Τετάρτη, Ιουλίου 19, 2006

Οι Άσπροι Ελέφαντες

Λένε ότι παλιά ο Βασιλιάς του Σιάμ, όταν είχε θυμώσει με κάποιον αυλικό, του χάριζε έναν άσπρο ελέφαντα. Το σπάνιο αυτό ζώο για να συντηρηθεί ήθελε υπέρογκα έξοδα (ιδιαίτερη τροφή και φροντίδα), με αποτέλεσμα να οδηγεί τον κάτοχό του στην χρεοκοπία και την καταστροφή.

Έτσι σε πολλές γλώσσες η έκφραση «άσπρος ελέφαντας» σημαίνει κάτι το υπερβολικά απαιτητικό και πολυέξοδο, κάτι που θεωρείται ιερό και σπάνιο, αλλά μπορεί και να οδηγεί στην αποτυχία και την κατάρρευση.

Και στην πνευματική ζωή με τον ίδιο όρο εννοούμε αξίες που εμφανίζονται ως πολύτιμες και απόλυτες και κοστίζουν πολύ στον τόπο αναστέλλοντας κάθε εξέλιξη.

Άσπροι ελέφαντες. Τα Ιερά ζώα. Υπάρχουν σε κάθε χώρα. Κάπως κάποιοι κατάφεραν και καθιερώθηκαν και από τότε κανείς δεν τολμάει να τους θίξει. Είναι ταμπού.

Όλα τα έθνη τρέφουν άσπρους ελέφαντες, αλλά εμείς κοντεύουμε να πάθουμε γενική ελεφαντίαση. Στα γράμματα, στην τέχνη, στην επιστήμη έχουμε τόσους, που ήδη ασπρίζει ο τόπος.

Δείγμα κι αυτό για την έλλειψη κριτικής στην Ελλάδα. Γιατί σε άλλες χώρες η απομυθοποίηση, η καθαίρεση των λευκών ελεφάντων, γίνεται από τους κριτικούς. Όμως εδώ η έλλειψη έγκυρης και αποτελεσματικής κριτικής επιτρέπει στους παλιούς ελέφαντες να επιβιώνουν και στους καινούριους να επιβάλλονται (θέμα δημοσίων η κομματικών σχέσεων).

Η πραγματική κριτική είναι ελάχιστη. Αλλά, κι αν κάπου δημοσιευθεί, στριμώχνεται σε ένα δίστηλο, ενώ το ρεπορτάζ (η συνέντευξη, η παρουσίαση) έχουν ολόκληρη σελίδα. Άλλα Μέσα πάλι (όπως η τηλεόραση) μόνο προβάλλουν – και ποτέ δεν κρίνουν. Όλα αυτά κάνουν το κλίμα ευνοϊκό για την ανάπτυξη νέων λευκών ελεφάντων, ενώ συντηρούμε (με δαπάνες υψηλότατες) και άφθονους παλαιούς και αρχαίους.

Το αποτέλεσμα λέγεται πολιτιστική ασφυξία.

Μικρός τόπος – μεγάλοι ελέφαντες. Πρώτιστο λοιπόν καθήκον για την παιδεία και τον πολιτισμό του έθνους το κυνήγι των άσπρων ελεφάντων.

Θα ήταν πολύ χρήσιμο, π. χ., κάποιος να εξηγήσει στους Πανέλληνες πως οι «εθνικοί ποιητές» δεν είναι απαραίτητα και καλοί ποιητές (ούτε έγιναν εθνικοί επειδή ήταν καλοί). Πως τα πρώτα «εθνικά ποιήματα» του Σολωμού (Ύμνος στην Ελευθερία, Ωδή στον Λόρδο Μπάιρον) είναι κάκιστα (ο ίδιος στα περιθώρια τους έχει γράψει αργότερα πολλές φορές την λέξη «σκατά»). Πως τα μεγάλα εθνικά έπη του Παλαμά (αλλά και του Σικελιανού) δεν διαβάζονται – σώζονται και οι δύο από τα μικρά λυρικά τους. Κι όλα τ' άλλα εθνικά (π. χ. Βαλαωρίτης) είναι μέτρια ως κακή ποίηση.

Πως η Οδύσσεια του Καζαντζάκη (θεόρατος άσπρος ελέφαντας) είναι ένα λάθος επιμονής και υπομονής (και ο δεκαεπτασύλλαβος στίχος της, μετρικό νεόπλασμα). Πως γενικά το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί ύποπτο ότι ονομάζεται εθνικό (συνθέτες, ζωγράφους, συγγραφείς. Ποιος αντέχει τώρα να ακούσει Καλομοίρη;).

Αλλά και ό,τι (κάποτε) ονομαζόταν «αντεθνικό». Γιατί μερικοί από αυτούς που παλιότερα τους αποκαλούσαν αντεθνικούς (και σήμερα είναι πολύ της μόδας) έχουν γίνει εξίσου ταμπού. Ποιος θα επισημάνει π. χ. τα πολλά λάθη και αμαρτήματα του Γληνού και του Κορδάτου;

Όταν γύρισα από την Γερμανία, οι τρεις σοφοί που κυριαρχούσαν στην επίσημη πνευματική ζωή της χώρας (ανεπίσημα και υπόγεια κυκλοφορούσε η αριστερή σκέψη) ήταν τρεις Ακαδημαϊκοί: Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, Κωνσταντίνος Τσάτσος και Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Πουλούσαν έναν πεπαλαιωμένο νέο-Καντιανό ιδεαλισμό που είχαν κουβαλήσει από την Γερμανία του 1920. Θυμάμαι την απογοήτευσή μου όταν άκουσα μία διάλεξη του Θεοδωρακόπουλου – μία κούφια ρητορεία και λεξιλαγνεία χωρίς ίχνος φιλοσοφικής ουσίας.

Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι ελέγχανε την κίνηση των ιδεών στην Ελλάδα για δεκαετίες!

Άκουσα κάποτε στο ραδιόφωνο μια συνέντευξη του συνθέτη Νίκου Μαμαγκάκη. Έλεγε πώς, όταν ετοίμαζε το λιμπρέτο για το έργο του «Οδύσσεια», με βάση το έπος του Καζαντζάκη, δυσκολεύτηκε να βρει συνεργάτες – γιατί ανακάλυψε πως κανείς (έξω από τον Πρεβελάκη και τον Friar) δεν έχει διαβάσει ολόκληρο το ποίημα.

Κι αναρωτιέμαι: αυτό δεν τον έβαλε σε σκέψεις; Ένα βιβλίο που μέσα σε μισόν αιώνα διαβάστηκε μόνο από τρεις ανθρώπους δεν είναι αποτυχία; Γιατί λοιπόν ξόδεψε τόσο χρόνο και κόπο για να μελοποιήσει την Οδύσσεια του Καζαντζάκη ;

Μα γιατί έπεσε κι αυτός θύμα άσπρου ελέφαντα. Κι έκανε έργο πολύμοχθο σε βάση ανύπαρκτη. Τουλάχιστον αν είχε χρησιμοποιήσει τη μετάφραση του Friar (που είναι πολύ καλύτερη από το πρωτότυπο – και μόνο επειδή δεν έχει τις γλωσσικές παραμορφώσεις και τον περιττοσύλλαβο στίχο!) θα είχε μελοποιήσει ένα έργο που από κάποιους διαβάστηκε – και προσέχτηκε. (Ναι, η «Οδύσσεια» διαβάστηκε – στην Αμερική!).

Άλλη μία σειρά ελεφάντων είναι η περίφημη «γενιά του 30». Εμείς μεγαλώσαμε με το αξίωμα ότι ο Μυριβήλης και ο Βενέζης ήταν κορυφαίοι συγγραφείς; Ήταν;

Και τα είδωλα αυτής της γενιάς; Ήταν πράγματι ο Μακρυγιάννης μεγάλος συγγραφέας; (καλά, σαν άνθρωπος ήταν απαράδεκτος). Και ο Θεόφιλος μεγάλος ζωγράφος;

Για να μην πάμε και στους αρχαίους... Υπήρξαν άραγε όλοι τέλειοι και αλάνθαστοι; Δεν έχουν γράψει και έργα δεύτερης διαλογής; Μερικές ιδέες τους δεν είναι ανόητες και άλλες αυταρχικές, ρατσιστικές και επικίνδυνες;

Κάτι πρέπει να γίνει με τους άσπρους ελέφαντες. Γιατί όχι μόνο μας εμποδίζουν να κυκλοφορούμε και να αναπνέουμε, με τον όγκο τους - αλλά γεννάνε και άσπρα ελεφαντάκια!

191 σχόλια:

  1. Συχνά γίνεται συζήτηση στο blog (πρόσφατα με σχόλια του Mickey, του Andy και του Λευτέρη Κρητικάκη) για την αξία ορισμένων «ιερών τεράτων» και τα ταμπού της κριτικής. Θυμήθηκα ένα παλιότερο κείμενό μου επάνω σε αυτό το θέμα. Το ξανάγραψα από την αρχή (βγήκε διπλάσιο) για να το κάνω πιο σαφές, πιο γενικό και πιο επίκαιρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και ακουγα White Elephant.....

    και δεν ήξερα την ιστορία του.....

    Νίκο σε ευχαριστώ για τις
    πληροφορίες...

    δοσμένες με εικόνες...
    ετσι ακριβως οπως θα πρεπε
    να γίνεται ενα συγχρονο μαθημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι σε πολλές γλώσσες η έκφραση «άσπρος ελέφαντας» σημαίνει κάτι το υπερβολικά απαιτητικό και πολυέξοδο


    Eκτός απ τη δική μας....

    Και αν πάνε να το καθιερώσουν..
    Θα μας στραβοκοιτάξουν οι γλωσσαμύντορες...

    Οταν ομως ο ακροατής γνωρίζει
    την ιστορία..το δεχεται πιο
    ευκολα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ...Φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα,
    κι ιστορία οι παρέες...

    Μήπως η έννοια του Άσπρου Ελέφαντα είναι συγγενική και με το κατεστημένο, το οποίο αυτοσυντηρείται, αμύνεται, και τελικά διαιωνίζει τον εαυτό του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ζαρατούστρα said...
    Μήπως η έννοια του Άσπρου Ελέφαντα είναι συγγενική και με το κατεστημένο, το οποίο αυτοσυντηρείται, αμύνεται, και τελικά διαιωνίζει τον εαυτό του;

    Φυσικά είναι και αυτό - αλλά όχι μόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα η κριτική απαιτεί γνώση. Και η γνώση χρόνο και μελέτη. Και η μελέτη (και η προσήλωση που αυτή απαιτεί) μόχθο. Και ο μόχθος είναι βαρύ φορτίο, πάντα ήταν, αλλά τώρα ειδικά, χ..ε ψηλά και αγνάντευε. Pardon my language...

    Τι σου είναι ένας άσπρος ελέφαντας, μπροστά στη μακάρια γαλήνη που νιώθεις όταν ξεμπερδεύεις επιτέλους με "το κυνήγι του θησαυρού"; Ετσι ακούω να γίνονται πολλές κουβέντες γύρω μας, να πετάει ένας κάποιο όνομα, να λέει την κοτσάνα του, και όλοι οι υπόλοιποι να συμφωνούν, κουνώντας το κεφάλι, με ένα βλέμμα νοσταλγικό, που αναπολεί ο Τουτάτις μόνο ξέρει τι!

    Μια παρέα παίζει Trivial Pursuit, και πέφτει η ερώτηση: Ποιός είναι ο "εθνικός" ποιητής των Γερμανών; Απάντηση: Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε. Και αναφωνούν οι υπόλοιποι, "ω, μα ναι, φυσικά, πως μας διέφυγε! Λαμπρό πνεύμα...", και δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται, φυσικά. Απλώς θυμούνται το όνομα, γιατί έχει το Μαρία στη μέση, όπως το όνομα του ηθοποιού, του Κλάους Μαρία Μπραντάουερ, και κάνει συνειρμό. Ελεος. Και αν ρωτήσεις κανέναν, τι στα αλήθεια ξέρει γι'αυτόν που αναγνωρίζει ως λαμπρό πνεύμα, θα σου πει "ωχ κι εσύ, ας αλαφρύνουμε λίγο την κουβέντα, για τέτοια θα μιλάμε βραδιάτικα;;;" ελαφρώς ενοχλημένος, και θα το ρίξει στο καλαμπούρι. "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, άλλωστε", θα πει και θα πέσει και η τελειωτική ατάκα, οπότε σε στέλνει για βρούβες στη Μαύρη Τρύπα.

    Είναι συγκινητική αυτή η γλυκιά ασφάλεια που νιώθεις όταν έχεις ξεμπερδέψει μέσα σου με το τι είναι καλό και τι κακό, τι άσπρο και τι μαύρο, τι ηθικό και τι ανήθικο, τι όμορφο και τι άσχημο, τι έξυπνο και τι χαζό! Διαβαθμίσεις δεν υπάρχουν. 'Η για τον υπόνομο θα είναι κάποιος, ή λαμπρό πνεύμα. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση, προαπαιτεί γνώση. Και η γνώση, είπαμε, είναι μόχθος.

    Και ο άνθρωπος, ο μέσος άνθρωπος τουλάχιστον, φαίνεται να έχει μεγαλύτερη ανάγκη από το μύθο, παρά από τη γνώση.

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ωχ, θεέ μου, άσπροι ελέφαντες με έχουν ζώσει από παντού και γύρω ψάχνω καθρέφτες να δω μην έχω γίνει κι εγώ άσπρο ελεφαντάκι, αναπαραγάγοντας τη μορφή τους...Τι πανικό μου προκαλέσατε δεν λέγεται!
    Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, ότι ζούμε σε μια εποχή τόσο ισοπεδωτική που πατάει όλους, και τους ελέφαντες και εργατικά μυρμήγκια. Μπορεί κανένας τερμίτης να επιζήσει που υποσκάπτει το σύμπαν, ποιος ξέρει!Αλήθεια, πού πάνε οι "άσπροι ελέφαντες", όταν πεθάνουν; Δεν νόμιζω στην αιωνιότητα, έτσι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νikos Vs Νίκου...............


    Ε,συμπλωρίτες,πάρτε τα κουπιά!
    κι ο καπετάνιος φτάνει
    και σεις μανάδες,δώστε το βυζί
    στα βρέφη μη φωνάζουν!
    Ορτσα! τις έρμες πίκρες όξω νου
    ..Τρουλώσετε τα αυτιά σας
    τα πάθη και τα βάσανα θα πω
    του ξακουστού Οδυσσέα...........


    Kαλό;...

    αν το δεις αποσπασματικά
    εχει διαμαντάκια...

    απλως δεν διαβάζεται μονορούφι...

    Οσο για τον Μαμαγκακη..
    Η Εποχη τότε πρόσταζε την
    μελοποίηση της ποίησης..

    Κρητικός κιόλας...τί να κανε;...
    Μελοποίηση αγγλικού στίχου
    δεν περνά ουτε τώρα στην Ελλάδα
    ..οχι τότε..

    Τρουλωσετε τα αυτια(απ το "τρούλλος"
    "Τρουλάφτης" στα κρητικά
    ο που πετούν τα αυτια ντου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μπορεί να μην πιστεύετε στην διαλεκτική και να μην σας αρέσει ο Adorno, ΝΔ, αλλά εδώ θα συμφωνήσουμε.

    Επιτέλους, ν' απομυθοποιήσουμε κάποτε την περιβόητη «γενιά του 30» (που συντάχθηκε αναφανδόν με το Μεταξά, με μόνη φωτεινή εξαίρεση τον Κοσμά Πολίτη), να τοποθετήσουμε τον Θεόφιλο στη σωστή θέση (επιτέλους, δεν υπήρξε μεγάλος ζωγράφος) και, πάνω απ' όλα, να απο-αγιοποιήσουμε το Μακρυγιάννη. Μεγαλύτερη κατάρα για τούτο τον τόπο από την αγιοποίηση του Μακρυγιάννη δεν πρέπει να υπήρξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προσωπικά διαβάζοντας το κείμενο και κατανοώντας τι σημαίνει 'λευκός ελέφαντας', μου'ρθαν στα μυαλό πολλοί καθηγητές πανεπιστημίου... έχουν όλα τα χαρακτηριστικά για να τους ονομάσουμε έτσι! Καλησπέρα σε όλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Να τον συγχωρήσουμε πάντως τον Σολωμό για τα σκατά του (αυτός το είπε Δημαρχε μου!), αφού μας χάρισε τους υπέροχους Ελεύθερους Πολιορκημένους:

    «Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
    Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι’ η μάνα το ζηλεύει.
    Tα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·
    Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
    «Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ’ έχω γω στο χέρι;
    Oπού συ μούγινες βαρύ κι’ ο Aγαρηνός το ξέρει.»

    και λίγο παρακάτω :

    «...Mάγεμα η φύσις κι’ όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
    H μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι·
    Mε χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει·
    Όποιος πεθάνη σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει...»


    Μέγας!!

    Αλλά μεγαλύτερος ο Καβάφης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Poia einai hê katastasê tês kritikês se skhesê me autê tês historikês epistêmês stên Hellada;

    Ekhete pei hoti epistêmonikôs men ekhoun katarrhiphthei holoi hoi ethnikoi mythoi, alla ta skhetika biblia kyklophoroun mono metaxy tôn eidikôn, enô ta skholika enkheiridia exakolouthoun na graphoun ta gnôsta paramythia.

    Pôs ekhoun ta pragmata me tên kritikê apotimêsê tês neohellênikês logotekhnias; Hyparkhnoun biblia pou na katarrhiptoun tous antistoikhous mythous; Ekhete kapoia na systêsete;

    Ta mona skhetika keimena pou gnôrizô einai to sêmerino ki allo hena sas gia ton Balaôritê, hopou anapherete kai tên arnêtikê krisê tou Polyla gia tê "lothra kai tên katabothra". Synepôs hyparkhei toulakhiston allo hena skhetiko keimeno, auto tou Polyla. Mekhri ekei xerô.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ερώτηση:

    Γιατί δεν γίνατε κ. Δήμου κριτικός? Τα προσόντα όλα εκεί (γνώση, καλλιέργεια, αναλυτικό & συνθετικό μυαλό, τάλαντον στη γραφή & τον λόγο και πολλά ακόμη).

    Και πάνω απ'όλα κοφτερή ματιά (όταν δε παίρνει ανάποδες ο Δον, έχετε τετρακίνηση!)...

    Ετσι, από περιέργεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η Καινοτομία του Post,είναι ότι συνδέει την εννοια του λευκού ελέφαντα
    με την ιερότητα και την αφιεροποίηση των κατεστημένων συμβόλων
    που θα πρεπε να επιχειρούν οι κριτικοί…
    Ακουστα είχα για τον όρο White Elephant,αλλα συνήθως το έβλεπα και
    το βλέπουν ως αφορμή για αστείο.

    Μετα που διάβασα και την Wikipedia,καταλαβα
    oτι ο Νίκος το τοποθετεί με την αρχική του έννοια(αυτήν της ιερής αγελάδας..
    ίσως και του ιερού δεινόσαυρου...)
    Συνήθως δεν το ξερουν αυτό,όσοι χρησιμοποιούν τον όρο,και ετσι η λέξη εχει
    αποκτήσει ένα νοηματικό εύρος,με αποτέλεσμα να περιλαμβάνει και τους
    ανίερους ελέφαντες…Παραδειγμα Ανίερου Λευκού Ελέφαντα είναι το Ιρακ
    Τι να το κανει,τώρα που του το δώρισαν;;..Σκέτος Πονοκέφαλος…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πάντως ας μην τα ισοπεδώνουμε και όλα. Δεν μπορεί η πλειοψηφία, ακόμα και στην Ελλάδα! να είναι λευκοί ελέφαντες. Ας μην είμαστε τελέιως ισοπεδωτικοί, ας είμαστε think possitive.
    πχ. ο Θεόφιλος νομίζω ποιο γνωστός ειναι ως λαογράφος και οχι ως μεγάλος ζωγράφος, ο Μακρυγιάννης δεν με ενδιαφέρει τι σοι άνθρωπος ήταν και αν έγραφε ωραία ή οχι, αλλά οτι άφησε ντουκουμεντα βάσει των οποίων μπορώ να μάθω, να συγκρίνω με άλλα ντουκουμέντα της εποχής και να αποκτήσω δική μου άποψη.
    Φυσικά το κατεστημμένο είναι υπεύθυνο βασικά για το ποιοι θα προβάλλονται και ποιοι οχι απλά υπάρχει ένας Παγκόσμιος Φυσικός νόμος που δεν πρέπει ποτέ να λησμονείτε.
    Σε κάθε τι υπάρχει δράση και ανάδραση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. (ρε μπας και το μπλογκ μας το δώρισε ως λευκό Ντάμπο? Κι όποιος αντέξει?)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Α και κάτι άλλο, η κριτική δεν είναι υποκειμενική υπόθεση? Κάτι που το βρίσκεται εσείς ωραίο, εγώ ίσως να το βρίσκω άσχημο κοκ.
    Και κάτι άλλο το οποίο το είχα πάντα απορία, πως κάποιος γίνεται κριτικός και διαλέγει αυτό το επάγγελμα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. aphrodite said...
    "Ερώτηση: Γιατί δεν γίνατε κ. Δήμου κριτικός?"

    ΄Εγινα "ολίγον" κριτικός. Π. χ. πολλά κείμενα για τον Ελύτη, το πρώτο δοκίμιο που γράφτηκε για την Δημουλά (ναι, την "ανακάλυψα") και αρκετά άλλα.

    Ο μακαρίτης ο Ελύτης το είχε παράπονο: "Έπρεπε να έχεις γίνει κριτικός" μου έλεγε. Θεωρούσε ότι με αυτό τον τρόπο θα πρόσφερα περισσότερα. Ίσως και να είχε δίκιο...

    Εγώ όμως ήθελα να τα κάνω όλα (ίσως και να είχα άδικο...).

    Houlia φαντάζομαι πως μόνο σαν παράδειγμα αναφέρεις τον Ρίλκε ως "εθνικό" ποιητή (θα πάθαινε εγκεφαλικό!). Έθνικός ποιητής των Γερμανών είναι βέβαια ο Γκαίτε (άξιος, όμως - και, υπόγεια, ο Σίλλερ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. οι (επαγγελματίες) κριτικοί σε κάθε τομέα Χ είναι αποτυχημένοι Χ wannabes

    ο ΝΔ απέτυχε να αποτύχει σε ότι έκανε και γι'αυτό δεν έγινε κριτικός (κατ' επάγγελμα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Και όσο εμείς στην καρακοσμάρα μας...

    http://www.msnbc.msn.com/id/
    13929410/?GT1=8307

    Κύπρος. Γέφυρα...

    (και ΑΝΕΚ !)

    Τεσπα, ας το πω παρένθεση αυτό το σχόλιο, κατι σαν τους ροζ ελέφαντες, το γνωστό:

    "Pink elephant" is one version of "the elephant in the room" (something that everyone is aware of but won't speak of).

    http://en.wikipedia.org/wiki/
    Pink_elephant

    Κι αυτοί οι ελέφαντες γεννούν ροζ ελεφαντάκια, απείρως πιο απειλητικά απο τα λευκά, και μετά εμείς όχι ασφυκτιούμε για τον περιούσιον, αλλά για τον επιούσιον...

    Συγνώμη, συνεχίζουμε. Τι ωραία που είναι εδώ μέσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Όντως ενδιαφέρον και "επίκαιρο" το ποστ για τα ...παχύδερμα.

    Γράφω με τα λόγια του οικοδεσπότη (αφού μονίμως παρεξηγούνται τα δικά μου):

    "Όμως εδώ η έλλειψη έγκυρης και αποτελεσματικής κριτικής επιτρέπει στους παλιούς ελέφαντες να επιβιώνουν και στους καινούριους να επιβάλλονται (θέμα δημοσίων η κομματικών σχέσεων)."

