Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006

To θαύμα του Τρίτου

Παραμένω στο Τρίτο. Ένα από τα σημαντικότερα συλλογικά έργα τέχνης της μεταπολεμικής Ελλάδας (για μένα το σημαντικότερο) υπήρξε η εκπομπή "Εδώ Λιλιπούπολη". Γι αυτήν έγραψα τότε δύο κείμενα - το ένα λίγο καιρό μετά την έναρξή της και το άλλο μετά το τέλος της. Τα κείμενα αυτά δεν υπάρχουν σε βιβλία και τα παρουσιάζω για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο. Παραβαίνω τον κανόνα του μήκους - αλλά αξίζει τον κόπο.





ΒΑΣΤΑ ΔΥΣΤΡΟΠΟΠΙΓΓΑ!

Στην εξουσία είναι το κόμμα της «Χαρχουδικής Δημοκρατίας». Έχει εκλεγεί με δημοκρατικές εκλογές, ωστόσο όμως συνωμοτεί να εγκαταστήσει πραξικοπηματικά τη μοναρχία, βάζοντας στο θρόνο τον Πρίγκιπα (της Χιονάτης). Ακόμα εκμεταλλεύεται και εξαπατά τους πολίτες με διάφορες σατανικές παγίδες: Εφορίες, Τράπεζες, Ασφαλιστικές Εταιρείες και άλλα ηχηρά παρόμοια πού φαινομενικά τους εξυπηρετούν ενώ στην πραγματικότητα τους ληστεύουν. Μέχρι και θαύματα σκηνοθετεί ή «Χαρχουδική Δημοκρατία» για να «χαρχουδιάσει» (το ρήμα δεν είναι δικό μου) τον κοσμάκη. Όλοι οι πολίτες έχουν «φακέλους», ενώ ο ηγέτης, ο Χαρχούδας, φτιάχνει και ξαναφτιάχνει την κεντρική «Λεωφόρο Γαλάζιας Πεταλούδας» για να υποδεχθεί ξένους πρίγκιπες και μεγιστάνες...

Όλα αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα στις 9.30 ή στις 17.00 στο Τρίτο Πρόγραμμα κι αν ή Χαρχουδική Δημοκρατία, οι φάκελοι και ή Λεωφόρος Πεταλούδας σας θυμίζουν τίποτα, κάνετε λάθος. Γιατί δεν είμαστε στην Αθήνα του 1979, αλλά στην ωραία Λιλιπούπολη, σε χρόνο άγνωστο.

Βέβαια, οι Λιλιπουπολίτες είναι απόγονοι των αρχαίων Λιλιπούα πού ο πολιτισμός τους μοιάζει πολύ με αυτόν των αρχαίων Ελλήνων (όπως βεβαιώνει ο ιστοριοδίφης, αρχαιολόγος, εφευρέτης, αθλητής και επιστήμων, δόκτωρ Δρακατώρ). Το «Πόρτο Λίλι» θα μπορούσε να είναι ο Πειραιάς και το βουνό Λιλιμπάγια ο Όλυμπος. Αλλά οι διαφορές είναι περισσότερες από τις... συμπτώσεις.

Παρακολουθώ κάθε μέρα με αγωνία τις ηρωικές προσπάθειες του παιδιού του λαού, του μάγκα Δυστροποπιγγα, να γλιτώσει το λαό της Λιλιπούπολης από τα σατανικά σχέδια του δήμαρχου Χαρχούδα. Ή εκπομπή είναι μεικτή —πρόζα και μουσική (σαν μιούζικαλ)— και το κάθε πρόσωπο έχει το τραγούδι του (σαν τον Καραγκιόζη). Το τραγούδι του Χαρχούδα είναι σε εθνοκαπηλικό στυλ εμβατηρίου, ενώ το άσμα του Δυστροποπιγγα είναι βαρύ ζεϊμπέκικο (και πολύ αντιστασιακό).

Άλλα πέρα από την ιστορία, την πολιτική και τη γεωγραφία, στην εκπομπή αυτή υπάρχει ή π ο ί η σ η.

Ή ποίηση πού ανθίζει στη Λιλιπούπολη είναι από τα πιο δροσερά, τα πιο όμορφα πράγματα πού έχουν συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Μία αστείρευτη δημιουργική φαντασία γέννησε τον κάτασπρο ιπτάμενο ελέφαντα, τον Μπέμπαντα, βλέπει το «πέρασμα της ώρας» σε γλυκύτατους τόνους ζαχαροπλαστικής, μας παρασύρει στο «χορό των μπιζελιών». Ζωγράφισε τα τραγούδια των χρωμάτων: "Ασπρο (πέρα στο Μυζηθρόκαμπο και τον Γιαουρτοπόταμο), κόκκινο (ή κυρία Φωτεινή κάνει σούπα κοκκινή), κίτρινο (μία κολυμβήτρια Κινέζα που κολυμπάει στη μαγιονέζα), καφέ (αρκούδα καφέ, αρκούδα καφέ, τρέχει φορτωμένη έναν ξύλινο μπουφέ). Προχώρησε στη μελοποίηση του χρόνου, της μάχης, της φιλίας, της ιστορίας.

Οι στίχοι των λυρικο-ονειρικών τραγουδιών της Λιλιπούπολης αποτελούν μέγιστο γεγονός για τη νεώτερη ποίηση μας. Ξαφνικά αποκτούμε «παραλογοτεχνία» στο ύφος (και ύψος) ενός Lewis Carrοl ή Edward Lear, αλλά αυθεντικά ιθαγενή. Ελληνικότατη — σε δεύτερη Χατζιδακική γενιά — και ή γοητευτική μουσική τους, πού προεκτείνει την παράδοση του νέου ελληνικού Lied.

Και πέρα από την ποιητική φαντασία, ένα διαβολεμένο σατιρικό πνεύμα παρωδεί και διασύρει τα πάντα: θεσμούς, αξιώματα, τηλεοπτικές εκπομπές, οργανισμούς, εταιρείες, ηθοποιούς και συγγραφείς, μουσικούς και συνθέτες, πολιτικούς και διανοούμενους.

Μείγμα ποίησης και σκέψης ή «Λιλιπούπολη», έχει δύο κεντρικά θέματα: την ομορφιά και την ελευθερία. Κοντά στη λυρική ευγένεια των τραγουδιών, έχουμε έναν συνεχή αγώνα για την κατάργηση κάθε ψευτιάς. Κεντρικό ρόλο έχει σ' αυτό τον τομέα ο φοβερός Παπαγάλος της Πιπινέζας. Μείγμα κακομαθημένου παιδιού και ανυπόταχτου μυαλού δίνει διπλή μάχη: για την προσωπική του ελευθερία (από την καταπιεστική υπέρ-προστασία της Πιπινέζας) και για την «πάταξη του φαύλου», όπως θα έλεγε ο Βολταίρος.

Το «γιατί;» του παπαγάλου υπονομεύει κάθε σοβαρότητα και αυθεντία. Ή περιέργεια και επιμονή του τον βοηθάνε να τινάζει στον αέρα όλες τις καταχθόνιες ενέργειες του Χαρχούδα (ή Μπούχαχα, όπως τον αποκαλεί) και των συνεργατών του. Ό παπαγάλος δεν εννοεί να συμμερισθεί την προσήλωση της Πιπινέζας στο Δήμαρχο, στην εξουσία, στα έθιμα, στους καλούς τρόπους (στο «κατεστημένο» θα λέγανε οι διανοούμενοι). Όπως δεν μπορεί να ανεχθεί την πνιγηρή της «αγάπη» (πόσα παιδιά θα ταυτίζονται μαζί του!). Είναι ένας επαναστάτης παπαγάλος και τραγουδάει: «"Ως πότε παπαγάλοι, θα ζούμε στα κλουβιά...».

Αληθινά, ή εκπομπή αυτή είναι ελάχιστα «παιδική» —αν με παιδική εννοούμε όλα τα ανούσια και νερόβραστα κατασκευάσματα πού σερβίρονται στα παιδιά μας (οπού όλες οι λέξεις τελειώνουν σε -άκι, επί το παιδικότερον). Είναι επαναστατική, ανατρεπτική αν θέλετε, ακόμα και αναρχική. Με την αναρχία της ποίησης και της ζωντανής νιότης. (Ή ποίηση ποτέ δεν τα πήγε καλά με την εξουσία. Ούτε άλλωστε και ή παιδική ηλικία. Κάθε παιδί είναι —και πρέπει να είναι— φύσει αναρχικό. Κι όσο λιγότερο επηρεαστεί από τη θλιβερή καταπιεστική εκπαίδευση πού του δίνουμε, τόσο πιο αυθεντικός και ζωντανός άνθρωπος θα γίνει).

Παράξενη πόλη ή Λιλιπούπολη. Ό Φύστικος, το ανθισμένο καράβι, πλέει στη θάλασσα της, ενώ ψηλά στον ουρανό της ό Μπίξ-Μπίξ και ή Μπομπίλα κάνουνε νυχτερινές πτήσεις με τον άσπρο Μπέμπαντα. Όσοι έχουν ταλαιπωρηθεί από τις πίκρες της ζωής μπορούνε να βρουν παρηγοριά τρώγοντας σερμπέτια και γαλακτομπούρεκα στην « Ιπτάμενη Χαλβαδόπιττα» του Γλυκόσαυρου (είναι ο δισέγγονος της περίφημης Βροντοσαυρίνας-Γλυκερίνας, πού τον καιρό των αρχαίων Λιλιπούα είχε φτιάξει «το πιο γλυκό-γλυκό πού έγινε ποτέ». Ξέχασα να σας πω πώς κάθε Λιλιπουπολίτης έχει τον προγονό του, το προπατορικό του αρχέτυπο ανάμεσα στους αρχαίους Λιλιπούα).

Ξεχάστε μια μέρα τη σοβαρότητα σας (για να μην πω τη σοβαροφάνεια) και ακούστε αυτή την παιδική εκπομπή, (θυμηθείτε: «παιδικά» θεωρήθηκαν κάποτε ο Σαρλώ και τα Μίκυ-Μάους, ύψιστες μορφές τέχνης της εποχής μας). Τα πιο σπάνια πράγματα στη ζωή μας είναι ή ποίηση, το χιούμορ και ή αλήθεια. Μπορείτε να τα χαίρεστε καθημερινά, με το γύρισμα ενός κουμπιού.




Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ


ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ένιωθα περίεργα μόνος. Ήταν το αντίστροφο ενος ταξιδιού. Δεν είχα αφήσει πίσω μου έναν κοσμο — με είχε εγκαταλείψει εμένα ένας ολόκληρος κόσμος.

Ή απουσία γινοταν κάθε μέρα και πιο οδυνηρή. Δεν μου έλειπαν μονον οι άνθρωποι — μου έλειπαν οι δρόμοι, οι πλατείες, τα αντικείμενα, τα τοπία. Νοσταλγούσα το Λιλιγρό, το δάσος Άρες Μάρες Κουκουνάρες, τον Φίστικο, τη λεωφόρο της Γαλάζιας Πεταλούδας — ως και αυτον τον Σιδερομάσσα. Τα βράδια, τις ώρες πού ερχοταν το μεράκι, τραγουδούσα:

Ποτε θα ξαναδώ το Πόρτο Λίλι
και την αρχαία πόλη Παπουαλίλη...


Βέβαια πιο σκληρή ήταν ή απουσία των ηρώων μου: Πώς να αντικαταστήσω τον Χαρχούδα, τον Δυστροποπιγγα, τον Δόκτορα Δρακατώρ; Ως και την κυρία Φωτεινή (πού κάνει σούπα κοκκινή) και την Κινέζα της μαγιονέζας είχα επιθυμήσει. Για να μη μιλήσουμε για τον Παπαγάλο ή τον Μπέμπαντα...

Ναι, μου έλειπε ή Λιλιπούπολη ! Ή στέρηση της με είχε απορυθμίσει εντελώς. Δεν είχα πια που να ξεφορτώσω τα νεύρα μου ή τα όνειρά μου. Για καιρο ένιωθα σαν θεριακλής πού του κόψανε το τσιγάρο.

Ως πού μια μέρα...

Ως πού μια μέρα έπαψα να νοσταλγώ τη Λιλιπούπολη, γιατί...

Άλλα αυτά πρέπει να σας τα πω με τη σειρά.

Η ιστορία ξεκίνησε οταν, ένα πρωί, ήρθε ο δήμαρχος Χαρχούδας στο γραφείο μου! Βέβαια, δεν ήξερα από την αρχή πώς ήταν ο Χαρχούδας. Μόλις όμως διαφωνήσαμε λίγο, άκουσα την πολύ γνώριμη φωνή να λέει:

«Α ! Σε παρακαλώ ! Εγώ είμαι ο πρόεδρος, εγώ είμαι ο δήμαρχος, εγώ θα αποφασίσω!».

Δεν είπε ακριβώς δήμαρχος — άλλα κάτι ανάλογο. (Κατάλαβα πώς κυκλοφορούσε «ινκόγκνιτο»).

Την άλλη μέρα σε μια δεξίωση συνάντησα τον Πρίγκιπα της Χιονάτης. "Ήταν κομψός, φαντασμένος και λυγιστός, μιλούσε με το «γω» και σήκωσε την ντάμα του να χορέψουνε με τα λόγια του «πριγκηπικού βαλς»:

Πεντάμογφη οπτασία μου
κεντγίζεις τη φαντασία μου...


Μετά, τα συμβάντα άρχισαν να συσσωρεύονται — δύο και τρία την ίδια μέρα. Έτσι, ο δόκτωρ Δρακατώρ προσπάθησε να βελτιώσει το αυτοκίνητο μου με μια νέα εφεύρεση. (Δεν δούλεψε — και πείσθηκα πώς ήταν πράγματι ο δόκτωρ). Ή 'Οφη-Σόφη με κάρφωσε στον Δυστροπόπιγγα — ο οποίος με κυνήγησε με ένα ψάρι.


Σε μία πάροδο της Πατησίων είδα την Πιπινέζα να καταπιέζει τον Παπαγάλο και αμέσως μετά να ξεσκονίζει δουλικά τον Χαρχούδα. Μπήκα σε ένα λουκουματζίδικο και ανακάλυψα πώς ήταν το μαγαζί του Γλυκόσαυρου. Εκεί έφαγα «το πιο γλυκό-γλυκό πού έγινε ποτέ».

Οι υποψίες μου έγιναν βεβαιότητες όταν τελικά είδα τον Μπέμπαντα. Πετούσε αργά μέσα στις ρόδινες αχτίνες του ηλιοβασιλέματος. Στην αρχή νόμιζα πώς ήταν το λεωφορείο «Ηλιοτρόπιο». Άλλα όταν πλησίασε σαν άσπρο συννεφάκι, σαν ξασμένο μαλλί της γριάς, όταν μπόρεσα να διακρίνω τον Μπίξ-Μπίξ και την Μπομπίλα καθισμένους στην πλάτη του, τότε ήξερα: ήταν ο Μπέμπαντας, ο μαγικός άσπρος ελέφαντας.

Και τότε κατάλαβα: ο κόσμος είχε γίνει μια Λιλιπούπολη.

Μεγάλο θαύμα της τέχνης — πώς μεταμορφώνεις τη ζωή ! Στενοκέφαλοι, άμουσοι και στεγνοί άνθρωποι πήγαν να σκοτώσουν την ποίηση — αλλά τα όνειρα πήραν εκδίκηση. Αντί να πεθάνει ή Λιλιπούπολη, απλώθηκε παντού — και μαγικά παράλλαξε τον κοσμο.

Και σιγά-σιγά νιώσαμε πώς ζούμε μέσα στη Λιλιπούπολη ! Χάρη στην ευαισθησία και τη φαντασία των δημιουργών της ή καθημερινή πραγματικοτητα πήρε μια νέα διάσταση. Άλλαξαν τα πρίσματα των ματιών μας, και οι μεμβράνες των αυτιών μας, και τα πλαίσια αναφοράς των ονείρων μας. Βλέπουμε γύρω Χαρχούδες, Δυστροπόπιγγες και Πιπινέζες! Κάθε εργοστάσιο είναι ένας Σιδερομάσσας και κάθε ποιητής ένας Κουκουτούζ. Καί, αντί να τον ακούμε, ψέλνουμε εμείς τον εθνικό ύμνο:

Ωραία Λιλιπούπολη,
ποτέ δεν σε ξεχνώ...


Τα χρώματα ζωντάνεψαν στα μάτια μας — το καφέ έγινε αρκούδα (με μπουφέ!) και το άσπρο είναι ο Μυζηθρόκαμπος με τον Γιαουρτοπόταμο. Όταν μας αμφισβητούν τραγουδάμε:

Δεν είμαστε Ζουλού
δεν είμαστε Παπούα
είμαστε οι απόγονοι
των άγριων Λιλιπούα!


Ποτέ πια ή ζωή δεν θα είναι όπως ήταν. Αυτό είναι το γνώρισμα της τέχνης. Συγγραφεύς, συνθέτες, ηθοποιοί έπλασαν έναν νέο, ολόκληρο κόσμο!

Σ' αυτού του κόσμου τους δρόμους τριγυρνώ εδώ και μήνες. Δεν νοσταλγώ τη Λιλιπούπολη — ζω στη Λιλιπούπολη. Αυτοί πού την πολέμησαν ισοπεδώθηκαν από τη φοβερή παρουσία της. Αυτοί πού τη σταμάτησαν θα έχουν καιρό ξεχαστεί όταν τα τραγούδια της Λιλιπούπολης θα τραγουδιούνται ακόμη !

Ναι, Δήμαρχε! Ναι, Μπίξ-Μπίξ! Ναι, Γλυκόσαυρε! Κερδίσατε! Εσείς το τραγουδήσατε, δεν το πιστέψαμε, μα τώρα το ζούμε:

Γύρισα, ταξίδεψα πολύ
κι όλος ο κόσμος, είναι για μένα,
μια Λιλιπούπολη...


Ναι, Δυστροπόπιγγα, ναι, Πιπινέζα, ναι, Δρακατώρ: χάρη σε σας το τραγούδι βγήκε αληθινό. Όλος ο κόσμος έγινε μια Λιλιπούπολη!



153 σχόλια:

  1. Δεν τα έζησα (είμαι 33)και όμως, δεν ακούγονται ρετρό.
    Ενώ η σημερινή μουσική (εμπορική) πραγματικότητα είναι ένα αναλώσιμο υλικό...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρέπει να αναφέρω τους βασικούς συντελεστές της εκπομπής:

    Η ιδέα ανήκε στην Ελένη Βλάχου και την Ρεγγίνα Καπετανάκη.

