Κυριακή, Νοεμβρίου 27, 2016

Τι γυρεύει ο διανοούμενος στο παζάρι των Media;


Ερευνα "Ελευθεροτυπίας" - απαντούν "Διανοούμενοι"


Η παρατήρηση του Viennezos για τα προβλήματα των δημοσιογράφων και των Μέσων με έκανε να ξεθάψω ένα παλιό κείμενο, να το περικόψω και να το θέσω υπό συζήτηση:





Για όλα τα στραβά φταίει ο Γουτεμβέργιος που ανακάλυψε τα ΜΜΕ.

Αν σας παραξενεύει το παραπάνω, σκεφθείτε πως το βιβλίο ήταν το πρώτο Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας - και παραμένει, παρ’ όλο που οι κουλτουριάρηδες το ξεχνάνε πάντα όταν γράφουν για τα ΜΜΕ. (Ίσως γιατί δεν είναι και τόσο Μαζικό).

Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Γιατί προσφεύγουν οι διανοούμενοι στα Μέσα; Η πιο απλή (και φτηνή) απάντηση είναι η ανάγκη προβολής. Ωστόσο σίγουρα υπάρχουν λόγοι πιο ουσιαστικοί.

Ας σκεφθούμε τι εννοούμε με την λέξη διανοούμενος: είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, που ενδιαφέρεται και συμμετέχει. Με αυτή την έννοια κάθε πνευματικός άνθρωπος, κάθε δημιουργός δεν είναι απαραίτητα διανοούμενος.

Πρότυπο πανάρχαιο του δημόσιου διανοούμενου: ο Σωκράτης. Κατέβαινε στην Αγορά (στο παζάρι, εκεί που πάει και η Αλεπού) και μιλούσε με πολλούς για πολλά. Γι αυτόν η παρουσία, ο διάλογος, η δράση, ήταν πράγματα εξίσου  σημαντικά όσο και η σκέψη.

Θα έβγαινε σήμερα ο Σωκράτης στην τηλεόραση; Πιστεύω ναι - είναι η σημερινή αγορά. (Μην νομίζετε πως το μέσο επίπεδο της παλιάς ήταν καλύτερο - μην εξιδανικεύετε...)

Τελικά η χρήση των ΜΜΕ μοιάζει να είναι υποχρεωτική για κάποιον που θέλει να συμμετέχει. Ο Βολταίρος έγραφε φυλλάδια και ο Σάρτρ μοίραζε μπροσούρες - ο Ζολά έσωσε την τιμή της Γαλλίας με ένα άρθρο εφημερίδας – καθιερώνοντας έτσι και τον σημερινό ρόλο του διανοούμενου. Από κει και πέρα στρατιές ολόκληρες, με απόψεις επί παντός τους επιστητού. Οι πιο ωραίοι είναι αυτοί που επικρίνουν τα ΜΜΕ αλλά τα χρησιμοποιούν κατά κόρον (για να τα επικρίνουν).

Η εμπορευματοποίηση της τέχνης, από τον 19ο αιώνα και δώθε, απαιτεί όμως μία δημόσια παρουσία. Παλιά έπρεπε να κολακεύεις τον Μαικήνα ή τον Πάτρωνα (από αυτούς ζούσαν οι δημιουργοί). Σήμερα, που σε θρέφει το κοινό, πρέπει κάπως να επικοινωνείς μαζί του. Έτσι και οι πιο μονήρεις συγγραφείς αναγκάζονται από τους εκδότες, να δίνουν συνεντεύξεις και να εμφανίζονται σε παρουσιάσεις προκειμένου να προωθήσουν το νέο τους βιβλίο.

Δεν είναι λοιπόν μόνο η επιθυμία της συμμετοχής στα κοινά που σπρώχνει τους πνευματικούς ανθρώπους στα ΜΜΕ - είναι και η ανάγκη της προβολής του έργου τους. Άλλες φορές πάλι πρόκειται και για βιοπορισμό - μία στήλη στην εφημερίδα είναι πρόσθετη πηγή εισοδήματος.

Όμως όλα αυτά είναι συμπληρωματικά. Ο καθαρόαιμος διανοούμενος είναι αυτός που πολεμάει με την πένα και τον λόγο. Με προπάππο τον Σωκράτη και παππού τον Βολταίρο. Ένας τύπος ανθρώπου που ευδοκίμησε ιδιαίτερα τον εικοστό αιώνα, όπου βέβαια δεν υπήρξε πάντοτε ωφέλιμος. Οι πιο δογματικές θεωρίες και οι πιο τυραννικές δικτατορίες βρήκαν ένθερμους υποστηρικτές.  Ιδιαίτερα στο μεσοπόλεμο τα δύο τρίτα των διανοούμενων ήταν υπέρ του κόκκινου και το ένα τρίτο υπέρ του μαύρου φασισμού. Ελάχιστοι, πραγματικά ελάχιστοι, είχαν απομείνει εκτός ιδεολογιών, να υπερασπίζονται την ελευθερία.

Και τι γίνεται όταν κατεβαίνει η αλεπού στο παζάρι; Μα - κινδυνεύει. Η συνεργασία διανοούμενων και ΜΜΕ περικλείει μία εσωτερική αντίφαση - και είναι καταδικασμένη σε αποτυχία από την γέννησή της. Τα ΜΜΕ είναι εξουσία - ίσως η πιο αποτελεσματική στις μέρες μας. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος είναι, από την φύση του, αντιεξουσιαστής. Πως μπορεί λοιπόν να ενταχθεί σε ένα εξουσιαστικό σύστημα, χωρίς να προδώσει ή να προδοθεί;

Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επωφελείται από ρήγματα στο σύστημα (μία συνεργασία είναι ένα τέτοιο ρήγμα) να πει ό,σα προλάβει από αυτά που θέλει, μέχρι να τον πάρουν μυρωδιά. Aντάρτικο πόλεων. Hit and run.

Έλεγα πριν από χρόνια σε ένα μεγαλοεκδότη ότι η συνεργασία μας ήταν μία συμφωνία αμοιβαίας εκμετάλλευσης. Εκείνος εκμεταλλευόταν το όνομά μου, το κοινό μου, την ικανότητα μου να γράφω. Εγώ εκμεταλλευόμουν την κυκλοφορία του για να περνάω τις απόψεις μου σε ένα ευρύτερο κοινό που δεν θα με διάβαζε στα βιβλία μου.

Η πονεμένη ιστορία μου με τα ΜΜΕ είναι τόσο τυποποιημένη που σχεδόν δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον. Στερεότυπη επανάληψη του ίδιου σεναρίου: Κάποια στιγμή οι απόψεις μου ενοχλούν μερικούς ισχυρούς (εντός ή εκτός Μέσου). Τότε έρχεται  η πίεση για συμβιβασμό - ή η λογοκρισία. Και επειδή μία συμβιβασμένη επικοινωνία δεν με ενδιαφέρει, ακολουθεί η παραίτηση. Δέκα φορές (στρογγυλός αριθμός) έχει επαναληφθεί αυτό το σενάριο, στα χρόνια που  ανακατεύομαι με τα πίτουρα των ΜΜΕ. Περιληπτικά: 1980: ΕΡΤ 1. 1982: Επίκαιρα. 1985: Βήμα. 1987: ΕΡΤ 2 - «Διάλογοι» (επί ΠΑΣΟΚ). 1989: 9,84 - ομαδική παραίτηση. 1990: Flash 9.61 και Καθημερινή. 1993: ΕΡΤ 1 - «Περιπέτειες Ιδεών» (επί Ν. Δ.). 1995: Καθημερινή. (Υπήρξε και μία ενδέκατη από το RAM, το 2007, για λόγους ευθιξίας). Η μόνη διαφορά: οι περισσότερες παραιτήσεις προκλήθηκαν από πολιτικές (δηλαδή κομματικές) πιέσεις. Η πρώτη και η  τελευταία ήταν αποτέλεσμα λογοκρισίας ιδεών. Τόλμησα να εκφράσω αιρετική άποψη για δύο θέματα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας: τον στρατό και την εκκλησία.

Το 1988, στο «Ημερολόγιο του Καύσωνα» έγραφα: «Το πρόβλημά μου με τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας: δεν είμαι αρκετά ισχυρός ώστε να σέβονται την ανεξαρτησία μου, ούτε αρκετά αδύναμος (οικονομικά εξαρτημένος) για να δικαιολογώ στον εαυτό μου τους συμβιβασμούς».

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι παραιτήσεις μου όχι μόνο δεν εκτιμήθηκαν από τον κόσμο των ΜΜΕ - αλλά ενόχλησαν. Δεν αναφέρομαι μόνο στους εκδότες (είμαι πια οριστικά στην Μαύρη Λίστα τους) αλλά και στους επαγγελματίες δημοσιογράφους. Συνηθισμένοι μία ζωή να λογοκρίνονται και (κυρίως) να αυτολογοκρίνονται, με αντιμετώπιζαν όπως η νόμιμη σύζυγος την εταίρα πολυτελείας. Γιατί πολυτέλεια - και οίηση - είναι γι αυτούς οι παραιτήσεις. (Η κλασική αντίδραση των ‘συναδέλφων’: «Ας είχες να θρέψεις παιδιά – και θα έβλεπες;». Η άλλη: «Γιατί εμείς που αναγκαζόμαστε να τα καταπίνουμε όλα, τι είμαστε δηλαδή;»).

Ευτυχώς που μετά το 2000 άρχισα να γράφω συστηματικά στο Διαδίκτυο. Στο ndimou.gr, 2 blog, LiFO, Protagon και πάλι blog. Εκεί δεν υπάρχει λογοκρισία.

Η πορεία του διανοούμενου, που επιμένει να κυκλοφορεί στο παζάρι των ΜΜΕ, θυμίζει ακροβάτη. Άσκηση ισορροπίας σε τεντωμένο σχοινί. Από την μία αυτό που θέλεις εσύ, από την άλλη αυτό που επιτάσσουν οι άλλοι.  Αν γείρεις από εδώ συμβιβάζεσαι - αν από εκεί αποκεφαλίζεσαι. Ζυγίζεσαι για λίγο πάνω από το κενό, αλλά η πτώση είναι σίγουρη. Το θέμα είναι προς ποια κατεύθυνση θα πέσεις. Γιατί η μία δεν έχει προστατευτικό δίχτυ.


