Δευτέρα, Αυγούστου 07, 2006

Οι Χαμένοι Παράδεισοι

Το προπατορικό αμάρτημα και οι διακοπές


Όταν οι Πρωτόπλαστοι εξωπετάχθηκαν από τον Παράδεισο, τους έμεινε η νοσταλγία. Για την παρθένα φύση, τα κρύα νερά, την ανεμελιά και την …τεμπελιά.

Το πρώτο κακό που τους βρήκε, μετά την έξοδο, ήταν η εργασία. Άρχισαν να μοχθούν, να ιδρώνουν («εν τω ιδρώτι του προσώπου σου…») να καταπονούνται: είτε για τον άρτο, είτε για την Μερτσέντες. Γενικά η έκπτωση από την Παραδείσια ευτυχία έφερε την δουλειά (από την «δουλεία» κατάγεται η λέξη) και η νοσταλγία του Παραδείσου οξύνθηκε.

Μέχρι που κάποιος ανακάλυψε τις διακοπές.

Οι διακοπές λειτουργούν ως υποκατάστατο του Παραδείσου. Όπως ο καλός Χριστιανός υπομένει τα πάντα μία ζωή, προσδοκώντας να πάει στον Παράδεισο, έτσι κι ο εργαζόμενος ανέχεται την καθημερινή ρουτίνα, τον αυταρχισμό του προϊστάμενου, την πειθαρχία του ωραρίου, την αυθάδεια του πελάτη – προκειμένου κάποτε να πάει διακοπές.

«Ε, δεν θα έρθει ο Αύγουστος;» μονολογεί.

Και μεταθέτει όλες του τις ελπίδες, τις προσδοκίες, τα ανεκπλήρωτα όνειρα, σε αυτό το μικρό διάστημα παραδείσου.

«Παραδείσους» ονομάζουν - όχι τυχαία - και οι τουριστικοί πράκτορες τους ωραιότερους προορισμούς τους.

Σκεφθείτε το: τι αναζητάμε στις διακοπές μας; Μα όλα όσα χάσαμε με το Προπατορικό Αμάρτημα (την παρθένα φύση, τα κρύα νερά, την ανεμελιά και την …τεμπελιά, την γύμνια και τον ελεύθερο έρωτα).

Ίσως δεν είχατε σκεφθεί αυτή τη διάσταση – όμως για μένα είναι εμφανές πως οι διακοπές δεν έχουν μόνο τουριστικό, ψυχολογικό ή κοινωνικό – έχουν και θεολογικό χαρακτήρα.

Και από εκεί πηγάζει το μεγάλο τους πρόβλημα.

Περιμένουμε πολλά από τις διακοπές μας. Μία επιστροφή στον Παράδεισο.

Εκπλήρωση ονείρων, εξόφληση επιταγών, ικανοποίηση επιθυμιών, πλήρωση προσδοκιών… Κι επειδή δεν είναι δυνατόν να γίνουν όλα όσα λαχταράει η καρδιά μας, επειδή δεν μπορεί ένας μήνας (κι αν είναι μήνας) να ξεπληρώσει τα χρέη ενός χρόνου, ούτε είναι δυνατόν ένα υποκατάστατο Παραδείσου να λειτουργήσει ως πραγματικός Παράδεισος, στο τέλος τους περισσότερους τους περιμένει η απογοήτευση.

Οι ψυχίατροι γνωρίζουν καλά το σύνδρομο. Ο εργαζόμενος που γυρίζει με κατάθλιψη (ή ακόμα χειρότερα: την παθαίνει επί τόπου, μέσα στον «Παράδεισο»).

Οι στατιστικές λένε ότι τα περισσότερα εμφράγματα συμβαίνουν τις πρώτες μέρες των διακοπών. (Αναψυχή είναι αυτή, ή Βαγδάτη;)

Μαζί και οι περισσότεροι συζυγικοί καυγάδες. Η απογοήτευση από το αναμενόμενο στο πραγματικό τεντώνει τα νεύρα στα άκρα.

Την πληρώνει η σύζυγος, ο σύζυγος, τα παιδιά – ή όλοι μαζί.

Μακάριοι όσοι έχουν θητεία στην Βουδιστική σκέψη και δεν περιμένουν τίποτα.

Μόνον αυτοί θα περάσουν καλά. Μην έχοντας βάλει ψηλά τον πήχη μπορούν άνετα να κάνουν ρεκόρ ανεμελιάς.

Οι άλλοι, που περιμένουν να ανανεωθούν, να ξανανιώσουν, να τους ερωτευθούν (και να τους κάτσουν), να χαλαρώσουν, να διασκεδάσουν, να ξεσαλώσουν αλλά και να ξεκουραστούν, να έχουν περιπέτειες ξαπλωμένοι και να γλεντήσουν σε επαρχιακή ντίσκο, μάλλον θα γυρίσουν με έλλειμμα.

Βέβαια δεν το ομολογούν πάντα στους άλλους. Ντρέπονται και εξωραΐζουν. Για λόγους προσωπικού κύρους, εξιδανικεύουν. Ή απλώς απωθούν και ξεχνάνε: τις παγωμένες πατάτες, τις εξατμίσεις από τα μηχανάκια, το ρεντρούμι που δεν είχε αποχέτευση, τις τσιρίδες των παιδιών (δεν κοιμούνται ποτέ;) την βρώμικη παραλία, τις τιμές που εκτινάσσονται μόλις ρωτήσεις…

Αχ εκείνες οι αφίσες του Τουρισμού, τι ζημιά έχουν κάνει! Αμ, τα ταξιδιωτικά ντοκιμαντέρ – από τον Μαυρίτιο, τις Σεϋχέλλες, την Καραϊβική… Διαβάζεις το Γεωτρόπιο της «Ελευθεροτυπίας» και τις λυρικές περιγραφές του περιγράφοντος, βλέπεις τις εντυπωσιακές φωτογραφίες, μαζεύεις φασούλι το φασούλι και πας σε μακρινά νησιά…

Χμ... Γιατί άραγε από κοντά είναι όλα αλλιώτικα; (Σπάνια καλύτερα…). Διότι οι φωτογράφοι και οι κάμεραμεν ξέρουν την δουλειά τους. Διαλέγουν την σωστή στιγμή, τον κατάλληλο φωτισμό, αποκλείουν τα άσχετα στοιχεία. Κάποτε, πριν πολλά χρόνια, στην Γρανάδα είχα τραβήξει μία σειρά φωτογραφίες του ανάκτορου και των κήπων της Αλάμπρα. Μου είχε κοστίσει αρκετές ημέρες δουλειάς και ώρες υπομονής (π. χ. να βρω το δευτερόλεπτο που θα έμενε άδεια μία αίθουσα). Κανένας επισκέπτης δεν θα δει ποτέ την Αλάμπρα όπως την έχω φωτογραφήσει.

Α, ναι, η άλλη μορφή διακοπών, ο πολιτιστικός τουρισμός, υποφέρει από κακοήθη υπερπληθυσμό – αδύνατο πια να δεις τα σημαντικότερα αξιοθέατα του πλανήτη. Μπροστά σου θα είναι πάντα εκατό Ιάπωνες (στους οποίους προστέθηκαν πρόσφατα και διακόσιοι Κινέζοι).

Και η κλασική μορφή διακοπών, η φυγή και η χαλάρωση, υποφέρει από την παραπλανητική διαφήμιση και το «σύνδρομο του Παραδείσου». Πρωτόπλαστοι δεν θα ξαναγίνουμε… Άπαξ και φάγαμε το Μήλο, μόνο διακοπές.

Ναι, έτσι πληρώνουμε το προπατορικό αμάρτημα. Να σκοτωνόμαστε στην δουλειά, να νοσταλγούμε ένα Παράδεισο, να τον παίρνουμε σε μικρές δόσεις και να μην τον χορταίνουμε ποτέ.

Εφ’ ω και πολλοί μένουμε σπίτι μας…


Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" στις 6.8.06. Οι φωτογραφίες είναι του ανεψιού μου Νίκου Λαγαρού, τραβηγμένες σε έναν πραγματικό παράδεισο: To Great Barrier Reef στα ανοιχτά της Αυστραλίας. Ο αρχικός πίνακας, του Cranach

106 σχόλια:

  1. Καλημέρα!

    Και με αυτή, τη "θεολογική" προσέγγιση, κλείνει από μένα το θέμα Διακοπές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διακοπές....

    Όντως ξεκινάς να πας στο παράδεισο.Τώρα το πώς βρίσκεσαι στη κόλαση αυτό είναι άλλο θέμα.Αμαρτίες βλέπεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα!

    Μέσα μας έχουμε και πάντα κουβαλάμε μαζί μας (στις διακοπές και στην δουλειά) και τον παράδεισο και την κόλαση. Ομως αυτή η αντίφαση δεν είναι η τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης;

    Το Απολλώνειο και το Διονυσιακό.

    Ο Θεός και o Εωσφόρος.

    Αν νομίζουμε ότι στις διακοπές θα είμαστε στον παράδεισο είναι ουτοπία αφού πάντα φέρουμε μαζί μας και την κόλαση. (Τις ελλείψεις μας, τις απογοητεύσεις μας, τις φιλοδοξίες μας, τα προβλήματά μας κ.ο.κ.).
    Και θα συναντήσουμε άλλους, διαφορετικούς μεν, από αυτούς που συναναστρεφόμαστε στην καθημερινή μας ζωή, αλλά επίσης και αυτοί θα έχουν μεσα τους όχι μόνο τον θεό αλλά και τον διάβολο.

    Μία αλλαγή είναι οι διακοπές... Τίποτε άλλο.
    Στην μονότονη, και με τόσο λίγες συγκινήσεις ζωή μας όμως, μία μικρή αλλαγή και μια προσέγγιση στην φύση, έστω και αδέξια, είναι απαραίτητη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φάγαμε το μήλο και γνωρίσαμε τον Εωσφόρο, δηλαδή αυτόν που φέρει το φώς, δηλαδή τον Προμηθέα...

    Γνώση και παράδεισοι ειναι έννοιες αντιφατικές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. nikos dimou, said..

    * "Οι διακοπές λειτουργούν ως υποκατάστατο του Παραδείσου.."
    ** "Γενικά η έκπτωση από την Παραδείσια ευτυχία έφερε την δουλειά (από την «δουλεία» κατάγεται η λέξη) και η νοσταλγία του.."



    * πολύ ενδιαφέρουσα η θεολογική σου προσέγγιση Νίκο.

    Ίσως εξηγεί -εν μέρει- και την έλξη που ασκεί (σε ορισμένους) η καταφυγή στην μοναστική ζωή.

    ** δουλεία κάνουν όσοι ΔΕΝ ασκούν επάγγελμα από αγάπη (δηλαδή είναι amateur κυριολεκτικά).
    Όσοι χαίρονται αυτό που κάνουν (μετριούνται στα δάκτυλα όσοι είναι αυτοί που ξέρω) τότε δεν δουλεύουν αλλά χαίρονται το "χόμπι" τους "εργαζόμενοι"...(και το απολαμβάνουν!).

    Ergo: δεν χρειάζονται "αναμνηστική δόση παραδείσου" και...
    ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα !

    Για μένα διακοπές είναι να βρεθώ ανάμεσα στις ελιές μου στο μικρό σπιτάκι που έχω στο Σταυρό κοντά στα Χανιά (ναι εκεί κοντά γύρισε ο Κακογιάννης το Ζορμπά). Πηγαίνω για μπάνιο νωρίς το πρωί όταν δεν έχει κόσμο στην παραλία. Μετά δουλεύω στο σπίτι ή κάνω θελήματα για τους συγγενείς που δεν είναι πολυτεχνίτες (τα ηλεκτρολογικά είναι η ειδικότητά μου ...).

    Δεν ψάχνω παράδεισους και δεν πιστεύω στα προπατορικά αμαρτήματα. Η μέγιστη απόλαυση είναι να κάνω ένα κρύο ντους μετά από λίγο σκάψιμο ή άλλη χειρωνακτική εργασία και να μείνω να στεγνώνω με το αεράκι κοιτάζοντας τις ελιές κι ακούγοντας τα τζιτζίκια. Και το βραδάκι να ακούω το θρόισμα της αύρας στα δένδρα την ώρα που σουρουπώνει. Μάλιστα φροντίζω να απομνημονεύσω αυτές τις στιγμές και τις αναπολώ στις Βρυξέλλες, όταν πλαγιάζω αγχωμένος να κοιμηθώ - είναι το καλύτερο υπνωτικό αλλά και αγχολυτικό, απείρως καλύτερο από το Prozac ...

    Ναι, τον παράδεισό μου τον έχω φτιάξει, μόνος μου. Ναι, ξέρω είναι προσωρινός, αέρινος, ευάλωτος. Όσο κρατά η ζωή ενός τραγουδιστή τζίτζικα. Αλλά μου φτάνει.

    Να περνάτε καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα!