    Τα κείμενα τα έγραφαν η Μαριανίνα Κριεζή, η Ρεγγίνα Καπετανάκη και η Άννα Παναγιωτοπούλου.

    Τους στίχους των τραγουδιών - ΟΛΩΝ - η Μαρανίνα Κριεζή

    Συνθέτες: Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Νίκος Χριστοδούλου.

    Ηθοποιοί: Δύο απόντες: Βασίλης Μπουγιουκλάκης (Χαρχούδας) και Μίμης Χρυσομάλλης.

    Λευτέρης Βογιατζής, Σταμάτης Φασουλής, Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Λάμπρος Τσάγκας και πολλοί άλλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικά τα κείμενα!

    Κι εγώ πολίτης της Λιλιπούπολης…



    Από συνέντευξη της Μαριανίνας Κριεζή στο Βήμα της 5.8.2001:

    …Το 1976 κανένας δεν άκουγε την εκπομπή. Ηταν μια κακή εκπομπή, θα έλεγα. Κάποια στιγμή πήγα εγώ η ίδια στον Γιώργο Κουρουπό και του ζήτησα να σταματήσουμε. Εκείνος μου είπε: "Συμφωνώ απολύτως, δεν σας ακούει κανείς. Έχετε όμως έναν και μόνο φανατικό θαυμαστή: τον Μάνο Χατζιδάκι. Γι' αυτό η εκπομπή θα συνεχιστεί!"...

    Κατά την εκτίμηση της Μαριανίνας Κριεζή, η εκπομπή βελτιώθηκε ριζικά όταν η Αννα Παναγιωτοπούλου μπήκε στην ομάδα και συνέγραφε τα κείμενα:
    Μπήκε στην εκπομπή ο προφορικός θεατρικός λόγος. Άρχισαν οι ήρωες να αποκτούν χαρακτήρα. Άρχισε να αλλάζει η θεματολογία. Η "Λιλιπούπολη" πήρε πολιτική διάσταση, συνέβαιναν γεγονότα, γίνονταν εκλογές όπως τις κάνουν οι μεγάλοι.

    Ήταν τότε που η εκπομπή «απογειώθηκε» σε ακροαματικότητα. Τα παιδιά ξυπνούσαν νωρίτερα για να προλάβουν το πρόγραμμα πριν από το σχολείο. Οι μεγάλοι καθυστερούσαν στη δουλειά για να ακούσουν ως το τέλος τη «Λιλιπούπολη». Η εκπομπή απομακρύνθηκε από το αμιγώς παιδικό ακροατήριό της για να γίνει ένα πρόγραμμα που ανέδυε την παιδικότητα του ανθρώπου κάθε ηλικίας.

    Ολοι οι άνθρωποι είμαστε πρώην παιδιά. Σε αυτά τα πρώην παιδιά απευθύνθηκε η "Λιλιπούπολη"

    ΤΟ ΒΗΜΑ 5.8.2001

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα!

    Την εκπομπή, λόγω ηλικίας, δε την πέτυχα ζωντανά. Το βινύλιο όμως το έλιωσα κυριολεκτικά, κάνοντας πολλές φορές το υπέροχο αυτό ταξίδι στον κόσμο του φανταστικού όπου όλα είναι πιθανά και όλα αποκτούν σάρκα και οστά.

    Ακόμα και σήμερα, στο cd πια, τα τραγούδια αποκαλύπτουν μια πόλη ονειρική, γεμάτη χρώματα και αλήθειες, προσφέροντας βόλτα στη χώρα των παιδικών μας αναμνήσεων.

    Ένα έργο μοναδικό και σίγουρα διαχρονικό!


    Υ.Γ. Να επισημάνουμε και τις φωνές των:
    Α.Κοντογεωργίου
    Σ.Γιαννάτου
    Μ.Σφακιανάκη
    Σ.Σακκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ σωστή η προσθήκη των τραγουδιστών, Flock of Seagulls (η Μαριέλλη Σφακιανάκη είναι και συνθέτης κι έχει μελοποιήσει το "Βιβλίο των Γάτων").

    Γενικά βλέπει κανείς μία συσσώρευση ταλέντου ανήκουστη για Ελληνικό εγχείρημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν θυμάμε καλά το τραγούδι έλεγε:
    Δεν είμαστε Ζουλού
    δεν είμαστε Παπούα '
    είμαστε η άγρια
    φυλή των Λιλιπούα ...

    Θα ξανακούσω to CD.

    ΕΥχαριστώ για τις ανανμνήσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και εγω λογω ηλικιας δεν εχω αποψη..

    Αυτο το cd που αναφερεται τι εχει?ολες τις εκπομπες?καποια τραγουδια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ takis vasilopoulos

    Αυτο το cd που αναφερεται τι εχει?ολες τις εκπομπες?καποια τραγουδια?

    Κυκλοφορεί ένα CD με τα 35 τραγούδια της λιλιπούπολης και 4 (ή 5) CD με κάποιες αντιπροσωπευτικές εκπομπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στο CD δεν είναι όλα τα τραγούδια της Λιλιπούπολης. Ένας από τους 4 συνθέτες, ο Ν. Χριστοδούλου, δεν έδωσε την άδεια στον Μάνο Χατζιδάκι να ηχογραφήσει και τα δικά του τραγούδια. Αλλά και χωρίς αυτά η επιλογή είναι αντιπροσωπευτική.

    Προσωπικά προτιμώ τις original εκτελέσεις (αυτές που ακούγονταν στις εκπομπές) ο Μάνος τα "Χατζιδακοποίησε" στις διασκευές του.

    Δυστυχώς μετά, στους δίσκους που περιέχουν "επεισόδια" από την Λ., μπήκαν εκ των υστέρων οι ερμηνείες Χατζηδάκι.

    Έχω μία κασέτα με τις original εκτελέσεις που μου την είχε δώσει η Λένα Πλάτωνος αλλά η ποιότητα της δεν είναι καλή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Διαβάστε το ως το τέλος, είναι πολύ ενδιαφέρον.

    Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε.
    Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι
    δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς.
    Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας:
    Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους
    μας.
    Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως
    οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν.
    Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι
    η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας.
    Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως
    θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά
    με παλαιοπολιτικά τερτίπια.
    Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε
    να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία
    δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση
    να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας
    Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και
    να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι
    θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου
    θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα
    είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική».

    Δειτε το τωρα και απο κατω προς τα επανω !!

    είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική
    θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα
    θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου
    να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι
    Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και
    να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας
    δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση
    να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία
    Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε
    θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά
    με παλαιοπολιτικά τερτίπια.
    Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως
    η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας.
    Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι
    οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν.
    Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως
    Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους
    μας.
    Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας:
    δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς.
    Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι
    Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε.

    Παντως ο Χαρχουδας τους τα ειπε ( Απο επανω προς τα κατω !! ) .
    Ενδεχομενως λιγο ασχετο ( και πολυ ) αλλα αν συνδυασουμε τα ακουσματα μας,απο το Γ Προγραμμα αναφερομενος φυσικα στη Λιλιπουπολη,με τις ημερες που διανυουμε μηπως αναγνωρισατε με μεγαλη πιθανοτητα τον καθε μορφης " Χαρχουδα " του σημερα,του χθες και ελπιζω οχι του μελλοντος...

    Καλο σας απογευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καταπληκτικό κείμενο - μου έφτιαξε τη διάθεση! Να η ευτυχία σήμερα που ανακάλυψα το Διαδίκτυο και έτυχε να είμαι στεναχωρημένη για κάποιες εξετάσεις του μπαμπά μου! Πρώτος άντρας της ζωής μου αυτός, μου μίλησε για τους Ατρείδες που ολολύζουν και για τους δραπέτες τ΄ουρανού! Και σήμερα που είναι τα τριάκοντα έτη από το χαμό του Σιδηρόπουλου, θυμήθηκα το τραγουδάκι που αφιέρωσε ο Παύλος, στον άλλο μου τον πατέρα, που ποτέ δεν γνώρισα, τον Ποιητή Οδυσσέα Ελύτη: η γκόμενα σου είναι χαζή κι εσύ μοιάζεις με τσόντα υπαλληλάκος δηλαδή της τάξης τρεις και ογδόντα έγινες σοβαρό παιδί μ' αφεντικού μουσούδα βαρύ πεπόνι δηλαδή και με χοντρή τη φλούδα ρούπα κρίμα το παιδί ό,τι κάτσει κι ό,τι ερθε ασ' την καρδιά σου να τα πει κι αμόλυσε καλούμπα απ' το πρωί απ΄τις εφτά μου ντύνεσαι στην πένα και τρέχεις φίλε για δουλειά στου ταύρου την αρένα μοιάζεις με μούμια αιγυπτιακή με μαραμένο φύλο πιες να ξεδώσεις ρε παιδί κι αν θες παίξε και ξύλο ρούπα κρίμα το παιδί ό,τι κάτσει κι ό,τι ερθεί ασ΄την καρδιά σου να τα πει στο χθεσινό σου φίλο ξημέρωμα ζητάει ο καιρός να σούρθω με κιθάρες τω καίσαρι του καίσαρος καιρός γι΄ανωμαλάρες άσε τα πως και τα γιατί και πάμε γι΄αμαρτία για να αισθανθούμε δηλαδή εν πλήρει απαρτία.

    Και οι στίχοι της Μαριανίνας που με συνοδεύουν στους μοναχικούς περιπάτους της αγάπης: να προσέχω μου λες να μην έχω κακό συναπάντημα είναι τόσες πολλές οι καρδιές οι χαμένες στο διάστημα θλιμμένες καρδιές που χουν εκραγεί θα γυρίσω στη Γη να γυρίσω τελειώνουν τα καύσιμα μα έχουν γνώση οι φύλακες ζουν οι παλιοί ψαροφύλακες και τ΄αστέρια θ΄ανάψουνε τσαφ όλα ναζί τη μοναξιά μου θα βάψουνε ξαφνικά μοναξιά χρυσή η ζωή μου είσαι εσύ θα σου φέρω πλαγκτόν αστρικών πετρωμάτων τα θραύσματα μουσικές πλανητών και λουλούδια που βγαίνουν στα χάσματα όταν η μοναξιά φωτογωχυθεί τώρα έχω χαθεί τώρα ανήκω στης νύχτας τα πλάσματα...μπαμπά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Aν είχε μυαλό η ΕΡΤ (κι αν έχει φυλάξει τις ταινίες) θα μπορούσε να βγάλει όλη την Λιλιπούπολη σε ένα Audio-dvd.

    Tα βινύλια που κυκλοφόρησαν κάποτε δεν ξέρω αν υπάρχουν πιά - αν αντικαταστάθηκαν με CD...

    Kαι φυσικά θα έπρεπε να αναμεταδίδεται ολόκληρη ανά 5ετία - έτσι κι αλλιώς είναι διαχρονική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τελικά οι εκπομπές για παιδιά είναι μια πολύ σοβαρή και...ενήλικη υπόθεση.
    Αυτό απέδειξε η Λιλιπούπολη



    Προσωπικά λυπάμε πάρα πολύ όταν βλέπω σε διάφορες σχολικές εκδηλώσεις, παιδιά του δημοτικού ή ακόμα και της προσχολικής ηλικίας να χορεύουν υπό τους ήχους των πιο άθλιων υποπροϊόντων της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας.

    Το υφέρπον γύρω μας κιτς ενσταλάζει στις αθώες ψυχές τους και διαμορφώνει το απαίδευτο ακόμα αισθητήριο τους έτσι ώστε τα μελλοντικά εφήμερα είδωλα των reality "διαγωνισμών ταλέντων" να έχουν προκαταβολικά έτοιμο το κοινό τους και, στην κυριολεξία, εξ απαλών ονύχων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νοιώθω ότι με αυτούς τους ανθρώπους με ενώνει κάτι τρομερά ισχυρό, νοιώθω ότι είμαστε όμοιοι, νοιώθω ότι είμαστε αδέλφια, νοιώθω ότι κουβαλάμε και οι 2 κάτι μέσα μας σε όλη την πορεία της ζωής μας, κάτι μοναδικό : ήχους, εικόνες, φωνές, μουσικές, ιστορίες. Ένα αίσθημα ψωμιού με μέλι κ ενός ποτηριού γάλατος, ένα αίσθημα ανάσας πάνω στο πρόσωπό σου την ώρα που σε έχουν αγκαλιά, μια ευφυία και μια ευαισθησία, μια τρυφεράδα και μια καλλιτεχνίλα, το μυστικό της ζωής..

    5 Aπριλίου 2006,bloggo-Αφιερωμα
    του Chaca-Khan και της Composition Doll στη Λιλιπούπολη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μόνο και μόνο διαβάζοντάς σας, Γάτε και φίλοι, σκέφτομαι πως αν βάλουμε όλη τη Λιλιπούπολη, τον Τριβιζά, τον Πιλάβιο με τον Παραμυθά του και τον Μπαρμπα-Μυτούση με Κλούβιο και Σουβλίτσα, την οικογένεια Σοφιανού και κάποιες καλές προσπάθειες από ΕΤ, τύφλα νά'χει το Sesami Street & τα Muppets!!!

    Μέχρι και Καραγκιόζη ψηφίζω, από τις απίστευτες τσουλο-βαρβαρο-κρετινο-σάχλες με τις οποίες ποτίζονται τα παιδιά μας!

    Μελαγχόλησα τώρα...!

    Το γυρνάω πιο θέατρο, το ξέρω, αλλά ο κλήρος πέφτει σε Ξένια Καλογεροπούλου και Κάρμεν Ρουγγέρη για καλές παραστάσεις. Κι όταν τα παιδιά σου συνηθίζουν σε τέτοια ποιότητα, μετά "κλωτσάνε" στα Γιουγκι-αϊ-ο και τα Πόκεμον...

    Το ίδιο εύκολο είναι να μάθουν τα τραγουδάκια της Λιλιπούπολης και τα.. αχαρακτήριστα ηλεκτροπόπ σημερινά...

    (Θα πάω να πάρω το σιντι, δεν το συζητώ!!!)

    Αλλά θα παραμένω με την απορία, τόσα ταλέντα έχουμε, γιατί δεν κάνουμε τις σημερινές εκπομπές και παραστάσεις που αξίζουν τα παιδιά μας, παρά αποσπασματικά και ως εξαιρέσεις?

    Και κάτι ακόμα, αφού τα Candy Girls έχουν πωλήσεις επιπέδου χρυσού δίσκου, και τα παραφερνάλια στην τιβι χτυπούν κάτι τρελλές θεαματικότητες (το κοινό υπάρχει, είναι δεδομένο, και η διάθεση των γονιών να τα αφήσουν να... φυτουλιάσουν λίγο στην τιβι τα σπλάχνα τους επίσης δεδομένη), πώς και δεν έχουν σκεφτεί/πράξει οι παραγωγοί ραδιοφώνου/τιβι προς μια τέτοιας εμβέλειας ποιοτική κατεύθυνση?

    Δε μου αρέσει να γινόμαστε οι σπαστικοί γονείς που τα σπρώχνουμε με το ζόρι προς το "ποιοτικό", όταν όλο το peer pressure και τα τρελλά promotional budgets τα πάνε τα παιδιά σούμπιτα προς τα ετοιματζίδικα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Είχα ακούσει για τη Λιλιπούπολη. Αλλά εκείνο τον καιρό, γνώριζα σιγά-σιγά το ελληνικό τραγούδι (τότε ανακάλυπτα Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Λοΐζο, Μαρκόπουλο). Για περίεργους λόγους, μεγάλωσα με λατινοαμερικάνικα, καντάδες και ουγγαρέζικα βιολιά βλέπετε.

    Αργότερα, όταν μάλλον θα έπρεπε να περάσει από τα χέρια μου και αυτή η μουσική, δούλευα στο ραδιόφωνο. Εκεί υπήρχε ένας πολιτικάντης με πρόγραμμα για την οικολογία, πιο γλοιώδης κι από τους γραφικούς μικροκομματικούς. Γι’ αυτόν η οικολογία ήταν το χωράφι του. Λοιπόν… η Λιλιπούπολη ήταν ο αγαπημένος του δίσκος – όλο αυτόν έβαζε στο πρόγραμμά του. Και μίσησα το δίσκο, για εντελώς άσχετους λόγους. Ούτε που τον άκουσα ποτέ καλά-καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Oυτε εγω εζησα τη Λιλιπουπολη…..


    Αυτό μου αρεσε που μόλις διάβασα..

    Μια κολυμβήτρια Κινέζα
    δίνει βουτιά στη μαγιονέζα
    και κολυμπάει σα δελφίνι
    με κίτρινo μαγιώ μπικίνι.

    Χτύπα τα πόδια σου Κινέζα
    για να μη κόψει η μαγιονέζα.

    Ένα βαπόρι που σφυρίζει
    όλη τη μαγιονέζα σκίζει
    και μπαμ-μπαμ-μπαμ με δυο κανόνια
    πετάει κίτρινα πεπόνια,
    τυρί κασέρι φέτες-φέτες
    και χρυσαφένιες ομελέτες.

    Ο καπετάνιος στο τιμόνι
    τρώει μια φλούδα απο λεμόνι
    και μόλις βλέπει την Κινέζα
    πέφτει κι αυτός στη μαγιονέζα.

    Κι η μαγιονέζα ξεχυλίζει
    κι όλο το κόσμο πλημμυρίζει.

    Βάφονται κίτρινα τα σπίτια
    κι ο ουρανός με τα σπουργίτια.
    Βάφονται κίτρινα τα τζάμια,
    οι θάλασσες και τα ποτάμια.
    Βάφονται κι όλα τα λιθρίνια
    κίτρινα σαν τα καναρίνια.

    Τσιν τσαν-τσιν τσον λέει η Κινέζα
    που κολυμπά στη μαγιονέζα
    κι απ' την πολλή της την τρομάρα
    χάνει την μια της σαγιονάρα.

