Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2016

Αποχαιρετισμός στον Comandante Fidel

Ξαναμελετώντας τη ζωή του, σκόνταψα πάλι σε ένα επίμονο ερώτημα. Γιατί οι μεγάλοι απελευθερωτές  καταλήγουν να γίνουν στυγνοί τύραννοι; 

Ο Φιντέλ μετά την επανάσταση θα μπορούσε να κυβερνάει για χρόνια την Κούβα σαν εκλεγμένος ηγέτης – ήταν τόσο δημοφιλής και αγαπημένος, ιδιαίτερα τον πρώτο καιρό. Ποιος ο λόγος να στήσει ένα αστυνομικό κράτος, να απαγορεύει τον ελεύθερο λόγο, να φυλακίζει, να βασανίζει; Το είχε ανάγκη;

Το ίδιο ερώτημα με απασχόλησε για πολλούς επαναστάτες. Γιατί ο Ροβεσπιέρος, ο μέγας «αδιάφθορος», αποκεφάλισε εκατοντάδες, όχι αντιπάλους – αλλά συναγωνιστές του; Γιατί ο Στάλιν σκηνοθέτησε τις «Δίκες της Μόσχας» και εξολόθρευσε τους σημαντικότερους συντρόφους του; Τι ανάγκη είχε ο Μάο να κάνει την «πολιτιστική επανάσταση» και να χρεωθεί εκατομμύρια ζωές – χωρίς κανείς να καταλάβει τον λόγο;

Και γιατί οι Αριστεροί δικτάτορες γίνονται στην συνέχεια μεγαλύτεροι σφαγείς του ίδιου του λαού τους  από τους δεξιούς;  Φράνκο, Σαλαζάρ, Μεταξάς, Παπαδόπουλος, ακόμα και ο Πινοτσέτ, δεν έχουν εκκαθαρίσει ούτε το 1% από όσους εξολόθρευσε ο Πολ Ποτ; (Ίσως το γεγονός ότι οι αριστεροί αισθάνονται αλάνθαστοι απόστολοι μίας απόλυτης πίστης, τους κάνει ανηλεείς απέναντι στους «αιρετικούς»;).

Αλλά ας επιστρέψουμε στον Κάστρο. Πώς λοιπόν, οι μεγάλοι επαναστάτες, οι μεγάλοι απελευθερωτές μετατρέπονται, σχεδόν αναγκαστικά σε απαίσιους τυράννους και εκτελεστές; 

Απελευθερώνουν ένα λαό από μία βαριά τυραννία για να τον ρίξουν μετά σε άλλη, βαρύτερη;

Μήπως, όπως έγραψε ο Μιχάλης Τσιντσίνης στα ΝΕΑ: «κάθε ουτοπία, φέρει εντός της το σπέρμα της τυραννίας:»

Θυμάμαι τις ανταποκρίσεις και τις φωτογραφίες από την νικηφόρα εκστρατεία του Κάστρο που κατέλυσε το διεφθαρμένο καθεστώς του Μπατίστα. Όλη η υφήλιος ήταν τότε με το μέρος του. Κι αργότερα, μετά την γελοία επίθεση του «Κόλπου των Χοίρων» που ρεζίλεψε τον Κένεντυ, πάλι ο Φιντέλ βγήκε από πάνω, νικητής.

Μετά όμως άρχισαν να έρχονται άλλα νέα από την Κούβα: καταπίεση, παρακολούθηση, φυλακές, βασανιστήρια, εκτελέσεις. Οι εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας  γινόντουσαν όλο και πιο εφιαλτικές. Ο παράδεισος, έπαιρνε την μορφή της Κόλασης.

Σίγουρα δεν βοήθησε ο αποκλεισμός από τις ΗΠΑ. Αλλά όσο υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, η βοήθεια της ισοστάθμιζε το μποϋκοτάζ των «Ιμπεριαλιστών».

΄Υστερα, βέβαια, ήρθε η εξαθλίωση. Μέχρι που ο Ομπάμα είχε το θάρρος να άρει τον αποκλεισμό και να ομαλοποιήσει τις επαφές.

Αλλά ήταν αναγκαία όλη αυτή η παράκαμψη; Δεν μπορούσε από την αρχή να έχει δημιουργηθεί μία άλλη σχέση;


Μάταια ερωτήματα. Ας αποχαιρετήσουμε τώρα έναν γενναίο και δυναμικό άνθρωπο. Η ιστορία θα φροντίσει για την υστεροφημία του. Όταν καταλαγιάσουν τα πάθη – θετικά και αρνητικά – που δημιούργησε. 

90 σχόλια:

  1. Το ερώτημα αυτό κύριε Δήμου βασανίζει πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους.Μάλλον ο σκοπός του επαναστάτη απελευθερωτή ήταν εξαρχής το πως να εξουσιάσει τις μάζες διώχνοντας πρώτα τον αντίπαλό του. Σε κάθε απελευθέρωση ο νικητής δοξάζεται όμως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί αργότερα. Η εξιδανίκευση του από τους ανθρώπους και η τυφλή ομαδική σκέψη . Τα άτομα εκχωρούν στον ηγέτη τους απόλυτο δικαίωμα και οι ίδιοι υιοθετούν μια παθητική στάση. Το ερώτημά μου είναι γιατί αυτοί οι στυγνοί εγκληματίες έχουν τόσους οπαδούς; Εύστοχα το περιγράφει ο Erich Fromm στο υπέροχο βιβλίο: Φόβος μπροστά στην Ελευθερία: Ο πρώτος μηχανισμός φυγής από την ελευθερία είναι η τάση εγκατάλειψης της ανεξαρτησίας του ατομικού εγώ και η συγχώνευση του εγώ με κάποιο άλλο ή κάτι άλλο έξω από το εγώ, για να αποκτήσει το ατομικό εγώ τη δυναμική που του λείπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. > Πώς λοιπόν, οι μεγάλοι επαναστάτες, οι μεγάλοι απελευθερωτές μετατρέπονται, σχεδόν αναγκαστικά σε απαίσιους τυράννους και εκτελεστές;

    Τα παθήματα των προηγούμενων επαναστατών είχαν γίνει φαίνεται μάθημα στους Σαντινίστας, που αφού κατέλαβαν την εξουσία, έκαναν κανονικότατες εκλογές, τις οποίες και… έχασαν, παραδίδοντας την εξουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Πώς λοιπόν, οι μεγάλοι επαναστάτες, οι μεγάλοι απελευθερωτές μετατρέπονται, σχεδόν αναγκαστικά σε απαίσιους τυράννους και εκτελεστές;"

    Μπορεί να απατώμαι, αλλά νομίζω πως αυτό ισχύει πολύ λιγότερο στις λεγόμενες εθνικές επαναστάσεις...

    Επίσης -χωρίς διάθεση να δικαιολογήσω τον Fidel και το καθεστώς του- ίσως η στάση των ΗΠΑ έπαιξε τον ρόλο της στην δημιουργία του αστυνομικού κράτους: όσο νά ναι, μετά τον Κόλπο των Χοίρων και τόσες απόπειρες δολοφονίας, μία ανασφάλεια την νιώθεις...

    Το οποίο βέβαια είναι σχόλιο για την συγκεκριμένη περίπτωση της Κούβας° δεν το εννοώ ως αντίρρηση στην βασική θέση του post.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. > Ποιος ο λόγος να στήσει ένα αστυνομικό κράτος, να απαγορεύει τον ελεύθερο λόγο, να φυλακίζει, να βασανίζει; Το είχε ανάγκη;

    Ασπάσθηκε τον μαρξισμό, έβαλε στόχο τη ριζική αναμόρφωση της ανθρώπινης νοοτροπίας, τη δημιουργία του Νέου, Επαναστατικού Ανθρώπου, που να βάζει το δρόμο προς τον κομμουνισμό πάνω από το ψυγείο Κελβινέιτορ κτλ. Διότι του έγινε σύντομα φανερό ότι ο λαός του δεν ήταν φτιαγμένος από τη σωστή στόφα, την επαναστατική. Και πίστεψε ότι με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση, εν ανάγκη και σε στρατόπεδα αναμόρφωσης, μπορούσε, αν όχι ν' αλλάξει τη γενιά του, τουλάχιστον να διαπλάσει την επόμενη σύμφωνα με τις προδιαγραφές του μοντέλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. > Σίγουρα δεν βοήθησε ο αποκλεισμός από τις ΗΠΑ.

    Τον έσπρωξε στην αγκαλιά της ΕΣΣΔ. Τι να κάνεις όταν η χώρα σου είναι γεωγραφική προέκταση των ΗΠΑ, κι εκείνες κηρύσσουν γενικό εμπάργκο; Χρειάζεσαι έναν ισχυρό προστάτη. Κι ο μόνος διαθέσιμος αγαπητικός ήταν η ΕΣΣΔ. Μονόδρομος. Η συνέχεια του έργου ήταν προβλέψιμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδαμε το χαΐρι μας και εμείς οπού δεν μας ηπόκλεισαν αι ΗΠΕς. Δεν είναι έτσι; Δεν μας απόκλεισαν αι ΗΠΕς και έοχυμε σήμερα τους δωσίλογους που μας λένε ότι στην τέφρα της ζωής πρέπει να φυτρώσει η Ευρωπαϊκή Ένωσις.

      Διαγραφή
    2. > Είδαμε το χαΐρι μας και εμείς οπού δεν μας ηπόκλεισαν αι ΗΠΕς.

      Οι ΗΠΑ εκτός από μας ευνόησαν τη Δυτική Γερμανία, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν – τέσσερα αναχώματα απέναντι στον κομμουνισμό. Οι δύο τελευταίες χώρες ήταν πολύ φτωχότερες από μας. Τώρα πετάνε. Αν εμείς δεν είδαμε προκοπή και χαΐρι, μάλλον δε μας φταιν οι άλλοι…

      Διαγραφή
    3. Τόσο πολύ η cia την ανάχωση του κομουνισμού πέτυχε (χρυσές επιτυχίες) που ανάδειξε τους πιο διεφθαρμένους κομουνιστάς σήμερο να μας διακυβερνούνε. Έχει πλάκα ο μεγάλος των πρακτόρων πνευματιστικός κύκλος...

      Διαγραφή
  6. Μετά το θάνατο θα έλθει η αποκαθήλωση και αργά η γρήγορα θα μάθουμε για τα θύματα (όταν γίνουν έρευνες και διατριβές δυτικού τύπου) για το νεποτισμό και φυσικά θα ενημερωθούν οι πάντες για ένα δυο παιδιά του που είναι πάμπλουτα.

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι δεξιοί τύραννοι είναι κυρίως στρατόγκαβλοι.

    Οι αριστεροί είναι κυρίως ουτοπιστές.

    Κάποιοι - σαν τον Μάο και τον Κάστρο - ήταν και τα δύο.

    Άσε που η πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ δεν θα ήθελε ένα παράδειγμα 'ελεύθερου σοσιαλιστικού παραδείσου'. Έδινε βοήθεια στην Κούβα αλλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει στην Ελλάδα σήμερα να αποφύγουμε τον ουτοπισμόν. Δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουν οι ελλαδικοί ουτοπισταί τύραννοι, πόσο θα ταλαιπωρηθούν οι ήπιοι, μελιγαλείς και ανέφελοι και αίθριοι διαγνώστες των τυράννων.

