Νομίζω πως σας έχω κουράσει με τα προβλήματα και τις ατυχίες μου, με την εσωστρέφεια του blog (moderation και μη) και όλα αυτά τα μάλλον δευτερογενή πράγματα. Είναι η εποχή των διακοπών και κορυφώνεται στο τέλος αυτής της εβδομάδας. Απολαύστε την!
Θέλω να σας διώξω από την λύπη. Βάζω για έμβλημα μία φωτογραφία μου τραβηγμένη πριν πολλά χρόνια στην Κυλλήνη - την ώρα που το καράβι πετάει τους κάβους για να δέσει.
Μαγικό μέσο το καράβι (το προτιμώ από αεροπλάνο και τραίνο - ανταγωνίζεται μέσα μου το αυτοκίνητο) ας μας πάρει όλους σε μέρη όμορφα και εξωτικά, για ξεκούραση και χαλάρωση.
Δεν θα σταματήσω να γράφω και να δημοσιεύω φωτογραφίες, για τους λίγους πιστούς που θα έχουν ξεμείνει. Θα σας τηρώ ενήμερους με τα σχόλια για την τύχη του Don. Αλλά η κανονική επανεκκίνηση θα γίνει τον Σεπτέμβριο.
Μέχρι τότε ή θα έχει γυρίσει ο Don, ή θα έχω αρχίσει να συνηθίζω την απουσία του...
"Ξεκίνησα τη μέρα μου/'Οπως πάντα/Γυάλισα τον ήλιο/Σφουγγάρισα με ένα σύννεφο τον ουρανό/Και τώρα πίνω τον καφέ μου/Όλα καλά/Με τους ανθρώπους τι θα κάνω;"
ΑπάντησηΔιαγραφή(Kίτρινη σκόνη) Τ. Χυτήρης
Τούτη την ώρα, μπροστά από το γραφείο μου διασχίζει απαλά την ήρεμη πρωινή θάλασσα ένα κρουαζερόπλοιο, "Αϊντα" νομίζω το όνομά του, με ωραίες ζωγραφιές στην πλώρη του...
Βίρα τις άγκυρες λοιπόν καπετάν Νίκο...
Βίρα τις άγκυρες λοιπόν καπετάν Νίκο...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καπετάν Νίκο"... καλό.
Μάλλον θα πρέπει να πάψετε να με ονομάζετε Δον Γάτο.
Πονάει.
Καπετάν Νίκο λοιπόν καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μας φορτώνεις καθόλου με τις στενοχώριες.
Για να λειτουργήσει αυτό το ξεχωριστό από όλα τα υπόλοιπα blog χρειάζεται πρώτα από όλα να είναι καλά ο ιδιοκτήτης του.
Δεν μπορείς να δηλώνεις παρέα, συντροφιά, φιλία αν δεν μπορείς να νιώθεις τον άλλον και στα δύσκολα!
Όαση για εμάς που θα παραμείνουμε οτι το blog θα ψιλολειτουργεί!
Ευχές να γυρίσει!
Καλημέρα!
Φεύγουν καράβια στο γιαλό,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εγώ τους γνέφω στο καλό,
και εγώ τους γνέφω στο καλό
παράπονο μου
Χάνομαι τώρα τις νυχτιές,
μέσα στου κόσμου τις φωτιές,
μέσα στου κόσμου τις φωτιές
με τ' όνειρο μου
Φεύγουν καράβια στο γιαλό
και εγώ τους γνέφω στο καλό .
και εγώ τους γνέφω στο καλό
παράπονο μου
Φεύγουν καράβια στο γιαλό
και με τα κύματα μιλώ,
και με τα κύματα μιλώ
και τ' όνειρο μου,
τώρα μια πέτρινη σιωπή
είναι η δικιά μου προκοπή,
είναι η δικιά μου προκοπή,
παράπονο μου
Φεύγουν καράβια στο γιαλό
και με τα κύματα μιλώ
και με τα κύματα μιλώ
και τ' όνειρο μου
Να 'σουνα θάλασσα και εσύ
και η ζωή μικρό νησί
και η ζωή μικρό νησί
να 'ρθω να αράξω.
Να'χα καρδιά μα και πυγμή
όλα στη γη σε μια στιγμή,
όλα στη γη σε μια στιγμή
για να τα αλλάξω.
Worry but be happy too.....
Kαλημέρα και κουράγιο Captain Neko.......................
ΑπάντησηΔιαγραφήΜηπως υπάρχει Πομπός σε κολλάρο
ή αυτοκόλλητος..ή εμφύτευμα....
............................
μη χαθούν κάποια στιγμή
και τα άλλα γατιά;;..
:{................
Αχ, Εργοτελίνα, αυτό που δεν έπρεπε να χαθεί φαίνεται πως χάθηκε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα άλλα τα αγαπώ αλλά δεν είναι εγώ... και τώρα τους χρεώνω ένα μέρος από την φυγή του - τον ενοχλούσαν, τα ζήλευε...
επειτα τα Microchip που βάζουν στην Ελλάδα παίζουν μόνο ρόλο στην αναγνώριση από τον κτηνίατρο, από όσο ξέρω δεν δουλεύουν σε GPS.
Captain Nemo (not Neko) s'il vous plait.
καλημέρα κε Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλές ευχές για να γυρίσει ο Don σύντομα!
Kαλημέρα καπετάν Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το όνομα μου αρέσει περισσότερο.
Αλωστε είστε ο καπετάνιος του μπλογκ.
Σας εύχομαι καλές και ξεκούραστες διακοπές.Και στον γάτο σας, καλή τύχη.
Με το καλό να ξανανταμώσουμε.
Captain Nemo,
ΑπάντησηΔιαγραφήpatience... Keep it up. You have to. He's only... cittying!
Silence all around, eh?
Good in a way, it will make some room for the loving "meowr" to be heard loud & clear!
Emeis edo, through thick & thin, ok?
Goooooooodmorningggg Vietnaaaaam!
ps- apodrasi - pos n'apodraso pou ola ta kouvalao mesa mou? kai molis kleiso ta matia agrievoun pio poly?...
Kαπετάνιος... χμ από σημαιοφόρος (επίκουρος) που υπήρξα κάποτε, προάγομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήmaiosone said...
