Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006

Στερεότυπα σε ασπρόμαυρο...

Γράφει η Aphrodite

Ποιός δεν ξέρει την «Οικογένεια Addams», την τηλεοπτική & κινηματογραφική επιτυχία με την μακάβρια άποψη που προκαλεί μέχρι γέλιο;

Η τον Grave Digger στον Lucky Luke, το χλεμπονιάρη νεκροθάφτη με τον γύπα στον ώμο και τη μεζούρα ανά χείρας... Που έτσι κι οσμίζεται μονομαχία, παίρνει καλού-κακού τα μέτρα όλων;

Δύο περιπτώσεις που σε τέτοιο πλαίσιο σίγουρα εκλαμβάνονται ως χιούμορ! Μαύρο, αλλά χιούμορ. Στην πραγματική ζωή όμως πόσο χώρο αφήνουμε να μας εκπλήξει ένας νεκροθάφτης με τον εύθυμο, πλακατζή, γκαφατζή χαρακτήρα του; Εκείνος και όλο το επιτελείο του.. μαγαζιού οφείλουν να είναι η σοβαρότης προσωποποιημένη, ε; Χμμμ....


Ιστορία πρώτη:

15-αύγουστος, διακοπές, εθνική οδός. Στα διόδια, βλέπω μπροστά μου μια νεκροφόρα. Κατάμαυρος σεβασμός απ’έξω, κατάλευκη τούρτα από μέσα, νταντελλάκια, κουρτινάκια, καντηλέρια, μόνο η Jackie O έλειπε...

Θα θυμάστε τον Γάτο που λέγαμε για τη νεκροφόρα που είδε μπροστά του οδηγώντας, «σιγά την πρόληψη», «αλλά καλού-κακού... καλύτερα να την προσπερνάς!». Ε, λέω, αφιερωμένο εξαιρετικά, βγήκα αριστερά, κανονικό προσπέρασμα, ξαναμπήκα μεσαία λωρίδα, την άφησα πολύυυ πίσω, όλα καλά...

Σε λίγο, τι να δω, τη νεκροφόρα να έρχεται πατημένη, να με περνάει, να προσπερνάει μέχρι κι άλλους που έκαναν προσπέραση – αναγκάζοντάς τους να «ξαναμπούν» μέσα, και την έχασα στον ορίζοντα... Ε, λέω, κάτι θα του έτυχε του ανθρώπου! (ο συνοδηγός να πάθει κανένα έμφραγμα δεν, να παραπονεθεί δεν, οπότε...)

Στην πορεία όμως, την ξαναβλέπω δεξιά-δεξιά, να πηγαίνει ήρεμα, ως οφείλει, φαντάζομαι, μια νεκροφόρα.Ψιλο-απόρησα, αλλά ευκαιρία να την περάσω δεύτερη φορά... Ο οδηγός της, κινητό στο χέρι, να μιλάει και να χειρονομεί! Ωραία, έμεινε πίσω μου, μαύρος λεκές.

Σε λίγο, εκεί που προσπερνούσα με ταχύτητα ένα «κόμπο» φορτηγών, ακούω κάτι τρελλά μαρσαρίσματα από πίσω. Κοιτάζω, πάλι η νεκροφόρα, να μου έχει κολλήσει στα 2 μέτρα (ρε μεγάλε!), να μου αναβοσβήνει προβόλια και να κορνάρει.... Μόνο η μπέρτα του Batman του έλειπε!

Λέω εδώ κάτι πραγματικά πάει στραβά. Με νεύρα στην τσίτα (σε τέτοιες ταχύτητες και τον άλλον κολλητήρι στο πορτ-μπαγκάζ σου, έχεις σίγουρη συνταγή για καραμπόλα!), του έκανα χώρο. Ψιλο-κοίταξα κι ο οδηγός ήταν μες την τρελλή χαρά, να χαμογελάει, να μας περνάει όλους και τελικά να ξαναμπαίνει δεξιά-δεξιά, κι όλα τραλαλά....

Στο τέλος έστριψα, έχοντας αφήσει πίσω μου τη νεκροφόρα (θεωρητικά πάλι την προσπέρασα, high score στους οιωνούς!) μα άρχισα να αναρωτιέμαι, τι στο καλό μπορούσε να συμβαίνει και πήγαινε έτσι αλλοπρόσαλλα;

Τον έπαιρναν στο κινητό «Τρέχααα, μας έμεινε στα χέρια, έχει και ζέστες!» και μετά καπάκι «Ουπς, λάθος, ανένηψε!»; Είχαν μόλις πάρει το αμάξι στο Γραφείο Τελετών και το έστρωνε ο γυιός του αφεντικού; Ακουγε ποδόσφαιρο, σε φάση πήγαινε με 20 χλμ και μετά έτρεχε να προλάβει την... παραλαβή; Υπήρχε κοπέλλα με... τρελλά κέφια και απλώς λόγω θέσης της δεν φαινόταν;...

Τι να πω, από τέτοιους επαγγελματίες περιμένεις μία... μπαστουνορθίαση! Βέβαια, ερχόμενοι σ’επαφή με τον θάνατο σε καθημερινή βάση, κι όχι πάντα σε ομαλές συνθήκες (το να μαζεύεις με το φτυάρι στο Γραμματικό & να τους μεταφέρεις στα χωριά τους ας πούμε, θέλει τιτάνειες αντοχές), αν δεν έχουν κάποιες δικλείδες ασφαλείας δεν θ’αντέξουν πολύ...


*******************************************

Ποιός δεν ξέρει τώρα τις επιτυχημένες «ιατρικές» τηλεοπτικές σειρές, όπως «Ε.R.» και «Grey’s Anatomy», με teams γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, που αντιμετωπίζουν πληθώρα περιστατικών, ενώ από πίσω παίζει η προσωπική ζωή του καθενός; Κι ακόμη και σε ευτυχείς εκβάσεις, όλα καλύπτονται από πέπλο συγκίνησης έως στεναχώριας;

Το ύφος τους: «σας γιατρεύουμε (εντάξει, μας ξεφεύγει κανείς πότε-πότε!), αλλά είμαστε μες τη καντήφλα και σ’όποιον αρέσουμε!». Στην πραγματική ζωή όμως, δεν περιμένουμε έναν γιατρό ευπροσήγορο, αισιόδοξο, χαρούμενο, να μας πει ότι όλα θα πάνε καλά, κι όχι να μας μεταδίδει... μαυρίλα; Χμμμ....


Ιστορία δεύτερη:

Λίγες μέρες μετά, απόγευμα, σπάει η θεία μου το χέρι της (πολύ άσχημα). Αναλαμβάνω να την τρέξω στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας (στα 30 χλμ). Με το που φτάνουμε, δεκάδες τα περιστατικά να περιμένουν, χοντρά ατυχήματα, οι γιατροί λίγοι, να τρέχουν πάνω-κάτω, με μούτρα ως το πάτωμα, τι να πρωτοκάνουν δηλαδή...

Φτάνει η σειρά μας (φρικαρισμένες!). «Δεν έχουμε ακτινολογικό, πρέπει να πάτε στον ΑΒΓ ιδιώτη, 35 χλμ παρακάτω, για ακτίνες και μετά στον ΧΨΩ ορθοπεδικό, που όμως δεν είναι στο κανονικό του ιατρείο κοντά στον ΑΒΓ, αλλά στην άλλη πόλη, άλλα 30 χλμ....». Στήλες άλατος. Μας βοήθησαν μέσω κινητών να μας περιμένουν, φεύγουμε.

Τσίρκο...

Να μην σας τα πολυλογώ, καταλήξαμε μεσάνυχτα στο Νοσοκομείο της κοντινότερης πόλης (110 χλμ, μηδέν φωτισμός εθνικής, ελεύθερη διέλευση νταλικών, όχι νησίδα με τοιχαλάκι, ωραία!). Η θεία μου πλέον σφάδαζε, την έβαλαν ευτυχώς ως επείγον. Κι όσο με άφησαν μέσα, είδα το θέατρο του παραλόγου.

Ναι, το είχα ξαναζήσει, αλλά μέρα μεσημέρι, στην Αθήνα, με εκατοντάδες άτομα να πρέπει να εξυπηρετηθούν μεν αλλά και δεκάδες γιατρούς να τρέχουν δε. Εκεί γιατροί & νοσηλευτές έτρεχαν για άλλο λόγο: έλειπαν υλικά, μηχανήματα, εξειδικευμένο προσωπικό και υποδομές. (Δεν πρέπει να αρρωσταίνει ο κόσμος στην επαρχία νομίζω).

To cut a long story short, με τη θεία όλα ΟΚ. (χωρίς περιττές πολυτέλειες ανακούφισης βέβαια, ε; Ούρλιαζε η γυναίκα!). Μπράβο τους που το έκαναν με την πρώτη και δεν χρειάστηκε να της το... ξανασπάνε και να το ξανα-ανατάσσουν. Ωρα για τελικές ακτινογραφίες και χαρτούρα.

Την είχα σε καροτσάκι, την κοπάνησα και 3-4 φορές (ράμπες ελάχιστες, ασανσέρ χαλασμένα), γύρω διάδρομοι γεμάτοι κούτες, να ξεχειλίζουν καθετήρες, χαρτιά, ορροί εκτεθειμένα σε ο,τιδήποτε, από σκόνη μέχρι έντομα (ναι, είδα κι από αυτά). Πέσαμε και σε μία υπάλληλο πιστοποιητικών, η οποία μόνο που δε μας διαολόστειλε: «Να ξανάρθετε αύριο!». Είδαμε και πάθαμε να της εξηγήσουμε ότι εμείς κάναμε εκατόν-τόσα χιλιόμετρα και θα κάναμε άλλα τόσα στο γυρισμό, οπότε ΔΕΝ θα επιστρέφαμε.. Κι όλ’ αυτά σ’ένα νοσοκομείο τόσο παρατημένο & βρώμικο που ντρεπόμουν...

Γιατροί παιγμένοι λοιπόν, κατα-αγχωμένοι, ξενυχτισμένοι, να χαμογελούν ελάχιστα... Αποτελεσματικοί (εκείνοι ξέρουν ότι θα είσαι οκ, κι αυτό φτάνει), αλλά τι αντοχές να έχουν; Πώς να δουλέψεις με αισιοδοξία, που η «πολιτεία» σε έχει πετάξει στα βαθιά, αλλά εσύ πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου χωρίς λάθη; Κι ο ασθενής δεν ενδιαφέρεται αν εσύ δεν αμοίβεσαι καλά ή δεν έχεις γάζες ή κρεβάτια, θέλει να τον γιατρέψεις.

Γιατρεύουν μεν, μηχανικά δε, όταν ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, λίγη ενθάρρυνση είναι τόσο καλοδεχούμενα. Δεν θέλεις βέβαια τον... Mr Bean για χειρουργό σου, όμως...

Μουρτζούφλης γιατρός γίνεται;

Οπότε;

Στην πρώτη ιστορία, το να αναλαμβάνεις τις κηδείες είναι μια ζόρικη δουλειά, κανείς δεν την προτιμά, αλλά κάποιος πρέπει να (σ)την κάνει. Μήπως το χιούμορ είναι κάποια άμυνα για να μην κλατάρουν;

Στη δεύτερη, το να γιατροπορεύεις συνανθρώπους είναι μια δουλειά που πάμπολλοι ζηλεύουν, αλλά λίγοι τα καταφέρνουν. Μήπως η κατεβασμένη μούρη είναι κάποια άμυνα για να μην κλατάρουν;

Μα... τα στερεότυπα;

Κοράκι - σκοτεινός κι αγέλαστος, γιατρός - φωτεινός και γελαστός;

Πόσο αναπτύσσσουμε αντοχές έστω και κόντρα στην φύση της δουλειάς μας για ν’ανταπεξέλθουμε; Κόντρα στην δική μας φύση; Ο χαρακτήρας μας μπαίνει στη δουλειά μας, και η δουλειά μας στο χαρακτήρα μας;

Πόσο εύκολα αφήνουμε τη δουλειά πίσω μας όταν επιστρέφουμε σπίτι, και πόσο την κουβαλάμε μαζί μας; Πόσο επηρρεάζουν τα προσωπικά μας την επαγγελματική μας απόδοση και πόσο ξεχνιόμαστε στην... εργασιοθεραπεία και προσωπική ζωή below zero;

Είναι άλλος ο επαγγελματικός από τον πραγματικό εαυτό μας; Γνωρίζονται αυτοί οι δύο; Συνεργάζονται ή... καλύτερα χώρια;

Ποιός (πέραν του Γάτου!) έχει την πολυτέλεια να διαλύσει κομματάκι-κομματάκι τα όρια δουλειάς-πραγματικής ζωής του;

(Η Morticia Addams μήπως τελικά το διασκέδαζε στην «Εντατική»;)

Ο-έ-ο!

169 σχόλια:

  1. Αφροδίτη, ωραία τα κείμενα. Οι νεκροθάφτες μου θύμισαν την ωραία ταινία της Όλγας Μαλέα «Λουκουμάδες με μέλι».

    Για τα επeίγοντα περιστατικά τώρα. Λόγω και πρότερης επαγγελματικής μου απασχόλησης με τις καταστροφές και την ιατρική τους, αλλα και με τον κοινό Ευρωπαϊκό αριθμό έκτακτης ανάγκης (112) μπορώ με σιγουριά να πω ότι υπάρχουν πολύ υπέροχοι αλλά και ικανοί άνθρωποι στο χώρο αυτό. Επαγγελματίες. Με όραμα. Με αυταπάρνηση. Όμως δυστυχώς η πολιτεία δεν έχει δώσει την δέουσα προτεραιότητα στον τομέα αυτό. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    Γι'αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση του Αριθμού Έκτακτης Ανάγκης 112 (ΕΕΝΑ) κατέθεσε πέρσι μια αναφορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που ζητά ανάμεσα στ'αλλά και την εφαρμογή κριτιρίων ποιότητας στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης (π.χ. καθιέρωση ελάχιστου χρόνου επέμβασης των ασθενοφόρων). Η αναφορά θα συζητηθεί στην επιτροπή αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου την επόμενη Τετάρτη και με την ευκαιρία αυτή η ΕΕΝΑ οργανώνει ηλεκτρονικό ψήφισμα που θα μπορούν όλοι να υπογράψουν από αύριο Παρασκευή στη διεύθυνση http://www.112petition.org/.

    Οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης είναι οι μόνες που δεν έχουν (νομική) υποχρέωση προσφοράς υπηρεσιών βάσει συγκεκριμένων προτύπων ποιότητας. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τα ασθενοφόρα αλλά και για την πυροσβεστική και την αστυνομία. Είναι κατά κάποιο τρόπο ένα από τα τελευταία ανεξέλεγκτα μονοπώλια - χωρίς, επαναλαμβάνω γι'αυτό να φταίνε όσοι δίνουν με αυταπάρνηση τη ζωή τους για να λειτουργούν αυτές οι υπηρεσίες.

    Δέστε σχετικά και την έκθεση του λονδρέζικου κοινοβουλίου για τις βομβιστικές επιθέσεις της 7ης Ιουλίου στο μετρό του Λονδίνου που μεταξύ άλλων λέει τα εξής:

    There is an overarching, fundamental lesson to be learnt from the response to the 7 July attacks, which underpins most of our findings and recommendations. The response on 7 July demonstrated that there is a lack of consideration of the individuals caught up in major or catastrophic incidents. Procedures tend to focus too much on incidents, rather than on individuals and on processes rather than people. Emergency plans tend to cater for the needs of the emergency and other responding services, rather than explicitly addressing the needs and priorities of the people involved.

    Δυστυχώς, η ιστορία σου Αφροδίτη δείχνει ότι αυτά δεν ισχύουν μόνο στις μεγάλες καταστροφές αλλά και στις μικρές, καθημερινές καταστροφές που έχουμε όλοι μας σε περίπτωση κάποιου ατυχήματος, κάποιας πυρκαγιάς (ο πιο επικίνδυνος χώρος του σπιτιού είναι η κουζίνα), κάποιας επίθεσης στο δρόμο ή κάποιας κλοπής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σόρυ Αφροδίτη - η έβδομη φωτογραφία (όπως "έβδομη σφραγίδα") δεν ανέβαινε με τίποτα. Ευτυχώς ανέβηκαν οι καλύτερες.

    Όσο για το κείμενο (που μου κάνει την τιμή να με αναφέρει πλέον της μίας φοράς) no comment από μένα. Μιλάει μόνο του.

    Σύμπτωση - σήμερα έχουμε πρόβλημα υγείας στην οικογένεια και νοσοκομείο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέεεεερααααα!

    Μία φωτο που δεν ανέβηκε, εκείνη του:ER cast.

    Ο blogger πάντως, ιδιότροπος και μη συνεργάσιμος...
    :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωχωχωχωχωχωχωχ!

    Τώρα σε διάβασα Γάτε! Εύχομαι να πέσετε σε καλούς κι εύθυμους γιατρούς, να κάνετε και καινούριο σηκώτι αν μη τι άλλο! Περαστικά!

    (ωραίο το quizz που έβαλες, πού είσαι κρυμμένος δεύτερη φορά? μαγική εικόνα- για να δούμε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σεφτές-κεφτές άραγε;

    Φοβερό κείμενο! Εγώ άμα δω νεκροφόρα θα φτύσω τον κόρφο μου, άμα πάω σε νοσοκομείο θα γράψω διαθήκη, εσύ πώς τα έκανες ποστ... Μπράβο σου!!! Κάτι λέγαμε με τον Ζορό χτες...

    Πριν πιω καφέ, να πω μόνο ότι πιο πολύ κάνει ο άνθρωπος τη δουλειά, παρά η δουλειά τον άνθρωπο, αλλιώς ο Χριστοδουλίξ θα είχε αγιάσει!

    (φτου-πιπέρι!)

    Σε λίγο τα βαθυστόχαστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α, ρε αφρο, με ανάγκασες να σε επισκεφτώ εδώ, αλλά σε συγχωρώ γιατί με αποζημίωσες με τα κείμενά σου (κυρίως το νεκρολογικό)... Πολυ καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Nikos Dimou said...
    Σόρυ Αφροδίτη - η έβδομη φωτογραφία (όπως "έβδομη σφραγίδα") δεν ανέβαινε με τίποτα.
    *****

    Η έβδομη σφραγίδα!
    ΝΔ ετοιμάζεσαι για Σκανδιναβία...

    Κ.Αλεβαντή, τον χώρο της ιατρικής τον λυμαίνονται συνδικαλιστικά τρωκτικά ανθρωποειδή.

    Οι με αυταπάρνηση εργαζόμενοι γιατροί χαρακτηρίζονται γραφικοί, και οι γιατροί χωρίς σύνορα χαρακτηρίζονται εξωγήινοι...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. To blog αυτό το ανακάλυψα πριν από 3 εβδομάδες. Όλα τα posts( όσα έχω διαβάσει γιατί υπάρχουν και πολλά που τα ανακαλύπτω αναδρομικά) είναι εξαιρετικά και δίνουν τροφή για σκέψη. Και το σημερινό είναι έξοχο. Διαβάζοντάς το θυμήθηκα μια πολύ καλή αμερικανική σειρά, το "Six Feet Under" και μια ταινία, την "Οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου". Δείτε τα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αφροδίτη επιτέλους σε βρίσκω...

    Η φωτογραφία του Mr Bean μου έφτιαξε τη μέρα... Αχρείαστος πάντως ... Να πας για χολή και να σου βάλει γύψο!!

    Μου έχει τύχει να κλαίω σε παιδιατρική κλινική και να έχω απέναντί μου δυό παιδίατρους. Η μία σκύλα να με κάνει να τρέμω και Ο Άλλος να με ησυχάζει εξηγώντας μου ακριβώς τί συνέβαινε και τι έπρεπε να γίνει.

    Και οι δύο πάντως κουβαλούσαν την ώρα της δουλειάς τους,μαζί τους και τους χαρακτήρες τους...

    Τη σκύλα την είδα μια άλλη μέρα να χαχανίζει, πίνοντας καφέ,ακριβώς απέναντι απο την εντατική των νεογνών, την ώρα που πάνω απο το κεφαλάκι μιας ψυχούλας βρισκόταν ήδη παπάς...

    Το γιατρό που με ησύχασε το γνώρισα καλύτερα με τον καιρό και είναι υπέροχος ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Μιλούσε σε όλους τους γονείς ευγενικά,στεκόταν πάνω απο τα μωρά κι έλεγες πως ήταν άγγελος!!

    Δε νομίζω πως θέλει κανείς γιατρούς που να γελάνε χωρίς λόγο,
    αλλά όχι και αυτούς που την ώρα που τους έχεις τόσο ανάγκη να σου λένε.... γνωριζόμαστε απο κάπου??

    Και κάτι ακόμα..
    Μου φαίνεται δύσκολο να είσαι άλλο στη δουλειά και άλλο στην προσωπική σου ζωή. Σα να φεύγεις απο το σπίτι σου για το γραφείο φορώντας μόνο το πουκάμισο...
    Γίνεται??

    @ ΝΔ
    καλημέρα και να πάνε όλα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Είναι άλλος ο επαγγελματικός από τον πραγματικό εαυτό μας;"

    Μα ποιος μπορεί να πει πως είχαι ξέχωρη η επαγγελματική από την προσωπική ζωή του; Τι είναι, αν όχι η εργασία μας, που προσδίδει την κοινωνική μας υπόσταση; Γιατί να θέλουμε να ξεχωρίζουμε την εργασία μας από την "πραγματική" ζωή, αντί να πραγματώνουμε τη ζωή δια της εργασία μας;

    Με έμμεσο τρόπο, Aphrodite, αναφέρεστε στην αλλοτριωτική φύση της σύγχρονης εργασίας. Η ασυμφωνία με τα "στερεότυπα" που διαπιστώνετε είναι μια άμυνα, όχι όμως στον δια της εργασίας κοινωνικό ετεροπροσδιορισμό, αλλά στους αλλοτριωτικούς μηχανισμούς της εργασίας.

    (για την αλλοτρίωση εδώ κι εδώ, αν δε πέσει πρώτα φωτιά να σας κάψει!)

    Όσο για το γάτο, αυτός απολαμβάνει το προνόμιο να εργάζεται στις παρυφές του πεδίου δράσης των μηχανισμών της αλλοτρίωσης!

    Για τα νοσοκομεία μας τέλος, αν οι κρατούντες μεριμνούσαν ώστε να λειτουργούν άρτια τότε πώς θα μπορούσαν οι ιδιώτες να λυμαίνονται τις υπηρεσίες υγείας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μου έρχονται στο μυαλό διάφορα περιστατικά απο κηδείες και μνημόσυνα... το πιο πρόσφατο έγινε την περασμένη κυριακή, όπου το δείπνο μετά το μνημόσυνο συνέπεσε με τον αγώνα της εθνικής και στα διπλανά τραπέζια φώναζαν για τα τρίποντα! Άλλο κωμικοτραγικό που θυμάμαι είναι συγγενείς να λένε ανέκδοτα πάνω απο το φέρετρο, και να σοβαρεύουν απότομα μόλις μπήκε κάποιος στο δωμάτιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ναι, υπάρχει πρόβλημα Αφροδίτη.
    "Διαφοροποίηση ρόλων" το λένε κάποιοι.

    Άλλο εσύ στη δουλειά σου, άλλο εσύ στις κοινωνικές σου συναλλαγές, άλλο εσύ.

    Αλλά, όταν μπερδεύονται, αρχίζουν τα παρατράγουδα.
    Είναι ένας γιατρός μόνιμα μουτρωμένος; Απ' όσους γνωρίζω, όχι. Αλλά, όταν λειτουργούν σαν γιατροί, συνήθως είναι. Τι φταίει; Είναι μεγάλη κουβέντα.

    Πάλι καλά που τη γλύτωσε η θειά σου. Πράγματι στην επαρχία, είναι κακή ιδέα να χρειαστείς υπηρεσίες υγείας. Α, και εκπαίδευσης. Α! και πρόνοιας. Α! και .....

    Αλλά μήπως στην Αθήνα είναι θεαματικά καλύτερα; Μπα...

    Να ευχηθώ ο ΝΔ να έχει καλά ξεμπερδέματα.

    Κατακλείδα:
    Το να διηγείσαι τραγικά πράγματα με τόσο χιούμορ, θέλει κάτι που δεν τόχει ο καθένας μας, ε; Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ορισμένα επαγγέλματα λέγονται λειτουργήματα (γιατροί, μοσοκόμοι, δημοσιογράφοι, κ.α.) και μαζί με την πολιτική δεν είναι ορθολογικό να επιλέγονται από πρόσωπα που δεν έχουν την "κατάλληλη" προσωπικότητα για να ανταπεξέλθουν/αντέξουν στις ειδικές συνθήκες των λειτουργημάτων (δεν επεκτείνομαι, με κίνδυνο να παρεξηγηθώ μεν, για να μην με κατηγορήσει πάλι όμως ο μοντερέιτορ γαι πολυλογία - αλήθεια ποιό είναι το θέμα σήμερα;) ούτε από πρόσωπα που έχουν ως σκοπό τους υψηλούς μισθούς ή κέρδη. Γι' αυτό, υπό φυσιολογικές κοινωνικές συνθήκες, οι "λειτουργοί" δεν απολαμβάνουν μεν υψηλής οικονομικής ανταμοιβής, αλλά (δίκαιης) κοινωνικής καταξίωσης. Καιρός είναι η Κοινωνία (και όχι η Πολιτεία) να αναγνωρίσει πάλι τον ρόλο των "λειτουργών". Άλλο "επαγγελματίας" και άλλο "λειτουργός". Θέμα και σωστού επαγγελματικού προσανατολισμού είναι. Οι καλύτεροι πολιτικοί πέθαναν στην ψάθα και συχνά προσωρινά ξέχασμένοι. Αυτά έχουν τα λειτουργήματα. Η προσωπική όμως ικανοποίηση να βοηθάς τον πλη΄σίον σου δεν αγοράζεται με δις!

    Για 112 και "Ευρ. Διαβατήριο Υγείας" (!!0 δεν θα αναθερθώ και για να μην λυπήσω τον συμπαθέστατο κ. Αλεβαντή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κε ΔΗΜΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΣΗΜΕΡΑ.


    ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΛΑΗΜΕΡΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΩΡΑΚΙ ΓΙΑ ΣΑΣ:


    voula patoulidou said:

    Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!!!

    ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟ ΑΣΧΕΤΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΣΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ( πχ ιδρώτας-αυξημένη καρδιακή συχνότητα- μέγιστη πρόσληψη Ο2- αυξημένη αιματική ροή- εν ολίγοις αναψοκοκκινισμένος και φουντωμένος από τις ορμόνες που σκάνε η μια στην άλλη φλασάκια προσπέρασης στους εγκεφαλικούς κόμβους ανταμοιβής) ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!!!

    ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΣΕΙ ΓΕΛΙΟ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΤΗΝ ΒΑΨΑΤΕ!!!

    -Πως-; Για την Ελλάδα; Όχι για μένα;

    ΑΝΤΕ ΜΕΤΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

    ΓΙ' ΑΥΤΟ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΟΒΑΡΟΙ. ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ all time classic.

    ΠΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΣΜΟ.

    ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΔΙΧΩς ΟΜΩς ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ. ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ.

    :))))

    ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!

    ΟΙ salonieres ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΦΥΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΑΣ.

    Sincerely yours

    Mary Wollstonecraft

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αφροδίτη μου! :)

    black humor βγαλμένο από τη ζωή γραμμένο με διάθεση! Επιτέλους λίγη ανατροπή...

    Kαι ναι, έχω δει γραφείο που αναλαμβάνει 'κοινωνικές τελετές' όπως γράφει, να είναι τόσο χαρούμενο (με χρώματα κίτρινα και σιέλ) φτιαγμένο με διάθεση και μεράκι που είπα, 'ε, ναι αυτός ο άνθρωπος είναι μερακλής, αγαπάει τη δουλειά του!' ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπέρα σε όλους, παλιούς, καινούριους, παθόντες και μη...!

    Σας ευχαριστώ για τα σχόλια, θέλει ειδική προσοχή το καθένα, και τα λινκς σας πόσο μάλλον. Μόλις μπήκα κι έχω και φρέσκο παράδειγμα προσωπικού κάζου που τον θόλωσε τον επαγγελματία και κόντεψε να μας πάρει όλους παραμάζωμα...

    "Οι περιστάσεις αποκαλύπτουν χαρακτήρες, δεν διαπλάθουν!" - μου φαίνεται ότι ισχύει και στα επαγγελματικά...

    Επανέρχομαι... φορτωμένη!

    (μου βάλατε και homework!)
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αλεξάνδρα,
    Το θέμα δεν είναι κανείς να αγαπάει μόνον την δουλειά (και τον εαυτό) του αλλά να αγαπάει τον "πελάτη" ή έστω να είναι "υπεύθυνος" στις "υποχρεώσεις" έναντι των άλλων τις οποίες άμεσα είτε έμμεσα αναλαμβάνει, . Ολίγον "προτεσταντικό" ακούγεται αλλά και ελληνικό μεσοαστικό αλλά έτσι θεωρώ. Το θέμα δεν είναι να είσαι "αναγκασμένος" να πιάσεις τον άλλο από το φιλότιμο για να ενεργοπιηθεί η υπευθυνότητα του, στο επάγγελμα ή το λειτούργημα που επέλεξε (ή επέλεξαν γι' αυτόν τα μόρια ή οι βάσεις).

    Επίσης συμφωνώ με το σχόλιο του Μήτσου από Αλβιώνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γειά σου Αφροδιτούλα, χαίρετε κύριε Δήμου.

    Με αφορμή το σχόλιο της Αλεξάνδρας, θυμήθηκα κάτι που είχα δει πριν από πολλά χρόνια- απίστευτο! Για δείτε:

    www.baboulas.gr

    να έχετε και τα ηχεία ανοιχτά γιατί έχει και μουσική υπόκρουση το site.

    Όσον αφορά τους δύο εαυτούς...
    εξαρτάται πολύ από το είδος του επαγγέλματος.
    Το δικό μου που απαιτεί να είμαι "bitch" προκειμένου να κρατήσω σε ισορροπία 30 ανθρώπους κατά πολύ μεγαλύτερούς μου, με αναγκάζει να βγάζω έναν εαυτό που καμία σχέση δεν έχει με την υπόλοιπη ζωή μου.
    Μπορεί να ισχύει και το ανάποδο...
    ΕΠΕΙΔΗ είναι έτσι η δουλειά μου, στην προσωπική μου ζωή είμαι πολύ ήπια. Για να ισορροπήσω.
    Κάπως έτσι φαντάζομαι λειτουργούσε και ο νεκροθάφτης. Πώς να αντέξει αλλιώς. Κι οι γιατροί επίσης.
    Αναισθητοποιούνται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Όλα πήγαν καλά - αλλά το πρόβλημα δεν ήταν δικό μου (έγραψα: στην οικογένεια).

    Ζώντας χρόνια ανάμεσα σε γιατρούς θα πω ότι απορώ πως αντέχουν τις άθλιες συνθήκες εργασίας (και την άθλια συμπεριφορά των ελλήνων ασθενών). Παρόλα αυτά ξέρω αρκετούς που επιμένουν να χαμογελούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @takis alevantis,

    Καλά, μας ρούμπωσες (ως συνήθως δλδ!)με την ενημέρωσή σου!

    "...μπορώ με σιγουριά να πω ότι υπάρχουν πολύ υπέροχοι αλλά και ικανοί άνθρωποι στο χώρο αυτό. Επαγγελματίες. Με όραμα. Με αυταπάρνηση. Όμως δυστυχώς η πολιτεία δεν έχει δώσει την δέουσα προτεραιότητα στον τομέα αυτό."

    Συμφωνώ όσο δεν φαντάζεσαι, και στεναχωριέμαι όταν βλέπω κάποια στιγμή ο "μηχανισμός" να τσακίζει τις καλές τους προθέσεις...

    Και δυστυχώς το έχω δει και σε άλλους τομείς, που νομίζει κανείς ότι τα πράγματα θα είναι πιο σωστά και οργανωμένα, π.χ. ιδιωτική εκπαίδευση. Ε, έχουν φτάσει γονείς να παραπονεθούν για νεαρή δασκάλα, η οποία με περισσή ζέση και δικά της έξοδα έκανε μάθημα-ολόκληρη παράσταση στα μικρά, γιατί όπως είπαν, "αν εσύ τους κανεις τέτοια στην τάξη, στο σπίτι μας ζητάνε συνέχεια μπογιές και χαρτόνια και κουρελάκια και υλικά και-και-και, ενώ ως τώρα κάθονταν ήσυχα". Ε, στο τέλος, παρ'όλο που η σχολή προσπάθησε να την υποστηρίξει, η κοπέλλα το έκοψε!

    Don't rock the boat, don't challenge the status-quo, μη μας χαλάς τη ζαχαρένια...

    Το δε "... Emergency plans tend to cater for the needs of the emergency and other responding services, rather than explicitly addressing the needs and priorities of the people involved." είναι αναμενόμενο, δεν προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο, λες κι αυτά δεν είναι πια στα πιθανά σενάρια...

    Αν χτυπούσαν τρομοκράτες την Αθήνα ήθελα νά'ξερα τι θα γινόταν...

