόνιο στα ισόγεια και στα υπόγεια και οπωσδήποτε όταν οι χώροι δεν αερίζονται επαρκώς κινδυνεύουν τότε οι ισόγειοι και οι υπόγειοι. Όταν προσπαθήσω να σταματήσω το μυαλό για να το θλίψω, μου υπενθυμίζει βάναυσα και μου υπενθυμίζει βάρβαρα και μου υπερχειλίζει ματαίως και με σέρνει στα λιβάδια και με βουτάει στα πηγάδια και μου θυμώνει τη φωνή του ανθρώπου που μου έλεγε ότι ένα όνειρο είναι η ζωή. Και πατάω την πέτρα τη στρογγυλή που είναι κέλυφος χελώνας και κύκνος και φύονται μέσα στο γκρεμό πικροδάφνες-φυσητήρες και ασπέτιλοι αντιπέρατοι όμως εμένα δε με νοιάζει γιατί είμαι πίθηκος και ροκ. Κι αν είμαι πίθηκος μη με λυπάσαι, από τα τέσσερα ξεκίνησα και στα τέσσερα είμαι πάλι με τα πόδια στις ακτίνες του ποδηλάτου και τα χέρια στο πληκτρολόγιο να πατάω κουμπιά και να μουγκρίζω: σε σένα μονάχα ελπίζω, Αλέκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. Το πρόβλημα είναι ότι και τον κυτταρικό θάνατο να αποτρέψουμε πάντα υπάρχουν τα ατυχήματα...

    Καταραμένο ένστικτο επιβίωσης!

    Μια ενδιαφέρουσα ιδέα για ταινία επιστημονικής φαντασίας: Στο μέλλον η AI και η υπολογιστική δύναμη των υπολογιστών έχει εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε μπορούμε να κάνουμε download όλο τα δεδομένα του εγκεφάλου μας. Έτσι ακόμα και μετά τον φυσικό μας θάνατο, οι άλλοι μπορούν να επικοινωνούν μαζί μας! Τέλεια...Τώρα το μόνο που απομένει είναι να βρω παραγωγό και σκηνοθέτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. @Antonios Liolios

    ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΕΩΣ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΑς. ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΘΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΟΜΩΣ.ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΕΝΑ ΥΒΡΙΔΙΟ; ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩς.

    ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΙΔΕΑ. ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΟΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΝ ΖΩΗ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

    ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΝΑς ΕΑΥΤΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Ο ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗΣ ΠΙΘΑΝΗς ΕΚΔΟΧΗς. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ. ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΗ Η ΣΧΕΣΗ ΝΙΚΗΣ-ΗΤΤΑΣ.

    ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΑ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΦΘΟΡΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ.

    ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΑ ( ΔΕΚΑΕΤΗ) ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΘΟΣ ( ΜΟΝΟΕΤΕΣ). ΜΕΤΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.

    ΜΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΟΛΥ. ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ; ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΡΙΣΤΩ. ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΙΣΩΣ; ΝΑΙ. ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ.

    ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ ΠΟΥ ΛΕΜΕ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. "Στο μέλλον η AI και η υπολογιστική δύναμη των υπολογιστών έχει εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε μπορούμε να κάνουμε download όλο τα δεδομένα του εγκεφάλου μας"

    Με τετοια εξελιξη δεν θα υπαρχει προβλημα να μας δοθει κι ενα τεχνητο σωμα ωστε να συνεχισουμε να ζουμε κιολας, οχι μονο να επικοινωνουμε. Αλλα για σκεψου να γινουν τα δεδομενα του εγκεφαλου σου download σε 2 διαφορετικα σωματα ταυτοχρονα. Ποιο απ'τα 2 ειναι εσυ? (Το γνωστο division problem, μερος του γενικοτερου προβληματισμου περι της φυσης της προσωπικης ταυτοτητας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ DOWNLOAD ΣΕ ΕΝΑ ΣΕ ΔΥΟ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΔΥΟ ΣΩΜΑΤΑ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΥΒΡΙΔΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΜΕ ΜΙΑ ΔΟΜΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΗ. ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΝΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ( ΚΑΤΙ ΜΗΝΕΣ ΔΗΛΑΔΗ )ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ.

    ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΞΥΠΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΣΥΝΘΕΤΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΨΕΙΣ. ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΨΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.

    ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΚΝΣ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ. ΟΤΙ ''ΘΕΛΕΙ'' ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ.

    ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΟΝΤΡΑ;

    ΥΓ:

    ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΔΗ. ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Πίσω από κάθε μου σκέψη κρύβεται πάντα η ιδέα του τέλους. Για όλα τα πράγματα, όχι μόνο ο προσωπικός μου θάνατος. Ζηλεύω τους ανθρώπους, που ζουν, λες και δεν υπάρχει αυτή η έννοια. Τους κοροϊδεύω όμως κιόλας. Μπέρδεμα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Υπέροχο ποστ, από κείνα που εγώ προτιμώ να διαβάζω εδώ και οπουδήποτε αλλού. Καταθέτω το δικό μου φθινοπωρινό φύλλο εδώ πέρα και αποχωρώ να προλάβω να βρω κανένα έντιμο ψεύδος ανάμεσα στα άπειρα ψεύδη που με κατακλύζουν καθημερινά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. @human cannonball

    πολύ ενδιαφέρον σχόλιο, με ώθησες τώρα να το ψάξω αυτό παραπάνω. thanx!

    @farmer in africa

    τι να σου πω, σαϊτιά το κειμενάκι σου, το ίδιο ακριβώς ονειρεύομαι κι εγώ, τα τελευταία 20 χρόνια! Ισως πάσχουμε από την ίδια ασθένεια, love addiction την έχουν ονομάσει...

    :)



    @cortlinux

    Ο Πεχλιβάνης είναι από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Και να το απολαμβάνεις σε συναυλία, είναι ακόμη πιο εξαιρετική εμπειρία.


    @antonis liolios

    Πολλά από αυτά που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στο σινεμά είναι ιδέες που παράλληλα δουλεύονται και σε επιστημονικό επίπεδο. Γι'αυτό στενοχωριέμαι που ... δεν είμαι αθάνατη, αλλά θα καταλήξω ένα κίτρινο φύλλο. Δεν είναι ότι δεν σέβομαι τη φυσιολογική φθορά, τα πάντα γύρω μας στη φύση τον κύκλο αυτόν ακολουθούν, αυτό προσπαθούσα να πω και σε άλλο post και παρεξηγήθηκα. Τα πάντα, από το φύλλο του δέντρου, μέχρι μια ερωτική σχέση, την εξουσία και παντοδυναμία μιας χώρας, τη ζωή ενός άστρου, ακολουθούν αυτόν τον κύκλο ζωής. Ανοδος, ακμή, παρακμή, πτώση. Αλλά, στη σκέψη ότι η Επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο που αυτά που πρόκειται να συμβούν τους επόμενους αιώνες, θα ξεπερνούν σε φαντασία και τους πιο τολμηρούς συγγραφείς SCI-FI, ζηλεύω που δεν θα είμαι παρούσα.

    Και ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που ζηλεύω; Οχι από ματαιοδοξία, επειδή δεν θα είμαι εκεί να τα ... δω, αλλά γιατί πιστεύω πως το μέλλον κρύβει και τις λύσεις σε όλα τα προβλήματα και τη δυστυχία που μαστίζει τώρα το ανθρώπινο είδος. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος θα εξελιχθεί τόσο στο μέλλον, που ουσιαστικά θα δώσει τη θέση του σε ένα ανώτερο είδος, με πολύ πιο εξελιγμένη αντίληψη και νοημοσύνη, όχι μόνο πνευματική αλλά και συναισθηματική. Αυτή τη φωτεινή εποχή, που τώρα μόνο να ονειρευτούμε μπορούμε, κάποτε θα είναι πραγματικότητα, γιατί είναι σχεδόν αναπόδραστη. Δηλαδή, πόσο υπέροχος θα είναι ο άνθρωπος όταν θα μπορεί όντως να αξιοποιεί ΟΛΕΣ τις δυνατότητες του εγκεφάλου του; Ναι, και τότε θα υπάρχουν οι εξαιρέσεις, αλλά γιατί τελικά αυτό που φαντάστηκαν οι συγγραφείς και οι σκηνοθέτες χρόνια πριν, να μην υπάρχει ήδη κάπου εκεί έξω στο Σύμπαν, ή να μην είναι αυτό στο οποίο θα εξελιχθούμε εμείς, οι post homo-sapiens άνθρωποι; Θα ήθελα πολύ να είμαι εκεί, να είμαι μέρος αυτού του πράγματος, that's all...