    Χτύπα τα πόδια σου Κινέζα
    για να μη κόψει η μαγιονέζα


    Τα δικα μας ηταν η Φρουτοπία του Τριβιζά


    Είναι μια πόλη μακρινή
    Μια πολιτεία φανταστική
    Όπου ζούν μόνο φρούτα και λαχανικά
    Δίχως ανθρώπους, μόνο αυτά
    Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
    Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμμία
    Εκεί τα βλήτα δεν είναι κουτά
    Και τα παντζάρια δεν είναι δειλά
    Κάθε κρεμμύδι μοσχοβολά
    Τα κολοκύθια είναι δυνατά
    Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
    Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμμία
    Ζουν απ' το βράδυ ως το πρωί
    Δίχως του μανάβη τη φωνή
    Κι όσο τα χρόνια θα περνούν
    Δεν πρόκειται ποτέ να μαραθούν
    Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
    Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμμία


    Και το Ουράνιο Τόξο με τον Ζουγανέλη
    Ωραία μεσημέρια στις 4 ακριβώς……………………
    Το παραμύθι ηταν ακομα
    ζωντανο...

    Φα δίεση ο Φιόγκος κι ο Ρούχλας είναι λα, ο Σεβαστιανός κοιμάται στη γραμμή του σi και στο μι τραγουδάει παραμύθια η Μελιά!!!!...........αχ………………

    Μια χαρα ζωντανές εκπομπές………….
    Τωρα τί δίνουν στα παιδιά;;….
    :-?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Εργοτελίνα με τα πολλά πρόσωπα

    Χωρίς να θέλω να σου κλέψω κανένα τίτλο...

    Νομίζω ότι το Αυθεντικό CD είναι εδώ.

    Αυτό που παραθέτεις είναι μια ζωντανή ηχογράφηση από τον Βόλο (;) σχετικά πρόσφατη με όλους τους παλιούς συντελεστές.

    Φιλικά

    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ black swan

    Οι συναυλίες που -ακόμα- δίνονται με τραγούδια απο τη Λιλιπούπολη συνεχίζουν να έχουν επιτυχία όχι μόνο στους αυτήκοες πριν 30 χρόνια μάρτυρες του εγχειρήματος, αλλά και στους νεώτερους.

    Και ας λείπει όλη η υπόλοιπη δράση της ραδιοφωνικής σειράς. Εκπέμπουν τόσα χρόνια μετά, μια ελκυστική φρεσκάδα και ένα άφθαρτο, ειλικρινές των προθέσεων των συντελεστών αδιαπραγμάτευτο πλέγμα αισθητικών αρχών. Που καθόλου "δήθεν" και βαρύγδουπες δεν ήταν.



    Και εδώ μπορεί να δεί κάποιος τις αναλογίες του σημερινού post με το προχθεσινό.

    Ο Χατζιδάκις είχε ανεξάντλητο και πάντα αποτελεσματικό ταλέντο στην εξασφάλιση χρηματοδότησης απο ιδιωτικούς και δημόσιους πόρους. Επίσης είχε τη δύναμη να υψώνει τη φωνή του στον αείμνηστο Τάκη Λαμπρία (πανίσχυρο Υπουργό Προεδρίας τότε) και να υπερασπίζεται το έργο των συνεργατών του.

    Ως πότε όμως θα πρέπει για να κάνει κάποιος καλά τη δουλειά του στον πολιτιστικό τομέα του δημοσίου, προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, να σιγουρέψει τα αυτονόητα και να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες για να ανθίσει κάτι, να πρέπει να έχει το καλλιτεχνικό εκτόπισμα του Χατζιδάκι?

    Ενα συμπέρασμα της διήμερης συζήτησης είναι ότι ακόμα και ενδυνάμει ενδιαφερόμενοι του περιεχομένου του προγράμματος του Τρίτου δεν έχουν ενημέρωση για το τί πραγματικά προσφέρει, νομίζοντας ότι είναι ακόμα κάτι μεταξύ juke-box και ανιαρής εναλλαγής έργων κλασικής μουσικής.

    Πόσοι αλήθεια ενημερώθηκαν και παρακολούθησαν φέτος τα 13 επεισόδια του Hotel Triton στην τηλεόραση της ΕΤ-1, μια σπονδυλωτή παραγωγή για τη μουσική, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τη videoart, το θέατρο, τον πολιτισμό γενικώτερα?
    Ηταν μια παραγωγή του Τρίτου Προγράμματος για την τηλεόραση, με ανθρώπους του Τρίτου ως συντελεστές, που βέβαια η ίδια η ΕΡΤ την έθαψε, αλλάζοντας 4 φορές -ενώ έτρεχε- ώρα και μετά μέρα μετάδοσης, με απολύτως μηδενική διαφήμιση, κλπ.

    Ολο το καλοκαίρι η ΕΡΤ επαιζε στην τηλεόραση, σε ζώνες αθλητικών μεταδόσεων, διαφημιστικά σποτάκια για το ραδιόφωνο. Είδα εκατοντάδες φορές σποτ για το δεύτερο, το Κόσμος, τη ΝΕΤ, ποτέ για το Τρίτο...
    Φαντάζομαι ότι μπορεί να το έπαιξαν για τα μάτια του κόσμου μια-δυο φορές. Εγω πάντως δεν το είδα...

    Ποιός πληρώνεται και αποφασίζει για όλα αυτά και με ποιά κριτήρια?
    Ποιός τον διορίζει?
    Ποιός επιλέγει αυτόν που διορίζει αυτούς που πληρώνονται να αποφασίζουν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Με όλη την αγάπη και τον σεβασμό Aphrodite, η Λιλιπούπολη δεν έχει καμία σχέση με τα όσα άλλα αναφέρεις (τον Τριβιζά, τον Πιλάβιο με τον Παραμυθά του και τον Μπαρμπα-Μυτούση με Κλούβιο και Σουβλίτσα, την οικογένεια Σοφιανού).

    Όλα αυτά είναι ωραιότατα έργα για παιδιά. Η Λ. (όπως η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων) είναι ΚΑΙ για παιδιά (παρόλο που θα την αγαπήσουν για λάθος λόγους) αλλά είναι κυρίως για μεγάλους.

    Εγώ, όταν πρωτο-γοητεύθηκα από την Λ. ήμουν πάνω από 40. Και δεν θα άντεχα ούτε δύο λεπτά Μπάρμπα Μυτούση.

    Και το πολιτικό και το ποιητικό της περιεχόμενο μόνο από (ψαγμένους) μεγάλους μορεί να εκτιμηθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. aphrodite said...
    Αλλά θα παραμένω με την απορία, τόσα ταλέντα έχουμε, γιατί δεν κάνουμε τις σημερινές εκπομπές και παραστάσεις που αξίζουν τα παιδιά μας, παρά αποσπασματικά και ως εξαιρέσεις?


    Να σου συστήσω ένα φετινό παιδικό CD.
    Είναι ο τεμπέλης δράκος του Γιώργου Χατζηπιερή.

    Αν και είναι παιδικό, σου υπόσχομαι ότι θα το κρυφακούν και οι μεγάλοι - και χωρίς υπερβολή, από την εποχή της Λιλιπούπολης είχα να ακούσω τέτοια τραγούδια.

    Υ.Γ. Ξέρω πως φαίνεται διαφήμιση, αλλά τι να κάνω άλλο από το να συστήσω κάτι με το οποίο τα παιδιά μου ξετρελάθηκαν κι εγώ μαζί τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αν αυτό το μπλογκ μας είχε αμιγώς Αμερικάνους αναγνώστες (με ακούς Λευτέρη Κρητικάκη?) τώρα θα είχαμε ήδη σηκώσει όλοι τα μανίκια και θα ψάχναμε τρόπους να συλλέξουμε ΕΜΕΙΣ όλο το πρωτότυπο υλικό τις Λιλιπούπολης από χίλιες δυό πιθανές πηγές ώστε να το μοιραστούμε - διατηρήσουμε.
    (Ζήτω το mp3!)

    Δυστυχώς , είμαστε Έλληνες και πολλές φορές εξαντλούμαστε στον Νόστο και ξεχνάμε τη Δράση

    Δήμαρχε μας τι λες?
    Αξίζει τον κόπο να ψαχτούμε μήπως και ξαναφέρουμε στην επιφάνεια τον άλλο Δήμαρχο - τον Χαρχούδα?

    Υπάρχουν θέματα πνευματικών Δικαιωμάτων που θα μπλοκάρουν ένα τέτοιο εγχείρημα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Συμφωνώ Γάτε σε όσα λες.

    Αλλο το ένα, άλλο το άλλο. Αν και Μπαρμπα-Μυτούση αν έχεις αγκαλιά σου δυο... σπόρια, τον βλέπεις και τον χαίρεσαι, στο εγγυώμαι!!!

    Απλώς τα λέω ως παραδείγματα του ότι έχουμε ανθρώπους που μπορούν να κάνουν κάτι πολύ καλό.

    Το φαινόμενο βέβαια της Λιλιπούπολης είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί, αλλά γιατί να μην γίνει προσπάθεια?

    Κι αυτό που λες, ότι είναι κάτι ΚΑΙ για μεγάλους, συνοψίζει όλη την φιλοσοφία και τον προσνατολισμό των μεγάλων studios, που οι ταινίες τους πρέπει να μπορούν να αρέσουν σε μεγάλους, ώστε να παρασυρθούν μετά να αγοράσουν στα σπλάχνα τους (αν όχι και στον εαυτό τους) τα χίλια-μύρια εμπορικά είδη με τους ήρωες των ταινιών...

    Κι άλλη μία απορία: ποιοί θα μπορούσαν να συνεχίσουν ή να προσαρμόσουν την Λιλιπούπολη στη νέα χιλιετία?

    Εδώ έχουμε και το εξαιρετικά δύσκολο έργο του να... παλουκώσεις κάποιο πιο "απαίδευτο" μυαλό, στο να ακούσει κάτι αντί να το βλέπει κιόλας... Το σύνηθες δλδ στην εποχή μας. Δύσκολα ανταγωνίζεται το ραδιόφωνο την τηλεόραση... Οπως και το βιβλίο δλδ...

    Πάντως είναι εξαιρετικά δύσκολο το να έχεις appeal σε μικρούς και μεγάλους, να "χτυπάς" φλέβα και στα δύο ηλικιακά γκρουπς... Και να μην είσαι για τα μπάζα.

    (Α, και ο Τριβιζάς τα ρίχνει τα πολιτικά του, διάβασε την "Τελευταία Μαύρη Γάτα" π.χ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. azrael υπάρχουν δικαιώματα και είναι μπερδεμένα - μόνο τα τραγούδια είναι σαφή: μία στιχουργός (προτιμώ ποιήτρια) και από ένας συνθέτης. Τα κείμενα των εκπομπών είναι από από δύο και τρεις συγγραφείς - και όχι πάντα τους ίδιους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ζόφε,

    Θενξ για την υπόδειξη, θα το πάρω, αφού ξετρελλάθηκαν τα παιδιά σου...!
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @zoferos mesaionas
    Thanks
    To είδα μετά αλλά απο αδυναμία
    στη "Λυρα"...
    :)

    @Brithon
    Γεια σου,ποταμέ της μέσης γης..
    :)

    Η "Λιλιπούπολη" υπήρξε γέννημα μιας φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μια, του Τρίτου Προγράμματος - κι άπό την άλλη, μιας ομάδας νέων ανθρώπων με πολύ ταλέντο πού συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο καί δούλεψαν ελεύθερα με κέφι με αξιοπρέπεια κι αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί ή αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού τύπου πού χαρακτήρισε την "Λιλιπούπολη" σαν.... κομμουνιστική. Ίσως γιατί πρώτη φορά κάπoιοι μιλούσαν στα παιδιά
    υ π ε ύ θ υ ν α με καθαρή ποιητική γλώσσα θίγοντας θέματα πού βασανίζουν καί πονάν τον τόπο, κι όχι σαν εκπαιδευτικοί ή γονείς ανόητοι πού συμπεριφέρονται στα παιδιά, λες κι αποτείνονται σε υποανάπτυκτους καί ατελείς οργανισμούς με θέματα ανώδυνα καί γλώσσα απονεκρωμένη καί συμβατική.

    Mανος Χατζιδάκις


    @Νίκο

    Ποιος άνοιξε το στόμα του;;
    ...η Αυριανή;;
    ποιά ηταν η λάσπη εναντίον
    της Λιλιπουπολης;;.....
    Kαι γι' αυτό λοιδορούσαν τον Χατζηδακι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Aphrodite said...
    "Κι αυτό που λες, ότι είναι κάτι ΚΑΙ για μεγάλους..."

    Είπα ακριβώς το αντίθετο: ότι είναι ΚΑΙ για παιδιά.

    Όσο για την¨"Τελευταία Μαύρη Γάτα", μου την χάρισαν αλλά δεν την διάβασα. Είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ...γάτους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Πάντως υπάρχει συχνά το φαινόμενο να γράφουν μεγάλοι ιστορίες που βλέπονται μεν ευχάριστα από παιδιά αλλά μιλούν σε άλλο επίπεδο στους μεγάλους.

    Να είναι ο λόγος απλώς οικονομικός (να συμπεριλάβουν, όσο μπορούν, περισσότερους στο target group τους;)

    Παράδειγμα, είδα πέρυσι το A Shark Tale (Καρχαριομάχο αν δεν κάνω λάθος στα ελληνικά). Κι εκεί που τα μικρά – γι’ αυτά φτιάχτηκε – το βλέπουν έχοντας μεσάνυχτα για οτιδήποτε πέρα από την ιστορία (και μάλιστα, σε μη αγγλόφωνα κράτη το βλέπουν μεταγλωττισμένο), τη φωνή του μπαμπά-καρχαρία κάνει ο ντε Νίρο (μαφιόζος), ο σκληρός καρχαρίας φεύγει για κυνήγι τραγουδώντας τη μουσική από τα Σαγόνια, ο ιδιοκτήτη του πλυντηρίου μιλά με τη νευρική φωνή του Σκορτσέζε… και πλήθος αναφορές σε σκηνές και φράσεις άλλων ταινιών, που αποκλείεται να καταλάβουν τα παιδιά. (Μια καθηγήτριά μου αναρωτιόταν για τέτοιες ταινίες «γιατί το κάνουνε; Αφού δεν γίνονται κατανοητοί παρά από ελάχιστους!»)

    Τώρα που το σκέφτομαι, και στο Ντάμπο το ελεφαντάκι, τα κοράκια που σπάνε πλάκα με τον Ντάμπο μιλάνε με την αργκό των μαύρων. Πόσο καταλαβαίνει το κοινό του Ντάμπο αυτήν την ‘πινελιά’;

    Φυσικά, ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιες πινελιές. Ξέφυγα από το θέμα – η Λιλιπούπολη αποτελεί συμβολικό έργο με παιδικά στοιχεία μύθου. Αυτό που αναφέρω, είναι μάλλον παράλληλο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. εγώ μεγάλωσα με μανία για το γκιούλιβερ. Είχα προβολέα με εικόνες, ταινία, καρτούν.

    μεγάλος διάβασα και το αυθεντικό κείμενο και παραμυθιάστηκα εκατο φορές περισσότερο

    τη λιλιπούπολη μόνο ακουστά την έχω. Διάβαζα τους στίχους από τα λινκ και μου φαινότανε πως σε δυο γράμμες ξετυλίγονταν χίλιοι γιούλιβερ ξανά και ξανά

    θενξ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ergotelina υπήρξαν αντιδράσεις από παντού: από την δεξιά (διότι σαφώς ήταν ανατρεπτική και αριστερίστικη η τοποθέτηση) από την Αριστερά (διότι ο Χατζιδάκις ήταν λέει ...δεξιός - τρομάρα τους!) και από την Αυριανή διότι ήταν ομο. Μετά ήρθε το ΠΑΣΟΚ και τα ισοπέδωσε όλα...

    Πρέπει να εξάρω τον ρόλο του Καραμανλή SR. Εκείνα τα χρόνια τρώγαμε μαζί τις Κυριακές τα μεσημέρια: Χορν, Μινωτής, Χατζιδάκις, κλπ. Ο Κ. Κ. έλεγε στον Χ.: "Μην ακούς κανένα - κάνε την δουλειά σου, εγώ είμαι εδώ". Αν δεν είχε την στήριξη του Μεγάλου θα είχε φύγει σε μήνες - όχι που άντεξε τρία χρόνια.

    Ήταν υπόδειγμα σωστού Μαικήνα. (Κι ας διαφωνούσε προσωπικά με πολλά που έκανε ο Χ.).

    Θημήθηκα τώρα τον ντε Γκώλ - όταν του είπαν να συλλάβουν τον Sartre που ξεσήκωνε του φοιτητές: "On n' arrete pas Voltaire!" (Δεν συλλαμβάνεται ο Βολταίρος!).

    Δεν τον ψήφισα ποτέ αλλά τον θαύμαζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Γειά σου ρε Λευτέρη Δερβισόπαιδο.
    Πες τα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. εγώ νιώθω πολύ τυχερή που έζησα τη λιλιπούπολη παιδί στην αλεξανδρούπολη χάρη στη μαμά μου που ηχογράφησε κάποιες από τις εκπομπές!
    θυμάμαι με την αδερφή μου ακούγαμε και ξανακούγαμε τις κασέτες και τις είχαμε μάθει απέξω!

    δεν υπήρχε βέβαια κανένας συνομήλικος για να μοιραστώ τη λιλιπούπολη μέχρι που ξαναπαίχτηκε από το τρίτο πρόγραμμα όταν ήμουν φοιτήτρια!

    μπορεί ως μεγάλος να εκτιμήσεις την ποιότητα της, αλλά ως παιδί ... είσαι ένα μ'αυτήν [την λιλιπούπολη]!

    ζηνοβία, 29 χρονών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. yellow raven said...
    Ίσως είμαι από τους πιο νέους που παρακολουθούν αυτό το blog, μόλις 21 ετών, και πραγματικά αναρωτιέμαι: γιατί δεν γνωρίζω τίποτα για πρόσπωα όπως ο Χατζιδάκις..."