    Ασε, γιατί θυμάμαι την τραγωδία του Σάμινα και την ύβρι δια στόματος Υπουργού Ναυτιλίας (που έπρεπε να κάνει χαρακίρι από την πρώτη στιγμή κι όχι να ξεστομίσει τέτοια μ.....) "Ε, εντάξει, δεν έγινε και στον Πειραιά..." (ΙΙΙΙΙ!) Αποκαλύφτηκε ο χαρακτήρας, το Υπουργιλίκι πάντως σίγουρα δεν σε κάνει "οικειοθελώς προσφερόντα υπηρεσίες στο λαό"... Αν δεν το έχεις μέσα σου, βράσε όρυζα!...

    Θα επανέρθω για τα λινκς σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Από τον manosnikol με email:

    Αφροδίτη, ωραία η γραφή σου κι εσύ εύστοχη στην επικέντρωση του στόχου. (Η αλήθεια είναι, ότι με τρώει η περιέργεια γιατί οδηγούσε μ' αυτόν τον τρόπο ο νεκροθάφτης;)

    «Είναι άλλος ο επαγγελματικός από τον πραγματικό εαυτό μας; Γνωρίζονται αυτοί οι δύο; Συνεργάζονται ή... καλύτερα χώρια;»

    Ο νεκροθάφτης και ο γιατρός γίνονται «επαγγελματίες» για λόγους συναισθηματικής «επιβίωσης». Αναπτύσσουν δηλαδή ασυνείδητα «αντικρουστήρες πόνου» για να αντέξουν καθημερινά, αυτά που βιώνουν. Αυτό, ειδικά ο γιατρός, το μετατρέπει τις περισσότερες φορές, προς τα έξω, σε αποστασιοποίηση και «μουρτζουφλιά» ενώ θα μπορούσε με τη βοήθεια κάποιου άλλου γιατρού-συμπεριφοριστή ενδεχομένως, να βρει τη χρυσή τομή ώστε και να μην «μπαίνει» μέχρι τα μπούνια συναισθηματικά σε κάθε περίπτωση και να βγάζει προς τα έξω, προς τον ασθενή και τους συγγενείς, ένα πρόσωπο που να μην τους προκαλεί αρνητικά συναισθήματα τουλάχιστον. Σε ειδικές περιπτώσεις βέβαια, ο επαγγελματικός και ο πραγματικός τους εαυτός ταυτίζεται. Σκέψου π.χ. ο νεκροθάφτης να θάβει τη μητέρα του ή ο ογκολόγος γιατρός να ανακαλύπτει ότι το παιδί του πάσχει από καρκίνο...

    Σε τελική ανάλυση, όπως λέει και η αλεπού στον Μικρό Πρίγκιπα –όπως περίπου το θυμάμαι- «είναι το δικό σου τριαντάφυλλο που ξεχωρίζει απ' τα χιλιάδες άλλα, γιατί το πότισες, το φρόντισες και του έδωσες την προσοχή σου, γι' αυτό λοιπόν για να με κάνεις δική σου, εξημέρωσε με».

    Στα περισσότερα άλλα επαγγέλματα είναι «βλακεία» να μην επιλέγει κανείς την ταύτιση του επαγγελματικού με τον πραγματικό του εαυτό, αφού στην ουσία ΑΥΤΟΣ θα αισθάνεται και θα ζει καλύτερα. Έτσι για παράδειγμα, ένας υπάλληλος μιας δημόσιας υπηρεσίας, για την δική του συναισθηματική ισορροπία, θα «έπρεπε» να εξυπηρετεί με χαρά τους πολίτες, γιατί έτσι δεν θα είχε τσακωμούς κι εκνευρισμούς αλλά αντίθετα θα εισέπραττε ευγνωμοσύνη κι αγάπη, δύο συστατικά απαραίτητα για ν' αντέξει την δουλειά στην οποία, τις περισσότερες φορές, θεωρεί ότι έχει εγκλωβιστεί…Και τότε ίσως θα άλλαζε γνώμη και ίσως να την συμπαθούσε λίγο ή και να την αγαπούσε, με ακόμα ποιο ευεργετικά αποτελέσματα γι' αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @georgesoul,

    Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια κι από χτες (wink-wink!)

    "...πιο πολύ κάνει ο άνθρωπος τη δουλειά, παρά η δουλειά τον άνθρωπο, αλλιώς ο Χριστοδουλίξ θα είχε αγιάσει!..."

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!

    Είναι τρομακτικό, το πόσο η "αύρα", η προσωπικότητα μαζί με τις κινήσεις ενός ανθρώπου μπορούν να καπελλώσουν μία θέση ή έναν θεσμό και να του αφαιρέσουν ή να του προσδώσουν κύρος... (περίπτωση Κωστή Στεφανόπουλου, υπάρχουν στιγμές που ντρεπόμουν πολύ για διάααφορα καφριλίκια στην πολιτική μας ζωή, ξέροντας ότι το ήθος αυτού του ανθρώπου άξιζε σαφώς καλύτερα - και κατ'επέκτασιν, κι ο θεσμός...)

    =======

    @nyktipolos,

    Νά'σαι καλά με το λατρεμένο σου το μπλογκ - κάθε ποστ σου αξίζει!!!
    (αν θυμηθώ κάποιο νεκρολογικόν εντελώς ανεκδοτάκι την ώρα του μουσ. διαλείμματος, αφιέρωση!)

    ======

    @doctor,

    "... Οι με αυταπάρνηση εργαζόμενοι γιατροί χαρακτηρίζονται γραφικοί, και οι γιατροί χωρίς σύνορα χαρακτηρίζονται εξωγήινοι..."

    ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ!!!

    Ειδικά για τους γιατρούς χωρίς.. όρια όπως αυτοαποκαλούνται οι δικοί μας εδώ, είναι να τραβάς τα μαλλιά σοου - δεν τους άφηναν κάποια στιγμή για αποστολή, προκειμένου να συμπληρώσουν εφημερίες για να βολέψουν "παλιούς" συναδέλφους αδειούχους... Ντροπή!

    ======

    @numb2006,

    WELCOME!!!

    "Six Feet Under" & την "Οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου", αφού τα προτείνεις, θα τα ψάξουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ ladybug who said

    "Αναισθητοποιούνται".

    Μήπως σαν τον χειρούργο δημόσιου νοσκομείου που με φώναξε να κάνω τον γύρο του νοσοκομείου στη διάρκεια της κρίσιμης επέμβασης ζωής και θανάτου της μάνας μου για να μου δείξει - σε μεταλλικό "πιάτο" - το τμήμα εντέρου που μόλις είχε αφαιρέσει από την μάνα μου. Ευτυχώς στα μισά της διαδρομής από το δωμάτιο της στο χειρουργείο (υπό 40 β. Κελσ.) είχα συναντήσει την αναισθησιολόγο που με είχε καθησυχάσει ότι η εγχείρηση είχε πετύχει και έτσι δεν κατέρρευσα στη διαδρομή προς χειρουργείο. Τι να σκέπτόταν άραγε για να θέλει να μου το δείξει? Καρφί δεν μου κάηκε στο θέαμα μέσα στο δοχείο διότι η μάνα είχε επιβιώσει. Μακάβριο αλλά .... Η σκηνή ήταν λες και ήταν ρεστωράνερ και με ρωτούσε αν το ήθελα το κρέας (μπρρ) και σε τι είδους ψήσιμο! Έλεος! Δεν είπα τίποτα. Πανηγύριζα που η μάνα μου είχε νικήσει τα 50-50 survival odds!

    Για τη "ιδιωτική" λειτουργία (βλ. αποκλειστικές) των δημοσίων νοσοκομείων από 4 μμ έως 7 πμ ας μην πολυλογήσουμε. Όσοι λιγοστοί ιατροί και νονοκόμοι έχουν βάρδια αυτές τις ώρες και Σ-Κ, ήρωες είναι, ή τουλάχιστον τους θεωρώ.

    Ερώτηση. Γιατί πολλοί γνωστοί πολιτικοί και δη οπαδοί αναφανδόν των δημοσίων νοσοκομείων (συμφωνώ) όταν αρρωσταίνουν όμως οι ίδιοι πάνε σε ιδιωτικά ή έξω; Το NHS πάντως οι Τόρυ δεν το ακουμπανε, σε 180 μοίρες αλλαγή πορείας από την γραμμή της Μ. Θάτσερ.

    Εμπρός για Βρετανία (μετοικεσία)! Ήλιο και θάλασσα δεν έχει, αλλά .. εκτός από "εγώ" (οικονομία, δουλειές) έχει και "ΕΣΥ", και μία άλφα οργάνωση ως χώρα.

    Και ας αντιδρά η Βρετανία στις οδηγίες υπερ-τυποποίησης των πάντων (υπερ-παρεμβατισμός), εκ Βρυξελλών προερχόμενες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @maika,

    Καλώς τηνα κι ας άργησε!

    Παιδίατροι έ?

    Λεχώνα εγώ μερικών ωρών, να έχω το μωρό στο πυρεξάκι δίπλα μου, να αισθάνομια ότι όλος ο κόσμος είναι πολύ όμορφος στα συναισθήματα, αλλά πολύ... βρώμικος για όλα αυτά τα πεντακάθαρα, αγνά, αθώα αγγελάκια, και ΤΑ-ΡΑΑΑΜΜΜ! Μπαίνει ο ΤΟΠ-ταρατατζούμ! νεογνολογο-παιδίατρος ή κάπως έτσι με τα γαλλόνια και τις ακολουθίνες (4-5 μαίες, να του ανοίγουν πόρτες, να του κρατούν το μπλοκάκι, να του κάνουν αέρα).

    Κι έρχεται μετά από ένα γρύλλισμα καλημέρας και ψαχούλεμα τσεπών του, πιάσιμο διαφόρων πομόλων κτλ και πιάνει ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ στην ψύχρα, αφήνοντας κλειδιά, κινητά (2) και στυλό ΜΕΣΑ στο πυρεξάκι, στην ακρούλα, για τσεκ-απ (ναι, του έβαλε και δάχτυλα στο στόμα).

    "Μννναι, γιατρέ, συγνώμη, αλλά τα χέρια σας τα ΠΛΥΝΑΤΕ πριν το πιάσετε το μωρό?"

    "Τι είπατε?" (Πώς τολμάς υποκείμενο?! Ανήκουστο!!!)

    "Μη μου λέτε ΤΙ ΕΙΠΑ, τα χέρια σας τα πλύνατε που πιάνετε τα χίλια μύρια και μετά πιάνετε τα μωρά του κόσμου, που είναι μερικών ωρών? Εστω, λίγο υγρό αντησηπτικό?"

    "ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ! Εχω πιάσει χιλιάδες παιδιάστην καριέρα μου!".

    "Ναι, αλλά εμένα είναι μονο ΕΝΑ το παιδί, δεν ειναι καριέρα, αλλά η ζωή μου και η ζωή της, και δεν έχω όρεξη να μου κολλήσει καμμιά ενδονοσοκομεική λοίμωξη και να τρέχουμε!".

    Ε, φαντάζεστε τι έγινε... Είμαι που είμαι, είχα τρομπαριστεί και με τις ορμόνες μου, στο τέλος δε με άφηνε να φύγω πριν υπογράψω ένα κάρο δηλώσεις ότι παίρνω το παιδί υπ'ευθύνη μου -σου λέει κάτσε μη φάω καμμιά μήνυση απ'την τρελλή...

    Το έλεγα μετά στον γυναικολόγο κι αναρωτήθηκε "Πώς έγινε και σου ήρθε ο "χύμας" στο δωμάτιο, αφού τους είχαμε ειδοποιήσει..."

    Υπερβολική? Μπορεί. Χύμας? Σίγουρα...

    ======

    @vrennus,

    "... Marx argues that alienation in capitalist societies is due to the fact that in work, we each contribute to the common wealth, but can only express this fundamentally social aspect of ourselves through a production system that is not social but privately owned, for which we function as instruments, not as social beings".

    Εμ, γι αυτό έχουμε γίνει έτσι, όταν ως Α παράγεις αγαθό, το οποίο περναει από τους Β, Γ, Δ, Ε, Ζ... μέχρι την αγορά του, το accountability σου, η προσωπική σου ευθύνη διαλύεται ως καλοκαιρινό ψιχαλάκι... Ασε που αν δεν το βλέπεις κιόλας αυτο που παράγεις, ποιά η προσωπική σου έκφραση, να λες "εγώ το έκανα αυτό" και να καμαρώνεις...

    Ισως στις υπηρεσίες είναι λίγο πιο απτά τα πράγματα, πχ αν η συγκεκριμενη ταμίας τραπέζης φέρεται αγενώς, ζητάς το όνομά της και την παίρνει και την σηκώνει, αλλά αν δεν σε εξυπηρετεί και την καλύπτουν ενα κάρο εγκυκλιοι από πίσω... χμ... δύσκολα!

    "... Η ασυμφωνία με τα "στερεότυπα" που διαπιστώνετε είναι μια άμυνα, όχι όμως στον δια της εργασίας κοινωνικό ετεροπροσδιορισμό, αλλά στους αλλοτριωτικούς μηχανισμούς της εργασίας"

    Για elaborate please, μια που εδώ... φλέβα, χτυπήσαμε, νομίζω!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ναι, υπάρχουν στερεότυπα στα διάφορα επαγγέλματα και αν θέλεις να "πετύχεις" πρέπει να τα ακολουθήσεις, έστω και αν ο χαρακτήρας σου λέει άλλα. πχ. ο γιατρός για τον νεοέλληνα πρέπει να είναι καλοντυμένος, σοβαρός, να έχει ακριβό αυτοκίνητο (ειδικά Mercedes και BMW προσθέτουν σε κύρος). Επίσης μια πάγια πρακτική είναι να πείσεις τον δυστυχή που ζητά τη βοήθειά σου οτι το πρόβλημά του είναι σοβαρό και επείγον και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, τώρα. Ετσι τον τρομοκρατείς, δεν έχει την δυνατότητα για δεύτερη γνώμη και εσύ δεν χάνεις τον πελάτη. Αν παρεκλίνεις από τα παραπάνω αντιμετωπίζεις πρώτα-πρώτα το χλευασμό των συναδέλφων σου. Αυτά βέβαια δεν περνάνε σε ενημερωμένους, μορφωμένους, ψύχραιμους και ισορροπημένους ασθενείς. Πόσοι όμως είναι τέτοιοι;
    Εχουμε διαφορετική συμπεριφορά εν ώρα εργασίας και διαφορετική τις υπόλοιπες ώρες; Χμμμ! Εξαρτάται που ζεις: στην μεγάλη πόλη έχεις μεγαλύτερη ελευθερία από την επαρχιακή κωμόπολη, όπου ό,τι και να κάνεις θα μαθευτεί σε χρόνο dt. Επίσης ένας ελεύθερος επαγγελματίας έχει περιορισμούς. Είναι τόσο μεγάλη η πίεση που ακόμη και όταν δεν εργάζεται, φροντίζει για τη δουλειά του (βραδυνές έξοδοι για δημόσιες σχέσεις, συνεχής προσπάθεια για άγρα πελατείας κλπ). Στους υπαλλήλους είναι τα πράγματα πιο χαλαρά.

    Συμβουλή: γράψτε τους όλους και συμπεριφέρεστε όπως νιώθετε καλύτερα. Μπορεί να βγάζετε λιγώτερα λεφτά, αλλά θα είστε περισσότερο ισορροπημένοι, θα αποδίδετε στη δουλειά σας καλύτερα και θα κινδυνεύετε λιγώτερο από εμφράγματα και εγκεφελικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ΥΓ στον vrennus,

    Αν πάρουμε το "commodity fetishism" και το συνδυάσουμε με το ότι στο Factory Outlet, τα πάσης φύσεως Stock-ατζίδικα και αλυσίδες όπως το Lidl, βρίσκεις παρκαρισμένες περισσότερες BMW & Cayenne τζιπούρες ανά τετραγωνικό, απ'ότι σε μεγάλη πίστα παραλιακής, νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε για ώρες,ε?

    =====

    @derevirn,

    Απαιχτο σχόλιο!!! ΛΟΛ!!!

    (τελικά καλά το λένε πως δε γίνεται κηδεία χωρίς γέλιο και γάμος χωρίς δάκρυ... και κλάαααααμμα ο γαμπρός!)
    :))))

    =====

    @heinz,

    Gere μου, αυτό το ρημάδι το "...Άλλο εσύ στη δουλειά σου, άλλο εσύ στις κοινωνικές σου συναλλαγές, άλλο εσύ." είναι μεγάλο πρόβλημα τελικά, μάλλον σώζεις τα νεύρα σου, αλλά στερείς τον καλύτερό σου εαυτό από το τι θα μπορούσε να είναι αυτό που παράγεις / προσφέρεις...

    Η, το αντίθετο, αν τα δίνεις όλα στη δουλειά και στο σπίτι απλώς σωριάζεσαι σ'έναν καναπέ & γαυγίζεις στα παιδιά σου, στερείς τον εαυτό σου από την οικογένεια, κι από σένα τον ίδιο δλδ.

    Τελικά μήπως κρατάμε τον καλύτερο εαυτό μας για τους φίλους μας, που συνήθως ντρεπόμαστε να τους τα πούμε χύμα και τους "αφήνουμε" να κάνουν πολλά, που έτσι και τα έκανε το αφεντικό ή η γυναίκα μας θα τους έπαιρνε και θα τους σήκωνε?
    Η αν τους τα χώσουμε ξέρουμε ότι θα μας τα χώσουν κι εκείνοι οπότε πάτσι, άρα είμαστε οκ και δεν έχουμε το ζωνάρι μας απλωμένο μαζί τους?

    Τι ζητάω όμως τώρα, ε?
    :)))


    @philosoph21,

    "...Η προσωπική όμως ικανοποίηση να βοηθάς τον πλη΄σίον σου δεν αγοράζεται με δις!"

    Respect!!!

    Ναι, για τα μπιζού, τα κότερα, τ'άμαξια, υπάρχει η Mastercard, που λέεικ αι η σχετική διαφήμιση, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ είναι πραγματικά πολύτιμο και μη αγοραστέο! (ο-έ-ο!).

    Ποιό είναι το θέμα? Μα ΚΑΙ αυτό που είπες!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ευμίλιος,

    "... Στα επείγοντα του ΚΥ πράγματι δεν λειτουργεί ακτινολογικό και παραπέμπονται στο πλησιέστερο νοσοκομείο".

    Ναι, από κάταγμα δεν πεθαίνεις, όμως η ώρα από τη στιγμή του κατάγματος μέχρι τη στιγμή της ανάταξης, το τι περνάει ο ασθενής δεν είναι κάτι αμελητέο (πού ξέρω εγώ ότι δεν θα γινόταν κάνας θρόμβος να ψαχνόμαστε?), ούτε θα έπρεπε να είναι κριτήριο για το αν θα του παρασχεθεί ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή όχι.

    Και είναι απαράδεκτο σε χώρα της ΕΕ να πρέπει να οδηγήσει κανείς 220 χλμ συνολικά μες τα μαύρα τα σκοτάδια, σε εθνική με ΟΛΕΣ τις προδιαγραφές για τροχαίο, για να γίνει ανάταξη. Ελεος!

    Κι αν στο φινάλε δεν είχα αυτοκίνητο? Θα ειδοποιούσαμε ασθενοφόρο για ένα... κάταγμα, που λες κι εσύ?

    Καταλαβαίνω ότι εννοείς προτεραιότητες σε δεδομένο σύστημα, αλλά εγώ τα παίρνω με τις τρύπες που έχει αυτό το σύστημα!

    Αντε όμως, αφού ταιριάζουμε στo cunning plan (you can stick a tail to it and call it a fox!) και ξέρουμε ότι everybody lies, καλύτερα κράτα τα καρπούζια, κάντα μια καρπουζάδα να μας κεράσεις όλους!

    =====


    @Mary Wollstonecraft,

    Το καταπληκτικό σας

    "... what appeared to be the nature of women was actually a consequence of the education, or lack of it, imposed on them by men, and that marriage was legalized prostitution. She argued in favor of a social order based on reason and free of superstition and prejudice."

    με καλύπτει απολύτως! Εχουμε και μία άλλου τύπου εταίρα, σχετικά με τα επαγγελματικά του, τον Γάτο (με πέταλα!), που πληρώνεται για να/και κάνει το κέφι του!!!

    "ΓΙ' ΑΥΤΟ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΟΒΑΡΟΙ. ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ all time classic.

    ΠΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΣΜΟ."

    Σαν ταγεράκι Chanel ένα πράμα... να σου πω ότι έχεις άδικο τώρα?

    Κι όσο για τα επαγγελματικά, λέω να πω κάτι σαν "ΤΙΙΙΙ? Για τη μετοχή? Οχι για μένα ρε γμτ?!" και να κόψω φάτσες Διοικητικού να σου πω!

    ΛΟΛ!!!

    =====

    @μήτσος στην αλβιώνα,

    "...βλέπεις πάντα τα ίδια άτομα να χαμογελάνε είτε έχοντας να κοιμηθουν 36 ώρες (κουρασμένο βέβαια χαμόγελο), είτε μόλις ήρθαν στη δουλεία.
    Το γεγονός οτι το περιβάλλον σε ελληνικό νοσοκομείο δεν ενισχύει την αισιοδοξία και την ευγένεια το δέχομαι ως γεγονός, αλλά όχι και ώς δικαιολογία".

    Πες τα χρυσόστομε!!!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Le Théâtre de l'Absurde...

    http://www.baboulas.gr/introgr.html

    Αναβαθμισμένο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καλημέρα σας και συγχαρητήρια Αφροδίτη για το πόνημα σου!

    Μερικές σκέψεις μου πάνω στο θέμα (αναγκαστικά θα μακρηγορήσω αγαπητέ κ. οικοδεσπότα αλλά δεν γίνεται αλλιώς):

    Όταν μιλάμε για ιατρική θα πρέπει ίσως να μην ξεχνάμε ότι η απόκτηση ιατρικής ειδικότητας ισοδυναμεί σχεδόν με επιλογή διαφορετικού επαγγέλματος. Ο πυρηνικός ιατρός, ο ψυχίατρος και ο μικροβιολόγος έχουν ελάχιστα κοινά.

    Ο παντογνώστης ανειδίκευτος ιατρός (μην τον συγχέουμε με τον οικογενειακό ή γενικό γιατρό) όπως τον γνωρίζαμε στο παρελθόν πια δεν μπορεί να υπάρξει.

    Οι γιατροί που παρέχουν πρωτοβάθμια και first-line επείγουσα φροντίδα είναι αυτοί με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή κατά κύριο λόγο και που εμπνέουν ιστορίες σαν την σημερινή.

    Διαφωνώ ότι ο γιατρός δεν μπορεί να ευγενής και να δείχνει empathy (σε έλλειψη ακριβέστερης ελληνικής λέξης αν και τα συστατικά της είναι ελληνικά!) λόγω καταπόνησης, υπερβολικής εργασίας, καθημερινής επαφής με το θάνατο κλπ. Όλα είναι θέμα σωστής εκπαίδευσης.

    Έχω εκπαιδευτεί στην εντατικολογία, μία από τις "βαρύτερες" ιατρικές υπο-ειδικότητες, με καθημερινή επαφή με την αβεβαιότητα και τον θάνατο. Έχω συναδέλφους εντατικολόγους που είναι υποδείγματα ιατρών (Θα ήθελα να αναφέρω ονόματα αλλά θα προσκρούσω στην μετριοφροσύνη τους). Το ερώτημα που θέτουν στον εαυτό τους όταν βλέπουν τους ασθενείς τους είναι: "Αν αυτός ο ασθενής ήταν η μητέρα μου/πατέρας μου θα έκανα κάτι διαφορετικό;". Από την άλλη ο ανθρώπινος πόνος δεν τους αγγίζει συναισθηματικά σχεδόν καθόλου, απαραίτητη προυπόθεση ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά το μυαλό τους μέσα στον κυκεώνα της εντατικής. Στους ασθενείς και στους συγγενείς των ασθενών έχουν εκπαιδευτεί να δείχνουν και να δίνουν ενημέρωση, ενδιαφέρον, στήριξη και καθοδήγηση ανάλογα με τον άνθρωπο. Κυρίως υποστήριξη και έναν χέρι το οποίο θα τους στηρίξει έως ότου περάσει η δοκιμασία ή δεχτούν το αναπόφευκτο. Δεν κλαίνε μαζί τους αλλά οι συγγενείς και οι ασθενείς νοιώθουν ελεύθερα να κλάψουν στον ώμο του γιατρού τους.

    Η ιατρική στην Ελλάδα έχει πολλά προβλήματα. Επιγραμματικά να γιατί (από την καθαρά ιατρική άποψη):

    1. Υπερπληθώρα ιατρών (Η Ελλάδα έχει έναν από τους υψηλότερους αριθμούς ιατρών ανά κάτοικο στην Ευρώπη) και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και πολλά χρόνια.

    Πως γίνεται αυτό;

    α. Μεταγραφές: Ξεκινήσαμε την ιατρική Θεσσαλονίκης στο πρώτο έτος 200 άτομα και αποφοιτήσαμε 600-800 με εμβόλιμους μεταγραφόμενους σχεδόν σε κάθε έτος.

    β. Ιατροί που σπουδάζουν σε ιατρικές σχολές του εξωτερικού, κυρίως Ιταλία και Βαλκανικές χώρες και επιστρέφουν στην Ελλάδα για απόκτηση ειδικότητος. Οι απόφοιτοι των ελληνικών ιατρικών σχολών είναι πια μειοψηφία και οι γιατροί του εξωτερικού μπαίνουν στην ίδια επετηρίδα για την απόκτηση ειδικότητος!. Πριν την πλήρη ένταξή μας στην ΕΕ υπήρχε κάποιος ηθμός αλλά πλέον πάει προς κατάργηση. Οι εξετάσεις αναγνώρισης των αποκτηθέντων αλλοδαπών πτυχίων όταν δεν είναι διαβλητές είναι γελοίες. Οι αναμονές πλέον για την έναρξη ιατρικής ειδικότητας μετά την αποφοίτηση από την ιατρική σχολή πλησιάζουν την δεκαετία.

    2. Χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης κατά την απόκτηση ειδικότητος κυρίως λόγω μεγάλου αριθμού ειδικευομένων.

    3. Έλλειψη ελέγχου της δια βίου συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης στους ιατρούς που έχουν αποκτήσει ειδικότητα (CME)

    Τι προτείνω;

    1. Καθιέρωση κοινών Πανελλαδικών αποφοιτήριων εξετάσεων για όλες τις ελληνικές ιατρικές σχολές με το σύστημα των ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής. Υποχρεωτική συμμετοχή στις εξετάσεις αυτές και των αποφοίτων των μη-ελληνικών ιατρικών σχολών για την αναγνώριση των πτυχίων τους. Πλήρης κατάργηση των μεταγραφών.

    2. Καθιέρωση εξετάσεων για την έναρξη ειδικότητος ώστε να μην είναι μοναδικό κριτήριο η παλαιότητα (!)

    3. Καθιέρωση του CME ώς προυπόθεση για την διατήρηση της αδείας ιατρικού επαγγέλματος.

    Θα μπορούσα να πω κι άλλα πολλά αλλά αν εφαρμοστούν τα παραπάνω θα έχουμε πιστεύω μια σημαντική βελτίωση της παρεχόμενης υγείας. Επιπλέον θα βελτιώσουν τις αποδοχές των ιατρών οι οποίοι στην πλειοψηφία τους σήμερα εάν δεν είναι άνεργοι υποαμείβονται.

    Η ιατρική είναι δύσκολο επάγγελμα. Χρειάζεται τουλάχιστον 10 χρόνια συνεχών και εντατικών σπουδών, δια βίου ενημέρωση μετά και μπορεί να προκαλέσει εξαιρετικό στρες και άγχος (στην εντατικολογία είναι ιδιαίτερα συχνό το burnout syndrome).

    Ευνόητο είναι ότι αυτός που θα την εξασκήσει θα πρέπει να την αγαπά. Το πρόβλημα είναι ότι ανάμεσα στις στρατιές των σημερινών υποψηφίων και εκπαιδευομένων γιατρών οι κλητοί είναι ελάχιστοι.

    Το γιατί είναι ένα post από μόνο του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @doctor - ο Δημήτρης, ο Μανώλης, η Αναστασία, ο Κώστας, και τα άλλα τα παιδιά που καθημερινά τρέχουν με τα ασθενοφόρα και πετάνε με τα ελικόπτερα (με κίνδυνο της ζωής τους) και έχουν πάει από την Αρμενία και το Αφγανιστάν μέχρι τα βαθη τη Αφρικής ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΩΚΤΙΚΑ. Είναι υπέροχοι άνθρωποι και με τιμά που (βρίσκουν το χρόνο και) μου λένε καλημέρα.

    @philosoph21 - να με στεναχωρέσεις, να με στεναχωρέσεις! Την κατάθλιψη και την αναρρωτική τα έχω τώρα ξεπεράσει κι εσύ δεν θέλεις να με στεναχωρέσεις; Μάλιστα πήγαινε στις ιστοσελίδες της ΕΕΝΑ και κάνε μια καταγγελία. Έτσι προχωρούν τα πράγματα ...

    @Μήτσος στην Αλβιώνα - σε κάθε 10 ευρωπαίους τουρίστες οι 4 είναι Γερμανοί οι δύο Άγγλοι και οι δύο Σκανδιοναβο-Ολλανδοί. Και προσπαθούμε να πείσουμε τις τουριστικές χωρες ότι τουρισμός χωρίς υψηλού επιπέδου υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης σε λίγο δεν θα υπάρχει. Η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν κάνει άλματα. Η Ιταλία αναδιοργανώνει όλο το σύστημα του 112. Αλλά τα είπαμε και στα άρθρα για τις πυρκαγιές - αν δεν αναλάβουν γνώστες των σχετικών θεμάτων τα πράγματα θα σέρνονται ...

    @aphrodite - Συγνώμη Αφροδιτούλα, αλλά όπως είπε κάποιος κάποτε «πρόσεχε τον αυτόν, διαβάζει ...» Όσο για το σύστημα που καταρρακώνει τους καλούς, συμφωνώ. Αλλά όσοι το έχουν μέσα τους κάποιον τρόπο βρίσκουν και προωθούν τα πράγματα.

    Η έκθεση για το Λονδίνο αρχίζει με τη φράση What happened in London on 7 July 2005 could happen in any country, in any city, at any time. Ελπίζω η έκθεση να έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά για να τη διαβάσει και ο ΓΓΠΠ (if you see what I mean). Και δυστυχώς δεν προετοιμαζόμαστε όχι για το χειρότερο, αλλά με επίκεντρο τα θύματα. Αυτό είναι το μάθημα από το Λονδίνο. Οι πυροσβέστες, οι αστυνόμοι, τα ασθενοφόρα, το μετρό και όλοι οι άλλοι σχεδιάζουν τα πράγματα με επίκεντρο τις καρίερες, τις προαγωγές και το πόσους υφιστάμενους θα έχουν. Δηλαδή τα διατιθέμενα μέσα. Όχι την ποιότητα των τελικών υπηρεσιών που παρέχουν.

    Δείτε και στο χτεσινό ΒΗΜΑ σχετικό άρθρο για τις πυρκαγιές ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Φαντάσου Αφροδίτη αν είχε ενσωματωθεί στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα η εξης πρόταση του κ. Κατηφόρη τι νομικές υποχρεώσεις θα είχε το κράτος έναντι της θείας σου !

    Declare in the human rights section that citizens of the Union are entitled to the same high quality safety and security standards within the territory of the Member States and that they will receive the same high quality aftercare in case of accident or disaster.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Με έμπνευση από ladybug θυμήθηκα το εξής:

    (Δοσμένο στην υπερβολή του βέβαια)!
    Μπαίνει ο σύζυγος στο σπίτι "φορτωμένος". Αρχίζει στο ξύλο τη γυναίκα
    του,
    τα παιδιά του, κλωτσάει, βρίζει, 'γαβγίζει' γενικώς και επί παντός.
    -Μα γιατί είσαι έτσι, τι σου φταίει;
    -Φταίει η δουλειά μου.
    -Μα καλά, τι δουλειά είναι αυτή;
    -Εργάζομαι σε κοινωνική υπηρεσία, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΟΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ...

    Ο κάθε άνθρωπος πιστεύω έχει σε μία ισορροπία μέσα του διαφορετικές
    εκφράσεις συμπεριφοράς σε ποικίλα ποσοστά.
    Οταν η μία πλευρά συμπιέζεται, άλλο τόσο η άλλη ζητάει εκτόνωση.
    Πολλές φορές βίαιη.
    Στις εργασίες λειτουργήματα λοιπόν, θεωρώ και εγώ απαραίτητη ψυχολογικά τεστ για το αν ο 'υποψήφιος' διαθέτει τις απαραίτητες αντοχές. Και για τους συνανθρώπους του αλλά και για εκείνον.


    Aphro, βάζω εγώ ένα black:

    Μπαίνει ο πελάτης λοιπόν πίσα βράδυ στο ταξί, στο πίσω κάθισμα αφού πριν και από το τζάμι είπε: Πατήσια.
    Φτάνοντας λοιπόν εκεί ο πελάτης σκουντά ελαφρά στον ώμο τον ταξιτζή αφού δεν άκουγε λόγω πχιονερ ρε παιδί μου(!), απορροφημένος.
    Και τότε γίνεται ο κακός χαμός!
    Αρχίζει να τρέχει σαν παλαβός ο δικός μας, χτυπάει άλλα αμάξια, ουρλιάζει και καταλήγει στην περιβόητη κολώνα!
    -Βρε ανθρωπέ μου θα μου πεις τι έπαθες;
    -Σορυ ρε φίλε, ήσουν ο πρώτος μου πελάτης.
    Στην προηγούμενη δουλειά μου οδηγούσα ...νεκροφόρα!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. @alexandra,

    Πέσαμε με μια φίλη μου σε ζαχαροπλαστείο πασίγνωστης αλυσίδας, μες τον σκούρο καφέ τοίχο, τις επίσης καφέ σκούρες προθήκες και ψυγεία και το λευκό πάτωμα από μάρμαρο, που μπορεί να οπτικοποιούσε το concept "It should scream Chocolate everywhere!" κατά τον ντεκορατέρ τους, αλλά ήταν σαν... μαυσωλείο εκεί μέσα!

