Τετάρτη, Αυγούστου 02, 2006

Η Κόλαση του Παραδείσου

Ημερολόγιο διακοπών 2 (δεν θα υπάρξει 3…)

Με ρωτάτε γιατί γυρίσαμε.

Από το βουνό κατεβήκαμε επειδή η σύντροφος κατελήφθη από νοσταλγία για την θάλασσα. Ήταν κι ο καιρός λίγο χάλια, ήταν και οι συνθήκες περίεργες (χειμωνιάτικη διαμονή με βελούδα, τζάκια και διπλά χαλιά, χωρίς κλιματισμό – όπου την ημέρα ίδρωνες και το βράδυ πάγωνες) είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας σε ένα άλλο ξενοδοχείο, παραθαλάσσιο, όπου πηγαίναμε παλιά.

Πήραμε τηλέφωνο και ήμασταν αφάνταστα τυχεροί μέσα στην φουλ σαιζόν. Είχαν – ένα και μόνο – ελεύθερο δωμάτιο!

Διασχίσαμε όλη την κεντρική ορεινή Ελλάδα και καταλήξαμε στην θάλασσα. Η πρώτη εντύπωση ήταν άριστη. Καλά κάναμε! Το ξενοδοχείο έμοιαζε μικρός παράδεισος. Το βλέπετε και στην φωτογραφία – τραβηγμένη από το παράθυρο του δωματίου μας.



Και λοιπόν, γιατί φύγαμε την ίδια μέρα κι όλας;

Για τον ίδιο λόγο που φύγαμε από την Ζάκυνθο το 1984, από την Ερμούπολη το 1992 από την Κυλλήνη το 1995, από… (η λίστα μπορεί να φτάσει άνετα τις εκατό περιπτώσεις).

Θ Ο Ρ Υ Β Ο Σ

Από τότε που είχαμε να πάμε (πάνω από 10 χρόνια) είχαν αλλάξει οι κυκλοφοριακές συνθήκες. Η παρακαμπτήριος της Εθνικής Οδού δεν λειτουργούσε και όλη η κυκλοφορία περνούσε ακριβώς δίπλα μας (είχαμε και το τελευταίο δωμάτιο, επάνω στον δρόμο).







Νταλίκες, μηχανάκια, μπετονιέρες, μηχανάκια, γερανοί, μηχανάκια, φορτηγά, μηχανάκια, λεωφορεία, μηχανάκια, πούλμαν, μηχανάκια, μηχανές, μηχανάκια, ΙΧ, μηχανάκια, ταξί, μπουλντόζες… α, ναι… κόντεψα να ξεχάσω τα μηχανάκια! Αδιάλειπτα, χωρίς ένα δευτερόλεπτο παύση.

Το κτίριο έτριζε και βούιζε. Αν έκλεινες τα τζάμια (που δεν ήταν καν διπλά) άλλος θόρυβος χειρότερος σε καταρράκωνε.




Ο κλιματισμός, παλιάς τεχνολογίας έκανε σαν κομπρεσέρ. Πρέπει να ήταν και χαλασμένος, διότι δεν ρυθμιζόταν ούτε η ταχύτητα του ανεμιστήρα, ούτε η απόδοση της ψύξης: υπήρχαν δύο κλίμακες: ή πάγωνες ή το έκλεινες και έσκαγες.

Ας αφήσουμε που και με τον κλιματισμό το βουητό του δρόμου εξακολουθούσε να ακούγεται σε ένα καινούργιο μιξάζ μαζί με το κροτάλισμα του αιρ κοντίσιον. Και βέβαια η συμφωνία της νταλίκας διαχεόταν σε όλο το συγκρότημα: στην πισίνα, το εστιατόριο, τους χώρους υποδοχής.


Στο εστιατόριο μάλιστα μιξαριζόταν με την τελευταία εσοδεία καψούρικων τραγουδιών από τα μεγάφωνα – τι να σας πω, η απόλυτη ηχητική απόλαυση.




Θόρυβος – ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός των διακοπών. Έχουμε εγκαταλείψει ωραιότατα ξενοδοχεία απλώς και μόνο λόγω ηχητικού περιβάλλοντος. Θυμάμαι ένα στο Πόρτο Χέλι, χτισμένο σε τεράστιο μήκος με ένα ατέλειωτο διάδρομο στη μέση. Οι πόρτες των δωματίων, ένθεν και ένθεν του διαδρόμου, κλείνανε μόνο αν τις χτυπούσες με δύναμη – δεν υπήρχε άλλος τρόπος (δεν είχαν χερούλι). Εκατό πόρτες από 5 κλεισίματα (λίγα λέω) το 24ωρο; Πεντακόσιες κανονιές με την απίθανη ηχητική του γυμνού διαδρόμου. Δύο μέρες αντέξαμε.

Στην Ολυμπία και την Μεσσηνία, υπερπολυτελέστατα ξενοδοχεία μας διώξανε τα παιδάκια (και οι ακόμα πιο κακομαθημένες τσιριχτές μαμάδες τους). Στα κάποτε έρημα και απόμερα νησιά, οι ντίσκο και τα ολονύχτια μπαρ.



Και παντού – παντού – η πρώτη πληγή είναι τα μηχανάκια. Αυτή η διαβολική εφεύρεση (ποιος σκέφτηκε πρώτος να κόψει την εξάτμιση για να παραστήσει τον Σουμάχερ;). Σαν κακά έντομα στοιχειώνουν την μέρα και την νύχτα όλων μας.

Τελικά η χαριστική βολή στον τελευταίο μας Παράδεισο ήταν, όταν στις έξη το απόγευμα, άρχισε η Happy Hour. Όπου τα καψούρικα βγήκαν από την τραπεζαρία και ξεχύθηκαν, έξω φωνή, στα μεγάφωνα της πισίνας. Τα παιδάκια ενθουσιασμένα άρχισαν να χορεύουν και να τσιρίζουν. Το μείγμα θόρυβος δρόμου, ηχεία στην διαπασών και τσιρίδες παιδιών ήταν θανατηφόρο.

«Πάμε να φύγουμε» είπε η σύντροφος.

Κι έτσι οδήγησα άλλες τρεις ώρες (+τέσσερις το πρωί) και επιστρέψαμε.

93 σχόλια:

  1. Καλώς ήρθατε πίσω! Ο Don χάρηκε; Δεν πειράζει ίσως η ησυχία της Αθήνας σας αποζημιώσει. Εμείς ζούμε στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης και το βράδυ έχει τόση δροσιά και τόση ησυχία που με τίποτα δεν ξεκινάμε για 2ήμερο στη Χαλκιδική. Μου φτάνουν μερικές μέρες διακοπές σε νησάκια που δεν έχω πάει το Σεπτέμβριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ζήτω η Ελληνική Τουριστική κουλτούρα...
    Σωστή η κίνηση σας Κύριε Δήμου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έ πιά δεν αντέχω, θα το πω δημόσια: Πόσες φορές και γω και ντόπιοι φίλοι μου σας κάλεσαν στην Κω;

    Θα είχατε ένα δωμάτιο σε καταπληκτικό ξενοδοχείο με λογικές τιμές, ήσυχο και δροσερό μέσα στο πράσινο.

    Θα τρώγατε στα καλύτερα παραδοσιακά εστιατόρια (πχ Κερμεντές ή Μαστιχάρι) φρέσκο ψάρι ή κρέας σε λογικές τιμές.

    Θα κολυμπούσατε στις καθαρότερες (πχ Καρδάμυνα) καταγάλανες παραλίες οι περισσότερες με ελάχιστο κόσμο.

    Και τα βράδυα θα παρακολουθούσατε παραστάσεις και εκδηλώσεις στα πλαίσια των τοπικών "Ιπποκρατείων" στο Ενετικό φρούριο κάτω απ' τ' άστρα (χθες Δερβίσηδες από την γειτονική Τουρκία, σήμερα Μικρούτσικος και πάει λέγοντας). Κι αν θέλατε το privacy σας κανείς δεν θα σας ενοχλούσε παρά μόνο για το occasional τηλέφωνο "Όλα καλά κ. Δήμου;"

    Ως και βουνό έχει να ανεβείτε αν θέλετε να ορειβατήσετε.

    Φυσικά θα μπορούσατε να έρθετε και στην Κω και να έχετε μια παρόμοια εμπειρία αλλά στην Ελλάδα ποτέ δεν κάνουμε κάτι ή δεν πάμε πουθενά αν δεν γνωρίζουμε κάποιον.

    Αν το παίξουμε ανεξάρτητοι-μεμονωμένοι Ευρωπαίοι καταλήγουμε Αθήνα καλοκαιριάτικα γράφοντας πικρόχολα posts :-)))

    Τέλος πάντων, ίσως προλάβετε κανά τελευταίο εισιτήριο αν αλλάξετε γνώμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την ξέρω την κατάσταση και την απεχθάνομαι.

    Αλλά σε τούτο τον τόπο, αν διαμαρτυρηθείς για τον θόρυβο, είσαι μονόχνωτος, στριμμένος, περίεργος, "α παράτα μας ρε φίλε τώρα που τη βρίσκουμε!!!".

    @#@#%$!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχετε τόσο δίκιο... Δεν είναι μόνο θέμα ποιότητας χώρου (που για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία - δηλαδή αν είναι να ιδρώνω και να ακούω κάθε λογής φωνή και μηχάνημα και να το πληρώνω χρυσό, δεν κάθομαι σπίτι μου ή στο εξοχικό της οικογένειας;)

    Είναι και θέμα γενικότερης συμπεριφοράς των νεοελλήνων, από την έλλειψη εκπαίδευσης των μωρών μέχρι και την κακώς εννοημένη - δηλαδή καταπατημένη και τσακισμένη - ελευθερία και δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα.

    Χαρακτηριστικό απίστευτο παράδειγμα που έχω ακούσει με τα αυτιά μου σε νησιώτικη περιοχή. Κύριος που ψαρεύει, επειδή βαριέται με το ψαροντούφεκο και έχει ταβέρνα και δεν θέλει να πληρώσει ακριβά τα ψάρια στο καϊκι, απλά, θα βάλει δυναμίτη... Δηλαδή θα καταστρέψει όλο το γόνο, ένα ολόκληρο κομμάτι της περιοχής, μόνο και μόνο για να βγάλει ψάρια τριών ημερών... Τραγικό και χυδαίο (και πάντα γλιτώνουν, έτσι;)

    Δεν ξέρω αν θα αλλάξει αυτή η νοοτροπία, νομίζω ότι κατά βάθος δεν θέλουμε να αλλάξει.

    Και εγώ θα έφευγα... τρέχοντας.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. zizugataki κι εγώ ζω σε προάστειο της Αθήνας, σε ήσυχο δροσερό σπίτι με μεγάλο κήπο - και κάθε φορά που γυρίζω από τις διακοπές, αναστενάζω με ανακούφιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Antonios Liolios said...
    Έ πιά δεν αντέχω, θα το πω δημόσια: Πόσες φορές και γω και ντόπιοι φίλοι μου σας κάλεσαν στην Κω;

    Να απαντήσω και εγώ δημόσια: σπάνια (σχεδόν ποτέ) δεν πάω όταν με προσκαλούν. Ένα βασικό ζητούμενο των διακοπών είναι να είμαι μόνος και άγνωστος. Εξ' ου και τις καλύτερες τις περνάω στο εξωτερικό.

    Ειδικά για την Κω υπήρχαν και άλλοι λόγοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μ όλα αυτά θα με πείτε γερο-παράξενο - αλλά για μένα τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις για διακοπές:

    α) ησυχία (εδώ μπαίνει και το ινκόγκνιτο)
    β) δροσιά και
    γ) καθαριότητα.

    Από κει και πέρα μπορεί να είναι και το απλό δωμάτιο της κυρά Μαρίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δυστυχώς ο καθένας ορίζει την "ποιότητα" διαφορετικά.
    Για κάποιους είναι πολύ ευχάριστο να ουρλιάζουν τα παιδιά τους στις πισίνες ή στις παραλίες (ζωντανά πλάσματα γαρ...) όπως και οι ίδιοι φωνάζουν στις ταβέρνες και τους ακούει όλη η ευρύτερη περιοχή.
    Κάποιοι δεν ασχολούνται καν, δεν χρειάζονται ησυχία στις διακοπές. Τι να την κάνουν? Να μείνουν με τον εαυτό τους? Αυτό είναι ίσως το πιο δυσβάσταχτο πράγμα. Χίλιες φορές καλύτερα κόσμος, φασαρία, μη μείνουν μόνοι τους και αναγκαστούν να σκεφτούν το (όποιο) "χάλι" τους.

    Ίσως είμαι νεοπαράξενη :)

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Kαλημέρα
    έχουμε καιρό να τα πούμε. ελπίζω να είστε καλά.
    εγώ έμαθα σημερα πως βρίσκεστε κοντά μου (Λευκάδα-Γένι) και ετοιμαζόμουν να σας προσκαλέσω για καφέ.
    ελπίζω το θόρυβοχτύπημα στα νεύρα να μην το πάθατε σ' εμάς αν και μόνο απίθανο δεν είναι
    Χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. καλημερα σας.ενα ομορφο μερος που εχω παει ειναι η Κασσος στα δωδεκανησα. Απολυτη ηρεμια και δεν προκειται να σας βρει κανεις.Μονο εσεις και οι περιπου 800 κατοικοι του νησιου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Υπάρχουν ήρεμα μέρη.Πολλά από τα δωδεκάνησα (τα μικρά) είναι ακόμα μικροί παράδεισοι.Πριν από 2 εβδομάδες πήγαμε σε ένα από αυτά.Σχετικά δύσκολα στη πρόσβαση αλλά δε μπορείς να τα'χεις όλα.Ούτε τριζόνι δεν ακούγαμε το βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα ΝΔ. Welcome back!
    Όσο για ησυχία και τουριστικές υπηρεσίες:

    Schweiz
    http://www.myswitzerland.com/en/welcome.cfm

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΚΑΛΗΜΕΑΡΑ Κε ΔΗΜΟΥ καλώς ήρθατε.

    ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΑΣΠΡΟΥΣ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ. ΕΝΑς ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕς ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ.