Ποιος ξέρει , Νίκο, ο ...ήρεμος Don μπορεί να πήγε (δεν το εύχομαι) where the happiness is!
Μακάρι να μην πόνεσε!
Ισχύει τότε το τλευταίο ποίημα από το "Βιβλίο των Γάτων":
ΜΕΤΑ
'Αραγε θα είναι εκεί;
'Αραγε θα είναι όλοι εκεί;
Με όρθιες ουρές θα έρθουν
να τριφτούνε στα πόδια μου;
Θα χουρχουρίσουν στα γονατά μου;
Αυτοί, που μου λείπουν κάθε μέρα,
θα είναι εκεί;
Αν ο Θεός είναι
αν είναι Πανάγαθος,
θα φτιάχνει για τον καθένα
τον δικό του Παράδεισο.
'Αραγε θα είναι όλοι εκεί;
Καλημέρα στον καπετάνιο και στους συνταξιδιώτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα γατιά είναι περίεργα ζώα.Μπορεί να τα πιάσει η τάση για εξερεύνηση και να πάνε καμμιά βόλτα.Μάλλον ο Don είναι αυτός που έχει κάνει την απόδραση.Αισιοδοξώ.
Κάθε μέρα που μας ξημερώνει, είναι σαν να πιάνει το σκαρί μας κι ένα καινούριο λιμάνι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωινή η φωτογραφία του ποστ, η ώρα του καφέ. (Και κορυφαία - και η ώρα και η φωτό!)
Κι ας ελπίσουμε στο σημερινό λιμάνι να περιμένει ο κάθε που ζητάμε.
maiosone said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχει , άραγε, σημειολογική αξία;
Το καράβι της φωτογραφίας(αν το αναγνωρίζω σωστά) ναυάγησε το 90...
Aν θυμαμαι καλά η φωτογραφία τραβήχτηκε το καλοκαίρι του 1985.
Σημειολογική αξία ας έχει - συμβολική να μην έχει...
Όταν ο Don άνοιξε το blog του είχατε χάσει το Τάκι. Το Τάκι επέστρεψε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ελπίζουμε ότι και ο Don θα γυρίσει και γρήγορα.
Λυπάμαι για τον πόνο που σας έχει προξενήσει.
yannis h said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωινή η φωτογραφία του ποστ, η ώρα του καφέ. (Και κορυφαία - και η ώρα και η φωτό!)
Πράγματι ο πρωινός καφές σε ένα μπαλκόνι κάπου στο Αιγαίο ή και στο σπίτι βλέποντας το βουνό απέναντι διαβάζοντας ένα πολύ καλό βιβλίο και δίπλα κάποιος γατούλης (εύχομαι ο DON!!!!!!)να χουρχουρίζει και να σε χαϊδεύει που και που, είναι από τις μικρές απολαύσεις που ίσως δικαιολογούν την ίδια τη ζωή.
Ανήκω στην “συνομοταξία” αυτών που δεν πάνε ποτέ διακοπές τους καλοκαιρινούς μήνες στην Ελλάδα. Ταξιδεύω άλλες εποχές για άλλα μέρη μακρινά και ονειρεμένα……. Δουλεύοντας, παράλληλα, με το εξωτερικό στο Δίκτυο θεωρώ την παρουσία του κυρίου (καπετάν???.....) Δήμου και του blog του ως ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ! Κύριε Δήμου συμμερίζομαι τον πόνο σας για την εξαφάνιση του Don. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ευχηθώ τα καλύτερα για την έκβαση αυτού του θέματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο, λες πως μέσα στο όνειρο σου, βρήκες τον Don σε ένα ερειπωμένο σπίτι που έμοιαζε να είναι κοντά στα Κιούρκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε πάρα πολλούς ανθρώπους έχει συμβεί, και σε εμένα τον ίδιο, να δούμε κάποιο όνειρο που να είναι η ΑΚΡΙΒΗΣ αναπαράσταση μίας κατάστασης που ζω την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα.
Δεν είναι παραφυσικό.
Είναι μέσα στα πλαίσια δυνατοτήτων του ανθρώπινου εγκεφάλου, το να μπορεί δηλαδή να 'συντονίζεται' με έναν άλλο.
Και επίσης:
Μην επαναπαυθείς στις αφίσες. Λυπάμαι που το λέω μα ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται. Ελα μωρέ, σιγά να μην καλέσω κινητό για ένα γατί..
Πιό πιθανό βλέπω να πάρει κανείς να κάνει πλάκα...
Πάρε το αμάξι και ψάξε για μέρη σαν το όνειρο σου!
Τουλάχιστον να λες πως έκανες τα πάντα. Κάποτε δεν το έκανα σε μία υπόθεση μου και ακόμα το μετανοιώνω..
Αφησέ μας εμάς εδώ, εκείνες τις στιγμές δεν θα μας λείπεις...
Οh! Captain, my Captain!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη για τις καθυστερήσεις στην moderation αλλά ο blogger σήμερα έχει τα χάλια του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι και ο Don τα πήρε στο κρανίο με το μπλογκ και εξαφανίστηκε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνάμιση μήνα σχεδόν στην Σουηδία. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν το είχα προβλέψει ότι θα παρατείνω τόσο την διαμονή μου. Κι όμως... τις τελευταίες μέρες συνειδητοποιήσα την διαστροφή μου. Αναπολώ την χαοτική Αθήνα, το μπάχαλο της πόλης που ζούμε. Έστω για μερικές ώρες, μια μικρή δόση! Το απόλυτο πολιτσμικό σοκ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά περί αποδράσεων (και των συνεπειών τους).
Captain,
στις φουρτούνες φαίνονται οι φίλοι. Ό,τι κι αν φέρει ο καιρός, μαζί θα το περάσουμε.
δε μπορώ σε καμία περίπτωση να ανακοινώσω σχόλιο. Τι συμβαίνει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή ξεκούραση σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι, ως άλλο καράβι ο Don να γυρίσει και να δέσει στο λιμάνι του.
Καλή επανεκκίνηση!