    (Μαυσωπωλείο με τούρτες για την ακρίβεια!) ΛΟΛ!!!

    =====

    @ladybug,

    "Για να ισορροπήσω.". Αυτό τα λέει όλα. Αντίβαρο.

    (Τώρα να μην κάνω την ερώτηση τι δουλειά είναι αυτή που κρατάς ως... bitch 30 πιο μεγάλους ανθρώπους σε ισορροπία, ας πούμε ότι είναι το δεύτερο κουίζ της ημέρας, στο οποίο δεν θέλουμε λύσεις – τις κυρίες δεν τις ρωτάμε ποτέ, απλώς αναρωτιόμαστε, έτσι φιλενάδα?)
    ;)

    Θα δώσουμε όμως βραβείο σε όποιον βρει ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ εμφανίστηκε ο Γάτος στο ποστ μου για δεύτερη φορά... Εδώ σας θέλω!!!?
    ;))))

    ======

    @Ντον, (ναι, μαζί με τους φίλους, αγκαλίτσα στη φλοκάτη...)

    "Ζώντας χρόνια ανάμεσα σε γιατρούς θα πω ότι απορώ πως αντέχουν τις άθλιες συνθήκες εργασίας (και την άθλια συμπεριφορά των ελλήνων ασθενών). Παρόλα αυτά ξέρω αρκετούς που επιμένουν να χαμογελούν."

    Εγώ απορώ και για κάτι άλλο - πώς ΔΕΝ κολλάνε από τον καθένα που βήχει/φτύνει επάνω τους! (και πώς δεν κάνουν ένα μπλογκ "ακούστε τι μου είπε σήμερα ασθενής μου, να καραφλιάσετε!")....

    =====

    @manosnikol,

    Πολύ σ’ευχαριστώ για το ζουμερό σου σχόλιο – το «αντικρουστήρες πόνου» ομολογώ δεν το είχα σκεφτεί και μου έκανε τρομερή εντύπωση, δίνει ακριβώς το νόημα... Ναι, συμφωνώ, ένας behaviourist θα ήταν ένα καλό... buffer ώστε να μπορούν να χειριστούν οι γιατροί τα τόσο έντονα συναισθήματα και το draining aspect του λειτουργήματός τους...

    Τώρα στο να ταυτίζονται επάγγελμα/πραγματικός εαυτός, το μόνο που είδα ήταν ότι χειρουργός στο team που είχε αναλάβει τον πατέρα του (δεν «άνοιξε» εκείνος, αλλά παρευρισκόταν), ήταν ο μόνος από την οικογένεια που πέραν της εξοικείωσής του με την ασθένεια, τον πόνο, την ίαση αλλά και τον θάνατο, είδε ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου καλά για τον πατερα του και το πήρε απόφαση. Ολοι οι άλλοι έμειναν και δεν μπορούν να το χωνέψουν. Αγριο, αλλά το βλέπεις, ξέρεις τι σημαίνει το κάθε τι στο ανθρώπινο σώμα και τέρμα.

    Οι υπολοιποι δεν ξέρουμε, είμαστε εκτός, έρμαια του συναισθήματος φοβάμαι...

    ======

    @Harrygreco,

    Βρε-βρε και βαφτίσια... Γεννητούρια στο μπλογκ, βαφτίσια, γάμο να δούμε και το κλείσαμε το κοινόβιο, το κλωθογυρίσαμε στα δεσμά της γραφειοκρατίας για πάντα!!!

    Πες μας και για τους νεκροθάφτες εν Ελλάδι, να σου πω μετά, ολοκληρωμένα...
    ;)))

    ======

    @giakan,

    Οσην ώρα σε διάβαζα, λεω, βαλτός είναι να μας μιλήσει για τον Φουστάνο, με τη δουλειά-καρμπόν (ή φασόν, ξέρεις μια μύτη δική του από το σχήμα της, ανεξαρτήτως προσώπου!)

    ======

    @antonios Liolios,

    RRRESPECT, βαθειά υπόκλιση, ωχ η μέση μου, τι να λέμε... διπλός πέλεκυς το σχόλιό σου, σφάζει (με το βαμβάκι) και από τις δύο πλευρές και συμπληρώνει τον Μάνο προηγουμένως...

    Να προσθέσω ότι διάβαζα (και δεν ξέρω αν θα βρω την πηγή) ότι στο «βοηθητικό» νοσηλευτικό προσωπικό (νοσοκόμοι, τραυματιοφορείς κτλ που έρχονται σε ΑΜΕΣΗ επαφή με τον ασθενή) στην Αγγλία, η κατανάλωση αλκοόλ έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, ακόμη και στις καθημερινές τους μικρές εξόδους «μετά τη δουλειά», ως τρόπος αντιμετώπισης του στρες τους...

    Οπως το ανέφερες, το αν είσαι «καμμένο χαρτί» πλέον από κούραση και στρες είναι τεράστιο πρόβλημα, όταν στον χώρο σας η άριστη ψυχολογική σας κατάσταση θα είναι εκέινη που θα κάνει την ποιοτική διαφορά.

    «Burnout is a psychological term for the experience of long-term exhaustion and diminished interest (depersonalisation or cynicism), usually in the work context.» και θα το βρείτε εδώ:Burnout syndrome

    ======

    @all,

    Πείτε μου λίγο τι είναι αυτό το www.baboulas.gr, γιατί τα security settings μου δεν μου επιτρέπουν πρόσβαση...


    Επανέρχομαι (πάω να δω αν έρχομαι!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Aphrodite,

    να συμπληρώσω το τσιτάτο που παραθέσατε με το παρακάτω:

    "[...]the specific nature of my individuality, therefore, would be affirmed in my labour, since the latter would be an affirmation of my individual life. Labour therefore would be true, active property. Presupposing private property, my individuality is alienated to such a degree that this activity is instead hateful to me, a torment, and rather the semblance of an activity. Hence, too, it is only a forced activity and one imposed on me only through an external fortuitous need, not through an inner, essential one."
    (K. Marx, Comments on James Mill)


    Οι υπηρεσίες, ακόμη και οι ιατρικές, δεν αποτελούν εξαίρεση από τη στιγμή που έχουν μετατραπεί σε εμπόρευμα. Ο γιατρός δεν είναι ο επιστήμονας που θεραπεύει από την αρρώστια αλλά ο εργάτης στη φάμπρικα που λέγεται νοσοκομείο (Γιατί άλλωστε υπάρχουν οι εγκύκλιοι, οι διαδικασίες, τα "quality manual" κλπ.; Για να αποκόψουν εντελώς τον εργαζόμενο από το αντικείμενο της εργασίας του.)

    Ο φετιχισμός του εμπορεύματος, πολύ σωστά, είναι εκδήλωση της αλλοτρίωσης.

    Το κατσούφικο πρόσωπο του γιατρού είναι η άμυνά του στο ότι "we function as instruments, not as social beings". Το ίδιο ισχύει και για τον υπάλληλο της τράπεζας κλπ. Αν λειτουργούσε υπό μη αλλοτριωτικές συνθήκες θα χαμογελούσε. Σε κάθε άλλη περίπτωση το χαμόγελο είναι επίπλαστο.

    Υ.Γ. Πράγματι μπορούμε να συζητούμε για ώρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αφροδίτη,

    Τότε πρέπει να πάει ο ιδιοκτήτης των 'αναλαμβάνουμε κοινωνικές εκδηλώσεις' στο ζαχαροπλαστείο και αντίστροφα! xaxa ;)

    Όσον αφορά το www.baboulas.gr το είδα και 'έμεινα'! Είναι το επόμενο βήμα του 'αναλαμβάνουμε κοινωνικές εκδηλώσεις', ειλικρινά είναι προσαρμοσμένοι στο μέλλον! Είναι απίθανο και έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά οι άνθρωποι. Δεν γίνονται αυτά στην Ελλάδα, μόνο Αμερική! Πρέπει να το δεις οπωσδήποτε! ladybug άψογη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @aphrodite

    O NEKΡΟΘΑΦΤΗΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕΣ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΘΑ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΕ...!!!!

    ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ. ΚΑΙΡΟΣ ΠΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΕΘΑΜΕΝΑΤΖΟΥΔΕΣ!!!

    :))))


    ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ:

    ΤΑ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΖΟΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ ΑΠΛΩΣ ΑΛΛΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΣΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΒΑΘΜΟ.

    ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΤΑ. ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΩΣΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.

    ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ΠΑΡΑ ΕΚΕΙΝΟΣΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟ.

    ΕΝΑΣ ΣΩΣΤΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΕΤΑΙ.

    ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ. ΑΛΛΟΣ ΠΟΝΑΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΥΖΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΠΟΝΑΕΙ ΣΙΩΠΗΛΑ. ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ.

    ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ. ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΚΕΙ Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΣΩΣΤΑ/ ΤΟ ΕΧΕΙ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ. ΕΔΩ Ο ΘΕΡΑΠΩΝ ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΜΕ ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ.

    ΑΛΛΑ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ. ΟΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΔΗΛΑΔΗ. Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΚΛΑΔΟΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ Ο ΚΛΑΔΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΖΙΡΟ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Ο ΚΛΑΔΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΟΟΙΟΝ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟΣ ΣΩΣΤΑ.

    ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΟ. ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ. ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΤΟΣΟ ΧΑΜΗΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ ΥΨΗΛΑ TA STANDARDS TOY; TI ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ; ΜΑ ΔΕΙΤΕ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΜΑΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΣ:

    ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ pic ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ που από κάτω έχει την λεζάντα: NEXT PLEASE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αφροδιτάκι,
    η δουλειά μου δεν είναι τίποτα το τόσο φοβερό. Logistics manager (ουάου!). Αρκεί που χρειάζεται να διοικώ 30 ανθρώπους. Που πρέπει να τους κυνηγάω για να μη χαζεύουν, για να μην τσακώνονται, για να γίνεται η δουλειά κ.ο.κ.
    Είμαι 30 και είναι από 35-55.
    Οπότε λίγο...bitch πρέπει να το βγάλω, θέλω-δε θέλω.

    Το baboulas.gr είναι το site ενός γραφείου τελετών. Αλλά άλλο να στο λέμε και άλλο να το βλέπεις. ΧΑΝΕΙΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Dear Aphro

    λυπάμαι που έγινες μάρτυρας του πόσο βάρβαρα καταστρατηγούνται οι κανόνες υγιεινής στα νοσοκομεία. Καλά έκανες και μίλησες, ίσως αν το παράδειγμά σου ακολουθήσουν κι άλλοι κάτι αλλάξει.

    Δυστυχώς οι ιστορίες νοσοκομειακής τρέλλας είναι πραγματικές και γίνονται χειρότερες στην επαρχία.

    Νοσοκομεία που δεν έχουν αξονικό ή συσκευή υπέρηχων (ή αν έχουν είναι απαρχαιωμένος/χαλασμένος) την στιγμή που τα ιδιωτικά κέντρα next-door προσφέρουν hi tech μηχανήματα που δύσκολα συναντώνται στις ΗΠΑ.

    Επαρχιακά νοσοκομεία που δεν έχουν τις στοιχειώδεις ιατρικές ειδικότητες και το απαραίτητο νοσηλευτικό προσωπικό και εξυπηρετούν χιλιάδες ντόπιων.

    Το χάσμα ιδιωτικής/δημόσιας υγείας είναι αβυσσαλέο. Αυτό όσο αφορά την ξενοδοχειακή υποδομή γιατί στο επίπεδο ιατρών αντιστρέφονται τα πράγματα (another Greek paradox).

    Όσο αφορά το οικονομικό που έθιξες η αλήθεια είναι νομίζω πικρή.

    Οι καλύτεροι γιατροί που γνωρίζω, άνθρωποι σεμνοί και με ήθος που θα τους εμπιστευόμουνα χωρίς δεύτερη σκέψη τον εαυτό μου και την οικογένεια μου δεν είναι πλούσιοι. Μερικοί με το ζόρι τα βγάζουνε πέρα! Σχεδόν κανείς δεν είναι πανεπιστημιακός.

    Υπάρχει μεγάλη άγνοια στον κόσμο σχετικά με το ποιός είναι καλός γιατρός και ποιές είναι οι πραγματικές του ιατρικές ανάγκες. Τόση άγνοια που σκέφτομαι να δημιουργήσω εταιρεία medical referral!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Δεν είναι καταπληκτικό να είσαι νέος άνθρωπος και να διοικείς τις ψυχές των υφισταμένων σου; Συγχαρητήρια αγαπητή ladybug. Αυτοί που αξίζουν, προοδεύουν! Κι αυτό που είπε ο ώυλαιρ, ότι κάθε φορά που φτάνουμε στην επίλυση μίας εξίσωσης, τότε έχουμε έναν γεωμετρικό τόπο, ισχύει! Το εφαρμόζουν καθημερινά οι ραπτομηχανές και οι λογιστές. Καταπληκτικό. Και το post της Αφροδίτης μας, καταπληκτικό και αυτό! Μόνο με Bach πλέον τη διαβάζω τη Θεά...εκλύουν φοβερή μουσικότητα τα κείμενά της! Δεν είναι καταπληκτική;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Αφροδίτη εννοείς ότι ο γάτος εμφανίζεται δεύτερη φορά σε αυτό :«Ωραία, έμεινε πίσω μου, μαύρος λεκές.»?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Αφροδίτη, Θεά και Πυθία...

    Είμαι εδώ και μια βδομάδα περίπου με σπασμένο πόδι. Ασε, μη ρωτάς.

    Επειδή σαν παλιός αθληταράς ήμουν μεσ τους τραυματισμούς, αυτή τη φορά πήγα κατευθείαν σε ιδιωτικό Κέντρο (το γνωστό), μεσάνυχτα βέβαια (δεν ήξερα να πάρω τούμπες με τη μηχανή άλλη ώρα, πιο βολική!.

    Ειδοποίησαν γιατρό, που μάλλον άφησε δείπνο (ή ύπνο) στη μέση, ήρθε με μια μουράκλα ναααααα, με πέρασαν ακτίνες, γύψους, όλα, ζαλιζόμουν, οπότε οι εφημερέυοντες με πέρασαν κι από αξονικές, μη στα πολυλογώ, γύρω στο 600-άρι το μαλί, και δεν παίρνω μία απο την ασφαλιστική, γιατί δεν διανυκτέρευσα (αυτό μου το είπε την άλλη μέρα η ασφαλιστική, ΑΦΟΥ είχα φύγει...). Και δε μου μίλησε κανείς πέραν των τυπικών, ένα "ελα, μην ανησηχείς, θα περάσει", κάτι ρε παιδί μου!

    Αποτέλεσμα: με έγδαραν κανονικά, για ένα γύψο. Μου τον έδεσαν και πολύ σφιχτά, οπότε πήγα να μου τον κόψουν λίγο, να φύγει το πρήξιμο. Και τη δεύτερη φορά μούτρα, που έπρεπε να διορθώσουν ζημιά του προηγούμενου. Λες κι είχα όρεξη να τρέχω με τις πατερίτσες για πλάκα!

    Και ρωτάω: καλά, να ήτανε δημόσιο, το καταλαβαίνω, πήζουν οι ανθρώποι, αλλά στο ιδιωτικό; Που έχει 35 ευρώ μόνο και μόνο για ειδοποίηση του γιατρού; Ασε το ΠΟΣΟ περίμενα από τον έναν γιατρό στον άλλον.

    Υπάρχουν και γιατροί (μου έχει έρθει γιατρός απο τους γιατρούς Σ.Ο.Σ. στο σπίτι, τους τηλεφωνείς σε επιγοντα κι έρχονται) ο οποιος ήταν εξαιρετικός,ευγενικός, να μου εξηγήσει, τα πάντα. Του τα έσκασα, αλλά το άξιζε.

    Στο ιδιωτικό που τα έσκασα και τους ενόχλησα κι από πάνω;

    Οσο για τα... μαύρα που λέμε, έχω πετύχει φίλο, γυιό νεκροθάφτη να λέει το ένα ανέκδοτο μετά το άλλο (στο γραφείο του, μια που το ξενυχτάνε περιμένοντας πολλές ώρες) και μου έλεγε πως άμα δεν το πάρεις στ'αστεία, δεν την βγάζεις καθαρή με τόσο πτώμα που τρως στη μάπα.

    Και τελευταίο: ο Γάτος στην ιστορία σου θα είναι εκέι που υπάρχει γκόμενα, οπότε ή είναι στα Muppets, μεtαμφιεσμένος σε σκύλο (Dr. Ralf) λόγω Mis Piggy, ή με μουστάκι ως Gomez δίπλα στη Morticia (ρε Αφρο εσύ είσαι πάλι, έβαψες μαύρο το μαλί;).

    Πες μου από πού να παραλάβωω το δώρο μου όταν ξεκουτσαθώ.

    (Θα πω και στον φίλο μου να μας δώσει τη νεκροφόρα να σε πάω βόλτα- μπρρρρρ....)
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @a. liolios,

    "Το χάσμα ιδιωτικής/δημόσιας υγείας είναι αβυσσαλέο. Αυτό όσο αφορά την ξενοδοχειακή υποδομή γιατί στο επίπεδο ιατρών αντιστρέφονται τα πράγματα (another Greek paradox)."

    Να σου πω, συμφωνώ απολύτως. Πιστεύω πολύ στο ότι όταν ο Ελληνας είναι σωστός επιστήμονας (και επαγγελματίας γενικά), θα κάνει τη δουλειά του, σαν προσωπικό στοίχημα, ακόμη και με αντίξοες συνθήκες, χωρίς εργαλεία που λέει ο λόγος. Μικροί Δαβιδ όταν το έχουμε μέσα μας...

    Εχω στο μυαλό μου όλους αυτούς που ξεγεννάνε στα νησιά, με ούτε ένα πλοίο να φαίνεται, κι εδώ με το πρώτο προβληματάκι, καισαρική... Πόσες καισαρικές αναλογούν στις ελληνίδες πια, θα μου πει κάποιος; Τόσο προβληματικές είναι οι εγκυμοσύνες τους;

    Απλώς δεν βοηθάει ο "περίγυρος" και τα υπάρχοντα, κακομελετημένα και στραβά συστήματα.

    Είμαι καθηγητής, κι αισθάνομαι τρομερή ευθύνη απέναντι στα παιδιά. Ο,τι και να με ρωτήσουν, οφείλω να δώσω την καλύτερη και πληρέστερη απάντηση, κι όταν δεν είμαι ευχαριστημένος με την απάντησή μου, θα φαγωθώ να το ψάξω. Την ίδια απαίτηση έχω όμως κι απο τους άλλους (κακώς...).

    Οπως ο νεκροθάφτης που λέει ο λόγος, θα μου κάνει καλά τη δουλειά, μην έχουμε καμμιά... έκπληξη με τα πρωτοβρόχια, έτσι θέλω κι από τον ταξιτζή, από τον πολιτικό, από τον υπάλληλο της τράπεζας, απο όλους: να είναι επαγγελματίες, υπεύθυνοι.

    Και μάλιστα, επειδή το εννούν. Θέλω να είμαστε ενήλικες, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη του τι δίνουμε, κι όχι μόνο του πώς θα τελειώσει κι αυτή η μέρα να πάμε σπίτια μας. Κάτι σαν κι αυτά που λέει ο φίλος "δράκος"...

    Ζητάω πολλά;

    Μάλλον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @somebody,

    «...Στις εργασίες λειτουργήματα λοιπόν, θεωρώ και εγώ απαραίτητη ψυχολογικά τεστ για το αν ο 'υποψήφιος' διαθέτει τις απαραίτητες αντοχές. Και για τους συνανθρώπους του αλλά και για εκείνον»

    Κάτι μου λέει πως το 90% θα κοβόντουσαν με το «καλημέρα» σας...
    Ωραία, σήμερα το έκανες εσύ το μουσικό διάλειμμα! ΛΟΛ!!!

    ======

    @tassos papadakis,

    “… Στο βασικό ερώτημα σου, αν είμαστε άλλοι στην προσωπική μας ζωή και άλλοι στόν χώρο εργασίας, απαντώ λέγοντας πως δεν είμαστε άλλοι. Ωστόσο, τονίζουμε συγκεκριμένες πτυχές του εαυτού μας, όπως κάνουμε και για κάθε διαφορετική περίσταση, άλλωστε.”

    Χμμμ... Μάλλον αυτό είναι το κλειδί, το να μπορούμε να τονίσουμε κάτι που ΕΙΝΑΙ εκεί, αλλιώς αν δεν υπάρχει κάτι, πώς να το βγάλεις προς τα έξω?... Μου έρχονται στο μυαλό κάποιοι πολιτικοί, που ανεξαρτήτως προβλήματος, συνθηκών, δεδομένων κτλ, είναι μονίμως εμπλοκή...
    ;)

    ======

    @indub,

    “...This is a strange post - death comes before the doctors...»

    But haven’t you heard about the miracles of modern medicine? 

    The post is about the stereotypes we have about professions, how they can be challenged, and to what extent our professional life merges with our personal life and vice-versa. F.e. the undertaker, supposedly serious and gloomy, and the doctor, hopefully cheerful & supportive – well, not so in all cases! Two stories were used to illustrate the point, the first about an undertaker driving his hearse like a maniac in the national road, laughing all the way, and the second about some doctors who, quite burned-out, did their job quite mechanically, letting the patients’ morale down. Ok, we also wrote various mishaps from our encounters with those professions.

    What do you think?
    :)

    ======

    @the resident,

    Εξτρα πόντοι στον κύριο για το «μαύρος λεκές!» - ακόμη γελάω!!!
    (ξέρεις καθόλου για εκείνες τις φάρμες που ζουν άνθρωποι που καλλιεργούν τα δικά τους προιόντα και τα ανταλλάσουν με άλλα προιόντα απο τους γείτονες?)

    ======

    @thomasoik,

    Περαστικά σου... κι άλλαξε ασφαλιστική! Είδες, δεν είναι όλοι οι γιατροί το ίδιο, αλλά μερικοί αρκούν για να χαλάσει η πιάτσα... Ωραία η προσπάθεια για τον Γάτο! ΛΟΛ !!!

    ======

    @harry,

    Στο Who-is-who σου, θέλω να δω ποιός θα είναι ο νεκροθάφτης... ))

    ======

    @κατινίτσα,

    «... Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του ανθρώπου δεν αλλάζουν και τόσο απο τις συνθήκες εργασίας. Αμα είσαι υπεύθυνος και αγαπας αυτό που κάνεις . Δεν μπορεί να είσαι διχασμένη προσωπικότητα. Οτι είσαι αυτό και βγάζεις ( με ελάχιστες εξαιρέσεις )»

    Οπότε έρχομαι και λέω, καλά, όλοι αυτοί οι «γνωστοί» δημόσιοι υπάλληλοι τόσο χάλια άνθρωποι είναι και στα προσωπικά τους? Η τους σπάνε τα νεύρα, όπως και σε φίλη, που παράτησε καλοπληρωμένη δουλειά ιδιωτικού τομέα, γιατί προτίμησε τη «σιγουριά» του δημοσίου και καλά έκανε δλδ, έβαλε μπρος για 2 παιδιά και λίγο από δω, λίγο από κει, τα κατάφερε μια χαρά ως προς τα παιδιά (άδειες, επιδόματα κτλ). Αλλά κάθε μέρα στο γραφείο πνίγεται πλέον, λιμνάζει και της έρχεται τρέλλα....

    ======

    Αντε, και κάτι που μου έστειλαν φίλοι που ντρέπονται να μπουν...

    Επιτύμβιες στήλες (τι άλλο θ'ακούσουμε νυχτιάτικα!)

    1.
    The children of Israel wanted bread
    And the Lord sent them manna,
    Old clerk Wallace wanted a wife,
    And the Devil sent him Anna.

    2.
    Here lies an Atheist
    All dressed up
    And no place to go.

    3.
    Office upstairs

    4.
    Remember man, as you walk by,
    As you are now, so once was I.
    As I am now, so shall you be.
    Remember this and follow me.

    και κάποιος έγραψε από κάτω:

    To follow you I'll not consent
    Until I know which way you went!
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. aphrodite said..
    "ξέρεις καθόλου για εκείνες τις φάρμες που ζουν άνθρωποι που καλλιεργούν τα δικά τους προιόντα και τα ανταλλάσουν με άλλα προιόντα απο τους γείτονες?)"
    όχι,δεν ξέρω.Eχασα ποντουs?Που είναι αυτές οι φάρμεs?
    Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της επαρχίας είναι η νοσοκομειακή περίθαλψη.
    Σκεφτείτε ότι σε κάποιο σοβαρό και όχι μόνο, περιστατικό πρέπει ο ασθενής να μεταφέρεται σε άλλη πόλη από αυτή που ζει με ότι κινδύνους συνεπάγεται αυτό, μεγάλη ταλαιπωρία και έξοδα(διαμονής συγγενών ,μετακίνησης )κλπ.

    Πολύ καλό το κείμενο,με το γνωστό χιούμορ της Αφροδίτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. katamavros sevasmos said:


    ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ. ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΙ ΕΓΩ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΡΟΜΠΕΣ ΜΕ ΤΑ ΛΕΒΕΝΤΙΚΑ ΜΑΥΡΑ ΡΑΣΑ. ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ. ΕΙΝΑΙ ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΝΤΟΥΡΑΣΕΛ.ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΑΥΤΟ;

    ΤΟ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ ΑΣ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΦΟΡΕΙΣ ΟΠΩΣ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ.

    Ο ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΟΜΩΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΟΥ!!!!

    ΑΦΡΟΔΊΤΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΤΑΚΑ ΣΟΥ: ''ΚΑΤΑΜΑΥΡΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ'' ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Για δοκιμάστε να δουλέψετε ΜΕ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ, να δείτε πώς αλλάζουν τα δεδομένα...

    Εγώ πουλάω αμάξια, όχι τσίχλες. Ναι, κόσμος μπαίνει-βγαίνει, ο στόλος αυξάνεται, ελάτε να δείτε όμως τι αγώνα ρίχνουμε και τι προετοιμασία, και σε κάτι φάσεις να βαράμε μύγες (εξαρτώμαστε από τόσα πολλά, μέχρι διαφήμιση της εταιρίας, ανεξάρτητα του τι κάνουμε εμείς ξεχωριστά, άστε!)...

    Είμαι ευγενικός, σωστός, ενημερωτικός και μονίμως με ένα "πώς μπορώ να βοηθήσω". Κι άμα δω χαλαρό πελάτη, τότε μόνο απολαμβάνω τη δουλειά μου, κι ας μην κλείσω συμφωνία.

    Τότε μόνο είναι σα να μετράω ότι κάνω εγώ αυτή τη δουλειά, και τα δίνω όλα.

    Αλλωτρίωση το είπαν πριν;

    Αφρο, προχώρα, παρ΄τη Morticia και γράψε σεντόνι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΠΟΥ Η ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΣΚΑΕΙ ΤΟ ΝΤΟΣΙΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ ΝΑ ΤΟΥ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ;

    ΕΧΩ ΜΙΑ ΑΣΘΕΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ - ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΕΙ- ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΞΕΡΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ...

    ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ... ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΟΙΤΑΧΤΗΚΑΜΕ ΣΥΝΟΜΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΚΑΜΕ ΣΕ ΓΕΛΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ...


    Η ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΟΠΟΤΕ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΣ...!!!

    :))))

    ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Δυστυχώς αρκετοί εργαζόμενοι κουβαλάνε τις επαγγελματικές τους σκοτούρες πολύ πέρα από την εργασία τους,μέχρι και την νύχτα την ώρα του ύπνου.Ετσι δεν αναπαύονται σχεδόν ποτέ και την άλλη μέρα αντί να είναι φρέσκοι και δυνατοί, εκνευρίζονται με το παραμικρό, και νιώθουν ψυχική κόπωση.
    Νομίζω τα επαγγέλματα στα οποία η συναναστροφή με πολλούς ανθρώπους είναι συχνή είναι και τα πιο ψυχοφθόρα πολλές φορές.Η ψυχική κούραση είναι η πιο καταστρεπτική. Η καθαρά σωματική και πνευματική κόπωση βρίσκουν θεραπεία στον ύπνο, η ψυχική ίσως με επαγγελματική βοήθεια και με προσπάθεια αλλαγής τρόπου σκέψης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Και για όποιον ρωτάει, εγώ πάντως ΔΕΝ είμαι ο πωλητής ντυμένος κοκκινοσκουφίτσα, τώρα που λέμε για διαφημίσεις...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Νομίζω πως το best of both worlds το ζούμε απόψε!
    To Mod or not to Mod.

    Δεν υπάρχει moderation, αλλά το επίπεδο μένει ανεβασμένο.
    Δηλαδή, είναι τόσο δύσκολο να γράφουμε χωρίς mod, αλλά σαν να είναι ενεργό μες στο μυαλό μας;

    Οι κερδισμένοι θα είμαστε εμείς!

    Σσσστ! Μην μας ακούσουν τα trolls!

    Δεν θα το άξιζε η Θεά εδώ μα ούτε και ο Νίκος να το κάνουμε καλοκαιρινό ξανά!
    Ο καιρός αλλάζει... Ελπίζω.

    ΥΓ: Υποψιάζομαι κάτι: Μπας και ο Νίκος ετοιμάζει κάτι σε podcasts με υλικό του; :) Οτι καλύτερο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Γ*μώ το κέρατό μου, Γ*ΜΩ.

    Η δικιά μου απλώνει την κορμάρα της στο Μυλοπότα
    κι εγώ, Ο ΜΑΛΑΚΑΣ,
    δουλειά, δουλειά, δουλειά.

    Κι αυτοί οι κερατάδες,
    δεν σταματάνε να πεθαίνουν ΠΟΤΕ.

    Ούτε Αύγουστο, καταλαβαίνουν, ούτε της Παναγίας, ούτε ΤΙΠΟΤΑ.

    Ευτυχώς που η διαδρομή έχει Εθνική να το πατήσω και λιγάκι.

    ΩΠΑ, ΩΠΑ, τί βλέπουν τα ματάκια μου:
    το ξανθό είναι επιθετικό, ΚΟΙΤΑ πώς μου τη βγήκε.

    Τώρα τελευταία,
    όλο κόντρες μου κάνουνε,
    ΤΙ τους έχει πιάσει,
    δεν μπορώ να καταλάβω.

    Ένα μυστήριο πράμα,
    ρε παιδάκι μου.

    Λες και βγήκε κανένας στο ίντερνετ και τους είπε,
    ρε, τσογλάνια, όπου δείτε μαύρο station με τον κοιμήση μέσα,
    ΡΙΧΤΕ του στ' αυτιά.

    ΚΟΙΤΑ ΤΟ, ΚΟΙΤΑ ΤΟ το ξανθό,
    πώς το πατάει.

    ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΩΡΗ,
    στην ευθεία μάγκας;
    Για να σε δούμε στις στροφές...

    Καλά έκανα γώ και το 'κανα turbo το ψοφοκούριερ - να 'σαι καλά ΡΕ μαστρομήτσο, ΠΟΥ 'ΣΑΙ να το δεις το καμάρι σου πως θα την καταπιεί τη ΣΚΡΟΦΑ.

    Ελπίζω να μου τον εδέσανε καλά το μακαρίτη,
    γιατί τονε βλέπω σε κάνα χωράφι,
    με τα Bilstein που φοράω.

    ΒΡΡΡΡΡΟΥΜΜΜΜΜΜΜ...

    ΠΩ, ΠΩ, τα είδε όλα η δικιά σου,
    ΩΠΑ τώρα, φρένο τώρα, φρένο, δεξιά,
    κάτσε να την αφήσω να περάσει γιατί την έκοψα και είναι καθαρόαιμο, μονίμως ανικανοποίητο το έκοψα το ζωντανό...


    ΠΩ, ΠΩ τι προσωπάκι ζουμερό ήταν αυτό;
    ΕΛΑ ΜΑΝΑΡΙ μου, ΕΛΑ,
    τσούλα το το οικογενειακό σου, ΤΣΟΥΛΑ μου!

    ΝΑ ΤΗΝ, ΝΑ ΤΗΝ, έρχεται, πλησιάζει, ΠΩ, ΠΩ , τί πρόσωπο είναι αυτό, ΓΟΥΣΤΑΑΑΑΡΩ,
    κάνει πως δεν με βλέπει,
    ΠΩ, ΠΩ, έχουμε παιχνίδι σήμερα.

    ΕΛΑ το turbo,
    πάμε να της κολλήσουμε από πίσω,
    προφυλακτήρα στον προφυλακτήρα,
    ΜΑΝΑΡΙ ΜΟΥ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. (ότι θα μ'έπαιρνε και νεκροφόρα...)

    (τι να πω!)

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. αφροδιτάκι, baby, σούπερ το κείμενο, και πολύ πολύ εύστοχο το ερώτημα: "Πόσο αναπτύσσσουμε αντοχές έστω και κόντρα στην φύση της δουλειάς μας για ν’ανταπεξέλθουμε; Κόντρα στην δική μας φύση; Ο χαρακτήρας μας μπαίνει στη δουλειά μας, και η δουλειά μας στο χαρακτήρα μας;".