    ΕΧΩ ΑΚΥΡΩΣΕΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΩ ΤΙΣ ''ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ'' ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ. Η ΜΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΑΡΙΑ ΝΗΣΙΑ - ΤΕΝΕΡΙΦΗ. ΕΙΧΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΙΣΠΑΝΟΥΣ ΘΑ ΕΜΕΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΙΣΙΝΑ ΚΛΠ. ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΡΙΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ( ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΥΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΛΛΟΙΩΣ ΜΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ) ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΛΥΣ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΜΟΥ ( ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΑ/ΠΑΜΕ ΕΔΩ ΠΑΜΕ ΕΚΕΙ ). ΕΠΕΙΤΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ: '' ΜΑ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;'' . ΕΤΣΙ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΓΙΑ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΓΥΡΩ ΠΕΡΙΟΧΕΣ. ΟΛΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ. ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΙΤΑΛΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΑ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙ!!! ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ!!! ΕΣΚΑΣΑΝ ΚΙ ΕΚΑΤΣΑΝ ΦΡΟΝΙΜΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΑ...:)))

    ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΑΚΥΡΩΣΑ ΦΕΤΟΣ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ. ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΧΩΡΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.

    ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΟΔΗΓΙΑ ΤΗς ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟ ΟΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΙ ( ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΠΙΑ ) ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΨΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ΘΟΡΥΒΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ. ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΗΘΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΡΟΠΟΙ ΔΡΑΣΤΙΚΗς ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΜΟΜΑ ΦΟΡΑ...:))). ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΚΑΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ. ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΤΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟ ΥΠΕΧΩΔΕ ΚΑΙ Ο ΥΠΕΧΩΔΕ ΤΑ ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ( Α. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ Ο ΥΠΕΧΩΔΕ ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΜΟΛΙΣ ΕΚΑΤΣΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!!! ΑΚΟΜΑ ΑΥΤΗ Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ).

    ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.

    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΜΕ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τώρα να πω τη μαύρη μου αλήθεια δεν νομίζω ότι έχετε κι άδικω ούτε ότι είναι λόγω ηλικίας.

    Κι εγώ που είμαι κατά πολύ μικροτερος όταν πάω διακοπές θέλω ησυχία και να μην έχω ούτε γνωστούς ούτε συγγενείς (ειδικά αυτούς). Όταν πας διακοπές είτε είναι βουνό είτε είναι θάλασσα το ωραίο είναι να βρίσκεις εκεί παρέα και να κάνεις εκεί γνωριμίες. Θα μου πείτε ότι συνήθως όπου έχει θόρυβο έχει και το όντα με την απαίτηση να λέγονται άνθρωποι, όμως τις πιο ωραίες γνωριμίες δεν τις έχω κάνει σε μπαράκια, που τώρα τελευταία όλοι κουμπομένοι, αλλά σε παραλίες, σε ελεύθερο κάμπινγκ όπου υπάρχει μία ατμόσφαιρα παρέας κι όχι όχλου.

    αα ένα τελευταίο είμαι ένα ανθρώπινο ον που είχε και έχει την τύχη να απολαμβάνει στις διακοπές του και τις χαρές της θάλασσας (αυτής της ξελογιάστρας - μου αρέσει φουρτουνιασμένη και άγρια) καθώς και του βουνού (πεζοπορία, δάση, παρατήρηση πουλιών και μικρών ζώων) οπότε δεν μπορώ να πάρω θέση τι μου αρέσει περισσότερο. Όμως τώρα που το καλοσκέφτομαι μάλλον θάλασσα γιατί απολαμβάνεις την θέα τόσων ωραίων γυναικών , από την άλλη και τόση κυτταρίτιδα και παχυσαρκία χμμμμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ...πήγα και 'γώ προσκαλεσμένος για το σαββατοκύριακο (με προοπτική μήπως μείνουμε κι'άλλο) σε σπίτι (διαμέρισμα) φίλου μου.

    Με είχε φάει ο άνθρωπος να πάμε -τόσο καιρό μου τόλεγε...
    "έλα και θα έχεις το διπλανό διαμέριμα με κλιματισμό όλο δικό σας",
    "...έλα και θα σε πάω σε ταβερνάκια με μοναδικούς ψαρομεζέδες",
    "...έλα να δείς που η παραλία είναι 2-3 λεπτά ποδαρόδρομο",
    "..έλα και η διαδρομή μέχρι τη Κόρινθο τώρα πιά δεν είναι τίποτα, χωρίς μποτιλιάρισμα στην Κακιά Σκάλα, κλπ.."

    Μ'έπεισε. Ξεκινήσαμε τη παρασκευή το απόγευμα και πράγματι κάναμε λιγότερο από μιάμιση ώρα door-to-door, ή μάλλον door-to-street διότι έφαγα περίπου ένα τέταρτο να βρω να παρκάρω μέ 34 βαθμούς αποπνικτική ζέστη...

    Μόλις βρήκαμε το σπίτι λέω στη γυναίκα μου " μα αφήσαμε το σπίτι μας στη φύση (μένουμε στη Βούλα) για έρθουμε εξοχή στο τσιμεντο-καμίνι αυτό;"

    Είχα να πάω στο Λουτράκι από το 1983.

    Άλλα θυμόμουν και άλλα βρήκα: πολυκοσμία, συνεχής ροή παντός είδους δίτροχων και τετράτροχων, ζέστη και το κυριότερο..ΘΟΡΥΒΟΣ!!

    Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το βράδι "κοιμήθηκα" σε ένα ντιβάνι απ'όπου σηκώθηκα το πρωϊ πιασμένος!

    Την άλλη μέρα τα ίδια...η δε κοντινή μας παραλία ήταν τίγκα στην ομπρέλλα. Πού να μπείς να κολυμπήσεις!!!

    Την Κυριακή νωρίς-νωρίς μαζεύω τα παιδιά μου και λέω και στη γυναίκα μου: "...αρκετά 'δροσιστήκαμε' εδώ...φύγαμε γρήγορα γιά το σπίτι μας!"

    Περιττό να σας πω την ανακούφιση που νιώσαμε....

    Νίκο...σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. πωπωπω!!

    καλέ η ελλάδα είναι γεμάτη από υπέροχες ήσυχες παραλίες!!!!!!!

    μη με ρωτήσετε που ακριβώς.. γιατί λιγοστά τα βιώματα μου εκεί αλλά όλα υπέροχα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δυστυχώς τα προβλήματα στα οποία αναφέρεται ο κ. Δήμου είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στην Ελληνική έκδοση της τουριστικής βιομηχανίας......Το έχω ξαναγράψει: ουσιαστικά αυτή η σχεδόν απόλυτη έλλειψη στοιχειώδους κοινωνικής συμπεριφοράς και επαγγέλματισμού είναι που με αναγκάζει (εδώ και περίπου 10 χρόνια) να μην κάνω ποτέ διακοπές στην Ελλάδα αλλά σε άλλα μέρη μακρινά και ονειρεμένα...

    Υ.Γ.
    Για όσους ενδιαφέρονται: εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα "σχετικό" άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη.
    http://www.medium.gr/articles/115408807714971.shtml

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πάντως αν κρίνουμε από τα cliparts μάλλον το διασκεδάσατε που γυρίσατε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Νίκο μόλις περιέγραψες το καταπληκτικότερο περιβάλλον διακοπών για τη νεολαία. Θόρυβος άρα ζωή και κίνηση , καψουροτράγουδα άρα έρωτας, ζέστη ( με κλειστό το χαλασμένο κλιματιστικό) άρα λίγα ρούχα... Άλλοι καιροί άλλα ήθη... Αν ήσουν σημερινός εικοσάχρονος θα νοίκιαζες και εσύ μηχανάκι (με κομμένη εξάτμιση) για να συμβάλεις και εσύ στο θόρυβο και να σε προσέξουν και τα μωρά , και θα τραγουδούσες καραοκε το σουξέ του εκάστοτε εφήμερου τραγουδιάρη, αφιέρωμα στο μωρό που σου απέφερε το θορυβώδες μηχανάκι. Όσο για τον κακό κλιματισμό; Ε ποιος νοιάζεται για τον κλιματισμό όταν υπάρχει πισίνα ή θάλασσα.
    Εγώ θα προτιμούσα το εν λόγο ξενοδοχείο από ένα που θα βασίλευε ή ησυχία ή τάξη και το ποιοτικό τραγούδι. Δεν συμβαδίζουν με ... ας πούμε με την εποχή.
    Καλή διαμονή στην (σχετικά) έρημη-ήσυχη αυγουστιάτικη Αθήνα που τόσο αγαπάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εκεί που χάρηκα αφάνταστα και επιτέλους βρήκα έναν συνέλληνα που την βρίσκει με τα βουνά, ιδού η απογοήτευση. Τελικά αληθεύει ότι μερικοί είναι πλασμένη για τα βουνά, και άλλοι για την θάλασσα. Οπότε με ρωτάνε που θα περάσω τις διακοπές μου, διστάζω να τους πω για τα βουνά τις Πίνδου (και τα άλλα βουνά μου αρκούν εξίσου), καθότι η αντίδρασή τους ήταν πάντα ολίγον τι προσβλητική. Με κοιτάνε με λοξό μάτι λες και είδαν ένα ούφο μπροστά τους. Θόρυβος? Ο θόρυβος του βουνού / χωριού είναι γλυκός και ευπρόσδεχτος. Στο σημείο να το προκαλείς μονάχος σου, όταν σου έρχεται να φωνάξεις από τα βάθη τις καρδιάς σου, αυτό που φώναξε ο Κερουά στην τελευταία φράση του σε κάποιο βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. playmobil, υποτίθεται πως ήταν το καλύτερο δωμάτιο - οι ιδιοκτήτες ευγενέστατοι - αλλά τι να τους πεις...

    Μιλάμε μάλιστα και στις δύο περιπτώσεις για ξενοδοχεία υπερπολυτελείας (200 με 300 ευρώ η βραδυά).

    Mamaloukas said...
    "εγώ έμαθα σημερα πως βρίσκεστε κοντά μου (Λευκάδα-Γένι)"

    Δυστυχώς όχι - στην Λευκάδα περάσαμε υπέροχα και τις δύο φορές - και θα ξανάρθουμε...

    maiosone άσε την τραγωδία με τους σερβιτόρους και την ποιότητα του φαγητού...

    M.m. θα έχεις καιρό να έρθεις στην Ελλάδα - έλα και η Κυανή Ακτή θα σου φανεί παράδεισος (τουλάχιστον εμένα, όποτε ήρθα, έτσι μου φάνηκε...)

    half-blood_phoenix said... Αν ήσουν σημερινός εικοσάχρονος...

    Και ως εικοσάχρονος την φασαρία δεν την άντεχα με τίποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. cyberdust said...
    Εκεί που χάρηκα αφάνταστα και επιτέλους βρήκα έναν συνέλληνα που την βρίσκει με τα βουνά

    Εγώ παραμένω άνθρωπος των βουνών - αλλά δεν είμαι μόνος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σε θαυμαζω που εφυγες.

    Μπορει σε σινεμα και θεατρα να φευγω στη μεση αλλα δεν το εχω τολμησει σε διακοπες (απλα σιωπηλα υποφερω και παρακαλαω να γυρισω).

    Παντως με σενα το ερωτημα ειναι μαλλον γιατι πας παρα γιατι φευγεις...

    Καλως ηρθες και καλως ηρθε και ο don!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καθόμουν μπροστά στην οθόνη επί μισή ώρα, για να υποβάλω προτάσεις ήσυχων διακοπών. Εκτός από το Άγιον Όρος (χωρίς τη σύντροφο, φυσικά -και πάλι σε καμία σκήτη κι όχι στις πολύβουες μονές), άντε και το δάσος της Δαδιάς στον Έβρο, δεν μου ήρθε τίποτε άλλο.
    Τι να πω... Ένα "καλό χειμώνα" και... έξω από την πόρτα.

    ΥΓ Προσωπικά λέω, πάντως, να πάω Ζάκυνθο, από τις 15 Αυγούστου κι έπειτα. Ας ελπίσουμε ότι η πλειοψηφία θα έχει επιστρέψει στις βάσεις της

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. silk123 said...
    "Σε θαυμαζω που εφυγες.
    Μπορει σε σινεμα και θεατρα να φευγω στη μεση αλλα δεν το εχω τολμησει σε διακοπες..."

    Εκτός από την απόφαση, έχει και ένα κόστος...

    Πάντως αυτη τη στιγμή γράφω με τον Ντον στα γόνατά μου και είμαι πανευτυχής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Το περίεργο είναι ότι δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιον να πάρει κλήση από την τροχαία για ηχορύπανση με μηχανάκι.Για κράνος όμως πολλές φορές. Να σπάσεις το κεφάλι σου απαγορεύεται,να κουφάνεις τους άλλους όμως και να μην τους αφήνεις να ησυχάσουν δεν πειράζει.
    Τα νυχτερινά μαγαζιά ,είναι πήγες ηχορύπανσης.Εδω είναι να γελάς.Περνάει η αστυνομία εφόσον έχει δεχθεί επώνυμη καταγγελία,ο τσιλιαδόρος κάνει νόημα με τηλεκοντρόλ στον dj να χαμηλώσει τη μουσική,φεύγει η αστυνομία και ξανα η ένταση στο μάξιμουμ.Για να κλείσει ένα bar πρέπει να έχει 3 μηνύσεις για ηχορύπανση και μετά σφραγίζεται για 10 μέρες στο τέλος της καλοκαιρινής σεζόν.Γελοία πράγματα.Το μόνο καλό που είχε κάνει ο Παπαθεμελης ήταν το ωράριο στα νυχτερινά μαγαζιά.Βέβαια και αυτό παραβιάζετε καθημερινά.Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο κόσμος πρέπει να βγαίνει στις 2 και να πηγαίνει σπίτι 7 το πρωί.
    Μπουζουκισταν…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Miltos: Θυμήθηκα, χρόνια πριν, πρώτη φορά στο Ισραήλ. Δεκαοκτάρηδες ένεκα, οι γονείς δύο αγοριών από την παρέα δεν άφηναν τα βλαστάρια τους να έρθουν (γίνεται πόλεμος, πού θα πάτε!) και αυτοί συμβιβάστηκαν με Ρόδο. Επειδή όμως ήθελαν να έρθουν αργότερα, δώσαμε ραντεβού μια μέρα στο σιδηροδρομικό σταθμό της Ιερουσαλήμ (πού άλλού να δώσουμε, κανείς δεν είχε ξαναπάει εκεί). Και όταν φτάνουμε Ιερουσαλήμ, μαθαίνουμε πως δεν έχει σιδηροδρομικό σταθμό. Ευτυχώς οι φίλοι μας δεν είχαν έρθει τελικά (ρητή συμφωνία: θα έρχονταν μόνο αν έπαιρναν το ΟΚ από τους γονείς τους).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καλησπέεεραααα!