    Στο χέρι μας είναι αν θα συναντήσουμε έναν «Παράδεισο» στις διακοπές, αλλά αυτό δε γίνεται «πιστεύοντας», αλλά διεκδικώντας την εμπειρία με ασκήσεις (ελευθερίας, χαλάρωσης, αγάπης, σιωπής, εξοικείωσης ( με το σώμα;) )...Όχι ένα χειμώνα, αλλά μια ζωή διεκδικούμε την εμπειρία του Παραδείσου. Χτίζεται με κόπο και κάποτε με απρόσμενη ευκολία... Σαν δωρεά (Χάρη) την απολαμβάνεις, όταν ακριβώς δε τη βιάζεις ("Η Βασιλεία των ουρανών" δε βιάζεται), γιατί τότε βρίσκει το χώρο και το χρόνο της...

    Αλήθεια, τι μας πιάνει άμα τη επιστροφή? Αυτοεκπληρούμενη προφητεία έχει καταντήσει. Και πώς όλοι ξαφνικά (που τους άκουσα, τους είδα, τους ένοιωσα να ασφυκτιούν) γυρνούν με διθυράμβους ικανοποίησης. «Ε, ήταν λίγο ακριβά, είχε και λιγουλάκι φασαρία....αλλά το ευχαριστηθήκαμε! Έχεις πάει «εκεί»? Α, μην το χάσεις, εκπληκτικό μέρος (αφού πήγα εγώ)!. Πέστε τα, πέστε τα, μήπως και το πιστέψετε! Πόση προσποίηση και ναρκισσισμός συνοδεύουν την αποτυχία των διακοπών? Αν δε πρόκειται για επιτυχία...τότε δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Θα μας προσέξουν, θα μας μακαρίσουν, που θα πάει!

    Στη σιωπή όμως της επιστροφής ίσως πραγματικά συντηρήσεις την εμπειρία, για λίγο ακόμα...
    Πόσο καλά εκπαιδευμένοι αδειούχοι είμαστε? :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @χρυσοθήρας said...
    "δουλεία κάνουν όσοι ΔΕΝ ασκούν επάγγελμα από αγάπη Όσοι χαίρονται αυτό που κάνουν δεν δουλεύουν αλλά χαίρονται το "χόμπι" τους "εργαζόμενοι"...(και το απολαμβάνουν!).
    Ergo: ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!"

    Τέλειος! Η περίπτωσή μου. Εδώ και χρόνια πληρώνομαι για να κάνω το κέφι μου (γράψιμο, φωτογραφία, υπολογιστές, αυτοκίνητα). Και ούδέποτε ένιωσα την ανάγκη για διακοπές. (Αλλά υπάρχει και το έτερον ήμισυ)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα!

    Ομολογώ δεν είχα προσεγγίσει ποτέ το θέμα Διακοπές απο την "θεολογική" του υπόσταση..

    Κι όμως μετά την ανάγνωσή του, βρίσκεις τόσο εύστοχη την προσέγγιση που ξαφνικά θα σου φταίει ο Αδάμ και η Εύα, όταν κάτι δεν πάει καλά σ'εκείνες τις "ευλογημένες" ημέρες!!

    Ούτε οι σύντροφοι, ούτε το μέρος, αλλά το αμάρτημα των προγόνων..!!

    Φανταστείτε μόνο την αιτιολόγηση στον/στην σύντροφο τις δύσκολες εκείνες στιγμές: "Μωρό μου, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε, δεν φταίμε αποκλειστικά εμείς, αλλά το προπατορικό αμάρτημα.."!!

    Αμ, την έκφραση του προσώπου της/του?!

    Thanks Don!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλημέρα!
    Στην ταινία «Τσάι στη Σαχάρα» υπάρχει μια ενδιαφέρουσα διάσταση στο θέμα, την οποία θα μεταφέρω όπως-όπως:

    Η διαφορά του τουρίστα από τον ταξιδευτή είναι η εξής: Ο πρώτος από τη μέρα που θα φτάσει στον προορισμό του μετράει ανάποδα τις μέρες που του έχουν απομείνει για να επιστρέψει στην αφετηρία του. Ο ταξιδευτής από την πρώτη μέρα που θα πατήσει το πόδι του στον ξένο τόπο σκέφτεται τον επόμενο προορισμό.

    Να συμπεράνω λοιπόν εγώ ότι ουσιαστικά ουδείς είναι παρών στον τόπο των διακοπών του.

    Υ/Γ: Εξαιρετική προσέγγιση!
    Σε φόρμα σας βρίσκω, παρότι και χωρίς διακοπές ή μήπως γι’ αυτό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νομίζω πως αυτό το άρθρο συνδέεται κάπως με το προηγούμενο.

    Οι αψεγάδιαστοι παράδεισοι υπάρχουν μόνο στις φωτογραφίες των περιοδικών δίπλα σε μοντέλα με αψεγάδιαστα σώματα.

    Όσο για τις διακοπές, υπάρχουν και πολλοί που δεν ψάχνουν τον παράδεισο αλλά αρκούνται στον να φύγουν για λίγο από την κόλαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να κάνουμε μιά διάκριση;

    Eίναι διαφορετικό το να σου αρέσει η δουλειά σου, να θεωρείς ότι εκφράζεσαι μέσα από αυτή και να δουλεύεις με κέφι, και διαφορετικό να κάνεις το κέφι σου και να πληρώνεσαι. Στην πρώτη περίπτωση έχεις συγκεκριμένους στόχους, αντίστοιχους με τις απαιτήσεις της δουλειάς σου, και έχεις ικανοποίηση από την διαδικασία επίτευξής τους και από την επίτευξή τους την ίδια. Στην δεύτερη-πολύ σπάνια περίπτωση- κάνεις το κέφι σου χωρίς κανένα περιορισμό, όπως θα το έκανες ακόμα και αν δεν πληρωνόσουν (αν δεν είχες βιοποριστικό πρόβλημα) ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΖΕΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, και απλώς υπάρχει η δυνατότητα το προϊόν αυτής της δημιουργίας να μπορεί να προσκομίσει και υλικά ωφέλη, (πληρωμή).

    Για τον κο Τάκη Αλεβάντη: Ωραίος πράγματι ο παράδεισός σου αλλά υπάρχει το αντίβαρο των Βρυξελλών. Χωρίς αυτό ίσως ο παράδεισος να ηταν λιγώτερο γοητευτικός. Είναι μερικές καταστάσεις που είναι πράγματι πολύ ωραίες αλλά μόνο σε πολύ μικρές δόσεις. Σε μεγάλες δόσεις καμμιά φορά το όνειρο γίνεται εφιάλτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Διάβασα το άρθρο χτες στην Ελευθεροτυπία. Πολύ ωραίο!
    Νομίζω οι διακοπές όπως και τόσα άλλα πράγματα έχουν γίνει 'must'. Και γιαυτό έχουν γίνει καταναγκαστικές. Πώς να γυρίσει κάποιος στη δουλειά του μετά το 3ήμερο του 15Αυγουστου και να μην έχει να πει ότι πήγε κάπου. Αισθάνεται κομπλεξικά. ΄Οπως και η έξοδος του Σαββατοκύριακου. Πρέπει κάτι να έχεις να πεις τη Δευτέρα που θα γυρίσεις στη δουλειά. Γιαυτό χρειάζεται να σπάσουμε αυτές τις ψευτοκοινωνικές αλυσίδες. Να είμαστε ο εαυτός μας. Να κάνουμε διακοπές όταν τις χρειαζόμαστε και όχι όταν πηγαίνουν όλοι οι άλλοι. Να ψάχνουμε τι μας αρέσει εμάς και όχι τι προτιμούν οι κοσμικοί. Αν δεν ασχολούμασταν με τους κοσμικούς δεν θα υπήρχαν. Επιτέλους ας ψάξουμε τους εαυτούς μας. Μην αφήνουμε να μας τους κατασκευάζουν οι άλλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ καλή αντιπαραβολή – διακοπές και παράδεισος. Έτσι λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε την (διαρκή) κόλαση του σκλάβου – της κύριας εργατικής δύναμης στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας. Σαν αντίποδα, και μια αισιόδοξη οπτική της εξέλιξης: η τεχνολογία (που ολοένα απελευθερώνει τον άνθρωπο από βαριές εργασίες), παρέα με τις πολιτικές κατακτήσεις (π.χ. θέσπιση άδειας μετ’ αποδοχών για όλους) έχουν μέσα τους, σαν τυφλό φάρο, και την επιθυμία του ανθρώπου για κάποιο χαμένο παράδεισο.

    Και φυσικά, καταλαβαίνουμε την αξία του πλούτου. Τα χρήματα δεν φέρνουν τον παράδεισο (δεν δίνουν αυτό που θέλεις) αλλά σε κρατάνε μακριά από την κόλαση (δίνουν τη δυνατότητα να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις).

    Και μια τελευταία σκέψη: ο παράδεισος συνδέεται με τη μετέπειτα ζωή. Λέει ο οικοδεσπότης πως οι κοινοί θνητοί που περιμένουν έντεκα μήνες για τον παράδεισο του ενός μήνα, για να μην τους βγει ξινός, πρέπει να έχουν θητεία στην Βουδιστική σκέψη. Να γίνεις βουδιστής λοιπόν για να μην απογοητευτείς από τις φανταχτερές υποσχέσεις, επηρεασμένες από τις διδαχές των ‘ενεργητικών’ θρησκειών… Κάτι μου λέει πως και πριν τον Αχέροντα πρέπει να προσφέρονται μερικά σεμινάρια βουδισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

    Ενημερωτικά (δεδομένου πως αρκετοί blogers μου στέλνουν emails και με ρωτάνε): η foto που έχω δημοσιεύσει είναι απο το κινητό μου -με την ανάλογη ποιότητα....-απο την πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη. Μου άρεσε πολύ το γεγονός οτι οι σπουργιτάδες αισθάνωνται τόσο άνετα με τους ανθρώπους που "τολμάνε" (διότι για κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα χρειάζεται δυστυχώς τόλμη.....) και έρχονται στα τραπεζάκια για να τσιμπολογάνε απο τα διάφορα γλυκά που συνοδεύουν τους καφέδες.

    Η "μαγνητική τομογραφία" των διακοπών που κάνει σήμερα ο κ. Δήμου με καλύπτει απόλυτα......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @zizugataki

    Ενδεικτικές για τον καταναγκασμό είναι οι ερωτήσεις που απευθύνουμε όλοι ο ένας στον άλλο:

    ΠΡΙΝ: Που θα πάτε για διακοπές;

    ΜΕΤΑ: Που πήγατε;

    Τον καιρό που ερχόμουν σε επαφή με πολύ κόσμο (τώρα - μόνο δικτυακά) οι ερωτήσεις αυτές, που τις άκουγα 20 φορές την ημέρα, μου έσπαγαν τα νεύρα. Κι αν απαντούσες "Πουθενά" (όπως εγώ) έπρεπε μετά να δώσεις εξηγήσεις:

    "Γιατί;" ήταν η επόμενη, αναπόφευκτη ερώτηση.

    Ας αφήσουμε που είναι και παραβίαση προσωπικών δεδομένων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Dion.M. said...
    Για τον κο Τάκη Αλεβάντη: ... Χωρίς αυτό ίσως ο παράδεισος να ηταν λιγώτερο γοητευτικός. ... Σε μεγάλες δόσεις καμμιά φορά το όνειρο γίνεται εφιάλτης.

    Ίσως ... καμμιά φορά ...

    Συμφωνώ πως πάντα υπάρχουν και τα αρνητικά. Μερικά μάλιστα τα έγραψα και στο ιστολόγιο μου. Αλλά ευτυχία είναι να φτιάχνεις ανθοδέσμες με τα λουλούδια που μπορείς να φτάσεις. Και προτιμώ να βλέπω πάντα το ποτήρι μισογεμάτο παρά μισοάδειο.

    Όσο για το αντίβαρο των Βρυξελλών, μη νομίσετε πως έδώ είναι παράδεισος. Με όλα τα προβλήματα που συνδέονται με τις βροχές, τους εθνικιστές, τα παιδιά και τη δουλειά. Όμως, όπως στην Κρήτη υπάρχουν οι ελιές κι η θάλασσα του Σταυρού και του Καλαθά, εδώ υπάρχει το Βασιλικό Arboretum του Tervueren στο οποίο κάνουμε ωραίους περιπάτους και χαλαρώνουμε. Ή 'οπως λέει και ο ποιητής:

    ...
    Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
    να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος
    λίγο φαΐ λίγο κρασί
    Χριστούγεννα κι Ανάσταση

    κι όπου φωλιάσει και σταθεί
    κανείς να μην του φτάνει εκεί
    ...

    (Από τον Ήλιο τον Ηλιάτορα του Ο. Ελύτη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. nikos dimou said...

    "Εδώ και χρόνια πληρώνομαι για να κάνω το κέφι μου (γράψιμο, φωτογραφία, υπολογιστές, αυτοκίνητα). Και ούδέποτε ένιωσα την ανάγκη για διακοπές."

    Το αυτό.
    Αλλά εγώ πέφτω στην παγίδα της υπερβολής. Τρώω πάρα πολύ απ' αυτό που μου αρέσει και μετά παθαίνω ...αλλεργία.

    Αλλά, σκέφτεστε να ΜΗΝ είχαμε διαπράξει το προπατορικό αμάρτημα; Απλώς δεν θα είμασταν άνθρωποι.
    Αφήστε, καλύτερα αμαρτωλός και κουρασμένος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Στον τρόπο εργασίας μου έχω δώσει ένα όνομα:

    Ο νόμος της ερωτευμένης εταίρας

    Σκεφθείτε μία εταίρα που είναι ερωτευμένη με κάποιον, ο οποίος δεν το ξέρει και την πληρώνει για να κάνει έρωτα μαζί του.

