Τετάρτη, Αυγούστου 09, 2006

Τζίτζικα έπαινος

Γράφει ο Τάκης Αλεβαντής

Με κούφαναν τα τζιτζίκια φέτος. Για πρώτη φορά έστησα αυτί και τα αφουγκράστηκα. Στιγμές, στιγμές έμοιαζαν να τσιρίζουν όλο και πιο δυνατά. Άλλες στιγμές λες και κουράζονταν κι έπαιρναν να ξαποσταίνουν. Ακούγονταν τότε μερικά μόνο με κουρασμένες φωνές αλλά σε λίγο η χορωδία ξανάρχιζε.

Τραγουδήστε και χαρείτε, σκέφτηκα. Αυτό μόνο ξέρετε να κάνετε. Κάθε καλοκαίρι μας παίρνετε τ’ αυτιά αλλά το χειμώνα, θα τρέχετε να ζητάτε κανένα σπόρο από τα μυρμήγκια, που συνεχίζουν να εργάζονται υπομονετικά κι αθόρυβα όλο το καλοκαίρι.

Όμως το βράδυ που πήγα για ύπνο, η παραπάνω εικόνα μου φάνηκε κάπως απλοϊκή. Είναι δυνατόν, αναρωτήθηκα, τα τζιτζίκια να ζουν μόνο ένα καλοκαίρι κάθε φορά; Και μόνο για το τραγούδι; Έτσι όταν γύρισα στη βάση μου έκανα μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο. Κι έπεσα από τα σύννεφα. Αν κάποιος αξίζει το θαυμασμό μας φίλοι μου αυτός είναι ο τζίτζικας κι όχι ο μέρμηγκας. Ο Αίσωπος (κι ο Lafontaine που τον αντέγραψε) απλώς έκαναν προπαγάνδα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς λοιπόν, ο τζίτζικας που ακούμε να τραγουδά το καλοκαίρι, προήλθε από τη μεταμόρφωση μιας προνύμφης ηλικίας ενός ως έξη ετών. Βέβαια οι αμερικάνοι τζίτζικες μπορεί να ζήσουν μέχρι και 17 χρόνια, αλλά οι Αμερικάνοι πάντα υπερέβαλλαν σε όλα. Η ένταση του τραγουδιού του μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 160 db, όσο περίπου είναι ο θόρυβος δίπλα σε ένα κινητήρα αεροπλάνου σε λειτουργία! Κάθε είδος τζιτζικιού διαθέτει τρεις τουλάχιστον μελωδίες, αλλά η κυριότερη είναι το ερωτικό κάλεσμα του αρσενικού προς το θηλυκό. Ενός αρσενικού, που είναι στην πραγματικότητα κουφό και διαθέτει ένα σύστημα «τύμπανων» (τα οποία πάλλονται 300 ως 900 φορές το λεπτό) καθώς και ευρείς θαλάμους (αντηχεία). Το σύστημα επηρεάζεται από την υγρασία του αέρα – εξ ου και οι παράξενες διακοπές το πρωί και το βράδυ.

Αντίθετα το θηλυκό δεν διαθέτει τέτοιο σύστημα παραγωγής ήχων κι έτσι παραμένει σιωπηλό. Αφουγκράζεται όμως, σμίγει με το αρσενικό που τραγουδά καλύτερα και τελικά εναποθέτει τα αυγά της σε κάποιο ξερό κλαδί το οποίο τρυπά ειδικά για την περίσταση. Τον Οκτώβριο θα βγουν οι νύμφες και θ’ αρχίσουν να σκάβουν το έδαφος για να βρουν ρίζες να ρουφήξουν. Μέχρι να βγουν στην επιφάνεια ύστερα από μερικά χρόνια και να μεταμορφωθούν σε τζίτζικες και να ξαναρχίσουν τον κύκλο.

Ο τζίτζικας τρέφεται βυθίζοντας μια κεραία στο κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται και από εκεί απομυζά το χυμό. Γύρω του συγκεντρώνονται διάφορα έντομα κυρίως πεινασμένα μυρμήγκια (για φαντάσου!), που προσπαθούν να υποκλέψουν καμιά γουλιά χυμό. Όταν αυτό γίνει πολύ ενοχλητικό, ο τζίτζικάς μας, αλλάζει θέση πετώντας, αφού κατουρήσει στην κυριολεξία τους ενοχλητικούς!




Η ιεραρχικά οργανωμένη κοινωνία των μυρμηγκιών είναι καλύτερα γνωστή. Όλοι γνωρίζουν για τις δαιδαλώδεις, οργανωμένες φωλιές με την γόνιμη βασίλισσα, τις στείρες εργάτριες και πολεμίστριες και τους αρσενικούς κηφήνες. Η εξειδίκευση της εργασίας, η εκμετάλλευση μελιτοφόρων ειδών, οι πόλεμοι με τις γειτονικές φωλιές είναι θέματα που συγκινούν τους θεωρητικούς όλων των «αριστοκρατικών» καθεστώτων. Χιλιάδες εξειδικευμένα και εκλαϊκευμένα βιβλία και ιστοσελίδες είναι αφιερωμένα στην Μυρμηγκολογία. Δεν θα επεκταθώ λοιπόν – παρά μόνο προτείνοντας την ανάγνωση των υπέροχων βιβλίων του Bernard Werber (http://www.bernardwerber.com/) του οποίου «H επανάσταση των μυρμηγκιών» κυκλοφορεί και στα ελληνικά.

Μονάχος του λοιπόν ο τζίτζικας. Σκάβει για χρόνια τη γη για να τραφεί χωρίς την κοινωνική προστασία μιας οργανωμένης φωλιάς να τον υποστηρίζει. Κι όταν βγει στη σύνταξη, ή αν θέλετε, όταν πάει διακοπές, ύστερα από χρόνια σκληρής δουλειάς στα έγκατα της γης, αρχίζει να τραγουδά με όλη του τη δύναμη για τέσσερις-πέντε εβδομάδες. Μέχρι που να ζευγαρώσει – αλήθεια πόση ώρα κρατά η ηδονή του; – και μετά να πέσει στο έδαφος όπου πεθαίνει εξαντλημένος.

Και ενώ τραγουδά, υποφέρει κι από την εκμετάλλευση των άλλων χωρίς πάλι να έχει οργανωμένο στρατό ούτε και θανατηφόρο κεντρί για να προστατευθεί. Απλώς θ’ αλλάξει θέση κατουρώντας τους ενοχλητικούς εκμεταλλευτές του. Και θα συνεχίσει να τραγουδά, καλώντας την όμορφη τζιτζικίνα και σημαδεύοντας ηχητικά τα καλοκαίρια μας, αυτός ο μοναχικός, αναρχικός και επίμονος τροβαδούρος του καλοκαιριού, αυτός ο παρεξηγημένος ήρωας. Σ’ αυτόν λοιπόν είναι αφιερωμένες οι λίγες παρακάτω επαινετικές λέξεις.

Αναρχικέ μου τζίτζικα
Τραγούδα όλη μέρα
Ελεύθερος κι αγέρωχος
Τ’ αξίζεις πέρα ως πέρα

Μόνος για χρόνια έζησες
Με θάρρος και με πείσμα
Χωρίς καμιά βασίλισσα
Ή μπάτσους, ή κηφήνες
Αλλά και που μεγάλωσες
Και βγήκες στο κουρμπέτι
Μόνος και πάλι φωνακλάς
Ωραίος κι ερωτιάρης

Τον Αίσωπο παράτησε
Ξέχνα τον Λαφοντένο
Το σύστημά τους ύμνησαν
Τους δούλους, τους παρίες
Ενώ εσύ τους φώναζες
«Ήρθε το καλοκαίρι!»

Τι κι αν μυρμήγκια έρχονται
Το νέκταρ να σου κλέψουν
Κατούρα τους λεβέντη μου
Είναι εργάτες, δούλοι.
Δεν θα σε καταλάβουνε
Όσο κι αν τους φωνάξεις
«Ήρθε το καλοκαίρι!
Ήρθε η ώρα της χαράς!»

Ξεφώνισε, τραγούδησε,
Με όλη την καρδιά σου
Ψάλλε τον ύμνο στη ζωή
Την όμορφη, τη δύσκολη
Και άτυχη, και λίγη
Μην κουραστείς να μας το λες
«Ήρθε το καλοκαίρι!
Ήρθε η ώρα της χαράς!
Η ώρα της αγάπης!»


Στοιχεία από την Πάπυρος-Larousse-Britannica, τις ιστοσελίδες του Roger Coudrey (http://www.chez.com/rogercoudrey/france.html) και το http://www.myrmecology.info/portal.

93 σχόλια:

  1. Υπέροχο κείμενο!

    Βέβαια εγώ προτιμώ την συναυλία των βατράχων!
    Είναι απόλαυση. Η διαφορά είναι ότι τα βατράχια έχουν και ... νότες ενώ τα τζιτζίκια είναι κομπρεσέρ και αν επικεντρωθείς στον ήχο τους νιώθεις την δυναμική του βασανιστηρίου της σταγόνας.
    Μου αρέσει όμως ο ήχος των τζιτζικιών.
    Ξυπνάει αναμνήσεις από τα καλοκαίρια στο χωριό.
    Τι κρίμα να ενοχλούνται κάποιοι άνθρωποι από τον μαγικό-μαγευτικό ήχο των τζιτζικιών ή των βατράχων θεωρώντας εν τούτοις φυσιολογικούς τους ήχους των αυτοκινήτων.
    Τέτοια μετάλλαξη ο άνθρωπος των πόλεων!
    Ακόμη και ο ήχος των κουνουπιών είναι μοναδικός μόνο που έχει και εισιτήριο αυτή η συναυλία: λίγο αίμα, θυσία στην καθαρότητα των ουρανών...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Τέττιγος Εγκώμιον" από τον φίλο Παναγιώτη Αλεβαντή. Φυσικό - στις Βρυξέλλες δεν έχει τζιτζίκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα σε όλους τους εναπομείναντες.

    Μόλις επέστρεψα από τον "παράδεισο" των διακοπών και, αν και θα ήθελα να αναφερθώ στα προηγούμενα post, περιορίζομαι στο σημερινό, που μου θύμισε ένα τραγούδι της Δόμνας Σαμίου:

    Χορεύετε χορεύετε
    κι η μέρα όλο βραδιάζει.
    Κι ο Χάρος τις ημέρες μας
    μια-μια τις λογαριάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kαλημέρα Νίκο,Αλεβάντη

    Τέττιγες μελίφθογγοι...