    Καλά ο θόρυβος και η χλαπαταγή, που πραγματικά είναι να βγαίνεις απ'τα ρούχα σου (για... τζάμπα λόγο βέβαια!) :)

    ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ όμως που το παίρνουμε ΟΛΟΙ ΠΑΝΤΟΥ?

    Και καλά για να πας εκεί που είναι να πας, στο ξενοδοχείο/ δωμάτιο/ εξοχικό. Και να στρατοπεδεύσεις. ΟΚ, το δικαιούσαι.

    ΜΕΤΑ?

    Στην παραλία, στο κύμα στην κυριολεξία - ο προφυλακτήρας τελειώνει εκεί που αρχίζει η πετσέτα σου...

    Στο ταβερνάκι, δίπλα στην ψαθοκαρέκλα, ν'ακουμπάς και το πανέρι με τα ψωμιά στο καπώ, για να κάνεις χώρο στο τραπέζι για την ψαροκραιπάλη...

    Στο μίνι σούπερ-μάρκετ, κολλητά στη μοναδική είσοδο-έξοδο, δίπλα στους κουβάδες με τα βατραχοπέδιλα & τις εφημερίδες, να μην μπορεί να μπει-βγει κανείς χωρίς να βριστείτε...

    Σε εξόδους το βράδυ, με τέτοιο κάθετο/ διαγώνιο / ανασουμπούρδουλο παρκάρισμα-πισωκολλητό, που να σε περιμένουν ΟΟΟΛΟΙ, να ξεκουμπιστείς επιτέλους, ώστε ν'απεγκλωβίστούν μετά ένα-ένα σε σειρά τα άλλα αμάξια (βρέχει μούτζες!)

    Και βέβαια, στην όποια παραλιακή σε μαρίνες κοντά, ΤΟ εμφραγμα: πρώην κατσικόδρομο με απλό πασάλειμμα ασφάλτου από πάνω (και ψωραλέους κοκοφοίνικες για ντεκόρ), που χώραγε-δε χώραγε την κατσίκα, τώρα λεωφόρο 4 λωρίδων! Δεξιά-αριστερά για παρκάρισμα, και στη μέση διπλής κατεύθυνσης...

    Ελλάδα Ελλαδάρα μας!

    Υπάρχουν και Η τιμωρία βέβαια: να σε πηγαίνει σιρκουί σε καρόδρομο με χαλίκι και στροφές, εσένα με τη... τζιπούρα (τζιπ + τσιπούρα), τρακτέρ με βήχα...

    Γκουχγουχγουχγκουχγκουχχχ...

    Η ν'αφήνουν τα παιδιά στο πίσω κάθισμα ό,τι σκατολοίδι τους έχεις πάρει για να βγάλουν τον σκασμό (από γλυφιτζούρια & παγωτά-το Χημείο του Κράτους, μέχρι άθλια περιοδικάκια με φτηνιάρικα δωράκια). Και να έχουν ΛΙΩΣΕΙ όλα πάνω στα βραστά πλαστικά...

    Η να βάζεις ντάλα μεσημέρι βενζίνη από το μοναδικό βενζινάδικο-μαπάδικο της περιοχής, του κυρίου Α.Μ. (Αισχροκέρδεια στα Μούτρα σου), με ουρά από αργόσχολα φορτηγά μπροστά σου, να σου ξερνάνε ντήζελ-ασφυξία στο ακριβό σου σύστημα κλιματισμού και ακόμη και με την ανακύκλωση εσωτερικού αέρα, να το παίρνει ΟΛΟ μέσα...

    "Θα κάτσω σπίτι,
    θ'αράξω σπίτι,
    κι άμα με δεις στο δρόμο
    πέτα μου ένα αυγό!..."

    (γειά σου Λούκη!)
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ND said
    Και ως εικοσάχρονος την φασαρία δεν την άντεχα με τίποτα!

    Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Τις πρώτες μου διακοπές ως 20χρονη τις έκανα στην Αμοργό. Τότε που πήγαινε πλοίο της άγονης γραμμής μια φορά την εβδομάδα. Τα Θολάρια δεν είχαν ηλεκτρικό και τα Κατάπολα ενώνονταν με τα Θολάρια μόνο μέσω θαλάσσης με καϊκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αν κάτι λατρεύω στον Αύγουστο είναι οι άδειες μεγαλουπόλεις. Οι ανοιχτοί δρόμοι. Το ξεμπούκωμα από αυτοκίνητα και μηχανάκια. Η ησυχία.

    Λογικά, κάπου πρέπει να πηγαίνει ο θόρυβος, όταν φεύγει από το Άστυ.... Όμως, πού;

    Μού λύσατε ένα μέρος της απορίας μου....

    ΥΓ. Π¨ως μπορεί ο κόσμος να ονομάζει "διακοπές" την διημέρευση σε ομπρελοξαπλώτρες πατείς με πατώ σε ο ένας πάνω στον άλλο με μια σούπα από ανθρώπους για θάλασσα και το τελευταίο χυδαίο μπητ να ξεκουφαίνει... και παραδίπλα να υπάρχουν άδειες παραλίες, ή με δυό-τρία άτομα... ούτε κι αυτό το κατάλαβα ποτέ. Μάλον γιατί δεν θέλω να δεχτώ τον Άνθρωπο σαν αγελαίο ζώο.

    Σ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. nd said..
    Πάντως αυτη τη στιγμή γράφω με τον Ντον στα γόνατά μου και είμαι πανευτυχής...


    εστω κι αν αναπτύσσονται θερμοκρασίες 50 βαθμών.. welcome back to both

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. (...πάντως ο Ντον είναι γατόνι - πρόλαβε και την έτζασε τη γκόμενα πριν γυρίσετε!... Rrrespect!)
    (-DDDD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. broccoli said...
    nd said..είμαι πανευτυχής...

    "εστω κι αν αναπτύσσονται θερμοκρασίες 50 βαθμών.. welcome back to both".

    Το υπόγειο όπου δουλεύω είναι πάντα δροσερό - και το ισόγειο έχει κλιματισμό (εντελώς αθόρυβο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Playmobil said...
    "Νικοδήμεια" σε 63 νησιά και βραχονησίδες, στα πρότυπα αντίστοιχων εκδηλώσεων για τον Μίκη Θεοδωράκη.
    Μη μου πείτε ότι δε θα παραστείτε;"

    Over my dead body! (Κυριολεκτικά). Μόνον αφού πεθάνω - και δεν μπορώ να αμυνθώ. Και πάλι ελπίζω πως οι δικοί μου άνθρωποι θα εμποδίσουν τον εξευτελισμό.

    (Αλήθεια, πως ξέπεσε έτσι ο Θεοδωράκης; Πάντα ήταν ματαιόδοξος, αλλά τώρα μάλλον χάνει...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. aphrodite said... Τετ Αυγ 02, 03:45:20 μμ

    Καταπληκτικό κείμενο. Η πραγματική κατάσταση στους τόπους των διακοπών τον Αύγουστο. Μήπως θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια διακοπές, την έννοια Αύγουστος και μετά να κάνουμε αυτό τον επαναπροσδιορισμό μόδα όχι μόνο για τους ΄Ελληνες αλλά από ότι φαίνεται και για τους υπόλοιπους "αναπτυγμένους" Ευρωπαίους. Είναι δυνατόν να κάνουμε όλοι διακοπές τον Αύγουστο; Στην Ελλάδα τουλάχιστον προσφέρονται και οι Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος και Σεπτέμβριος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Σε παλιότερα χρόνια είχα φίλους με σκάφη. Άλλα ιστιοφόρα, άλλα ταχύπλοα. Με αυτά έχω κάνει τις ωραιότερες νησιώτικες διακοπές. Γιατί, κακά τα ψέματα, το να πηγαίνεις στα νησιά με το πλοίο της γραμμής, είναι σαν να κάνεις εκδρομή με το ΚΤΕΛ.

    Όμως με τα χρόνια τα σκάφη των φίλων (όχι πάντα των ίδιων) μεγάλωσαν και χωρούσαν περισσότερο κόσμο. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι στριμωγμένος σε λίγα (έστω πολυτελέστατα) τετραγωνικά με ανθρώπους που δεν τους πας... Ας προσθέσω πως η σύντροφος πάσχει από κακοήθη ναυτία (την χρησιμοποιώ και για δικαιολογία) κι έτσι ο τρόπος αυτός διακοπών (ο ωραιότερος κατά τη γνώμη μου) εξέλιπε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Σημείωση: σήμερα τα post μου θυμίζουν group therapy παραπόνων διακοπών :) (o καθένας λέει τον πόνο του, είπα και εγώ τον δικό μου νωρίτερα - μ'αρέσει αυτό, είναι απίστευτη η οικειότητα που σου δίνει το μέσο τελικά... ).

    m.m.: συμφωνώ, καλοκαίρι στην Κυανή Ακτή γίνεται απίστευτος χαμός... εμείς είμαστε πολύ καλύτερα (τουλάχιστον έχουμε απίστευτες παραλίες και καλύτερο φαγητό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Άρτι επιστρέψας από τις διακοπές στην Πελοπόννησο και Κρήτη συμφωνώ απόλυτα με τον ΝΔ, ότι στο σπίτι μας έχουμε την περισσότερη ησυχία. Αλλά οι διακοπές δεν χαλάνε μόνο από την φασαρία ... Χαλάνε κι από χίλια δυό άλλα (μερικά αναφέρω στο τελευταίο κείμενο στο ιστολόγιό μου).
    Καλό χειμώνα Νίκο ! (Στις Βρυξέλλες έχουμε 18 βαθμούς και γκρίζα - όπως πάντα - συννεφιά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Ναι ο θόρυβος παρά είναι υπερβολικός. Δεν νομίζω πως μπορείς να τον αποφύγεις στην Αθήνα εκτός και αν μένεις κάπου μακριά στην Εκάλη ή στους Θρακομακεδόνες. Αλλά και πάλι αν φυσάει θα έχεις τον θόρυβο της εθνικής. Όταν πηγαίνω βόλτα στην Πεντέλη από την πλευρά της Αθήνας ακούγεται ένα τεράστιο «Βοοου» από τα αυτοκίνητα. Και οι ποιο κοντινές περιοχές είναι η Εκάλη και η Πολιτεία. Για αυτό διακοπές τον Αύγουστο στην Αθήνα, η πόλη γίνεται ανθρώπινη και η υπόλοιπη (σχεδόν) Ελλάδα Αθήνα.

    Θόρυβος, δηλαδή ηχορύπανση, συγνώμη δεν έχουμε χωματερές – διαχείριση απορριμμάτων την ηχορύπανση θα καταπολεμήσουμε;

    Απορία: Οι αναβάτες των μηχανών (ή των αυτοκινήτων) με τρύπιες εξατμίσεις δεν έχουν πρόβλημα ακοής; Εγώ αποκτώ εξ’ αιτίας τους…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Καλησπέρα!
    Και από 'μενα μια ιστορία καλοκαιρινής τρέλλας.
    ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
    2000
    Καλοκαίρι.
    Φτάνω σο χωριό που γεννήθηκε η μητέρα (ΣΗΜΑΝΤΡΑ) το οποίο ευτυχώς δεν είναι τουριστικό είναι ορεινό και μπορείς αρκετά γρήγορα να βρεθείς στη θάλασσα!
    Το πρώτο απόγευμα αλαλάζοντας καταφτάνουν οι κανίβάλοι με συγχωρείτε οι συγγενείς που αφού με ζούληξαν με εφτυσαν (να μην με μασχάνουν!!!) άρχισαν να μου υπόσχονται παραδεισενιες διακοπές.
    Τα ξαδέλφια μου αράδιασαν οτι bar και club συγκέντρωνε το περισσότερο κόσμο στη Χαλκιδική και μου έλεγαν κιόλας πως η ουρά φτάνει τα 10 χιλιόμετρα! (τέτοιο καμάρι δηλαδή!!!)
    Κόντεψα να τρελαθώ αθού ευχαρίστησα και έδιαωξα με όμορφο τρόπο του γηραιότερους, διαολόστειλα τους υπόλοιπους και αποφάσισα πως αυτές οι διακοπές είναι δικές μου.
    Πήρα την ξαδέλφη μου που είναι από 'κει και κάναμε το γύρο της Χαλκιδικής!
    Διαπίστωσα οτι ενώ εκείνη μένει εκεί υπήρχαν σημεία που δεν τα ήξερε.
    Όταν επιστρέψαμε με κοίταζαν σαν εξωγήινο και άρχιζαν να με σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μου (μα καλά γιατί πάει στα βουνά!!!!!!!??????)
    Έφυγα τρισευτυχισμένος με μια βαλίτσα φωτογραφίες και αρκετούς να γκρινιάζουν (δεν ήρθες και σε 'μας να σου κάνουμε το τραπέζι!!!) Δεν θέλω άλλο τραπέζι φτάνει!!!!!!!

    Η μεγάλη μου στενοχώρια είναι πως κάθε φορά που θα πάω στη Χαλκιδική η περιοχή έχει επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο!
    Και οι αναμνήσεις από υπέροχες παρθένες παραλίες θολώνουν επικίνδυνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Διακοπή ρεύματος στο Ψυχικό - περίπου τρία τέταρτα. Ούτε ADSL ούτε Wi-Fi - επέστρεψα στο παλιό καλό τηλεφωνικό καλώδιο PSTN. Μόλις συνδέθηκα ήθρε το φως.