    (Που θα το έκανε και τζάμπα! Και εγώ!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Άσχετη κουβέντα ανοίγω, αλλά νομίζω ότι εδώ είναι το κλειδί της ανθρώπινης ευτυχίας.

    Αντί να διδάσκουμε στους ανθρώπους πως να τα ...κονομάνε, να τους διδάσκουμε πως να βρίσκουν τι πραγματικά αγαπάνε.

    Τότε, θα γίνουν άριστοι στη δουλειά τους και τα λεφτά αναπόφευκτα ακολουθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πριν μερικά χρόνια (ήταν, βέβαια Χριστούγεννα, αλλά και αυτές ήταν περίοδος διακοπών)διάβαζα ένα βαθυστόχαστο άρθρο σχετικά με την περίοδο των γιορτών-διακοπών, το χαμένο τους νόημα την αλλοτρίωση του ανθρώπου στον οποίο διαψεύδονται οι προσδοκίες για την εκπλήρωση των οποίων έχει επενδύσει τις διακοπές του κλπ.
    Άπλωσα το χέρι μου, πήρα το φλυτζάνι με το (καλό) τσάι μου δάγκωσα και λίγο πανετόνε και συνειδητοποίησα ότι ενώ εγώ είχα αυτές τις μικρές πολυτέλειες, άλλοι αγωνίζονται για τον επιούσιο και δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν ούτε για αλλοτρίωση, ούτε για τις χαμένες προσδοκίες ούτε για τίποτα.
    Το άρθρο ήταν ελιτίστικο, νοσταλγικό για το (ανύπαρκτο-ουτοπικό) παρελθον, επιζητούσε τα καλά της κατανάλωσης χωρίς αυτήν κλπ.
    Όλη αυτή η αντιφατική εμεπιρία (ανάγνωσης και πραγματικότητας) μου δημιούργησε ένα "σοκ", οπότε και συνειδητοποίησα ότι πρέπει να χαιρόμαστε όσο μπορούμε την κάθε στιγμή, παρά να προσδοκούμε ένα μέλλον (τις διακοπές) ή να δυστυχούμε (στις διακοπές) με την προοπτική της επιστροφής στην καθημερινότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ιστορική αναδρομή.

    Μέχρι και πριν 100 χρόνια οι διακοπές ήταν λέξη που υπήρχε μόνο στο λεξιλόγιο των ευγενών (ή πλουτοκρατών, αν προτιμάτε).

    Η βιομηχανική επανάσταση γέννησε τη μέση τάξη, ήρθε η belle epoque, εκδημοκρατίστηκε το δικαίωμα στην διασκέδαση και φτάσαμε στα... μπάνια του λαού.

    Η τελευταία πράξη είναι οι διακοπές ως θεσμός, ως βιομηχανικό προϊόν, ως εξαναγκασμός.

    Σε συνδυασμό με το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας, τον υπερπληθυσμό, φτάσαμε στο οξύμωρο σχήμα να δηλώνουν περήφανοι και ελεύθεροι όσοι ΔΕΝ κάνουν διακοπές!

    Οι διακοπές γεννήθηκαν ως διαφυγή απ' τη ρουτίνα και κατέληξαν ως ακριβώς το αντίθετο!


    ΝΔ, εξαιρετικό πράγματι το post.
    Δικό σου το copyright της θεολογικής προσέγγισης των διακοπών ή μήπως είναι clopyright?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. heinz said...

    "Αντί να διδάσκουμε στους ανθρώπους πως να τα ...κονομάνε, να τους διδάσκουμε πως να βρίσκουν τι πραγματικά αγαπάνε."

    Heinz, αυτό δεν γίνεται. Οι αγαπησιάρικες δουλειές είναι τόσο λίγες που δεν φτάνουν για όλους. Μονο για πολύ λίγους. Κάποιος π.χ. πρέπει να πλένει και τα πιάτα. Εκτός αν θεωρείς ότι και αυτό υπάρχουν άνθρωποι να το αγαπήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. heinz said...
    Αντί να διδάσκουμε στους ανθρώπους πως να τα ...κονομάνε, να τους διδάσκουμε πως να βρίσκουν τι πραγματικά αγαπάνε.

    Πολύ σωστό! Αλλά διδάσκετε κάτι τέτοιο; Και πως γίνεται αυτό; Όταν σήμερα το μόνο που ενδιαφέρει είναι το χρήμα και αυτά που μπορεί να αγοράσει και να επιδείξει. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν για να επιδυκνείουν. Τα παιδιά τους, τα επιτεύγματα των παιδιών τους, τα σπίτια τους το αυτοκίνητό τους, την καλή δουλειά τους (που τους προσφέρει ασφάλεια και prestige).Χωρίς αυτά δεν υπάρχουν. Δεν έχουν προσωπικότητα δεν έχουν θέλω. Τα θέλω τους είναι αυτά που τους έχουν επιβάλει εξωγενώς. Ζούμε στην εποχή των επιτυχημένων από την μια μεριά και των loosers κατά το αμερικάνικο από την άλλη. Και όλη προσπαθούν να ξεχωρίσουν άσχετα με το τι θα κοστίσει αυτό σε αξιοπρέπεια ή αποκτήνωση. Δυστυχώς. Μακάρι τα πράγματα να άρχιζαν να αλλάζουν έστω και τώρα, αλλά ποιος & πώς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αndy ΝΤΡΟΠΗ! Clopyright εγώ; You should know better! Μόνο θύμα κλοπών έχω υπάρξει.

    Από ότι ξέρω η προσέγγιση είναι διεθνώς πρωτότυπη :))


    Ermippos said...
    "Κάποιος π.χ. πρέπει να πλένει και τα πιάτα".

    Ευτυχώς πια τις περισσότερες τέτοιες δουλειές τις κάνουν μηχανές. Κι όσο περνάει ο καιρός...

    Ξέρετε το ανέκδοτο;

    Το εργοστάσιο του μέλλοντος θα στελεχώνεται από δύο: Έναν άνθρωπο και ένα σκύλο.

    Ο άνθρωπος θα ταΐζει τον σκύλο.

    Ο σκύλος θα εμποδίζει τον άνθρωπο να πειράζει τα μηχανήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ermippos said...

    "Κάποιος π.χ. πρέπει να πλένει και τα πιάτα."

    Με κάλυψε ο προλαλήσας ΝΔ!!!
    Γι' αυτό έχουμε και τη πληροφορική, τα δίκτυα, ένα κάρο δυνατότητες.
    Βούληση όμως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. To kako me ton "khameno" paradeiso einai hoti pote tou den hypêrxe, synepôs pote de khathêke hôste na mporei na xanabrethei sta nêsiôtika grapheia apôlesthentôn ê hopou allou.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Aσχετο με διακοπές αλλά σχετικό με θρησκείες:

    Παρακολουθήστε αυτό το βίντεο από το μπλογκ της Εργοτελίνας:

    ΕΔΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Θυμήθηκα τώρα, και ένα άρθρο (ίσως ο Μότσαρτ στη δουλειά βοηθάει στις ιδέες…). Λοιπόν, αναφερόταν στις πράξεις μερικών Άγγλων στις διακοπές τους (υπήρξαν πολλά ρεπορτάζ για δημόσια ξεβρακώματα, διαγωνισμούς στοματικού έρωτα, κτλ.) αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν ο τρόπος που ήταν γραμμένο: άξιζε βραβείο γραφής! – τιμή για την εφημερίδα.

    Εκεί έλεγε λοιπόν, ότι οι Άγγλοι τουρίστες κάνουν στις διακοπές τόσες ασχήμιες, διότι στο μυαλό τους πιστεύουν πως στις διακοπές όλα επιτρέπονται (αυτό που είπε ο ΝΔ: η απόλυτη ελευθερία στη γύμνια, στον έρωτα). Το πρόβλημα είναι πως θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο κράτος που ονομάζεται Κράτος Διακοπών – Holiday Land. Δεν μπορούν δηλαδή να καταλάβουν πως το μέρος όπου κάνουν διακοπές είναι το σπίτι κάποιου άλλου.

    Ο συντάκτης θυμάμαι έκανε και μερικές παραβολές πολιτισμικού τύπου (π.χ., και οι ντόπιοι, ας πούμε οι Κρητικοί, πίνουν απίστευτες ποσότητες ρακί – αλλά δεν θα τους δείτε να ξεβρακώνονται ή να κάνουν εμετό δημόσια… Υπάρχουν άλλοι κώδικες αξιοπρέπειας).

    Και τελείωνε συμβουλεύοντάς τους να καταλάβουν πως δεν βρίσκονται σε κάποια Χώρα των Διακοπών αλλά σε ένα κράτος… που παρεμπιπτόντως, έχει και φυλακές.

    Τελειώνω λέγοντας πως σε αντίθεση με όσα λέει ο αρθρογράφος (πρέπει να διάβασα το άρθρο σχεδόν πριν δύο χρόνια αλλά μου έμεινε!), υπάρχουν κάποια ‘μπάσταρδα’ μέρη, που είναι μισά καθημερινά και μισά Χώρες Διακοπών. Κλασικό παράδειγμα η Ρόδος – ιδίως του 70 και 80. Όταν έρχονται κονβόι (ιδίως από γυναίκες) που ζητάνε το ελεύθερο παραδεισένιο σεξ για 15 ημέρες, όταν η ζωή και η οικονομία σου γυρνάνε γύρω από αυτήν την πλαστή πραγματικότητα, η καθημερινότητά σου μπασταρδεύεται. Γεύεσαι κι εσύ τον παράδεισο, αλλά σαν… επαγγελματίας αγγελάκι (το οποίο δουλεύει στον παράδεισο, δεν κάααθεται μόνο). Είναι μια (άσχημη κατά τη γνώμη μου) μέση κατάσταση, όπου ζεις τις διακοπές άλλων, ζεις την ένταση σε επίπεδο σεζόν και όχι 15θήμερου, με χιλιάδες παρόμοιες ξανθές ηλιοκαμένες φάτσες και όχι δύο-τρεις, πιθανόν και να παίζεις συνειδητά με τα όνειρα των αθώων Πρωτόπλαστων-wanna-be.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλησπέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!
    Για μένα οι διακοπές κάθε τόσο αλλάζουν μορφή.

    Ξεκίνησαν από τότε που ήμουν παιδί.
    Και κάθε ορά που έκλειναν τα σχολεία οι γονείς μας ετοίμαζαν και μας έστελναν στη γιαγιά.
    Στο χωριό στη Χαλκιδική.
    Γυρίζαμε με τον αδελφό μου και είμασταν αγνώριστοι.
    Μαυροτσούκαλα και στρουμπουλοί (η γιαγιά στούμπωνε όπως μπορούσε) επιστρέφαμε μετά από τρεις μήνες.
    Η προσαρμογή μας ήταν πραγματικά δύσκολη.
    Έκεί γεννήθηκαν όμορφες αναμνήσεις, παιδικοί έρωτες και ένα σωρό περιπέτειες που θυμάται κανείς με νοσταλγία.

    Αργότερα ήρθε η εφηβεία και οι πρώτες διακοπές μακριά από συγγενείς.
    Τρέλες, ξενύχτι, κρυφά μεθήσια και ανεμελιά.
    Όταν γύρισα από τις διακοπές ήμουν πιο κουρασμένος από τότε που έφυγα.

    Λίγα χρόνια μετά η ίδια παρέα ενήλικες πια και με δικά μας αυτοκίνητα ξεκινήσαμε την αναζήτηση του δικού μας παράδεισου.
    Ο γύρος της Ελλάδας με αυτοκίνητα.
    Νέες περιπέτειες, απίστευτα γέλια και γκάφες καινούριες αναμνήσεις.

    Και μετά η παρέα διάλυσε και οι διακοπές έγιναν ερωτικό ρομάντζο....
    Ξενοδοχεία, ηλιοβασιλέματα, βόλτες στην ακρογιαλιά, νυχτερινό μπάνιο....

    Φέτος έρχονται οι πρώτες οικογενειακές διακοπές.
    Με παιδί.
    Γάλατα,πάνες,μπιμπερό, κρέμες, αντηλιακά......

    Φέτος αποφασίσαμε να πάμε όταν όλοι θα έχουν επιστρέψει.
    Ήρεμα. Να χαλαρώσουμε, να ξεκουραστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Οι λέξεις "εργασία" και "δουλειά" είναι συνώνυμες, όμως η πρώτη σημαίνει παράγω έργο (εμπεριέχει την ευχαρίστηση της δημιουργίας) ενώ η δεύτερη σημαίνει δουλεία (απλή μετάθεση του τόνου) άρα καταναγκασμό. Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο "δουλεύουν" δεν "εργάζονται", είτε από επιλογή τους, είτε-όπερ και το συχνότερο-από ανάγκη. Το παγκόσμιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα έχει στηριχτεί στη δουλειά-δουλεία, αιώνες τώρα... Αλλά και οι διακοπές που κάποτε ίσως και να έμοιαζαν με διακοπές (μόνο που αφορούσαν δυστυχώς σε λίγους), τώρα πια έχουν γίνει ένα μαζικό μεν αλλά εμπορικό προϊόν δε.
    Ας θυμηθούμε και κάποιους στίχους του μακαρίτη καυστικού Άσιμου:
    "Σαν περπατάς σ' αυτούς τους δρόμους να προσέχεις να μην πατήσεις τη σκιά σου, εκτός εάν και 'κείνη δεν τη βλέπεις οπότε πας και στη δουλειά σου"!
    Καλή σου ώρα Νίκο Άσιμε, όπου και αν "βρίσκεσαι"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Nikos Dimou said...

