Παρασκευή, Αυγούστου 04, 2006

Σώμα, εξοικειώσου!

Γράφει η Aphrodite

Ξεσυνήθισα με τα χρόνια το «σαρκίον» του κάθε ανθρώπου. Το σωματότυπό του, το δέρμα του, το πώς είναι μέσα από τα ρούχα. Μια γυναίκα π.χ. με το ταγιεράκι της, ήταν τελικά ένα ταγιεράκι φορεμένο από κάποια, με κεφάλι, λίγο χέρια, λίγο πόδια. Δεν έβλεπα την Χριστίνα με τις φακίδες στην πλάτη και την πάντα όμορφη καμπύλη στους γοφούς. Το ίδιο και με άντρες. Εβλεπα ένα κοστούμι φορεμένο από κάποιον, με κεφάλι, λίγο χέρια, καθόλου πόδια. Δεν έβλεπα τον Γρηγόρη, με το σωσιβιάκι στη μέση και τους ακόμη γυμνασμένους μηρούς.

Κάθε σχήμα και μέγεθος, με το δυτικότροπο περιτύλιγμα, ένας συμπαθητικός μέσος όρος: όλοι «άοσμοι», «άχρωμοι», θαρρείς «αόρατοι». Ομως αν όλοι μας είμασταν όλη μέρα... Sex on Legs; Χμ, ευτυχώς έχουμε και δουλειές, ξεχνάμε το ελκυστικόν της ιστορίας και συγκεντρωνόμαστε. Διατηρώντας πάντως την κατάσταση «μη εξοικείωσης» με την ανθρώπινη υπόσταση.

Ετσι δε και πηγαίναμε για μπάνιο, καλό κομπλάρισμα! Με το που έβγαινε η επαγγελματικής ιδιότητας πανοπλία των ρούχων και μέναμε με μαγιώ, μου έπαιρνε πάντα λίγη ώρα για να είμαι άνετη. Κοίταζα ό,τιδήποτε εκτός από εκείνους. Και δεν είχε να κάνει με κοινωνική ντροπή («τι κοιτάς ρε Καραμήτρου;»), αλλά με προσωπική συστολή.

Γιατί κινούμενη ώρες ατελείωτες ανάμεσα σε δεκάδες ανθρώπους κάθε μέρα, συνεργαζόμενη & συγχρωτιζόμενη μαζί τους, είχα ξεχάσει πώς είναι το σώμα μας, αυτό με το οποίο γεννηθήκαμε και είναι πάντα όμορφο. Το όχημα της ψυχής μας. Το ναό της. Και το ότι η κάθε ψυχή που σέβεται τον εαυτό της δεν κοντοστέκεται στο περιτύλιγμα, το σκίζει, το πετάει και βουτάει στο δώρο με τα μούτρα!

Το ίδιο και με τις φίλες. Τι πιο ήμερο από ένα σώμα σαν το δικό σου; Η με τους φίλους. Λίγο αντίθετο στρατόπεδο, να κλέψουμε και μυστικά. Ομως μήνες ολόκληρους στη φιλία μας χωρίς την εξοικείωση με την γύμνια τους (όχι απόλυτη, το μαγιώ ήταν το τελευταίο σύνορο και δεν έπεφτε), άμα τη εμφανίσει στην παραλία, σεμνά τα μάτια στην άμμο κτλ... Σε λίγο βέβαια, συνήθιζα τα σχεδόν γυμνά κορμιά και την κίνησή τους, την χάρη τους, τις καλο- ή κακο-σουλούπωτες λεπτομέρειες της φτιάξης τους, κι όλα καλά.

Με την οικογένεια φυσικά είναι εξ’ορισμού εντάξει, μια που ακόμη κι αν δεν τους ζεις σε καθημερινή βάση, η τριβή μαζί τους αρκεί. Χωρίς να τους παρατηρείς, γνωρίζεις το σώμα τους απ’έξω κι ανακατωτά, μέχρι αστείας λεπτομέρειας. Και είστε όλοι μαζί σαν τεράστιο puzzle, με τα στραβά δάχτυλα των ποδιών να ταιριάζουν και στο template του μπαμπά και στου γυιού, τα μακρυά πόδια να ταιριάζουν σε γιαγιά, μαμά και μία κόρη - αλλά όχι στις άλλες δύο κτλ.

Εντάξει, στα ερωτικά δεν τίθεται θέμα, εκεί το σώμα του άλλου, η εξερεύνηση και η εξοικείωση είναι αυτοσκοπός! Από κει και πάνω χτίζεις το «εμείς», ρίχνεις πλάκα και ορόφους συνεχώς. Οταν βέβαια φτάνει η στιγμή της απόλυτης εξημέρωσης και συνηθίσματος του άλλου κορμιού, σταματούν οι όροφοι. Αρχίζει και η επίπλωση, διότι σε ένα γιαπί, μπάζει...

Οπότε τελικά, μετά από χρόνια παρέας με έξω «πανοπλίες» (όλο και πιο σοφιστικέ και ντηζαϊνάτων), το μάτι μου εξακολουθεί να έχει ξεσυνηθίσει την ουσία: τον σάρκινο μανδύα. Σφρίγος & χαλαρότητα. Γράμμωση & παχάκια. Λάμψη & κυτταρίτιδα. Ουλές που δείχνουν δύναμη («το πέρασα κι αυτό»). Ζάρες που δείχνουν φθορά («εγώ είμαι αυτός;»). Ελιές, λιπώματα, σπυράκια...
Με το internet δε, κοντεύω να ξεχάσω και τις οσμές των άλλων ανθρώπων, ευχάριστες (ξεσηκωτικές, «σού’ρχομαι!») αλλά και δυσάρεστες («ας του πει κάποιος για το Rexona!»). Σχεδόν δεν προσέχω τους γύρω μου, ένα απλό background στη δουλειά που κάνω εκείνη την ώρα. Ποιούς; Τους συνανθρώπους μου, τα τόσα ζωντανά μοντέλα του Bosch αλλά και του Botticelli, ανθρώπους σαν τσαλακωμένα ρούχα ή σαν σιδερωμένη ξαστεριά, έργα τέχνης όλοι!...

Είναι σαφώς πιο εύκολο / εύπεπτο, να χαζεύουμε τα αισθητικώς 10-άρια καρμπόν που μας βομβαρδίζουν από παντού. Σώματα βολικά στο μάτι, χωρίς εξωγκώματα / λακκούβες, σα να τα έχει περάσει live αερογράφος. Οι κοψιές του Rubens δεν θα είχαν καμμία τύχη, μόνο θα έκρυβαν τα πάντα τους. Οπως κρυμμένοι τελικά με του κόσμου τους «επιδέσμους», είμαστε όλοι, όταν το μυαλό βλέπει μόνον ψεγάδια. Ενώ όταν το μυαλό εγκρίνει, μέχρι πάμε στο άλλο άκρο, της υπερέκθεσης («Yo! Δοξάστε με!»). Και στο ενδιάμεσο, το πάλεμα... Που δεν παλεύεται ώρες-ώρες το ρημάδι! («πεινάω, μ’ακούς;»)

Πάλη να το φέρουμε στο «ιδεώδες» καλούπι. Αντί να γιορτάζουμε την διαφορετικότητά μας, όλα αυτά που μας κάνουν ανθρώπους / ανθρώπινους, τις ατέλειες μαζί με τα ωραία μας σημεία. Αποζητάμε την ομοιομορφία, γράφοντας κανονικά την ιδιομορφία, που εμπνέει τις ευαίσθητες, τις μέσα-μέσα χορδές μας. Τα μοναδικά μας, τα κατάδικά μας, τα ερωτεύσιμά μας...

Μόνον στην παραλία αφηνόμαστε επιτέλους να έρθουμε στα... συγκαλά μας, στα μέτρα του φυσιολογικού. Να συνηθίσουμε ξανά τους ατελείς συνανθρώπους, να χορτάσουμε ποικιλία κατασκευών, χαρακτηριστικών και κινήσεων. Εκεί που δεν μπορείς να κρύψεις και πολλά (εκτός αν κάνεις μπάνιο με ολόσωμο σκάφανδρο), ούτε καν με ύφος («κοιτάξτε με, γυαλίζω από λάδι, είμαι κορμάρα») ή συμπεριφορά («και πολύ ρακέτα, είμαι παιχταράς εγώ!»)

Προσωπικά έχω διαλέξει πλέον ν’αρχίζω τα καλοκαίρια την «επανένταξη» στην «εξοικίωση», από τον κορμό. Για την ακρίβεια, από την κοιλιά και λίγο πιο πάνω/ λίγο πιο κάτω. Περίγραμμα, όγκο, σχήμα. Το πιο διαφορετικό σημείο από άνθρωπο σε άνθρωπο (εκτός από το... προφανές!), ακόμη και στο ίδιο φύλο, που ορίζει το ανδρικό & το γυναικείο σώμα: μήλο vs κλεψύδρα. Τα χέρια μπορεί να ξεγελάσουν, τα πόδια επίσης (οκ, παράγων «τρίχα» στην άκρη). Η κοιλιά όμως, με τα παρελκόμενά της, αφαλό, γοφούς, μέση, εκπέμπει σαφή ιδέα για τον ιδιοκτήτη.

Βλέπω τις όμορφες, σατινένιες κοιλίτσες των μωρών, ροζ κι αθώες, μπαλλίτσες πεταχτές. Τα πιο μεγάλα παιδάκια που αρχίζει να φεύγει το παχάκι (ή αντίθετα, στην Ελλάδα μας, να παρα-έρχεται!). Την... καγκουροεφηβεία με σαφή γυναικεία, καμπυλωτή, κυρτή κοιλιά απέναντι σε ανδρική, παραλληλόγραμμη, κοίλη... Κι ύστερα τους φρέσκους ενήλικες σε πλήρη ανάπτυξη, με μια κοιλιά που είναι εύγλωττη από μακρυά: μπακλαβαδωτή ή με σωσίβια, ζαρωμένη ή πεταχτή, ολοστρόγγυλη ή λιπόσαρκη, ταλαιπωρημένη από γέννα ή κρατημένη (με ζόρι;) στην ισχνάδα της, να δείχνει μέση ή να ξεχειλίζει... Και στους ακόμη μεγαλύτερους, σάκο του Αι-Βασίλη σε ένα σώμα κατά τα άλλα λεπτό. Η μεστό trademark που του λείπει πέπλο με φλουριά, κλαρίνο και τουμπερλέκι...

Κι έτσι έρχομαι στα συγκαλά μου. Και θυμάμαι πως ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι για ν’αγαπιούνται. Από μέσα προς τα έξω. Κι όχι ανάποδα.

Μα κι ο κύριος με την άσπρη, κατσαρή τρίχα, τη νερένια κοιλιά πάνω από το κόκκινο μαγιώ-βρακί, την καδένα, και τα χέρια που σα να έχουν κοντύνει (αγκώνες πάνω από τη μέση); Αξιαγάπητος! Μπορεί να είναι ο δάσκαλος-λειτουργός κι όχι ο δημόσιος υπάλληλος. Ο γείτονας που λατρεύω να μισώ. Ο δωρητής οργάνων που θα σώσει ζωές.

Μα κι η κυρία με το στήθος-αντίσκηνο, άδειο στο στέρνο, να ξεχειλίζει πιο κάτω, δεξιά & αριστερά στην κοιλιά-βαρελάκι, μ’ολόσωμο μαγιώ-κορσέ (μουστάκι προαιρετικό); Φυσικά είναι για ν’αγαπιέται! Μπορεί να είναι η κυρία στην τράπεζα που εξυπηρετεί –από βίτσιο- με χαμόγελο. Η μανάβισσα στη λαϊκή που και μπαγιάτικα, τα πουλάει και τ’ακούει. Η γιαγιά που λέει ακόμη παραμύθια με ήρωες και διαπλάθει χαρακτήρες.


Βλέπετε, δεν μιλώ για «νιάτα» (κάθε ηλικίας εδώ), τα εκ φύσεως αξιολάτρευτα! Εκεί δεν χρειάζεται εξοικείωση, αφού ρέει αβίαστα θαυμασμός. Μιλώ για καταστάσεις που «κλωτσάνε», που κολλάμε στο απ’έξω. Εκείνο το «τι άσχημο θέαμα είναι τούτο!».

Δεν μιλώ επίσης για το τσίρκο των... κακοχυμένων λουκουμάδων. Ούτε για αισθητικά πρότυπα (Μπιάφρας), τρόπο ζωής που διαμορφώνει σώμα (όποιος ξημεροβραδιάζεται στα γυμναστήρια, τραβάει τα βλέμματα. Οποιος όμως στα νοσοκομεία, δεν τραβάει κανένα βλέμμα...). Ούτε ακόμη για άχρηστους πανικούς του στυλ «πρέπει να μαυρίσω/ πού να κρύψω τις κραιπάλες του χειμώνα».

Μιλώ για τα σώματα, τα κορμιά μας, που πάλλονται. Που σφύζουν από ζωή. Και μας εμ-περιέχουν. Η αρσενική μας μπάκα κάποια στιγμή θα μας προλάβει, έστω και διακριτικά. Αλλά οι πλάτες που σηκώνουν το βάρος του κόσμου πάνω τους, είναι εκεί. Το σώμα μας θα στερέψει κάποια στιγμή από τους θηλυκούς χυμούς του. Αλλά η κοιλιά που γαλούχησε ζωή, είναι εκεί. Ολα μας είναι εκεί. Χτυπημένα, λακουβιασμένα, πεσμένα, αλλά δικά μας, αυτά με τα οποία εξακολουθούμε να προσφέρουμε και να αγαπάμε...


Την επόμενη λοιπόν φορά στην «εξοικείωση» με τα κορμιά μας, μην σταθείτε στα «Μπλιάαααξ!». Βρείτε τα «Γιαμμμ!». Ολοι μας έχουμε από δαύτα. Και μη μου στεναχωρήσετε κά’να σώμα, γλυπτό ή... κακοσούσουμο, κρίμα είναι...

Μη μου τις κοιλίτσες τάραττε!

167 σχόλια:

  1. Kαλημέρα.

    Guest star η Θεά - γράφει για θεούς, θεές και μη. (Εμείς να πάμε να κρυφτούμε κάπου, μέχρι να περάσει το καλοκαίρι...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέεεερααα!

    Οι φωτογραφίες είναι με σειρά εμφάνισης: πίνακες Bosch, Botticelli, Rubens, μετά εγώ (!) ντυμένη για την περίσταση - Don θα σου τραβήξω τα μουστάκια! Πού κρύφτηκες και την πήρες?! Και τέλος Sofia Loren για το ημερολόγιο της Pirelli & Dusty Hoffman.

    Μην κρυφτεί κανείς!

    Ελα ν'αγαπηθούμε darling!!!

    ΛΟΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η παραμέληση του σώματος και της εξωτερικής εμφάνισης είναι το ένα άκρο.

    Η εξαντλητική δίαιτα, η εξαντλητική γυμναστική και η ακρότητες προς την επίτευξη του "perfect body" είναι το άλλο.

    Η μεσότητα, το "παν μέτρον άριστον" είναι ο οδηγός.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αφροδίτη στην σειρά των φωτογραφιών ξέχασες τα αγόρια με τις φέτες (σε πολλάπλά αντίτυπα για να ικανοποιήσουμε όλες τις θαυμάστριες του Σάκη...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν φταίω εγώ αφεντικό...

    Ο.. Ντον του τυπογραφείου!

    Μα τι ζηλιαρόγατο είναι τούτο!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα σ'όλη την παρέα και στον οικοδεσπότη Don!!

    Παρθενική μου η εμφάνιση στα blogs, με αρχή τούτο 'δω, που έγινε η αφορμή να περάσω από την απλή ανάγνωση στην ενεργό δράση..!!

    Είναι αλήθεια ότι παρακολουθώ την κίνηση όποτε μπορώ εδώ και 3 μήνες περίπου, αναβάλλοντας κάθε φορά για διάφορους λόγους μιά καλημέρα,καλησπέρα ή ένα σχόλιο...

    Ποτέ δεν είναι αργά λοιπόν! Όπως δεν είναι αργά και για την εξοικείωση με το σώμα μας για να μπω στο θέμα της αγαπητής Θεάς!!

    Πιστεύω πως απ' τον εαυτό μας ξεκινάμε.. Απ' τον καθρέφτη του σπιτιού μας που πάντα λέει την αλήθεια και που πρέπει να είναι φίλος, ότι και αν αποκαλύπτει!(έτσι δεν είναι οι φίλοι?). Αυτό που βλέπουμε είναι το σώμα μας, με τα καλά του και τα κακά του, με τις ατέλειές του και τα δυνατά του σημεία, με την διαφορετικότητά του βρέ παιδί μου!

    'Οσο πιό γρήγορα αγαπηθεί από εμάς, τόσο πιό σύντομη θα είναι και η αναθεώρηση που πρέπει να γίνει στο πως βλέπουμε τα άλλα σώματα,μικραίνοντας την απόσταση από αυτά, κόντρα σε κατασκευασμένα πρότυπα και δήθεν must...

    Λιγότερη ανασφάλεια και λιγότερο άγχος με το φαίνεσθαι, μπας και προχωρήσουμε παραπέρα, σε άλλες αισθήσεις και ανώτερα επίπεδα!

    Καλώς σας βρήκα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ακομα να εξοικιωθω με το σωμα μου.....αλλα και με το προσωπο μου..

    Δεν θα με παρεξενευε να ειχα άλλο προσωπο και άλλο σωμα...ετσι και αλλιως δεν τα διαλεξα εγω,μου δοθηκαν.

    Το βαθυτερο του εαυτου μου κατοικει μεσα μου.Εντος μου.Αν πάθω ένα εγκαυμα ή καποιο παραμορφωτικο ατυχημα μέσα μου θα είμαι πάλι ο Τακης,με την ιδια ικανοτητα να αγαπω και να σκεφτομαι......

    Ομως και το << έξω >> ειναι κομματι μου...αποτελει μερος της υπαρξης μου,εχω-δεν έχω εξοικιωθει ζουμε μαζι τόσα χρονια και είναι μερος της ταυτοτητας μου....μου φαινεται μερικες φορες το συμπαθω.

    Ναι,θα ηθελα να είχα μια άλλη σχεση με το σωμα μου.Οχι να το εξαντλω κάθε μερα με ψυχαναγκαστικες ασκησεις στο γυμναστηριο αλλα να το αγαπω λιγο πιο πολυ....να το αγαπω πιο πολυ γιατι το σωμα δεν είναι μονο η βιτρινα ( που και αυτο δεν είναι αμελητεο ) αλλα οπως ειπες αφροδιτη ο ναος της ψυχης.Το σωμα είναι αυτο που μου προσφερει την ηδονη του έρωτα,την απολαυση του φαγητου,τις χιλιαδες διαφορετικες απολαυσεις του δερματος με την αφη...Το σωμα ειναι ΕΓΩ!

    θυμαμαι σε μια ( πριν πολλα χρονια ) συνεντευξη του ο ΝΔ ειχε πει πως η ομορφη γυναικα και βλαξ να ειναι τον μαγευει.....Σε αυτο ταυτιζομαστε απολυτα....Το σωμα μιλαει τη δικη του γλώσσα και σαγηνευει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα κι από μένα!

    Απόλαυση! Καφές, τσιγάρο και... Αφροδίτη να μιλάει για σώματα! Η τελοσπάντων το να είμαστε επιεικείς με αυτά.

    Να σας πω, άμα είμαι με παρέα σε mood "να κάνουμε κατάσταση", πιστέψτε με, ο πήχυς μπαίνει ψηλά. Μηνύστε μας!

    Οταν όμως είμαστε σε πιο "κανονική" διάθεση, φυσικά και μπορούμε να δούμε όμορφους όλους τους ανθρώπους - εκτός από τους γαύρους βέβαια!

    Εγώ βαριεάμι πλέον ν'ασχολούμαι ναρκισσιστικά με το σώμα μου, πάνε τα χρόνια που έσπρωχνα σίδερα. Τουλάχιστον όλος αυτός ο κόπος δεν πήγε άδικα, μια μικρή συντήρηση πότε-ποτε... και να ρουφάω λίγο την κοιλιά μόλις πάω για βουτιά κι αυτό είναι όλο!

    Οι γυναίκες πάντως είναι ωραίες σε κάθε ηλικία, έχουν τόσους ρόλους να τις ομορφαίνουν. Στολίζονται κιόλας, βάφονται, περιποιούνται τον εαυτό τους, αν γίνεται με μέτρο και καλαισθησία, λύνεται το ζήτημα. Εμείς; Κακά τα ψέματα, μπαταλεύουμε!

    Είμαι μες το θέμα ή... να πω για Λίβανο; (ακόμα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα !

    Η σχέση με τον άλλο, με πρώτο διασύνδεσμο τα σώματά μας, είναι μια φοβερή εμπειρία. Μπράβο Αφροδιτούλα που το ανέπτυξες τόσο ωραία !

    Προσωπικά, μου αρέσει από καιρό σε καιρό να αναλύω συμπεριφορές και καταστάσεις φανταζόμενος τους γύρω ως μια ομάδα πρωτευόντων θηλαστικών. Που πολεμάνε σπρώχνοντας και φωνάζοντας για την μπανάνα τους. Που κάνουν τα πάντα για να επιδείξουνε τις ικανότητές τους στις θηλυκές. Που φροντίζουν να υπερασπιστούνε τη δική τους συντροφιά (τα δικά μας παιδιά) από την συντροφιά των πέρα λοφων. Με τις θηλυκές (ιδίως τις πιο ηλικιωμένες) να οργανώνουν τη συντροφιά από τα παρασκήνια (ή τέλος πάντων να προσπαθούν να το κάνουν).

    Δυό-τρία ενδιαφέρουσες αναφορές για όσους θάθελαν να εντρυφήσουν περισσότερο: «Quand le loup habitera avec l'agneau», της Vinciane Despret, «The pocket guide to man watching», του Desmond Morris και η ταινία «Instinct» με τους Anthony Hopkins και Cuba Gooding Jr.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Case study
    Μιλάει η φιλοξενούμενη για το πώς βλέπει τα ημίγυμνα σώματα των άλλων – αλλά από όσο ξέρω, το χειμώνα δεν υπάρχει από μεριάς γυναικών η σχεδόν ουδέτερη οπτική του σώματος, που αρχίζει με τη συνήθεια και τελειώνει στο ντιζαϊνάτο ρούχο. Ιδίως όταν μιλάμε για γυναικεία σώματα! Επιτομή αυτού του παράξενου γυναικείου μοντέλου συμπεριφοράς, είναι η φωτογραφία. Όπου δεν χωράει καμιά ποιητικότητα.

    Οποτεδήποτε, μα οποτεδήποτε φωτογραφίσω φίλες μου, μαζεύονται γύρω-γύρω από τη φωτογραφία και αρχίζουν να σχολιάζουν με πανομοιότυπο τρόπο: όταν κοιτούν τις άλλες λένε «πω πω, τι ωραία που βγήκες!», και «κούκλα είσαι!». Όταν αναφέρονται στον εαυτό τους, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: «μα πως βγήκα έτσι», «πω πω η μύτη μου!» «θεέ μου πως πάχυνα!»…

    Σαν να βλέπεις θέατρο του παραλόγου, όπου όλες να λένε τα ίδια λόγια αλλά με αντίθετους αποδέκτες. Και η καθεμιά αναιρεί όλες τις υπόλοιπες.

    Πάντα μα πάντα! Μια φορά να δω γυναίκα ευτυχισμένη, ή έστω ικανοποιημένη, ή έστω να μην είναι στεναχωρημένη από το πώς βγήκε! Λες και συμμετέχουν σε διαγωνισμό ‘Βρείτε τα Όμορφα των Άλλων και τα Άσχημά σας – Μεγάλο Τζακ Ποτ’.

    Ξέρω πως η φιλοξενούμενη poster αναφέρεται στη γοητεία των ρυτίδων, της κυτταρίτιδας και της σκουριάς ενός πολυταξιδεμένου καραβιού. «Όπως μεγαλώνουμε κι όμορφα παλιώνουμε», που λέει κι ο Σαββόπουλος.

    Αλλά τα παλιά σκαριά δεν μαζεύονται γύρω-γύρω στη μαρίνα να λένε «πω πω πως σκούριασα!» και «μα τι καλά διατηρείσαι χρυσό μου!»…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νομίζω ότι το ωραίο σώμα είναι μια αντικειμενική έννοια και όχι υποκειμενική. Πάντως εγώ αν και γυναίκα θαυμάζω τα ωραία σώματα των νέων γυναικών και, για να σας πω την αλήθεια μου, δεν μου φαίνεται καθόλου παράξενο που οι άνδρες λειώνουν μπροστά τους. Βέβαια πιστεύω ότι οι άνθρωποι αναδυκνείονται και με το ντύσιμό τους. Ελάτε στη Θεσσαλονίκη να δείτε τι ωραίες παρουσίες είναι οι γυναίκες. Όλες περιποιημένες και ντυμένες με γούστο. Η Τσιμισκή μερικές φορές είναι γεμάτη από όμορφες, καλοντυμένες, καλογυμνασμένες γυναίκες.
    Επίσης θα προτιμούσα να γερνάω με αξιοπρέπεια χωρίς ρυτίδες και αδυναμίες. Βρε παιδάκι μου ήρθαμε εδώ, μένουμε μερικά χρόνια έ γιατί να γινόμαστε πλισέ και ραμολί μέχρι να πεθάνουμε. ΄Ισιος δρόμος δεν υπάρχει, που λέει και η καμήλα; Πρέπει οπωσδήποτε να παίρνουμε τον κατήφορο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τάκη, μετά τα 40 ο κάθε ένας είναι υπεύθυνος για το πρόσωπό του...

    Το τσιτάτο το θυμάσαι λάθος. Είπα ότι και η ωραιότερη γυναίκα, αν είναι βλαξ, παύει να με ενδιαφέρει σεξουαλικά. Η εξυπνάδα είναι το καλύτερο αφροδισιακό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σαν να διαβάζω blog του ’60… (που δεν υπήρχαν τότε) Βρε παιδιά, για ποιες Θεσσαλονικιές μιλάτε; Εγώ περισσότερο σινιέ και λούστρο είδα αλλού (Αθήνα, Βόλος, Καλαμάτα) παρά εδώ. Η Θεσσαλονίκη έχει το όνομα και όχι (πλέον) τη χάρη.

    (Μιλήσαμε για Ψωμιάδη: είναι δυνατόν, πόλη που βγάζει τέτοιους πολιτικούς να έχει γούστο κάπου – έστω και στο ντύσιμο; Είναι δυνατόν να ψηφίζεις Παπαγεωργόπουλο, Ψωμιάδη, Παπαθεμελή και να έχεις εκλεπτυσμένη άποψη για την εμφάνιση και το στιλ;)

    Άσε που για μένα η καλύτερη γυναίκα είναι η νατουρέλ: αλογοουρά, άβαφη (ή να μη φαίνεται βαμμένη) και ντυμένα απλά και με γούστο. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις ναι, μου αρέσει το κομψό εξεζητημένο ντύσιμο – αλλά σε εξαιρετικές (γιατί άραγε λέγονται έτσι;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ Κο ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ...

    ΘΕΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΔΕΧΕΣΤΕ ΘΥΣΙΕΣ;

    :)))

    ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ. ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΤΟΥ ΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΙΛΙΤΣΕΣ ΤΟΥ. ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΤΟΥ. ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΤΑΣΕΙΣ.

    Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ!!!

    ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΖΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΤΩΡΑ ( ΔΟΥΛΕΙΑ ). ΕΞΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΝΤΥΜΕΝΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ. ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΕΧΩ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΜΙΑ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΑ: ΒΛΕΠΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΧΩΣ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥΣ. ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΟΡΑΝΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΩ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ. ΘΕΑ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πέρσι τέτοιο καιρό ήμουν στη Τήλο, ένα μικρό νησί των δωδεκανήσων.
    Για πρώτη φορά έκανα γυμνισμό μαζί με μια παρέα. Κι ερωτεύτηκα μια κοπέλα την οποία κοίταζα στα μάτια, όχι από ντροπή αλλά γιατί ήταν τα μάτια της που με γοήτευσαν κι όχι η γύμνια της.
    Πολλές φορές φοβόμαστε την γύμνια μας κι όμως είναι κάτι το έντελώς φυσιολογικό (πιο φυσιολογικό από τα μαγιό). Δεν θα φτιάξω το μανιφέστο του γυμνιστή εδώ όμως δεν βλέπετε ένα φόβο και μία μαζική ντροπή εξαπλωμένη;
    Ένας φόβος της έκφρασης που φθάνει από το μαγιό μέχρι από τα μπαράκια (όπου είναι εξωγήινο κανείς πια να χορεύει , που είναι όμως το πιο φυσιολογικό). Πολλοί πάνε στις παραλίες κι ούτε καν κάνουν μπάνιο. Υπάρχουν μαγιό που δεν είναι για μπάνιο αλλά μοναχά για την ηλιοθεραπεία.
    Η θεά έπιασε ένα θέμα που είναι το σώμα μας , το οποίο κατά τη γνώμη μου αποτελεί κομμάτι ενός πιο μαζικού φαινομένου. Της "ευνουχοποίησης". Των ανθρώπων χωρίς προσωπικότητα, χωρίς έκφραση, χωρίς όνειρα που τα θέλουν όλα τυποποιημένα (από το σώμα τους μέχρι το μυαλό τους). Φοβούνται να παράγουν, να δημιουργήσουν. Κι όσο για το σώμα, το φοβούνται. Το σώμα έχει ανάγκες, οσμές. Το σώμα γερνάει, πονάει, φθείρεται. Το σώμα γελά, ζητά άλλο σώμα για συντροφιά, για πάλη. Αυτά ένας "ευνούχος" δεν μπορεί να τα καταλάβει και επειδή δεν τα καταλαβαίνει τα φοβάται.
    Και ξέρετε οι "ευνούχοι" είναι πολύ βαρετοί .... δεν παράγουν τίποτα ή αλλιώς αναπαράγουν το τίποτα (είτε ακούν χατζιδάκι είτε ακούν κοκκίνου)

    ο όρος φυσικά είναι δικός μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Βρε καλώς τους!

    Με τα λαπτοπς στις διακοπές φαντάζομαι, ε? Τυχερούληδες...

    @doctor,

    Αυτά ακριβώς τα δύο άκρα είναι το πλαίσιο μεσα στο οποίο κινούμαστε αναλόγως αντοχών και αυτοσεβασμού – απορώ με το πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να αφήσει/σπρώξει τον εαυτό του στην παραμόρφωση, είτε λέγεται παχυσαρκία από βουλιμία (ή ακόμη και με σκοπό, όπως Σούμο), είτε αδυναμία απο νευρική ανορεξία, είτε, συμπαθάτε με, από body-building (όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια)...

    @a flock of seagulls,

    Καλορίζικα! Νομίζω ότι ένα τραγούδι του συγκροτήματος του νικ σου, το «Wishing» είναι ακριβώς στο κλίμα, το «μέσα», το τι εκπέμπουμε...

    It's not the way you look,
    It's not the way that you smile.
    Although there's something to them.
    It's not the way you have your hair,
    It's not that certain style;
    It could be that with you.

    If I had a photograph of you,
    It's something to remind me.
    I wouldn't spend my life just wishing.

    It's not the make-up
    And it's not the way that you dance,
    It's not the evening sky.
    It's more the way your eyes
    are laughing as they glance
    Across the great divide.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Βασιλόπουλο,
    «Ακομα να εξοικιωθω με το σωμα μου.....αλλα και με το προσωπο μου..»

    Αναρωτιέμαι στα πόσα χρόνια δεχόμαστε ότι αυτοί είμαστε, πάει και τελείωσε, και καλά θα κάνουμε να πάμε παρακάτω... Κι όσο για το ναό της ψυχής, νομίζω πώς ή καλύτερή του χρήση είναι όταν λειτουργείς μιαν άλλη ψυχή μέσα... και τότε νομίζω πώς είμαστε πραγματικά όμορφοι!

    @konstandinosl,

    Οχι μηνύσεις! Πιπέρι! Ελα, μύργαλα...

    Χμ, πες μου έναν που να μην ρουφάει την κοιλιά του – αν γινόταν, θα ρουφάγαμε και μπούτια και γενικώς... Κι όχι, δεν μπαταλεύετε, έχετε την τεστοστερόνη να σας κρατάει σφιχτούς μες το περίγραμμά σας, εμείς παρα... απλώνουμε!

    @πάντα σκεπτικιστής,

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!! (για το λαπτοπ στον Θερμαϊκό... Vassiliskou κρύβε λόγια! Θα με κάνεις ρεζίλι!)

    Το στόλισμα που είδα στην Θεσσαλονίκη παλιά, δεν το είδα αλλού, ομολογώ – αν και όπως λέει κι ο Yannis h, αρχίζουν όλες οι επαρχιακές πόλεις, ειδικά σε μεγάλα νησιά, να συναγωνίζονται στο θέμα... Δεν έχουν με τι άλλο ν’ασχοληθούν, το διασκεδάζουν, βλεπουν πολλή τηλεόραση με εξωπραγματικά φορτωμένες γυναίκες, τι να πω? Πάντως κι οι άντρες δεν πάνε πίσω, ακόμη και τη.. χαίτη, την έχουν well-grοomed με 3 τζελ...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Yannis H said...

    "ιλήσαμε για Ψωμιάδη: είναι δυνατόν, πόλη που βγάζει τέτοιους πολιτικούς να έχει γούστο κάπου – έστω και στο ντύσιμο; Είναι δυνατόν να ψηφίζεις Παπαγεωργόπουλο, Ψωμιάδη, Παπαθεμελή και να έχεις εκλεπτυσμένη άποψη για την εμφάνιση και το στιλ;"

    OXI

    (με μια επιφύλαξη για τον Παπαθεμελή που τουλάχιστον ξέρει τι λέει και γιατί το λέει. Και μάλλον το πιστεύει. Η ευφυία ποτέ δεν μπορεί να είναι αισθητικά απωθητική)

    takis vasilopoulos said...


    "Το βαθυτερο του εαυτου μου κατοικει μεσα μου.Εντος μου.Αν πάθω ένα εγκαυμα ή καποιο παραμορφωτικο ατυχημα μέσα μου θα είμαι πάλι ο Τακης,με την ιδια ικανοτητα να αγαπω και να σκεφτομαι......"

    και πιό κάτω

    "Το σωμα ειναι ΕΓΩ!"

    Θηριώδης αντίφαση. Ισχύει το δεύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ aphrodite,

    Ευχαριστώ!

    'Εχεις δίκιο για το κομμάτι, τους έκανε γνωστούς άλλωστε (α ρε 80's..., μόνο προσοχή: δείχνουν ηλικία!)και ίσως δεν ήταν τόσο τυχαία η επιλογή μου για το σημερινό "βάπτισμα του πυρός" στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά τέτοια ενημέρωση...!!

    Δύναμη η Θεά, γι'αυτό και χαίρομαι διπλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @takis alevantis,

    Καλώς ορίσατε! Μας λείψατε!

    Με αυτή την εικόνα της ομάδας πρωτευόντων στον αγώνα της μπανάνας και της διαιώνισης, τα είπατε όλα! Και δυστυχώς, είναι απίστευτο το πόσο αντιλαμβανόμαστε τα πάντα γύρω μας (από ανθρωπους ως υποχρεώσεις) ως... μπανάνες και δεν αφήνουμε τίποτε να πέσει κάτω, μέχρι να κάψουμε το μοτέρ! Αν ζούσαμε κοντά στη φύση μάλλον θα είχαμε σωστές προτεραιότητες, αλλά τώρα... θέλει πολλή τόλμη!

    Θα κοιτάξω με την πρώτη ευκαιρία να εντρυφήσω στις αναφορές σας.

    @yannis h,

    Είσαι σίγουρος πως δεν έχεις κάνει γυναίκα? Χειρουργικής ακρίβειας περιγραφή – είμαστε μαζόχες, ανασφαλείς αλλά καλές φίλες, δεν εξηγείται αλλιώς!!!

    Κι ένα κομπλιμέντο ότι «δείχνεις ωραία στην φωτογραφία» είναι καμμιά φορά καλύτερο από το να σου το πούνε για σένα in the flesh, μια κι εδώ μιλάμε για απαθανάτιση, έστω και δισδιάστατη: θα μείνει εκεί και για τα εγγόνια σου!

    «Άσε που για μένα η καλύτερη γυναίκα είναι η νατουρέλ: αλογοουρά, άβαφη (ή να μη φαίνεται βαμμένη) και ντυμένα απλά και με γούστο.»

    Ξέρεις ΠΟΣΟ καλά πρέπει να τα έχεις με τον εαυτό σου για να μην παστώνεσαι/φορτώνεσαι? Οταν κιόλας σε σπρώχνουν οι προσλαμβάνουσες προς τα εκεί...

    @zizugataki,

    Αααααααχ, τι πληγές ανοίγεις – στην κατηφόρα με αξιοπρέπεια... Αμα είσαι Λωρήν Μπακώλ, γίνεται. Για τις κοινές θνητές... μόνο όταν το μέσα κρατάει γερά! Αλλιώς σκέτο πλισέ & ραμολί, χωρίς χάρη που... καμουφλάρει!

    Να πούμε και το ότι καλύτερα να λες την ηλικία σου και να λένε «κοίτα πόσο καλά κρατιέται», παρά να την κρύβεις και να λένε «βρε πώς γέρασε έτσι?»
    :))))

    @ihadafarminafrica,

    Μωρέ και θυσίες δεχόμεθα, και σπονδές και τραταρίσματα κι ό,τι έχετε ευχαρίστηση! Ετσι που είμαστε «ντυμένοι χαμένοι πολιτισμένοι», μπας κι έρθουμε στα συγκαλά μας επιτέλους!

    «Ο άνθρωπος τοις μετρητοίς», πάει η ποίηση, το ερωτεύσιμο, ο θαυμασμός, που έκαναν τη διαφορά στο ζύγι, «Δύο τρακόσσααα, να τ’αφήσωωω?»...

    Τι να σου συμβαίνει καλέ? Μεταμορφώνεσαι σε x-man!!! (τι χαρά! Ενας δικός μας με όραση σουπερ-ήρωα!)
    ΛΟΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Aphrodite said "είμαστε μαζόχες, ανασφαλείς αλλά καλές φίλες"

    Αν δεν κάνω λάθος, οι γυναίκες ντύνονται για τις άλλες γυναίκες. Στα μπαρ, στα καφε, οπουδήποτε, τις άλλες γυναίκες κοιτάνε - όχι τους άντρες για να δουν τι επίδραση έχουν πάνω τους (που αυτός υποτίθεται είναι ο αρχικός σκοπός)...

    Έτσι είναι οι.... 'φίλες'; PPP

    (Κάπου εδώ κολλάει το A Hymn to Him, από τον καθηγητή Χίγκινς.)


    Women are irrational, that's all there is to that!
    There heads are full of cotton, hay, and rags!
    They're nothing but exasperating, irritating,
    vacillating, calculating, agitating,
    Maddening and infuriating hags!
    [To Pickering]
    Pickering, why can't a woman be more like a man?
    PICKERING
    Hmm?
    HIGGINS
    Yes...
    Why can't a woman be more like a man?
    Men are so honest, so thoroughly square;
    Eternally noble, historic'ly fair;
    Who, when you win, will always give your back a pat.
    Well, why can't a woman be like that?
    Why does ev'ryone do what the others do?
    Can't a woman learn to use her head?
    Why do they do ev'rything their mothers do?
    Why don't they grow up- well, like their father instead?
    Why can't a woman take after a man?
    Men are so pleasant, so easy to please;
    Whenever you are with them, you're always at ease.
    Would you be slighted if I didn't speak for hours?
    PICKERING
    Of course not!
    HIGGINS
    Would you be livid if I had a drink or two?
    PICKERING
    Nonsense.
    HIGGINS
    Would you be wounded if I never sent you flowers?
    PICKERING
    Never.
    HIGGINS
    Well, why can't a woman be like you?
    One man in a million may shout a bit.
    Now and then there's one with slight defects;
    One, perhaps, whose truthfulness you doubt a bit.
    But by and large we are a marvelous sex!
    Why can't a woman take after like a man?
    Cause men are so friendly, good natured and kind.
    A better companion you never will find.
    If I were hours late for dinner, would you bellow?
    PICKERING
    Of course not!
    HIGGINS
    If I forgot your silly birthday, would you fuss?
    PICKERING
    Nonsense.
    HIGGINS
    Would you complain if I took out another fellow?
    PICKERING
    Never.
    HIGGINS
    Well, why can't a woman be like us?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Το να έχεις ένα όμορφο σώμα είναι νομίζω πηγή χαράς, αλλά οι θυσίες και ο χρόνος που αφιερώνεις για να το φτιάξεις δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια για πιο πνευματικά πράγματα.Εκεί είναι το πρόβλημα.
    Το αγοράκι που τρέχει στη παραλία (φωτογραφία) είναι λίγο δύσκολο να είναι, ο μεγάλος φιλόσοφος,καλλιτέχνης η επιστήμονας.Δεν έχει χρόνο για να αναπτύξει τέτοιου είδους δραστηριότητες.
    Παρόλο που αρκετά χρόνια ασχολήθηκα για να δημιουργήσω αλλά και να βοηθήσω άλλους να αποκτήσουν ένα όμορφο και δυνατό σώμα, αν ξεκινούσα πάλι από την αρχή δεν θα ακολουθούσα τον ίδιο ακριβώς δρόμο, αλλά πιο πνευματικά μονοπάτια.Χωρίς βέβαια να άφηνα το σώμα μου να γίνει οφθαλμόρύπανση. Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό θα μου έδινε πιο πολύ χαρά η ευτυχία.Δυστυχώς έχουμε μόνο μια ζωή Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι είναι σίγουρα καλό.

    Και να μη ξεχνάμε ότι ένα όμορφο σώμα είναι συνήθως και ένα υγιές σώμα.

    @Τάκη ,νομίζω ότι μια μεγάλη παραμόρφωση η ένα ατύχημα στο πρόσωπο αλλά και στο σώμα μας επηρεάζει αυτό που «κατοικεί μέσα μας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Yannis H said... Αν δεν κάνω λάθος, οι γυναίκες ντύνονται για τις άλλες γυναίκες.

    Αυτό δεν είναι κανόνας. Γιατί κακό είναι να ντύνεσαι για τον εαυτό σου και ούτε για τις άλλες γυναίκες ούτε για τους άντρες; Επιτέλους ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας και ας τον προσέχουμε είτε στο πώς φαίνεται είτε στο πως ντύνεται επειδή τον αγαπάμε. ΄Αλλωστε όπως λέει και ο Προυστ γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι μας γιατί να μην περνάμε καλά μέσα στην μοναξιά μας. Γιατί να μας επηρεάζει τόσο πολύ το πώς μας βλέπουν οι άλλοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πάντως έχω παρατηρήσει ότι κάποιος/α πιο πολύ θα προβληματιστεί περισσότερο αν τον πεις άσχημο παρά ηλίθιο.
    Νομίζω ότι ένα άτομο όσο έξυπνο κι αν είναι (ειδικά σε πιο μικρές ηλικίες) νοιώθει πιο όμορφα όταν είναι αποδεκτό ερωτικά παρά αν έχει πιστοποιητικά εξαιρετικής ευφυΐας. Άλλωστε ποιος γούσταρε τα "φυτά" στο λύκειο.

    Επίσης νομίζω ότι είναι λίγο μύθος ότι οι γυναίκες είναι τόσο διαφορετικές από εμάς. Νομίζω ότι απλώς είναι διαφορετικά εκπαιδευμένες, δηλαδή δεν είναι θέμα βιολογίας αλλά εκπαίδευσης. Τις έχουν μάθει να λειτουργούν έτσι. Άλλωστε πολλά που τους κατηγορούμε τα κάνουμε κι εμείς οι ίδιοι. Φιλαρέσκεια, κουτσομπολιό, απιστία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Απέναντί μου ένα ανδρικό κορμί, λυγερόκορμο, αθλητικό, νεανικό που θα αρχίσει να φθίνει σε λίγο, αλλά οι ώμοι του κυρτώνουν -κουβαλάει βάρη προσωπικά- δεν μπορώ να εστιάσω πουθενά το βλέμμα μου, δεν ξέρω γιατί το αποφεύγω, και κοιτάζω μετά ίσια στα μάτια: λάμψη απόκοσμη. Σαν τούνελ νοητό να δημιουργείται ανάμεσά μας από κείνα της επιστημονικής κινηματογραφικής φαντασίας. συνεχίζω να κοιτάζω (θεά γράψε κάτι και για τα μάτια μας). δεν αντέχω άλλο σταματάω. μιλάμε ταυτόχρονα. χάνομαι στις σκέψεις που έχει δημιουργήσει η αρωματική οσμή του -δική του ή δανεική;- και πέφτει το βλέμμα ασυναίσθητα στο κέντρο βάρος του κορμιού του και εισπράττω την πιο μεγάλη έκπληξη: τοποθετεί τα χέρια σταυρωμένα με συστολή να κρυφτεί. Ντρέπεται; Δεν το περίμενα ποτέ. Δεν ξέρω τι βλέπει εκείνος από μένα πάνω μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. zizugataki said... Γιατί κακό είναι να ντύνεσαι για τον εαυτό σου και ούτε για τις άλλες γυναίκες ούτε για τους άντρες;

    Πιστεύω ότι ντυνόμαστε και προσέχουμε την εξωτερική μας εμφάνιση γιατι ζούμε ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους.Αν ζούσαμε μόνοι μας σε ένα μέρος,θα προσέχαμε την εμφάνιση μας?
    Ντυνόμαστε βασικά για τους άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ωραίο κείμενο Αφροδίτη. Μου έπεσε το κουτάλι από τα χέρια, μέσα στο μπολ με τα Κέλογκς, όπως το διάβαζα το πρωί.
    Τόσο μου άρεσε, που το ξαναδιάβασα και το μεσημέρι. Λάδωσα λίγο το πληκτρολόγιο (ο γύρος του σνακ μπαρ από δίπλα είναι υπερβολικά... ζουμερός) αλλά δεν πειράζει.
    Θα το ξαναδιαβάσω και το βράδυ, τρώγωντας το φρουτάκι μου (έχω δυο καρπούζια κι ένα πεπόνι στο ψυγείο, θα φθάσουν).
    Μια δυσκολία να βγω από την πόρτα έχω, αλλά θα καλέσω την πυροσβεστική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ενα θεμα που πιστευω οτι ειναι απο τα πιο σαφη μπερδευτηκε.

    Σε ολους αρεσει το ωραιο σωμα, σε κανεναν το ασχημο (ουτε καν στον ευατο του και στο φιλο του καθρεφτη).

    Τωρα οτι ασφαλως βλεπουμε τον ανθρωπο, το χαρακτηρα κλπ ενταξει, αλλα, θεα Αφροδιτη, πώς να εξοικειωθουμε?

    Καλυτερα να κρυφτουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @cortlinux,

    Ευνουχισμός...

    Rrrespect!

    (Και μετά Αποστείρωση. Και στο τέλος Ωσμωση. Σσσσλιούπ! Επόμενος για τον απορροφητήραααα!) :PPPP

    @ermippos,

    Για το πρώτο, ΛΟΛ!!!

    Για το δεύτερο, τη φράση «Το σωμα ειναι ΕΓΩ!» την εξέλαβα ως «το σώμα είΝαι ΚΑΙ αυτό ΕΓΩ, μια έκφανση του πάραμέσα εαυτού μου», όχι ότι «το σώμα είΜαι εγώ» που θα ήταν η αντίφαση...

    @a flock of seagulls,

    Α, εδώ λες ένα κάρο, τα έβαζαν άλλοι, μεγάλα αδέρφια, μπαμπάς ραδιοφωνικός παραγωγός, μαμά σε δισκογραφική, φίλοι με μεγάλα αδέρφια από προηγούμενους γάμους με καλή δισκοθήκη, εγώ πού να τα ήξερα τα 80’ς, παιδί πράμα? ;)

    @yannis h, zizugataki,

    Ετσι είναι, καλές φίλες αλλά άσπονδες «φίλες» ;PPP
    (σίγουρα γιάννη δεν έχεις κάνει γυναίκα?!);)
    Βάλε μία τέτοια «φίλη» να σε τραβήξει φωτο στην παραλία, να σου βγάλει κυτταρίτιδα μέχρι και στα μάγουλα!

    Από την άλλη όπως λέει και η ψιψίνα, υπάρχουν και οι γυναίκες –ευτυχώς- που ντύνονται για τον εαυτό τους. Εχουμε βέβαια και την αποτρίχωση... Κι έτσι ψιψίνα, την τρίχα στη μασχάλη όντως, την κόβω για μένα πρώτα! Πάντως σε έναν κόσμο λέει που δεν θα υπήρχαν άντρες, θα κυκλοφορούσαμε ευτυχισμένες, ζουμπουρλές και με κάθε τρίχα στη θέση της...!!!

    @the resident,

    «οφθαλμορρύπανση»... Απίθανο!!!

    Δυστυχώς θα συφωνήσω, δεν είναι δυνατόν να σπαταλήσεις τόσο χρόνο στο ένα και ταυτόχρονα τον αντίστοιχο στο άλλο, και φοβάμαι πως αν τα κάνεις και τα δύο, θα γίνουν και τα δύο μισά. Η τελειότητα στο ο,τιδήποτε θέλει σκληρές θυσίες και πειθαρχία. Ασε που το σώμα είναι κι αχάριστο, αν κοιτάζεις μόνο το απ΄έξω του, κι όχι και την υγεία του και το από μέσα του. Θα σε προδώσει που θα σε προδώσει με την ηλικία, σε αυτή όμως την περίπτωση θα σε γκρεμοτσακίσει! Βλέπε «παρωχημένες» μοντέλες και μοντέλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Aphro & zizugataki,

    σίγουρα το καλύτερο είναι να ντύνεσαι για τον εαυτό σου - αλλά η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας εξαρτάται και από την εικόνα που (νομίζουμε ότι) έχουν οι άλλοι για εμάς. Άρα, λέω το τι νομίζουμε ότι θα πουν οι άλλοι, παίζει ρόλο και στον τρόπο/λόγο που ντυνομαστε έτσι και όχι αλλιώς.

    Την έριξα τη θεωρία μου. Για την άλλη θεωρία, πως έκανα δηλ. γυναίκα, δεν έχω μνήμη – μόνο μια βεβαιότητα: αν ήμουν, θα ήμουν κακάσχημη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. "Χριστός Ανέστη" ήτανε
    στα νιάτα μας τα κάλη
    μα εδά που εγεράσαμε
    "Παρασκευή Μεγάλη"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Σχετικά με το είναι άσχημο και τι όμορφο πιστέψτε ανά τους αιώνες είναι πολύ διαφορετικό. Κάποτε οι παχύσαρκες με κυτταρίτιδα ήταν πρότυπο ομορφιάς (από ότι θυμάμαι επί εποχής μπαρόκ) άλλοτε οι εντελώς λευκές ώς πεθαμένες (φανταστήτε ότι έβαζαν ισχυρά οξέα για να φαίνονται πιο λευκές με αποτέλεσμα φυσικά κάποιες να πεθαίνουν στο βωμό της ομορφιάς. Πιο κοντά σε εμάς ήταν οι ανορεξικές (δεκαετία 90).
    Ακόμη και στους αντρες το πρότυπο της δεκαετίας του 6ο τώρα φαίνεται ολίγον πρωτόγονο. (κι ας λένε κάποιες ότι χάθηκαν οι άνδρες , μάλλον με κάποιο σημερινό γυμνασμένο τεκνό με αποτριχωμένο στέρνο θα προτιμούσαν κι όχι τον μάγκα τον βαρύ με την τρίχα την πυκνή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Hi Aphro! Κονγκράτς και πάλι για το ότι είσαι εδώ!

    Καλά τα λες αλλά μου έπεσε λίγο βαρύ ρε γαμauto. Ούτε Βέλτσο να διάβαζα (όχι ότι έχω διαβάσει).

    Ένα κείμενο με πολλές θερμίδες... αλλά το ξαναλέω, καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @ Αφροδίτη

    Άγγιξες τη γυμνή αλήθεια!
    Για να αγαπήσεις το σώμα σου επιβάλλεται να μην φοβάσαι τη γύμνια σου.
    Μια σειρά από ασκήσεις μπορεί να βοηθήσουν τους γυμνοφοβικούς (!) να αποβάλλουν τους σχετικούς φόβους: έκθεση σε παραλίες γυμνιστών, αποδυτήρια γυμναστηρίων, κολυμβητηρίων και λοιπούς χώρους που το τσιτσίδωμα είναι απαραίτητο…
    Μακράν όμως ο χώρος που απελευθερώνει είναι η σάουνα, και δη η μικτή.
    Έχω βρει τέτοιες στη Σλοβακία, προφανώς θα υπάρχουν και αλλού.
    Αν κάποιος πετύχει κάτι τέτοιο να το δοκιμάσει. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @scalidi,

    Να η ποίηση που βγαίνει από κάθε πόρο ενός κορμιού... τόση που παύεις να το βλέπεις...

    Πανέμορφο!!!

    «Δεν ξέρω τι βλέπει εκείνος από μένα πάνω μου...»

    Μαγεία!

    @diastimata,

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    Θυμάσαι εκείνο το «Πωπωωω, θεονήστικη είμαι σήμερα, απο το πρωί μ’ένα φρούτο», «Α,ναι, τι έφαγες?» «Ενα καρπούζι...»

    @silk123,

    Καλά, να μην εξοικειωθούμε, να κρυβόμαστε καλύτερα... Απλώς πες μου, από τα 25 και μετά πώς θα περνάμε στην κρυψώνα?
    ;)

    @yannis,

    Πάντως τα τακούνια και τα La Perla που λέγαμε και στο μπλογκ σου, ε, δεν τα βάζω για γυναίκες...
    ;)))))

    @manosnikol,

    Απ’τα πιο πετυχημένα που έχω ακούσει!!!!

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    (αλλά και τσούζειειει...! Ααααχ βαθύς αναστεναγμός!)

    @aggelos,

    Hi Aggele! Ναι, βγήκε λίγο παχυντική η συνταγή γαμautο (ΛΟΛ!), οπότε για πες καμμιά μπλογκο-δίαιτα!

    Φτάνει που μπροστά στο pc θα πλατύνει ο κ... μας, και τι θα λέμε στην παραλία, δεν είμαι χοντρός, απλώς μπλογκάρω πολύ?!

    Είπαμε, μόνον η κοιλιά ρουφιέται...

    @didymakia,

    ΕΣΥ ΠΕΣ ΤΑ!!!!

    Να το πάω πιο κάτω, μου επιτρέπεις?

    Απορώ κι εξίσταμαι, μην πω πάλι για τα «συμβατικά» περιοδικά/τιβι που ε, καταλαβαίνουμε ότι πέφτει «φτιάξιμο»: οι τσόντες που βλέπουν, και δημιουργούν ασυναίσθητα πρότυπα, ξέρουν ΠΟΣΗ προετοιμασία έχουν από πίσω ως body make-up, στησίματα, φακούς, ρεφλέ κτλ?... Ναι, τη φρεσκάδα του 20-χρονου δεν μπορείς να την μεταφέρεις σε ένα μεγαλύτερο σώμα, ούτε τα 1.15 μ. πόδια σε άλλο σωματότυπο, αλλά εδώ μιλάμε για το θέατρο του παραλόγου πλέον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Θυμήσου, Σώμα...

    Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
    όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
    αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
    γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
    κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο
    τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.

    Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
    μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
    εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
    θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
    πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.


    Κ. Π. Καβάφης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Κ.Νικο τι εννοειται με το οτι μετα τα 40 καθενας είναι υπευθυνος για το προσωπο του...μεταφορικα?


    Aχ αυτο του Καβαφη πολυ αγαπημενο......μα να σας ρωτησω,ξερετε αν κυκλοφορουν ακομα μεταφρασεις καβαφη στα Αγγλικα?Ειναι αξιολογες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Σωστά, για να έχεις ένα σώμα σαν και αυτό της φωτογραφίας του νεαρού δεν χρειάζεται περισσότερο από 1 ώρα γυμναστικής την ημέρα.Αλλά η γυμναστική είναι μόνο το 20-30% της όλης διαδικασίας, το υπόλοιπο είναι η δίαιτα, η οποία είναι αρκετά σκληρή. Για να την αντέξεις πρέπει να το θέλεις πολύ και το μυαλό σου να είναι συνεχεία κολλημένο σε αυτόν τον στόχο.Και εκεί είναι το πρόβλημα.
    Αλλά για να μην μας κρέμονται οι κοιλιές ,μίση ώρα έντονης γυμναστικής μέρα παρά μέρα και μια σχετικά προσεγμένη διατροφή φτάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Σ' ευχαριστώ, Νίκο Δήμου, γι' αυτό το ποίημα του Καβάφη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Aphro: αυτό δεν μετράει γιατί είστε οι δυο σας - αν υπήρχαν όμως κι άλλες γύρω σου εκείνες τις στιγμές... θα τάβαζες κυρίως γι' αυτές (λέει η θεωρία) :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Συχνά κάνουμε ένα λάθος - ταυτίζουμε την ομορφιά με την ερωτική έλξη.

    Αυτά τα δύο μπορεί και να συμπέσουν (σπάνια) αλλά συνήθως είναι διαφορετικά.

    Οι πολύ ωραίοι/ες είναι νάρκισσοι. Δεν εκπέμπουν τίποτα πέρα από τον αυτοθαυμασμό τους. Έτυχε στην ζωή μου να βρεθώ με καλλονές και να βαρεθώ στο κρεβάτι.

    Άλλωστε όταν κάνουμε έρωτα δεν βλέπουμε τον άλλο. Περισσότερο εργάζεται η αφή, η όσφρηση, η γεύση παρά η όραση. Η ομορφιά είναι οπτική.

    Τον ωραιότερο έρωτα τον έχω κάνει με γυναίκες που ήταν ζωντανές και δοτικές - όχι με μοντέλες και θεές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Γεια σου, Αφροδίτη μου!
    Όλα μέσα στο μυαλό μας είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. "Nάρκισσος είναι κάποιος πιο όμορφος από εσένα."
    Gore Vidal.

    (με χιουμοριστική διάθεση).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. @kostas trent,

    Εχεις μπλέξει ποτέ με άνθρωπο πρότυπο καλλονής απ’έξω και μετά τα πρώτα, να λες κάθε πρωί «χαίρε βάθος αμέτρητον!» για να το πω κομψά? Ασε...

    Κι ό,τι ορίζει κανείς ως «ασχήμια» είναι τόσο υποκειμενικό... Σκέφτομαι τη Μονρόε, σύμφωνα μ’αυτά δεν θα έπρεπε επ’ουδενί να παντρευτεί τον Μέηλερ (παρά μόνο αυτός αυτήν!!!). Δλδ μόνο γάμοι στυλ Τζολί-Πητ θα γίνονταν στον πλανήτη...

    Στο να γυμναζόμαστε πάντως και να προσέχουμε τον εαυτό μας, δε νομίζω ότι θα διαφωνήσει κανείς μαζί σου, κι όπως πολύ σωστά είπες, όχι λίγο πριν τις παραλίες, αλλά όλο τον χρόνο και όσο περισσότερα χρόνια γίνεται! Ορθή στάση ζωής, όχι ασκήσεις πυρόσβεσης!

    Στο κοντινό μου γυμναστήριο πάντως, οι body-builderάδες χτυπάνε κάρτα... Ετσι και πλησιάζουν διαγωνισμοί, κατασκηνώνουν κανονικά!!!

    @kerasia,

    Εδώ στα αποδυτήρια, κι αν είναι χωρίς πόρτες σε στυλ σαλούν, και είμαι...κουμπωμένη! (ωραίο αυτό, γυμνή κι όμως κουμπωμένη! ΛΟΛ!) Οχι τώρα, από πάντα.

    Παραλία γυμνιστών? Θεούλη μου, δε νομίζω ότι θα τα καταφέρω ποτέ μου! Θα μου πεις τι, μερικά τριγωνάκια είναι αρκετή κάλυψη, λες κι ο άλλος άμα θέλει δε διακρίνει το σώμα σου κανονικά... Αλλά είναι η ψευδαίσθηση του ότι καλύπτεσαι επαρκώς. Conditioned responses…

    Οπως στα ’20, που φορούσαν για τολμηρά μαγιώ εκείνα από λαιμό σε αστράγαλο! Αλλά ήταν πραγματικά θαρραλέες οι πρώτες που το έκαναν, και απέρριψαν εκείνες τις τεράστιες women’s only καμπίνες θαλάσσης, που μόνο εκεί μέσα έκαναν μπλουμ, ανάμεσα στα καραβόπανα, μην τις παρει μάτι κανείς...

    @xamogelo,

    “… Νομίζω ότι σημαντικότατο ρόλο παίζει η αντιμετώπιση του πατέρα των παιδιών. Εγώ νιώθω τυχερή. Με θέλει ακόμα...κι ας έχω περάσει τα 80 κιλά, κι ας έχω μαύρους κύκλους από την αυπνία. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τον λατρεύω. Με θέλει ερωτικά.”

    Το ζουμί, η ψυχή που σκίζει το περιτύλιγμα και βουτάει με λαχτάρα στο δώρο...

    Αψογη!!!

    (και ζεστή, σωστή μαμά!)
    :))

    @Γάτε,

    Φτιάξε μας μεσημεριάτικα....
    ;)

    ********************

    Καλά τα λέμε, λίγο πάνω - λίγο κάτω, είναι σχετικά εύκολο να είσαι επιεικής με το άλλο σώμα – και την όλη κοσμοθεωρία της οποίας μέρος είναι κι αυτό.

    Αλλά πραγματικά δεν ξέρω πώς κάποιος κάνει την υπέρβαση όταν ο άνθρωπος απέναντί του, χτυπάει κόκκινα στις ζυγαριές... Μιλώ για παθολογικές πλέον περιπτώσεις (morbid obesity). Κι ειδικά αν είναι ο δικός σου άνθρωπος που εξελίσσεται έτσι. Σε ποιό σημείο θα γίνει το «κρακ» της σχέσης? Πόσο θα «τεντωθεί» το σχοινί της εξοικείωσης /αποδοχής / αγάπης πριν σπάσει?

    Χμμμ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. τον καλύτερο έρωτα τον κάνουν οι σερβιτόρες και οι παντρεμένες κ.Δήμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. takis vasilopoulos said...
    "Κ.Νικο τι εννοειται με το οτι μετα τα 40 καθενας είναι υπευθυνος για το προσωπο του...μεταφορικα?"

    Όχι μόνο μεταφορικά - η έκφραση σιγά σιγά γίνεται όψη. Ένας συνήθως μοχθηρός άνθρωπος θα εκπέμπει την μοχθηρότητα κι όταν ακόμα δεν την νιώθει...


    "Aχ αυτο του Καβαφη πολυ αγαπημενο......μα να σας ρωτησω,ξερετε αν κυκλοφορουν ακομα μεταφρασεις καβαφη στα Αγγλικα?Ειναι αξιολογες?"

    Ναι - υπαρχουν πολλές και καλές μεταφράσεις. Ο Καβάφης είναι ο πιο μεταφρασμενος ποιητής μας. Μία έρευνα στο Amazon έδειξε 983 τίτλους που αναφέρονται σε αυτόν.
    Οι καλύτερες μεταφράσεις είναι των Σαββίδη, Keely & Sherrard, της Rae Dalven, της Aliki Barnstone. Ως και ο Auden, o Brodsky και η Yourcenar τον έχουν μεταφράσει. Ένα από τα ωραιότερα τελευταία τραγούδια του Leonard Cohen (Alexandra leaving) είναι παράφραση του "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Σχετικά με το τελευταίο που είπες, Αφροδίτη, προσπάθησα να βοηθήσω την καλύτερή μου φίλη να σωθεί από το φοβερό πρόβλημα έντονης παχυασρκίας που αντιμετώπιζε και της στερούσε τη ζωή. την έκλεινε μέσα. 28 χρονών και ούτε δουλειά δεν είχε.αν και χρησιμοποίησα κάθε μέσο, αν και της έδωσα όση συμπαράσταση μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος, σε πληροφορώ ότι όταν εγώ έδιωξα τα περιττά μου κιλά -και σε μένα ήταν ένα μικρό θέμα αισθητικής και όχι παθολογικό ζήτημα- έδιωξα και τη φίλη μου μαζί. απομακρύνθηκε με δική της θέληση, γιατί δεν μπορούσε να αντέξει τη νέα μου εξωτερική εικόνα και κλείστηκε στον εαυτό της για πολλοστή φορά, σκέψου σε ένα ζευγάρι τι γίνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. To σημερινό ποστ μου θύμισε ένα πρόσφατο κείμενο του φίλου μου του ZeroG. Δε συμφωνώ απόλυτα μαζί του, αλλά αν όλοι συμφωνούσαμε απόλυτα με όλους, τότε στα μάτια μας όλοι θα ήταν ίδιοι, όλα θα έμοιαζαν ανιαρά και ομοιόμορφα, θα βαριόμασταν αφόρητα και ο Brad Pitt ( H ζωή είναι ακόμα πιο ωραία όταν μπορείς να δεις πίσω από την επιφάνεια ) δε θα είχε κανένα λόγο να αισθάνεται πιο τυχερός και περήφανος από τον Παπαδάκο ΠΗΤ.

    ********
    Τα τελευταία χρόνια, απέναντι στα πρότυπα που προβάλει η βιομηχανία του lifestyle, έχει ορθωθεί ένας γραικαλβανικού τύπου αριστερο-κουλτουρ-ορθόδοξος φασισμός, που αποζητά από τους ανθρώπους να συμβιβάζονται με τον εαυτό τους, να εξοικειώνονται με το κορμί τους και να μην επιδιώκουν την αυτοβελτίωση τους.

    Διαφωνώ:

    -Ο καθένας έχει το δικαίωμα να φαντάζεται ότι είναι κάτι καλύτερο από αυτό που είναι.

    -Όλοι έχουν δικαίωμα στη μετενσάρκωση.

    - Το δικαίωμά σου να νοιώθεις άνετα και ακομπλεξάριστα με το κορμί σου σταματά εκεί που αρχίζει το δικαίωμα του άλλου να μη νοιώθει άνετα με το δικό σου κορμί.
    ********
    Κερασιά ειπε: «Για να αγαπήσεις το σώμα σου επιβάλλεται να μην φοβάσαι τη γύμνια σου.»

    Καμιά φορά η γύμνια στα κάτω διαζώματα καλύπτεται από το ίδιο το κορμί. Οπότε είναι σαν να είσαι ντυμένος.
    ********
    Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια και με αφορμή αυτό το ποστ, έμαθα, επιτέλους, τι είναι αυτό το περιβόητο Σκοτσέζικο ντους!
    @@@@@@@@@@@@@

    Anyway, εσείς κάντε ότι θέλετε, εγώ θα πάω με τη miss Γαλλία κι ας είναι άγρια! Είναι ζιζουνάκι και μ’ αρέσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. aphrodite said... Στο κοντινό μου γυμναστήριο πάντως, οι body-builderάδες χτυπάνε κάρτα... Ετσι και πλησιάζουν διαγωνισμοί, κατασκηνώνουν κανονικά!!!

    Πες τους ότι είναι άσχετοι.Το παρακάνουν.Αφού το καρφί με 5-6 κτυπήματα έχει καρφωθεί στον τοίχο,αυτοί γιατί συνεχίζουν και το χτυπάνε?(Ίσως καταλάβουν το βαθύτερο νόημα.
    Τώρα το σκέφτηκα: τελικά για να κτίσεις σώμα διαγωνισμών, χωρίς βοήθεια από προπονητή, χρειάζεσαι μυαλό.Tο body building είναι λίγο από επιστήμη, τέχνη και άθλημα.Τα κακά του τα είπαμε και τα ξέρουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @πάντα σκεπτικιστής said...
    ...(όποιος ξεστομίσει τη λέξη συμπρωτεύουσα, παρακαλώ τον don να επέμβει, θα είναι η μοναδική φορά που το moderation θα βγάλει τα λεφτά του...)είναι ο ..Ψωμιάδης, που η φήμη του έχει πλέον ξεπεράσει αυτή του Λευκού πύργου, καθώς και οτι τα πιο γνωστά άτομα της Θεσσαλονίκης είναι οι κυρίες Καιλή και Ράπτη (τι κατάντια αλήθεια για το Ελληνικό κοινοβούλιο!)
    ....................
    To συμπρωτεύουσα έλκει την καταγωγή από το "συμβασιλεύουσα". Το παραμύθι έχει βαθειές ρίζες. Τώρα αρχίζει η νέα έκδοση: "Πρωτεύουσα των Βαλκανίων".
    Δεν γίνεσαι πρωτεύουσα όσο έχεις επαρχιώτικη νοοτροπία και μονίμως συγκρίνεσαι με τον πρώτο. Φαντάζεσαι τους Μιλανέζους να συγκρίνονται με τους Romani; Μάλλον το αντίθετο γίνεται! (Αποφεύγω να πω Ρωμαίους γιατί παραπέμπει αλλού).

    Για την Καϊλή, γιατί δεν σου αρέσει! Καλή είναι... Μην ξεχνάς ότι οι Ιταλοί-των οποίων το humor εκτιμώ- έβγαλαν την Τσιτσιολίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Κατα την νεότητα η ομορφιά είναι δώρο της φύσης. Στην ωριμότητα η ομορφιά ή η ασκήμια είναι δικό μας δημιούργημα. Βγαίνει στην έκφραση η ψυχή μας και η ιστορία μας.(βλ. "Το πορτραίτο του Dorian Gray").

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Η σημερινή μέρα είναι πολύ Σκωτσέζικη!


    Θέλω να ζήσω στη σκωτία, εκεί όπου ζουν οι πιο cool πολιτικοί του πλάνήτη και η Shirley Manson (I am not a sexy woman, I'm not beautiful, I'm not a sex kitten, I don't flirt with people, yet I've been tagged more of sex symbol than women who truly are and I that's solely because I don't reveal too much: people are curious. . Οι σκωτσέζοι δεν είναι μόνο εξοικειωμένοι με το κορμί τους, αλλά με τεσσερα κορμιά ταυτόχρονα.

    Αχ, ασκητική γραικία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Sorry o Blogger κολλάει - μόλις τώρα ξαναβγήκαν τα comments! Όσοι δοκίμασαν να γράψουν πριν, ας ξαναδοκιμάσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. @yannis h,

    Χμ, Τα 12-ποντα για τις φίλες μου... I don’t think so… Αλλά αν έπερεπε ντε και καλά να «ανταγωνιστούμε» για τα μάτια κάποιου, ... εκεί μπορεί... αλλά πάλι να χρειαστεί να ανταγωνιστώ άλλες «φίλες» για τα μάτια κάποιου, ειδικά με τέτοια πράγματα.... Εδώ χρειάζεται μία once-off επέμβαση, με πολύ περισσότερο πυρομαχικό....και μετά, μόλις σου κάτσει το αρσενικό, το... πετάς στα σκουπίδια, αφού έχεις κανει τόσο πολύ τον κυνηγό εσύ... δε γίνεται να είσαι περισσότερο άντρας στη σχέση με το καλημέρα σας... χμμμμ... πάμε σε άλλη κουβέντα έτσι, ε?
    ;)

    @synas,

    Από τις διακοπές μας επισκέπτεσαι? Τι μαύρισμα είναι αυτό... Ζηλεύω!

    Ναι, όλα μέσα στο μυαλό μας είναι, αλλά δε δουλεύει πάντα το ρημάδι, μπαίνει μπροστά το... «αρφ» και παίζει τον Προκρούστη!

    @ND,

    «...Τον ωραιότερο έρωτα τον έχω κάνει με γυναίκες που ήταν ζωντανές και δοτικές - όχι με μοντέλες και θεές...»

    Εμ, δεν έχεις δοκιμάσει ζωντανή και δοτίκή θεά καρντιά μου, να δω μετά τι θα έλεγες... Αλλοι σου κάνουν τις προσκλήσεις στα εξοχικά τους, κι άλλοι/ες έχουν τη χάρη......
    ;))))))

    @mainmenu,

    Καλέ μίλα μας και μη μας αγαπάς....
    :)

    @scalidi,

    Ναι, το φοβάμαι κι εγώ, ότι τέτοιες καταστάσεις αναπτύσσουν εντελώς ανελαστικά δυναμικά, μία να διαταραχτεί το staus quo, και... «μπαμ»!

    @badlydrawnboy,

    Τι να πω, τις λυπάμαι τις κοπέλλες που έχω δει κι εγώ να κουβαλάνε τόση παραμόρφωση... Απορώ με το πώς κινούνται, πώς αναπνέουν, πώς μπορούν και ζουν... Καταλαβαίνω το αστείο που βρίσκει κανείς σε τέτοιες εικόνες, αλλά εμένα μου προκαλεί κατ’ευθείαν θλίψη...

    @the resident

    Ωραία, λέω σήμερα κιόλας, να ντυθώ τη στολή του άβατάρ μου (και τακούνια από κατω, μην ξεχνιόμαστε!), και να σκάσω μύτη στο γυμναστήριο, να τους πω «Παιδιάαα, μου είπε ο διαδικτυακός μου, φυτοφάγος φίλος, με σήμα τις πετούμενες χήνες, ότι είστε άσχετοι.Α, κι ότι το παρακάνετε!». Τι λές?

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    @dion m.,

    Αφού δεν βγάλαμε και τη Λιάνη... πάλι καλά να λέμε! Από πότε συγχέουμε το οφθαλμόλουτρο με την πολιτική... Βέβαια, δεν πάει κι αντίστροφα, αλλιώς οι Κουασιμόδοι της Βουλής θα είχαν λύσει όλα μας τα προβλήματα!. Ενα καταλαβαίνω, ότι ακριβώς λόγω αυτής της προκατάληψης, θα πρέπει να δουλεύουν διπλά οι συγκεκριμένες...

    Μια που είπες για την περίπτωση ενός «άλλου εαυτού» να φορτώνεται τις ασχήμιες του κανονικού με τον D. Gray, σκεφτόμουν πως και η αιώνια νεότητα, όταν γύρω σου οι άλλοι θα γερνούν πρέπει να είναι φρικτή δοκιμασία - περίπτωση... Highlander!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Ήταν που ήταν ο διανοητικός ναρκισσισμός στο «κόκκινο» τόσον καιρό, ήρθε και η πιο «φυσική» εκδοχή του να «δέσει» το μπλογκ. Ανάγλυφα τα σχόλια, πρησμένα τα «εγώ» ― τρομπαρισμένες περσόνες, νοιώθω, λες, να μπορώ να χαϊδέψω τα εξογκώματα με το βλέμμα: συμπάθεια. Λύπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Μια και μιλήσαμε για πρωτεύοντα και μπανάνες και μιλώντας για αρχέτυπα, διότι περί προσωπικών ορέξεων ουδείς λόγος:

    Σεξουαλικά ελκυστική είναι μια γυναίκα όταν είναι νέα, υγειής, σφριγηλή με σωστές αναλογίες στο σώμα και στο πρόσωπο. Αυτό παραπέμπει στην ικανότητά της να κυοφορεί υγειείς απογόνους.
    Σεξουαλικά είναι επιθυμητός ένας άνδρας όταν μπορεί να στηρίξει τους απογόνους, δηλαδή όταν έχει προσωπικότητα, είναι κοινωνικά επιτυχημένος, -και λίγη εξουσία πάντα είναι επιθυμητή, ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα πρωτεύοντα είναι κοινωνικά ζώα- και κατά δεύτερον λόγο όταν πληρούνται και αυτά που αναφέραμε προηγουμένως για τις γυναίκες.
    Να γιατί οι άνδρες είμαστε επιφανειακοί όσον αφορά τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις, μας συγκινεί πρωτίστως η ομορφιά και η νεότητα, ενώ οι γυναίκες είναι εγκεφαλικές και βλέπουν βαθύτερα.

    ...Τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε...

    Αυτά που έγγραψα φαίνονται πολύ σχηματικά και επιγραμματικά αλλά αναφέρονται σε φυσιολογικά αρχέτυπα και γενικότητες. Στην πραγματικότητα κάθε άνθρωπος γυναίκα ή άνδρας είναι και ένας κόσμος διαφορετικός. Βεβαίως και οι γυναίκες επιλέγουν πολλές φορές την νεότητα και την ομορφιά ακόμα και την πρωτόγονη πολλές φορές. Εχω ακούσει μια ιστορία, όπου μια Γεραμανίδα σύζυγος καθηγητή Πανεπιστημίου είχε ερωτευθεί έναν Ελληνα ψαρρά στις διακοπές σε ένα νησί...
    Αλλα αυτό είναι άλλη ιστορία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. @aphrodite
    Να πας.Μπορεί να σε δούνε και να καταλάβουν ότι υπάρχουν κι άλλα ωραία πράγματα να κάνουν εκτός από το ξημεροβραδιάζονται στο γυμναστήριο.

    Πέρασα το όριο των σχολίων.
    Τέλος.

    υ.γΜόλις γύρισα από το γυμναστήριο.40 λεπτά φτάνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Wear sunscreen.
    (...)
    Enjoy the power and beauty of your youth. Oh, never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they've faded. But trust me, in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked. You are not as fat as you imagine.
    (...)
    Enjoy your body. Use it every way you can. Don't be afraid of it or of what other people think of it. It's the greatest instrument you'll ever own.
    Dance, even if you have nowhere to do it but your living room.
    (...)
    Do not read beauty magazines. They will only make you feel ugly.
    (...)

    [Baz Luhrmann, Everybody's free (to wear sunscreen)]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Εχω ακούσει μια ιστορία, όπου μια Γεραμανίδα σύζυγος καθηγητή Πανεπιστημίου είχε ερωτευθεί έναν Ελληνα ψαρρά στις διακοπές σε ένα νησί...
    ***************
    Και ο greek hot lover ψαράς τι είπε; Στάσου μύγδια.…!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Bart Simpson said...

    "(κλείσιμο ματιού - no emoticon γι' αυτό"

    Πως, πως...
    ---> ;-)

    Ρε Αφροδίτη, μ' αυτή τη ζέστη την αφόρητη, αμάν βρε Θεά...

    ΛΟΛΟΛΟΛ

    Άμα έχει τόόόόση ζέστη, ούτε σώμα δίπλα μου ανέχομαι, ούτε ρούχο!!!

    Πάντως Θεά, όση και νάναι η ευφυΐα, άμα η φύση έχει φερθεί με κακία, δεν....

    Κι από την άλλη, όση και νάναι η φυσική γοητεία, άμα κρατούσε ομπρέλλα όταν έβρεχαν μυαλά, πάλι δεν....

    Τώρα η πολλή φυσική ομορφιά και η μεγάλη ευφυΐα, κάποτε - σπάνια - πάνε μαζί.

    Οπότε, μπορείς να καμαρώνεις!

    (μα πως το πήγα γύρω-γύρω ο ..π***ης!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΑΑΑ!!!

    ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΥΑΛΟ!!!

    Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΟΛΛΕς ΠΟΡΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΑΥΤΟ. ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΟΝΟ ΠΟΡΤΕΣ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑΣ.

    ΕΞΑΛΛΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ outdoor :)))

    Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΧΤΥΠΗΤΟΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ. ΝΑΙ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΔΟΣ. ΩΡΑΙΟΣ/Α ΚΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ /Η ΚΟΥΚΛΟΣ/Α ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΟ ΜΥΑΛΟ / ΚΑΡΑΘΕΟΣ/Α ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ/Η. ΨΑΧΤΕ ΨΑΞΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ.

    ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ STANDARDS TOY KΑΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑ ΤΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙ. ΠΟΣΑ ΑΠΙΔΙΑ ΠΙΑΝΕΙ Ο ΣΑΚΟΣ ΣΟΥ ΑΣ ΠΟΥΜΕ!!!

    ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΤΑΝ ΖΕΥΓΑΡΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΙΟ ΜΟΝΙΜΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΡΑΣΤΕΣ. ΝΑΙ. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ Η ΑΓΑΠΗ. ΘΕΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΙΔΕΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ. ΣΤΗΝ ΖΥΓΑΡΙΑ ΕΠΑΝΩ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ Σ' ΕΝΑΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΡΥΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟ.

    Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΧΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΛΑΠΑΚΙΑΣΜΑ. ΟΛΑ Τ' ΑΛΛΑ ( ΠΛΗΝ ΤΗς ΜΟΧΘΗΡΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕ Ο ΚΟς ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ) κοουτσοβολεύονται. Η ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΠΑΧΥΣΑΡΚΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΚΝΗΡΙΑ ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΤΟ ΞΕΜΟΥΝΤΡΑΧΙΛΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ( ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΕΔΩ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ - ΤΟ ΛΕΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΦΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑ ) ΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΓΚΟ ΕΙΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ.

    ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΠΟΛΥ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΠΟΛΥ ΑΝΑΒΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ.

    ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ / ΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΣΩΜΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΣΩΜΑ.

    ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ!!! ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ; ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ ΠΟΤΕ!!! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΟ. ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Καλησπέρα,
    νομίζω ότι, με δυο λόγια, το θέμα είναι να πάψουμε να ασχολούμαστε με την εικόνα. Με το φαίνεσθαι.
    Να ασχοληθούμε με το ειναι. Με την ουσία. Τη δική μας μα και των άλλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. @marios p,

    Καλά ντε! Μη βαράς! :)

    Οκ, εντάξει, θ’αρκεστούμε σε ένα πατ-πατ-πατ σου, ακόμη κι αν είναι από οίκτο... Από το καθόλου...
    ;)

    @dion m.,

    Ωραία σύνοψη!

    Πώς διάτανο τα περιπλέκουμε δεν μπορώ να καταλάβω... Ναι, είμαστε όλοι διαφορετικοί, αλλά πλέον τείνουμε στο να μην μοιάζουμε καθόλου μα καθόλου, ο καθένας και μία παντιέρα! Αντε να συννενοηθείς μετά!

    Εκτός αν αφήσεις τα γύρω-γύρω και πας κατευθείαν στο ψαχνό, όπως ή Γερμανίδα σύζυγος καλή ώρα... Α γειά σου!
    :)

    @the resident,

    Δεν έχει καρντιά μου αριθμό σχολίων όταν ποστάρει το αφροδιτάκι... σ’ακούω με αυτιά-λαγάνες!

    @bart,

    Εεεε... δεν κατάλαβα, με το ένα μοιράζεις χάδια και με το άλλο φάπες?

    Συγνώμη κύριε, ποιός είστε?

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    Δεν εξιδανικέυω πάντως, απλώς καταγράφω τι ακριβώς νοιώθω... Σε κάθε άνθρωπο προσπαθώ να βρω κάτι όμορφο κι αξιαγάπητο, τι κακό έχει αυτό?

    Κι εσύ στο κλαμπ όσων κολλάν στο απ'έξω?
    :PPPPP

    Και ήρεμα καλέ με τον φίλο που σε μάλωσε, μην το κλείσω τώρα το ποστ! Μ!

    @koolkiller-ess,

    Α-ΠΟ-ΛΑΥ-ΣΤΙ-ΚΟ!!!!