    Μύρτώ έχω βρεθεί στην Κυανή Ακτή 92, 96, 99. Να άλλαξε τόσο σε επτά χρόνια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Σχετικά με τα μηχανάκια ισχύει ότι και με τα πειραγμένα αυτοκίνητα. Είδατε ποτέ κάποιον με φεράρι να βάζει τέρμα τα ηχεία ή να κάνει σπινιές μέσα στην Ταξιαρχών (Κορυδαλλού); Το ίδιο και με τα παπάκια που συνήθως αυτά έχουν τις κομμένες εξατμήσεις κι όχι οι χιλιάρες (σαν τα μικρά σκυλιά που σκύλο ακούς και σκύλο δεν βλέπεις).

    Σχετικά με το θόρυβο και την ηλικία: προσωπικά πρώτο ταξίδι μετά τις πανελλήνιες ήταν στην Ικαρία όπου έμαθα ότι το χαλαρά προέρχεται από εκεί κι ούχι από τους καρντάσιδες (θεσσαλονικείς).

    Όσο για τα κτελ. Επειδή ταξιδεύω από πολύ μικρός με αυτό το είδος έχω αρχίσει και την βρίσκω (μάλλον έχει ξυπνήσει ο μαζοχιστής μέσα μου) αλλά αυτό που απολαμβάνω ειλικρινά είναι το αεροπλάνο (αλλά η τιμή των εισιτηρίων είναι απαγορευτική πια).
    Τώρα προσπαθώ να ανακαλύψω τις διακοπές με το αυτοκινητάκι μου. Πρώτη φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ατάκα που έλεγε ο παππούς μου σε μηχανόβιους με κομμένες εξατμίσεις:

    «Φτου να μου χαθείτε, που να ‘κάνε έτσι ο κώλος σας!»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Προσωπικά χαίρομαι που οι Έλληνες πάνε μαζικά διακοπές τον Αύγουστο.
    Μ' ένα σμπάρο δυο τριγόνια.
    Και η Αθήνα άδεια τον Αύγουστο και η υπόλοιπη Ελλάδα άδεια Μάιο, Ιούνιο, Σεπτέμβριο (Κρήτη ΚΑΙ Οκτώβριο).

    Ακόμα και στην Αττική, τις καθημερινές εκτός Ιουλίου και Αυγούστου, υπάρχουν εξαιρετικές παραλίες άδειες.

    O συνδυασμός κλίματος, μορφολογίας της ακτογραμμής, νερών και γενικότερης θαλπωρής της Μεσογείου μας προσφέρει ένα καλοκαιρινό θέρετρο του Παραδείσου, το καλύτερο της Μεσογείου.

    Ανεπτυγμένο άσχημα, αλλά οι μυστικοί παράδεισοι δεν έχουν εκλείψει ακόμα.

    Βέβαια, κάθε χρόνο, τα περιθώρια στενεύουν.

    Ο τουρισμός αυξάνει παγκοσμίως με ρυθμούς που φοβάμαι ότι σε 10-20 χρόνια θα βάλουν τροχονόμους (ή μάλλον βαρκονόμους...) στις Κυκλάδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Με αφορμή το πρόσφατο ποστ " Τρισυπόστατο Μίσος", ένας άλλος μπλογκερ έγραψε ένα ποστ-κριτική στις θέσεις του Νίκου Δήμου, το οποίο ονομάζεται «Ανυπόστατο (ίσως)»

    Το αναφέρω απλώς ενημερωτικά, ώστε, αν ο ΝΔ ή οποιοσδήποτε άλλος δεν το έχει υπ' όψιν του, να το ρίξει, αν θέλει, μια ματιά.
    *******

    Μήπως ο ΝΔ ενδόμυχα επιθυμούσε να έχει holidays from hell , προκειμένου να γυρίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε ιδανικές συνθήκες μπλογκαρίσματος; Λέτε οι επιθυμίες του να εισακούστηκαν από το θεό του ίντερνετ;
    *****************

    Ημερολόγιο διακοπών 2 (δεν θα υπάρξει 3…)

    Κρίμα. Εγώ πάντως σας προτείνω να έρθετε για προσκύνημα το δεκαπενταύγουστο στην fake Παναγία Σουμελά. Τώρα που πλησιάζουν εκλογές έχει να πέσει πολύ χοντρό γέλιο, εκεί ψηλά στο Βέρμιο, με τους τηλενομάρχες και τους τηλεπαπάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Η κόλαση του Καλοκαιρινού Παραδείσου.

    Καλύτερα έτσι να μην χανόμαστε στις επίγειες ψευδαισθήσεις. :))

    Τα χρόνια της εφηβείας μου όλη η επαρχιακή Ελλάδα το καλοκαίρι ήταν "παράδεισος", πολλές φορές και τον χειμώνα.

    Η Σαντορίνη με δρομολόγια πλοίων μόνο 2 φορές την εβδομάδα, η Σκιάθος το βραδάκι με βόλτα στο λιμάνι παρέα με 200 άτομα και όχι 20,000.
    Η Ναουσσα της Πάρου που πάντα έβρισκες δωμάτιο με θεά το λιμανάκι.
    Η Απολλωνία της Μήλου με την καθαρή μικρή κατασκήνωση απο αντίσκηνα λίγων ξένων και Έλλήνων κάτω απο τα πεύκα, 2 μέτρα απο την αμμουδιά και την κατακάθαρη θάλασσα.
    Το ποδόσφαιρο με τους Δανέζους στην αμμουδιά.
    Τα ωτο στόπ στην Κρήτη με τις Γερμανίδες και οι άλλες φυσικές της ομορφιές πριν γεμίσουν οι βόρειες παραλίες με κάθε λογής ξενοδοχειάκι με πισίνα.
    Η έρημη κατακάθαρη παραλία του Πλαταμώνα με θέα τον Όλυμπο και ένα μόνο μισοτελειωμένο ξενοδοχείο στα μπετά στα μακρυά.
    Όλες σχεδόν οι παραλίες και τα νησιά σε μια απόσταση απο τις πόλεις ήταν "παράδεισος".

    Εκείνη την εποχή μόνο η Ρόδος είχε αυτό που λέμε μαζικό τουρισμό.
    Απέραντες παραλίες γεμάτες με λαδοβαμμένα σκανδιναβικά κορμιά. Τρικλίζοντας αργά το βράδυ στους δρόμους οι μεθυσμένοι και οδηγώντας τα νοικιαζόμενα μηχανάκια σαν να πέρναν στροφές στην Μόνζα του Μιλάνου. Με σερβιτόρους να ξυνίζουν τα μούτρα όταν άκουγαν χαιρετισμό στα Ελληνικά.
    Η Λινδος και οι άλλες περιοχές κρατούσαν ακόμα το παραδοσιακό τους χρώμα χωρίς το τσιμέντο και τα ξενοδοχεία μεγαθήρια της Ρόδου.
    Εκτός της Ρόδου οι διακοπές ήταν προσιτές γιατί πάντα έβρισκα ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο σε πολύ λογική τιμή για τις εφηβικές οικονομίες ολόκληρου χρόνου, μία παραλία ή δασάκι για κατασκήνωση με ασφάλεια και ανενόχλητος ή ακόμα μπορούσες να απλώσεις το sleeping bag στο προαύλιο μιας έρημης εκκλησιάς με air condition το αεράκι απο την θάλασσα ή το βουνό και σκέπασμα τον ουρανό πήχτρα στα άστρα.
    Τα κεντρικά σημεία χωριών ή παραλίες που σύχναζαν οι ντόπιοι ήταν απαγορευμένες για διανυκτέρευση όπως και τα ναρκωτικά, νόμος όχι μόνο των βετεράνων κατασκηνωτών αλλά και της αστυνομίας-χωροφυλακής. Στα ναρκωτικά η προβλεπόμενη ποινή ήταν τότε δύο χρόνια φυλακή.

    Τα χρόνια πέρασαν και ο Ελληνικός "παράδεισος" διακοπών μίκρυνε.
    Σε κάθε τουριστικό άρθρο ή περιοδικό εξαφανιζόταν και ένας μικρός "παράδεισος" στο μπετό, σε ξηρά και θάλασσα (για να τραβήξουν τα τουριστικά σκάφη σύμφωνα με τον κοινοτάρχη).

    Υπάρχουν ακόμη αρκετοί μικροί τέτοιοι "παράδεισοι" που έχουν απομείνει βέβαια , σε κάθε αλλαγή ενός παράδεισου σε κόλαση, αποφασίζω την εγκατάλειψη του και την έρευνα για τον επόμενο.
    Λυπάμαι για αυτούς που έρχονται μετά απο την αλλαγή γιατί δεν γνωρίζουν την ποιότητα διακοπών και αξέχαστες μνήμες που δεν θα μπορέσουν ποτέ να νιώσουν.

    Πως βρίσκεις τις κρυφές γωνιές Ελληνικού "παραδείσου";
    Με ένα λεπτομερή χάρτη
    και άδεια στον εαυτό σου να χαθεί. Μια δόση περιπέτειας.

    Η μόνη γωνιά Εληνικού παράδεισου που δεν έχει αλλάξει είναι το Άγιον Όρος. Ίσως μόνο στα μάτια των προσκυνητών και ησυχαστών γιατί αν πηγαίνει κάποιος εκεί να κάνει διακοπές καλύτερα να πάει στα Ιμαλάια του Θιβέτ.
    Το Άγιον Όρος, ο Ελληνικός Παράδεισος της επίγειας Κόλασης μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Καλά, κλασική περίπτωση ήρθαν τα άγρια και διωχνουν τα ημερα...

    Το κακό είναι ότι οι φασιαριόζοι είναι τόσο χοντρόπετσοι, που δεν το θεωρούν καν κακό αυτό που κάνουν. Δεν τους νιάζει καθόλου. Παχύδερμα εντελώς!

    Σε μηχανάκια πάντως έχω κόλπο:

    Κάνω τον τροχομπάτσο με πολιτικά... Κατεβαίνω από τ'αμάξι με τσαμπουκά και ύφος, γαυγίζω προσταγές, δείξε μου διπλώματα, άδειες κτλ που ΔΕΝ έχουν, να τα δεις τα 16-ρικα να κλ... μαλλί, να σκας στα γέλια! Οχι ότι δεν θα συνεχίσουν, αλλά προς στιγμήν κάνουν λιγότερο θόρυβο φεύγοντας...

    Πόσε φορές να φύγω κι εγώ εξαιτίας τους;

    Αντυ, είμαστε ήδη πολλοί. ΠΑΡΑ πολλοί. Με πολλά μέσα κίνησης. Τα βρωμίζουμε όλα. Χωριάτες στους τρόπους. Γαιδούρια.

    Αφρο, κάνε μπλογκ. Επείγομαι σου λέω! :-)

    Ουφ... Ζέστη, πάω παραλία, βραδινό μπανάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. BadlyDrawnBoy αν αναφέραμε εδώ όλα τα σχόλια και τα ποστ σε άλλα μπλογκς που με σχολιάζουν, δεν θα κάναμε άλλη δουλειά.

    Σημασία έχει ποιος διαθέτει καλή πίστη και είναι αρκετά ανοιχτός για να προσλάβει (αν όχι να καταλάβει) μία άλλη άποψη. Μία άποψη, που όπως ξέρουν οι επισκέπτες αυτού του μπλογκ ποτέ δεν είναι δογματική και στατική - αλλά διαμορφώνεται και εξελίσσεται.

    Από κει και πέρα το να κάνεις τον έξυπνο με λογοπαίγνια, παρωδίες και ειρωνείες είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Διάσημος δεν είμαι, τίποτα δεν έχω να χάσω. Σήμερα λοιπόν μιλούσα με μια συνάδελφο από το Λίβανο. Είναι απίστευτο το πείσμα των ανθρώπων – όχι για τη νίκη, αλλά για την καθημερινότητά τους. Θα συνεργαζόμουν με ένα λιβανέζικο περιοδικό κοσμήματος και ρώτησα αν θα βγει το επόμενο τεύχος. Μαθαίνω ότι οι άνθρωποι μετακόμισαν από τη Βηρυτό στα βόρεια και δουλεύουν σε εξοχικά για να βγει. Αν είναι δυνατόν, ένα περιοδικό για το κοσμήματα σε ένα κράτος που κυριαρχείται από τον πόλεμο! Δεν είναι σουρεαλιστικό;

    Κι όμως, αυτό για μένα αξίζει περισσότερο από δέκα διαδηλώσεις κατά του πολέμου. Γιατί μετά τη διαδήλωση πάμε σπίτι μας έχοντας εκτονωθεί επειδή κάναμε το χρέος μας – το πραγματικό και πρωταρχικό μας χρέος όμως είναι απέναντι στον άνθρωπο, όχι απέναντι σε ιδέες (πολύ λιγότερο, απέναντι σε κράτη ή σε θρησκείες). Γιατί τον άνθρωπο και τις αξίες του θρηνούν οι συγγραφείς σε κάθε πόλεμο. Όσοι θρηνούν τους δικούς τους και αποκαλούν τους άλλους ‘σκυλιά’, γράφουν μανιφέστα. Γιατί είχα μπροστά μου μια εικόνα πείσματος για τη ζωή – και αυτό μετράει περισσότερο απέναντι σε έναν πόλεμο, που είναι Θάνατος εξ ορισμού. Γιατί το πείσμα σ’ αυτό που έκανες χθες, δίνει μια πολύ πιο ανθρώπινη ελπίδα για το αύριο.

    Γιατί κάποιοι φοράνε την αγάπη για την πατρίδα τους (ή την ομάδα τους, ή τη θρησκεία τους) σαν ακάνθινη κορώνα – και αυτή η αγάπη μπορεί να τους εξαφανίσει. Η διευθύντρια του περιοδικού δουλεύει για το μικρό, προσωπικό βασίλειό της – δεν κάθεται να σκέφτεται ότι μπορεί να πεθάνει μην έχοντας κάνει τίποτα πέρα από το να είναι μια σύζυγος. Πολλά μπορεί να πει κάποιος που (πραγματικά) ‘ξέρει’ – αλλά μπορεί και να μας φιλήσει απλώς ενώ κοιμόμαστε και να γυρίσει πίσω σπίτι του.

    Και για τους πιστούς... ο θεός ξέρει. Ας δεχτούμε ότι η γνώση δεν είναι διαθέσιμη στους θνητούς – ας κάνουμε όμως τη δουλειά μας. Και ας λάβουμε την - όποια – πληρωμή γι’ αυτό. Και όσο και αν πιστεύουμε ότι ολισθαίνουμε στη λεωφόρο της ζωής...