    :)



    το επιστημονικό όνομα του συμπαθητικού εντόμου είναι Τιθωνός.

    Τιθωνός, λοιπόν, λεγόταν το πιο ξακουστό παλικάρι της Τροίας
    . Ένα παλικάρι που θάμπωσε και τη θεά της Αυγής, την πανέμορφη Ηώ που τον αγάπησε και, με την άδεια του Δία, τον παντρεύτηκε.

    Πρώτη δουλειά της θεάς ήταν να κάνει αθάνατο τον Τιθωνό. Έτσι δε θα πέθαιναν ούτε εκείνη ούτε αυτός ποτέ και θα ζούσαν αιώνια αγαπημένοι.

    Σιγά, σιγά, βέβαια, τα χρόνια πέρασαν. Η Ηώ, σαν θεά που ήταν, έμενε πάντα ίδια, νέα και ωραία. Για τον Τιθωνό, όμως, είχε φροντίσει μεν να τον κάνει αθάνατο αλλά δεν είχε προβλέψει να ζητήσει να μείνει νέος και αυτός. Έτσι ο Τιθωνός γερνούσε και γερνούσε κι η πεντάμορφη Ηώ θρηνούσε που δε σκέφθηκε να τον κρατήσει για πάντα νέο.

    Τον έτρεφε με νέκταρ και αμβροσία αλλά τίποτα δεν ήταν ικανό να εμποδίσει τα χνάρια του χρόνου. Ήρθε και κάποια ώρα που ο Τιθωνός γέρασε τόσο που δεν κατάφερνε να σταθεί ούτε όρθιος. Τότε αναγκάστηκε η θεά, που δεν άντεχε να τον βλέπει όπως είχε καταντήσει από τα γεράματα, να τον κλείσει σ’ ένα διαμέρισμα του παλατιού της και κλεισμένος εκεί να περνάει τις μέρες του.

    Ο Τιθωνός, όμως παραμιλούσε και μουρμούριζε συνέχεια∙ τ’ άκουγε η θεά και λυπόταν κατάκαρδα. Κάθε πρωί που έβγαινε για να δώσει την καινούργια μέρα στους ανθρώπους, να φιλήσει τα δέντρα, να ξυπνήσει τα πουλιά, όλα κλαίγανε για το κακό που τη βρήκε. Κι αυτά τα δάκρυά τους γίνονταν δροσιά και κυλούσαν πάνω στα φύλλα.

    Κάποτε ο Δίας λυπήθηκε αυτό το καημένο το ζευγάρι που κατέληξε να είναι τόσο δυστυχισμένο. Αποφάσισε, λοιπόν, να δώσει τέλος στο μαρτύριο του Τιθωνού και τον μεταμόρφωσε σε τζίτζικα. Από τότε και κάθε καλοκαίρι, ακούγεται μονότονη η φωνή, του όπως ακούγονταν τα μουρμουρίσματά του όταν ήταν κλεισμένος στο παλάτι.

    Όλα τα δέντρα κι οι θάμνοι τον φιλοξενούν με στοργή και του προσφέρουν για τροφή τους δροσερούς τους χυμούς.


    Ο τζίτζικας ήταν πολύ γνωστός και αγαπητός στους αρχαίους ακριβώς για το χαρούμενο τραγούδι του. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα του περιγράφει τους γέροντες που αγόρευαν στην Τροία ως προς το βουητό των φώνων τους, σαν «τέττιγες», δηλαδή τζίτζικες αλλά ο τζίτζικας έχει χρησιμοποιηθεί και σε παροιμίες όπου «ο φλύαρος άνθρωπος μοιάζει σαν τζίτζικας».

    «τζίτζικας ελάλησε, μαύρη ρώγα γυάλισε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μακαρίζομέν σε, τέττιξ,
    ὅτε δενδρέων ἐπ' ἄκρων
    ὀλίγην δρόσον πεπωκώς
    βασιλεὺς ὅπως ἀείδεις.
    σὰ γάρ ἐστι κεῖνα πάντα,
    ὁπόσα βλέπεις ἐν ἀγροῖς
    κοπόσα φέρουσιν ὗλαι.
    σὺ δὲ φίλος γεωργῶν,
    ἀπὸ μηδενός τι βλάπτων
    σὺ δὲ τίμιος βροτοῖσιν,
    θέρεος γλυκὺς προφήτης.
    φιλέουσι μέν σε Μοῦσαι,
    φιλέει δὲ Φοῖβος αὐτός,
    λιγυρὴν δ' ἔδωκεν οἴμην
    τὸ δὲ γῆρας οὔ σε τείρει.
    σοφέ, γηγενής, φίλυμνε,
    ἀπαθής, ἀναιμόσαρκε
    σχεδὸν εἶ θεοῖς ὅμοιος.



    Tζίτζικα Ευτυχισμένε!
    να χαμε την ευλογία σου!

    Όταν στων δέντρων τα κλαδιά
    Εχοντας πιει λίγη δροσιά

    Σαν βασιλιάς τραγουδάς!
    Δικά σου βρε ειν’ όλα

    Όσα βλέπεις στους αγρούς
    Οσα τρέφουν τα δάση

    Σ αγαπούν οι αγρότες
    Κανέναν δε βλάπτεις

    Σε τιμούν οι θνητοί
    Του Καλοκαιριού Γλυκέ Προφήτη!

    Σε αγαπούν οι Μούσες
    Σε αγαπά βρε ο
    ίδιος ο Φοίβος,ο Απόλλων!

    Σου δωσε φωνή Καμπάνα!

    Τα γηρατιά δεν σε αγγίζουν!

    Σοφέ,
    που γεννιέσαι στη γη
    Τραγουδιάρη
    Χωρίς πάθη και αιμα στη σαρκα
    Είσαι ένας μικρός θεός…
    ............................




    Μεταφραση:Εργοτελίνα
    Ένα από τα 58 Ανακρεόντεια,λυρικά τραγουδια,που γραφτηκαν ή αποδίδονται στον Ανακρέοντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Υπέροχο το κείμενο.Επιτέλους,αρκετά με τον προπαγανδισμό της εργατικότητας!!
    Πάντα εκνευριζόμουν όταν άκουγα αυτό τον μύθο-ύμνο στη μετριότητα...

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εδώ δεν μιλάμε για τζιτζίκι όποιο κι όποιο.

    Νύμφη εκ βρυξελλών ονειρεύεται να ανέβει σε κρητικό κλαρί.

    Ε τάκη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τί ωραίο κείμενο!
    Τι μπορεί να μαθει κανείς μέσα από μιά
    απλή αλλα τόσο κατατοπιστική αφήγηση!
    Μέ εντυπωσίασε πολύ η ιστορία του παρεξηγημένου τζίτζικα και μου θύμησε ενα καλοκαίρι στο Ρέθυμνο με αφόρητη ζέστη.Ηταν τοσο πολλά τα τζιτζίκια πάνω στις ελιές στην αυλή του σπιτιου οπου μας φιλοξενούσαν, που ηταν αδύνατο να κοιμηθείς το μεσημέρι.
    Τότε δεν ήξερα, ουτε την βιολογική ούτε την μυθολογικη, ιστορία τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο μέρμηγκας νομίζω ότι κάποια στιγμή μπήκε και στη λίστα με τα 100 πιο πλούσια έντομα του κόσμου.
    Είπε και χοροπήδα τώρα; ... δύο χιλιοστά χώμα θα πάρεις μαζί σου ρεεε... Το λάκκο σου σκάβεις τόσο καιρό ρεε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. καταρχήν το κείμενο ήταν απολαυστικό όπως και το ποίημα.
    ήθελα να αναφερθώ σχετικά με τη ζωή του τζίτζικα. πολλές φορές όταν ξεκινά το καλοκαίρι, τις πρώτες μέρες που αρχίζει ο έρωτας των τζιτζικιών, έχω προσέξει κάτι άδεια χρυσαφένια κουκούλια κάτω από τα δέντρα που τραγουδάνε. είναι συνήθως "γαντζωμένα" πάνω στον κορμό και θέλει προσοχή να τα αποσπάσεις χωρίς να διαλυθούν. αυτά για όποιον δεν το κατάλαβε είναι η προηγούμενη μορφή του τζίτζικα ως νύμφη. ακόμη και αυτό ειναι πανέμορφο.

    και να πω την αλήθεια και τα βατράχια μου αρέσουν και τα τριζόνια και τα τζιτζίκια και γενικά όλοι οι ήχοι της φύσης (πόσοι προλυπτικοί ξέρουν ότι ο γκιώνης είναι μία αξιαγάπητη κουκουβάγια; γκιόην). κακά τα ψέματα. μόνο κοντά στη φύση ρίχνεις σωστούς ύπνους (αρκεί να έχεις καλές σίτες (σκορπιοι, σαραντοποδαρούσες κλπ) και να μην είσαι κοντά σε βάλτους με κουνούπια).

    καλό τραγούδι

    πάντως και οι τζίτζικες να υμνούν κάθε καλοκαίρι την θεά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. και σχετικά με το μύθο

    Who wants to live forever?

    Who dares to love forever?
    When love must die

    But touch my tears with your lips
    Touch my world with your fingertips
    And we can have forever
    And we can love forever
    Forever is our today
    Who wants to live forever
    Who wants to live forever?
    Forever is our today

    Who waits forever anyway?

    ναι μου ήρθε ο highlander να πω την αλήθεια στο νου (απ' όπου και το τραγούδι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. cortlinux said...
    "και σχετικά με το μύθο

    Who wants to live forever?"

    Me!

    Me!

    Me!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. κι εγώ θα ήθελα να ζήσω αιώνια. Αλλά και πάλι με κάποιες προϋποθέσεις. δηλαδή να είμαι υγιής (και το υγιής σημαίνει και νέος) , ελεύθερος. το μόνο που δεν με ενδιαφέρει και τόσο είναι το ταίρι. γιατί αθανασία και μοναξιά πάνε μαζί. άσε που αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου δεν νοιώθεις μοναξιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. cortlinux said...
    "κι εγώ θα ήθελα να ζήσω αιώνια. Αλλά και πάλι με κάποιες προϋποθέσεις. δηλαδή να είμαι υγιής (και το υγιής σημαίνει και νέος) , ελεύθερος. το μόνο που δεν με ενδιαφέρει και τόσο είναι το ταίρι".