    Το κίτρινο φύλλο είναι πολύ γοητευτικό, και οι ρυτίδες στους ανθρώπους είναι τα σημάδια του χρόνου που πρέπει να αποδεχόμαστε με ηρεμία και αγάπη (αρκεί να έχουμε ζήσει γεμάτη ζωή, χωρίς πολλούς περιορισμούς και δυστυχία, ελεύθεροι και δημιουργικοί και ερωτικοί, μόνο τότε...). Αλλά, ο άνθρωπος είναι ανήσυχο ον και μέχρι και την τελευταία στιγμή, οφείλει να κοιτάει προς τα άστρα. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να μείνει ασυγκίνητος από το μέλλον; Προσωπικά, δηλώνω καταγοητευμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. ΕΞΑΛΛΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΗΔΗ;

    DOWNLOAD TOY ΓΕΝΝΕΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗς. ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ ΙΔΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕς ΘΕΡΜΙΔΕΣ.

    Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΓΡΑΠΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΝΣ ΤΟΥ ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ. ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ.ΔΕΝ ΛΕΩ. ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ.ΑΛΛΑ: ΕΡΓΑΛΕΙΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Υποκρίνομαι ονείρων αλλ’ η ζωή παρατείνεται στον υπερσυντέλικο.
    Αλλοιώνεται η επίγνωση και η κίνηση προς το Θείο, στο μικρό, στο μεγάλο και στο μέσα μας πάντοτε.

    Στα περί τής αθανασίας αγγίζω τα θνητά όρια τής αλαζονείας μου. Εάν υπήρχαν αλγόριθμοι ευταξίας σε βάθος χρόνου, θα είχαμε ένα μέτρο σύγκρισης. Αλλά το θεωρητικά ακατόρθωτο (περί τάξης και ου περί αθανασίας) δεν το αντέχω.

    Ένα Φθινόπωρο Βοστόνης σου χρειάζεται Νίκο. Με κίτρινα, πράσινα, κόκκινα (σαν μάγουλα μωρού:)), μπλε(real one) φύλλα και ούριο άνεμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. enas_kostas

    όχι ότι είμαι η πλέον κατάλληλη για να τοποθετούμαι πάνω στο θέμα, μια και ό,τι μπορώ να σκεφτώ σχετικά δεν έχει καμία επιστημονική τεκμηρίωση. Δεν είμαι του κλάδου, εξού και η έλλειψη των εποπτικών μέσων.

    Αλλά, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο φίλε Κώστα, θα προέκυπτε, όπως και κάθε τι άλλο στη Φύση, μέσα από μια μακρά διαδικασία. Υποθέτω δηλαδή ότι αν ο άνθρωπος έφτανε να γίνει κάτι κοντινό σε αυτό που εννοούμε με τον όρο αθανασία (ανοίγει μεγάλη παρένθεση: που είναι ασαφής, γιατί τι σημαίνει αθάνατος; Αυτός που δεν γερνάει, αυτός που δεν πεθαίνει ακόμη κι αν περάσει από πάνω του μπουλντόζα ή καταλήξει στο στόμα ενός δολοφονικού καρχαρία του Ατλαντικού; τι ακριβώς σημαίνει αθάνατος; μάλλον, μιλώντας εμείς γι'αυτό, εννοούμε μια σημαντική επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του μέσου ανθρώπου, και όχι κάτι διαφορετικό), αν λοιπόν έφτανε σε αυτό το σημείο, θα ήταν γιατί η ίδια η Φύση θα είχε οδηγηθεί σε αυτήν την κατεύθυνση. Κατά συνέπεια, θα υπήρχαν και προβλήματα, που δεν γνωρίζουμε τώρα, αλλά θα υπήρχαν και ασφαλιστικές δικλείδες.

    Είπαμε, το θέμα ανήκει στη σφαίρα της ουτοπίας, αλλά είναι τόσο ελκυστικό, που χρησιμεύει για ασκήσεις της φαντασίας. Που μάλιστα, μπορώ να διαβεβαιώσω πως είναι ιδιαίτερα αναζωογονητικές. Από χτες που το συζητάμε, έχω ... ξανανιώσει!

    Φιλικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. γλυκιά Ιουλία, τι μου έκανες μεσημεριάτικα; Ακούς εκεί ένα φθινόπωρο Βοστώνης; Διάλεξες ένα από τα ωραιότερα φθινόπωρα, ολόκληρη η Μασσαχουσέτη είναι υπέροχη αυτή την εποχή του χρόνου. Αυτήν όμως, γιατί μετά την καλύπτει παντού χιόνι και τα πράγματα δυσκολεύουν.

    Του χρόνου λέω να κάνω ένα ταξίδι προς τα κει, καλό ταξίδι, ξέρεις, κανονικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Αποσύρομαι, γιατί έχω κάνει κατάχρηση χώρου!

    Επανέρχομαι αργότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Το φθινόπωρο και ο χειμώνας είναι η χαρά του χειμερινού κολυμβητή.
    Φεύγουν οι αγοραίοι εραστές της θάλασσας και μένουν οι πραγματικοί...
    Τέλεια.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Και για την ξεκούρδιστη ομοιόσταση, doctor,
    τι έχετε να προτείνετε? Διάθεση και αντικομφορμισμός σε ζεσταίνουν! Κι εγώ κρ-κρ-κρ-κρυώωωνω! (Οργανικά δλδ, όχι του μυαλού:)

    Ακόμα διακοπές? Σαμπάτικαλ πήρατε?:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. IOULIA said...
    ...Κι εγώ κρ-κρ-κρ-κρυώωωνω!

    ***********

    Το χειμερινό κολύμπι είναι απόλαυση.
    Δεν κρυώνεις ποτέ μετά, δεν καταλαβαίνεις τίποτα.
    Φυσικά χρειάζονται οι απαραίτητες εξετάσεις πριν το αποτολμήσει κανείς.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Σας ζηλεύω! Αν ισχύσει η αθανασία του Δήμου θα επιμείνω κι εγώ στην προσπάθεια. :))

    Πάω τώρα να βάλω καμία ζακετούλα:) Επιασε δροσούλα εδώ πάνω:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. ΤΗΛΕΦΩΝΟ 23ΧΡΟΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΤ:

    ''ΑΥΤΗ Η ΕΠΟΧΗ/ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ/ ΜΕ ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ/ ΤΙΣ ΒΡΟΧΕΣ/ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ/ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΡΕΘΙΣΤΙΚΗ;''

    (ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΙΘΕΤΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΕΔΩ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΠΩΘΗΚΕ)

    ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ ΒΡΑΔΥ ΔΙΧΩΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΒΡΕΧΕΙ.

    ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ.

    ΑΣΕ ΠΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ. ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΟΝ ΕΙΡΜΟ. ΚΑΙ ΑΝ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΝ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟΤΕ ΛΕΣ ΑΞΙΖΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ...!!!

    ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ;

    ΜΗΠΩΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΗΔΟΝΗ - ΥΠΟΔΟΡΙΑ - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΕΙΔΗΣΗ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. @ΝΔ
    Mickey said: Φίλε Νίκο, σου έχω ξαναπεί πως πάνω από όλα σε θαυμάζω για τη στάση σου απέναντι στη ζωή. Μη μου τα χαλάς τώρα...
    Αγαπητέ Νίκο συμφωνώ απόλυτα με τον Mickey, μόλις τέλειωσα το βιβλίο σου “οι δρόμοι μου” και αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η στάση σου απέναντι στον χρόνο και την φθορά αυτού, πίστευα ότι η παιδεία και η ευρύτητα πνεύματος που διαθέτεις σε συνδυασμό με το χιούμορ και την γεμάτη ζωή που έχεις ζήσει θα είχες καταφέρεις να ξεφύγεις από τις φοβίες των απλών ανθρώπων, φυσικά αυτές οι φοβίες υπάρχουν σε όλους μας αλλά νόμιζα ότι άνθρωποί του ύψους σου μπορούν και τις ξεπερνούν αν όχι 100% έστω 80%
    Άσχετο με το θέμα ,εάν δεν κάνω λάθος η μητέρα που περιγράφει ο Γιάννης Ξανθούλης στο βιβλίο του “o θείος Τάκης” , μητέρα του Τάκη, είναι 100% αντιγραφή της μητέρα σου από τους “δρόμους”, λες και έχει κόψει την σελίδα των δρόμων και την έχει βάλει στο βιβλίο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. ΕΡΩΤΗΜΑ

    @epikairos, που έγραψε :

    «Δεν ελπίζουμε απλά Νίκο, κάποιοι τυγχάνει να ξέρουμε πως υπάρχει ζωή μετά...»