Τα μικρά σχόλια βλέπω ότι δημοσιεύονται. Ένα 150 λέξεων που προσπαθώ να ανακοινώσω όχι. Συμβαίνει και σε άλλους αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφήBadlyDrawnBoy said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μικρά σχόλια βλέπω ότι δημοσιεύονται. Ένα 150 λέξεων που προσπαθώ να ανακοινώσω όχι. Συμβαίνει και σε άλλους αυτό;
Σήμερα ο blogger είναι απρόβλεπτος και ασταθής. Ωστόσο έχω ανεβάσει σε άλλα ποστ σχόλια 200 και 300 λέξεων. Δοκιμάστε πάλι.
Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη τίποτε απ' ότι κατάλαβα, αλλά προσωπικά ψιλοαισιοδοξώ, μπορεί να σας κρατάει μούτρα για κάτι. Και μπορεί να βαστήξει καιρό αυτό. Εύχομαι να είναι έτσι.
Συγγνώμη, ας μου επιτραπεί μια ψιλοκατάχρηση του χώρου: αν διαβάζει η Εργοτελίνα, δεν μπορώ να μπω στο blog της δυο-τρεις μέρες τώρα, ή μάλλον μπαίνω αλλά μόλις πατήσω ένα κουμπί, βγαίνει παράθυρο που γράφει : Stack overflow 54 συνεπώς δεν μπορώ να γράψω ή να διαβάσω τα comments, links και ότι άλλο.
Το έχω δοκιμάσει από τρεις διαφορετικούς υπολογιστές.
Τι συμβαίνει;
Πρέπει ν ακάνω κάτι εγώ ή μπορείς εσύ να κάνεις κάτι;
Θα γυρίσει, Δον Γάτο, ο Δον....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχοντας τεράστια εμπειρία στο θέμα "χαμένη γάτα", ήθελα να σάς πω δύο πράγματα (που τα βρήκα ψάχνοντας στο internet, και με βοήθησαν αφάνταστα)
1. Οι οικιακές γάτες όταν εξαφανίζονται, ποτέ δεν βρίσκονται μακριά, πιό μακριά από ένα-δυό τετράγωνα. Ποτέ. Ξανακοιτάξατε σε εκείνη την αποθηκούλα που ήδη ελέγξατε τρεις φορές;;; Αν θέλει μια γάτα αν κρυφτεί....
2. Μην απελπίζεστε. Οι γάτες αντέχουν πάρα πολύ. Ακόμα και χωρίς φαγητό.
Την δική μου την βρήκα μετά από δεκαπέντε μέρες, σε μια αποθηκούλα στον ακάλυπτο χώρο, είχα ήδη ψάξει πολλές φορές, αλλα΄δεν απαντούσε όταντην έψαχνα, κι έβγαινε μόνο για να πιεί νερό από μαι κοντινή βρυσούλα, και την είδα τυχαία.
Να είστε καλά και να γυρίσει σύντομα ο Don
Α. Ενα τραγούδι που πάντα αγαπούσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινάμε, πάμε μακριά
Σ' άλλα μέρη, σ' άγνωστα νερά
Στο μουράγιο μένεις μόνη εσύ
Πάντα ο νους μου θα 'ναι στο νησί
Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει
Κι από τα μάτια σβήνει η στεριά
Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι
Κι εγώ σου λέω «έχε γεια»
Γύρω γύρω η θάλασσα γυαλί
Μα η σκέψη μου έμεινε θολή
Λάμπει ο ήλιος τώρα από ψηλά
Στο μυαλό μου έρχονται πολλά
Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει
Κι από τα μάτια σβήνει η στεριά
Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι
Κι εγώ σου λέω «έχε γεια»
Πέλαγος θα σκίσω μακρινό
Θάλασσα να βλέπω κι ουρανό
Μα η συντροφιά μου θα 'σαι εσύ
Πάντα ο νους μου θα 'ναι στο νησί
Β. ... και ένα ποίημα τού Ελυτη με το αλφάβητο της θάλασσας...
Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι.
Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι.
Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό
Καπετάν ΝικοΔημεεεε ! ! !
Καλό Ταξίδιιιι ! ! !
Με απέραντη αγάπη
Α.
Θα γυρίσει, Δον Γάτο, ο Δον....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχοντας τεράστια εμπειρία στο θέμα "χαμένη γάτα", ήθελα να σάς πω δύο πράγματα (που τα βρήκα ψάχνοντας στο internet, και με βοήθησαν αφάνταστα)
1. Οι οικιακές γάτες όταν εξαφανίζονται, ποτέ δεν βρίσκονται μακριά, ποτέ πιό μακριά από ένα τετράγωνο. Ποτέ. Ξανακοιτάξατε σε εκείνη την αποθηκούλα που ήδη ελέγξατε τρεις φορές;;; Αν θέλει μια γάτα αν κρυφτεί....
2. Μην απελπίζεστε. Οι γάτες αντέχουν πάρα πολύ. Ακόμα και χωρίς φαγητό.
Την δική μου την βρήκα μετά από δεκαπέντε μέρες, σε μια αποθηκούλα στον ακάλυπτο χώρο, όπου είχα ήδη ψάξει πολλές φορές, αλλά δεν μού απαντούσε. Έβγαινε μόνο για να πιεί νερό από μια κοντινή βρυσούλα, και την είδα τυχαία. Και την έπιασα μόνο με δόλωμα (φαγητό, είχε λυσσάξει της πείνας δεκεπέντε μέρες νηστική, και δεν μπόρεσε να αντισταθεί)
Να είστε καλά και να γυρίσει σύντομα ο Don...
αν ακούει η εργοτελίνα, έχω κι εγώ το ίδιο πρόβλημα με τη μαρία βέλλιου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μαύρος Γάτος έχει εμπειρία στους φυγάδες γάτους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά αν δεν θέλουν να φανούν είναι δύσκολα να τους βρείς ακόμα και μέσα στο σπίτι ή στο μαγαζί.
Σε ένα εστιατόριο του Μανχάτταν ο νεαρός γάτος μασκώτ του μαγαζιού χώθηκε απο κάποια μικρή τρυπίτσα στο ταβάνι πιθανόν κυνηγώντας ένα ποντίκι και έπεσε στον χώρο μεταξύ δύο τοίχων (έχει συνήθως αφρό μόνωση ή πηχάκια με σουβά στα παλιότερα κτήρια).