    «in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked.»

    !!!!

    Αααακριβώς αυτό! Ποτέ δεν θα είμαστε τοσο νέοι όσο τώρα!

    Γι’αυτό, αφήστε τα μίση...

    Πάω να το ψάξω!!!

    @bdb,

    Αυτά τα λινκς με ανέκδοτα, μάλιστα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Δεν φτάνει που
    έσπρωξες τα παλικάρια να σφάζονται στα πόδια σου,
    έβαλες και μας τους υπόλοιπους να φαντασιωνόμαστε
    καμπύλες, γλώσσα του σώματος και στάσεις θεϊκές.

    Παρότι έγραψες το πιο υγρό ποστ του don,
    κάτι μου λέει ότι αυτό ήταν μόνο οι πρώτες σταγόνες…

    Πολύ καλά και τα σχόλια, ακόμα και της «αντιπολίτευσης»!

    Ως συνήθως, το φύλλο άνοιξε σε πολλά τραπέζια ή αν προτιμάτε ποδοσφαιρικούς όρους, πήρε ο καθένας μια μπάλα και τρέχει.
    Δεν το λέω για κακό, το απολαμβάνω το «περιβόλι του τρελλού».


    Άλλο πράγμα η φυσική εξωτερική εμφάνιση,
    άλλο πράγμα το ντύσιμο και το στόλισμα
    κι άλλο η γοητεία.

    Για την εξωτερική εμφάνιση θεωρώ ότι στα πρώτα μας χρόνια μας δίνεται,
    όσο γερνάμε την καθορίζουμε – και το πρόσωπο (ερήμην μας) και το σώμα (με προσπάθεια).

    Ως συνήθως, κάθε υπερβολή λανθασμένη, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.

    Δεν είναι άνευ σημασίας η εμφάνιση, αλλά μην τρελλαθούμε κι όλας...

    Για το ντύσιμο, νομίζω ότι υπάρχει το κατάλληλο ντύσιμο για την κατάλληλη περίσταση. Η ακαλαισθησία, συνήθως, είναι αποτέλεσμα λάθος ντυσίματος σε λάθος χώρο και στιγμή.

    Συνήθως, οι γυναίκες δίνουν περισσότερη βαρύτητα στην εμφάνιση τους και στο ντύσιμο τους απ’ τους άνδρες.
    (είναι δυνατόν άντρας με το πιστολάκι με τις ώρες;…)

    Υπάρχει καλαίσθητος και φθηνός ναρκισσισμός.
    Συνήθως δεν μ’ ενοχλεί ο πρώτος.

    Και το ύφος τελικά, είναι θέμα ύφους…

    Η γοητεία, αν και σχετίζεται με την εμφάνιση, είναι κάτι πέρα απ’ αυτήν.
    Συνήθως κερδίζεται με τα χρόνια.
    Μια νεαρή, όμορφη ύπαρξη μ’ αρέσει, αλλά σπάνια με γοητεύει.

    Μεγάλωσα με κόμπλεξ ασχημόπαπου.
    Ακμή στο πρόσωπο, πλαδαρότητα και αίσθηση υπέρβαρου.

    Συνήθως αισθάνομαι ότι το άφησα πίσω μου.

    Συνήθως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Επίσης νομίζω ότι μπερδεύουμε πολλά πράγματα. Μια και αν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας (γυναίκες άνδρες) συνήθως άλλο άτομο μας έλκει ερωτικά, άλλο συναισθηματικά. Με άλλο θες να ζήσεις χίλια χρόνια κι ας το όριο ηλικίας σου να είναι τα 100 και με άλλο θες να λιώσεις στα σεντόντια, στο μπάγκο της κουζίνας , στο μπάνιο κτλ μέχρι οι μυες σου να λένε έλεος.
    Τελικά για ποια ομορφιά μιλάμε. Είναι πολλών ειδών κι ας έχω πει μόνο δύο.

    Α κάτι ακόμη ως σπόντα που θα χαροποιήσει τις περισσότερες ελληνίδες. έχει γίνει έρευνα που έχει αποδείξει ότι η γυναίκες με κανονικό ποσοστό λίπους έρχονται πιο εύκολα σε οργασμό (όχι κοπελιές αυτό δεν είναι δικαιολογία για να ταράξετε τα παγωτά το καλοκαίρι). Δυστυχώς για εμάς δεν έχει βγει ακόμη ανάλογη έρευνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΔΩΘΕΙ. ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΖΟΥΜΕ ΜΕΣΑ Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ Η ΜΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ. Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑς ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ( ΕΙΔΙΚΑ Η ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ) ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΦΤΩΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ.

    ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ: ''ΑΥΤΟ Μ' ΑΡΕΣΕΙ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ Μ' ΑΡΕΣΕΙ''. ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ. ΑΠΛΩΣ ΑΠΟΔΟΧΗ: '' ΝΑΙ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΚΙ ΕΜΕΝΑ. ΝΑΙ ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΜΕΝΑ Μ' ΑΡΕΣΕΙ''.

    ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΙΚΟΝΑ / ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ ΚΙ ΑΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΑΚΟΛΟΥΘΩ. ΑΝ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙΣ. ΠΑΡΕ ΜΕ ΩΣ ΕΧΩ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ. ΟΚ. ΞΕΚΟΥΝΑ ΜΕ ΛΙΓΑΚΙ/ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΧΑΤΗΡΙ ΣΟΥ. ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΩ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ ΜΟΥ. ΤΙ ΘΕΣ; ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙΣ; ΣΩΣΤΟ ΚΙ ΑΥΤΟ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ.

    ΥΓ1:

    ΑΝ ΤΟ CNN ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΜΕ ΜΠΟΥΡΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΤΛΑΝΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΜΕ ΩΡΑΙΟ Ή ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟ; ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΧΙ. ΕΓΩ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΜΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣ ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΙ ΜΕΡΙΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΑ ΜΠΟΥΡΚΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΜΝΙΑ!!!

    :))))

    ΥΓ2:

    ΜΕ ΡΩΤΑΝΕ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΝΤΑΣΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΩ:

    α) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ: ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΤΑΙ ΑΦΕΝΟΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ( ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΦΟΥΣΚΩΝΟΥΝ ΤΑ ΚΡΕΑΤΑ ΔΗΛΑΔΗ ) ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΙΩΡΟ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ ΝΑ ΒΓΑΛΛΟΥΝ ΕΝΑ ΓΕΡΟ HOT SESSION ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΑ ΦΤΥΝΟΥΝ.

    β) ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ: ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ ( ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ) ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΒΑΔΙΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΛΙΠΟΣ/ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ ΜΕΝ
    ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑΜΗΝ ΛΑΧΑΝΙΑΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΥΓΑ ΚΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ.

    ΦΥΣΙΚΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ Μ' ΑΚΟΥΝΕ. Τ'ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΑ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ ΑΨΟΓΑ Η ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ.

    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. @heinz,

    «Πάντως Θεά, όση και νάναι η ευφυΐα, άμα η φύση έχει φερθεί με κακία, δεν....

    Κι από την άλλη, όση και νάναι η φυσική γοητεία, άμα κρατούσε ομπρέλλα όταν έβρεχαν μυαλά, πάλι δεν....

    Τώρα η πολλή φυσική ομορφιά και η μεγάλη ευφυΐα, κάποτε - σπάνια - πάνε μαζί.»

    Ναι, τελικά νομίζω ότι σε αυτό καταλήγουμε συνεχώς, τι ταπεινό & ποταπό, ε?

    Και νομίζω ότι όταν το ένα υπερέχει εξώφθαλμα σε σχέση με το άλλο, σε πιάνει η ψυχή σου, λες «τι κρίμα» τελικά αντί να το χαίρεσαι το μέσα ή το έξω το εκπληκτικό...

    Είσαι πάντως Gere μου εσύ ένας...

    (batting eyelashes!)
    :)))

    @anastassios papadakis,

    Ευχαριστώ για την εξομολόγηση – είναι πού γενναίο εκ μέρους σου!

    Αν σου πω τώρα ότι δεν πιστεύω πως είσαι τόσο hopeless όσο λες, θα με πιστέψεις?

    Φυσικά και η κατάθλιψη σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κακομεταχείρηση του εαυτού σου, και τι προσφορότερο του φαγητού, είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη κατεύθυνση...

    Και το να είμαστε αόρατοι στους όμορφους του άλλου φύλου, άκουσέ με, ακόμη και οι όμορφοι το περνάνε... Εχω φίλες & φίλους κούκλες & κούκλους, που το φτύσιμο που έχουν φάει και το γράψιμο έτσι, σε τυχαία παρέα με κόσμο, δεν περιγράφεται...

    Να φταίει το τι εκπέμπουμε?

    Κι όταν "μετράμε", να είναι η ζωντάνια μας, το οκ, δεν μπορώ να σε κερδίσω με τη ρώμη/ομορφιά μου, αλλά για δες τι μπομπάτος σύντροφος που είμαι...?

    «Δεν το έχω βάλει κάτω, όμως. Η ζωή είναι αγώνας... -και δεν κάνει διακρίσεις στον καταμερισμό προβλημάτων»

    Πάω στοίχημα πως έτσι θα σου έρθει το 10 το καλό, αν δεν είναι ήδη δίπλα σου!!!!

    @ihadafarminafrica,

    «Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΟΛΛΕς ΠΟΡΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΑΥΤΟ. ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΟΝΟ ΠΟΡΤΕΣ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑΣ.»

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!

    Τι να πω τώρα, προσυπογράφω σε όλο?

    Αντε, να πω και μια μικρή διαφωνία, στο ότι η παχυσαρκία είναι η μεγαλύτερη ασχήμια στην πορεία της ζωής.

    Εγώ νομίζω ότι είναι η απάθεια προς τα συναισθήματα του συντρόφου, το γράψιμο, το να μην σε νοιάζει καθόλου αυτός που κάποτε αγάπησες με πάθος... Το να πέρασε και να μην ακούμπησε – και να είσαι ακόμη μαζί του! Το βλέπω γύρω μου και φρικάρω!!!

    @vassiliskou,

    Τι να πω, με... ρούμπωσες!!!

    Τελικά, λιγόλογος μας ξεκίνησες, την σεντονιάδα σου την έκανες!!!

    «...βλέπεις πως δεν ξεφεύγει κανείς από το γήρας, οπότε είναι τόσο μάταια όλα! Ο άνθρωπός σου, αυτός που είναι δίπλα σου, αυτό είναι το θέμα,...»

    Αυτό λέω κι εγώ τόσην ώρα!!!

    Για το άλλο θέμα, με το καρτουν, άσε... Τι αν γίνει, ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό, είναι ας πούμε η χαριτωμενιά της υπόθεσης «blogging”. Down boy!

    @georgesoul,

    Σ’αυτά που λες ότι σ’ενοχλούν, νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι – εκτός ίσως από καπνιστές που δεν τους ενοχλεί η μυρωδιά / γεύση του τσιγάρου... Τι να κάνουμε, περί ορέξεως...

    Οσο για το Παρασκευή βράδυ, πριν τον 15-αύγουστο, ναι, κι εμείς απορούμε...

    Η ντρόγκα που λέγαμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. @kostasper10,

    «...Και εξοικείωση με τις ατέλειες και τη φθορά και την ηλικία; Αν βγαίνει αβίαστα, ναι. Αν είναι με το ζόρι, μωρό μου σόρρυ, δεν θα πάρω!»

    Αυτό θα μπορούσε να γίνει και ο υπότιτλος του ποστ:

    «Σώμα! Εξοικειώσου!
    (μα άμα είναι με το ζόρι...
    Μωρό μου σόρρυ!)

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!

    @ladybug,

    Αυτή είσαι! Πέντε λέξεις, ένα ζουζούνισμα, ντινννν! Στόχος!!!

    Η ουσία... Ν’ασχοληθούμε...

    Πώς χάνουμε έτσι το δρόμο μας, μου λες?

    @andy,

    “... Παρότι έγραψες το πιο υγρό ποστ του don, κάτι μου λέει ότι αυτό ήταν μόνο οι πρώτες σταγόνες…»

    Αν μ’αφήσει...

    Βέβαια τότε, θα μας πιάσουν οι ...πλημμύρες και δεν θα χρειαστεί να το κλείσει ο Γάτος, θα μας το κλείσει το ηθών!!! ΛΟΛ!

    Τα σχόλια μου αρέσουν κι εμένα πολύ, το κάθε ένα είναι και μια μικρή ψυχογραφία... Amazing!!!

    Για όλο το υπόλοιπό σου σχόλιο, τι να πω?

    Ας πω με λέξεις ένα emoticon καλύτερα:

    ^:)^

    I’m not worthy!

    (χμ, κάτι μου λέει πως το ασχημόπαπο μεγαλώσε κι έγινε κύκνος, αλλά μας το κρύβει να μην κομπλάρουμε...)
    ;)

    @cortlinux,

    «...Με άλλο θες να ζήσεις χίλια χρόνια και το όριο ηλικίας σου να είναι τα 100 και με άλλο θες να λιώσεις στα σεντόνια, στο μπάγκο της κουζίνας , στο μπάνιο κτλ μέχρι οι μυες σου να λένε έλεος.»

    ΤΟ ΘΕΛΩ ΑΥΤΟ ΣΕ ΠΟΣΤ!

    Πειράζει?

    ;)))))

    @ihafia,

    Να σου πω, θα μας κλέψεις το ψωμί εδώ πέρα?

    ΑΑΑΑΑΑ!!!!

    (μπορώ να σκάσω στα γέλια τώρα, ε?!?!)

    Αλληλοεπικαλυπτόμενες εικόνες... Αποδοχή σε πιξελάκια... Ολη η σχέση ένα θηριώδες videowall!

    Μ’αρέσει!

    ΥΓ1- Αν μου το ζητήσει το CNN, ε, θα τη φορέσω και τη μπούρκα! Αν είναι να με σχολιάσετε μετά!!!

    ΥΓ2- Κάτι δεν κατάλαβα...
    α) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ: ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΤΑΙ ΑΦΕΝΟΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ( ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΦΟΥΣΚΩΝΟΥΝ ΤΑ ΚΡΕΑΤΑ ΔΗΛΑΔΗ )

    Τι σημαίνει ν’αγκαλιάζεται το σώμα? Παρέχονται και τέτοιες υπηρεσίες στην άσκηση?
    ;)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Σοφόν και σαφές το κείμενο. Σοφία να συμπορευόμαστε με τις φυσικές συνέπειες του καιρού πάνω μας. Η συμμετοχή μας στη ζωή σταματάει όταν αφεθούμε από αυτήν είτε γιατί αδρανήσαμε είτε γιατί δεν τα βγάλαμε πέρα με κάτι πολύ βαρύ. Βαρύς και μη αναστρέψιμος είναι μόνο ο θάνατος.. Η αδράνεια δεν συγχωρείται.
    Αν ζήσω ως τα ογδόντα θέλω να κάνω αγκαλιές και φιλιά και σεξ με τον ογδοντάχρονο σύντροφό μου. Να με νοιάξει το πλισέ; Μπα. Αγαπώ τα ελαττώματα. Είναι σαν προσωπικά μυστικά που τα χαίρονται δύο πλάσματα που δένονται με μια χρυσή κλωστή. Πιο πολύ με νοιάζει η απώλεια των αισθήσεων. (Και μην σπεύσετε να πείτε πως είναι ουτοπία. Σίγουρες και έγκυρες μαρτυρίες με έχουν πείσει για το αντίθετο)

    Να φοβόμαστε και να γυρνάμε την πλάτη, όμως, γρήγορα και αποφασιστικά, σε όσους μας κάνουν να εφορμούμε στο ψυγείο για να γεμίσουμε τα κενά. Κακές συναναστροφές οι άνθρωποι που μας παχαίνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. βρε θεά επειδή είμαι και λίγο αργόστροφος εννοείς να κάνουμε ένα post με ένα τέτοιο κείμενο;

    Ευχαρίστως


    Όμως με αμοιβαία συνεργασία

    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. @ aphrodite

    Ο ΣΩΣΤΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΔΕΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΠΟΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ !!!

    :)))

    ΑΠΛΑ ΜΕΤΕΦΕΡΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ: ΜΑ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΚΟΠΑΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΑ ΑΦΟΥ ΜΕΤΑ ΠΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΑΒΟΛΕΥΤΟ. ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΛΕΙΠΕΙ ΣΕ ΥΨΟΣ ΜΗΚΟς ΤΟ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΟ ΦΑΡΔΟΣ.

    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Σχόλιο στην Synas:

    «Υπάρχουν όµορφα πρόσωπα και όµορφα κορµιά. Ευχάριστη η θωριά τους. Όπως και όµορφα αντικείµενα. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν. Η οµορφιά, όµως που µπορείς να ßρεις σε κάποια ßλέµµατα ανήκει σε άλλη κατηγορία! Κι εκεί τα µόνα «καλλυντικά» είναι το παίδεµα της ψυχής, η γνώση του αίµατος, οι επουλωµένες πληγές και οι µοιρασµένες χαρές, ο εξευγενισµός της ψυχής τελικά. Οµνύω στην δεύτερη»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. @mckat,

    Μακάρι να το μπορούμε όλοι till death do us part… Τι καλύτερο να ζητήσεις απ’τη ζωή ως ζευγάρι?....

    Ανθρωποι που μας παχαίνουν... ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΟ!!!

    Εμ, άμα δεν μπορείς αν τον γεμίσεις τον άλλον με τα συναισθήματα και την στήριξή σου, πώς θα το γεμίσει ο έρμος το κενό? Η με γκόμενο ή με καρμπονάρες...
    ;)

    @cortlinux,

    Εννοούσα ποστ σε μπλογκ σου, να σε χαρούμε ολοι!

    Μπορώ εγώ να ορίσω τις ομορφιές, να κάνουν... ομορφιές, καλύτερα από σένα σε αυτήν την εικόνα?
    ;))))

    Ποστ με αμοιβαία συνεργασία... Ηδη με κηνυγάει ο Γάτος με ποινικές ρήτρες που τόλμησα ένα πατσατζίδικο after-hours κι ένα ποδόσφαιρο με 2 μπάλλες (καλά, δεν είχε και πολύ άδικο, όλο και πιο σουρρεάλ γινόταν με κάθε σχόλιο η κατάσταση!!! Τουλάχιστον, γελούσαμε!).

    Πώς μπορώ καλέ μου που με κρατάει με αλυσίδες – Tiffany’s κιόλας, ειδική παραγγελία-πλεξούδα. Πώς να του αρνηθώ?

    Δε βλέπεις που μου κάνει και μούτρα και the cat ate his tongue απ΄τις 6:38?
    ;))))

    Καληνύχτααααα!!!!

    Πολλά ευχαριστώωωωωωω!!!

    Φιλάκιαααα!!!!
    (-ΧΧΧΧΧΧΧΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. @aphrodite

    Ρε συ Αφροδίτη, γύρισα σπίτι και είδα ότι έκανες ΛΟΛ. Να μην κάνεις άλλο ΛΟΛ.

    Είναι άδικο να συγκρίνεις τον Παπαθεμελή με τον καλλικέλαδο νομάρχη και με τον φτερωτό δήμαρχο. Αυτό που είπα είναι ότι ο πινέζας είναι συγκροτημένος και ευφυής άνθρωπος. Και υπό την έννοια αυτή δεν μπορεί να είναι αισθητικά απωθητικός (άλλωστε αυτή ήταν η ερώτηση). Με άλλα λόγια αυτά που λέει μπορεί να αντικρουσθούν μόνον με λόγο και όχι με κραυγές και γκριμάτσες. Προσωπικά δεν τον ψήφισα ποτέ και μάλλον δεν θα τον ψηφίσω αλλά νομίζω πως τον σέβομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. -> mariosp said...
    "Ήταν που ήταν ο 'καλαίσθητος και φθηνός' διανοητικός ναρκισσισμός στο «κόκκινο» τόσον καιρό, ήρθε και η πιο «φυσική» εκδοχή του να «δέσει» το μπλογκ. Ανάγλυφα τα σχόλια, πρησμένα τα «εγώ» ― τρομπαρισμένες περσόνες, νοιώθω, λες, να μπορώ να χαϊδέψω τα εξογκώματα με το βλέμμα: συμπάθεια. Λύπη."

    Τι εννοεί ο ποιητής;

    Το blog έπαθε αφυδάτωση, με "το πιο υγρό ποστ του don", να κοιτάζει με θαυμασμό την αντανάκλαση του Εγώ βουτηγμένου μέχρι την κοιλιά στην λιμνούλα του blogger.com
    Ξεχασε να πιεί το κύριο συστατικό του σώματος.
    Μήπως το χτύπησε γερά η ανορεξία μετά απο τις ακράτειες στα πατσατζίδικα;
    Μήπως του λείπει το σέξ με σύντροφο;

    Σ'ένα μέσο επικοινωνίας που δεν προσφέρεται ακόμη για τρισδιάστατη εικόνα, πάνε να βάλουμε κάποια απεικονιζόμενα διαφημιστικά κλισέ με το στανιό.


    Το post σε μια ντουζίνα γραμμές:

    Αποζητεί την ομοιο-μορφία.

    Στην παραλία κοίταζει ό,τιδήποτε εκτός από εκείνων, για την ακρίβεια, από την κοιλιά και λίγο πιο πάνω, λίγο πιο κάτω.

    Η κοιλιά όμως, με τα παρελκόμενά της, εκπέμπει σαφή ιδέα για τον ιδιοκτήτη.

    Στα ερωτικά δεν τίθεται θέμα, η εξερεύνηση και η εξοικείωση είναι αυτοσκοπός!

    Το Ιnternet το κάνει να κοντεύει να ξεχάσει τα σώματα των άλλων (και του σύντροφου;).

    Τελικά θυμάμαι πως ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι για ν’αγαπιούνται. Πρώτα μέσα μετά τα έξω, αν και συνήθως συμβαινει το ανάποδο.

    Μη μου τις κοιλίτσες, τάραττε! Τις δικές μου τουλουμπίτσες!

    Ολέ, ολέ, ολέ

    Έλλειψη ανοχής και αντοχής;
    Όχι, αλλά και η φαγούρα της εξοικείωσης του marketing έχει τα όρια της!

    "Σώμα μου απόψε πάλι νίκησες
    και την καρδιά μου λύγισες
    καυτό σκοταδι μεσα μου η μοναξιά
    σωμα μου καημένο δε σε ορίζω πια"

    Τι να πω;
    Τι τραγουδάς το σώμα και τον έρωτα, και δεν κάνεις έρωτα;
    Εκτός κι αν τραγουδάς
    "Ι can't get no satisfaction" οπότε ψάχνεις για άλλα "παρατράγουδα".


    Aφήνουμε το Internet να μας κάνει να ξεχάσουμε
    το "ΝΑΙ στον αλληλοέρωτα με τον/την σύντροφό mας!?

    Η ζωή είναι σύντομη, ξεχάσαμε κι όλας τον θάνατο στον Λίβανο, κι όμως πόσο "κοντά μας" είναι!
    Μόνο αυτοί που γνώρισαν τον θάνατο ξέρουν πως να την ζουν χωρίς να πάει χαράμι.

    Υ.Γ.
    Φίλοι σε λίγο αρχίζει μαραθώνιος αγάπης, αιώνες μακρυά σας.

    Αντίο, Καλό Δεκαπενταύγουστο και
    Καλό καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Νυχτερινος διαλογος σωματος και πνευματος.......


    ΠΝΕΥΜΑ- Πρεπει να πληττω αφορητα αλλιως δεν θα καταδεχομουν να κανω διαλογο μαζι σου....Η αληθεια είναι οτι σε εχω βαρεθει,σε κουβαλω πάντα μαζι μου,ειμαι καταδικασμενο να μεταφερω παντου την φθαρτη σου ασχημια ....

    ΣΩΜΑ- Παντα ησουν αλαζονας....πιστευεις πως είσαι αφθαρτος ε?
    Και ομως έχεις αρχισει και ξεχνας...να τα πρωτα σημαδια φθορας σου...

    Βαθια μεσα σου το ξερεις...χωρις εμενα δεν υπαρχεις!!!

    ΠΝΕΥΜΑ-Εισαι η αλλοιωμενη μου εικονα...η πιο απειροελαχιστη ρυτιδα σου μου φερνει απεραντη αηδια!

    ΣΩΜΑ-Παψε,σου ειπα χωρις εμενα δεν υπάρχεις.....Τι θα ησουν χωρις την αφη,την οραση ,τη γευση,την ακοη,την οσφρηση....?

    Χωρις εμενα θα ησουν το πιο πτωχο πνευμα του κοσμου.

    Ακουσε με,εσυ έκανες τα πραγματα πολυπλοκα,παλια θυμασαι οταν ημαστα παιδια ?Ημασταν ένα μεταξυ μας,δεν μας ξεχωριζες...η εποχη της αρμονιας.....
    Μετα συνειδητοποιησες οτι εισαι στο πιο ψηλο μερος του σωματος,και αποκοπηκες...

    ΠΝΕΥΜΑ-Δεν εχω καμια σχεση μαζι σου,εισαι ναρκισσος....εγω ποτε μου δεν θα ασχολιομουν με την εξωτερικη μου εικονα....

    ΣΩΜΑ-Και ομως ασχολεισαι....ολη μερα λες οτι καλλιεργεισαι,διαβαζεις βιβλια,γνωριζεις ανθρωπους,κλεινεσαι στο φιλντισενιο πυργο σου και ψαχνεις το νοημα.....

    Ολα αυτα τα κανεις για να γυαλισεις την επιφανεια...να λενε ολοι οτι εισαι ένα λαμπρο μυαλο,να υποκλινονται οι πάντες στις γνωσεις σου..

    Εισαι ο μεγας ναρκισσος!!!

    Αγαπησε με ξανα ,σε παρακαλω,χωρις εμενα εισαι μισός,χωρις εσενα ειμαι μισός....

    Θα σου θυμισω τις δικες μας στιγμες.

    Την πρωτη μερα,το πρωτο ΦΩΣ που σου χαρισα μεσα απο τα ματια μου.

    ΠΝΕΥΜΑ- Ω,η αρχη!!!

    ΣΩΜΑ-Το γαλα της μητερας,το μαλακο της στηθος!

    ΠΝΕΥΜΑ-Ολα αυτα,ένας καιρουργιος κοσμος για μενα τοτε!

    ΣΩΜΑ-Τα πρωτα χρονια,οι πρωτες μυρωδιες

    ΠΝΕΥΜΑ-Αχ ναι ,το γιασεμι,ο φουρνος της γιαγιας....

    ΣΩΜΑ-Θες ακομα να σου θυμισω την εκσταση στην εφηβεια με τον πρωτο σου αυνανισμο?Στην αρχη δεν με αφηνες ντρεποσουν....Θες να σου θυμισω τους σπασμους σου και τις εκρηξεις σου οταν εκανα ερωτα...Τοτε με ειχες για θεο σου.

    ΠΝΕΥΜΑ-Και τωρα ντρεπομαι που σε αρνηθηκα,σταματα!!Εχεις δικιο, συγγνωμη....Ποτε δεν θα ξεχασω την ηδονη που μου προσφερες,,,,χωρις αυτην την ηδονη θα ειχα ατροφησει.

    Η ηδονη που μου εδωσες,οι χυμοι αυτης της ηδονης με εκαναν σπουδαιο...χωρις αυτους θα ημουν τιποτα.

    Ωστωσο συγχωρα με,φοβαμαι......η δικη σου αναποτρεπτη φθορα ειναι και δικη μου....φοβαμαι τον θανατο σου,γιατι θα ειναι και δικος μου θανατος.....Φοβαμαι,γιαυτο και το μισος για εσενα...δεν μπορουσα να σου συγχωρεσω τον επικειμενο θανατο.

    Δεν μπορω να τον δεχτω τον θανατο,έχω μεσα μου την αθανασια...