    Νομίζω πως, με μόνη ίσως εξαίρεση τους καλλιτέχνες που όμως με κάποιον τρόπο καταφέρνουν να ζουν από την Τέχνη τους, οι υπόλοιποι αναγκαζόμαστε να παίζουμε ρόλους, όπως βεβαίως κάνουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Και όσο μεγαλώνουμε, και περνάει ο χρόνος, τόσο περισσότεροι και πιο σύνθετοι γίνονται αυτοί οι ρόλοι.

    Τόσο, που να μην μπορείς μερικές φορές να θυμηθείς ποιός είσαι, καθώς κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, μόνος σου, το βράδυ, στο σπίτι σου. Να μην μπορείς να θυμηθείς από που ξεκίνησες, και τι τελικά από όλα αυτά που έκανες και είπες μέσα σε μια μέρα είναι πραγματικά δικά σου και σε εκφράζουν και σε αντιπροσωπεύουν, ανεξαρτήτως από το αν είναι αρεστά ή όχι στους άλλους...

    Γιατί καλέ να είναι ο νεκροθάφτης σκοτεινός και αγέλαστος, και να μην σε τρέχει ράλι στην Εθνική; Και που ξέρω εγώ ότι ο υπερψύχραιμος γιατρός που μόλις σου αφαίρεσε έναν όγκο σαν πορτοκάλι, δεν γυρίζει στο σπίτι του το βράδυ ένας άλλος άνθρωπος, και δεν χρειάζεται να πάρει 5 χάπες μαζεμένες για να κλείσει το βλέφαρο;

    Κι όμως, οι άνθρωποι εξακολουθούν να βλέπουν μόνο μαύρο και άσπρο. Η ενδιάμεση πανδαισία χρωμάτων, από το πλέον μουντό στο πλέον ζωντανό και παιχνιδιάρικο, είναι σαν να μην υπάρχει...

    -Eχουν τα γουρούνια φτερά;

    -Oχι, γιατί είναι γουρούνια;

    -Μπα, τι μας λες καλέ; Και γουρούνια είναι, και φτερά έχουν, και μια χαρά πετάνε, κι έχουν και μελιτζανί βούλες στα αυτιά, για να πηγαίνουν γρηγορότερα! Αντε από κει, ωωωω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. aphro baby, σολάρισε ο Ντυφρέιν, καλά το εμπνεύσθηκε το συννεφάκι σκέψης, πάνω από τον αναψοκοκκινισμένο - I wanna make her eat my dust - νεκροκούριερ.

    andy, :) εύγε,τώρα τελευταία βλέπω με χαρά να ξεδιπλώνεται το χιούμορ σου, η μπαμπίνα έχει κάνει καλό ποδαρικό, είναι φανερό...

    Φιλιά και στους δύο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Πολύ καλό αντυ, πολύ-πολύ καλό!

    (Εμάς ρε Αφρο γιατί μας είπες ότι έστριψες; Για λέγε, για λέγε!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. και γιατί να μην σε τρέξει ράλι στην Εθνική όταν μάλιστα βλέπει και εικόνα που του ανάβει τα αίματα;

    Θεά στο τιμόνι, γκαζώνει και όποιος πρόλαβε την ... aphro είδε.

    Long time, no hear, είσαι εδώ aphro;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Α!
    ΤΟ ΒΡΗΚΑ, ΤΟ ΒΡΗΚΑ!

    ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΓΑΤΟΣ ΣΤΟ ΠΟΣΤ ΤΗΣ ΑΦΡΟ;

    Κουλουριασμένος στο κάθισμα του συνοδηγού, δείχνοντας νύχια και δόντια και κάνοντας "κ-ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ!" μη τυχόν και το προχωρήσει η δικιά του!

    Γι αυτό κι έστριψε!

    Και την πήρε την τουρμποφόρα στην προσπέραση πάνω στη στροφή!

    (ποιά πήρε ποιάν και ποιός ποιόν ακριβώς δεν κατάλαβα, αλλά τέλος πάντων...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Εδώ είμαι blade, κάνω ένα κρύο ντουσάκι και συνεχίζω ν'απαντώ στους φίλους...

    Παγάκια, ποιός πήρε τα παγάκια που τα λούζομαι και λιώνουν?

    Α ρε κατάδικε ντουφρέν, τι μας κανεις νυχτιάτικο... Θα σε κάνω... ασπρόμαυρο στο ξύλο, καρφωθήκαμε πάλι!
    :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. εεε, πςςςς!

    Αφρο, δεν είσαι εκεί, και πρέπει να την πέσω για ύπνο, γιατί αύριο έχω τρελή μέρα και το βράδυ αναχώρηση για Κυκλάδες...

    Πάω ... να βρω τον εαυτό μου στη Μύκονο (έλα, μην βάζεις τα γέλια), τώρα που θα έχει 7 μποφόρ το ΣΚ, μπας και πάρει και σηκώσει όλα αυτά που πρόλαβαν να μου ξαναφορτώσουν οι μόλις 3 εβδομάδες δουλειάς, μετά από 1 ολόκληρο μήνα διακοπών... Πάω να γίνω γουρούνι με φτερά... Πετάει; Πετάει και σπινιάρει κιόλας! Κι αν βρεθεί μπροστά μου κανένας νεκροκούριερ, θα φορέσω το πιο αστραφτερό μου χαμόγελο και θα τον αφήσω να κάνει παιχνίδι... Ποτέ δεν ξέρεις!

    Κάτι συνειρμούς που μου γέννησε πάντως το κείμενό σου, άφρο, είναι αλήθεια. Αυτό που έχει νόημα αποκαλύπτεται μόνο αν ξύσεις κομματάκι παραπάνω. Κι έχει πάντα περισσότερο ενδιαφέρον από αυτό που φαίνεται...

    Φιλιαααά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Aphro, θα σου την 'πω'!
    Εστω και δημόσια!

    Ο λόγος σου κελαριστό ρυάκι που με δροσίζει κάθε που σε διαβάζω.
    Παρασύρθηκα, το ομολογώ και εγώ, και δεν πρόσεξα ένα σου ατόπημα!
    Λες λοιπόν κάπου:
    "το να μαζεύεις με το φτυάρι στο Γραμματικό & να τους μεταφέρεις στα χωριά τους ας πούμε, θέλει τιτάνειες αντοχές"

    Σκέψου να σε διαβάσει συγγενής θύματος...
    Εκεί που περιμένει το κλάμα από όλους τους συμμετέχοντες στο δράμα, βλέπει πως για τους άλλους, αυτό είναι σκουπίδια για συμμάζεμα.. Με φτυάρι. Αντε, να τελειώνουμε...
    Μα να φαντάζεται τον άνθρωπο του, ή κομμάτια του, σωρούς με άλλους σαν κάτι για να μαζευτεί, να καθαρίσουμε;

    Οσο αληθινή και ρεαλιστική η περιγραφή και αν είναι, όσο και αν εμάς μας αρέσει περιγραφικά/λογοτεχνικά - και μπράβο, για εκείνους δεν είναι καθόλου!
    Πίστεψέ με!...

    ΥΓ: Ελπίζω το 'μουσικό διάλλειμα' να ήταν καλό! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. "www.baboulas.gr

    να έχετε και τα ηχεία ανοιχτά γιατί έχει και μουσική υπόκρουση το site."

    Sorry ladybug δεν προσεξα το σχολιο σου και ξαναποσταρα το μνημειωδες αυτο site!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. @somebody

    δεν μου αρέσει να κάνω το θεματοφύλακα κανενός, αλλά ως τρίτη, που μόλις διάβασα το κείμενο, εντελώς άλλο πράγμα κατάλαβα με την εν λόγω φράση φίλε somebody, δεν νομίζω πως αυτό που λες έχει καμία βάση.

    Γιατί όλοι υποψιαζόμαστε ότι ο νεκροθάφτης, από ένα σημείο και μετά, από άμυνα αλλά και από φυσιολογική άμβλυνση του όποιου πόνου ή άλλου δυσάρεστου συναισθήματος νιώθει αρχικά κάνοντας την εν λόγω δουλειά, καταλήγει σταδιακά να την εκτελεί μηχανικά. Ναι, μηχανικά, όπως άλλοι φακελώνουν τα μπισκότα για να τα στείλουν στα ράφια των σούπερ-μάρκετ. Και προσωπικά δεν θα περιμένω από έναν επαγγελματία νεκροθάφτη να συγκινηθεί στην περίπτωση που αυτό που φτυαρίζει, είναι το σώμα ενός δικού μου αγαπημένου ανθρώπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο νεκροθάφτης είναι πιο κυνικός από σένα ή από μένα, αλλά, όπως έγραψε και η aphro, "αν δεν έχουν κάποιες δικλείδες ασφαλείας δεν θ’αντέξουν πολύ..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Αλλο μηχανικά, αυτό το περιμένεις, και φυσικά συμφωνώ! Δεν περιμένω τον γιατρό που θα σου πει πως ο πατέρας σου έχει καρκίνο να πλαντάξει στο κλάμμα!
    Οσο για τις δικλείδες ασφαλείας των διεκπαιρεωτών; Δεν με νοιάζουν αυτές τις ώρες..

    Μιλώ για την λογοτεχνική πλευρά του πράγματος. Ας περιμένουμε και την Aphro λοιπόν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. @kostasper10,

    @konstandinosl,

    Πολύτιμα τα σχόλιά σας, βάζετε την κουβέντα σε εντελώς ρεαλιστικές διαστάσεις... Πολλά ευχαριστώ για την ειλικρίνεια.

    ======

    @Human cannonball,

    Φοβάμαι, τι φοβάμαι, τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να είναι τα πράγματα ακριβώς έτσι - όπως έχω ακούσει και για τους φαρμακοποιούς τα αντίστοιχα... Είναι μεγάλο φορτίο αυτο που έχουν αναλάβει, ας μην αργήσει να γίνει το σωστό...

    ======

    @resident,

    Οχι, δεν χάνεις κανένα πόντο, απλώς μια που συμμερίζεσαι τα περί ζωοφιλίας (ας περάσει όποιος θέλει λεπτομέρειες από το μπλογκ του, σε ποστ περί δικαιωμάτων ζώων, χορτοφαγίας, σκοτώματος/ σφαξίματος για να τα έχουμε στο πιάτο μας κτλ), έλεγα μήπως τα θυμόσουν. Θέλει τώρα ψάξιμο για να το βρω το θέμα, και να συνεχίσω λίγο αυτά που έλεγε ο vrennus πρωτύτερα.

    ======

    @blade,

    Αααα, μα εσύ είσαι ήδη φευγάτη, εδώ ήμουν δε με είδες? Εμ, τα φτερά στην πλάτη, ταιριαστό το άβαταρ...

    Αυτό το ξύσιμο της επιφάνειεας με τρομάζει λεπίδα μου, αν από κάτω βρεις ότι ματώνει, κι είναι κάπαλο, λες τουλάχιστον εδώ πόνεσε, μάτωσε, είναι ζωντανός, ανθρώπινος, κάτι γίνεται...

    Αν με το ξύσιμο ξεκολλήσει σαν κομματάκι κρούστας και φανεί από κάτω υγειέστατο παχύδερμο? Φρίκη!

    ======

    @somebody,

    Καλά έκανες και το έθιξες το θέμα. Εχω απλώς (πέραν των περί τρόπου αντιμετώπισης των νεκροθαφτών κτλ που ανέλυσα), να σου πω τα εξής:

    "το να μαζεύεις με το φτυάρι στο Γραμματικό & να τους μεταφέρεις στα χωριά τους ας πούμε, θέλει τιτάνειες αντοχές"

    Αυτό ειπώθηκε ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ από τους ανθρώπους του Γραφείου Τελετών που είχαν αναλάβει την δύσκολη αυτή δουλειά, στην οικογένειά μου κι εμένα, την ώρα του μνημόσυνου του πατέρα μου (μας είχαν αναλάβει κι εμάς, οπότε ήρθαν κοντά μας να μιλήσουμε λίγο, τα λόγια της παρηγοριάς, ξέρεις...).

    Τέσσερις μέρες μετά το τραγικό αυτό περιστατικό.

    Είχαμε ξαφνιαστεί κι εμείς με το νέτο-σκέτο της περιγραφής, αλλά καταλάβαμε, χωρίς να χρειαστεί παρά να δει κανείς τα πρόσωπά τους, το πόσο ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ και με πόσο ΣΕΒΑΣΜΟ το είχαν κάνει.

    Και πόσο συντετριμμένοι ήταν που σε τόση ξαφνική δυστυχία, δεν μπορούσαν να προσφέρουν το στοιχειώδες, ένα ακέραιο σώμα για ταφή, ώστε να μπορέσουν κάπως να αντέξουν το πένθος τους οι οικογένειες.

    Δεν τόλμησε κανένας από τους παρευρισκόμενους να το παρεξηγήσει, αλλά ας πούμε ότι το να το διαβάζεις σε μία οθόνη δεν είναι το ίδιο...

    Απ’το «δεν είναι το ίδιο» μέχρι εκεί που το έφτασες, υπάρχει διαφορά.

    Με ξαφνιάζει το ότι θεώρησες πως θα χρησιμοποιούσα κάτι τόσο σοβαρό (που ήταν σε παρένθεση σε ΠΛΗΡΗ αντίθεση με το πιο ελαφρύ ύφος – όχι νοήματα, ύφος- των γραφόμενων μου) σαν ακόμη ένα εύρημα για να γελάσουμε λίγο... Κάτι για εντυπωσιασμό ας πούμε... Οτι το φτυαρίζω σήμαινε ασέβεια, ενώ γράφτηκε για να καταδείξει την απέραντη δυσκολία και το δέος της στιγμής.

    Σκουπίδια για φτυάρισμα? Για όνομα του Θεού! Πού το είδες?

    Μακάρι να με διαβάζει συγγενής, να του πω πόσο ερείπειο μας έκανε αυτό που μας είπαν οι άνθρωποι που τα μάζεψαν, με όποιο τρόπο ήταν «τεχνικά» αποτελεσματικότερος.

    Και το πόσο με «στοίχειωσε» προσωπικά, το να έχει ο άνθρωπός σου ένα τέτοιο τέλος, να έχεις τον πόνο από το χαμό του, να έχεις και τον πόνο από τον ΤΡΟΠΟ του χαμού του... Ελεος!

    Με αυτή λοιπόν την απότομη προσγείωση, σας καληνυχτίζω κι εγώ!

    (It was too good to be true, χωρίς moderation αλλά να παραμείνει ωραίο το κλίμα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Ενα συγγνώμη Aphro... Δεν ήξερα.. Οπως είπες "μέσα από μιά οθόνη"..
    Μπράβο τους! Ανθρωποι!
    Λυπάμαι που μέσα στο κείμενο δεν ήταν δυνατόν να αναδυθούν όλα αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Καλημέρα Αφροδίτη.
    Καλημέρες σε όλους!
    Προσπαθώντας χτες να στείλω κείμενο πέρασα 2 ώρες βρίζοντας!
    Ο blogger δεν αλλά δεν με τίποτα!
    Τέλος πάντων.
    Μετά από τόσα μυνήματα φίλων δεν έχω μάλλον τίποτα να προσθέσω.
    Απλά οτι όλα είναι θέμα παιδείας τελικά!
    Είχαμε δεν είχαμε πάλι εκεί καταλήξαμε!

    Ο Andy έσκισε!

    Τώρα θα σου έρθει και πρόταση από τον οδηγό να σε πάει βόλτα με τη λίμο!!!!!

    Άνοιξε και το παράθυρο να ανεμίζει το μαλλί και απόλαυσε τη διαδρομή!!!!

    "Αυτή είναι η τέλεια διαδρομή!"

    Μακάβρια πράγματα πρωί πρωί μπρρρρρ

    Φιλιά πολλά!
    Αφροδίτη τέλειο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Καλημέρα!

    Βλέπετε ότι μπορούμε και χωρίς moderation. (Για να δούμε πόσο θα κρατήσει...).

    Οι δύο αναφορές της Α. στο άτομό μου:

    "Θα θυμάστε τον Γάτο" (στην β΄παράγραφο της α΄ιστορίας)

    Και "Ποιος πέρα από τον Γάτο" (στην προτελευταία της β')

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Κι ένα σχετικό κείμενο από την ΤΕΛΕΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ:

    ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΧΑΚΗ. Ενα χιλιόμετρο αυτοκίνητα ακίνητα - το κλασικό κλείσιμο διασταύρωσης. Είκοσι λεπτά μαρμαρωμένοι. Ζέστη, εκνευρισμός, βρισιές, κορναρίσματα, καυγάδες.

    Δίπλα μου, όλη την ώρα (αδύνατο να το αποφύγω!) ένα μαύρο αυτοκίνητο με κρύσταλλα, καντηλέρια και απλίκες. Μέσα ξαπλωμένη μια γιαγια, άσπρη, ακίνητη ανάμεσα σε λουλούδια.

    Ακίνητοι και εμείς - αλλά πόσο διαφορετική η δική της ακινησία! Σε άλλον κόσμο τώρα, δεν ακούει τα κορναρίσματα και τις φωνές, δεν νιώθει την πίεση και την ένταση. Μόνη αυτή, μέσα στον ποταμό των αυτοκινήτων, δεν βιάζεται. Για εκείνη δεν υπάρχει πιά χρόνος.

    Κι όμως ακούω τώρα να κορνάρει ο οδηγός της νεκροφόρας. Α, ναι, υπάρχουν ακόμα υποχρεώσεις και ραντεβού. Η εκκλησία περιμένει, οι συγγενείς. Αυτά δεν αφορούν τον επιβάτη - μόνο τους άλλους.

    Κοιτάω δίπλα το χιλιοκακοβαμμένο μαύρο αυτοκίνητο. Από την εποχή που ήταν αμερικάνικη λιμουζίνα έχει μείνει στο πλάι της πόρτας ένα μεταλλικό σήμα: «Raider». Ο επιδρομέας. Τι ταιριαστό όνομα γι Αυτόν που εισβάλλει στη ζωή και την αναιρεί!

    Σημειωτόν - πρώτη, φρένο, πρώτη, φρένο - προχωρούμε προς την Κηφισίας. Μαζί, δίπλα-δίπλα. 'Ο,τι και να κάνω, δεν μπορώ να ξεφύγω από τον Raider.

    Ακόμα κι όταν τελικά στρίβω προς άλλη κατεύθυνση, τον νιώθω κοντά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Τελικά όμως Νίκο καλύτερα να είμαστε δίπλα παρά μέσα!
    Παλιότερα μόλις έβλεπα νεκροφόρα ανατρίχιαζα και προσπαθούσα να κοιτάω αλλού.
    Τωρά όταν τη συναντώ μου 'ρχετε να φωνάξω κουφάλα νεκροθάφτη σου την έσκασα και σήμερα.
    Έστω και αν ξέρω πως τελικά κάποια μέρα δεν θα καταφέρω να του τη σκάσω!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Αφού θέλετε και ανέκδοτο, πάρτε ένα σχετικό.

    Τρεις φίλοι συζητούν για το τι θέλουν να πούνε πάνω από το φέρετρο τους.

    - Ότι ήταν καλός οικογενειάρχης, αγαπούσε τα παιδιά του και τα φρόντισε, λέει ο ένας.

    - Ότι πρόσφερε κοινωνικό έργο και ήταν αγαπητός σε όλη την τοπική κοινωνία, λέει ο δεύτερος.

    Και ο τρίτος:

    - Παιδιά, εγώ θέλω να πούνε «Ρε σεις, αυτός κουνιέται !»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. xaxaxaxaxax!

    Καλό καλό Τάκη!
    Εγώ είμαι ο τρίτος!!!!
    χαχαχαχαχαχαχαχαχ
    Έγραψες καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Αφροδίτη, με το χιούμορ και το χαρισματικό σου γράψιμο, μου έφερες στο νου μια συζήτηση που παρακολούθησα το φετινό καλοκαίρι. Ντάλα μεσημέρι, μετά το μπάνιο ανεβαίνουμε στην καφετέρια με μια φίλη να πιούμε μπύρα να δροσίσουμε το λαρύγγι μας. Φιλιά, χαιρετούρες με την κοπελιά, γυναίκα του ιδιοκτήτη, ευχές να της ζήσει το μωρό. Πέρσι ήταν με την κοιλιά στο στόμα, εκεί να σερβίρει, να βοηθάει.

    Οι ερωτήσεις μας σχετικές, πως είναι το μωρό, αν γέννησε καλά, πρωτάρα βλέπετε και μόνη εδώ, οι γονείς στην Αλβανία, ποιο γιατρό είχε, κλπ.. Είχε διάθεση να μιλήσει το κορίτσι, να πει τους καημούς του. Και ξεδιπλώνει το ιστορικό με ευκολία, δεν θα το αναπτύξω εδώ, απλά θα βάλω με bold, τα σημεία που με…τρόμαξαν.

    Πρώτη διαπίστωση γέννησε στο δημόσιο νοσοκομείο, μια και δεν υπάρχει άλλη λύση. Καλά αυτό, τρώγεται. Ο γιατρός όμως, όταν άρχισαν οι πόνοι της και ζητούσε κάποια βοήθεια-συμπαράσταση, πήγαινε κοντά της, τις έβγαζε άγριες φωνές μέχρι και βρισιές για να σωπάσει. Τρελή από αγωνία και την πίεση των στιγμών έβαλε τα κλάματα, και πάλι εισέπραξε την επίπληξη της νοσοκόμας και του γιατρού κατ’ επανάληψη. Μέσα στην απόγνωσή της, την πλησιάζει μία νοσοκόμα και άρχισε ερωτήσεις, αν είναι παντρεμένη, τι δουλειά κάνει ο άντρας της κλπ. ΄Όταν πληροφορήθηκε πως η «Αλβανίδα» είναι παντρεμένη και μάλιστα έχει δική του καφετέρια σε καλό πόστο σε παραλία, τότε τα πράγματα άλλαξαν. Και το ενδιαφέρον μεγάλωσε και η βοήθεια ήρθε, αφού το φιλοδώρημα είχε εξασφαλιστεί. Ο γιατρός παρέμενε άκαμπτος μέχρι τέλους. Μέχρι σκαμπίλι που δεν της έδωσε. Η συμπεριφορά του έχει στιγματίσει την κοπέλα και ούτε καν σκέφτεται για άλλο παιδί και να αντιμετωπίσει τα ίδια.

    Γέννησε με το καλό. Στο δωμάτιο από την πρώτη στιγμή έχει δίπλα της το μωρό, τυλιγμένο με τα ρούχα που είχαν φέρει στη βαλίτσα. Από το νοσοκομείο καμία βοήθεια. Ταλαιπωρημένη από τη γέννα, έπρεπε να πλένει το μωρό και να το καθαρίζει, να φροντίζει για το γάλα του, μπιμπερό (αποστείρωση; Τι είναι αυτό;) βράσιμο νερού σ’ ένα υποτυπώδη κουζινάκι μέσα στο ίδιο το δωμάτιο, τάισμα και όλα τα σχετικά. Η δική της φροντίδα σαν λεχώνα ανύπαρκτη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έπρεπε να δίνει μια μικρή βοήθεια και στη διπλανή της που είχε έρθει η έρμη ολομόναχη από το διπλανό νησάκι, με προγραμματισμένη την καισαρική. Βλέπετε δεν είχε τη δυνατότητα να περιμένει σε ξενοδοχείο (πού λεφτά;) μέχρι να έρθει η φυσιολογική ώρα τοκετού. Σφαγμένη λοιπόν από την καισαρική έπρεπε να σηκώνεται πολλές φορές το 24ωρο, να φροντίζει το μικρό της, σκυφτή-τραβούσαν και τα ράμματα. Οι νοσοκόμες αφού δεν έβλεπαν σύζυγο για το ανάλογο φιλοδώρημα, δεν πλησίαζαν.

    Τρόμαξα με όσα άκουγα, γούρλωσα τα μάτια, δεν είχα ιδέα πως όλα αυτά γίνονται σήμερα και όχι πριν ένα αιώνα. Θυμήθηκε και η φίλη μου, πριν 16 χρόνια που γέννησε πάλι στο νησί, πάλι στο ίδιο δημόσιο νοσοκομείο, πως τότε πέρασε τις οδύνες πριν τον τοκετό σε δωμάτιο με άλλες γυναίκες άρρωστες, που μάλιστα είχαν και επισκεπτήριο, που κάπνιζαν οι επισκέπτες, φώναζαν ή γελούσαν και εκείνη έσφιγγε τα δόντια από πόνο και αγωνία. ΄Όταν δε γέννησε και άρχισε να θηλάζει, αυτό γινότανε πάλι μπροστά σε όλους τους επισκέπτες, οι οποίοι έριχναν και…λιγούρικες ματιές στο στήθος της φίλης. Προσπαθούσε με χίλιους τρόπους να καλυφτεί με το σεντόνι….

    Και μετά υπάρχουν παράπονα για την υπογεννητικότητα! Σαν δε ντρέπονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. @gravura
    Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μαθαίναμε σε ποιο νησί έγιναν αυτά, σε ποιο νοσοκομείο, ίσως και το όνομα του γιατρού αν είναι διαθέσιμο! Γιατί ωραία είναι να τα λέμε μεταξύ μας, αλλα δεν αλλάζει κάτι έτσι. Μια καταγγελία δε θα μπορούσε να γίνει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Nikos Dimou said...

    "Οι δύο αναφορές της Α. στο άτομό μου:"

    Εννοείτε τρεις:

    "Μόνο η μπέρτα του Batman του έλειπε!"
    (στη μέση της πρώτης ιστορίας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. @odysseas
    Aγαπητέ μου το νησί είναι η Σάμος, η γυναίκα που ήρθε ολομόναχη είναι από την Ικαρία, το νοσοκομείο το κρατικό Σάμου και ο γιατρός ο μοναδικός γυναικολόγος!! Το όνομα εύκολο να βρεθεί, δεν το θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Αλλά για σκέψου, αν έχουν την ανάγκη του μοναδικού τονίζω γιατρού, ποιος θα κάνει την καταγγελία;

    @ Νίκο Δήμου-Αφροδίτη-Αντυ

    Σας φαντάζομαι σε μια εκπομπή, να αυτοσχεδιάζετε και να χτυπάτε κόκκινο στην τηλεθέαση. Να ζηλέψουν όλοι οι πρωτοκλασάτοι της tv και του Αρχιεπισκοπίξ συμπεριλαμβανομένου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. @gravura
    Δυστυχώς έχεις δίκιο και την περίμενα την απάντηση...

    Στο θέμα μας τώρα, νομίζω πως οι άνθρωποι που καταφέρνουν να κάνουν αυτό που τους ευχαριστεί επάγγελμα είναι και οι πιο ευτυχισμένοι και είναι πιθανόν να είναι ο εαυτός τους στη δουλειά και στο σπίτι. Επίσης είναι αλήθεια πως αν σου προσφέρονται καλές συνθήκες εργασίας είναι πολύ ευκολότερο να αποδόσεις και να απολαμβάνεις αυτό που κανεις.

    Ένα παράδειγμα (ακραίο ίσως): πιλότοι αεροπορικών εταιρειών. Καταρχήν έχουνε διαλέξει οι ίδιοι αυτό που κάνουνε -δεν έτυχε. Δε γίνεσαι πιλότος από σπόντα! Δεύτερον, λόγω της δυσκολίας του επαγγέλματος και της ευθύνης που έχουνε, τους προσφέρονται συνήθως πολύ καλές συνθήκες εργασίας (χρόνος ξεκούρασης, μισθός, κλπ). Δυο-τρεις που γνωρίζω προσωπικά είναι ευτυχισμένοι και απολαμβάνουν αυτό που κάνουνε.

    Μάλλον το μυστικό είναι να βρούμε τι αρέσει στον καθένα μας και να το κάνουμε επάγγελμα! Όχι πως δεν υπάρχουν δυσκολίες, όπως πχ η κατάσταση στα νοσοκομεία, αλλα αντιμετωπίζονται ευκολότερα από ανθρώπους με μεράκι.

    Και μια απορία για τους γιατρούς. Πως είναι δυνατόν να κάνει σωστά τη δουλειά του ένας άνθρωπος που έχει να κοιμηθεί 30-35 ώρες (εφημερίες)? Δεν είναι ελληνικό πρόβλημα φυσικά αυτό, υπάρχει παντού. Αλλα εγώ δε θα ήθελα να είμαι σε αεροπλάνο με έναν πιλότο που δεν έχει κοιμηθεί το βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. christodoylas said:

    ΤΙ ΤΑ ΘΕΣ; ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΧΩ ΒΓΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ ΣΕΒΑΣΜΟ!!!

    ΑΥΤΗ Η Chanel ΡΑΣΑ ΡΑΒΕΙ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Έτσα λόγους πρεπει να
    λαλεί ο Υπουργος Υγείας
    στις επισκεψεις του
    στα νοσοκομεία....

    να δίνει κουραγιο
    στους αρρώστους
    για να νικήσουνε
    τους πόνους...

    Συνοδηγό λοπόν την Αφροδίτη
    στο ασθενοφόρο system του Δημητρη...

    Συγχαρητηρια προσλαμβανεστε..

    http://www.avramopoulos.gr/

    :)

    Tελευταία Νεα απο ΝΕΤ
    1.Kρουσμα δωροδοκία γιατρου
    στο Νοσοκομείο Παπανικολάου
    με θυμα γυναίκα

    2.Το αν θα ζησεις πολλά
    χρόνια ειναι τελικα
    περισσότερο συμπτωματικο
    γεγονος παρα dna...

    3.Ερευνα στην Αμερική
    εδειξε οτι τα μωρα με καισαρική
    εχουν περισσότερη πιθανοτητα
    θνησιμότητας τις πρωτες βδομαδες
    .............................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΟΛΑ ΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΓΛΥΚΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ:

    ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΔ [ :))) ] ΤΣΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΣΩΣΕ ΜΙΑ ΓΙΑΓΙΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΜΟ.

    Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟ.

    ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΕΠΙΒΑΤΗΓΟ ΠΛΟΙΟ ''ΑΝΘΗ-ΜΑΡΙΝΑ''.

    Ο ΝΔ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΤΙ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΩΣΕ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΙΟ ΜΕ ΤΟ ΨΑΡΟΚΑΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΓΙΑ ΧΑΜΕΝΟ ... ΜΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Η αγαπημένη μας Αφροδίτη έθιξε δυο ζητήματα (ταφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) πολυ "δύσκολα" για μένα και τα οποία ίσως να μην καταφέρω ποτέ μου να τα δω με χιουμορ.

    Βέβαια και η ίδια είναι παθούσα (έχασε σχετικά πρόσφατα τον πατέρα της), όμως ο θάνατος που χτυπά ηλικιωμένα άτομα (άσχετα από το εάν είναι πολυαγαπημένα) νιώθεται από τους οικείους, ας πούμε, κάπως "φυσιολογικός", τάχα "αναμενόμενος" κι γι΄ αυτό ισως φαντάζει περισσότερο "ανεκτός".

    Τι γίνεται όμως όταν τα νοσοκομεία και οι νεκροφόρες θυμίζουν αντίστοιχα το παιδί σου (που ακόμα πηγαίνοέρχεται στα νοσοκομείοα και δεν ξέρεις αν θα γιάνει ποτέ) και τον αδελφό σου που έφυγε πρόωρα κι άφησε δυο παιδιά ορφανά;

    Ο χρόνος, βέβαια, επουλωνει... ή καλύτερα με αφορμή το χρόνο νιώθουμε την ψευδαίσθησή ότι οι πληγές επουλώνονται. Εξάλλου, οι ανάγκες της ζωής μας ωθούν να κοιτάμε συνεχώς "μπροστά" και θολώνουν (όσο μπορουν) τις περασμένες θλίψεις πραγματικές ή φανταστικές, τραγικές ή και "φυσιολογικές".

    Δεν θέλω να σας μαυρίζω την ψυχή (αυτός είναι και ο λόγος που απέφυγα να γράψω κατι μέχρι τώρα).

    Θα πω μόνο ότι τον πόνο των συγγενών τον λυμαίνεται μια μεγάλη "μαφία" η οποία "υποβάλλει" και "επιβάλλει" στους συγγενείς έναν τεράστιο καταναλωτικό φόρο πένθους: ειδικά εδώ στην Κύπρο η δήθεν "αξιοπρεπής" κηδεία κοστίζει μια μικρή περιουσία... Και την ώρα της οδύνης ποιος σκέφτεται τα χρήματα; (Χρήματα τα οποία τελικά θα στερηθούν τα ορφανά και η οικογένεια του εκλιπόντος).

    Παπάδες που εμπορεύονται την ελπίδα για μεταθάνατον ζωή, ψαλτάδες που την εγκωμιάζουν, γραφεία τελετών που την εκποιούν, τελετάρχες που την "ομοφραίνουν", και σκαφτιάδες/νεκροθάφτες για την χαριστική βολή, όλοι τους υπέρ τού ύστατου αποχαιρετισμού μεσας σε ένα πένθιμο, καταναλωτικό όργιο!

    Στα νοσοκομεία μας δε, για να τη βγάλεις καθαρή θα πρέπει να είσαι επώνυμος ή με... επώνυνο πορτοφόλι. Αλλιώς το αγαπημένο σου πρόσωπο γίνεται πειραματόζωο οπότε: αν έχεις τύχη διαβαινε και ριζικό περπάτα...