Ήρθε ολόκληρο συνεργείο απο εθελοντές φίλους του γάτου και έκανε τον τοίχο, σε όλη εκείνη την πλευρά, γεμάτο με τρύπες σαν Ελβετικό τυρί, πριν τον βρούν (ζωντανό) μετά απο αρκετές μέρες.
Αν ο φίλος μας δεν βρεί καπου καλύτερα (στο φαγητό συνήθως) θα ξαναγυρίσει.
Είναι δύσκολο ακόμα και για γατί να μοιράζεται την μητέρα του και την τροφή του με τόσα άλλα ζωηρά αδελφάκια.
Ο Don φαίνεται στην φωτογραφία υγιέστατος (η τρίχα του πολυ καλά φροντισμένη) και καλοφαγάς.
Όπως λέει η Αφροδίτη ίσως η μυρωδιά κάποιου καλού μεζέ τον τράβηξε.
Κάντε μια σχάρα στην αυλή με κανένα μπιφτεκάκι ή ψαράκι να δείτε πως γυρνάει πίσω με τις γνωστές "διαμαρτυρίες" ο Don o Πεταλούδας.
Αν δεν μπορέσετε να τον κάνετε ευτυχισμένο τουλάχιστον θα κάνετε ευτυχισμένη την υπόλοιπη τετράποδη "οικογένεια" και τους απο πάνω.
Είναι και ολόκληρο ατίθασο ασκέρι η παρέα σας καπετάν Νίκο.
Ε, τι θα γίνει θα γυρίσει επιτέλους ή θα ψηνόμαστε καλοκαριάτικα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη αλλά άρχισα να θυμώνω με τον Don!!!
Μόλις έρθει πίσω τιμωρία τρεις μέρες να βλέπει Fame Story!!!
Καλησπέρα κύριε Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως μου αρέσει στο internet να διαβάζω κείμενα, παρά να γράφω (παρόμοια με το: ακούω πολύ-μιλάω λίγο), αλλά τώρα με συγκλόνισε η απουσία του γάτου σας και ιδιοκτήτη αυτού του site. Εύχομαι να βρεθεί σύντομα.
-------
το ποντίκι της διπλανής πόρτας
~( ,,°)>
elinor said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναπολώ την χαοτική Αθήνα, το μπάχαλο της πόλης που ζούμε. Έστω για μερικές ώρες, μια μικρή δόση!
*****************
Har du verkligen lust att resa till Aten? Du är helt galen!
Στα 8 μου πέθανε ο σκύλος μου, είχαμε την ίδια ηλικία.
Ήταν η πρώτη μου απώλεια. Για πολλές ημέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ...
Έκτοτε δεν απέκτησα ούτε χρυσόψαρο.
Δεν θα άντεχα άλλη απώλεια.
Δημήτρης
της παπαρούνας τον ανθό
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μην τονεμυρίσεις
γιατί σε μένα μάτια μου
μια μέρα θα γυρίσεις
να μου γυρέψεις τη φωτιά
και του τρελού το χάδι
πάντα ζητούσες τα φιλιά
που αφήνουνε σημάδι
τα χάδια μου τα πέταξα
στης λήθης το πηγάδι
να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι
με διαβατάρικα πουλιά
έρωτα να μην πιάνεις
γιατί είναι διαβατάρικα
και γρήγορα τα χάνεις
και σου κουρσεύουν τη λαλιά
κι ανάσα πια δεν έχεις
κι όλο γυρίζεις το πρωί
χάδι να μου γυρεύεις
μιλτιάδης πασχαλίδης
θαρρώ
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα νεότερο.
Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ,τι αγαπάμε μας πληγώνει...
Και οι αποδράσεις είναι δύσκολες...
Οπως πάντα, τον Αυγουστο πιστοί σε αυτην την πόλη, που έχει πάψει να είναι δική μας αλλά την αγαπάμε...
Captain, επιστράτευσε όλη σου την σοφία και όλες τις φιλοσοφίες και κράτα γερά...
Καπετάνιε, Καπετάνιε από την Σύρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι δεν είναι το τραγούδι;
Καλημέρα Νίκο! Μήπως έπεσε θύμα απαγωγής λόγω της μεγάλης φήμης του; Μπορεί να σου ζητήσουν και λύτρα ή να τον κρατήσουν μόνιμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήDion.M. said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαπετάνιε, Καπετάνιε από την Σύρα...
"Ένας λύκος καπετάνιος απ' τη Σύρα..."
Ριμάρει με "ζωντοχήρα". Δεν μου άρεσε ποτέ.
catmans said...
Καλημέρα Νίκο! Μήπως έπεσε θύμα απαγωγής λόγω της μεγάλης φήμης του; Μπορεί να σου ζητήσουν και λύτρα ή να τον κρατήσουν μόνιμα!
Τόσο καχύποπτο και φοβισμένο ζώο, δεν πιάνεται εύκολα - έξω από το σπίτι ούτε εγώ δεν μπορούσα να τον πιάσω.
Αν ήταν να ζητήσουν λύτρα θα το είχαν κάνει.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Captain Nemo,
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλοι,
Το συζητούσα με καλή μου φίλη χτες (φιλόγατη, σειρά γατιών, το ένα πιο εκκεντρικό & ιδιόρρυθμο από το άλλο, αμάν!) και μου λέει "αυτό είναι το κακό με τις γάτες, δένεσαι ως εκεί που δεν παίρνει με κάτι που δεν δένεται με την ίδια έννοια...".
Κι άλλη καλή μου φίλη επίσης γατόφιλη (άλλα θεόμουρλα γατιά από κει), μου λέει να σου πω "υπομονή, οι γάτες ως γνωστόν δεν χάνουν τον προσανατολισμό τους, κάπου εκεί γύρω θα βρίσκεται, θα γυρίσει, αρκεί να είναι κάποιος εκεί."
Μωρέ μήπως κάνει νάζια ο κατεργαράκος και τώρα έχει λουφάξει πουθενά τρομαγμένος? Η κάποιος τον φιλοξενεί, αποκλείεται τέτοιο γατί να το αφήσει κανείς στο δρόμο. Ναι, δεν πιάνεται εύκολα, αλλα μήπως νικήσει η πείνα και μπήκε από κάποια ανοιχτή πόρτα σε κάποια αυλή?