    Δηλαδή;

    Άν έχεις τέτοια γνώση για τέτοια θέματα, δέν νομίζω πως της αξίζει να την φυλακίζεις σε μιά πρόταση μόνο, ανάμεσα σε δύο τελείες...

    Άν υπάρχει ζωή μετά την θάνατο, θα υπάρχει και λόγος μετά την τελεία, φαντάζομαι..

    Τον περιμένω απο σένα.
    ΤΩΡΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. Kato patissia
    Δεν απαντώ εκ μέρους του Επίκαιρου αλλά η ερμηνεία που ήρθε αμέσως στο μυαλό μου είναι dust to dust and earth to earth.
    Και ο γνωστός κύκλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Γράφει ο Ράσελ για τον φόβο του θανάτου: «ο καλλίτερος τρόπος για να τον ξεπεράσει κανείς –έτσι τουλάχιστο μου φαίνεται-είναι να ευρύνει όλο και πιο πολύ τα ενδιαφέροντα του, να τα κάνει όλο και λιγότερο εγωιστικά, ώσπου λίγο λίγο να πέσουν οι τοίχοι του εγώ, κι η ζωή του όλο και πιο πολύ να γίνεται ένα με τη ζωή του κόσμου».

    Υπέροχη εποχή το φθινόπωρο! Θάλασσες καθαρές, ζεστές, ήρεμες , χωρίς κόσμο Φεύγει η ενοχλητική ζέστη. Μυρωδιές από πεσμένα φύλλα και ποτισμένη γη, βουνά σκεπασμένα με σύννεφα, καιρός για όλα!Και όταν βρέχει είναι απόλαυση να αφήνεις την ασφάλεια του σπιτιού σου και να βγαίνεις έξω στη μουσκεμένη φύση, να ακούς τη βροχή να πέφτει στα κουρασμένα φύλλα των δέντρων. Απίστευτα τα χρώματα.

    Τα μέρη που έχουν υψηλές βροχοπτώσεις έχουν πιο όμορφη φύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Resident
    Το καλύτερο ποστ που έχω διαβάσει από χθες.
    Hats off!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. ΤΙ ΛΕΤΕ;;;

    @πανάσχημη :

    Γίνε κι’ εσύ πιό ..αποκαλυπτική, γιατι δέν τα καταλαβαίνει αυτά το μυαλό μου!

    @epikairos :

    Εξακολουθώ να σε περιμένω, εναγωνίως!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. @ resident

    Συμφωνώ με την Πανάσχημη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. @ the resident

    ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ: ΤΟ outdoor ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ.


    @blade runner

    ''love addiction''

    Ο ΕΡΩΤΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ DRUG. ΤΟ ΜΟΝΟ ΧΡΗΣΙΜΟ. OTAN ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ...Ε... ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ... ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ!!!

    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. "Dust to dust and earth to earth{" είναι αυτό που λένε οι ιερείς στις κηδείες. Από χώμα ξεκίνησες και χώμα και θα γίνεις. Και φυσικά το χώμα ξαναδίνει ζωή κ.ο.κ.
    Νομίζω.... δεν αντικαθιστώ τον Επίκαιρο με κανένα τρόπο.

    Ασε με τώρα... χειάζομαι χρόνο να συνέλθω από το ποστ του resident.
    Για μερικά χρόνια ζήσαμε στις Βρυξέλλες και εκεί είδα τη μαγεία των κίτρινων φύλλων. Εκεί γέννησα τη μια μου κόρη και το μεσημερι εκείν ειδα εξω από το παράθυρο του μαιευτηρίου αυτή τη μαγεία που ξεπερνούσε σε μέγεθος την εμπειρία που είχα μόλις ζήσει. Κατάλαβα πότε το πράσινο αποκτά αξία. Οταν ωριμάσει. Από τότε άρχισα να αγνοώ τον χρόνο.
    Σε έπρηξα -το αντιλαμβάνομαι- και σε αφήνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. @ ihadafarminafrica

    "ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ.

    ΑΣΕ ΠΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ. ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΟΝ ΕΙΡΜΟ. ΚΑΙ ΑΝ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΝ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟΤΕ ΛΕΣ ΑΞΙΖΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ...!!!"

    Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω, πολύ. Εξηγώ το γιατί (από πρόσφατο σχόλιο στο ημερολόγιο μου).

    Κουράστηκα πιά...Να κουράζονται ορισμένοι όταν προσπαθώ να τα βάλω κάτω και να "αναλύσουμε" όλες τις κύριες επιλογές σε ένα ζήτημα. Επειδή δεν έχουν "χρόνο". Ας κάνουν λιγότερα και καλύτερα. Ας κάνουν επιλογές. Ας μάθουμε να "αντιστεκόμαστε" όχι στην γενικόλογη έννοια της "παγκοσμιοποίησης", αλλά στην πολύ πιό συγκεκειμένη έννοια "σκέψη και αποφάσεις στα όρθια" (τρώμε στα όρθια, πίνουμε στα όρθια, τα "ξεπετάμε" γενικά όλα στα όρθια).

    "Μα τι κάθεσαι και αναλύεις/μελετάς όλες τις πτυχές του θέματος. Τα πράγματα είναι τόοοοσο απλά! Μην τα μπλέκεις". Και μετά από λίγες ημερες. "Δεν είχαμε προβλέψει αυτήν την τροπή (εξέλιξη, πλευρά, πτυχή) των πραγμάτων". Αμ πως να την είχανε προβλέψει. Οι βεβαιότητες τους, επιστημονικές, εμπειρικές, κ.α. αποδείχθηκαν "χάρτινοι πύργοι".

    Και ο "ενοχλητικός", κουραστικός, "αναλυτής" όλων των πτυχών ενός θέματος, που δέχθηκε την εμπειροαξία τους, τώρα καλείται να τρέξει ακόμη περισσότερο μήπως, μήπως, προλαβει αυτά που πριν 3 βδομάδες θα ήταν "πράξιμα", τότε όταν οι "συνθήκες" που βλέπανε ήταν άλλες. Και τώρα απλά (για σας) άλλαξαν. Έτσι απλά. Και τρέχα-τρέχα, όχι "μικρούλη" αλλά "$%$%&$" ....Όχι, δεν θα γίνω κακός, δεν μου πάει. Απλώς όποιος δεν έχει καιρό για "παίδεμα" κάθε θέματος πριν την απόφαση, έξω! ...Μελετάμε καθιστοί και ενεργούμε στα ορθοί. Όχι το αντίθετο! Σπεύδουμε βραδέως και με σπουδή! ....Όχι, δεν αποφάσισα να επιβάλω τις δικές μου αποφάσεις. ....

    Τέρμα ο "βιασμός" της λογικής και η τεμπελιά στη σκέψη. Οποιανού δε τους αρέσει ο σκακιστικός τρόπος σκέψης,.... Καιρός να βασισθούμε στη λογική της σκέψης και της μελέτης των πραγμάτων. ...Όχι, δεν "φοβάμαι" τίποτα, όταν το έχω λάβει υπόψη!

    Ανυπακοή στην λογική του "στα όρθια"!


    Γι΄αυτό διαφωνώ, με όλο το σεβασμό, βεβαίως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. @Nicholas_Nerd

    ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΛΕΩ:

    ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ''ΟΡΘΙΑ''.

    ΑΠΛΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΙ Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ.

    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. ΩΡΑΙΑ ΠΑΝΑΣΧΗΜΗ

    @πανάσχημη, που γράφει :

    «Σε έπρηξα -το αντιλαμβάνομαι- και σε αφήνω.»

    Μά, τί λές!!! Είναι δυνατό να «με πρήζουν» άνθρωποι που μου λένε προσωπικά τους βιώματα;; Μήν το ξανασκεφτείς αυτό, σε παρακαλώ, ίσα-ίσα που η ιστορία σου με το μαιευτήριο είναι, για μένα, υπέροχη !