    ΣΩΜΑ-Το ξερω,δεν φταις εσυ....να ξερεις ...σε αγαπω!

    Χωρις εσενα δεν υπάρχω!

    ΠΝΕΥΜΑ-Ναι!Χωρις εσενα δεν υπαρχω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Καλημέρα

    Ωραίος ο Τάκης Βασιλόπουλος με τον Διάλογό του - και άδικος ο mariosp. (Γιατί το ρίξαμε στις κακίες;)

    Θεά, τι γκρίνια είναι αυτή!

    "Δε βλέπεις που μου κάνει και μούτρα και the cat ate his tongue απ΄τις 6:38?"

    Οκτώ σχόλια έχω γράψει - πάνω από το όριο. Τι ήθελες να το κάνουμε, τσατ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Αυτό είναι που λένε saison morte. Ψυχή στο blog. Ούτε η Θεά δεν μπήκε να καλημερίσει.

    Μπαίνουμε στην δεύτερη εβδομάδα του Αυγούστου... άπαντες απόντες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Καλημέρα από τη δροσερή Αγγλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Καλή σας μέρα!

    ΝΔ, όλο και κάποιος θα πει παρών, αν και βρισκόμενος στην εργασία του...:-(

    Μπορεί να μην βοηθάει η μέρα καθώς βρισκόμαστε στο peak της καλοκαιρινής περιόδου, αλλά όσο περνά η ώρα, μαζί με την πρωινή κούπα καφέ στο σπίτι, στο πλοίο, είτε στο γραφείο θα αρχίσουν οι ανταποκρίσεις!

    "Μιά καλημέρα είναι αυτή..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Kαλημέεεεραααα!!!

    Καλή μέρα σε όσους φτιάχνουν βαλίτσες, σε όσους είναι ήδη εκεί, σε όσους περιμένουν λίγο ακόμη, σε όσους επέστρεψαν και θα κινηθούν λίγο σε πιο ανθρώπινους ρυθμούς (μόνο και μόνο λόγω αναχώρησης πληθυσμού δλδ, το μπετόν δεν αλλάζει και η θερμοκρασία δεν βοηθάει...).

    Γάτε καλημέρα και φιλιά πολλά.

    Πάλι δε με πιάνεις καρντιά μου, πάλι δε με πιάνεις.... Αφού εδώ ήσουν, έκανες μοντερέισον όλη μέρα, τι παράπονο να σου έχω?

    Και μη μου πεις για όριο σχολίων σου, μην ξεχνάς τον μέσο όρο σου, μην ξεχνάς επιδόσεις σου εδώ σε άλλα ποστς (κόντεψες τα 20 !)
    ;)))))

    Αλλά το νιαούρισμά σου ε, πειράζει που το θέλω κι ας μου κάνεις... τσατ? Δεν είπαμε να μου κάνεις κόρτε ντε!! (πού τέτοια τύχη!).
    :(

    Κι όσο για το ότι δεν μπήκα ακόμη, είπαμε, η πραγματική μου ζωή με παρενοχλεί, να της κάνω μήνυση? Γιατί προσπαθώ να βάλω μοντερέισον εκεί, αλλά δεν δουλεύει ο μπλόγκερ!!!
    :)

    Τίποτε σοβαρό ευτυχώς, αλλά χτες πήραμε μεταμεσονύχτια λαχτάρα από φίλη που χρειάστηκε επείγουσα επίσκεψη σε νοσοκομείο για γύψο... (εμ, τα νειάτα Γάτε μου...!). Ολα καλά, ευτυχώς, και μάλιστα της υποσχέθηκα ότι θα της στείλουμε όλοι ευχές για περαστικά,

    ********************

    ΠΕΡΑΣΤΙΚΑΑΑΑΑ!!!

    ********************

    Και μετά με πλάκωσε το σεντόνι Γάτε μου, κάποτε πρέπει και να κοιμάμαι...

    Θα διαβάσω φίλους μόλις κανω μία κατσαρόλα καφέ (πριν να θυμηθώ πως δεν κάνει να πίνω καφέ, με πειράζει στα νεύρα...).

    Μούμπλε-μούμπλε....

    Να θυμηθώ να σέβομαι το σώμα μου
    Να θυμηθώ να σέβομαι το πνεύμα μου
    Να θυμηθώ να τα κάνω να με σέβονται κι αυτά...

    Επανέρχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. @aphrodite

    Καλημέρα Θεά! Αφού το υποσχέθηκες στη φίλη και τις υποσχέσεις τις τηρούμε,από 'μένα:

    ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ & ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. aphrodite said...
    Και μη μου πεις για όριο σχολίων σου, μην ξεχνάς τον μέσο όρο σου, μην ξεχνάς επιδόσεις σου εδώ σε άλλα ποστς (κόντεψες τα 20 !)


    Nαι, αλλά εκείνα τα ποστ ήταν δικά μου και έδινα απαντήσεις και εξηγήσεις (όπως εσύ τώρα). Δεν ήμουν guest του guest...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Το "άρθρο" σου (γιατί δεν το θεωρώ απλό post - άνετα θα μπορούσε να είναι editorial ή main σε καλό περιοδικό) είναι έξοχο. Αν ήμουν εκδότης, θα μου ...έτρεχαν τα σάλια ;)

    Θυμάμαι κάποια ανάλογα που είχα διαβάσει στο παρελθόν - ακόμα και σε πολύ "σοβαρά" περιοδικά.

    Το δικό σου είναι ΣΑΦΩΣ καλύτερο (και ιδιαίτερα από κάτι "σούπες" που γράφονται συνήθως τον τελευταίο καιρό στην ελληνική μπλογκόσφαιρα - ε, χμ, γκουχ-γκουχ, που θα 'λεγες κι εσύ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Θα σου έγραφα και άλλα για ένα από τα καλύτερα posts που έχω διαβάσει τους τελευταίους μήνες στην μπλογκόσφαιρα, αλλά τα πολλά λόγια - και κομπλιμέντα - είναι φτώχια. Επειδή κι εμένα με φτιάχνουν τα "μυαλά" κι όχι απλώς τα ...σώματα, έκλεισα ένα δίκλινο σε super ξενοδοχείο πανέμορφου και "ενδιαφέροντος" νησιού (όχι άλλη Μύκονο και Σαντορίνη πια) για την τελευταία βδομάδα του Αυγούστου - το email μου το ξέρεις ;)

    (Ως γνωστόν, προτιμώ τις "περιπετειώδεις" διακοπές και γενικά περιφρονώ την ύλη, αλλά αν πρόκειται για ...θεές, θα κάνω και μια εξαίρεση ;))

    Υ.Γ. Όχι τίποτε άλλο, να σκάσουν και τίποτα "παραπονιάρηδες" ...ζηλιαρόγατοι που αντί να σε ευχαριστούν για την "τιμή", σου τη λένε κι από πάνω :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Καλημέρα και από Καλαμάτα.Για τη θεά τι να πούμε; Όπως πάντα άπιαστη.

    Όλοι μικροί μεγάλοι γυμνοί στις πλαζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Και για να μην ξεχνάμε και τους καλούς μας τρόπους, την ...καλημέρα μας!

    "Άπαντες παρόντες" λοιπόν, αλλά από "απόσταση" - μετά φόβου ...θεάς ;)

    Υ.Γ. Τρίτο σχόλιο και τελευταίο - αν και μου φαίνεται πως κανείς άλλος δεν τηρεί τους "κανόνες" εδώ μέσα. Ελπίζω μετά την 18364597η φορά που θα "κλείσει" το blog ή θα γίνει πιο "σοβαρό", να καταλάβω κι εγώ τι ...παίζεται(ε) ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. mickey said...
    Ελπίζω μετά την 18364597η φορά που θα "κλείσει" το blog ή θα γίνει πιο "σοβαρό", να καταλάβω κι εγώ τι ...παίζεται(ε) ;)

    Aν δεν καρφώσεις, δεν μπορείς...

    "Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;" που έλεγε κι ο Τσαγανέας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Ν.Dimou: Να υποθέσω ότι η «κακία» πηγαίνει στην έκφρασή μου, «διανοητικός ναρκισσισμός του μπλογκ»; Το υποθέτω. Και ερωτώ με τη σειρά μου:
    Εσείς μπορεί να μην εισπράττετε την παχυλή διανοητική «αυτάρκεια» που εκπέμπει η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων (που συμμαζεύεται μόνον όποτε απευθύνονται σε σας τον ίδιον...), ούτε την αυτοκριτική τύπου «αυτάρεσκης μοντέλας» («το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι πως αγαπώ τους ανθρώπους και το έχω πληρώσει πολύ ακριβά»).
    Θα ήταν προτιμότερο να μην παραθέσω συγκεκριμένα παραδείγματα και λοξοδρομήσουμε πάλι: το φαινόμενο ενδιαφέρει, όχι τα υποκείμενά του.
    Α, ναι: και έχει παρατηρηθεί πολλάκις το αντιδεοντολογικόν να «παραθέτει» κάποιος «σχολιαστής» λόγια άλλου προσθέτοντας, αφαιρώντας, παραποιώντας κατά βούλησιν. Μήπως ο «φιλελευθερισμός» έχει ιδιάζουσα αντίληψη των εισαγωγικών;

    Φιλικά, Μάριος Πρωτόπαπας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. @ermippos,

    Ωπ! Παρεξήγησις! Δεν γέλασα με τα περί πολιτικής άποψης, γέλασα με το στυλ της απάντησής σου, ξέρεις, ν’αναφέρεις μια παράγραφο και ν’απαντάς μονολεκτικά & κεφαλαία...

    Ε, ΛΟΛ μου ήρθε, τι να κάνω, να βάλω σιγαστήρα?

    Ελπίζω να είσαι σε καλύτερη διάθεση σήμερα... Ειδική καλημέρα σου!

    @lefteris,

    Ελα και σε περίμενα, κι έλεγα πού είναι να μας πει άλλο ένα κόντρα-ποστ. Η και δύο, και τρία! Απολαυστικά στερεότυπα, και τα αφροδισιακά σου... πες μας, εξοικειωμένος με τα σώματα των άλλων είσαι?

    @το σωστό να λέγεται,

    Ολα καλά, ακόμη και η σούμα-α-λα-σωστό, απλώς μία απορία: πού το είδες ότι... τραγουδάω και δεν... κάνω? Η ότι ψάχνω για... παρατράγουδα? Η ότι κάποιος από όλους εμάς έχει ξεχάσει τα του Λιβάνου? (Μα πώς θα μπορούσαμε!)

    Πάντως καλό καλοκαίρι και καλές διακοπές και καλή ξεκούραση!!!

    @takis,

    Τι να πω...

    ΖΗΛΕΥΩ!!! Θα ήθελα να το έχω γράψει εγώ αυτό...

    Εσωσες την ημέρα, που ξεκίνησε με γκρίνια και νιανιανια...

    Σ’ευχαριστώ!

    @notis,

    Δροσιά εκεί, ε? Στείλε και σε μας λίγη.... Από σώματα εσύ, τι λες? Εξοικειώσεις, αρέσκειες, το μέσα, το έξω, εκεί πώς είναι τα πράγματα? Αντέχεις στο tube την σαρδελλοποίηση με τόσους αγνώστους? Φαίνεται καθόλου σώμα (πέραν των γυμνών ποδιών των γυναικών σε nights-out, ακόμη και Γενάρη μήνα)? Γιαααα πες μας!

    @a flock of seagulls,

    Ευχαριστώ εκ μέρους της – πονάει τώρα, αλλά ξε-λαχτάρησε. Ευτυχώς είχε μόλις γυρίσει από διακοπές, οπότε δεν θα της την σπάσει παραπάνω!

    Και αγαπημένε μου
    @ΝΔ,

    Εχεις δίκιο, ήταν μόνο 18, ως guest του guest... Δεν το είπα γι αυτό όμως, αλλά ακριβώς για να σου πω άλλη μία φορά πόσο μας λείπεις όταν δεν βλέπουμε τον Ντον πιο συχνά...
    (-ΧΧΧΧΧ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Καλά, θα αφήσω την ...τσαγκαρικήν (ή μήπως "πεταλωτικήν";) τέχνην και θα αρχίσω τις ...αγκαλίτσες - χουρ, χουρ ;)

    Άλλωστε, καθώς κανονίζαμε με τη Θεά τις λεπτομέρειες για τη μετάβαση μας (θέλει ντε και καλά το σκάφος και είναι δύσκολο να το ετοιμάσω μέχρι τότε - ούτε έναν ...μούτσο της προκοπής δε μπορείς να βρεις την σήμερον ημέραν), μου εξήγησε πως στα δικά της post δεν υπάρχουν "όρια" και "κανόνες" - κάτι που συμβαίνει και με πολλά άλλα "δικά της" φυσικά ;)

    Αλλά, τι σόι πόντικας θα ήμουν, αν δεν έπαιζα με τους ...γάτους; Άντε, για ...εξιλέωση θα στείλω τα 8 DVD με όλα τα επεισόδια των Tom και Jerry!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Αφροδίτη σε χαιρετώ

    Ν.Δ. και άλλοι φίλοι σας χαιρετώ

    Εγώ θα τα πω αλλιώς

    «Είσαι το όχημα
    είσαι το πρόσχημα

    Είσαι το τσόφλι
    της ψυχής,

    Ευάλωτο
    ντελικάτο

    Ηλιοκαμένο,
    αφράτο

    Είσαι δικό μου

    Σε αγαπώ και σε μισώ
    σε πλασάρω
    σε προδίνω

    Θέλεις χάδια
    τα βράδια

    Κρυώνεις
    ιδρώνεις
    πονάς

    Μεγαλώνεις
    ρυτιδώνεις
    με προδίνεις

    Πλαδάρεις
    χλομιάζεις
    με τρομάζεις

    Σώμα μου
    φτιαγμένο από ύλη

    Αναμμένο φυτίλι
    που τελειώνεις
    σε συμβατικό χρόνο

    Και μ’ αφήνεις
    σε άλλες διαστάσεις
    ...μόνο.»


    Με αγάπη Κκάϊ - Λι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Γειά σου

    απ ότι κατάλαβα στο κείμενό σου είναι ότι μιλάς για αγάπη. Για αποδοχή και αγάπη πρός τον εαυτό.
    Τον δικό μας, με τις ατέλειες
    Τον άλλο, με τις ατέλειες
    για εμάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Καλημέρα..
    Περαστικά για την φίλη σου, Mighty Aphrodite.
    Τέτοια κείμενα και πνευματικοί "διάλογοι", μας ομορφαίνουν την ημέρα και τη ζωή μας.
    Για την αγάπη προς τον εαυτό μας και τουσ άλλους συνανθρώπους μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. takis vasilopoulos said...
    Νυχτερινος διαλογος σωματος και πνευματος.......


    Hôraio!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. @mickey,

    Γλυκειέ μου πόντικα! Τι καλά λόγια είναι αυτά? Κάτι θέλεις εσύ.... Χμμμ...

    «... κι εμένα με φτιάχνουν τα "μυαλά" κι όχι απλώς τα ...σώματα», «πανέμορφου και "ενδιαφέροντος" νησιού», «Ως γνωστόν, προτιμώ τις "περιπετειώδεις" διακοπές και γενικά περιφρονώ την ύλη».

    Αρα να αποτολμήσω να βγάλω συμπέρασμα ότι πας κι εσύ για το «μέσα» και προσπερνάς άνετα το «απ'έξω»? Η το έχεις καλύψει πρώτα το «απ’έξω», οπότε καιρός ν’ασχοληθείς με το «μέσα»? Και οι περιπέτειες? Εξοικείωση? Ανεση?
    :)))

    Γενικώς πάντως, τώρα που του έχω κάνει κατάληψη του Γάτου (είναι φιλόξενος και στρογγυλοκάθησα η γαϊδούρα!), δεν έχω αριθμό σχολίων εγώ, προτιμώ απλώς την αυτοσυγκράτηση... Αν κάποιοι φίλοι έχουν να πουν μπόλικα, ευχαρίστως. Ξέρουν εκείνοι τι χρειάζεται και τι αρμόζει.

    Καλοκαίρι είναι κι εδώ μέσα, οπότε... ξε-κορσεδιάσαμε!
    ;)

    (μόνο μην το ξεχειλώσουμε το θέμα και μας κυνηγάει μετά!)
    ΛΟΛ!!!

    @anastassios,

    Πρόλαβα ελάχιστα, ένα να πω: ΠΟΛΥ ΓΕΝΝΑΙΟ. Ξέρεις εσύ. Σε περιμένω και πάλι με σχόλια – ονομαστικά σαφώς φτάνεις και περισσεύεις! ΟΚ?

    ΧΧΧΧΧΧΧ!

    @stavros p (isisdoros),

    Πρέπει να μπούμε στο μπλογκ σου για να ζήσουμε έστω από μακρυά το καλοκαίρι – εγώ απλώς γράφω λέξεις, εσύ όμως τόσο εύγλωττα μας ταξιδεύεις... Ευχές για έμπνευση όπου και νά’σαι!

    @kkai-lee,

    Εψαχνα να απομονώσω κάποιους στίχους για να στους σχολιάσω, αλλα δε μπορώ! Υπέροχο! Πώς το κάνεις?!?!?!

    ΣΕΒΑΣ!!!!

    Χαιρετούμε κι εμείς και καλή αντάμωση! Γέμισε το μέσα να έχεις να μας φτιάξεις τις μέρες μας, μια που έτσι όπως πάμε, αν μείνουμε πίσω... το τσόφλι θα κρακελλάρει κανονικά!
    ;))))

    @marina,

    Ωραία επίσκεψη! Ωραίο άβαταρ! (Girrrrl Power!)

    Ναι, μιλάω τελικά για αποδοχή κι αγάπη,
    «πρός τον εαυτό.
    Τον δικό μας, με τις ατέλειες
    Τον άλλο, με τις ατέλειες
    για εμάς.»

    Που όμως δεν κατανοώ ακόμη, το γεγονός ότι αφού το καταλαβαίνουμε όλοι, πώς στην ευχή κολλάμε τόσο στο απ’έξω; Το βλέπουμε και ταυτόχρονα δεν το «βλέπουμε», το απορρίπτουμε διότι μας κλωτσάει αισθητικά ή εάν μας ελκύει στεκόμαστε μόνο σ’αυτό, το βλέπουμε σαν an end in itself κι όχι σαν το όχημα ή το κουτί (έστω και της Πανδώρας...)

    @dinx,

    Σ’ευχαριστώ για τα περαστικά (θα μας διαβάσει σε λίγο, την πρήζω μπες και μπες, γιατί έχει και να πει σχόλιο, αλλά κομπλάρει!) και φυσικά για τον τίτλο (I wish!)

    «Για την αγάπη προς τον εαυτό μας και τους άλλους συνανθρώπους μας».

    Ααααυτό. Σε XXL συσκευασία, γίνεται? (κι όχι, δεν εννοώ συσκευασία-σωματότυπο, αλλά συσκευασία-ποσότητα!)
    :)))

    *****************

    Να προσθέσω και τις ευχαριστίες μου από βάθους καρδίας για τον φίλο που έστειλε κάτι υπέροχα συκο-κάρυδα τυλιγμένα σε μπίττερ σοκολάτα από μακρυά, να μας γλυκάνει! Ευχαρίστως αν κάποιος μου πει τον τρόπο, να έστελνα σε όλους σας διαδυκτιακά να δοκιμάσετε, γλύκα, γλύκα, γλυκειά μου! (να κολλήσουν τα πληκτρολόγια, αντίδοτο στη γκρίνια!)

    (να ζούμε να τα θυμόμαστε!!!Γλύκα σας λέω!!!)

    (και τώρα 30 ώρες διάδρομο!)
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. ...Μπορείς να μ’αγαπήσεις , μπορείς να μου φωτίσεις μια στιγμή. Το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή...

    Αγάπη και αποδοχή ναι. Εγκατάλειψη όχι.

    Τα αίτια δεν μπορούν να προκαλέσουν δράση χωρίς την απαραίτητη αφορμή

    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. .... μη φωνάζετε.... το κεφαλι μου κουδουνάει..... ωωωωχ κραιπάλες παλι βραδιάτικο....

    ...κατσε, καφές, εφημερίδα από ξημερώματα στο γυρισμό, λοιπον, Αφρο, χτες που λες στην παρέα έριξα την ιδέα του ποστ σου (λέμε τώρα, ό,τι κατάλαβα ο αδαής) και βγάλαμε πολύ ζουμί στην ιστορία.

    Μόνο τρία σχόλια θα σου πω:

    1. "Με αυτήν θέλω να γεράσω, μια φορά καλό DNA, πάντα καλό DNA"

    2. "Για καθε καλλονή που βλεπεις, υπάρχει καποιος που τραβάει τα μαλλιά του εξ'αιτίας της"

    3. "Δεν την πλησιάζω, δε με νιάζει ο εσωτερικός της κόσμος (ούτε ο εξωτερικός της κ*λος!), παραείναι όμορφη για μένα".

    Οπότε συμπέρασμα ως προς το πώς βλέπουμε εξωτερικά τις γυναίκες; Ε, ότι είμαστε γουρούνια!

    Αλλά τελικά μας αρέσει το περιεχόμενο, δεν γινεται αλλιώς. Δεν μπορείς να είσαι συνεχώς στην τσίτα μη σου ξενοπηδηχτεί, ή να την ζηλεύεις, αλλα ούτε να ξυπνάς δίπλα σ'ενα μπάζο κάθε μέρα.

    Απλά πράγματα, μια σχέση νορμάλ, με τα πάνω της και τα κάτω της, και μας αρέσει να δενόμαστε.

    Θα πάρω καλό βαθμό;

    Α, και για την άνεση να πλησιάζεις άλλα σώματα που τα έχουμε ξεσυνηθισμένα στα καθημερινά μας, με τα χρόνια, αποκτάς αίσθηση του ... κινδύνου, οπότε δυστυχως δεν πλησιάζεις εύκολα.

    (κλείσιμο ματιού)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Αχ βρε χρυσοθήρα ! Μου φαίνεται πως δεν κατάλαβες. Η Αφροδίτη μιλούσε για «πραγματικά» σώματα κι όχι εξιδανικευμένα, σαν κι εκείνα στις φωτογραφίες που μας έστειλες. Παχύσαρκα ή λιπόσαρκα, νέα, γερασμένα ή με μαστεκτομές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Καταρχήν χρυσοθήρα , ειδικά αυτή με το ζευγάρι, είναι υπέροχες φωτογραφίες.
    Δεύτερον μια αποροία που έχω και που μάλλον μόνο η θεά μπορεί να μου τη λύσει. Δεν έχω δει ποτέ γυναικείο ποίημα ή φωτογραφία που να προσεγγίζει ερωτικά έναν άνδρα. Άνδρες θα δεις αρκετούς που θα προσεγγίζουν τον πόθο τους, που θα εκφράζουν την αγάπη τους, που γι αυτούς το γυναικείο κορμί θα είναι κόσμος,παράδεισος , κόλαση.
    Σε μια γυναίκα τι εκφράζει το ανδρικό σώμα.
    Θα γίνω λίγο κυνικός, χωρίς όμως να αφορά εσένα θεά αυτό, λέγοντας ότι μοναχά ως κινητό δονητή έχω αισθανθεί να το προσεγγίζουν τελευταία ή ως κινητή τράπεζα σπέρματος. Έχω άδικο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Φίλε Τάκη
    χωρίς καμμία αμφιβολία η συλλογή Century του Frank Cordelle που μας έστειλες είναι (εάν βέβαια κατάλαβα καλά) πολύ κοντά σ'αυτό που ήθελε να μεταδώσει με τα λόγια η Αφροδίτη.

    Το Σώμα -άρρεν ή θήλυ- ως έχει.

    Οι φωτό αυτές έχουν κάτι το "καθαρτικό" (a sobering effect)

    Επέτρεψέ μου όμως το δικαίωμα στο "όνειρο"...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Διάβασα την συνεύντευξη στο περιοδικό Ram τις προάλλες...νομίζω πως ακόμα δεν έχουμε δεχτεί την ελευθερία έκφρασης..πάντα θα υπάρχει η ''κακή'' κρίση και επίκριση...οπότε ...δώρο άδωρον να χρονοτριβούμε σε σχόλια που το μόνο που προσπαθούν είναι απλά να ερεθίσουν τα νεύρα μας!!
    Ζω με λίγη αναισθησία μέσα μου πλέον οπότε μιλάτε ελεύθερα...

    όσο για θέμα του post..ομολογώ πως μερικές φορές λέω τι καλά να είχα το θεικό σώμα...αλλά κανένας δεν είναι τέλειος...όλοι έχουμε ομορφιά!
    το σώμα φτιάχνεται και αυτό πιο πολύ για θέμα υγείας παίδες...αυτό ήταν το κίνητρο μου και προσέχω κάπως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Margo said...
    "Διάβασα την συνεύντευξη στο περιοδικό Ram τις προάλλες..."

    Μάλλον εννοείτε την στήλη μου (δεν έχω δώσει ποτέ συνέντευξη στο RAM αλλά αρθρογραφώ εκεί από το 1994).
    Είχε γραφτεί αρχές Ιουνίου πριν από την επιβολή moderation και προβληματιζόμουν... τελικά την έβαλα και ησύχασα - κι εγώ κι εσείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Θεά, τώρα πρόσεξα πως τον Dustin τον έκανες Dusty - κατασκονισμένο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. @Χρυσοθήρας said...
    Επέτρεψέ μου όμως το δικαίωμα στο "όνειρο"...
    :-)

    Αναφαίρετον και συχνά λίαν απαραίτητον ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Επειδή είμαι τσάρκα στη Μύκονο μεταφέρω το πνεύμα της παραλίας για τον ιδανικό άντρα και ιδανική γυναίκα των καλοκαιρινών διακοπών. Μου το εκμυστηρεύτηκαν οι ίδιοι οι λουόμενοι και βρίσκεται πολύ κοντά στις αναλύσεις των σχολίων για την ανωτερότητα του πνεύματος και της ευφυίας έναντι του σώματος και της ύλης γενικότερα:

    Ιδανική γυναίκα:
    Μάτια και χείλη μισάνοιχτα,
    πόδια ορθάνοιχτα
    και μυαλά μεσάνυχτα.

    Ιδανικός άντρας:
    ωραίο κινητό, ακίνητο,
    αυτοκίνητο
    και κ@υλί ευκίνητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. @ein Steppenwolf,

    Hello! You? Opinion? Any thoughts?
    ;)

    @lex_luthor06,

    Αφού είναι... θέλημα Θεού, σχολίαζε ελεύθερα! Ξέρεις εσύ.... Σε τέσσερις φρασούλες μας είπες εδώ ολόκληρες σχέσεις! Αντε, δεν τάζεις τελικά γη & ουρανό, παρά you underpromise & overdeliver!
    ;)

    @georgesoul,

    Ελπίζω να είσαι καλύτερα...

    Ωραία, γίναμε και θέμα σε παρέες! Ελπίζω τουλάχιστον να ειπώθηκαν και μερικά πιο... επιεική σχολια, ε? (αυτό με τον εξωτερικό της κ.... ΛΟΛ!). Ωραία η άποψη «αίσθηση του κινδύνου», δεν το είχα σκεφτεί!

    @χρυσοθήρας,

    ΤΙ ΩΡΑΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΕΕΕΣ!!!

    Ναι, εξιδανικευμένα σώματα, αλλά η αίσθηση είναι πολύ όμορφη. Η γυναίκα στο ζευγάρι που είναι έγκυος δίνει πραγματικά τρισδιάστατη αίσθηση! Για την άλλη... ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου, τι να λέμε τώρα!!!

    @takis alevαntis,

    ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, η αντιδιαστολή των προηγούμενων. Εύχομαι να τις είδαν με το βλέμμα του ποστ οι φίλοι μας κι όχι επικριτκά ή ακόμη χειρότερα... Η 94-χρονη στο τέλος είναι η πρώτη που έχω δει από τόσο μεγάλη κυρία!