    We’re slip sliding away

    Σε τελευταία ανάλυση, η βαβούρα της σκέψης (όπου όλοι μαζί σκέφτονται το ίδιο σε ομοιοκαταληξία και το φωνάζουν με ντουντούκες) και η βαβούρα της καθημερινότητας, ακόμα και σε καιρό διακοπών, είναι σημάδια ίδιου ύφους. Και η αναζήτηση του απάγκιου στη σκέψη και στην καθημερινότητα, επίσης. Τα θέματα αλλάζουνε, η στάση μένει – για να παραφράσουμε το τραγούδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Και μετα μου την λεγανε που ειχα κουτουλιασει κ σφαλιαριασει χοντρονεοελληνα πατερα κακομαθημενου πιτσιρικα που θεωρησε το τραπεζι της παρεας μου,εστια γηπεδου.
    Τετοια κακομαθημενη ρατσα δεν εχω ξανασυναντησει.
    Πριν 2 χρονια ειχαμε παει με την συζυγο μου Ρωμη-Φλωρεντια.Με ενα ακομα φιλικο ζευγαρι.
    Ειχα ξαναπει Ιταλια ακομα δυο φορες.Το 81 οικογενειακως και δεν θυμαμε και πολλα(10ετης γαρ)και το 97 με την τοτε κοπελα μου,νυν συζυγο μου.
    Ποτε με group.Παντα κλειναμε ξενοδοχεια κτλ απο Ελλαδα και πηγαιναμε οπου γουσταραμε.
    Στο ξενοδοχειο της Ρωμης,την δευτερη μερα των διακοπων,γυρισαμε κατακοποι απο την ολοημερη περιηγηση.Ξαφνικα απο το lobby του ξενοδοχειου ακουμε φωνες.
    Καυγας χοντρος.Πριν ακομα ο εγκεφαλος προλαβει να στοιχειοθετησει τα ερεθισματα,ξεχωρισα μερικες εκφρασεις.
    -Να πας να γαμηθεις,μαλακα"
    -Εμενα ειπες να γαμηθω μωρη καριολα;"
    Καλα καταλαβατε.Ενα group ελληνων ειχε καταφθασει και μια νεαρη εβριζε συνταξιδιωτη της.
    Κοντεψαν να πλακωθουν ομαδικως,θυμιζωντας τους καυγαδες του γαλατικου χωριου στο Asterix.
    Αφου ηρεμησαν τα πνευματα,πολυ πιο αργα και με την νοσηρη ελληνικη περιεργεια να με τρωει,ρωτησα τον ρεσεψιονιστ προς τι ο καυγας.
    Xαμογελασε "it's ok,it's ok,greeks,always trouble,groups from greece,always fighting" κατεληξε χαμογελωντας με την χαρακτηριστικη λατινικη συγκαταβαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. ΥΓ. Για όποιον έχει πάει Μ. Ανατολή, ο σημερινός τίτλος ταιριάζει γάντι: Η Κόλαση του Παραδείσου".

    Παρεμπιπτόντως, ένας δικός μου παλιός Παράδεισος ονομαζόταν Dahab. Τότε που ήταν καταυλισμός βεδουίνων, είκοσι όλοι κι όλοι, και σε ξυπνούσε το πρωί στην παραλία ένα μωρό καμήλας καθώς σε μύριζε. Κάποιος Σαμουήλ από το Κάιρο έμενε σε μια καλύβα στην ακτή για να ξεχάσει μια γυναίκα - και σε κερνούσε ναργιλέ με ό,τι βάλει ο νους σου.

    Σήμερα είναι μια ακτή με τεράστια ξενοδοχεία, shopping centre, λεωφόρους και τρομοκρατικές επιθέσεις φονταμενταλιστών.

    Νιώθω σχεδόν γέρος καθώς τα διηγούμαι... Είναι πολύ μεγάλη η αλλαγή για 20 μόλις χρόνια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Αϊντε, καλοκαιρινό χιουμοράκι...

    Α guy said to his buddy one summer day, "I don't know what to get my wife for her birthday. She has everything, and besides, she can afford to buy anything she wants. Any ideas?!"

    His buddy said, "I have an idea. Why don't you make up a certificate that says she can have two hours of great sex, any way she wants it. She'll probably be thrilled!"

    So the first guy did just that.

    The next day his buddy asked, "Well, did you take my suggestion? How did it turn out?"

    "She loved it. She jumped up, thanked me, kissed me on the mouth, and ran out the door yelling, 'I'll see you in two hours'."

    ***************

    By the time the sailor pulled into a little town, every hotel room was taken. "You've got to have a room somewhere," he pleaded. "Or just a bed, I don't care where."

    "Well, I do have a double room with one occupant - an Air Force guy," admitted the manager, "and he might be glad to split the cost. But to tell you the truth, he snores so loudly that people in adjoining rooms have complained in the past. I'm not sure it'd be worth it to you."

    "No problem," the tired Navy man assured him. "I'll take it."

    The next morning, the sailor came down to breakfast bright-eyed and bushy tailed.

    "How'd you sleep?" asked the manager.

    "Never better!"

    The manager was impressed. "No problem with the other guy
    snoring?"

    "Nope. I shut him up in no time," said the Navy guy.

    "How'd you manage that?" asked the manager.

    "He was already in bed, snoring away, when I came in the
    room," the sailor explained. "I went over, gave him a big kiss on
    the cheek, and said, 'Goodnight beautiful' . . . and he sat
    up all night watching me."


    LOL LOL LOL!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Αγαπητέ λευτέρη

    Συμφωνό με την αγανάκτησή σου αλλά έχω να σου επισημάνω ότι συνηθίσεις να τσατίζεσαι με έναν και να γενικεύεις.
    Και συγκεκριμενοποιώ λέγοντας ότι πιθανόν να είμαι από τις πόρνες που κατεβαίνουν στους δρόμους για αυτά που πιστεύουν. Όμως δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με τακτικές ανθρώπων που λένε ότι είναι αριστεροί. (αυτό το είσαι ότι δηλώσεις στην Ελλάδα μας έχει καταστρέψει δεξιούς αριστερούς).
    Δηλαδή βρε αδελφέ αμά μου φερθεί σκάρτα ένας κρητικός θα είναι σωστό να αρχίζω να βρίζω όλη την λεβεντομάνα;
    Μοιάζει να έχεις ένα εμπάθεια με οτιδήποτε κοκκινίζει (ευτυχώς που δεν είμαι και γαύρος). Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Μία τσικουδιά;
    Κι όλα αυτά δεν τα λέω σαν παρατήρηση αλλά σαν παράπονο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Τρεις μήνες στον Καναδά χωρίς καθόλου κλαψομ***** σκυλοτράγουδα και χωρίς μηχανάκια. ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
    Road trip από Βανκούβερ μέχρι Mackenzie, μπάνιο σε λίμνη, περίπατος στα δάση της British Columbia, warped tour 2006, φεστιβάλ του φωτός (το μεγαλύτερο φεστιβάλ πυροτεχνημάτων στον κόσμο).
    Και φυσικά βόλτες στο κέντρο της πόλης, σε μια πραγματική μητρόπολη.
    Once in a lifetime

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Ολα μοιάζαν μαγικά.
    Καινούργιο αμάξι, καινούργιο κορίτσι(?!) πρώτη φορά διακοπές στην Κέρκυρα!
    Πωωω πωωω έλεγα! Πόσο τυχερός.
    Δωμάτιο κλεισμένο από εδώ και μάλιστα από γνωστό με εμπιστοσύνη.
    Οτι περιγράφει όμως ο ΝΔ το έζησα!
    Ξημερώματα πιά, μαζέψαμε τα πράγματα και απλά το σκάσαμε! Βρεθήκαμε στον Πετριτή, ένα χωριό στην κάτω άκρη.
    Με βρήκε μετά ο γνωστός στην Αθήνα.
    Ζήτησε εξηγήσεις. Αντί να ζητήσω εγώ!
    Απάντησα:
    Φέρθηκα τόσο τίμια όσο εσύ και ο δωματιάς!
    Από τότε βρίσκω πάντα και αράζω στην Κρήτη.
    Υπέροχοι άνθρωποι, φιλόξενοι, έξω καρδιά.
    Αυτή η Κρήτη.. Κάθε χρονιά με εκπλήσσει ευχάριστα!
    Και κυρίως, ήσυχα, αρκεί να ξέρεις που να πας εκεί.
    Συνιστώ την κάτω πλευρά, την προς Λιβυκό πέλαγος.
    Ιεράπετρα, Μύρτος, Τέρτσα, Ψαρή φοράδα (υπέροχο όνομα!). Ψαρά μαλιά=Ασπρα μαλλιά. Λένε: Εβγαλες τα ψαρά, που σημαίνει γέρασες.
    Και αυτό που με μαγεύει όταν πάω σε μέρος που δεν γνωρίζω.
    Η ντοπιολαλιά!
    Γιάιντα μωρέ? Ιντα παθες! Έπαέ ά σε κεράσωμε μία ρακή να συνέλθεις! Με την προφορά τους!
    Πήγα πάλι για λίγες μέρες.
    Λίγο γνωρίστηκα με ανθρώπους (μπα, μάλλον σε γνωρίζουν εκείνοι) και με "φόρτωσαν" με τα χίλια καλά που βγάζει ο τόπος τους..
    Ανανεώθηκα!
    Αυτοί οι άνθρωποι είναι η γή τους!
    Τα τοπία είναι σε όλη την Ελλάδα υπέροχα.
    Οι άνθρωποι όμως είναι που ομορφαίνουν το δικό τους. Διαφορετικά λες: Οκ, ήρθα σε ένα ακόμα όμορφο μέρος, so what? Το ήξερα πως υπάρχει.

    Η Κρήτη είναι το μέρος της Ελλάδας που λατρεύω...
    Επειδή μου αρέσει στις διακοπές μου να γνωρίζω εκτός από μέρη, και ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. ΑΣΧΕΤΟ, αλλά δεν ήξερα πως αλλοιώς να σας το γνωστοποιήσω:
    Μια ενδιαφέρουσα άποψη για το θέμα της Μέσης Ανατολής έχει ο Μ. Ρασούλης στο μπλογκ του το οποίο άνοιξε μάλλον σήμερα(επεσα κατά τύχη πάνω του κι έχει μόνον ένα κείμενο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Ο λόγος που δεν κάνω διακοπές τον Αύγουστο δεν είναι μόνο η Αυγουστιάτικη (σχετική) ηρεμία της Αθήνας. Ο κύριος λόγος είναι ότι η Αθήνα έχει μεταφερθεί στους τόπους διακοπών. Ετσι όπως βελτιώνεται η Αθήνα τον Αύγουστο, αντίστοιχα χειροτερεύει ή επαρχία, ιδίως αυτή με μεγάλη ενδοχώρα, που είναι απροστάτευτη από τις ορδές...

    Σύγχρονες Ελληνικές πληγές:
    Τα μηχανάκια και τα ταξί.

    Μια φορά ξεκίνησα με αυτοκίνητο Αύγουστο για λίγες μέρες διακοπών. Είχαν περάσει τρείς ώρες και ήμουν ακόμα στην Ελευσίνα. Μάλλον ήταν Παρασκευή απόγευμα, νομίζω πήγαινα στην Επίδαυρο. Εκανα μεταβολή και γύρισα λέγοντας ότι δεν αντέχω άλλο... Το τί "κόστος" πλήρωσα σε γκρίνια δεν περιγράφεται!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Δυστυχώς αυτά που αντιμετωπισατε, είνα ι συχνά φαινόμενα στα ελληνικά "Θέρετρα". Είναι χαρακτηριστικό της κουλτούρας μας ότι όλες οι πράξεις του Νεοέλληνα , πρέπει να γίνονται γνωστές σε όλους. Σημεία των καιρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Οι διακοπές είναι ωραίες γιατί χαίρεσαι δυό φορές: Την πρώτη όταν φεύγεις και την δεύτερη όταν γυρίζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Στο παρελθόν είχα πεί για ένα απο τα χαρακτηριστικά πολιτισμού ενός λαού:
    Την κατάσταση καθαριότητας στις τουαλέττες (αποχωρητήρια) και άν πλένουν οι άνθρωποι τα χέρια τους μετά την χρήση της.

    Με την συζήτηση για διακοπές θα τονίσω το πως γρήγορα καταλαβαίνεις το πολιτιστικό επίπεδο ενός ανθρώπου:
    Το τι σκουπίδι αφήνει πίσω του, χύμα ή σε πλαστική σακούλα, όταν φεύγει απο μια παραλία αντί να το ρίξει στον κάλαθο απορριμάτων.
    Επίσης, το τι πετάει απο το παράθυρο του αυτοκινήτου του οδηγώντας προς και από την παραλία.

    Σε πολύ γνωστή κοσμικότατη παραλία της Ανατολικής Αττικής, σ' ένα πολύ μικρό χώρο αμμουδιάς και όπως ο ήλιος έπεφτε πίσω απο το βουνό, παρατήρησα με την παρέα μου το πόσο σκουπίδι είχε μείνει πίσω στην άδεια παραλία, παρά την τοποθέτηση των "βαρελιών" σε αρκετά σημεία.
    Ευτυχώς τρείς υπάλληλοι δουλεύοντας στα γρήγορα και αποτελεσματικά έκαναν γύρω στην μία ωρα για να το μαζέψουν.

    Αυτό το κριτήριο πολιτισμού είναι ατομικό και όχι εθνογραφικό γιατί έχω δει Ελληνικές παραλίες κατακάθαρες αλλά και έχω δει τουρίστες όλων των ηλικιών και εθνικοτήτων να τις βρωμίζουν παρά τις άγριες ματιές και μερικές φορές διαμαρτυρίες των υπολοίπων.

    Οι Έλληνες έχουν βελτιωθεί σημαντικά σ' αυτόν τον τομέα τα τελευταία 15 χρόνια, ίσως γιατί οι υπεύθυνοι για την καθαριότητα της παραλίας, προνοούν για το που θα πεταχθούν τα σκουπίδια, αλλά πάλι, πολλοί λίγοι αδιάφοροι τσαπατσούληδες δημιουργούν το περισσότερο σκουπίδι, παρατώντας τα όλα στην παραλία.
    Είναι οι ίδιοι που θα κολυμπήσουν με μορφασμούς μέσα στο σκουπίδι την επομένη μέρα χωρίς να καταλαβαίνουν ότι κάτι μέσα τους και γύρω τους πρέπει να αλλάξει.