    «Ασε με τώρα... χειάζομαι χρόνο να συνέλθω από το ποστ του resident.»

    Να σε αφήσω εγώ, και βέβαια! Relax!… Νομίζω, πως ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ εξηγήσεις είναι σαφείς πλέον:

    «Από χώμα ξεκίνησες και χώμα και θα γίνεις. Και φυσικά το χώμα ξαναδίνει ζωή κ.ο.κ...»

    Δηλαδή, λές αυτό που γράφει... ο ΝΔ του ’89 (έχει σημασία αυτό!), πως το κίτρινο φύλλο θα ζεί μέσα στα πράσινα, ως λίπασμα!

    Νομίζω όμως, πως ο ΝΔ του 2006 ...μάλλον ΔΕΝ θα έχει τέτοια άποψη πλέον!!!!

    Ο epikairos με πρόλαβε με το δάχτυλο στο κουμπί, για να στείλω άλλο σχόλιο με αυτό το ερώτημα στον ΝΔ!

    Αλλα, ας περιμένουμε λιγάκι ακόμα τον epikairos, αξίζει τον κόπο!

    Εκτός πιά, κι’ άν γίνει... ΑΝΕΠΙΚΑΙΡΟΣ, απο τα άλλα σχόλια που θα καλύψουν τη δική του φωνή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. @ ihadafarminafrica

    Άποψη σου. Και ικανότητα σου. Και τρόπος ζωής σου, σεβαστός και δικαίωμα σου, αρκεί να μην "επιβάλλεται" (άμεσα είτε έμμεσα) και σε όσους/ες έχουν άλλη άποψη, δεν διαθέτουν αυτήν την "ικανότητα" που θεωρείς ότι έχεις και θέλουν, εν πάσει περιπτώση, άλλο τρόπο ζωής. Live and let live, and live and let think, κτλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. @Nicholas_Nerd

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. "Millions long for immortality but do not know what to do with themselves on a rainy Sunday afternoon." - Susan Ertz

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια!Μάλλον όταν αγαπάει κανείς κάτι αυτό του δίνει έμπνευση και γω αγαπώ το φθινόπωρο και την φθινοπωρινή βροχή.«Κατοικώ» στο φθινόπωρο.Οι άνυδροι τόποι και εποχές με πνίγουν,μου θυμίζουν το "τέλος".

    Soundtracks του φθινοπώρου:
    In an autumn garden-takemitsu
    Soil festivities- Vangelis
    Out of season -Beth gibbons
    The pearl-Brian eno,Harold budd

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Δύο κίτρινα φύλλα αδέρφια.

    Το ένα έπεσε στο χώμα με επιτηδευμένη κούραση, κάτω απ'το ημίγυμνο δέντρο, σάπισε μισό, φαγώθηκε από τα σκουλίκια λίγο, έγινε τροφή με γαρνιτούρα σίψη για το δέντρο που το γέννησε. Δόξα και τιμή συλλογιόνταν οι γύρω θάμνοι.

    Το άλλο ερωτεύτηκε ένα αγέρι και του δόθηκε στα χέρια. Ανεμοστροβιλίστηκε απαλά και τρυφερά μέχρι που έφτασε σ' ένα κήπο όλο κόκκινα ρόδα και βερυκοκιές. Στάθηκε να ξαποστάσει στα πόδια ενός μικρού κοριτσιού, μα το παιδί το περιμάζεψε και μπήκε στο σπίτι. Έτρεξε στο δωμάτιό του, άνοιξε ένα ντουλάπι κι έβγαλε με δαχτυλάκια όλο φροντίδα το μεγάλο φυτολόγιό της.

    Αθανασία αναστέναξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Kato patissia
    Είσαι πολύ γλυκός. Αλλά....
    Να μη με ξαναπεις "ωραια" γιατι μου χαλας το φεμινιστικό μου προφιλ. Αν συνεχιστει αυτό το βιολι θα επανέλθω ως Pamela Anderson.
    Δεν επέλεξα το ψευδώνυμό μου έτσι αβασάνιστα... Κόντρα στην εποχή και στα ψεύτικα στολίδια που μας έχουν κάνει λατέρνες...
    Για μας τις γυναίκες μιλώ δυστυχώς...
    :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. @ ihadafarminafrica

    "ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ:

    Το να σκέφτεται κανείς και να τρώει, πίνει, κ.α., στα όρθια και να λαμβάνει αποφάσεις στο πόδι;

    ΟΚ. Άποψη σου, με την οποία απλώς διαφωνώ (βλ. παραπάνω κείμενο) και απλώς δεν συντάσσομαι και αρνούμαι πλέον να ακολουθώ, πλέον συνειδητά, ως τρόπο ζωής μου.

    Cheers!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Καλησπέρα!

    Ο καπετάνιος στην θάλασσα με τα κιτρινισμένα φύλλα πού είναι? Ελυσε τις άγκυρες και....?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Άντε, αφού έκανε παρέμβαση και η Aphrodite αναφέροντας τον καπετάνιο, πάρτε και το σχόλιο με το ερώτημά μου προς τον ΝΔ, που δέν το έστειλα πιό πρίν επειδή με πρόλαβε ο epikairos :

    --------

    ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΦΥΛΛΟ,
    ΚΑΙ Η ΜΠΛΕ-ΚΙΤΡΙΝΗ ΒΑΡΚΑ..

    @ΝΔ :

    Το κίτρινο φύλλο του ’89, ελπίζει πως έστω σάν λίπασμα, θα παίζει ρόλο στην ερχόμενη Άνοιξη.

    Το φύλλο του ’06, πιστεύει ακόμα το ίδιο;

    Ή είναι εξαφανισμένο στον ορίζοντα, με τη μπλέ-κίτρινη βάρκα του Τάσσου;

    Πόσο ένα φύλλο μπορεί να επηρεάσει τον ορίζοντα, όσο χρυσό κι’ άν είναι;

    --------

    ΕΠΙΚΑΙΡΕ, μή νομίζεις όμως πως με αυτό γλιτώνεις τις εξηγήσεις!

    Σε περιμένω, ακόμα!

    Και, με τέτοια λιακάδα έξω, έχω κέφια σήμερα, και σας παίζω ΟΛΟΥΣ «σιμουλτανέ!» όπως λένε στο σκάκι, ακόμα και τον ...σκακιστή Nicholas_nerd με τον οποίο όμως συμφωνώ, και του προτείνω ΙΣΟΠΑΛΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. ΠΑΙΔΙΑ ΜΗΝ ΖΟΡΙΖΕΣΤΕ.

    ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΛΕΣ ΕΙΝΑΙ.

    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. ΜΠΛΙΤΣ,
    ΚΑΙ ...ΠΑΠΑΡΗΓΑ!

    Τί έγινε;
    Ο χρόνος φεύγει, και ακόμα δέν κάνατε την πρώτη κίνηση!!
    Το «σιμουλτανέ» είναι «μπλίτς!», σκάκι με χρονόμετρο, το ξεχάσατε;;

    Γρήγορα, η παρτίδα είναι πεντάλεπτη μόνο!

    Στις 5:30 μιλάει η ΠΑΠΑΡΗΓΑ στα σχολεία της Γκράβας, και θα πάω να την ακούσω!

    Ήδη άργησα, για το χατήρι του epikairos…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Συγχωρέστε την απουσία μου - ανωτέρα βία, όπως λένε και στα ακυρωμένα συμβόλαια.

    Γι αυτό έβγαλα και την moderation.

    Όμως, από την ανάγνωση των σχολίων ανακαλύπτω πως η απουσία μου σας εμπνέει. Είσαστε καλύτεροι/ες χωρίς εμένα.

    Τι υπέροχο συναίσθημα!

    Αυτό απαντά και στο ερώτημα. Νιώθω πως το φύλλο ήδη έγινε λίπασμα. Πως όταν φύγω θα συνεχίσετε το blog και θα το βελτιώσετε κι όλας!

    Θα επανέλθω το βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. ΦΕΥΓΩ, ...ΤΩΡΑ ΦΕΥΓΩ...

    Λοιπόν, έφυγα!

    Επίκαιρε, και λοιποί, δυστυχώς ...η Αλέκα επείγει!!

    Άν θέλετε όμως, συνεχίζουμε την κουβέντα αργότερα..