      Διαγραφή
  8. Απο 1999 και μέχρι τις αρχές του 2000 πηγαινοερχόμουν στη Κούβα. Συνολικά πρέπει να βρέθηκα στο νησί καμιά 20αριά φορές. Επισκέφτηκα το Σαντιαγκο την Αβάνα και 3-4 χωριά / πόλεις. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στη χώρα αυτή ήταν η ησυχία που επικρατούσε. Οι δρόμοι, οι άνθρωποι, οι εργάτες. Δεν γνώρισα κάποιον να μου πει πως ο Κάστρο είναι τύρρανος ή δικτάτορας. Δεν είδα μεγάλο μίσος για τον Φιντέλ Κάστρο, ούτε είδα μόνο μεγάλη αγάπη, υπήρχαν και απλοί άνθρωποι που κρατούσαν μια απόσταση από την θεοποίηση. Υπήρχε η αίσθηση και η προσμονή για ένα άνοιγμα της Κούβας προς το δυτικό κόσμο και τα αγαθά αυτού χωρίς όμως να μπορώ να διακρίνω κάποιο ανάθεμα στο καθεστώς. Πρέπει να πω πως εκτός απο την Ελλάδα, πουθενά αλλού στον κόσμο δεν αισθάνθηκα τόσο ασφαλής στη περιπλάνηση μου στους δρόμους και τις περιοχές της χώρας. Επίσης η συναναστροφή μου με απλούς εργάτες και ανθρώπους κάθε ηλικίας και φύλου μου έδινε την εντύπωση της ευτυχίας, της καλοσύνης και της αλληλεγγύης. Βρέθηκα σε ιατρείο στην Μόα, ένα χωριό / κωμόπολη ένιωσα ασφαλής από την πρώτη στιγμή. Συνομίλησα με μαθητές και σπουδαστές άλλοι ενθουσιώδεις με το καθεστώς άλλοι λιγότερο ενθουσιώδης άλλοι απλά σκεφτικοί. Η χώρα αυτή για όσο διάστημα έμεινα εκεί δεν μου έδωσε την εντύπωση μιας χώρας με τη παρακάτω περιγραφή του κειμένου σας :

    καταπίεση, παρακολούθηση, φυλακές, βασανιστήρια, εκτελέσεις. Οι εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας γινόντουσαν όλο και πιο εφιαλτικές. Ο παράδεισος, έπαιρνε την μορφή της Κόλασης.

    Δεν είδα κόλαση κ. Δήμου είδα μια ησυχία, μια βουβαμάρα ναι μια βουβαμάρα, αυτό ήταν το αρνητικό που εξέλαβα.
    Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κριθεί ο Κάστρο.
    Θα ήθελα να σας ρωτήσω με βάση τί γράψατε την παραπάνω παράγραφο, απο που αντλήσατε τις πληροφορίες σας και διαμορφώσατε αυτή την άποψη;

    και ένα ακόμη ερώτημα, με την πτώση της ΕΣΣΔ ποιός ο λόγος της συνέχισης του εμπάργκο απο τις ΗΠΑ προς αυτή τη μικρή χώρα; Μήπως τα δύο συστήματα Καπιταλισμός και Σοσιαλισμός βρέθηκαν στα καλύτερα τους και τόσο κοντά που ήταν αδύνατο να αποδεχθούν το ένα την ύπαρξη και τα όποια καλά του άλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φυλακές, βασανιστήρια, εκτελέσεις

      φίλε το ερώτημα πρέπει να αντιστραφεί προς εσένα. Πήγες σαν τουρίστας και προσπαθείς να πείσεις εμάς αλλά και τον εαυτό σου ότι μπήκες σε κρατητήρια και εκεί υπάρχει γενικά η καλοσύνη και αλληλεγγύη.
      Ψρδρ.

      Διαγραφή
    2. > Δεν είδα κόλαση κ. Δήμου είδα μια ησυχία, μια βουβαμάρα

      Περιμένατε δηλαδή τα βασανιστήρια κι οι εκτελέσεις να γίνονται στη μέση του δρόμου;

      Φυλακές επισκεφθήκατε; Εκεί βρίσκονται οι φυλακισμένοι.

      Διαγραφή
    3. Δεν πηγα για τουρισμό. Δεν πήγα σε τουριστικα μέρη. Επισκέφθηκα τις δύο μεγάλες πόλεις την Αβάνα και το Σαντιαγκο και μερικές μικρότερες. Δεν λέω τίποτα παραπάνω απο αυτό που είδα και ένιωσα / αντιληφθηκα τους 6-7 μήνες που πηγαινοερχόμουν. Δεν περίμενα βεβαίως να δω στους δρόμους βασανιστήρια ούτε βεβαίως προσπάθησα να αναπτύξω πολιτική δράση στη Κούβα; Να δώσω ένα παράδειγμα, έχω πάει αρκετές φορές λόγω δουλειάς στο Ιραν ( στο παρελθόν και αυτό) εκεί είχα την αίσθηση του ελέγχου και του φόβου, όχι δικού μου φόβου αλλά των ανθρώπων που συναναστράφηκα. Φόβο στη Κούβα δεν είδα ! Πάρτε παράδειγμα τη γειτονική μας Τουρκία. εκεί τα τελευταία 3-4 χρόνια έχει θεριέψει η ανησυχία και ο φόβος (αναφέρομαι στα αστικά κέντρα )

      Διαγραφή
    4. Ναι, ναι σας πιστέψαμε.
      Να δείτε εγώ που πήγαινα συχνά στην ΕΣΣΔ του Στάλιν. Και εκεί βουβαμάρα....

      Διαγραφή
  9. Εμένα με απασχολεί το άλλο. Θεωρώ ότι ο Α. Τσίπρας δεν έπρεπε να πάει, ή αν ήθελε να πάει ας το έκανε ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ως εκπρόσωπος της χώρας. Ο Α. Τσίπρας δεν είναι στην κυβέρνηση επειδή το εκλογικό σώμα ασπάζεται τέτοιου είδους αντιλήψεις ή προτιμήσεις (που ασπάζεται το 5% του εκλογικού σώματος). Θεωρώ επίσης απαράδεκτο το ότι το δημόσιο επιβαρύνεται για τα έξοδα αυτού του ταξιδιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είναι αδύνατο σε εμένα να διανοηθώ έναν Φιντέλ βασανιστή. Ποιο εύκολα φαντάζομαι βασανιστή τον Ράμφο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Ξαναμελετώντας τη ζωή του, σκόνταψα πάλι σε ένα επίμονο ερώτημα. Γιατί οι μεγάλοι απελευθερωτές καταλήγουν να γίνουν στυγνοί τύραννοι;"

    Διότι αυτός είναι ο μόνος γνωστός ιστορικά τρόπος πρόκλησης μιας καίριας μεταβολής μεγάλης κλίμακας, στον ελάχιστο δυνατό χρόνο και με τους ελάχιστους δυνατούς κινδύνους για την καθεστωτική ιθύνουσα ομάδα - η οποία οφείλει να προστατεύσει εαυτόν για να ολοκληρώσει στην συνέχεια εκείνο που αντιλαμβάνεται ως υπέρτατο καθήκον και μεσσιανική αποστολή.

    Οι ηγέτες που έδρασαν και παρήγαγαν ουσιώδες ιστορικό αποτέλεσμα προφανώς γνώριζαν πολλά περισσότερα από τους θεωρητικολογούντες πασιφιστές του καναπέ και τους σχολιαστές των ραδιοτηλεοπτικών στούντιο.

    Επίσης, προτού ξεκινήσει η συνήθης αντικομμουνιστική ρητορεία καλό θα ήταν να επισημανθεί ότι κεντρικό σύνθημα της κουβανικής επανάστασης υπήρξε το "Patria o Muerte" και όχι το μετέπειτα "Socialismo o Muerte" της καθεστωτικής περιόδου.

    Έτσι, τον Γενάρη του 1959 εκείνος που μπήκε νικητής πολέμαρχος και τροπαιούχος στην Αβάνα πιθανόν δεν ήταν ένας διεθνιστής προλετάριος - όπως σκόπιμα και παραπλανητικά η κατεστημένη αμερικανοστρεφής ιστοριογραφία σώνει και καλά επιμένει, ιδιοτελώς ετεροχρονίζωντας - αλλά ένας εθνικοαπελευθερωτής πατριώτης. Αυτό μάλιστα ήταν και ένα από τα βασικά σημεία διαφοροποίησής του Κάστρο σε σχέση με τον Τσε, ο οποίος θεωρούσε την κουβανική επανάσταση απλά το προοίμιο της απελευθέρωσης της "ενιαίας και αδιαίρετης" Λατινικής Αμερικής.

    Το τι συνέβη μετά είναι άλλο καπέλο.

    Πάντως, πέρα από την να'χαμε να λέγαμε καφενειακού τύπου ρητορική των παγκόσμιων ΜΜΕ δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντα ζητήματα σε σχέση με την Κουβανική επανάσταση και με τα μετέπειτα διαδραματισθέντα, που σπανίως μάλιστα θίγονται, είναι κατά την άποψη μου τα εξής:

    1. Η διερεύνηση της σχέσης Τσε-Κάστρο (και οι όποιες αναλογίες της με την πορεία προς τον θάνατο του δικού μας Άρη).

    2. Η φαινομενικά αυτοκαταστροφική συμπεριφορά του Κάστρο καθ' όλη την διάρκεια της πυραυλικής κρίσης του '62.

    Πάντως όποιες και αν είναι οι απαντήσεις, τις καρδιές των ανθρώπων παρηγορεί και εμπνέει, τόσα χρόνια μετά παντού στον κόσμο, όχι η θλιβερή εικόνα του υπέργηρου και επί μισό σχεδόν αιώνα κολλημένου στον δικτατορικό θρόνο Κάστρο αλλά το αποφασιστικό και αυτοκαταστροφικά αδιάλλακτο Βλέμμα του Τσέ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να 'χετε διαλέξει τέτοιο ψευδώνυμο, κάτι παραπάνω θα ξέρετε για το θέμα…

      Διαγραφή
  13. Κι εγώ πήγα τρεις φορές στην Κούβα. Πραγματικά οι άνθρωποι ήταν ήσυχοι αλλά και απελπισμένοι. Μεγάλη φτώχια. Και η πορνεία ως βασικό επάγγελμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πότε η μοίρα της ζωής δεν είναι η μοίρα της πορνείας και του εξευτελισμού. Πότε; Πού;

      Διαγραφή
  14. Βέβαια η ερώτησή μου είχε αφορμή τον Κάστρο - αλλά μην ξεχνάτε και τους άλλους. Και τις διαφορές μεταξύ αριστερών και δεξιών δικτατόρων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς κ. Δήμου!
      Στη χώρα του (κατά Κασιμάτη) "Υπαρκτού Ελληνισμού", οι αριστεροί δεν είναι καν δικτάτορες, βασανιστές, σφαγείς, αλλά (πολλές φορές) αντικείμενα θαυμασμού αν όχι λατρείας!