    Το να μην γνωρίζετε για την Λιλιπούπολη είναι φυσικό - το να αγνοείτε πρόσωπα σαν τον Χατζιδάκι δείχνει ότι δεν ψάξατε καθόλου - ο άνθρωπος αυτός διαμόρφωσε τον πολιτιστικό χώρο στον οποίο ζούμε.

    anulu από το 76 ως το 80 αν θυμάμαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Έζησα την Λιλιπούπολη και όλη την Άνοιξη του Τρίτου στην μεταπολιτευτική Αθήνα του 75(;) Μετά την χουντική βλαχοελληνοθρησκευτική καταπίεση ήταν μιά πνοή φρέσκου, αναζωογονητικού ανέμου γεμάτου αμφισβήτηση και προκλητική αυθάδεια. Η παρέα της εποχής (είμασταν 21 χρονών) σχολίαζε με ηδονή κάθε επεισόδιο αμέσως μετά το τέλος του. Όπως βέβαια και το "Τρίτο Στεφάνι" του Ταχτσή που το ζωντάνευαν η Διαμαντίδου και η Βλαχοπούλου ή το επιστέγασμα όλων το "Σχόλιο του Τρίτου" Με τον ίδιο τον Μάνο που έσπαγε κόκκαλα κάθε Κυριακή!
    Θυμάμαι που κατηγορήθηκε ο Δαβαράκης γιατί έπαιξε τον καινούριο, τότε, δίσκο του Σαββόπουλου για τον Κοεμτζή χωρίς να παραλείψει την λογοκριμένη φράση "οι δικαστές ήταν εκεί μα η δικαιοσύνη ήταν απ έξω". Με την στήριξη του Μάνου το επόμενο απόγευμα επανέλαβε την -μη λογοκριμένη- μετάδοση ρωτώντας με αφέλεια αφοπλιστική: Αυτό έπρεπε να κόψουμε;
    Προσπάθησα να φέρω τα παιδιά μου σε επαφή με εκείνη την ανεπανάληπτη έξαρση Τέχνης, Ελευθερίας και Δημιουργικότητας. Δεν ξέρω τι πέτυχα. Κάτι θα τους έμεινε ελπίζω. Τα νανουρίζαμε με Λιλιπούπολη και τώρα -πάλι καλά- ακούνε R.E.M.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @ΝΔ.Τελικά δεν μας είπες η Λιλιπουπολη έκλεισε βιαίως ή έκλεισε τον κύκλο της.
    Αλήθεια αγαπητέ Νίκο έχεις σκεφτεί ποτέ τι ήταν αυτό που την δεκαετία του 60 κατά κύριο λόγω προκάλεσε αυτή την έκρηξη γύρω από την τέχνη γενικά και τι ήταν αυτό που έκανε να συνυπάρξουν τόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες;
    Aphrodite said:Το φαινόμενο βέβαια της Λιλιπούπολης είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί, αλλά γιατί να μην γίνει προσπάθεια?
    Οταν η ιστορια επαναλαμβανεταi ως γνωστόν επαναλαμβάνεται σαν φάρσα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. kolassas
    όχι ακριβώς βιαίως... αλλά να... δε ανανεώθηκαν οι συμβάσεις - ή κάτι τέτοιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Είχα μείνει με την εντύπωση ότι η Λιλιπούπολη κόπηκε λόγω της σοσιαλιστικής Αλλαγής , (τρομάρα της)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. yellow_raven

    Εμένα πάντως μου αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζεις το θέμα, με σεμνότητα και αγωνία να αναπτύξεις τον εαυτό σου.
    Νομίζω ότι η αναζήτηση των πραγμάτων που που μας κάνουν καλύτερους και μας προσφέρουν αισθητική απόλαυση και μέθεξη είναι μία συνεχής προσπάθεια με πολύ προσωπικό τόνο. Εάν αναθέσουμε την επιμόρφωσή μας σε εμπόρους (όπως η Τηλεόραση και οι εκδότες DVD όπως λέει ο Λευτέρης) θα πρέπει να ανήκουμε σε ικανό target group για να κάνουν απόσβεση, κάτι που προκρίνει σχεδόν αποκλειστικά την μαζική κουλτούρα στην οποία δεν ανήκει (πεισματικά μάλιστα την αρνήθηκε) ο Μάνος Χατζηδάκης. Προσωπική αναζήτηση λοιπόν, ευτυχώς η πληροφορία αφθονεί στην εποχή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Τη Λιλιπούπολη live πρέπει να την έχασα στο τσακ ή μάλλον να την άκουγα και να μη θυμάμαι γιατί οι μελωδίες και κάποια τραγούδια μου είναι γνωστά.

    Και σύμπτωση! Πριν μία βδομάδα σε σπίτι που ήμουνα καλεσμένος, έπαιζε το CD της Λιλιπούλολης!
    "Παιδικά τραγούδια", μου είπανε, "μήπως θέλεις να το αλλάξουμε;"
    Ήθελα όμως να το ακούσω μέχρι τέλους, κάτι μου θύμιζε και δεν ήξερα τι! Προφανώς ούτε η κοπέλα που το άκουγε ήξερε τι ακριβώς ήτανε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Ούτε και εγώ πρόλαβα Λιλιπούπολη. Ότι ξέρω για αυτήν είναι μέσα από τις εκπομπές του Μελωδία FM. Για τα τραγούδια της, δηλαδή, γιατί πιο μέσα δεν μπήκα.

    Και τώρα αισθάνομαι σαν να έχω μυρίσει μόνο, ένα πιάτο το οποίο κάποτε το απολάμβαναν πολλοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Μου φαίνεται ότι ανακάλυψα ένα μικρό "κολπάκι" του Δον Γάτου μας...
    (Easter Egg το λένε οι Αμερικάνοι-
    μπορεί όμως και να είναι σύμπτωση)

    Στο παρόν άρθρο ο Γάτος χρησιμοποιεί δύο χρώματα το κόκκινο και το πράσινο, όπως ακριβώς και ο Μίκαελ Έντε στη "Neverending Story" του!

    Μέ όμοιο με τη "Neverending Story" τρόπο , ο ΝΔ γράφει με κόκκινα γράμματα το κομμάτι της ιστορίας που εξιστορεί την ιστορία της ονειροφαντασίας (εδώ της Λιλιπούπολης) "από έξω" ,
    ενώ γράφει με πράσινο χρώμα όταν "μπαίνουμε" εμείς οι ίδιοι στην Ονειροφαντασία (εδώ στη Λιλιπούπολη)

    Δήμαρχε , ισχύει ή φαντάζομαι πράγματα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Πριν τρια χρονια στο σχολειο του γιου μου(δημοσιο σχολειο) στο θεατρικο εργαστηρι που λειτουργει κατω απο την επιβλεψη της κ. Τατιανας Παπαμοσχου και την φροντιδα του Συλλογου Γονεων και Κηδεμονων ,ανεβηκε μια δικια της θεατρικη παρασταση βασισμενη στην Λιλιπουπολη. Το αποτελεσμα ηταν εκπληκτικο. Το πιο εκπληκτικο ομως ηταν η αναταποκριση των παιδιων. Ζητουσαν επιμονα απο τους γονεις τους να τους αγορασουν το CD με τα τραγουδια της Λιλιπουπολης.
    Συμπερασμα : Τα παιδια ειναι εκει ετοιμα σαν σφουγγαρια να ρουφηξουν γνωσεις . Το θεμα ειναι ποιος στεκεται απεναντι τους και τι επιλεγει να τους "σερβιρει"!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Harrygreco
    Οχι γλυκέ μου, δεν γίνονται όλα για τα φράγκα. Ακόμα και εδώ στην Αμερική πολλά πράγματα γίνονται για άλλους λόγους πλην των χρημάτων. Δεν τους αναλύω για να μη εισπράξω χαχανητά και μετά πάρω ανάποδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. azrael you found the Easter Egg!

    Πραγματικά έγραψα με δύο χρώματα - τηε δράσης και της νοσταλγίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Έλαβα το πιο συγκινητικό email από μία συν-λιλιπουπολίτισα. Ελπίζω να μου επιτρέψει να το αναδημοσιεύσω εδώ.

    Είμαστε λίγοι ίσως, αλλά φανατικοί. Μας έχει σφραγίσει αυτή η μαγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Το χοντρό μπιζέλι
    χορεύει τσιφτετέλι
    χορεύει τσιφτετέλι
    στο χορό των μπιζελιών.

    Και τα κολοκυθάκια
    χτυπάνε παλαμάκια
    πάνω στην πρασινάδα
    και πάνω στο γκαζόν.

    Μ' ένα πράσινο καινούριο παπιγιόν,
    ξεκινώ για το χορό των μπιζελιώ-ω-ών.
    Ήρθε η ώρα πια κι εγώ,
    ήρθε η ώρα πια κι εγώ
    να χορέψω με λαχτάαααρα,
    αγκαλιά με μια αγκινάαααρα
    το πρώτο μου ταγκό!

    Βλήτα και σπανάκι
    χορεύουνε συρτάκι,
    χορεύουνε συρτάκι
    στο χορό των μπιζελιών.

    Κι η μπάμια η μεγάλη
    χορεύει πεντοζάλη
    πάνω στην πρασινάδα
    και πάνω στο γκαζόν.

    Μ' ένα πράσινο καινούριο παπιγιόν,
    ξεκινώ για το χορό των μπιζελιώ-ω-ών.
    Ήρθε η ώρα πια κι εγώ,
    ήρθε η ώρα πια κι εγώ
    να χορέψω με λαχτάαααρα,
    αγκαλιά με μια αγκινάαααρα
    το πρώτο μου ταγκό!


    Αυτό ήταν το απόλυτο χιτ του καλοκαιριού για τα (αρκετά) χρόνια που παραθερίζαμε στο Ξυλόκαστρο. Δυστυχώς, όλοι (και όλες) προτιμούσαν τον αδερφό μου για να το τραγουδήσει (μεγάλο ταλέντο και ειδικά στο συγκεκριμένο τραγουδάκι).

    Τι να πω, έβαλα τα ...κλάματα κι εγώ σήμερα!

    Θεωρώ εαυτόν ΠΟΛΥ τυχερό που πρόλαβα κάτι από κείνες τις αλησμόνητες εποχές (μαζί με τη μπάλα, το κρυφτό και την αμπάριζα στο δρόμο της γειτονιάς).

    Α, ρε γάτε, είσαι πολύ ...μεγάλος ;)

    Υ.Γ. ΔΕΝ έψαξα στο Google για το τραγούδι. Θαρρώ πως δεν πρόκειται να ξεχάσω ΠΟΤΕ τα λόγια του (αν και αφήνω ένα ενδεχόμενο η ...μπάμια να χορεύει πάνω σε κάτι άλλο και όχι στην πρασινάδα - μπορεί ο συγκεκριμένος στίχος να διαφέρει ελαφρά). Το τραγούδι, μαζί με το πρώτο μέρος του σχολίου μου, το είχα γράψει ως σχόλιο και στο post "Το Χρυσαλιφούρφουρο" της Composition Doll για τη Λιλπούπολη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. yellow raven said:

    αναφέρω την ανησυχία μου για το κατά πόσο μεγάλοι και αξιοσέβαστοι δημιουργοί, όπως ο Χατζιδάκις, θα συνεχίσουν να γίνονται γνωστοί στη νεολαία

    Θα συνεχίσουν. Ο Χατζιδάκις ΕΙΝΑΙ η Ελλάδα, από πολλές απόψεις. Και όχι μόνο μουσικά, βέβαια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. @ mickey:
    Στην πρασινάδα χορεύει. Και στο γκαζόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Άρα καλά το θυμάμαι ακόμα...

    Thanks x-taramas :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Λευτερη
    Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική την μόρφωσή σου σπάνια την αναθέτεις στον εαυτό σου μόνο.(self-learning). Πάντα και παντού την αναθέτεις περισσότερο σε τρίτους και λιγότερο στις δικές σου δυνάμεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Κρίμα που θα χάσω την κατοστάρα σε ένα τόσο "παιδικό", χαρούμενο και νοσταλγικό post, αλλά δεν έχω άλλα περιθώρια :(

    Σας καληνυχτίζω ως ...ύψιστη μορφή τέχνης - μαζί με τον Σαρλώ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Αχ βρε Λευτέρη, δεν σε καταλαβαίνουν...

    Αρκούνται σε έναν δίσκο με τραγούδια διάρκειας μίας ώρας, ενώ η Λιλιπούπολη ήταν ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ώρες τραγουδιών ΚΑΙ πρόζας.

    Εντωμεταξύ διάφοροι σφετεριστές της επωνυμίας "ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ" χρησιμοποιούν το όνομα της για το μαγαζί τους (Παιδικοί Σταθμοί και άλλα φαιδρά) γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τα πνευματικά δικαιώματα της Χατζηδακικής παρέας του 76-80!!

    Που είναι τα πνευματικά δικαιώματα? ΟΕΟ?

    ΒΓΑΛΤΕ ΣΕ ΣΙΝΤΙ
    ΟΛΗ ΤΗ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ
    Τ-Ω-Ρ-Α
    ΡΕ ΕΡΤιΤΖΗΔΕΕΕΕΣ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. @ΝΔ,

    (κεφάκια έχεις!)
    ;)

    "Aphrodite said...
    "Κι αυτό που λες, ότι είναι κάτι ΚΑΙ για μεγάλους..."

    Είπα ακριβώς το αντίθετο: ότι είναι ΚΑΙ για παιδιά."

    Μα δεν θα τα χαλάσουμε στο ποσοστό του ΚΑΙ...

    Οπως λέει η Σαβίνα Γιαννάτου στις δηλώσεις της στο «Βήμα»: "Ισως σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό το σκηνικό να έπαιξε και το γεγονός ότι όλοι τότε ήμασταν νέοι και μπορούσαμε να αντιληφθούμε τι ήθελαν να ακούσουν τα παιδιά. Αν και στο βάθος η "Λιλιπούπολη" δεν απευθυνόταν μόνο στα παιδιά αλλά και σε όλους όσοι ήθελαν να νιώσουν σαν παιδιά...»

    Σαβίνα έφα...

    ******

    "Όσο για την "Τελευταία Μαύρη Γάτα", μου την χάρισαν αλλά δεν την διάβασα. Είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ...γάτους. "

    Γάτε & γατόπουλα, μη... φοβού! Είσαστε εφτάψυχες!!!
    Η Τελευταία Μαύρη Γάτα

    Είναι δυαντόν μια γάτα να παίξει και να χάσει? Ε?

    Ο-έ-ο!!!

    Κι όσο για το να γίνει σε επανάληψη... Φυσικά και όχι, το ίδιο δεν!

    Εννούσα απλώς μία τέτοιου βεληνεκούς προσπάθεια... Δε μπορεί, κάααπου υπάααρχει η (καινούρια)αγάααπη μου...
    ;)

    (Αζραελ! Επιτέλους!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Αυτό πάντως το "να χορέψω με λαχτάρα, αγκαλιά με μια αγκινάρα, το πρώτο μου τανγκό" είναι all the money!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Συνήθως προτιμώ να διαβάζω πολύ και να γράφω λίγο έως καθόλου, ο γλυκύς και ειλικρινής τόνος του yellow raven ωστόσο μου δίνει το έναυσμα να του απαντήσω κάτι εδώ.

    Θα σου πρότεινα το εξής αγαπητέ yellow raven: πήγαινε κι αγοράσε το βιβλίο "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι" εκδόσεις Ίκαρος. Δεν θα συμπεριληφθεί ποτέ στα σχολικά εγχειρίδια της χώρας μας, αλλά υπάρχει. Είναι μια συλλογή κειμένων του Μάνου Χατζιδάκι, άρθρα συνεντεύξεις κ.α.
    Σε πολλά από τα αυτοβιογραφικά κείμενά του ο Χατζιδάκις αναφέρεται στη διαδικασία της καλλιέργειας με έναν τρόπο τόσο ζωντανό και ουσιαστικό που σε μυεί ευθέως σε αυτήν. Λέει συνέχεια: ο Γκάτσος μου έμαθε αυτό, ο Σούμπερτ μου δίδαξε εκείνο, αυτό το μάθημα το οφείλω στον Τσιτσάνη, ο Μάλερ υπήρξε δάσκαλός μου. Για τον άνθρωπο που διψά και θέλει να μάθει, το κάθε τι είναι μάθημα.

    Επειδή ακριβώς λοιπόν εκείνος ήταν μια τέτοια ιδιοφυής και συνειδητή συγκεντρωτική χοάνη, κατάφερε όχι μόνο να δημιουργήσει αλλά και να διδάξει με τα λόγια, το έργο, το παράδειγμά του.

    Διάβασέ το λοιπόν να χορτάσεις ποίηση και ανοιχτό μυαλό και κάνε μετά και τον κόπο να ανατρέξεις στη ζωή και το έργο όλων εκείνων που αναφέρονται στο βιβλίο αυτό. Ακόμα κι αν περιοριστείς στις λεζάντες των εικόνων στο τέλος του βιβλίου, θα καταλήξεις στη χαρτογράφηση ενός μεγάλου μέρους της πρόσφατης ιστορίας του ανθρωπίνου πνεύματος.

    Έχει δίκιο ο onlycurious που λέει ότι η μόρφωση έχει προσωπική χροιά. Αν ψάχνεις θα βρείς κι ας προσπαθούν να σε στραβώσουν όλα τα κανάλια, κι όλα τα σχολεία μαζί. Ναι, εσύ είσαι ο δάσκαλος του εαυτού σου γιατί εσύ διαλέγεις τους δασκάλους σου.

    Σου εύχομαι ότι καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Wow!!

    Μου λέει μια καλή κουβέντα η Αφρό και εγώ μπορώ να απαντήσω άμεσα!

    Μεγαλείο!!

    Γεια σου meine Aphrodite!

    Ακόμα και εγώ που ήμουν βασιλικότερος του άνακα υπέρ του Moderation , τώρα το ευχαριστιέμαι το αναρχικό το κλίμα.

    I guess, όσο κρατήσει eh?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Λευτέρη λέμε το ίδιο πραγμα. Από τη στιγμή που πήγες για μάθημα, ανέθεσες την διαδικαία και σε άλλον. Ισως να μην σου αρέσει το ρήμα "αναθέτω." Αλλά αυτό είναι δευτερεύον.
    Συμφωνώ μαζί σου για την νοοτροπία της αριστεράς. Εγώ πρώτη θα έλεγα ότι τους χρειάζεται μια γερή δόση ελεύθερης αγοράς και ανοιχτών συνόρων. Αλλά δεν θα τους έστελνα Αμερική. Η Νοτιανατολική Ασία προσφέρει αυτή τη στιγμή το καλύτερο μάθημα. The Asian tiger.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Atlanticsurfer
    Οι αναμνήσεις είναι high octane fuel για τη δημιουργικότητα. Τι θες να έχεις απέναντί σου; Εναν με αναμνήσεις ή έναν χωρίς; Εναν που τις έχει θάψει ή έναν που τις κρατά ζωντανές;
    Ακόμα και στον θρήνο, στο χειρότερο σενάριο, το χαμό ενός παιδιού, ο καλύτερος τρόπος να τον αντιμετωπίσεις είναι να κρατήσεις τις αναμνήσεις σου ζωντανές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Καλησπέρα σε όλους!