    Ο χρόνος πάντως όσο καλά και να φέρεται, περνάει ο άτιμος, περνάει.... Τουλάχιστον να έχουμε «παράσημα» κι όχι «ζημιές» στο σώμα...

    Σας ευχαριστώ πολύ!

    @cortlinux,

    Υπάρχουν... Να σου πω τώρα λίγο που μας λες ότι σας βλέπουμε σαν δονητές (χρειάζεται κι ο άντρας, ο δονητής δεν κουρεύει το γκαζόν που λέει και το ανέκδοτο...) & τράπεζες σπέρματος (εμείς καλέ θέλουμε τράπεζες με ευρύ πορτφόλιο τραπεζικών προϊόντων και υπηρεσιών, μόνο σπέρμα... Πληζ!)

    «... Why do we love men? Let us count the ways. Their charming grins. Their strong hands. Their sexy shoulders. Their strength, their tenderness, their confidence... and did we mention the hands?» (ivillage.com)

    Ελα να σου πω λοιπόν λίγο στ’αυτί...

    Πώς είναι δυνατόν να μην λατρεύουμε τους άντρες – τη δύναμη από τη φύση τους...

    http://66.90.73.230/hu/
    hunk261024x768.jpg

    ... και τη δύναμη από την ψυχή τους?

    http://www.september11news.
    com/FiremenSaving11th.jpg

    Και πώς είναι δυνατόν να μην σας αγαπάμε τρυφερά...

    http://imagecache2.allposters.
    com/images/139/080_6440141.jpg

    ....αισθησιακά....

    http://www.geocities.com/
    paris_portfolios1/Couples4.jpg

    ...και απογειωτικά?

    http://www.geocities.com/
    paris_portfolios1/Couples2.jpg

    Μμμ? Είναι δυνατόν βρε κουτό?
    ;)))

    @χρυσοθήρας,

    Sobering effect… Κάθαρση.... Μεγαλείο...

    @margo,

    «μερικές φορές λέω τι καλά να είχα το θεικό σώμα...αλλά κανένας δεν είναι τέλειος...όλοι έχουμε ομορφιά».

    Ξέρεις τι σκέφτομαι, συμφωνώντας μαζί σου, ώρες-ώρες? Πόσο πολύ μας επηρρεάζουν τα διαφορα πρότυπα ομορφιάς, στην εποχή μας ειδικά το δυτικότροπο «ψηλόλιγνο», όταν σε άλλες εποχές κι άλλους πολιτισμούς, ήταν πολύ διαφορετικά τα πρότυπα, πιο κοντα στην πραγματική μας φύση. Πώς το έλεγε πριν χρόνια εκείνη η καμπάνια του Body Shop "Υπάρχουν μόνο 20 γυναίκες στον πλανήτη που μοιάζουν με top-models» ή κάπως έτσι, εννοώντας φυσικά τα original top models…

    @lefteris,

    Ααααχ «άργειε νά’ρθει εκείνη η μέρα, κι ήταν όλα σκοτεινά....»
    (και τα έσκιαζε η χολέρα και τα πλάκων’η ιλαρά...)
    ;)))

    @carder,

    Βρε βρε βρεεεεεε.... σαν τα χιόνιαααα το παγόβουνο! Επ, καλέ εσύ θα λειώσεις εκεί πέρα! Σπίτι στον Βόρειο Πόλο γρήγορα και θα μου κάνει μήνυση η μαμά σου!

    Για το τελευταίο, κυκλοφορεί και η βερσιόν «μικρό κινητό, μεγάλο ακίνητο & πουλί αεικίνητο».

    Τς τς τς, μπήκες και το.... εντελώς το επίπεδο!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. @ΝΔ,

    Εγώ τον έκανα... σκονισμένο ή αυτό το ηλίθιο το word με το διορθωτήρι του (που επεμβαίνει στ'αγγλικά με αυτιστικό ζήλο!).

    Πάντως μπράβο, μ'αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθώνομαι!!!
    ;))))

    (ευτυχώς που βρήκες κάτι, θά'σκαζες!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. αυτό το άδειο βλέμμα στο καθρέφτη μου/ κάπου το ξέρω καλά από παλιά/ να με κοιτάει όπως οι γκρίζες οι κοπέλες που μ'αγάπησαν/ κάτι χλομές κάτι χοντρούλες, με γυαλιά/ αυτές που δε τους ρίχνεις δεύτερη ματιά/ ξενοδοχεία της αγάπης νυχτωμένα/ που περιμένεις να περάσει, η μπόρα και μετά/ φεύγεις και σε κοιτάνε, λυπημένα/ το ξέρουν από την αρχή μα πάντα ελπίζουν/ όταν σου δίνουν με αγωνία το φιλί τους/ το βλέπουν μες'τα μάτια σου/ το βλέπεις στα δικά τους/ ένα σωρό, τελειώσανε, η ζωή τους/ μου μείνανε οι θεωρίες και τα λόγια/ ε, να τελειώσαμε κ εγώ, μες'τη ζωή σου/ έφυγα σαν το κλέφτη, δίχως λόγια/ και δε λογάριασα τη πίκρα, τη δική σου/ ένας γελοίος παρλαπίπας, κοκοράκος/ όπου με παίρνει και 'μένα, κοκορεύομαι/ ένας χαζός και ζαλισμένος, ανθρωπάκος/ μες'του φαλλού μου το φολκλόρ, να κοροϊδεύομαι/ κορίτσια της συγνώμης, μες'τα μάτια σας/ είναι μια λύπη που δεν έχω εγώ, ξεχάσει/ κορίτσια γκρίζα-νεράιδες, της αγάπης/ ό,τι ήτανε να χάσω, το έχω χάσει/ απ'ό,τι μου έμεινε, τούτο το τραγούδι/ σας δίνω απόψε που μονάχος ξενυχτάω/ μοιάζει χαζό, μα είναι το λουλούδι/ είναι το χάδι και τα λόγια που χρωστάω/ είναι το χάδι το απαλό, που σας χρωστάω/ είναι το χάδι το απαλό, που σας χρωστάω

    Χ & Π Κατσιμίχας "κορίτσια της συγνώμης"


    Υ.Γ. Παρακαλώ πολύ τον πανέμορφο ασπρόμαυρο blog(o)-δεσπότη Don να μη θεωρήσει πως το δικό μου δικτυακό όνομα (doh) μοιάζει με κακόγουστη φάρσα, μια κ διαφέρουν τα δύο ονόματα μόνο στα τελικά γράμματα (που κατά σύμπτωση -οϊμέ!- διαφέρουν ελάχιστα κ στο περίγραμμα).
    Το διατηρώ -ονοματοθέτησα τον εαυτό μου, (να άλλη μια πολύ μεγάλη "ελευθερία που μας εκχωρεί" το δίκτυο)-- αρκετό καιρό προτού τον γνωρίσω κ μάλιστα αυτό ήταν κ η αιτία για παρεπόμενες αναβολές αυτής της επίσκεψής μου, επειδή έψαχνα τρόπο για να εξηγήσω....τελικά σήμερα υπέκυψα όπως φαίνεται στο "άγιο κάλεσμα" της Aphrodite, κ δοκίμασα να μοιραστώ εδώ, αυτό που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα το άρθρο της για το hardware της ανθρώπινης υπόστασης

    Don, Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη φιλοξενία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Προτεινω σε ολους να διαβασουν το αποσπασμα απο τον << καθτεφτη >> του ΝΔ που αναφεροταν σε μια γυναικα οπου δοκιμαζε καποια ρουχα και κατεληξε γυμνη,συνειδητοποιωντας οτι το μονο αληθινο ρουχο μας ειναι το γυμνο μας σωμα....


    Θα το παρεθετα αλλα εχω αφησει το βιβλιο στην Κρητη.

    Καλο βραδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Για τη ακρίβεια αγαπητή θεά με τάπώσες. Ειδικά κάποιες φωτογραφίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Από τη μια η τσακπινιά σου με βάζει σε σκέψεις ότι είσαι 18-25. Από την άλλη οι απαντήσεις σου έχουν εμπειρία μέσα τους και με κάνουν να σε υπολογίζω γύρω στα 35.
    Όμως δε θέλω να μου απαντήσεις. Εμένα μου φτάνει που είσαι εσύ. Όσο πομπώδες κι αν ακούγεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. aphrodite said...
    Opinion? Any thoughts?


    Kamia axiosêmeiôtê apopsê ê skepsê. Hôraia hê phôtographia me tous pyrosbestes. Hoso alêthinê, allo toso pseutikê hê allê me to zeugari.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Αφροδίτη απο σήμερα λοιπόν λέω να με αγαπάω πιο πολύ!! Να ξεκρεμάσω τη ζυγαριά από το λαιμό μου,να κάνω σαϊτες όλες τις δίαιτες που κατά καιρούς έχω μαζέψει,να πετάξω τα μικρού μεγέθους ρούχα στα οποία πίστευα πως κάποτε θα έμπαινα... και να τρώω επιτέλους τα παρφέ σοκολάτα παγωτά μου χωρίς τύψεις !
    Πόσο πιό όμορφα νιώθεις όταν δε σε κρίνεις απο το νούμερο της φούστας σου!
    Να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. maika said...
    Αφροδίτη απο σήμερα λοιπόν λέω να με αγαπάω πιο πολύ!! Να ξεκρεμάσω τη ζυγαριά από το λαιμό μου,

    Bravo Maika - that is the spirit. Κάτω η δικτατορία της ζυγαριάς!

    Αχ, Αφροδίτη ο καθένας σε διαβάζει όπως θέλει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. @doh,

    Τι «ακριβώς» τραγούδι... Πόσο περιγραφικοί είναι οι Κατσιμιχαίοι... Ασε, τώρα μου έρχεται με το κλίμα στο ποστ το κλασσικό «συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλλα, κι εγώ δεν έχω για νοίκι...» (θά'χω για ινστιντούτα καλλονής?! πίκρα...)

    «... αυτό που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα το άρθρο της για το hardware της ανθρώπινης υπόστασης»

    «Το hardware της ανθρώπινης υπόστασης»...

    #$%^&*(*&^%$#!!!!!

    Να πάρει! Το ήθελα πολύ να το είχα γράψει εγώ αυτό!
    Φτ!
    ;)))

    @cortlinux,

    Αμα βγάλεις τα γυαλιά θα με καταλάβεις καλύτερα....
    ;)

    @takis,

    Εμ, γι αυτό λέμε ότι είμαστε κολλημένοι με τον Ντον... Κάτι τέτοια κείμενα και σε στέλνουν κανονικά!!!

    @ein Steppenwolf,

    Ξέρεις ΤΙ ΣΑΒΟΥΡΑ βγαίνει έτσι και ψάξεις με οποιεσδήποτε από τις λέξεις που μπορεί να περιγράψουν την φωτογραφία, ε? Οπότε προτίμησα να βάλω μια σαφώς «στημένη», αλλά extra soft, ώστε να πάρετε το μήνυμα χωρίς να γίνουμε... Τέξας!

    Μια που όμως βλέπω ότι σου αρέσουν τα μη στημένα, να το τραβήξω λίγο και να σου κάνω μια νύξη για το τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα, για να πάρει λίγον ορρό να σώσει τον άντρα που λατρεύει? Εκεί να δεις παραμόρφωση, όχι απλά παχάκια και κοιλίτσες - μιλώ για τον άντρα της ιστορίας και δε μιλάμε για εξοικείωση, αλλά πραγματικά...

    Χμ, γιααα κοίτα εδώ....

    http://www.heavymetalmagazine
    fanpage.com/su86l.jpg

    Ε?

    (ευτυχώς που είναι μόνο η φαντασία του Serpieri, αλλιώς θα την είχαμε κρεμάσει ανάποδα οι υπόλοιπες! Χαλάει το φεμινιστικό καφενείο η ζουμπούρλω!!!)
    :PPPP

    @lefteris,

    Είσαι εντελώς ORIGINAL!!!
    ;)))

    @maiosone,

    Πολύ δυνατό...

    Αληθινή ιστορία?

    @maika,

    Αν σου περισσέψει λίγο «μ’αγαπάω πιο πολύ», στείλε λίγο κι από δω... Τους άλλους πάντως είναι πιο εύκολο να τους αγαπήσουμε τελικά με το όποιο κορμί τους, από τον εαυτό μας... Τι αυτομαστίγωμα είναι αυτό!!!

    @gravoura,

    Εγραψες κάτι -από μακρυά κιόλας- κι εξαφανίστηκε μέχρι να το διαβάσω, ή ήταν ιδέα μου? Επειδή εμένα μου κολλάει συνέχεια ο μπλογκερ εδώ και μία ώρα, κι έχασα αυτό το σχόλιο ήδη μία φορά, δεν το ξαναρίχνεις λέω εγώ? (εκτός αν τρελλάθηκα!!!)


    @Και ξενύχτη Γάτε,

    (να δούμε, θα σε προλάβω στο μοντερέισον?), έτσι είναι, τις σελίδες μου τις γυρνάνε όπως θέλουν και διαβάζουν αυτό που θέλουν - τι καλύτερο, να μπορείς να προσφέρεις κάτι σε όποιον θέλει να σε διαβάσει?

    Τιμή μου, πραγματικά!

    Οπότε παιδιά να σας καληνυχτήσω, να σας ευχαριστήσω και πάλι, να σας ευχηθώ καλό βράδυ είτε με τον Μορφέα είτε με όποιον άλλον προτιμάτε, και τα λέμε αύριο (οι εκτός, φέρτε και λίγη δροσιά καλέ!)

    Φιλιά πολλάαααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. georgesoul said...
    λοιπον, Αφρο, χτες που λες στην παρέα έριξα την ιδέα του ποστ σου
    Aphrodite said…
    Ωραία, γίναμε και θέμα σε παρέες!



    Αυτό δεν είναι τίποτα.
    Οι συζητήσεις για το doncat έχουν αποκτήσει τέτοια δυναμική και τέτοια επιρροή στις παρέες μου και στις καθημερινές τους συνήθειες ώστε μια φίλη μου παριστάνει συνεχώς την Αφροδίτη της Μήλου τυλιγμένη μόνο με ένα σεντόνι. Έρχεται δε σε οργασμό μόνο όταν αναγκάζει τον παρτενέρ της να υποδύεται το ΝΔ απαιτώντας της: θέλω τώρα το σεντόνι σου, το σεντόνι σου!


    @ Aphro
    Το ξανα... το επίπεδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Η ομορφιά, είναι αφ ενός υποκειμενική πιστεύω, και αφ ετέρου πολύ συνειρμική η διαδικασία της αναγνώρισης της.
    Δε μπα να δω μπροστά μου την απόλυτη μοντέλα; Αν ανοίγοντας το στόμα πετά βατράχια τότε κοιτώντας πρόσωπο/σώμα της εγώ τα βατράχια βλέπω.
    Προτεραιότητες...
    Αν όμως επικοινωνώ πραγματικά, τότε το πράγμα πάει αλλού. Τη βλέπω πανέμορφη επειδή μου ξυπνά η όψη μνήμες καλές.
    Δίνω μεγάλη σημασία στην έκφραση των ματιών και του προσώπου γενικότερα.
    Από μικρό παιδί είχα διαπιστώσει την αποτύπωση του χαρακτήρα μετά τα 25-30 στο πρόσωπο.

    Και ναι, τη μαμάδα με τα κουτσούβελα τη βλέπω πάντα όμορφη.
    Την κάνει όμορφη το γεγονός της θυσίας της εμφάνισης για την δημιουργία της νέας ζωής που φέρνει.
    Συνάντησα γυναίκα που δεν έκανε παιδί για να μην κάνει κοιλιά. Τέρας ομορφιάς!
    Εκανε κοιλιά η ίδια της η ύπαρξη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. (...α-χουνκ!.....)

    (....κλμέρα....)

    (...εγώ πότε θα κοιμηθώ....?)

    Στα γρήγορα,

    @anastassios,

    το σχόλιό σου, όπως και των άλλων φίλων, με το που εμφανίζονται τα κάνω copy-paste σε word ώστε να μπορώ να απαντήσω σε αρκετούς φίλους μαζί, ελπίζω χωρίς παρεξήγηση για το γκρουπάρισμα, αλλιώς θα χτυπάγαμε... 300-άρα με τα μισά σχόλια δικά μου.

    Ε, με σένα πρόλαβα μέχρι το refresh που έλειπες μετά. Με την gravoura πάλι, όχι - και μπορεί να κάνω και λάθος δλδ, ήμουν πολύ κουρασμένη χτες, και ίσως δεν εμφανίστηκε καν....

    Λες να μου έδινε το μοντερέισον έτσι εύκολα?

    Ο Γάτος?

    Ξέροντας ότι όταν λείπει ο γάτος...

    Are you crazy?!?!?

    Από την άλλη, αν αυτή είναι προσφορά ιδιαιτέρων στο τάβλι... έχεις δρόμο ακόμη!
    :))))

    @παγόβουνο,

    ΛΟΛ!!!

    @somebody,

    Δύσκολο να διαλέξω φράση - τόσο γεμάτο... Αντε, ειδικό βραβείο στο:

    "Και ναι, τη μαμάδα με τα κουτσούβελα τη βλέπω πάντα όμορφη.
    Την κάνει όμορφη το γεγονός της θυσίας της εμφάνισης για την δημιουργία της νέας ζωής που φέρνει.
    Συνάντησα γυναίκα που δεν έκανε παιδί για να μην κάνει κοιλιά. Τέρας ομορφιάς!
    Εκανε κοιλιά η ίδια της η ύπαρξη..."

    Νομίζω ότι όλες οι κυρίες και δη οι μαμάδες εδώ θα σε λατρέψουν!
    ;)

    @maiosone,

    σ'ευχαριστώ!


    ....αργότερα τα σπουδαία.....και σήμερα ακόμη πηγαίνω σχεδόν non-stop. Time-out!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. cortlinux said...
    "Δεν έχω δει ποτέ γυναικείο ποίημα ή φωτογραφία που να προσεγγίζει ερωτικά έναν άνδρα"

    Θέ μου και κάνε με βουνό
    και κείνον κάνε χιόνι
    να τονε νιώθω απάνω μου
    σιγά-σιγά να λιώνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Αφροδίτη Λές "πώς στην ευχή κολλάμε τόσο στο απ’έξω;" κολλάμε πάντα στο απέξω γιατί είναι το σέξ στη μέση. Αυτόματα γίνεται ο συνειρμός. Πώς να είναι αυτός/αυτή στο σέξ.
    Εχουμε πεισθεί απο τα media ότι ένας άνδρας με τέλειους κοιλιακούς θα κάνει το καλύτερο σέξ άσχετα αν ανοίγοντας το στόμα (για να μιλήσει) πετάγονται βατράχια. Το αντίστοιχο στις γυναίκες. Ιδιαίτερα στις ξανθές που όλοι τις κατηγορούν και συγχρόνως τις κυνηγούν.

    Ομως
    Απ'ότι είδα φέτος στη θάλασσα τα ξεπερνάμε τα παραπάνω λίγο-λίγο. Αργά όμως και πολύ μακρυά απο τις πολύκοσμες παραλίες όπου οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Και τρίτη καλημέρα!

    Είπα (Θεά είναι αυτή) να της εκχωρήσω κάτι παραπάνω από το κοινό 48ωρο...

    Τάσο Παπαδάκη τι ερώτηση είναι αυτή; - όλοι ευπρόσδεκτοι - και ιδαίτερα οι φίλοι από τα παλιά.

    Αφροδίτη η Gravoura έγραψε σε άλλο ποστ (το "Περιμένοντας" για τον Ντόν. Έγραψε από την Νάξο, διάβασε μόνον αυτό και δεν έμαθε τα καλά νέα (ότι τον έχω αγκαλιά). Ελπίζω να τα μάθει τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. ΩΠ!

    Αρχισε η πρωϊνή βάρδια κι εγώ ακόμη είμαι από τα χτες; Γιατί αφού τώρα γυρνάω, μάλλον "εγώ κλείνω τεύχος" για τα χτες, ε;

    Μας έστελες με τις φώτος σου Αφρο, πρωί-πρωί!

    Ωραίο: κόσμος έξω μεγάλης ηλικίας που ντύνεται όμορφα και αξιοπρεπώς.

    Γελοίο: κόσμος έξω μεγάλης ηλικίας που ντύνεται σα τζόβενο, δείχνοντας όσο περισσότερο κρεμασμένο κρέας γίνεται, από φανελλίτσες με τιράντα και αλυσίδες στο λαιμό (άσε που βάφουν τα μαλλιά τους, ή τα κανουν πιστολάκι!) οι άντρες, και αυτά τα κολλητά, κοντά και πολύχρωμα τα ξεμανίκωτα, και τα μίνι οι γυναίκες - με το πάστωμα στη μούρη...

    Θυμάμαι τη Λωρήν Μπακώλ σε κάτι φωτογραφίες της πριν ελάχιστα χρόνια, πόσο αξιοπρεπής και όμορφη ήταν - όχι μονον λόγω προτερης ομορφιάς, αλλά λόγω αξιοπρέπειας και σεβασμού στον εαυτό της.

    Στο κάτω-κάτω, και να τά'χουμε (πολύ) καλά με τον εαυτό μας, να μην τον πετάμε στα μούτρα των άλλων, ε;

    Καλημέρα σε όλους, τώρα πλέον, ξεραίνομαι!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. @ΝΔ,

    ε, τότε είναι που κόλλαγε ο μπλόγκερ και μου έριχνε και τις γνωστές μούντζες το πισι μου και μπερδεύτηκα... (ναι, είναι υπολογιστής με υψηλότατη νοημοσύνη!)

    Επανέρχομαι αργότερα... (ρίξτε καμμιά βουτιά για μένα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Δύο φορές αναφέρθηκε στα σχόλια το όνομα της Λωρήν Μπακόλ.

    Γιατί λοιπόν παραμένει γοητευτική και στο 80 της;

    Όχι μόνο γιατί ήταν από τις ωραιότερες του Χόλλυγουντ - ήταν η ευφυέστερη. Όποιος την έχει ζήσει σε ζωντανή συνέντευξη (έχω τρεις στο αρχείο μου) μένει άναυδος από την εξυπνάδα της.

    Αυτή η εξυπνάδα καθρεφτίζεται στο πρόσωπό της και το κρατάει ζωντανό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Ημέρα 3η
    Προσαρμόζομαι:

    Κάθε βράδυ που κλείνω τα παραθυρόφυλλα, σκέπτομαι: άραγε θα είμαι αυτός που θα τα ανοίξει το άλλο πρωί;
    Κάθε πρωί που ανοίγω τα παράθυρα, σκέπτομαι: άλλη μια μέρα κερδισμένη. Και αμέσως η δεύτερη σκέψη: προς τι, αφού το παιχνίδι είναι χαμένο...
    ...Οι τοίχοι από φως, και το σκοτάδι στο κέντρο να με πλησιάζει.
    Μέχρι να φθάσει, δεν έχω καλύτερη θεραπεία από το γράψιμο...
    ...γράφω μόνο για μένα, για να μου κρατάω συντροφιά.
    Όποιος θέλει να έρθει στην παρέα, καλόδεχτος.

    (Αλλά κι έτσι εδώ πέρα, μοναχικά, καλά είναι. Κι ας περισσεύει ήδη ένα σώμα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Να προσθέσω τις βιβλιογραφικές αναφορές.

    Το κείμενο του Μariosp είναι από τον πρόλογο στο 3ο βιβλίο των "Δρόμων" μου - Οδός Γαλήνης.
    Το πλήρες κείμενο:


    Κάθε βράδυ που κλείνω τα παραθυρόφυλλα, σκέπτομαι: άραγε θα είμαι αυτός που θα τα ανοίξει το άλλο πρωί;

    Κάθε πρωί που ανοίγω τα παράθυρα σκέπτομαι: άλλη μία μέρα κερδισμένη. Και αμέσως η δεύτερη σκέψη: προς τι, αφού το παιχνίδι είναι χαμένο.

    Βλέπω την ζωή μου σαν ένα ανάποδο τούνελ. Οι τοίχοι από φως, και το σκοτάδι στο κέντρο, να με πλησιάζει.

    Μέχρι να με φτάσει, δεν έχω καλύτερη θεραπεία από το γράψιμο.

    Ξέρω ότι έχω γράψει πολλά βιβλία, πράγμα που απωθεί τους κριτικούς και μπερδεύει το κοινό. Αλλά πέρασε ο καιρός που έγραφα για τους κριτικούς και το κοινό. Τώρα γράφω μόνο για μένα, για να μου κρατάω συντροφιά.

    Όποιος θέλει να έρθει στην παρέα, καλόδεχτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τίποτα...πολλές φορές ερωτεύτηκα άντρες...(συνομίληκους μου) πο εμφανησιακά ίσως σε μερικές να έλεγαν σιγά το λάμπουρο...ειδικά με ένα παιδί θυμάμαι πριν 2-3 χρόνια...ήταν σοβαρός,είχε φαντασία,το μυαλό του έπαιρνε στροφές γρηγορότερα από ένα μοτερ αυτοκινήτου....ευφυέστατος...έιχε πνεύμα κ προσωπικότητα...κατέληξα να ερωτεύομαι αυτην την προσωπικότητα...και ας μου έλεγαν πως δεν ''φτουράει'' μια μπροστά μου!Η πιο χαζή δικαιολογία που μου είπαν ποτέ..δεν είμαι δίπλα του γιατί φοβήθηκα πως δείχνς απίστευτα χαζή...ένασ φοιτητής ιατρικής...και μια αποτυχημένη απο τις πανελλαδικές κοπέλα φοιτήτρια στην αγγλία...εκέι να δείτε ρατσισμός πυ πεφτει περισσότερο από την ομορφιά που διαθέτει ο καθένας μας!

    η αυτοπεποίθηση είναι αυτή που νικάει πάντα για μενα...κάτι που μερικοί δεν την έχουν...ίσως κ εγώ...

    κλείνοντας...απλά...έχω να πω πως δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για το πως είμαστε..είμαστε αυτοί που είμαστε!ας το χαρόυμε τώρα διότι μετά...πολύ απλά δεν θα υπάρχουμε παρα μόνο ως ιδέα στη σκέψη κάποιον που έμειναν εδώ..


    αρκετά σοβαρό υφάκι πήρα...δν αρμόζει σε μενα χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. mariosp, χωρίς το ανάποδο τούνελ
    "έκοψε" όλο το κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Aπό το "Ημερολόγιο του Καύσωνα"
    του ΝΔ.

    Το πρωί ξύπνησα με μια γεύση...


    ...από χείλη στο στόμα. Ποια χείλη; Ήταν συγκεκριμένα αλλά ξέχασα το όνειρο.

    Το σώμα έχει την δική του μνήμη. Που δεν λειτουργεί κατ' εντολήν. ("Θυμήσου σώμα!") Αλλά από δική της θέληση και αυτόνομα.

    Ήταν ωραία γεύση. Αρμυρή.

    *

    Πριν από τον καύσωνα. Στην πλαζ. Είδα μια κοπέλα με μεγάλα στήθη - και τρόμαξα.

    Σφαιρικά, τέλεια στο σχήμα, σε λιγνό κορμί. Σαν Ινδή θεά. Γυμνόστηθη, έσκυβε να λουστεί.

    Τρόμαξα, γιατί ήταν τόσο δυνατά, γήινα, επιθετικά αυτά τα στήθη. Κατάλαβα τι θα πει πραγματικό, ζωντανό, πόσο βαραίνει στο χέρι.

    Για μένα τα υπερβολικά βυζιά ήταν κάτι σε (Αμερικάνικα) πορνοπεριοδικά. Τώρα ήρθε αυτή η ξένη, με το ασήμαντο πρόσωπο. Με ερέθισε και με φόβισε. Από εκείνη την ημέρα σκέπτομαι αλλιώς το γυναικείο σώμα.

    (Στην μεγάλη ζέστη ταιριάζει το βαρύ στήθος. Όπως το μικρό εφηβικό, στην άνοιξη.)