      Χ. Ρ.

      Διαγραφή
    2. Διαφορές!?

      Η εξής μία: Οι μεν θέλουν να αλλάξουν "τον κόσμο", η δε να τον διαχειριστούν.

      Η δεξά απάντηση στο ερώτημα της κοινωνικής εξέλιξης είναι πάντοτε "μεταρρύθμιση", την στιγμή που η αντίστοιχη αριστερή θέση είναι μονίμως "ανατροπή" ... με ότι αυτό σημαίνει.

      Διαγραφή
  15. Εάν ήμουν κάτοικος του Ελ Σαλβαδόρ ή της Νικαράγουας την δεκαετία του 1950, ίσως ο Κάστρο να αποτελούσε κάποια ελπίδα για μένα. Αλλά ως Έλληνας του 2016, δεν βλέπω τι έχει να μου προσφέρει το παράδειγμά του και σίγουρα δεν με εκφράζει με τίποτα ο κοριτσίστικος οίστρος του πρωθυπουργού μας στον επικήδειό του...

    Είμαι περίεργος εάν κάποιος του Συρίζα είχε πάει στην κηδεία του Χάβελ ή αν θα πάει στην κηδεία του Βαλέσα (που να μακροημερεύσει ο άνθρωπος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο «επαναστάτης» που έγινε ένας στυγνός ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ με γιότ, ρόλεξ, ιδιόκτητο νησί και εξολόθρευσε κάθε ίχνος αντίρρησης ή αντιπολίτευσης στην χώρα του που αναγκαστικά μετετράπη σε ένα απέραντο πορνείο. «Είναι ο άντρας με τις 35.000 γυναίκες» έγραψε η New York Post το 2008 για τον ηγέτη της Κούβας. Ο βρωμιάρης ανάγκασε τα κορίτσια της Κούβας να κοιμηθούν μαζί του. Είναι κι ο βιολογικός πατέρας του έθνους.
    http://www.digitaljournal.com/article/260038

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Όσο για το ερώτημά σας, γιατί οι μεγάλοι επαναστάτες, οι μεγάλοι απελευθερωτές μετατρέπονται, σχεδόν αναγκαστικά σε απαίσιους τυράννους και εκτελεστές;
    Εμπειρικά, πάντως, τις περισσότερες φορές επικαλούνται κατάσταση πολιορκίας και έκτακτης άναγκης για να αντιμετωπίσουν εξωτερικούς εχθρούς. Τώρα εάν είναι αυτό πρόφαση ή προδιαγεγραμμένη εξέλιξη που προκαλείται από το ίδιο το γεγονός της εξέγερσής τους...???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. The whole problem with the world is that fools and fanatics are always so certain of themselves, and wiser people so full of doubts. Bertrand Russell
    Bertrand Russell.
    Οι κομμουνιστές, όπως και οι πρώτοι χριστιανοί, αφ' ότου ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπως και οι φανατικοί Ισλαμιστές σήμερα, "κατέχουν" την απόλυτη αλήθεια. Άρα ως γνώστες της απόλυτης αλήθειας, δικαιούνται να αφανίζουν κάθε αντίπαλο ή δυνητικό αντίπαλο, κάνοντας καλό στην ανθρωπότητα.
    Στο "Γιασασίν Μιλλιέτ" ο Μαραντζίδης αναφέρει την δήλωση ενός "δεξιού" αντιστασιακού ποντιακής καταγωγής, για τις συγκρούσεις με τον ΕΛΑΣ, οι οποίες ακολούθησαν την απελευθέρωση,(πριν τα Δεκεμβριανά της Αθήνας): Εμείς τους κόβουμε τα κλαδιά. Αυτοί μας κόβουν από την ρίζα.
    Ο φανατικός μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνος και είναι απόλυτα σίγουρος για το δίκιο του. Τώρα... Οι 35.000 γυναίκες του Κάστρο και η συλλογή υπερπολυτελών αυτοκινήτων του Μπρέζνιεφ, είναι άλλο ζήτημα. Τόσο καλό κάνουν στην ανθρωπότητα... Δεν δικαιούνται και λίγη διασκέδαση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Οι άνθρωποι ψηφίζουν με τα πόδια. Εκατομμύρια Ανατολικογερμανοί πέρασαν περπατώντας στην Δυσική Γερμανία μέχρι που οι Ανατολικοί αναγκάστηκαν να χτίσουν το Τείχος. Ενάμιση εκατομμύριο Κουβανοί σκυλοπνίγηκαν (ακόμα και με σαμπρέλες) για να περάσουν στις ΗΠΑ.

    Για μένα το δείγμα του πόσο δημοκρατικό είναι ένα κράτος φαίνεται από το αν οι κάτοικοί του είναι ελεύθεροι να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Κράτη-φυλακές δεν μπορεί να είναι δημοκρατικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι άνθρωποι ψηφίζουν (και… “αγοράζουν”!) με το συναίσθημα.
      (…και τα πόδια ακολουθούν :-)

      Δημοκρατική η Τουρκία, άραγε; (δεν το ισοπεδώνω, χάριν συζήτησης γαρ)

      Διαγραφή
    2. Ελπίζω όχι μόνο με το συναίσθημα - αλλά και με την λογική. Αλλιώς μας έφαγε ο λαϊκισμός...

      Πού κολλάει τώρα η Τουρκία;

      Διαγραφή
    3. Γράφει ο Ν.Δ.:

      "Ενάμιση εκατομμύριο Κουβανοί σκυλοπνίγηκαν (ακόμα και με σαμπρέλες) για να περάσουν στις ΗΠΑ.

      Για μένα το δείγμα του πόσο δημοκρατικό είναι ένα κράτος φαίνεται από το αν οι κάτοικοί του είναι ελεύθεροι να ταξιδέψουν στο εξωτερικό."


      Και εδώ επιβάλλεται αμέσως άλλη μια "σχετικοποίηση": Τι συμβαίνει με όσους πρόσφυγες σκυλοπνίγηκαν όλα τα τελευταία χρόνια στη Μεσόγειο; Οι μεν πέθαναν γιατί δεν τους άφησαν να φύγουν νόμιμα, οι δε πέθαναν γιατί δεν τους άφησαν (και δεν τους αφήνουν) να έρθουν νόμιμα. Η διαφορά συνίσταται μόνο στη θάλασσα που σκυλοπνίγηκαν.

      Κράτος-φυλακή η ("δικτατορική") Κούβα, και φρούριο η ("δημοκρατική") Ευρώπη. Οι συνέπειες ακριβώς οι ίδιες.

      Διαγραφή
    4. Πολύ ατυχής παραλληλισμός.

      Ένα κράτος-φυλακή είναι μία φυλακή που περιορίζει την ανθρώπινη ελευθερία.

      Αντίθετα τα κράτη τα οποία προσεγγίζουν οι μετανάστες δεν απαγορεύουν την είσοδο. Δεν είναι φυλακές. Ένας Αφγανός τουρίστας με νόμιμο διαβατήριο μπορεί να επισκεφθεί όποιο κράτος θέλει. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν παλεύουν για να ΜΠΟΥΝ σε κάποιο κράτος αλλά για να ΜΕΙΝΟΥΝ. Γυρεύουν άσυλο, άδεια παραμονής και εργασίας.

      Καλές είναι οι σοφιστείες Βιεννέζε - αλλά δεν πιάνουν στους φιλόσοφους.

      Διαγραφή
    5. Κύριε Δήμου, δεν μπορώ να πιστέψω ότι διάβασα σωστά!

      "Αντίθετα τα κράτη τα οποία προσεγγίζουν οι μετανάστες δεν απαγορεύουν την είσοδο. Δεν είναι φυλακές. Ένας Αφγανός τουρίστας με νόμιμο διαβατήριο μπορεί να επισκεφθεί όποιο κράτος θέλει."

      Ο ορθολογισμός σας για τον οποίο τόσο υπερηφανεύεστε καταντάει σκέτος κυνισμός. Μα ποιος έχει δει τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη έναν Αφγανό τουρίστα (!) με νόμιμο διαβατήριο (!)?? Και ποιος μιλάει για ένα τέτοιο πρόσωπο-φάντασμα; Κύριε Δήμου, με κοροϊδεύετε εις βάρος των χιλιάδων αθώων ανθρώπων που πέθαναν στο δρόμο τους για την Ευρώπη ακρίβως γιατί δεν ήταν "τουρίστες" και δεν είχαν νόμιμο διαβατήριο!

      Και σταματήστε να διαστρεβλώνετε συνεχώς τα πράγματα! Βεβαίως η Ευρώπη σε αυτή την περίπτωση δεν είναι φυλακή, αλλά είναι φρούριο ("Festung"). Το έγραψα και το ξέρετε ότι το έγραψα.

      "Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν παλεύουν για να ΜΠΟΥΝ σε κάποιο κράτος αλλά για να ΜΕΙΝΟΥΝ. Γυρεύουν άσυλο, άδεια παραμονής και εργασίας."

      Μα τι γελοία σοφιστεία είναι αυτή πάλι; Προκειμένου να μπορείς να μείνεις κάπου πρέπει πρώτα να μπεις εκεί. Δεν είναι ένα "δεν ... αλλά ...". Είναι ένα "και (το ένα) ... και (το άλλο)". (Ας αφήσουμε που αυτό που αναφέρετε δεν έχει την παραμικρή σχέση με το αν κάποιος φεύγει/δραπετεύει από την Κούβα ή το Αφγανιστάν ή από κάπου αλλού και αν πεθαίνει στον Ατλαντικό ή τη Μεσόγειο ...).

      Αυτό το σχόλιο είναι ίσως το πιο σκανδαλώδες (και ταυτόχρονα πιο παράλογο) κείμενό σας που έχω διαβάσει ποτέ. Δεν περίμενα πως ύστερα από την ιστορία με την παιδική εργασία στον Τρίτο Κόσμο θα ακολοθούσε κάτι ακόμα πιο απάνθρωπο. Αλλά το καταφέρατε.

      Διαγραφή
    6. Παραληρείτε. Συμβαίνει αυτό. Όταν γράψει κανείς μία πατάτα προσπαθεί να την καλύψει με μία μεγαλύτερη. Γίνατε πατατοκαλλιεργητής.

      Τόσο φρούριο είναι η Ευρώπη που έχει ήδη δεχθεί δύο εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες και κάθε μέρα δέχεται νέους. Διαβάζοντάς σας θα νόμιζε κανείς ότι η Ευρώπη διώχνει τους μετανάστες. Όχι μόνο δεν τους διώχνει αλλά τους υποδέχεται όσο καλύτερα μπορεί. Αν πνίγονται δεν φταίει η Ευρώπη αλλά οι διακινητές τους. Μήπως θεωρείτε πως η Ευρώπη θα έπρεπε να οργανώσει και την μεταφορά τους;

      Φυσικά προσπαθεί να ανακόψει τις ροές στην πηγή τους - γιατί απλούστατα δεν είναι δύνατον να ενσωματώσει όλη την Αφρική, την Ασία και την Μέση Ανατολή.