    Νίκο, υπέροχα κείμενα, υπέροχα! Πολύ χαίρομαι που τα μοιράστηκες εδώ μαζί μας... Από τις καλύτερες στιγμές του blog γενικά. Πολύ συγκινητικό post.

    Ξέρω κάτι παιδιά που μέσω της Λιλιπούπολης ταξίδευαν με τα φτερά της ονειροφαντασίας, από τα χωριά της επαρχίας όπου ζούσαν τότε, σε άλλους, μαγικούς τόπους. Ζυμώνονταν στα καφενεία της πλατείας, αλλά γυρνώντας ένα κουμπί στη μαγική συσκευή, είχαν πρόσβαση σε ένα ανέλπιστο δώρο, πλουμιστό και ευφυές και χαριτωμένο και σαρκαστικό και ρηξικέλευθο. Παράλληλα, αποκτούσαν πολιτική συνείδηση, μάθαιναν ότι το αίσθος είναι μεγάλη υπόθεση για τη ζωή του ανθρώπου και θέλει πείσμα, κόπο και τέχνη για να το συντηρείς, εκπαιδεύονταν για να παραχωρήσουν αργότερα στη ζωή τους τη θέση που άρμοζε, στα όμορφα και τα μεγάλα πράγματα... Αυτά που τώρα πρέπει να ψάξεις πολύ πιο βαθιά, να σκάψεις με υπομονή και αφοσίωση, για να τα ανακαλύψεις. Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμη, και η ευαισθησία των ανθρώπων είναι η ίδια, όταν τα ανταμώνουν. Γιατί το πνεύμα μένει ίδια στο πέρασμα του χρόνου, μπορεί όλα να αλλάζουν, αλλά το πνεύμα πάντα θα διψάει για τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια. Οσο ανυποψίαστο και να είναι, μπροστά στην ομορφιά και την ποίηση θα υποκλιθεί, γι'αυτό είναι τόσο μάταιες και μακρυά από την αλήθεια κάτι απόψεις περί δήθεν ελιτίστικης τέχνης και τα λοιπά, και τα λοιπά... Μπλα, μπλα, μπλα.
    Στην πραγματικότητα, αυτός που μένει ασυγκίνητος από την ομορφιά και την αλήθεια της Τέχνης (η οποία συγχωρεί τα πάντα, ακόμη και τις πιο φρικτές αδυναμίες του είδους μας, γι'αυτό είναι πρωτίστως ανθρώπινη, βάλσαμο για τον πόνο της ύπαρξης), είναι αυτός που δεν είναι έτοιμος να αφεθεί στην αλήθεια, όχι αυτός που δεν διαθέτει αρκετές γνώσεις ώστε να την αναλύσει. Το "Πέρα στο Θολό Ποτάμι", για παράδειγμα, από το Μεγάλο Ερωτικό του Χατζιδάκι, σε μαγεύει, χωρίς να είναι απαραίτητο να ξέρεις το έργο του Γκάτσου, ή να έχεις διαβάσει το "Περλιμπλίν και Μπελίσα"... Γιατί είναι αληθινό και υπέροχο. Είναι ωραίο, άρα πλήρες. Οπως ολόκληρο το ουσιαστικό έργο του Χατζιδάκι.

    Και δεν είναι τυχαίο που ο Χατζιδάκις ήταν η αιτία που η Λιλιπούπολη παρέμεινε στον αέρα, και "ας μην άρεσε" στην αρχή. Γιατί έτσι κι αυτός, όπως και η Λιλιπούπολη, θα εξακολουθήσουν να εμπνέουν, γιατί προσφέρουν απλόχερα το όνειρο και παράλληλα ανοίγουν τους ορίζοντες της σκέψης προς το άπειρο. Και αν ακούγεται μπανάλ και ρομαντικό αυτό, δεν πειράζει. Εκεί που γυρίζω από συναυλία σε συναυλία, κοιτάζω γύρω μου και παρατηρώ. Βλέπω τα μάτια των νέων παιδιών, όταν έρχονται σε επαφή με τη σπουδαία rock του παρελθόντος, ή ανακαλύπτουν τα διαμάντια του σημερινού rock, πως φωτίζονται τα πρόσωπά τους, πως γεμίζουν πυρετό τα μάτια τους, πως ερωτεύονται την καλή μουσική. Αρκεί να τους δωθεί η ευκαιρία να την ακούσουν! Ε, αυτά τα παιδιά γνωρίζουν σχεδόν όλα το Χατζιδάκι ή είναι μαθηματικώς αποδεδειγμένο ότι θα καταλήξουν κάποια στιγμή να τον μάθουν, είναι μονόδρομος.

    Και το σημαντικότερο είναι αυτό. Δεν θα τον ακούσουν γιατί είναι το ιερό τοτέμ της ελληνικής μουσικής ιστορίας, ποιος νιάζεται πια για τέτοια πράγματα, τον 21ο αιώνα; Θα τον ψάξουν, γιατί με το πρώτο άκουσμα θα τους αιχμαλωτίσει. Kαι αν ακούσουν τη Λιλιπούπολη σήμερα, θα ερωτευτούν τους ήρωές της και θα ταξιδέψουν στα φαντασιακά της τοπία, και θα αντιληφθούν τους παραλληλισμούς με την επικαιρότητα... Και μην μου πει κανείς "όχι όλοι"! Ε, ποτέ δεν ήταν όλοι, ήταν τότε όλοι; Την ποίηση και τη σπουδαία Τέχνη την προστατεύεις και την προτείνεις, δεν την επιβάλεις. Το σημαντικό είναι να έχει όποιος το επιθυμεί πρόσβαση σε αυτή. Και ας μην την εκτιμήσει. Αλλά να υπάρχει εκεί έξω.

    Γι'αυτούς τους λόγους, το Τρίτο Πρόγραμμα, για να επιστρέψουμε στο χθεσινό post, πρέπει να παραμείνει ζωντανό και όχι φάντασμα του εαυτού του. Για να υπάρχει εκεί έξω και το όμορφο και το σπουδαίο. Και ας μην πουλάει.

    Με νοσταλγία για το παρελθόν που δεν το ζήσαμε "όταν συνέβαινε" και με τσαμπουκά για το μέλλον στο οποίο πρέπει να συνεχίσουμε να ελπίζουμε

    Το χρυσαλιφούρφουρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. @onlycurious

    Το σχόλιό σου στις 8 και κάτι νωρίτερα σήμερα, προς τον yellow raven, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Θέλει προσωπικό ψάξιμο... Οσο καλή εκκίνηση και να πετύχεις, η συνέχεια εξαρτάται από σένα.

    @lefteris

    of course the king is dead, φίλε Λευτέρη, καλά τα λες. Αντε, να δούμε τώρα πόσα απίδια πιάνει ο σάκος, χωρίς την έξωθεν συνδρομή (αλλά και άλλοθι). Προσωπικό ταξίδι είναι αυτό.

    @εργοτελίνα

    τι θα κάναμε χωρίς τον sherlock holmes της παρέας, που μας εφοδιάζει συνεχώς με όλα τα απαραίτητα links; Ακούραστη και καίρια, όπως πάντα! Χαιρετίσματα!

    @mickey
    εύγε που αναφέρθηκες στο post της composition doll, με αφορμή το σημερινό post του Δον Γάτου, το διάβασα ξανά μόλις σήμερα το πρωί!

    Δημήτρη, αν διαβάσεις (αλλιώς δεν θα σου το πω ότι το έγραψα, αλλά αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλα τα παιδιά που ονειρεύονταν δίπλα στα ραδιοφωνάκια τους:
    "Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
    βγαίνει ένα λουλουδάκι
    που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
    και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι.
    Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
    φύσα το την Άνοιξη να φέρεις.
    Κι αν πετάξει σα φτερό και πούπουλο,
    κάποιος σ’ αγαπάει και δεν το ξέρεις.
    Χρυσαφένια φλουράκια κρέμονται
    κάτω από τα πέταλά του.
    Και στου Ζέφυρου το παιχνίδισμα
    σαν να κουδουνίζει κάπου κάπου.
    Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
    που κρατάς την Άνοιξη στο χέρι
    Κι αχ! Αν γίνει σκόνη και χρυσόσκονη,
    κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Μπιξ-Μπιξ μου, που είσαι;;;

    Καληνύχτα σε όλους και όνειρα γλυκά και πλουμιστά, all the way to the lililand...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Atlanticsurfer
    Εαν ενας ανδρας είναι girly εχει υποθετω θηλυκες ιδιότητες. η μαλλον προσόντα. Π.Χ. Ειναι πιο ευαίσθητος, είναι πιο εξυπνος,ειναι πιο υγιής, είναι πιο μορφωμένος. Η συγκριση γίνεται βέβαια με τον μέσο όρο του πληθυσμου. Εδω γείτονα θα πρόσεξες ότι υπάρχει πια ενα gender gap στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Σε πολλά πανεπιστήμια βλεπουμε ως και 2/3 των φοιτητων να είναι γυναίκες.Στα λύκεια βλέπουμε 2/3 των αποφοίτων να είναι κορίτσια (πολλά αγόρια κόβονται)

    Οπότε ας ανακεφαλαιώσουμε:Girly σημαίνει να ξέρεις τι ευθύνες εχεις, να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου, να ξέρεις πότε να μιλάς και πότε να σιωπάς, να γνωρίζεις πότε να πλησιάσεις και ποτε να απομακρυνθεις, να βλέπεις γκρίζες περιοχές, και να είσαι άριστος διπλωμάτης.
    Με άλλα λόγια above average. Way above average

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Δεν ξέρω ακόμα τι είναι. Πάντως δίνοντας lilipoupoli στο emule μου έφερε ως πιο καλό αποτέλεσμα το "lilipoupoli - 20 Epeidodia.rar".
    Το κατεβάζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Kαλημέρα... Λιλιπούπληκτοι!

    Αφιερωμένο σε σένα χρυσαλιφούρφουρο...
    ;)))


    Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
    βγαίνει ένα λουλουδάκι
    που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
    και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι...

    Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
    που κρατάς την Άνοιξη στο χέρι
    Κι αχ! Αν γίνει σκόνη και χρυσόσκονη,
    κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει.

    **************

    Και σε όλους μας, να ξημερώσει, να τσουλήσει γλυκά η μέρα, σαν κρέμα σαντιγύ... (γιαμ!)


    Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
    κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί
    κι ο ήλιος ανατέλει ξανά πάνω στα κίτρινα βουνά,
    τρέχει παγωτό λεμόνι, ξημερώνει.

    Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
    κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί
    κι ο ήλιος βασιλεύει ξανά, πέφτει στα κόκκινα βουνά,
    μαρμελάδα από κυδώνι και νυχτώνει.

    Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
    κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί.

    **************

    (λέω να μοιράσουμε ρόλους και να γράψουμε μπλογκο-θεατρικό, ορίστε ακροαματικότητα εγγυημένη ο 666-Don FM!!!!

    Αϊντε, Παρασκευούλα σε μια ροζ βαρκούλα, έρχεται Σ/Κ!!!!
    :)

    YΓ- Blade, Μίκυ & Lefteris, τι πίνετε βραδυάτικα, θέλουμε κι εμείς με τον Αζραελ!
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Dear ND και λοιποί Λιλιπουποπιόφιλοι, Καλημέρα!

    Ποιά θέση άραγε. σκφτόμουνα χυες βράδυ, θα καταλάμβανε άραγε η Λιλιπούπολη στη φετεινή κατάταξη παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας του γνωστού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ ("Global Competitiveness Index", the World Economic Forum (WEF)";

    Η πρόσφατα επισκεφθείσα από εσάς Δανία είναι στην Νο. 4. "Παρεούλα" με τις άλλες χώρες του "Σκανδιναβικού Μοντέλου", Φινλανδία (στο Νο. 2) και της Σουηδίας (στο Νο. 3)!!

    Lefteris, οι ΗΠΑ έπεσαν από το Νο. 1 πέρσι στο Νο. 6 φέτος!!!! Πως το εξηγείς;

    Αγγλοσαξωνόφιλοι, η Βρετανία είναι μόλις στο Νο. 10 (9 πέρσι). Τι συμβαίνει με την φίλτατη μας Βρετανία;

    Τι γίνεται λοιπόν;

    TO WEF δείχνει να "επιβραβεύει" με τις αξιολογήσεις ανταγωνιστικότητας του το Scandic/Nordic μοντέλο και δεν "εντυπωσιάζεται" από τα "μοντέλα" της Βρετανίας και (πλέον) των ΗΠΑ;

    Α, ναι, Νο. 1 φέτος η .... Ελβετία!!!!

    Ω τέμπορα, ω μοντέλα, ω ανταγωνιστικότητες!!!

    Κακό πράγμα η υπερβολική νηστεία των μοντέλων, είπαν στην Μαδρίτη οι οργανωτές κολλεηιόν μόδας και απέκλεισαν τις "υπερ-λεπτές"!

    Κάτι τρέχει την Παγκοσμιούπολη! Που' σαι Λιλιπούπολη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Καλημέρα

    Προσπαθώντας να πιάσω τον Ντον ο οποίος το έσκασε, ξαναστραμπούληξα το πόδι μου...

    (Αλλά τον έπιασα με πλονζόν που θα ζήλευε ο Νικοπολίδης)

    Η Λιλιπούπολη στα χρόνια της ήταν Νο 1 σε ανταγωνιστικότητα (δηλαδή ακροαματικότητα).

    Κανένα σχόλιο για την θέση 47 της Ελλάδας;

    (Εκεί- εκεί! στην Τρίτη Εθνική!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. @ ND

    "Κανένα σχόλιο για την θέση 47 της Ελλάδας;"

    Όχι, κανένα. Δεν μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω τη φετεινή θέση (ή ....να τη συγκρίνω με άλλων χρόνων).

    Νο. 5 η Σιγκαπούρη! Χωρίς σχόλιο.

    Για τα "υπερ-λεπτά" μοντέλα, έχετε εσείς σχόλιο;

    Για την πρωτιά της Ελβετίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Δεν υπάρχει περιθώριο σχολίων οι διαφορές στην κορυφή είναι μικρές και οι πρώτες χώρες συνήθως αλλάζουν θέσεις - το θέμα είναι πως ανεβαίνει καμία δεκαριά θέσεις, αν μπορείς
    (πού ήταν η Ιρλανδία και η Ισλανδία παλιότερα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Καλημέρα.
    Πρωϊνοί πρωϊνοί βλέπω.
    Άραγε κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να γίνει στις μέρες μας;Όχι remake κάτι εντελώς καινούργιο, κάτι για το οποίο τα σημερινά παιδιά μετά από 30 χρόνια σε ένα μελλοντικό δίκτυο θα συζητούν με τόσο πάθος και συγκίνηση. Ή μήπως υπάρχει και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Πόσοι άραγε από τους τότε "ενήλικες" είχαν καταλάβει τι γίνεται; Εγώ τότε δυστυχώς ήμουν στην εφηβεία και τα ενφιαφέροντα ήταν άλλα, αλλά και να ήθελα το Τρίτο δεν είχε αναμεταδότη στη περιοχή. Τα τραγούδια φυσικά τα έχω ακούσει πολλές φορές από τον δίσκο αλλά έχασα όλη τη μαγεία του παραμυθιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. @ blade runner 2.56πμ

    Υποκλίνομαι...

    @ el greco 2.11πμ
    Ευχαριστούμε όλοι, μετα τον yellow raven, για την υπενθύμιση του βιβλίου "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι", Ικαρος.

    Καλημέρα Λιλιπούπολη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. @ ND

    Δεν διαφωνώ.

    Αλλά για να παραμείνω (έστω και έμμεσα) σε θεματολογία σχετική με αυτό και τα 2 άλλα τελευταία ποστ σας, η Φινλανδία, και Eurovision πήρε φέτος και χεβυμεταλάδες έχει (π.χ. Nightwish), και Νο. 2 στο WEF, και στα μαθηματικά και επιστήμες σκίζει. Και ΟΑ οργάνωσε πριν 50 περίπου χρόνια. Και ας μην έχει σουπερλήγκα στο φουτμπωλ ούτε "παίζει" διεθνώς στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ! Κλασσική ακούει όμως.

    Που να είναι άραγε το "φαινόμενο" Ιρλανδία; Enya έχει πάντως (και Λόγκαν)! Η Enya είναι "ποιοτική" ή "εμπορική"; Μάλλον ... και τα δύο!!

    Μήπως το γενικό θέμα (που απασχολεί τα 3 τελευταία ποστ) είναι θέμα media planning, media buying (& selling) ... "shopping"; You know what I mean, I am sure.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Ήμουν 7-8 χρονών.
    Η ημέρα ξεκινούσε στη Λιλιπούπολη, την οποία, ως παιδί, αγάπησα για λάθος λόγους, όπως είπε ο ΝΔ.

    Απ' όσο θυμάμαι και καταλαβαίνω, η Λιλιπούπολη δεν ήταν έργο για παιδιά, αλλά μόνο για μεγάλα παιδιά.

    Την αγάπησα κυρίως γιατί την αγαπούσε η μάνα μου.
    Έτρεχε κάθε πρωί να μη χάσει την αρχή, ήταν η ιεροτελεστία που συνόδευε το πρωινό μας.

    Ήταν τόσο "θρησκευτική" η προσήλωσή της που με καθήλωνε.

    Θυμάμαι τη γοητεία της ατμόσφαιρας, τις ζωντανές φωνές και τα υπέροχα τραγούδια.

    Τις φωνές δεν τις έχασα, διότι αργότερα παρακολουθούσαμε όλες τις θεατρικές παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου (Ελεύθερη Σκηνή κλπ).

    Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι ούτε διαλόγους, ούτε καν το σενάριο, παρά μόνο την ατμόσφαιρα.

    Αργότερα, έφηβος, ερωτεύτηκα την Μαριανίνα Κριεζή (δεν την συνάντησα ποτέ) - τέτοια γυναίκα ήθελα να παντρευτώ.