    Υγιής, βέβαια (αλλά όχι απαραίτητα νέος). Όσο για το ταίρι, άμα είσαι αθάνατος θα αλλάξεις πολλά. (Για να μην γίνω κυνικός και πω: Θα θάψεις πολλά...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Alphaville
    Οποιος μπορεί ας κάνει λινκ τη μελωδία. Εξαιρετική.


    Lets dance in style, lets dance for a while
    Heaven can wait were only watching the skies
    Hoping for the best but expecting the worst
    Are you going to drop the bomb or not?

    Let us die young or let us live forever
    We dont have the power but we never say never
    Sitting in a sandpit, life is a short trip
    The musics for the sad men

    Can you imagine when this race is won
    Turn our golden faces into the sun
    Praising our leaders were getting in tune
    The musics played by the madmen

    Forever young, I want to be forever young
    Do you really want to live forever, forever and ever

    Some are like water, some are like the heat
    Some are a melody and some are the beat
    Sooner or later they all will be gone
    Why dont they stay young

    Its so hard to get old without a cause
    I dont want to perish like a fading horse
    Youth is like diamonds in the sun
    And diαmonds are forever

    So many adventures couldnt happen today
    So many songs we forgot to play
    So many dreams are swinging out of the blue
    We let them come true

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @nikos dimou - Ευχαριστώ για τις αντιθετικές συμπληρώσεις και φυσικά για την φιλοξενία. Και σίγουρα εκτός από τα βιβλία σου και τις ιδέες σου, τα άτομά σου θα ζήσουν αιώνια (με διαδοχικές ανακυκλώσεις φυσικά).

    @doctor - Βατράχια έχουμε άφθονα στις Βρεξέλλες. Μάλιστα κατά την περίοδο της αναπαραγωγής τους, οι φλαμανδοί οικολόγοι βγαίνουν τα βράδυα περιπολία για να τα προστατεψουν από τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Το τραγούδι τους δεν με συγκίνησε ποτέ, ούτε και τα ποδαράκια τους εξάλλου ...

    @zoferos mesaionas, ergo te lina - Ευχαριστώ για τα ποιήματα, που πλουτίζουν την κουβέντα.

    @ Yosemite Sam - Στις Βρυξέλλες (μάλλον στη Φλάνδρα) που ζω, ονειρεύομαι την Κρήτη και στην Κρήτη ονειρεύομαι τη Φλάνδρα. Ποιό είναι το όνειρο και πια η πραγματικότητα; Abre los ojos !

    Σε όλους, Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και να περνάτε καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα!
    Όταν ζεις τόσα πολλά χρόνια γίνεσαι κυνικός.
    Θυμάμαι ο μάστορας του πατέρα μου πέθανε 106 ετών αν είναι πραγματική η μέρα γέννησης όλοι υποπτεύονται οτι ήταν μεγαλύτερος! Προβληματιζόταν μια μέρα (98 ετών 2 φορές χήρος) τι θα κάνει αν θα πεθάνει και η τρίτη σύζυγος (75 ετών). Ο αθεόφοβος υπολόγιζε οτι θα την θάψει και την τρίτη.
    Τελικά πέθανε πρώτος μετά από 8 χρόνια και αφού η γυναίκα του ήταν πλεον ανήμπορη να κάνει οτιδήποτε.
    Ο ίδιος δούλευε μέχρι την τελευταία μέρα και έσβησε σαν το κεράκι μέσα στον ύπνο του.

    Αν ρωτήσετε χαρακτηριστικό του ....
    αναισθησία!
    Μπορεί να έσπαγε ολόκληρη σειρά από πορσελάνινα βάζα και ο ίδιος ατάραχος συνέχιζε τη δουλειά του!

    Τάκη υπέροχο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Το τζιτζίκι είναι το αληθινό celebrity το καλοκαίρι. Σε ξεκουφαίνει και σε σπρώχνει στις παραλιες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μα έχουν στην Αμερική τζιτζίκια; Διότι εδώ κατά την επίσκεψη αν δεν κάνω λάθος του πατρός Μπους, όταν εκείνος ήταν πρόεδρος, το FBI τα πέρασε για ηλεκτρονικούς «κοριούς» και προσπαθούσε να βρει ένα τρόπο να τα κάνει να σωπάσουν. Αντε να εξηγήσεις ότι είναι τζίτζικες και όχι ελέφαντες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αυτό λέγεται ‘εννοιολογικός συνειρμός’. Βλέπετε, για μένα, το θέμα του Τάκη Αλεβαντή - με την εξαίσια παρουσίασή του - συνδέεται με το προηγούμενο των διακοπών. Ο τζίτζικας, μαθαίνουμε από μικροί, είναι σε αιώνιες διακοπές. «Ήρθε το καλοκαίρι! / Ήρθε η ώρα της χαράς! / Η ώρα της αγάπης!» τον βάζει να τραγουδάει ο Τάκης.

    Ο τζίτζικας μοιάζει να διεκδικεί, σύμφωνα με το προηγούμενο θέμα, έναν μόνιμο Παράδεισο – που η φύση δεν επιτρέπει - και το πληρώνει, σαν τον Ίκαρο. Σαν άνθρωποι, λοιπόν ζηλεύουμε αυτόν τον ‘αναρχικό’ της δεδομένης τάξης από την οποία κι εμείς θέλουμε να ξεφύγουμε. Ο τζίτζικας, τουλάχιστον προσπαθεί. Από αυτήν την άποψη, θα τον ονομάζαμε (με τα δικά μας μέτρα) τραγική ύπαρξη. (Αλήθεια, υπήρξαν κάποιοι που στο διδακτικό μύθο του Αίσωπου, ένιωσαν πιο κοντά στο μυρμήγκι; Που δεν λυπήθηκαν τον καημένο τζίτζικα που πέθαινε από το κρύο έχοντας τραγουδήσει όλο το καλοκαίρι;)

    Η πιο κοντινή φιγούρα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι ο τρελός του χωριού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δυο τρόποι να βλέπεις τη ζωή λοιπόν (δυο κοσμοθεωρίες):

    Με επίκεντρο το άτομο (τζίτζικας).
    Με επίκεντρο το σύστημα (μέρμηγκας).

    Αλλά όταν το άτομο δεν νοείται ως σύστημα, κι άρα είναι αναλώσιμο για το "καλό του συνόλου", το σύνολο καταρρέει.

    Αντίθετα, όταν το άτομο είναι σεβαστό, αναπτύσσει κοινωνική συνείδηση.

    Πολύ απλά:

    ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ!!!!
    ---------------------
    Ανέκδοτο:

    Καλοκαιράκι. Ο Τζίτζικας διασκεδάζει, ο Μέρμηγκας δουλεύει.
    Ο Μέρμηγκας σκέφτεται ότι όταν θάρθει ο χειμώνας, θα έρθει η σειρά του να γελάσει.

    Ο χειμώνας έρχεται.

    Ο Μέρμηγκας ανάβει το τζάκι, βάζει λουκάνικα στη φωτιά κι αράζει στην τηλεόραση.

    Τακ! Τακ! Τακ!, επίμονο χτύπημα στη πόρτα.

    - "Χα!" λέει ο Μέρμηγκας, "θάναι αυτός ο ακαμάτης ο Τζίτζικας, τώρα θα γελάσουμε".

    Ανοίγει την πόρτα και πράγματι αντικρίζει τον Τζίτζικα.

    - "Τι θες φιλαράκι, πεινάμε και κρυώνουμε ε;", ειρωνεύεται ο Μέρμηγκας.
    - "Όχι μωρέ", λέει ο Τζίτζικας. "Να, είμαι με κάτι γκόμενες, από Φινλανδία, και πάμε για σκι, κι είπαμε μήπως θες νάρθεις μαζί, για να μην είμαι ο μόνος άντρας στην παρέα".

    Κάνει έτσι, να δει παραέξω ο Μέρμηγκας, και βλέπει ένα 4Χ4 με τη μηχανή αναμμένη, γεμάτο ξανθιές γκόμενες να τον χαιρετάνε.

    - "Κοίτα να δεις", αναστενάζει ο Μέρμηγκας, "έχω κάτι δουλειές να ξεμπερδέψω και δεν μπορώ νάρθω. Αλλά, μπορείς να μου κάνεις μια χάρη;".
    - "Ό,τι θες κολλητέ", λέει ο Τζίτζικας.
    - "Άμα από κει που θα πάτε, πετύχεις πουθενά έναν τύπο που λέγεται Αίσωπος, πέστου θα τον γ@μήσω άμα τον πετύχω πουθενά!!!!".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Γίνεται να ΜΗΝ έχω την αθανασία και να ζήσω έτσι που όταν έρθει ο χρόνος να δώσω με χαρά την θέση μου σ' αυτούς που έρχονται;

    Νομίζω ότι γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. heinz said...
    "Γίνεται να ΜΗΝ έχω την αθανασία και να ζήσω έτσι που όταν έρθει ο χρόνος να δώσω με χαρά την θέση μου σ' αυτούς που έρχονται;"

    Σου το εύχομαι!

    (Αλλά προτιμώ την αθανασία. 'Εχω έτοιμα προγράμματα για τουλάχιστον 200 χρόνια...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κάνοντας την εικονογράφηση στο post (ο Τάκης έστειλε μόνο κείμενο)μου γεννήθηκε μία απορία: όλα τα τζιτζίκια που είχα δει ως τώρα (και αυτά που έπιανα μικρός) ήταν πάντα σταχτιά, γκρι-καφετιά. Αυτά που βρήκα στα φωτογραφικά αρχεία των εγκυκλοπαιδειών και των σχετικών Δικτυοσελίδων ήταν πολύχρωμα (τα βλέπτε στο Post). Aλλά οι λεζάντες έγραφαν πως προκειται για τον μεσογειακό τζίτζικα. Το γκρίζο τι είναι - καμουφλάζ;

    Και ένα στιγμιότυπο. Πριν ψάξω το Internet βγήκα στο κήπο με τηλεφακούς και κόλπα να φωτογραφήσω τζιτζίκι. Δεκάδες άκουγα γύρω μου - ούτε ένα δεν είδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. m.m. πρώτη φορά ακούω πως για να φυτρώσει γκαζόν χρειάζεται εντομοκτόνο...

    Εδώ που μένω έχουμε στρέμματα γκαζόν με πεύκα και τα τζιτζίκια μας ξεκουφαίνουν - εδώ και 27 καλοκαίρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Απο το πολυ τραγουδι
    παντως το τζιτζικι
    δεν εχει καλα
    αντανακλαστικα
    και μπορεις
    να πιασεις ενα σωρο....