    Θα σας πώ κι’ εντυπώσεις απο την ομιλία, άν θέλετε, όση προλάβω τώρα πιά δηλαδή...

    ( βρέ, μήπως έχετε πάει ήδη όλοι στην ομιλία, γιαυτό δέν μου απαντάτε;;;)

    Κι’ ένα ΜΠΡΑΒΟ εκ μέρους μου στο σχόλιο της hra, η μόνη που αναδεικνύεται «νικήτρια!» στο σιμουλτανέ μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. "... Νιώθω πως το φύλλο ήδη έγινε λίπασμα. Πως όταν φύγω θα συνεχίσετε το blog και θα το βελτιώσετε κι όλας!"
    Ν.Δ.


    Ε, ΤΩΡΑ πλέον ψυχοπλακώθηκα!
    (-(


    (ποιός να φύγει? γιατί να φύγει? να πάει πού? "Ο μικρός πίσω-πίσω που σηκώνεται, να ΞΑΝΑΚΑΘΗΣΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ Τ-Ω-Ρ-Α!")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Nikos Dimou said...
    Συγχωρέστε την απουσία μου - ανωτέρα βία,
    -------------------

    Ελπίζουμε και ευχόμαστε να είναι για καλό!

    Με αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. Συγγνώμη για το άσχετο σχόλιο
    ------------------------------

    @ aphrodite

    Αφροδίτη μου, είσαι τέλεια!

    με ευγνωμοσύνη (για το κείμενο που μου έστειλες)

    και απέραντη αγάπη

    η φίλη σου

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. Δον Γάτε, are you pulling our leg???

    Μην ξανακούσω τέτοια λόγια, γιατί θα πάρω τον πήγασό μου και θα φύγω!

    :)

    Φιλιά, ελπίζω όλα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Αλεξ
    Πρόσεξες την εξαφάνιση "into thin air?" Δεν συγκρίνει ο μεγάλος Ουίλλιαμ τους χαρακτήρες των έργων του -ακόμα ίσως και τους ίδιους τους ηθοποιούς, εμας ισως- με πνεύματα που δεν έχουμε λόγο ύπαρξης αν δεν υπάρχουν αλλοι ανθρωποι να τους αντιγραψουμε;
    Τόσο ασήμαντοι είμαστε;
    Οχι μωρέ....

    Γι αυτό σου λέω διάβασε Frost, αυτός δείχνει πως μπορείς να ξεχωρίσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Ουδείς λόγος πανικού, Θεές μου και κοινοί θνητοί/ές.

    Είπα "όταν".

    (Θυμάμαι που η μητέρα έλεγε: "αν πεθάνω..." κι εγώ, σκληρός πιτσιρικάς, την διόρθωνα: "Όχι αν μάνα - όταν!").

    Όταν...

    Πράγμα που (παρά τα οράματα του Mickey) θα συμβεί σίγουρα - κάποτε.

    Κανείς δεν ξέρει πότε (ευτυχώς...).

    Αλλά η αίσθηση πως η απουσία μου δεν επηρέασε αρνητικά την δημιουργικότητα και την ενεργητικότητά σας ήταν ευεργετική.

    Ήταν το επιμύθιο του "φύλλου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. κάθε μήτρα είναι και ένας τάφος, όπως θα λεγε κι ο Ντον.

    Η μεγαλύτερη ηδονή είναι η απόλυτη ικανοποίηση των επιθυμιών, η εξάλειψη τους.

    Εγω δε θέλω αθανασία, αλλά θέλω να πεθαίνω όσες φορές θέλω ξέροντας πως θα επιστρέψω.


    και για αυτό και δεν είναι καθόλου ανώμαλος ούτε γκόθικ ο Βαμβακάρης όταν λέει:

    ε ρε τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου
    όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. ΛΑΘΟΣ, ΓΙΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ !!

    Δυστυχώς, έκανα λάθος πως μιλάει απόψε η Αλέκα στα σχολεία της Γκράβας...

    Πήγα εκεί, και το μόνο που βρήκα ήταν αφίσσες που γράφουν πως η ομιλία είναι..την ΤΕΤΑΡΤΗ 27/9, στις 5:30, και όχι στα σχολεία, αλλα στο Πολιτιστικό Κέντρο Γκράβας, οδός Ταϋγέτου 60..

    Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως, αφού θα προλάβω όλη την ομιλία μεθαύριο τελικά.

    Αφήστε που έκανα κι' έναν ωραίο περίπατο στα Άνω Πατήσια..

    (ακολουθεί σχόλιο για τον epikairos.. )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Στις 5:30 μιλάει η ΠΑΠΑΡΗΓΑ στα σχολεία της Γκράβας, και θα πάω να την ακούσω

    Ομολογώ ότι καλύτερη πρόταση για το απόγευμα δύσκολο να έβρισκες.

    Ασε που το research facility της αλέκας διαθέτει απίστευτη τεχνογνωσία στο φλέγον ζήτημα του πως θα νικήσουμε το θάνατο.

    Αν δεν κάνω λάθος στον περισσό αναπτύσσεται εδώ και δεκαετίες ένα πρωτοποριακό project υπό το γενικό τίτλο "Διαχείριση άταφου πτώματος.From novice to professional"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ
    ΤΗΣ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑΣ ΖΩΗΣ

    @epikairos, που έγραψε :

    «ξεκίνα από το ακόλουθο και μετά θα βρεις μόνος σου το δρόμο
    http://www.victorzammit.com/book/afterlifebookpdf.zip»

    Μπήκα στο site, και μου φαίνεται «ύποπτο» Επίκαιρε, για απάτη...
    Όταν βλέπω Νομικούς να ασχολούνται με ηλεκτρομαγνητισμό κλπ, γενικά είμαι επιφυλακτικός..

    Όχι ότι δέν έχει δικαίωμα ο καθένας να ασχοληθεί με αυτά, άλλωστε η επιστήμη γιαυτό υπάρχει, για ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ... Απλώς όμως, όταν ΔΕΝ είσαι ειδικός και χρησιμοποιείς επιστήμη, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κάνεις λάθος, και μ’ αυτή την έννοια λέω πως είναι «ύποπτο» το site..

    Έχει πλάκα πάντως, που έβαλε και ...στοίχημα 1.000.000 $, για όποιον τολμήσει να αποδείξει λαθεμένα τα όσα γράφει στο βιβλίο του!
    Υπάρχουν πράγματα που η επιστήμη ΔΕΝ μπορεί να αποδείξει ούτε πως είναι αληθινά, ούτε πως δέν είναι, και κάπου εκεί μέσα, στα θολά αυτά νερά, ορισμένοι ‘περίεργοι’ τύποι συνήθως ψαρεύουν αφελείς..

    Αλλα δέν θέλω να σε απογοητεύσω Επίκαιρε, με αυτή τη γενικόλογη απάντηση.. Ο τύπος, χρησιμοποιεί στο βιβλίο του ηλεκτρομαγνητισμό, με τον οποίο έχω... έρωτα (!), και λέει πως ‘πιάνει φωνές απο το υπερπέραν στην ΤV’... Αυτό το θέμα, μου το είχαν θέσει κάτι μαθητές των ΤΕΕ πέρυσι στη Θήβα, κάτι σπουδαία παιδιά που έκαναν τέτοια πειράματα, απο περιέργεια..

    Έτσι, μιά και είμαι και άφραγκος αυτό τον καιρό.... δέν αποκλείεται να διεκδικήσω το έπαθλο! Στα ΣΟΒΑΡΑ!!!

    Όμως, εσύ τί λές, άν του καταρρίψω τα όσα γράφει, ο τύπος θα μου δόσει το 1 εκατομμύριο;;;

    Θέλω να πώ, ΕΣΥ, τον θεωρείς ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ;;;

    Άν ΝΑΙ, πέστο μου, και σου υπόσχομαι πως θα ασχοληθώ!
    Άν ΟΧΙ, τότε δέν υπάρχει και λόγος να συζητάμε τέτοια θέματα...

    Έτσι δέν είναι;

    Περιμένω την γνώμη σου.

    -------------

    Υ.Γ.
    Άν νομίζετε πως μιλάμε για πράγματα άσχετα με το post, υπενθυμίζω πως το θέμα «αθανασία» συζητήθηκε πολύ εδώ, και σωστά, επιστημονικά δηλαδή.. Κι’ εδώ, επιστημονικά συζητιέται η «μεταθανάτια ζωή»..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Διαβαζωντας ενα λευκωμα επεσα πανω στον La Rochefoucauld. Το βρηκα επικαιρο και σας το μεταφερω.