    "Παρακολουθήστε αυτό το βίντεο από το μπλογκ της Εργοτελίνας"

    Tόδα.

    Δίκιο σε αρκετά σημεία, αλλά ουσιαστικά αξιολογεί πολιτισμούς (a no-no in occidental epistemology) και φέρνει ξανά και σαφώς απ' την πίσω πόρτα την θεωρία της σύγκρουσης πολιτισμών.

    Και το να πυροβολείς ...παπά, ε, είναι σα να κλέβεις γλυκά από μωρό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Και, να πω και το εξής (χωρίς φιλοδοξία να το υποστηρίξω, απλώς σαν σκέψη):

    To Ισλάμ, είναι 1500 ετών. Θυμόμαστε τι έκανε ο χριστιανισμός σ' αυτή την ηλικία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Να πω και για τις "διακοπές":

    Το σκεφτόμουν προ ημερών. Ο όρος "διακοπές", σαφώς δηλώνει την διαταραχή ενός συνεχούς. Αυτό που λέμε "ν' αλλάξω παραστάσεις".

    Αλλά γιατί;

    Γιατί η επαναλαμβανόμενη πληροφορία, παύει να είναι πληροφορία. Όταν συνέχεια βιώνεις το ίδιο πράγμα, το ποσό της πληροφορίας μειώνεται δραματικά. Και χωρίς πλήροφορία αυξάνει (...θα το πω, ναι!) η εντροπία.

    Πότε κινδυνεύει κάποιος περισσότερο να κάνει λάθος; Όταν βρίσκεται σε διαδικασία μάθησης (π.χ. οδήγημα στην αρχή) ή όταν πλέον έχει μάθει (π.χ. 3-4 χρόνια οδηγός); Νομίζω στη δεύτερη περίπτωση.

    Η επαναλαμβανόμενη πληροφορία λοιπόν, γίνεται συνεχές και παύει νάναι πληροφορία. Τότε, χρειάζονται "διακοπές".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. zizugataki said...

    "Ζούμε στην εποχή των επιτυχημένων από την μια μεριά και των loosers κατά το αμερικάνικο από την άλλη."

    Και μια τρίτη ομάδα όμως, πούναι καβάλα στη διαχωριστική μάντρα, ισορροπεί, κάνει ακροβατικά, και γενικώς διασκεδάζει ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. heinz said...
    "To Ισλάμ, είναι 1500 ετών. Θυμόμαστε τι έκανε ο χριστιανισμός σ' αυτή την ηλικία;"

    Mόνο που η χριστιανική κοινωνία εξελίχθηκε, άνοίχτηκε και εμπλουτίστηκε ενώ η Μουσουλμανική πάει προς τα πίσω.
    Κάποτε ήταν ανεκτική και πολυπολιστιμική (Ανδαλουσία, Χαλιφάτο της Βαγδάτης, Ινδία, Οθωμανική Αυτοκρατορία). Τότε έβγαλε και ποιητές, φιλόσοφους, επιστήμονες... Μετά κλείστηκε στον φανατισμό της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Παιδιά, καλές οι λογοτεχνικές περιπέτειες ("ασκήσεις ελευθερίας", "τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης", "ψευτοκοινωνικές αλυσίδες"!), και τα λεκτικά γυμνάσια αλλά ας ηρεμήσουμε λίγο.

    Ο περισσότερος κόσμος που γνωρίζω απολαμβάνει τις διακοπές του. Και μάλιστα σχεδόν όλοι οι φίλοι μου που αγαπάνε την δουλειά τους (μερικοί πάρα πολύ) περιμένουν πως-και-πως τις διακοπές τους για να ηρεμήσουν και να δοθούν με ανανεωμένη διάθεση σ' αυτήν μετά (μερικοί για να ξεφύγουν!). Το σύνδρομο των διακοπών ουσιαστικά δεν υπάρχει στην ιατρική βιβλιογραφία (μην το μπερδεύετε με το holiday heart syndrome και τα παρεμφερή) και αποτελεί εύρημα και λάβαρο του Αγγλοσαξωνικού τύπου ποικίλης ύλης και τρόπου ζωής επηρεάζοντας και τους μιμητές Αθηναίους ως ένα βαθμό (φυσικά εισάγουμε και φανταστικές αρρώστιες!).

    Τι να πω, σε άλλο κόσμο ζω; Κανά δυό είναι οι δυσαρεστημένοι και οι δήθεν των διακοπών που ξέρω και πρόκειται για ανθρώπους που είναι δυσαρεστημένοι με τα πάντα ούτως ή άλλως!

    Χώρια που εμένα μου αρέσει το Βέλγιο και οι Βρυξέλλες με τις βροχές του, sorry Takis!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Αndy συμφωνώ μαζί σου ο παπούς μου (αγρότης) ποτέ δεν έκανε διακοπές. Ο πρό-πάπος μου ήταν "τσιφλικάς" και είχε πάει στους Άγιους τόπους (που σφάζονται σήμερα) και απο εκέι απέκτησε το πρόθεμα Χατζής.
    Εμέις μόλις γυρίσαμε απο την Πύλο μια περιοχή που μπορεί να μην μοιάζει με εξωτικό παράδεισο αλλα έχει πολλά ενδιαφέροντα συγκεντρωμμένα σε μικρές αποστάσεις. Έχει ιστορικά μέρη που ξεκικούν απο την αρχαιότητα (παλάτι του Νέστωρα), τον Μεσαίωνα (κάστρα της Πύλου καθώ ςκαι Μεθώνη - Κορώνη) μέχρι την δική μας σύχρονη ιστορία (Ναυμαχία του Ναυαρίνου). Έχει ωραίες παραλίες για όλα τα γούστα (Βοϊδοκοιλία, Φοινικούντα)και φαγητό πολύ φτηνό και καλό (4 Ευρώ τα λαδερά, 5 ψητές σαρδέλες).
    Γενικά περάσαμε καλά, κοιμηθήκαμε με τις ώρες ξένοιαστοι απο τις καθημερινές ασχολίες μας και πραγματικά ξεκουραστήκαμε περισσότερο πνευματικά παρά σωματικα.
    Επιστορφή στα δικά μας και έτσι θα κάνουμε παρέα στο Νίκο που τον Αύγουστο θα είναι εδώ.
    Προτείνω τον Δεκαπενταύγουστο μια συνάντηση μιας και θα είμαστε μόνοι μας στην Αθήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Οι διακοπές για τον μέσο έλληνα εργαζόμενο είναι αρχικά ένας αυνανισμός με φόντο την φωτογραφία της Χαβάης-Θεάς που δεν θα γ... ποτέ και τελικά καταλήγουν να είναι 2-3 εβδομάδες-τσίπουρο στο χωριό με την κυρά Διαμάντω που έχει φάει και σκόρδο να ποτίζει τους ασβεστωμένους τενεκέδες με τον βασιλικό ...

    Υ.Γ. Σπάστε τον πήχυ και θα περνάτε το ίδιο παντού.
    Το ίδιο ήρεμα.
    Η φιλοσοφία του Βουδισμού που ανέφερε ο ΝΔ ήταν πολύ εύστοχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. τελικά το πρόβλημα έγκειται στη ματαιότητα της αναζήτησης του χαμένου παραδείσου;

    γιατί αυτός δεν υπήρξε ποτέ παρά μόνο ως ουτοπία;

    ή στην αναζήτηση του σε λάθος κατευθύνσεις (π.χ. προκατασκευασμένες διακοπές);

    (ξανα)διάβαζα πρόσφατα το "ο δρόμος της επικοινωνίας" (ΝΔ, Ερμείας, 1975) όπου εκεί γίνεται παραλληλισμός της επικοινωνίας και της ενότητας (αξίες μέγιστες κατα το συγγραφέα) με το χαμένο παράδεισο

    όμως κάπου αναφέρει ότι μιλώντας για την αναγκαιότητα της επικοινωνίας/παραδείσου δε σημαίνει αυτόματη αποδοχή της δυνατότητάς τους

    τελικά έχει νόημα να τον αναζητούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. "Στην παραλία μαυρίζεις το κορμί σου και στη δουλεία μαυρίζεις τη ψυχή σου."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. broccoli said...
    "μιλώντας για την αναγκαιότητα της επικοινωνίας/παραδείσου δε σημαίνει αυτόματη αποδοχή της δυνατότητάς τους
    - τελικά έχει νόημα να τον αναζητούμε;"

    Τελικά είναι δυνατόν να ΜΗΝ τον αναζητούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Το προπατορικό αμάρτημα είναι η πιο σατανική ιδέα υποδούλωσης του ανθρώπου. Γεννιέσαι αμαρτωλός - χρωστάς πριν καν να υπάρξεις. Επειδή κάποιοι προ-πάτορες αμάρτησαν, όλοι είμαστε καταχρεωμένοι και πρέπει μία ζωή να ξεχρεώνουμε. Ακόμα και ένα βρέφος δύο ημερών, είναι αμαρτωλό. Τι διεσταμμένη επινόηση των παπάδων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Λευτέρη και οι Έλληνες Θεοί το ίδιο άδικοι και παράλογοι είναι όπως ο Εβραίος, η μόνη διαφορά είναι ότι οι Έλληνες Θεοί δε σου πουλάνε το παραμύθι ότι σε αγαπάνε κι από πάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. με λίγα λόγια ο ελληνικός πολιτισμός έφτιαξε άνδρες πιο περήφανους που δε ντρέπονται να παραδεχθούνε ότι βαριούνται τις γυναίκες τους κι ότι το μόνο απολαυστικό σεξ είναι το πρωκτικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Δροσερό κειμενο
    με πολλά "κλαδιά"
    (τουτέστιν συνειρμούς
    και links)

    Nα δώσω και εγω ενα...

    ((((Τα μάτια του έχουν πλημμυρίσει αγωνία. Κάπου ετοιμάζεται δάκρυ και πίσω από αυτό κραυγή.

    - Πού είναι;

    Δεν έχω άλλη σωτηρία από το ψέμα. Θα ξαναπώ το μύθο της ψυχής που δεν αντέχει το ποτέ και το πουθενά.

    - Είναι στον παράδεισο.
    - Τι είναι ο παράδεισος;
    - Ένας κήπος.
    - Σαν κι αυτόν;
    - Πιο μεγάλος. Και πιο ωραίος.
    - Πάμε!
    - Δεν γίνεται.
    - Γιατί;
    - Κανείς δεν μπορεί να πάει στον παράδεισο αν δεν περάσει από το ποτέ και το πουθενά.
    - Μου λες ψέματα!

    Ξέρει – και ξέρω – πως λεω ψέματα. Είναι όμως ο εαυτός μου, ο μικρός. Ένα παιδί που δεν καταλαβαίνει και δεν εγκαταλείπει. Το πείσμα του ζωντανού.

    - Αν είναι αλήθεια, πάμε!
    - Που;
    - Στο ποτέ, το πουθενά και τον παράδεισο! Βλέπεις; Σκύβεις το κεφάλι. Είπες ψέματα!


    Ένας ψεύτικος κήπος. Γεωμετρικός τόπος στη συμβολή του ποτέ και του πουθενά. Ανύπαρκτες οι συντεταγμένες του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Κάτι σκόρπια...

    * Ποιός μήνας διακοπών? Μήνας? ολόκληρος?...

    @Αντυ- με πρόλαβες, από την πολυτέλεια για τους ευγενείς στα διακοποδάνεια!!!

    (άσε που ένα ταξιδάκι έξω μπορεί να σου έρθει πιο φτηνά απο διακοπές αιγαιοπελαγίτικες...)

    @yannis h -σιχάθηκα τις Αγγλίδες "μπατιροτουρίστριες" όταν στην Ερεσσό, βραδάκι, μπροστά στην συστάδα με τα όμορφα μπαράκια, 6 σε παρέα μπήκαν ως τον αστράγαλο στην θάλασσα, γδύθηκαν σχεδόν εντελώς κι έκαναν τόσο διακριτικά... πιπί που τις πήραν χαμπάρι και έμειναν κάγγελο όλοι οι θαμώνες!!!

    Μιλάμε για σιγή, μόνο εκείνες και η μουσική στα ηχεία ακούγονταν για κάνα 10-λεπτο...

    Αφού άρχισε να φεύγει ο κόσμος αηδιασμένος, περνώντας μπροστά απο ιδιοκτήτη καφετέριας με την "απόλυτη" θέα στις Αγγλίδες, τον άκουσα να λέει : "και τι να κάνουμε, να τις διώξουμε? Λεφτά έχουν κι αυτές!"

    Και τότε σιχάθηκα και τους έλλληνες μαγαζάτορες της αυτής νοοτροπίας...