    Δεν ξερω αν υπαρχουν
    και πιο αγρια ειδη τζιτζικιών....

    Iσως στο μελλον προκυψει
    καποια μεταλλαξη...


    To τραγουδι που ζητησε ο Carter
    (For ever Young)(Σκετη Δροσιά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πολυ καλο κειμενο κ.Αλεβαντη...

    Θελω να πω κάτι για το ονομα << Τακης >>

    Οταν πηγα στην χειρουργικη την πρωτη μερα και τους ειπα οτι με λενε Τακη ολοι οι χειρουργοι αρχισαν τα πειραγματα... << Πως σε λένε ?Τακη?...τι? κομμωτης εισαι? >>

    Ετσι και εγω σε κάποια χειρουργεια άλλαζα το Τακης σε Παναγιωτης που αγουγεται πιο σοβαρο.....

    Εξαλλου απο αυτο βγαινει και το βαρυγδουπο ΠΑΝΑΗΣ...

    Τακης γεννηθηκα και Τακης θα πεθάνω...:))))

    Eξαλλου νομιζω ειναι πιο ευηχο και πιο ευρωπαικο απο το << παναγιωτης >>

    Κ.Αλεβαντη,κ.Τακη εσεις δεν θα εχετε προβλημα στις βρυξελλες....ρωτηστε ομως τι περνανε οι << Τακηδες >> στην Ελλαδα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τ’αηδόνια δε μ’αφήνανε να κοιμηθώ στις Πλάτρες

    Και τα κουνούπια στο Θερμαϊκό

    Οι σφήκες με τσιμπήσανε. Και τα μυρμήγκια ακόμη

    Μόνο τα φίδια γλίτωσα. Κι αυτά από τύχη (πάντα χάνοντας το μονοπάτι)

    Τα τζιτζίκια δε μ’αφήνουνε να διαβάζω το ποστ (είναι η ώρα τους!)

    Ευλογημένα έντομα, μικρογραφία τής ζωής ...(Θα είχε ενδιαφέρον χωρίς τις παρεμβολές τους?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Tάκης Αλεβαντής:
    " Ο Αίσωπος (κι ο Lafontaine που τον αντέγραψε) απλώς έκαναν προπαγάνδα."

    Έχω την εντύπωση ότι τα περισσότερα κοινωνικοπολιτικοοικονομικά κατεστημένα, είναι θέμα προπαγάνδας, ή έτσι μου φαίνεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλησπέρα!

    Το κείμενο εκτός από όμορφο, είναι και άκρως ενημερωτικό! Φωτίζει αλήθειες, αναιρώντας μύθους..

    Μπορεί οι μύθοι να είναι ενίοτε και διδακτικοί, πόσο όμως διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα τις περισσότερες φορές;

    Αλλιώς δεν θα ήταν και μύθοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Τάκης Βασιλόπουλος - τι ανοησίες είναι αυτές για το όνομά σου; Ο πιο χαρισματικός άνθρωπος που γνώρισα ήταν ο Δημήτρης Χορν - για όλους τους φίλους Τάκης.

    Ο άνθρωπος κάνει το όνομα - και όχι το αντίστροφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Εχετε δίκαιο κ. Δήμου για το Τάκης. Και ο Οδυσσέας Ελύτης, ήταν για τους φίλους του Σωσός. Πάλι εκτός θέματος βγήκα, μη με μαλώσετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. @ΝΔ

    Μα ναι,προφανως,χιουμορ εκανα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @takis vasilopoulos - Προσπαθείστε να πείσετε έναν αγγλόφωνο ή γαλλόφωνο (οι ολλανδόφωνοι τα καταφέρνουν καλύτερα) να προφέρουν το «Παναγιώτης». Τάκης και πάλι Τάκης - ιδίως στις Βρυξέλλες.

    @CAESAR - Η εντύπωσή σας είναι σωστή. Δεστε και την Φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας του Κ. Καστοριάδη.

    Όσο για τις φωτογραφίες Νίκο, τι να πω! Δηλώνω άγνοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Το μυρμήγκι ως σύμβολο της κλειστής κοινωνίας και το τζιτζίκι της ανοικτής :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @playmobil - Άσε που μερικοί τα τρώνε κιόλας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Οταν ήμουνα παιδί, στις καλοκαιρινές διακοπές, που τότε κρατούσαν μήνες, η παρατήρηση των τζιτζικιών, ήταν μία από τις βασικές ασχολίες. Δεν ήταν δύσκολο να τους πιάσεις, χρειαζόταν μόνο συγκεκριμένη τεχνική. Θυμάμαι υπήρχαν δύο είδη. Ο συνηθισμένος γκρίζος και ένας πολύ μεγαλύτερος, σχεδόν τετραπλάσιος σε όγκο, με πολύ πιο έντονα χρώματα. Αυτούς τους λέγαμε τζιτζικομάνες και ήταν πιο σπάνιοι. Ξεχώριζε και ο ήχος τους, που ήταν πιο έντονος και πιο δυνατός.

    Πάντα συμπαθούσα τους τζίτζικες, επειδή ήταν το κακό παράδειγμα, εν αντιθέσει με το μυρμήγκι, στις διδαχές των μεγαλύτερων.

    Οπου υπάρχουν γάτες, λογικό είναι οι τζίτζικες να αποσύρονται στα ψηλά κλαδιά, γιατί αποτελούν προσφιλές παιχνίδι για αυτούς τους ικανότατους κυνηγούς. Το ότι δεν κυνηγάνε για τροφή αλλά απλώς για σπόρ, δεν τις κάνει λιγότερο αποτελεσματικές και επικίνδυνες.

    Πάντα μου άρεσε ο ήχος των τζιτζικιών, γιατί τον συνδύαζα με καλοκαίρι και διακοπές. Οι φυσικοί ήχοι, ήχος του τζίτζικα, του κούκου, της κουκουβάγιας, του γκιώνη, ποτέ δεν αποτελούν ηχορύπανση. Αντίθετα είναι τα καλύτερα ηρεμιστικά. Μόνο ο ήχος του δυνατού αέρα με αναστατώνει. Ισως επειδή, υπό προϋποθέσεις, αποτελεί κίνδυνο. Σήμερα το πρωί, με πολλή συγκίνηση, στην Αθήνα άκουσα το ξημέρωμα, την κραυγή της κουκουβάγιας από το κοντινό δάσος,.

    Κάτι άσχετο: Σήμερα το πρωί περνώντας μπροστά από την Ισραηλινή πρεσβεία, με αυτοκίνητο, παρετήρησα ότι στην πρασιά της Κηφισίας υπάρχει ένας κέδρος Λιβάνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. N. Dimou & Ergotelina: Το επιμύθιον είναι να μην μπλέκουμε με θεές, εάν δεν έχουμε εξασφαλισμένη την νεότητα; Ή παρεξήγησα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Υποθέτω ότι αν δεν ήμουν Μεσόγειος, δεν θα με συγκινούσαν τα τζιτζίκια.

    Τι να λέει το τραγούδι τους άραγε στους Φινλανδούς;(yannish τι έχεις να μας πεις;)

    Το τραγούδι τους με κάνει ευτυχή, μέγιστο παυσίλυπον.

    Και κάθε φορά που αρχίζουν το κοντσέρτο τους, μου ΄ρχεται στο μυαλό ο παιδικός γλωσσοδέτης:

    ο τζίτζιρας, ο χότζιρας, ο τζιτζιμιτζιχότζιρας

    Tάκη, σ' ευχαριστούμε πολύ για το υπέροχο κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. αχ, φίλη μου Κική - τα είπες όλα:

    "κάτι τομάρια εαυτούλικα μερμήγκια".

    ευχαριστώ eyge που μας το θυμήσατε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Και ενώ σιγοτραγουδούσα το forever young, I want to be forever young που μου έστειλε ευγενικά η εργοτελίνα και την ευχαριστώ θερμά η Μαρλίν Ότι τερμάτισε πριν λίγο 10η αθλήτρια της Ευρώπης στα 100 μ σε ηλικία 46 χρονών!!!
    Επιστημονικό "επίτευγμα" ή υγιής και όχι απαραίτητα νέος που ανέφερε ο ΝΔ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. mariosp

    Οποιος θνητός
    εκείνα τα χρόνια
    έμπλεξε με
    θεούς και θεές...

    δεινοπάθησε και ...


    προσφέρθηκε σαν υλικό
    για τους Ποιητές και την Τραγωδία
    :(((((.....


    ND
    "κάτι τομάρια εαυτούλικα μερμήγκια"

    Ωραιο το ποιημα της Κικης
    και εκφραζει την αποξενωση
    του ποιητη απεναντι στην
    ρουτίνα της κοινωνίας....

    Αλλα
    Δεν υπαρχουν τομαρια τζιτζικια;;;

    Ποιους συμβολιζουν ολα αυτα;;

    Μυρμηγκια=Μικροαστοι,Οικογενειαρχες
    Εργατες,Στρατιωτες,Ρεαλιστες..

    Τέττιγες=Τραγουδιστες,Καλλιτεχνες
    Συγγραφεις,Οραματιστες,Μποεμ..



    Αλλα ας μην διχοτομουμε καταστασεις...

    Oπως εγραψε ο Νίκος και συμφωνησε και ο Mickey(remember?) Φιλελευθερος Σοσιαλισμος!

    Eτσι και εδω πρεπει να συν-εφευρουμε
    να συν-πήξουμε
    ενα ΤΖΙΤΖΙΚΙΚΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙΣΜΟ!!!


    )))))))))))))))))))))))))))))))
    Υ.Γ.
    Παντως αν ημουν επιθεωρητρια
    στην ΕΣΣΔ και μου ερχοταν αυτό
    το κείμενο θα το κοβα
    και θα συλλάμβανα τον συγγραφέα...

    ...
    :)...

    Ειναι επικινδυνη τετοια αποδομηση
    κατεστημενων μυθων................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. heinz said...
    Με επίκεντρο το άτομο (τζίτζικας).
    Με επίκεντρο το σύστημα (μέρμηγκας).


    Pragmati. "Tettix kai myrmêkes". Ho tettix ston heniko, hoi myrmêkes ston plêthyntiko.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Το καλοκαίρι που ζω φέτος είναι ένας τεράστιος καμβάς αμέτρητων χρωμάτων, από τον ουρανό ως το χώμα.