Φίλοι μου, μακάρι να ζει και να είναι καλά και ας μην τον ξαναδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Don ήταν ένας γάτος πολύ σοβαρός - δεν έπαιξε ποτέ του. Το γεγονός ότι αποφάσισε να φύγει (και μάλλον μόνος του πήρε την απόφαση, οι άλλοι είχαν μπει, δεν υπήρχε τίποτα στον κήπο να τον απειλήσει ή να τον κυνηγήσει) κάτι δηλώνει. Εγώ σέβομαι απόλυτα την απόφασή του - φτάνει να μην υποφέρει. Αυτή τη σκέψη δεν την αντέχω.
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια λέξη: Saudade
Δεν ειμαι καλος στα λογια παρηγοριας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας αγαπω...
Don σε παρακαλω...
Το... αποπαίδι τού... "Σωκράτη"
ΑπάντησηΔιαγραφή---------------------------------
Προτού ακόμα "φύγει" ο γάτος μας ο Σωκράτης, είχαμε υιοθετήσει ένα γατάκι που βρέθηκε μπροστά μας: μια μέρα, άνοιξα την εξώπορτα και ένα μικρούλι κοκκινωπό κανελί γατάκι μπήκε μέσα.
Επειδή όμως ήταν λίγο μεγαλούτσικο, ουδέποτε εξημερώθηκε εντελώς: παρέμεινε ψιλοαγριούτσικο. Μόλις το χαϊδεψεις, μετά θέλει να παίξει μαζί σου με... νύχια και με δόντια: όλοι οι ζωόφιλοι γνωστοί μου έχουν σημάδια τής αγάπης τού γάτου μου επειδή δεν έδιναν βάση στις προειδοποιήσεις μου.
Τώρα, ώριμος πια και σοβαρός, ζει ήρεμα και το μονο άτομο που υπακούει, εμπιστεύεται και δέχεται να τον χαϊδεύει είναι η αφεντιά μου.
Δεν πλησιάζει κανεναν άλλο απολύτως: την κορούλα μου την εχθρεύεται: τις πρώτες μέρες πήγαινε στο κρεβάτι της και έσκιζε τα σεντόνια της ή όταν φεύγαμε, πηγαινε και κοιμόταν στο κρεβάτι της αφού πάλι έκανε τα ρούχα της κομμάτια.
Και τότε που γεννήθηκε η κορούλα μας και τώρα, όταν κλαίει αυτή, κλαίει και ο... γάτος μας. Τον τελευταίο χρονο, αποκτήσαμε και σκύλο, ο οποίος επίσης κλαίει όταν κλαίει η κορόυλα μας (χορωδία), μονο που αυτός την λατρεύει την κορούλα μας.
Ο γάτος μου είναι φοβικός. Όταν μπουμπουνίζει πρέπει να αφήσω ό,τι κάνω και να τον πάρω αγκαλιά. Ακόμα κι όταν είχαμε μεγάλες περιπέτειες (με την κορούλα μας), ακόμα και τότε τον έπαιρνα αγκαλίτσα κι ενιωθα την καρδούλα του που χτυπούσε δυνατά.
Με τον σκύλο (ένα κοντότριχο λαμπραντόρ ριτρίβερ) είναι φιλαράκια: φιλιούνται στο στόμα. Αμα λάχει όμως, πέφτει και καμιά σφαλιάρα: ενοείται ότι ο γάτος δέρνει, ο σκύλος απλως πειθαρχεί.
Τι προάλλες έξω ο γάτος μας έφαγε το ξύλο της χρονιά του απο άλλο γάτο της γειτονιάς. (Τον έσωσε όμως ... σκύλος μας που έτρεξε να δει τι ουρλιαχτά ήτανε αυτά!) Πήγαμε στο κτηνίατρο και του έραψε το μάγουλο. Από τότε, μένει κοντά στο σκύλο (όχι πολύ κοντά όμως, δεν έχει όρεξη για παιγνίδια). Τις γάτες τις έχει απαρνηθεί ολότελα. Όπως και τους ανθρώπους, πλην εμου.
Όταν έχει να διαλέξει ανάμεσα στο φαγητό και τα λίγα χάδια μου, αφήνει το φαγητό για αργότερα.
Είναι κομμάτι της ζώης μας και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τη σοφία του άλλου μας γάτου, τού Σωκράτη. Κάθε φορά που τον πηγαίνω στον κτηνίατρο, τον περιποιούνται ασφαλώς. Ομως όλοι εκεί μέσα ακόμα και τώρα (μετά πέντε χρόνια) θυμούνται τον Σωκράτη. Όσο για τον... ζώντα γάτο, κανένα σχόλιο! ("Ε, είναι ένας συνηθισμένος γάτος...")
- "Κυρία Α., τι γάτος ήταν κι εκείνος ο Σωκράτης"!
Ο καημένος ο Κ.... (έτσι λένε τον γάτο μας), ακομα και τώρα μετά από τοσα χρόνια ζει στη σκιά του Σωκράτη... Μπορεί να μη το ξέρει, ίσως όμως νιώθει την "απόσταση" των άλλων και μάλλον γι΄ αυτό δεν θέλει κανεναν πλην εκείνου που τον παίρνει αγκαλίτσα την ώρα που έξω αστράφτει και βροντάει...
Με αγάπη
Παράγραφος
Petros said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι: Το καράβι της φωτογραφίας σας πώς το λένε;
Kι αν ακόμα το προσεξα τότε (που αμφιβάλλω) που να το θυμάμαι μετά από 20 χρόνια...
Είδα τον Don στη Μύκονο να κυνηγά τον Πέτρο τον Πελεκάνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήWalter said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα τον Don στη Μύκονο να κυνηγά τον Πέτρο τον Πελεκάνο!
Ωχ! Θα γίνουμε Νικολούλη!
Petros said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι: Το καράβι της φωτογραφίας σας πώς το λένε;
Αν είναι αυτό που βυθίστηκε και έκανε το δρομολόγιο Κυλλήνη-Ζάκυνθος, τότε λεγόταν "Ζάκυνθος". Προσπαθώντας να διαβάσω τα γράμματα στην φωτογραφία θα μπορούσε να γράφει και "Αίνος" Τότε βέβαια θα έκανε το δρομολόγιο Κυλλήνη- Κεφαλλονιά.