    * Ααααααχ, αν η δουλειά ήταν γλυκειά θα τηνε λέγαν μπακλαβά!

    * Ο Αδαμ δε, καλός μαμούχαλος και του λόγου του, του είπε η Εύα "φάε μήλο!' και τό'φαγε ο ντιντής. Τώρα και που φωνάζει "βγάζε τις κάλτσες σε ΕΝΑ μέρος κι όχι τη μία στο σαλόνι και την άλλη στο πορτατίφ του κομοδίνου", γιατί δεν ακούει ο φλώρος? Εεεε?

    Τεσπα, τουλάχιστον τότε η μεγάλη τύχη δεν ήταν ο Παράδεισος αυτός καθ'εαυτός, αλλά το ότι δεν χρειαζόντουσαν... τζάντζαλα για να περάσουν καλά.

    Ασε που δεν φορούσαν και τίποτε - άντε ν'αλλαζαν και το φύλλο συκής με κανενός πλατάνου ας πούμε...

    Τώρα αυτό που ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ στο quest του δικού μας... Holy-day Grail, είναι το ΒΑΛΙΤΣΙΑΣΜΑ....

    Θεούλη μου! Το να φτιάξω βαλίτσα εκτείνεται και καταλαμβάνει όσο χρόνο διαθέσω, επί τρία, που να φεύγει το αεροπλάνο... Για να έχω τελικά μαζί μου, από το άγχος να μην κουβαλάω, ούτε τα μισά απ'όσα χρειάζομαι, τα υπόλοιπα δε να είναι απλώς πράγματα που τους πληρώνω και εισητήριο και τα αερίζω εις τας εξοχάς και μετά τα επιστρέφω άθικτα...

    Και καλά να το κάνεις για πάρτη σου... Αν το κάνεις για όλη την οικογένεια...

    (και για να πας πού? Υπάρχει κάπου ν'αφήνεις τα προβλήματά σου ενέχυρο, να τις κανεις τις διακοπές σου ήσυχος?)

    * Ορισμός νοικοκυράς εσαεί "σκλάβας": Να κάνουν όλοι διακοπές στο εξοχικό, όπου εκείνη έχει και ΟΛΗ τη λάντζα, τα πλυσίματα, τα απλώματα, τα σιδερώματα, τα μαγειρέματα ΣΥΝ επισκέψεις...

    * Δεν έρχεστε να βάλετε ένα χεράκι παιδιά, πήζω σήμερα... Τι να βάλω, τι ν'αφήσω... I Hate Valitses!

    My nevrons!

    Σκέφτομαι να μετακομίσω κανονικά αντί να πάω δισκοπές, πιο φτηνά θα μού'ρθει, από την Κασταλία που θα χρειαστώ μετά...

    Για τα υπόλοιπα, με κάλυψαν όμορφα οι προλαλήσαντες - και λαλήσαντες...
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Μα δεν υποτίθεται ότι με τον ερχομό του Χριστού δεν φέρουμε πλεόν το προπατορικό αμάρτημα; Μου φαίνεται λογικότερο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. righttochange said...
    Μα δεν υποτίθεται ότι με τον ερχομό του Χριστού δεν φέρουμε πλεόν το προπατορικό αμάρτημα;

    Mπα - σε αφήνουν οι παπάδες; Με το βάπτισμα έχουμε την δυνατότητα να σωθούμε - αλλά στην νεκρώσιμη ακολουθία σου σκάνε το παραμύθι: "ότι ουχ ζήσεται άνθρωπος όστις ουκ αμαρτήσει - μόνος αναμάρτητος Συ Κύριε".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Άλλο ύβρις (Ίκαρος) και άλλο ενοχή (προπατορικό αμάρτημα).

    Η ύβρις είναι στη φύση του ανθρώπου (όλοι θα θέλαμε να πετάξουμε κοντά στον Θεό Ήλιο) αλλά η επιλογή του (κάθε) Ίκαρου, αρχίζει και τελειώνει στον εαυτό του. Μόνο αυτός πέθανε. 'Ύβρις και ο Προμηθέας, αλλά εμείς χαιρόμαστε τη φωτιά - αυτός, υποτίθεται, ακόμα στο βράχο.

    Το προπατορικό αμάρτημα έχει τη φιλοσοφία της συλλογικής και (αν είναι δυνατόν!) κληρονομικής ευθύνης. Πέταξες δεν πέταξες κοντά στον ήλιο, ή χρησιμοποιείς τη φωτιά - ένοχος! Το έκαναν κάποιοι πρόγονοί σου.

    "Αμαρτίες γονέων..." υπάρχει μια πολύ φασιστική και ισοπεδωτική αντίληψη σ' αυτή τη φράση. Θυμάμαι και το απόσπασμα, όπου κάτω από τον Πιλάτο, οι φανατικοί φώναζαν για την επικείμενη σταύρωση του Ιησού "το αίμα του ας πέσει πάνω σε μας και τα παιδιά μας!" - και μου φαινόταν τόσο άδικο! Εντάξει, εσύ κάνεις τις επιλογές σου - τα παιδιά σου τι φταίνε γι' αυτές; Και πώς τους τις φορτώνεις; Είναι, όμως, απλώς, η ίδια φιλοσοφία με το προπατορικό αμάρτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Άλλη μια εκδοχή του «Απόλυτου»: μήπως ενήλικος είναι όποιος έχει αποδεχθεί την ύπαρξη των παιδικών επιθυμιών εντός του, αλλά δεν τρέχει κιόλας να τις πραγματοποιήσει, μην και μουτρώσει ο εντός γιόκας του;
    Μείνετε εκεί που είστε: Αντισταθείτε σ’ αυτόν που που διαβάζει ένα προσπέκτους και λέει, «Εκεί θα ’μαι καλά»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Aphro: "Το να φτιάξω βαλίτσα εκτείνεται και καταλαμβάνει όσο χρόνο διαθέσω".

    Δεν θα ξεχάσω, διακοπές σε κάμπιγκ πηγαίναμε, στο εξωτερικό - και η φίλη μου ξένη (πάει να πει, όλες ίδιες είστε). Στο δρόμο, προσφέρθηκα, σαν (να μην πω) άντρας να κουβαλήσω εγώ τις μεγάλες βαλίτσες. Με τη δική της, κοψομεσιάτηκα!

    Και όταν φτάνουμε και στήνουμε τη σκηνή... μου βγάζει, ανάμεσα σε άλλα περίεργα από τη βαλίτσα της - τι λες; ΕΝΑ ΣΙΔΕΡΟ!

    Εγώ είμαι σίγουρος ότι ο Αδάμ δεν έφαγε απλώς το μήλο. Και κάτι άλλο έκανε ο μπαγάσας που δεν το λένε οι Γραφές - και περνάμε όσα περνάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. nd said..
    Τελικά είναι δυνατόν να ΜΗΝ τον αναζητούμε;

    είναι, και ίσως η συνειδητοποίηση της ανυπαρξίας του μπορεί να μας γλυτώσει χαμένο χρόνο και ενέργεια.

    οι αξίες που αναφέρει ο Λευτέρης (που αφορούν στην ικανοποίηση των αισθήσεων) είναι πιο πραγματιστικές και εφικτές, ο συμβιβασμός σε αυτές είναι μια απάντηση - αρκετή για πολλούς (not for me).

    anyway, ξεφύγαμε λίγο απο το θέμα, sorry (για διακοπές δεν έχω να πώ πολλά, δεν το έχω επιχειρήσει ποτέ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Οχι μόνο το προπατορικό αμάρτημα αλλά και η έννοια της αμαρτίας γενικά,όπως την βλέπει ο "Χριστιανισμός" είναι απ' τις πιό σατανικές μεθόδους υποδούλωσης
    του ανθρώπου: Σε κάνει να καίγεσαι
    για πράγματα για τα οποία λογικά δεν θα έδινες δεκάρα...

    'Οσο για τις διακοπές,τι να πούμε και για την ανατριχιαστική λέξη "απόδραση"? Ασύλληπτος κυνισμός. Σου λένε κατάμουτρα οτι είσαι δούλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. broccoli αυτό στο οποίο αναφέρομαι στο βιβλίο μου είναι η επικοινωνία, η ολοκλήρωση, ακόμα και ο παράδεισος των αισθήσεων (άλλον δεν γνωρίζω).

    Από αυτό ΔΕΝ μπορούμε να παραιτηθούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι.Διακοπές είναι κάτι σαν την ήβη(αλλά αυτή τη ζεις άπαξ),την Άνοιξη που σε ανανεώνει,το πρώτο σου αμάξι..Εντάσσεται στα βιώματα που σε κάνουν να χαμογελάς όταν τα θυμάσαι.
    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. m@ri@ said...
    Εντάσσεται στα βιώματα που σε κάνουν να χαμογελάς όταν τα θυμάσαι.

    Mακάρι να είναι πάντα έτσι για σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. κοίτα ρε ποιοι έχουν τους κομπρέσορες...αυτοί που λένε ότι η ήβη της εξάτμισης εντάσσεται στα βιώματα "που σε κάνουν" (ω, φεφ και δυστυχία!) να χαμογελάς όταν "τα" θυμάσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. M.M. said...
    ND,kalispera
    "propatoriko amartima"?

    -i kori mou(36 eton)einai avaftisti,den patise pote se eklisia,orthdoxi i katholoki

    -ego,pao gia kremation(ellinisti?)

    i epiroî ton papadon=0
    arki na to thelis

    Κι εγώ Μυρτώ για αποτέφρωση πάω (ελπίζω να προφτάσω - ο νόμος ψηφιστηκε πριν 5 μήνες αλλά ακόμα δεν έχει προσωρήσει τίποτα).

    Η επιρροή των παπάδων στην Γαλλία = 0 (etat laique) στην Ελλάδα κυβερνάνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. M.M. said...
    ND,kalispera
    "propatoriko amartima"?

    -i kori mou(36 eton)einai avaftisti,den patise pote se eklisia,orthdoxi i katholoki

    -ego,pao gia kremation(ellinisti?)

    i epiroî ton papadon=0
    arki na to thelis

    Κι εγώ Μυρτώ για αποτέφρωση πάω (ελπίζω να προφτάσω - ο νόμος ψηφιστηκε πριν 5 μήνες αλλά ακόμα δεν έχει προσωρήσει τίποτα).

    Η επιρροή των παπάδων στην Γαλλία = 0 (etat laique) στην Ελλάδα κυβερνάνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. "Ο καλύτερος κριτής και θεός, είναι το χρήμα. Κάνεις μαλακία; Πλήρωνε. 10.000 ευρώ αντί για "συγγνώμη". Να δεις για πότε αλλάζουν οι συμπεριφορές...
    -----------------
    Γιατί "αμαρτίες" εύκολα κάνει κανείς. Αλλά 10.000 που θα τα βρει;"

    Γειά σου Κρητικάκη μάγκα! Όπως πάντα σε ακούω με πολλή προσοχή.

    Κάνε ρε αγόρι μου μπλογκ να γίνεις θεός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Είμαι 22 χρονών. Όλες μου οι διακοπές μέχρι τώρα αθροίζονται συνολικά σε 11 περίπου μέρες... Άρα μου αναλογεί μια μέρα διακοπών κάθε δυο χρόνια περίπου.

    Μια ακόμη ιστορία. Η αδερφή μου θάλασσα αντίκρισε για πρώτη φορά στα 9 της. Εγώ, ο τυχερός, είχα ξανάπαει μια φορά ακόμη. Μου λέει μόλις φτάσαμε στο σπίτι που θα μέναμε: " Πήγαινε με να δω τη θάλασσα". Την κατεβάζω στην παραλία κάπου 10 μέτρα μακριά από εκεί που έσκαγε το κύμα και της λέω: " Να μπροστά σου είναι η θάλασσα". Το βλέμμα της μπερδεμένο. "Δεν βλέπω καμία θάλασσα," μου λέει "μόνο ουρανό". Έκανα ώρα να καταλάβω ότι μιας και η θάλασσα και ο ουρανός είχαν το ίδιο χρώμα περίπου θεωρούσε την θάλασσα που έβλεπε μπροστά της σαν τμήμα του ουρανού. Άλλωστε και τα δυο γαλάζια είναι...

    Που θέλω να καταλήξω; Για κάποιους έστω και 5 μέρες, κάθε διετία, διακοπές σε τουριστική περιοχή 'Δ κατηγορίας θα ήταν τόσο μεγάλη και ευχάριστη αλλαγή που σίγουρα θα φάνταζαν καλύτερες και από τον «πραγματικό» παράδεισο...
    Για κάποιους είναι πολύ πιο σίγουρο ότι θα πάνε κάποια στιγμή στον επουράνιο παράδεισο παρά στον επίγειο παράδεισο των διακοπών. Ρωτήστε και τους αγρότες ή τους κτηνοτρόφους και τις οικογένειες τους…

    Κατά τα άλλα πραγματικά εξαιρετικός ο παραλληλισμός διακοπών – παραδείσου, αγαπητέ Νίκο.

    Καληνύχτα σε όλους, “διακοπούντες” και μη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Κύτιε Κρητικάκη αν γίνει αυτός ο νόμος με το κεράτωμα να κάνομε μπιζνες, θα πηγαίνω εγώ με τη γυναίκα σας και τα λεφτά όλα δικά σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Καλημέρα!