    Άνθρωπος και φύση, μια αγκαλιά.

    Πήγα πίσω στα (πολύ) παιδικά χρόνια, ελληνική επαρχία. Σκαρφάλωμα στις ελιές του κήπου. Μόλις πατούσα στο πιο ψηλό κλαδί, μάζευα χέρια και πόδια -σαν γατί- και περίμενα...

    Το πρώτο τραγούδι του τζίτζικα, μεσημέρι, εκκωφαντικό. Και να, ξεχώριζε, γκρίζος με τεράστια φτερά, ασάλευτος, στο διπλανό κλαδάκι.

    Η ελιά, ο τζίτζικας και το "ζιζάνιο" (αναφέρομαι σε μένα).

    Τέντωνα τα χέρια με ταχύτητα και μόλις τον κράταγα στην χούφτα μου, γέλια δυνατά απ΄το γαργαλητό. Πάλευε να φύγει, να πετάξει ο δύστυχος...
    Μέχρι να με κατουρήσει και να τον τινάξω απ' τα χέρια μου, τον βασάνιζα.. "σταμάτα πια το τζι τζι τζιιιιι"!

    Στην μικρή αυτή αναδρομή, θυμήθηκα τι λείπει απ΄αυτό το πανέμορφο καλοκαίρι.

    Η μελωδία του, το σούρουπο...

    Υ.Γ. Στο πέρασμα των καιρών, εκτιμάς τα πάντα αλλιώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Ευχαριστώ θερμά τον κ. Αλεβαντή, για το γλυκό, νοσταλγικό ταξίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Τι υπεροχη Πανσέληνος! Χρόνια είχα να την αποθαυμάσω τόσο!

    Διάσπαση: το ένα μάτι στην χλωμή Εκάτη και το άλλο στην οθόνη. Η ΑΕΚ παίζει κρίσιμο αγώνα (έτσι και δεν μαζέψει χρήμα από το Champions League...)

    Χαιρετισμούς από την Αφροδίτη. Είναι διακοπές και ψάχνει για σύνδεση (πόσο θα αντέξει;).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Δεν υπάρχει καμμιά ήρεμη περιοχή στις πόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέρος που να μπορεί ν' ακουστεί η ανάπτυξη των φύλλων της άνοιξης ή το τρίψιμο των φτερών ενός εντόμου.

    Αλλά ίσως να είναι έτσι επειδή εγώ είμαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα.

    Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρίζει τ' αυτιά.
    Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' ακούσει την μοναχική κραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω από το πηγάδι;

    Εμείς οι Ινδιάνοι προτιμάμε τον απαλό ήχο του ανέμου που χαϊδεύει την επιφάνεια της λίμνης και τη μυρουδιά του ανέμου που καθάρισε η βροχή του μεσημεριού ή αρωμάτισε το άρωμα των πεύκων.
    Ο αέρας είναι κάτι το πολύτιμο για τον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα, γιατί όλα τα πράγματα μοιράζονται την ίδια πνοή: το ζώο, το δέντρο και ο άνθρωπος.

    Ο λευκός άνθρωπος μπορεί να μην αισθάνεται τον αέρα που αναπνέει.

    "Το γράμμα του Ινδιάνου Αρχηγού"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Και κάτι απο το gerontion του ΝΔ

    Ο γέροντας κοιτάει την πανσέληνο

    Συμπτωματικά βγήκα στον κήπο
    και είδα ψηλά μίαν υπέρλαμπρη πανσέληνο
    σε διαυγέστατο μαύρο στερέωμα.

    Ένωσα ένα σφίξιμο.
    Γιατί να μην είμαι είκοσι χρονών...
    να... να...

    Τι έκανα τότε με την πανσέληνο;
    Ξενυχτούσα... τραγουδούσα... ερωτευόμουν...

    Τα έκανα πραγματικά, ή τα διάβασα στα βιβλία;
    Δεν είμαι πια σίγουρος.
    Καλύτερα να μπω στο σπίτι, να κλείσω και τα παράθυρα.
    Κάνει ψύχρα.

    Αυτή η πανσέληνος με μπερδεύει.




    αχ....πραγματι,αυτη η πανσεληνος και καθε πανσεληνος μας μπερδευει...




    Μια ερωτηση...ποια ζωα επηρεαζονται με την πανσεληνο?Ο γατουλης παντως ειναι το ιδιο ζωηρος με τις προηγουμενες μερες...δεν έχει << σεληνιαστει >>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Ναι το Γράμμα του Ινδιάνου Αρχηγού είναι fake.

    Αλλά η ΑΕΚ νίκησε 2-1 την "Heart of Midlothian" (από τα αγαπημένα μυθιστορήματα του Sir Walter Scott).

    Κι εγώ μπορώ τώρα να αφοσιωθώ στην Πανσέληνο.

    Ναι, Τάκη, έγραψα αυτό το ποίημα όταν ήμουν γέρος. Τώρα όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. To ξέρω ότι δεν είναι αυθεντικό "το γράμμα του αρχηγού", είναι όμως υπέροχο...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. @p=np - Η ένταση των 160 db, όπως και για το αεροπλάνο, θα μετρηθεί δίπλα στο τζιτζίκι. Αν θέλετε όταν το έχετε δίπλα στο αυτί σας.

    @ergo te lina - Αντί για τζιτζιγκικό μυρμηκισμό δεν υιοθετούμε την άποψη του μυρμηγκιού το πρωί και του τζιτζικιού το βράδυ; Ή Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή τη μιά και Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο την άλλη; Καμμιά φορά μερικά φαγητά όχι μόνο δεν πρέπει να τα ανακατεύεις αλλά να τα τρως και σε ξεχωριστά γεύματα.

    Και βέβαια Ειναι επικινδυνη τετοια αποδομηση κατεστημενων μυθων. Για το κατεστημένο ιδίως και για όσους ζουν από την πώλησή τους ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. ....Τωρα ομως αισθανεστε νεος!!!

    και ειστε,το εκπεμπετε!!

    Παντως εγω στο gerontion διακρινω πως αν και προτιμαται τα νιατα αγαπατε και τα γερατεια....

    Αν δεν τα αγαπουσατε δεν θα γραφατε αυτα τα ποιηματα...δεν μπορω να δεχθω οτι τα γραψατε μονο για να τα ξορκισετε...βαθια κάπου,παρα τη φθορα τους,τους απλωσατε το χερι,τα αγαπησατε!!

    Τα αγαπατε και τα συμπονατε οπως μια ρυτιδα που την κοιτατε,την χαιδευετε απορώντας πως βρεθηκε εκει...

    Και εγω εχω διαπιστωσει πως μέσα μου κρυβω ποσοτητες γηρατος....προσπαθω και εγω να τις αγαπησω..

    Αλλα πάντα θα προτιμαμε το φως...εκει είναι η εκσταση...against the dying of the light...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Εργοτελίνα μου, σε λατρεύω! Είτε για «εκείνα τα χρόνια», είτε ως «επιθεωρήτρια της ΕΣΣΔ», είτε ως «προσεκτική αποδομήτρια», είτε για τα «τοµαρια τζιτζικια»!!! Ένας έρως εγεννήθη, και δεν ακούω κανέναν! Βαριέμαι να διαβάζω όλα τα λινκ σου, αλλά πιστεύω σε σένα!!!

    («Ναι, Τάκη, έγραψα αυτό το ποίηµα όταν ήµουν γέρος. Τώρα όµως...»
    Κύριε Δήμου, ώρες - ώρες έχω την αίσθηση πως είμαστε τα μόνα ενσυνείδητα πιτσιρίκια του μπλογκ. Ιδέα μου;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Μου αρέσουν οι τζιτζικένιοι ήχοι κύριε Αλεβαντή. Ενθυμούμαι τα ακούσματα και εμένα μέσα στα χλωριωμένα νεράκια. Και τα βράδια τους ήχους από τα βατραχάκια που ακούγονταν ως το δωμάτιο που το χώριζε κήπος μεγάλος από τον κεντρικό δρόμο. Στον κήπο αυτό είχα δει μία σαύρα πολύχρωμη και μοχθηρή που δεν την επανείδα - όχι που με νοιάζει...Αυτοί οι ήχοι με βουτάνε να ζω το σκοτάδι στα πράσινα νερά του και στα ύψη που όταν είσαι σχεδόν παιδί τα μπερδεύεις με τα βατόμουρα. Κι η μυρωδιά ανοιγμένου σύκου ανακατωμένη με καυσαέριο τα μεσημέρια στις στροφές. Γιατί ο χρόνος είναι γενικός και η ησυχία του εκπωματισμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Καλημέρα!

    Τα τζιτζίκια συνεχίζουν το τραγούδι τους - κι εμείς επίσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Καλημέρα !

    Άσχετο αλλά λίαν σημαντικό: Ο τουρκικός στρατός θα μειωθεί κατά 30% (από το σημερινό ΒΗΜΑ). Για μένα αυτό αποτελεί την είδηση της χρονιάς !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. @mariosp
    Πιτσιρίκος παιχνιδιάρης ων
    εβαλες αυτο το κινεζικο avatar

    Δε λες και εμας τί σημαίνει;;
    αλλιως λεω να πεταχτω σε
    Kινεζο blogger!...
    王红上
    X年X月X日
    写信者的地

    :)

    @Takis Alevantis
    To Καθημερινο Bημα δεν εχει links...
    αρα πρεπει να το αγορασουμε...

    @Για τα Τζιτζικια που είπες το βραδυ...αυτό δεν κανουν οι
    Ελληνες;;;
    ενω οι Ευρωπαίοι δουλευουν σαν
    μυρμηγκια ολο το χρονο
    για να γινουν τζιτζικια
    το καλοκαιρι στις "προγραμματισμένες
    διακοπες τους"
    ......................

    Υ.Γ.
    Ειπες οτι καποιοι τα τρωνε!...
    Σε ποια χωρα συμβαινει αυτό;;..
    Ισως επειδη εχουν λιγες θερμιδες
    οπως τα σαλιγκαρια,να τα προτεινουν
    για διαιτα.......................
    δηλαδη πως τα συνδυαζουν;;
    τραγανιστα με πατατες;
    ή στον ατμο φρικασέ με μαρουλια
    και αυγολέμονο;..

    :) Cicada Diet!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Τάκη μπορείς να αγαπάς τα γεράματα μόνον όταν είσαι νέος... (τα μισώ!) στο "Γερόντιον" υπάρχει μόνο τραγωδία και (αυτο)σαρκασμός.


