Τα μικρά του χρόνου

Πρόταση για την νέα κατεύθυνση του blog:

Τείνουμε να συζητάμε εδώ «μεγάλα θέματα». Αυτά που επηρεάζουν το μέλλον της ανθρωπότητας – τα οποία εμείς δεν μπορούμε να επηρεάσουμε. Ότι και να πούμε εμείς, η διαμάχη Εβραίων και Παλαιστίνιων, η κόντρα του Μπους με τον «άξονα του κακού» θα συνεχιστεί. Η διαφθορά στην Ελλάδα, επίσης.

Όλα αυτά είναι τα καθημερινά θέματα των ΜΜΕ.

Όμως υπάρχουν και τα μικρά πράγματα στη ζωή μας, που της δίνουνε σημασία και νόημα. Θετικά και αρνητικά. Ο Ναμπόκοφ είχε κάποτε γράψει πως ο σκοπός της αφήγησης είναι να απεικονίσει τα καθημερινά αντικείμενα όπως θα καθρεφτίζονταν κάποτε στους συμπαθητικούς καθρέφτες του μέλλοντος, να βρει στα γύρω μας την τρυφερή ευωδιά που μόνο το μέλλον θα μπορούσε να διακρίνει. Και να τα εκτιμήσουμε όπως σε μακρινούς καιρούς: «όταν η κάθε λεπτομέρεια της καθημερινότητας θα γινόταν εξαιρετική και γιορτινή από μόνη της».

Ένα παράδειγμα: Η ανθοστήλη της Gravoura έγινε τώρα σύμβολο μίας εποχής και ενός τρόπου ζωής. Αλλά ήταν ήδη εκεί, προορισμένη να γίνει κάποτε κάτι τέτοιο. Ακόμα κι αν καταστρεφόταν, η εικόνα της θα έμενε για να συμβολίσει.

Πόσα πράγματα, πόσες πράξεις, πόσοι άνθρωποι γύρω μας εμπεριέχουν ένα τέτοιο δυναμικό. Πόσες κινήσεις που κάνουμε κάθε μέρα, μηχανικά, χωρίς δεύτερη σκέψη κάποτε μπορεί να αποκτήσουν τεράστια σημασία (αν π. χ. φύγει ξαφνικά ο Άλλος...).

Μιλάω για μινιμαλισμό. Δεν θέλω να αποκλείσω τα μεγάλα θέματα, χρειάζονται σαν άσκηση του νου, αλλά θέλω να τονίσω τα μικρά. Βέβαια αυτά απαιτούν παρατηρητικότητα και τέχνη. Το να φωτογραφίζεις κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις είναι εύκολο – το να απεικονίζεις την καθημερινότητα και να την κάνεις συναρπαστική, πολύ πιο δύσκολο.

Αλλιώς το blog γίνεται ΜΜΕ. Ασχολείται με την επικαιρότητα – όπως οι εφημερίδες – με τα εσώψυχα των ανθρώπων – όπως τα ριάλιτι – με την εξερεύνηση θεμάτων – όπως τα ντοκιμαντέρ. Ενώ τι είναι: Ένα προσωπικό ημερολόγιο.

Η ιδέα προέκυψε από το doncat mobile. Ένα blog που διαμορφώνεται μέσω κινητού έχει άλλους κανόνες. Λιγότερο κείμενο (δεν σηκώνει πολλά το πληκτρολόγιο του τηλεφώνου) αλλά πιο άνετη φωτογραφία. Μια και έχεις το κινητό συνεχώς επάνω σου μπορείς εύκολα να φωτογραφίζεις αυτά που συνήθως περνούν απαρατήρητα.

Μικρά πράγματα. Μπορεί να μην σώσουμε τον κόσμο – αλλά να σώσουμε τη στιγμή. Έπειτα κανείς δεν σε εμποδίζει “to see eternity in a grain of sand”: να δεις την αιωνιότητα σε ένα κόκκο άμμου, όπως λεει κι ο ποιητής.

Ξέρω το στυλ είναι λιγότερο «πιασάδικο» και η AGB δεν θα χτυπήσει κόκκινο. Αλλά τα ρεκόρ τα γνωρίσαμε, όπως και το «γκραν σουξέ» που λέει κι ο Σαββόπουλος.

Όλα αυτά αποτελούν μία σκέψη στο νου μου. Ο μόνος τρόπος να δω αν λειτουργεί είναι να δοκιμάσω. Και, φυσικά, σταδιακά. Μιλάω για τάση, όχι για τομή...

Σας ακούω.


H φωτογραφία από ένα ηλιακό ρολόι σε παλιό δανέζικο κάστρο.