      Τώρα τι σχέση έχουν αυτά με τα σύνορα-φυλακή της Κούβας, μόνον εσείς το ξέρετε. Στην μία περίπτωση έχουμε μία δικτατορία που στερεί από τους πολίτες της το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης.

      Στην άλλη περίπτωση έχουμε πληθυσμούς που λόγω πείνας ή λόγω πολέμου αναζητούν μία καλύτερη μοίρα.

      Ράβδος εν γωνία - άρα βρέχει...

      Διαγραφή
    7. Α, τι ωραία που τώρα μας δείχνετε και την ξενοφοβική σας τάση, κύριε Δήμου. Αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί μέχρι στιγμής το θέμα πρόσφυγες/μετανάστευση ελάχιστα το θίξατε στις αναρτήσεις: προτιμάτε βέβαια να διατηρήσετε την εικόνα του μεγάλου ανθρωπιστή Νίκου Δήμου.

      Να δούμε λοιπόν τι μας ξεφουρνίζετε:

      1. Πού χάθηκε ξαφνικά ο Αφγανός τουρίστας με το νόμιμο διαβατήριο; Εκείνος που με τον κυνισμό σας τον είχατε παρουσιάσει ως απόδειξη της ευρωπαϊκής φιλοξενίας (στο προηγούμενο σχόλιο). Αυτή την πατάτα τη θάψατε πάλι, ε;

      2. "Τόσο φρούριο είναι η Ευρώπη που έχει ήδη δεχθεί δύο εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες και κάθε μέρα δέχεται νέους."

      Να η γνωστή δεξιά προπαγάνδα. Το θέμα δεν είναι και τόσο, πόσους έχει δεχθεί, αλλά πόσους θα μπορούσε να δεχθεί. Συγκρίνετε τους σχετικούς αριθμούς με εκείνους λ.χ. της Τουρκίας ή άλλων χωρών της περιοχής (Λίβανος κ.λπ.). Και τι γίνεται ειδικά με τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης οι οποίες δεν δέχονται στην ουσία καθόλου πρόσφυγες;

      Κάθε μέρα η Ευρώπη δέχεται νέους; Ω ναι. Μας πλημμυρίζουν, τόσο πολλοί είναι, έτσι;

      "Όχι μόνο δεν τους διώχνει αλλά τους υποδέχεται όσο καλύτερα μπορεί."

      Ψέμα, υποκρισία και άλλη μια φορά κυνισμός!

      Συνέχεια σε άλλο σχόλιο.

      Διαγραφή
    8. Είχα ακούσει για κάποιον Έλληνα της Βιέννης που είχε ανοίξει το σπίτι του και φιλοξενούσε όσους περισσότερους πρόσφυγες μπορούσε, τους τάιζε, τους χατζιλίκωνε κτλ., αλλά μέχρι προ ολίγου δεν ήξερα ποιος είναι…

      Διαγραφή
    9. Θα δημοσιεύσω και το άλλο σχόλιό σας - αλλά δεν πρόκειται να σας απαντήσω. Ούτε σε αυτό, ούτε σε κανένα άλλο. Είστε κακόπιστος. Τώρα με κατηγορείτε για ξενοφοβία - χωρίς να υπάρχει καμία ένδειξη. Πάλι ad hominem επίθεση. Από εδώ και πέρα για μένα δεν υπάρχετε.

      Διαγραφή
    10. Συνέχεια:

      3. "Αν πνίγονται δεν φταίει η Ευρώπη αλλά οι διακινητές τους."

      Α, πολύ ενδιαφέρον.

      Σύμφωνα με όσα μας είπατε στο άλλο σχόλιο, για τον πνιγμό των Κουβανών έφταιξε ο Κάστρο γιατί δεν τους άφησε να φύγουν από τη χώρα τους. Δεν κατάλαβα πλήρως αυτή τη λογική, αλλά εντάξει, ας το δεχτούμε.

      Tότε, όμως, ποιος φταίει για τον πνιγμό των προσφύγων/μεταναστών της Αφρικής (λ.χ. στη Μεσόγειο); Προφανώς όχι οι αρχηγοί των κρατών από όπου έχρονται γιατί αυτοί μάλλον τους άφησαν να φύγουν ανεμπόδιστα. (Αν και εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις όπως η Τυνησία.)

      Ποιος άλλος φταίει λοιπόν, όταν πνίγονται αυτοί οι πρόσφυγες και μετανάστες; Ο κ. Δήμου βρήκε την αναμενόμενη, βολική απάντηση: οι διακινητές.

      Χμ, να δούμε το θέμα από την καθαρά λογική, ορθολογική σκοπιά την οποία τόσο προτιμάτε, κύριε Δήμου:

      Από τη μια θεωρείτε ότι οι Κουβανοί θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να φύγουν από τη χώρα τους (εννοώντας προφανώς: όταν δεν αντέχουν άλλο τις πολιτικές ή οικονομικές συνθήκες).

      Τι συμβαίνει τότε με τους Αφρικανούς (λ.χ.) οι οποίοι στις πατρίδες τους ζούνε μάλλον υπό χειρότερες συνθήκες από ό,τι έχει συμβεί ποτέ στους Κουβανούς; Από λογική σκοπιά και μόνο, φαντάζομαι πως πρέπει να τους ανγνωρίσετε το ίδιο δικαίωμα, δηλαδή να αλλάξουν τη μοίρα τους ξεκινώντας από τον τόπο της δυστυχίας τους. Αλλά πώς να γίνει αυτό; Ελλείψει άλλων δυνατοτήτων εξαρτώνται από τις υπηρεσίες των διακινητών.

      Βεβαίως μπορεί να πει κανείς ότι αυτοί είναι ανέντιμοι (όσον αφορά τις τιμές, τα μεταφορικά μέσα, την ασφάλεια κ.λπ.). Αλλά αυτό δεν είναι το κεντρικό ζήτημα εδώ. Το κεντρικό θέμα είναι άλλο: Πρέπει να αποφασίσετε, κύριε Δήμου, αν καταδέχεστε να αναγνωρίσετε το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης σε όλους τους εξαθλιωμένους του κόσμου (όχι μόνο στους Κουβανούς δηλαδή). Όπως είπα προηγουμένως, η λογική απάντηση θα έπρεπε να είναι "ναι". Τότε όμως δεν είναι λογικό να θέλετε να τους αποτρέψετε να πραγματοποιήσουν αυτό που το θεωρείτε δικαίωμά τους: τη μετακίνηση.

      Προφανώς το σκεπτικό σας είναι: Αν δεν υπήρχαν οι διακινητές, οι πρόσφυγες/μετανάστες δεν θα μπορούσαν να περάσουν τη Μεσόγειο όποτε δεν θα πνίγονταν. Τυπικά σωστό. Αλλά σε τι διαφέρει τότε η κατάστασή τους από εκείνη των Κουβανών στο δήθεν κράτος-φυλακή τους; Οι Κουβανοί είναι εγκλωβισμένοι στην πατρίδα τους, οι Αφρικανοί το ίδιο εγκλωβισμένοι σε κάποιο στρατόπεδο σε Λιβύη (όπου αναγκαστικά θα τέλειωναν τα περιθώριά τους για ελεύθερη μετακίνηση). Ή – στην "καλύτερη" περίπτωση – είναι εγκλωβισμένοι σε κάποιο στρατόπεδο στη Λέσβο όπου η Ευρώπη "τους υποδέχεται όσο καλύτερα μπορεί" (όπως ισχυρίζεστε με απαράμιλλο κυνισμό).

      4. Τι θα έπρεπε να γίνει λοιπόν; Άθελά σας δώσατε τη σωστή απάντηση, κύριε Δήμου:

      "Μήπως θεωρείτε πως η Ευρώπη θα έπρεπε να οργανώσει και την μεταφορά τους;"

      Ακριβώς αυτό. Να οργανώσει νόμιμους και ασφαλείς τρόπους μεταφοράς και μετακίνησης (για όσους χρειάζονται αυτή την υποστήριξη και στο βαθμό που η Ευρώπη είναι σε θέση να την παράσχει). (Και στη συνέχεια να τους μοιράσει με δίκαιο τρόπο σε όλες τις χώρες της ΕΕ.)

      Το ότι αυτή την επιλογή την αναφέρετε μόνο με ειρωνικό τρόπο, δείχνει την έκταση της αναισθησίας σας όσο και την υποκρισία περί δικαιώματος της ελεύθερης μετακίνησης. Η αναφορά σας σε αυτό το δικαίωμα και στους πνιγμένους Κουβανούς δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια πρόφαση – με σκοπό να μας δείξετε πόσο φριχτό ήταν το σύστημα του Κάστρο.

      Με άλλα λόγια: Σας νοιάζει η μοίρα των πνιγμένων – αρκεί να πέθαναν στην "κατάλληλη" θάλασσα ξεκινώντας από την "κατάλληλη" χώρα.

      Δεν έχω πρόβλημα με βάσιμη κριτική στον Κάστρο. Αλλά κατηγορώ αυτά τα ανέντιμα κόλπα σας.

      Διαγραφή
    11. Α να λοιπόν: εκτός από ξενόφοβος και κυνικός είμαι και αναίσθητος, υποκριτής και ανέντιμος.

      Τα επισημαίνω αυτά για να εξηγήσω στους συνσχολιαστές γιατί δεν θα συνδιαλέγομαι πλέον μαζί σας. Διότι βέβαια κι εσείς δεν θα θέλατε να συνομιλείτε με ένα παρόμοιο υποκείμενο...

      Διαγραφή
    12. "Α να λοιπόν: εκτός από ξενόφοβος και κυνικός είμαι και αναίσθητος, υποκριτής και ανέντιμος."

      Ναι, είναι θλιβερό. Παραδόξως ίσως μοιάζετε με τον Κάστρο έτσι όπως τον περιγράφετε στην ανάρτηση: Είχατε (και ενδεχομένως εξακολουθείτε να έχετε) τις καλύτερες προθέσεις, και όμως καταλήξατε κάπου εντελώς αλλού.

      "Διότι βέβαια κι εσείς δεν θα θέλατε να συνομιλείτε με ένα παρόμοιο υποκείμενο..."

      Θα το έλεγα λίγο αλλιώς: Αρχίζω να συνειδοτοποιώ ότι η συνομιλία μαζί σας είναι άκαρπη (και πολύ κουραστική). Όταν σας λείπουν τα επιχειρήματα, αρχίζουν οι ατέλειωτες σοφιστείες, υπεκφυγές, παραλλαγές, μεταβολές και διαστρεβλώσεις (συνήθως σε συνδυασμό με μια γερή δόση ευθιξίας). Προφανώς δεν είστε ικανός να πείτε ένα απλό "Σωστά, σε αυτό το σημείο έκανα λάθος."

      Γι’ αυτό το λόγο, όντως δεν με νοιάζει αν επικοινωνείτε μαζί μου ή όχι. Την κριτική μου, όμως, σκοπεύω να τη συνεχίσω παρ’ όλα αυτά, όταν με πειράζει κάτι που γράφετε. (Η κριτική δεν προϋποθέτει τον διάλογο.) Αν θα τη δημοσιεύετε ή όχι, είναι βέβαια αποκλειστικά δική σας απόφαση.