    Η γνώση και σημασία της καθαριότητας είναι πια προσιτή στον κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, πιστό ή άπιστο, εκτός κι αν προτιμούν να "πέσει κεραυνός απο τον ουρανό να τους κάψει" παίρνοντας όρκο ότι δεν είναι δικά τους τα σκουπίδια. Οι βρωμίλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Το πιο απίστευτο που έχω δει σε ελληνική παραλία ήταν πριν δέκα χρόνια στην Περαία. Κάποιος είχε πετάξει μια χέστρα στην άμμο, κοντά στη θάλασσα.
    Όποιος έχει φαντασία, ας γράψει κανά comment για το πως μπορεί να βρέθηκε εκεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Καλημέρα!

    Nifalios μήπως ο άνθρωπος είχε απαυδήσει από την έλλειψη WC στα τουριστικά μας μέρη (που επεσήμανε και το Σωστό) και άφησε την λεκάνη στην παραλία προς χρήσιν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Καλημέεεεραααα!

    Θυμήθηκα και το άλλο που μου έσπαγε τα νεύρα στις διακοπές π.Π (προ Παιδιών): τα σπαρακτικά κλάμματα και οι ουρανομήκεις τσιρίδες τους, ειδικά όταν το τράβαγαν επί πολλή ώρα και επέμεναν κάποιοι γονείς στο παιδαγωγικό "άστο μέχρι να σκάσει/ πλαντάξει/ βαρεθεί".

    (ένα μωρό δεν κλαίει έτσι για πλάκα, κάτι θέλει, αλλά δεεεε...)

    Και τώρα που βρίσκομαι κι εγώ από την άλλη πλευρά του φράχτη (μ.Π.), κάνω τα αδύνατα δυαντά να μην ενοχλήσουν τα δικά μου τους άλλους. Σε σημείο που -φυσικά- το έχουν πάρει χαμπάρι και -ακόμη πιο φυσικά- το εκμεταλλεύονται δεόντως...

    "Αν δε μου κάνειθ ....... (κάθε φορά και κάτι πιο θηριώδες!), τότε κι εγώ θα φωνάδω ΘΥ-ΝΕ-ΧΕΙ-Α, μέχρι να μου το κάνειθ! Μ!"

    (με στόμφο, σμιχτά χειλάκια και βρόντηγμα ποδιού στο έδαφος, που εκεί λες τώρα να του χώσω μία... να έχει λόγο να κλαίει τουλάχιστον?!)
    :)))

    (κολασμένα αγγγελούδια!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Επειδή παραμένει (δυστυχώς) στην επικαιρότητα το θέμα του Λιβάνου - να μία άποψη της "άλλης πλευράς":
    Ανδριανόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Εξαιρετικό άρθρο (και μάλλον γραμμένο με θυμό και αυθόρμητα, περιέχει γραμματικά λάθη).

    Κατά τα άλλα… έχω κάποιες επιφυλάξεις για το αν συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα στο Χαλιφάτο της Αλ Κάιντα – νομίζω αναφέρεται στις εκτάσεις του Αραβικού Ισλαμ (Ανδαλουσία-Ιράκ) και όχι και στις εκτάσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

    Όχι ότι παίζει ρόλο – απλώς να περιγράψουμε καλύτερα το νερό στο οποίο πνιγόμαστε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Εν πρώτοις να δώσω τα σέβη μου στον αγαπητό κ. Νίκο Δήμου. Να προσθέσω ότι συμφωνώ με την τοποθέτησή του για τη Μέση Ανατολή. Και επαυξάνω.
    Ήρθα πριν από λίγες μέρες από το Τελ Αβίβ, όπου βρισκόμουν επί ένα μήνα –ήμουν εκεί όταν η Χαμάς εισέβαλε απαγάγοντας έναν ισραηλινό στρατιώτη και σκοτώνοντας δύο- δουλεύοντας με τον φίλο μου και συνεργάτη και σπουδαίο τραγουδοποιό του Ισραήλ Γεχούδα Πόλικερ(το ελληνικό του: Λεωνίδας Πολικάρης) για δύο cd, συμμετέχοντας και σε δύο συναυλιές του.
    Για μένα ήταν και είναι η απόλυτη εμπειρία –οφείλω να ξαναπάω εντός του Αυγούστου, για το τελικό ρεμίξιν των τραγουδιών τα οποιά γράφτηκαν -60 τον αριθμό- εκεί, μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, με πνεύμα ενωτικό και ανθρωποκεντρικό. Τέσσερα χρόνια πηγαινοερχόμενος στη Μέση Ανατολή ιδίοις όμμασι και εξόδοις, πήγα σχεδόν στον πυρήνα του κοινωνικοϊστορικού γίγνεσθαι της περιοχής, κατανοώντας ότι δεν είναι πια ένα τοπικό ζήτημα, αλλά παγκόσμιο.
    Στο βιβλίο μου «Οι Εβραίοι είναι Έλληνες-Κρήτες- Καλύτερα Αλαντίν παρά Μουτζαχεντίν» (εκδόσεις Κάκτος) σ ένα είδος παραληρήματος, πυρακτωμένης διαίσθησης και μέσα βαθιά στο Matrix, στο timing και στη μαθηματική ακρίβεια που χαρακτηρίζει την αλληλουχιά εσωτερικού και εξώτερου γίγνεσθαι, καταγράφω στο οδοιπορικό και το ημερολόγιό μου, ότι ζούμε μέρες αποκάλυψης. Κάτι που στην παραδοσιακή κεντροαριστερά δεν αντιλαμβάνονται. Και γι αυτό τα πορίσματά τους είναι σχηματικά, σεχταριστικά και ενίοτε καταστροφικά.
    Είναι, όμως και ζήτημα κοινής λογικής να αντιληφθεί ότι βιώνουμε τον απόλυτο φαύλο κύκλο, όπου δεν ισχύουν πλέον τα μέχρι τούδε γνωστά κλισέ και δόγματα.
    Αυτό έχω συνέχεια υπόψη μου εδώ και χρόνια, καθώς με τη μικρή μου πολιτική πείρα, καταλήγοντας στο ότι για να ενώσεις τους δύο λαούς πρέπει να επιτευχθεί μια πρωτοφανής υπέρβαση, ιδεολογικού και πρακτικού περιεχομένου κι αυτό προϋποθέτει αναπόφευκτα κάποιες δονήσεις και σοκ στο μέχρι τούδε φαντασιακό εβραίων, ισλαμιστών, χριστιανών κ.λπ.
    Αληχμικά ως προς αυτό δουλεύω ακατάπαυστα ανάμεσα στους ανθρώπους εκεί και ήδη φαίνεται ότι κάτι έχει αρχίσει να γονιμοποιείται, σε μικρή κλίμακα βεβαίως. Είχα βέβαια σα στόχο να μπλοκάρω το μακελειό που λαμβάνει χώρα τώρα.
    Βρισκόμαστε στον προθάλαμο ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, όμως δεν είμαστε στο ξέσπασμά του. Νοιώθω πως ακόμα υπάρχει χωροχρόνος για να παρέμβω μαζικά και να δημιουργήσω την επιθυμητή δημιουργική σύγχυση σαν πρόπλασμα της υπέρβασης.
    Αν υπάρξει κάποιο σχόλιο πάνω στο κείμενό μου θ΄απαντήσω λεπτομερέστερα.

    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

    Μανώλης Ρασούλης
    στιχουργός – συγγραφέας
    και truth seeker

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Το σωστό να λέγεται said...


    “Η μόνη γωνιά Ελ(λ)ηνικού παράδεισου που δεν έχει αλλάξει είναι το Άγιον Όρος.”

    Αλήθεια, πότε πήγατε εκεί για πρώτη και πότε για τελευταία φορά;

    Το Άγιον Όρος ακολουθεί με ακρίβεια τους ρυθμούς της ελληνικής πραγματικότητας. «Αξιοποιείται» ταχύτατα. Και καταστρέφεται ανεπανόρθωτα όπως ήδη καταστράφηκαν οι άλλοτε μαγευτικές ελληνικές παραλίες (παρεμπιπτόντως, θυμάμαι, μεταξύ πολλών άλλων, τον Μυλοπότα στην Ίο το ΄78, ΄79 και ΄80, το Far Out στο τέρμα της κατηφόρας από την Χώρα, πέντε τρισάθλια rooms από πάνω, μια ξερολιθιά σε όλο το μήκος της απέραντης παραλίας γεμάτη πολύχρωμα σακίδια και δύο τρία σκόρπια παλιά οικήματα – σήμερα μου λένε ότι εκεί έχει 5.000 κλίνες , πολλές πισίνες μέσα σε κήπους με γκαζόν και κοκοφοίνικες και, θου Κύριε φυλακή τω στόματι μου, μία τρελή τρελή waterland).

    Έχετε πάει πρόσφατα στην Μονή Βατοπεδίου; Συγκεντρώνει πλέον πιο πολλούς κοσμικούς από την Μύκονο και ακόμη και σοβαροί εκδοτικοί οίκοι θα ζηλεύανε τις επιδόσεις της σεπτής συνοδείας του μοναστηριού σε εκδόσεις CD και εντύπων του τύπου «κοιτάξτε πόσο κατανυκτικοί είμαστε».
    Τα 4Χ4 με φουλ εξτρα (πολλά από αυτά μάλιστα τυχαίνει να είναι και κάτι ταπεινά Mercedes G, Range Rover κ.λ.π. - για να αναδεικνύεται και το κύρος των ηγουμένων ντε) πηγαινοέρχονται ασταμάτητα. Τα κινητά (των μοναχών εννοείται) κτυπούν δαιμονισμένα. Τα βράδια στις Καρυές το κελάηδημα των γεννητριών (κυρίως αυτής που τροφοδοτεί την κακοκαμουφλαρισμένη κεραία της Vodafone – Παναγιά η Παναφωνήτισα την λένε χαϊδευτικά οι ντόπιοι) συνοδεύει τους ευλαβικούς στοχασμούς. Δεκάδες χιλιόμετρα καινούργιων δρόμων ανοίγονται κάθε χρόνο για να εξυπηρετήσουν και την τελευταία καλύβα. Στους αρσανάδες των μονών αποβιβάζονται πλέον τριαξονικά βυτία για τον εφοδιασμό των ολιγαρκών αναχωρητών. Το ΚΕΔΑΚ ενδιαφέρεται μόνον για τις Μονές. Τα κελιά και οι καλύβες στην ύπαιθρο επισκευάζονται και επεκτείνονται εκ των ενόντων, με σχέδια των ενοίκων τους, με πολύ μπετόν και με κάγκελα με σκαλιστά παγώνια. Τα παλιά μονοπάτια κλείνουνε γιατί ο μέσος προσκυνητής δεν περπατάει πια. Προτιμά να στοιβάζεται στα Unimog για να φτάσει ξεκούραστα και γρήγορα στον προορισμό του. Ήδη στις Καρυές πρέπει να κάνουν πιάτσα τουλάχιστον καμιά 30αριά αγοραία οχήματα, πολλά από αυτά με ιδιοκτήτες αλβανούς, που εδώ και χρόνια είναι πανταχού παρόντες και αποτελούν την κύρια εργατική δύναμη της περιοχής.
    Το Άγιον Όρος είναι ήδη κάτι σαν Daytona Beach και το πολύ σε 10 χρόνια θα είναι απλά «ένα μέρος με μοναστήρια», ένα must αξιοθέατο για τον μέσο μικροαστό που θα τρώει τα γαριδάκια του και θα πετάει στους θάμνους το σακουλάκι. Άλλωστε και αυτοί οι ίδιοι που το κατοικούν και το φροντίζουν δεν κατέβηκαν από τον Άρη. Από τις ελληνικές γειτονιές, αυτά τα μνημεία αισθητικής, καλαισθησίας και λειτουργικής αρτιότητας, ξεκίνησαν την πορεία τους προς τον ουρανό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. @Πάντα Σκεπτικιστής said:

    "Αν πράγματι έκανες αυτό που περιγράφεις στην κοπέλα, μάλλον χρειάζεσαι ψυχίατρο.(Να βλεπα τι θα λεγες αν σου το έκανε αυτή)!"

    Θεωρητικά σωστό. Στην πράξη λάθος. Ασε Λευτέρη!. Με τις γυναίκες μόνο δια της φυγής μπορείς να σωθείς! Αν πας να πείσεις με λογικά επιχειρήματα, έχασες από χέρι! "Ο καθείς και τα όπλα του" όπως είπε ο "μεγάλος" ποιητής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Χαιρετίζω κι εγώ τον Μανώλη Ρασούλη - η μαρτυρία του από μέσα, πολύτιμη για όλους μας!

    Αντιγράφω και ένα μέρος από το χθεσινό σχόλιο του Γ. Γιαννουλόπουλου στην "Ε":

    "Μου έκανε εντύπωση η στάση ορισμένων στην Ελλάδα που θεωρούν εαυτούς ό,τι ευγενέστερο έχει να επιδείξει ο αγώνας υπέρ του καλού. Λένε: Πώς είναι δυνατό ο κόσμος να βλέπει τα εγκλήματα στο Λίβανο και να μην κάνει κάτι; Πώς ανέχονται τις επιθέσεις κατά των αμάχων, τις φονικές βόμβες, τον πόνο στα μάτια των παιδιών; Αν η ερώτηση δεν είναι ρητορική και όντως θέλουν να μάθουν, θα τους συμβούλευα να κάνουν το εξής πολύ απλό: να θυμηθούν τα δικά τους λόγια και γραφτά όταν κάποιοι άλλοι μουσουλμάνοι στο Σεράγιεβο πάθαιναν τα ίδια και χειρότερα. Πάνω από τρία χρόνια βάσταξε η πολιορκία, πάνω από δέκα χιλιάδες σκοτώθηκαν στη μαρτυρική πόλη, πάνω από εφτά χιλιάδες σφάχτηκαν εν ψυχρώ στη Σρεμπρένιτσα.