    *

    Αν δεν υπήρχε θάνατος, αν δεν υπήρχε χρόνος.

    Αιωνιότητες ηδονής, ποιήματα και μουσική - επικούρειες ημέρες.Πως το λέει ο Andrew Marvell;

    A hundred years should go to praise Thine eyes and on thy forehead gaze; Two hundred to adore each breast But thirty thousand to the rest;

    Έρωτας σε αργή κίνηση. Εκατό χρόνια για τα μάτια, διακόσια σε κάθε στήθος. Τριάντα χιλιάδες για τα υπόλοιπα (τι αναλογία!).

    Όμως ο Επικούρειος χάνει κάθε φορά που χτυπάει η ώρα. Ο χρόνος δεν είναι σπίτι να στεγαστείς. Μας κυνηγάει όλους. Και ξέρουμε που απολήγει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Και πόσο λατρευτές είναι αλήθεια οι γιαγιούλες και οι παπούληδες, αυθεντικές μορφές, στα λιγοστά πιά χωριά της Ελλάδας.
    Απολαμβάνω ιδιαίτερα τις συνεντεύξεις όταν τους βλέπω στις ειδήσεις.
    Να μουν εκεί να τους κάνω τόινγκ τόινγκ στην κοιλίτσα!!!
    Τι (ο)μορφές αλήθεια..

    Η απόλυτη ίσως ολοκλήρωση/εκπλήρωση της ζωής αποτυπωμένη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Από το "Ημερολόγιο του Καύσωνα" κι αυτό:


    "Ο Θάνατος ουδέν προς ημάς." Τι επιπόλαιο σόφισμα, Επίκουρε! Ώστε ο θάνατος δεν μας αφορά - διότι ή εμείς είμαστε ή αυτός. Ποτέ ταυτόχρονα παρόντες.
    Κι αυτόν τον φόβο, που κουβαλάμε μέσα μας όλη μας την ζωή, πως τον λέμε; Δεν βρίσκεται σε κάθε πράξη μας η σκέψη του θανάτου; Θα ζούσαμε έτσι, αν δεν υπήρχε; Η τυπική λογική σπάνια εφάπτεται με την ζωή.

    *

    Οι τελευταίοι στίχοι του ετοιμοθάνατου Rilke:
    Ο Leben, Leben: Draussensein. Und ich in Lohe. Niemand der mich kennt.
    (Ω ζωή, ζωή: Να είσαι εκτός. Κι εγώ στη φλόγα. Κανείς που να με ξέρει.) Εκείνη την ώρα - "ουδέν προς ημάς" η ζωή.

    *

    Θα πεθάνω μια μέρα και η πραγματικότητα θα κλείσει από πάνω μου - όπως η θάλασσα πάνω από μια πέτρα.

    *

    Όνειρο παιδικής ηλικίας. Τρέχω σε χωματόδρομο. Χαλίκια μπαίνουν στα παπούτσια μου και με ενοχλούν. Αλλά τα παπούτσια κουμπώνουν παράξενα, με αγκράφες που δεν ξέρω να λύσω. Τρέχω και πονάω.

    *

    Το σώμα καταπονείται σκληρά στις μεγάλες ζέστες. Ιδρώνει, βαραίνει, εκτείνεται, φουσκώνει. Εποχή ιδρώτα.
    Εποχή σώματος.
    Πόσο μακριά είμαστε από το κορμί μας! Μόνο σαν αρρωστήσει μας απασχολεί. Μονάχα χαλασμένα όργανα συζητάμε. Και πάλι, αφηρημένα. Με απόσταση. Σαν να μην ήταν μέσα μας. Ιατρικό ιστορικό, αναλύσεις και διαγνώσεις.
    Τι κάνει το σώμα μας όλη μέρα; Ελάχιστα συνειδητοποιούμε τις δραστηριότητές του - και ποτέ δεν μιλάμε γι αυτές. Λίγο, ίσως, για την πέψη, καθόλου γι' άλλες λειτουργίες. Είμαστε ακόμα πουριτανοί. Μεγάλη ανακούφιση - σχεδόν ηδονή - η αποβολή στερεών ή υγρών κι όμως ποτέ δεν αναφερόμαστε δημόσια σ'αυτά. Οι εισαγωγές συζητήσιμες, οι εξαγωγές ταμπού. Κατάλοιπα μαγικών και άλλων δοξασιών για τα "ακάθαρτα". Σίγουρα, τα πράγματα που μυρίζουν άσκημα σωστά τα κρύβουμε από τις μύτες και τα μάτια μας. Το κάνουν και τα πιο πρωτόγονα ζώα. Αλλά και από το μυαλό μας; Αποσμητικά και στο νου; Γιατί τόση κρυψίνοια για τις εκκρίσεις; Πόσο αποστειρωμένοι κι αποσμημένοι πρέπει να γίνουμε για να ξεχάσουμε την ζωική μας υπόσταση;
    (Όταν βγαίνω από το μπάνιο, το Γατοτάκι αρνείται να με μυρίσει.)
    Στον "σκοτεινό" Μεσαίωνα οι άνθρωποι δεν είχαν τέτοιους φραγμούς. Κι αργότερα, στην εποχή του Rabelais και του Villon μιλούσαν για όλες τις λειτουργίες του σώματος χωρίς ενοχές. Οδύσσεια χυμών, οσμών και κρότων ο "Γαργαντούας". Πέρασαν πεντακόσια φωτισμένα χρόνια κι ακόμα δεν έχουμε συμφιλιωθεί με το σαρκίο μας. Μας έφαγε ο δέκατος ένατος αιώνας του μικροαστικού καθωσπρεπισμού. Ποιος θα γράψει μια μπαλάντα για την ηδονή του ξυσίματος;

    *

    Πρωινές στύσεις στη ζέστη.

    *

    Όσο περνάνε τα χρόνια, αυτό το σώμα, το μπαλωμένο, μου γίνεται περισσότερο πολύτιμο. Τελικά είναι πιο πολύ εγώ κι από εμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. @lefteris,

    "...Το hardware της ανθρώπινης υπόστασης..."
    Δε βαριέσαι... μετά από ορισμένες δεκαετίες, γίνεται software."

    Aυτό θα μπει στο Hall of Fame του ποστ!!!

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!

    @manosnikol,

    «Θέ μου και κάνε με βουνό
    και κείνον κάνε χιόνι
    να τονε νιώθω απάνω μου
    σιγά-σιγά να λιώνει»

    Και το επόμενο entry στο Hall of Fame…

    Πολλλύ καλό!
    ;)))

    @marina,

    Ναι, ούτε φελλός δεν τα συγκρατεί τα βατράχια, κάποια στιγμή θα δραπετεύσουν κι όποιον πάρει ο Χάρος! Κι όσο πιο όμορφο το απ’έξω, τόσο πιο μεγάλη αντίθεση κάνουν... Και τόσο πιο πολύ σε ξενερώνουν!

    Πολύκοσμες παραλίες? Απαπαπαπααα! Γιατί, δε μας φτάνουν οι καύσωνες και η (α-χεμ, γκουχ, γκουχ) "όση" παρακμή μας, να κάνουμε και ασκήσεις νεύρων? Γουάϋ?
    ;)))

    @georgesoul,

    Ατιμο ε, να γραπώνεσαι απο την εμφάνιση να κερδίσεις λίγο σε χρόνια. Και να έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα! Από την άλλη καμμιά φορά λέω, αφού εκείνοι περνάν καλά και το χαίρονται, ποιά είμαι εγώ που θα κρίνω κι από πάνω? Ας μην κοιτάω στο φινάλε...

    Για Lauren Bacall,

    http://www.harpercollins.com/
    harperimages/isbn/large/5/
    9780060755355.jpg

    Τι μπορεί να προσθέσει κανείς? Οπως λέει κι ο Γάτος, η γυναίκα είναι ευφυής σε κάθε επίπεδο. Και στην ομορφιά της, ευφυής είναι!

    Δες και την Jane Fonda,

    http://www.randomhouse.com/
    catalog/covers_450/97803755
    07106.jpg

    Μωρέ και νυστέρι που έχει πέσει, η γυναίκα μαας βάζει κάτω κανονικά!

    Μακάρι να είχα να σου δείξω και την φωτο της Ava Gardner, λίγο πριν τα 67 της, μια ασπρόμαυρη, πορτραίτο, που είναι χαμογελαστή, με το τσιγάρο στο στόμα (μπλχ! τεσπα...), να δεις γυναίκα...

    Εχουμε και την Λώρεν στα 72 (!!!)να ποζάρει στην Πιρέλλι μόνο με τα σκουλαρίκια λέει (εγώ μόνον αν φτάσω τα 200, ως όμορφο απολίθωμα και αν... Ούτε συλλογές ολόκληρες Van Cleef & Arpels, Tiffany's, Cartier ΚΑΙ Chopard μαζί στ'αυτιά, τι στ'αυτιά, να με θάψουν ολόκληρη, α, και Lalaounis σκουλαρίκι στη γλώσσα, δε με σώζουν!)

    Βαθύς αναστεναγμός, συνεχίζουμε...

    @μπιντιπήτ,

    Ωραίο with a twist!!! (αν κι όσο διάβαζα τα έπαιρνα με την συμφωνία, αλλά ας είναι...)

    @margo,

    «...και ας μου έλεγαν πως δεν ''φτουράει'' μια μπροστά μου!»

    Το Χρηματιστήριο της ομορφιάς... Πού θα κανεις limit up?... Από την άλλη, χωράνε δύο Σταρ Ελλάς στο ίδιο ζευγάρι?... Χμμμ...

    Ρατσιστές Οι Αγγλοι? ΑΝΤΕ ΚΑΛΕΕΕ!!!!! (τους έλληνες τους έχουν γκρουπαρισμένους όλους μαζί με Μεσογειακο-λιβανεζο-πακιστανο-λατινο- και ναι, Ισπανο-τέτοιους! Εκτός αν εννοούσες μεταξύ ελλήνων φοιτητών... Οπου εκεί είναι λες κι ακούς να μιλάνε η γιαγιά σου με την γιαγιά του για πρόβατα και ρίζες ελιές, κι οι παππούδες από πίσω, για προίκες σε λεφτά και πτυχία... Τζήζους Κρίστους!

    @andy,

    Τι θα γίνει, θα μας φτιάξεις μεσημεριάτικα? Ο Δήμου στα καλύτερά του, φράση και ... άντε να μην κολαστώ τώρα!

    ********************

    Να συμπληρώσω με φωτογραφικό υλικό?

    1. Ομορφο, απαλό, στρογγυλεμένο, θεόγλυκο στο στόμα θηλυκό...

    http://www.gayart.biz/mapplethorpe/
    mapplethorpe9.jpg

    2. Ορμητικό, δυνατό, γωνιώδες, αλμυρό στο στόμα αρσενικό...

    http://imagecache2.allposters.com/
    images/CORPOD/RF243325.jpg

    3. Λίγο καθημερινό σε παραλία , χωρίς άλλους λέει... απλά σαν παιδιά ή σχεδόν...

    http://imagecache2.allposters.com/
    images/ARG/23012.jpg

    4. Και τα τυχερά, όταν βγαίνεις να εξερευνήσεις την πόλη που έχεις πάει, μόλις –επιτέλους πλέον- σηκωθήκατε και ντυθήκατε και όλο κι όλο ένα μικρό διάλειμμα πριν να ξανα......

    http://imagecache2.allposters.com/
    images/GLO/BAW80001.jpg

    *********************

    Να μη συνεχίσω λέω....
    ;)))

    @somebody,

    "Να μουν εκεί να τους κάνω τόινγκ τόινγκ στην κοιλίτσα!!!
    Τι (ο)μορφές αλήθεια..

    Η απόλυτη ίσως ολοκλήρωση/εκπλήρωση της ζωής αποτυπωμένη? "

    Αυτές ακριβώς οι (ο)μορφές μου δίνουν ένα αίσθημα ασφάλειας όποτε τις βλέπω, σα να πρόκειται να παραμείνουν όλα εντάξει, ο κόσμος στη θέση του, όσο ζουν κι αυτές...

    Σα να ξέρω μεν πιο πολλά αριθμητικά δλδ, αλλά να έχουν να μου πουν τα λίγα, που επεβίωσαν μέσα τους και να ζυγίζουν τόσο παραπάνω (ενώ από τα δικά μου τα πολλά, δεν θα μείνουν ούτε λίγα, όλα που μαθαίνουμε είναι τόσο σάλτσες...)

    Ουφ, τι ζέστη έξω!

    Αχ, τι καλό το ρημάδι το αρκουδίσιον (που αυξάνει τη ζέστη έξω...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. Μάλιστα.

    Δήμου "Καύσωνας" με φωτο+σχόλια by Aphro.

    Ωραία.

    Εμ, έχω μια δουλίτσα...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Ασχετο:

    Γκραν πρι Ουγγαρίας.

    Ο Θεός είναι δίκαιος.

    Έφυγε από λάθος ο καταπληκτικός Αλόνσο - αλλά τελικά δεν πήρε τους βαθμούς ο (αλήτης) Σουμάχερ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. Ασχετο.

    Αν δεν είδατε το grand prix (και σας αρέσει η μυρωδιά του καμμένου ελαστικού), βάλτε τα video recorder το βράδυ που θα το δείξει σε επανάληψη.

    Ο Alonso έκανε στην αρχή κάτι που μόνο ο αείμνηστος Ayrton είχε κάνει: πέρασε καμιά δεκαριά σε ένα γύρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. Γκραν Πρι

    Δείτε απόψε πώς ο Αλόνσο στη λάθος διαδρομή σφυροκόπαε τη βροχή. Θεέ μου με τι ψυχή γινόταν ο ίδιος πάθος εικόνα και βροχή μες την τηλεοπτική μου συσκευή.
    (Συγγνώμη Μάνο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΚΟΥΔΙΣΙΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑ!!!

    ΞΕΚΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΟΤΙ ΑΥΞΑΝΕΙ Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΕΞΩ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΟ ΕΞΩ ΗΤΑΝ ΚΛΕΙΣΤΟ!!!

    :-)))

    ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΡΚΟΥΔΙΣΙΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΝΑΓΚΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΕΞΩ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΣ ΤΗΝ ΖΕΣΤΗ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ ΔΙΧΩΣ ΣΤΟΧΟ!!!

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΤΩΡΑ: ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΖΑΛΙΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΣΑ ΕΞΩ.

    ΜΕΣΑ ΕΞΩ - ΜΕΣΑ ΕΞΩ - ΜΕΣΑ ΕΞΩ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑRDΙΑ ΜΟΥ;

    ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΕΙΚΑΣΙΕΣ.

    ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ;

    ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΜΙΑς ΓΙΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΠΩΣ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΝΕΙ; ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ...

    ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

    Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΗΔΕΣ / Ο ΕΝΑς ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ / ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟΣ / Ο ΕΝΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΛΕΙΣ ΑΚΡΗ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.

    ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ / ΦΕΥΓΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ.

    ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΛΥΚΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Αφροδιτούλα, όμορφη σκέψη και παρασκέψη. Αυτή που κάνουμε όταν βλέπουμε έξω και πέρα... Γιατί δε συνηθίζονται οι εικόνες που επιβάλλονται, ή μήπως συνηθίζονται? Όλοι μιλούμε για το επίπλαστο...δύσκολα όμως επιβιώνουμε στο «φυσικό», γιατί ακόμα και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουμε για να το ενστερνιστούμε είναι τεχνητά, πολιτιστικά τεχνάσματα.

    Άντε οι πιο ψαγμένοι (κι αυτό συνήθεια έχει γίνει) αφήνουν την κοσμοσυρροή και τη βρίσκουν στα Κουφονήσια και σία. Πιο πολύ για να δηλώνουν αντίσταση στο κατεστημένο, πιο πολύ για την «άλλη» γεύση και ποικιλία...Γυμνισμό επιτάσσει το φρέσκο, το καινούργιο? Άντε να το δοκιμάσουμε κι αυτό. Σκηνή? ....και βαριέμαι τον μακρύ ακτιβιστκό κατάλογο...σ’όλα μέσα! Τώρα, όπου και να βρεθείς, σε πειστικούς ροβινσώνες θα σκοντάψεις. Περνάει ακόμα. Μόνο που αντί για βάρκα, έχουν το φουσκωτό σε αναμονή για άμεσες ανταποκρίσεις με τη χώρα. Αντί για σκηνάκι (κατά το στρατιωτικό) κουβαλούν σκηνές-διαμερίσματα και εξοπλισμούς-προμήθειες διαστάσεων...κλπ κλπ . Άλλαξε ο Μανωλιός...

    Και μετά, πού σκέψη και ενσυναίσθηση για το σώμα που πρέπει ν’ αγαπηθεί? Λείπει η πούδρα από το πρόσωπο ίσως...αλλά ένα βλέμμα φωτεινό δε λάμπει! Άλλα «τοπία», εξερευνήσεις, πρωτοτυπίες και κατορθώματα απορροφούν τη σκέψη ακόμα και την «εναλλακτική». Μεταφέρουμε τα σύνδρομά μας στις παραλίες τής μοναδικής ευκαιρίας «αφαιρετισμού»...

    Όποιος έχει αγαπηθεί με «όλα» του, με τα όλα του : ), τα σωματικά και τα ψυχολογικά, τα σοφά, τα ηλίθια, τα γελοία, τα ωραία...μπορεί να αγαπήσει πίσω και πέρα απ’όλα τα αντίστοιχα γύρω του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Σχετικό:
    Aπό την “προσδοκία” του Νοβάλις:
    Ματιλντε: “Tο ξέρεις, δεν το ξέρεις, πως όλα αργά η γρήγορα μαραίνονται? Θα φιλούν γλυκά γλυκά ακόμη τα δικά σου μαγούλα, το ροδαλό σαν ξεθωριάσει χρώμα τους, χείλη, σαν χάσουν τους χυμούς τους?Η αγάπη δεν θα γοργοδιαβει και αυτή με τα χρόνια?”

    Xαινριχ:“Πως θα γινόταν να κατάφερνες με τα δικά μου μάτια στα μύχια της ψυχής μου να κατέβεις! Αφού όμως με αγαπάς, πρέπει και να με πιστεύεις. Δεν καταλαβαίνω τα όσα λένε για τις ομορφιές που περνούν όλες και χάνονται.Ότι με τραβά κοντά σου χωρίς να μπορώ να του αντισταθώ, ότι άσβεστο πόθο άναψε μέσα μου, αυτό δεν είναι του αιώνα τούτου.Φόβο κανένα δεν θα είχες, αν μπορούσες να κοιτάξεις τον εαυτό σου με τα δικά μου μάτια, να δεις τη μορφή σου λουσμένη με το φως του επουράνιου αρχέτυπου που καταυγάζει τα σύμπαντα.Η επίγεια μορφή σου δεν είναι παρά ο ίσκιος αυτού του αρχέτυπου….”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Δεν χρειαζεται να μπει το κομεντ αυτο δημοσια, ειναι κυριως για τα δικα σου ματια.
    Oμοως κανεις οπως νιωθεις, δεν εχω προβλημα


    Je n ai jamais lu les auteurs Grecs, απο αντιδραση κυριως στην επαρση που συναντω να πηγαινει χερι με χερι σε οσους ασχολουνται με το πνευμα και τις γνωσεις(στην Ελλαδα).
    Ξερεις, εμεις τα φωτα του πολιτισμου, "μαυρα κορακια ασπρα κορακια", και εναν εθνικισμο προς την μουσικη, τους συγγραφεις, την θρησκεια ακομα και τον καφε, ειχα μπει μια δυο φορες στο μπλογκ σου αλλα ολη αυτη η πληθωρα μνματων και δη απο ανθρωπους που μου ερεθιζε και ετρωγε την γλωσσα, (αλλα το βουλωνω σχεδον παντα).


    Οταν πρωτο ακουσα για σενα απο τον Πιτσιρικο, εκτιμησα εναν ανθρωπο απο τις απαντησεις του(εσενα ντε!)Αν και εβρισκα οτι πολλες φορες οι εξηγησεις ηταν περιττες, μερικοι ανθρωποι εχουν τοσο κακη θεληση που ειναι σπαταλη σαλιου .Ναι,και γω ειχα μπει μια δυο φορες στο μπλογκ σου(ποιος δεν ειχε μπει?) αλλα ολη αυτη η πληθωρα μνματων με κρατουσε μακρυα.Σημερα ανακαλυψα και τον συγγραφεα(συγχωρεσε και την αγνοια μου και το θρασος μου,φανταζομαι θα σου φαινεται αστειο αλλα ποτε δεν ασχοληθηκα με λογοτεχνια) και μου αρεσε πολυ.
    και οι ιδεες, και οι περιγραφες, και οι εικονες.
    Ο τροπος γραφης.
    Ισως και το θεμα να ηταν και αυτο που μιλησε στην καρδια μου.
    beeing different.


    Εν ολιγοις, γιατι δεν γινεσαι συγγραφεας?
    δες εμενα :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Πωπω,je suis confuse!

    Κε Δημου( το γυρναω στον πληθυντικο παλι μπας και το σωσω), δεν ειχα δει οτι γραφτηκε απο γυναικα.
    Ενθουσιαστηκα που εκφραζατε αυτα που ενιωθα εγω ως γυναικα, εσεις, ενας αντρας.
    και πηγα να κανω και καλαμπουρι (ενω ξερω οτι κανω μια ζωη γκαφες, τι τοθελα)?



    νιωθω απιστευτη αμηχανια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Βασικά θα διαφωνήσω με όλη αυτή τη δόση εσωτερικότητας. Γιατί στην τελική το προσέχουμε τον εαυτό μας, να του βάζουμε κάποια πρότυπα-στόχους δεν είναι κακο. Όταν γίνεται με μέτρο μας εξελίσει.
    Δεν είναι κακό να βάλεις μία ενυδατική για να μην αφυδατωθεί το δέρμα σου, ή να κουρευτείς για να είσαι πιο ωραίος/α ή να αγοράσεις ένα πιο καλό ρούχο. Προσέχεις τον εαυτό σου. Και όπως διαλέγεις να του δώσεις καλή πνευματική τροφή έτσι διαλέγεις και πως θα κάνεις το σώμα σου (που κι αυτό σου ανήκει) να φαίνεται πιο εμφανίσιμο.
    Δεν νομίζω ότι όταν γίνεται αυτό σε λογικά όρια διαφωνεί κανείς. Άλλωστε δε νομίζω ότι μας αρέσει κι ένας "πνευματικός" άνθρωπος απομονωμένος από το σύγχρονο περιβάλλον με φουστανέλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. «Θέ μου και κάνε με βουνό
    και κείνον κάνε χιόνι
    να τονε νιώθω απάνω μου
    σιγά-σιγά να λιώνει»

    ειλικρινά από τα πιο ερωτικά ποιήματα που έχω διαβάσει και ζηλεύω αυτόν τον άνδρα για τον οποίο το αισθάνθηκε έτσι αυτή η γυναίκα και το έγραψε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. έχοντας δει ανθρώπους με 1.50 να φαίνονται σαν γίγαντες 2,5 μέτρον και μεθυσμένες σαύρες σαν καλλονές, θεωρώ τα πάντα δυνατά. Η ζωή δεν σταματα στα 25, αυτό είναι σίγουρο. Να αυτοκτονήσω?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. δεν νομίζω να συμφωνήσει κανείς μαζί σου για την αυτοκτονία κι ούτε και να σε σταματήσει μια και πρόκειται για προσωπική υπόθεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. @N.Δήμου ι)
    "..Αφροδίτη η Gravoura έγραψε σε άλλο ποστ (το "Περιμένοντας" για τον Ντόν. Έγραψε από την Νάξο, διάβασε μόνον αυτό και δεν έμαθε τα καλά νέα (ότι τον έχω αγκαλιά). Ελπίζω να τα μάθει τώρα...

    Κυρ Αυγ 06, 10:10:53 πμ "

    Κ εγώ επίσης μόλις πληροφορήθηκα τα ευχάριστα για τον Don.Τώρα που τον έχετε στην αγκαλιά σας ποιος από τους δυο σας γουργουρίζει περισσότερο;

    @Ν.Δήμου ιι)

    Τυχερός άνθρωπος που είστε..(σχετικά με την Λωρήν Μπακόλ)

    Ενώ εγώ αντίθετα έχασα την ευκαιρία να συναντήσω την Ιsabella Rossellini πριν από αρκετά χρόνια εδώ στην Αθήνα ( έφτασα εξώρας στο "rendez-vous" κ για λίγο δεν την πρόλαβα). Την είχα ερωτευτεί σφόδρα (ακόμα "με κρατάει αυτό το πάθος του φαντασιακού" για εκείνη) όταν είδα τις φωτογραφίες της από μια έκθεση στο Παρίσι με τίτλο "Portrait d'une femme" στο αφιέρωμα του γαλλικού "Photo"...ε, μετά απ΄όλα αυτά έκανα κορνίζα το εξώφυλλο του "Ιnterview"...πραγματική ζωγραφιά :-))
    Όταν θα πάω στη Ν.Υ. θα πάρω λουλούδια κ αφού επισκεφτώ πρώτα την επί της της "Γης Μαύρη Τρύπα"- το Ground Zero, μετά θα πάω στο Lower Manhatan για να την βρω.

    @Αphrodite
    ι)Τα "Κορίτσια της Συγνώμης" είναι από τον πρώτο δίσκο τους τα "Ζεστά Ποτά".Υπάρχει όμως μια καλύτερη κατά τη γνώμη μου εκτέλεση στο διπλό άλμπουμ-αρκετά χρόνια αργότερα- "παράλληλη δισκογραφία" .

    ιι)αν δεν είχα διαβάσει το κειμενό σου για την "εξοικείωση" δε θα μου είχε έρθει στο μυαλό -μπορεί να μη το έγραψες, αλλά το προκάλεσες, έγραψες όλο το άλλο που γέννησε αυτό, και όλα όσα διατυπώθηκαν εδώ μέσα...Να τολμήσω να το πω αλλιώς:η "εξοικείωση" είναι ο "υπεροφόρος ορίζοντας μας", είναι η "μήτρα μας".

    Σ'ευχαριστώ πάντως... :-)

    Σας αποχαιρετώ για τις διακοπές με Nick Cave & The Bad Seeds... "He threw his arms around my neck/ he brushed the tear from my cheek/ and held my soft white hand/ he was an understanding man/ he did not even barely hardly speak" --(easy money)

    Nα περάσετε όμορφα τις υπόλοιπες (ήσυχες ή ανήσυχες-ανάλογα τι προτιμά κανείς) μέρες του Αυγούστου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. @Georgia m,

    Είναι το άτιμο το μυαλό το καλύτερο αφροδισιακό, τι να τα κάνουμε τα στρείδια...
    ;)

    @Grand-prix-όβιοι,

    Ο Ρουμπής, ο Κουμπής, ο Ρουμποκομπολογής, τους ρούμπωσε? Ο Κουμπής? Ο Button?!?!? Ο Τζένσον? Τζήζους...

    @ihafia,

    Δλδ εσύ όταν περνάς δίπλα στην εξωτερική μονάδα κλιματιστικού δροσίζεσαι? Διότι εγώ ζεσταίνομαι καρντιά μου... Αλλά η ιδέα να φωνάζω την Πυροσβεστική delivery με τις μάνικες στον κάυσωνα, δεν είναι κακή... (έχω και προϊστορία εγω με τα deliveries…!).

    Χα!. Ωραίο, να δεις το έργο από το τέλος προς την αρχή! Στο νεκροτομείο έχει home-cinema & ποπκόρν?
    :)

    @houlia,

    «Όποιος έχει αγαπηθεί με «όλα» του, με τα όλα του : ), τα σωματικά και τα ψυχολογικά, τα σοφά, τα ηλίθια, τα γελοία, τα ωραία...μπορεί να αγαπήσει πίσω και πέρα απ’όλα τα αντίστοιχα γύρω του.»