    Εργοτελίνα το Βήμα έχει ψηφιακή έκδοση με εγγραφή (τζάμπα).



    Mariosp - όλο και πιο εύστοχος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. ένας τζίτζικας που είχα φωτογραφίσει πριν δυο χρόνια (αιωνία του η μνήμη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. @ergo te lina - Δες έναν πρόσφατο κατάλογο με συνταγές το CICADA-LICIOUS: Cooking and Enjoying Periodical Cicadas καθώς και ένα σχετικό άρθρο του National Geographic. Οι Κινέζοι φαίνεται πως τα τρώνε εδώ και αιώνες. Τα χρησιμοποιούν επίσης και για φάρμακα ...

    Όσο για τη σχέση τζιτζικιού και εξουσίας οι γαλλικές ιστοσελίδες από τις οποίες πήρα στοιχεία αναφέρουν ότι οι Έλληνες το θεωρούσαν σύμβολο ομορφιάς και το απαικόνιζαν σε νομίσματα και χρυσά κοσμήματα για τα μαλλιά. Ο Όμηρος παρομοιάζει τους γέροντες γύρω από τον Πρίαμο με τζιτζίκια. Αντίθετα οι Ρωμαίοι και οι διάφοροι διάδοχοι τους τα υποτιμούσαν. Για το Βιργίλιο μάλιστα το τραγούδι τους ήταν λίαν ενοχλητικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. A question of no importance, but I'm a notorious weird person. How did this Old Greek word “tettix” changed to Modern Greek “tzitzikas”? Is it a simple sound imitation, or are there other reasons for that?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Προς ενημέρωσιν:
    η εγγραφή για το καθημερινό Βήμα και για τα υπόλοιπα ψυχάρεια παιχνίδια είναι δωρεάν στο http://digital.tovima.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Συγγνώμη, είχε γραφτεί ήδη και δεν το είχα προσέξει. Πάντως σήμερα έχει Σέξτο :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. _ecevit_ said...
    A question of no importance, but I'm a notorious weird person. How did this Old Greek word “tettix” changed to Modern Greek “tzitzikas”?

    Of course it is the sound - onomatopoetic

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Για το θέμα του γκαζόν, υπάρχει ολόκληρη συζήτηση, στα πλαίσια μιας γενικότερης συζήτησης που αφορά στα γήπεδα του γκολφ.

    Απ' τη μια πλευρά βρίσκονται οι οπαδοί του σπορ ή όσοι το βλέπουν θετικά, ως επένδυση, ως ήπια μορφή τουριστικής ανάπτυξης κλπ κι από την άλλη πλευρά το κίνημα του αντι-γκολφ, οικολόγοι κλπ.

    Στην Ελλάδα έχει ασχοληθεί με το θέμα αρκετά ο ΙΟΣ της Ελευθεροτυπίας.

    Απόσπασμα από ένα άρθρο του:

    Από τη στιγμή που μια έκταση γης γίνει γήπεδο γκολφ αποκλείεται η χρήση της για άλλη δραστηριότητα. Μακροπρόθεσμα το έδαφος χάνει την παραγωγική του ικανότητα και αποκλείεται η εναλλακτική χρήση του εάν το γήπεδο πάψει να λειτουργεί. Αυτό συμβαίνει διότι ένα γήπεδο επηρεάζει αρνητικά όλους τους ζωτικούς πόρους: έδαφος, οικοσυστήματα, αέρα και κυρίως νερό. «Μιλάμε για τοξικά δηλητήρια, κάδμιο, υδράργυρο, αρσενικό, θανατηφόρα ακόμα και με τριτοβάθμιους καθαρισμούς νερού».


    Προσωπικά, διαβάζοντας και τις δυο απόψεις, μένω με την εντύπωση ότι πρόκειται για οικοχονδριασμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. andy dufresne said...
    "Για το θέμα του γκαζόν, υπάρχει ολόκληρη συζήτηση, στα πλαίσια μιας γενικότερης συζήτησης που αφορά στα γήπεδα του γκολφ".

    Νομίζω κι εγώ ότι είναι υπερβολικές οι αντιρρήσεις - λες και δέκα γήπεδα γκολφ σε μία χώρα θα αλλάξουν όλο το οικοσύστημα.Τα περί δηλητηρίων δεν τα καταλαβαίνω - αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό είναι οι ανάγκες σε νερό - την στιγμή που έχουμε πρόβλημα διαχείρισης υδάτινων πόρων. Βέβαια ένας Θεσσαλός αγρότης μπορεί μόνος του να σπαταλήσει περισσότερο νερό από 3 γήπεδα γκολφ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Ποτέ δεν φαναταζόμουν ότι στο κείμενο μου ο Νίκος θα έδινε τόσες και τόσο ωραίες συνέχειες. Ευχαριστώ.

    Όσο για την μη αρμονική συμβίωση τζιτζικιών και χλοοτάπητα (gazon στα ελληνικά) στην Κυανή Ακτή, μήπως δεν φταίνε τα χημικά αλλά το συχνό πότισμα; Θυμηθείτε ότι οι μεταβολες της υγρασίας προκαλούν αλλαγές στην ιδιοσυχνότητα ταλάντωσης των οργάνων των προκαλούντων τον τετερισμόν με αποτέλεσμα να διακόπτεται η εκπομπή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Takis Alevantis said...

    Θυμηθείτε ότι οι μεταβολες της υγρασίας προκαλούν αλλαγές στην ιδιοσυχνότητα ταλάντωσης των οργάνων των προκαλούντων τον τετερισμόν με αποτέλεσμα να διακόπτεται η εκπομπή.

    Πεμ Αυγ 10, 03:30:40 μμ

    *******

    Πως το' πες αυτό Τάκη;

    Έπρεπε να το θυμηθώ πάντως! λολ

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ο Βασιλιάς Ήλιος! (Ελύτης, Τα τζιτζίκια, από Τα Ρω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. @m.m. Tolmisa na andikrouso ton arhigo kai to apotelesma "afieroma".
    .................


    Αυτό δεν είναι τίποτα...

    Εδώ άλλοι αρχηγοί ...διαγράφουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. @broccoli said...
    ένας τζίτζικας που είχα φωτογραφίσει πριν δυο χρόνια

    .........

    Βλέποντας τα χρώματά του, νομίζω ότι είναι το μεγαλόσωμο ενδημικό είδος που ανέφερα στο σχόλιό μου.
    Πεμ Αυγ 10, 06:51:21 μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Takis Alevantis said...
    "Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι στο κείμενο μου ο Νίκος θα έδινε τόσες και τόσο ωραίες συνέχειες. Ευχαριστώ."

    Tάκη, εδώ τους guest stars μας τους περιποιόμαστε για να μας ξανάρχονται...

    "Οικοχόνδριος". Copyright Ν. Δ. από το Ειρωνικό Λεξικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Η ένταση του τραγουδιού του μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 160 db,
    Είχα δίκιο λοιπόν που με έπιανε πονοκέφαλος όταν πήγαινα στο Λουμπαρδιάρη! Τα τζιτζίκια - συμπαθή σε μικρότερες δόσεις - πραγματικά σε ξεκουφαίνουν!

    ...το ερωτικό κάλεσμα του αρσενικού προς το θηλυκό. Ενός αρσενικού, που είναι στην πραγματικότητα κουφό [φυσικά, αφού αυτο-κουφάθηκε!]
    Αντίθετα το θηλυκό δεν διαθέτει τέτοιο σύστημα παραγωγής ήχων κι έτσι παραμένει σιωπηλό.
    Όποιος άντρας ισχυριστεί ότι δεν ζήλεψε (έστω για μια στιγμή!) τους τζίτζικες διαβάζοντας αυτή την πρόταση είναι μεγάλος υποκριτής! Μοναδικό! Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη παρόμοια περίπτωση στη φύση! :)

    Τραγούδι: Το Ταξίδι, των Φατμέ. Ξεκινάει με ήχο τζιτζικιών που σιγά-σιγά χαμηλώνει και μπαίνει η μουσική…

    Βάτραχοι: (aka "βάτραχες", εκ του "ο βάτραχας"): Συμπαθέστατοι. Μια φορά τρόμαξα άθελά μου έναν και τον εξανάγκασα σε πρόωρη βουτιά. Το θυμάμαι με τύψεις σχεδόν, χρόνια μετά… Και στην Ελλάδα υπάρχουν μεγάλοι και… στρουμπουλοί (π.χ. στην Ήπειρο) αλλά όπως φουσκώνουν έχουν και κάτι «αγκάθια» με δηλητήριο γι’ αυτούς που θα σκεφθούν να τους ακουμπήσουν…

    @Ein Steppenwolf:
    Ευχαριστούμε για την αφύπνιση περί του ψεύτικου Ινδιάνικου λόγου. «Εννοείται» ότι ο «λόγος» έχει προλάβει να μπει σε ελληνικό σχολικό βιβλίο της δεκαετίας του ’80…(στο πνεύμα του "αμερικάνοι–φονιάδες–των λαών", "η κατανάλωση είναι αποχαύνωση", κτλ…)

    Γκαζόν-γκολφ: Κατασπατάληση νερού (αλλά είναι ωραίο). Μπορεί να συνδυάζεται σε ένα (landscaped) τοπίο με άλλα φυτά γύρω του ώστε να δίνει ένα οπτικό στίγμα αλλά να μην κυριαρχεί.
    Τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται για την "προστασία"/συντήρησή των γηπέδων γκολφ έχουν κατηγορηθεί για μόλυνση υδροφόρων οριζόντων. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα τεχνητό οικοσύστημα εντατικής εκμετάλλευσης που πρέπει να δείχνει ανά πάσα στιγμή άψογο. Επιπλέον, επειδή στο Αμέρικα κάποια πράγματα τα παίρνουν σοβαρά, ένα άλλο πρόβλημα είναι η δέσμευση δημόσιων χώρων για ιδιωτικές χρήσεις (σε πόλεις που δεν έχουν επαρκείς δημόσιους ανοικτούς χώρους). Δε θέλουν να γίνουν και Ελλάδα οι άνθρωποι...
    Όταν όμως σε μια κοινωνία αναπτύσσεται ελεύθερος διάλογος και το μυαλό γυρνάει, λύσεις μπορούν να δοθούν σε όλα. Υπάρχουν πλέον και «οικολογικά» γήπεδα γκολφ με πιστοποίηση από κάποια αμερικάνικη ΜΚΟ. Λίγα αλλά υπαρκτά. Όντως, δεν νομίζω κι εγώ ότι πρόκειται περί τραγωδίας πάντως. Αρκεί να υπάρχει μια μικρή προσοχή στη χωροθέτηση (υδροφόροι ορίζοντες…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Αγαπητέ Andy, έψαξα (είπα μπας και δεν θυμόμουν) και λοιπόν, δεν υπάρχει η λέξη 'τζιτζίκι' στη Φινλανδία. Καθώς δεν υπάρχει το έντομο.