    Χαλλλαααρρραααά συνεχίζουμε περί πάντων και άλλων τινών...

    περί Παραδείσων και κεράτων

    (που βρέθηκαν 80 σχόλια μέσα στον Δεκαπενταύγουστο;)

    Αύριο Πανσέληνος του Αυγούστου, η μαγική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Καλημέρα!

    Αν σας πω ότι πλέον σιχαίνομαι το βαλίτσιασμα περισσότερο από ποτέ, τι θα μου πείτε? Οπως έλεγες m.m, μπορείς να τη βγάλεις με ένα φόρεμα. Το είχα καταφέρει σχεδόν, ήμουν τόσο περήφανη που δεν ήμουν δέσμια πλέον... Μέχρι που ήρθαν τα παιδιά!

    Κι εκεί όπως είπε ο φίλος Σταύρος, είναι Η πανωλεθρία, τι να πάρεις και τι ν'αφήσεις, αποφασίζουν οι ανάγκες των μωρών για σένα. Ναι, μπορούν ίσως και χωρίς όλο το συμπράγκαλο, εσύ όμως δεν μπορείς. Ασε που στα πιο μεγάλα είναι πολλές οι τύψεις που πρέπει να εξαργυρωθούν...

    Μικρή νίκη: για να μ'αφήσουν τα μωρά λίγο ήσυχη να βαλιτσιάσω (δύο πράγματα έβαζα μέσα, πέντε έβγαζαν), τους έκανα μεγάλη χάρη, special treat γιαουρτάκια από αυτά τα χρωματιστά, που φωσφωρίζουν, με τα κόλλυβα από πάνω και το παιχνιδάκι από κάτω.

    Και δεν τα έφαγαν!!!

    Προτίμησαν τα διάφορα οικολογικά που τα ταίζω, με μέλι και ξηροκάρπια!

    Πουλάκια μου! Πιάνουν τόπο τόσοι αγώνες να τρώνε σωστά! Χαλάλι τους τόσος κόπος για να μαζέψω το βιός τους σε φορτωτική! (ε, σχεδόν...)

    Μέχρι να βγει μπροστά τους ο κατηραμένος όφις με το βιονικό μηλαράκι σε 5 γεύσεις και 8 αρώματα (δεν θα τη σκαπουλάρω για πολύ ακόμη βέβαια)... μπας και του χώσουν μία με το τσόκαρο και τον ξαποστείλουν!

    (λέω 'γω τώρα...)
    ;)

    Αποτέφρωση, εκκλησία που μας σέρνει απ'το σβέρκο, κέρατο, συγχωροχάρτια, πρόστιμα... πόσο μεγάλα και ζουμερά θέματα, είδατε εξέλιξη το μήλο?

    Και ναι, είναι οι μέρες πλέον που ξεκινάμε να φτιάχνουμε τις αναμνήσεις των παιδιών μας από καλοκαιρινές διακοπές - να δουν λίγο την εξοχή με το πάσο τους, όχι όπως λέει ο φοίνικας!

    Να κάνουμε καλό juggling, λίγο μάθημα, λίγο παράσταση, λίγο να βαρεθούνε, λίγο παιχνίδι, λίγο να τα απολαύσουμε εμείς, ε, αυτός είναι ο μικρός δικός μας παράδεισος, μικρά χεράκια που σε εμπιστεύονται απόλυτα, την ώρα που σουπιάνουν το δικό σου και σου δείχνουν τα πάντα με αγάπη "πωπω, κοίτα, τι είναι αυτό? Ωραίο είναι!"

    Τώρα αν μέχρι τέλος των διακοπών βρεθεί κανα μήλο... βαλμένο εκεί που δεν πρέπει, τι να γίνει, οι Εύες έχουν πολλά στο κεφάλι τους τελευταία!

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    Καλά να περάσετε όλοι σας, θα σας διαβάζουμε από μακρυά!

    Γάτε, χαλλλλαρά αλλά μην ξεχνιόμαστε, θα είσαι το μυστικό μας (λαπτοπ στα κρυφά, με κεράκι δίπλα, μη μας πάρουν και στον μεζέ - αν και προβλέπω ότι μέχρι το τέλος των διακοπών θα έχουμε κολλήσει κι άλλους!)

    ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. υγ- και για να μην παρερμηνευτώ, εννοώ ότι το μήλο είναι seducing δύναμη, αλλά κι acceptance of responsibility, οπότε, αν δεν το αναλάβεις ως ευθύνη την ώρα που στο προσφέρουν, και δεν το αντέχεις ως δύναμη την ώρα που το προσφέρεις, ε, η κάθε Εύα έχει το δικαίωμα να το τοποθετήσει αναλόγως, οκ?
    ;)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Αφροδίτη παρερμηνεύτηκες ήδη!

    Άκου "να το τοποθετήσει αναλόγως".

    Βρε άντε φτιάχνε βαλίτσες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Τσατάκι:

    Μη βαράς καλέ!

    Τις έφτιαξα!

    Τώρα πρέπει να κάτσω πάνω τους να τις κλείσω, κι αυτό είναι εξίσου δύσκολο...!

    υγ- Αχ Γάτε μου, αυτός ήταν πάντα ο φόβος των Αδάμ όλου του κόσμου, μην βρεθούν με κάνα μήλο εκεί που δεν πρέπει... ΛΟΛ! Οκ, οκ, το κόβω, φιλάκιααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Καλημέρα!

    Στη χαλαρή καλοκαιρινή διάθεση και αφού συνεχίζουμε περί πάντων, κάποια άσχετα απ'την όμορφη Μεσσηνία όπου βρίσκομαι εδώ και κάτι μέρες λόγω δουλειάς, αλλά όσο μπορώ το συνδυάζω και με την αναζήτηση ενός "Βραχυπρόθεσμου Παραδείσου", με σύντομες αποδράσεις σε βουνό και θάλασσα:

    - Απίστευτο T-shirt τύπου που δουλεύει σε μπαράκι παραθαλάσσιο στην Αβία(με τέτοιο φεγγάρι, ήταν απόλαυση):

    "MOST LIKELY TO STEAL YOUR GIRLFRIEND"..!!!


    - Must γεύσεις:

    *Γουρνοπούλα (καλά, είναι γνωστό),
    *Φλωρεντίνες (Αθανασίου) !!!
    *Μπακαλιάρος τηγανητός με μελιτζάνες, πλημμυρισμένος στη ντομάτα (συνταγή σε ορεινό(?!) χωριό..) !!!

    Οι δικοί μας μικροί παράδεισοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. @m.m.,
    δεν ξέρω στη Γαλλία, αλλά στην Ιταλία η επιρροή της εκκλησίας στη ζωή των ανθρώπων κάνει τον δικό μας Αρχιεπισκοπίξ να φαίνεται cartoon που λέει κρύα ανέκδοτα.

    Το Βατικανό είναι η καλύτερη οργανωμένη Ιταλική εταιρεία.
    Business plan, οργανωμένη προπαγάνδα, human resources dpt, εκπληκτικό promotional dpt επιπέδου... Γκέμπελς.

    Εδώ βαφτίσια, γάμος, κηδεία - στην Ιταλία γράψτε 2 extra "bonus": communione και cresima.
    Kι όποιος τ' αποφύγει όχι απλώς στίγμα, αλλά και κυνήγι (έρχεται ο παπάς σπίτι σου να στα ψάλλει!)

    Σχεδόν αδύνατον να ξεφύγεις απ' τα χέρια τους.

    Η Ιταλία έχει μακράν τη χειρότερη πορεία ανάμεσα στις χώρες της G7 και νομίζω ότι αυτό είναι "επίτευγμα" της εκκλησίας.


    @NΔ & aphro,
    περί κεράτου, νομίζω ότι το θέμα είναι μεγάλο ταμπού - θα άξιζε ειδικό ποστ, χμμμμ, ξέρω και κάποια που θα μπορούσε να το γράψει...


    @lefteris,
    άπαιχτο το πρόστιμο για τους πολιτικούς που δεν εφαρμόζουν αυτά που υποσχέθηκαν προεκλογικά!

    Αν εφαρμοζόταν στην Ελλάδα (LOL), το κράτος θα γινόταν ζάπλουτο - θα κολυμπούσαμε στα
    Ανδρεαπαπανδρεομητσοτακοκαραμανλοευρώπουλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Οταν άκουσα μικρός για το προπατορικό αμάρτημα κατάλαβα ότι οι μεγάλοι στεναχωριούνται χωρίς λόγο αφού ότι έχασε ο Αδάμ το είχα εγώ κάθε φορά στις διακοπές μου. Νόμιζα ότι ο Παράδεισος ήταν τα Παραδείσια μετά την Τρίπολη μια και το μαρτύριο με τους εμετούς στΙς στροφές του Κολοσούρτη έλαβε τέλος και σε λίγο θα φτάναμε στον προορισμό των διακοπών μας που ήταν ο εύφορος κάμπος της Μεσσηνίας. Εκεί συνηδειτοποίησα πόσο μάγκας ήταν ο Αδάμ γιατί τι σόι Παράδεισος ήταν αυτός αν δεν μπορούσα να γευτώ τα υπέροχα φυρίκια από τις μηλιές του παππού μου. Τα απογεύματα μάλιστα στις απόμακρες παραλίες κάνοντας παρέα με την τρίτη μου ξαδέρφη την Πέπη κατάλαβα πόσο δίκιο είχε ο Μέγιστος Αδάμ και τον ξαναδόξαζα για τις επιλογές του. Ομως εκεί στο χωριό τον τόπο των 3μηνων διακοπών μου είχαν και ένα ελάττωμα που δεν το είχαν στην Αθήνα τον τόπο της μόνιμης κατοικίας μου. Χτύπαγαν περίεργα μια καμπάνα που και που. Λες και το κάναν επίτηδες για να με εκνευρίζουν. Από τότε όταν πηγαίνω διακοπές και αναζητώ τι είναι Παράδεισος ακολουθώ πάντα την αντίστροφη πορεία: Χωριό – Κολοσούρτης και καταλήγω εδώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Heinz said ...
    Και χωρίς πλήροφορία αυξάνει (...θα το πω, ναι!) η εντροπία.



    Heinz γιατί τέτοια ..ντροπή όταν μιλάς για την εντροπία
    Αστο θυμάμαι :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. «Periergi_Maria said...
    Καληµερα:-))
    Παρολίγο να µπω στον πειρασµο να απαντησω στον κυριο Κρητικακη...»

    Μην το κάνεις κοπέλα μου! Σε παρακαλώ!
    Θα αναρτήσει τις 95 θέσεις του (Disputatio pro declaration virtulis indulgentiarum, τις λέει) όπου θα μας εξηγεί γιατί εμείς στην Ευρώπη ζούμε στο 1517 μ.Χ....
    Άκου που σου λέω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Μερικές επισημάνσεις εν είδει παρένθεσης, μιας και η συζήτηση έχει και θεολογικό χαρακτήρα...

    Yannis H said:

    "Αμαρτίες γονέων..." υπάρχει μια πολύ φασιστική και ισοπεδωτική αντίληψη σ' αυτή τη φράση.

    Το αρχικό νόημα αυτής της έκφρασης αναφέρεται στο "παιδεύουσιν" ως "εκπαιδεύουν" όχι ως "ταλαιπωρούν", που είναι η τρέχουσα σημασία. Δηλαδή τα λάθη των γονέων γίνονται μαθήματα για τα παιδιά. Σήμερα φυσικά το μεταφράζουμε διαφορετικά...

    Όπως και η "αμαρτία" έχει χάσει την αρχική της σημασία. Αμαρτία σημαίνει "χωρισμός" (στα αρχαία ελληνικά) και στη θεολογία "αμαρτάνω" σημαίνει χωρίζομαι από το Θεό. Στον αντίποδα "συγχώρεσις" (συν+χωρώ) σημαίνει έρχομαι ξανά κοντά, επανενώνομαι με το Θεό.

    Έτσι και ο Παράδεισος είναι η αυτή η ένωση με το Θεό, ενώ η Κόλαση είναι ο χωρισμός από το Θεό. Καμιά σχέση με παραλίες από τη μια και καζάνια από την άλλη. Για να δώσω ένα παράδειγμα: όταν αγαπάς κάποιον θέλεις να είσαι πάντα κοντά του (Παράδεισος). Όταν μαλώνετε, επέρχεται ένας συναισθηματικός (και όχι μόνο) χωρισμός που είναι ανυπόφορος(Κόλαση).

    Αυτά δεν είναι δικές μου ερμηνείες, αυτά λέει η ορθόδοξη (τουλάχιστον) Θεολογία (μην μου ζητήσετε παραπομπές, δεν είμαι τόσο ενημερωμένος). Άλλο τώρα που πολλοί ιερωμένοι και μη έχουμε μπερδευτεί με (μάλλον δυτικότροπες) ερμηνείες, όπου η αμαρτία είναι μια ηθικιστική έννοια του "κακού" που βρίσκεται στον αντίποδα του "καλού", και έτσι ταλαιπωρούμαστε αδίκως με ενοχές, τιμωρίες, κολάσεις κλπ...

    Ο (Χαμένος) Παράδεισος είναι η συνεχής ένωση με το Θεό πριν το προπατορικό αμάρτημα-χωρισμό. Το μετά είναι ο συνεχής κοπιαστικός αγώνας μας να ενωθούμε ξανά με το Θεό, να επιστρέψουμε ξανά στον Παράδεισο.