    Θυμάμαι στο δικό μας νοσοκομείο παίδων τις νοσοκόμες και τους γιατρους που μας έλεγαν "καλημέρα" ουρλιάζοντας όσο μπορουσαν (για να ξυπνήσουν το παιδί) και όποιος έφτανε τρυπουσε τα χεράκια του τάχα για αναλυσεις αίματος. Μετά καταλάβαμε (όταν από τις σύριγγες μολύνθηκε και πήγε να πεθάνει από σηψαιμία - τι γινόταμε και τους διολοστείλαμε.

    Καλη μου ΑΦροδίτη, σύγγνώμη για την παραφωνία.

    Μα απέραντη αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Morticia Addams said:

    ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΟΣΤΗΣΟΥΜΕ!!!!!

    :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. “πένθιμο, καταναλωτικό όργιο”

    τον πένθιμο, καταναλωτικό όργιο τον κάνουν οι συγγενείς, και όχι οι νεκροθάφτες και οι παπάδες. Μη τα βάζεις με τις νεκροφόρες και τα γραφείο τελετών, όταν εσύ επιλέγεις το φέρετρο να είναι από μαόνι με χρυσούς σταυρούς 24 καρατιών και το κουφάρι να φορά κοστούμια / φορέματα από το Παρίσι, διότι αυτό άξιζε ο αποθανών. Πρώτον, το τι άξιζε ο αποθανόν μόνον ο Ένας θα το κρίνει, δεύτερον τα πανάκριβα μάρμαρα στον τάφο δεν πρόκειται να κάνουν το χώμα πιο ελαφρύ. Αργότερα θα γράψω περισσότερα για τις αηδίες που γίνονται, και οπωσδήποτε οι σκαφτιάδες δεν πρόκειται να σου σκάψουν τον τάφο τζάμπα και δωρεάν. Έχετε σκάψει να δείτε την γλύκα? Την επόμενη φορά όταν ενταφιάσετε κάποιο κουφάρι, σκεφτείτε ενδεχομένως τα περίσσια λεφτά για τους σταυρούς και το μάρμαρο να το διαθέσετε στο «χαμόγελο του παιδιού». Βέβαια οι τελετάρχες θα μείνουν με τις ανθοδέσμες στο χέρι, τι να κάνουμε, δεν μπορούμε όλους να ευχαριστήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Κάποτε συγγενής μου αρρώστησε στην Αμερική, μεταφέρθηκε ημιλυπόθυμη στο νοσοκμείο. Οταν συνήλθε, τρομοκρατημένη και προσπαθούσε να καταλάβει που βρίσκεται, βλέπει από πάνω της ένα γιατρό να της κρατάει το χέρι και να την καθησυχάζει: «Don’t worry Mrs M. You are in the hospital now!”. Κι αυτό ήταν αρκετά πειστικό για να ηρεμήσει!

    Στην Ελλάδα αν ακουγες: «Μην ανησυχείτε, βρίσκεστε στο νοσοκομείο τώρα» θα ήταν πιο φρόνιμο να το βάλεις στα πόδια :) ))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Πρέπει να σταματήσει το παραμύθι με τους λειτουργούς νεκροθάφτες και γιατρούς (όπως και όλους τους άλλους λειτουργούς, αλλά δεν είναι του παρόντος). Είναι ένα επάγγελμα που το διάλεξαν / τους το επέβαλαν όπως όλοι μας διαλέξαμε ένα ή μας το επέβαλαν οι συνθήκες. Με ένα και μοναδικό σκοπό. Να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη, και έτσι παλεύουμε να γίνουμε πλούσιοι μέσα από το επάγγελμα μας. Γιατί ο γιατρός πρέπει να λυγίζει στο πόνο σου και να σε κουράρει δωρεάν, ενώ όχι ο υδραυλικός μπροστά στην απελπισία σου όταν πλημμυρίσει το σπίτι σου? Και οι διό τους θα προσπαθήσουν να κερδίσουν το μέγιστο με ελάχιστο κόπο. Με απώτερο σκοπό να εξοπλίσουν το εξοχικό τους ακολουθώντας τα αμερικάνικα πρότυπα: μόνο μία σαμσουνγκ πλάσμα τιβι 70 ιντσών τους λείπει, υπομονή, θα το καταφέρουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Αλλά μήπως και η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο τής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στην Ελλάδα δεν ταυτίζεται με την κατάσταση που αντιμετωπίζει κανείς όταν πρέπει να συνδιαλαγεί με τις δημόσιες υπηρεσίες? (προηγούμενο ποστ).

    Υποθέτω ότι ο λόγος που θέτουμε τέτοια ζητήματα σ’αυτό το μπλόγκ είναι όχι για να προσυπογράφουμε του χάους, και να θυμόμαστε ο καθείς τη δική του προσωπική ταλαιπωρία. -Γιατί αυτό το κάνει καθημερινά όλο το έθνος σύσσωμο-. Αλλά για να καταθέτουμε -όχι την εμπειρία- αλλά τη μικρή του γνώση κι έμπνευση ο καθένας σε έναν προσανατολισμό αλλαγής που θα ξεκινάει από εμάς τους ίδιους πρώτα. Γιατί ο καθένας από μας είναι ένας δημόσιος υπάλληλος, ο γιατρός του –τέρμα Θεού- νοσοκομείου, ένας βαρεμένος νεκροθάφτης, ένας μπουχτισμένος πολίτης που κοιτά να περισώζει τον μικρόκοσμό του, αλλά μόνον αυτόν.

    Κι αλλαγές δε γίνονται γρήγορα ορατές, αλλά γίνονται. Κι ίσως σταδιακά μπορέσουν να ενωθούν όλες αυτές οι σημειακές προσπάθειες σαν τις τελίτσες –«ένωσέ της»- που συμπληρώνουν ένα σχέδιο.

    Για πιο λόγο άραγε – αν όχι με αυτή την πίστη- να ξημεροβραδιάζεται ο οικοδεσπότης πάνω από ένα λαπτοπ κι εμείς συνειδητοποιημένα να προσπαθούμε να ακολουθούμε –τρωει χρόνο το άτιμο-. Από μια τέτοια πίστη και σίγουρα όχι από ανάγκη εκτόνωσης. Αυτά τα αναμασάμε έτσι κι αλλιώς οπουδήποτε αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. @ ioulia

    Στο USA: "«Don’t worry Mrs M. You are in the hospital now!”. Κι αυτό ήταν αρκετά πειστικό για να ηρεμήσει!"

    Και όταν της ήλθε το μπουγιουρντί (το μπίλι, ο λαγαριασμός κοινώς) για τα νοσήλεια, τότε πως αισθάνσθηκε? Καλές οι USA, δεν λέω, αλλά όταν διαθέτεις "rock solid" ιδιωτική ασφάλιση με διαβασμένα και τα "μικρά γράμματα", just in case. Όταν την δέχθηκαν, την ρώτησαν αν είχε "health coverage"? Πόσοι στο USA δεν έχουν και προσεύχονται μην πάθουν κάτι (μήπως γι' αυτό και τόσο θρήσκοι στις ΗΠΑ); Και να έχεις βεβαρημένο ιστορικό (προσωπικό ή οικογενειακό) ποιός σε ασφαλίζει και με τι premium?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Δεν συγκρινεται αλλα θελω να το πω. Πρεπει και ο κτηνιατρος να εχει συνειδηση και να συμπεριφερεται με γνωση οσον αφορα το ζωο και τον ιδιοκτητη του ζωου.

    Μου ετυχε να πεσω επανω σε κτηνιατρο-εκμεταλευτη, το σκυλακι μου πεθαινε ηταν ολοφανερο και εκεινος επεμεν οτι θα ζησει καλα και μου πουλησε βιταμινες σε συριγγα "για να γινει καλα".
    Χρεωσε τη συριγγα 60 ευρώ και μου ειπε να παω σπιτι. Μετα απο μερικες ωρες το σκυλακι μου ειπε Goodbye.

    Βγηκα πολυ χαλια απο αυτη την εμπειρια, και ο κτηνιατρος πρεπει να λεει την αληθεια και να ειναι ευγενικος, οχι μονο ο γιατρος.

    Ισως ολα τα επαγγελματα που εχουν σχεση με τον πονο, ειτε αυτος ειναι ανθρωπινος ειτε απο ενα αλλο πλασμα της φυσης, ολα τα επαγγλεματα λοιπον, νοσοκομες, γιατροι, μεταφορεις, πρεπει να εκπεδευονται σε θεματα συμπεριφορας.

    Ενα σημαντικο προγραμμα υπαρχει τα τελευταια χρονια στην ελλαδα , το λεγομενο καταληκτικη αντιμετωπιση,για ασθενεις με ανιατες θανατηφορεες ασθενεις. Νοσοκομες που εχουν εκπαιδευτει στην ψυχολογια και τις ενναλακτικες θεραπειες προσφερουν στους ανθρωπους που αντιμετωπιζουν τον θανατο μια "αξιοπρεπη εξοδο". Ενα πολυ ενδιαφερον προγραμμα για τα ελληνικα δεδομενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. ΠΡΟΣ NIGHTBAR

    Οι γέροι έχουν πολύ καλή περίθαλψη διότι ασφαλίζονται μέσω του MEDICARE(πρέπει να είσαι άνω των 65). Αν είσαι φτωχός ασφαλίζεσαι μεσω του MEDICAID (το κράτος πληρώνει) Οι γέροι δεν έχουν πρόβλημα. Οι μεσαίες τάξεις το έχουν. Υπάρχουν 50 εκ. Αμερικανοί χωρίς ασφάλεια. Δν μπορούν να καλυφθουν μεσω του MEDICAID διότι δεν είνα φτωχοι. Γιατί δεν αγοράζουν ασφάλεια; Διότι αν δεν στην αγοράσει ο εργοδότης, είναι πανάκριβη. Το συστημα έχει αποτύχει πλήρως. Δινει άριστη περίθαλψη σε αυτούς που είναι ασφαλισμένοι και κρατα όμηρους τους ανασφάλιστους, διότι αφ'ενός μεν τους δεχεται και τους περιθάλπτει, αφ'ετέρου όμως τους παίρνει ό,τι έχουν και δεν έχουν (εκτός από το σπίτι, αυτό δεν μπορούν να το αγγιξουν.) Η Μασαχουσέτη άρχισε την αλλλαγή με το να κανει την ασφάλιση υποχρεωτική. Αν δεν έχεις λεφτά να την πληρώσεις, τότε επιδοτεί η πολιτεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Nightbar asked "Θα μας πει όμως κάποιος από τις ΗΠΑ πώς είναι πραγματικά τα πράγματα;"

    Αν και δεν είμαι από τις ΗΠΑ, με βάση την πενταετή παραμονή και εργασία μου εκεί στο χώρο της υγείας παραθέτω εν συντομία τα παρακάτω:

    Όντως χρειάζεται ιδιωτική ασφάλιση για την κάλυψη των υψηλών νοσηλείων. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι ασφαλισμένοι. Οι άποροι έχουν την Medicaid και οι άνω των 65 το Medicare που τους καλύπτει σχεδόν 100 %.

    Έχοντας δουλέψει σαν γιατρός αλλά έχοντας υπάρξει και ασθενής (εγώ και η οικογένειά μου) στις ΗΠΑ νομίζω ότι όταν το US HealthCare δουλέψει σωστά είναι άφταστο. Από την άλλη οι άποροι ναι μεν υστερούν αλλά οι υπηρεσίες υγείας που δέχονται είναι εξαιρετικά ποιοτικές συγκρινόμενες με ευρωπαικά δεδομένα. Η μέση τάξη που ενδεχόμενα δεν έχει ασφάλιση μπορεί να υποφέρει. Τα τμήματα επειγόντων δέχονται τους πάντες ανεξαρτήτως ασφάλισης.

    Οι γιατροί και νοσηλευτές είναι κατά κανόνα υψηλού/υψηλότατου επιπέδου (εκπληκτικά οργανωμένη εκπαίδευση, συνεχείς εξετάσεις), φέρονται εξαιρετικά ευγενικά στους ασθενείς τους (έχουν εκπαιδευτεί και σε αυτό) και ελέγχονται συνεχώς για την ποιότητα της δουλειάς τους. Τα καρδιοχειρουργικά κέντρα της ΝΥ για παράδειγμα δημοσιεύουν κάθε χρόνο την θνησιμότητα των ασθενών τους.

    Δεν σας κάνει εντύπωση ότι σχεδόν όλοι οι πολιτικοί μας και δη μερικοί αναμορφωτές των συστημάτων υγείας μας επισκέφτονται τις ΗΠΑ για τα προβλήματα υγείας τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Αφροδίτη, από όποια σκοπιά κι αν ασχολείσαι με αυτήν την μάζα από κύτταρα ―που εν μέρει είμαστε―, δεν είσαι ο εαυτός σου. Ο καθείς βρίσκει έναν τρόπο να βγάζει το ψωμί του και να ηρεμεί την (επιτρέπεται η λέξις, έτσι;) ψυχή του. Αν βρίσκει, φυσικά... Γιατροί και νεκροθάφτες, οραματιστές και κήνσορες, ο Λόγος πότε ορθός και πότε μπρούμυτα, όλα έχουν την θέση τους και όλα περισσεύουν ταυτοχρόνως. Θα προτιμούσα το μαύρο χιούμορ σκέτο, χωρίς πολιτική, είτε ορθή είτε κρυμμένη στις ξανθές πλεξούδες σου με τις ειρωνικές ανταύγειες τους. Η πολιτική ορθότης προκαλεί, ίσως ερήμην των προθέσεών σου (ίσως και όχι), μεταξύ άλλων, και αδιάφορα (ως προς το ποστ ― εννοείται) σχόλια του ορθού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Καλησπέεεεραααα!

    Ηθελα να σας πω καλημέρα, αλλά ο μπλόγκερ δεεεεεε... Πλάκωσε πελατεία, πλακώνει όλο και περισσότερη δλδ, κι όσο είναι τζάμπα, δεν μπορούμε να έχουμε και πολλές απαιτήσεις, ε? Φτ!

    @stavros katsaris,

    «... Απλά οτι όλα είναι θέμα παιδείας τελικά!
    Είχαμε δεν είχαμε πάλι εκεί καταλήξαμε!».

    Ε, λογικό κι αναμενόμενο, αν και τελικά νομίζω ότι φταίμε πολύ και ως «κοινό», αποδέκτες, (και χρηματοδότες, άμεσα ως πελάτες κι έμμεσα ως ψηφοφόροι) που δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα...

    Λέω να σε πάρω βόλτα μαζί στην... καρότσα, να κάτσουμε πίσω (οδηγός ο κατάδικος ντυφρέν), να κάνουμε πως... «ξυπνάμε» και να πάθουν πλάκα οι άλλοι οδηγοί! Να γράψουμε μετά το πιο κουλό ποστ από αρχής μπλόγκινγκ!!! ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    ======

    @gravoura,

    Τρομερά όσα μας περιγράφεις – και τόσο αληθινά, ντρέπομαι που συμβαίνουν εν Ελλάδι του 2006!!!

    Δεν τα πολυ-ακούμε βέβαια, παρά σαν παραθυράκια πότε-πότε σε δελτία – πιο πολλές φορές έχουμε δει τον πισινό της Γωγούς π.χ. από αυτά... Γιατί αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν «φωνή» κι έλεγαν τον πόνο τους, δεν θα έμενε κολυμπηθρόξυλο!

    ======

    @odysseas,

    Τι σωστό αυτό που λες, καταγγελίες... Εχω κάνει για διάφορα, έχουν κάνει και φίλοι μου. Ξέρεις ποιό είναι το τραγικό? ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ, παρά μόνον αν είσαι «γνωστός» οπότε έχεις πρόσβαση σε μήντια, κι έχεις κάποιο εκβιαστικό ατού, ή αν έχεις ένα σκασμό λεφτά να τους κυνηγήσεις δικαστικά εις το διηνεκές... Στο τέλος απλώς παραιτηθήκαμε... Κάποια στιγμή θα σας πω για ιδιωτική εταιρεία, η οποία με απείλησε με αποζημίωση τον ετήσιο τζίρο της για συκοφαντική δυσφήμιση και διαφυγή κερδών, συν να αποδείξω ότι δεν είχα στήσει ολόκληρη την ιστορία για κερδοσκοπικούς λόγους! Μύλος... Ποιός μπορεί να παρακολουθήσει την καταγγελια μέχρι την τελική της έκβαση?

    «Μάλλον το μυστικό είναι να βρούμε τι αρέσει στον καθένα μας και να το κάνουμε επάγγελμα!»

    Το μυστικό της ευτυχίας, της απόδοσης, της ηρεμίας, της αυτοπραγμάτωσης και τελικά της καταξίωσης... έστω και στα μάτια των πολύ δικών μας...

    ======

    @ergo te lina,

    Ποστ χωρίς την αναπάντεχη ανταπόκριση, την παράπλευρη άποψη, τα λινκς και το χιούμορ σου δε γίνεται!
    :)

    ======

    @paragrafos,

    Εμ, να σοβαρευόμαστε και λίγο... Εχω χάσει αρκετό «κόσμο» δυστυχώς, και όσο πιο νέος τόσο πιο πολύ πονάει. Το να πεθαίνουν δε παιδιά είναι ο βασικός λόγος που η λογικη μου ουρλιάζει όταν θέλω να πιστέψω... Δεν μπορεί, θα υπάρχει μια ανώτερη δύναμη, κι όλα αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαία, έτσι δεν είναι? Θα υπάρχει ένας Θεός να μας αγαπάει όλους... Και μετά χάνεται ένα παιδί.. ΦΑΑΑΑΠ!

    Εντάξει, μ’εμάς τους μεγάλους που τα κάνουμε σαν τα μούτρα μας, ας γίνει ρημαδιό, τα παιδιά όμως? Πού είναι το ανθρώπινο ή το θείο στο να παθαίνουν/πεθαίνουν αυτά?

    Απλώς το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι πια να τα βλέπω όλα σαν πιθανότητες (όχι, φυσικά ΟΧΙ για τα παιδιά, αυτό δεν το χωράει ποτέ ο νους μου) και όποτε βρίσκω ευκαιρία να ψιλο-βγάζω γλώσσα στο αναπόφευκτο... Και στους γιατρούς, όταν νοιώθω ότι παραβιάζουν τον Ορκο του Ιπποκράτη, να στηλώνω τα πόδια- άνθρωποι είναι, και όλοι θα καταπιούμε διάφορα απο την κούραση που θα τους βγει κάποια στιγμή, όπως κι εκείνοι κάνουν υπομονή μαζί μας. Αλλά μέχρι ενός ορίου...

    ======

    @cyberdust,

    «... τον πένθιμο, καταναλωτικό όργιο τον κάνουν οι συγγενείς, και όχι οι νεκροθάφτες και οι παπάδες».

    Συνέχισέ το λίγο, έχεις ανοίξει τεράστιο θέμα, το ίδιο με τον γάμο, την βάφτιση και τον τοκετό φυσικά... Εχεις την οδύνη σου εσύ από το χαμό του δικού σου, έχεις τη χαρά σου ή την αγωνία από τις ωδίνες του τοκετού, και στήνεται ολόκληρη βιομηχανία γύρω μας, με ΒΑΣΙΚΟΥΣ χρηματοδότες εμάς που πέφτουμε σαν τα ζώα στη λούμπα!!!

    ======

    @ioulia,

    «... Κι ίσως σταδιακά μπορέσουν να ενωθούν όλες αυτές οι σημειακές προσπάθειες σαν τις τελίτσες –«ένωσέ της»- που συμπληρώνουν ένα σχέδιο.»

    Είναι πολύ σημαντικά αυτά που λες. Ο καθένας μας τελικά έχει την επιρροή στον μικρόκοσμό του, με το δικαίωμα να πράξει κατά βούλησιν και να δείξει με το παράδειγμά του τα πιστεύω του.

    Οπότε εδώ καλούμαστε να κάνουμε την μικρή ή μεγάλη (μακάρι) υπέρβαση. Καταθέτουμε εμπειρίες, απόψεις, επικοινωνούμε, κάνουμε διάλογο, «μορφωνόμαστε» αν μη τι άλλο ερχόμενοι σε επαφή με τόσες γνώμες κι επιχειρήματα, οπότε κάπως αυτό θα ξεπεράσει τα στεγανά της καθημερινότητάς μας.

    Μπορεί να γεμίζουμε το πορτ-μπαγκάζ για το μεγάλο ταξίδι και να μην το πάμε ποτέ, αλλά αν η ώρα μας καλέσει, καλό είναι να είμαστε πανέτοιμοι. Οι opinion-leaders, οι άνθρωποι-αξίες, οι άνθρωποι-σταθερές, οι σωστοί επαγγελματίες δεν είναι κάποιοι Αρειανοί, αλλά εμείς.

    Και μπορεί αν μην κάνουμε εμείς την αλλαγή, αλλά προετοιμάζουμε
    τους αυριανούς πολίτες...

    ======

    @nicholas_on_europe,

    Από το "«Don’t worry Mrs M. You are in the hospital now!” που είπε η φίλη μας, στο "πόσο πάει"... Αλλο μεγάλο θέμα!

    ======

    @nightbar,

    Θέλω να πιστεύω πως υπάρχει καλύτερη υποδομή + δωρεάν περίθαλψη αξιώσεων, αν και καλό θα ήταν να ξέρουμε από κάποιον πιο ενήμερο...

    Λευτέρη πού είσαι? (μου κάνει μούτρα παιδιά? Καλά, μη μου κρατάς το χέρι, θα στο κρατάω εγώ καλέ!)

    ======

    @harrythegreat,

    Μάνα Λόχου = συσσίτιο αρβύλα βραστή.
    Αφροδίτη = αφράτα, μυρωδάτα είδη προικός.

    Διαλέγεις και... αποκαλείς.
    ;)


    Επανέρχομαι...

    (Γάτε πληηηηζ μην αφρίσεις με τις λέξεις, έχουμε θέμα...!)
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. ΠΡΟΣ
    Απ'ο,τι έχω δει, όχι. Πρόσφατα φίλη μου έπεσε θύμα σοβαρότατου αυτικινητιστικού. Εμεινε μια εβδομάδα στν Εντατική μεταξύ ζωής και θανάτου. Μετά ένα μήνα σε κανονικό θάλαμο και μετά σε REHABILITATION CENTER. Δεν είδα αποκλειστική πουθενά. Στην δε εντατική πρόσεξα ότι κάθε 15 λεπτά ερχόταν κάποιος γιατρός.

    Και κάτι άλλο. Τα νοσήλεια έχουν φτάσει σε εξοργιστικά ύψη. Και γι αυτό αρκετοί ανασφάλιστοι πάνε στην Ινδία να εγχειριστούν.
    Διάβασε
    http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1196429,00.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. NIGHTBAR
    Το link είναι (αν δεν ξανακοπεί)

    http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1196429,00.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. NIGHTBAR
    Ξανακόπηκε. Σου βάζω το υπόλοιπο μισό.
    /article/0,9171,1196429,00.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Αφού το θέμα γενικεύτηκε:

    Πριν 15-16 χρόνια...
    Ο Heinz παίρνει συνέντευξη από γιατρό του ΕΣΥ, γυναικολόγο. Γνωστός φακελάκιας (ο γιατρός ε;):

    - Heinz: Ναι αλλά τα φακελάκια;
    - Γιατρός: Δεν υπάρχουν φακελάκια. Κάποιοι ασθενείς βέβαια, δίνουν κάποια λεφτά στον γιατρό, σαν δώρο. Αυτό δεν είναι φακελάκι!!
    - Heinz: Μα, δεν είναι το ίδιο; Αλλά κι αν είναι άλλο πράγμα, γιατί ο γιατρός τα παίρνει;
    - Γιατρός: Μα, δεν κατάλαβα, τι νομίζετε ότι ο γιατρός είναι ο Άγιος Νεκτάριος; Αφού του τα δίνουν, τα παίρνει, λογικό είναι.

    Μάλιστα κυρίες τε και κύριοι. Στον αέρα ο τύπος, ζωντανά και ανερυθρίαστα. Και πολιτικό στέλεχος ο γιατρός, επίσης.
    Όσο για τον Heinz, έμεινε ξερός κι ακόμα δεν μπορεί να το χωνέψει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. @ heinz

    Τώρα για να πω την αλήθεια ούτε και μένα μου κάνει περίεργο αυτό...

    Εδώ για καφέ πας και έτσι και σε εξυπηρετήσει γρήγορα, ένα ευρώ θα του το αφήσεις.

    Δηλαδή να όταν σε έχει ανοίξει ο άλλος και ψάχνει στον "εσωτερικό σου κόσμο", και μετά από άρρωστος είσαι καλά, και από εκεί που σφάδαζες δεν πονάς πια, γιατί είναι κακό να πάρει κάτι;

    Το κακό είναι να το απαιτήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Για το "ΕΣΥ" στις ΗΠΑ:

    Οι υπηρεσίες υγείας στις ΗΠΑ - όπως και όλα άλλωστε - είναι εμπόρευμα (η αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα κλπ. κλπ.). Ως εκ τούτου ό,τι πληρώσεις παίρνεις. Τι σας κάνει εντύπωση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Heinz για αυτο που λετε για τα φακελακια ,εχετε δικιο....

    Δεν ξερω πως μπορει να σταματησει...

    Δυο λογοι πιστευω το προκαλουν.
    Οι κακοι μισθοι των γιατρων και η κακη τους νοοτροπια.

    Πολλοι ελληνες γιατροι πιστευουν πως ειναι κατι ιδιαιτερο ( με τοσα χρονια σπουδες ) και οτι αξιζουν πολυ μεγαλυτερη ανταμοιβη απο αλλα επαγγελματα...

    Το χειροτερο βεβαια ειναι οταν οι γιατροι απαιτουν χρηματα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Αφροδίτη τελικά δεν παίζεσαι με τίποτα!
    Μα με τίποτα όμως!!!!!

    Φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Και βεβαια οι γιατροι θα επρεπε να παιρνουν μεγαλυτερους μισθους...

    Αλλα οχι για το λογο οτι ειναι γιατροι,ουτε γιατι σπουδαζουν επι πολλα χρονια...Απλα για το λογο που πρεπει να αυξηθουν οι μισθοι σε πολλα επαγγελματα:δεν βγαινει ενας οικογενειαρχης με τετοιους μισθους...

    Και ξερετε, αν ενας γιατρος καταγγειλει τους συναδελφους του για φακελακια θα τον φαει το μαυρο φιδι..




    << Είναι άλλος ο επαγγελματικός από τον πραγματικό εαυτό μας; Γνωρίζονται αυτοί οι δύο; Συνεργάζονται ή... καλύτερα χώρια; >>

    Ναι,στις πιο πολλες περιπτωσεις ειναι αλλος.....Βεβαια συνειδητα η ασυνειδητα ο ενας μπαινει πολλες φορες στον χωρο του άλλου....

    Για παραδειγμα αν ο πραγματικος εαυτος ειναι απο τη φυση του καλλιτεχνης σιγουρα αυτο θα φανει και στον επαγγελματικο.....Ομως κατα τη γνωμη μου αυτοι οι χωροι διαφερουν παρα πολυ .....Λιγοι ειναι οι τυχεροι που καταφερνουν και << διαλυουν τα ορια >> μεταξυ των δυο εαυτων ( σαν τον ΝΔ ) ......Στις καλυτερες περιπτωσεις ο επαγγελματικος εαυτος εκτος απο βιοπορισμο σου προσφερει και λιγη δημιουργικοτητα...

    Για σκεφτειτε τον Καβαφη και την Κ.Δημουλα......Ο πρωτος δουλευε χρονια σε γραφειοκρατικη θεση και η δευτερη στην Τραπεζα....Δεν νομιζω σε αυτες τις δυο περιπτωσεις οι δυο << εαυτοι >> να ηταν πολυ κοντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. ...και οπως λεει το αγαπητο σε ολους μας ρητο "δε θα πεθανουμε ποτε κουφαλα νεκροθαφτη!".Αλλα μεταξι μας τωρα, ειναι μερικοι που φτιαχνουν κατι υπογειες κρεβατοκαμαρες μουρλια.Και με το χαρτονακι απο κατω για να μαζευει τα υγρα και με τα σατεν μαξιλαρακια...αμ πως! Να πας να βρεις του προγονους αξιοπρεπως!...Αντε βρε καλο σας βραδυ. Μουχαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Καλησπέρα! Πολύ ωραίο θέμα, μπράβο Αφροδίτη.

    Πιστεύω ότι άνθρωποι που ασκούν «περίεργα» επαγγέλματα από ένα σημείο και πέρα συνηθίζουν τη δουλειά τους και την κάνουν μηχανικά σαν ρουτίνα. Την απομονώνουν από την υπόλοιπη ζωή τους. Δεν πιστεύω για παράδειγμα ότι γιατροί καρκινολόγοι (όπου υπάρχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας στους ασθενείς τους) γυρνούν κάθε μέρα σμπαράλια στο σπίτι τους, δεδομένου ότι έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου στην εργασία τους.

    Έχω όμως μια απορία με τους γυναικολόγους: Πως γίνεται να ερεθίζονται ερωτικά με τη γυναίκα τους? Όταν όλοι μέρα ψαχουλεύουν γυναικεία στήθη και γεννητικά όργανα, είναι δυνατό να αγγίξουν τα ανάλογα μέρη του συντρόφου τους και να φτιαχτούν???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Στην Ελλάδα ζούμε το παράδοξο: Καλά νοσοκομεία - μέτριοι γιατροί, απαράδεκτα νοσοκομεία - εξαιρετικοί γιατροί.
    Στο ιδιωτικό ιατρικό κέντρο θα σε δει στα πεταχτά ο κ.κ. καθηγητής αλλά το βράδυ είναι ζήτημα αν ο γιατρός σου θα μιλάει ελληνικά. Στα κρατικά νοσοκομεία μπορεί να κοιμηθείς σε ράντζο αλλά θα συναντήσεις και τον απίθανο γιατρό που θα ανατάξει το κάταγμά σου όταν σκοντάψεις στο ράντζο της διπλανής γιαγιάς.

    Νομίζω ότι το παράδοξο είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας ιδιωτικών ιατρικών σχολών.

    Στις infamous ΗΠΑ, το ζήτημα έχει λυθεί. Εδώ περιπλέκεται συνεχώς.

    Εν τω μεταξύ οι καλύτεροι γιατροί μας μεταναστεύουν στις ΗΠΑ όπου οι μισθοί και η αστική ευθύνη των γιατρών είναι και τα δυό πολύ ψηλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. @anula,

    «...Ισως ολα τα επαγγελματα που εχουν σχεση με τον πονο, ειτε αυτος ειναι ανθρωπινος ειτε απο ενα αλλο πλασμα της φυσης, ολα τα επαγγλεματα λοιπον, νοσοκομες, γιατροι, μεταφορεις, πρεπει να εκπεδευονται σε θεματα συμπεριφορας.»

    Οχι ίσως, επιβάλλεται!

    Να προσθέσω και ψυχολογική υποστήριξη για τους ίδους τους επαγγελματίες, όπως μας έλεγε ο a. Liolios πιο πριν.

    Αυτό το πρόγραμμα «καταληκτικής αντιμετώπισης» ακούγεται πολύ ελπιδοφόρο, αν υπάρχει κάποια πληροφορία παραπάνω, είμαστε όλο αυτιά!

    (να πω για το πρότυπο ιδιωτικό καρδιοχειρουργικό κέντρο, που πλέον υπάγεται στο ΕΣΥ, και μέχρι πρότινος τουλάχιστον υπήρχε μόνο μία ψυχολόγος, κι αυτή περιορισμένου ωραρίου...)

    ======

    @πανάσχημη, antonios & lefteris,

    Ευχαριστούμε πολύ για τις πληροφορίες... Πολύ κατατοπιστικές.

    Εξακολουθώ πάντως να τρέμω μη τυχόν κι αρρωστήσουμε στις διακοπές, ειδικά σε νησί, από τίποτε σοβαρό... Και πάντα & παντού, σε τι γιατρό θα πέσουμε...

    ======

    @marios p.

    «...Ο καθείς βρίσκει έναν τρόπο να βγάζει το ψωμί του και να ηρεμεί την (επιτρέπεται η λέξις, έτσι;) ψυχή του.»

    Ναι, ότι βρίσκουμε, βρίσκουμε... Και να ηρεμούμε την ψυχή μας (λέμε τώρα!). Στο «ΚΑΙ» είναι όλο το ζουμί!

    Για τα άλλα σ’ευχαριστώ πολύ (χμ, νομίζω δλδ, έπιασες στρατόσφαιρα πάλι κι εγώ από δω κάτω τι να...)

    ======

    @aggelos ,

    Υλικό για πολλή σκέψη...

    Ναι, η παρόρμησή μας για να ευχαριστήσουμε εκείνον που μας έδωσε την υγειά μας πίσω, είναι να του δωρίσουμε κι εμείς κάτι. Εχει γίνει όμως τόσο παγιωμένη κατάσταση, που και οι γιατροί υπολογίζουν σ’αυτό (ανεξαρτήτως βαθμίδας, μη γελιόμαστε, και τον νεαρό τον συμπονώ στο θέμα του να το δεχτεί, πολύ περισσότερο από τον φτασμένο που δεν ξέρει τι έχει...), και εμείς το διαιωνίζουμε.

    Να το απαιτεί κιόλας... Ντροπή!

    Μη μιλήσουμε αν φέρεις παιδίατρο στο σπίτι πχ, για απλό τσεκ-απ του νεογνού, και ζητήσεις απόδειξη... μπλοκάκια μονίμως ξεχασμένα... ή σε οδοντιατρεία / οφθαλμιατρεία / ω-ρι-λάδικα: «τόσο με απόδειξη, τόσο χωρίς»...