99 σχόλια:

  1. Ολόκληρο το κείμενο χωρίς περικοπές; Μπορείτε να τα ανεβάσετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πλήρες κείμενο βρίσκεται στο βιβλίο μου "Οι Δρόμοι μου" σελ 506 - 539 και περιλαμβάνει λεπτομέρειες για τα συμβάντα σε κάθε παραίτηση. Δεδομένου ότι το βιβλίο κυκλοφορεί (σε νέα μάλιστα έκδοση) δεν είναι σωστό, απέναντι στον εκδότη, να ανεβάζω μεγάλα κομμάτια στο Διαδίκτυο. Έχει το Copyright...

      Διαγραφή
    2. Υπάρχει σε ψηφιακή έκδοση;

      Διαγραφή
    3. Παρόλο που στο συμβόλαιό μου με τις Εκδόσεις Πατάκη υπάρχει πρόβλεψη για ψηφιακή έκδοση - δεν βλέπω να υπάρχει στον κατάλογό τους.

      Διαγραφή
  2. @Ν.Δ.
    Λέτε:

    "Ελάχιστοι, πραγματικά ελάχιστοι, είχαν απομείνει εκτός ιδεολογιών, να υπερασπίζονται την ελευθερία."

    Ναι αλλά έχω την άποψη ότι το μόνο κόμμα που στερείται της ελευθερίας του λόγου από τα ΜΜΕ, στις μέρες μας είναι ένα.

    Kαι από την στιγμή που δεν γράφετε κουβέντα γι αυτό - όχι το κόμμα άλλα για τις μεθοδεύσεις που δέχεται, όσο αναφορά την στέρηση της ελευθερίας του λόγου- δεν είστε και δεν μπορείτε να θεωρήστε "καθαρόαιμος διανοούμενος."


    Με αγάπη
    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τυπικά έχετε δίκιο. Στην πράξη προσωπικά δέχομαι αυτή την παρατυπία προκειμένου να μην διαδοθεί η ρητορική του μίσους.

      Λέτε ότι αν επί ναζισμού είχε δώσει ο Γκαίμπελς μία ραδιοφωνική εκπομπή στους Εβραίους θα τηρούντο οι κανόνες της δημοκρατίας;

      Διαγραφή
    2. Μέγα λάθος.
      Χάνετε την αντικειμενικότητά σας, έτσι.

      Γιατί σήμερα τηρείτε το Σύνταγμα - τηρούνται οι νόμοι; Έτσι και αλλιώς χούντα κεκαλυμμένη έχουμε.

      Πιθανόν και να το δεχόμουν, εάν το ίδιο κάνατε και με άλλα ακραία κόμματα. Αλλά τώρα βλέπω μία αντίθεση.

      Με αυτή την λογική γιατί δέχεστε να διαδοθεί η ρητορική μίσους του Σταλιν - και αυτοί φασίστες. Εξάλλου ο Στάλιν σκότωσε περισσότερους.

      Επομένως θεωρώ ότι κρίνετε με δύο μέτρα και δύο σταθμά:

      Την "ρητορική του μίσους" την δίδαξαν πρώτοι και καλύτεροι άλλοι - και θα συνεχίσουν να το κάνουν, όσο δεν υπάρχει αντίθετος πόλος.

      Να μια αντίθετη άποψη:

      https://www.youtube.com/watch?v=MXYRAp6jq24




      Διαγραφή
    3. Συνοψίζοντας:

      Από την στιγμή που δεν υπερασπίζεστε το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής, αρκεί να μην παραβιάζεται ο νόμος, το δικαίωμα με άλλα λόγια της ελευθερίας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, από όπου και αν προέρχονται - αλλά αντιθέτως είσαστε στρατευμένος πολιτικά - δεν είστε και δεν μπορείτε να θεωρήστε διανοούμενος, διότι το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού εδώ δεν υπάρχει.

      Με αγάπη
      D.

      Διαγραφή
    4. Υπερασπίζομαι το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής αυτών που υπερασπίζονται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής - όχι αυτών που τους διαφωνούντες τους κάνουν σαπούνια.

      Διότι υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Όλοι οι Αριστεροί δεν είναι Σταλινιστές. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις της Αριστεράς. Όλοι οι Ναζιστές είναι ίδιοι. Δεν υπάρχουν αποχρώσεις του Ναζισμού.

      Διαγραφή
    5. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε χαρακτηρίσει οτιδήποτε, βάση αυτών που έχει στο μυαλό του.
      Μα θα μου πείτε έχω δει φωτογραφίες...ναι θα σας απαντήσω: και εγώ του Βορίδη της ΝΔ,με το τσεκούρι!

      "Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις της αριστεράς." - Τι αποχρώσεις υπάρχουν; Τα δύο παιδιά που σκοτωθήκανε - εκτελεστήκανε με καλασνικοφ - στην Χρυσή αυγή ξέρετε εσείς το όνομά τους;

      "Όλοι οι Ναζιστές είναι ίδιοι."
      Δηλαδή όλοι οι Χρυσαυγήτες είναι Ναζιστές; Από που προκύπτει αυτό;

      Διαγραφή
    6. "Υπερασπίζομαι το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής αυτών που υπερασπίζονται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής"

      Μα τώρα,σοβαρά, είναι απάντηση διανοουμένου αυτή;
      Ο Βολταίρος δεν έθετε όρους.

      D.

      Διαγραφή
    7. Εντάξει - τότε δεν είμαι διανοούμενος. Ικανοποιηθήκατε;

      Διαγραφή
    8. Έτσι μπράβο, τώρα μάλιστα!

      Με αγάπη
      D.

      Διαγραφή
    9. Δηλαδή, ρε Ντι, αν ένα κόμμα μιλούσε εναντίον των ΑμΕΑ, εσύ θα το στήριζες και θα... αγωνιζόσουν ώστε να ακουστεί η... φωνή του;

      Τέλος, η ρητορική του μίσους έχει ποινικοποιηθεί: όποιος ενθαρρύνει τη ρατσιστική βία, θα τρώει μέχρι τρία χρόνια φυλακή - λέει ο νόμος.

      Βέβαια, ο νόμος αυτός δεν λέει τίποτε για τη βία των δήθεν αναρχικών και των μπαχαλάκηδων, δεν λέει τίποτε για τη βία στα πανεπιστήμια από αναρχοτραμπούκους κλπ. Δεν παύει όμως να είναι μια καλή αρχή.

      Μετά τιμής,
      Κάπα

      Διαγραφή
    10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    11. @Κ.
      Μα εγώ δεν πάω να κάνω καριέρα καθαρόαιμου διανοούμενου - ούτε καν Ντεμί-....καριέρα Τρολ επιδιώκω.

      Αλλά εάν θέλετε να μιλήσουμε σοβαρά:

      δείτε το...προαναφερθέν, ερωτηματολόγιο του... Προύστ που έχω συντάξει, δώστε απαντήσεις -κατά το δοκούν- για να είμαι σίγουρος ότι καταλάβατε τι εννοώ - και εδώ είμαστε πάλι!
      -
      Λάθος - δεν μια καλή αρχή, είναι η ΛΑΘΟΣ αρχή (προς την λάθος κατεύθυνση.) Διότι εάν υποθέσουμε ότι πριν μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί μία ανεκτικότητα των αρχών (γενικά) σε αυτά τα θέματα, με τον νόμο αυτό πλέον δεν μπορεί κανένας.

      Αντίθετά είναι ένας νόμος εμπαθής - και γι' αυτό απεχθής και επονείδιστος, για να θυμηθούμε και το.... "thing"!

      Με αγάπη

      D.

      Διαγραφή
    12. @K
      "....όποιος ενθαρρύνει τη ρατσιστική βία, θα τρώει μέχρι τρία χρόνια φυλακή - λέει ο νόμος."

      Καλό - το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

      (Η το παράλλο: ότι ο νόμος λέει όποιος καταστρέφει δημόσια πινακίδα του δρόμου (Στοπ κ.λ.π.) - 2 χρόνια στην μπουζού;

      ΥΓ:
      Πάντως τα δικά μου ανέκδοτα ήταν καλύτερα!

      Mε αγάπη
      D.

      Διαγραφή
    13. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με το εξής:

      Σήμερα όποιος από το υπάρχον σύστημα -και μέρος του συστήματος ΚΑΙ το ΚΚΕ- θεωρείται ρατσιστής, πάει στην μπουζού 2-3 χρόνια μέσα.

      Ενώ αύριο με Χ.Α. , όποιο καλόπαιδο καταστρέφει δημόσια περιουσία (δηλ. όλοι) θα πηγαίνει μέσα 2-3 μήνες.

      Σήμερα λέμε ότι τηρούνται η νόμοι ενώ αύριο θα λέμε ότι έχουμε χούντα. Αυτοί είμαστε κύριοι - διανοούμενοι και εννοούμενοι.

      D.

      Διαγραφή
    14. Για την ιστορία:

      "Φουντούλης, Καπελώνης λέγονται αυτά τα δύο παλικάρια και αυτά τα παιδιά τα κλάψανε μανάδες."


      D.

      Διαγραφή
  3. > Έτσι και οι πιο μονήρεις συγγραφείς αναγκάζονται από τους εκδότες, να δίνουν συνεντεύξεις.

    Ο Umberto Eco, απαυδησμένος φαίνεται από τις ερωτήσεις που συνηθίζονται σε τέτοιες συνεντεύξεις, τις σατίρισε συνθέτοντας μια φανταστική συνέντευξη του Ιταλού κλασικού συγγραφέα Alessandro Manzoni.

    —Πείτε μου, γιατί επιλέξατε το συγγραφικό επάγγελμα;
    —Τι να γινόμουν δηλαδή, αρσιβαρίστας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είναι αντιεξουσιαστικός ο σκεπτόμενος άνθρωπος. Διότι ο σκεπτόμενος άνθρωπος παραμένει ο λεγόμενος homo sapiens sapiens και η υγεία του μέχρι στιγμής συγκλονίζεται από το γεγονός που ο άνθρωπος αυτός σφαδάζει πάνω στην επιφάνεια της Γης και πονάει χωρίς και να ξέρει και γιατί. Ο ζωντανός οργανισμός είναι αντιεξουσιαστικός. Αλλά αυτός μένει να ανακαλυφτεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «Ο άνθρωπος, ο αποφασισμένος να μάθει πολλά γράμματα και να διαπρέψει σε μια επιστήμη ή σε μια τέχνη, δεν αποβλέπει πια, κατά την επικρατούσα άποψη, στην προσωπική του μόνο ευδοκίμηση. Προσφέρει και στους άλλους πολύτιμη αρωγή»

    Το θέμα της έκθεσης του 1985, μου το θύμισε το ποστ.