Πολύ ωραίο έτσι χαλαρό το blog και με σύντομα σχόλια. Σας σκεφτόμαστε συνεχώς και εσάς και τον Don.
ΑπάντησηΔιαγραφήDion.M. said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν είναι αυτό που βυθίστηκε και έκανε το δρομολόγιο Κυλλήνη-Ζάκυνθος, τότε λεγόταν "Ζάκυνθος". Προσπαθώντας να διαβάσω τα γράμματα στην φωτογραφία θα μπορούσε να γράφει και "Αίνος" Τότε βέβαια θα έκανε το δρομολόγιο Κυλλήνη- Κεφαλλονιά".
Εγώ εκείνη τη χρονιά (1985) ταξίδεψα για Κεφαλονιά. Αλλά δεν είναι σίγουρο πως ταξίδεψα με αυτό το καράβι - μπορεί απλώς να το φωτογράφησα.
Ακόμα να επιστρέψει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτείνω να κάνετε ένα flash mob
αύριο κάποια ώρα, να μαζευτούνε καμιά 500αριά bloggers, να δείτε πώς τον ξετρυπώνουνε τον Don σε μισή ωρίτσα...
σοβαρά το λέω...τι καλύτερη ευκαιρία για ένα καλοκαιρινό lunch break?
Με ευχές συμπαράστασης.
Αφήστε μας ήσυχους μανδάμ Cruella De Vil με τα ψευδο-παρηγορητικά σας λόγια. Κι αυτά με τον παγοκόφτη τα κάνατε; Γιατί δεν το 'μολογάτε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ μάαααλλον… ας σας ανακρίνουμε λίγη ώρα ακόμη μέχρι να τα βγάλετε όλααα λααααααααά...
Σαν πολλούς γατόφιλους φίλους δεν έχετε; Τους προσεγγίζετε τυχαία ή…; Και οι μυστικές σχέσεις με τα ποντίκια; H φιλοξενία στις τρύπες τους; Tι σημαίνουν όλα αυτά;
*****
Εύχομαι το γατάκι να είναι καλά στην υγεία του. Αν ήταν δική του επιλογή να χειραφετηθεί, τότε δικαίωμα του… Με την εξέλιξη των ειδών, όμως, όπως την περιγράφει ο Δαρβίνος, ίσως τα κατοικίδια μας, σε λίγα χρόνια, να μπορούν να μας γράφουν και σημείωμα όταν αποφασίζουν να μας εγκαταλείπουν. Αν συμβεί αυτό, τότε αφεντικά και κατοικίδια θα είναι ευτυχισμένοι!
Ζεστό καλοκαιρινό απογευματινό, ακούγοντας Klaus nomi, encore! και διαβάζοντας William S. Burroughs "The Cat Inside" απο το οποίο παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα:(...θυμάμαι έναν άσπρο γάτο στην Ταγγέρη, στο νούμερο 4 της οδού Λαράτσι, τον πρώτο γάτο που μπήκε στο σπίτι...εξαφανίστηκε. Και μια όμορφη άσπρη γάτα, πάνω σε έναν τοίχο από κόκκινη λάσπη, να ατενίζει στο ηλιοβασίλεμα το Μαρρακές από ψηλά. Και μια άσπρη γάτα στο Αλτζίρς, στην αντίπερα από τη Ν. Ορλεάνη όχθη του ποταμού. Θυμάμαι ένα άτονο, παραπονιάρικο μιάαααου στο σούρουπο,...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άλλος "ανθέλληνας blogger" στο διαδίκτυο
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ο Ανταγωνισμός θα ναι σκληρός απο Σεπτεμβρη)
Εργοτελίνα said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άλλος "ανθέλληνας blogger" στο διαδίκτυο
Yπάρχει από καιρό - και μόνο ανθέλληνας δεν είναι. Υπερ-πόντιος.
Όσο περνάει ο καιρός και δεν έρχεται, βυθίζομαι όλο και πιο βαθιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στο φόντο όλο το μακελειό της Μέσης Ανατολής, οι δυστυχισμένοι άμαχοι που πληρώνουν παιχνίδια γεωπολιτικά, θρησκευτικά, κυριαρχικά...
Αχ να ξεκινούσε αυτό το καράβι για οπουδήποτε...
Αλλά εγώ δεν μπορώ να φύγω. Έχουν στοιχειώσει τα μάτια μου στα παράθυρα.
Ονειρεύτηκα έναν ασπρόμαυρο αρχοντόγατο πάνω σε περβάζι, κουλουριασμένο να κοιτάει το κενό. Σαν σε βαθύ συλλογισμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς συλλογιστεί την επιστροφή του, εύχομαι.
Η αγάπη για τα τετράποδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε φορά που βγαίνουμε βόλτα με το αυτοκίνητο (οδηγεί ο σύντροφός μου, εγώ πίσω με την κορούλα μας) προσεύχεται να μη δούμε γατάκι σκοτωμένο στο δρόμο, επειδή ξέρει ότι αμέσως θα ρίξω το κλάμα τής ζωής μου. Και καλά όταν είμαστε δυο μας ή είμαι οδηγώ μόνη μου, όταν όμως είναι και η κορούλα μας μαζί, δεν είναι σωστό να με βλέπει να λυπάμαι. Στεναχωριέται κι εκείνη.
ΈΤσι αντιδρούσα μέχρι πριν δυο βδομάδες περίπου σ΄ ενα τέτοιο φριχτό θέαμα και γενικώς τίποτε άλλο δεν κάναμε εάν τυχαινε να δούμε κάποιους να κακομεταχειρίζονται τετράποδα. Απλώς θλιβόμασταν ή δαγκώναμε τα χείλη μας.
Τώρα βλέπω οτι αγαπούσαμε πραγματικά μονο τα δικά μας ζωάκια - τα οποία άλλωστε φροντίζουμε όσο καλύτερα γίνεται - και όχι τα άλλα (οικόσιτα και αδέσποτα).
Προχτές όμως έτυχε να δω το σκυλάκι, ενός περίοικου, δεμενο, από τη μέσα μεριά, στην πόρτα τής αυλής, κάτω από τον ήλιο παρακαλώ!