    ======

    @Takis Vasilopoulos,

    “… Και βεβαια οι γιατροι θα επρεπε να παιρνουν μεγαλυτερους μισθους...
    Αλλα οχι για το λογο οτι ειναι γιατροι,ουτε γιατι σπουδαζουν επι πολλα χρονια...Απλα για το λογο που πρεπει να αυξηθουν οι μισθοι σε πολλα επαγγελματα:δεν βγαινει ενας οικογενειαρχης με τετοιους μισθους...»

    Εμ, βγαίνει? Δεν βγαίνει!

    Με δύο μισθούς και πάλι, για να τα φέρεις βόλτα ζορίζεσαι... Με τον ενάμισυ να πηγαίνει σε παραδουλεύτρα ή/και γυναίκα για τα παιδιά, παιδικούς σταθμούς, ενοίκια, ΔΕΚΟ, δάνεια, βενζίνες και μετά φροντιστήρια, αν όχι και ιδιωτρικά, αγγλικά, γαλλικά, αθλητικά, βιβλία, χαρτζηλίκι παιδιών, έξοδα σπιτιού και και και...

    ======

    @lefteris,

    Πάντα την είχα αυτή την απορία: γιατί στην Ελλάδα έχει πάψει εδώ και 10 χρόνια περίπου η παροχή επιδόματος τοκετού από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές? Κι επίσης γιατί τα καλά νοσοκομειακά προγράμματα (που γενικώς πρώτα περιμένουν οι ασφαλιστικές να δουν τι θα εισπράξεις από το ΙΚΑ πχ και μετά να σου πληρώσουν ποσόν), πρέπει να είναι συνδεδεμένα με συνταξιοδοτικά? Απλώς τη νοοτροπία των ασφαλιστικών δεν καταλαβαίνω (beyond greed that is...!), στο πώς αποφασίζουν & μετά στο σερβίρουν κι εσύ πρέπει να το υποστείς... (σιγά την ποικιλία που υπάρχει για να διαλέξεις δλδ...)

    ======

    @hlias,

    Να και το black humour…

    Πόσο άραγε θα πρέπει να διαθέτουν και οι εκταφείς, που πρέπει να προετοιμάσουν ό,τι έχει μείνει, για να μπει σε οστεοφυλάκιο (έχει και σχετικό μικρό τελετουργικό με κρασί & λάδι...). Πωπωωωω, ακούγονται μακάβρια, αλλά κάποιος πρέπει να τα κάνει... Και να τα σκεφτόμαστε πριν βρεθούμε στο «αμήν» και πρέπει να χειριστούμε κατάσταση μες τον πόνο μας... κακός σύμβουλος ο πόνος εκείνες τις ώρες, πού υπογράφω για αποτέφρωση παρακαλώ?

    ======

    @zoros,

    Είναι απίστευτο, η κλασσική αντρική απορία! (όπως μία κλασσική γυναικεία είναι το πώς γίνεται να φτιάχνεστε βλέποντας 2 γυναίκες να...)

    Γυναικολόγος φίλος μου μου λέει ότι:

    1. Αυτό μπορεί αν σου κάνει εντύπωση στην αρχή. Μετά συνηθίζεις...

    2. Δεν είναι όλες οι πελάτισσες Playmates. Για την ακρίβεια, σχεδόν καμμία. Τρως τόσες... γιαγιάδες στη μάπα, που δεν σου κάνει αίσθηση πλέον.

    3. Αφού συντρέχει ιατρικός λόγος, κοιτάς να βρεις τι συμβαίνει, κι άντε να σου μείνει καμμιά «ωραία» εικόνα για λίγο. Μπαίνει ο «γιατρός» στη μέση και στο χαλάει. Το αν θα γουστάρεις τελικά μια ασθενή σου είναι «πολυπαραγοντικό» νόσημα!

    4. Στην προσωπική σου ζωή είσαι κανονικός, εκεί αφήνεις το.. κτήνος ελεύθερο και λειτουργείς όπως όλοι οι άλλοι άντρες.

    Απλώς... παρανοείς (ΛΟΛ!) έτσι και ξεχάσει το χάπι της ας πούμε, αν σου πει ότι έχει κάτι ποναλάκια, τίποτε γρομπαλάκια στο στήθος, αν καταλάβεις ότι τρέχει το παραμικρό... Ο «γιατρός» βλέπεις ...

    (τώρα θα μου την λύσεις εσύ την απορία? Ελα, μες το... θέμα μας είναι κι αυτό!)
    ΛΟΛ!

    =====

    @all,

    Για όσους φίλους ρώτησαν για την καταγγελία μου, επρόκειτο για παιδικό παιχνιδι και δεν είχα την παραμικρή οικονομική αξίωση, τίποτα, μονον να ελέγξουν την παρτίδα και να διασφαλίσουν ότι δεν θα ξαναγίνει... Αλλη ώρα όμως αυτά.

    =====

    @El Gato,

    Πού είσαι αφεντικό?

    Ελα γιατί με πιέζουν ν’αποκαλύψω ποιός είναι ο κύριος με την πορτοκαλί περούκα και την κόκκινη μύτη στο ποστ....
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Αφροδίτη θες απάντηση για αυτό που ρωτησες τον Ζορό;

    Μπορώ;

    κάτσε μόνο να σκεφτώ πώς θα το κολλήσω στο θέμα μας, ώστε να μην μπει moderation εξαιτίας μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στις ΗΠΑ.

    Δεν είμαι ειδική και ό,τι λέω το λέω επειδη το έζησα. Δεν έχω σύνολη θεώρηση του ζητήματος. Βάσει όμως των όσων έζησα κρίνω ότι την καλής ποιότητας περίθαλψη την χαίρονται αποκλειστικά και μόνον όσι διαθέτουν χρήμα με ουρά! Οι άλλοι ψοφάνε! (αυτό δεν ισχύει για τον μέσο γάλλο, γερμανό, εγγλέζο κλπ) [Δείετε την ταινία για την επιληψία - έρχεται και ένα ντοκυμαντέρ του Αμπράχαμς για όλα αυτά που σας λέω]

    Οι ιδιωτ. ασφάλειές στις ΗΠΑ δεν καλύπτουν "δύσκολες περιπτώσεις" (νευρολογικά, γυναικογικά κλπ). Συνήθως καλύπτουν ατυχήματα. Οποιος δεν έχει "βαριά" ασφάλεια δεν έχει περίθαλψη για τα δύσκολα.

    Στα καλυτερα νοσοκομεία (που επισκεφτήκαμε) νοσηλεύονταν (στις νευρολογικές πτέρυγες) άτομα με τεράστιες περιουσίες. Δεν είδαμε ΚΑΝΕΝΑΝ "κοινό θνητό".

    Ειδικότερα, το Μέιγιο Κλινικ (Ροτσεστερ) που νοσηλεύτηκε η κόρη μου ήθελε μονο για "είσοδο" 12.000 δολάρια και εγγυητική επιστολή τουλαχιστον 150.000 δολαρίων! [Για εμάς εγγυήθηκε η κυπριακή δημοκρατία με επίσημη φροντίδα της εκεί πρεσβείας.]

    Το σχεδιο θεραπείας της κόρης μας προέβλεπε:
    α) κετογενική δίαιτα (τόσες χιλιάδες)
    β) απλη εγχειριση για εγκατάσταση ηλεκτοδιεγέρτη στο πνευμονογαστρικό κέντρο - για να μη να μην ξεμένει ο εγκέφαλος από ηλεκτρισμό (άλλες τόσες χιλιάδες)
    γ) και τέλος, εγχείριση στον εγκέφαλο για εκατάσταση λεπτής μεμβράνης ανάμεσΑ στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου (ούτως ώστε όταν αποφορτίζεται το ένα μέρον να μην παρασέρνει και το άλλο προκαλώντας γενικευμένους σπασμούΣ και λιποθυμία. (150.000 χιλιάδες)

    Σημειώστε ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν καταγεγραμμένα περίπου τέσσερα εκατομμύρια άτομα με επιληψία (μάλλον ελαφράς μορφής).

    Οπότε την υποστήριξη αυτών των ατόμων (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) την ανέλαβε Η (εθελοντική) Αμερικάνικη Ομοσπονδία Για την Επιληψία η οποία κινείται με τη γνωστή μέθοδο του "λομπινγκ".

    Για παράδειγμα: με τους αγώνες της εξασφάλισε από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση τρία δισεκατομμύρια δολλάρια (σωστά διαβάζετε - τρία δισεκατομμύρια) κατά το 2006. Δυστυχώς, λίγο πριν μπει το καλοκαίρι, ο Μπους (έχει αυτό το δικαίωμα) έκανε περικοπές της τάξης του 65% στα κονδύλια που δόθηκαν σε εθελοντικες οργανώσεις σαν και αυτήν της δικής μας περίπτωσης!

    Αν η κόρη μας ήταν στο νοσοκομείο με εγγυητική επιστολή της Αμερικάνικης εταιρίας για την Επιληψία, θα την είχαν πετάξει έξω λόγω υποτίμησης της εγγυητικής της κατά 75% (συνέβη αυτό που σας λέω).

    Τα δε (αντιεπιληπτικά) φάρμακα είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ: Οχτακόσια δολ το κουτί το ντεπακοτ ενώ στην Ευρώπη η τιμή είναι μόλις 130 ευρώ!!!

    Στις βόρειες πολιτείες (των ΗΠΑ) ο κόσμος ταξιδεύει για... Καναδά. Στο Οντάριο αγοράζει φάρμακα κατά 70 και 80 τοις εκατό φτηνότερα!

    Αν ήμουν φτωχή και έπασχα από μια συνηθισμένη μορφή επιληψίας, δεν θα ήθελα ούτε περαστική να είμαι απο τις ΗΠΑ.

    Δυστυχώς εμάς (σπάνια η περίπτωσή μας) δεν μας έλειπαν τα χρήματα, αλλά η ενημέρωση: δεν ξέραμε ότι οι αμερικάνοι (τουχάχιστον στα νευρολογικά) βρίσκονται 400 χρόνια μπροστά και από το καλύτερο ερευνητικό κέντρο της ευρώπης!

    Ξοδέψαμε ενα κάρο λεφτά (ταξίδια και ξενοδοχεία) στην (άσχετη) Ευρώπη, ενώ με το 1/5 από αυτά, το παιδί μας θα είχε γιατρευτεί (στις ΗΠΑ) από τον πρωτο μήνα (ενώ τώρα έχει ένα σωρό δυσκολίες)!

    Αυτά σκέφτομαι μερικές φορές και χάνω τον ύπνο μου...

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Το σχεδιο θεραπείας της κόρης μας προέβλεπε:
    α) κετογενική δίαιτα (τόσες χιλιάδες)
    β) απλη εγχειριση για εγκατάσταση ηλεκτοδιεγέρτη στο πνευμονογαστρικό κέντρο - για να μη να μην ξεμένει ο εγκέφαλος από ηλεκτρισμό (άλλες τόσες χιλιάδες)
    γ) και τέλος, εγχείριση στον εγκέφαλο για εκατάσταση λεπτής μεμβράνης ανάμεσΑ στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου (ούτως ώστε όταν αποφορτίζεται το ένα μέρον να μην παρασέρνει και το άλλο προκαλώντας γενικευμένους σπασμούΣ και λιποθυμία. (150.000 χιλιάδες)
    --------------------

    Διευκρίνιση: σταθήκαμε τυχεροί επειδή στο πρωτο στάδιο βρέθηκε η λύση.

    Με αγαπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. Αφρο, άκυρο!

    Αργότερα...

    Paragrafos, είναι φοβερά αυτά που έχετε περάσει.

    Γιατί να πρέπει πάντως μία οικογένεια που δεν έχει τους πόρους, να βγαίνει στα κανάλια και να κάνει έκκληση (ουσιαστικά έρανο) για να στείλει το παιδί της Αμερική;

    Δεν θα έπρεπε οι θεράποντες γιατροί να μπορούν να το ζητούν από επίσημο φορέα που να καλύπτει τα έξοδά του;

    Ασε, κάτι απλό, ξέρεις πόσοι πάνε από Β.Ελλάδα στη Βουλγαρία για οδοντίατρο, που πούλμαν/αμοιβή του οδοντίατρου είναι φτηνότερα από ταρίφα εδώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Aphrodite said...

    @El Gato,
    Πού είσαι αφεντικό?

    Αφεντικό είσαι εσύ στο δικό σου ποστ.

    Εδώ είμαι και σας διαβάζω.

    Mariosp ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. aphrodite said...
    @anula,

    Αυτό το πρόγραμμα «καταληκτικής αντιμετώπισης» ακούγεται πολύ ελπιδοφόρο, αν υπάρχει κάποια πληροφορία παραπάνω, είμαστε όλο αυτιά!


    Το ακουσα σε μια συζητηση στην εκπομπή Αρχονταρικι της ΕΡΤΣΑΤ. Εφαρμοζεται, εαν θυμαμαι καλα, απο το ΤΕΙ Αθηνας Νοσοκομειακες Σπουδες, ηταν στην εκπομπη μια καθηγητρια αυτου του τμηματος, η οποια εξηγουσε με ποιο τροπο εφαρμοζεται. Συνοπτικα, μια ομαδα απο ειδικευμενες νοσοκομες και ψυχιατρους-ψυχολογους αναλαμβανουν να απαλυνουν τον πονο ,ψυχικο και σωματικο, του ατομου που "καταληγει" στον θάνατο.(διαμονη σε ανετο χωρο, ειδικα αναλγησιακα φαρμακα, βοηθεια με τον ψυχικο πονο και τον φοβο του θανατου κτλ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Και για τα άτομα τής τρίτης ηλικίας τα μονήρη, τα ξεχασμένα πόσο ακομα πιο δύσκολα γίνονται όλα αυτά?(για να το συνδέσω με το προηγούμενο ποστ).

    Είναι αλήθεια πως η σκέψη αυτή λειτουργεί σχεδόν ενοχικά μέσα μου. Σίγουρα δε θα μπορούσαμε να σταθούμε στο σύνολο αυτών των ανθρώπων αλλά ο καθένας στο μικρόκοσμό του κάποια ψυχή ενός κατώτερου Θεου θα μπορούσε να "αναλάβει". Κι όμως τρομάζουμε στη σκέψη της δέσμευσης. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη μοίρα του λέμε. Κι αν ακόμα αυτό ισχύει...θα μπορούσαμε όλοι να γίνουμε μικροί "γιατροί"-λειτουργοί υγείας δίνοντας λίγο από το χρόνο μας σ'αυτούς που δεν έχουν μάθει άλλο τρόπο να αντλούν λίγη ζωή, από τη δική μας ενασχόληση μαζί τους. Κακώς, αλλά έτσι είναι τώρα κι εκείνοι σε λίγο μας αποχαιρετουν...κι εμείς γλυτώνουμε απο τη φορτική παρουσία τους. Αλλά δεν θα τους έχουμε δώσει εκείνο που κάποτε θα αναζητήσουμε στο δικό μας χώρο, στο δικό μας μικρόκοσμο κι εμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Φοβερά ενδιαφέρον το θέμα των σχολίων αυτής της σελίδας και η κατάθεση τόσων προσωπικών εμπειρών σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα! Wow! Να σταλεί και στον Υπουργό. Πραγματικά, "wow"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. takis vasilopoulos said...

    "Και ξερετε, αν ενας γιατρος καταγγειλει τους συναδελφους του για φακελακια θα τον φαει το μαυρο φιδι.."

    χμ....
    ξανα χμ....

    Ξέρουν τα αφεντικά του post γιατί χμ-ίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. nicholas,

    Ξαφνιάζει, ε;

    Κι ας λέει ο marios για άσχετα σχόλια, όλα κάτι προσθέτουν (πάντα με τον καλό λόγο εσύ, γράφεις ωραία, αλλά το περιτύλιγμα δεν φτάνει, γίνε γενναιόδωρος και με το περιεχόμενο... μην αλλάζεις μόνο άβαταρ, άλλαξε λίγο και τη χολή με μέλι...)

    Λοιπόν, άλλο τώρα, φιλαράκι απ'το στρατό, τώρα αστυνομικός, μου έλεγε το εξής:

    "Πώς ακριβώς να κάνω τη δουλειά μου σωστά, όταν είμαι σε συνθήκες χαρτούρας του '50, άντε '60, το πολύ-πολύ του '70 στην καλύτερη, να χέσω κάτι άκουστικά που τα φοράς στο αυτί για να παίρνεις τηλέφωνα και να απαντάς με το μικρόφωνο στο στόμα, για να έχεις τα χέρια σου ελεύθερα, ώστε να ψάχνεις δεκάδες ντοσιέ! Οταν δεν έχουμε στοιχειώδη μηχανογράφηση, κι όταν οπλοφορούμε χωρίς σφαίρες, κι απαγορεύεται να τραβήξουμε...

    Οχι οτι εννοει να παρουν τα οπλα και να ριχνουν στο ψαχνό, αλλά το να τους στέλνουν οπουδήποτε και να ξέρει ο οποιοσδήποτε ότι ουσιαστικά είναι άοπλοι, τους ακυρώνουν το επάγγελμα...

    Και τι μένει, έκδοση ταυτοτήτων και γραφειοκρατία όλη μέρα..."

    Εκεί να δεις υπαρξιακά, σε ανθρώπους που το κάνουν επειδή θέλουν να προσφέρουν, όχι γιατί είναι πωρωμένοι με την εξουσία, άλλο αυτό...

    (Πες το ρε thomasoik, γιατι θα το πω εγω στο τελος...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Γνωστος μου δουλεψε για λιγο ως γιατρος στο ΚΑΤ ειπε οτι του βαζανε στην τσεπη οι γεροντες και οι γεροντισες πεντοχίλιαρα και δεκαχίλιαρα χωρις να το ζητησει.
    Οταν αρνιονταν, εκεινοι επιμενανε με το ζορυ να τα παρει. Ειναι στο αιμα μας το φακελακι, δεν ξεπερνιεται και δεν θα ξεπεραστει ποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. @Λευτέρη,

    πες τα με το μαλακό, δίκιο έχεις, αλλά μην την πιάνεις από τα μούτρα τη γυναίκα, δε της φτάνει ο πόνος της!


    @x-man,

    Οκ, here goes:

    "Από το θάνατο ως τη ζωή (ανφάς)/ είν'ενα μονοπάτι"

    είπε ο ποιητής.

    Κι έτσι κι εγώ,
    με το πόδι κουτσό,
    αποριών απαντητής,
    ένα θα πω:

    "Από μερίδα διπλή αν δε φας / τουλάχιστον ας παίρνεις μάτι!"

    Μετράει ή κάηκα;
    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Κάποτε ρώτησε ένας φίλος ένα καθηγητή του πως θα μπορούσε να είναι σίγουρος ότι παρέχει την καλύτερη δυνατή περίθαλψη στους ασθενείς του και του απάντησε: "αν αντιμετωπίζεις τον κάθε ασθενή σαν να ήταν ο πατέρας σου".

    Έκτοτε το εφαρμόζω κι εγώ και κατά ένα περίεργο τρόπο λειτουργεί πολύ απελευθερωτικά (από άλλα διλήμματα και προκλήσεις -βλέπε $$$-), και ανταποδωτικά.

    Οταν τα βλέμματα του γιατρού και του ασθενούς συναντιώνται στο βλέμμα της κοινής τους ειλικρίνειας (της ανάγκης και της ενσυναίσθησης) τότε ένα ακόμα μικρό κυβάκι έχει αναρτηθεί...

    Αυτή τη γνώση ποτέ δεν την κατοχυρώνεις αλλά τη διεκδικείς πάντοτε εις πείσμα της περιρρέουσας συνήθειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. @thomasoik,

    Μέτρησε!

    χαχααα!

    Πάμε να φύγουμε τώρα γιατί θα μας πετάξουνε καρπούζια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. Διαφωτιστικά τα σχόλια του (εκ των πραγμάτων ειδήμονα) Lefteris Kritikakis.

    Στέκομαι στο ότι "Τα προβλήματα αρχίζουν μετά τα 55", όταν δηλαδή κάποιος αναμένεται να έχει περισσότερη ανάγκη των υπηρεσιών υγείας - και το εισόδημα, παράλληλα, παίρνει την κατιούσα. Πάντως, αν κατάλαβα καλά, πράγματι "ό,τι πληρώσεις παίρνεις", που έγραφα και πριν.

    Υποθέτω πάντως Lefteris πως στο 15% (7,5%+7,5%) περιλαμβάνεται και το pension, έτσι, αλλιώς μιλάμε για ληστεία! Πάντως και τα $150 το μήνα για περίθαλψη δεν μου ακούγονται λίγα (αν και τα μεγέθη στις ΗΠΑ είναι πολύ διαφορετικά).

    ΥΓ. Δεν είμαι αυτός που είπε ότι όλα είναι ιδιωτικά στις ΗΠΑ αλλά ότι αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα - έχω λάθος;

    ΥΓ2. Αν εκεί στην Οκλαχόμα ο μέσος μισθός είναι $22.000 το χρόνο (=1.300€ το μήνα) θα προτιμήσω να μείνω Ελλάδα :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Ανέκδοτο:

    Ενα ζευγάρι τσακωνότανε για το τι αμάξι θα πάρουν, επί μήνες. Ο άντρας ήθελε φορτηγάκι για τις δουλιές του, η γυναίκα ένα γρήγορο, ακριβό, σέξυ διθέσιο για τα ψώνια της.

    "Ακου να δεις", του λέει μια μέρα, θέλω κάτι που να πηγαίνει από το 0 στα 200 σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Και σε μια βδομάδα έχω γενέθλια. Κάνε μου έκπληξη!
    Στο λέω με το καλό, αλλιώς θα σου γανώσω τ'αυτιά στη γκρίνια για το υπόλοιπο της κοινής ζωής μας!"

    Οπότε ο άντρας της πήρε για τα γενέθλιά της μια ολοκαίνουρια ζυγαριά.

    Η κηδεία θα γίνει στο Α' Νεκροταφείο την Δευτέρα, 11 του μηνός. Λόγω της κατάστασης του θανόντα, το φέρετρο θα είναι κλειστό.

    Παρακαλούμε στείλτε τις δωρεές σας στο Ιδρυμα "Σκεφτήτε πρωτού κοντάρετε τη Γυναίκα σας", Στουρνάρη 8, Αθήνα.

    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Στην Ελλάδα οι γιατροί παίρνουν σαν αμοιβή όσα λεφτά τους χρειάζονται. Το χειρότερο είναι οτι οι ΕΣΥτες τα παίρνουν ζεστά και αφορολόγητα και έχουν εξασφαλισμένη πελατεία μέσω των εφημεριών. Οι κλινικές των δημόσιων νοσοκομείων έχουν καταντήσαει ιδιωτικές. Οι μόνοι που δεν τα παίρνουν είναι οι ειδικευόμενοι (και αυτό το συζητάμε) και οι γιατροί των εργαστηρίων.
    Εδώ αν δεν έχεις λεφτά είσαι σε χειρότερη θέση από τον αμερικάνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. Οι χειρούργοι που διορθόνουν τα λάθη των μεγάλων "ονομάτων" που κάνουν την πρώτη επέμβαση αλλά δεν πετυχαίνει (και τσεπώνουν το φακελάκι), άραγε έχουν τα τυχερά τους ή δεν τους αναγνωρίζει κανείς τίποτα;

    Κι άμα πεθάνει ο ασθενής τελικά, χρεώνονται το μπάχαλο που μπορεί να έχει δημιουργήσει ο πρώτος γιατρός μέσα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Εχεις δίκιο ψύχραιμε, χειρουργοί (όσοι σώζουν, οι υπέυθυνοι, κατά το δημιουργοί) και χειρούργοι οι ανεύθυνοι - περί χρημάτων ο λόγος (όπως το κακούργοι).

    Σορρυ, παρασύρθηκα, στην ορθογραφια δεν ημουν ποτε ξεφτερι, τονισμους και τα ρεστα...

    Πάντως να πω και τα καλά τους, ότι άμα πέσεις σε καλό γιατρό, δοξάζεις τον Θεό, τον Χριστό και τους Αγγέλους! Εμένα αν δε με αναλάμβανε ένας ορθοπεδικός-ψυχάρα πριν από χρόνια (τώρα πήρε σύνταξη δυστυχώς) με τόσα που έχω πάθει στα πόδια, από ατυχίες και μ@λακίες, θα ήμουν σίγουρα κουτσός...

    Α, κι ερώτηση: γιατί ρε π... μου δεν πληρώνει το ΙΚΑ τις φυσικοθεραπείες; Εγώ πώς θα περπατήσω σωστά, πώς θα πάω στη δουλειά μου, να πάρω το μισθό μου, να πληρώσω εισφορά στο ΙΚΑ, να ρίξω το φασούλι μου στο σακούλλι του;

    !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. ΤΟΝ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΟΥ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΦΟΡΙΑΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ...

    ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΠΟΛΥ... ΠΕΡΑΣΑ ΜΙΑ ΕΞΑΝΤΛΗΤΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ...

    ΜΠΗΚΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΘΑ... ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΠΑΘΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ... ΠΑΝΤΩΣ ΕΠΑΘΑ...

    ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ: Ο ΤΟΜΕΑΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ ΤΟ HOT POINT ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ. ΕΚΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ: ΠΟΙΟΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΚΡΙΒΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΤΗΝΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΚΡΙΤΗΡΙΑ;

    ΜΗΝ ΤΟ ΨΑΧΝΕΤΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.


    ΥΓ:

    ΘΕΛΩ ΕΔΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΟΥΣΑΜΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ. ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ TOY BILL GATES. ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ GATES ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΤΟΥ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΑΜΑΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΛΗ ΕΙΚΟΝΑ. ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ Η ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ DNA ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΙΧΕ ΒΓΕΙ Ο ΚΛΙΝΤΟΝ ΣΤΑ ΜΕDIA ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΓΡΑΦΕ ΤΟΝ ΑΘΛΟ ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΠΟΧΗ. ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΔΩΘΟΥΝ AΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΗς ΔΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΚΟΣΜΟ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΜΙΑ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΤΟ AIDS. ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ; ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ STOCK... ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗς ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΥΤΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΕΔΙΝΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΔΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΗ... ΟΠΟΤΕ ΝΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ....

    Ε... ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΕΙ ΚΑΙ Ο GATES... MPOREI KAI OXI ... ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ... ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΕΛΕΙ ΤΣΕΚΑΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΕΙ...

    ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑΩ ΓΙ ΑΥΤΟ;

    ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΗΘΟΣ ΜΑΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ...

    ΚΑΙ ΕΧΩ ΒΑΣΙΜΕΣ ΥΠΟΨΙΕΣ ΟΤΙ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΜΑΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΙ TECH ΚΑΝΝΙΒΑΛΟΙ KAI ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Ζωντανή χωρίς φωνή said:

    http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=737140&lngDtrID=252

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Oh yeah!

    Twilight zone βάρδεια!

    Ερχομαι!!!
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. ζωντανή χωρίς φωνή said:

    @ aphrodite:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Αγρια ώρα, ε?

    Διαβάζοντας τα σχόλιά μας, βλέπει κανείς πως ακροβατούν ανάμεσα στις σοβαρές, συγκινητικές, διαφωτιστικές, αισιόδοξες και πολύ ουσιαστικές "καταθέσεις" («κάπου υπάρχει η άκρη βρε παιδιά, κάτσε, να ψαχτώ, μισό....»). Και το παράπονο, την γκρίνια, την πικρία αλλά και το αναπάντεχο μαύρο χιούμορ, που ξεφυτρώνει σα χορταράκι (ζωή ντε! πάντα νικήτρια...) ανάμεσα στις πλάκες - του μαυσωλείου που λέγαμε...

    Πρμπτ... Morticia, χρόνια πολλά βρε!

    Δεν τολμώ να βάλω μερικά η-μαίηλς φίλων, όπου το μακάβριο συναντά το κωμικό, και τούμπαλιν, θα εκτροχιαστούμε εντελώς, αλλά θα βάλω μια "μαύρη" παραλλαγή του γνωστού «Στρουμφοτράγουδου» («Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω, Τετάρτη πώς βαριέμαι, την Πέμπτη δεν κρατιέμαι, Παρασκευή πρωί... λαλαλαλά, απ’όλες τις ημέρες η Κυριακή μ’αρέσει»...)

    Λοιπόν...

    «Δευτέρα ηρωίνη
    Την Τρίτη κοκαίνη
    Τετάρτη χασισάκι
    Την Πέμπτη ένα τριπάκι
    Παρασκευή πρωί
    Τα παίρνω όλα μαζί
    Σαββάτο είμαι λιώμα
    Την Κυριακή στο χώμα»

    !!!!

    Ναι, είμαι μη τυχόν πειράξει κανείς τρίχα από κεφαλάκι παιδιού, τα είπαμε και πρηγουμένως. Υπάρχει και το «αλλά όμως».

    Μέχρι να το βάλω, το λινκ του ihadafarminafrica κάνει γέφυρα το ποστ αυτό με τα προηγούμενα, θέτοντας το βασικό...
    Κι αν?...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Σκέφτομαι το πώς έχει στηθεί ολόκληρη βιομηχανία γύρω-γύρω μας (εμ, κάπου πρέπει να δουλέψει όλος ο κόσμος, έτσι?), και τι πρότυπα δίνουμε μέσω αυτής, εμείς οι ίδιοι, στα μικρά μας, που μας κοιτούν στα μάτια και στην αρχή είμαστε γι’ αυτά soooo big, larger than life!

    Τι μούφες τους λέμε, μες την καντιοζάχαρη και τα στρασάκια, τα πάντα γύρω τους πλαστικά, φουσκωτά, να βγάζουν μάτι, ροζουλιά και γελαστά... Κι όμως άχρωμα, άοσμα κι αόρατα ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή που βγάζουν μάτι, τόσο «εκτός», τόσο «εξω-φυσικά»...

    «Ο δυόσμος βγαίνει από την τσίχλα, ε?»...

    Οπότε γέλασα πολύ με την...ελεύθερη απόδοση του τραγουδιού!

    Γιατί με το να τα προστατεύουμε από τα πάντα, να τους χτίζουμε ολόκληρη Fairytopia, και κάποια στιγμή να τα πετάμε στα βαθειά να κολυμπήσουν χωρίς μπρατσάκια, ε, είμαστε για δέσιμο αν περιμένουμε ότι θα διορθωθεί το παραμικρό... Τα ίδια θα τα κάνουν, άντε λίγο καλυτερα, ως πιο καλλιεργημένα και ανοιχτόμυαλα (εύχομαι...).

    Οχι βέβαια, ένα παιδάκι δεν οφείλει να ξέρει από στεγαστικά δάνεια, από ανίατες ασθένεις, από υπαρξιακά και οικονομικο-πολιτικά... Αλλά το να το βάζουμε στη ζωή μας και να μην το κρατάμε απ’έξω, είναι κάτι που μπορούμε να του το προσφέρουμε χωρίς να κρυβόμαστε... Χωρίς να το φορτώνουμε, απλώς να του δείχνουμε τη ζωή «as is», και ΜΕΤΑ το... τρουφάκι πασπάλισμα από πάνω. Οχι πριν.

    Γιατί αν μας προλάβει (και βιολογικά δλδ) και τρέξει πριν το πάρουμε χαμπάρι, να διεκδικήσει τη θέση του στον ήλιο, ερήμην μας, κι ανακαλύψει την σκληρή πραγματικότητα - μουτζώνοντάς μας άπαξ και δια παντός, το χάσαμε...

    Που το να το προλάβουμε και να το κάνουμε πιο συνειδητοποιημένο, πιο ώριμο, πιο όμορφο άνθρωπο από μας, θα είναι μια ζωντανή απόδειξη του ότι ζήσαμε για κάποιο λόγο, ότι κάναμε κάτι τέλος πάντων, πέραν του να παρέχουμε στέγη & τροφή... Σημαίνει ότι δεν θα του κρύβουμε ή εξωραίζουμε πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις. Και για τη ζωή θα μιλήσουμε, και για τον θάνατο, και την ανάσταση (την όποια), και τον Θεό (τον όποιον), το σύμπαν, το σεξ και το μυρμηγκάκι στο πάτωμα...

    Κι αυτό προϋποθέτει ότι θα τα έχουμε αρκετά τακτοποιημένα μέσα μας, ξεδιαλυμένα κάπως, ώστε να μπορούμε να του κάνουμε μια «ελεύθερη πλοήγηση». Κι ας πάει (το σκασμένο) να σταθεί στις πληγές μας, αδιαφορώντας για όλα τα όμορφα που θέλουμε να του τονίσουμε για μας.

    Ξέρετε, «Σ’αγαπάω κι όλα τα κάνω για το καλό σου», «ο κόσμος είναι ένα όμορφο μέρος», «μη δίνεις σημασία, προσπέρνα», «κοίτα τον εαυτό σου, να περνάς εσύ καλά», «είσαι ό,τι έχεις» και τα γνωστά... Για να του χαιδέψουμε νοερά το κεφαλάκι, «Είδες, η μαμά/ο μπαμπάς? Είναι καλοί άνθρωποι τελικά, ε? Κοίτα τι version του κόσμου καπάρωσαν για σένα!».