    Τα ΜΜΕ είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις, έχουν χρώμα (κόμματος) και ιδιοκτήτη (που βάζει το χρώμα σύμφωνα με τα συμφέροντά του). Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε ιδιωτική επιχείρηση αν θες να επιβιώσεις. Βέβαια τα ΜΜΕ είναι λειτούργημα, όργανα της δημοκρατίας κλπ. αλλά αυτά έχουν "ισοπεδωθεί" εδώ και δεκαετίες διεθνώς. Λίγες μόνο εφημερίδες έχουν μείνει ανεξάρτητες, ίσως καμμία (κυρίως στην Ελλάδα). Ίσως η Ελευθεροτυπία επί Φυντανίδη (?) να ήταν.

    Σαν μηχανικός έπρεπε να "κλέψω" όταν δούλευα για εργολάβο, να λαδώσω δημόσιους και να διατυμπανίζω ότι το γραφείο/εταιρεία έκανε την καλύτερη δουλειά στην πιάτσα. Να κρατάω ισορροπίες με τη μηχανικό/γκόμενα του αφεντικού και το αφεντικό που ήταν βλάκας. Και? Τα ίδια παντού σε κάθε δουλειά. Αν είσαι μάγκας ή έχει λεφτά φεύγεις και ανοίγεις δική σου δουλειά. Αυτό για κάθε επάγγελμα.

    Βέβαια εμένα δε με ξέρει κανείς ούτε διαμορφώνω απόψεις το βράδυ στην TV ή στην εφημερίδα. Τα προβλήματα όμως είναι κοινά σε κάθε επάγγελμα (και παγκόσμια).

    Είναι πιο εύκολα τώρα με το διαδίκτυο αλλά και πάλι (όπως είδαμε με τον μακαρίτη "ιδιοκτήτη/δημοσιογράφο που κάηκε στο αμάξι του) και πάλι ο χώρος ελέγχεται από συμφέροντα/κόμματα και χρήμα, οι μηχανές αναζήτησης διαμορφώνουν τις συνειδήσεις καθώς και οι αγράμματοι/ανορθόγραφοι δημοσιογράφοι των μερικών κατοστάρικων. Μάλλον αν ο χώρος είναι τελείως βόθρος, όπως συμβαίνει τώρα, η χώρα πνίγεται στα σκατά, αν υπάρχει έστω ένα λουλούδι, κάτι κινείται προς την σωστή κατεύθυνση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτή καθαυτή η αποδοχή της ιδιότητας του "διανοουμένου" ως προσδιοριστικής παραμέτρου της προσωπικότητας και του έργου του οποιουδήποτε καθιστά αυτόν εξ'ορισμού - κατά την προσωπική μου άποψη - πνευματικά αφερέγγυο.

    Ο σύγχρονος "διανοούμενος" υπάρχει ως τέτοιος ΕΞΑΙΤΙΑΣ και όχι ΠΑΡΑ το "παζάρι των μίντια".

    Συχνότατα οι θέσεις του Χ "διανοούμενου" έλκουν το κύρος τους αποκλειστικά από την "εγκυρότητα" του μέσου δια του οποίου τις διακινεί (εφημερίδα, εκδοτικός οίκος κτλ) - κατάσταση που, στην πλειονότητα των περιπτώσεων και σε συνδυασμό με το συνακόλουθο δημοσιοσχεσίστικο παραλήρημα, είναι προϊόν συναλλαγής και αποτέλεσμα σκοπιμοτήτων.

    Αυτό που αντικειμενικά πάντως καθιστά παντελώς άκυρη την ανάλυση του οικοδεσπότη από πλευράς συγκρισιμότητας με προηγούμενες ιστορικές περιόδους είναι το εξής:

    Ο κάθε "Σωκράτης" του παρελθόντος εξέφραζε αδιαμεσολάβητα άποψη ενώπιον του τελικού παραλήπτη και κριτή της - του ακροατηρίου της "αγοράς" - ΧΩΡΙΣ το δάνειο κύρος και την από καθέδρας επιβολή που του προσέδιδε η διαπλεκόμενη παρέμβαση του όποιου ενδιάμεσου τρίτου (ραδιοτηλεοπτικός σταθμός, εκδοτική επιχείρηση κτλ) - κρινόμενος έτσι άμα τη εμφανίσει για την επάρκεια του, μακράν την κατευθυνόμενης δημοσιοσχεσίστικης αύρας της διαπλοκής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. > Ο σύγχρονος "διανοούμενος" υπάρχει ως τέτοιος ΕΞΑΙΤΙΑΣ και όχι ΠΑΡΑ το "παζάρι των μίντια".

      Λειτουργικοί διανοούμενοι υπήρχαν και πριν τα ΜΜΕ.

      Διαγραφή
    2. Επαναλαμβάνω: Ο *σύγχρονος* "διανοούμενος" αδυνατεί να υπάρξει εκτός μιντιακού συστήματος. Άλλωστε καθαυτός ο όρος "διανοούμενος" ουδεμία σχέση έχει με την κλασσικής αρχαιότητα. Ο Πλάτων δεν αυτοπροσδιοριζόταν ως "διανοούμενος", φυσικά ...

      Διαγραφή
    3. Από τη στιγμή που κάποιος γράφει βιβλία (και ο Πλάτων έγραφε) είναι μέσα σε κάποιο (πρωτόγονο και όχι μαζικό) μιντιακό σύστημα. Το βιβλίο κυκλοφορεί. Από εκεί μέχρι το Γουτεμβέργιο η διαφορά είναι κατ' αρχήν ποσοτική. (Σε μεγάλους αριθμους γίνεται και ποιοτική). Όσο για τους όρους: ως φιλόσοφος που διανοείται δεν βλέπω γιατί ο Πλάτων να μην ήταν διανοούμενος.

      Διαγραφή
    4. Δεν νομίζω ότι η υποτιθέμενη επαγγελματική κάρτα του Πλάτωνα θα έγραφε φαρδιά πλατιά "Διανοούμενος", ούτε ότι θα συστηνόταν υπό αυτή την ιδιότητα σε οποιονδήποτε ... αντίθετα με ότι συμβαίνει σε απειράριθμες περιπτώσεις συγχρόνων πουθενάδων.

      Διαγραφή
    5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    6. Δεν νομίζω ότι έχω δει επισκεπτήριο ελληνικό η ξένο που να γράφει: "διανοούμενος" ή "intellectual". Ούτε καν συστήνεται κανείς ως διανοούμενος. Είναι ένας τίτλος που καλώς-κακώς στον αποδίδουν άλλοι

      Διαγραφή
    7. > Επαναλαμβάνω: Ο *σύγχρονος* "διανοούμενος" αδυνατεί να υπάρξει εκτός μιντιακού συστήματος.

      Γράφατε πως ο σύγχρονος λειτουργικός διανοούμενος υφίσταται εξαιτίας των ΜΜΕ, δηλαδή πως αυτά τον παράγουν.

      Απαντώ πως λειτουργικοί διανοούμενοι υπήρχαν πάντοτε, με ή χωρίς ΜΜΕ.

      Και σήμερα μπορούν να υπάρξουν εκτός ΜΜΕ, π.χ. ένας σκοταδιστής ιερέας που κατηχεί το ποίμνιό του.

      Διαγραφή
  7. H άποψή σας έχει δύο πλευρές: Ναι μεν αδιαμεσολάβητη η άποψη του Σωκράτη αλλά για τον ίδιο λόγο τον δολοφόνησαν για ψύλλου πήδημα... Τον θεωρούσαν αναλώσιμο. Τα media μπορεί να χρίζουν μαϊμού διανοούμενους - αλλά παρ' όλα αυτά προβάλουν και μερικούς σωστούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. είναι ξεκάθαρες διαστρεβλώσεις αυτά για τον Σωκράτη.
      1. Δεν δολοφονήθηκε. Δικάσθηκε.
      2. Πως διεξάγονταν οι δίκες στην Αθήνα ?
      α) Αποφάσιζαν με ψηφοφορία οι δικαστές αν ο κατηγορούμενος
      είναι ένοχος ή αθώος.
      Στην περίπτωση του Σωκράτη, αν θυμάμαι καλά, ψηφίσθηκε
      ένοχος με ψήφους 280 υπέρ έναντι 220 κατά.
      β) Ο κάθε ένας των διαδίκων - μηνυτής και κατηγορούμενος -
      υπέβαλε πρόταση για ποινή.
      (στην περίπτωση ενοχής).
      Για τον Σωκράτη ο κατήγορος (Άνυτος) πρότεινε θάνατο.
      Ο Σωκράτης σαν κατηγορούμενος πρότεινε να επιβραβευθεί
      από το δικαστήριο με την αμοιβή να σιτίζεται δια βίου
      στο Πρυτανείο μαζύ με τους Πρυτάνεις, πράγμα που ψηφί-
      ζονταν από την Πόλη για τους Ολυμπιονίκες και άλλους
      που προσέφεραν σημαντικά στην Πόλη.
      Εν ολίγοις εκβίασε τους δικαστές αναγκάζοντας τους ή
      να αυτο-εξευτελισθούν επίσημα ή να τον καταδικάσουν
      εις θάνατον πράγμα που έκαναν.

      TALIBAN

      Διαγραφή
    2. Αν ο Σωκράτης ήταν πρόσωπο σεβαστό και αποδεκτό από όλους δεν θα δικαζόταν καν. Μάλλον ήταν ένας περίεργος και αμφιλεγόμενος τύπος όπως τον παρουσιάζει ο Αριστοφάνης. Κι αν είχε καταφέρει να περάσει την Σωκρατική του ειρωνεία, οι δικαστές θα γελούσαν με την πρότασή του και θα τον έστελναν πίσω στην Ξανθίππη. Πρέπει να διαχωρίζουμε ανάμεσα στον πραγματικό Σωκράτη, τον Σωκράτη όπως τον έβλεπαν οι συμπολίτες του και τον Σωκράτη όπως τον έβλεπαν οι μαθητές του (Ξενοφών και κυριως ο Πλάτων που τον μυθοποίησε).

      Διαγραφή
    3. συνεπώς αν αφήσουμε τα αν κατα μέρος, ποιά είναι η γνώμη σου ?
      Δολοφονήθηκε ή δικάσθηκε νομίμως ?