    "Ουτε τον ηλιο ουτε το θανατο μπορουμε να κοιταξουμε καταματα. Δεν φοβαμαι να πεθανω. Απλως δεν θελω να ειμαι εκει οταν αυτο θα συμβει"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. «ΚΟΛΟΚΥΘΙά» Ή «ΚΟΛΟΚύΘΙΑ»;;;

    @Epikairos, που έγραψε :

    «kato patisia με ρώτησες γιατί είπα πως υπάρχει ζωή μετά το θάνατο και σου πρότεινα να διαβάσεις ένα βιβλίο.»

    ΔΕΝ είπες ‘απλώς’ αυτό, Επίκαιρε! Δέν μας σύστησες ένα βιβλίο, μόνο! Να σου θυμίσω τί έγραψες;

    «Δεν ελπίζουμε απλά Νίκο, κάποιοι τυγχάνει να ξέρουμε πως υπάρχει ζωή μετά. Δεν έχει να κάνει με παράδεισους και θρησκοληψίες οπότε δεν χρειάζεσαι διαβατήριο.»

    Εδώ, δέν λές ότι «..έχω διαβάσει κάπου, πως κάποιος ισχυρίζεται πως υπάρχει ζωή μετά..».

    Εδώ, μιλάς για ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΓΝΩΣΗ !

    Δέν σου παίζω καμμία «κολοκυθιά» επομένως, όταν ψάχνω να δώ ΠΟΣΟ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΕΙΣΑΙ γι’ αυτή τη γνώση σου!..

    Λοιπόν, ΕΙΣΑΙ σίγουρος;

    Απάντησε τότε ευθέως, σε ότι σε ρωτάω!

    ΔΕΝ είσαι και τόσο βέβαιος για όσα είπες;

    Τότε... μάλλον εσύ μας λές «κολοκύθια» τόση ώρα, και μας παιδεύεις άδικα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. Βλέπω πως η επιστημονική/τεχνολογική θεώρηση της Αθανασίας συζητήθηκε με ζωηρό ενδιαφέρον. Χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτό ;)

    Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ φυσικός νόμος που να απαγορεύει την αθανασία - ειδικά στη μορφή της Νοημοσύνης, η οποία μπορεί να υπάρχει κάλλιστα χωρίς το "βιολογικό" κέλυφος (ούτε καν τον μηχανισμό του DNA) που διαθέτουμε σήμερα (ούτε και τα γαλαξιακά ταξίδια by the way - απλά παίρνουν ποοοοοολύ χρόνο :)))

    Μπορούμε κάλλιστα (μάλλον στο ΠΟΛΥ μακρινό μέλλον) να ξεφύγουμε εντελώς από τη φθορά της ζωής όπως τη γνωρίζουμε ή και την "τυραννία" της ύλης γενικότερα και να χρησιμοποιήσουμε την ίδια την ύλη και την ενέργεια του Σύμπαντος για την "αποθήκευση" των "πληροφοριών" που σχετίζονται με τις γνώσεις, τις σκέψεις και τη μνήμη μας - καθώς και να τη "χειριζόμαστε" χωρίς τις "κλασικές" bulky μεθόδους που χρησιμοποιούσαμε μέχρι τώρα.

    Ήδη τα βιβλία, οι πίνακες, οι δίσκοι βινυλίου, οι βιντεοκασέτες και πάνω απ' όλα οι "αναλλοίωτες" ψηφιοποιημένες πληροφορίες σε διάφορες "κωδικοποιήσεις" (φορμά), δεν είναι παρά μια "προέκταση" των "αποθηκευτικών" ικανοτήτων του εγκεφάλου (από τις πληροφορίες που συλλέγει μέσα από τα αισθητήρια όργανα), ενώ οι υπολογιστές και ειδικά οι εφαρμογές A.I. (over-promised και under-delivered μέχρι τώρα) δεν είναι παρά μια (προς το παρόν πρωτόγονη) "προέκταση" των "διαχειριστικών/δημιουργικών" ικανοτήτων του.

    Η πλήρης αθανασία, με τη μορφή της "καθαρής" πληροφορίας (άρα, αντίο ατυχήματα κλπ - ακόμα και ακραία γεγονότα που θα σκότωναν ΚΑΘΕ "βιολογική" μορφή ζωής, όπως μια έκλαμψη ακτίνων γάμμα) δεν είναι παρά μια φυσική συνέπεια της τεχνολογικής εξέλιξής μας - έστω και ΠΟΛΥ μακρινή. Ειλικρινά, πιστεύω πως οι άνθρωποι του μέλλοντος θα γελάνε με τις "απαισιόδοξες" και "απόλυτες" σκέψεις μας.

    Όσο για την "αλαζονεία" ή και την "ύβρι" που διαπράττουμε με τέτοιες έρευνες απέναντι στον ...Θεό, αφήνω τον καθένα να σκεφτεί πόσες τέτοιες "ύβρεις" έχουμε διαπράξει ήδη εδώ και χιλιετίες και τώρα τις "απολαμβάνουμε" στην καθημερινότητά μας (από την τηλεόραση και τα αεροπλάνα, μέχρι τους υπολογιστές που κερδίζουν Grand Maitre στο σκάκι). Οι θρησκόληπτοι και οι συντηρητικοί (με την ...αντιδραστική έννοια) ΠΑΝΤΑ ήταν αντίθετοι στις αλλαγές και έφερναν το τέλος του κόσμου με κάθε σημαντική τεχνολογική καινοτομία που άλλαζε για πάντα τη ζωή μας. Και για όσους ανησυχούν κατά πόσο θα είμαστε άνθρωποι "μετά" το ...άλμα, ας σκεφτούν ΠΟΣΗ σχέση έχουμε με τους πιθηκόμορφους προγόνους μας ή με τις αμοιβάδες (και αυτό έγινε με φυσική, "τυφλή" εξέλιξη και όχι με "νοήμονα", καθοδηγούμενο σχεδιασμό).

    Μπορεί να μη ζήσουμε να χαρούμε τους καρπούς, αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε - είναι ίσως ο μόνος σκοπός της ζωής που δεν είναι ...μάταιος. Κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι οι ίδιοι, τουλάχιστον ας μη γινόμαστε εμπόδιο στην έρευνα - η κοινή γνώμη ΠΑΝΤΑ παίζει σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις των πολιτικών.

    Εξάλλου, αν κάποιος Θεός μας έφτιαξε "καθ' ομοίωσιν", ιδού η ...Ρόδος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. Και 200, για να μην ...ξεχνιόαμστε :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. Καλά απορώ πως υπάρχει άνθρωπος να πάρει στα σοβαρά τον Victor Zammit!

    Μα αν είχε κάποιος ανακαλύψει σοβαρές αποδείξεις για την μετά θάνατον ζωή, δεν θα το είχε μάθει η ανθρωποτης; Δεν θα είχε πάρει τουλάχιστον ένα Νόμπελ...

    Χιλιάδες γιατροί, νευροφυσιολόγοι, μοριακοί βιολόγοι, κλπ. ερευνούν νυχθημερόν σε υπερσύγχρονα εργαστήρια και το συμπέρασμα το έβγαλε ο δικηγόρος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. Το μετά του ψόφου μας δεν θα εξηγηθούν προτού να χτυπήσει και την Αθηνά Ωνάση η "κατάρα των Ωνάσηδων" (αντικείμενο μελετούμε οι Έλληνες από την εποχή του Ομήρου, μελετώντας τα lifeστιλ περιοδικά, το www.liberopoulos.com [εκεί που συνδέται η μελίνα μερκούρη με την... τέχνΗ] μετέχουμε στις αναζητήσεις της ερυθρής μη κυβερνητικής σβάστικας, μας ελκύουν οι ερωτεύσιμοι τραγουδιστές Καίτη Γαρμπή, Θανάσης Νιάρχος, ταξίαρχος Βαλλιανάτος). Αν πέσει το αεροπλάνο των Ολυμπιακών Αερογραμμών πάνω στην Αθηνά Ωνάση, τότε θα μας αποκαλυφθεί η αλήθεια του στίχου του Δημήτρη Σταρόβα, που λέει: κι είναι μύθος είναι μύθος το δασύτριχο μου στήθος. Άρα μύθος και η μετά θάνατον ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. Αφροδίτη,

    Κι αν φύγει?...χωρίς επιβεβαιωμένη αθανασία (ψυχής)?