    Τι ζητιανεύουμε ώρες-ώρες, ένα «Δέξου με παιδί μου, και κάνε με μάκια, να με καθησυχάσεις ότι εξακολουθώ να είμαι καλός γονιός κι άνθρωπος, παρ’όλο που.... κάνω shortcuts στη δουλειά, I crack under pressure, βαριέμαι ώρες –ώρες θανάσιμα τις ευθύνες, ξεχνάω ή αδιαφορώ για τον πλησίον μου, χέστηκα αν για να κάνω ένα καλό έκανα τρία στραβά και και και....»...

    2B continued...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Οχι, αν τύχει να είναι μπροστά, ας με δει να κλαίω, να χτυπιέμαι και να σπαράζω κιόλας, γιατί είμαι εγώ, κι είμαι ΚΑΙ έτσι. Οχι να το βγάζω απ’έξω, να μην δει τη μανούλα να κλαίει... Ναι, να πλακωθώ –αν δυστυχώς είναι στιγμή μεγάλης έκρηξης- μπροστά του, και μετά να μαζέψω καλούμπα και να patch things up ως αρμόζει στην κατάσταση.

    Οχι, να μην είμαι χωμένη στα δικά μου και να το γράφω, παρά να σταματάω και να αφουγκράζομαι μαζί του το πώς φυτρώνει το χορτάρι... Και ναι, σίγουρα ναι, να μην ντραπώ να μοιραστώ μαζί του ένα πιο «δικό μου» «κάτι» που έρχεται από το παρελθόν μου...

    («Μπαμπά, ποιά είναι αυτή η κυρία?» - δε χρειάζονται λεπτομέρειες, αλλά να μια καλή ευκαιρία να πούμε το ότι... η μαμά δεν ξύπνησε μια μέρα με τον πρίγκηπα κάτω απο το παραθυρόφυλλο και κούρνιασαν έκτοτε κατ’αποκλειστικότητα μαζί)...

    Και φυσικά υπάρχουν και οι πιο «μαύρες» αποδόσεις / ερμηνείες και του πιο αθώου πράγματος. Ισως να μην πειράζει τελικά (δε μιλάμε για αρρωστημένες καταστάσεις, ή «θεατράκια ελέγχου» που παίζουμε σε παιχνίδια εξουσίας μαζί τους) αν πότε-πότε κάνουμε μια πλάκα μαζί τους, σα να είμαστε φιλαράκια...

    Σα να τους κλείνει το ματάκι ο ακόμη νέος εαυτός μας, που όταν θα μεγαλώσει το παιδί μας αυτός ο εαυτός μας δεν θα είναι πια στη θέση του... Θα έχει πιάσει γαλαρία κάποιος παρωχημένος, αλλά τα παιδιά θα ξέρουν!

    Η ζωή είναι έτσι, είναι ΚΑΙ αλλιώς... Τα στρουμφάκαι είναι έτσι, έ, μερικοί τα είπαν και αλλιώς... Εσύ όμως μικρό ανθρωπάκι έχεις τη δύναμη να διαλέξεις, να βρίσκεις το θάρρος, την ομορφιά και τη ζωή ΜΕΣΑ μέσα και στην πιο μαυρίλα, όχι από πάνω, ΜΕΣΑ...

    (για να σου φέρει λέει μετά τη γυναίκα που θα παντρευτεί, «μπαμπά, μαμά, να σας συστήσω την κοπέλλα μου, ψυχή μάλαμα... Μορτίσια, υπάλληλος νεκροτομείου!!»)

    Κόκκαλο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. Μάλιστα...

    Μαθήματα ανατομίας ανθρώπινου "γιατί να υπάρχουμε τελικά" (δεν μπορώ να το βάλω σε μία λέξη) by Aphrodite...

    Υπόκλιση, μάζεμα της μασέλας από το πάτωμα, απόφαση να μην κάνω παιδιά.

    (Εκτος εάν... Αφρο, είσαι εκεί)
    ;)

    Λοιπόν, είναι περασμένη η ώρα, θα έδινα όσο-όσο να εχω το πόδι μου πισω στα νορμαλ του, πάντως μετα απο αυτο, μπορω να ακολουθησω τον εθνικο ύμνο του ποστ σήμερα και να...

    "Τα παίρνω όλα μαζί
    Σαββάτο είμαι λιώμα
    Την Κυριακή στο χώμα"

    Ξημερώνει Σάββατο, ξέρετε πού θα με βρείτε, έτσι;

    Καληνυχτα κόσμεεεεε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. @aphrodite

    Morticia Addams said :

    ΕΓΩ ΛΕΥΚΟ ΔΕΝ ΒΑΖΩ ΠΑΝΤΩΣ... ΤΟ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΡΑΤΑΩ ΕΝΑ ΜΑΤΣΑΚΙ ΣΕΛΗΝΟ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. @ lefteris kritikakis

    Αχ, Λεφτέρη, λες αλήθειες που "τσακίζουν" κάποια ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ που έχουν καλλιεργήσει κάποιοι στην Ελλάδα (και ορισμένοι στην υπόλοιπη Ευρώπη) για τις ΗΠΑ. Τα "τσακίζουν", σου λέω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. Καλημέρα!

    Ρεσιτάλ Αφροδίτης με συνοδεία Λευτέρη Κριτικάκη.

    Πάμε για άλλα σε λιγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Μου θυμίζεις μία συνομιλία μεταξύ νηπίων Λευτέρη για το ποσό που μηνιαίως θα πρέπει να κρύβουν για να πληρώσουν την εφορία όταν αρχίσουν να εργάζονται. Στο τέλος κατάληξαν ότι δεν θα δηλώνουν τα εισοδήματά τους, και ησύχασαν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. @ Lefteris Kritikakis

    Αγαπητέ κύριε Λευτέρη,


    1. Μιλησα πρωτίστως για την Επιληψία (αυτό με ενδιαφέρει). Και είπα ότι τα τέσσερα εκατομμύρια άτομα με επιληψία των ΗΠΑ ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙς ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕς ΕΤΑΙΡΙΕΣ για θεραπεία και ότι τη δουλεία αυτήν την έχει αναλάβει εθελοντική οργάνωση η οποία άλλοτε έχει κι άλλοτε δεν έχει χρήματα.

    Σε αυτό δεν απαντήσατε τίποτε απολύτως! Παρά μόνο κάνατε μία "διάλεξη περί ασφαλειων επί παντός επιστητού" πλην του ζητουμένου.

    Εν αντιθέσει προς τις ΗΠΑ, ο μέσος Ευρωπαίος, που πάσχει από επιληψία έχει Δημόσια κάλυψη (απεριορίστου κόστους) λόγω της "περίπτωσής του".

    ΑΥΤΗ είναι η αληθεια, είτε μας αρέσει είτε όχι.

    2. Στις ΗΠΑ υπάρχουν 35 εκατομμύρια ανασφάλιστοι. Αυτό εσείς νομίζετε ότι προκυπτει από "προσωπική επιλογή"; Δηλαδή οι Ρομά της Ελλαδας δεν έχουν περίθαλψη από... προσωπική επιλογή.

    3. ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ από τις αμερικανικές ασφ. εταιρίες ούτε οι θεραπείες στα νευρολογικά. (Άυτό γιατί επιμένετε να το αποσιωπάτε;)

    Αν τα φάρμακα (τα πανάκριβα φάρμακα όπως παραδεχτήκατε) τα κάλυπταν οι ασφ. εταιρίες, τότε γιατί ταξιδεύουν οι αμερικανοί στο Οντάριο (5 ώρες ταξίδι) προκειμένου να αγοράσουν φτηνά φάρμακα; Για... αναψυχή;

    3. Το Μέιγιο Κλινικ (στο Ροτσεστερ) δεν είναι "λαϊκό" νοσοκομείο! (Εκτός εάν αστειεύεστε). Αυτή ήταν η φήμη του πριν... 100 χρόνια! Στη εισοδο του νοσοκομειο υπάρχει το ιστορικό του που κρατάει από την εποχή του αμερικ. εμφυλίου.

    Το εν λόγω Μέιγιο είναι πρωτοπόρο στα νευρολογικά και στα ορθοεπεδικά από όλες τις απόψεις: ερευνα και τεχνολογία, πρωτοποριακές εφαρμογές εγχειρίσεις κλπ (η τιμές τους είναι για προυχοντες).

    Το Μ. Κλ. είναι ανώτερο (βάσει της παναμερικανικής κατάταξης και αξιολογησης νοσοκομείων) στους περισσότερους τομείς ακόμα και από το Τζων Χοπκινς!

    Για όλα όσας σας λέω έχω αποδείξεις:

    http://www.usnews.com/usnews/health/best-hospitals/rankings/specihqneur.htm


    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΥΓ. Αγαπημένε κύριε Χάρρυ,

    προσωπικά ευγνωμονώ και θα ευγνωμονώ για όλη μου τη ζωή τις ΗΠΑ (Μέιγιο Κλινικ) που έσωσε το παιδί μου (ενώ στην Ευρώπη δεν ήξεραν τι τους γίνεται).
    Μονο που στο Μέιγιο Κλινικ δέχονται 20 περιστατικά (σαν τα δικά μας) το χρονο!!! Και άλλα τόσα στο Τζων Χοπκινς. Ενώ κάθε χρόνο γεννιουνται στις ΗΠΑ 80.000 παιδάκια με φαρμακοανθεκτική επιληψία.

    Αυτά και όπως παντα ο αντίλογος ευπρόσδεκτος.

    Ξανά με αγάπη - Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. @paragrafos

    OΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΟΠΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΑΠΛΩΣ ''ΘΕΩΡΙΕΣ''. ΑΓΑΠΗΤΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΕΙΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΜΠΟΛΛΕς ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΣΑΛΙΜΑΚΙΑ...

    Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΜΟΝΟ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ...

    ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΣΧΕΔΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ( ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ.

    ΣΑΦΩΣ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΛΗ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΠΛΑΣΙΑ ΕΝΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΟΠΩΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΛΗ ΑΓΡΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ...

    ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ: Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΟΣ Ο ΧΩΚΙΝΣ. ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΩ ΣΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΕΔΩ. ΑΠΛΑ ΟΤΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΡΕΚΟΡ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ. ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 1-2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ. ΣΠΑΝΙΑ ,ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΑΛΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΤΟ ΟΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ 6-7 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΚΑΙ ΤΑ 10 ( ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΠΑΝΙΟ). ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΣΘΕΝΗ. ΜΠΑΙΝΕΙ ΦΕΤΟΣ ΣΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΧΡΟΝΟ.

    Η ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΠΙΣΩ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ. Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΚΕ ΣΤΑ 50 ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ. ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟ ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΑΜΕΙΟ ( ΔΗΜΟΣΙΟ ) ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ.

    ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΕΘΑΝΕΙ ΤΩΡΑ.

    Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ''ΛΕΥΤΕΡΗΣ'' ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ;

    ΚΑΙ ΤΙ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ 2 -3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ;

    ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΖΥΓΑΡΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. @ ihadafarminafrica


    Ο κύριος Λευτέρης δεν διάβασε καθόλο το σχόλιο που έγραψα (λίγα σχόλια πιο πανω στις 9:52 μμ).

    Κάτι είδε, κάτι διάβασε και άρχισε να μιλάει γενικώς και αορίστως περί ασφαλειών στις ΗΠΑ.

    Για την ταμπακιέρα τσιμουδιά.

    Απεύθύνεται σε μένα χωρίς να έχει να πει τίποτε απολύτως για την περίπτωση που αναφέρω (δηλαδή γαι τα 4 εκατομμύρια ατόμων με επιληψία στις ΗΠΑ).

    Γενικολογεί περί ασφαλειών κομίζοντας ένα σωρό άσχετες πληροφορίες (ενδεχομένως χρήσιμες σε υγιους και πλουσιους αμερικανούς!).

    Ομως, αναφορικά με τις ιδωτ. ασφάλειες, στο ζήτημα των νευρολογικών παθήσεων (και εκεί, στις ΗΠΑ) ΔΕΝ ΙΣΥΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ "εύκολες" ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ.

    Γι΄ αυτό είπα κατι το υπογραμμίζω: οι φτωχοι με επιληψία στις ΗΠΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Πεθαίνουν συχνα αβοήθητοι, εκτός εάν τους λυπηθουν οι ενώσεις εθελοντών (με εράνους).

    Ενω στην Ευρώπαϊκή Ενωση, οι απλές μορφές επιληψίας (το 95% των περιπτώσεων)εχουν απεριόριστη ΔΗΜΟΣΙΑ καλυψη στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους κοινοτικούς ασθενείς ανεξαρτήτως χώρας-μέλους!!!

    Υπάρχει σύγκριση;

    Μιλάω συγκεκριμένα, δεν γενικολογώ και δεν αοριστολογώ.

    Τέλος, αγαπητέ hadafarminafrica, σας ευχαριστώ που λόγω και του επαγγέλματός είστε μάλλον ο μονος που εντόπισε την ουσία του ζητήματος που έθιξα.

    Με αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Αγαπητή κυρία Παράγραφε
    Απέφυγα να σας απαντήσω στο γεμάτο ανακρίβειες γράμμα σας σεβόμενη την ταλαιπωρία σας, αλλά εξίσταμαι με την άγνοιά σας. Εχω δυο φοιτήτριες επιληπτικές, φτωχές, οι οποίες τελούν υπό άψογη παρακολούθηση.
    Υπαρχει η εξής εξαίρεση και ίσως εκεί μπερδευτήκατε. Ορισμένες ασφαλιστικές δεν καλύπτουν καταστάσεις που οφείλονται σε γεννετικούς παράγοντες. Αλλά τότε υπάρχουν προγράμματα της πολιτείας.
    Οι δε ανασφάλιστοι, δεν είναι 35 εκ., είναι 50. Για να ακριβολογούμε.
    Και μην υπεραπλουστεύετε τα πράγματα με το να λέτε οτι οι Ευρωπαίοι είναι άσχετοι. Μαντεύω ότι έγιναν κάποια λάθη, όπως γίνονται και στις ΗΠΑ συνέχεια.
    Πάντως χαίρομαι που τα πράγματα πήγαν καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. Goodmorning my not-so-stereotypical fellow bloggers!

    Βρήκα κάποια άκρη με τις ειδικές φυσικοθεραπείες που πρέπει να κάνω (κάποιες "προπαρασκευστικές" με laser για ταχύτερη αποκατάσταση). Δεν θα πάρω φράγκο από πουθενά. Αλλά τουλάχιστον ελπίζω ότι δεν θα μείνω κουτσός. (γουρλού Αφρο!)

    Λοιπόν, να πω κάτι ακόμη, παρ'όλο που έκανα αρκετά σχόλια:

    Βρε Λευτέρη και τώρα, πανωραία (το πανάσχημη γιατί;) όλα καλά και σεβαστά που λέτε, ΠΕΙΤΕ ΤΑ ΟΜΩΣ ΠΙΟ ΕΥΓΕΝΙΚΑ!

    Δεν κανουμε πλάκα μεταξύ μας, απευθυνόμαστε σε έναν άνθρωπο με πραγματικό πρόβλημα!

    Ο καθένας μιλάει με βάση τις εμεπιρίες και τη γνώση του, αλλά ο τρόπος κάνει τη διαφορά, και τον πολιτισμένο διάλογο...

    Μην κάνουμε στερεότυπο εδώ μέσα το "σχολιαστής = τσακωνόμαστε".

    Δήμου είναι αυτός!

    (και guests)

    Αντε κι ένα αστείο: έχουμε κηδεία, μακρινοοοο θείο θείου στο χωριό. Τι να κανω, να παω με τις πατερίτσες, που όλοι θα κοιτάζουν εμένα και τις τουμπες που θα φάω στα κατσάβραχα, ή να τους την κάνω;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Πανάσχημη said...

    Αγαπητή κυρία Παράγραφε

    1. Απέφυγα να σας απαντήσω στο γεμάτο ανακρίβειες γράμμα σας σεβόμενη την ταλαιπωρία σας, αλλά εξίσταμαι με την άγνοιά σας.

    2. Εχω δυο φοιτήτριες επιληπτικές, φτωχές, οι οποίες τελούν υπό άψογη παρακολούθηση.

    3.Υπαρχει η εξής εξαίρεση και ίσως εκεί μπερδευτήκατε. Ορισμένες ασφαλιστικές δεν καλύπτουν καταστάσεις που οφείλονται σε γεννετικούς παράγοντες. Αλλά τότε υπάρχουν προγράμματα της πολιτείας.

    4. Οι δε ανασφάλιστοι, δεν είναι 35 εκ., είναι 50. Για να ακριβολογούμε.

    5. Και μην υπεραπλουστεύετε τα πράγματα με το να λέτε οτι οι Ευρωπαίοι είναι άσχετοι. Μαντεύω ότι έγιναν κάποια λάθη, όπως γίνονται και στις ΗΠΑ συνέχεια.
    Πάντως χαίρομαι που τα πράγματα πήγαν καλά.
    ----------------------------

    Αγαπητή κυρία,

    αρίθμησα πιο πανω τις σκέψεις σας για να τοποθετηθώ σε κάθε μια χωριστά και να διευκολυνθεί ο διάλογός.

    1. Λέτε ότι το γράμμα μου είναι γεμάτο ανακρίβειες και ειλικρινά χαίρομαι. Αν τα άτομα με επιληψία στις ΗΠΑ έχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μου διέφυγε (για ποια πολιτεία μιλατε και τι "προγράμματα είναι αυτά" , τι περιορισμούς έχουν, ξέρετε;) ειλικρινά, ειλικρινέστατα ΧΑΙΡΟΜΑΙ που με διαψεύδετε και που εντοπίσατε ανακρίβειες στο σχόλιό μου!

    Μόνο που τα τεκμήριά σας δεν είναι αντιπροσωπευτικά.
    Εγώ μιλώ για απεριόριστη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ατομα με επιληψία (αυτή ισχύει στις χώρες της Ε.Ε). Και αυτό σημαίνει ΟΛΕς ΤΙς ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΕς ΕΞΕΤΑΣΕΙς και ολες τις δυνητικες θεραπείες και όλα τα πιθανά φάρμακα ανεξαρτήτου τιμής).Επαναλαμβάνω: χωρίς περιορισμους!!!

    2. Σχετικά με τους φοιτητές, τα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά.Υπάρχουν οι ομαδικές ασφάλειες των πανεπιστημίων που κάνουν εξαιρέσεις.

    Αφου όμως είστε εκεί, ρωτήστε τι γινεται με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (όχι φοιτητών) αλλά ενηλίκων που πάσχουν από επιληψία. Υπάρχει διαφορά; (Κι εδώ ελπίζω οι πληροφορίες μου να είναι εσφαλμένες). Και το πιο σημαντικό: το είδος της περίθαλψης. Τα φαρμακα (τα πανάκριβα φάρμακα) στους ενηλικες (όχι στους φοιτητές) καλυπτονται απο την Πολιτεία;;; Οι πανάκριβες-πανάκριβες-πανάκριβες γονιδιακές και άλλες εξετάσεις, προβλέπονται απο το προγράμματα της πολιτείας που λετε ή τους δίνουν το τάδε φάρμακο για να τους ξεφορτωθούν (όπως γίνεται).

    Για όλα αυτα (αφου ζείτε στις ΗΠΑ) τηλεφωνήστε στο Επιλεψυ Φαουντέισν να σας πουν αν άλλαξε κάτι και φυσικά πρώτη εγώ θα αναθεωρήσω τις απόψεις μου.

    3. Λέτε ότι "ορισμένες ασφαλιστικές (...)"

    Τα νευρολογικά δεν καλυπτονται απο καμία ασφαλιστική ΕΚΤΟς ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ αυτυχήματος!!! Ξέρετε ποιο ειναι το ποσοστο ατόμων με επιληψία λόγω ατυχημάτων; Απειροελάχιστο. (Θα χαρώ και εδώ να με διαψεύσετε με εγκυρες πληροφορίες)

    4. Συγγνώμη και γι΄αυτήν την... ανακρίβεια: ότι δηλαδή οι ανασφάλιστοι είναι... 50 εκατομμύρια ενώ εγώ ήξερα ότι είναι 35. Εδώ λυπήθηκα που με διαψεύσατε. (Ούτε φυλλος στον κόρφο τους)

    5. Οσο για τις υπεραπλουστεύσεις: ειναι υπεραπλουστευση να παιδεύεται το παιδί σου τρία χρόνια, να έχεις έλθει σε επαφή με την αφρόκρεμα της ευρωπ. παιδονευρολογίας (στα καλύτερα κέντρα της Βρετανίας και Γαλλίας) και να μη σου λένε τίποτε για την κετογενική δίαιτα (μια πάμφητη δίαιτα την οποία δεν πιστεύουν) στις περιπτώσεις της φαρμακονανθεκτικής επιληψίας;;; Και μας άφησαν να βασανιζόμαστε τρία χρόνια... Αυτό θα έκαναν στα παιδιά τους; Αν συνέβαινε στο παιδί σας (χτύπα ξύλο) θα αρκουσασταν στη φράση "άσχετοι";

    Η Αμερικάνικη Εταιρία για την επιληψία ειναι ο εγκυρότερος θεσμός για να σας λύσει όλες σας τις απορίες και να διασταυρώσετε τις δικές μου πληροφορίες. Είναι ανοιχτή στο κοινό. Αν έχετε χρόνο, μπορείτε να συγκεντρώσετε τις πληροφορίες σας, να γράψτε ένα κειμενο κι εγώ πρώτη θα το δημοσιεύσω στο μπλογκ μου διαγράφονται με μιας όσα έχω πει και ακόμα ισχυρίζονται ότι ισχύουν.

    Δεν διεκδικώ το αλάθητο. Η αλήθεια είναι η μόνη πηγή χαράς.

    Σας περιμένω


    Με αγάπη

    και εκ προοιμίου ευγνωμων

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Σας εξήγησα ότι υπάρχουν εξαιρέσεις και τότε παρεμβαίνει η πολιτεία. Η οποιαδήποτε πολιτεία. Αλλά η παρέμβαση θα γίνει για τους Αμερικανούς πολίτες. Οχι για τους ξένους. Αυτοί πρέπει να πληρώσουν υπέρογκα ποσά. Από το site EPILEPSY FOUNDATION στο οποίο με παραπέμψατε, αντιγράφω αυτό ακριβώς το πρόβλημα:

    The Comprehensive Omnibus Benefits Reform Act of 1986 (COBRA) and the Health Insurance Portability and Accountability Act of 1996 (HIPAA) have made great strides in bridging gaps of insurance coverage for people who had/have group health plan coverage. Unfortunately, these Acts do little to help people who need individual insurance.

    Τι λέέι λοιπόν; Οτι το πρόβλημα υπάρχει όταν έχεις χάσει την ασφάλισή σου πιθανόν λόγω απώλειας εργασίας και πρέπει να αυτασφαλιστείς. Υπάρχει ένα σοβαρότατο κενό εκεί πέρα. Και μπορεί να υπήρχε και πριν αν η ομαδική ασφάλιση ήταν φτωχή.( Η δική μου π.χ. με καλύπτει για νευρολογικές ασθένεις και για προυπάρχουσες καταστάσεις. Αλλά την διάλεξα εγώ και πληρώνω πολλά λεφτά για τέτοιες καλύψεις.) Το κείμενο λέει οτι η παρέμβση της πολιτείας υφίσταται. Σε παραπέμπει δε στο υπουργείο εργασίας για περαιτέρω πληροφορίες.

    Υπάρχουν κενά. Αλλά γνωρίζω ότι αν διαβάσεις και ψάξεις μπορείς να αντεπεξέλθεις.

    Λυπάμαι για τα λάθη που έγιναν στην Ευρώπη. Πιστέψτε με, πολλά λάθη γίνονται και εδώ. Και επαναλμβάνω, χαίρομαι που πήγαν καλά τα πράγματα.

    ΥΣ
    Οχι, οι φοιτήτριές μου δεν καλύπτοναται από ασφάλεια του κολλεγίου (την οποία δεν έχουν διότι είναι προαιρετική για τους ντόπιους) Καλύπτονται από το MEDICAID. Είπαμε, είναι φτωχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. Πανάσχημη said...

    "Τι λέέι λοιπόν; Οτι το πρόβλημα υπάρχει όταν έχεις χάσει την ασφάλισή σου πιθανόν λόγω απώλειας εργασίας και πρέπει να αυτασφαλιστείς. Υπάρχει ένα σοβαρότατο κενό εκεί πέρα. Και μπορεί να υπήρχε και πριν αν η ομαδική ασφάλιση ήταν φτωχή.( Η δική μου π.χ. με καλύπτει για νευρολογικές ασθένεις και για προυπάρχουσες καταστάσεις. Αλλά την διάλεξα εγώ και πληρώνω πολλά λεφτά για τέτοιες καλύψεις.) Το κείμενο λέει οτι η παρέμβση της πολιτείας υφίσταται. Σε παραπέμπει δε στο υπουργείο εργασίας για περαιτέρω πληροφορίες.

    Υπάρχουν κενά. Αλλά γνωρίζω ότι αν διαβάσεις και ψάξεις μπορείς να αντεπεξέλθεις."
    --------------------------

    Αγαπητή κυρία,

    ό,τι λέω παραπάνω δεν τα λέω επειδή απλώς τα διάβασα αλλά επειδή τα έζησα εκει, στις ΗΠΑ, μιλώντας με τον κοσμο, τον κοσμάκη στις συναντήσεις που είχαμε με άτομα για την επιληψία.

    Συνήθως ο φτωχός σε χρήματα είναι και φτωχός σε πληροφορίες, δεν έχει ασφάλεια, δεν έχει ελπίδα.

    Ποιος θα ψάξει για τους ταλαίπωρους με επιληψία;

    Πιστέψτε με, δεν είμαι άδικη ούτε υπερβολική όταν λέω ο φτωχός αμερικανός με επιληψία δεν στα χέρια του "καθαρές λύσεις" σε αντίθεση με τον ευρωπαίο.

    Η δική μας περίπτωση ειναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Τα λεώ στο μπλογκ μου.

    Ενδεχόμένως, αν υπάρχει αληθεια βρίσκεται αναμεσα σε αυτά που λέτε εσείς και σε αυτά που εικάζω εγώ.

    Για τον κοσμάκη όμως η φτιχτή πραγματικότητα παραμένει.

    Οσο για τις φοιτήτριές σας, είναι φτωχές σε χρήμα, όχι όμως στη δυνατότητα να ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΟΎΝ. Μεγαλη διαφορά.

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. EΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ Σ/Κ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ:

    Morticia Addams said:

    ΜΗΝ ΜΟΥ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ...

    ΣΕ ΛΙΓΟ ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΕΤΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΘΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ.

    ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ''ΑΣΘΕΝΕΙΑ'';

    ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ:

    ΤΗΕ END

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Morticia Addams said:

    Η ΖΩΗ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΡΙΑΛ...

    ΤΟ SHOW ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ SHOW...

    SO...

    ΓΙ' ΑΥΤΟ ΓΕΛΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. ihadafarminafrica said...
    EΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ Σ/Κ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ:

    Morticia Addams said:

    ΜΗΝ ΜΟΥ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ...

    ΣΕ ΛΙΓΟ ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΕΤΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΘΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ.
    -------------------

    xa xa xa xa ! ! !


    Να είστε καλά! Γέλασε και λίγο το χείλι μας!

    Με αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. @paragrafos

    ΕΤΣΙ ΜΠΡΑΒΟ. ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΠΑΝΤΑ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.

    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. @ Lefteris Kritikakis

    Φίλε Λευτέρη, καλη σου μέρα!

    Τις τελευταίες μέρες σκοτωνομάστε στον Σύνδεσμό μας για ένα σωρό διαδικαστικές βλακείες - δεν έχουμε πείρα στον εθεολοντισμό!

    Σήμερα όμως με βρίσκεις στα καλά μου! Είμαι πολυ χαρουμενη. Ενα παιδάκι που ξεκίνησε προ ημερών (με λιγη δική μας βοήθεια) την κετογενική διαιτα, άρχισε να απαλλάσσεται απο την επιληψία (ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσει έτσι). Αυτή είναι η δική μας "εκδίκηση" για όσα τράβηξε η κορούλα μας!!!

    Για την "ασφάλιση" στις ΗΠΑ: τράβηξε πολυ η συζήτησε και δεν νομίζω να έβλαψε κανένα μας. Εγώ εκόμισα τις εμπειρίες πολλών ατόμων με επιληψία (φτωχών) που γνώρισα στη νεά σου πατρίδα και έπνεαν μένεα για την εγκατάλειψη που ένιωθαν και τους πίστεψα και τους πιστεύω, δεν είχαν λόγο να λένε ψέματα - βλέπαμε την κατάστασή τους άλλωστε. (Θα αρκεστώ σε δύο μόνο περιπτώσεις -ο κατάλογος είναι ατελειώτος: Ο ένας είχε να κάνει εγκεφαλογράφημα 10 χρόνια (δεν το θεωρούσε απαραίτητο ο γιατρός) και ο άλλος έπαιρνε κάτι φάρμακα που εμείς δεν θα τα δίναμε ούτε σε σκυλο! Και οι δυο προσπαθουσαν να ζητήσουν απο την Εταιρία Επιληψίας να τους χρηματοδοτήσουν τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕς εξετάσεις αυτές, δηλαδή που ακομα και στην Ελλάδα (βιντεοηλεκτροεγκεφαλογράφημα διαρκείας - ολιγων ημερών με τεχνητή πρόκληση κρίσεων για να εντοπιστεί η εστία) γινονται στα δημόσια νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων).

    Ευτυχώς όμως ήλθε η φίλη μας με το νικ "πανάσχημη" , όπως και εσυ, και δώσατε την άλλη άποψη που έλειπε, οπότε επηλθε η ισοσθένεια .

    Ομως κι εσείς κι εγώ ξέρω τι συμβαίνει στην πραγματικότητα για τους φτωχούς. Δεν είναι ασφαλώς τόσο μαύρα τα πράγματα όσο τα περιέγραψα ούτε και φυσικα... άσπρα (50 εκατομμύρια ανασφάλιστοι σημαίνει -αναλογικά- τουλαχιστον εφτακόσιες χιλιάδες άτομα με επιληψία που δεν έχουν ασφάλεια και περιμένουν να... ζήσουν απο τα ξεροκομματα του Med και γύρευε ποιος θα τρέξει γι΄ αυτους.)

    Οσο για τον ρουμάνο που ζητιανεύει στην Ευρώπη, κανεις λάθος. Οι Ρουμάνοι που γνωρίσαμε εμείς σε Ελλάδα και Κύπρο είμαι άνθρωποι εργατικότατοι.

    Εκτός αν εννοείς τους Ρομά που ανέφερα. Δεν προκειται για τους Ρουμάνους αλλά για τους Αθίγγανους, τους Τσιγγάνους (ή Γύφτους όπως εμείς τους λέμε κι εκείνοι δεν θέλουν ούτε να το ακουνε). Η κατάσταση αυτών των ανθρώπων (φτωχοι και αγράμματοι) μοιάζει με την κατάσταση αρκετών εκατομμυρίων αμερικανών - είναι το μεγαλύτερο κομμάτι απο τα δεκάδες εκατομμύριας των εκεί ανασφαλίστων.

    Κλείνω με μία πολυ σημαντική διευκρινιση για την ασθένεια της επιληψίας:

    Η επιληψία δεν είναι ένα κάταγμα: κάνεις ακτινογραφία και βρίσκεις τι συμβαίνει. Δεν είναι κρυολογημα ή ίωση: παίρνει αντιβίωση και γίνεσαι καλά.

    Η επιληψία είναι ιάσιμος μόνον εάν βρεθεί το κατάλληλο φάρμακο ή άλλη θεραπεία. Και για να γίνει αυτό απαιτούνται ενδελεχείς εξετάσεις διαρκείας, οι οποιες στην Ευρώπη είναι ΔΩρεάν και δίχως περιορισμούς, όπως είπα. Εξετάσεις που αν τις κάνεις "έξω" σε ιδιωτικά νοσοκομεία (μας συνέβη την πρώτη φορά στην Αγγλία, η κύπρος τότε δεν ανηκε στην ΕΕ) το κόστος είναι δυσβάσταχτο (απίστευτα ποσά).

    Γι΄αυτό και σε όλες τις συναντήσεις των ατόμων με επιληψία (στις ΗΠΑ) κυριαρχούσε το αίτημα για διαγνωστικές εξετασεις χρηματοδοτουμενες από την Εταιρία Επιληψίας.

    Ευτυχώς για σας τους δυο ανήκετε σε άλλη κατηγορία πολιτών, στους μάλλον ευκατάστατους και μακάρι να συνεχίσετε να ανήκεκετε εκεί κι εσείς και τα παιδιά σας και να είστε όλοι υγιείς ή τουλάχιστον μακριά από τα δύσκολα για να μη χρειαστεί να δοκιμάστε τα ψιλά γράμματα των ασφαλιστικών εταιρειών.

    Σας εύοχαι ξανά και ολόψυχα ΥΓΕΙΑ και καλή ζωή!

    Με πολλή-πολλή αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. @ lefteris kritikakis

    "Ολίγον" εθνικά "στερεοτυπική" (περί Γάλλων και Γερμανών) αλλά αρκετά thought provoking η ανωτέρω διαπίστωση σας περί της εξέλιξης της ελληνορωμαϊκήξ Ευρώπης και τηή σύγκριση σας με τις ΗΠΑ.

    Πάντως, to be fair, από την άλλη πλευρά, "τσακίσατε" ορισμένα στερεότυπα που κυκλοφορούν στην Ευρώπη περί της απουσίας κοινωνικής ασφάλισης/κράτους στις ΗΠΑ.