      TALIBAN

      Διαγραφή
    4. Μερικές "νόμιμες" δίκες ισοδυναμούν με δολοφονίες. Εκτός αν νομίζετε ότι είναι δίκαιο να θανατωθεί κάποιος επειδή λέει την άποψή του. (Το μόνο έγκλημα που έκανε ο Σωκράτης).

      Διαγραφή
    5. πάλι "στρίβειν δια του αρραβώνος".
      Δεν έχει σημασία τι νομίζω εγώ.
      Έδωσα - συνοπτικά βέβαια - τον τρόπο που διεξήγοντο οι δίκες στην κλασσική Αθήνα και ειδικότερα περί της δίκης του Σωκράτη.
      Συνεπώς το ερώτημα μου παραμένει.

      Υ.Γ.
      Μπορώ να γράψω εκτενέστερα περί της δίκης του Σωκράτη,
      θεωρώ όμως πως αυτά που έγραψα αρκούν.

      TALIBAN

      Διαγραφή
  8. Αν δεν τους άρεσε να σκύβουν για να θρέφουν τα παιδιά τους, ας μην έκαναν παιδιά. Τι, όχι;

    Την θεωρώ πολύ δειλή δικαιολογία το να υποκύπτει ο καθένας στον κάθε εκβιασμό διότι έχει παιδιά. Είμαι σίγουρος πως και στα παιδιά του θα λέει κάτι ανάλογο «και γω που κάνω τόσα για εσάς κλπ» ώστε να ασκήσει με την σειρά του τον εκβιασμό που έλαβε στα παιδιά του.

    Εν τέλει, ποιος είναι ελεύθερος σ'αυτή την χώρα; Οι άντρες υποτάσσονται στην γυναίκα τους και στο σώι της. Ή αντίστροφα. Κάποιες γυναίκες γουστάρουν αυτές να υποτάσσονται στον άντρα τους και στο σώι του.

    Υποταγή λοιπόν στο σπίτι, υποταγή στο σχολείο, υποταγή στον στρατό, υποταγή στην δουλειά, υποταγή στην εκκλησία. Αλλά παρόλαυτά, κανείς δεν το πολυσκέφτεται πως γενιέται δούλος, ζει δούλος, γενάει δούλους και πεθαίνει δούλος. Και οι δούλοι θα γεννήσουν περισσότερους δούλους κ.ο.κ.

    Τελοσπάντων, κ. Δήμου, κακώς μακρηγόρησα. Τα γνωρίζετε αυτά. Καλή συνέχεια, και ευχαριστώ για τα βιβλία σας.

    υγ: δεν έχω παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπήρξα μέχρι σήμερα δούλος κανενός. Εξ ου και το σύστημα (που λεμε) με έχει περιθωριοποιήσει. Αυτοί που επικαλούνται τα παιδιά τους θα υπέκυπταν και χωρίς παιδιά. Ανθρωπάκια είναι.

      Δεν έχω παιδιά. Μόνο βιβλία. Αλλά πολλά (60+).

      Διαγραφή
  9. Επειδή στην Ελλάδα δεν φύτρωσαν ποτέ διανοούμενοι που να ήξεραν και τίποτα άλλο από φιλοσοφία και νομικά, μεγαλοσύνη, ή και ποίηση που στομώνει και παροπλίζει τις δημιουργικές δυνάμεις της ζωής, επιτρέπεται η διαγραφή: Α + Α = Α αν και μόνο αν Α = 0. Ο νόμος της διαγραφής στην Ελλάδα λειτουργεί, αρκεί ένας Έλληνας να μην παρακολουθεί τα mediums. Να μένει μόνο στα trapeziums και να μην μολύνει την γλώσσα του με άρθρα, σημερινά, αλλά που όμως αν τα διαβάσει, θα διαπιστώσει ότι ποιοτικώς δεν διαφέρουν πολύ από τις συγγραφές των διανοούμενων του μεσοπολέμου: ιστός παρανοϊκής αράχνης με χριστουγεννιάτικα φωτάκια, δάχτυλα στιφ και λευχαιμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κυριε Δήμου, επιτρέψτε μου πρώτα να παραθέσω το πρόσφατο σχόλιό σας (γράμμενο κάτω από την προηγούμενη ανάρτησή σας). Νομίζω ότι συμπληρώνει και συμπυκνώνει τα όσα γράφετε στο παραπάνω κείμενο:

    "Ο δημοσιογράφος, ακόμα και ο επώνυμος, (μόνο το 10% - οι υπόλοιποι ανώνυμοι είλωτες) εξαρτάται από τον εκδότη, ο οποίος έχει τα δικά του συμφέροντα και τις δικές του εξαρτήσεις.
    Έντεκα φορές παραιτήθηκα από μεγάλα ΜΜΕ διότι δεν είχα την ελευθερία να γράφω αυτά που θέλω. Γι αυτό γράφω πια μόνο στο Διαδίκτυο."

    (βλ. εδώ)

    Πολύ διαφωτιστικά είναι αυτά τα κείμενά σας. Αλλά μου δημιουργούν κυρίως δύο απορίες:

    1. Πώς γίνεται και υποστηρίζετε (και μάλιστα τόσο επίμονα) ένα σύστημα (δηλαδή την λεγόμενη ελεύθερη οικονομία) του οποίου τις ολέθριες συνέπειες τις έχετε ζήσει ο ίδιος;

    Μπορεί "οι περισσότερες παραιτήσεις [να] προκλήθηκαν από πολιτικές (δηλαδή κομματικές) πιέσεις" όπως γράφετε στην ανάρτηση και οι αρνητικές εμπειρίες σε δύο περιπτώσεις να αφορούσαν κρατικά μέσα, δηλαδή "ΕΤ1 και ΝΕΤ όπως ονομάζονταν τότε: την μία επί ΠΑΣΟΚ (1987) και την αλλη επί Ν.Δ. (1993)" (όπως αναφέρετε σε άλλο πρόσφατο σχόλιο). Αλλά κατά το μεγαλύτερο μέρος πρόκειται για ένα πρόβλημα που δημιουργείται από ιδιωτικές επιχειρήσεις, τους ιδιοκτήτες τους, τα συμεφέροντά τους, από την "ελεύθερη αγορά", από έναν κλάδο της οικονομίας.

    "Τα ΜΜΕ είναι εξουσία - ίσως η πιο αποτελεσματική στις μέρες μας." γράφετε πολύ σωστά. Και αναρωτιέμαι γιατί λείπουν τα τόσο ευνόητα συμπεράσματα. Αναρωτιέμαι γιατί με αυτές τις απόψεις και εμπειρίες δεν γίνατε ένας "Chomsky της Ελλάδας", ας πούμε. ;-) Το παράδοξο είναι ότι ίσα-ίσα κάτι σαν αντίποδάς του είστε: ένας απολογητής του συστήματος.

    2. Μήπως η φημισμένη ελευθερία του Τύπου στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η (επιχειρηματική) ελευθερία των εκδοτών;

    Και όταν έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο ότι "η φαινομενική ελευθερία της έκφρασης του δημοσιογράφου ήταν πάντα περιορισμένη (ή μάλλον φιμωμένη) από τις απαιτήσεις και προδιαγραφές του αφεντικού του", δεν θυμόμουν τα λόγια σας στον πρόλογο του βιβλίου "Καθημερινά Κυριακάτικα" (εκδ. Νεφέλη, 1995). Αναφερόμενος στα γεγονότα που οδήγησαν (το 1995) στην αποχώρησή σας από την "Καθημερινή" γράφετε (σελ.12): "Είτε είχα δίκιο είτε είχα άδικο στις άλλες μου απόψεις, αποδείχθηκε πως το Σκοτάδι υπάρχει και φιμώνει." Μόνο τώρα άνοιξα πάλι αυτό το (πολύ καλό) βιβλίο σας και είδα ότι χρησιμοποιούμε μάλιστα τον ίδιο όρο "φιμώνω". ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περιέργως ακριβώς αυτόν τον τίτλο "Τσόμσκυ ή Γκορ Βιντάλ της Ελλάδος" χρησιμοποιήσε το Αμερικανικό περιοδικό Odyssey για να με παρουσιάσει πριν 15 χρόνια. Εσείς μπορεί να με θεωρείτε απολογητή του συστήματος αλλά το σύστημα δεν συμφωνεί μαζί σας. Με έχει περιθωριοποιήσει εντελώς. Εδώ και 25 χρόνια δεν αναγγέλλονται καν τα βιβλία μου. Δεν με καλούν στην τηλεόραση, δεν μου ζητάνε συνεντεύξεις στις εφημερίδες - είναι σαν να μην υπάρχω. Ένας μόνο κριτικός έχει γράψει για μένα.

      Γιατί υποστηρίζω αυτό το σύστημα; Faute de mieux που λένε και οι Γάλλοι - ελλείψει καλυτέρου. Τι θα ήμουν στο "άλλο"; Είτε καθεστωτικός διανοούμενος (δηλαδή υπάλληλος του κράτους και θα σιχαινόμουνα τον εαυτό μου) ή σε κανένα Γκούλαγκ (Αν ζούσα...)

      Τουλάχιστον εδώ κάτι με το Ιντερνετ - κάτι με τα βιβλία - λειτουργώ. Το τελευταίο μου βιβλίο ("Μικρό εγχειρίδιο ορθολογισμού") χωρίς καν να αναγγελθεί και να παρουσιαστεί έγινε μπεστ σέλερ Επι 19 εβδομάδες ήταν μόνιμα στις στήλες των "Ευπώλητων" (Βήμα και Καθημερινή).

      Διαγραφή
    2. Γράφει ο Ν.Δ.:

      "Γιατί υποστηρίζω αυτό το σύστημα; Faute de mieux που λένε και οι Γάλλοι - ελλείψει καλυτέρου. Τι θα ήμουν στο "άλλο"; Είτε καθεστωτικός διανοούμενος (δηλαδή υπάλληλος του κράτους και θα σιχαινόμουνα τον εαυτό μου) ή σε κανένα Γκούλαγκ (Αν ζούσα...)"

      Δηλαδή πάλι το "There is no Alternative". Ή μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση: η περιθωριοποίηση/φίμωση με μόνη εναλλακτική λύση ... το Γκούλαγκ.

      Εννοείται πως είμαι πεπεισμένος ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, αλλά αφού (λέτε πως) έτσι τα βλέπετε, θα πρέπει να είστε ένας πολύ δυστυχισμένος άνθρωπος. Διότι προφανώς ούτε σε μορφή κάποιου οράματος έχετε (και είχατε όλα αυτά χρόνια) την ελπίδα πως κάτι θα μπορούσε να αλλάξει προς το καλύτερο.