    «Κορίτσι κοριτσάκι που για χάρη του
    είχε τσακίσει ο ήλιος το κοντάρι του
    Το σήκωσε το πήγε επάνω στα βουνά
    Κρατούσε ένα ματσάκι από κυκλάμινα» (Ελ;)

    Όλα μα όλα ανακυκλώνονται στη φύση. Ο ήλιος, το κορίτσι του, τα κυκλάμινα... άντε μην το παίρνεις κατάκαρδα, μια γιορτή χορεύουμε. Κι ας χορεύουμε στο σκοτάδι. Στην ενέργεια ανοίγοντας διόδους ευκολίας αλλ’ όχι υποχρέωσης. (Θα εκραγεί;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. Πειράζει που δεν θέλω να γίνω Αθάνατη?

    Σιγά τα ωά! Εχασ'η Βενετιά βελόνι έτσι και πεθάνω εγώ συγκεκριμένα? Για να καταλάβω δλδ... Προτιμώ να κάνω ό,τι είναι να κάνω, να ζήσω όσο μου αναλογεί, να προσφέρω (με) ό,τι έχω και μετά να κάνω χώρο στους επόμενους.

    Neeeext!

    Είναι η δική τους σειρά κάτω από τον Ηλιο...

    (ε ρε πλάκες, να λένε τα τρισέγγονά μου λέει, για μια τρελλή προπροπρογιαγιά τους, που πέθανε στο άνθος της ηλικίας της, στα 95 ας πούμε, "she lived fast, died young and left a nice corps!" ΛΟΛ!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. enas_kostas: Κι εγώ πιστεύω πως μια τέτοια "εξέλιξη" θα φέρει τελικά τις "αρνητικές" (τουλάχιστον όπως τις βλέπουμε σήμερα) συνέπειες που αναφέρεις, καθώς η γνώση και η λογική μάλλον θα υπερκεράσουν κατά πολύ το συναίσθημα. Ειδικά, όταν θα αρχίσουμε να απεξαρτιόμαστε από την ύλη και να "αποθηκεύουμε" τις σκέψεις και τις γνώσεις μας σε άλλα "δοχεία" - ακόμα και στα στοιχεία της ίδιας της δομής της ύλης ή και "δικτυωτά φωτός" (που αναφέρει ο Άρθουρ Κλαρκ), τα συναισθήματα που είναι σύμφυτα με την υλική μας υπόσταση και τη φθαρτότητά της, μάλλον θα εξαφανιστούν - ωιμέ, ακόμα και ο έρωτας :(

    Θα υπάρχει όμως, λογικά, μια "μεταβατική" περίοδος, κατά την οποία οι άνθρωποι θα έχουν κατακτήσει την Αθανασία, χωρίς να έχουν προχωρήσει στα "τελικά" στάδια. Ίσως θα είναι η ωραιότερη (με τα σημερινά κριτήρια) εποχή της "ανθρώπινης" ιστορίας, συνδυάζοντας όλα τα ωραία που γνωρίζουμε με τη συνεχή απόλαυσή τους - μέχρι να ...μπουχτίσουμε φυσικά :)

    Θα ήθελα πολύ να ανήκουμε στην πρώτη γενιά εκείνης της "χρυσής" εποχής, αλλά πολύ φοβάμαι πως θα είμαστε από αυτούς που θα τη χάσουν για ...λίγο - σαν τους υποψήφιους που έπιασαν ένα μόριο κάτω από τη βάση ένα πράμα :(

    Για να αλλάξουμε πάντως το κλίμα, θα πρότεινα να αναφέρουμε ΤΙ θα κάναμε αν ήμασταν αθάνατοι ή έστω ζούσαμε για μπόλικους αιώνες. Ας αναφερθούμε σε πράγματα που για να πραγματοποιηθούν απαιτούν όντως ποοοοολά χρόνια.

    Η Blade Runner ήδη μας είπε μερικά από αυτά. Προσωπικά συμφωνώ με όλα, ενώ έχω και πολλά ακόμα να ...κάνω (ταξίδια στο διάστημα, ατέλειωτη έρευνα κι δημιουργία κλπ.) Μια και λέμε όμως για ήλιο, με αφορμή τη φετινή εμπειρία της Ολικής Έκλειψης στο Καστελόριζο, θα ήθελα να πω κάτι πολύ ...συγκεκριμένο:

    Θα ήθελα να δω πρώτα την Ολική Έκλειψη του 2088 που θα είναι ορατή για αρκετά λεπτά στην Κεντρική Ελλάδα (ακόμα και στην Αττική), αλλά και όσες περισσότερες Ολικές Εκλείψεις μπορώ, μέχρι να ...σταματήσει το φαινόμενο. Ναι, όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο, αυτό θα συμβεί λόγω συνεχών μεταβολών στις σχετικές αποστάσεις Γης - Σελήνης - Ήλιου και κάποια στιγμή (μετά από κάποιες χιλιάδες χρόνια, αν θυμάμαι καλά), ο δίσκος της Σελήνης δε θα καλύπτει πια ακριβώς εκείνον του Ήλιου, όπως φαίνεται από τη Γη και θα αφήνει πάντα έναν δακτύλιο που θα "φαρδαίνει" σιγά σιγά. Αν και το φαινόμενο είναι σταδιακό και δε γνωρίζω ποιο ακριβώς θεωρείται το "επίσημο" όριο, θα ήθελα πολύ να τις δω όλες - και ειδικά εκείνες τις ...τελευταίες ;)

    Να ένα (μάλλον ταπεινό μπροστά σε άλλα) όνειρο για ...αθανάτους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. @ioulia,

    Να φύγει, είπα εγώ όχι?

    Αλλά ξέρεις, για ανθρώπους που αγαπώ, προτιμώ να έχω φύγει εγώ πρώτα, δεν αντέχω να μένω πίσω και να μην έχω...

    Δεν είναι μόνον το ότι ο άλλος απουσιάζει από όλα όσα τον είχες συνηθίσει να τον περιέχουν, είναι και το ότι δεν τον ξαναβλέπεις και το ξέρεις. Φινίτο.

    Θα μου πεις, με ρωτάει κανείς ποτέ για τέτοια πράγματα?...


    @Παράγραφε,

    Εγώ σ'ευχαριστώ. Για πολλά.
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Αφροδίτη, άσ' τα ...ψόφια :))

    Γνωρίζεις ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, πως η ...απώλειά σου θα γίνει ιδιαίτερα αισθητή - τουλάχιστον σε αυτό το Blog.

    Η Βενετιά δε θα χάσει βελόνι, αλλά εμείς θα χάσουμε ...σεντόνι - καλύτερο κι από κείνο του Champions League :))

    Άσε που αν μας την κάνεις, θα έχουμε και ...αυτοκτονίες. Ειδικά μεταξύ των συμπαθών - πλην εχθρικών δι' ημάς τους ...μύες - τετραπόδων ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. Αν όμως υπάρξει αθανασία ψυχής Θεά.... δε θα σου φτάσει ο Όλυμπος, να καθαρίσεις;) Α, ξέχασα...εσύ πάλι θα το αγνοείς!!

    Ανεκδοτάκι?

    Έχασε κάποιος το φίλο του σε αυτοκινητιστικό και αποφασίζει να πάει σ’ ένα μέντιουμ να τον φέρει σε επαφή μαζί του.
    -Μια στιγμή, λεει το μέντιουμ, τον έπιασα τον έχω στην άλλη γραμμή
    -Έλα Τάκη τι γίνεσαι? Ο Νίκος είμαι από τη γη. Πως τα περνάτε?
    - Έλα ρε Νίκο παλιόφιλε, πως και με βρήκες? Να σου πω: Ξυπνάμε νωρίς το πρωί, τρωμε κανα σποράκι, πηδάμε και καμιά κότα...
    -Τι λες ρε φίλε, κότα?!! Δεν έχει γκόμενες στον Παράδεισο?
    -Ποιον Παράδεισο? Κόκορας στα Μέγαρα είμαι.