    Ιδέα: να στο γράψει αυτό στο σώμα το αμόρε με χέννα (να μην φύγει αμέσως) και να το διαβάζει κάθε φορά πριν & μετά...
    ;))))

    @the resident

    «...Ότι με τραβά κοντά σου χωρίς να μπορώ να του αντισταθώ, ότι άσβεστο πόθο άναψε μέσα μου, αυτό δεν είναι του αιώνα τούτου.Φόβο κανένα δεν θα είχες, αν μπορούσες να κοιτάξεις τον εαυτό σου με τα δικά μου μάτια, να δεις τη μορφή σου λουσμένη με το φως του επουράνιου αρχέτυπου που καταυγάζει τα σύμπαντα.Η επίγεια μορφή σου δεν είναι παρά ο ίσκιος αυτού του αρχέτυπου….”

    Φτιάξε μας βραδιάτικα...
    (πολύ ταιριαστά! Σ’ευχαριστώ!)

    @lili

    Γειά σου κορίτσαρε! Να το εκλάβω σαν ένα από τα καλύτερα κομπλιμέντα? Σ’ευχαριστώ, και μάλιστα σου το αφιερώνω το ποστ – κι όλη την αίσθηση που βγήκε από την κουβέντα με τόσους φίλους!

    ΧΧΧΧΧ!

    @Μάριε,

    «... Ταξιδεύεις ― και δεν το ξέρεις. Ονειρεύεσαι ακόμη ταξίδια, ενόσω έχεις επιβιβασθεί ήδη για την Επιστροφή. Ανεπαισθήτως…»

    Από το ποστ σου. Τόσο αληθινό.

    Εχουμε όμως ακόμη καιρό!...

    @lefteris,

    Ολα καλά, αλλά μπαίνουν στο ζύγι – αξίζω αυτό, θα πάρω αυτό?... Μεγάλη.. τύχη να πουλήσεις ακριβά το τομάρι σου (ΛΟΛ!), αλλά τελικά μήπως όλη την δουλειά δεν την κάνουμε για πάρτη μας κι όχι για να ανεβάσουμε την αγοραστική μας δύναμη?...

    Γυναίκες με ξινισμένα μούτρα? Που τρώνε λεμόνια? (καλόοοο!)

    Εεεελα, όχι όλες....
    ;)))

    @cortlinux,

    Ούτε κουβέντα για τις σημερινές μου φωτος!!!!
    :(((

    Τεσπα, ακόμη από χτες που ήσουν με το παράπονο...

    Αντρας... Ούτε φέτες, ούτε τερατώδη μούσκλια, ούτε κραυγές ουραγκοτάνγκου... Αντρας, κατάλαβες?
    ;)

    http://imagecache2.allposters.com/
    images/JUPPOD/021024_1738_0025_
    lshs.jpg

    Και κάτι ακόμη: για κάθε τέτοιο ποίημα, υπάρχει και το... αντι-ποίημα, όπως ας πούμε για όλη αυτή τη γλύκα του άντρα πάνω σου, ένα κλασσικό «Κεράτωνε τον άντρα σου και μάγια μην του κάνεις...»

    @walter,

    ΝΑΙ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ.

    "Δυνατά, δυνατά, γίναν όλα δυνατά, τ’αδύνατα"....

    Οχι καλέ, κράτα την αυτοκτονία για τα τέταρτα 25...

    Τι μου θύμισες κιόλας...

    Πάει λέει μια γιαγιά που ήθελε ν’αυτοκτονήσει (με το περίστροφο του άντρα της) στο φαρμακείο για να ρωτήσει πού είναι η καρδιά (ντρεπόταν να ρωτήσει τον γιατρό της, μήπως ψυλλιαζόταν κάτι). «Κάτω από το αριστερό στήθος» της λέει ο φαρμακοποιός.

    Το βράδυ την έτρεχε ο εγγονός της στο πρώτο εφημερεύον για να της ξεσφηνώσουν την σφαίρα απο το πάνω αριστερό μέρος του μηριαίου οστού.

    (πίκρααααα....)
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. καλή μου θεά η φωτογραφία που με έστειλες εκτός ότι με έκανε να νοιώσω συμπλεγματικά και να πρέπει οπωσδήποτε να αρχίσω τα γυμναστήρια, μπορώ να πω ότι με γοήτευσε πιο πολύ από τις άλλες πέντε.
    Όσο για τον κερατά υπάρχει και το άσμα: πάρε τηλέφωνο τον κερατά, καλύτερα τώρα παρά μετά. Και όσο για το τύπο του ευαίσθητο άνδρα που κατακτά τις γυναίκες έχω να πω ότι ευαίσθητο τον θέλουν μόνο όταν καθαρίσει κανένα κρεμμύδι. Γιατί να πω την αλήθεια συμφωνώ με τον λευτέρη που λέει ότι όταν ήταν playboy τον αγαπούσαν όταν γινότανε γλυκούλης τον ξεχνούσαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. E Θεά, δεν έχεις παράπονο - ολόκληρο τριήμερο δικό σου. Και πολλά και κυρίως καλά σχόλια. Αύριο επιστρέφω.

    Lilli ευχαριστώ για την επίσκεψη. Γράφω κι εγώ καλά κείμενα, επιστρέψτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. @Νικο Δημου
    (how you like to tease :p)



    @αφροδιτη
    χαρηκα για την γνωριμια, σε εβαλα στα αγαπημενα




    Παω τωρα να αυτοκτονησω...:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. @doh,

    Μα να χάσεις τέτοια ευκαιρία!!!! @#$^%$#@!!!!! 50 ξυπνητήρια για να είσαι 3 ώρες πριν!!!

    Καλή επιτυχία, εύχομαι αυτή τη φορά να την βρεις!!! (δως της και φιλιά απο το «κοινόβιο», κι ό,τι καταλάβει!)
    :)

    Το αλμπουμ αυτό θα το βρω νομίζω και θα τ’ακούσω προσεκτικά...

    «η "εξοικείωση" είναι ο "υπεροφόρος ορίζοντας μας", είναι η "μήτρα μας".».

    Πολύ δυνατό!

    @cortlinux,

    Αααα, τι θα γίνει με δαύτον!

    Δίφραγκα, σπάω σε:

    Προφανώς η φωτο αυτή είναι καραφτιαγμένη και ο τύπος παίρνει αναβολικά με τις χούφτες, αλλά το βασικό είναι η αίσθηση που σου δημιουργεί: δεν είναι μπακλαβαδωτοί κοιλιακοί και ατσάλινοι μυς (ξεράσογλου!), αλλά μια πόζα που θα μπορούσε να πάρει ο κάθε άντρας και με αυτόν τον φωτισμό, το στήσιμο και το καδράρισμα να κάνει μπαμ η αντρίλα χωρίς να κάνει μπαμ και η... βαρβατίλα!

    You wind me up για να συνεχίζω ε?
    ;)

    @m.m.,

    Merci beaucoup!

    Ε, ψιλο-χοντρο-υπερβάλλεις για μένα, αλλά θα το δεχτώ ευχαρίστως κι ας κάνω τις ντροπές μου (τι Papagena, έτσι και κουνηθώ πολύ-πολύ εδώ μέσα και του μπω στο ρουθούνι, θα μου βάλει τον μαγικό αυλό εκεί που ξέρω ο κυρ-Papagenoς! ΛΟΛ!)...

    Ααααχ, η ρημάδα η ηλικία...

    Πάντως να σου πω τι σκεφτόμουν, εμείς οι γυναίκες δεχόμαστε με περισσότερη grace το γήρας και τα σχετικά ανέκδοτα, οι άντρες κάνουν σα μωρά (πείσματα, απόρριψη, άρνηση, αδιαφορία, τσαντίλες επί του θέματος κτλ).

    Είναι τα οιστρογόνα που γλυκαίνουν? Κι ακόμη κι όταν πνέουν τα λοίσθια (τα ηλίθια!) συνεχίζουμε λες από συνήθεια? ...

    @lefteris,

    Τραβάτε με κι ας κλαίω είσαι! Τι κάνεις τότε εκεί?! Ελα εδώ που ξέρεις να αποφεύγεις τα στραβά και να φχαριστιέσαι τα ίσια!!! Θα έχεις και τα τρολλς σου στην πόρτα σου, μια χαρά!

    Οι σταρλέττες σίγουρα δεν είναι παρά συνολικό προίόν, όμως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις...

    @lilli,

    Κι εγώ χάρηκα, μόνον που εμένα την άσπιτη (εδώ ούτε να ραφτώ δεν προλαβαίνω, δεν βλέπεις πώς κυκλοφορώ?!), χωρίς μπλογκ κανονικό, νορμάλ, σαν τα δικά σας, favourite link, εύκολα να με βρεις δεεεε...

    Πάντως αν είναι ν’αυτοκτονήσεις, προτείνω από sex overdose, ή που θα τινάξεις κυριολεκτικά τα πέταλα, ή που θ'αλλάξεις γνώμη!

    (@walter, την ίδια αγωγή συνιστώ και σε σένα!)
    :)))))

    @ND,

    Νννννναι, καααλά, τώρα με θυμήθηκες... Που όλη μέρα φόρμουλα, και στην ώρα της κι επανάληψη!

    Καλά, εδώ που τα λέμε, άξιζε – να τρέχει ο Κουμπής για τη ζωή του (τι είχε να χάσει?), να πάρει τον ΣΗΜΕΡΙΝΟ Αλόνσο και τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ κ***δάχτυλα κι... εξα-πτέρυγα του Σουμάχερ, ε, δεν είναι και λίγο!

    Και λύσε μου ως ειδικός μια απορία: γιατί εδώ στο Ελλάντα με τις οδηγάρες και την τρομερή μαγκιά στον δρόμο, δεν έχουμε βγάλει 10 πιλότους μαζεμένους?

    Και πάλι χίλια ευχαριστώ, καλές διακοπές σε όσους φεύγουν (οι δύο μας φίλοι ihadafarminafrica & doh ήδη μας κούνησαν το μαντήλι (μπουχουχου, δε μπορώ τους αποχωρισμούς, ούτε κι όταν η αντάμωση προβλέπεται σπουδαία!), καλή ξεκούραση σε όσους μένουν...

    Και Γάτε, ευχαριστώ για την φιλοξενία και όλο το μοντερέισον, σε πρήξαμε ελαφρώς, ε? Με τα μουστάκια στην αστακομακαρονάδα και το λαπτοπ εκεί! Κάνε.. γκεστ να δεις καλό λέει!!!

    (Ασε, δε σου λέω τα μοναμούρ - αμπαζούρ και ζουρφιξ που θα ήθελα, θα μας πιάσει η φαρμακόγλωσσα το παγόβουνο και άσε! ΛΟΛ!)

    Αντε κι έχω μεταμεσονύκτια έξοδο, πάω για σαμπάνιες στο...BAR «Honda»!!!

    Καληνύχτα, καλημέρα, η επόμενη βάρδια παρακαλώ να ζεσταίνει λάστιχα... (κι από αύριο ο Γάτος σε ειδικών διαστάσεων αυτοκινητάκι ασφαλείας να μας πηγαίνει με... 5 την ώρα!!!)

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. ειχα βαλεο το προφιλ στα αγαπημενα, και μολις τωρα ειδα οτι το αρχιζει το ματς δεν ειναι μεταφορικη εννοια αλλα κυριολεκτικη.



    χμμ
    σορι αλλα σιχαινομαι το ποδοσφαιρο:P
    ειδοποια μολις φτιαξεις στεγη
    για την ωρα θα σε αναζητω εδω.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. @lili,

    Ομοιοπαθείς... Αν είναι φόρμουλα, μάλιστα (! και όμως !), αλλά ποδόσφαιρο....

    Στο μπλογκ που θα δεις στο προφίλ μου, είμαι γκεστ στον χώρο του Μίκυ, που έχει κερδίσει γαλλόνια στα Μουντιαλικά - "επαγγελματίας" από τεμπλέητ μέχρι τελευταίας λέξης κειμένου!

    Εγώ απλώς πρότεινα το πώς να παίζεται ποδόσφαιρο με... ΔΥΟ μπάλλες, κι αν διαβάσεις το ποστ με φωτο τον Ζιντάν να κουτουλιάζει το Γκάνκι, συν τα σχόλια (το 333 είναι το μισό του 666, του... διαβολεμένα τυχερού αριθμού με το οποίο κάνουμε πλακίτσες γενικώς), αν μη τι άλλο, θα διασκεδάσεις και θα δεις κι άλλο ύφος γραφής, πιο καλοκαιρινό!

    Για δοκίμασε!
    :))) και ΧΧΧΧΧΧΧ!


    http://mickey2006-fwc.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. Γύρισα από απουσία μιας βδομάδας και μπήκα τώρα. Δεν περιμένω να διαβάσω όλα τα σχόλια τώρα, μέσα στη μαύρη νύχτα, αύριο θα το κάνω. Όμως, Αφροδίτη, δεν μπορώ να μην πω τι υπέροχο που είναι τούτο δω το κείμενο!
    Συγχαρητήρια κι ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. @maria,

    Εγώ ευχαριστώ πολύ! Θα δεις διαβάζοντας ότι πιάσαμε το θέμα από πολλές πλευρές και ο Κος Αλεβαντής έδωσε κι ένα συγκλονιστικό λινκ. Βάλαμε και φωτογραφίες με άλλα λινκς, πιο... καλλιτεχνικές, μέχρι και κόμικς (Ντρούνα) δώσαμε, απ'όλα είχε ο μπαξές!

    Θα χαρούμε να μας πεις κι εσύ τη γνώμη σου, την περιμέναμε άλλωστε!

    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Ποιά γνώμη, βρε Αφροδίτη, τι να πω, πραγματικά με έχει καλύψει α-πό-λυ-τα το κείμενο σου.
    Κι όχι μόνο αυτό, αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται και πολύ θάρρος για να τα πει κανείς όλα αυτά.
    Θάρρος, οχι διότι θεωρώ απαραίτητα ότι όποιος τα λέει-εσύ εν προκειμένω- έχει κάποιο προσωπικό λόγο που τα λέει, κάθε άλλο. Και μάλιστα θεωρώ ότι όσο λιγότερο ανάγκη έχει να ωφεληθεί προσωπικά ή να "παρηγορηθεί" αυτός που γράφει τέτοια πράγματα, τόσο περισσότερο θάρρος χρειάζεται για να τα γράψει. Διότι θέλει τεράστιο θάρρος για να ξεφύγεις από τα πρότυπα που μας έχουν επιβάλει και να δεις το αληθινό ανθρώπινο σώμα, οχι με συγκατάβαση, αλλά με αληθινό θαυμασμό και αγάπη. Όπως του αξίζει πραγματικά. Διότι πολλές φορές ξεχνάμε ποιοί είμαστε.
    Διάβασα μερικά σχόλια και είναι πολύ ενδιαφέροντα, όχι όμως όλα ακόμη. Το βράδυ, πιο ήρεμα, θα επανέλθω.
    Με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Aphrodite said >>>> Σώματα βολικά στο μάτι, χωρίς εξωγκώματα / λακκούβες, σα να τα έχει περάσει live αερογράφος <<<<

    Σώματα α-φύσικα δηλαδή, όταν γίνονται σχεδόν τέλεια όπως σε κάποιες από τις φωτογραφείς που υπάρχουν στο άρθρο.

    Πράγματι, η έννοια του τέλειου σώματος αφορά την νόηση, τα βολικά στο μάτι σώματα είναι σώματα βολικά στην σκέψη, είναι τα σώματα-ως-ιδέες. Είναι τα ιδεατά σώματα, όπως το δικό σου θεά Αφροδίτη, θεά του έρωτα ...

    Ο νους μας είναι φτιαγμένος για τις ιδέες, είναι μαθημένος να ξεχωρίζει τις καθολικές μορφές, να αναγνωρίζει τα ψεγάδια μέσα στις μορφές αυτές και να ρέπει προς το τέλειο! Όταν βλέπεις μόνο το σώμα (και ιδιαίτερα απο μακριά όπως σε μια φωτογραφία), τότε λειτουργεί κυρίως η όραση και αυτή η καταπληκτική μας αίσθηση έχει συνηθίσει στα μεγαλεία της αρμονίας!

    Έτσι εαν μένει κανείς μόνο στο εξωτερικό δεν έχει και πολλές ελπίδες να ξεφύγει από αυτόν τον κανόνα - και γιατί άλλωστε;

    Όμως, μήπως και ο εσωτερικός κόσμος δεν είναι τόσο περισσότερο αγαπήσιμος όσο μεγαλύτερη αρμονία διαθέτει και αυτός;

    Εδω σε θέλω θεά! Έξω και μέσα αναζητούν την ίδια τελειότητα!

    Aphrodite said >>>> ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι για ν’αγαπιούνται. Από μέσα προς τα έξω. Κι όχι ανάποδα <<<<

    Σωστότατο! Να προσθέσω επίσης πως όλοι οι άνθρωποι - μάλλον - είναι για να γαμ...νται (ελπίζω να μην κοπεί απο την λογοκρισία γιατί κάνει καλό μέτρο με το αγαπιούνται) απο έξω προς τα μέσα και όχι ανάποδα .

    Και λέω μάλλον, διότι για εμάς τους άνδρες έτσι ακριβώς είναι, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι γυναίκες αρχίζουν να μας πηδάνε το σώμα και το πορτοφόλι και ενω στην συνέχεια θα περίμενε κανείς να μας αγαπήσουν καθώς πηγαίνουν παραμέσα, αρχίζουν να πηδάνε και το μέσα μας! Πως το εξηγείς αυτό τώρα;

    Τέλος πάντων, λογικά όλοι οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να είναι αγαπήσιμοι απο τα μέσα και γαμ....οι απο τα έξω οπότε όταν και οι δύο διαθέτουν και από τα δύο, τότε μπορούμε ... να ζήσουμε!

    Όμως το δράμα που ζω είναι πως δεν βλέπω να υπάρχει μια αρμονία στο μέσα και στο έξω ... Και καλά αν είσαι γυναίκα και έχεις κάνει και κανένα παιδί τότε βλέπεις την κοιλίτσα σου που αρχίζει να γίνεται αρσενική και λες κάτι πέτυχα σε αυτήν την ζωη.

    Εαν είσαι άνδρας τι κάνεις; Ε Αφροδίτη θεά του έρωτα; Αν είσαι άνδρας και οι περισσότερες γυναίκες γύρω σου δεν είναι ούτε αγαπήσιμες ούτε πηδήσιμες, τι κάνεις τότε; ε; Από που να κρατηθείς; ε;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. @Mirage,

    “… Όμως, μήπως και ο εσωτερικός κόσμος δεν είναι τόσο περισσότερο αγαπήσιμος όσο μεγαλύτερη αρμονία διαθέτει και αυτός;

    Εδω σε θέλω θεά! Έξω και μέσα αναζητούν την ίδια τελειότητα!»

    Ναι που να πάρει ο διάτανος, και πού χρόνος για μανικιούρ και βουδισμό μέσα-έξω, πού να βρείς την πολυτέλεια να τα εναρμονίσεις όλα? Και μόλις πας να το καλιμπράρεις, τσουπ, ωριμάζεις προς μιά καινούρια κατεύθυνση, καινούριες δυναμικές, καινούριοι παράγοντες, φτ!...

    ----------

    "... Aphrodite said >>>> ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι για ν’αγαπιούνται. Από μέσα προς τα έξω. Κι όχι ανάποδα <<<<

    Σωστότατο! Να προσθέσω επίσης πως όλοι οι άνθρωποι - μάλλον - είναι για να γαμ...νται (ελπίζω να μην κοπεί απο την λογοκρισία γιατί κάνει καλό μέτρο με το αγαπιούνται) απο έξω προς τα μέσα και όχι ανάποδα .»

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!

    Τι καλό που ήταν αυτό!!!!

    Να ξαναπάρει ο διάτανος, η αγάπη συγχωρεί πολλά, το σεξ όμως, κολλάει το άτιμο, και στην αξύριστη γάμπα, και στη μπάκα – εκτός αν έχει παρέλθει η εποχή του μεγάλου... «αρφ!» οπότε απλώς είναι ένας ευχάριστος τρόπος to blow off some steam (για να μην πω κι εγώ «ξεμπούκωμα» τώρα και με παρεξηγήσουν – δεν τό’πα!)

    --------

    «... Και λέω μάλλον, διότι για εμάς τους άνδρες έτσι ακριβώς είναι, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι γυναίκες αρχίζουν να μας πηδάνε το σώμα και το πορτοφόλι και ενω στην συνέχεια θα περίμενε κανείς να μας αγαπήσουν καθώς πηγαίνουν παραμέσα, αρχίζουν να πηδάνε και το μέσα μας! Πως το εξηγείς αυτό τώρα;»

    Επιβίωση του ισχυροτέρου darling!
    (ε ρε τι έχω ν’ακούσω γι αυτό...!)

    --------

    "... Όμως το δράμα που ζω είναι πως δεν βλέπω να υπάρχει μια αρμονία στο μέσα και στο έξω ... Και καλά αν είσαι γυναίκα και έχεις κάνει και κανένα παιδί τότε βλέπεις την κοιλίτσα σου που αρχίζει να γίνεται αρσενική και λες κάτι πέτυχα σε αυτήν την ζωη.

    Εαν είσαι άνδρας τι κάνεις; Ε Αφροδίτη θεά του έρωτα; Αν είσαι άνδρας και οι περισσότερες γυναίκες γύρω σου δεν είναι ούτε αγαπήσιμες ούτε πηδήσιμες, τι κάνεις τότε; ε; Από που να κρατηθείς; ε;;;"

    Εδώ με μπέρδεψες – τι πέτυχες ως άντρας εννοείς? Δλδ η γυναίκα έγινε μάνα άρα είναι πετυχημένη στο ρόλο της, ενώ ο άντρας ως κυνηγός – σπορέας αν δεν κυνηγά – σπείρει δεν εναρμονίζει το μέσα του με το έξω του? Οτι όσο κρατάει το σώμα του, οφείλει να παίξει τον ρόλο του στο έπακρο και εκεί είναι που κολλάει διότι κουζουλά τα πιθανά θηράματα?

    Μούμπλε-μούμπλε... Χμμμμ....

    Η κατεβάζεις τα standards σου (έχει και τα καλά του, θα κλαίνε από ευγνωμοσύνη μετά, που λέει και το σεξιστικό ανέκδοτο!), ή τις στέλνεις σε κάνα extreme make-over κι εύχεσαι να κάνεις απόσβεση (πριν σε πάρουν χαμπάρι και σε ανεβοκατεβάζουν αρσενικό σεξομανές γουρούνι), ή κρατιέσαι στη... λήγκα σου κυνηγώντας κάτι το άπιαστο μέχρι να έρθει πιο κοντά - σε απόσταση βολής, ή αλλάζεις... άθλημα!

    (Εκτός αν έχεις άκρες σε κάνα εργαστήριο βιοχημείας και σε κεράσουν φερορμόνες και προγεστερόνη σε δοκιμαστικό σωλήνα, να ψεκαστείς και να ψεκάσεις και όποια σου γυαλίζει περισσότερο από τις de-gamissables και πλεχτεί ειδύλλιον στο αλσύλιον, ποτέ δεν ξέρεις!)
    ;))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Aphrodite said <<<< Επιβίωση του ισχυροτέρου darling! (ε ρε τι έχω ν’ακούσω γι αυτό...!) >>>>

    Μπα, μπα, και μας λέγατε κάποτε πως είσασταν το ασθενές φίλο ...

    Αν καταλάβαινα ότι με βρίζεις μπορεί και να τα άκουγες ... αλλά δεν πάει τόσο μακριά το μυαλό μου.

    Μάλλον δίκιο έχεις αν και δεν καταλαβαίνω γιατί να επιλεγεί η επι-βίωση και όχι η συμ-βίωση; ε;

    Αυτό πως δικαιολογείται αφού υποτίθεται παρά-μέσα κατοικεί η αγάπη, άρα και η συμ-βίωση;

    Aphrodite said <<<< Εδώ με μπέρδεψες – τι πέτυχες ως άντρας εννοείς? Δλδ η γυναίκα έγινε μάνα άρα είναι πετυχημένη στο ρόλο της, ενώ ο άντρας ως κυνηγός – σπορέας αν δεν κυνηγά – σπείρει δεν εναρμονίζει το μέσα του με το έξω του? >>>>>

    Ναί τι πέτυχα ως άνδρας εφόσον δεν έχω "δικό μου" παιδί; Εαν δεν βρω κάποια τουλάχιστον αγαπήσιμη γυναίκα τι παιδιά πρόκειται να κάνω; Ακόμη και αν κάνω παιδιά μαζί της (λόγω ανάγκης), γρήγορα θα δυστυχίσω αφού το παιδί "μας" θα είναι βασικά "δικό της" παιδί.

    Τώρα θα μου πεις τι περίμενες, ούτε η γυναίκα μπορεί να σε αγαπήσει περισσότερο από το παιδί "της", ούτε εσύ μπορείς να αγαπήσεις το παιδί της περισσότερο από την ίδια! Bingo!

    Γι αυτό και σε λένε γαζό-μπαμπά! Έχεις ακούσει ποτέ να λέμε την μαμά χαζό-μαμά; Ξύπνα!

    Ωριμάζω σιγά-σιγά Θεά του Έρωτα, ξέρεις δεν πρόκειται να συμβιώσουμε με το ισχυρό φίλο, δεν πηδάμε που δεν πηδάμε αφού τι να το κάνεις να τρώει το έξω σου ενώ το μέσα σου λιμοκτονεί;

    Τι μας μένει άλλο να κάνουμε; μια είναι η λύση φιλοσοφία ... Όλες οι άλλες προτάσεις σου επιστρέφονται ως επιεικώς απαράδεκτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Ελα, αντικατοπτρισμέ, που τα παίρνεις αμέσως...

    Και μου τα επιστρέφεις και χωρίς κάρτα αλλαγής... και λες ότι μπορεί και να σε βρίζω...

    Το Αφροδιτάκι σου καλέ?

    !!!

    Που επιμένω σε όλο το ποστ στην εξοικείωση, την εναρμόνιση με έναν βαθύτερο εαυτό, την συμβίωση με τα μέσα μας και τα έξω μας και αγάπη ως τα πέεεεερα βαθειά μέσα?

    Πάρ'το λίγο από την άλλη, ό,τι γράφτηκε ως προτάσεις -και κοντεύουμε να το κάνουμε εντελώς τσατ πλέον!- ήταν με γερή δόση χιούμορ, κι ευελπιστώ έτσι να το εκλάβεις!

    Από την άλλη, εάν το φιλοσοφείν είναι η ενδεδειγμένη λύση για σένα, τι άλλο να προσθέσω darling?

    "If it makes you happy,
    it can't be that bad!"

    που λέει και η Sheryl Crow...

    ΥΓ- και βέβαια συμπληρώνει μετά η κακούργα, "if it makes you happy, then why the hell are you so sad?!"

    Αψέντι?
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. Καλά πότε πρόλαβες και έγινες "μου"; Όχι πως μου θα μου κακοπέφτε βέβαια ολόκληρη Θεά του Έρωτα ... θα πάρουν τα μυαλά μου αέρα.

    Κοίτα δεκτό το humor, άλλωστε οι συγκεκριμές προτάσεις μόνο ως humor μπορούν να επιβιώσουν :)

    Τώρα άνοιξες τουλάχιστον 1-2 θέματα "Τι είναι ευτυχία;" "Ευτυχία ή Αλήθεια;".

    Μήπως καταχραζόμαστε υπερβολικά όμως τον χώρο εδω συνεχίζοντας το chatting? Μπορεί να μην ενδιαφέρει το περιεχόμενο τους υπόλοιπους. Εαν θέλεις ανοίγω ένα post σε μένα με το θέμα

    "Τι είναι ευτυχία;" να συνεχίσουμε εκεί. Τι λές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.