      Όσο για τη σύγκριση με τον Chomsky από το αμερικανικό περιοδικό:

      "Περιέργως ακριβώς αυτόν τον τίτλο "Τσόμσκυ ή Γκορ Βιντάλ της Ελλάδος" χρησιμοποιήσε το Αμερικανικό περιοδικό Odyssey για να με παρουσιάσει πριν 15 χρόνια."

      Να ένα ωραίο παράδειγμα για την παραποίηση της αλήθειας από τα ΜΜΕ. ;-) (Αν και ίσως σε αυτή την περίπτωση η παραποίηση έγινε από σκέτη άγνοια και όχι από πρόθεση. Και εγώ μόνο ύστερα από αρκετά χρόνια άρχισα να καταλαβαίνω πως δεν είστε αυτός που νόμιζα παλιότερα ...)

      "Εσείς μπορεί να με θεωρείτε απολογητή του συστήματος αλλά το σύστημα δεν συμφωνεί μαζί σας. Με έχει περιθωριοποιήσει εντελώς."

      Μπορεί να σας έχει περιθωριοποιήσει. Αλλά "μόνο" γιατί στο σύστημα δεν άρεσαν κάποιες μεμονωμένες απόψεις σας γύρω από εθνικά-κοινωνικά-πολιτικά θέματα (λ.χ.: στρατός και εκκλησία ως θεσμοί θανάτου, Μακεδονικό ζήτημα κ.λπ.). Το ίδιο το σύστημα δεν το έχετε αμφισβητήσει ποτέ (αφού – κατά τη γνώμη σας – "There is no Alternative"). Με άλλα λόγια: η περιθωριοποίησή σας δεν είναι ένδειξη (και πολύ λιγότερο: απόδειξη) για μια κριτική στάση σας απέναντι στο σύστημα. Είναι παράδοξο (και τραγικό) το ότι με τόση πίστη, επιμονή και αφοσίωση υποστηρίζετε ακριβώς εκείνο το σύστημα που φταίει για την περιθωριοποίησή σας.

      Διαγραφή
    3. Κι όμως το σύστημα που πολεμάω (όχι στο όνομα ενός άλλου συστήματος, αλλά στο όνομα της ελευθερίας) δεν με νίκησε. Απόδειξη: ότι έχω πουλήσει μόνο στην Ελλάδα μισό εκατομμύριο αντίτυπα βιβλίων μου, ότι τα άρθρα μου στην LiFO στο Protagon και στα blog ήταν πρώτα σε αναγνωσιμότητα. Άρα μπορεί να με περιθωριοποίησε - αλλά δεν με φίμωσε.

      Εσας σας ενοχλεί ότι πολεμάω το σύστημα χωρίς να υπερασπίζομαι το δικό σας - αλλά αυτό θα ήταν απλώς αλλαγή δεσμών. Το κήρυγμα της ελευθερίας δεν το αντέχουν εύκολα οι δογματικοί παντός είδους - αλλά εγώ πιστεύω πως έχω κλονίσει και προβληματίσει αρκετούς ανθρώπους και αυτό ήταν που ήθελα.

      Διαγραφή
    4. "το σύστημα που πολεμάω (όχι στο όνομα ενός άλλου συστήματος, αλλά στο όνομα της ελευθερίας)"
      +
      "Εσας σας ενοχλεί ότι πολεμάω το σύστημα χωρίς να υπερασπίζομαι το δικό σας"

      Αλλά και η ελευθερία χρειάζεται την ένταξη σε κάποιο σύστημα, σε κάποιο πλαίσιο κανόνων για την κοινωνική συμβίωση.

      Και ένα εναλλακτικό, τρίτο σύστημα/πλαίσιο δεν προτείνετε. Οπότε τι απομένει; Το "αριστερό" (που το απορρίπτετε) και το υπάρχον. Οπότε και από καθαρά λογική άποψη είστε με το τελευταίο και δεν το πολεμάτε βέβαια.

      "Το κήρυγμα της ελευθερίας δεν το αντέχουν εύκολα οι δογματικοί παντός είδους"

      Κατά κάποιον τρόπο έχετε δίκιο. Γιατί ορισμένοι "δογματικοί" καταλαβαίνουν ότι η ελευθερία τού ενός μπορεί να είναι επικίνδυνη ή ακόμα και ολέθρια για την ελευθερία κάποιου άλλου. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρετε εσείς ο ίδιος στην ανάρτηση: "Τα ΜΜΕ είναι εξουσία - ίσως η πιο αποτελεσματική στις μέρες μας."

      Τι άλλο σημαίνει "εξουσία" από τον περιορισμό (ή τουλάχιστον τη δυνατότητα του περιορισμού) της ελευθερίας κάποιου άλλου;

      Στη δική σας περίπτωση, σίγουρα τα βιβλία και το Ίντερνετ ήταν ένας τρόπος για να ξεφύγετε ως ένα βαθμό από την εξουσία (μένει όμως η περιθωριοποίηση, και αυτή – δικαιολογημένα – σας πειράζει). Αλλά το Ίντερνετ είναι σχετικά καινούργια μέθοδος εναλλακτικής διάδοσης ιδέων (η οποία επομένως δεν "σβήνει" την ανελευθερία προηγούμενων εποχών), και όσον αφορά τα βιβλία, σκεφτείτε μόνο πόσοι δεν έχουν την τύχη να βρουν εκδότη.

      Άρα το κήρυγμα της ελευθερίας πάντα πρέπει να συνοδεύεται και από το ερώτημα: "Ποιανού την ελευθερία κηρύσσουμε;"

      Διαγραφή
    5. Σύντομη απάντηση: "Την ελευθερία όλων".

      Κάνετε λαθος - δεν υπάρχει μόνο το υπάρχον σύστημα και το δικό σας. Υπάρχει (θεωρητικά) και τρίτο. Πλήρης και αναλυτική απάντηση στο ερώτημά σας βρίσκεται στο κείμενό μου "Σύστημα Ελευθερίας" (1976) το οποίο μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

      Βασίζεται στην αρχή ότι από τις δύο κορυφαίες αξίες, η πρόταξη της ελευθερίας οδηγεί στην ισότητα, ενώ η ισότητα ουδέποτε στην ελευθερία. Φτάνει η ελευθερία να είναι "ελευθερία όλων".

      Κάνετε τον κόπο να το διαβάσετε - θα δείτε για ποιο σύστημα αγωνίζομαι τόσες δεκαετίες.

      Διαγραφή
    6. Ενδιαφερόμαστε να κάνουμε τις ισότητες και τις ελευθερίες στην Ελλάδα σήμερα.
      Γιατί ο άνθρωπος, όσο μαθαίνει, όχι μόνο έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να αναθεωρεί τις απόψεις του.
      Τι μαθαίνουμε που ζούμε. Τι θα αναιρέσουμε. Τι θα συμμεριστούμε. Σε τι θα συμφωνήσουμε.

      Διαγραφή
    7. Γράφει ο Ν.Δ.:

      "Πλήρης και αναλυτική απάντηση στο ερώτημά σας βρίσκεται στο κείμενό μου "Σύστημα Ελευθερίας" (1976) το οποίο μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.
      [...]
      Κάνετε τον κόπο να το διαβάσετε - [...]."


      Σας ευχαριστώ. Θα το κάνω.

      Διαγραφή
    8. @ Ν.Δ.:

      Στο μεταξύ έχω διαβάσει το "Σύστημα Ελευθερίας" (ΣΕ). Η ανάγνωση ήταν μια απόλαυση (όπως συμβαίνει με όλα τα κείμενά σας) και ο τρόπος γραφής και η σαφήνεια είναι (επίσης όπως πάντα) εξαιρετική. (Μπορεί να μην κατάλαβα πλήρως κάποιους από τους πιο φιλοσοφικούς συλλογισμούς σας - π.χ. περί της ιεραρχίας των εννοιών - αλλά για αυτό δεν φταίει το κείμενό σας.)

      Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι συμφωνώ με τις θέσεις σας. Κατά ένα μεγάλο μέρος δεν το κάνω ή έχω τουλάχιστον επιφυλάξεις. Ίσως η επόμενη ανάρτηση (η οποία είπατε πως θα έχει ως θέμα τον Κάστρο) προσφέρφει την ευκαιρία να επανέλθουμε σε σχετικά ζητήματα. ;-)

      Εδώ θα με ενδιέφερε: Ποια θα είναι τα καθαρά πρακτικά συμπεράσματα τού (αναγκαστικά αρκετά γενικού και αφηρημένου) "Συστήματος Ελευθερίας" όσον αφορά τις περιπέτειές σας με τα ΜΜΕ (ή και ως προς την εξουσία των ΜΜΕ γενικά), έτσι όπως τις περιγράφετε στην ανάρτηση (και συμπληρωματικά σε μερικά σχόλια);

      Από το ΣΕ βγάζω το συμπέρασμα ότι η "σωστή" δόση και κατανομή ελευθερίας θα ήταν το κλειδί για την επίλυση λίγο-πολύ όλων των προβλημάτων μέσα σε μια κοινωνία (η ανάμεσα σε ομάδες μιας κοινωνίας). Στον χώρο των ΜΜΕ, τι πήγε (και εξακολουθεί να πάει) στραβά λοιπόν (με γνώμονα το ΣΕ); Πού συγκεκριμένα εντοπίζετε την έλλειψη ελευθερίας που οδήγησε σε αυτή την δυσάρεστη κατάσταση (δηλαδή στις συγκρούσεις σας με τους εκδότες, στη μετέπειτα περιθωριοποίησή σας, στην αδύναμη θέση των δημοσιογράφων γενικά κ.λπ.); Τι συγκεκριμένα θα έπρεπε να αλλάξει (πάντα με βάση τα κριτήρια του ΣΕ) προκειμένου να εξαφανιστούν στο μέλλον όλα αυτά τα αρνητικά φαινόμενα που (δικαιολογημένα) τα επικρίνετε;

      Ρωτώ γιατί προς το παρόν δεν βλέπω κάποια σαφή σχέση ανάμεσα στη θεωρία (= το ΣΕ) και (π.χ.) τα εν λόγω πρακτικά προβλήματα (ισχύει εξίσου και για άλλα).