    Τώρα, όταν έρχονται Ελλάδα και τ' ακούνε, κάποιοι Φινλανδοί τα ονομάζουν 'karpanen" (κάρπανεν), ένα έντομο που δεν τσιμπάει αλλά 'κόβει' ένα κομμάτι από το δέρμα. Κάποιοι - όχι όλοι αλλά είπα να δώσω μια... ολοκληρωμένη εξήγηση :)

    Πάντως, όποιος θέλει να μάθει για τη Φινλανδία (και είτε ντρέπεται να ρωτήσει είτε όχι), μπορεί να επισκεφτεί το blog του Ovi ('πόρτα' στα φινλανδινκά), ενός Έλληνα που ζει εκεί, και που έχω βρει ε-ξαι-ρετ-τι-κο.

    Από χθες μου έχει κι αφιέρωση, αλλά το λινκ θα το έβαζα έτσι κι αλλιώς: http://ovigreek.blogspot.com/

    Επιμύθιο: άραγε, γιατί ενώ ήμασταν τρεις κι ο κούκος οι Έλληνες εκεί πάνω, βρίσκω συνέχεια Έλληνες από εκεί στο διαδίκτυο;

    Η πιο πιθανή απάντηση: γιατί είναι *γενικά* από τις πρώτες στον κόσμο στη διάδοση και χρήση του μέσου - οπότε (και) οι Έλληνες κολλάνε.

    Πάντα στη διάθεσή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Πω πω! Με κυνηγάνε μου φαίνεται τα τζιτζίκια φέτος το καλοκαίρι! Στις διακοπές με ξύπναγαν από τις έξι και τώρα, τώρα μόλις αφιέρωσα 25 λεπτά για να διαβάσω γι αυτά! Μα, 1108 λέξεις και 94 σχόλια γι αυτόν τον σαματατζή;!
    lol

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Καλησπέρα και από εμένα!
    Μόλις γύρισα από ένα πολύ κουραστικό (επαγγελματικό) ταξίδι στην Κρήτη και σκέφτηκα να δώσω το παρών.

    Αγαπητέ Τάκη, πολύ ωραίο και καλοκαιρινό θέμα τα τζιτζίκια, ευχαριστούμε.
    Έχω όμως μια ένσταση όταν γράφεις:
    «Η ένταση του τραγουδιού του μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 160 db, όσο περίπου είναι ο θόρυβος δίπλα σε ένα κινητήρα αεροπλάνου σε λειτουργία!»
    Δεν είναι κάπως υπερβολικό αυτό? Το στερεοφωνικό μου πιάνει «μόλις» 110db στην μέγιστη ένταση (δύσκολα γίνεται ανεκτό από το ανθρώπινο αυτί για περισσότερο από 1-2 λεπτά) και ως γνωστό τα db δεν αυξάνονται αναλογικά (νομίζω ότι ανά 6 db γίνεται διπλασιασμός της έντασης του ήχου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. "Η ένταση του τραγουδιού του φτάνει και τα 160 db.
    Είχα δίκιο λοιπόν που με έπιανε πονοκέφαλος στο Λουμπαρδιάρη! Τα τζιτζίκια - συμπαθή σε μικρότερες δόσεις - πραγματικά σε ξεκουφαίνουν!
    ...το ερωτικό κάλεσμα του αρσενικού προς το θηλυκό."

    Και τι φταίμε εμείς; Εμείς δλδ, πληρώνουμε τα γμστκα?!!!! :)

    Κρήτη που ήμουν μου πήραν τα αυτιά! Πήγα να ηρεμήσω, και αντ΄ αυτού, κουφάθηκα!
    Δεν το εξισώνω αλλά ήταν κάτι απλώς διαφορετικό από μία κομμένη εξάτμιση 2τροχου!
    Προτιμώ τα σπουργίτια που όμως και αυτά, στο μοναστηράκι κοντά στο τέλος Αιόλου δεν μπορείς να σταθείς! Ζαλίζεσαι από τα πολλά ...τσιουμπέλ!
    Καλοί οι ήχοι της φύσης αλλά με μέτρο, όχι με ..χιλιόμετρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Γεια χαρά σας.
    Μετά απο αρκετή αναζήτηση βρέθηκε και το φορητό στην ερημιά (με πολύ αργή τηλεφωνική σύνδεση).

    Ο Τζίτζικας αναρχικό pet.
    Ωραίο θέμα. Πολύ Original.
    Έπαινος στον Τάκη για τον έπαινο!

    Οι τζίτζικες είναι ωφέλιμοι για το έδαφος αερίζοντας το με τις τρύπες που κάνουν οι τζιτζικόνυμφες.
    Τα προσφιλή έντομα λύνουν το πρόβλημα της συμπίεσης του χώματος απο το συχνό ανθρώπινο περπάτημα στο γκαζόν.
    Μιά τρύπα στο χώμα δεν είναι "τρύπα στο νερό".


    Ποιός είναι "Φιλελεύθερος Σοσιαλιστής";
    Ένας πρώην και μελλοντικός υποψήφιος του Αμερικάνικου Δημοκρατικού κόμματος για την προεδρία.

    Στην Ελλάδα "Φιλελέρος Σοσιαληστής" είναι αυτός ο πολιτικός, οικονομολόγος, δημοσιογράφος κτλ που προσπαθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του, συνδυάζοντας την αλμύρα του ταραμά με την γλύκα του κολοκυθοκεφτέ.
    Αυτά στά ορεκτικά. Όταν προχωρήσει στις φιλοδοξίες του, τότε προσφέρεται σαν κύριο πιάτο ποικίλως βραστό ή ψημμένο φρικασέ ή τουρλού-τουρλού.
    Το παιδί για όλες τις δουλειές που η δουλειά του είναι να διαβάζει συνθήματα σε αιωρούμενα στον ουρανό, αεράτα Μαρξιστικά μπαλόνια, κρεμασμένος ανάποδα και περιστρεφόμενος απο το βίντζι του νεοφιλελευθερισμού.
    Οι κραυγές του είναι μερικές φορές ενοχλητικές, άλλες φορές φυσιολατρικές σαν τριβή πτερών μεσογειακής τζίτζικομάνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Καλημερα!

    Το εορταστικό πενθήμερο αρχίζει (μη μου πήτε πως θα πάει κανείς στην δουλειά του την Δευτέρα... on fera le pont που λένε και οι Γάλλοι - θα γεφυρώσουμε) και εμείς οι ελάχιστοι εναπομένοντες θα απολαύσουμε μία άδεια Αθήνα.

    Το επόμενο θέμα θα είναι του Δεκαπενταύγουστου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Και παρόλα αυτά πιάσαμε μία κατοστάρα (που είσαι Mickey!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Καλημέρα!

    Εκτός αυτών του δημοσίου τομέα, από τους άλλους κοινούς θνητούς, θα υπάρξουν αρκετοί που θα είναι κανονικά στις θέσεις τους την Δευτέρα..

    Οι πρώτοι, όλο και κάτι θα κάνουν (γεφυρώματα, ζεύξεις, αιμοδοτικές)..

    Μιλάμε πάντα γι'αυτούς που έχουν απομείνει στην Αθήνα και πρόκειται να την απολαύσουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Αχ αυτός ο ανεκδιήγητος blogger! Προσπαθώ εδώ και ώρα να ανεβάσω 3 εικόνες; για το νέο κείμενο - τίποτα!

    Έχω αρπάξει και ένα άγριο κρύωμα Αυγουστιάτικο - ίωση με τα όλα της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Τάκη Αλεβάντή, υπέροχο κείμενο!!!

    Εύγε.

    Κι επιτέλους, να μπουν τα πράγματα στη θέση τους... Μικρή, συγκεκριμένα το '80, εν μέσω θέρους, της Ολυμπιάδας της Μόσχας και της ατελείωτης συναυλίας που έστηναν τα συμπαθή έντομα στους αγρούς της Ζακύνθου, ένιωσα για πρώτη φορά τα σκιρτήματα του έρωτα για ένα καστανό αγοράκι, που έμενε στην ίδια πανσιόν με μας... Φύγαμε παρέα και με άλλα παιδιά, και τρέξαμε στα χωράφια, να μαζέψουμε τζιτζίκια, τα οποία (κακόμοιρα, είμασταν παιδιά και δεν ξέραμε ότι τα βασανίζουμε έτσι) τα κλείναμε στη συνέχεια σε άδεια πακέτα από τσιγάρα, για να "αιχμαλωτίσουμε το υπέροχο τραγούδι τους, το καλοκαιρινό"!

    Ενα με κατούρησε, και έσκασα στα γέλια, τι στιγμές μέσα στη Φύση, και ο Σπύρος τόσο γλύκας με τα καστανά μαλλιά και τα καστανά του μάτια...

    Οχι ότι δεν θα μπορούσαμε να μαζέψουμε μυρμήγκια, αλλά να, το καλοκαίρι είναι για μένα δύο πράγματα: Τζιτζίκια και νυχτολούλουδα.

    Χαιρετισμούς (ακούγοντας τζιτζίκια στο ερωτικό τους κάλεσμα, από τον ακάλυπτο!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Νάσαι καλά blade runner ! Μούφτιαξες το επόμενο 24ωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. μου θυμίσατε μια ιστορία τώρα.
    όταν ήμουν πολύ μικρός (γιατί και τώρα μικρός είμαι), 4-5 χρονών, άκουγα κάθε φορά στο αυτοκίνητο από κασσέτα ενα παραμύθι με τζιτζίκια, στο οποίο ο τζίτζικας είχε κιθάρα.
    μια φορά που λέτε, ένας θείος μου έπιασε ένα τζίτζικα και τον έβαλε στο τραπέζι και τον βλέπαμε. Τον είδα εγώ κάνα δυο λεπτά, και μετά πετάω την ερώτηση "Μα που είναι η κιθάρα του?"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!