    Ο καθένας ας δώσει την "ερμηνεία" που θέλει. Εγώ το τονίζω απλώς...

    Υ.Γ. Πότε μπήκε η Houlia και έγραψε για τον Ρίλκε και δεν το κατάλαβα; Πουλάκια κάνουν τα μάτια μου. Εκτός κι αν κατάλαβε το λάθος της, μετά την "παρατήρηση" του δάσκαλου και είπε να ...ξαναγράψει την άσκηση :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Να διευκρινίσω: δεν θεωρώ τον Σολωμό, ή τον Παλαμά ως Ασπρους Ελέφαντες γενικώς - μόνο στην persona τους ως εθνικοί ποιητές. Είμαι μεγάλος θαυμαστής τους ύστερου Σολωμού.

    Επίσης για τον Καζαντζάκη αναφέρομαι μόνο στην Οδύσσεια (και στα θεατρικά - ποιητικά του). Ότι υπάρχουν και στην Οδύσσεια ωραίοι στίχοι είναι προφανές - σε 33.333 στίχους και τυχαίο πρόγραμμα υπολογιστή να τους έγραφε, κάποιοι θα ήταν καλοί. Αλλά το σύνολο δεν αντέχεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Εκπληκτικό post Νίκο Δήμου.

    Δεν έχω τις γνώσεις να κρίνω αυτά που γράφονται, ειδικά όταν εστιάζουμε σε συγγραφείς, ποιητές κλπ. Θα μπορούσαμε φυσικά να βρούμε άσπρους ελέφαντες και σε άλλους χώρους: αθλητισμός, μουσική, κινηματογράφος (όπου οι κριτικοί μονίμως εκθειάζουν έναν ημι-άγνωστο σκηνοθέτη του πρώην ανατολικού μπλοκ).
    Συνεπώς ανοίγω τα αυτιά μου (ή πιο κυριολεκτικά τα μάτια μου) και ρουφώ απόψεις και κριτικές σχετικές με αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Mickey, έχεις δίκιο, η Blade Runner είπε για το Rilke.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Υπάρχει κι άλλη μία παράμετρος στο "Λευκός Ελέφαντας", το παιχνίδι White elephant gift exchange, όπου σε πάρτυ, ανταλλάσσονται ή "κλέβονται" (συσκευασμένα) δώρα μέχρι όλοι να φύγουν με κάποιο "κατάλληλο" στα χέρια τους.

    http://en.wikipedia.org/wiki/
    White_elephant_gift_exchange

    Αν επεκτείνω την σκέψη της blade, (γειά σου λεπίδα, έχουμε ανταλλάξει πολλές ιδέες για παιχνίδια εμείς!)

    "... Ετσι ακούω να γίνονται πολλές κουβέντες γύρω μας, να πετάει ένας κάποιο όνομα ... και όλοι οι υπόλοιποι να συμφωνούν, κουνώντας το κεφάλι, με ένα βλέμμα νοσταλγικό",

    ΠΟΣΕΣ φορές δεν έχει τύχει σε «σοβαρές», καλλιεργημένες παρέες να ανάβει συζήτηση γύρω από κάποιο όνομα με καλά «ιστορικά» PR, ή «ρεύμα» την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, κι έτσι και πας να εμβαθύνεις λίγο, ο άλλος κι αν δεν αλλάξει επί τόπου θέμα, να σου πετάξει κάποιο άλλο όνομα πακέτο, να μπει κάποιος άλλος στην συζήτηση, να πετάξει κάποιο άλλο πακέτο και τελικά να βρίσκονται όλοι με διάφορα "δωράκια", καμμία σχέση με το τι ξεκίνησαν να διασαφηνίσουν και κανένας να μην έχει διαφωτίσει κανέναν για το παραμικρό!

    Οση πλύση εγκεφάλου έχουν υποστεί, ό,τι στερεοτυπικά «αααυτό = αξιόλογο, για να το λέει τόσος κόσμος, τα ρούχα του βασιλά καρα-άσχετε!», ε, εμείς περιτύλιγμα, κορδελλάκι, πάσα στον επόμενο να βγάλει το φίδι από την τρύπα, να μας πει κι επιχειρήματα ώστε να μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε. Γιατί κατά βάση συμφωνούμε, αφού κάτι δεν μας κολλάει... Αλλά μην πούμε καμμιά κοτσάνα και μας τα χώσουν... Γνωστά θέματα: ζωγράφοι, ποιητές συγγραφείς, πολιτικοί... και διάφοροι άλλοι «μη μετρήσιμοι», ρίξε ένα «Φρόυντ» π.χ. και πάρ’τους όλους κάτω!

    Μου θυμίζει λίγο Χλωρίνη "Αυτήν ξέρετε, Αυτήν εμπιστεύεστε" (ασπρίζει και ελέφαντες!!!)
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ο Ροϊδης τα έβαλε με την κατεστημένη κουλτούρα της εποχής του (δημοσιοθεσίτες, καθ. παν/μίου, ανόητους διανοουμενίσκους κλπ). Τελικά ο "ασμοδαίος" έκλεισε παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημά του.

    Και έκλεισε επειδή εκεινοι που τον διάβαζαν και είχαν να τον αγοράζουν ήταν και εκείνοι που ξεζούμιζαν τον δημόσιο κορβανά. Εκείνους επέκρινε, εκείνοι θίχτηκαν και στο τέλος τού γύρισαν την πλάτη. Αυτά τα εξηγεί στο τελευταίο φύλλο του "ασμοδαίου" (ήταν σατιρική εφημερίδα)...

    Πίσω όμως από τη σάτιρα βρισκόταν η κριτική του στάση (έχει πλουσιο κριτικό έργο) απέναντι σε συγγραφείς, θεσμούς και κατεστημένα. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι τα γλωσσολογικά του κείμενα (προϊόν κριτικής στάσης στην περιρέουσα αρχαιολατρία της εποχής) διατηρούν ακόμα μια σπάνια φρεσκάδα που θα έκαναν καθε... Μπαμπινιωτη να το βάλει στα πόδια... Ο Ροϊδης επικρίνει επισης και τα (χαζο)συγγράμματα αρκετών πανεπιστημιακών της εποχής (εκείνον τον καημένο τον Κόντο, το τι του έσυρε, δεν περιγράφεται...)

    Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Πολύ πριν το τραγικό ατύχημα (τον ποδοπάτησε μια άμαξα και του έσπασε τη γναθο) ήδη ψωμοζούσε... Και η υπερήλικη μητέρα του (Χιώτισσα που είχε απαχθεί με την καταστρφοφή και απελευθερώθηκε χρόνια αργότερα...) καταριόταν τη μοίρα της που επέζησε της αιχμαλωσίας και την άφησε να κάνει οικογένεια...

    Μπορεί οι λευκοί ελέφαντες να κοστίζουν στην κοινωνία, η κριτική στάση όμως σε μια κρατικοδίαιτη κοινωνία, έχει άλλο κόστος, προσωπικό, οικογενειακό και δυσβάσταχτο...

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο post που έχω διαβάσει.

    Το πρόβλημα είναι συνήθως η επαρχιώτικη ημιμάθεια.Μόλις κάποιος που θεωρείται για κάποιο λόγο ως ειδικός εκφράσει μία άποψη για κάποιον ή για κάτι, ο λόγος του αποκτά διαστάσεις αξιώματος.

    Δείτε για παράδειγμα τον Θεοδωράκη.Ελάχιστοι συνθέτες παγκοσμίως απόλαυσαν τέτοιες τιμές εν ζωή.Δεν λέω ότι δεν είναι καλός αλλά όλο το χρόνο πρέπει να βραβεύεται σε 500 μέρη ανά την ελλάδα...

    Δυστυχώς η ελλάδα είναι σαν μία μικρή επαρχιακή πόλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Vrennus said...
    ... και, πάνω απ' όλα, να απο-αγιοποιήσουμε το Μακρυγιάννη. Μεγαλύτερη κατάρα για τούτο τον τόπο από την αγιοποίηση του Μακρυγιάννη δεν πρέπει να υπήρξε.
    Τετ Ιουλ 19, 07:06:38 μμ

    ********************

    Επιτέλους!

    Επιτέλους η αλήθεια για ένα κάθαρμα της ιστορίας που μας τον πλασσάρουν ακόμη και σήμερα ως μεγάλο άνδρα.

    doctor

    Υ.Γ. Για τον "Ύμνο προς την Ελευθερία" διαβάστε παρακάτω τον Θανάση Τριαρίδη:
    http://www.triaridis.gr/keimena/keimD035.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Zoros said...
    Θα μπορούσαμε φυσικά να βρούμε άσπρους ελέφαντες και σε άλλους χώρους: αθλητισμός, μουσική, κινηματογράφος...

    Μα φυσικά - εγώ έγραψα για συγγραφείς διότι είναι ο χώρος που ξέρω καλύτερα αλλά άσπροι ελέφαντες υπάρχουν παντού... και στοιχίζουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Comedy of errors...

    Η blade γράφει: "Ποιός είναι ο "εθνικός" ποιητής των Γερμανών; Απάντηση: Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε".

    Εγώ αποδίδω το σχόλιο στην houlia (ου γαρ...) και το σχολιάζω.

    Ο Mickey γράφει:"Υ.Γ. Πότε μπήκε η Houlia και έγραψε για τον Ρίλκε και δεν το κατάλαβα;"

    Maria Velliou said...
    Mickey, έχεις δίκιο, η Blade Runner είπε για το Rilke.

    Και η Αφροδίτη διορθώνει:
    "Ναι, οκ, παραδρομή το περί Ρίλκε & σχολιάστριας, μη βαράτε!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Mail από Γερμανία:

    Θίγετε ένα θέμα ελληνικής νοοτροπίας με αυτό το post. Μετά από μερικά χρόνια στη Γερμανία, άρχισε να μου κάνει πολύ κακή εντύπωση ότι στην Ελληνική τηλεόραση (αλλά και στα άλλα media) ο ένας "μεγάλος" εκθείαζε τον άλλο "μεγάλο". Με μια θρησκευτική αφοσίωση που μόνο υποψίες μπορούσε να προξενήσει. Παράδειγμα: ο μεγάλος Κ εκθειάζει τον μεγάλο Μ και μετά από λίγες μέρες ο μεγάλος Μ εκθειάζει τον μεγάλο Κ σε ανταπόδοση. Αυτό απουσιάζει εδώ στη Γερμανία. Ο έπαινος δίνεται πολύ πολύ δύσκολα, ενώ συγχρόνως αναφέρονται και οι αρνητικές πλευρές του κρινόμενου προσώπου. Είτε ζει είτε δεν ζει!

    Δεν είναι ότι δεν υπάρχει κριτική στην Ελλάδα όπως εσείς αναφέρετε. Η κριτική υπάρχει αλλά φοβάται τα αντίποινα και την αποκάλυψη της ημιμάθειάς της και όλα κουκουλώνονται την τελευταία στιγμή για ευνόητους λόγους. Αλλά έχουν ήδη ειπωθεί πολλά από τους σχολιαστές σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ωραία, κοίτα να γράφεις αφεντικό και να μας δίνεις αποστομωτικά επιχειρήματα, διότι άντε να αποδείξουμε αργότερα ότι δεν είσαι.. ελέφας!

    (και δη, λευκός!)
    :)

    ΥΓ- ναι, το περί Ρίλκε "οκ, μη βαράτε" δεεε, ο μπλόγκερ... Απλώς το ξαναβάζω, μην φαινόμαστε ανακόλουθοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Κύριε Δήμου, ομολογώ ότι το σημερινό σας post με απογοήτευσε.
    Στην αρχή, στο πρώτο μισό του και λίγο παραπάνω, με ενθουσίασε. Το συνέδεσα αμέσως και με την προηγούμενη συζήτηση-καταλαβαίνετε.
    Και φυσικά, συμφωνώ με τις δύο τελευταίες παραγράφους.
    Όμως διαφωνώ με τα παραδείγματα.
    Άσε που με εξέπληξαν, δεν ένιωσα να εξυπηρετούν τους σκοπούς του post, όπως φαίνονται στο πρώτο μισό.
    Ίσως φταίει ότι το κείμενο γράφτηκε σε άλλη εποχή και με άλλη ίσως αφορμή.
    Θα προσπαθήσω να συνοψίσω τη διαφωνία μου:

    Κατ' αρχήν, ο Θεόφιλος είναι ένας σπουδαίος ζωγράφος.
    Μεγάλος, με την έννοια του Ρέμπραντ ή του Καραβάτζιο ίσως δεν είναι. Είναι όμως σπουδαιότατος για τα ελληνικά δεδομένα, σπουδαιότερος από αρκετούς λόγιους της σχολής του Μονάχου, μοναδικός στο είδος του, ένα είδος που μόνος του ανέπτυξε σε εξαιρετικό βαθμό και επηρέασε κάμποσους νεώτερους, κυρίως Κόντογλου και επιγόνους αυτού. Ο Θεόφιλος είναι ένας πολύ σπουδαίος ζωγράφος που παραμένει μοναδικός.
    Στη συνέχεια, για τη γενιά του '30: γαλουχηθήκαμε με αγάπη περισσότερο και λιγότερο με θαυμασμό για τη γενιά του τριάντα. Κανείς δεν μας είπε ποτέ ότι όλοι ήταν μεγάλοι πεζογράφοι και ποιητές-προσωπικά θεωρώ ότι ήταν καλοί οι περισσότεροι.
    Κυρίως αναφερόμαστε στη γενιά του '30 ακριβώς γιατί υπήρξε "γενιά", παρατηρήθηκε δηλαδή τη δεκαετία εκείνη μια άνθηση της λογοτεχνικής παραγωγής, με πολλούς πρωτοεμφανιζόμενους λογοτέχνες που μοιράζονταν κοινά χαρακτηριστικά, έγραφαν σε μια καθομιλουμένη κι όχι σε επίπλαστη δημοτική, περιέγραφαν μια νεώτερη ελλάδα, φέροντας μνήμες από τους πολέμους που προηγήθηκαν και εικόνες από την αφομοίωση της προσφυγιάς. Στην ποίηση είχαμε πραγματική κοσμογονία αυτή τη δεκαετία: Σεφέρης, Ελύτης, Εμπειρίκος οι σημαντικότεροι. Στην κριτική, με τον Καραντώνη, για πολλούς ο νονός της λογοτεχνικής αυτής γενιάς. Στη ζωγραφική, από Κόντογλου έως Εγγονόπουλο! Σίγουρα ξεχνάω πολλά, έχω αφήσει χρόνια τώρα τα θρανία.
    Αναφερόμαστε σ' ένα φαινόμενο δημιουργικότητας όταν αναφερόμαστε στη γενιά του '30, δεν παραδεχόμαστε απαραίτητα ότι ήταν όλοι μεγάλοι-κάποιοι ήταν.
    Που αλλού να πάω;
    Για το Σολωμό και για τον Καζαντζάκη τα είπατε μόνος σας. Παλαμάς και Σικελιανός κρίθηκαν κι από το σύνολο της πορείας τους-όπως κι ο Καζαντζάκης.
    Κύριε Δήμου, υπάρχει κανείς μεγάλος που να μην έχει κάνει σφάλματα; Βέβαια και μέσα στα λάθη ή στα μέτρια έργα τους φαίνονται οι αρετές τους. Για το Βαλαωρίτη δε θα με βρείτε να διαφωνώ φυσικά. Για το Μακρυγιάννη τα είπε ο janas (βρε janas, λαϊκός ζωγράφος ήταν ο Θεόφιλος, όχι λαογράφος! Σταυρούλα, πες κι εσύ καμιά κουβέντα για όλα αυτά ως πιο ειδική!).
    Για τους δε αρχαίους δεν εννοείται ότι πρέπει να κριθούν στο πλαίσιο της εποχής τους; Τέρμα, θα τα αποκαθηλώσουμε όλα τώρα; Χθες συζητούσαμε για την ανάγκη ύπαρξης φωτισμένων ηγετών, τώρα θα αποκαθηλώσουμε όσους η παγκόσμια διανόηση αιώνες τώρα τοποθέτησε ψηλά;
    Είπα ότι συμφωνώ με την ουσία του post. Και γυρίζω σ' αυτό που λέγατε χθες, για την ανάγκη της παιδείας ως βάσης για κάθε πρόοδο αλλά και κάθε απροκατάληπτη κρίση.
    Μόνο η παιδεία μας διευκολύνει να θαυμάζουμε την ικανότητα και το μεγαλείο αλλά να τα τοποθετούμε σωστά, βλέποντας και τα λάθη-και ταυτόχρονα να ξέρουμε ότι το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις ούτως ή άλλως.
    Μόνο η παιδεία κι η συνεχής καλλιέργεια αναπτύσσουν την κριτική ικανότητα, που είναι αναγκαία για να τοποθετείς του λευκούς ελέφαντες εκεί που τους πρέπει-και για να μη δημιουργείς, μόνος σου, καινούριους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Κε ΔΗΜΟΥ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ πΟΣΤ ( ΚΥΡΙΩς ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟπΟΙΕΙΤΕ ΟΝΟΜΑΤΑ ). ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕπΙΦΥΛΑΞΗ ΑπΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗς ΚΡΙΤΙΚΗς. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΚΡΙΤΙΚΟΥΣ ( ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ) ΟΣΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥς ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥς / ΔΙΑΝΟΗΤΕΣ / ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕς πΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ( ΤΕΛΕΙΩς ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ / ΕΝΤΕΛΩς ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ / ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ )ΣΤΗΝ πΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑπΡΟΣΚΟπΤΗ πΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΑΥΤΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ / ΣΤΟΥς ΣΥΜπΟΛΙΤΕΣ ΜΑς.

    πΑΣΧΟΥΜΕ ΡΙΖΙΚΑ ΣΕ ΑΥΤΟ.

    ΔΕΥΤΕΡΟΝ:

    ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΩΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΕΡΓΟ πΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑς ΥπΟΨΙΝ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΝΤΟπΙΟΤΗΤΑ ΘΑ ΑπΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟ πΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΩΡΙΟ. ΑΛΛΙΩς ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑΤΑ.

    ΤΡΙΤΟΝ:

    ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΡΟΗΓΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ πΛΗΡΩΝΟΥΝ ΑΔΡΑ ΑΥΤΟΝ πΟΥ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΙΔΕΑ / ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΑΝΕ / ΤΟΝ πΑΡΑΚΑΛΑΝΕ. ΑΝ ΚΑπΟΙΟς ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ πΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ πΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ ΔΕΝ πΡΕπΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΝΑΛΙΑ / ΡΕΜΟΥΛΕΣ. ΑΝ ΧΑΛΑΣΕΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ. ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ. ΑΣ ΚΑΝΕΙ πΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟπΗ.

    ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕς ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕπΑΝΕΛΘΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.

    ΤΩΡΑ ΚΑπΟΙΑ πΡΟΣΩπΙΚΑ ΞΕΜΡΟΣΤΙΑΣΜΑΤΑ:

    ΑΡΧΑΙΑ ΕπΙΔΑΥΡΟς:

    ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ / ΔΕΝ ΘΑ ΕπΙΣΚΕΦΤΩ ΟΜΩς πΟΤΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗς ΕπΙΔΑΥΡΟΥ ΕΩς ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΜΙΑ πΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΧΑΛΙΟΥΝΤΑΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΟΥΝ ΣπΟΥΔΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΝΑ ΣΕ πΙΑΝΕΙ ΕΜΕΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ πΟΥ ΑΚΟΥς ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ( ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΟ).

    ΜΑΝΟς ΧΑΤΖΙΔΑΚΗς:

    ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ. ΓΙΑΤΙ ΟΜΩς ΟΤΑΝ ΜπΑΙΝΩ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΥΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑς ΓΙΑΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕς ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΡΑΣΩ; ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΣΟ / ΑΣΤΗ ΑΔΕΛΦΗ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΗ πΟΥ ΤΗΝ πΑΡΑΤΗΣΕ Ο ΓΚΟΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ 100% ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΑΚΟΥΕΙ πΡΩΙ ΒΡΑΔΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΔΙπΑΣΩΝ; ( ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΚΛΑΨΟΜΟΥΝΙΚΑ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΑ; )

    ΑΡΧΑΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ:

    ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ ΑπΙΣΤΕΥΤΑ ΟΤΑΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΙ ΛΕΦΤΑ ΧΑΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗς ΤΕΛΕΥΤΑΙΑς ΑΡΧΑΙΑς πΕΤΡΑΣ ΕΝΩ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΛΕπΤΟ ( CENT ) ΓΙΑ ΤΗΝ πΑΡΑΓΩΓΗ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΟΜΩς ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ πΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΦΤΙΑΞΕΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑς.

    ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΜπΡΟΣΤΙΑΣΤΩ ΤΕΛΕΙΩς ΜΕ πΙΑΝΕΙ ΕΝΑ ΑπΙΣΤΕΥΤΟ ΔΕΟΣ πΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕπΙΘΥΜΙΑ. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΣΕΞ ΒΡΑΔΥ ΤΩΡΑ πΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΡΙΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕς Ή ΑΝ ΣΑς πΕΦΤΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ πΑΓΟ ΚΟΙΤΩΝΤΑς ΤΗΝ ΑΚΡΟπΟΛΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. broccoli έγραψες!!!

    προσωπικά τρέφω μια αντιπάθεια για τις "κριτικές" γενικά... παραμορφωτικός φακός που τις περισσότερες φορές εμποδίζει την προσέγγιση ενός έργου.
    Μήπως θα έπρεπε να πλησιάζουμε το έργο τέχνης χωρίς προδιαθέσεις-"tabula rasa"?
    και το μόνο πράγμα που να έχει σημασία να 'ναι "μ΄αρέσει-δε μ΄αρέσει"
    κι ύστερα ίσως ν΄αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε την κριτική-ΑΛΛΑ με κριτικό μάτι ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Νομίζω ότι δεν ήμουν αρκετά σαφής για τον άσπρο ελέφαντα.

    Δεν είναι "ιερή αγελάδα'.

    Το βασικό του γνώρισμα είναι ότι είναι ογκώδης, πολυδάπανος και καταστρεπτικός.

    Ότι παίρνει περισσότερο χώρο και καταναλώνει περισσότερη τροφή εμποδίζοντας τους άλλους να αναπτυχθούν.

    Ότι τελικά γίνεται εμπόδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. O πιο "ιερός άσπρος ελέφαντας" στην Ελλάδα σήμερα:ο Μίκης Θεοδωράκης !(υπεράνω πάσης κριτικής!τολμάει κανείς να πει ότι οι δουλείες του τα τελευταια 20 χρόνια είναι στην καλύτερη περίπτωση, αδιάφορες?)...Για να μην αναφέρω πως η ...νηπιακή πολιτική του σκέψη μας πασαρεται σαν υψηλή διανόηση ,ακόμη και από σοβαρές εφημερίδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Άσπροι ελέφαντες υπάρχουν πολλοί και στο χώρο της ιατρικής! Ιδιαίτερα στα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία, τι "μασωνεία" και αυτή!
    Εκεί είναι που καμιά κριτική δε θα φτάσει ποτέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΑπΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑς ΟΝΟΜΑΤΑ; ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;

    ΜπΟΤΕΡΟ.ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ( ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΤΑ ΓΛΥπΤΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ πΙΝΑΚΟΘΗΚΗ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ). ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΙπΑΝ. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΕπΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ!!! ΤΡΕΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΑΜΑΞΕΙ!

    ΡΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ;

    πΩς ΤΟΛΜΗΣΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑπΙΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ ΟπΩς ΤΟ ΑΜπΟΥ ΓΚΡΑΙΜπ;

    ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΙΑΣ ΑπΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗς ΔΙΑΝΟΙΑς ΟπΩς Ο ΦΡΑΝΣΙΣ ΜπΕΙΚΟΝ ΘΑ ΜΑς ΕΣΤΕΛΝΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΟΥΜΕ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ πΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜπΟΤΕΡΟ. ΛΥπΑΜΑΙ πΟΥ ΔΕΝ ΖΕΙ Ο ΜπΕΙΚΟΝ.

    ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΟΜΩς ΓΡΑΜΜΕΝΟ πΟΥΘΕΝΑ ΑπΟ ΚΑπΟΙΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΚΡΙΤΙΚΟ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ πΙΣΤΕΥΕΙ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΕΡΜΟΥΑΡ ΤΟΥ ΝΑ ΜπΗΞΕΙ ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟ ΣΤΑ ΑΥΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑΚΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ πΟΥ ΘΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΜπΟΤΕΡΟ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ πΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΑπΕ ΤΟΥΣ.

    ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΔΙΑΤΥΜπΑΝΙΖΕΙ πΩς Η ΣΕΙΡΑ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΜπΟΥ ΓΚΡΑΙΜπ ΔΕΝ ΘΑ πΩΛΗΘΕΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΩΡΗΘΕΙ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΑ. ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ πΟΛΥ ΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ πΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΔΩ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗς.

    ΥΓ:

    Ο ΜπΟΤΕΡΟ ΕΧΕΙ ΟΝΤΩς ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΥπΟΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΒΑΘΜΟ πΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ ΟΜΩς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Χαίρομαι πάντως που το όνομα του Μεγάλου Καβάφη δεν ... προτάθηκε ούτε από έναν της παρέας μας ως υποψήφιου Λευκού Ελέφαντα. (Αν και δυστυχώς ο Σεφέρης είχε καταφερθεί εναντίον του. Τι να πεις!)

    Πάντως νομίζω πως σπάνια ο τόπος μας γέννα τέτοιους ανθρώπους.

    Δήμαρχε μου συγγνώμη. Παρασύρθηκα και βγήκα εκτός θέματος.

    Καπετάν - azrael

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Συμφωνώ για Μποτέρο - η υπόθεση Αμπου Γκράημπ είναι κακή στρατευμένη τέχνη (και γελοίο οι χοντροί να βασανίζονται...)

    Ο Σεφέρης δεν είχε καταφερθεί κατά του Καβάφη - του ήταν ξένος στην αρχή - μετά συμφιλιώθηκε κι έγραψε θετικά γι αυτόν στις Δοκιμές. Πιο πολύ δεν τον πήγαινε ο Ελύτης ("επίπεδη ποίηση").

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Από την Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους του Βασίλη Ραφαηλίδη:

    Aπό υπάρξεως νεοελληνικού κράτους και μέχρι τις μέρες μας, η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία δεν είναι παρά αλλαγή των συνδαιτημόνων στο ίδιο τραπέζι. Έφαγαν αυτοί, τώρα θα φάμε και εμείς.

    Ο πολύς Μακρυγιάννης, μεγάλη φαγάνα ο ίδιος, λέει στην πρώτη Εθνική Συνέλευση (Βουλή) του 1843-44:

    "Αν είναι να μείνουμε εμείς νηστικοί, ας πάει στο διάβολο η ελευθερία.
    Έφαγαν αυτοί, ας φάμε και εμείς τώρα"

    (Από την "Ελληνική πολιτική εγκυκλοπαίδεια" του Κων.Μ.Γράψα, όπως το παραθέτει ο Γεράσιμος Κακλαμάνης στο αποκαλυπτικό βιβλίο του "Η Ελλάς ως κράτος δικαίου") σελ.446.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Με φώναξε κανείς? ( Αν είχα διαβάσει κι αυτόν τον Ριλκε...θα είχα λόγο δια να ομιλώ, αλλά...μπα:) )

    Όσο για τους άσπρους ελέφαντες και τις προβοσκίδες τους
    (αυτές κυρίως!) συχνάζουν πράγματι σε κάθε χώρο-χωροκατακτητικοί. Δεν αφήνουν τους άλλους να αναπνεύσουν! Και πέστε μου τίμια, πόσοι εκ των συνδιαιτημόνων θα αποποιούνταν μία αντίστοιχη αναγνώριση (ακόμα κι αν τους έπρεπε), αφήνοντας χώρο και για τους υπόλοιπους? Σε μια Αμερικάνικη κοινωνία οι ικανοί μπορούν να αναγνωρίζονται, όχι πάντα εις βάρος των υπολοίπων. Στην ασφυκτιούσα Ελλαδική όμως....η σεμνότητα θα αποτελούσε υψίστη αρετή! Και γιατί να την ξορκίζουμε άλλωστε? Καλό κάνει ούτως ή άλλως...

    Αφού ο σκοπός των διανοούμενων είναι να δώσουν ερείσματα ηθικής και ήθους (και όχι μόνο) γιατί τότε η αναγνωρισημότητα είναι μονόδρομος για να παράγουν έργο? Ευθύνεται σαφέστατα και το κοινό- αποδέκτης που έχει μάθει να διακρίνει εκλεκτικά τις ετικέτες (κατά προτίμηση τις φωσφορίζουσες).
    Τελικά, ας χαζέψουμε λίγο ( έστω μόνο φιλοσοφικά) τη «θεωρία» του Χριστιανισμού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. @azrael

    Ο ΚΑΒΑΦΗς ΔΕΙΝΟπΑΘΗΣΕ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΥΡΙΩς ΑπΟ ΤΟΥς ΟΜΟΤΕΧΝΟΥς ΤΟΥ. Ο ΣΕΦΕΡΗΣ ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΤΟΥ ΕΡΙΧΝΕ ΣΤ ΑΥΤΙΑ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑ.... ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΥΝΗΓΑς ΤΟ ΝΟΜπΕΛ ΕΕΕ!!!

    ΚΑΒΑΦΗΣ ΚΑΙ πΑπΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ. ΕΚΕΙ ΣΤΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ ΟΙ ΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΥΟ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΙΛΕ ΛΕΥΤΕΡΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ. ΚΟπΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ πΕΤΑΞΟΥΝ ΑπΟ πΑΝΩ ΤΟΥς ΤΗΝ πΛΕΜπΑ. ΔΕΝ ΕΕΔΙΩΞΑΝ ΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΛΕΥΚΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ΓΙΑΤΙ πΟΛΥ ΑπΛΑ ΗΤΑΝ ΑΣΤΕΡΙΑ. ΜΕΓΑΛΑ ΑΣΤΕΡΙΑ. ΔΕΝ ΤΑΛΑΙπΩΡΗΣΑΝ ΚΑΝΕΝΑΝ. πΕΘΑΝΑΝ ΣΕΜΝΟΙ ΚΑΙ ΟπΟΙΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑπΟ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΗΔΟΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. @doctor


    O Ραφαηλίδης τον λεει και

    Αρχαιοκάπηλο...................


    Είχε δυο αγάλματα περίφημα?.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Πάντως ο Botero υποστηρίζει ότι δεν ζωγραφίζει χοντρούς. Έχω και ένα βιβλίο το οποίο το επιβεβαιώνει (TASCHEN).

    Τι να πω και εγώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. nikos dimou said...
    "Νομίζω ότι δεν ήμουν αρκετά σαφής για τον άσπρο ελέφαντα.
    Δεν είναι "ιερή αγελάδα'.
    Το βασικό του γνώρισμα είναι ότι είναι ογκώδης, πολυδάπανος και καταστρεπτικός.
    Ότι παίρνει περισσότερο χώρο και καταναλώνει περισσότερη τροφή εμποδίζοντας τους άλλους να αναπτυχθούν.
    Ότι τελικά γίνεται εμπόδιο"...


    Σύμφωνα με τα παραπάνω,
    ο ογκωδέστερος, δαπανηρότερος και πλέον δυσκίνητος "μέγας λευκός" εν ελλάδι:

    το ελληνικό "δημόσιο" (και όποιος αντέξει!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Μα καλέ μου Δήμαρχε ,

    θα με κάνεις να χάσω την παροιμιώδη ψυχραμία μου (Azrael! Θυμήσου την παροιμιώδη ψυχραιμία σου! :)

    Δεν θυμάσαι τον κόλαφο Σεφέρικής κριτικής στο «Νέοι της Σιδώνος, 400 μ.Χ.». ;;

    Έχεις δίκιο βέβαια για το ότι αργότερα ο Σ. "τα μάζεψε.Για όλους "τα μάζευε" στον κατάλλολο χρόνο ο Κυριος Διπλωμάτης .

    Αλλά να μην ξεχνάμε τι απίστευτη σνομπαρία ήτανε.

    Θυμάσαι που δεν καταδεχόνταν ούτε να συμφάγει με τον κακόμοιρο τον Καββαδία όσο αυτός ήταν Μαρκόνης?Τσ!Κοσμάκης!

    Για τον Αλύτη δε , μην τα πάρω τώρα!

    Σεφέρης+Ελύτης = Λευκά Γελαδια

    (Azrael! Θυμήσου την παροιμιώδη ψυχραιμία σου! :)

    Δήμαρχε μου τράβα μου τ'αυτί! Το παράκανα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. @Nikos Dimou said:

    Συμφωνώ για Μποτέρο - η υπόθεση Αμπου Γκράημπ είναι κακή στρατευμένη τέχνη (και γελοίο οι χοντροί να βασανίζονται...)

    ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΛΕΓΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗς πΟΥ πΑΡΑΓΕΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ πΙΟ πΟΛΥ ΑπΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑπΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. ΝΑ ΔΕΙΤΕ πΟΥ ΟΤΑΝ ΦΥΓΕΙ Ο ΜπΟΥΣ ΑπΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜπΟΤΕΡΟ.

    ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΥπΑΡΧΕΙ ΚΑΤ' ΕΜΕΝΑ ΚΑΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ. ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΤΕΧΝΗ ΟΤΑΝ ΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @maria velliou
    “Για τους δε αρχαίους δεν εννοείται ότι πρέπει να κριθούν στο πλαίσιο της εποχής τους; Τέρμα, θα τα αποκαθηλώσουμε όλα τώρα;”

    Θα σου δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα «άσπρου ελέφαντα» στην αρχαία Ελλάδα από τον χώρο των επιστημών: ο Αριστοτέλης.
    Πράγματι ήταν μεγάλος φιλόσοφος και δάσκαλος. Μεγάλος όμως φυσικός (όπως θέλουμε να τον θεωρούμε) δεν ήταν! Το σχολικό βιβλίο της Φυσικής έχει ειδικό αφιέρωμα στην Αριστοτέλεια φυσική που ερμήνευε τον κόσμο με βάση τη γη, το ύδωρ, το πυρ και τον αέρα... Φυσικά η προσέγγιση του ήταν καθαρά φιλοσοφική, αλλά πέρα για πέρα αντιεπιστημονική (πρακτικά, φυσική επιστήμη πριν τον Νεύτωνα δεν υπήρχε). Στην προσπάθειά μας να εξυψώσουμε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και τον Αριστοτέλη, τελικά τους μειώνουμε εκθειάζοντας ακόμα και τα μεγάλα λάθη τους!
    Και φυσικά δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε τηλεοπτικά «φαινόμενα» που θεωρούν ότι οι αρχαίοι έλληνες είχαν ανακαλύψει ακόμα και την πυρηνική ενέργεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Υπάρχει και μία άλλη πτυχή στο όλο θέμα...Τα παιδιά,στην ηλικία που αρχίζουν από έξυπνα,τρυφερά και ευαίσθητα πλάσματα που είναι,να μετατρέπονται σε καταπιεσμένους αφασικούς υποκριτές έως ότου γίνουν ολοκληρωμένοι ενήλικες έτοιμοι για κατανάλωση,έρχονται σε επαφή με τα ντόπια πνευματικά προιόντα,που είναι συνήθως τα πονήματα των εν λόγω ελεφάντων.Ετσι λοιπόν όταν ένα παιδί γνωρίζεται με την ποίηση μέσα απ'το "Και τρωγόπιναν οι φίλοι,τσιριτίρι τσιριτρό" για να προχωρήσει μετά στα καθαυτό ελεφαντίσια έργα, ταυτίζει υποσεινήδητα την ποίηση με τη βαρεμάρα και την ηλιθιότητα.Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με τη λογοτεχνία,έτσι ωστε ώστε όταν ρωτάς έναν έφηβο για παράδειγμα,άν διαβάζει, το πρόσωπό του συσπάται σε μια έκφραση απελπισίας ανάμεικτη με αηδία.Η ασυλία των άσπρων ελεφάντων έχει και αυτή τη συνέπεια ,την πλήρη απαξίωση από τους νέους των πνευματικών έργων του ανθρώπου,γιατί ώς τέτοια παρουσιάζονται διάφορα υποπροιόντα που πολλές φορές έχουν αξιολογηθεί με συναισθηματικά,εθνικά ή άλλα κριτήρια.

    Και να μιλήσω γιά έναν ακόμα ελέφαντα,πολύ άσπρο και πολύ χοντρό: Αλέξης Μινωτής: Στομφώδης,άκαμπτος,αποξηραμένος ηθοποιός,και ώς άνθρωπος... Αλλά ας κρατήσω την ψυχραιμία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. aggelos-x-aggelos said...

    Πάντως ο Botero υποστηρίζει ότι δεν ζωγραφίζει χοντρούς. Έχω και ένα βιβλίο το οποίο το επιβεβαιώνει (TASCHEN).

    Τι να πω και εγώ;

    ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΗΛΩΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙς ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ.

    ΕΧΕΙΣ ΒΡΕΙ πΟΤΕ ΣΟΥ ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΚΡΕΚΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ ΨΗΛΟΛΕΛΕΚΕς; ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ πΟΤΕ Ο ΓΚΡΕΚΟ ΔΕΝ ΘΑ πΡΟΕΒΑΙΝΕ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ.

    ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ CONCEpTUAL ART !!!

    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Προσέξτε τι λέτε για τον Χατζιδάκι,γιατί δαγκωνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. x-taramas said...
    Προσέξτε τι λέτε για τον Χατζιδάκι,γιατί δαγκωνω...

    EIπAME: TON ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ!!!

    ΘΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΑπΟ ΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΣΕΦΕΡΗ / ΕΛΥΤΗ ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΒΑΦΗ πΑπΑΔΙΑΜΑΝΤΗ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος («Ελληνική Πορεία», Β΄ έκδοση, εκδ. «ΕΣΤΙΑΣ», σελ. 254-257):

    «Για να δικαιούται να γίνει πολιτεία ένα έθνος, πρέπει πρώτα να έχει την ικανότητα να αναπτύξη πολιτισμό δικό του. Αυτό του δίνει το δικαίωμα της αυτόνομης ιστορικής ζωής. Αλλιώς είναι αδιάφορη η καταστροφή του για την ανθρωπότητα, για την ιστορία , για το πνεύμα. Αν στον καιρό μας μόνο μέσα στο έθνος δημιουργείται πολιτισμός, αυτό δεν σημαίνει διόλου ότι, όπου έχουμε έθνος, έχουμε και πολιτισμό. Τα έθνη που δεν έχουν δύναμη πολιτισμού, έχουν μια τυχαία ύπαρξη και μπορεί απέναντί τους να παραβιασθή η αρχή των εθνοτήτων, όταν αυτό εξυπηρετή την ανάπτυξη άλλων εθνών και έμμεσα την ανθρωπότητα».

    «Αλλά βέβαια πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τις περιπτώσεις που προκύπτουν από την ανάμειξη των πληθυσμών, όπως όταν π.χ. δημιουργήται μέσα στο γεωγραφικό χώρο ενός έθνους μια νησίδα, μια μειονότητα που ανήκει σε άλλο έθνος. Τέτοιες νησίδες είχαν οι Γερμανοί στη Ρωσία, στη Ρουμανία στη Γιουγκοσλαυία κ.τ.λ. Η ορθή λύση τότε είναι η ανταλλαγή των πληθυσμών. Οι πολιτείες χρειάζονται ενότητα γεωγραφικού χώρου για να ευδοκιμήσουν. Για να αποφευχθή αυτή η ενότητα, γίνονταν οι νησίδες αυτές εθνικές μειονότητες, μια από τις πιο μεγάλες πληγές της τελευταίας εικοσιπενταετίας. Αν όμως η ανταλλαγή των πληθυσμών είναι αδύνατη χωρίς μια μεγάλη καταστροφή; Τότε θα γίνει μια στάθμιση αξιών. Πάντως δεν αναγνωρίζω στη μειονότητα αυτή, μόνο και μόνο γιατί είναι μειονότητα, το δικαίωμα να έχη προνόμια μέσα στην πολιτεία που έτυχε να ενσφηνωθή γεωγραφικά. Η απορρόφησή της, μια που δείγματα των εθνικών της ικανοτήτων θα μπορεί να δώσει το ελεύθερο τμήμα του έθνους, δεν με τρομάζει, όσο όταν πρόκειται να απορροφηθή μια ολόκληρη εθνότητα, που έτσι χάνεται με όλη της την πολιτιστική φυσιογνωμία δια παντός για την ανθρωπότητα. Εν ανάγκη η μειονότητα αυτή θα χαθή. Θα χαθή αν πρόκειται να θέση σε κίνδυνο την ευημερία της εθνικής πολιτείας, όπου είναι ενσωματωμένη, μιας πολιτείας που η ζωή της αξίζει περισσότερο από την επιβίωση ενός αποσπασμένου τμήματος μιας άλλης πολιτείας.
    Έτσι δεν καταργούμε παντού τις μειονότητες, αλλά πρώτα τις περιορίζουμε όπου μπορούμε και μάλιστα με προσωρινές θυσίες, αρκεί να μην είναι καταστρεπτικές, και ύστερα, εκεί που τις διατηρούμε, τις διατηρούμε υπό τον όρο ότι η διατήρησή τους αξίζει περισσότερο από τον κίνδυνο που αποτελούν για το έθνος, στο οποίο είναι προσκολλημένες. Διατηρούμε μερικές, όσο το δυνατόν λιγότερες μειονότητες, αλλά καταργούμε την αρχή των εθνικοτήτων όπως διδάχθηκε από το 1856 στην Ευρώπη.
    Έτσι χαράζεται μια λύση στο πρόβλημα των εθνών ως ιστορικών προσωπικοτήτων και στο πρόβλημα παράλληλα των εθνών ως υποκειμένων της διεθνούς τάξεως».

    Μετά ταύτα κ. Δήμου εξακολουθείτε, να αποδίδετε στον Κ. Τσάτσο απλά και μόνο «έναν πεπαλαιωμένο νέο-Καντιανό ιδεαλισμό»;


    Προς "doctor"

    Τον Μακρυγιάννη ο μακαρίτης φίλος μου λευκαδίτης συγγραφέας Γεράσιμος Κακλαμάνης τον υποπτεύται για αρχαιοκάπηλο. Ο Ραφαηλίδης απλά αναφέρεται και στον δικό του φίλο και δάσκαλο Γ. Κακλαμάνη (ο τελευταίος τον "στράβωσε" το Ραφαηλίδη) και στο έργο του "Η Ελλάς ως κράτος Δικαίου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Zorow, δεν ξέρω τι λέει το σχολικό βιβλίο της Φυσικής αλλά στον καιρό μου δεν τα μπέρδευαν αυτά τα πράγματα. Ίσως φταίει αυτή η μανία του Π.Ι. τα τελευταία χρόνια με τις διαθεματικές προσεγγίσεις-τι του λείπει του ψωριάρη; Δεν τους είπε κανείς ότι οι διαθεματική προσέγγιση θέλει και τρόπο-τόσο από το συγγραφέα του βιβλίου όσο κι απ' το δάσκαλο. Τεσπαν.
    Δε φταίει ο καημένος ο Αριστοτέλης για όλα αυτά, που ζούσε πριν από δυόμισι σχεδόν χιλιάδες χρόνια κι η σκέψη του σε καποια θέματα παραμένει αξεπέραστη.
    Εκεί λοιπόν θέλω ν ακαταλήξω κι αυτό προσπάθησα να πω: ότι τους λευκούς ελέφαντες τους δημιουργούμε μόνοι μας, με την άγνοια μας, ή επιτρέπουμε να μας τους επιβάλουν.
    Υ.Γ. Μου είχε αρέσει ένα σχόλιο που είχε κάνει ο eratosthenis, νωρίς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. @ ihadafarminafrica:

    Δεν εννοούσα εσένα farmer,γενικά μιλάω,μπορεί κάποιος να μπεί στον πειρασμό να τον αποκαλέσει άσπρο ελέφαντα...

    Οταν ακούω το χαμόγελο της Τζοκόντας στο μετρό γίνομαι αγενής...

    Γενικά νομίζω οτι η ιδέα της μουσικής (ακόμα και της καλής) στους δημόσιους χώρους είναι διεστραμμένη...

    Είμαι μουσικός.

    Υ.Γ. Εχεις τη φάρμα σου κάπου αλλού τώρα,ή δεν έχεις πιά φάρμα? ;o)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Συγγνώμη, zoros, ερατοσθένης314159.
    Μα τι έπαθα με τα ονόματα;
    Και της paragrafos μου άρεσε.
    Ihadafarminafrica κ.α., οι μεγάλοι κάνουν και λάθη. Ενίοτε δε έχουν και κάτι μεγάλα ελατώματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Ωραία όλα αυτά για άσπρους ελέφαντες και αιώνιας συντήρησης τους από διάφορα συμφεροντολόγα κινήματα αλλά το να γενικεύουμε (όπως άλλωστε κάνουν και τα παραπάνω αναφερόμενα κινήματα) και να "βάφουμε" άσπρο ένα ελέφαντα του πνεύματος είναι κάπως ιερόσυλο. Γιατί όταν βάζει κάτω το στυλό του ο συγγραφέας δεν είναι πλέον υπεύθυνος για τα επακόλουθα. Και αν όλοι όσοι κουβαλούσαν φόβους για τα επακόλουθα των σκέψεων τους δεν θα είχαμε την ευκαιρία να ξεζουμίσουμε τις σκέψεις τους. Ο Χίτλερ χρησιμοποιήσε τα λόγια του Νίτσε για να προωθήσει τα ναζιστικά του σχέδια. Ε και; Ένα έργο (αποτυχήμενο κατά την άποψη του γάτου)δεν ννομίζω να αρκεί για υποβάθμιση ενός ανθρώπου που μεταίφερε τον Ζαρατούστρα ανάμεσα μας μέσω της τέχνης, όπως το 'κανε κι ο Φρόιντ μέσω της επιστήμης του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Μικρή παρένθεση στο θέμα των λευκών ελεφάντων...

    bourchas said...
    "Τον Μακρυγιάννη ο μακαρίτης φίλος μου λευκαδίτης συγγραφέας Γεράσιμος Κακλαμάνης τον υποπτεύται για αρχαιοκάπηλο".

    Θεωρώ ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για αρχαιοκαπηλία (τουλάχιστον με τη σημερινή "ηθική" και υποθέτω και νομική της έννοια) όταν αναφερόμαστε σε εκείνη την εποχή. Ο ίδιος ο Καποδίστριας αντάλλαξε αρχαία με όπλα και σιτάρι, για να μην αναφερθώ στην εκτεταμένη δεύτερη χρήση αρχαίων οικοδομικών λειψάνων για την οικοδόμηση σπιτιών, εκκλησιών κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. @ x-taramas

    :))

    ΤΗΝ ΦΑΡΜΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑπΑΤΗΣΑΝ ΟΛΟΣΧΕΡΩς ΟΙ ΑΣπΡΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ. ΣΕ ΚΑΘΕ ΕπΟΧΗ ΝΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟπΑΔΙ ΑπΟ ΔΑΥΤΟΥς. ΜΕ ΤΟΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΕΙΝΑ ΕΓΙΝΕ ΕΝΤΕΛΩς VIRTUAL ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑς!!!