      Διαγραφή
    9. Οπως σωστά καταλάβατε το ΣΕ είναι μία φιλοσοφική και άρα θεωρητική προσέγγιση στο πρόβλημα. Δεν προσφέρει χειροπιαστές συνταγές εφαρμογής. Θα έλεγα όμως ότι στην πραγματικότητα είναι μία παραλλαγή του ισχύοντος συστήματος με βασική διαφορά την έμφαση στο στοιχείο δικαιοσύνης. Διότι εκεί συμφωνούμε όλοι οι επικρίνοντες τον φιλελευθερισμό. Είναι αποτελεσματικός αλλά ΑΔΙΚΟΣ. Αν λοιπόν γινόταν πιο δίκαιος θα είχαμε την μετάβαση από την ελευθερία του ισχυρότερου στην ελευθερία όλων.

      Διαγραφή
  11. Η ίδια η περσόνα του σύγχρονου "διανοούμενου", στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από κατασκευασμένο εφεύρημα του εκάστοτε μιντιακού καθεστώτος, με μόνον σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της στιγμής.

    Έτσι, "ο διανοούμενος":

    Ως αντιλέγων μαϊντανός και εκφραστής της όποιας, φαινομενικά ανεξέλεγκτης, μη καθεστωτικής άποψης ... Εξυπηρετεί την ψευδαίσθηση της δήθεν αντικειμενικότητας και κατ'επίφαση πολυφωνίας.

    Ως απολογητής του συστήματος ... Παρέχει συμπληρωματική στήριξη - υπό την πλασματική ιδιότητα του δήθεν επαΐοντος και αμερόληπτου τρίτου - στις στρατιές των πληρωμένων κονδυλοφόρων συνεισφέροντας στην επιβολή της καθεστωτικής κοσμοαντίληψης.

    Ως εργαλείο αμοιβαίας εξυπηρέτησης των ίδιων προσωπικών και αλλότριων επιχειρηματικών συμφερόντων ... Ανταλλάσει την γκρίζα διαφήμιση, την προσωπική προβολή ή τις κατευθυνόμενες ευνοϊκές κριτικές για το έργο του με σοβαροφανείς και πομπώδεις, ρητές ή συγκεκαλυμμένες, δημόσιες δηλώσεις του - ή απλά αυξάνει τις κυκλοφορίες και τηλεθεάσεις του εκάστοτε "μαγαζιού".

    Άλλωστε η προσωπική μου άτυπη δημοσκόπηση καταλήγει στο ότι το 99% των αυτοπροσδιοριζόμενων ώς ή ανεχόμενων την δοτή ιδιότητα του "διανοουμένου" - είτε πρόκειται για "επιστήμονες", είτε για "καλλιτέχνες" είτε για οτιδήποτε άλλο - ΔΕΝ έχουν να επιδείξουν παρά πενιχρό πρωτότυπο δημιουργικό έργο στο καθαυτό αντικείμενο τους - επιβεβαιώνοντας έτσι τον ορισμό του Αϊζενχάουερ (σκοπίμως άνευ εισαγωγικών):

    Διανοούμενος: Εκείνος που χρησιμοποιεί περισσότερες λέξεις από όσες χρειάζονται, για να πει περισσότερα απ όσα πραγματικά ξέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο πιο ανυπερβλητος λογος που δυσκολα μπορει κανεις να φτιαξει κατι καλο με Ελληνες ειναι οτι εχουν την παραιτηση στο τσεπακι τους. Σε μια συνηθισμενη μου μερα παραιτουμαι στο μυαλο μου δεκα φορες αλλα μετα απο εντονο εσωτερικο διαλογο και εναν καφε δεν το κανω. Δεν γνωριζω τις αιτιες των παραιτησεων του κ Δημου, νομιζω ομως οτι ενδεχομενως τεινει να ειναι ευκολος προς αυτες. Προσωπικη γνωμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαφωνώ "κάθετα". Οι Έλληνες είναι κολλημένοι στην καρέκλα ή στο αξίωμα και δεν φεύγουν ούτε με σφαίρες. Δεν ξέρω αν εσείς παραιτείστε (φαντασιακά) αλλά σας πληροφορώ ότι η πείρα μου σας διαψεύδει.

      Διαγραφή
    2. Εννοω τους σοβαρους που εχουν και εναλλακτικες, και εξακολουθω να νομιζω οτι ειναι μεγαλο προβλημα. Ο βασικος λογος που κανενα κομμα της προκοπης δεν πηγε καλα.

      Διαγραφή
  13. Στα media εντελώς αντικειμενικότητα δεν πρόκειται να υπάρξει γιατί πάντα θα υπάρχουν οικονομικές επιρροές, επιχειρηματικά συμφέροντα, πολιτικές επιρροές. Στο φιλελεύθερο σύστημα πάντα τυπικά είσαι φιλελεύθερος γιατί στην ουσία μόνο αυτό δεν είσαι και επειδή μιλάμε για τα media, στα media δεν υπάρχει ελευθερία λόγου, είναι ότι αποφασίσουν οι εκδότες, αλλά τώρα πια υπάρχει το ίντερνετ από όπου ο κόσμος ενημερώνεται και γράφει ή σχολιάζει χωρίς να υπάρχει λογοκρισία και το ίντερνετ είναι ο λόγος που οι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη στα media τα οποία θεωρεί διεφθαρμενα(και είναι). Για αυτό και τα media τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει έξω σε όσα στηρίζουν. Αν δεν υπήρχε το ίντερνετ δεν θα μπορούσαμε να γράφουμε ή να συζητάμε. Τα media πάντα θα έχουν εξαρτήσεις και αυτό το κάνει απεχθές στον πολίτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Οι διανοούμενοι που διαλογίζονται δημόσια, μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη δεκαετία. Ίσως και σε άλλο αιώνα: κυριάρχησαν από το 1960 μέχρι τα τέλη του εικοστού. Στην Ελλάδα ο οικοδεσπότης, στην Ιταλία ο Ουμπέρτο Έκο, πολλοί αριστεροί και φεμινίστριες σε ευρωπαϊκές εφημερίδες. Στις ΗΠΑ αυτή η παράδοση ήταν μικρότερη.

    Η απόσυρση των διανοούμενων από την δημόσια ζωή υπήρξε παράλληλη με την υποχώρηση της αριστεράς εν γένει. (Όχι φυσικά ότι όλοι οι διανοούμενοι ήταν αριστεροί – αλλά οι δύο τάσεις ήταν παράλληλες.) Και το οξύμωρο είναι πως αυτή, η σύγχρονη εποχή που χρειαζόμαστε περισσότερο και την αριστερά και τους διανοούμενους.

    Και δεν είναι τυχαίο ότι η απουσία των ‘εκλεπτυσμένων’ διανοούμενων συμπίπτει με την άνοδο του λαϊκισμού, του εθνικισμού, της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας στο ευρύ κοινό.

    Επίσης, το μεγαλύτερο και πλατύτερο ΜΜΕ σήμερα είναι το internet. Αλλά έχει εντελώς διαφορετική δομή, λειτουργίες και αποτελέσματα από τα συμβατικά ΜΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Η επάνοδος

    Τώρα που γύρισα στον πάνω κόσμο έχω να κάνω μία δημόσια καταγγελία.
    Η αρχή στον πάνω κόσμο είναι απλή:

    "Για να περνάς εσύ καλά, θα πρέπει να ζορίζεται κάποιος άλλος."

    Από την άλλη, όλοι θέλουμε να είμαστε, αλτρουιστές ,φιλάνθρωποι, αγωνιστές κ.τ.λ.π.
    Προβλήματα υπάρχουν: Πάρτε για παράδειγμα τα παιδία της Αφρικής - πεθαίνουν . Από δίψα, από πείνα ή από αρρώστιες τι σημασία έχει; Η ουσία πάντως είναι πως πεθαίνουν - δεν ζουν ,πάπαλα πως το λένε;

    Πόσο όμως από το διαθέσιμο εισόδημά μας, πόσα αγαθά, ανέσεις ή ακόμα και φάρμακα είμαστε ικανοί να στερήσουμε στους εαυτούς μας ή από την οικογένειά μας για να δώσουμε κάποια πραγματική βοήθεια; Και όταν λέω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ το εννοώ - και όχι οι κάρτες που αγοράζουμε τις ΟΥΝΕΣΚΟ είναι πρόφαση, σταγόνα στον οκεανό, το κάνουμε για να αισθανθούμε απλά εμείς καλύτερα- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πραγματική, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΉ βοήθεια.

    Και μετά: πόσο χρόνο είμαστε ικανοί να διαθέσουμε, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι τα λεφτά αυτά δεν θα πάνε στις τσέπες κάποιου επιτήδειου;

    Εάν κάποιος μας έλεγε ότι θα πρέπει να στερηθούμε το 50% του εισοδήματός μας- που και αυτό αμφιβάλω εάν φτάνει- για να εξαλείφει η πείνα ή η δίψα οριστικά στον τρίτο κόσμο πόσοι ΑΠΟ ΜΑΣ εδώ θα ήταν ικανοί γι αυτή την θυσία - όταν κι αυτά που έχουμε μας φαίνονται λίγα;

    Για να δω χεράκια;
    Κανείς;
    ο.κ. γι αυτό σου λέω!
    Πάρτε το απόφαση.
    "Για να περνάς εσύ καλά, θα πρέπει να ζορίζεται κάποιος άλλος."
    .&-
    ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. κ. Δήμου,
    κάποια στιγμή σκέφτηκα πως ίσως ήταν κάτι ξεχωριστό να κάνουμε μια "μάζωξη¨ εμείς οι πολύ καλοί φίλοι του μπλογκ. Μια προσωπική συνάντηση. Αλλά μου φαίνεται ότι στο τέλος μόνο εσείς θα πάτε κανένα ταξίδι στην πανέμορφη Βιέννη και θα πίνετε καφέ (σ' εκείνα τα υπέροχα των φωτό) με τον Viennezos!

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Νίκος Δήμου: από τους ελαχίστους γνήσιους διώκτες του (ελληνικού) συστήματος
    ----------------------------------------------------------------

    Υπηρέτες του συστήματος ήταν όλοι οι κρατικοδίαιτη αριστερόφρονες τής δεκάρας που ζούσαν από τα... ερευνητικά κονδύλια, ντόπια και... ξένα, ώσπου αυτά τέλεψαν και οι εν λόγω πονηρούληδες μαρξιστές άρχισαν να επινοούν τους... μερκελιστές και τους... δωσίλογους - βρόμα και δυσωδία.

    Βέβαια, αν δεν είχα φύγει, ενδεχομένως να έκανα κι εγώ τα ίδια και μετά να έλεγα τα ίδια σκ&τά.