Κι άλλες φορές συνέβη να δούμε σκυλάκια δεμένα κάτω από τον καλοκαιριάτικο κυπριακό ήλιο, ή γατάκια να τριγυρίζουν θεονήστικα ή και διψασμένα, σαν την άδικη κατάρα και δεν κάναμε τίποτε. Λέγαμε μέσα μας, "εμείς τα δικά μας τετράποδα τα φροντίζουμε. Ας φροντίσουν και οι άλλοι τα δικά τους...".
Προχτές όμως, θύμωσα βέβαια, αλλά δεν δάγκωσα τα χείλη μου. Έψαξα να βρω τι συνέβη. Τελικά ο γείτονας έφυγε για τρεις μέρες κι έδεσε το σκύλο στη εξώπορτα για... ασφάλεια. Εντελώς αόριστα του είχε υποσχεθεί ο αδελφός του να φροντίσει λιγάκι το σκύλο αν το θυμηθεί (νερό και φαγητό) μόνο που εκείνος "ξέχασε"...
Δραστηριοποιηθήκα και η λύση βρέθηκε. Και ο γείτονας μετάνιωσε για τη βλακεία του και κάποιοι άλλοι συνεπέστεροι ανέλαβαν να φροντίσουν το δύστυχο σκυλο...
Τι ήταν όμως εκείνο που με βοήθησε να περάσω από τη συνηθισμένη συναισθηματική αντίδραση, στην πράξη, στην ενέργεια;
Ήταν η επαφή μου με ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που γνώρισα προ δυο εβδομάδων. Πρόκειται για το "τετραποδολογείν".
http://www.tetrapodologein.gr/start.htm
Το εκδίδουν δύο φίλοι οι οποίοι είναι δυστυχώς υπέρ το δέον σεμνοί, με αποτέλεσμα να αργήσουμε κι εμείς να... ξυπνήσουμε.
Καλη τύχη Ντον!
Όπου κι αν είσαι, ξέρουμε ότι είσαι σε καλά χέρια.
Αν μπορείς ομως να μας ξανάρθεις, έλα, σε περιμένουμε όλοι...
Με πολλή αγάπη
Παράγραφος
Παλιά (και ωραία) ιστορία το "τετραποδολογείν", Παράγραφος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, να βοηθήσουμε κάπως?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας.
@ΝΔ
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλπιζε και ερεύνα,αλλά ορθολογιστικά ε; για κράτα λίγο τις φορτισμένες μηχανές.Φατσούλα ήταν και μένει.
Για πάμε ταξίδι.
Πώς και δεν επηρεάστηκες από τα ωραία ευρωπαϊκά τρένα;
Πώς ερμηνεύεται η εικόνα των ευρωπαίων να διαβάζουν κ στα τρένα, αλλά και στα άλλα μεταφορικά μέσα;συνήθεια;κουλτούρα;αδιαφορία για τα πέριξ;πλήξη;
Και το κούνημα(ταρακούνημα πολλές φορές)του καραβιού πώς ξεπερνιέται;Και ο φόβος του "φελλού" μεσοπέλαγα;
Βέβαια η θέα από το κατάστρωμα ή τα φινιστρίνια και η θαλασσινή αύρα είναι μαγεία.Τα μακρινά ταξίδια όμως είναι κουραστικά.Τα ταχύπλοα είναι μια λύση αλλά πολύ κλειστά,αεροπλάνα μάλλον.
Ίσως έχω βαρεθεί τα καράβια(στεριανός με αρκετά ταξίδια και υπηρεσία στην όμορφη Λέρο)αλλά θα μου μείνουν αξέχαστα τα ...περάσματα από Ξηρόκαμπο Λέρου στην Κάλυμνο(Μυρτιές;) με βαρκάκι καταχείμωνο με αέρα και κύμα, να λέμε τώρα-τώρα θα το τσακίσει και ο βαρκάρης (Μούγκρος;)αγέρωχος.
όνειρο!
ladybug said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, να βοηθήσουμε κάπως?
Σας ευχαριστώ όλους... Έχουν ήδη γίνει τα πάντα: πολλές έρευνες, έχουν προταθεί αμοιβές... σε θυρωρούς, κηπουρούς, οδοκαθαριστές, έχουν τοιχοκολληθεί αφίσες...
Δυστυχώς οι γάτες δεν είναι σκύλοι (αυτοί εντοπίζονται πιο εύκολα).
Τώρα πια απλώς περιμένω.
@museologist,
ΑπάντησηΔιαγραφήU flash-mobber U, ίσως και να μην είναι τόσο κακή ιδέα τελικά...
Χμμμ... Αν και θα πάρουν τέτοια λαχτάρα όλα τα ζωντανά στα γύρω τετράγωνα, που μάλλον θα την κάνουν από κει και τα πιο ήσυχα, με μας τους τρελλούς!
:)))
Δεν τον πιστεύω τον κατεργάρη, το παρακάνει μου φαίνεται, a drama-cat με τα όλα του!...
(πάντως αποκλείεται να μην του λείπεις Καπετάνιο... είναι απλώς his temperament έτσι...)
Στεναχωριέμαι...
:((
ΥΓ1- "...Έχουν στοιχειώσει τα μάτια μου στα παράθυρα." Και μετά λες γιατί σ'αγαπάμε!
ΥΓ2- και ναι, πόσο πιο ξεκούραστο το μπλογκινγκ από το σκοτώνειν ή το εξαερώνεσθαι...
Οι συνθήκες εξαφάνισης του Don σε συνδυασμό με το χαρακτήρα του δείχνουν οτι ή έφυγε γιατί αισθάνθηκε οτι ήρθε η ώρα για να μετοικήσει σε άλλο όνειρο,ή την κοπάνησε για κάποιο διάστημα όπως -απ' ό,τι βλέπω- κάνουν όλες οι γάτες,και άρα θα ξανάρθει (μετανιωμένος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως εγώ είμαι μέσα για το Flash mob.Εχω μεγάλη όρεξη να ξετρυπώσω το στοχαστικό χοντρούλη απ'την κρυψώνα του...