      Διαγραφή
  20. Σκεφτομαι τις επαφες & φιλίες του με ανθρωπους σαν τον Ερν. Χεμινγουέϊ, Γκαμπριελ Γκ. Μαρκές κλπ. Το πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντερ /ύμνο που του έκανε ο Ολιβερ Στόουν.Το ότι κανείς στην Κουβα δεν έμεινε χωρίς περίθαλψη, χωρίς ηλεκτρικό και νερό. Όμως όλοι παμπτωχοι, στερημενοι και μέσα στην ανέχεια.
    Ο κόσμος τον ακουγε -γιατί ήθελε να τον ακούει- στις πλατείες σε εκεινες τις ατελειωτες ομιλιες του. Κάποτε επί ώρες και υπο βροχήν. Φανερη εξεγερση εναντίον του δεν είδαμε ποτέ. Αστυνομοκρατία ναι υπηρξε, διωξεις, φυλακίσεις εκτοπίσεις. Αλλα ποτε δεν πιστευω ότι θα μαθουμε για εγκλήματα παρόμοια μ΄αυτά των στυγνών δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής ή της κόκκινης εμμονης [Σταλιν, Πολ Ποτ, Μαο] του "καθεστώτος Κάστρο".
    Δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα του οικοδεσπότη. Γιατί αφου εδραιώσεις την επανασταση δεν κηρύσσεις ελεύθερες εκλογές ,γιατί δεν αποχωρείς εγκαίρως [τη στιγμή που πρέπει]. Γιατί παραδίδεις την εξουσία σε συγγενή σου...

    Γιατί ένας Κάστρο γίνεται καθεστώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. 1. Αν κυβερνούσε σαν εκλεγμένος ηγέτης θα είχε την εξουσία και τα πλούτη που απέκτησε; Θα ήταν υπεράνω του Νόμου;

    Προφανώς είχε ανάγκη λοιπόν να εγκαταστήσει το Κράτος που σας παραξενεύει. ΕΞΟΥΣΙΑ λέγεται.

    Η Εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη Εξουσία διαφθείρει απόλυτα.

    2. Η διαφορά των Ολοκληρωτικών Καθεστώτων από τις απλές δικτατορίες ειναι πως θέλουν να αλλάξουν τη φύση του Ανθρώπου, μέσω ενώς social engineering, που προϋποθέτει εκατόμβες νεκρών (χωρίς λόγω) όπως λέτε.

    3. Ενδιαφέρουσα σύγκριση μεταξύ Κάστρο και Πινοσέτ. Τί κράτος άφησε ο Δεύτερος και τί ο Πρώτος ; Ο Κάστρο ήθελε να αλλάξει τον Κόσμο. Ο Πινοσέτ ήθελε να παραμείνει στην Εξουσία και να μην έχει την κατάληξη του Αλιέντε. Γνωρίζοντας πως αυτό ειναι εφικτό μόνο αν φτιάξει μία γερή οικονομία, ο Πινοσέτ υιοθέτησε τις αρχές του Ελεύθερης Αγοράς. Ιστορικά απεδείχθει πως η ελεύθερη οικονομία ήταν τελικά ο παράγοντας που προώθησε και τις κοινωνικά φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και τον εκδημοκρατισμό της Χιλής, η οποία παραμένει εδώ και δεκαετίες η πιο ανεπτυγμένη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

    4. Η παγκόσμια συμπάθια στο Φιντέλ προκύπτει:

    α. από την έμφυτη έλξη που έχουμε στους ηρωικούς νικημένους και το ρομαντισμό που τους περικλύει,

    β. από την εσωτερική τάση που έχουμε να δικαιολογούμε ακόμα και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα αρκεί να πειστούμε ότι ενέχουν ψείγματα καλών προθέσεων.

    β2. το διαρκές σφάλμα να κρίνουμε τις πολιτικές όχι από τα αποτελέσματα αλλά από τις προθέσεις τους.

    γ. από την έλλειψη πληροφόρησης ή/και τη συστηματική προπαγάνδα συγκεκριμένων μέσων για το τι ακριβώς ειναι το καθεστώς της Κούβας.

    Σήμερα υπάρχει επαρκής βιβλιογραφία για τον Κάστρο και τα πεπραγμένα του.

    Εδώ ένα βίντεο με δεδομένα και σχετική βιβλιογραφία:

    The Truth About Fidel Castro | The Cuban Revolution


    Απόσπασμα:

    Σύμφωνα με τον κουβανικής καταγωγής αμερικανό δημοσιογράφο Humberto Fontova το καθεστώς του Κάστρο φυλάκισε πολιτικούς αντιπάλους με ρυθμό μεγαλύτερο από αυτόν του Στάλιν της εποχής του Μεγάλου Τρόμου και εκτέλεσε σε 3 χρόνια περισσότερους κουβανούς πολίτες από όσους γερμανούς πολίτες ο Χίτλερ σε 6 χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικό σχόλιο.

      Σχετικά με τις αυθαιρεσίες του Φιδέλ, αναμένουμε να επιβεβαιωθούν οι σε βάρος κατηγορίες του.

      Μετά τιμής,
      Κάπα

      Διαγραφή
    2. Αν εκτέλεσε δωσίλογους και πράκτορες στις πλατείες, καλά έκανε. Και εμείς εδώ θα σας στείλουμε στο δροσερό Άδη να παίζετε Μονόπωλι.

      Διαγραφή
    3. Κύριε Δήμου θέλω να πιστεύω ότι το σχόλιο του κρυομόλυνα "30 November, 2016 18:22" παρέπεσε του ελέγχου σας.

      Διαγραφή
    4. Γράφει ο CsLaKoNaS:

      "[...] 4 β. από την εσωτερική τάση που έχουμε να δικαιολογούμε ακόμα και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα αρκεί να πειστούμε ότι ενέχουν ψείγματα καλών προθέσεων."

      Και σαν να επιβεβαιώνει για τον εαυτό του αυτή την (ενδεχομένως σωστή) υπόθεση, γράφει (και μάλιστα στο ίδιο σχόλιο):

      "Ο Πινοσέτ ήθελε να παραμείνει στην Εξουσία και να μην έχει την κατάληξη του Αλιέντε. Γνωρίζοντας πως αυτό ειναι εφικτό μόνο αν φτιάξει μία γερή οικονομία, ο Πινοσέτ υιοθέτησε τις αρχές του Ελεύθερης Αγοράς. Ιστορικά απεδείχθει πως η ελεύθερη οικονομία ήταν τελικά ο παράγοντας που προώθησε και τις κοινωνικά φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και τον εκδημοκρατισμό της Χιλής, η οποία παραμένει εδώ και δεκαετίες η πιο ανεπτυγμένη χώρα της Λατινικής Αμερικής."

      Επίσης, χάρη σε έναν αμερικανό δημοσιογράφο μαθαίνουμε ότι ο Κάστρο ήταν χειρότερος από τον Χίτλερ ή τον Στάλιν! Μα είναι δυνατόν κάποιος να διαδίδει τέτοιες βλακείες; Εκτός κι αν εννοεί με τα "6 χρόνια" εκείνα που ο Χίτλερ ήταν παιδί ή έφηβος.

      Διαγραφή
    5. Όχι, δεν παράπεσε. Υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται έτσι και καλό είναι να το ξέρουμε.

      Διαγραφή
    6. Ο CsLakonas είναι νεοφιλελεύθερος, Vienneze. Δεν ξέρει ότι η πιο σωστή παρέμβαση στην ελληνική οικονομία είναι το παράλληλο νομίσμα. Δεν μετέχει στην πνευματικότητα Βαρουφάκη. Συγχώρεσε τον.

      Διαγραφή
    7. Διαβάζοντας στα αποφθέγματα του κρυο-μολ-πραβο-δρυ
      τα "δ-ω-σίλογους", "Μονόπ-ω-λι"
      και βλέποντας και το στολισμένο δια της σημαίας χαρτί υγείας ...δεν ξέρω πώς αλλά ..νά..
      μου ήρθαν στο νου οι στίχοι του Ντ. Χριστιανόπουλου:

      "Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη
      ιδίως κάτω από το ωμέγα
      είναι κρίμα να εκλείψει
      η πιο μικρή ασέλγεια
      του αλφαβήτου μας"

      Διαγραφή
    8. Γράφει ο Ν.Δ. για τον Κάστρο:

      "Ποιος ο λόγος να στήσει ένα αστυνομικό κράτος, να απαγορεύει τον ελεύθερο λόγο, να φυλακίζει, να βασανίζει; Το είχε ανάγκη;"

      Μαλλόν γιατί θεωρούσε (ίσως για κάποιο διάστημα χωρίς αιτία) τους αντιπάλους κίνδυνο για την διατήρηση του συστήματος που είχε καθιερώσει (ή, αν προτιμάτε, για την διατήρηση της εξουσίας του). Και είμαι 100% σίγουρος και πεπεισμένος ότι ακριβώς το ίδιο θα συνέβαινε στον δυτικό, "δημοκρατικό" κόσμο, αν υπήρχε παρόμοιος κίνδυνος για το "δικό μας" σύστημα (και δεν εννοώ τη δημοκρατία, αλλά τη λεγόμενη "ελεύθερη οικονομία της αγοράς" / τον καπιταλισμό).

      Και όχι μόνο "θα συνέβαινε", αλλά όντως έχει συμβεί και εξακολουθεί να συμβαίνει (αν και στην πιο βίαιη μορφή πολλές φορές προς τα έξω): αποικιοκρατία, πόλεμοι για την εξασφάλιση της πρόσβασης στις πετρελαιοπηγές (όπως στο Ιράκ) κ.λπ. Αλλά το έχουμε δει και στο εσωτερικό κάποιων κρατών (με ίσως πιο γνωστό παράδειγμα τη Χιλή το 1973 και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής).

      Και ας σκεφτούμε μόνο τι αναστάτωση και νευρικότητα προκαλούν κιόλας τόσο σχετικά ανώδυνες και καθαρά "ενδο-συστημικές" μεταβολές (ή προσπάθειες μεταβολής) όπως το δημοψήφισμα του 2015 στην Ελλάδα, η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ ή η εκλογή ενός εκκεντρικού προέδρου στις ΗΠΑ. Και τώρα να φανταστούμε ότι θα εμφανιζόταν ένας επαναστάτης σαν τον Κάστρο, έστω σε μια σχετικά μικρή χώρα (την Ελλάδα ή την Αυστρία, ας πούμε). Αρκεί αυτός να είχε την ανάλογη απήχηση στον πληθυσμό, αμέσως θα ξεκινούσαν και εδώ το αστυνομικό κράτος, η απαγόρευση του ελεύθερου λόγου, οι φυλακίσεις και ίσως και τα βασανιστήρια (ας σκεφτούμε τo Guantanamo!).