    Πόσοι αγανάκτησαν τότε; Πόσοι πολιτικοί και επώνυμοι υπέγραψαν κείμενα διαμαρτυρίας, πόσοι διαδήλωσαν στους δρόμους; Συμμερίζομαι την οργή τους σήμερα με τα επιχειρήματα των Ισραηλινών. Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι κι εκείνοι ακριβώς τα ίδια χρησιμοποίησαν. Ελεγαν: «Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν στους πολέμους» (αυτό επαναλαμβάνουν επί λέξει οι Ισραηλινοί). Ελεγαν: «Γιατί δεν ασχολούνται με τα εγκλήματα των μουσουλμάνων; Οι Σέρβοι είναι τα θύματα και απλώς αμύνονται» (Σε τι διαφέρει από την επίσημη ισραηλινή γραμμή;). Ελεγαν: «Οσοι διαμαρτύρονται τρέφουν αντισερβικά αισθήματα» (όσοι μας επικρίνουν είναι αντισημίτες, επιμένει το Ισραήλ). Ελεγαν: «Οι μουσουλμάνοι με το τόξο τους επιβουλεύονται τον ελληνισμό» (οι Παλαιστίνιοι και οι Χεσμπολάχ είναι τρομοκράτες που θέλουν να μας αφανίσουν).

    Να πώς μπορούν οι άνθρωποι να εκλογικεύσουν, να δικαιολογήσουν, ακόμα και να δικαιώσουν εισβολές, βομβαρδισμούς μέχρι και σφαγές αμάχων. Κι επειδή στην Ελλάδα διακινείται ένας άθλιος μύθος, σύμφωνα με τον οποίο η όλη υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας ταυτίζεται απολύτως με το Κόσοβο, υπενθυμίζω ότι όλα αυτά συνέβησαν πολύ πριν από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ. Φαίνεται ότι μαζί με τη μνήμη χάθηκε και η ντροπή".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. manolis rasoulis said...

    Βρισκόμαστε στον προθάλαμο ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, όμως δεν είμαστε στο ξέσπασμά του.


    ...με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η θεώρησή σου.

    Πιστεύω πως το επίκεντρο βρίσκεται στην παρατεταμένη παρακμή που περνούν οι ΗΠΑ -όπως είναι διαμορφωμένες σήμερα- και κοντά τους περιστρέφονται οι περισσότερες δυτικές κοινωνίες.

    Ευτύχημα είναι πως ακόμα υπάρχουν φωνές όπως αυτή του Aaron Russo (είχαμε δεί παλαιότερα την κομωδία του "Trading Places") στην νέα του ταινία:

    America: Freedom to Fascism

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. pagis said...
    Δεν καταλαβαίνω γιατί ... είμαι στην από εδώ πλευρά?

    Οταν μίλησα για "άλλη πλευρά" εννοούσα την μειοψηφία που βλέπει τα πράγματα πιο σφαιρικά. Το 97% των Ελλήνων είναι απλώς εναντίον του Ισραήλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. nikos dimou said...
    Το 97% των Ελλήνων είναι απλώς εναντίον του Ισραήλ.

    Το άλλο 3% όμως δεν νομίζω ότι είναι υπέρ του Ισραήλ. Απλώς τονίζει ότι σε ένα πόλεμο όλοι είναι κακοί. Πιστεύω ότι και ο Νίκος Δήμου και ο Μανώλης Ρασούλης δεν ψάχνουν να βρουν ποιος έχει δίκιο, να σταματήσει ο πόλεμος θέλουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. ΠΑΙΔΙΑ ΜΗΝ ΤΟ ΑΝΑΛΥΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. Ο ΝΙΤΣΕ ΤΑ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΛΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ: ΤΟΝ superman.

    ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ ΘΑ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΝΙΤΣΕ.

    Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟ ''ΚΑΚΟ'' ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ.... ΡΙΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Λογω δουλειας εχουμε φιλους στο Ισραηλ αλλα και στο Λιβανο . Ανθρωπους σαν εμας, που εχουν οικογενειες, που εργαζονται για να προσφερουν το "καλυτερο στα παιδια τους", που σχεδιαζουν εκδρομες, που γελανε με ενα ανεκδοτο, που κλαινε με μια ταινια, που μαλωνουν για το πιο καναλι θα δουν στην τηλεοραση, που σκεφτονται απο βραδις τι φαγητο θα μαγειρεψουν την επομενη. Τιποτα βαθυστοχαστο και περιπλοκο δηλαδη. Πραγματα απλα καθημερινα που στο συνολο τους ονομαζονται "ΖΩΗ".
    Οι φιλοι μας στο Λιβανο προλαβαν εφυγαν πηγαν σε συγγενεις στο εξωτερικο! Μιλαμε συχνα και αγωνιουν τι θα γινει με το σχολειο των παιδιων!
    Η φιλη μου η Σιλα στο Τελ Αβιβ αγωνια για τον γιο της. Καλεσαν εφεδρους και εχει φυγει μερες τωρα. Κατα τα αλλα εχουν κατεβασει τις ασφυξιογονες μασκες και εχουν ετοιμο το δωματιο-καταφυγιο για παν ενδεχομενο. Ειναι η συνηθισμενη διαδικασια που κανουν οποτε υπαρχουν αναταραχες!Ονειρευεται τις τελευταιες διακοπες στις Σπετσες! Εμεις εδω πιασμενοι αναμεσα σε δυο κοσμους που αγωνιουν το ιδιο, που ανησυχουν για παρομοια πραγματα που θελουν να ζησουν ειρηνικα τις απλες, συνηθισμενες, καθημερινες ζωες τους στο μερος αυτο της Γης που ετυχε να γεννηθουν. Δεν θελουν τιτλους ιδιοκτησιας, "το τελωνειο εκει πανω ειναι αυστηρο, και ο Αγιος Πετρος δεν αφηνει να παρεις τιποτα μαζι σου " , ελεγε η για για μου. Αν εβγαζε καποιος απο πανω τους τον τιτλο της εθνικοτητας αυτοι οι ανθρωποι θα μπορουσαν να ειναι φιλοι μεταξυ τους. Ειναι οι δικοι μου φιλοι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. aggelos-x-aggelos said...
    nikos dimou said...
    Το 97% των Ελλήνων είναι απλώς εναντίον του Ισραήλ.
    Το άλλο 3% όμως δεν νομίζω ότι είναι υπέρ του Ισραήλ.

    Μα φυσικά - ούτε εγώ είμαι υπέρ του Ισραήλ. Γενικά είμαι κατά του υπέρ (και του κατά). Είναι απλουστευτικό και απλοϊκό.



    exberliner το "από την Ανδαλουσία ως το Ιράκ δεν το είπε ο Ανδριανόπουλος αλλά η Αλ Κάιντα. Γενικά τον αδικείτε χρησιμοποιώντας κι εσείς την λογική άσπρο/μαύρο. Και αυτός, (όπως και εγώ )έχει καταδικάσει συχνά πολιτικές των ΗΠΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. διάφοροι said...

    Υπέρ ή κατά του Ισραήλ και γενικώς...

    Δεν (πρέπει να) υπάρχει τέτοιο θέμα.
    Το μόνο κριτήριο αξιολόγησης είναι, αν δεχόμαστε ο Ισραηλινός, ο Παλαιστίνιος και ο ...γκάγκαρος έχουν το δικαίωμα να ζουν με

    Ασφάλεια
    Σεβασμό
    Ποιότητα
    Παροχές
    κλπ. κλπ.

    με όποια σειρά θέλετε.

    Αυτό είναι το ζήτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Το διάβασα το άρθρο του Ανδριανόπουλου.

    Καλά, ποτέ δεν είχα καλή γνώμη για τις αναλυτικές του δυνατότητες, κι έτσι η γνώμη μου απλώς έγινε χειρότερη.

    Φαίνεται να υπάρχει κάποια αλλεργία στην έννοια του Ισλάμ: η αλλεργία της άγνοιας.
    Ας μην ανοίξουμε τέτοια κουβέντα, αλλά νομίζω ότι το εν λόγω άρθρο, αδικεί ακόμα και τον Ανδριανόπουλο.
    Μια συλλογή από κλισέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Αίντε, άλλο ένα (χαίρομαι που δε χρειάζεται πλέον να χτυπιέμαι εγώ, έχουν αναλάβει άλλοι το φλέγον θέμα!)
    :)))

    Το έγραψα σε αγαπημένους φίλους χτες, ας με συγχωρήσουν αν το ξαναδιαβάσουν εδώ, τουλάχιστον είναι στα ελληνικά.

    **************

    Την ώρα που ένα Boeing 747 τσούλαγε στο αεροδρόμιο, για να πάρει την ευθεία του διαδρόμου απογείωσης και να μπει στην ουρά, κάνει λάθος στροφή κι έρχεται μούρη με μούρη -στο τσακ- με τον Πύργο Ελέγχου.

    Μια ελέγκτρια εναέριας κυκλοφορίας αρχίζει να τσιρίζει από τα μεγάφωνα όλου του αεροδρομίου:

    «Boeing 747!!! ΠΟΥ ΔΙΑΟΛΟ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ? ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΣΤΡΙΨΕΙΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΔΕΛΤΑ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΓΑΜΑ! ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ, ΑΝΤΡΕΣ ΠΙΛΟΤΟΙ, ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΤΟΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ!!! ΣΤΑΜΑΤΑ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!»

    Συνεχίζει λοιπόν τη γκαρίκλα στο πλήρωμα του αεροπλάνου, εν εξάλλω πλέον καταστάσει:

    «ΤΩΡΑ ΤΑ ΚΑΝΑΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΚΑΤΑ!!! ΘΑ ΜΟΥ ΠΑΡΕΙ ΩΡΕΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΩ ΑΥΤΟ!!! ΚΑΤΣΕΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΕΙΤΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ! ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΣΟΥΖΑ, ΓΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΟΤΝ ΜΙΣΗ ΩΡΑ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗΣ. ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΤΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ, ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ! ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ Boeing 747, ΓΜ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΓΜ???»

    Εκεί το πλήρωμα απήντησε πολύ σεμνά με ένα «Ναι, καταλάβαμε.»

    Φυσικά οι επικοινωνίες του ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας είχαν παγώσει και κανένας δεν ήθελε να εξαγριώσει παραπάνω την ελέγκτρια. Η ένταση ανέβαινε, καθώς περίμεναν πολλά αεροπλάνα κι έκαναν κύκλους πάνω από το αεροδρόμιο μέχρι να πάρουν οδηγίες, και σχηματιζόταν ουρά στα ήδη προσγειωμένα και στα προς απογείωση.

    Οπότε εκείνη την ώρα πιάνει το μικρόφωνο κάποιος απ’όλους τους πιλότους και ρωτάει:

    «Εμείς δεν ήμασταν παντρεμένοι κάποτε?»

    ***************

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. νομίζω ότι εμένα, σε προσωπικό επίπεδο και ατομικό, με συγκίνησε το σχόλειο του κυρίου Μανόλη Ρασούλη, γιατί και άνθρωποι είμαστε και τις διακοπές μας έχουμε ανάγκη και την τέχνη και όλα όσα εκπορεύονται από τον ελληνικό μας πολιτισμό, που κι αυτός συγκινητικός είναι, αν τον παρακολουθήσεις στην τηλεόραση στον κήπο που τον τραγουδάει αυτός ο μπέιμπι οφ πίστη, και του λες εντάξει, μηχανάκια υπάρχουν παντού, και στις 7 του Αυγούστου συμβαίνει να σκοτώνονται με τα μηχανάκια στα προάστια του Αθηναϊκού Βύρωνα Πολύδωρα, αλλά εμείς διακοπές θα πάμε. δηλαδή, στο νησί, και θα δούμε και τους παραθεριστές τουρίστες και τη φύση και τις κοπέλες των υδάτων που κρύβουν οι μαστοί τους ιρλανδίες. άρα είμαστε συγκινημένοι και αγαπάμε τη ζωή και όλα τα πλάσματα της ζωής, όμως το πρώτο ριάλιτι σόυ άσμα γράφτηκε μαζί με τον ανδρέα μικρούτσικο και καλείται νάμαστε πάλι εδώ αντρέα. και καλή είναι η ζωή αφού δεν είναι μόνο διακοπές που περιλαμβάνει, αλλά και ιδρώτες στα σάβανα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Λευτέρη Κρητικάκη η ελληνική πραγματικότητα που περιγράφεις είναι από ελληνικές ταινίες του 60-70.

    Οι περήφανοι, ευγενείς Έλληνες της πραγματικότητας έχουμε μόνο ένα μότο:

    μ@#νι να ναι κι οτι να ναι


    (με συγχωρείτε κύριε Δήμου για τη γλώσσα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Δεν ξέρω αν θα διαβάσετε αυτό το σχόλιο στον πάτο της λίστας, αλλά από προσωπική εμπειρία σας λέω ότι μια καλή πρόταση για απόλυτη ησυχία είναι η λίμνη Πλαστήρα. Είχαμε μείνει με κάτι φίλους σε ένα ξενοδοχείο που δεν είχε θέα στη λίμνη μεν, ήταν πιο ψηλά στο βουνό, αλλά η ησυχία ήταν τέτοια που άκουγες το βουητό μιας μέλισσας ή τον ήσυχο διάλογο δυο ανθρώπων στο δρόμο καμιά 200 μέτρα κάτω απ΄το δωμάτιο.

    Αλλά μην περιμένετε να πάτε σε "trendy" ξενοδοχεία με πισίνες (όπως αυτό που δείχνετε στη φωτογραφία) καλοκαιριάτικα και να βρείτε ησυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. @mainmenu,

    "...Οι περήφανοι, ευγενείς Έλληνες της πραγματικότητας έχουμε μόνο ένα μότο:

    μ@#νι να ναι κι οτι να ναι"


    Μα τι λέξεις είναι αυτές, "ότι νά'ναι"!

    Τς τς τς, πιπέρι!

    ΛΟΛ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Σχόλιο για το άρθρο του κ. Ανδριανόπουλου.

    Είναι γελοία προπαγανδιστικό να χρησιμοποιείται ο βομβαρδισμός της Δρέσδης σαν παράδειγμα δικαίωσης των Ισραηλινών βομβαρδισμών.