    Ώωωωλος αυτός ο συρφετός της δεκάρας που μετέτρεψε τα πανεπιστήμια σε κατρουλιά και τεκέδες, ώωωωωλος αυτός ο συρφετός είναι τώρα και στο πολιτικό σύστημα διοικών.

    Αυτά περί συστήματος και των υπηρετών του.

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΥΓ. Επειδή ήμουν κι εγώ στα σκατά, εδώ η αυτοκριτική μου:

    http://parakeimena.blogspot.com.cy/2012/01/blog-post.html

    http://parakeimena.blogspot.com.cy/2015/03/17-11-80.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητοί -ες όσοι και όσες αντιμετωπίσατε τόσα χρόνια το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ με κατανόηση ως ΜΗ ακραία κόμματα και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ως ακραίο.
    Λουστείτε τα τώρα!

    ΥΓ:
    Αυτός που τα λέει είναι (πρώην)ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, με μάμα Εβραία και πρώην μετανάστης - είπατε κάτι;

    Καληνύχτα σας

    https://www.youtube.com/watch?v=G6qqInkQYWk

    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Οι "διανοούμενοι" στην Ελλαδίτσα ήταν σχεδόν πάντα κρατικοδίαιτοι (όπως σωστά γράφει ο kapa-skeptikos πιο πάνω), βολεμένοι, με άνετη διαβίωση, παχυλά πορτοφόλια, που δεν καταδεχόταν υποτίθεται ούτε να ασχοληθούν με τα ΜΜΕ, που πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους ιθαγενείς. Που ζώντας στους γυάλινους πύργους τους μακριά από την πραγματικότητα, καταντούσαν απολιθώματα.
    Ο Νίκος Δήμου τους χαλούσε (και χαλάει) πάντα τη σούπα. Δεν τον αποδέχονταν χαρακτηρίζοντάς τον δεξιό, διαφημιστή, άνθρωπο που "λατρεύει" την τεχνολογία κλπ.

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κύριε Δήμου αν δεν ήμασταν σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας, και διαφωνούσατε με τον εκδότη του μέσου που εργαζόσαστε, θα είχατε τη δυνατότητα να παραιτηθείτε;

    Θα είχατε ακόμη τη δυνατότητα να εκφράσετε τη διαφωνία σας;

    Θα είχατε, εν γένει, τη δυνατότητα να προασπίσετε τις προσωπικές Αρχές και Αξίες σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γράφει ο CsLaKoNaS:

      "Κύριε Δήμου αν δεν ήμασταν σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας, και διαφωνούσατε με τον εκδότη του μέσου που εργαζόσαστε, θα είχατε τη δυνατότητα να παραιτηθείτε;

      Θα είχατε ακόμη τη δυνατότητα να εκφράσετε τη διαφωνία σας;

      Θα είχατε, εν γένει, τη δυνατότητα να προασπίσετε τις προσωπικές Αρχές και Αξίες σας;"


      Μια και ο Ν.Δ. δεν έδωσε την κατάλληλη και αυτονόητη (κατά τη γνώμη μου) απάντηση, θα πάρω θέση κι εγώ:

      Τρεις φορές η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο "ναι". Γιατί αυτές τις δυνατότητες δεν τις παρέχει η "ελεύθερη οικονομία", αλλά το κράτος-δικαίου με το ανάλογο νομικό πλαίσιο, ιδίως τα Θεμελιώδη Δικαίωματα.

      Διαγραφή
    2. Είναι τόσο γελοίο αυτό που είπατε που θα έμπαινα στον πειρασμό να σας απαντήσω αν παραβιάζα τη βασική αρχή που έχω στη μπλογκόσφαιρα.

      Η Αρχή αυτή ειναι να μην απευθύνομαι σε άτομα που μου έχουν επιτεθεί προσωπικά χωρίς να με ξέρουν, πριν εκείνα αποσύρουν τους χαρακτηρισμούς τους.

      Διαγραφή
    3. Καλύτερα τότε να αγνοούσατε το σχόλιό μου, κύριε CsLaKoNaS. Αν δεν έχετε να πείτε τίποτα – είτε λόγω έλλειψης επιχειρημάτων είτε λόγω αρχών –, προς τι μια τέτοια αντίδραση;

      Διαγραφή
    4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    5. @St Cigar
      Ευχαριστώ για την ερώτηση. Μία τέτοια ήθελα να προκαλέσω με το σχόλιό μου στι 23:02.

      1. Μπερδεύετε την ελευθερη οικονομία με την καπιταλιστική οικονομία. Η συσσώρευση Κεφαλαίου δεν αποτελεί απόδειξη ελευθερης οικονομίας/κοινωνίας.

      2. Επίσης μπερδεύετε το Κράτος Δικαίου με την έννοια της Δικαιοσύνης. Δίκαιο δημιουργεί το οιοδήποτε Καθεστώς.

      Παραδείγματα καθεστώτων με ελεύθερη οικονομία (Επταετία, Χιλή επί Πινοσέτ) καταπιέζουν τις ατομικές ελευθερίες αλλά οι πολίτες τους έχουν καλύτερη μοίρα από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Η Ελεύθερη Αγορά και όχι το Κράτος αποτελούν το απαραίτητο καταφύγιο για να επιβιώσουν οι αντιφρωνούντες. Είναι αυτή ακριβώς η "ανωνυμία" που προσφέρει η ελεύθερη αγορά με τον τρόπο που λειτουργεί.

      π.χ. Το Χολιγουντ επί εποχής "Μακαρθισμού". (περισσότερη ανάλυση στο Capitalism & Freedom του M. Friedman).

      Η γελοιότητα των επιχειρημάτων που ακούστηκαν ειναι πολυεπίπεδη:

      Επίπεδο 1. (Παράδειγμα μη Ελεύθερης Οικονομίας)

      Φαντάζομαι το ΝΔ να δουλεύει στην εφημερίδα ΓΚΡΑΝΜΑ της Κούβας και μία μέρα εκφράζει το παράπονο που έχει στον αρχισυντάκτη Κομισάριο: Δε θέλει πλέον να υμνεί το Κόμμα! Ο Αρχισυντάκτης του λέει ότι μπορεί να παραιτηθεί. Ο ΝΔ αρνείται και αποφασίζει να απευθυνθεί στο εκεί Κράτος Δικαίου...(να το συνεχίσω;)


      Επίπεδο 2. (Παράδειγμα Σοσιαλδημοκρατίας)

      Ο ΝΔ βιώνει την ίδια κατάσταση σε μια Ουτοπίκή Σκανδιναβική χώρα: Δηλαδή ενώ απευθύνεται στη Δικαιοσύνη τη μια μέρα.... συνεχίζει να ζεί και την επόμενη!

      Φαντάζεστε το επίπεδο πολυπλοκότητας και γραφειοκρατίας του Δικανικού Συστήματος το οποίο καλείται να επιλύσει (μέχρι και τέτοιου) είδους διαφορές μεταξύ πολιτών; Μπορείτε να συλλάβετε τους πόρους που θα χρειάζονταν να εξασφαλιστούν για να μπορέσει να δουλέψει κάτι τέτοιο;

      Επίπεδο 3.

      Αν προσέξατε, ο ΝΔ δεν ειπε πουθενά ότι αυτός είχε το Δίκιο ή το Άδικο κατά κάποιο απόλυτο τρόπο. Στις αντιδικίες με τους εκδότες ο ΝΔ θεωρεί αξιοπρεπές και υπέρτατο να υπερασπιστεί τις Αντιλήψεις του και την Αξία που τους δίνει ανεξάρτητα αν αυτές μοιάζουν δίκαιες στα μάτια Τρίτων. Συνεπώς δεν υπάρχει δικαστική αρχή που να προασπίζεται ή να καταπολεμά αυτές τις Αρχές.

      Οι Αρχες και Αξίες που κουβαλάμε είναι κάτι εντελώς Υποκειμενικό. Και δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα με αυτό ενόσω δεν προσπαθούμε να τις επιβάλουμε ασκώντας ΒΙΑ σε Τρίτους.

      Αυτό είναι το Υπέροχο της Ελεύθερης Κοινωνίας. Είμαστε Ελεύθεροι να επιλέξουμε τη Συμπεριφορά μας (αν και δεν είμαστε Ελεύθεροι από τις Συνέπειες αυτής!)

      Ο ΝΔ έφυγε από έναν εκδότη λόγω Διαπλεκομένων, και αυτό αντικρούει στην Ηθική έτσι όπως ο ΝΔ την αντιλάμβανεται και την υπηρετεί.

      O CsLaKoNaS εφυγε επειδή ο εκδότης ειναι ομοφυλόφιλος και αυτό αντικρούει στην Ηθική έτσι όπως ο CsLaKoNaS την αντιλάμβανεται και την υπηρετεί.

      Ο SteppenWolf έφυγε επειδή ο εκδότης ειναι Μουσουλμάνος και αυτό αντικρούει στην Ηθική έτσι όπως ο SteppenWolf την αντιλάμβανεται και την υπηρετεί.
      ----------------
      Ενα Κράτος που θα επενέβαινε για να επιλύσει τέτοιες διαφορές είναι εν γένει ένα Κράτος θεματοφύλακας του Τρόπου Σκέψης των Πολιτών του.....

      ....Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε ή στο 1984 του Orwell ή στο "Δρόμο προς τη Δουλεία" του Hayek.

      Διαγραφή
    6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    7. Εμένα πιο πολύ μ' αρέσει η Μηχανική του Hayek. Ολοκληρωμένος επιστήμονας.

      Διαγραφή
    8. Δεν ξέρω αν ο οικονομικός φιλελευθερισμός προηγήθηκε του πολιτικού - αυτό θα ήθελε μία πολύ λεπτομερή ανάλυση. Εχω την αίσθηση ότι πηγαίνανε χέρι χέρι - με ένα μικρό προβάδιαμα του πολιτικού.

      Διαγραφή
  22. Προφανώς όχι.

    Κατ' αρχήν είχα - μαξιλάρι - τις αποταμιεύσεις μου από την περίοδο της διαφήμισης μικρές αλλά επαρκείς (γι αυτό "εκπορνεύθηκα" ώστε να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος) και τα έσοδα από τα βιβλία μου.

    Η έκφραση της διαφωνίας δεν ήταν εύκολη - πρέπει να βρεις κάποιο ΜΜΕ να την φιλοξενήσει. Εγώ ήμουν blacklisted και το Διαδίκτυο τότε δεν ήταν αρκετά ισχυρό. Ακόμα παραμένω στη μαύρη λίστα - το βλέπω από τα βιβλία μου.

