Το υποθηκευμένο ακίνητο «Πατρίς»

Ο κόφτης όπως τον οραματίστηκε πριν 10 χρόνια ο Διαμαντής Αϊδίνης

Μερικά νούμερα - γυμνά:

Το 2009 οι πρωτογενείς δαπάνες του Δημοσίου (το κόστος του κράτους) έφτασαν τα 57,98 δισεκατομμύρια. Το 2003 ήταν τα μισά: 30, 46 δις.

Το δημόσιο χρέος ανέβηκε από 184,51 δις το τέλος του 2004, σε 297,92 δις το 2009.

Στο ίδιο διάστημα οι δημόσιες δαπάνες από 47% του ΑΕΠ έφτασαν στο 54% - ενώ τα δημόσια έσοδα έπεσαν στο 38%. Η διαφορά εσόδων εξόδων από τέσσερις μονάδες ανέβηκε στις δέκα έξη.

Στα πεντέμισι αυτά χρόνια ο αρμόδιος τότε υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος έκανε 865.132 διορισμούς (το 60% εκτός ΑΣΕΠ). Το μισθολογικό κόστος του Δημοσίου αυξήθηκε 117% στην Ελλάδα (έναντι 40% στην Ε.Ε. και 17% στη Γερμανία).

Τέτοια νούμερα και άλλα ανάλογα απαριθμώ στους ξένους δημοσιογράφους όταν με ρωτάνε γιατί και πώς χρεοκοπήσαμε.

Είμαστε σαν κάτι παιδιά με άσωτους γονείς και τζογαδόρους θείους, που καλούνται τώρα να πληρώσουν τα χρέη της οικογένειας και να σώσουν το υποθηκευμένο ακίνητο «Πατρίς».

       

      -  Μα δεν πληρώνουμε τώρα έξη χρόνια; Θα ρωτήσει δίκαια ο πολίτης.

Πληρώναμε, ίσα ίσα για να μην χρεοκοπήσουμε. Έξοδα όμως δεν περιορίσαμε και κυρίως μεταρρυθμίσεις δεν κάναμε. Αχ! Αυτές οι μεταρρυθμίσεις! Διαβάζω σε ένα γράμμα του Πέτρου Δούκα, υφυπουργού του Στέφανου Μάνου – τι φοβερό εσωκομματικό πόλεμο υπέστη ο Μάνος το 90-93, για να μην κάνει μεταρρυθμίσεις.

Κι εκεί που κάπως κακομοίρικα ψευτο-ισορροπούσαμε στο τέλος του 2014, ήρθε η «πρώτη φορά Αριστερά» και μας έδωσε τη χαριστική βολή. Μας χρέωσε και άλλα 86 δις, που μας κόστισε η γενναία διαπραγμάτευση Βαρουφάκη (κατά προχθεσινή δήλωση Στουρνάρα).

Και τώρα ο κόφτης.

Πού σε πονάει και πού σε κόφτει!

Ίλιγγος με πιάνει όταν υπολογίζω ότι θα πληρώσω υπερδιπλάσιο ΕΝΦΙΑ (εκεί που θα τον καταργούσαν!) και πως οι νέοι φόροι θα με επιβαρύνουν τουλάχιστον 30% επάνω. Πού θα τα βρω;

Όχι, δεν μας βούλιαξαν διεθνείς συνωμοσίες, κακόβουλοι ξένοι γραφειοκράτες, εχθρικοί τραπεζίτες. Μας βούλιαξαν δικοί μας άνθρωποι, ανίκανοι, σπάταλοι, επιπόλαιοι, που τους ψηφίσαμε και τους ξαναψηφίσαμε!

Είμαστε άξιοι της τύχης μας!