    Κλείνει η παρένθεση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Μερικές χρήσεις του Μήλου (άγνωστες στον Αδάμ – αλλά η Εύα τις …μαγείρευε ήδη):

    Μήλο κομπόστα

    Μήλο τάρτα:
    α) Χοντρή εγγλέζικη apple pie με vanilla sauce ή ζεστή με παγωτό βανίλια
    β) Λεπτή γαλλική στυλ Tarte Tatin με κριτσανιστό φύλλο

    Μήλο γλυκό κουταλιού (φιρίκι)

    Μήλο με χοιρινό (sweet sour)

    Μήλο σε σαλάτα κοτόπουλο, (μαγιονεζα light, γιαούρτι, chicorée, κλπ).

    Μήλο ψητό (χωρίς ζάχαρη) ή καραμελωτό.


    Βλέπετε τι ετοίμαζε από τότε η Εύα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Η Ρόδος που λέει ο mainmenu αποτελεί συμπτωματικώς μία κατάλληλη επιλογή αν σε έχουν μοιράνει υπουργό Αιγαίου οι κορακοχωρικοί. Γιατί, άμα έχεις λεφτά, τα κάνεις όλα και μετά και πριν από τις 2 και δεν καίγεσαι να φας το μπακλαβά της άλλης και δεν χωρίζεις κάθε πέντε λεπτά με το αγόρι σου και δεν έχεις σχέσεις και επαφές με τους τοιούτους του οινοπνεύματος. Κι ίσως μάλλον να εμπίπτει στα της αξιοπρεπείας το να βρεις το χρήμα με τρόπο που να εξυπηρετεί τα ύστερα θεληματικά βιώματα του πάθους...αλλά εντάξει, αθηναίοι ευγενείς είμαστε και ιδεολογία αυτοκίνησης. Αφού όμως και θάλασσα υπάρχει που... και βουνό και κρεατάκια όλη τη νύχτα στα τέσσερα καταστύματα και συνδέεις το στερεοφωνικό με τον υπολογιστή στις πευκοβελόνες μέσα κάτω από την ερημιά του αναστασούλη με τα πευκάκια και να ακούει η θυγατέρα του μπετατζή να λέγει πνιγηρώς: καλώς τον αγαπώ. Μα θέλεις ομβριοπούλα να γίνεις χριστιανή...κι έχουν φτιάξει δικέ μου ένα καινούριο νεκροταφείο...να αρπάζεις από τους τάφους τα ακριβά τα μανουάλια και να τα πετάς στον ετεροφορμικό ισιοχαλασμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Η προσέγγιση σας Κε ΝΔ, είναι πολύ εύστοχη και επίκαιρη.
    Μας προβάλλουν διάφορα στερεότυπα ή «μοντέλα» διακοπών. Π.χ. το κοσμικό, το σικ, την απομόνωση σε κάποιο ερημονήσι…
    Και τα «πρόβατα» ακολουθούνε, ότι προβάλλεται από τα Μ.Μ.Ε. μαζί με τα απαραίτητα διακοποδάνεια και τα αξεσουάρ τους. Τα «πρόβατα» πάνε όπου τους «ενημερώσουν», ότι είναι ΙΝ.
    O tempora, O mores. Σημεία των καιρών.
    Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή λόγω δουλειάς , είμαι ακόμα Θεσσαλονίκη. Δεν με ενοχλεί η ηρεμία της πόλης τα βράδια και οι άδειοι δρόμοι της . Μια χαρά αγχολυτική είναι η τσιμεντούπολη που ζω.
    Για τις διακοπές και την προσωπική μας ηρεμία, απαιτείται μεγάλη υπομονή και αυτογνωσία, ώστε να είσαι σε θέση να εκτιμήσεις αν σου είναι πραγματικά απαραίτητες ή όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. πάντα σκεπτικιστής said...

    "Γιατί δεν ομολογούμε απλά οτι το Ισλάμ είναι απλά η θρησκεία των ηληθίων;"

    lex parsimoniae

    Ενώ ο χριστιανισμός, φαντάζομαι, των ευφυών!!!
    Η θρησκεία πάει πακέτο με την ευφυΐα, που ασφαλώς πάει πακέτο με τη ράτσα!!
    Α, ρε Χριστόδουλε Αϊνστάιν!!!!!

    Αυτές είναι απλοποιήσεις απίστευτες. Και μάλιστα, τελείως δυτικού τύπου.

    Αλλά, άμα πιάσω στα χέρια μου (στον άλλο κόσμο) τον Γουλιέλμο του Όκκαμ, θα τονε κάνω να μετανιώσει που άνοιξε το απύλωτό του και έλεγε ό,τι ήθελε!!!! Και θα τονε σφάξω με το ξυράφι του!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Καμία θρησκεία δεν κερδίζει υψηλούς δείκτες ευφυίας.

    Άλλωστε δεν απευθύνεται στο νου αλλά στο συναίσθημα - κυρίως του φόβου.

    Αν δεν υπήρχε ο θάνατος, δεν θα υπήρχαν θρησκείες.

    Πάντως θα έλεγα πως η Μωαμεθανική είναι πιο πρωτόγονη από την Χριστιανικη. Όχι μόνο λόγω επιπέδου σοφιστικέ θεολόγων αλλά και από την ίδια την βάση της. Είχα κάποτε την υπομονή και το πείσμα να διαβάσω σχεδόν όλο το Κοράνι (μου περίσεψαν μερικές Σούτρες). Η εμπειρία είναι καταλυτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Nikos Dimou said...

    "Πάντως θα έλεγα πως η Μωαμεθανική είναι πιο πρωτόγονη από την Χριστιανικη."

    Νομίζω ότι το Ισλάμ, είναι ένα καθαρά πολιτικό κίνημα, με στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη (αλλά όχι απαραίτητα και την κοινωνική απελευθέρωση), και την ισότητα.

    Γι' αυτό και ο Μαρξ, όταν πήγε να στήσει περίπτερο στα παζάρια της Ανατολής με ταμπέλα "Εδώ η δίκαιη κοινωνία", δεν τα κατάφερε: την είχε ήδη κατακλύσει την αγορά με το ίδιο προϊόν ο Μωάμεθ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. heinz said...
    "Νομίζω ότι το Ισλάμ, είναι ένα καθαρά πολιτικό κίνημα, με στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη".

    Οι εκ των υστέρων ερμηνείες των θρησκειών ως κοινωνικών ή πολιτικών κινημάτων είναι ένας τρόπος δικαιολόγησης της μεταφυσικής τους αφέλειας.

    Η περιγραφή που κάνεις ("ένα καθαρά πολιτικό κίνημα, με στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη") θα ταίριαζε πολύ περισσότερο στον Χριστιανισμό. Έτσι άλλωστε τον ερμήνευσαν οι σκλάβοι και οι προλετάριοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας - και πολλοί μεταγενέστεροι ουτοπικοί σοσιαλιστές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Επόμενο κήρυγμα Χριστόδουλου: «Εφόσον οι διακοπές σημαίνουν Παράδεισος, γιατί να έχουν δικαίωμα σε αυτές οι άπιστοι; Α, όχι και το σκύλο ολόκληρο και την πίτα χορτάτη!»

    Κάποτε, ο μην πω, ανέφερε σε κήρυγμα ένα στίχο του Ελύτη: ‘Από τον άνθρωπο τραβιέται ο θεός, όπως ο καρχαρίας από το αίμα’. Συζητήσεις επί συζητήσεων στα κανάλια, και ούτε ένας δεν βρέθηκε να πει ότι είπε στο στίχο ανάποδα: Ο άνθρωπος τραβιέται από το θεό όπως ο καρχαρίας από το αίμα! Αν και, από κάποιον που κάνει το θεό ό,τι θέλει, δεν είναι έκπληξη να τον φαντάζεται να τραβιέται από τον άνθρωπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Μου φαίνεται ότι μείναμε μόνοι μας να φιλοσοφούμε....

    Η περιγραφή που κάνω, αντανακλά ότι ο Χριστιανισμός λαμβάνει υπόψη το άτομο, ενώ ο Ισλαμισμός την ομάδα, σαν βασική οντότητα που πρέπει να υπηρετηθεί.

    Κάποιος, μπορεί να είναι καλός χριστιανός και στην έρημο (π.χ. μοναχοί). Ο μουσουλμάνος, μόνο στο κοινωνικό γίγνεσθαι αναδεικνύεται σαν καλός μουσουλμάνος.

    Και μην παρεξηγηθώ: ΔΕΝ είπα ότι η αντίληψη αυτή (Ισλάμ) ΔΕΝ εμπεριέχει δυνάμει ολοκληρωτικές ερμηνείες. Το βλέπουμε εξάλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. pebble said...

    " ...να μην πιστεύω τα μπλε που βλέπω,...μέχρι που το κρύο νερό με σηκώνει πάλι στην επιφάνεια, στον ήλιο και τον αέρα."

    Κινηματογραφικός λόγος. Ωραίο pebble!!

    Στίχος του Πορτοκάλογλου:

    Bουτάω βαθιά
    κι όταν θ' αναδυθώ,
    στον ήλιο θα παραδοθώ.
    Και ας καώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Nikos Dimou said:

    Καμία θρησκεία δεν κερδίζει υψηλούς δείκτες ευφυίας.

    Άλλωστε δεν απευθύνεται στο νου αλλά στο συναίσθημα - κυρίως του φόβου.

    Αν δεν υπήρχε ο θάνατος, δεν θα υπήρχαν θρησκείες.


    Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι το πόσο καταλυτική μπορεί είναι μια θρησκεία στη ζωή του ανθρώπου. Άνθρωποι έξυπνοι, επιτυχημένοι, φαινομενικά ισορροπημένοι, ξαφνικά "βλέπουν το φως" και αλλάζει ριζικά η ζωή τους. Ο Cat Stevens για παράδειγμα: Άλλαξε το όνομα του σε Yusuf Islam και έγινε μουσουλμάνος μετά από μια near-death experience.

    Νομίζω ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη από τον θεό. Γνωρίζοντας το τέλος του αλλά και έχοντας συναίσθηση της ύπαρξης του εαυτού του αναζητά ελπίδα και νόημα. Το πρόβλημα είναι ότι κάθε θρησκεία έχει την δικιά της αποκλειστική ερμηνεία. Και φυσικά η δική μας άρνηση να δεχθούμε ότι τελικά μπορεί να μην υπάρχει νόημα.

    Θλιβερές σκέψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Οι εκ των υστέρων ερμηνείες των θρησκειών ως κοινωνικών ή πολιτικών κινημάτων θα ήταν ένας τρόπος δικαιολόγησης της μεταφυσικής τους αφέλειας αν δεν ήσαν συγχρόνως οι ερεμηνευτές άνθρωποι που απλώς δεν γνωρίζουν και δεν ενδιαφέρονται για τίποτα. Άρα είναι κάτι βαθύτερο: μπορώ αν σκορπάω το μυαλό μου όπως θέλω και το χρόνο μου και γι' αυτό το δικαίωμα στην ανθρώπινη ελευθερία μπορούν να με κατηγορήσουν ακόμα και όταν δεν έχω πάνω τους στραμμένη την προσοχή μου όταν απλώς χάνομαι επειδή ρεμβάζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Όχι και τόσο μόνοι...

    Από το πρωί έχουν μπει στο μπλογκ 922 επισκέπτες - και σχολιάζουν καμιά 35αριά.

    Φαντάζομαι όμως πως το πενθήμερο του 15αύγουστου θα πιάσουμε πραγματικά πάτο.

    Και μετά, άνοδος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. K. Δήμου με συγχωρείτε που ξανασχολιάσω αλλά ο κ. Λευτέρης με παρεξήγησε...

    Λευτέρη δε θα πληρώνω εγώ τα κερατιάτικα, αλλά η γυναίκα σου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. @ND
    "Αχ εκείνες οι αφίσες του Τουρισμού, τι ζημιά έχουν κάνει! Αμ, τα ταξιδιωτικά ντοκιμαντέρ – από τον Μαυρίτιο, τις Σεϋχέλλες, την Καραϊβική…"
    Το μέρος που σιχάθηκα σε χρόνο dt ήταν το Phuket στην Ταϊλάνδη. Στην Κεντρική παραλία (Patong Beach http://www.phuket.com/island/beaches_patong.htm): απίστευtη άμμος και νερά, 2-3 σειρές με φοινικόδεντρα και από πίσω "Πατησίων" μία λεωφόρος γεμάτη παπάκια. Οι ντόπιοι (και εμείς οι τουρίστες) έκαναν τον παράδεισο κόλαση.
    Έχω σαν αρχή να μην πηγαίνω στο εξωτερικό στα μέρη που διαφημίζουν τα ταξιδιωτικά γραφεία και είναι της μόδας.

    Πάντως θα διαφωνήσω με τον Takis Alevantis. Όταν θέλω να χαλαρώσω και να μην εκπλαγώ με αυτά που θα βρω πηγαίνω στις Βρυξέλλες. Για όποιον πάει στο Tervuren του συνηστώ να πάει και στο μουσείο της Αφρικής. Και θα διαφωνήσω απόλυτα στο θέμα του εθνικισμού, οι Βρυξέλλες έχουν σε γενικές γραμμές ξεπεράσει αυτό το φάντασμα.