    :))



    @ Axuro

    ΧΩΡΙΣ :)) ΓΙΑΤΙ ΕΣΕΙΣ πΟΥ ΜΑΘΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ πΟΙΟΝ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΝΟΥ ΙΩΑΝΝΗ; πΙΝΑΤΕ ΜΗπΩς ΜΑΖΙ ΟΥΖΑΚΙΑ; ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΑΛΛΟΙ ΣΑΣ ΤΑ ΕΙπΑΝ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. @axuro
    Αναφερόμενος στον Νίκο Δήμου:
    “θα καταλάβετε λοιπόν πως αυτές οι παλινωδίες του δεν είναι καθόλου τυχαίες...”

    Αφού δεν είναι τυχαίες, ποιος είναι ο σκοπός του? Τι κίνητρο έχει?
    Μάλλον να μειώσει τον μεγάλο άνθρωπο Μακρυγιάννη και κάποιους ακόμα. Έχει προσωπικές διαφορές μαζί τους άλλωστε...

    Τεκμηρίωσε πριν δογματίσεις! Ακροβατείς ανάμεσα στο σοβαροφανές αστείο και στο γελοίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. axuro, αυτά που λες περί γκουρού κ.λ.π. δεν υφίστανται, είναι φανερό πως ο καθένας έχει την άποψη του εδώ. Συχνά αντικρουόμενες.
    Ο Ν.Δ. μας προσφέρει απλά ένα πεδίο ανταλλαγής ιδεών, έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Και με πολύ καλούς όρους μάλιστα. Τον ευχαριστούμε γι' αυτό. Κι εσένα ευχαριστούμε για τις απόψεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Κι εν πάσει περιπτώσει, δεν είναι τρόπος αυτός να διατυπώνεται μια διαφωνία!
    Γιατί θα πρέπει να μιλάμε έτσι δηλαδή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. ΒΡΕ πΩς ΤΟ ΕΙπΕ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΓΚΟΥΡΟΥ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Ευχαριστώ, αλλά να είστε βέβαιος/η ότι οι περισσότεροι είναι καλοπροαίρετοι κι ανοιχτοί. Κι αυτό το blog το επιτρέπει, απ' όσο έχω δει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Χμμμ... το να μιλάει κανείς άσχημα για τον οικοδεσπότη , την στιγμή μάλιστα που όλοι γνωρίζουμε ότι έχει πέσει για ύπνο είναι λίγο άνανδρο νομίζω....

    Καλή η κριτική , κακός ο τρόπος της...

    Δήμαρχε , βάλε μπρος το μοντεράτορα

    :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Α δεν τα έλεγα για εσένα απολλύων :)

    Στον axuro αναφερόμουν μιας και είπε μερικά ακραία σήμερα.

    ( "πρόβατα...χυδαίος.. ψιθυριστής....τρίβω στη μουρη του συκοφάντη")

    Βέβαια, όπως απάντησε, θεωρεί πως δεν πειράζει να μιλάς άσχημα εάν έχεις επιχειρήματα.

    Σωστός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Ξέρω ότι ο γκουρού σας σας έχει δώσει εντολή να με αγνοείτε και να κάνετε σαν να μην υπάρχω

    Axuro στο έχω ξαναπεί ότι είσαι ο αγαπημένος μου σχολιαστής.

    Επειδή σε συμπαθώ σου εκμυστηρεύομαι ότι το αισθητήριό σου δεν έχει λαθέψει.

    Πράγματι στις μυστικές συσκέψεις που κάνουμε είσαι ένα απο τα κύρια θέματα συζήτησης.Περιττό να σου πώ ότι ο γκουρού αφρίζει στο άκουσμα σου και έχει δώσει εντολή να τεθείς στο περιθώριο γιατί αποτελείς μέγιστο κίνδυνο στα καταχθόνια σχέδιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Μήπως κριτική στην Ελλάδα, δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά επίθεση σε βαθμό σπίλωσης αυτών που αμφισβητούν τους άσπρους ελέφαντες;

    "Ποιός αντέχει σήμερα να ακούσει Καλομοίρη;", διαβάζουμε στο πόστ. Καθώς, μου αρέσει η τέχνη της μουσικής, θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια, πάνω σε αυτό-μουσικολογικά και ευρύτερα.
    Κατ' αρχάς, δεν γνωρίζω, ποιός (δεν) ακούει Καλομοίρη, όπως και δεν γνωρίζω την αξία του έργου του. Υποθέτω, ότι θα έχει έργα που αξίζουν (ενδεχομένως όχι την Συμφωνία της Λεβεντιάς, ή τον "Κωνσταντίνο Παλαιολόγο", οι οποίοι μπορεί να είναι και αυτοί με την σειρά τους "άσπροι ελέφαντες").
    Η μουσική "φιλοσοφία" του Καλομοίρη στηρίζεται στο θαυμασμό στο δημοτικό τραγούδι. Υποτίθεται ότι αυτό εκφράζει την παραγματική μουσική "ψυχή", "ευφυία" κλπ του λαού. Φαντάζομαι, βέβαια, ότι οι δημιουργοί των δημοτικών τραγουδιών, εάν και τα ονόματά τους δεν διασώθηκαν από τον χρόνο ήταν συγκεκριμένοι. Δεν καθόταν όλο το χωριό και δημιουργούσε την μουσική. Το σκέφτομαι με το εξής απλό παράδειγμα: εάν κάποιος δεν γνωρίζει να παίζει ένα όργανο, πώς μπορεί να δημιουργήσει μουσική; Εμφανίζουν την δημιουργία του δημοτικού τραγουδιού, ότι απλώς κάποιος έπαιρνε ένα βιολί ή ένα σουράυλι και δημιουργούσε. Αυτός ο κάποιος, όμως δεν ήταν οποιοσδήποτε: ήξερε μουσική. Δοκιμάστε να σύρετε μια δοξαριά σε ένα βιολί ή να φυσήξετε μια νότα σε ένα κλαρίνο, θα είναι θαύμα εάν κατορθώσετε να βγάλετε μια φάλτσα νότα, οπότε για ποιά συλλογική δημιουργία μιλάμε;
    Ας γυρίσω, όμως στον Καλομοίρη: Πέρα από την εξιδανίκευση προς το δημοτικό τραγούδι, ο Καλομοίρης ήταν σφοδρός πολέμιος των Επτανησίων συνθετών, τους οποίους θεωρούσε-λίγο πολύ- ως μουσικούς προδότες. Οι Επτανήσιοι συνθέτες είχαν επιρροή από την Δύση (κυρίως από την Ιταλία) και η δημιουργία τους ήταν επώνυμη και εξατομικευμένη. Το αντίθετο δηλ, από την τάχα "συλλογική" δημιουργία του δημοτικού τραγουδιου. Όσο φυσικά για την επιρροή τους, είναι καταδικαστέα για τους εξής λόγους: 1) Είναι από την Δύση, από εκεί που ξεκίνησαν οι Σταυροφόροι, ο Πάπας, ο Διαφωτισμός κλπ. 2)Μας υποχρεώνει να παραδεχθούμε ότι δεχθήκαμε επιρροές από την Ιταλική μουσική, καταρρίπτοντας το μυθολόγημά μας ότι δεν δεχόμαστε καμμία επιρροή και ότι μόνο φωτίζουμε τον κόσμο. "Μα το ρεμπέτικο κλπ;"θα αναρωτηθούν μερικοί-"Είναι στηριγμένο στον τάδε αρχαιοελληνικό ρυθμό, που μεταβλήθηκε την Βυζαντινή περίοδο κλπ, και τον πήραν οι Τούρκοι", θα απαντήσουν οι μουσικαμύντορες. Εάν πουν κάτι τέτοιο για την ιταλική μουσική, μάλλον θα προκαλέσουν τον γέλωτα!
    Προσωπικά νομίζω, βέβαια, ότι είναι οι επιρροές, οι οποίες ανανεώνουν έναν πολιτισμό, μία κοινωνία κλπ. Η εναλλακτική είναι η περιχαράκωση και η "ένδοξη" παρακμή. Είναι προφανές ότι η ελληνική μουσική επιρρεάσθηκε από την ιταλική- επιρροή,που καταπνίγηκε από το ιδεολόγημα του καλομοίρη, inter alia-, όπως και από την τουρκική και με την σειρά της επιρρέασε και αυτές. Όχι δεν τις διαμόρφωσε, όπως θέλουμε να πιστεύουμε!
    Εν συνόψει: εξιδανίκευση της συλλογικής δημιουργίας, ανθρωπομορφισμός της κοινωνίας (συλλογική ψυχή και διάνοια του λαού) καταδίκη της επώνυμης δημιουργίας ως "εθνικώς" ύποπτης, επειδή είναι εξατομικευμένη και όχι συλλογική και επειδή έχει δυτικές επιρροές. Γιατί αισθάνομαι να "σκιτσάρονται" τα βασικά χαρακτηριστικά της "κλειστής κοινωνίας" ("οργανική" κοινωνία, καταδίκη της ατομικής προσπάθειας κλπ); Μήπως ο Καλομοίρης σε μια τέτοια "κλειστή κοινωνία" επιθυμούσε να είναι ο Αρχιμουσικός, δίπλα στον "φιλόσοφο-βασιλιά"; Και εάν ήταν θιασώτης της (μουσικής, έστω) "κλειστής κοινωνίας", πώς είχε συνταχθεί πολιτικά με το Κόμμα των Φιλελευθέρων; Εκτός και εάν το τελευτάιο, όπως και ο ιστορικός του ηγέτης, ο ΕΛευθέριος Βενιζέλος είναι και αυτοί άσπροι ελέφαντες. Ενδεχομένως να μην είναι, αλλά είναι λάθος να μην υπόκεινται στον έλεγχο της πραγματικής κριτικής.
    Όσο για τον Καλομοίρη, νομίζω ότι εάν δεν ακούγεται σήμερα, αυτό συμβαίνει μεταξύ άλλων επειδη τον "έφαγε" το ίδιο του το ιδεολόγημα. Εξάλλου και ο ίδιος ούτε "ανώνυμος" συνθέτης ήταν, ούτε "συλλογική" σύνθεση έκανε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Χαχα Λευτέρη θα έχεις πιει κανά δυο μπίρες παραπάνω εεε?

    Πρωτα-πρωτα δεν είπα ποτέ τίποτα περί μουσικής σε αυτό το ποστ. Με μπέρδεψες με άλλον

    Δεύτερον ...
    με λένε Νίκο :)

    Το αβατάρ μου είναι η καταπληκτική Κέητυ Χολμς, η γυναίκα του Τομ Κρουζ.

    (Και πριν με ρωτήσεις...
    Ναι, η γυναίκα μου συμφωνεί με το αβατάρ μου , αρκεί να μην πάω ποτέ μου με την Κέητι)

    Πω-πω καφενέ του το κάναμε το μαγαζί του ανθρώπου.

    Καπετάν-άζραελ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. *** ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ***

    "Θα παρατήρησες ότι στο προηγούμενο blog επιτέθηκα του Mickey για τον κομμουνισμό (και το μετάνιωσα ΑΜΕΣΩΣ), αλλά το 90% της επίθεσής μου ήταν κατά των ιδεών, όχι κατά του προσώπου."

    Λευτέρη, ευχαριστώ για τη διευκρίνιση και θαρρώ ότι κι εσύ διαπίστωσες εκεί πως κατανόησα τους λόγους και τους "στόχους" της επίθεσης. Κι εγώ συμπεριφορές, στάσεις και τρόπους ήθελα να θίξω κυρίως, αν και φοβάμαι πως χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Πάντως το παρακάνεις κάποιες φορές και χάνεις και το δίκιο που έχεις. Και αυτό στο έχω γράψει πολύ πριν τα ...χτεσινά.

    Αν πάντως θα ήθελες να τα πούμε και για το ...10% ή οτιδήποτε άλλο, μπορείς να μου στείλεις και email στο mickeyblog@yahoo.com (έχω ξανακάνει την "πρόσκληση"). Το ίδιο ισχύει και για όποιον άλλο ενδιαφέρεται.

    Υ.Γ. Συγγνώμη για το προσωπικό μήνυμα, αλλά ο Λευτέρης δεν έχει email στο προφίλ του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. "Κάτι πρέπει να γίνει με τους άσπρους ελέφαντες. Γιατί όχι μόνο μας εμποδίζουν να κυκλοφορούμε και να αναπνέουμε, με τον όγκο τους - αλλά γεννάνε και άσπρα ελεφαντάκια!"

    "Παράδειγμα: ο μεγάλος Κ εκθειάζει τον μεγάλο Μ και μετά από λίγες μέρες ο μεγάλος Μ εκθειάζει τον μεγάλο Κ σε ανταπόδοση."

    "Ωραία, κοίτα να γράφεις αφεντικό και να μας δίνεις αποστομωτικά επιχειρήματα, διότι άντε να αποδείξουμε αργότερα ότι δεν είσαι.. ελέφας!"

    "Κύριε Δήμου, ομολογώ ότι το σημερινό σας post με απογοήτευσε."

    "Τους λευκούς ελέφαντες τους δημιουργούμε μόνοι μας, με την άγνοια μας, ή επιτρέπουμε να μας τους επιβάλουν."

    "Oι (επαγγελματίες) κριτικοί σε κάθε τομέα Χ είναι αποτυχημένοι Χ wannabes"

    "Τεκμηρίωσε πριν δογματίσεις! Ακροβατείς ανάμεσα στο σοβαροφανές αστείο και στο γελοίο."

    "Οι Έλληνες σήμερα αποφεύγουν τα απλά κείμενα, διότι λόγω "λευκών ελεφάντων", τα απορρίπτουν ως "απλοϊκά"."

    "Γιατί όταν βάζει κάτω το στυλό του ο συγγραφέας δεν είναι πλέον υπεύθυνος για τα επακόλουθα."

    (Σ.τ.σ: για το ...πληκτρολόγιο τι έχει να πει;)

    Δεν είναι δικά μου τα παραπάνω λόγια. Απλά τα παραθέτω συγκεντρωμένα.



    Ο ίδιος έχω να πω τα εξής για τους ...ελέφαντες:

    Άσπροι ελέφαντες, μαύροι ελέφαντες, αρκεί να μη βρεθείς στο δρόμο τους.
    (θα σε κάνουν ...Kalkitos)

    Ο άσπρος ελέφαντας δε μπορεί να δει πως είναι άσπρος ελέφαντας - προφανώς επειδή δε διαθέτει τόσο μεγάλο ...καθρέφτη.

    "Ζουν ανάμεσά μας"
    (αυτό δεν είναι ακριβώς δικό μου, αλλά γνωστή ατάκα που ΔΕΝ αναφέρεται σε ελέφαντες - θαρρώ πως ταιριάζει όμως)

    Mια ερώτηση: Αν κάποιος εδώ μέσα τολμήσει να εκφράσει τις αντιρρήσεις του για κάποιες από τις "κριτικές" και τους "ευγενείς χαρακτηρισμούς" των "άσπρων ελεφάντων" από τον ...ασπρόμαυρο γάτο, έχει καμιά τύχη να κάνει πολιτισμένο διάλογο ή θα πρέπει να έχει τα προσόντα του ...Ταρζάν;

    Ο Γιανναράς είχε γράψει το "Καταφύγιο Ιδεών".

    Ο Δήμου θα γράψει το "Νεκροταφείο Ελεφάντων".

    Εγώ απλά θα κάνω την κατοστάρα μου σε ένα μάλλον "περίεργο" post…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Καλημέρα και από μένα!
    Άσπροι ελέφαντες και ενοχλητικά μυρμήγκια από οτι κατάλαβα έχει σήμερα ο μπουφές!
    Μάλλον πάλι ξεφύγαμε από το θέμα.
    Έχω την αίσθηση πως μπήκαμε στη διαδικασία να κρίνουμε αυτός ο ποιητής είναι καλός εκείνος όχι. Το ζήτημα δεν είναι θέμα αξιολόγησης αλλά θέμα χώρου. Κατά πόσο δηλαδή σε κάθε χώρο (γιατί άσπροι ελέφαντες υπάρχουν παντού) μπορείς να συνεχίσεις χωρίς να σε στοιχειώνει το δήθεν έργο του μακαρίτη βρικόλακα ποιητή,ζωγράφου κ.λ.π.
    Ένα άλλο πρόβλημα που νομίζω πως έχουμε στην Ελλάδα είναι οτι ο πήχης είναι ιδιαίτερα χαμηλός και έτσι πολύ εύκολα κάποιος γίνεται τεράστιος, μεγάλος, θεός!
    Κλασσική κουβέντα που θα ακούσεις όταν τον τεράστιο τον αντιπαραθέσεις με κάποιον του εξωτερικού είναι τα Ελληνικά δεδομένα. Μεγάλος για τα Ελληνικά δεδομένα λοιπόν την ίδια ώρα που στο εξωτερικό περνάει απαρατήρητος.
    Τα πιο επικίνδυνα όμως είναι τα μυρμήγκια.Που ξαφνικά νομίζουν πως έγιναν κάποιοι και σχολιάζουν και κρίνουν τους άλλους νομίζοντας πως είναι κάποιοι. Συνήθως βέβαια οι άχρηστοι κάνουν φασαρία γιατί αλλιώς δεν μπορείς να τους προσέξεις.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Καλημέρα

    Εγώ κοιμάμαι και η τύχη μου δουλεύει!

    Axuro εκτός από κακοήθης είσαι και βλαξ. Τα δύο κείμενα τα οποία αναφέρεις αναλύουν τις απόψεις του Ελύτη και του Σεφέρη (η γενιά του 30 που λέγαμε) για τον Θεόφιλο και τον Μακρυγιάννη - και όχι τις δικές μου.

    Το ότι όταν διαβάζεις τον Ελύτη για το Θεόφιλο βλέπεις αλλιώς τον ζωγράφο αυτόν είναι έπαινος στον Ελύτη και όχι στον Θεόφιλο.

    Και το ότι τόσο ο Μακρυγιάννης όσο και ο Θεόφιλος ήταν αυτοδίδακτοι είναι γεγονός (αλλά δεν σημαίνει πως είναι τόσο μεγάλοι όσο τους θέλησαν).

    Δεν υπάρχει λοιπόν ΙΧΝΟΣ παλινωδίας. Αλλά και αν υπήρχε δεν θα με πείραζε. Μόνον οι ηλίθιοι δεν εξελίσσονται και δεν αλλάζουν γνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Χατζιδάκις:

    Κάποτε ο Κώστας Σερέζης του πήρε μία συνέντευξη στην Τηλεόραση. Την άρχισε λέγοντας: "έρχομαι από μεγάλο ταξίδι. Σε όλα τα αεροδρόμια ακούγονταν τα "Παιδιά του Πειραιά".

    Ο Χατζηδάκης άσπρισε. Είχε φτάσει να μισεί τα Παιδιά για την επιτυχία τους. Τελικά, μετά από μία μεγάλη παύση, είπε: "Δεν μας ενδιαφέρει αυτό - και ούτε η μουσική στα σουπερμαρκετ και τα ασανσέρ".

    Ήταν ο κατ' εξοχή ΑΝΤΙ Ασπρος Ελέφαντας - σε αντίθεση με τον Μίκη.

    Βέβαια μερικές φορές τους Ασπρους Ελέφαντες του κάνουμε εμείς - εκ των υστέρων και εν αγνοία τους. (Π. χ. οι αρχαίοι. Σε ποιο σχολείο διδάσκονται οι σκοτεινές πλευρές του Πλάτωνα;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. @axuro
    Όσο για τους χυδαίους υπαινιγμούς του Δήμου για τον άνθρωπο Μακρυγιάννη τους τρίβω στην μούρη του συκοφάντη.

    Την συνοικία Μακρυγιάννη την ξέρετε; Όλη δική του ήταν! Από που; από την τοκογλυφία - ήταν ο πρώτος στην Αθήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Bourchas

    Μίλησα για τον φιλόσοφο Τσάτσο. Για τον πολιτικό τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Και ο Κανελλόπουλος είχε ονομάσει την Μακρόνησο: "Νέος Παρθενώνα".

    Ευτυχώς ο Τσάτσος έκανε σκληρή αυτοκριτική στα τελευταία του βιβλία. ("Η Ζωή σε απόσταση").

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ:

    Γκουρού ούτε είμαι ούτε ποτέ θέλησα να γίνω. Ίσα ίσα που με ενοχλούν οι θαυμαστές και οι οπαδοί.

    Το ότι κάνω επώνυμο μπλογκ, ανοιχτός σε όλα, δεν λεει κάτι;

    Σγιά μη μου πείτε πως είμαι ο Άσπρος Ελέφαντας των μπλογκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Good moooooooooorning, Vietnaaam!

    Γάτε μου μη συγχύζεσαι, θα σου ανέβει η πίεση!

    Πού είναι η Αφροδίτη να της κάνεις λίγο χουρ-χουρ να σου περάσει;

    Πάντως, το τελευταίο σου σχόλιο (Πεμ Ιουλ 20, 07:54:34 πμ) ήταν ...μνημείο! Θα το κορνιζάρω να το δείχνω στα εγγόνια μου ;)

    Ειδικά η τελευταία φράση ήταν όλα τα λεφτά:

    "Σιγά μη μου πείτε πως είμαι ο Άσπρος Ελέφαντας των μπλογκ!"

    Πώς το είχε πει τότε ο Χριστός (2 λέξεις);

    Τσίου - τσίου - τσίου...

    (δεν υπάρχει και emoticon για το αδιάφορο σφύριγμα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Καλημέεεερααα!

    "να που απέκτησα κι εγώ προσωπικό "θαυμαστή", που ασχολείται ΜΟΝΟ με μένα... το πρόβλημα είναι ότι ο Δήμου τραβάει καλό κόσμο, εγώ τραβάω κάτι τύπος σαν το stayfree... άρα, κάτι δεν κάνω καλά."

    Λευτέρη, για κάτι τέτοια που λες...

    ΛΟΛ!!!

    Επανέρχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. @Μίκυυυυυυ!

    Θα σου τραβήξω τ'αυτιά!

    Αγαπάτε each other!

    Αϊντε!

    (Επανρχμ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. xdrcft said...
    "δεν κανατε καθολου κριτική στους σύγχρονους όμως.
    Εθνική σταρ: Αλίκη Βουγιουκλάκη"

    Δεν είναι πια και πολύ σύγχρονη...