      Και μια και εδώ (στην ανάρτηση και σε κάποια σχόλια) υπάρχει μια προτίμηση στην προβολή αριθμών (των θυμάτων): Ο οποιοσδήποτε αμερικανός πρόεδρος μάλλον ευθύνεται για έναν μεγαλύτερο αριθμό νεκρών από τον Κάστρο (όχι στις ίδιες τις ΗΠΑ, αλλά παγκοσμίως).

      Με όλα αυτά δεν θέλω να δικαιολογήσω τα ενδεχόμενα εγκλήματα του Κάστρο. Καθόλου. Απλώς προσπαθώ 1) να δώσω μια πιθανή εξήγηση για τις πράξεις του και 2) ομολογουμένως να τις "σχετικοποιήσω" κατά κάποιον τρόπο, με την έννοια ότι "εμείς" στην ουσία δεν είμαστε καλύτεροι από αυτόν.

      Ο δικός μου απολογισμός είναι:

      Ο Κάστρο εν μέρει με λάθος μεθόδους ακολοθούσε το σωστό δρόμο. "Εμείς" με (τις ίδιες) λάθος μεθόδους ακολοθούμε κι από πάνω το λάθος δρόμο.

      Διαγραφή
    9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  22. Το πρόβλημα ξεκινά από τον ίδιο το λαό, που ψάχνει το μεγάλο ηγέτη, τη μεγάλη ιδέα σαν τη λύση για τη δυστυχία. Και φυσικό είναι όταν ο ηγέτης δεν μπορέσει να εκπληρώσει αυτά που θέλει ο λαός, η λατρεία να μετατρέπεται σε μίσος.

    Και αυτό γιατί κανένας ηγέτης δεν μπορεί να μας σώσει σε καιρό ειρήνης. Μόνο η μετριοπάθεια, η συνεργασία και φυσικά η εργασία, προσόντα απαραίτητα, αλλά όχι τόσο λαμπερά, μπορούν να έχουν αποτέλεσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Η ιαχή των επαναστατών ήταν σωστή: πατρίδα ή θάνατος. Αυτό πιστεύουμε και εμείς οι έλληνες στις ευρωπαϊκές ημέρες της δυστυχίας μας. Παραδόξως αυτό δεν το πιστεύουν οι 300 εθνοπατέρες. Πρέπει να δικαστούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κουβανική επανάσταση υπήρξε κατ'αρχην εθνικοαπελευθερωτική - αντιτιθέμενη στην αμερικανοκίνητη ξενοκρατία, κατά τούτο διαφέρει.

      Όπως διαφέρει και κατά μία ακόμα παράμετρο που εξηγεί μερικά τουλάχιστον την μακροημέρευση του δικτατορικού κομμουνιστικού καθεστώτος και συχνά δεν επισημαίνεται επαρκώς:

      Υπήρξε η μόνη δικτατορία που εκτόνωσε τις εσωτερικές εντάσεις της εξάγοντας συστηματικά - βάσει σχεδίου και κατά 100δες χιλιάδες - τους αντιφρονούντες, τους δυσαρεστημένους καθώς και κάθε είδους εγχώριο εγκληματικό στοιχείο στον βασικό διεθνή της αντίπαλο: Τις ΗΠΑ ...

      Διαγραφή
  25. Πολύ ενδιαφέρον το ερώτημα του ΝΔ.

    Δε μπορεί να απαντηθεί εύκολα, αλλά ένας από τους κύριους λόγους που οι επαναστάτες αλλάζουν στην πορεία είναι για μένα η μεγάλη απομόνωση και ο φόβος που αναπόφευκτα έρχεται μετά την επανάσταση. Από ένα σημείο και μετά έχεις όλους τους ισχυρούς απέναντι σου (παρά την αρχική συμπάθεια που αναφέρει ο ΝΔ όταν πέτυχε η επανάσταση κατά του καθεστώτος Μπατίστα). Η απομόνωση (στην περίπτωση εδώ της Κούβας) μπορεί να μην ήταν απαραίτητα μέσα στις προθέσεις των επαναστατών, αλλα προκύπτει κι από τις ενέργειες που κάνουν (ή δεν κάνουν) και οι υπόλοιπες χώρες, ειδικά οι ισχυρές. Όταν πέτυχε η κουβανική επανάσταση το 1959, προφανώς οι επαναστάτες επιθυμούσαν και περίμεναν να συνεχιστούν ανάλογες επαναστάσεις σε όλη τη Λατινική Αμερική. Το ίδιο περίμεναν και οι Ρώσοι επαναστάτες μετά το 1917. Να συνεχιστούν επαναστάσεις και αλλού. Θα ήταν ίδιο το καθεστώς του Φιντέλ αργότερα αν υπήρχαν παρόμοιες εξελίξεις σε όλη τη Λατινική Αμερική; Οι Αμερικανοί τι θα είχαν κάνει σε αυτή την περίπτωση; Δε το γνωρίζω.

    Έχουμε αυτούς που αποθεώνουν το καθεστώς και τον Φιντέλ, παραβλέποντας ότι πολλοί Κουβανοί τον θεωρούσαν τύραννο. Κι από την άλλη πλευρά, παρατηρώ στην αρνητική κριτική που γίνεται για το κουβανικό καθεστώς πως δεν αναφέρεται το εμπάργκο κατά της χώρας, το πόσο την επηρέασε και πως η Κούβα δεν είχε άλλη επιλογή από τη συμμαχία με την ΕΣΣΔ. Αν είχε την επιλογή για ένα δικό της δρόμο, πιστεύω θα τον είχε ακολουθήσει.

    Γι'αυτό στο ερώτημα του ΝΔ αν "ήταν αναγκαίο να στηθεί αστυνομικό κράτος, να φυλακίσει κλπ.", εγώ λέω ναι το είχε ανάγκη, αλλιώς δε θα ζούσε πολύ ούτε το καθεστώς του ούτε ο ίδιος. Δε τον δικαιολογώ, αλλά λέω πως αυτή ήταν η επιλογή του. Και νομίζω πως πάντα θα απορούμε πως άντεξε έξι δεκαετίες αυτή η χώρα με τόσα προβλήματα, μια ανάσα από τις ΗΠΑ.

    ΝΔ δεν είναι τελείως off topic, αντιθέτως θα έλεγα: έχεις δει την υπέροχη ταινία του Καλατόζοφ από το 1964 που δείχνει την προ-επαναστατική Κούβα, με τίτλο "Soy Cuba"; Το ξαναλέω, υπέροχη.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ τουλάχιστον, ανάφερα το εμπάργκο. Ναι έχω δει (παλιά) το Soy Cuba - και το θυμάμαι.

      Διαγραφή
  26. Μια που μιλάμε για ταινίες να αναφέρουμε την απολαυστική σάτιρα του Woody Allen, "Bananas".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστουργηματική κουβανική αντιγραφειοκρατική σάτιρα: Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη, La muerte di un burócrata. (Δυστυχώς δε βρήκα με ενσωματωμένους υπότιτλους. Οι μη ισπανομαθείς πρέπει να τους κατεβάσουν χωριστά).

      Διαγραφή
  27. Και να μην ξεχάσουμε κ. Δήμου, ότι λέγοντας δικτάτορα τον κομαντάντε, είμαστε μαλάκες, σύμφωνα με τον υφυπουργό Παιδείας Ζουράρι!

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο,τιδήποτε και να λέει ο Κ. Ζουράρις είναι εντελώς ανάξιο προσοχής.

      Διαγραφή
    2. Ο κατοχικός υπουργός Ζουράρις εδώ λέγει ότι ο Αμβρόσιος είναι ένας παλιός χωροφύλακας, φασισταριό, να κοιτάξει να κλειστεί σε μοναστήρι.

      Διαγραφή
  28. Νέλσον Μαντέλα (1918 – 2013)
    Έζησε 27 χρόνια στη φυλακή. Αποφυλακίστηκε το 1990. Έγινε πρόεδρος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου το 1991 και το 1994 έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής σε εκλογές που επιτράπηκε να ψηφίσουν λευκοί και μαύροι. Έμεινε πρόεδρος μέχρι το τέλος της θητείας του, το 1999, εφαρμόζοντας πολιτική εθνικής συμφιλίωσης και αφού ψήφισε το 1996 το νέο σύνταγμα. Αρνήθηκε να εκλεγεί πάλι πρόεδρος παρόλο που θα ξαναέβγαινε.

    Ο Μαντέλα υπήρξε ένας αφοσιωμένος υποστηρικτής της Δημοκρατίας και πειθαρχούσε πάντοτε στις αποφάσεις της πλειοψηφίας ακόμα κι αν διαφωνούσε με αυτές…

    Τώρα θα με ρωτήσετε γιατί τα γράφω αυτά σήμερα με αφορμή τον θάνατο του Κάστρο; Έλα ντε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  29. ΕΔΩ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

    Μία ματιά στο επίσημο σύνταγμα της Κούβας ξεκαθαρίζει τι είδους κράτος ήταν. Άρθρο του κ. Βασίλη Σταματίου στην Athens Voice CLICK

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τσάμπα ο κόπος του αρθρογράφου, υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να ήταν τα πράγματα διαφορετικά? Πρόκειται για ένα κομμουνιστικό καθεστώς δηλαδή για μια "σοσιαλιστική δημοκρατία" - αυτό που οι υπόλοιποι αποκαλούμε "δικτατορία του προλεταριάτου", με ότι αυτό σημαίνει.

      Το ουσιώδες ερώτημα δεν είναι το εάν η Κούβα είναι δικτατορία ή όχι - η απάντηση προφανής - αλλά:

      Δεδομένων των συνθηκών θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο, καλύτερο για τον "μέσο πολίτη" της δεδομένων των συνθηκών (ξενοκρατικό παρελθόν πλήρους διαφθοράς, γειτνίαση με αποικιοκρατικές ΗΠΑ, γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες κτλ κτλ)?

      Υποθετικά ερωτήματα με υποθετικές απαντήσεις ...

      Διαγραφή
    2. Η περιστολή των Ελευθεριών είναι προφανής και αδιαμφισβήτητη.

      "Ναι αλλά έκανε κοινωνικές παροχές: Δημόσια Δωρεάν Υγεία και Παιδεία."

      Το βασικό πρόβλημα με το παραπάνω επιχείρημα ειναι πως η περιστολή ελευθεριών στα ολοκληρωτικά καθεστώτα γίνεται στο βαθμό που ο πολίτης δεν έχει τη δυνατότητα να κρίνει ελεύθερα ούτε τις υπηρεσίες οι οποίες του παρέχονται.

      Θα λάβεις την Παιδεία και την Υγεία που σου προσφέρει το Κράτος και θα πεις και ευχαριστώ. Όπου "Παιδειά" θα μπορούσες π.χ. να βάλεις και την αποστήθιση ποιημάτων για τον Ηγέτη και το Κόμμα.

      Η οποιαδήποτε αντίρρησή σου εμπίπτει στα περι ελευθεριών. Όπερ μεθερμηνευόμενον εισαι Εχθρός του Λαόυ, Εχθρός της Σοσιαλιστικής Κοινωνίας, πράκτορας του Εχθρού κλπ κλπ.

      Αυτό λοιπόν για να καταλήξουμε πως υπέρτατο αγαθό είναι η Ελευθερία.