    Τελικά όμως από τα στερεότυπα δεν μπορούμε να γλυτώσουμε ως άνθρωποι. Γιατί; Είναι embedded στην ανθρώπινη φύση; Θεωρώ και ελπίζω πως όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. @ Λεφτέρη και Πανάσχημη

    1. Από το Τσάρλυ Φαουντέισν μπορεί να ζητήσετε την ταινία του Αμπράχαμς "Firs do no harm": είναι η αληθινή ιστορία μιας οικογένειας της οποίας το παιδί πασχει από φαρμακοανθεκτική επιληψία (σαν αυτή της κόρης μου) και βρίσκει γατρειά στην κετογενική δίαιτα την οποία ακόμα και τωρα οι έγκριτοι Ευρωπαίοι παιδονευρολόγοι σνομπαρουν (σταδιακά το πράγμα αλλάζει) .

    Εκεί θίγεται επίσης και το τι σημαίνει για τους φτωχους ιδιωτική ασφάλιση στις ΗΠΑ και τι δημόσια και αυτά στην πράξη και όχι στα χαρτιά.(Αναζητήστε το Τσάρλυ Φαουντέισν.) Αν θέλετε μου δίνετε τη διεύθυνσή σας με ιμέιλ και σας στέλνω ταχυδρομικώς αντίγραφα της ταινίας σε dvd. (Μέχρι τώρα έχουμε μοιράσει περισσότερα από 700 αντίγραφα χάρη στην ευγενή χορηγεία ενός φίλου μας, κύπριου ευκατάστατου.

    2. Αλλο η άποψη μου οτι κατά κανόνα τα φτωχά άτομα με επιληψία ουσιαστικά δεν έχουν ασφάλιση κι άλλο η ευγνωμοσύνη μου για τις ΗΠΑ.

    Δείτε στο μπλογκ μου τα συναφή ποστς :

    Η δική μας άνοιξη! - 3/22/2006 http://parakeimena.blogspot.com/2006/03/blog-post_22.html


    Η παιδική φαρμακοανθεκτική επιληψία και ο... Βολτέρος - 5/12/06 http://parakeimena.blogspot.com/2006/05/blog-post_12.html

    Για τη σύγκριση Ευρωπαίων και Αμερικανών επιστημόνων - 5/5/06 http://parakeimena.blogspot.com/2006/05/blog-post_08.html

    3. Αυτά με αφορμή ένα ιμέιλ που έλαβα πριν λίγο και με κατηγορούσε για... αντιαμερικανικό ντελίριο... Φαίνεται πως η αλήθεια ενοχλεί.

    Εγώ επικαλούμαι τι μαρτυρίες του κοσμάκη που ζήσαμε στις συναντήσεις μας για την επιληψία στην Ουάσιγκτον στη Μινεάπολη και το Ρότσεστερ. Δεν επικαλούμαι χαρτιά αλλά το πρακτικό αποτέλεσμα.

    Οπως επισης όταν επικρίνω της ευρωτυφλα στα παιδονευρολογικά, επικαλούμαι τα προσωπικά μου βιώματα.

    Δεν ισχυρίζομαι ότι κατέχω την αληθεια. Μιλώ για κείνα που έζησα και ζω.

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Κύριε Κρητικάκη
    Εχετε υπεραπλουστεύσει και ωραιοποιήσει μια κατάσταση που όλοι οι πολιτικοί εδώ πέρα τη θεωρούν άκρως προβληματική. Σας προβλημάτισε το ηλικιακό φάσμα των ανασφάλιστων; Μα φυσικά και περιλαμβάνει άτομα ανω των 65 διότι για να έχεις MEDICARE, χρειαζεται να πληρώσεις. μερικοί δεν έχουν. Τα 50 εκ. είναι μεσαίες τάξεις, που είτε έχασαν τις δουλιές τους είτε διότι ο εργοδότης δεν προσφέρει ασφάλιση. Επιπλέον το υπέρογκο κόστος είναι αυτό που έχει καταστησει το σύστημα ανεπαρκές διότι ελάχιστα συμβόλαια καλύπτουν 100% τα νοσήλεια. Τα νοσήλεια φίλης μου που χρυπήθηκε από αυτοκίνητο έφτασαν τις 500,000. Της πληρώνει η ασφάλεια το 80%. Αυτή τις 100,000 δεν τις έχει. Αποτέλεσμα. Θα πάει δικαστήριο να κυρήξει πτώχευση. Εκτός κι αν δεχτεί το νοσοκμείο 200 ή 300 δολλάρια τον μήνα. Θα το διαπραγματευτεί. Η κατάσταση νοσεί φοβερά.

    Με ενόχλησε η αναφορά σας στα μαύρα μπάσταρδα. Τα "μπάσταρδα" υπάρχουν επειδή ο πατέρας την κοπάνησε. Αν θέλετε να μιλήσετε για αυτό το φαινόμενο λοιπόν να λέτε "υπάρχουν τόσα αρσενικά τσογλάνια" που έσπειραν παιδιά και μετά εξαφανίστηκαν. Οσο για τον single parent, είναι ο ήρωάς μου. Είναι ο γονέας που παρέμεινε. Και στο 90% των περιπτώσεων είναι η γυναίκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Υπέρ ... αμερικανών!


    http://parakeimena.blogspot.com/2006/04/blog-post_18.html

    Με ευγνωμοσύνη και αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Κυρία Πράγραφε
    Το ξέρετε ότι είστε φτιαγμένη από ατσάλι. Οπως οι περισσότερες γυναίκες. Για ρίξτε μια ματιά στο άλλο μπλογκ να δείτε ποιος κλαψουρίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Πήγαινε στο http://www.medicare.gov/spotlights.asp#medicare2006
    και μετά κοίτα το"What are the Medicare Premiums and Coinsurance Rates for 2006?"


    Straight from the horse's mouth.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Lefteris Kritikakis said...

    ΠΑΡΑΓΡΑΦΕ, αδυνατώ να αναφέρω πολλές λεπτομέρειες. Το σύστημα ασφαλιστικής κάλυψης στις ΗΠΑ είναι πιο περίπλοκο από τους υπολογιστές του διαστημοπλοίου Enterprise στο Star Trek.
    ---------------------------

    1. Ξέρετε τι λένε οι νομικοί; Οτι οι πολυπλοκες συμφωνίες και τα συμβόλαια έχουν "πολύπλοκες" εφαρμογές και συχνά προκαλουν περιπλοκές αφου κάποτε δημιουργούν περισσότερα προβληματα από αυτά που λύνουν.

    2. Θα σας το ξαναπώ γιατί δεν δείχνετε διατεθειμένος να δώσετε την ανάλογη προσοχή:

    ο πολιτης της ΕΕ έχει απεριόριστη ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ κάλυψη ακόμα και στις πιο ΕΞΑΖΗΤΗΜΕΝΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ. (Ηταν το αυτονόητο ζήτημα στο πρόσφατο συνέδριο για την επιληψια στην Κοπεγχάγη). Δεν ύπάρχουν περιορισμοι ανά κατηγορία ασθενών και ασφαλειών στους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων.

    Στις ΗΠΑ, αντίθετα, υπάρχουν σαφείς περιορισμοί (άρρητοι) στους διαγνωστικούς προυπολογισμους των νοσοκομείων, ανάλογα με το είδος της ασφ. του ασθενούς.

    Ο φτωχός με επιληψία θα φορτωθεί ενδεχομένως ένα φάρμακο στην τύχη (στάχτη στα μάτια) και δεν θα γίνουν οι δέουσες ενδελεχείς γονιδιακές και άλλες (πολυέξοδες) εξετάσεις από τις οποίες εξαρτάται ουσιαστικά και η ποιότητα ζωής τους και η ζωή του! Αυτες γίνονται μόνο εκεί που υπάρχει χρημα! (Εκεί όπου έγιναν και οι δικές μας) Ο φτωχός με επιληψία ζει από τυχη! Επιμένω!!!

    Αν επισκεφτείτε το νευρολογικό τμήμα των επιφανών νοσοκομείων και βρείτε ΕΝΑΝ, όχι πολλούς, μόνο έναν φτωχό με τις "δημόσιες ασφάλειες" που λέτε, να το κάνετε πρωτοσέλιδο, θα παρετε πολλά χρήματα!

    Αντίθετα στα δημοσια νοσοκομεία της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας κλπ, μπορείς να βρεις το πιο φτωχό άτομο να νοσηλεύεται ΔΙΧΩΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ στα έξοδα που απαιτούνται για την διάγνωση της ασθένειάς του!

    Αυτή είναι η τεράστια διαφορά!

    Ως εκ τουτου, μην αρχίσετε παλι να μιλάτε θεωρητικά ως ασφαλιστής. Μιληστε από την πλευρά των ασθενών. Η ακόμα καλύτερα, ΡΩΤΗΣΤΕ εθελοντικούς φορείς που δραστηριοποιούνται στον τομέα. Θα σας διαφωτισουν.

    Η Υγεία, στις ΗΠΑ, είτε το θέλουμε είτε όχι, μοιάζει με την ΠΑΙΔΕΙΑ. Εχεις; Ε, τότε ζεις, μαθαίνεις, σπουδάζεις κλπ

    Στην ΕΕ δεν χρειάζεται να εχεις για όλα αυτά. Είδικά στην παιδεία, Εισιτήριό σου είναι οι επιδόσεις σου και μόνον.

    Δεν θέλω να ανοίξω συζήτηση για την παιδεία. ΩΣ παράδειγμα τη χρησιμοποιησα.

    Ασφαλώς και η κατάσταση δεν είναι άπρο-μαύρο. Κινείται καπου στο γκρι. Οι γκρίζες ζώνες της ζωής των φτωχών...

    Οσο για τα "μπάσταρδα", ξέρετε, ειναι κι αυτά παιδιά σαν τα δικά σας και το δικό μου. Δεν είναι παιδιά ενός άλλου, κατώτερου θεού επειδή γεννήθηκαν φτωχά και τα εγκατέλειψε ο πατεράς.

    Μέ εκτιμηση και αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. @ Lefteris Kritikakis

    Κύριε Λευτέρη,

    μ΄ αρέσει που πολυ ο τρόπος που γράφετε! Είναι... σαρωτικός! Εγώ σας λέω ότι εκείνη οι γωνιά είναι σκονισμένη κι εσείς παίρνετε φόρα και καθαρίζετε όλο το σπίτι, ξεχνώντας όμως κάποτε εκείνη τη γωνιτσα!

    Όπως και νά ΄χει είστε έξυπνος και δραστήριος άνθρωπος, με χάρη στο λόγο και κουβεντιάζοντας μαζί σας μαθαίνουμε πολλά πράγματα. Μέσα λοιπόν στα πολλά που λέτε, συμβαίνει να σας διαφεύγουν μερικά ουσιώδη ζητήματα όπως τα παρακάτω:

    1. Για την παιδεία: εγώ μιλώ για Ευρώπη. Δεν υπάρχουν φροντιστήρια στην Ευρώπη. Αυτά τα συναντάς σε Ελλάδα και Κύπρο για χ λόγους. Μακάρι να ήμασταν... Έύρώπη!

    2. Η δική μας ασθένεια (της κόρη μου) είναι όντως σπανια. Ομως δεν μιλάω για τη δική μας! Ποτέ δεν μιλησα για την περίπτωση την κόρης μου ως παράδειγμα που τιμά την Ευρώπη (τουναντίον!).
    Μιλώ γενικώς για την επιληψία, δηλαδή για το 1 έως και 2 τοις εκατό του πληθυσμού. Μιλω για τις δυσκολίες και τη πολλή δουλειά (και τα τεράστια διαγνωστικά έξοδα) που χρειάζεται για να εντοπισθεί η εστία που προκαλεί επεισόδια σε ένα πασχον άτομο. Μιλάω για τα για τα 5 με 6 εκατομμύρια ατόμων με επιληψία στην Ευρώπη (μια ολόκληρη χώρα!) και για τα 3 με 4 εκατομμύρια στις ΗΠΑ. Και λέω αυτά που είπα.

    Αλλά και στατιστικά να μιλησουμε: στις ΗΠΑ γεννιουνται κάθε χρονο 80.000 παιδιά με την παθηση της κόρης μου! Πόσο από αυτά αξιώνονται την δική μας περίθαλψη (που είχαμε στις ΗΠΑ) όταν τα καλυτερα νοσοκομεία (τρία-τέσσερα είναι) αναλαμβάνουν (έκαστο) το πολυ 20 παιδάκια το χρόνο (πολλές φορές και λιγότερα).

    Ξέρετε, ο πολιτισμός έχει νοημα όταν νοιάζεται για τον Ανθρωπο και όχι για στατιστικές που ακουμε απο΄τις ασφαλιστικές εταιρίες και τα υπουργεία.

    Οι υγιείς δεν έχουν ανάγκη την ιατροφαρμακευτική περίλθαλψη επειδή είναι... υγιείς!

    Προσωπικά δεν έχω νοσηλευθεί ποτέ (για την ώρα) σε νοσοκοκείο. Ούτε ο καλός μου. Κι ας έχουμε δημόσια ασφάλεια και ένα σωρό άλλες έξτρα ασφάλειες (πηρώνουμε σχεδόν 700 ευρώ το μήνα για έξρτα ασφάλειες υγείας, γήρατος, επενδυτικές και σουδαστικές). Και για το παιδί μας είχαμε και οι ιδιωτ. ασφαλ. έκαναν την πάπια. Ομως το Δημόσιο μας έδωσε και μας δίνει για την περίθαλψη του παιδιού απεριόριστο κονδύλι για την Ευρώπη και μέχρι διακόσιες χιλίάδες για τις ΗΠΑ.

    Νομίζω όμως ότι κάπου εδώ το εξαντλήσαμε το θέμα. Για λόγους ευγένειας και σε ένδειξη εκτίμησης θα αφήσω τον τελευταίο λόγο σε σας.

    Με αγάπη και εκτίμηση

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ

    Κάθε ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, είτε στη δουλειά είτε στο σπίτι, γίνεται ανάμεσα στο ΕΓΩ και στο ΕΣΥ.

    Αυτά τα δύο, έχουν διαφορετικούς νόμους. ΔΕΝ ισχύει για το ένα ότι ισχύει για το άλλο..

    Το ΕΣΥ είναι ελεύθερο.
    Το ΕΓΩ είναι υποχρεωμένο να δεχτεί την ελευθερία του ΕΣΥ.
    Το ΕΣΥ έχει «δικαιώματα».
    Το ΕΓΩ έχει «υποχρεώσεις».
    Το ΕΣΥ μιλάει.
    Το ΕΓΩ ακούει.
    Το ΕΣΥ προχωράει.
    Το ΕΓΩ ακολουθεί.

    Συνήθως, όταν οι άνθρωποι κρίνουμε τις καταστάσεις της ζωής μας, μπερδεύουμε τους κανόνες του ενός στην κρίση μας για το άλλο : πχ
    ---- ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τα «δικαιώματά μας» να είναι ΣΕΒΑΣΤΑ ( απο το ΕΣΥ, αλλα έτσι του στερούμε την ελευθερία του να ΜΗ μας τα σέβεται..)
    ---- ΔΙΑΤΑΖΟΥΜΕ το ΕΣΥ να ακολουθήσει τον δικό μας δρόμο
    ---- μιλάμε χωρίς ποτέ να ακούμε
    ---- δέν ακολουθούμε το ΕΣΥ, όταν εκείνο προχωράει. Στρίβουμε αλλού, για να ακολουθήσουμε το...ΕΓΩ !

    Η κύρια ιδέα που θέλω να πώ, είναι πως μιά κατάσταση για να την κρίνουμε σωστά, πρέπει να την εξετάζουμε ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ, του ΕΓΩ, και του ΕΣΥ, σάν ένα νόμισμα. Τότε, θα μας οδηγήσει σε συμπεράσματα ΑΝΤΙΘΕΤΑ μέν, ΑΛΗΘΙΝΑ δέ.

    «Πόσο αναπτύσσσουμε αντοχές έστω και κόντρα στην φύση της δουλειάς μας για ν’ανταπεξέλθουμε; Κόντρα στην δική μας φύση; Ο χαρακτήρας μας μπαίνει στη δουλειά μας, και η δουλειά μας στο χαρακτήρα μας;»

    Ας το ψάξουμε, με τη θεωρία του «νομίσματος ΕΓΩ/ΕΣΥ».

    Όταν ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ είναι ΕΣΥ, τότε ΕΓΩ είμαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να αποδεχτώ την είσοδο του χαρακτήρα του στη δουλειά του, να ΕΠΙΤΡΕΨΩ δηλαδή στον Γιατρό να είναι σκυθρωπός..

    Όταν ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ είναι ΕΓΩ, τότε ΕΓΩ είμαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να είμαι αυτό που θέλει το ΕΣΥ, δηλαδή οι απαιτήσεις της δουλειάς μου : άν είμαι Γιατρός, είμαι υποχρεωμένος να είμαι χαμογελαστός! ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να αφήσω τον χαρακτήρα μου να μπεί στη δουλειά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ

    Νομίζω, πως υπάρχει μιά διαφορά ανάμεσα στο «στερεότυπο» και στο «ιδανικό».
    Το «στερεότυπο» είναι η ιδέα της ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ για κάτι. Πχ το «στερεότυπο του πολιτικού» είναι ο «ρουσφετολόγος».
    Το «ιδανικό» είναι η ιδέα της ΛΟΓΙΚΗΣ για κάτι. Πχ το «ιδανικό» του πολιτικού, είναι ο «μή-ρουσφετολόγος».

    Εκείνο που ζητάει μιά δουλειά απο εμάς, δέν είναι το «στερεότυπο», αλλα το «ιδανικό». Κανένας μας πχ δέν ζητάει το «στερεότυπο» του Γιατρού, δηλαδή τον «φακελο-εισπράκτορα», αλλα θα θέλαμε να πέφτουμε πάντα στο «ιδανικό» του Γιατρού, δηλαδή τον άψογο άνθρωπο και άριστο επιστήμονα!

    «Ποιός – πέραν του Γάτου – έχει την πολυτέλεια να διαλύσει κομματάκι-κομματάκι τα όρια δουλειάς- πραγματικής ζωής του;»

    Άν ρωτάς εμένα άν έχω τέτοια πολυτέλεια, όχι δέν την έχω. Τα κουβαλάω τα όρια, και ..τσακώνομαι συνέχεια μαζί τους! Άν μου συστήνεις να τα διαλύσω «κομματάκι-κομματάκι» όπως έκανε ο Γάτος όπως λές, τότε ...αυτή είναι μιά πρωτότυπη ιδέα, εντυπωσιακή, που δέν την είχα σκεφτεί ως τώρα! Σ’ ευχαριστώ, θα δώ τί θα κάνω, άν μπορώ να το παλέψω..

    ( Η Morticia Addams, μήπως τελικά το διασκέδαζε στην «Εντατική»; )
    Δυστυχώς, δέν το έχω δεί το έργο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. Kαλησπέρα φίλοι!

    Πρώτα-πρώτα να ευχαριστήσω –που δεν πρόλαβα σε προηγούμενο σχόλιο- τους ψύχραιμο, dem, kato patissia και thomasoik για τα τόσο καταλυτικά τους σχόλια!

    Και να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τους φίλους που έγραψαν αληθινές ιστορίες μαζί με γνώμες & έβαλαν λινκς, και όσους μίλησαν εκτενώς για το ιατρικό κατεστημένο και το ασφαλιστικό σύστημα σε Αμερική και Ευρώπη, λέγοντας πράγματα που αν δεν τα έχει ζήσει κανείς είναι τρομερά δύσκολο να τα ξέρει...

    Λυπάμαι βέβαια, όπως και όλοι μας, που η γλυκειά παράγραφος, τα έχει μάθει με τον σκληρότερο τρόπο τα περί ασφαλιστικού και ιατρικού κόσμου. Θα χαρώ ΤΟΣΟ πολύ μόλις πάνε όλα καλά με την κόρη της, και πούν «χαλάλι» οι ταλαιπωρίες... Καθώς και το να μαθαίνεις την άγρια πλευρά ενός συστήματος που θα έπρεπε να παρέχει την καλύτερη δυνατή περίθαλψη σε ΚΑΘΕ ασθενή, ειδικά σε μωρά παιδιά, με την μικρότερη δυνατή επιβάρυνση κιόλας...

    Ναι, παράγραφε, είσαι από αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους που ακόμη κι αυτά μπορείς να προσπεράσεις... Ποιά στερότυπα, ποιό άσπρο-μαύρο, το να μπορείς μέσα στον πόνο σου να επιχειρηματολογείς με τους φίλους εδώ (και δεν θα θεωρήσω κανέναν κακοπροαίρετο, την παράγραφο άλλωστε και την δουλειά που έχει ρίξει, την γνωρίζουμε όλοι!), και να γίνεται προσπάθεια να βγει μια άκρη, είναι πραγματικά σπουδαίο!

    Ολο το ποστ αξίζει για αυτό και μόνο (κι έλεγες πως θα μας χάλαγες το ελαφρύ κλίμα!), το ότι έχεις τον τρόπο να δείχνεις το άσπρο, ακόμη κι εκεί που είναι πίσσα μαύρο και δεν πατάει κανείς, την ελπίδα στην χώρα των παραιτημένων.... Κόντρα σε κάθε στερεότυπο, σε κάθε μικρό μυαλό που σας έλεγε «Οχι»!!!!

    Και για να φτάσουμε ως εδώ, και να πούμε με τόσους τρόπους τα «όχι» αλλά και τα «ναι» μας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους που συμμετείχατε και γράψατε από καρδιάς, το απογειώσατε!

    Με σειρά εμφάνισης,

    Takis alevantis, georgesoul, nyktipolos, doctor, num2006, maika, vrennus, derevirn, Heinz, philosoph21, ευμίλιος, ihadafarminafrica, μήτσος στην αλβιώνα, αλεξάνδρα, ladybug, manosnikol, harrygreco, giakan, Antonios Liolios, somebody, tassos papadakis, in dub, κατινίτσα, kostasper10, human cannonball, konstandinosl, resident, blade runner, stavros katsaris, gravoura, odysseas, ergo te lina, paragrafos, cyberdust, ioulia, Nicholas_on_europe, nightbar, anula_2, πανάσχημη, marios p, aggelos-x-aggelos, takis Vassilopoulos, lefteris kritikakis, hlias, zoros, thomasoik, ψύχραιμος, dem, kato patissia, φίλοι που μας διαβάσατε και δεν γράψατε αλλά μας αγαπάτε, σας ευχαριστώ έναν-έναν ξεχωριστά και όλους μαζί!

    (Andy, εσένα τα ευχαριστώ... εις είδος! ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!)

    El Gato / batman, τα σέβη μου! Σ’ευχαριστώ που έβγαλες το moderation και γράψαμε τόσα πολλά, θυμηθήκαμε τις βραδυνές βάρδειες και παρασυρθήκαμε όλοι με την παρέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. @ Lefteris Kritikakis

    Φίλτατε Λευτέρη, καλή σας μέρα!

    Τώρα μας πήγατε σε άλλα χωρικά ύδατα! Επειδή όμως το ζήτημα έχει ενδιαφέρον, παίρνω ξανά το λόγο με την υπόσχεση να μη σας στερήσω το δικαίωμα του τελευταίου λόγου που σας έταξα πιο πριν (νομίζω πως το αξίζετε: εσείς ζείτε Εκεί, ενώ εγώ, ως προς τα ασφαλιστικά έζησα λίγο και μια όψη των ΗΠΑ)

    Ασφαλώς θα συμφωνήσω μαζί σας στο ζήτημα της διατροφικής αγωγής, ότι δηλαδή είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη (η διατρ. αγωγή) για την υγεία μας ή τις ασθένειές μας. Οι διαιτολόγοι λένε "είμαστε ό,τι τρώμε!".

    Παρά ταύτα, θα διαφωνήσω ριζικά με τον εκλεκτικισμό σας! Έχουμε δικαίωμα, εσείς κι εγώ να αποφασίσουμε για την τύχη του "χοντρού" και της "χοντρής"; Μήπως αυτός ο ελιτισμός μας, ολισθαίνει προς τη μεριά τού κοινωνικού ρατσισμού;

    Ο "σαβουροφάβος" των "χατ-ντογκς" και των "ντονατς" (αυτά για το στομάχι μου είναι ασήκωτα) πώς έφτασε εκεί; Έλαβε ποτέ του διατροφική αγωγή; Τον καθοδήγησε ποτέ του το σχολείο, η οικογένεια ή τα ΜΜΕ; Τι πρότυπα μιμείται;

    Παρεμπιπτόντως, ξέρετε ότι, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, τα ελληνόπουλα (και τα Ε/κυπριόπουλα) είναι τα πιο παχύσαρκα της Ευρώπης; (Προφανώς για τους ίδιους λόγους που είναι και τα αμερικανάκια τετράπαχα)

    Τι σημαίνει αυτό; Οτι θα πρέπει, οι άλλοι Ευρωπαίοι, να τα αποκλείσουν από τα καλά δημόσια νοσοκομεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

    Εν πάση περιπτώσει, εκλεκτέ μου συνομιλητή, δεν είναι όλα, στη ζωή μας, ζητήματα "προσωπικής επιλογής", άποψη που μερικές φορές λανθάνει πίσω από το "αμέρικαν ντριμ".

    Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη ζωή και η κοινωνία/πολιτεία οφείλει να του παρασταθεί.

    Οφείλει να αντιμετωπίσει ισότιμα όλους τους ασθενείς ανεξάρτητα από το ιστορικό τού καθενός ή ακόμα και τις προσωπικές του ευθύνες! (Πόσο "υπεύθυνος" είναι ο εργάτης με καθίζηση σπονδύλου που τον ταλαιπωρεί στη μέση ηλικία;)

    Είναι ηθικό, δίκαιο και ανθρωπιστικό η κοινωνία/πολιτεία να "εκδικείται" τον αλκοολικό που πάσχει από κίρρωση, τον τοξικομανή που υποφέρει από θρομβώσεις, τον παχύσαρκο που χρειάζεται δακτύλιο στο στομάχι, τον βουλιμικό έφηβο κοκ... και να τους αφήνει στην άκρη ή να προσποιείται ότι τους φροντίζει τάχα;

    Εάν η κοινωνία/πολιτεία πράττει κάτι τέτοιο στα μουλωχτά, αν δηλαδή κόβει πόρους από εκείνους που δήθεν "πανε γυρεύοντας" υπέρ εκείνων που είναι "εχέφρονες" και "κομφορμιστές", έαν δηλαδή η κοινωνία/ποτιτεία απαλλάξει τον εαυτό της απο του να περιθάλπει και τους πολίτες που "επιλέγουν" το "επικινδύνως ζην", τότε είναι βέβαιο ότι θα προκύψει μια κοινωνία ρατσιστικότατη που αργά η γρήγορα θα επιβάλει και στου "νυν" υγιείς γονιδιακές εξετάσεις προκειμένου να αποφασίσει αν αξίζει να ασχοληθεί στο μέλλον με την υγεία τους ή όχι, γιατί τάχα θέλει να γλιτώσει πόρους υπέρ των πολιτών με υγιές DNA...

    Αυτά αγαπητέ μου φίλε, εκλεκτέ Λευτέρη, είναι το κοινωνικό... όραμα των ασφαλιστικών εταιριών: μια κοινωνία υγείας και... ευγονίας! Αν μάλιστα καταφέρουν κάποτε να κυβερνήσουν είναι βέβαιο ότι θα εφαρμόσουν έναν "ρατσιστικό φιλελευθερισμό" ο οποίος, με χίλιες δυο δικαιολογίες και προφάσεις εν αμαρτίαις, θα τιμωρεί τους ασθενείς για τα γλιτώνει χρήματα!

    Οσο για το υστερόγραφό σας, θα πω οτι με βρίσκετε απολύτως σύμφωνη. Οι συναντήσεις μου και συζητήσεις (σε Ουάσιγκτον, Μινεάπολη και Ροτσεστερ) με άτομα που πάσχουν από επιληψία (ομάδες ασθενών, συγγενών και φίλων εθελοντών) δεν σημαίνουν τίποτε μπροστά στην πολυετή δική σας ζωή και πείρα στις ΗΠΑ.

    Επιπλέον, οι δικές μου επαφές ήταν απολύτως εξειδικευμένες (γύρω απο τα άτομα με επιληψία) και η όποια πενιχρή μου πείρα στα ασφαλιστικά των ΗΠΑ εξαντλείται εκεί: μια πείρα από την πλευρά κυρίως εξαγριωμένων ατόμων που αγωνίζονταν υπέρ του δικαιώματος των ασθενών με επιληψία 1) να επιλέγουν τον γιατρό τους 2) το νοσοκομείο τους και 3) να μην του στερούνται οι προβλεπόμενες από την συνήθη πρακτική διαγνωστικές εξετάσεις και όλες οι (κανονικώς) προσφερόμενες θεραπείες, ανάλογα με την περίπτωση.

    Ξέρετε τι κατάλαβα, κύριε Λευτέρη;

    Οτι εσείς εξακολουθείτε να βλέπετε τα πράγματα μέσα απο τη λογική των "ασφαλιστικών εταιριών", ενώ εγώ επιμένω να παραπονιέμαι μιλώντας κυρίως εκ μέρους των αδικημένων ασθενών.

    Οπως και νά΄χει, μου αρέσει η συζήτησή μας! Το ξαναλέω: μαθαίνω και προβληματίζομαι συνέχώς.

    Με ειλικρινή εκτίμηση και αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ,
    ΠΡΟΣ ΤΗΝ APHRODITE..

    Σας έχω ταράξει με «συγνώμες» και διορθωτικά σχόλια στα όσα γράφω, αλλα τί να κάνω, δέν μπορώ να το αποφύγω..

    Επειδή γράφουμε σε περιορισμένο χρόνο εδώ στο Ίντερνετ, μπέρδεψα τις λέξεις και στο σχόλιό μου «ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ» έγραψα για «ΙΔΑΝΙΚΑ» αντί για «ΠΡΟΤΥΠΑ». Κατάλαβα το λάθος μετά.. αλλα κατόπιν εορτής...

    Κι’ επειδή χτές Δευτέρα έγραψα σωρηδόν σχόλια στο blog ( 2 στην Aphrodite, 3 στη gravoura, κι’ ένα στον ΝΔ..) δέν πρόλαβα να γράψω στην Aphrodite ...το πιό σημαντικό!

    Λοιπόν...

    Δέν μου ήτανε εύκολο να σχολιάσω το post σου, Aphrodite…
    Άν με φαντάζεσαι άνετο, να κάθομαι να σου γράφω στα γρήγορα απαντήσεις, πέφτεις έξω!
    Για να σε σχολιάσω, σε μελέτησα προσεκτικά, όχι μόνο εσένα αλλα και όλους όσους σε σχολίασαν, καθώς και τις δικές σου απαντήσεις στα σχόλιά τους. Σας έβαζα μάλιστα και ..βαθμό στον καθένα, ανάλογα με το πόσο «μέσα στο θέμα» ήταν η απάντησή του, ώστε να την προσέξω ιδιαίτερα. Ο μέσος όρος βγήκε γύρω στο 7, τα δικά σου ήτανε μεταξύ 10 και 11..

    Θέλω να πώ, ότι είχα μπροστά μου ένα κείμενο γραμμένο απο άνθρωπο που ξέρει να γράφει ΑΡΙΣΤΑ. Γιαυτό και έπρεπε να προσέξω, πολύ! Άσε που όταν είναι να αντιμετωπίσω γυναίκα ...σταυροκοπιέμαι πρώτα εκατό φορές!..

    Αλλα εσύ, ...δέν γράφεις και τόσο ως «γυναίκα»! Γιατι, αυτό το ύφος σου, να πετάς δυό κείμενα, να ανακατεύεις τα αντίθετα σάν τραπουλόχαρτα κόκκινα και μαύρα, και μετά να ..κόβεις και να μοιράζεις ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, λέγοντας «..κάντε παιχνίδι τώρα, μάγκες!», αυτό είναι το ύφος ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ! Δείχνει άνθρωπο που «τη βρίσκει!» να σκάβει τη ζωή, και να αναζητά την αλήθεια. Άνθρωπο που ξέρει να λύνει, αλλα και ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙ διανοητικά προβλήματα. Μεγάλη δουλειά!

    Γιαυτό και γέλασα πολύ με το σχόλιο του indub : “This is a strange post-death comes before the doctors”. Χά-χά-χά-χά-χά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. @kato patissia,

    Γειά σου κι εσένα Τζιμ Άνταμς! Χαίρομαι πάρα πολύ που αυτά τα καλά λόγια προέρχονται από άνθρωπο που γράφει τόσο δυνατά - και η προετοιμασία σου φαίνεται. Τριπλό άξελ χωρίς προπόνηση δεν γίνεται! Εκτός αν είσαι Πεπίτο!
    ;)

    Εύχομαι να βρίσκεις πάντα το "ιδανικό" κι όχι το στερεότυπο. Αν μη τι άλλο, θα εμπνέεις και κόσμο που "έρχεται" μετά από σένα!

    ΥΓ1- ναι, υπήρχαν στο σπίτι από μεγαλύτερα αδέρφια, ναι, τα πέταξαν όλα. Αυτό κι αν ήταν στερεότυπο "αυτά τα πράματα είναι υποκουλτούρα και σας γανώνουν το μυαλό!".

    ΥΓ2- αναφορές σε όσα έγραψε ο φίλος με μαεστρία στο ποστ της αγαπητής γκραβούρας (το επόμενο ακριβώς), για απτά αναμνηστικά παιδικών εποχών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.