    Αλλά φυσικά δεν μπορούσα να καλύψω τα πάντα - η μπάλα σε σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Πολύ ωραίο το post σας κ. Δήμου. Δεν πρόλαβα να διαβάσω τα σχόλια θα τα διαβάσω τώρα. Απλά μια δική μου σκέψη. Γιατί θα πρέπει να κατασκευάζουμε άσπρους ελέφαντες. Το γεγονός ότι κάποιος έγραψε κάτι ωραίο δεν σημαίνει ότι όλο το έργο του είναι καλό ούτε ότι ο ίδιος είναι σπουδαία προσωπικότητα. Κάποτε πρέπει να μάθουμε να τα ξεχωρίζουμε αυτά. Π.χ. για τον Μάρκες έχουν πει ότι τα 100 χρόνια μοναξιάς θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι 50. Και εγώ προσωπικά δεν κατάφερα να διαβάσω το "Ζω για να την Διηγούμαι" γιατί πλατειάζει πολύ. Ενώ τη 'Ζωή του Λιτίν' την διάβασα και αποκόμισα και κάτι και έμαθα και λίγη ιστορία. Μου άρεσε πάρα πολύ το "Και με το φως του λύκου επανέρχονται" της Ζ.Ζατέλη αλλά το επόμενο της δεν διαβαζόταν. Ας επωφεληθούμε λοιπόν από τα καλά του καθενός και ας μην τον βάζουμε σε βάθρα ή θρόνους. Δεν χρειάζεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Κύριε Δήμου σας ευχαριστώ.
    Ομολογώ πως είμαι αρκετά εύκολο θύμα του συνδρόμου των Λευκών Ελεφάντων. Σίγουρα το κείμενό σας συνέβαλλε στην απαγκίστρωσή μου από "ιερά τέρατα". Γενικά θεωρώ πως πρέπει να είμαστε κριτικοί, πολλές φορές όμως παρασυρόμαστε από τα κλισέ και διστάζουμε να αμφισβητήσουμε κάτι ή κάποιον απλά και μόνο γιατί θεωρείται "μεγάλο(ς)", ενω είναι ολοφάνερο σε εμάς τους ίδιους πως δεν έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. (για σχόλιο το πήγαινα, μισο-post μου βγήκε)

    Γιατί έχουμε άσπρους ελέφαντες; Γιατί δεν έχουμε γκρίζους! Εννοώ, ότι η πολιτιστική παραγωγή (και παράδοση) στην Ελλάδα είναι ισχνή. Ούτε κατά διάνοια δε μπορεί ν' αντικρίσει την αντίστοιχη των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Κι ας βαυκαλιζόμαστε για τους "μεγάλους ποιητές" και τους "μεγάλους λογοτέχνες" μας. Δεν έχουμε ούτε Γκαίτε, ούτε Ρίλκε, ούτε Ουγκώ. Ένα Σεφέρη, έναν Ελύτη μπορούμε ν' αντιτάξουμε. Καλοί, αλλά ιερά τέρατα δεν είναι. Κι εκτός από ένα Καζαντζάκη, τι έχουμε να ίσα μ' ενα Ντοστογιέφσκι, ένα Μαν, ένα Τζόυς; Να μη μιλήσουμε για την μουσική, να μη μιλήσουμε για ζωγραφική, για θέατρο ή για κινηματογράφο. Καμμιά δεκαριά καλλιτέχνες με παγκόσμια εμβέλεια έχουμε βγάλει, με τα χίλια ζόρια. Πώς να μην έχουμε άσπρους ελέφαντες, πώς θα κολακέψουμε την εθνική μας υπερηφάνια;

    Όσο για το Θεόφιλο και το Μακρυγιάννη και τις κριτικές Ελύτη και Σεφέρη γι' αυτούς: το ότι ήταν καλοί ποιητές δεν σημαίνει κι ότι η κρίση τους είναι αντίστοιχη της ποιητικής αξίας τους. Όσο για το Μακρυγιάννη, για τον οποίο θα ξαναγράψω ότι είναι επιτακτική ανάγκη να τον απο-αγιοποιήσουμε, μα κανείς δεν αναρωτιέται πώς αυτός, ορφανός και σε συνθήκες... "σκλαβιάς", κατάφερε μόλις 24 χρονών να έχει μια εξαιρετικά σημαντική περιουσία; Τράπεζα είχε (ή μήπως είχε... παρατράπεζα); Α, κι αυτός ο ...μέγας ηγέτης της επανάστασης (τύφλα να 'χει ο Κολοκοτρώνης δηλαδή) πόσες μάχες κέρδισε; Ή που απεχθανόταν τους "καλαμαράδες", δηλαδή τους μορφωμένους. Μην κάνει εντύπωση που είμαστε ένας λαός θρασύδειλων κι αμόρφωτων λαμόγιων, με τέτοια πρότυπα...

    Υ.Γ. Ακούγεται άσχετο αλλά δεν είναι: Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών διατέθηκε για να διαξαχθεί η κλήρωση του ερχόμενου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Ομολογώ ότι δεν είχα αντιληφθεί την ειδική σημασία των γηπεδικών ύμνων στην καλλιέργεια μουσικής παιδείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Χμ, σκεφτόμουν χτες ν’αρχίσω κι εγώ χοντρό outing. Καθώς φόρτιζα το ηλεκτρονικό φτυαράκι μου όμως, άρχισα να έχω ενδοιασμούς... Πέραν του «και ποιά είμ’εγώ» (Ποιά είμαι όντως?! Α, Χατζηπαπάρογλου, του βιομηχάνου, καθρέφτη καλημέρα!). Πέραν και του «οι γνώστες ξέρουν ήδη, οι άλλοι δεν έχουν όρεξη να μάθουν». Το πού έχει θέση πάρκινγκ π.χ. είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσα πληροφορία από το γιατί οφείλουμε να αποκαθηλώσουμε το παχύδερμον. Που έπαιρνε το μπάνιο του στο blanco το τζαζλό, αντί να κοιτάξει να γίνει καλύτερο στην τέχνη του...

    Μου ήρθε λοιπόν στο μυαλό κουβεντούλα στο κομμωτήριο (ναι, άμα φυσάει εδώ μέσα τραμουντάνα, τζιβιάζει η μπούκλα) με μία νεαρή κοπελλίτσα που διάβαζε Νίτρο. Συνεργάτης του περιοδικού (Μητρόπουλος?) είχε δισέλιδο με «ανταποκρίσεις» περί μόδας, και σε μία φωτογραφία είχε το Pink Diamond του Jeff Koons, το οποίο εκτίθεται στο προαύλιο του Victoria & Albert Museum (Λονδίνο). Της έκανε εντύπωση, άσχετα που δεν κατάλαβε στην αρχή ότι είναι ατσάλινο γλυπτό 2.5 μέτρων (νόμιζε πως ήταν δαχτυλίδι, οι πρασινάδες και οι τοίχοι γύρω-γύρω δεν την υποψίασαν!). Πιάσαμε την κουβεντούλα περί Koons (ναι, μοναδικός συνειρμός η Τσιτσιολίνα, τι περιμένατε... σε κομμωτήριο ήμουν, όχι στο ΜΟΜΑ)

    Κι από κει πιαστήκαμε για σύγχρονη τέχνη (Πέγκυ Ζήνα!), pop-art (T-shirts με τον Winnie the Pooh κεντημένο με πούλιες!) και fusion (σεμαίν στην plasma tv!). Γεγονός είναι ότι μάλλον την ψάρωσα ώστε να βάλει κάποιες λέξεις στο «ψαχτήρι» πέραν των οίκων τσι μοδός, και να κάνει μια γύρα στο internet, να βρει κι άλλα. Το υλικό υπάρχει, η περιέργειά της υπήρχε, κατεύθυνση & σπρώξιμο ήθελε (τώρα πήρα ευθύνη, τεσπα).

    Οπότε άρχισα ν’αναρωτιέμαι μήπως τελικά κάπου χρειάζονται και οι άσπροι ελέφαντες. Ως κράχτες. Για να φέρουν κόσμο. Δεν έχει σημασία ποιόν κόσμο, σχετικό, άσχετο, δεν έχει σημασία πόσο βαθειά είναι η επαφή τους με τον χώρο. Να τον φέρουν όμως. Το... Global Culture Hall of Fame δεν είναι μόνον για οσους έχουν να πληρώσουν εισητήριο. Η είσοδος είναι δωρεάν. Η τουλάχιστον οφείλει να είναι.

    Γιατί αν δεν ήταν ο Μέγας Λευκός Andy Warhol π.χ., πολλά απαίδευτα νιάτα θα απέρριπταν συλλήβδην τη ζωγραφική ως κατι δυσκοίλιο, για μεγάλους, που μπαίνει στον τοίχο και «δένει» με τα κρόσσια του καναπέ. Αν μη τι άλλο, τα πέρασε από τη γραφιστική πρώτα, να εξοικειωθεί το μάτι με χρώμα, σύνθεση, όγκο, έστω και δισδιάστατο. Πώς να εκτιμήσει ο άλλος acquired tastes όπως Veuve Clicquot & να την εκτιμήσει πέραν του «κααλή, όχι ρετσίνα» σταδίου? Θέλει εισαγωγή...

    Αν δεν υπάρχει κάτι σαν πρώτο σκαλοπάτι, μια user-friendly receptionist, είναι πολύ δύσκολο να μπει κανείς αλεξιπτωτιστής σε έναν χώρο και να πάει κατ’ευθείαν στην καρδιά. Στους ανθρώπους δλδ που χάραξαν τον δρόμο (για να χοροπηδήσουν οι άλλοι βέβαια, που είχαν και τα κονέ που τους θεοποίησαν αναλόγως εποχής). Οχι ότι αυτό δεν έχει γίνει, έχουν μπει θαρραλέοι αλεξιπτωτιστές με την ταυτότητα στο στόμα (φιλότεχνος, φιλόμουσος...). Απλώς λέω ότι είναι δύσκολο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Εκεί που ζορίζομαι βέβαια με τους λευκούς ελέφαντες είναι στην περίπτωση που μου πουν «Ορίστε κυρία μου, ιδού η κάψουλα που θα στείλουμε στο διάστημα με την επιτομή της ανθρώπινης κουλτούρας, διαλιέχτε και βάλτε 10 ονόματα, να μας βγάλετε κι από τον κόπο». Ε, εκεί θα είχα ΧΟΝΤΡΟ πρόβλημα. Τα περισσότερα ονόματα που θα έβαζα, όπως νομίζω και τελικά οι περισσότεροι από μας, είναι συν-πλην τα ίδια. Οχι, οι της pop-art δεν θα ήταν μάλλον μέσα. Σε επόμενες κάψουλες, μπορεί.

    Αυτό δε σημαίνει εννοείται ότι δεν τους ευχαριστώ τους απανταχού Ντάμπο που υπάρχουν, και συμβάλλουν ως κράχτες και εμπροσθοφυλακή στο να πλησιάζει ο κόσμος τα εικαστικά/γράμματα. Οπως π.χ. ο Pavarotti, για ν’ακούει κόσμος όπερα & να πλησιάζει την κλασσική μουσική. Και ίσως αρχίσει να δοκιμάζει, να προσπαθεί να συμμετέχει ενεργά, και ίσως ξεπηδήσει και νέο ταλέντο. Αν δει τα ανθρωπάκια του Hering π.χ. και πει «μα κι εγώ μπορώ να τα κάνω αυτά!», το πρώτο βήμα γίνεται. Κι αν φτάσει μέχρι σχολή, οπότε αρχίσει να εκτίθεται σε πολύπλευρα ερεθίσματα, εκεί έχουμε το σημαντικό κέρδος. Γυαλίζεται το διαμάντι, πλησιάζουμε στην ουσία, πληθαίνουν τα κατόλ (τα φιδάκια για τα κουνούπια, θυμάστε?) για τους ελέφαντες γύρω μας.

    Aν το να διαβάσει Coelho π.χ. γιατί τον τράβηξε το περίφημο «σύμπαν» με τις συνωμοσίες-παραγγελιές του, και μετά περάσει και σε άλλα, θαύμα. Αν το εύκολο, το εύπεπτο είναι εφαλτήριο, τί καλύτερο. Αρκεί να μη μένει εκεί. Εκτός αν γεννήθηκε / βρέθηκε σε κύκλο ανθρώπων τέτοιο, που να ζουν & ν’αναπνέουν την crème de la crème των τεχνών & των γραμμάτων, τότε να μείνει εκεί και να μην το κουνήσει!

    Γεγονός πάντως είναι πως την πολυδιάστατη διανόηση άπαξ και τη γνωρίσεις, δεν μπορείς να την στερηθείς. Κι είναι ευθύνη μας να ξεστραβωνόμαστε και να προχωράμε, κι αν ακόμη στηριχτούμε σε κριτικές άλλων, να είναι πρώτον από ανθρώπους που ΔΕΝ είναι ούτε αυτοί αυθεντίες/ελέφαντες, και δεύτερον, να τους ακούμε αλλά να στηριζόμαστε τελικά στην δική μας εσωτερική φωνίτσα. Κι ας νοιώθουμε μόνοι (ναι, είδα την Τζοκόντα. Θαύμα. Είδα όμως και τη Νίκη της Σαμοθράκης. Και μου ΚΟΠΗΚΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ. Μόνο που δε σωριάστηκα. Ημουν η μόνη, η ουρά στον πίνακα έφτανε μέχρι έξω...)


    Με σειρά εμφάνισης:

    www.jeffkoons.com

    http://www.vam.ac.uk/

    nyc.moma.museum

    http://www.warholmuseum.com/
    bio.shtml

    http://www.lucianopavarotti.com/
    intro.html

    http://www.haring.com/

    http://en.paulocoelhoblog.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Μόνο που, Αφροδίτη, θα ασχοληθούν με κανένα fake ελεφαντάκι (οι μεγάλοι ελέφαντες δεν είναι στην είσοδο) και θα μείνουν εκεί.

    Πόσοι από αυτούς που διάβασαν Κοέλιο, Νταν Μπράουν και Ιούδα που φιλούσε υπέροχα έκαναν ένα βήμα παραμέσα;

    Ίσα ίσα που τα ελεφαντάκια τους έκοβαν τη θέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Αγαπητή Αφροδίτη, προσωπικά είμαι εξαιρετικά δύσπιστος ως προς το ρόλο που επιφυλάσσεις στους "λευκούς ελέφαντες" (αν και αντελήφθηκα κάπως διαφορετικά το πνεύμα του αρχικού post). Η κοπελίτσα του κομμωτηρίου κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να ξεφύγει απ' όσα παρουσιάζονται στο οποιοδήποτε Nitro (ας μην τον είχε προβάλει το Nitro και θα σας έλεγα τι άποψη θα είχε για τον Koons). Οι ακροατές του Pavarotti δεν θα γίνουν ποτέ φιλόμουσοι παρά μόνο θαμώνες του Μεγάρου (ακόμη κι όταν χρησιμοποιείται για την κλήρωση του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος). Οι επισκέπτες του Λούβρου θα συνεχίσουν να προσπερνούν μάλλον αδιάφορα τη Νίκη της Σαμοθράκης, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των υπευθύνων του μουσείου να την τοποθετήσουν σε τέτοια θέση ώστε να δημιουργεί πολύ ζωηρή εντύπωση, επειδή "οφείλουν" να κάνουν ουρά για να δουν τη Mona Lisa.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Καλημέρα!
    Διαφωνώ σχεδόν με όλα όσα λέτε, αλλά απολαμβάνω πάντα κάθε κείμενο που προκαλεί.

    Υ/Γ: Ακόμα κι αν ίσχυε η θεωρία περί «λευκών ελεφάντων», πιστεύετε αλήθεια ότι η παρουσία τους αναστέλλει κάθε εξέλιξη; Και πώς κατάφερε να γλιτώσει τότε το πνεύμα του Ελύτη ή της Δημουλά, αλλά και των άλλων που αγαπάτε.
    Σε αυτούς που μπορούν να βλέπουν, κανένας ελέφαντας δεν μπορεί να κόψει τη θέα. Μάλιστα αν ανεβείς πάνω στον ελέφαντα μπορείς να δεις ακόμα μακρύτερα.
    Γι’ αυτό μην πυροβολείτε τον ελέφαντα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Και όμως...

    Όταν υπάρχουν τύποι που λένε ότι όταν σε ακούω να μιλάς για τέχνη μου έρχεται να σου σπάσω τα μούτρα, και δεν ξέρουν καν ότι σχεδόν το ίδιο είχε πει και ο αρχηγός των SS (ξέρω ότι είναι η ώρα να τραβήξω το πιστόλι μου είχε πει αυτός), όταν σε βλέπουν να διαβάζεις κάτι που είναι έξω από τον κόσμο τους και σου λένε "καλά είσαι ηλίθιος;", όταν μετράνε τη μαγκιά φωνάζοντας ακόμα και για να πούνε γεια (ΠΟΥ 'ΣΑΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕ, να τους ακούει όλος ο κόσμος και μετά να περπατάνε καμαρωτοί) και με το να τρώνε πολύ και να το διαφημίζουν κιόλας...

    μέσα στο ΚΤΕΛ μεγάλωσα και ξέρω...

    μήπως είναι καλύτερα ο Κοέλιο και ο Παβαρότι;

    ... ή μήπως όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Καλημέρα,

    Για να γεννιούνται ελεφαντάκια στο ήδη μεγάλο κοπάδι, σημαίνει ότι δεν δουλεύει καμμία ασφάλεια ή μας συμφέρει να μη λειτουργεί, ότι είμαστε 'χύμα'... ότι επικρατεί χάος... και ότι οι λίγες ουσιαστικές και καλλιεργημένες φωνές χάνονται κάτω από αβάσταχτο βάρος, το βάρος του φελλού που σκεπάζει τα πάντα. Τώρα τελευταία όλα μοιάζουν λίγο περισσότερο τρομακτικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με τις μετριότητες. Κάποτε πρέπει να ΑΡΧΙΣΟΥΝ να αλλάζουν τα πράγματα. Πρέπει επιτέλους να εκπαιδευτούμε, ακόμη κι αν αυτό πρέπει να αρχίσει ΤΩΡΑ από τα παιδιά του νηπιαγωγείου, να έχουμε κριτική σκέψη και να μην αρκούμαστε στο λίγο, στο μέτριο στην ουσία στο τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Κατά τα άλλα κ. Δήμου ο ελέφαντας είναι ένα συμπαθέστατο ζωάκι ακόμη και ο άσπρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. @nikos dimou
    Γράφει ο xdrcft:
    “Εθνική σταρ: Αλίκη Βουγιουκλάκη (καλή στις ζουζουνιές και στις τσαχπινιές)”

    ΝΔ, τι θυμήθηκα τώρα: την πρώτη φορά που σε «γνώρισα» από την τηλεόραση, σε μια συνέντευξη που έπαιρνες από την Αλίκη Βουγιουκλάκη (πρέπει να ήταν αρχές ’80 και εγώ ήμουν πιτσιρικάς).
    Τι μου είχε μείνει: Μια Βουγιουκλάκη που μόνο γατούλα δεν ήταν! Τίγρης μπορεί, γατούλα όμως όχι! (νομίζω ότι της είπες κάτι που την εξόργισε και μετά πέρασε σε φουλ επίθεση στα όρια του προσβλητικού - διόρθωσε με αν κάνω λάθος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Σεφέρης - Μακρυγιάννης - τοκογλυφία


    Ο Σεφέρης δεν είναι άσχετος. Ξέρει ποιες είναι οι αρετές του λόγου και όταν κρινει, από αυτήν την άποψη, τα "απομημονεύματα" τού Μακρυγιάννη, έχει δίκιο - κατά την ταπεινή μου γνώμη.

    Ακόμα και σήμερα, όποιος δοκιμάσει να τα διαβάσει, δεν κουράζεται, χαίρεται την ανάγνωση διότι ο λόγος του Μ. είναι άμεσος, "προφορικός", ουσιώδης, λιτός, αφτιασίδωτος κατι ο κυριότερο γνήσια βιωματικός. (άσχετα από το εάν ο αντιδυτικιστής, αντι-διαφωτιστής και αντι-ορθολογιστής ο Μ. δεν έχει επίγνωση πολλών καταστάσεων και συχνά περιστρέφεται πέριξ του άξονά του (ή τής παραφροσύνης του στο "θάματα και οράματα)

    Αν λάβουμε υπόψη μας την εποχή του (στείρα προγονο-αρχαιολατρία), το έργο ως τέτοιο είναι πρωτότυπο και κυρίως αυθεντικά λαϊκό. Οταν μάλιστα ο Σεφέρης θα το παρουσιασει στην "εξορία" , ουσιαστικά το αντιδιαστέλλει προς τους λευκούς ελεφαντες της εποχής (προς τον φλύαρο ακαδημαϊκό κατεστημένο) οι οποίοι ήδη είχαν ξεπαστρέψει με τον τρόπο τους, τρία τέσσερα χρόνια πριν, μια ιδιοφυία των κλασικών σπουδών, το Συκουτρή. Γι΄αυτό. ο Σ. δεν κουράζεται να λεει: "ευτυχώς ο Μακρυγιάννης ήταν αγράμματος", δηλαδή δεν μαθήτευσε στην ξυλινη γλωσσα του σχολαρχείου.

    Παρεμπιπτόντως, η συγκυρία (της κατοχής) προσφερόταν για τον υμνο του Μαρκυγιάννη: ο Σεφέρης των πρώτων ετών της εξορίας, μιλάει ανοιχτά υπέρ της "λαοκρατίας" (στο ημερολόγιό του), απεχθάνεται την αυτοεξορισθείσα βασιλευομένη γραφειοκρατία εν Αιγύπτω με τα παρασκήνια και τις μηχανοραφίες ("Τελευταίος σταθμός") και μέσω του Μακρυγιάννη αποτίει φόρο τιμής στην Ελλάδα του Βουνού.


    Για τον άνθρωπο Μακρυγιάννη:

    Η τοκογλυφία, εκείνων των καιρών, ήταν συνήθης πρακτική (ελλείψει θεσμοθετημένου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος) και θα ανασταλεί πολύ αργότερα.

    Το πρώτο βήμα έγινε μόλις το 1841 με την ιδρύση της Εθνικής Τράπεζας η οποία όμως δεν κάλυπτε τους μικροδανειστές και μάλλον ευνόησε την τοκογλυφία επειδή δάνειζε μόνο στους... τοκυγλύφους που με τη σειρά τους δάνειζαν τους μικρεμπόρους και καλλιεργητές (Δερτιλής).

    Η δε Τράπεζα της Ελλαδος (που θα βάλει κάπως τα πράγματα στη θέση τους) θα εμανιστεί σχεδόν 90 χρόνια μετά., το 1927!

    Τέλος, ας μη ξεχνάμε ότι παραδοσιακά το επάγγελμα του σαράφη (τοκογλύφος) ασκουνταν από τις εβραικές παροικίες της ευρώπης και όταν οι ντόπιοι αστοί τραπεζίτες θα πάρουν τα ηνία, θα στρέψουν τους ομοεθείς τους αγρότες εναντιον των ανταγωνιστών τους εβραίων (Mazower) με αυτήν την κατηγορία, δηλ του τοκογλύφου.

    Ως εκ τούτου, είναι υπερβολή να επικρίνουμε το Μακρυγιάννη για κατι που τότε ήταν συνηθες φαινόμενο και με αφορμή παρόμοια κατηγορία (Hobsbaum) σφαγιάστηκαν χιλιάδες Εβραίοι στη Ρωσία και δυτικότερα (εξ ου και το "αντισιμιτισμός: ο κομμουνισμός των ηλιθίων")

    Αν θέλουμε να αποκαθηλώσουμε το φωτοστέφανο του Μ., υπάρχουν οι πηγές.

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Δεν εχω αποψη για τον Μακρυγιαννη αλλα εχω για τις τραπεζες, παρατραπεζες και τοκογλυφους: δεν βλεπω καμμια διαφορα μεταξυ τους (και τιποτα αρνητικο, κανεις δε σε υποχρεωνει να δανειστεις ειτε απο τραπεζα ειτε απο παρατραπεζα). Οποτε, αν μεινουμε μονο σ'αυτο ο Μακρυγιαννης ειναι λαμογιο, καθαρμα και δεν ξερω τι αλλο, μονο στον βαθμο που θα δεχτουμε το ιδιο για Λατση, Κωστοπουλο κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. μου σηκώθηκε η προβοσκίδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Τον καθένα τον εμποδίζει ο ελέφαντας που του αξίζει...

    Εγώ κοιτώ ΚΑΙ κάτω από τα πόδια του πάντως... Μη μας τρομάζει ο από πάνω όγκος.
    Όλοι αρέσκονται στο να μας ρίχνουν ελέφαντες. Να, πάρε τον δικό μου, είναι μεγαλύτερος...
    Ολοι πιά πετούνε ελέφαντες ο ένας στον άλλο. Και όχι μόνον στην τέχνη.
    Παντού.
    Κοιτώ έξω από το παράθυρο. Χαμός!

    Μα είναι και άλλη μία διάσταση.
    Πόσα βινύλια περιμένουν για ακρόαση, πόσα βιβλία να διαβαστούν.
    Μένεις με ότι έχεις ακούσει/διαβάσει για αυτά.

    Πως να μην επιβληθεί έτσι το πιό βαρύγδουπο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. cobden, να αγιάσει το στόμα σου! Ο Θεοδωράκης είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή λευκός ελέφαντας. Κι έχει και το θράσος να παραπονιέται ότι δεν παίζονται τα έργα του (εννοεί δεν παίζονται κάθε μέρα, αλλά μόλις και μετά βίας μέρα παρά μέρα).