    Η Δρέσδη, η Λειψία και το Βερολίνο όταν βομβαρδίστηκαν ήταν στρατηγικές πόλεις, σιδηροδρομικοί κόμβοι μεταφοράς στρατευμάτων, δεν ήταν χωριουδάκια στον Νότιο Λίβανο.
    Η Δρέσδη είχε εργοστάσια κατασκευής πυρομαχικών και έδρα της περίφημης βιομηχανίας οπτικών φακών για πολεμική χρήση ( Carl Zeiss).
    Τα θύματα ήταν πολλαπλάσια σε σχέση με άλλες πόλεις που βομβαρδίστηκαν γιατί υπήρχαν χιλίαδες Γερμανοί πρόσφυγες απο την Πρωσσία μπλοκαρισμένοι στον σιδηροδρομικό σταθμό (προτεραιότητα είχαν τα τραίνα με εφόδια και στρατιώτες για το μέτωπο εναντίον των Ρώσων. Επίσης ήταν παλαιότερη πόλη με πάρα πολλά ξύλινα κτήρια και κατοικίες.
    Τα αντιεροπορικά ήταν λίγα γιατί απο την αρχή του πολέμου εθεωρείτο απομακρυσμένη πόλη για συμμαχικούς βομβαρδισμούς. Είχε δοθεί προτεραιότητα στην υπεράσπιση πόλεων πιο κοντά στις συμμαχικές αεροπορικές βάσεις.

    Δεν αμφισβητείται το δικαίωμα των Ισραηλινών να κτυπήσουν στρατιωτικούς στόχους, έστω μέσα σε χωριά, αλλά δεν υπάρχει δικαιολογία σε τρομοκρατικές μεθόδους εκφοβισμού του λαού του Λιβάνου για να αντιδράσουν στην κατοχής της χώρας τους απο τους Χεζμπολλάχ.
    Αν μπορούσαν θα το είχαν κάνει.
    Αντίδρασαν εναντίον της κατοχής απο τους Σύριους για χρόνια πριν εκείνοι φύγουν αφήνοντας πίσω τους τους Χεζμπολλάχ. Οι Χεζμπολλάχ δεν είναι Συρία, ένα κράτος που να θέλει να αποφύγει αντίποινα.
    Αυτοί επιζητούν αντίποινα γιατί αυτός είναι ο σκοπός τους στην ζωή.
    Να πεθάνουν πολεμώντας εναντίον των απίστων.
    Τζιχάντ, Ιερός Πόλεμος.

    Πάντα πρέπει να υπάρχει χώρος για κλιμάκωση σε αντίποινα εναντίον ενός εχθρού, όσο και φανατικός είναι, ιδίως όταν γνωρίζεις ποιές είναι οι δυνατότητές του και ότι η παγκόσμια κοινή γνώμη είναι εναντίον της τρομοκρατίας.

    Τι κατάφεραν οι Ισραηλινοί με σπασμωδικές κινήσεις και αδιάκριτους βομβαρδισμούς;
    Η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον τους.
    Ήθελαν το σκυλί της εκδίκησης χορτάτο και την πίτα της κοινής γνώμης ανέπαφη.
    Ένωσαν και τους Χαμάς με την Αλ Φατάχ που ήταν έτοιμοι για εμφύλιο πόλεμο στην λωρίδα της Γάζας.

    Υπερβολική αντίδραση απο πλευρά των Ισραηλινών.
    Όταν σε ενοχλούν δύο τρείς σκνίπες δεν ψεκάζεις με το αεροπλάνο τόνους DDT μέχρι το σημείο να μην μπορείς να αναπνεύσεις.

    Άλλο σχόλιο:
    Σε δημόσια ανακοίνωση ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ πιστεύει ότι μπορεί να λυθεί το Παλαιστινιακό πρόβλημα μόνο άν εξαφανισθεί το κράτος του Ισραήλ.
    Μεγάλη μπουκιά χοιρινού να φάει, μεγάλή πρέζα ναργιλέ να ρουφήξει, τέτοιο μεγάλο λόγο γιατί να καυχηθε;
    Μια και είναι μόνος και έρημος από τους Άραβες ηγέτες που πιστεύει ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί ... any time soon.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. mainmenu,
    "μ@#νι να ναι κι οτι να ναι" ???

    Τί είναι αυτό;
    Στο μάνι-μάνι;
    Δεν γνωρίζετε ότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει;
    --------------------

    AsGoodAsItGets,
    Λίμνη Πλαστήρα.
    Αξίζει επίσκεψη στην Μονή Παναγίας Πελεκητής γαντζωμένη σε πλαγιά του βουνού.
    Ωραίοτατο εικονοστάσι του 16ου αιώνα. Έχει πανηγύρι το Δεκαπεντάγουστο.
    ---------

    Ermippos,
    Είπαμε δεν πας στο άγιο όρος για τουρισμό, αλλά ούτε για να αρχίσεις εκστρατεία εναντίον της μοναστικής κοινότητας του Αγίου Όρους.
    Λίγο σεβασμό σ'αυτούς που άδολα και δωρεάν σε φιλοξενήσαν, θα ήταν πρέπον.
    Αν δεν σε σηκώνει το κλίμα πρόοδου (ηλεκτρικό, ζεστό νερό και καθαρές τουαλέττες) σε κάνενα απο τα μοναστήρια ή τις σκητές τότε υπάρχει και η μονή Εσφιγμένου που δεν έχει κανένα απ'αυτά τα σημεία πολιτισμού.
    Πάντως αν θέλει η ψυχούλα σου να περπατήσει σε μονοπάτια για αγριοκάτσικα, να θυμηθείς τον στρατό (ούτε λοκατζής να σουν) και να χάσεις τα περιττά κιλά του χειμώνα, έχω κάτι μοναδικά σε άγρια φύση μονοπάτια του Άγιου Όρους για σένα.
    Αλλά δεν είναι για καπνιστές σαν του λόγου σου, χρειάζονται γερά πνευμόνια.
    Τα ανεβοκατεβάσματα σε γκρεμούς πάνω απο την θάλασσα και σε υψόμετρο, χρειάζονται και γερή καρδιά παλικαρίσια με απόλυτη εμπιστοσύνη στον Δημιουργό σου.
    Πολλοί οι φυσιολάτρες ( πιστοί του καναπέ), λίγοι όμως οι πραγματικά πιστοί του Θεού και της φύσης Του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Η καθαρή ματιά του Μανώλη Ρασούλη είναι πολύτιμη, ειδικά αυτή την περίοδο.
    Μου κάνει εντύπωση οτι οι τακτικοί σχολιαστές αποφεύγουν να σχολιάσουν την μαρτυρία του Μ.Ρ. και συνεχίζουν τους πληκτικούς μονολόγους τους. Κατανοώ οτι είναι πιο βολικό να σχολιάζουμε τον απόντα "νεοφιλελεύθερο" Α.Ανδριανόπουλο από το να σχολιάζουμε τον παρόντα "αριστερό" (και πάντα βαθιά ανθρώπινο) Μαν.Ρασούλη (τα εισαγωγικά μπήκαν γιατί θεωρώ σχηματικούς τους χαρακτηρισμούς φιλελεύθερος,αριστερός κλπ) Εχουν δυσκολίες και τους καταλαβαίνω απόλυτα. Αλλά αν προσπαθήσουν, ίσως να ξεμπερδευτεί το μυαλό τους και να συνεισφέρουν έστω λίγο στη συζήτηση.

    Εσύ, Μανώλη Ρασούλη, βρήκες κάποιο τρόπο να συνεισφέρεις στην υπέρβαση μιας δεδομένης κατάστασης. Εμείς πως μπορούμε να συνεισφέρουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Το θέμα του θορύβου στην Αθήνα και στην επαρχία, ιδιαίτερα το καλοκαίρι έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

    Αναφέρω γιά παράδειγμα το γραφικό (??????) Ναύπλιο.

    Στον παραλιακό δρόμο προς Μύλους αλλά δίπλα στο Ναύπλιο, υπαρχει μία συστάδα από νυκτερινά κέντρα. Κάθε βράδυ μέχρι τις 7 το επόμενο πρωί, τα μεγάφωνα ουρλιάζουν και ακούγεται το mixage σε όλη την ευρύτερη περιοχή, δηλαδή από Τίρυνθα μέχρι Ναύπλιο. Καθαρά όλο το πρόγραμα με τα καψουροτράγουδα και τις οιμωγές. Αν κάποιος δεν έχει κοιμηθεί μέχρι τις 11.30 και φυσάει από δυτικά, θα "διασκεδάσει" η θα κοιμηθεί με IPOD στα αυτιά !!!!!!

    Δίπλα ακριβώς υπάρχει ένα συγκρότημα με εργατικές κατοικίες. Αναρρωτιέμαι αυτοί οι χριστιανοί το βράδυ πως κοιμούνται ?

    Δεν υπάρχουν διατάξεις γιά κοινή ησυχία ?

    Δεν ισχύει στην Αργολίδα το μάντρωμα που έγινε σε Romeo και Ποσειδώνειο στην Παραλιακή?

    Τι κάνει η Δημοτική Αρχή ? Τι κάνει η Αστυνομία ?

    Ολοι κουφοί είναι ?????????

    Το πρωί βέβαια υπαρχει η γνωστή ορχήστρα από πειραγμένα μηχανάκια, μπετονιέρες και φορτηγών με οικοδομικά υλικά (και παπαγαλάκι), να τρέχουν δαιμονισμένα σε στενούς δρόμους μέχρι την δύση του ηλίου.

    Είναι μία κατάσταση που υποδηλώνει το πόσο απολίτιστοι είμαστε. Κρίμα μας.

    Δεν θα τα έγραφα αυτά, αλλά πήρα λαβή από το Post σας και είπα να πω τον καλοκαιρινό πόνο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. CGP said...

    Δεν υπάρχουν διατάξεις γιά κοινή ησυχία ?

    Δεν ισχύει στην Αργολίδα το μάντρωμα που έγινε σε Romeo και Ποσειδώνειο στην Παραλιακή?

    Τι κάνει η Δημοτική Αρχή ? Τι κάνει η Αστυνομία ?

    Ολοι κουφοί είναι ?????????


    Οχι αγαπητέ μου δεν είναι κουφοί, κάνουν τους κουφούς!

    Γενικά οι αρχές στην χώρα μας κάνουν τους κουφούς, τους τυφλούς και τους κουτούς. Γιατί κάνουν τους κουτούς; Μάντεψε... Ισως επειδή είναι πολύ έξυπνοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Διάβασα τον Ανδριανόπουλο και συμφωνώ-πάντα συμφωνούσα- με τις θέσεις του. Δεν έχω προσωπικά καμμία αμφιβολία ότι η ευαισθησία των διαδηλωτών και των ΜΜΕ στην χώρα μας είναι απολύτως επιλεκτική και κατευθυνόμενη για προπαγανδιστικούς λόγους.

    Η καθοδήγηση και η οργάνωση των διαδηλώσεων γίνεται από επαγγελματίες.

    Κάτι γενικότερο, που θα ήθελα να ρωτήσω, ορμώμενος από την αναφορά στην Δρέσδη:Τι ακριβώς σημαίνει έγκλημα πολέμου;
    Χρειαζόμαστε έναν ορισμό. Γιατί αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι εγκληματίες πολέμου αναζητούνται μόνο στα στρατόπεδα των ηττημένων.


    @Απολλύων said: Περί Aνδριανόπουλου...

    Δεν φαίνεται πουθενά στο κείμενο του Ανδριανόπουλου ότι δεν θεωρεί τον βομβαρδισμό της Δρέσδης έγκλημα πολέμου.

    Στο δεύτερο σκέλος των επισημάνσεών σας συμφωνώ ότι ο παραλληλισμός είναι μάλλον ανεπιτυχής αλλά το κύριο θέμα είναι η αντιφατικότητα της στάσης του Ελληνικού λαού. Το ανεπιτυχές παράδειγμα είναι κατά την άποψή μου επουσιώδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Το πάσχα ήμουν διακοπές στη Γαλλία σε ένα κεντρικό σταυροδρόμι, με 4 πενταπλούς, εξαπλούς έχανα το μέτρημα, δρόμους και δεν άκουγες το παραμικρό κυριολεχτικά. Χοντρά διπλά παράθυρα που δεν ανοίγουν με τίποτα, κάνουν όμως τέλεια σιγή.

    Στο διάδρομο παίζανε ποδόσφαιρο και για πόρτα είχανε την πόρτα του δωματίου μας και όταν έμπαινε γκολ ακουγόταν σαν να χτυπούσανε σε μια πόρτα 10 μέτρα πιο μακριά! Κατάλαβα ότι ήταν η δική μας όταν βγήκα έξω. Πάντως η πόρτα ήταν όντως πολύ βαριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Θόρυβος, άθλιες υπηρεσίες, τραγικές τιμές, και, πάνω απ' όλα, πλήρης αδιαφορία των υπευθύνων. Αν σε αυτά προσθέσουμε και την τρομακτική αλλοίωση του περιβάλλοντος (του μόνου φυσικού πόρου που διαθέτει η Ελλάδα) μπορούμε εύκολα να φανταστούμε το μέλλον: ένα όλο και πιο υποβαθμισμένο τουριστικό προϊόν, βρώμικο, ακριβό και θορυβώδες, στο οποίο θα διοχετεύονται, μέσω του μαζικού τουρισμού, όλο και λιγότερο απαιτητικοί (και εύποροι) αλλοδαποί, με αποτέλεσμα την διαιώνιση και επέκταση του φαινομένου. Όσο για τις τοπικές κοινωνίες και τους άρχοντές τους, τι να πει κανείς, στο 99% είναι μέρος του προβλήματος και στο υπόλοιπο 1% είναι ανίκανες να το αντιμετωπίσουν (διαβάστε πχ στο σημερινό τύπο την καταγγελία του Λαζόπουλου για τη Σέριφο) . Δεν πειράζει όμως, όταν θάρθει αυτός ο καιρός θα παρθούν μέτρα, εξάλλου θα φταίει η (τότε) αντιπολίτευση, μαζί, βέβαια, με τους φονιάδες των λαών ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Meta apo 2,500km (Italy,Austria,Hungary,Slovakia,Czech Rep)vriskomaste sto xenodohio mas stin Praga kai sas diavazoume me anamikta sinasthimata. Na aisthanomaste san to spiti mas zontas mesa se enan allo politismo.Me psilovroho, 18o C sas stelnoume tin agapi mas kai ta filia mas.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.