    Μαζί με τη Φλέρυ Νταντωνάκη ήταν το γυναικείο πρόσωπο του Χατζιδακικού μου κόσμου.

    Η διακριτικότητα, η σεμνότητα, η γοητεία χωρίς έπαρση με συνεπήραν.

    Τώρα, ειδικά το δεύτερο μέρος του ΝΔ, με κάνει να συνειδητοποιήσω την καλλιτεχνική αξία: Όταν αρχίζεις να βλέπεις τα πρόσωπα της καθημερινότητας σαν τους ήρωες του έργου!

    Δεν το 'ζησα με τη Λιλιπούπολη, αλλά το ζω με τα πρόσωπα του Αρκά.

    Η ζωή μου έχει πολλούς Κόκκορες, μια Θέκλα, δύο αγαπημένες Λουκρητίες, ένα Καστράτο, μια Γιαγιά, πολλά Γουρούνια, ένα κυνικό περιστέρι, ένα καλό λύκο, ένα ποντίκι κι ένα μάγειρα.

    Εγώ (συνήθως) είμαι ο Ισοβίτης...

    Καλή σας ημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. @ Lefteris

    "Κι έτσι είναι γενικά στις μεγάλες πόλεις, which suck the life out of you και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παραπάνω πια... ρουτίνα... και γίνεται όλη σου η ζωή τέτοια που να μπορεί να περιγραφεί σε δυο παραγράφους..."

    Δεν ξέρω πόσο εντός θέματος του ποστ του ΝΔ είμαστε, αλλά dear Lefteris, OK, you found happyness in a small US midwest town, αλλά "don't knock" τη ζωή στις μεγάλες πόλεις (ΝΥ, Αθήνα, Λονδίνο, κτλ). Έχουν και αυτές τα ατού τους, δεν είναι "ρουτίνα" για όσους ξέρουν την τέχνη ή τεχνική του πως να ζεις σε μεγάλες πόλεις. Η ρουτίνα δεν είναι "προνόμιο" των μεγάλων πόλεων. Και οι μικρές και τα χωριά έχουν "plenty" ρουτίνα και συχνότατα "κλειστές" κοινωνίες και "προύχοντες" στις οποίες ή "υποκλίνεσαι" ή σε πνίγουν!!! Ας είναι στερεοποιούμε, λοιπόν, ως ανωτέρω έπραξες, φίλτατε και συμπαθέστατε (καθόλα) Λεφτέρη (βλ. π.χ. "The Village" του Μ. Night και "Dogville").

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Καλημέρα σας,
    Γράφω κάτω από τους ήχους της Λιλιπούπολης που έρχονται σα χάδι στο αυτί μου. Φέρνουν μνήμες ξεχασμένες. Ο γιος μου να παίζει στο πάτωμα κι εγώ να μπαινοβγαίνω στο δωμάτιο. ΄Ηρεμος να κουνάει το κεφαλάκι του ανάλογα με τη μουσική. Θυμάμαι στο χορό των μπιζελιών σηκωνότανε και άρχιζε να χορεύει τραβώντας με από το χέρι να τον συνοδέψω. Τί εικόνες ΝΔ μου έφερες!
    ΄Ολη μέρα θα ακούω τους δύο μεγάλους δίσκους της Λιλιπούπολης. Θα χορεύω, θα πάω βαρκάδα κάτω από τη μεγάλη φεγγαράδα στο Πόρτο Λίλι, θα ταξιδέψω ξανά στο κόσμο της Λιλιπούπολης. Ας μην πούμε ΑΝΤΙΟ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ, αλλά ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ.
    Ευχαριστώ ΝΔ για το ταξίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Μια που αναφέραμε το βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι" να μην ξεχάσουμε και το σχετικό με το θέμα μας βιβλίο του "Τα σχόλια του Τρίτου".

    Περιλαμβάνει τα περιβόητα ραδιοφωνικά σχόλια την περίοδο που ήταν στο τρίτο πρόγραμμα. Τα περισσότερα από αυτά είχαν σαν αφορμή κάποια γεγονότα της τρέχουσας επικαιρότητας, όμως η γλώσσα και το ύφος τους είναι απαράμιλλα και γι αυτό έχουν διαχρονική αξία.

    Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο με τον Μ.Χ. στις πιό καλές στιγμές του. Νομίζω πως απευθύνεται σε "δυνατούς αναγνώστες".

    Αλλά ας μας τα πει ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις "με τον δικό του τρόπο":

    Σαν άρχισα τα «Σχόλια» στο Τρίτο το '78, δεν είχα αποσαφηνίσει μέσα μου ούτε το ύφος της γραφής τους, ούτε καλά-καλά τους στόχους μου. Γνώριζα βέβαια πως θάπρεπε να ξεκινήσω απ' την πραγματικότητα του τόπου μας, αλλά όχι με τον τρόπο της «βραδυνής» και «μεσημβρινής» παραδημοσιογραφίας -τρόπος και είδος γραφής που απεχθάνομαι από νέος και περιφρονώ.
    Σχόλιο με σχόλιο λοιπόν σχημάτιζα τον τρόπο, τη γραφή και το επίπεδο μέσα απ' το οποίο έβλεπα τον νεοελλαδικό κόσμο μας και επικοινωνούσα ολοένα με ένα πλατύτερο κοινό ή καλλίτερα με ένα μεγαλύτερο κοινό, γιατί ποτέ είναι αλήθεια δεν υπήρξα κατάλληλος για το πλατύ κοινό. Φυσικά επικοινωνούσα με όλους, εκτός από τους παραδημοσιογράφους και τον αρμόδιο υφυπουργό -ανίκανους, για μια οποιαδήποτε επικοινωνία. Αυτοί όμως ενοχλήθηκαν πολύ σαν συνειδητοποίησαν το γεγονός ότι επιτυγχάνετο επικοινωνία χωρίς τη συμμετοχή τους, χωρίς τα δημοσιογραφικά ή τα πολιτικά οφέλη, έτσι κι η αντίδρασή τους ήταν άμεση -ενορχηστρωμένη λασπολογία, «αγανακτισμένοι ακροατές», μηνύσεις και ένας υφυπουργός πιεζόμενος από την Κοινή, κοινότατη Γνώμη. Το Τρίτο σταμάτησε τη λειτουργία του, σταμάτησαν και τα «Σχόλια». Για μιαν ακόμη φορά η ποιητική συνείδηση και η έκφρασή της καταδιώχθηκε και εξαναγκάστηκε στη σιωπή. Η έκδοση λοιπόν αυτών των «Σχολίων» ήταν επιβεβλημένη για να μην ξεχνάμε την αθλιότητα και τις οδυνηρές αλήθειες του καιρού μας και του τόπου μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. ΝΔ..
    (Αλλά τον έπιασα με πλονζόν που θα ζήλευε ο Νικοπολίδης)

    Αραγε γιατι δεν εκπαιδευουνται οι τερματοφυλακες ( και δηθεν θεματοφυλακες και γενικως οι δηθεν ) με γατες ?
    Ετσι η πιθανοτητα να κανουν "εξοδους του Μεσολογγιου" οπως κανει ο Αντωνης καμμια φορα ( !!! ) μηπως θα μειωθει και ετσι διασωσουμε οτι διασωζεται ακομη ? ΑΚΟΥ 47η θεση ...Παντως με χαροποιει το γεγονος οτι στο Blog αυτο ο προπονητης και οι συναθλητες κανουμε μπλονζον και πιανουμε το γατο. Πρεπει να βαζω και τονους γμτ...Ωραιος ο τελευταιος μαυρος γατος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Ο Γιάννης Ιωάννου (www.ioannou-music.gr) θέτει το εξής ερώτημα:

    Στις μέρες μας η τηλεόραση και η δισκογραφία, ξεχυλίζουν από χυδαιότητα, απομιμήσεις και την αισθητική του πανικού της εμπορικής επιτυχίας. Το μάρκετινγκ παλαιότερα ήταν άγνωστος όρος. Τώρα πια έχει μπει δυναμικά στη ζωή μας και καθορίζει την ποιότητα και το ήθος. Δηλαδή την έλλειψή τους. Είναι σωστό αυτό άραγε; ΄Η μήπως κάτι πρέπει να κάνουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Καλημέρα σε όλους. Ευχαριστώ όσους αναφέρθηκαν στην χθεσινή μου συμβολή θετικά (yellow raven, El greco, Blade runner) ή αρνητικά (Λευτέρης Κρητικάκης).
    " Α δι α φ ο ρ ώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.
    Π ισ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων κι όχι σ'αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.
    Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που ΔΕΝ πιστεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα 'επώνυμους' πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.
    Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα καταλήγοντας να πουλώ "λαχεία στον ουρανό" και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός."

    Απόσπασμα από το Βιογραφικό σε πρώτο πρόσωπο του Μάνου Χατζιδάκη από το βιβλίο "Τα Σχόλια του Τρίτου" εκδόσεις Εξάντας 1980
    ISBN 960-256-196-3

    Στο βιβλίο περιλαμβάνεται και cd με την φωνή του Μάνου να πουλάει τα λαχεία του στον ουρανό. Προσωπική άποψη: Όλα κερδίζουν τον μεγάλο λαχνό: Αισθητική απόλαυση και πνευματική ανάταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Ζοφερός Μεσαίωνας

    Διασταυρωθήκαμε, δεν πειράζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Αγαπημένε Νικόδημε,

    Θα φάει ξύλο ο Ντον έτσι και πάθετε καμιά ζημιά πάλι!
    Ακούς εκεί, πλονζον!!!
    Φαίνεται πως η Λιλιπούπολη σας... παρέσυρε στις βουτιές που κάνουμε όλοι σαν παιδιά!!!
    Περαστικά και πάλι!!!





    Επί του θέματος: Τι απέγιναν οι εκπομπές τριών ετών της Λιλιπούπολης; Πόσες διασώθηκαν; (Δυστυχώς μόνον 74).

    Πηγή: http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=17470&m=P38&aa=3 ]



    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. ΚΑΛΗΜΕΡΑ Κε ΔΗΜΟΥ

    ΚΑΘΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ. Για να μιλήσει σωστά όμως πρέπει να είναι εκτός εποχής.

    ΕΛΛΑΤΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟ 200+.

    ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑς; ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΥΠΑΡΞΕΙ;ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΜΑΣ;

    ΔΙΕΘΝΩΣ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 60 ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΔΟΝΙΣΜΟ ΤΗΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70 ΗΡΘΕ Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 80 ΜΕ ΤΑ ''ΡΗΓΚΑΝΟΜΙΚΣ''. αυτή η δεκαετία δεν έχει τελειώσει ακόμα.

    Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 90 ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΖΥΜΟ-ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ. ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΟΜΩΣ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΗ.

    ΟΙ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΕΧΕΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΙΚΕΙΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ. Δεν έχει καταλάβει όμως το πόσο νέα είναι και ότι κανονικά θα πρέπει να μας πετάξει από τις καρέκλες μας σε χρόνο dt. Να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα με τους εαυτούς μας. Ότι είμαστε εκτός εποχής ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ.

    ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΠΟΧΗ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 80 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ την ίδια εποχή. ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΙ ΕΞΩ.

    ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗς ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ( ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗς ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 80) ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΗ.

    ΤΩΡΑ , ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΕΙ ΤΑΛΕΝΤΟ ΝΑ ΠΙΕΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΕΧΝΗ. Να γράψει έστω μια λέξη ή έστω να χτίσει μια εικόνα; Η τέχνη έχει καταλήξει το μεγαλύτερο ανέκδοτο στον καιρό μας.

    ΤΟ ΑΠΟΔΟΜΗΣΑΜΕ ΠΟΛΥ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΟΥΛΕΥΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΑΝ ΒΛΑΚΕς.

    Γι' αυτό λοιπόν η καλύτερη συνταγή είναι: ''ΕΚΤΟΣ ΕΠΟΧΗς''. Σύγχρονος όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Ένα σχόλιο με e-mail από την Αγγελική:

    Είμαι Ελληνογερμανίδα, με λένε Αγγελική και είμαι 35 χρονών.. Μεγάλωσα στην Σαουδική Αραβία και έτσι ήμουν αρκετά αποκομμένη από πολλά πράγματα...
    Ποτέ όμως από την Λιλιπούπολη. Θυμάμαι την θεία μου την ζωγράφο να μας στέλνει ταχυδρομικά στην μέση της ερήμου μαγνητοφωνημένες κασέτες όταν ήμουν 6-7 χρονών. Με το χρυσαλιφούρφουρο με πέρνανε τα όνειρα. Πέρασε μέσα στην ψυχή μου και στην ζωή μου. Όσο και αν μεγάλωσα, όσο και αν ταξίδεψα πολύ, όλος ο κοσμος είναι σου λέω μια Λιλιπουπολή...

    Κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου... Μπροστά στα μάτια τους είναι - και δεν τη βλέπουν...Σε κάθε ροζ ηλιοβασίλεμα ή ανατολή, ανάμεσα στα σύννεφα ακούγεται η λατέρνα της Ρόζας, Ρόζας, Ροζαλίας, σε κάθε κατάρτι βάρκας ή ιστιοφόρου ανθίσει ένας φύστικος, οι φάροι λάμπουν με πυγολαμπίδες. Εχω ήδη γνωρίσει έναν φίλο σαν τον Μπιξ-μπιξ και τον καλώ έτσι, γιατι γνωρίζει και αυτός την Λιλιπουπολη. Κάθε φορά που φεύγω από την Σίφνο (οπου έρχομαι 22 χρόνια τώρα, και στην Παναγιά Πουλάτη βρίσκεται για μένα το Πόρτο Λίλι), τραγουδάω το Αντιο Λιλιπούπολη, αντίο, αντίο...Ξεπέρασα το διαζύγιο μου με τις εκπομπές της μέσα από τον Kosmos 93,6 και το "Ως πότε παπαγάλοι, θα ζούμε στα κλουβιά".

    Όμως ο κόσμος δεν την βλέπει και ακόμη χειρότερα δεν ζει μέσα από το πρίσμα της...

    Έγραψα αυτό το γράμμα μόνο και μόνο γιατί διάβασα το άρθρο σου για την Λιλιπούπολη, μου το έστειλε ένας φίλος με e-mail γιατί ξέρει πόσο την αγαπώ. Θέλω να σου πω πως χαίρομαι που είδες οτι όλος ο κόσμος είναι μια Λιλιπούπολη. Επιτέλους κυκλοφορείς και εσύ μέσα στα στενά μας, στις πλατείες μας και μας κάνεις παρέα. Μέσα σε όλη αυτή την ομορφιά, την αγάπη και συντροφικότητα. Οταν σκέφτομαι την Λιλιπούπολη, δεν είμαι πια μόνη...

    Σε χαιρετώ με πολλή αγάπη και χαρά, και ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. harrygreco said:

    Κυριε υπουργε / γ*μω τα υπουργεια σας. Ολα τα μεγεθη ειναι Γ΄ κοσμικα.

    ΆΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΛΛΟΝ ΑΚΟΜΗ. ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ.

    :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Κι άλλο ένα (κατοπινό) σχόλιο από την Αγγελική:

    Διάβασα αρκετά από τα σχόλια για την Λιλιπούπολη και το ξέρω ότι η μεγαλύτερη γενιά την γνωρίζει και την έχει ζήσει, αλλά και πάλι πολύ λίγοι αναφέρονται στην Λ. σαν κάτι που τους άλλαξε την ζωή και τον τρόπο αντιμετώπησης της, σαν γέφυρα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Ευτυχώς που την έχω μέσα μου, μου απαλύνει την σκληρή καθημερινή ζωή. Την βλέπω και την ζώ κάθε μέρα, κρυμμένη πίσω από μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες...Απλά δεν το λέω στον κόσμο γιατί με λένε τρελλή!!

    Η Λ. όμως δεν είναι θέμα για αντιπαλλότητες, ή πως θα βγάλουμε τώρα το CD με όλες τις εκπομπές...Ή την έχεις ζήσει ή όχι... Το CD θα βοηθήσει να αναβληθούν οι αναμνήσεις μόνο. Και έγω θα τις ήθελα όλες και ειδικά αυτήν με τον Μπέμπαντα και το Ηλιακό Λεωφορείο γιατι δεν τις είχα ακούσει και νιώθω ότι έχω ένα κενό μέσα μου. Ξέρεις τι είναι να λατρεύεις την Λ. και να μην ξέρεις τον Μπέμπαντα που ΟΛΟΙ τον αγαπάνε??? Σαν να μην πρόλαβα να κάτσω σε καρέκλα στο "Γύρω γύρω όλοι στην μέση ο Μανώλης" νιώθω...

    Πάντως χαίρομαι που υπάρχουν πολλοί που την αγαπάνε και πάντα θα μας χαρίζει ένα υπέροχο χαμόγελο στην καρδιά και μην μελαγχολήτε όταν την ακούτε, απολαύστε την!!!!!

    Υ.Γ. Όταν βρίσκω έναν όμορφο τόπο στην Ελλάδα, πάντα τραγουδώ " Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης, βγαίνει ένα λουλουδάκι, που το λέν' χρυσαλιφούρφουρο και μοιάζει με μικρό τριναταφυλλάκι...". Σκεφτήτε πόσα χρυσαλιφούρφουρα υπάρχουν στον αέρα....

    Με λιλιφιλία
    Αγγελική

    Για την αντιγραφή: Μπέμπαντας - ΟΥ! ΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Andy dufresne said: Ήμουν 7-8 χρονών….Έτρεχε κάθε πρωί να μη χάσει την αρχή, ήταν η ιεροτελεστία που συνόδευε το πρωινό μας…..
    Μήπως δεν θυμάσαι καλά , η Λ μεταδιδόταν 9:30 το πρωί, άρα εσύ ήσουν σχολείο, με το πρωινό σου μήπως άκουγες την θεία Λένα ;

    @ΝΔ .. Νικόδημε κρίμα, εάν το ήξερε ο Σόλιντ θα σε έβαζε στην Θέση του Νικοπολίδη και δεν θα τρώγαμε τσάμπα τα δύο γκολ με τους Ουκρανούς, εάν σου κάνει κόλπα ο Don να του πεις ότι θα φέρω τον σκύλο μου.

    @Lefteri Kritikaki … Τώρα θα πρέπει να γράψεις ένα σεντόνι που να αποδεικνύεις ότι δεν είσαι κρυφομισογύνης!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. (Τώρα εγώ φταίω που με το σχόλιο του ihafia 1.39, αισθάνομαι σαν τον κόκκορα που μόλις του είπε κάτι "για τη ζωή και το σύμπαν" το μες-τον-οίστρο γουρούνι?)