    Μετεμψύχωση!
    (Σιγά μη μας ακούσει ο Μίκυ γιατί θα το ξενυχτήσουμε;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. Ιουλία, αν το γράψεις και ...τρίτη φορά, τότε ΣΙΓΟΥΡΑ θα σε πάρω χαμπάρι :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. Κι ένα τραγουδάκι για αθάνατους

    Here we are.Born to be kings.
    We're the princes of the universe.
    Here we belong.Fighting to survive.
    In a world with the darkest powers.
    And here we are.We're the princes of the universe.
    Here we belong.Fighting for survival.
    We've come to be the rulers of your world.
    I am immortal.I have inside me blood of kings.
    I have no rival.No man can be my equal.
    Take me to the future of your world.
    Born to be kings.Princes of the universe.
    Fighting and free.Got your world in my hand.
    I'm here for your love and I'll make my stand.
    We were born to be princes of the universe.
    No man could understand.My power is in my own hand.


    τα σπαθιά μας και ξεκινάμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. @Μίκυ,

    "Άσε που αν μας την κάνεις, θα έχουμε και ...αυτοκτονίες..."

    Αν ΔΕΝ σας την κάνω θα έχουμε... περισσότερες!

    Καλα, καλά, αφού θες ντε και σώνει να γίνεις Χαϊλάντερ, στα διόδια πριν τον Αγιο Πέτρο, θα πληρώσω το Διαρκείας για σένα, οκ?

    Και θα σε βλέπω μετά, παίζοντας άρπα, να βουρλίζεσαι...

    (διότι δε νομίζω ότι Αθανασία σημαίνει και εσαεί ζωή-κοτσάνι ε?)

    @ioulia,

    Δε χαλιέμαι, τους καλούς θα φροντίσω να... τους πάρω μαζί μου! Είπα δε θέλω να γίνω Αθάνατη, δεν είπα θέλω να πάω... απροετοίμαστη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. Καλά ντε...
    Τα παράπονά σας στον μπλόγκερ!;)Το έβαλα και τρίτη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. Μα εγώ εννοούσα αθανασία Δημοπούλιας ψυχής! Φαντάζεσαι να σε βλέπει να αλωνίζεις στο μπλογκ του?;)Αφροδίτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. @ioulia,

    "Φαντάζεσαι να σε βλέπει να αλωνίζεις στο μπλογκ του?;)Αφροδίτη "

    Εμ, αυτο λεω κι εγώ, πόσες φορές πια μπορεί να αυτοκτονήσει ο άνθρωπος?
    :)

    (οκ, καρα-μπλακ χιούμορ, άσε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. enas_kostas: Δεν ξέρω για τον Παναθηναϊκό του 2108, αλλά ακόμα κι αν γίνει Χαϊλάντερ ο Τζόρτζεβιτς, δε βλέπω το "αντίπαλον δέος" να πηγαίνει στο δεύτερο γύρο των ομίλων ...ούτε το 20108 :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. Για το φθινόπωρο που πνέει από τα φώτα λέει η Πέπη Τσεσμελή ένα καταπληκτικό τραγούδι:

    το θάνατό μας χρειάζεται η άμετρη γύρω φύση και τον ζητούν τα πορφυρά στόματα των ανθών αν έρθει πάλι η άνοιξη πάλι θα μας αφήσει κι ύστερα πια μήτε σκιές δεν είμεθα σκιών

    μ' αρέσει να βουλιάζουμε
    μαζί στα μαξιλάρια
    τρελαίνομαι όμως μόνη μου
    να ψάχνω τα συρτάρια

    όταν μ' αφήνεις μόνη μου
    μωρό μου δε με νοιάζει
    γιατί η φαντασία μου
    μπορεί να οργιάζει

    το θάνατο μας καρτερεί το λαμπρό φως του ήλιου τέτοια θα δούμε ακόμη μια δύση θριαμβική κι ύστερα φεύγουμε από τα βράδια του Απριλίου στα σκοτεινά πηγαίνοντας βασίλεια πέρα κει

    και σκανδαλίζομαι
    μένω γυμνή
    με μια γραβάτα
    κι ερεθίζομαι
    και σκανδαλίζομαι
    μονάχη αγγίζομαι
    γίνομαι άτακτη
    και δεν αναγνωρίζομαι

    αγγίζω τα πινέλα σου
    η έμπνευση με πιάνει
    αν έπιανε το χέρι μου
    τι θα ξερε να κάνει

    χώνομαι στη ντουλάπα σου
    τα ρούχα σου χαϊδεύω
    ανοίγω και το στέρεο
    και μόνη μου χορεύω

    μόνο μπορεί να μείνουνε κατόπι μας οι στίχοι δέκα μονάχα στίχοι μας να μείνουνε καθώς τα περιστέρια που σκορπούν οι ναυαγοί στην τύχη κι όταν φέρουν το μήνυμα δεν είναι πια καιρός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  186. http://www.brianmay.com/vickisworld/index.html

    ψάχνοντας στους queen για διαφορα βρήκα αυτό στη σελίδα του δημιουργού του "Who wants to live forever"

    μάλλον θα μας έλεγε ότι και τα 70 θα της έφθαναν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  187. Ως άνθρωπος, μία φορά. Ως "γάτος" όμως έχει άλλα ...περιθώρια ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  188. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  189. "Καρα μπλακ χιούμορ άσε"

    Μπα, δεν καταλαβαίνουν οι γάτοι από αυτοκτονία. Σαν ανέκδοτο ακούγεται: Το άκρον άωτον της προσπάθειας: Γάτος που προσπαθεί να αυτοκτονήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  190. G.BUSH.jr said:

    Είστε όλοι ύποπτοι εδώ μέσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  191. Να επαναλάβω την ερώτηση μου η οποία ίσως παρέπεσε;

    Αγαπητέ κ. Δήμου, πές τε μας σας παρακαλώ πόσο η πνευματική σας καλλιέργεια σας βοήθησε να απαντήσετε ερωτήματα σαν το σημερινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  192. Η ερώτηση είναι παρανοϊκή. Τι είναι η πνευματική καλλιέργεια, εκτός από έκφραση ημιαγράμματου ταγματασφαλίτη δασκαλάκου της σύγχρονης εφημεριδένιας Τηλεκατοχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  193. Καλημέρα!

    Antonios Liolios said...
    "Να επαναλάβω την ερώτηση μου η οποία ίσως παρέπεσε;

    Αγαπητέ κ. Δήμου, πές τε μας σας παρακαλώ πόσο η πνευματική σας καλλιέργεια σας βοήθησε να απαντήσετε ερωτήματα σαν το σημερινό".

    Αγαπητέ Αντώνη το ερώτημα δεν παράπεσε ...εγώ είχα παραπέσει εχθές όλη μέρα.

    Η απάντησε είναι: ΔΕΝ με βοήθησε. ΔΕΝ βρήκα απάντηση. Μία θεοσεβούμενη αγράμματη γριούλα βοηθιέται περισσότερο από την πίστη της.

    Ίσως μάλιστα η καλλιέργεια να με βοήθησε να μην απαντήσω - αποκλείοντας τις εύκολες λύσεις.

    @epikairos όχι μόνο ινδουιστές και βουδιστές αλλά και οι χριστιανοί πιστεύουν στην μετά θάνατον ζωή. Επίσης πιστεύουν στην ύπαρξη Θεού, την Άμωμη Σύλληψη, την Ανάσταση του Χριστού, και διάφορους άλλους μύθους; Ε - και;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  194. Kαλημέεεραααα!

    Το ποστ όλο γραμμένο σε σέπια...

    Για να δούμε τι θα φέρει η καινούρια μέρα!

    Εύχομαι τουλάστιχον (!), ένα ωραίο, "κοσμικό" "πατ-πατ-πατ, καλά πας!" στην πλάτη για όλους!

    (εμένα ξέρω, μού'ρχεται, "πάρ'το απ'την άλλη ρεεεεε!")
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  195. WHY WORRY

    There are only two things to worry about:
    Whether you are well or whether you are sick.

    If you are well, then there is nothing to worry about.
    But if you are sick,

    There are two things to worry about:
    Whether you are going to get well
    Or whether you are going to die.

    If you get well,then there is nothing to worry about
    But if you die

    There are only two things to worry about:
    Whether you are going to go to heaven
    Or whether you are going to hell.

    If you go to Heaven
    Then there is nothing to worry about
    But if you go to hell
    You’ll be so busy shaking hands with all your friends
    That you won’t have time to worry!

    So why worry?

    BE HAPPY!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.