νεράιδα του ονείρου μου με προκαλεί
ΑπάντησηΔιαγραφήσε μια απόδραση νυχτερινή
στους γαλαξίες πλέει πετάει
όλα ακαθόριστα που θα με πάει
με σώμα πέτρινο πως να σε φτάσω
περίμενέ με να μη σε χάσω
πιάνω το πέπλο σου κι όλο ανεβαίνω
χάνω το βάρος μου κι όλο ελαφραίνω
ακροβατώ σαν ηλιαχτίδα
μα σε φοβάμαι σαν Ατλαντίδα
ίδιος πρωτόπλαστος στον κόσμο του ονείρου
κόβω δυο άστρα απ' το δέντρο του απείρου
ξάφνου στο χέρι μου μένει το πέπλο
στο χάος χάθηκες κι αμέσως πέφτω
η τιμωρία του παραβάτη
πτώση ελεύθερη σ' άδειο κρεβάτι
σεντόνι το πέπλο δυο άστρα σβησμένα
σφίγγω στο χέρι μου ένα για σενα
κι ένα για μενα
σ' αναζητώ σαν ηλιαχτίδα
έτσι που μοιάζω σαν Ατλαντίδα
σ' αναζητώ σαν ηλιαχτίδα
έτσι που έγινα η Ατλαντίδα
"
ΑπάντησηΔιαγραφήσε γυρεύω μες του ήλιου τις ρωγμές
τις χάρτινες σταλαγματιές σε γυρεύω
σε γυρεύω κι ό,τι ωραίο που κοιτάζω
είσαι εσύ κι εσύ όπως πάντα λείπεις
σε περιμένω στη δίψα του καλοκαιριού
σε γυρεύω στου παραδείσου τις ψευτιές
της ήττας μου νεροποντές σε γυρεύω
κι ό,τι ωραίο που διαβάζω είσαι εσύ
κι εσύ όπως πάντα λείπεις
σε περιμένω στη δίψα του καλοκαιριού
"
Κύριε Δήμου, ήθελα απλώς να σας πω πως διάβασα και το μήνυμα της «Τετ Ιουλ 26, 08:15:51 μμ»...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτης Κοντέσσα του Μακρυγιάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόδια βαριά
μια κερασιά
διπλό κοτσάνι
γάτος σεργιάνι
Γλυκά τα φρούτα
κόκκινα ρούχα
αίμα ρευστό
χρήμα ζεστό
Πλούτος οι λέξεις
αυγή να φέξεις
νους σφικτός
μυς δημιουργικός
Λύπη χωρίς αιτία
ματιά με νοσταλγία
πάγωσε το καλοκαίρι
καρδιά χουνέρι
from
OUP
How small is our world!
How is life?
Σε αναμονή
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έρθει, είμαι σίγουρη. Nα μία περίπτωση που ο ορθολογιστικός συνήθως νους μου πάει περίπατο, κι εύχομαι να σημαίνει όντως κάτι το ότι είμαι Σαββατογεννημένη. Και ξημερώματα μάλιστα.
Αν σημαίνει κάτι λοιπόν, ναι, το λέω και φωναχτά, ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο DON.
Πολλές φορές αυτό που περιμένουμε επιστρέφει όταν δεν το περιμένουμε πια, όταν έχουμε συμβιβαστεί με την απουσία του, όταν ακόμα είμαστε έτοιμοι να πάμε παραπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν αυτό είναι παρήγορο, πάντως γνωρίζετε ότι είναι αληθινό.
Kαλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήενενήντα έξη ώρες χωρίς.
Καλημέρα σ' όλους,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι με την σειρά μου Νίκο o Don να εμφανισθεί και πιστεύω πως αν είμαι υγιής αυτό θα συμβεί. Απορώ όμως με την συμπεριφορά του.Υπάρχει διαφορά γάτου και γάτας; Ρωτώ γιατί παληά στις γειτονιές της Τούμπας πολλοί ειχαν γάτες και γάτους αλλά αν και εξαφανίζονταν σε γύρω γειτονιές για ώρες πάντα επέστρεφαν.Ακόμη και τον Γενάρη που εψαχναν ερωτικό σύντροφο και έλειπαν μέρες, πότε πότε έκαναν ένα ξαφνικό πέρασμα από το σπίτι τους, τι έγινε; Αλαξαν συμπεριφορά και τα ζώα;
Καλημέρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί σήμερα...!
Αγαπημένε ΝικόΔημε,
ΑπάντησηΔιαγραφήξαναζήσατε στο παρελθόν παρόμοιο πολυετές δέσιμο κι ελπίζω ολιγοήμερο, προσκαιρο αποχωρισμό σαν κι αυτόν που βιώνετε τώρα (και ζουμε κι εμείς κάπως, μέσω της αγωνίας σας) με τον Ντον;
Με απέραντη αγάπη
Α.
Αγαπημένε ΝικόΔημε,
ΑπάντησηΔιαγραφή"ξαναζήσατε στο παρελθόν παρόμοιο πολυετές δέσιμο κι ελπίζω ολιγοήμερο, προσκαιρο αποχωρισμό σαν κι αυτόν που βιώνετε τώρα;"
Αποχωρισμούς ναι - οδυνηρότατους (έχουν καταγραφεί: Μούψης, Γατοτάκι κ.α.) αλλά οριστικούς. Και με γνώση του τι έγινε.
Τέτοιο αιφνιδιο και σκοτεινό χωρισμό δεν έχω ξαναζήσει.
Ούτε τέτοιο δεσμό είχα με άλλο γάτο.
Ειχα διαβασει καπου οταν πεθανε αιφνιδια η charade μου alla o Smudge, οτι τα ζωα μας, οταν νιωθουν οτι κακο θα συμβει στην οικογενεια μας, ειτε ατυχημα, ειτε σοβαρη ασθενεια, καμια φορα επιλεγουν να "τραβηξουν" πανω στο "αστρικο" τους σωμα την "πισσα" που θα κολλαγε στο δικο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξερω ποσο κατανοητο ειναι, ποσο αληθινο, αλλα εμενα, αυτη η σκεψη με παρηγορησε.
Γιατι μου εδειξε οτι ηταν κατι που επελεξανε να γινει( και οντως τοτε ημουν με καποιον ανθρωπο πολυ "σκοτεινο" και στο τσακ ξεφυγα απο μεγαλα μπλεξιματα).
... kai o smudge mou...
ΑπάντησηΔιαγραφήπρπει να μαθω να ξαναδιαβαζω αυτα που γραφω...