    (τι πίνεις και δε μας δίνεις, εγώ γιατί τη βγάζω δλδ με μαγιονέζες και σαντιγές και γκαζόζες με λιβελούλες?)

    (θα... χμ-ίσω...)
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Προς Λευτερη
    Σου απάντησα στο δικό σου αφιέρωμα, το "ΑΧ ΛΕΥΤΕΡΗ." Οχι εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Ξέρεις Λευτέρη, υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτά όλα που γράφεις για την Αμερική, δεν περιέχουν την ιστορία ενός ανθρώπου που να γνώρισες εκεί και να κολλήσατε ως φίλοι. Ξέρεις Λευτέρη, αυτό δεν είναι ανθρώπινο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. ihadafarminafrica said...
    "ΚΑΘΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ. Για να μιλήσει σωστά όμως πρέπει να είναι εκτός εποχής".

    Μέχρι εκεί συμφωνούμε. Θα προσθέσω ότι το ίδιο ισχύει και για την τοπικότητα. Κάθε καλλιτέχνης πρέπει να ριζώνει βαθιά στον τόπο του για να γίνει οικουμενικός. (Π.χ. Λόρκα).

    Από κει και πέρα κάνεις ένα λάθος. Δεν υπάρχει μία "γενική" εποχή. Ο καθένας φτιάχνει την δική του επιλέγοντας όψεις της πραγματικότητας. Οι καλλιτέχνες που ζούνε στους ίδιους χρόνους (και τόπους) μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί. Σκέψου πως τον ίδιο καιρό και στον ίδιο κεντροευρωπαϊκό χώρο γράφανε τα αριστουργήματά τους ο Joyce, o Kafka o Thomas Mann. (Ο Joyce ζούσε στην Τεργέστη και την Ζυρίχη). Τι πιο διαφορετικό από τον Οδυσσέα, την Δίκη και το Μαγικό Βουνό...

    Καλό είναι να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις... Δεν υπάρχουν εποχές - υπάρχουν καλλιτέχνες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. "Κάθε καλλιτέχνης πρέπει να ριζώνει βαθιά στον τόπο του για να γίνει οικουμενικός. (Π.χ. Λόρκα)."

    Θα ελεγα σε έναν τόπο και όχι αποκλειστικά στον τόπο του. Hemingway π.χ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. @kolassas said,
    Μήπως δεν θυμάσαι καλά , η Λ μεταδιδόταν 9:30 το πρωί, άρα εσύ ήσουν σχολείο, με το πρωινό σου μήπως άκουγες την θεία Λένα ;

    Τότε το σχολείο ήταν μισές μέρες πρωί, μισές μέρες απόγεμα.

    Μικρός ήμουνα, όχι ηλίθιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Nikos Dimou said...

    Καλημέρα
    Προσπαθώντας να πιάσω τον Ντον ο οποίος το έσκασε, ξαναστραμπούληξα το πόδι μου...
    (Αλλά τον έπιασα με πλονζόν που θα ζήλευε ο Νικοπολίδης)


    2η φορά σε σχετικά σύντομο διάστημα.. αλήθεια ΝΔ πως το εξηγείς αυτό? γιατί οι γάτες έχουν τέτοιες τάσεις φυγής παρόλο που "καλοπερνάνε"(δεν έχω καμία αμφιβολία για τον Δον σου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Πανάσχημα: Stand corrected. Εννοούσα στο τόπο που επιλέγει (ισχύει ό,τι και για την εποχή).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. AdHoul said...
    2η φορά σε σχετικά σύντομο διάστημα.. αλήθεια ΝΔ πως το εξηγείς αυτό? γιατί οι γάτες έχουν τέτοιες τάσεις φυγής παρόλο που "καλοπερνάνε"

    Κάθε γάτα όταν δει ανοιχτή πόρτα ή παράθυρο θέλει να βγει. Από περιέργεια. ΄Εχεις ακούσει την έκφραση: "Curiosity killed the cat"?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. μια χαρά είναι η τέχνη στην εποχή μας αλλά δε τη γνωρίζει κι ούτε πρόκειται να τη γνωρίσει η εποχή μας

    υ.γ. αυτό που δεν είναι μια χάρα στην εποχή μας είναι η κριτική λογοτεχνίας που από τις πολλές μεγαλοστομίες και την ακατάπαυστη ρητορική φιγούρα βαφτίζει το σκ*το παξιμάδι και φθονεί τα διαμάντια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. τα είδαμε άλλωστε και στο προηγούμενο ποστ...που έλεγε κι ο ΝΔ αν είναι ο Σαικσπηρ ίδιος με το Λευτέρη Παπαδόπουλο...:))

    χωρίς ιεράρχηση και αξιολόγηση, χωρίς αυστηρότητα δε γίνεται τίποτα.

    Ο Χαυντν ελεγε για το Μοτσαρτ πως έχει γνώσεις, φοβερή τεχνική στη σύνθεση και το απαραίτητο κερασάκι σε όλα αυτά, γούστο. Ούτε ταλέντο, ούτε τίποτα, γνώση, τεχνική και γούστο. Αυτά να καλλιεργήσουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Nikos Dimou said...

    Κάθε γάτα όταν δει ανοιχτή πόρτα ή παράθυρο θέλει να βγει. Από περιέργεια. ΄Εχεις ακούσει την έκφραση: "Curiosity killed the cat"?


    ΟΚ Δον πάντως ο δικός μου δεν θέλει να βγει. ακόμα και άμα βγει μετά από δευτερόλεπτα ξαναμπαίνει. ίσως επειδή δεν έχει ζήσει καθόλου έξω. ίσως επειδή είναι μικρός.

    πάντως ρε γμτ θα είναι κρίμα να την ξαναπατήσεις όπως την προηγούμενη φορά με τον Δον σου, θυμάμαι είχες τραβήξει τα πάνδεινα..

    keep your eyes on him.. εξάλλου και εσύ γάτος είσαι κατά βάθος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. @ND,

    "Καλό είναι να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις... Δεν υπάρχουν εποχές - υπάρχουν καλλιτέχνες... "

    Γενικά, συμφωνώ. (Δεν έχω όρεξη για... τις φάπες μου μεσημεριάτικα)Κι όταν ο Πικάσσο πρωτο-έκανε κυβισμό δεν καταλάβαιναν Χριστό οι τριγύρω της δεδομένης εποχής.

    ΜΠΑΤ:

    Ειδικά, μου έρχεται στο μυαλό αυτό που λέμε "ρεύμα", όπως πχ, ο ιμπρεσσιονισμός ή ο εξπρεσσιονισμός, οπότε εκεί δεν μιλάμε για συν-πλην μία εποχή με αλληλοεπηρρεαζόμενους καλλιτέχνες που κάνουν τη μαγιά, κι από κει και πέρα βέβαια "φεύγει" το ρεύμα?

    Ναι, και φυσικά μετά μιλάμε για τον τάδε, που έχει "αναγεννησιακό" στυλ, κάποιες εκατοντάδες χρόνια μετά (πληζ, παραδείγματα φέρνω, μην κολλήσουμε σε αυτά)

    ΣΟΟΥ:

    Χελπ!

    (κι αυτό εντός θέματος είναι, εκεί που λέγαμε πώς θα γινόταν μία Λ. νούμερο 2, που για να μην είναι επανάληψη-φάρσα της νο 1, να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, άρα κάτι από πυρήνα καλλιτεχνών κτλ)
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Andy dufresne said: Μικρός ήμουνα, όχι ηλίθιος.
    Συγνώμη σε είχα για νέο που δεν πρόλαβες το πρωί απόγευμα στο δημοτικό, η θεία Λένα ήταν πλάκα και πάλι συγνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Aphrodite said: Κι όταν ο Πικάσσο πρωτο-έκανε κυβισμό δεν καταλάβαιναν Χριστό οι τριγύρω της….
    Το να μην καταλάβαιναν δεν ενοχλεί και τόσο, όταν μάλιστα είσαι μπροστά από την εποχή σου, αλλά αντιμετώπισε και την χλεύη των κριτικών και των ζωγράφων της εποχής.
    Για την τάξη των πραγμάτων πρώτος με κυβισμό ασχολήθηκε ο Σεζάν, ο Πικάσσο τους πίνακες του είδε και πήγε και απομονώθηκε στην εξοχή της Γαλλίας κανένα χρόνο και έβγαλε τις Δεσποινίδες της Αβινιόν,που όταν τις εξέθεσε κυριολεκτικά τον γιουχάρανε, ακόμα και ο φίλος του ο Ματίς , που και αυτός με τον κυβισμό ασχολείτο, του είπε κατάμουτρα ότι ας είναι καλά ο Σεζάν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. yellow raven: "Στο τέλος καταλήγω στην ιδέα, μήπως όλα δεν είναι έτσι γραφτό να κάνουν τον κύκλο τους? Όπως ακριβώς το κίτρινο φύλλο..."

    Ο μόνος εδώ μέσα που το είδες όπως εγώ...
    Μακάρι όμως να βρούμε και το πράσινο που θα το αντικαταστήσει..
    Εκεί είναι το θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. (@Kolassas,

    thnx loads. Μόνο που δεν κάνω ανάλυση κυβισμού. Χτυπητό παράδειγμα έφερα, για να πούμε λίγο περί καλλιτέχνη like an island, χωρίς χωρο-χρονική τοποθέτηση δλδ vs. ολόκληρου ρεύματος/εποχής)

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. (@atlantic surfer,

    εμένα πάλι οι αναμνήσεις μου είναι συμπλέκτης: μπορούν να με πάνε μπροστά με διαφορετικές ταχυτητες, απολαυστικές στην 5η, αλλά έχουν και μία όπισθεν... Νά'ναι καλά οι σένσορες παρκαρίσματος δλδ!)
    ;)

    (κι όχι, δεν προτιμώ το αυτόματο στις αναμνήσεις...)

    Σόρρυ, συνεχίζουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. somebody said...
    yellow raven: "Στο τέλος καταλήγω στην ιδέα, μήπως όλα δεν είναι έτσι γραφτό να κάνουν τον κύκλο τους? Όπως ακριβώς το κίτρινο φύλλο..."
    Ο μόνος εδώ μέσα που το είδες όπως εγώ...
    Μακάρι όμως να βρούμε και το πράσινο που θα το αντικαταστήσει..
    Εκεί είναι το θέμα.

    ΔΙΑΦΩΝΩ ΦΙΛΟΙ: Η ουσία της μεγάλης τέχνης είναι ότι ΔΕΝ σαπίζει σαν το φύλλο, δεν κάνει τον κύκλο της αλλα μπορεί αιώνες μετά την δημιουργία της να συγκινεί και να εμπνέει.

    Με αυτό δεν θέλω να πω ότι η Λιλιπούπολη ειναι μεγάλη τέχνη (για μερικά τραγούδια της το σκέπτομαι)
    αλλα να υπογραμμίσω ότι το χαρακτηριστικό της καλής τέχνης είναι ακριβώς η διάρκεια.

    Μία σονάτα του Μπετόβεν ή ένα κουαρτέτο του Σούμπερτ είναι αιώνια νέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. @aphro

    hello baby... πάρε τα ποιηματάκια σου και τις κοτσίδες σου, κι έλα για πικ-νικ δίπλα στο ποτάμι, να καταστρώσουμε το θεατρικό και να διανυκτερεύσουμε με στρώμα τις ιδέες μας και ταβάνι τον ουρανό!

    Αντε, να δω, πότε θα ξεφύγουμε από το στρόβιλο της καθημερινής δραστήριας απραξίας μας, να κάνουμε και τίποτε δημιουργικό, να ευφρανθούμε...

    Φιλιααααά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Ως φοιτητής με ένσημα στην Λιλιπούπολη εκείνον τον καιρό, μόλις διάβασα (με καθυστέρηση) το ποστ του Δήμου ήθελα να γράψω κι εγώ δυο κουβέντες. Δυστυχώς, πριν τις γράψω, διάβασα τα σχόλια. Μου έφυγε κάθε διάθεση... Με βλέπω έναν παπαγάλο τ’ ανάστροφα, που θα λέει τα δικά του. Ν.Δ., ωραίο ποστ. Καλύτερα να περιμένω το επόμενο όμως για κάνα σχόλιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Νίκο πλησιάζουμε. Σε αυτό που λέμε ζωή.
    Επισημαίνοντας αυτό στον φίλο yellow raven δεν εννοούσα ακριβώς ότι η Λιλιπούπολη ή ακόμα και η ζωή πάει-τέλος.
    Δεν σημαίνει απαραίτητα την αντικατάσταση! Ζητώ συγγνώμη που στο ποστ εκείνο χρησιμοποίησα λάθος λέξη.
    Μπορεί να σημαίνει και την προσθήκη!
    Σε ευχαριστώ για την επισήμανση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Γεια σα φίλοι. Επιτέλους, μπόρεσα και διάβασα.
    Αγάπησα κι εγώ τη Λιλιπούπολη εκ των υστέρων, διαβάζοντας γι' αυτήν , ακούγοντας κάποιες εκπομπές κατά την αναμετάδοση και βέβαια από τα υπέροχα τραγούδια της που έμαθα απ' έξω, όπως και κάθε τι Χατζηδακικό ή υιοθετημένο από τον Χατζηδάκι.

    Νομίζω πως αυτό που αξίζει να κρατήσουμε , πέρα από το ίδιο το έργο, είναι το ότι υπήρξε συλλογικό. Υπήρξε αποτέλεσμα ευτυχούς συνάντησης νέων ταλαντούχων ανθρώπων που δούλεψαν για ένα κοινό σκοπό. Και μάλιστα, χωρίς να έχουν κάνει σεμινάρια πάνω στο team work (χα χα)!

    Πόσες φορές το είδαμε πραγματικα αυτό; Και για πόσο διάστημα; Ο andy κάποια στιγμή ανέφερε τις παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου που υπήρξε άλλο ένα τέτοιο παράδειγμα συλλογικής δημιουργίας- διαλύθηκε μόνο του, αφού πρώτα έγραψε τη μικρή του ιστορία.


    Φαίνεται πως υπήρξε μια ρομαντική εποχή, κυρίως κατά τις δεκαετίες του εξήντα και του εβδομήντα, που άνθισαν οι συλλογικές προσπάθειες, που τα ταλέντα το θεωρούσαν φυσικό να δουλεύουν μαζί, να ψάχνουν το ένα το άλλο για να συνδημιουργήσουν και μάλιστα όχι μόνο σε ζεύγη αλλά και σε μεγαλύτερες ομάδες, όπου ο ένας έφερνε τον άλλο.

    Που πήγε αυτή η διάθεση;
    Γιατί χάθηκε;
    Φτάσαμε σύντομα, ήδη από τη δεκαετία του '80, σε εποχή ατομισμού πάλι, όπου ακόμη και σε τέχνες καθαρά συλλογικές όπως φερ'ειπείν το θέατρο βλέπουμε να βασιλεύουν οι ατομικές προσπάθειες. Είδαμε επί χρόνια την κυριαρχία του ατομικού βεντετισμού ακόμη και ανάμεσα στους ταλαντούχους, ενώ όσες ομάδες ξεκίνησαν ελπιδοφόρα, σύντομα αυτοδιαλύθηκαν μέσα σε κλίμα αφόρητης έχθρας-αφόρητης και για τους γύρω.

    Μήπως κάπου το έχουμε πιάσει λάθος;
    Μήπως αυτό πρέπει να είναι το σημαντικότερο δίδαγμα της Λιλιπούπολης;

    Όσο για το έργο του Χατζηδάκι, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, τουλάχιστον όσο το έργο μεγάλων νεοελλήνων λογοτεχνών. Ποιός να το διδάξει βέβαια, είναι άλλο θέμα.

    Προσωπικά ευτύχησα να χαρώ τη μεγάλη μου κόρη πριν από λίγα χρόνια, στην πρώτη δημοτικού, να διευθύνει σε σχολική γιορτή, ντυμένη στα λευκά, τη χορωδία της τάξης της που τραγουδούσε την "Αρκούδα καφέ"!
    Ήταν υπέροχη!


    Υ.Γ.Αφροδίτη, andy, είστε υπέροχοι κι εσείς, εσύ δε Αφροδίτη μια θεά. Το λέω κι από δω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Xρυσαφένια ομελέτα said

    "Σαλάτα από συναισθήματα, αλκοόλ και οσφυαλγία"

    Οταν ψάχνεις, ούτε αλκοόλ έχεις καταναλώσει ούτε σε πονάει η μέση. Χρειάζεται κότσια αυτή η προσπάθεια, διαύγεια και ίσιο κορμί.
    Με όλο το σεβασμο, είναι για εξαιρετικά λίγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Χρυσαφενια ομελετα
    Μου διέφυγε το χιουμορ. Σορυ.
    Εγω μιλούσα σοβαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Κάλησπέρα κι από μένα στους εναπομείναντες:

    Μια ερώτηση:

    Θυμίζει σε κανέναν τίποτα "το νυχτικό του πύργου";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. @ lefteris kritikakis

    "Αναρωτιέμαι. Ο σκοπός του μάρκετινγκ είναι να πουλήσεις ένα προϊόν σε πολλούς ανθρώπους"

    Not quite. Σημασία δεν έχει σε πόσους το πουλάς (market share) αλλά το κέρδος με το οποίο το πουλάς (ποσότητα/όγκος πωλήσεων επί τιμή πώλησης).

    Δεν είναι όλα τα μάρκετινγκ, "mass marketing". Ούτε όλες οι διαφημίσεις στοχεύουν στο μαζικό κοινό. Ούτε όλες επιλέγουν μαζικά μέσα για να διαφημισθούν.

    Regards

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. @ lefteris kritikakis (παρτ β')

    Ah yes, ξέχασα, άλλο Πωλήσεις (aka Sales Management) και άλλο το Marketing Management.

    Διόρθωση του προηγ. σχολίου μου:

    (ποσότητα/όγκος πωλήσεων επί τιμή πώλησης) μείον κόστη (σταθερά και μεταβλητά) = κέρδος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. @ζόφε,

    Αυτό εννοείς?
    ;)


    @philosoph21,

    χμμμ... Μην ξεχνάμε και το "create needs" (πέραν του "fulfilling them at a profit"), με όσο νερό παίρνουν αυτές οι δύο λεξούλες και ο συνδυασμός τους, γιατί αν πουλήσεις once-off, you're dead & burried!