      Διαγραφή
  30. Το άρθρο του Σταματίου θα πρέπει να φωτοτυπηθεί και θα μοιραστεί στα πανεπιστήμια της Ελλάδας.

    Ή μάλλον, όχι το άρθρο, απλώς τα εν λόγω άρθρα του Συντάγματος του Φιδ-έλ

    Και ένα αντίτυπο με χρυσά γράμματα, θα έπρεπε να δοθεί στον Τσίπρα.

    Όταν τελειώσει ο φιδ-ελισμός και αποκαλυφθεί από την αντιπολίτευση το μέγεθος της αγριότητας του φιδ-ελισμού, τότε όλοι θα ξαναθυμηθούμε τις επισκέψεις του ΚΚΕ-εσ στη Ρουμανία, λίγες βδομάδες προτού ληξει ο Τσαουσεσκισμός.

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άλλοι στα πανεπιστήμια πηγαίνουν...συμμετέχουν στα πανανθρώπινα ιδανικά...διαμορφώνονται ως άνθρωποι ηθικοί...άλλοι πηγαίνουν επισκέψεις στους δολοφόνους. Όλοι αυτοί δηλώνουν ότι μετανόησαν. Ποιος τους πιστεύει. Γιατί, όποιος τους πιστεύσει, θ' αναδεχθεί τα κρίματα τους αυτομάτως.

      Διαγραφή
  31. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. > η επιβολή «δημοκρατικών» καθεστώτων σε Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ είναι το κουμπί που πυροδότησε τη βόμβα της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης. Το ίδιο και η πτώση του κομμουνισμού στις χώρες της βαλκανικής προ εικοσιπενταετίας.

    Με το προηγούμενο καθεστώς δεν προσπάθησε κανείς να φύγει; Κυρώσεις υπήρχαν και για τους συγγενείς του απιδράσαντος: Λυπούμεθα, δεν μπορείτε να συνεχίσετε τις σπουδές στο ωδείο «Εμβέρ Χότζα» διότι κάποιος μπάρμπας σας το 'χε σκάσει στην Ελλάδα το 1945.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΛΟΡΚΑ

    ΡΟΜΑΝΤΖΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΒΑΤΗ

    Πράσινο, πράσινο, πώς σ' αγαπάω!
    Πράσινο αγέρι. Πράσινα κλώνια.
    Η βάρκα πάνω στη θάλασσα,
    το άλογο πέρα στις ράχες.
    Έχοντας ίσκιο στη ζώνη της
    εκείνη ονειρεύεται στα κάγκελα
    πράσινη σάρκα, πράσινη κόμη,
    με μάτια από κρύο ασήμι.
    Πράσινο, πράσινο, πώς σ' αγαπάω!
    Στο φως της τσιγγάνας σελήνης
    τα πράματα, να, την κοιτάζουν
    που αυτή δεν μπορεί να κοιτάξει.
    Πράσινο, πράσινο, πώς σ' αγαπάω.
    Διάπλατα αστέρια από πάχνη
    έρχονται με του ίσκιου το ψάρι,
    που ανοίγει το δρόμο στη μέρα.
    Τρίβει η συκιά τον αγέρα
    με των κλαδιών της τα λέπια,
    και το βουνό, γάτος κλέφτης,
    τραχιές τις αγαύες του ορθώνει.
    Μα ποιος θε να 'ρθει; Και πούθε;
    Στη βίγλα κάθεται κι ονειρεύεται,
    πράσινη σάρκα, πράσινη κόμη,
    το πικρό κύμα ονειρό της.
    Κουμπάρε, θέλω ν' αλλάξω
    το σπίτι μου με τ' άλογο σου,
    την κάπα σου με το σουγιά μου.
    Κουμπάρε, έρχομαι λαβωμένος
    από τα στενά της Κάμπρα.
    Αν μπορούσα, παλικάρι,
    θα 'κλεινα τη συμφωνία.
    Αλλά εγώ δεν είμ' εγώ,
    και μήτε το σπίτι μου ορίζω.
    Κουμπάρε, λέω να πεθάνω
    ήσυχα μες το κρεβάτι μου.
    Αν γίνεται, να 'ναι ατσαλένιο,
    και με σεντόνια απ' την Ολλανδία.
    Δε βλέπεις την πληγή που έχω,
    από το λαιμό ώς τα στήθια;
    Τριακόσια βαθύχρωμα ρόδα
    έχει η άσπρη ποδιά σου.
    Το αίμα σου ανβράει και μυρίζει
    απ' το ζωνάρι σου γύρω.
    Αλλά εγώ δεν είμ' εγώ,
    μήτε και το σπίτι μου ορίζω.
    Αφήστε με ωστόσο ν' ανέβω
    ψηλά, ως εκεί πάνω στις βίγλες
    αφήστε με ν' ανέβω, αφήστε με,
    απάνω, στις πράσινες βίγλες.
    Στα φεγγαρίσια μπαλκόνια
    που ολούθε νερό αντιβουίζει.
    Να, οι δυο κουμπάροι ανεβαίνουν
    ψηλά, ως εκεί πάνω στις βίγλες.
    Αφήνουν έν' αχνάρι από αίμα.
    Αφήνουν έν' αχνάρι από δάκρυα.
    Τρεμόσβηναν πάνω στις στέγες
    φανάρια τενεκεδένια.
    Χίλια κρυστάλλινα ντέφια,
    πλήγωναν την αυγή ολοένα.
    Πράσινο, πράσινο, πώς σ' αγαπάω,
    πράσινο αγέρι, πράσινα κλώνια.
    Οι δυο κουμπάροι ανεβήκαν.
    Το διάπλατο άφηνε αγέρι
    μια παράξενη γεύση στο στόμα
    βασιλικού, χολής, μέντας.
    Κουμπάρε! πού είναι, πες μου,
    πού είν' η πικρή σου κόρη;
    Πόσες φορές καρτερούσε,
    πόσες σε πρόσμενε, πόσες,
    δροσάτη όψη, μαύρη κόμη,
    στην πράσινη ετούτη τη βίγλα!
    Στο πρόσωπο πάνω της στέρνας
    λικνίζοντας η γυφτοπούλα.
    Πράσινη σάρκα, πράσινη κόμη,
    με μάτια από κρύο ασήμι.
    Ένα κρύσταλλο εκεί φεγγαρίσιο
    στο νερό την κρατάει.
    Κι έγινε η νύχτα στενή
    σαν μικρούλα πλατεία.
    Μεθυσμένοι χωροφυλάκοι
    χτυπούσαν την πόρτα ολοένα.
    Πράσινο, πράσινο, πώς σ' αγαπάω!
    Πράσινο αγέρι. Πράσινα κλώνια.
    Η βάρκα πάνω στη θάλασσα.
    Το άλογο πέρα στις ράχες.

    Μετ. Κ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Οι περισσότεροι επαναστάτες είναι δικτάτορες όπως ο Λένιν, Στάλιν, Κεμάλ, Πινοσετ, Παπαδόπουλος, Μεταξάς, Φράνκο, Σαλαζαρ κλπ. Οι δικτάτορες πάντοτε ήταν αυταρχικοι, στρατοκαυλοι και κατά της ελευθερίας, αλλά δικτάτορας από δικτάτορα διαφέρει, δηλαδή υπήρχαν κάποιοι που έκαναν μεταρρυθμίσεις όπως ο Κεμάλ ή ο Μεταξάς και άλλοι σφαγείς όπως ο Στάλιν, ο Φράνκο, ο Μάο και ο Πινοσετ. Επανάσταση που δεν ήταν αναίμακτη δεν υπήρχε αλλά τότε για να προχωρήσουν σε κάποιες χώρες οι μεταρρυθμίσεις χρειαζόταν να γίνει με όχι και τόσο δημοκρατικό τρόπο χωρίς αυτό να σημαίνει πως δικαιολογώ τις σφαγές τόσων ανθρώπων. Σήμερα βέβαια είναι περισσότερες οι δημοκρατίες από ότι πριν έναν αιώνα. Ο κάστρο ήταν ένας δικτάτορας, αλλά σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες στη λατινική Αμερική είναι πολύ καλύτερα, δεν είναι ούτε Κολομβία, ούτε Βενεζουέλα, ούτε Αϊτή, ούτε Μεξικό. Αλλά παρόλα αυτά ήταν ένας δικτάτορας που εκτελούσε όποιον δεν συμφωνούσε μαζί του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει. Στην Ελλάδα δεν θα κάνουμε επαναστάσεις και δικτατορίες. Θα προχωρήσουμε αναίμακτα την έξοδο μας από την Ε.Ε. και το ευρώ. Δεν έχουμε άλλωστε και πολιτικούς που μπορούν να προκηρύξουν κάποιαν επανάσταση και να στήσουν κάποια δικτατορία. Είναι άχρηστοι όπως αγράμματα τα μέσα και οι δημοσιογράφοι που τους στηρίζουν. Μιλάμε ελληνικά και δεν μπορούν να μας ξεγελάσουν.

      Διαγραφή
  35. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Γενικότερα μιλώντας, το πρόβλημα νομίζω είναι ότι οι αριστεροδεξιές ιδεολογικές εμμονές και αγκυλώσεις, μας εμποδίζουν να αντλήσουμε διδάγματα από την ιστορική εμπειρία των τελευταίων 100 ετών (απ' όπου έχουμε αναμφισβήτητα πρωτογενή δεδομένα).

    Αυτό που λείπει είναι μια απροκατάληπτη ματιά πάνω στα πράγματα που θα μας επιτρέψει να κρίνουμε και σε κάποιο βαθμό να εφαρμόσουμε, εξορθολογισμένα, την συσσωρευμένη ιστορική εμπειρία αποφεύγοντας ανάλογα λάθη.

    Για παράδειγμα τόσο το θαύμα της ναζιστικής γερμανικής ανασυγκρότησης του 1993-39 όσο και τα επιτεύγματα των πενταετών σχεδίων εκβιομηχάνισης της σταλινικής Σοβιετίας έχουν πολλά να διδάξουν (τόσο κοινωνιολογικά όσο και οικονομικά).

    Το να απαξιώνουμε εξ ολοκλήρου και να απορρίπτουμε εκ των προτέρων, οργανωτικά σχήματα που γνωρίζουμε ιστορικά ότι απέδωσαν, στο όνομα νεφελωδών - μεταφυσικού σχεδόν χαρακτήρα - αρχών (δημοκρατία, ισότητα, ελευθερία κτλ κτλ) που κατά σύμβαση δεχόμαστε αξιωματικά ως αδιαπραγμάτευτες είναι τουλάχιστον αντιπαραγωγικό, ενίοτε δε και μη ρεαλιστικό.

    "Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα - αδιάφορο, το ζήτημα είναι να πιάνει ποντίκια".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ωραία η προσέγγισή σας κ. Δήμου, η οποία δεν βιάζεται να βροντοφωνάξει "αθώος" ή "ένοχος" για μια τόσο μεγάλη -αντικειμενικά- προσωπικότητα με σύνθετη και μακροχρόνια διαδρομή.