    Αφροδίτη, μην αναφέρεις καν το όνομα του Κουέλιου -- μου γυρνάει το μάτι ανάποδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. KA-TA-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ κείμενο, περιγράφει με ακρίβεια τις καταστάσεις στις οποίες πολλοί από εμάς έχουμε δεινοπαθήσει.
    Φαίνεται νομίζω ότι ο Ν.Δ. έχει ζήσει τον ορθολογισμό της δυτικής Ευρώπης και κυρίως την κριτική σκέψη της γερμανικής δημόσιας ζωής.

    Πώς να έχουμε κριτική σκέψη σε αυτή τη χώρα όταν τα δημόσια αξιώματα, τα πόστα στο διπλωματικό σώμα, οι επιχειρήσεις, η τέχνη, η δημοσιογραφία, ακόμα και η τρομοκρατία είναι "οικογενειακή υπόθεση" ;
    ΄Οταν ο μοναδικός λόγος που γίνονται συνεντεύξεις ή παρουσιάσεις είτε στην πολιτική, είτε στην τέχνη, είτε στη show-business είναι για να πούμε στον προσκεκλημένο πόσο υπέροχος- ποιοτικός- ξεχωριστός είναι, έτσι ώστε όταν εκείνος μας ανταποδώσει την πρόσκληση να πει τα ίδια και για μας;
    Μακάριοι οι τυχεροί (και ικανοί βεβαίως) όπως ο μέγας Θεοδωράκης ή, σε πολύ μικρότερη κλίμακα, ο λαοφιλής Λευτέρης Παπαδόπουλος, που έτσι και αναγνωριστούν μια φορά, κρατάνε γερά για πενήντα χρόνια. Οι υπόλοιποι ας πάνε στο εξωτερικό...

    Και κάτι τελευταίο: Θυμάμα μία παλαιότερη εκπληκτική γελοιογραφία του Γ.Ιωάννου στο "Ποντίκι" από τα καλύτερα χρονια του Παπανδρεϊσμού.

    Ο Ανδρέας σε πάνελ της "΄Ενωσης Συγγραφέων" να υψώνει τα χέρια σε θριαμβευτικό χαιρετισμό και να φωνάζει στο πλήθος: "Σας προκαλώ λοιπόν εσάς τους πνευματικους ανθρώπους. Αμφισβητείστε με !"
    Και όλοι από κάτω: "Μπράβο, ζήτω ! Πέστα μεγάλε !"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Είναι το παλιό κυνήγι της αλήθειας σε άλλο είδος πνευματικής πανίδας: παλιά λέγαμε ‘το έθνος να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό’ (οξύμωρο: το έθνος στηρίζεται σε μύθους – άρα μιλάμε για κάτι διαφορετικό από το έθνος).

    Εδώ λέμε ‘το έθνος να θεωρεί τέχνη και διανόηση ότι είναι πραγματικά τέχνη και διανόηση.

    Το σημερινό θέμα αποτελεί, καθαρά, υποσύνολο του πρώτου. Ένα έθνος που θεωρείται περιούσιο, δεν μπορεί παρά να βγάζει περιούσιους συγγραφείς και διανοητές – διαφορετικά κάτι δεν θα πήγαινε καλά στο βασικό σενάριο.

    Όταν ο Σολωμός έγραφε ‘σκατά’ στα περιθώρια ενός ποιήματός του και συνάμα, τη φράση «το έθνος να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό», έδειχνε ότι το συγκεκριμένο του ποίημα είναι ό,τι πιο ακατάλληλο για ‘εθνικό’ – κι εμείς αυτό ήταν που κάναμε Εθνικό Ύμνο! Ξέρουμε καλύτερα από τον εθνικό μας ποιητή τι είναι τέχνη όταν αυτή αφορά το έθνος! Αυτός γράφει – το έθνος είναι δική μας υπόθεση (πολύ κοντά στην παλιά αντιμετώπιση του γελωτοποιού από το βασιλιά – την αναφέρει ο Έκο στο ‘Η Μπριζόλα και η Πολιτική’).

    Εδώ κολλάει ο Harry: να θεωρήσουν οι Ελ ότι οι εθνικά πιο σημαντικοί τους δεν είναι παγκοσμίως τεράστιοι; Μον ντιε, θα πέσει ο ελληνοχριστιανισμός να μας πλακώσει!

    (Δεν διάβασα τα μηνύματα και δεν ξέρω αν έγραψε ήδη κάτι παρόμοιο.)

    Όσον αφορά τη διανόηση αυτή καθ’ αυτή... Είναι σαν την πολιτική μας: αν οι λέξεις ήτανε κεφάλαιο, θα ήμασταν πραγματικό Κουβέιτ! Αυτή η απουσία ουσίας περνάει, ολοφάνερα, και δυναστεύει διανόηση και πολιτική!!!


    Σκόρπιες αναφορές:
    Μπορεί να μην είναι τεράστιος ο Βενέζης με το ‘Νούμερο’ που δείχνει πόσο σκυλιά ήταν οι Τούρκοι; (Για την ακρίβεια, τον θεωρώ έξοχο ηθογράφο – αλλά στα πλαίσια του καιρού και του τότε έθνους.)

    Αμ ο Φωτεινός του Βαλαωρίτη που διάβαζες άδειες από νόημα γραμμές χωρίς τελειωμό (ενώ σου έλεγαν ότι η ελλειπτική, γεμάτη νόημα γραφή είναι δείγμα τέχνης); Είχαμε και μια καθηγήτρια που είχε μάθει όλο το Φωτεινό απ’ έξω – μας τον απάγγελνε!

    Τον Μακρυγιάννη, νομίζω, τον σώζει η εισαγωγή με τα ασημένια κουμπούρια και η «εκ των έσω» αφήγηση μιας ταραγμένης περιόδου – όλοι καταλαβαίνουν ότι ήταν ‘πειραγμένος’ χωρίς το χάρισμα μεγάλου συγγραφέα: τον πόνο του έγραφε! Αλλά και ο Ελύτης που εκθειάζει στο έπακρο οτιδήποτε ‘αυθεντικό’; Ζητώ συγνώμη, αλλά η περιγραφή της Μυτιλήνης (στο κείμενο για το Θεόφιλο), τόσες σελίδες ύμνου, με έκαναν να μη θέλω να δω ηλιοβασίλεμα στη Μυτιλήνη ποτέ στη ζωή μου!

    Διανόηση: Αποτέλεσμα όλων όσων περιγράφονται (ίσως κορωνίδα) είναι κάτι τύποι σήμερα σαν τον Βέλτσο: ο τελευταίος, όταν διδάχτηκε γραμματική έκανε κοπάνα τη μέρα που διδάσκονταν οι τελείες. Δύο σελίδες μια πρόταση, «δείτε με πόσο δύσκολα γράφω μικροί αδαείς», εντελώς αμετάφραστα κείμενα (παίζει εκ του ασφαλούς), σπούδασα σε δύο γλώσσες και ΠΟΤΕ δεν βρήκα κείμενο πιο ακατανόητο από το δικό του που ήταν στη μητρική μου γλώσσα, ενώ κρύβεται και πίσω από το τάχα μου μεταμοντέρνο σαν θεωρητικό άλλοθι.

    Ποιό είναι το άκρον άωτον της λευκής ελεφαντίασης; Να δίνεις εξετάσεις σε βιβλίο του Βέλτσου. Ναι, το κατακτήσαμε κι αυτό – πάμε γι’ άλλες κορυφές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. ο Σ(εφέρης) δεν κουράζεται να λεει: "ευτυχώς ο Μακρυγιάννης ήταν αγράμματος"
    Δυστυχώς, πολλοί πήραν στην κυριολεξία αυτό τον αφορισμό - και καλλιεργούν την αγραμματοσύνη ως αρετή. Όσο για τη... "λαοκρατία" του Μακρυγιάννη, πολύ φοβούμαι ότι είναι η "μακρυγιάννειος λαοκρατία" που μας έχει κάτσει στο σβέρκο, τόσο εις βάρος της δημοκρατίας όσο και της (χωρίς εισαγωγικά) λαοκρατίας.

    Η Αριστερά, δυστυχώς, είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την αγιοποίηση του Μακρυγιάννη, ακριβώς λόγω της "λαοκρατίας". Ο αγράμματος και σκοταδιστής Μακρυγιάννης μαζί με τoν Φουριέ, τον Προυντόν, τον Μάρξ. Δεν είμαστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Σημ. ‘Λευκούς Ελέφαντες’ ονομάζουν οι Αφρικανοί κάτι τεράστια συνεδριακά κέντρα και εγκαταστάσεις αμφιβόλου χρήσης στη μέση του πουθενά, που χτίστηκαν με τεράστιες δαπάνες (και μίζες) στο όνομα της ανάπτυξης – και σαπίζουν έτσι.

    Με το ίδιο σκεπτικό, λευκούς ελέφαντες θα ονομάζουμε πολλές από τις ολυμπιακές μας εγκαταστάσεις.

    Σημ.2 Θέλετε ακαδημαϊκό οξύμωρο; Ο Βέλτσος διδάσκει... επικοινωνία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Κύριε Δήμου λέτε:

    «Και ο Κανελλόπουλος είχε ονομάσει την Μακρόνησο: "Νέο Παρθενώνα"».

    Μα ο Κανελλόπουλος έχει απόλυτο δίκιο!!

    Οι πολιτικοί εκφραστές του Πλάτωνα και του Έγελου δημιούργησαν την «Μακρόνησο» για τους πολιτικούς εκφραστές του Καρόλου Μαρξ. Θα μπορούσε βέβαια να συμβεί και το αντίθετο.

    Για τον "λευκό ελέφαντα" που ακούει στο όνομα «Παρθενώνας», μια ολοκληρωτική έκφραση και αποθέωση της πόλης-κράτους, ενός Volksgemenischaft στο οποίο το άτομο δεν έχει καθόλου ατομικά δικαιώματα παρά μόνο πολιτικά καθήκοντα, σας παραπέμπω στο βιβλίο της Ayn Rand «Κοντά στον Ουρανό», εκδ. Ωκεανίδα, Α΄ τόμος, σελ. 23-24.

    «Σκληρή αυτοκριτική» θα αποδεχόμουν ότι έκανε ο Κ. Τσάτσος απλώς και μόνο αν καταδεχόταν έστω να γράψει ή να προφέρει το όνομα Καρλ Πόππερ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Περί έλλειψης της κριτικής στην Ελλάδα:
    Αυτή πράγματι είναι μεγάλη έλλειψη που επιτρέπει να υπάρχουν τόσοι ελέφαντες (άσπροι).

    Περί αναγκαιότητας της κριτικής:
    Στην εποχή μας είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Όταν τυπώνονται κάθε χρόνο πάνω από 6.000 καινούργιοι τίτλοι βιβλίων, βγαίνουν χιλιάδες νέοι δίσκοι και εκατοντάδες νέες κινηματογραφικές ταινίες – τι να πρωτοδιαβάσεις, να πρωτοδείς, να πρωτακούσεις, ούτε 7 ζωές ενός γάτου δεν σε φτάνουν…;). Ποιος θα χωρίσει την ήρα από το στάρι;

    Εξ άλλου μην ξεχνάμε και τον βασικό ορισμό της τέχνης: Έργο τέχνης είναι αυτό … που αναγνωρίζουν οι κριτικοί ως έργο τέχνης! (εξ ου και μας προέκυψε μεγάλος ζωγράφος (SIC) και ο Andy Warhol). Οπότε αν οι κριτικοί είναι άτομα χωρίς παιδεία, χωρίς ευαισθησία, χωρίς «κριτική ικανότητα», τα αποτελέσματα είναι αυτά που αντιλαμβανόμαστε όλοι – ή κάποιοι τέλος πάντων…

    Πάντως, και ανεξάρτητα από τα προηγούμενα, (θέλω να) πιστεύω πως κάποιος με αξία, ταλέντο, σε οποιοδήποτε χώρο (συγγραφέας, ηθοποιός, τραγουδιστής, ζωγράφος, κ.λ.π.), αργά ή γρήγορα, θα βρει το δρόμο του…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Kαι πάλι διευκρινήσεις!
    Λ. Ε. δεν είναι κάποιος από μόνος του. Τον κάνουν οι άλλοι. (Ενίοτε βοηθάει και αυτός). Και μπορεί να το πάθει ο οποιοσδήποτε - ακόμα και αξιόλογος.

    Π. χ. συμφωνώ με την Παράγραφο για τον Μακρυγιάννη - και τον ρόλο που έπαιξε εκείνη την εποχή μέσω Σεφέρη. Άλλο αυτό και άλλο η "Μακρυγιαννίτις" που καλλιεργούν δεκαετίες τώρα οι λόγιοι.

    Το ίδιο και ο Θεόφιλος - τέτοιοι ναΐφ υπάρχουν δεκάδες στην ευρωπαϊκή ζωγραφική. Στον χώρο του και στον ρόλο του - ΟΚ. Αλλά όχι και να απορρίπτεται όλη η Δυτική τέχνη στο όνομά του.

    @Κερασιά - τι σχέση έχει ο Ελύτης και η Κική Δημουλα με το θέμα μας;

    Nuwanda - Ο Ελύτης έχει ήδη απορρίψει ο ίδιος ένα μέρος του εργου του (Καλωσύνη στις Λυκοποριές) θα έκοβε και τον "Ανθυπολοχαγό" αλλά πρόλαβε να γίνει σταρ, ξανάγραψε δέκα φορές τις πρώτες συλλογές (κάντε μία παραβολή στους αρχικους και τελικούς Προσανατολισμούς). Και φυσικά κατάστρεψε όλα του τα πρωτόλεια για να μην πάθει το ρεζιλίκι του Καβάφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. *zoferos mesaionas Συμφωνώ απολύτως για την υπερπροσφορά και ότι θέλεις μια καλή πρόταση μόνο που δεν ξέρω αν οι κριτικοί είναι καλή γι' αυτό. Νομίζω το κριτήριο είναι να ΜΗ διαβάζεις και να ΜΗ βλέπεις αυτό που προτείνουν οι κριτικοί. Εγώ προτιμώ τις προτάσεις φίλων των οποίων το κριτήριο εκτιμώ. ΄Εχω διαβάσει έτσι βιβλία που πράγματι ήταν αξιόλογα ή που μου άρεσαν και από τα οποία σε κάποιο βαθμό ωφελήθηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Bourchas said...
    «Σκληρή αυτοκριτική» θα αποδεχόμουν ότι έκανε ο Κ. Τσάτσος απλώς και μόνο αν καταδεχόταν έστω να γράψει ή να προφέρει το όνομα Καρλ Πόππερ!!"

    Ήταν πολύ αργά γι αυτόν - δεν νομίζω ότι ήρθε ποτέ σε επαφή με την σκέψη του Popper. Ο Τσάτσος σπούδασε στην Χαϊδελβέργη το 25-27 με τον Natorp! Όμως το να γράφει κάποιος στα γεράματά του ότι απέτυχε γενικά και ιδίως σαν φιλόσοφος - θέλει κότσια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. @ΝΔ
    Νόμισα ότι υποστηρίξατε ότι η ύπαρξη «λευκών ελεφάντων» προκαλεί πολιτιστική ασφυξία. Για αυτό και η αναφορά στα πρόσωπα αυτά, που δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν σε τέτοιο περιβάλλον.

    Ζητώ συγνώμη αν δεν κατάλαβα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. kerasia said...
    @ΝΔ
    Νόμισα ότι υποστηρίξατε ότι η ύπαρξη «λευκών ελεφάντων» προκαλεί πολιτιστική ασφυξία. Για αυτό και η αναφορά στα πρόσωπα αυτά, που δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν σε τέτοιο περιβάλλον.


    Πράγματι το υποστήριξα αυτό - π. χ. δίπλα στον Ελύτη έβαζαν όλοι τον Ρίτσο (άλλος λευκός - ή κόκκινος αν προτιμάτε - ελέφαντας). Η παρουσία τέτοιων ελεφάντων δυσκόλευε την επιλογή - αλλά δεν την έκανε αδύνατη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. zoferos mesaionas:
    "Περί αναγκαιότητας της κριτικής: Στην εποχή μας είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Όταν τυπώνονται κάθε χρόνο πάνω από 6.000 καινούργιοι τίτλοι βιβλίων..."

    Στον επιστημονικό κυρίως τομέα το review αποκτά μια όλο και μεγαλύτερη σημασία. Χρειάζεται πάντα η meta-ανάγνωση που θα βάλει labels στα περιεχόμενα του κάθε βιβλίου και θα τα αντιστοιχίσει στα κατάλληλα keywords...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Θα πω κι εγώ την καλή μου (άποψη, βλακεία κλπ)
    Νομίζω πως ο Ελύτης είναι εξίσου ελέφαντας γιατί αν εξαιρέσεις τον άψογο χειρισμό της γλώσσας που είχε έκανε τέχνη για την τέχνη (δλδ κάτι να φαίνεται όμορφο κι ας μιλάει για ό,τι να'ναι).
    Επίσης η στάση ζωής του ήταν: Παντρεύομαι μια πλούσια γυναίκα αράζω κολωνάκι και πίνω καφέ μαζί με άλλους "διανοούμενους" "καλλιτέχνες" και γράφω....ε οκ αλλά δεν είναι όλη η ζωή αυτό και ούτε υπάρχουν (δυστυχώς ή ευτυχώς) αρκετές πλούσιες γυναίκες για να γίνουμε όλοι σώγαμπροι και να έχουμε την άνεση να "διανοουμενίζουμε" στα κολωνάκια....
    Κι επειδή μπορεί να λέω και μ....ιες διορθώστε με (χωρίς flaming αν γίνεται....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Μ'αρέσει που άναψε ο γάτος αυτή τη συζήτηση.Το παν είναι η αμφιβολία να μένει ζωντανή πέρα από άσπρους ελέφαντες, μαύρα φίδια και ό,τι άλλο διαθέτει το ζωϊκό βασίλειο. Αλλιώς ο αγαπημένος μου Βιζυηνός θα είχε παραμείνει άγνωστος 100 χρόνια μετά, ο Καρυωτάκης θα θεωρούνταν μόνο απαισιόδοξος -κάτι που εγώ δεν πιστεύω-, ο Καρούζος δεν θα πέρναγε ποτέ σε μένα, ο Καβάφης θα είχε μείνει στη λήθη της γραφικότητας, ο Καζαντζάκης θα είχε σκεπαστεί μόνο από το Ζορμπά του και δεν θα είχα διαβάσει ποτέ την Ασκητική του και το Φτωχούλη του, δεν θα είχα λατρέψει ποτέ το Βαλαωρίτη στην εφηβεία μου, ο Ελύτης θα ήταν μόνο διαφήμιση του ΕΟΤ για τα νησιά, η Πολυδούρη μια χαροκαμένη του έρωτα και ο Σαραντάρης ένας που δεν ήξερε καλά ελληνικά. Αμφιβολία, αναρώτηση, αμφισβήτηση, αλλιώς θα ποδοπατηθούμε από τους άσπρους ελέφαντες του καθενός. Και κρίση. Να κρίνουμε τα πάντα και πάνω απ' όλα τον εαυτό μας. Μόνο αυτό μας μένει, αλλιώς θα είμαστε άγονες τράπεζες προσωπικών πληροφοριών, χωρίς ενδιαφέρον και ζωή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. έχει πάρει κανείς χαμπάρι ότι δεν υπάρχει πια moderation ή είμαι η μόνη που το ανακάλυψα τόσο αργά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Μάλλον η μόνη είσαι Σταυρούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. @ it is:
    1) Όπως είπε κι ο οικοδεσπότης, "Λευκός Ελέφαντας" δεν είναι κάποιος από μόνος του, τον κάνουν οι άλλοι.
    2) Το ότι αποστρέφεστε τη στάση ζωής ενός καλλιτέχνη δεν αποτελεί αυτόχρημα και κρίση για την αξία του έργου του. Πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες υπήρξαν εξ ίσου μεγάλα καθάρματα άλλωστε.
    3) Έτσι όπως το γράφετε είναι σαν να "ζηλεύετε" που δεν έχετε πλούσια γυναίκα για να "διανοουμενίζετε" στα κολωνάκια, κάτι που νομίζω ότι ΔΕΝ ήταν στις προθέσεις σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. Χωρίς ένα επιχείρημα τους σκοτώσατε όλους κύριε Δήμου, άσπρους , μαύρους, πράσινους και κόκκινους ελέφαντες.
    Τώρα φαίνονται μεγαλύτερα
    τα ποντίκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. @ vrennus

    @ it is:
    1) Όπως είπε κι ο οικοδεσπότης, "Λευκός Ελέφαντας" δεν είναι κάποιος από μόνος του, τον κάνουν οι άλλοι.

    Νόμιζα πως δεν είχε σημασία ο τρόπος "ελεφαντοποίησης" αλλά το αποτέλεσμα (δλδ η ύπαρξη του ελέφαντα)Νομίζω πως ο Ελύτης ανήκει στο club.

    2) Το ότι αποστρέφεστε τη στάση ζωής ενός καλλιτέχνη δεν αποτελεί αυτόχρημα και κρίση για την αξία του έργου του. Πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες υπήρξαν εξ ίσου μεγάλα καθάρματα άλλωστε.

    Εξαρτάται από τα κριτήρια του καθενώς νομίζω. Για μένα παίζει ρόλο στην κρίση μου για κάποιον καλλιτέχνη η στάση ζωής του. Για παράδειγμα αν ένας καλλιτέχνης τραγουδά για τα παιδάκια που πεθαίνουν από AIDS και πείνα και ο ίδιος τρώει τον άμπακο, παίρνει ναρκωτικά κτλ όσο όμορφα και να είναι τα τραγούδια του και "έντεχνα" θα τα απορρίψω. Το παράδειγμα ενδεχομένως όχι απόλυτα επιτυχές αλλά ελπίζω να έγινα σαφής. και δεύτερον και πάλι αυτός είναι ο δικός μου τρόπος κρίσης.


    3) Έτσι όπως το γράφετε είναι σαν να "ζηλεύετε" που δεν έχετε πλούσια γυναίκα για να "διανοουμενίζετε" στα κολωνάκια, κάτι που νομίζω ότι ΔΕΝ ήταν στις προθέσεις σας.

    Κοίτα να δεις....κάθε τι έχει και τα καλά του και τα κακά του (λολ λολ) Όχι δε θα ήθελα να αράζω και να διανοουμενίζω αλλά αν είχα τις συνθήκες ανεξαρτησίας (από θέματα βιοπορισμού) που είχε ο Ελύτης πέρα από το διάβασμα (που φαντάζομαι πως διάβαζε αρκετά ο άνθρωπος) θα προσπαθούσα να προβώ και σε κάποιες πράξεις (μη με ρωτήσεις ακριβώς τι γιατί δεν έχω έτοιμη απάντηση απαιτεί ψάξιμο και τις συνθήκες που λέμε/λέω). Επίσης το διάβασμά μου θα είχε άλλο προσανατολισμό ενδεχομένως πιο πρακτικό. (Μεταξύ μας αν είναι και όμορφη και πλούσια και έξυπνη δε νομίζω πως θα με/μας χάλαγε!!!! Μην είμαστε και αχάριστοι :PPPPP)

    Πεμ Ιουλ 20, 03:21:44 μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Πάντως το επίπεδο ανέβηκε κατά πολύ σήμερα, αυτό είναι υπέροχο!
    Άντε, κι άλλο, κι άλλο!

    Το καλύτερο κείμενο ως τώρα, κατά τη γνώμη μου, αυτό της Παραγράφου στις 12.34. Ευχαριστούμε.

    (Τώρα θα σας αφήσω και θα πάω τα πιτσιρίκια στη Σακίρα. Καλή συνέχεια.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. πυροτεχνουργoς said...
    Χωρίς ένα επιχείρημα τους σκοτώσατε όλους κύριε Δήμου, άσπρους , μαύρους, πράσινους και κόκκινους ελέφαντες.