    (Μη μου αρχίσεις μόνον τα SWOT, τα break-even(s) και τα logistics βραδυάτικα, σε προτιμώ πιο αλλέγκρο!)

    Η Λ. πάντως μια χαρά θα τα κατάφερνε με λίγο "ζμπρώξιμο", είτε το παλιό υλικό, είτε μια καινούρια προσπάθεια - ΝΑΙ ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ, ΟΧΙ ΩΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ! ουφ....


    @maria velliou,

    Καλώς τηνα κι ας άργησε!
    Να τα ωραία σχόλια που λέγαμε...

    (για το... άλλο, it takes one to know one!)

    (ΕΛΑ ΟΙ ΨΩΝΑΡΕΣ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝΕ ΛΕΜΕ!)

    ΛΟΛ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Χαρυ
    Πολλοί εδώ μεσα χαιρόμαστε που έληξε εκείνη η λευκή απεργία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. @ aphrodite

    "χμμμ... Μην ξεχνάμε και το "create needs" (πέραν του "fulfilling them at a profit"), με όσο νερό παίρνουν αυτές οι δύο λεξούλες και ο συνδυασμός τους, γιατί αν πουλήσεις once-off, you're dead & burried!"

    Από το να προσπαθείς να "δημιουργείς" ανάγκες καλύτερα είναι να τις διαπιστώνεις και να παράγεις προϊόντα και υπηρεσίες που να τις "καλύπτουν" για ένα "κοινό". Πολύ πιό "ανθρώπινο" και λιγότερο "πάουερ γιάπη χωρίς ΜΒΑ όλα τα πουλάω όλα τα σφάζω γαι το κέρδος - πούντο, πούντο".

    Αλλά το Μάρκετινγκ στην Ελλάδα είναι τόσο παρεξηγημένο όσο (συμπληρώστε ό,τι θέλετε καθείς).


    "(Μη μου αρχίσεις μόνον τα SWOT, τα break-even(s) και τα logistics βραδυάτικα, σε προτιμώ πιο αλλέγκρο!)"

    Σε "κάλυψα" (από πλευράς "demand") chere Aphrodite;

    Bonne nuit a tous!

    ΥΓ. Δυστυχία πάντως να έχεις ΜΒΑ (και να δουλεύεις ή ακούς ορισμένες συζήτήσεις για "μπίζνες" στην Ελλάδα - φρίττεις (κατά το "φριτς")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. Αφροδίτη, ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν έχω καταλάβει ακόμη τι θα πει ΛΟΛ!
    Στέλνω πολλές ευχές κατά τα άλλα, από καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. @ atlanticsurfer

    Το τι σημαίνει "επι-τυχημένος/η/ο" στην Ελλάδα και την φερόμενη ως Ελληνική "οικονομία" (το φερόμενη στο οικο-νομία πάει) είναι βέβαια θέμα για ... συνέδρια (και όχι μπλογκ τσατς). Καλύτερα να σερφάρεις από Μπρίστολ σε Μπόστον Χάρμπορ ... τσάι για πώληση. I miss SNL (Saturday Night Live)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. @philosoph21,

    Μωρέ μια χαρά τα λες... Αισθάνομαι βέβαια ολίγον κακός λύκος αλλά τι να κάνω, θα το πω, ωσαν να έχω σοσιαλ-προβατάκι μπροστά μου... Γιατί τότε να προτιμώ Cayenne από Niva καρντιά μου? Διαπιστωμένη ανάγκη? Μπααααα....

    Δημιουργημένη μάλλον, ε?

    Φτου μας!
    ;)))


    @m. velliou,

    Είναι η σύντμηση του "Laugh Out Loud", LOL ή lol, που άμα βαριέσαι να κάνεις switch σε αγγλική γραμματοσειρά, απλώς το γράφεις ελληνικά, ΛΟΛ ή λολ...

    Το ίδιο και το BTW/btw (By The Way), ήτοι πρμπ (παρεμπιπτόντως)κτλ...

    Ανταποδίδουμε ευχάς απο καρδιάς!!!
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. C'mon Aphrodite, άλλο το "έχω ανάγκη" και άλλο το "θέλω". Έτερον, εκάτερον (ειδικά εις ορισμένας κατηγορίας προϊόντων και υπηρεσιών!)

    ΥΓ. Γιάπηνες ιζ ντεντ! Long live το μετά-γιάπηνες και το γιαπί!

    Για διαφημίστρια μάλλον μου κάνεις πάντως, Aphrodite και όχι φάσιον βίκτιμ!

    Ciao for now!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. @philosoph21,

    Σωωωστό! Δεν "έχω ανάγκη" να σου κάνω πλακίτσα, αλλά το "θέλωωωωω"!!!!

    ΛΟΛ!

    Τεσπα, για να μη μας φαπίσει κάνας Χαρχούδας, εμ, ακόμα δεν σου κάνω τίποτα... πέραν ενός Λιλιπούτειου τσατακίου!
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Μεγάλωσα "βλέποντας" το χοντρό μπιζέλι να χορεύει τσιφτετέλι! Με φανταζόμουν να πηγαίνω στο χορό των μπιζελιών, να είναι τα πάντα λουσμένα με ένα πράσινο φως, τα μπιζέλια στρουμπουλά στρουμπουλά να χοροπηδάνε πάνω στο χορτάρι, κολοκυθάκια χαμογελαστά να χτυπάνε ρυθμικά εκκωφαντικά παλαμάκια στα βλήτα που πιάνονται από τον ώμο με το σπανάκι και χορεύουνε συρτάκι, για να μπει μετά στη μέση λεβέντικη και όμορφη η μπάμια η μεγάλη να χορέψει πεντοζάλη!!! Κι όταν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ερχόταν η ώρα για το τανγκό τι όμορφη που ήταν η εικόνα της αγκινάρας να σκύβει τρυφερά πάνω από ένα μπιζελάκι με παπιγιόν...τέτοια διαφορά ύψους και..εκτοπίσματος κι όμως τόσο όμορφα χορεύανε μαζί! Φυσικά επίτημη καλεσμένη στο χορό των μπιζελιών ήμουν ΕΓΩ! Με ξέρανε καλά τα μπιζέλια και να σας πω την αλήθεια τον χορό τους για πολλά χρόνια πίστευα ότι τον έστηναν για εμένα!

    Όχι την Λιλιπούπολη δεν την άκουσα ποτέ από το Τρίτο Πρόγραμμα ζωντανά. Τότε υπήρχα απλά ως μία πιθανότητα στη σκέψη κάποιων..
    Όμως η μαμά μου μας την τραγουδούσε συνέχεια. Μας μεγάλωσε με διάφορα τραγούδια, αλλά "ο Χορός των Μπιζελιών" ήταν το αγαπημένο της και το δικό μας. Και, πλέον, πιστεύω ότι τόσο τη γοήτευε η εικόνα του χορού των μπιζελιών που κανένα άλλο τραγούδι δε μας το τραγουδούσε τόσο ωραία. Ζωντάνευαν τα μπιζέλια με τη φωνή της! Κρίμα που μεγαλώσαμε και ούτε εγώ ούτε η μητέρα μου δεν είμαστε πια παιδιά για να το τραγουδάμε..

    Όσο ήμουν μικρή η Λιλιπούπολη ήταν υπέροχη να ζω γιατί είχε χρώματα, πολλά χρώματα, και πολύ κόσμο και πολύ χορό και πολύ μουσική. Μόλις πριν από λίγα χρόνια αντιλήφθηκα πόσα περισσότερα από τα παραπάνω προσφέρει η Λιλιπούπολη στους Λιλιπούα.

    Και να σκεφτείτε ότι ο Χατζιδάκις είχε τότε κατηγορηθεί ότι η "Λιλιπούπολη" ήταν έργο κομμουνιστικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. @ aphrodite

    Όχι βρε Αφροδίτη δεν εννοούσα αυτό.

    Νομίζω, ότι "Το νυχτικό του πύργου" ήταν το όνομα μιας ραδιοφωνικής εκπομπής που έκανε η Μαριανίνα Κριεζή! Κι επειδή δεν είμαι σίγουρος ρωτάω μήπως και το θυμάται κανείς.
    Ήταν στο δεύτερο πρόγραμμα, στα μέσα της 10ετίας του 80, μιά φορά τη βδομάδα, 12-1 μετά τα μεσάνυχτα και ήταν εκ-πλη-κτι-κή!!!

    Αλλά εσύ μάλλον ήσουν μικρή τότε για να ακούς μεταμεσονύκτιες εκπομπές!
    ;)

    1:27 πμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. @ aphrodite (of ...?)

    Τόσες φοβερές τρίπλες που κάνεις στο τσατ, ούτε ο "Σαραβάκος" να ήσουν!!!! lol

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. @ atlanticsurfer

    Πως καταφέρνουν βρε παιδί μου οι ΗΠΑ συν Βρετανία (και - με ολίγην - Γαλλία) και παράγουν το 98+% της "δια-εθνικής" ποπ κουλτούρας στον κόσμο; Ίσως επειδή στας Ευρώπας η ποπ κουλτούρα (σε TV, cinema, μουσική, κ.α.) θεωρείται "εμπορική", "λαϊκή"/"μαζική" και "προϊόν" (δηλαδή "κακές" λέξεις για τις διάφορες "Ευρω-ελίτ" της κουλτούρας). Και έτσι το 98% είναι προέλευσης 3 χωρών μάξιμουμ και αλωνίζει ανά την Ευρώπη και παγκοσμίως. Κρίμα. Άντε να παράξεις δια-εθνική pop culture στην Ευρώπη. Σαν να κτίζεις κάστρα στην άμμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. Εχει μεγάλο ROI, γι'αυτό... εδώ τι return on investment ακριβώς να έχει?

    Καληνύχτα!

    Φιλιά σε όλους!
    ;))))

    Φώτα.... τσκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. Μια και περί ...ROI ο λόγος, ο γάτος μού έχει κάτι ...χρωστούμενα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. "Οι ωραί-οι, έχουν χρέ-η, και πληρώ-νουν με φιλιάαααα...." που λέει και το άσμα.

    Είσαι σίγουρος Μίκυ ότι θες τα χρωστούμενα?
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Παναγία μου! Ντιν-ντονννν!

    Μεσάνυχτα!

    Δηλαδή, εεε... σε κάποια χώρα βρε παιδί μου, γίνομαι κολοκύθα!

    Μίκυ ξεκινα για 200-άρα να πάω, έχει κάτι τζάκια για καθάρισμα η Λιλιπούπολη μη χ....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Ωωωωωωωεεεεεεεεεααααα!

    Πήγασε, ηλίθιο ζώον! (όχι εσύ λεπίδα παιδί μου, ο ξάδελφος από δω!)

    ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ TIME-ZONES, ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΟΛΟΚΥΘΑ!

    (αν και περιμένοντας τον πόντικα.. μάλλον κουνουπίδι θα γίνω...)
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Το ...σοφό γατάκι
    χορεύει με το γκνάκι
    χορεύει με το γκνάκι
    στο συμπόσιο των γατιών.

    Κι η Άφρο η μεγάλη
    σεντόνια γράφει πάλι
    πάνω στο πληκτρολόγιο
    με πένα και ...καρμπόν!

    Μ' ένα πράσινο καινούριο παπιγιόν,
    ξεκινώ για το συμπόσιο των γατιω-ω-ών.
    Ήρθε η ώρα πια κι εγώ
    ήρθε η ώρα πια κι εγώ
    να ποστάρω με λαχτάαααρα,
    με του μπλογκ όλη τη φάαααρα,
    στο doncat-blogspot-com!

    Heinz, Blade και Harry
    σχολιάζουν με καμάρι,
    σχολιάζουν με καμάρι
    στο συμπόσιο των γατιών.

    Κι ο Andy έχει φλιπάρει
    κι ο Mickey όλο τσατάρει
    και ψάχνει στην Παράσχου
    να βρει πού πήγε ο Ντον!

    Μ' ένα πράσινο καινούριο παπιγιόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. ...ωπ, ΔΙΑΚΟΣΙΑ!!!

    Η συνέχεια, αύριο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Α-χεμ!

    Γκουχ-γκουχ!

    Μιμιμιμιμιιιιι!

    Ελα, ένα-δύο, έτοιμοι?

    ΚΑΙ!


    Κι του σατανάκι
    Με του γατουτάκι
    Με του γατουτάκι
    Στου σπίτ’τουν μπιζιλιών!

    Κιντάει η Φιλοσουώωφ
    Κι ακουλουθάει η Ζουώωωφ
    Τσουλάγει κι η Σήρφηρ
    Απάνου στου γκαζόν!

    Μι ίνα πράσινου κινούργιο παπιγιόν
    Ξικινού για τουν χουρό τουν μπιζιλιών
    Γι-ήρθι η ώρα πια κι ιγουώ
    Γι-ήρθι η ώρα πια κι ιγουώ
    ν’ανιβάσου μι λαχτάαααρα,
    του έρωτά μου την φουνάραααα,
    Μικάκου μ’ γιέλα δώ!

    Μαρία, Ραλλού κι η άλλη,
    Η Πανάσχημ’η μιγάλη,
    Ιπιάσανι την βάρδεια
    Τα σχουόλια μην είν' άδεια
    Στις νιύχτις μπιζιλιών!

    Κι η Λεχτέρς απ’του Γιουσέι,
    Στη Φιλ’μίλ’ λέει "hey!"
    Μα ου Μάριους ζνουμπάρει
    Χωρις να ιπεί «μπαρδόν!»

    (Κι μια κι βρήκαμι κουμπάρ’τουν Ντουόν,
    γι-έχιες και παπιόν, ....
    Μικάκου μ’, μι παντριεύ'σι?
    Πουπουώωω...
    Ριζίλι τουν σκυλιών!)


    ΛΟΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Ενα γρήγορο νυσταλέο γεια και καληνύχτα σε άπαντες...

    Aphro, mickey, ...

    Καληνύχτα!

    Υ.Γ. Ηπια 3 whiskey εκεί που ήμουν στο Γκάζι, και μετά είχα λόξυγγα για μισή ώρα και σκεφτόμουν πως θα καταφέρω να δραπετεύσω από αυτή την καθημερινή μάστιγα που λέγεται "γραφείο και δουλειά και καριέρα"... Που τόσο μου έχει κοστίσει σε ενέργεια και δημιουργικότητα... Και τι κακό είναι αυτό... Kάθε χρόνος που περνάει από πάνω μου να μου αφαιρεί από τη μνήμη μου αντί να μου προσθέτει. Overdose πληροφοριών, άχρηστων κατά τα άλλα, και κάθε βράδυ να γυρίζω σπίτι και να αναρωτιέμαι πόσο έχω ξεμακρύνει από αυτό που νιώθω ότι είμαι, πόσο μου διαφεύγει η ζωή, αντικαθιστώντας την με κάτι που θυμίζει ζωή, αλλά δεν είναι. Ασχετες με το post σκέψεις (φαινομενικά τουλάχιστον), αλλά είναι 4 το πρωί και είμαι εδώ κουρασμένη, και σκέφτομαι πως άλλος ένας μήνας τελειώνει αύριο, και... τι;

    Συγχωρήστε μου την ασχετολογία. Αύριο θα είμαι πιο συνετή, το υπόσχομαι.

    Ονειρα γλυκά και καλό ξημέρωμα να'χουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. μπιξ-μπιξ μου είσαι εδώ;;;

    Μ'έκανες και χαμογέλασα πάλι, βρε ατιμούτσικο με τις χρυσαφένιες σου πλεξούδες!

    ΛΟΛ;;; Εννοείται...

    Και τώρα, χικ, καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. ΝΑΙ! ΝΑΙ! ΝΑΙ!

    Μα φυσικά, Θεά μου!

    (Αν και προβλέπω "σφαγή" από τις άλλες ...υποψήφιες, θα το πιώ το ποτήριο ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Καλημέρα!

    Πολύ ταλέντο έπεσε την νύχτα!

    Μickey & Aphrodite, δεν θα πω τίποτα στην Μαριανίνα, αλλά οι παρωδίες (της δικής της παρωδίας) ήταν υπέροχες.

    Κι ο Χάρρυ αναζητά τους "σοβαρούς" bloggers! Tι να τους κάνουμε, όταν έχουμε τέτοια ταλέντα!

    Όσο για το αν δημιουργούνται ανάγκες κλπ. του μάρκετινγκ - θα φτιάξω ένα μεθεπόμενο ποστ - κάτι ξέρω κι εγώ για το θέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. Πράγματι κυριε Δήμου, μόλις μπήκα και τα διάβασα τα νυχτερινά τους κι έπαθα πλάκα.
    Δεν είναι ταλέντο απλό, είναι αχαλίνωτο ταλέντο. κάτι θα πρέπει να τους κάνετε αυτούς τους δυο.

    Blade, γιατί νιώθω όπως εσύ κι εγώ σχεδόν συνέχεια τελευταία;
    Το ίδιο πράγμα ακριβώς κι είμαι απλά ικανοποιημένη όταν η μέρα είναι γεμάτη, οπότε νιώθω ότι ρούφηξα μεγάλη δόση από αυτή την απομίμηση ζωής. Τι μας συμβαίνει;
    Μήπως έχει να κάνει με την ποιότητα της ζωής στις πόλεις, που έλεγε κι ο Λευτέρης τις προάλλες;
    Ή μήπως απλά μεγαλώνουμε;
    Ελπίζω ότι θα βρω καινούριο νόημα κι αυτή η επικοινωνία μέσ' από δω είναι ένα λιθαράκι ως προς αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. Πωπωωωωωω..

    Τι καλοί που είστε μαζί μας!!!!

    Της νύχτας τα καμώματα... πωπωωωω, εμ, τι τις ήθελα η ηλίθια τις ερωτήσεις, τι πίνεις εσύ και τι πίνεις εσύ, γιατί δε μας δίνεις κτλ, ε, με κέρασαν όλοι, κρασί, ουίσκυ, βότκες, σαμπάνιες, μπάφους, ήρθα κι έγινα ντίρλα η γυναίκα...

    Α ρε λεπίδα, περίμενα υποστήριξη και μου ήρθες και εσύ λιάρδα, ωραία...

    Πώς ξεμπλέκουμε τώρα από τον... βλάχικο γάμο?!?!?

    ΛΟΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.