    Προσωπικά καταθέτω το γεγονός πως μελετώντας τη βιογραφία του Κάστρο εντυπωσιάστηκα από την περίοδο της προετοιμασίας του για την επανάσταση, όταν με μηδαμινά μέσα και ανεξάντλητο θράσος και ενθουσιασμό έκανε σκοπό της ζωής του να δώσει ανεξαρτησία και ελευθερία στη χώρα του. Πραγματικά αξίζει όποιος δεν έχει διαβάσει σχετικά να ερευνήσει αυτή τη φάση της ζωής του, ανεξάρτητα από τη συνολική άποψη που έχει για το Φιντέλ ή για τη συνέχεια του εγχειρήματός του.

    Ο Κάστρο ήταν και δικτάτορας. Το καθεστώς του δεν νομιμοποιήθηκε επί δεκαετίες με κανένα πειστικό τρόπο. Επίσης περιέστειλε σημαντικές ελευθερίες και άσκησε διώξεις σε αντιφρονούντες και κοινωνικές ομάδες. Από όσο γνωρίζω το καθεστώς δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε αιμοσταγές. Στα θετικά του προσμετρώ την καταπολέμηση του ρατσισμού, το σπουδαίο έργο σε υγεία και παιδεία, την ανατροπή του Μπατίστα και το ξήλωμα ενός μηχανισμού μαφιόζων που κυβερνούσαν την χώρα. Και φυσικά το γεγονός πως μια μικροσκοπική χώρα με μεγάλο κόστος κατάφερε να σταθεί εμπόδιο στον θρασύ και απεχθή ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.
    Σε καμία περίπτωση δε βάζω το Φιντέλ στην κατηγορία των Σφαγέων Στάλιν, Μάο, Πολ Ποτ. Δεν ήταν δημοκράτης και αυτό για εμένα είναι σημαντικό πρόβλημα. Σημειώνω πάντως πως δε θεωρώ ουσιαστικά νομιμοποιημένο ούτε το δικό μας πολιτικό σύστημα που μας παρέχει όντως ατομικά δικαιώματα όχι όμως και πραγματική πρόσβαση στην λήψη αποφάσεωμ, στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας( τεράστια συζήτηση, απλώς ήθελα να το προσθέσω γιατί όπως διαφωνώ με τη δικτατορία κάστρο ,για άλλους λόγος διαφωνώ με αυτό που ζούμε..)

    Μελετώντας εξάλλου την ιστορία των επαναστάσεων διαπιστώνεις πόσο εύκολα οι φλογεροί επαναστάτες όχι απλώς τρέπονταν σε δικτάτορες αλλά και αποκτούσαν πεποίθηση πως έτσι υπηρετούν τα αγαθά για τα οποία είχαν προηγουμένως αγωνιστεί. Οι Μπολσεβίκοι ας πούμε που ήδη από τα χρόνια διακυβέρνησής τους είχαν ακυρώσει όλη τη ρητορική και πολιτική φιλοσοφία τους και είχαν μετατραπεί σε στυγνούς δικτάτορες επειδή όπως χαρακτηριστικά μαθαίνουμε από μαρτυρίες της εποχής "ήταν αναγκαίο", "είμαστε υποχρεωμένοι", " αυτό μπορούμε να κάνουμε με τις δεδομένες συνθήκες". Η επανάσταση κινδύνευε από εσωτερικούς -Μενσεβίκοι- και εξωτερικούς εχθρούς- εμπάργκο, ξένα εκστρατευτικά σώματα- και έπρεπε να αυτοακυρωθεί για να αναδιπλωθεί ως δικτατορία. Προσοχή! Ο κίνδυνος αυτός ήταν υπαρκτός. Αντίστοιχα ήταν υπαρκτός ο κίνδυνος ανατροπης του Κάστρο, που ήταν κυριολεκτικά στο στόμα του Λύκου. Οπότε μετατράπηκε σε δικτάτορα για να διαφυλάξει όσο έχτισε.
    Και ιδού το μεγάλο ερώτημα, που αξίζει πιστεύω να συζητηθεί: Έστω ότι υπάρχει ένα τυραννικό καθεστώς - ο τσάρος και ο Μπατίστα ήταν σίγουρα τέτοια. Ένας ελευθερόφρονας πολίτης- αριστερός, δεξιός, αναρχικός- οφείλει να θέλει να το ανατρέψει ειρηνικά. Αυτό καθίσταται αντικειμενικά αδύνατο. Καταφεύγει στη βία και πετυχαίνει το σκοπό του. Αν εξωτερικές δυνάμεις κρίνουν ανεπιθύμητη αυτή την αλλαγή του status quo, ποιος είναι ο τρόπος το επαναστατικό κίνημα να επιβιώσει, να χτίσει μια νέα κοινωνία χωρίς να καταφύγει στη βία και τον αυταρχισμό; Πως θα μπορύσε να το κάνει τη δεκαετία του 60 ο Κάστρο και του 20 οι Μπολσεβίκοι- αν υποθέσουμε πως ήθελαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ καλή, ουσιαστική και ενδιαφέρουσα ανάλυση που έγραψε ο Anonymous! Αξίζει να την διαβάσετε.

      Διαγραφή
    2. Όπως τόσες και τόσες δικτατορίες που ανατράπηκαν χωρίς να τις διαδεχτούν άλλες Anonymous. Το γεγονός ότι και οι δύο επαναστάσεις που εξετάζεις έχουν κοινό παρονομαστή το Μαρξισμό, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη ουτοπία πιθανότατα δεν ευδοκιμεί χωρίς ολοκληρωτισμό.

      Διαγραφή
  38. Οπως έλεγε και ο Hayek στο "δρομο προς τη δουλεία" όταν ο ο σοσιαλισμός καταλαβαίνει οτι είναι ουτοπία και ανεφάρμοστος γίνεται αυταρχικός. Γιατι είναι αντίθετος με τη φύση. ¨οταν σπέρνεις δεν βγαίνουν όλοι οι σπόροι, ούτε ο΄λα τα δέντρα ψηλώνουν τόσο όσο να δουν τον ηλιο. Δεν είναι καλό ούτε κακό , είναι έτσι. Νομοτέλεια. Υπάρχουν και άνθρωποι "αρχηγοί ανθρώπωνν" που έλεγε ο Καραγάτσης. Με περισσότερες ικανότητες και εξέλιξη. Ε λοιπόν απόδειξη αυτού ο ίδιος ο κομμουνισμός όπου υπάρχουν πιο ίσοι από τους ίσους επειδή είναι απλά τα υψηλά στελέχη του κόμματος και τυχαίνει να έχουν εξουσία που καπιλεύονται εις βάρος των οποιοδήποτε αντιφρονόυντων .
    Ζαμπίτης Πέτρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. > Αποχαιρετισμός στον Commandante Fidel

    Το comandante θέλει ένα m στα σπανιόλικα. Τόσες μέρες δεν το είχα προσέξει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @Forcibly Pseudonymous K2825: "το να απαξιώνουμε εξ ολοκλήρου και να απορρίπτουμε εκ των προτέρων, οργανωτικά σχήματα που γνωρίζουμε ιστορικά ότι απέδωσαν, στο όνομα νεφελωδών - μεταφυσικού σχεδόν χαρακτήρα - αρχών (δημοκρατία, ισότητα, ελευθερία κτλ κτλ) που κατά σύμβαση δεχόμαστε αξιωματικά ως αδιαπραγμάτευτες είναι τουλάχιστον αντιπαραγωγικό, ενίοτε δε και μη ρεαλιστικό".

    Αν καταλαβαίνω καλά, θεωρείτε ότι οι αξίες, στις οποίες στηρίζονται όλες οι σύγχρονες δημοκρατίες - κράτη δικαίου, αποτελούν αρχές "νεφελώδεις" και "μεταφυσικές";

    Αν ναι, γιατί να κουραζόμαστε τόσο πολύ να τις επιδιώκουμε, τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας; Γιατί να μη τις εγκαταλείψουμε, μια και καλή, και να γυρίσουμε πίσω, στις ρεαλιστικές, σταθερές, δοκιμασμένες και αποδοτικές αρχές, με τις οποίες, πάλι κατά τα γραφόμενά σας, τόσο ο σταλινισμός όσο και ο ναζισμός πέτυχαν, έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, λαμπρά αποτελέσματα;

    JustAsking™

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοώ ότι καμία αναφορά σε ιδεολογικές αρχές από μόνη της δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε πρακτικά προβλήματα και ότι η εφαρμοσμένη πολιτική είναι άσκηση πραγματισμού και όχι θεωρητικής μοντελοποίησης της πραγματικότητας. Όλα είναι θέμα στάθμισης και αντιρρόπησης (πχ για δίπολα όπως ασφάλεια-ελευθεριότητα, κρατισμός-ιδιωτικότητα δεν υπάρχουν καθολικά αποδεκτές και διαχρονικά έγκυρες επί της αρχής απαντήσεις - όλα θα πρέπει να κρίνονται κατά περίπτωση).

      Σε αυτό το πλαίσιο είναι αντιπαραγωγικό να στερούμαι την ανθρωπότητα από μεθόδους και εργαλεία που αναπτύχθηκαν και επιτυχώς εφαρμόστηκαν σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους εξαιτίας ιδεολογικών προκαταλήψεων και θεωρητικών αγκυλώσεων.

      Διαγραφή
  41. Η ανοικτή επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη: «Σύντροφε Αλέξη, σε παραδέχομαι, γιατί είσαι μάγκας. Ο πιο μεγάλος μάγκας στην Ελλάδα από το 450 π.Χ. έως σήμερα. Γιατί κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να λογαριάσεις κανένα. Παίρνεις το προσωπικό σου αεροπλάνο, το γεμίζεις με φίλους και φίλες και πας στην Κούβα και αφήνεις τον λογαριασμό, 300.000 δολλάρια να τον πληρώσουν τα κορόιδα με τα 300 ευρώ το μήνα στην καλλίτερη περίπτωση. Κάνεις το κέφι σου. Μιλάς στην πλατεία της Επανάστασης όπου μιλούσε και ο Φιντέλ σαν ένας γνήσιος και σκληρός επαναστάτης. Υψώνεις το πελώριο ανάστημά σου ενάντια στον Καπιταλισμό-Ιμπεριαλισμό. Τρως τον αγλέορα (600 ευρώ για ένα γεύμα πληρωμένο από το Υπουργείο των Εξωτερικών, δηλαδή τα τσιράκια σου). Το διασκεδάζεις, το γλεντάς, την ώρα που τα κορόιδα οι Έλληνες κάθονται στις ουρές για σύνταξη, ΔΕΗ, τράπεζες, νοσοκομεία και προ παντός λιτότητα στη λιτότητα. Το παίζεις επαναστάτης κι όταν γυρίσεις, ξαναγίνεσαι αυτό που ήσουν, το παιδί που κάνει τα θελήματα της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Γιούνγκερ που κατακεραύνωσες στην Αβάνα και πάλι σε βάρος του έξυπνου ελληνικού λαού, γιατί αυτός αποφάσισε να τον κυβερνούν άτομα χωρίς οπαδούς και φιλότιμο, που το παίζουν κυβέρνηση.Καλή αντάμωση στα Γουναράδικα».

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.