    Χωρίς ένα επιχείρημα με ακυρώσατε εντελώς - και τα 60 μου βιβλία και τα άρθρα μου και τις χιλιάδες σελίδες στο Internet.

    Επιχείρημα για την ύπαρξη Ά. Ε. δεν νομίζω πως χρειάζεται - όλοι εδώ τους βλέπουν. Για να αναπτύξω για τον κάθε ένα τους χωριστά επιχειρήματα χρειάζονται τόμοι - που εν μέρει τους έχω γράψει, αλλά βέβαια δεν χωράνε σε ένα ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. @it is
    Ο Ελύτης είναι (όπως και ο Καβάφης) ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές σε παγκόσμια κλίμακα - και σε αυτό το επίπεδο δεν συζητάμε πια για Α. Ε. Αν μερικοί τον βλέπουν έτσι, αυτό δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία.

    Τα όσα γράφετε για την προσωπική του ζωή είναι απλώς ανόητα. Ήταν ένας σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος - ποτέ δεν έχω ζήσει εμμονή και αφοσίωση σαν την δική του. Κάθε βράδυ, σε όλη του την ζωή, εγραφε κι έσβηνε μέχρι να ξημερώσει. Πως νομίζετε πως βγαίνει ένα τέτοιο έργο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. Α και συμπληρώνω ο Ελύτης δεν παντρεύτηκε ποτέ (ούτε πλούσια ούτε φτωχή γυναίκα). Είχε ένα μικρό οικογενειακό εισόδημα από το οποίο ζούσε πολύ περιορισμένα σε ένα δυαράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Υπάρχουν αρκετοί "μεγάλοι" και παγκόσμιου βεληνεκούς καλλιτέχνες που πέρα από το γράψιμό τους είχαν να σκεφτούν και το βιοπορισμό τους. Αυτό που είπα ήταν πως ο Ελύτης δε χρειάστηκε ποτέ να ανησυχεί για κάτι τέτοιο.

    Επίσης υπάρχουν νομπελίστες οι οποίοι εμένα μπορεί να μη με εκφράζουν και άλλοι μη-νομπελίστες που να με εκφράζουν (και που να άξιζαν ένα νόμπελ αλλά ποτέ δεν το πείραν).

    Είπα δε, πως είμαι ανοιχτός σε διορθώσεις.
    Επίσης είπα πως το έργο του είναι αξιοθαύμαστο για το χειρισμό της γλώσσας και προσθέτο και για τη δημιουργία ζωντανών εικόνων.

    Αυτό που δε μου αρέσει είναι πως ποτέ δεν ασχολήθηκε με κάτι πέραν του "οραίου". Επίσης γνώμη μου είναι πως η τέχνη οφείλει να είναι στρατευμένη και απ'οτι ξέρω ο Ελύτης πίστευε το αντίθετο. ΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Ααααχ γκουρού μας (ωχ, καλά ντε! Μη βαράς! Ξέχασα πως δε μας χωνεύεις! ΛΟΛ!)

    Μαζί με τον vrennus με προσγειώσατε, ως ιπτάμενη αισιόδοξη νότα μες το νεκροταφείο λευκών ελεφάντων... (ε?)

    (μούμπλε-μούμπλε... Ο Καζαντίδης μήπως ήταν απλός σκέτος γκρι ελέφαντας με λεύκη? χμμμμ....)

    I'm blue!

    Και μου τα λέτε τώρα, που μου τελείωσαν τα Prozac! Πάω τότε να ρίξω την τράπουλα της Κατίνας (από τις Μάγισσες... σετάκι...) να δω αν θ'αντέξω τέτοια μαυρίλα ή θα συνεχίσω να σχολιάζω!

    Σκααατά!

    (χμ, κάτσε να κάνω copy-paste το "σκατά" στα περιθώρια της οθόνης...)
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Απ'ότι ξέρω εγώ (τώρα βέβαια το θυμάμαι από τα βιβλία του λυκείου που μπορεί να είναι και άσχετα) είχε δύο γυναίκες στη ζωή του (όχι ταυτόχρονα) εκ των οποίων η μία όχι Ελληνίδα (αν θυμάμαι καλά Αμερικανή??) που και οι 2 ήταν αρκετά πλούσιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. it is said...
    Επίσης γνώμη μου είναι πως η τέχνη οφείλει να είναι στρατευμένη και απ'οτι ξέρω ο Ελύτης πίστευε το αντίθετο.

    Όχι μόνον ο Ελύτης αλλά η συντριπτική πλειοψηφία και των δημιουργών και του κοινού. Η στρατευμένη τέχνη είναι κατά 99% κακή τέχνη. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

    Η μεγάλη τέχνη αυτόματα στρατεύεται στον άνθρωπο. Ο Ελύτης με το "'Αξιον Εστί" έδωσε το μεγάλο επικό ποίημα του νεότερου Ελληνισμού - λίγο είναι αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. it is said...
    Απ'ότι ξέρω εγώ (τώρα βέβαια το θυμάμαι από τα βιβλία του λυκείου που μπορεί να είναι και άσχετα) είχε δύο γυναίκες στη ζωή του (όχι ταυτόχρονα) εκ των οποίων η μία όχι Ελληνίδα (αν θυμάμαι καλά Αμερικανή??) που και οι 2 ήταν αρκετά πλούσιες.

    Τον μπλέξατε με τον Σικελιανό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Αν πω πως φοβάμαι πως το Άξιον Εστί ήταν καιροσκοπικό θα ακούσω πολλά το καταλαβαίνω αλλά θα το πω.....
    Ναι μάλλον τον μπέρδεψα με τον Σικελλιανό συγγνώμη.
    Το βουλώνω τώρα και κακώς εξέφερα άποψη αδαής ων :(
    Ψήνομαι να σβήσω τα comments μου αλλά θα ήταν δειλό εκ μέρους μου και καλύτερα να τα αφήσω να μου θυμίζουν και τη βλακεία μου......
    Αυτά (παρά ταύτα δεν τον πάω τι να κάνω??)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. @ it is

    Η ειλικρινής αυτοκριτική είναι παλικαριά.

    Μην τις σβήσετε.

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Ο Σεφέρης τα είχε 'ψάλλει" στο Θεοδωράκη όταν αυτός έγραφε τα επαναστατικά του: θα καταντήσεις να γράφεις εμβατήρια!

    Αλήθεια, σε υγιείς κοινωνίες πόσο γνωστά (άρα, διαχρονικά) είναι τα εμβατήρια και πόσο τα άλλα, πραγματικά διαχρονικά τραγούδια;

    Αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι το ξεκαθάρισμα των διανοητικών μας μνημείων είναι άκρως ερεθιστικό θέμα – ας μην το αφήσουμε. Στη Φινλανδία, που τη γνωρίζω καλά, έχουν σαν εθνικό συγγραφέα κάποιον ονόματι Agricola – παγκοσμίως άγνωστο. Ο λόγος; το ότι ήταν ο πρώτος που έγραψε στα φινλανδικά. Εδώ υπάρχει ζουμί: η Φινλανδία ήταν πάντοτε κάτω από τους Σουηδούς ή από τους Ρώσους. Όταν λοιπόν (το 1918 αν δεν απατώμαι) κήρυξαν την ανεξαρτησία τους, έπρεπε με κάποιον τρόπο να δηλώσουν την εθνική τους υπόσταση. Και μέσα σε λίγα χρόνια, δημιούργησαν τη μεγαλύτερη συλλογή λαογραφικών σκευών ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ! Έχεις χύτρα και είσαι από χωρίο; στο μουσείο!

    Να, τέτοιες υπερβολές βιώνουμε κι εμείς και άλλα κράτη. Παράπλευρες ασθένειες του έθνους-κράτους.

    (Όχι αποκλειστικά: ο Ρίτσος δεν είναι απόδειξης του έθνους μας αλλά μάλλον ανάγκη μιας ομάδος της Ελλάδος να αποδείξει ότι έχει πνευματικούς ανθρώπους: της Αριστεράς. Και για όποιον του αρέσει να παίζει με τα παράδοξα, γιατί αποδεικνύουν πολλά, ο Ελύτης ουδέποτε ένιωσε άσχημα με το μπουζούκι στη μελοποίησή του από τον Θεοδωράκη. Ο Ρίτσος όμως, παρότι λαϊκός και αριστερός και κοντά στον εργάτη, εξοργίστηκε. Ήθελε συμφωνικές, όμποε και μαέστρους.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. ΤΙ ΩΡΑΙΑ πΟΥ ΑΝΕΒΗΚΕ ΤΟ ΕπΙπΕΔΟ!!!

    ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΟ 20000006 !!!

    ΕΓΩ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΣΟΒΑΡΗ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ πΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥ πΡΩΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΜπΛΟΚ. ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ;

    ΑΝ ΟΧΙ ΔΕΙΤΕ ΛΙΓΟ fashion tv ( ξανάρχονται στην μόδα με δίμετρες ρωσίδες αυτη την φορά για να μην τρομάξουμε αλλά για να... )


    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Πάντως για να γράφει κανείς "σκατά" στο περιθώριο των γραπτών του μπορεί να έχει πολλές αιτίες... Δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες... Καταλαβαίνετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. Καλησπέρα!
    Είναι ώρα μου φαίνεται να το πω!
    Είναι και εδώ θέμα παιδείας.
    Δηλαδή νομίζω πως πάλι από εμα΄ς εξαρτάται τι θέση θα πάρει ο κάθε δημιουργός και το έργο του!
    Μια χαρά κοριτσάκι η Καλομοίρα αλλά δεν θα την κάνουμε και εθνική τραγουδίστρια!
    Ο συμπαθής σε μένα Σαββόπουλος κάποια στιγμή είχε πει το εξής νομίζω σπουδαίο: ΝΑ ΓΛΕΝΤΑΤΕ ΠΑΙΔΙΑ. ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ.
    Και πάλι Σαββόπουλος όταν τον ρώτησαν γιατί βγήκε στα γενέθλια του από την τούρτα η Καλομοίρα απάντησε: Και ποιός θέλατε να βγει ο Θεοδωράκης????
    Απίστευτος????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. Θέλω να πω οτι μια χάρα είναι κάποια πράγματα αρκεί να μην τους δίνουμε μεγαλύτερη αξία από αυτή που έχουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Με έχει πιάσει λογοδιάροια!
    Ήθελα να σχολιάσω και τον it is αλλά το μάζεψε μόνος του οπότε αποσύρω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. lefteris kritikakis said:
    "Εάν γεννηθείς σε βουνό στο Αφγανιστάν, τι δικαιοσύνη υπάρχει για σένα σε σχέση με τον άλλο που γεννήθηκε δίπλα στο Χάρβαρντ;"

    Υπεραπλουστεύεις βάζοντας δίπλα δίπλα δύο ακραίες περιπτώσεις. Αυτά δεν είναι επιχειρήματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Μάλλον δεν είμαι συγγραφικό ταλέντο, το σχόλιό μου δεν έκανε καμμία εντύπωση και ας έγραψα για πιθανούς άσπρους ελέφαντες σε μουσική και πολιτική )-:
    Τυχεροί ταλαντούχοι μπλόγκερ :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. righttochange said...
    Μάλλον δεν είμαι συγγραφικό ταλέντο, το σχόλιό μου δεν έκανε καμμία εντύπωση και ας έγραψα για πιθανούς άσπρους ελέφαντες σε μουσική και πολιτική )-:

    Μα συνήθως γράφουν όταν διαφωνούν - τι περιμένατε να σας πούνε μπράβο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Η Καλομοίρα βγαίνει από τούρτες και όλοι το ξέρουμε - κάποιος Θεοδωράκης όμως, έτσι όπως τον έχουμε, μπορεί να μας προκύψει πάνω σε τίποτα τανκς - ή έστω, κάτω από κάτι πολύ περίεργες σημαίες και λάβαρα.

    Κι άντε μετά να βγάλεις άκρη.

    Άσε που την Καλομοίρα την πληρώνει η ιδιωτική πρωτοβουλία (ΑΝΤ1). Τους άλλους όμως; (Ρίτσο σε νταμάρια κουλτούρα καφενείου);

    Να πω, έτσι για την ιστορία, ένα στίχο από το Ρίτσο που με είχε συγκινήσει (από το 'Εμβατήριο του Ωκεανού'):

    Οι γέροι ναυτικοί
    που δεν έχουν καϊκι, που δεν έχουν πια δύχτια
    κάθονται στο βράχο
    και καπνίζουν την πίπα τους
    ταξίδια, σκια και μετάνοια.
    Όμως εμείς
    δεν ξέρουμε τίποτα
    απ' τη στάχτη στη γεύση του ταξιδιού


    Αχ, αυτή η "στάχτη στη γεύση του ταξιδιού"!

    Αυτό που απομένει μετά που 'καίγεσαι' στη ζωή - και στα ταξίδια. Η στάχτη στη γεύση - η δική σου γεύση. Στο 'Μετά". Πόσες σκέψεις!

    Να πω, τέλος, ότι ο μεγαλύτερος λευκός ελέφας ΟΛΩΝ ΤΩΝ (ελληνικών) ΕΠΟΧΩΝ, είναι η ελληνική εκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. yannis h said:
    "Αυτό που απομένει μετά που 'καίγεσαι' στη ζωή - και στα ταξίδια. Η στάχτη στη γεύση - η δική σου γεύση. Στο 'Μετά". Πόσες σκέψεις!"

    Αφού καταθέτεις μια προσωπική επίγνωση σου λέω ότι η βιασύνη του να τα ζήσεις όσο το δυνατό και περισσότερα και γρήγορα φέρνει πολλά δυσάρεστα. Και η είσοδος στην εργασία αργότερα είναι τροχοπέδη στην "ανάρρωση".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. "Στην Ελλάδα είμαστε... Άντε να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας!", που λέει και το ανέκδοτο...

    Άσπρος ελέφαντας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145.  Και ο Θεόφιλος μεγάλος ζωγράφος;

    Όταν ο διευθυντής των καλλιτεχνικών εκδόσεων του MIT, Roger Connover, ήρθε στην Ελλάδα (πριν 3 χρόνια), δυο καλλιτέχνες που είδε του έκαναν εντύπωση. Ο Ακριθάκης και ο Θεόφιλος.

    Προσπάθησε μάλιστα να οργανώσει έκθεση με έργα του τελευταίου, αλλά δεν κατάφερε να συννενοηθεί με τους δημοσίους υπαλλήλους υπεύθυνους στην Μυτιλήνη για το έργο του.

    Τέλος πάντων, τι σημαίνει ακριβώς η ερώτηση;
     Είναι ο τελώνης Ρουσσώ "μεγάλος ζωγράφος;" 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. @doncat

    Αυτό ήταν ερώτηση του Trivial Pursuit καλέ...

    Το αποσαφήνισα κιόλας, αλλά προφανώς, όπως με μπέρδεψες με τη houlia, έτσι δεν διάβασες και προσεκτικά το σχολιάκι!

    :)

    Μπορεί να το έχεις προσέξει σε άλλο σχόλιό σου παρακάτω, αλλά μόλις μπήκα και άρχισα να διαβάζω τα χθεσινά σχόλια, to keep track. Εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι όντως ερώτηση στο Trivial Pursuit.

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Kαι για όσους δεν γνωρίζουν το παιχνίδι, στο Trivial Pursuit, σωστή θεωρείται η απάντηση του Trivial. Και ας μην είναι σωστή!

    Σε ορισμένες περιπτώσεις δε, έχουν έρθει φίλοι, με γραμμένα επιχειρήματα, για να αποδείξουν στην ομάδα ότι το Trivial έχει λάθος.

    Το Trivial λοιπόν έχει ως απάντηση τον Ρίλκε. Απλώς το διασαφηνίζω!

    Φιλιά σε όλους!

    aphro, δεν το έχω παίξει ποτέ το συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά καλή ιδέα φαίνεται, ειδικά τις κρύες χειμωνιάτικες μέρες, που μαζευόμαστε διάφοροι ξεκούδουνοι σε σπίτια. I'll take you up on this one!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. @nikos dimou
    Δεν ξέρω! Σίγουρα είναι και η μικρή ματαιοδοξία που μας διακατέχει όλους μας (ο άλλος άσπρος ελέφαντας: Δεν επιζητούμε την αναγνώριση- Απλώς οι άλλοι μας την δίνουν "φυσικά" και εάν δεν το κάνουν μουτρώνουμε.) Είναι και τοι ξενύχτι για την συγγραφή...
    Σοβαρότερα τώρα: Θα μπορουσαν να υπάρξουν συμπληρώματα, κριτική στην θέση αυτή ενδεχομένως και διαφωνία, όχι για την διαφωνία αλλά με επιχειρήματα.
    Πάντως, θα πρέπει να προσέξουμε, μην μετατρέψουμε και το μπλογκιν σε λευκό ελέφαντα!
    Συγγνώμη, εάν έπιασα πολύ χώρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. Και του Καρατζαφέρη ο λόγος χυμώδης είναι δεν σημαίνει οτι είναι και μεγάλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. @doncat

    βεβαίως τώρα που ξαναδιαβάζω το σχόλιο που έγραψα χθες, αναγνωρίζω ότι δεν διευκρίνησα ότι αυτό ήταν η απάντηση της καρτούλας του Trivial, κι όχι δική μου... Οπότε, δικό μου το ατόπημα.

    Μια γενική παρατήρηση, μετά από μια ταχύτατη ανάγνωση του συνόλου σχεδόν των σχολίων: Πως πραγματικά μπορεί κανείς να έχει τόσο καθαρή άποψη και εικόνα για το "ποιόν" ενός δημοσίου προσώπου που δεν έχει ποτέ στη ζωή του ούτε καν συναντήσει, αλλά γνωρίζει μόνο αποσπασματικά, μέσω του έργου του;

    Εδώ οι ίδιοι μας οι φίλοι και πολλές φορές παρεξηγούν τα κίνητρα και τις προθέσεις μας, σε ζητήματα μικρά, μικρούτσικα... Και προκύπτουν μεγάλες παρεξηγήσεις (Εγινε παρεξήγηση, κι εξήγηση δεν δώσαμε, το φίλο μας προδώσαμε, μια δύσκολη στιγμή, που τραγουδούσε και η Μελίνα.)

    Πόσο μάλλον λοιπόν σε περιπτώσεις όπου μιλάμε για προσωπικότητες εκτεθειμένες μεν, αλλά χωρίς ωστόσο να έχουμε εμείς οι ίδιοι, οι πολλές φορές κρίνοντες, την ευκαιρία να αντιληφθούμε τις πραγματικές συνθήκες πίσω από λόγια, πράξεις και δράσεις, λόγω ακριβώς αυτής της απόστασης.

    Αρκετοί γράφουν απόλυτα και δογματικά. Σαν να γνωρίζουν τον έναν και τον άλλο προσωπικά.

    Μεγάλη παγίδα αυτή. Απλώς το αναφέρω.

    Και φεύγω κι εγώ για τη Shakira, όπως η Μαρία Βέλλιου με τα παιδιά της.

    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται παιδιά που δεν πρόλαβαν να ζήσουν και τρυαματίζονται ψυχές και άνθρωποι στη Μέση Ανατολή, ε, βέβαια, έχουμε εμείς εδώ την πολυτέλεια να ερίζουμε διαδικτυακά για ανοησίες...Τι ματαιότητα, ανθρωποί μου!Και είναι το σπίτι του γείτονα ακόμα, αν θα ήταν το δικό μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. blade
    τώρα θα ετοιμάζεσαι για την Shakira και αργότερα θα διαβάσεις (αν) το σχόλιό μου.

    Οι άσπροι ελέφαντες είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο - δεν έχουν σχέση με το "ποιον ενός δημοσίου προσώπου". Δεν χρειάζεται λοιπόν να το γνωρίσουμε εις βάθος. Μόνο να συγκρίνουμε την απήχηση του έργου του με το ίδιο το έργο του.
    Στους Α. Ε. η απήχηση είναι πολλαπλάσια της ουσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. "Επιχείρημα για την ύπαρξη Ά. Ε. δεν νομίζω πως χρειάζεται - όλοι εδώ τους βλέπουν."

    Αλίμονο! Τυφλοί είμαστε;


    "Για να αναπτύξω για τον κάθε ένα τους χωριστά επιχειρήματα χρειάζονται τόμοι - που εν μέρει τους έχω γράψει, αλλά βέβαια δεν χωράνε σε ένα ποστ."

    Ο ...Σοπενάουερ συμφωνεί;


    "Στους Α. Ε. η απήχηση είναι πολλαπλάσια της ουσίας."

    Συμφωνώ και επαυξάνω - "πολλαπλώς" ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. Mickey...

    ...ασκήσεις ειρωνείας;

    Λυπάμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. @Bourchas said...

    "...Για τον "λευκό ελέφαντα" που ακούει στο όνομα «Παρθενώνας», μια ολοκληρωτική έκφραση και αποθέωση της πόλης-κράτους, ενός Volksgemenischaft..."

    Εννοείτε ότι θεωρείτε τον Παρθενώνα της Ακρόπολης των Αθηνών Λ.Ε;

    Αν ναί, θα έλεγα να μην πετροβολούμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε.
    Η κριτική σε αρχιτεκτονικά μνημεία είναι δύσκολη δουλειά.
    Απομιμήσεις ή παρόμοια κτίρια με τον Παρθενώνα έχουν γίνει πολλές και στην Αρχαιότητα και στην νεότερη εποχή, στην Ευρώπη και στην Αμερική. Κανένα από τα κτίρια αυτά δεν αποπνέει το αίσθημα γαλήνης και μεγαλοπρέπειας που αποπνέει ο Παρθενώνας. (Καίτοι μερικά από τα κτίρια αυτά ήταν ή είναι πολύ μεγαλύτερα.)Οι διαιτερότητες είναι πολλές, δεν αναλύονται σε ένα post. Μία επίσκεψη στον Παρθενώνα όμως και μά επίσκεψη και σύγκριση με την κατά πολύ μεγαλύτερη και πλουσιότερη "Madeleine" στο Παρίσι πείθει και τον πλέον αδαή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Dion.M. said...
    @Bourchas said...

    "...Για τον "λευκό ελέφαντα" που ακούει στο όνομα «Παρθενώνας»,

    Νομίζω πως παρεξηγήσατε - δεν εννοούσε το αρχιτεκτόνημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Τι πικρή γεύση να βλέπεις παλιούς συντρόφους να στρέφονται εναντίον σου.

    E tu, Brutus?

    Τελικά είναι αχάριστη δουλειά το blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Δε νομίζω...

    Μόνο στρογγυλά κάνω ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. ΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

    ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

    ΓΙΑ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ!!!!

    ΚΥΟΝΟΚΡΑΝΗ ΕΝ ΟΨΕΙ!

    Λοιπόν, στην Ιρλανδία έχουν ένα έθιμο: αν δουν δυό να τσακώνονται, που να έχουν τα χίλια δίκια, τους καθίζουν σ'ένα τραπέζι, τους δένουν στις καρέκλες τους και μετά δένουν τα δύο δεξιά χέρια τους μαζί. Και τους φυλάνε με βάρδιες, όσες ώρες χρειαστεί, μέχρι να τα βρούνε οι δυό τους. (Τι γίνεται αν θέλουν να πάνε τουαλέττα δεν ξέρω...).

    ΛΟΙΠΟΝ, ΚΡΥΦΤΕ ΤΑ ΧΑΤΖΑΡΙΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΩ!

    Συγνώμη απ'όλους, οικοδεσπότη και καλεσμένο και φίλους συν-σχολιαστές, πραγματικά συγνώμη, αλλά... αλλά ΑΜΑ ΠΙΑ!

    Δε μπορώ άλλο έτσι!!!!

    (και δε μπορώ να σας απειλήσω ότι θα κλείσω το μπλογκ μου, δεν έχω!... Δλδ πρέπει ν'ανοίξω ένα για να το κλείνω όταν διαμαρτύρομαι? Χ... κε η φοράδα στ'αλώνι, να κι αν άνοιξε μπλογκ η Αφρο, να κι αν το 'κλεισε... Θεέ μου! Πού έμπλεξα!)