    @andy dufresne
    Συμφωνώ μόνο που οι μαζικές (για όλους) διακοπές καθιερώθηκαν στην δύση στα sixties και τα προβλήματα που αναφέρει ο Δήμου στο Post οφείλονται σε μεγάλο βαθμό "Σε συνδυασμό με το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας, τον υπερπληθυσμό"

    Για θρησκείες:
    @ND
    "Mόνο που η χριστιανική κοινωνία εξελίχθηκε, άνοίχτηκε και εμπλουτίστηκε ενώ η Μουσουλμανική πάει προς τα πίσω." Στην Δυτική Ευρώπη και όχι σε όλες τις χώρες. Απλούστατα μερικές κοινωνίες "εξελίχθηκε, άνοίχτηκε και εμπλουτίστηκε" και σε άλλες όχι, δεν μπορείτε να συγκρίνετε τον καθολικισμό της Γαλλίας με αυτόν της Ιρλανδίας.

    @mm
    Στην Γαλλία η θρησκεία δεν είναι τόσο ισχυρή (πρακτικά ανύπαρκτη) λόγο της laicite. Στην Ελλάδα υπάρχει ταύτιση κράτους-εκκλησίας (και έθνους).

    @andy dufresne
    "δεν ξέρω στη Γαλλία, αλλά στην Ιταλία η επιρροή της εκκλησίας στη ζωή των ανθρώπων κάνει τον δικό μας Αρχιεπισκοπίξ να κλπ".
    Σίγουρα δεν είναι ο κανόνας. Για χώρα της Δυτικής Ευρώπης η επιρροή της θρησκείας είναι τεράστια (είναι και η χώρα που μένει ο Πάπας) αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Αν ίσχυε δεν θα κυβερνούσε ο Prodi σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Λευτέρης Κρητικάκης: Food for thought.

    Πλούσια χώρα, π.χ. ΗΠΑ: ατομιστικές αντιλήψεις – αλλά στην κοινωνική ζωή (εγώ είμαι ΕΓΩ). Στην αγορά όμως, υπόκεισαι σε νόμους – δεν μπορείς να σκέφτεσαι τον εαυτό σου και το τι θέλεις, σέβεσαι το σύνολο.

    Φτωχές χώρες: ομαδοποίηση. Ναι, αλλά κοινωνική. Στην οικονομία ο καθένας είναι μόνος του εναντίον των άλλων. Και σκατά να τους πουλήσει, εάν μπορεί θα το κάνει – δεν τον νοιάζει.

    Δεν είναι ενδιαφέρον;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. @ioannisk said,
    Σίγουρα δεν είναι ο κανόνας. Για χώρα της Δυτικής Ευρώπης η επιρροή της θρησκείας είναι τεράστια (είναι και η χώρα που μένει ο Πάπας) αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Αν ίσχυε δεν θα κυβερνούσε ο Prodi σήμερα.

    Μα, ίσα, ίσα, γι' αυτό κυβερνάει ο Prodi!
    O Prodi είναι απίστευτα θρήσκος (σωστός θεούσος) και βαθιά συντηρητικός άνθρωπος.

    Σχεδόν κανείς δεν έχει κυβερνήσει την Ιταλία, χωρίς να έχει τουλάχιστον πολύ καλές σχέσεις με το Βατικανό.

    Ακόμα κι αυτοί που δεν ήταν φιλικά προσκείμενοι (όπως ο D'Alema), δεν έκαναν ποτέ τίποτα εναντίον του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. @andy dufresne
    Για τον Prodi ίσως, αλλά οι περισσότεροι στον συνασπισμό του τι είναι; Από ότι είχα διαβάσει το Vaticano ψήφιζε (στην κυριολεξία) Forza Italia.

    Μπορεί να κάνω και λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Για να κλείσω την Ιταλική παρένθεση.

    @lefteris said,
    Το Βατικανό ΔΕΝ είναι θρησκεία. Είναι πολιτική. Όπως και το Ισλάμ.

    Φυσικά και είναι πολιτική και μάλιστα λαϊκίστικη και αναχρονιστική.

    @ioannisk said,
    Για τον Prodi ίσως, αλλά οι περισσότεροι στον συνασπισμό του τι είναι; Από ότι είχα διαβάσει το Vaticano ψήφιζε (στην κυριολεξία) Forza Italia.

    Μπορεί να κάνω και λάθος.


    Ο Prodi προέρχεται από το κόμμα Democrazia Cristiana (χρειάζεται μετάφραση;) και ένα παρατσούκλι του είναι il prete! (παπάς, δηλαδή)

    Ο έταιρος άθεος πρωθυπουργός, εκτός του D'Alema ήταν ο Sandro Pertini - όλοι οι υπόλοιποι ήταν ή προσπαθούσαν να πείσουν ότι είναι θρήσκοι (περίπτωση Berlusconi).

    Το Forza Italia είναι σαφώς πιο συντηρητικό και θρήσκο κόμμα και πιο κοντά στο Βατικανό, αλλά μην νομίζετε ότι οι κεντροαριστεροί (τρομάρα τους...) του Prodi είναι πολύ καλύτεροι.

    Η Ιταλία πολιτικά βρίσκεται στο σκοτάδι και τίποτα δεν δείχνει ότι θα βγει σύντομα απ' αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Τον Παράδεισο των διακοπών τον κάνατε Paradiso (να ήταν τουλάχιστον του Dante...).

    Tουλάχιστον στην Ιταλία υπάρχει χωρισμός κράτους και εκκλησίας, δεν ισχύει ισόκυρος θρησκευτικός γάμος, υπαρχει πολιτική κηδεία και δεν γίνεται κατήχηση στα σχολεία.

    Οι Μουλάδες της Ευρώπης είναι ΕΔΩ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. NΔ said:
    Οι Μουλάδες της Ευρώπης είναι ΕΔΩ!

    Ακριβώς έτσι είναι. Αν συνειδητοποιούσαμε το βαθμό στον οποίο οι εγχώριες Μαύρες Ρόμπες εμπλέκονται σε θέματα αμιγώς κρατικά ή και προσωπικά,θα λέγαμε λιγότερες εξυπνάδες για τη μουσουλμανία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. «Οι Μουλάδες της Ευρώπης είναι ΕΔΩ!»

    Κύριε Δήμου, νομίζω πως έχετε δίκιο. Α, το σωστό να λέγεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. συγχωρέστε με αλλά δεν έχω τη δύναμη να διαβάσω 121 σχόλια, γι’αυτό θα σχολιάσω μόνο το ποστ. ενδιαφέρουσα και πολύ εύστοχη προσέγγιση. θα πρόσθετα μόνο πως όλα θα ήταν πιο όμορφα αν διακοπές ήταν 6 μήνες το χρόνο (λύνοντας το πρόβλημα της ανεργίας και του υπερπληθυσμού), και πως όσο πιο πολύ καταλαβαίνουμε και απολαμβάνουμε τη σχέση μας με τον παράδεισο τόσο μπορούμε να απολαύσουμε πραγματικά και τις διακοπές :)

    καλό βραδάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. @don,

    Στην Ιταλία υπάρχει χωρισμός κράτους και εκκλησίας, η εκκλησία είναι κράτος!

    Οι παρεμβάσεις και η επιρροή στον πολιτικό βίο είναι καταλυτική.

    Ο δε πάπας (τον τωρινό τον συνάντησες κάποτε, αν δεν κάνω λάθος) δεν αστειεύεται, είναι πολύ καλός manager, πολύ καλύτερος απ' τους δικούς μας, τους (σαπιοκοιλιάδες) μουλάδες όπως λες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. @Nikos Dimou
    "Οι Μουλάδες της Ευρώπης είναι ΕΔΩ!"
    Δεν είναι μόνο ΕΔΩ αλλά και στην Μάλτα και στην Κύπρο και στην Πολωνία.
    Στην "παλιά Ευρώπη" είναι και στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία (ακόμα;).

    "Tουλάχιστον στην Ιταλία υπάρχει χωρισμός κράτους και εκκλησίας" οκ και; Στην Νορβηγία θεσμικά δεν υπάρχει χωρισμός κράτους και εκκλησίας αλλά πρακτικά υπάρχει, τουλάχιστον στις πόλεις. Σε πολλές χώρες που έχουν βασιλευόμενη δημοκρατία δεν υπάρχει θεσμικός χωρισμός, η βασίλισσα της ΜΒ είναι και αρχηγός της εκκλησίας, αυτό που έχει σημασία είναι τι γίνεται στην πράξη. Αν η Ιταλιά είναι θεσμικά κοσμικό κράτος αλλά στην πράξη θεοκρατία δεν μου λέει τίποτα.

    "δεν γίνεται κατήχηση στα σχολεία." Στο Βέλγιο τα καλύτερα σχολεία είναι τα Καθολικά, αυτό δεν σημαίνει πως είναι αποτελεσματική η κατήχηση που γίνεται σε αυτά τα σχολεία. Φυσικά η κατήχηση στην δημόσια παιδεία (σχετικός όρος σε αυτή την χώρα) δεν είναι καταχηρωμένη από το σύνταγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Καλησπέρα Δον Γάτο, που επιστρέψατε από τον Παράδεισο. Θα ήθελα την γνώμη σας, ειδικά όσον αφορά το τελευταίο ερώτημα. Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Καλημέρα!

    Guest Star σήμερα ο Τάκης Αλεβαντής με ένα καλοκαιρινό θέμα.

    Το ετοιμάζω μαζί με ενα δικό μου υστερόγραφο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Γειά Χαρά σας.
    Παρακαλώ επιτρέψτε μου να διακόψω τις διακοπές για να σας παρουσιάσω τον "παράδεισο".
    Μετά απο μερικές μέρες διακοπών απο τον "παράδεισο" στον "Παράδεισο", βρέθηκε η ευκαιρία για λίγες στιγμές επαναφοράς στην εγκόσμια απόλαυση, στην πιτσαρία του κυρ Νικόλα.

    Το εδεσματοπωλείο διεθνών αξιώσεων.
    Μετά απο τις ντόπιες σπεσιαλιτέ και την βαθειά πίτσα απ' το Τσικάγκο, μας έρχονται και οι γαλλικές ποικιλίες επιστρωμένες με στρείδια που μοσχομυρίζουν απο τα μολυσμένα νερά της Κυανογκρί ακτής.

    Ποιά πίτσα έχει την καλύτερη γεύση;
    Ποιά έχει τα πρωτεία;
    Ποιός "παράδεισος" μπορεί να πάρει τα πρωτεία στα τουριστικά γυφτοκαλλιστεία του πάτα με να σε πατώ με την βρώμα μέχρι ... εδώ;

    Οι διακοπές λειτουργούν ως ... διακοπές απο την ρουτίνα.
    Δεν υπάρχει υποκατάστατο του Παραδείσου όπως δεν υπάρχει υποκατάστατο του πλανήτη Γη.
    Είναι ένας και μοναδικός και όλοι οι άλλοι θα είναι αποτυχημένοι σαν την τεχνητή Γεωσφαίρα που χρειάστηκε μετά απο μερικές μέρες "αυτάρκειας" ... ύδωρ και οξυγόνο.

    Όπως ο καλός άθεος περιμένει να γευτεί τα πάντα σε μία και μοναδική ρημάδα ανεξέλεκτη ζωή, προσδοκώντας να πάει πλήρης ηδονών στον Παράδεισο, έτσι κι ο εργαζόμενος προσδοκά να πάει στον "παράδεισο" των διακοπών και να γυρίσει πλήρης επαναφορτιζόμενος στην διάρκεια ολιγοήμερων διακοπών, στο υπερτιμολογημένο με μαρκετινγκ υπερθετικού βαθμού ντελούξ "ευρωπαικών προδιαγραφών" μικρόσκασμο της χλίδης, της οσμής απο ψυκτικό αέριο και άλλων χημικων καταλοίπων.

    Άλλωστε το αξίζει και όλος ο κόσμος συμφωνεί μαζί του.
    Το αφεντικό, οι συνάδελφοι, οι πελάτες, το "έτερον ήμισυ", τα "έτερα κλάσματα" της οικογένειας που ανέχεται, τα παιδιά, τους γονείς και πεθερικά.

    «Ε, δεν θα 'ρθουν ξανά τα νιάτα μου. Τότε που γάζωνα και έδερνα» μονολογεί με πίκρα ονειρεύοντας την παρέα και τις μέρες που έχασε στα ξενύχτια και στην κραιπάλη των διακοπών του καλοκαιριού του χθές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. διακοπες στην κολαση
    ποιος θελει
    παραπανω
    πονο αγωνια και οδυρμο
    με τιποτε δεν χανω

    Λιβανος/Ισραηλ
    τωρα

    παντα υπαρχουν τα χειροτερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. τέλιο ποστ!
    για το μουσουλμανισμό που πάει πίσω, δεν νομίζω να πάει από μόνος του, τον πέρνουνε

    ΥΓ. καλά είναι πολύ περίεργο να διαβάζεις την αυτοβιογραφία κάποιου ανθρώπου και το μπλογκ του μαζί. Σαν να προχωράς στο χρόνο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.