    ΤΑΚΗ ΜΑΣ,

    Ε-Γ-Ρ-ΑΨ-Ε-Σ!!!

    ΕΥΓΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ & ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ!

    ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ!

    Οκ, σταματώ να φωνάζω, αφήνω τα pom-poms στην άκρη, το ευχαριστήθηκα όσο δεν παίρνει!!!

    Είμαι περιχαρής που τελικά δεν πέτυχαν οι προσπάθειές μου για σύνδεση από τη μέση του πουθενά, γιατί με τέτοιο υλικό θα έμενα μέσα δυό μέρες, απορρυθμίζοντάς τους όλους - αρκετά με βρίζουν ως έχει, άσε...!!!

    Δεν ήξερα ούτε τα μισά Τάκη μας και σ'ευχαριστώ! Πού τα βρήκες βρε θηρίο - αυτή η "ιδιοταλάντωση των τετερίζοντων μικροοργάνων" ή κάτι τέτοιο ήταν υπέροχη!!!

    Και ήταν πραγματική απόλαυση όλο το κέντημα του Γάτου πρώτα και μετά όλων των φίλων! Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς...

    Λοιπόν, Τάκη, έπαινος που έπιασες τον αρχιτεμπέλαρο με στάμπα και τον έφερες στην πραγματική του διάσταση - καλέ, είναι πέραν του ρομαντικού "τζιτζίκι = καλοκαίρι" κι ο αιώνιος κανταδόρος εραστής ε?

    Κοίτα γκλαμουριά-στη μουριά ο Τετίθωρος - εεε, Τέττιγας ο Μέγας!

    Καλά, ο Δίας πάντα τέτοιος μ... ήτανε, η άλλη η πανέξυπνη, ντιπ δεν το σκέφτηκε? Δεν μπορούσε να κάνει τη μεγάλη κίνηση και να ξεγίνει αθάνατη (μία λιγότερη...), να γεράσει με την αγάπη της και να μείνει ως πραγματικά άξια κι όχι ως tweenie στην μυθολογία?

    Και Λευτέρη, θες να μάθεις πώς σκέφτονται οι γυναίκες? Ε, όταν το θεόκουφο αρσενικό σκίζεται να σου τραγουδάει (σε μεγκα-τζιτζι-μπέλ κατά το τσίου-μπέλ!) κι εσύ δεν χρειάζεται παρά να συνεχίζεις να βάφεις νύχια, ε, θέλεις κι άλλο?... Η να σου φουσκώνει γούσες, ν'ανοίγει πιτσιλωτές ουρές (βλ. παγώνι), να... κερατοκουτουλιάζεται χωρίς εσύ να σηκώσεις τα μάτια από το περιοδικό σου, ε...

    Πώς όμως γμτι τα θηλυκά του είδους μας το έχουν αντιστρέψει το παιχνίδι δεν ξέρω... Λέω να παρατηρήσουμε τις τζιτζικίνες καλύτερα, κάτι ξέρουν αυτές!

    Και κάνουν και πιπί τους οι Τεττίθωροι κιόλας!!!! Εκείνο το αμίμητο "Δε μας χ... ρε Νταλάρα" (Κλυνν-Κακουλίδης) που έγινε και "Δε μας κατουράς ρε Πάριε", τώρα ανανεωμένο, "Δε μας κατουράς ρε τζίτζικα?!". Θα κυκλοφορήσει!

    Και χρώματα, τι ιριδισμοί είναι τούτοι? Την γκαρνταρόμπα από πεταλούδες έκλεψε ο πονηρός? ... Αν και ως γνήσιο παιδί της πόλης, ομολογώ πως το αποκάτω τους μου φαίνεται εντελώς alien-ικό (ναι, ούτε γαρίδες, αστακούς κτλ δεν... μην αναφέρω άλλα ζούδια, θα ανατριχιάσω εντελώς!).

    Και στα χρώματα, κόντρα η παραλλαγή ο άτιμος, πραγματικά, τους ακούς δεκάδες και δεν βλέπεις κανέναν! Σατανικό! Το τέλειο ηχητικό σύστημα με τα αόρατα subwoofers, να τρελλαίνει κόσμο που θέλει να κοιμηθεί!

    Και ζει και τόσο... Ρε τον μπαγάσα! Γάτε, εντατικά μαθήματα, εμείς από τζιτζικίνες, εσύ από τζίτζικες, μπας και το βρούμε το κόλπο! Τι σκ... Highlander θα το παίξουμε στον Αγιο Πέτρο?

    Το φουλ τραγουδάκι είναι:

    "Τσίμπι-τσίμπι τον αητό,
    τον αητό, τον σταυραητό,
    τζίτζικας ελάλησε,
    μαυρη ρόγα γυάλισε,
    μαύρη και φαρμακερήηηη,
    όοοοξω το κακό πουλίιιι!"

    Οπου του τσιμπάς απαλά του μωρού τις ράχες των χεριών του στον ρυθμό απαγγελίας, και στους τελευταίους δύο στίχους του πιάνεις τα χεράκια και του τα σηκώνεις σα να διώχνει το "κακό πουλί" (που έτρωγε τα σταφύλια).

    Καλό, ε?

    Και ναι, κάτι τρελλοί ξεφτίλες τα τρώνε στο Fear Factor για φράγκα - ενώ αν είναι θέμα κουλτούρας, να το δεχτώ (λέμε τώρα...). Στην Κίνα δεν είναι που τα τρώνε κανονικά, και τις ακρίδες και όλα? Που λέει τρώνε ό,τι πετάει εκτός από αεροπλάνα, και ό,τι έχει πόδια εκτός από τραπέζια... Οι αχινοί μας λέτε να τους φαίνονται περίεργο έδεσμα?

    ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑΜΠΡΑΒΟ πάντως, από την πρώτη λέξη σε όλο αυτό το αφιέρωμα ως την τελευταία!

    Επανέρχομαι και με μια μικρή-πικρή-οικτρή μου ιστορία με τζίτζικες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Κάποια στιγμή βρέθηκα να φιλοξενώ στο πατρικό μου γάτα (περσική, φουντωτή, buttermilk με μελί μάτια) φίλης μου για 10 μέρες που θα πήγαινε διακοπές.

    Το γατί με λάτρεψε από την πρώτη ώρα, μια που η φίλη μου με είχε εφοδιάσει με όλες τις λιχουδιές που της άρεσαν κι ήταν μόνο γιά μια στο τόσο, κι εγώ όλο και της έδινα η κακούργα, to spoil her rotten!

    Την χάιδευα, της μιλούσα, καθόμουν παρέα της, την χτένιζα (μέχρι και την αφεντικίνα της την έκοβε ενίοτε λουρίδες, εμένα πώς μου καθόταν άγνωστο) και γενικώς την περιποιόμουν όλη μέρα - μόνο όταν στηνόταν στα πόδια του κρεββατιού μου και με κοίταζε όλο το βράδυ νιαουρίζοντας με κάτι γουρλωμένα μάτια να, ε, εκεί δυσκολευόμουν λίγο, αλλά δεν ανέβαινε, ούτε έφευγε, απλώς εκεί, να με κοιτάζει...

    Τεσπα, ενα πρωϊνό, στη μέση της φιλοξενίας, νοιώθω να με γλύφει στο χέρι και σηκώθηκα χαρούμενη να την χαίδέψω, όπου βλέπω κάτι μαυριδερό, οβάλ-μακρουλό, ακίνητο στο πάτωμα και τη γάτα να κοιτάζει μια αυτό και μια εμένα και να νιαουρίζει δυνατά.

    ΜΑΜΑ ΜΟΥ! Ενα σταχτο-ασπρόμαυρο έτομο, με χαρακτηριστικά άλιεν - φρικάρισα και το πεταξα στα σκουπίδια αμέσως με το φαράσι - η γάτα κοίταζε την εξώπορτα (τα σκουπίδια τα είχα ακόμη απ'έξω) μέχρι που κατέβασα τη σακούλα κάτω.

    Επόμενη μέρα, το ίδιο.

    Ρώτησα απο δω, από κει (πού να τολμήσω να ρωτήσω γονείς που έλειπαν, να τους πω ότι έβαλα γάτα στο σπίτι, με τρίχα? ΙΙΙΙΙΚ!) και μου εξήγησαν ότι ήταν τζίτζικες, και τους έπιανε να μου τους φέρει σαν δείγμα φιλίας, κεράσματος, δώρου κτλ...

    Και τότε συνειδητοποίησα ότι στις δεκάδες γλάστρες του μπαλκονιού είχε τζιτζίκια επί χρόνια, τα οποία εγώ δεν είχα δει ποτέ! Απλώς τα θεωρούσα δεδομένα με τον ερχομό του καλοκαιριού, και δεν αναρωτήθηκα τόσα χρόνια καν από πού ερχόταν όλο αυτό το τζιτζιτζι - ήταν συνυφασμενο με το καλοκαίρι, "χαλί" της ζέστης...

    Τζίτζίκια στο μπαλκόνι μας! Απίστευτο!

    Πάντως το φρίκουλο του δώρου μέχρι να φύγει, μου στοίχιζε, δεν είμαι καθόλου εξοικειωμένη και μάλλον το πλήγωσα το γατί (το πώς διάολο τα έπιανε χωρίς να γκρεμοτσακιστεί από τόσους ορόφους, απορώ, με τα φυτά-δέντρα να κρέμονται από τις κουπαστές έξω...)

    Τώρα που δεν έχει μείνει πια ούτε το 1/4 των γλαστρών, τα τζιτζίκια μου λέει η μητέρα μου ότι είναι ελάχιστα - και κάθε που ακούγεται κανένα, κάνει χαρές!...

    Ο θύτης, το θήραμα και η σιχασιάρα... Α ρε τζίτζικα, τι μάταιο να σε σπαταλούν για μένα...

    Και πάλι έπαινος στον Τάκη μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Mε αφορμή το κείμενο
    του Τάκη για τον Τζίτζικα

    παρουσιάζω την
    νεα κατευθυνση στο ergo-blog
    :)


    Η Διεθνής της Τζιτζικολατρίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. @Nikos Dimou
    2006-08-09T07:57:00+03:00

    > Το σύστημα επηρεάζεται από την υγρασία του αέρα – εξ ου και οι παράξενες διακοπές το πρωί και το βράδυ.

    Σεφέρης, Κίχλη: «πῶς σταματοῦν ξαφνικὰ κι ὅλα μαζὶ τὰ τζιτζίκια».

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.