    Μπουχουχουχουχου....

    Το Αφροδιτάκι σας, το έχετε ταράξει....!!!
    :((((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. @Ν.Δ. said:Νομίζω πως παρεξηγήσατε - δεν εννοούσε το αρχιτεκτόνημα...

    Ζητάω συγγνώμην από τον Bourchas και τον οικοδεσπότη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Ε, ΛΟΙΠΟΝ, ΑΥΤΟ ΗΤΑΝΕ!

    @Vassiliskou,

    ΣΟΥ ΚΛΗΡΩΣΕ!!!!

    ΠΕΣ ΠΟΥ & ΠΟΤΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. An einai gia to kalo tou blog... na tin kanoume tin kali mas praxi...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. Κύριε Δήμου απορώ με την υπομονή σας.
    Κάποιοι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να σας σπάσουν τα νεύρα.

    Όσο για τους άσπρους ελέφαντες, θυμάμαι στίχους από ένα ελληνικό Punk τραγούδι:

    "Θάνατο στους ποιητές,
    Θάνατο σε αυτούς που τα σκατά τα
    κάνουν ήλιο και θάλασσα"

    Υ.Γ. Όσοι δε γουστάρετε αυτά που γράφει ο Δήμου και παρόλα αυτά ξημεροβραδιάζεστε στο μπλογκ του ως γνήσιοι μαζοχιστές, πρέπει να αρχίσετε να ανησυχείτε σοβαρά για την ψυχική σας υγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. Συγνώμη Konstandinosl,

    είναι παλιά γνωριμία "πειραγμάτων" με τον φίλο τον οποίο φώναξα για ενισχύσεις στην διαμαρτυρία μου, οι πιο καινούριοι δεν τα γνωρίζετε ακόμη, αφήστε, δεν είναι του παρόντος... Συγνώμη για την αργοπορία μου στην πρότασή σας, καταλαβαίνετε...

    (ρεζίλι στον ξένο άνθρωπο, τι μου κάνετε!...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. Καληνύχτα φίλοι.

    Θα σας διαβάσω (αν και ό,τι γράψετε) αύριο το πρωί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. OK, to epiasa Thea, tzaba se diavazoume toson kairo... Oute simasia de mas dineis...

    No elefas, no party!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. «Μα δεν καταλαβαίνω. Γιατί θέλετε να σκέφτομαι πως αυτό είναι μεγάλη αρχιτεκτονική;» Ο Ρόαρκ έδειξε τον πίνακα του Παρθενώνα.

    «Αυτό», τόνισε ο πρύτανης «είναι ο Παρθενώνας».

    «Είναι».

    «Δεν μπορώ να χάνω την ώρα μου με τέτοιες ανόητες ερωτήσεις».

    «Ωραία λοιπόν». Ο Ρόαρκ σηκώθηκε, πήρε από το γραφείο ένα μακρύ χάρακα και πλησίασε τον πίνακα. «Να σας πω τι στραβό υπάρχει εδώ;»

    «Είναι ο Παρθενώνας!» φώναξε ο πρύτανης.

    «Ναι που να πάρει, ο Παρθενώνας!»

    Ο χάρακας χτύπησε το προστατευτικό τζάμι του πίνακα.

    «Κοιτάξτε», είπε ο Ρόαρκ. «Οι περίφημες ραβδώσεις στις περίφημες κολόνες σε τι χρησιμεύουν στην πραγματικότητα; Για να κρύβουν τους αρμούς στο ξύλο. Όταν οι κολόνες είναι από ξύλο. Με τη διαφορά ότι αυτές εδώ δεν είναι, αυτές είναι μαρμάρινες. Τα τρίγλυφα τι είναι; Ξύλα. Ξύλινα δοκάρια, όπως θα τα τοποθετούσαν οι άνθρωποι όταν άρχισαν να φτιάχνουν ξύλινες καλύβες. Οι ΄Ελληνές σας πήραν μάρμαρο κι έφτιαξαν μ’ αυτό αντίγραφά τους, επειδή τα είχαν φτιάξει και άλλοι. Ήρθαν ύστερα οι μεγάλοι δάσκαλοί σας της Αναγέννησης και έφτιαξαν γύψινα αντίγραφα από τα μαρμάρινα αντίγραφα των ξύλινων αντιγράφων. Και τώρα εμείς φτιάχνουμε με χάλυβα και σκυρόδεμα αντίγραφα από τα γύψινα αντίγραφα των μαρμάρινων αντιγράφων και αντιγράφων σε ξύλο. Γιατί;»

    Ο πρύτανης τον περιεργαζόταν με περιέργεια. Κάτι τον έκανε να σαστίζει, όχι τόσο τα λόγια του Ρόαρκ, αλλά ο τρόπος που τα έλεγε.

    «Κανόνες;» συνέχισε ο Ρόαρκ. «Ορίστε οι δικοί μου κανόνες: Ότι μπορεί να γίνει με ένα υλικό δεν πρέπει ποτέ να γίνεται με άλλο. Ποτέ δύο υλικά δεν είναι ίδια. Ποτέ δύο τοποθεσίες στη γη δεν είναι ίδιες. Ποτέ δύο κτίρια δεν έχουν τον ίδιο σκοπό. Ο σκοπός, η τοποθεσία, το υλικό καθορίζουν το σχήμα. Τίποτα δεν είναι λογικό ή όμορφο αν δεν δημιουργείται από μία κεντρική ιδέα και η ιδέα ρυθμίζει κάθε λεπτομέρεια. Ένα κτίσμα είναι ζωντανό, όπως κι ένας άνθρωπος. Η ακεραιότητά του είναι να ακολουθεί την δική του αλήθεια, το δικό του μοναδικό θέμα και να υπηρετεί το δικό του μοναδικό σκοπό. Ο άνθρωπος δεν δανείζεται κομμάτια του σώματός του. Ο άνθρωπος δεν δανείζεται τμήματα της ψυχής του. Ο δημιουργός του του δίνει την ψυχή, καθώς και κάθε τοίχο, παράθυρο και κλιμακοστάσιο για να την εκφράσει».

    «Αλλά όλες οι κατάλληλες μορφές έκφρασης έχουν ανακαλυφθεί από παλιά», αντέταξε ο πρύτανης.

    «Έκφρασης ποιου πράγματος; Ο Παρθενώνας δεν υπηρετούσε τον ίδιο σκοπό με τον ξύλινο πρόγονό του. Ένα αεροδρόμιο δεν υπηρετεί τον ίδιο σκοπό με τον Παρθενώνα. Κάθε μορφή έχει το δικό της νόημα. Κάθε άνθρωπος δημιουργεί το νόημά του, τη μορφή και το σκοπό του. Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό που έχουν κάνει οι άλλοι; Γιατί γίνεται ιερό, μόνο και μόνο επειδή δεν είναι δικό μας έργο; Γιατί όλοι και καθένας ξεχωριστά έχουν δίκιο αρκεί να μην εκφράζεται ο εαυτός μας; Γιατί ο αριθμός των άλλων παίρνει τη θέση της αλήθειας; Γιατί η αλήθεια γίνεται ένα απλό ζήτημα αριθμητικής, και μάλιστα μόνο πρόσθεσης; Γιατί το καθετί παραποιείται ώστε να ταιριάξει με όλα τα άλλα; Κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει. Δεν ξέρω. Δεν το έμαθα ποτέ. Θα ήθελα να το καταλάβω».

    Υ.Γ. Εξαιρετικά αφιερωμένο στον Σ. Μάνο που πρότεινε το γήπεδο του ΠΑΟ να μην έχει το ύψος μια πολυκατοικίας 14 ορόφων, γιατί έτσι θα κρύβεται η θέα προς τον Παρθενώνα! Η μη παρεμπόδιση της θέας του Παρθενώνα έχει καταστρέψει την εύρυθμη λειτουργία μια πόλης πέντε εκατομμυρίων κατοίκων και οδηγεί τους κατοίκους της στον υπόνομο του μετρό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. 1.αναρωτιέμαι αν θα σας αναφέρει και εσάς κάποτε με αυτό τον όρο, ή ίσως να το έχουν κάνει ήδη.

    2.ωραία φράση αυτή
    3.έμεινα έκπληκτος με αυτά που διάβασα! & συμφωνώ απόλυτα

    4. Για τον Καζαντζάκη: προσωπικά και να μην είχε γράψει την Οδύσσεια η γνώμη μου για τον Καζαντζάκη θα ήταν ακριβώς η ίδια. Βαριέμαι αφάνταστα την ποίηση. Οι ποιητές γράφουν για τον εαυτό τους, απορώ γιατι μας διδάσκουν ποιήματα "επικά" στο σχολείο και αλλα μη επικά αλλά εξίσου άσχετα και ακαταλαβίστικα.

    5. Πέστε μας και για κανένα αλλοδαπό άσπρο ελέφαντα, προσπάθησε κανείς να διαβάσει τον Ζαρατούστρα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. @ Axuro

    Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά ο Μακρυγιάννης, προσπάθησε να βρεις το βιβλίο του Κυριάκου Σιμόπουλου "Ιδεολογία και Αξιοπιστία του Μακρυγιάννη".(Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ).

    Ισως αναθεωρήσεις τις απόψεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. @Bourchas

    μήπως γιατί είναι όμορφο? λέω...

    εκτός εάν έχετε κάτι επαναστατικό σαν τις ωραίες ιδέες του le corbusier(υπερμεγέθης λευκος ελέφαντας) που έδωσαν συγχωροχάρτι σε κάθε μαλάκα αρχιτέκτονα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Όπα! Σιγά , Βαγέλη, σιγά.
    θα βγάλουμε όλοι όλα τα απωθημένα μας, τώρα;
    Αν αναφέρεσαι στην "ιεροποίηση" του πάω πάσο. Όχι όμως και πλήρης αποκαθήλωση!
    yanis h, ούτε μέσα στο μυαλό μου να ήσουν!΄Νωρίτερα σκεφτόμουν πόσο μεγάλος Άσπρος Ελέφαντας είναι η θρησκεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. @doncat

    Καλέ μου, τα σχόλια στα οποία αναφερόμουν εγώ γενικά, γιατί αν αναφερόμουν ειδικά, κάποιοι θα τσαντίζονταν(και δικαίως), χωρίς αυτό να προσέθετε κάτι στην κουβέντα, δεν σύγκριναν το έργο κάποιου με την απήχηση αυτού, αλλά έκαναν κατευθείαν αποτίμηση της ηθικής του ακεραιότητας και υπόστασης. Δεν έγινα πιο συγκεκριμένη, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω.

    Ο νοών νοείτο, νομίζω.

    Γι'αυτό είπα ότι έκανα γενική παρατήρηση. Δεν χρειάζεται να μου εξηγείς τι εννοείς με τον όρο "άσπρος ελέφαντας". Ησουν παραπάνω από σαφής.

    Αλλά πολλά από τα σχόλια που ακολούθησαν, αντί να αναφέρονται στην ουσία του post, αναλώθηκαν σε αξιολογικές προσεγγίσεις εκτός θέματος. Και δεν μπορούσα να μην το παρατηρήσω. Για παράδειγμα, κάποιοι ενοχλήθηκαν επειδή ορισμένοι άλλοι αποκάλεσαν τον Μακρυγιάννη τοκογλύφο και απατεώνα και καθήκι και άλλα σχετικά. Ενώ το θέμα μας είναι αν το έργο του Μακρυγιάννη είναι αντίστοιχο της φήμης του, και της αναγόρευσής του σε κάτι σαν αυτό που χαρακτήρισες εσύ άσπρο ελέφαντα. Προσοχή, το έργο του, όχι το ποιόν του! Και τον Μότσαρτ καθήκι τον θεωρούσαν αρκετοί σύγχρονοί του αλλά και μεταγενέστεροι, γιατί μόνο συμβατός δεν ήταν με τον ηθικό κώδικα της εποχής. Αν όμως κάποιος έρθει και μου πει ότι δεν του αξίζει να τον θεωρούν μεγάλο συνθέτη, λόγω του ότι απατούσε ασυστόλως τη συμπαθέστατη γυναίκα του, θα βάλω τα γέλια! Αν όμως έρθει κάποιος και μου πει "ο Μότσαρτ δεν είναι τελικά τόσο σπουδαίος όσο θέλουμε να πιστεύουμε, γιατί κάποιος άλλος συνέθετε τα έργα του, ή γιατί αυτά που εκείνος έκανε τότε τα είχε κάνει ήδη κάποιος άλλος νωρίτερα, που όμως δεν είχε την τύχη να παρουσιάσει το έργο του", τότε θα μπω όντως στη διαδικασία να ελέγξω τα επιχειρήματα αυτά και ενδεχομένως να αλλάξω και τη στάση που έχω απέναντι στον Μότσαρτ.

    Ελπίζω τώρα να έγινε κατανοητό αυτό που έγραψα πριν. Και εννοείται πως θα διάβαζα αυτό που έγραψες, πάντα διαβάζω αυτά που γράφεις. Για κάποιο λόγο όμως, τώρα τελευταία φαίνεται να το αμφισβητείς αυτό. Αν όντως είναι έτσι, ε λοιπόν, το λέω και δημοσίως, κάνεις λάθος...

    Ολα αυτά τα έγραψα για να σου αποδείξω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να μου εξηγείς τι γράφεις ή τι εννοείς. Ελπίζω στο μέλλον να μην υπάρξει ξανά λόγος να σου εξηγήσω εγώ τι γράφω ή τι εννοώ, όπως έχω κάνει περισσότερες από 2 φορές το τελευταίο 15ήμερο.

    Μπορεί να φταίει που δεν εμφανίζομαι συχνά πια. Να έχει επέλθει αυτό που λέμε "χάσμα επικοινωνίας". Δεν πειράζει όμως! Γι'αυτό είναι τα χάσματα, για να γεφυρώνονται.

    :) Με πολλή αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. Kαι κάτι συμπληρωματικό:

    Aυτοί που ενοχλήθηκαν με τους χαρακτηρισμούς που αποδόθηκαν στον Μακρυγιάννη, δεν θα έπρεπε να ενοχληθούν, γιατί το τι είναι ο άλλος στην προσωπική του ζωή πολλές φορές ουδεμία σχέση έχει με την ποιότητα του έργου του! Ο Κένεντι, για παράδειγμα, είναι ήρωας μεγάλης μερίδας του αμερικανικού λαού ακόμη και σήμερα, δεκαετίες ολόκληρες μετά το θάνατό του. Στην προσωπική του ζωή αλλά και στις δοσοληψίες του, δεν ήταν και άγιος! Ωστόσο, αυτό που έμεινε πίσω ήταν το συνολικό προφίλ που επέλεξε να έχει, και όχι τα σκάνδαλα με τις διάφορες γκόμενες, ούτε ο αμήχανος χειρισμός του στα γεγονότα στον Κόλπο των Χοίρων.

    Κατά συνέπεια, δεν διαφώνησα μαζί σου με την τοποθέτησή σου περί άσπρων ελεφάντων, αλλά με όλους όσοι πήραν προσωπικά ορισμένους χαρακτηρισμούς που αποδόθηκαν σε πρόσωπα ιστορικά! Φευ! Πως είναι δυνατόν να έχουμε πλήρη εικόνα λοιπόν, επαναλαμβάνω, για το ηθικό ποιόν του "κρινόμενου"; Μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για το έργο του. Θεώρησα με άλλα λόγια, και το κλείνω εδώ το θέμα, ατόπημα να ταυτιζόμαστε και να αξιολογούμε ηθικά, πρόσωπα και πράγματα που δεν γνωρίζουμε ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Εσύ, για παράδειγμα, άποψη για τον Ελύτη μπορείς να έχεις, γιατί τον γνώριζες και προσωπικά, εγώ πάλι όχι. Το έργο του θα κρίνω, και αν μου αρέσει η ποίησή του, και πάλι, δεν θα προσβληθώ αν κάποιος γυρίσει και μου πει, "μα, τι λες, ο τύπος ήταν γελοίος". Από το ένα αυτί θα μπει και από το άλλο θα βγει.

    Ελπίζω τώρα να κατάλαβες τι εννοούσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. @Λευτέρης

    Εννοείται πως έχεις δίκιο. Η αδελφή μου ασχολείται επαγγελματικά με το θέατρο. Πολλά χρόνια πριν την είχα ρωτήσει γιατί αποφεύγει να κάνει παρέα με μια ηθοποιό που είχε στήσει μια ερασιτεχνική ομάδα της οποίας μέλος ήταν και η αδελφή μου, πριν ξεκινήσει τις σπουδές της στο Θέατρο Τέχνης.

    Μου είπε λοιπόν "δεν θέλω να την βλέπω στις στιγμές της παρακμής της, γιατί αυτό επηρεάζει το σεβασμό που πρέπει να έχω στο έργο που κάνει στο πλαίσιο της ομάδας". Με παραξένεψε τότε αυτό που μου είπε, ιδίως γιατί το βρήκα πολύ περίπλοκη σκέψη για ένα παιδί 16 ετών. Μετά όμως κατάλαβα πως είχε δίκιο. Με την έννοια του ότι η αδελφή μου ήθελε να έχει επαφή μόνο με το έργο της "δασκάλας" της, και όχι με την προσωπικότητα αυτής, εν γένει. Είχε από τότε τη σύνεση να αντιλαμβάνεται ότι, παρά το γεγονός πως η δασκάλα της έπινε ένα μπουκάλι ουίσκι στην καθησιά της, μπορούσε να εξηγεί τον Προμηθέα Δεσμώτη και τις Ευμενίδες μοναδικά, και διέθετε το ταλέντο να ανεβάζει εξαιρετικές παραστάσεις, διαθέτοντας ελάχιστα μόνο μέσα και έφηβους ηθοποιούς...

    Τώρα βεβαίως ξέφυγα κι εγώ από το θέμα του post, αλλά βρήκα το σχόλιό σου, Λευτέρη, πολύ ενδιαφέρον και καίριο. Συμφωνώ απολύτως μαζί σου, αν και δεν είμαι της ίδιας σχολής τελικά! Ψάχνω πάντα τα credits, είναι και λίγο η διαστροφή του επαγγέλματος, αλλά είμαι σίγουρη πως κάτι χάνεται έτσι. Ενώ, αν δεν γνωρίζείς τίποτε για το δημουργό, στέκεσαι απέναντι στο έργο του με μια αθωότητα που σου επιτρέπει να βυθιστείς σε αυτό, αν είναι μεγάλο και σπουδαίο, ή να το προσπεράσεις, χωρίς δεύτερη σκέψη και καμία ενοχή, αν είναι κακό...

    Πρέπει να πάω για ύπνο, δυστυχώς...

    Σε χαιρετώ, εις το επανιδείν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. Καλημέρα σας!

    Love, Peace και ...γούτσου γούτσου :)

    Μην πυροβολείτε τους λευκούς ελέφαντες!

    Μη γίνουν κι εκείνοι ...εξαφανισμένο είδος ;)



    Για τους παραπονιάρηδες ...Καίσαρες-Μπαμπάδες (κατά φοβερή σύμπτωση, διανύουμε και τον Ιούλιο):

    Ειρήνη Υμίν και Mea Culpa!


    Με πολλή αγάπη,


    Το ...τσογλανάκι σας

    (με την original καλή έννοια φυσικά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ "ΛΕΥΚΟΤΕΡΟΙ" ΛΕΥΚΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ "ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ", ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣ ΤΩΝ Α.Ε.Ι. ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. Ο kostas trent είπε:

    "Συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο Δήμου :
    θ ά ν α τ ο ς στους γέρους !"


    Κώστα, όχι να σταματήσω εγώ και να αρχίσουν άλλα ...βιολιά ;)

    Υπάρχουν αρκετοί "γέροι" που αδικούνται με την παραπάνω "προτροπή", όπως και πολλοί ...νεότεροι που την αξίζουν και με το παραπάνω!

    Άλλωστε κάθε συζήτηση για τέτοιες "αξίες" είναι ...αντικειμενικά υποκειμενική ;)

    Υπάρχουν και γούστα και βιώματα και εμμονές που μας επηρεάζουν πέρα από "απόλυτες αξίες". Ας παραμείνουμε στο θαυμασμό και στην κριτική, χωρίς να ισοπεδώσουμε τα πάντα!

    Θαρρώ πως το post είχε "ψωμί", αλλά η μάλλον ατυχής (μπορώ να εξηγήσω τι εννοώ) επιλογή των προσώπων-παραδειγμάτων δε μας άφησε να δούμε τόσο το δάσος και πιάσαμε τα δέντρα.

    Θα πραγματευτώ κι εγώ κάποια στιγμή το ζήτημα, αλλά σε άλλη βάση και χωρίς να εστιάσω στα "δεύτερα" της "Ψωροκώσταινας". Κάποια hints έχω δώσει με σχόλιά μου σε σχετικά πρόσφατο post - και μη με "προ(σ)καλέσει" πάλι κανείς, ειδικά αν είναι κολλητός του ...Σοπενάουερ :))

    Αν αρχίσουμε να θάβουμε ή να λιβανίζουμε συγκεκριμένους ανθρώπους και δη "νεκρούς", μάλλον θα ...χάσουμε τη μπάλα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. "Άσπροι ελέφαντες. Τα Ιερά ζώα. Υπάρχουν σε κάθε χώρα. Κάπως κάποιοι κατάφεραν και καθιερώθηκαν και από τότε κανείς δεν τολμάει να τους θίξει. Είναι ταμπού.

    Όλα τα έθνη τρέφουν άσπρους ελέφαντες, αλλά εμείς κοντεύουμε να πάθουμε γενική ελεφαντίαση."

    πολύ πετυχημένο το τόπικ αυτό ως θεματολογία.

    Κρίμα αδικείται με την τόσο σύντομη ζωή του και την δημοσίευση άλλου.

    " Ήταν πράγματι ο Μακρυγιάννης μεγάλος συγγραφέας; (καλά, σαν άνθρωπος ήταν απαράδεκτος) "

    όπα αυτό πολύ ενδιαφέρον..

    για πείτε μας τη γνώμη σας - και για τον συγγραφέα και για τον άνθρωπο.

    γενικά σε αυτό το απίστευτα ενδιαφέρον ποστ θα ήθελα μεγαλύτερη συνεισφορά από εσάς κε. Νίκο..




    Υ.Γ Θεωρώ πως υπάρχει πολλές φορές μία βιομηχανία που "ανεβάζει" άσπρους ελέφαντες - μαμούθ θα έλεγα καλύτερα (βλ . Κοέλ(ι)ο -> μέτριοτατος)

    ενώ άλλους τους υποτιμάει , τους πατάει , και τους πατάει ( π.χ για μένα Όσκαρ Ουάιλντ (τι όμορφος άνθρωπος..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. Το ότι οποιοσδήποτε καλλιτέχνης, διανοητής κλπ δεν αρέσει σε κάποιον, δεν τον κάνει αυτομάτως "άσπρο ελέφαντα".

    Αυτό που χρειάζεται είναι να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να άγεται σε επίπεδα απροσπέλαστα στην κριτική. Ας μη φτάσουμε, όμως, να μυθοποιείται του καθενός ο υποκειμενισμός ή η άγνοια ή η αυθαίρετη (=αθεμελίωτη) και αυτάρεσκη (="εγώ που ξεχωρίζω από τα πρόβατα") θέση.

    Επομένως, το θέμα δεν είναι οι άσπροι ελέφαντες (αφού ο καθένας έχει τελικά διαφορετική αντίληψη των "χρωμάτων"). Το θέμα είναι "τίποτα να μην είναι ιερό, εκτός από την ακεραιότητα του νου". Ας κρίνουμε τους πάντες, με προσοχή και συγκεκριμένη τεκμηρίωση. Αλλά μην κάνουμε έναν τεράστιο "άσπρο ελέφαντα" τη δήθεν ελευθερία της αυθαιρεσίας ή της γενίκευσης ή της θρασείας άγνοιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.