    Πάντα το μότο μου ήταν: "Τα χρήματα δεν σε βοηθάνε να κάνεις ότι θες - αλλά σε βοηθάνε να ΜΗΝ κάνεις ό,τι ΔΕΝ θες"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραίες εποχές. 1975 και 1976 και 1978. Αυτοκίνητο, δουλειά, μπανιέρα και φτηνό νερό και στον αφρό ένα ευτυχισμένο μέλλον.

      Διαγραφή
    2. Η απάντησή σας αυτή εξηγεί το λόγο που υποστηρίζουμε την Ελεύθερη Οικονομία:

      Όχι γιατί δε μπορούμε να βρούμε κάτι καλύτερο, αλλά διότι ειναι το μόνο σύστημα που μας προσφέρει τη δυνατότητα ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ να υπερασπιστούμε τον Εαυτό μας, αλλά και να το πράξουμε αυτό εις βάρος κανενός άλλου.

      Διαγραφή
    3. Μάλλον δεν υπάρχει οικονομολόγος με οικονομική γνώση που να λέει ότι μπορεί να υπάρξει ελεύθερη οικονομία. Αλλά, βέβαια, οι εξουσιομανείς μανδαρίνοι στα πανεπιστήμια, λένε τους παραλογισμούς τους και περιπλέκουν ήδη μιαν ανθρωπότητα μπλεγμένη στα αγκάθια της Φιλοσοφίας. Οι μανδαρίνοι αυτοί, μαζί με άλλους, στελεχάρες του ΚΚΣΕ, επιχειρηματίες ή CEO της προπαγάνδας, συναποτελούν την καπιταλιστική γραφειοκρατία. Οπότε η γραφειοκρατία στον καπιταλισμό λέγεται υποστηρικτές της ελεύθερης οικονομίας. Βαρετό.

      Διαγραφή
  23. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Απλά μια ανάλυση του όρου "διανοούμενος"
    http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=98629

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Κύριε Δήμου γνωρίσατε τόσους και τόσους σπουδαίους ανθρώπους στην ζωή σας, που άλλος θα ζήλευε -φυσικά όχι εγώ- μείνατε όμως στο σκοτάδι, γιατί δεν αναρωτηθήκατε ποτέ, δεν τους κάνατε την πιο σημαντική για εσάς ερώτηση…

    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Το αφήγημα εξελίσσεται κάπως έτσι:

    O ΝΔ εργαζόμενος ή συνεργαζόμενος επ' αμοιβή με πληθώρα συστημικών εκδοτικών συγκροτημάτων και ΜΜΕ (ενίοτε δε και κρατικών) υπήρξε ένας "ασυμβίβαστος" μαχόμενος διανοούμενος. Ένας εκ των έσω πολέμιος του συστήματος που αξιοποιώντας τα καθεστωτικά μικρορύγματα στο σχεδόν αδιάσπαστο μέτωπο της διαπλοκής έδρασε σαν αγωνιστής της ελευθερίας εφαρμόζοντας τακτικές πνευματικού αντάρτικου πόλης.

    Ο φιλελεύθερος σοσιαλιστής Έλληνας Τσόμσκι, λοιπόν, προχωρεί στην εξής ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΗ δήλωση όταν νωρίτερα του επισημάνθηκε το αυταπόδεικτο γεγονός του αποκλεισμού από το σύνολο των καθεστωτικών μέσων των απόψεων του τρίτου κατά σειρά κοινοβουλευτικού κόμματος, της Χρυσής Αυγής, και η φίμωση επικοινωνιακά των εκλεγμένων από το εκλογικό σώμα βουλευτών του:


    > Nikos Dimou28 November, 2016 12:10

    "Υπερασπίζομαι το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής αυτών που υπερασπίζονται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής - όχι αυτών που τους διαφωνούντες τους κάνουν σαπούνια.

    Διότι υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Όλοι οι Αριστεροί δεν είναι Σταλινιστές. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις της Αριστεράς. Όλοι οι Ναζιστές είναι ίδιοι. Δεν υπάρχουν αποχρώσεις του Ναζισμού."

    Τι μας λέει ο αγωνιστής της ελευθερίας της έκφρασης εδώ?

    Ότι βασικά ανθρώπινα δικαιώματα υπάγονται στον κανόνα της αμοιβαιότητας. Ότι η συνταγματική δημοκρατία δικαιούται εξωθεσμικά και αντικανονικά να παραβιάζει το νομικό πλαίσιο που η ίδια έχει θέσει υπό το πρόσχημα της προστασίας κάποιου αυθαίρετα και καθεστωτικά προσδιοριζόμενου υπέρτερου αγαθού.

    Η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία - ταυτοτική των θέσεων όλων των αυταρχικών καθεστώτων - αναδεικνύει αποκαλυπτικά ουσιώδεις πτυχές της κατασκευασμένης μιντιακής περσόνας των σύγχρονων "διανοουμένων":

    Αυτές των α λα καρτ δήθεν κοινωνικών και ανθρωπιστικών ευαισθησιών και της από καθέδρας φασίζουσας προσέγγισης του "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" οπουδήποτε και οποτεδήποτε επιτάσσει η προσωπική τους κοσμοαντίληψη.

    Απρόσμενα ανατριχιαστικό και πραγματικά λυπηρό ... πλην όμως εξαιρετικά διδακτικό για όλους μας, υποθέτω ... δυστυχώς ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να θυμίσω την φράση ενός Γαλλου συγγραφέα (δεν θυμάμαι όνομα) όταν τον ρώτησαν αν πρέπει να καταργηθεί η θανατική ποινή για τους δολοφόνους.

      "Φυσικά είμαι υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής - εφόσον βέβαια την αρχή την κάνουν οι ίδιοι οι δολοφόνοι..."

      Έγραψα και παραπάνω ότι το να χορηγούσε ο Γκαίμπελς στους Εβραίους εκπομπή ενός τετάρτου στο ραδιοφωνο, δεν θα ήταν απόδειξη σεβασμού των δικαιωμάτων τους.

      Η Δημοκρατία δικαιούται να αποκλείει αυτούς που έχουν εκφρασμένο σκοπό να την καταλύσουν. Είναι πράξη στοιχειώδους προστασίας και άμυνας.

      Διαγραφή
    2. "Η Δημοκρατία δικαιούται να αποκλείει αυτούς που έχουν εκφρασμένο σκοπό να την καταλύσουν. Είναι πράξη στοιχειώδους προστασίας και άμυνας".

      Αυτό όμως έχει και μία δεύτερη ανάγνωση. Όπου "δημοκρατία", βάλτε τυραννία.

      Με πολύ απλά λόγια ερχόμαστε σε αυτό που με ξεκάθαρο και σαφή τρόπο διατύπωσε ο Κυριάκος Σιμόπουλος : Μια επισκόπηση της παγκόσμιας ιστορίας αποκαλύπτει πως σε όλες τις κοινωνίες, από τις πιο πρωτόγονες ως τις πιο αναπτυγμένες, η άσκηση βίας πάνω στο άτομο αποτελεί το προνομιακό όπλο κάθε εξουσίας. Είναι επίσης ιστορικά διαπιστωμένο ότι όπου γιγαντώνεται η κεντρική εξουσία, όπου θεοποιείται το κράτος στην άλφα ή βήτα μορφή του, εμφανίζεται αυτομάτως και η καταπίεση, που εκφράζεται με την εκμηδένιση του ατόμου, την καταστολή της διαφωνίας, την ποινικοποίηση των αμφισβητήσεων [...].

      Καταλαβαίνω πολύ καλά, βέβαια, Νίκο Δήμου, τι εννοείς. Αν η δημοκρατία δεν αυτοπροστατευτεί από εκείνους που προσπαθούν να την καταλύσουν (ναζισμός λ.χ.), τότε κινδυνεύει το όλο οικοδόμημά της. Αλλά μία τέτοια άποψη είναι και επικίνδυνη, διότι με πρόσχημα αυτήν - ενίοτε κατά το δοκούν - μπορούν να λογοκρίνονται πολιτικές ιδεολογίες και να διώκονται άτομα...

      Διαγραφή
  27. Κε Νίκο, είχα δεν είχα στην άναψα την φιτιλιά πάλι...

    ΥΓ:

    Τελικά αναθεωρώ: δεν με διαβάζει μόνο ο... Χασάπης -αλήθεια που να χάθηκε αυτό το παιδί - να είναι καλά στην υγεία του; Με διαβάζουν (που και που) και οι δύο "Κ".

    Παρεμπιπτόντως και οι τρείς μαζί αποτελούν τους τρείς Σαϊντοφύλακες του Mr Don.

    Με αγάπη
    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Κύριε Δήμου.
    Μα δεν καταλαβαίνετε ότι με αυτή την τακτική - την σιωπή, την απομόνωση, όλοι "οι διανοούμενοι" της χώρας μας κάνετε τους Χρυσαυγήτες Ήρωες;

    Τα ίδια και στην Γερμανία το 1933.
    Διαφωνείτε με την θεωρητικά επικρατούσα άποψη στους χώρους σας(ω! Τι υποκρισία!), ότι η Χρυσή Αυγή δεν αντιμετωπίζεται με αθέμιτα μέσα, αλλά ΜΟΝΟ με ιδεολογική αντιπαράθεση;

    Λάβετε σοβαρά υπόψη σας ότι:
    • " Ο Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ (Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας 1916-1922) έγραψε Η δύναμη του Χίτλερ μετά το 1933 θεμελιώθηκε, επειδή ΤΗΡΗΣΕ τις υποσχέσεις του.Ανεβαίνοντας στην εξουσία θα καταργούσε κάθε ταξική πάλη του 19αι. και θα δημιουργούσε μια Γερμανία ίσων ευκαιριών τόσο για τους χειρωνάκτες, όσο και για τους διανοούμενους, για τους πλούσιους και τους φτωχούς"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Παραθέτω:

    "Οι αιτήσεις για εγγραφή στο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ΝSDAP πολλαπλασιάστηκαν σε ελάχιστο χρόνο. Το αποκορύφωμα ήρθε τον Μάρτιο του 1933, όταν ο αριθμός τους προσέγγισε το ένα εκατομμύριο. Οι περισσότεροι από τους αιτούντες ψήφιζαν ΩΣ ΤΟΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ή συντηρητικά κόμματα."

    (Σας προϊδεάζει για κάτι;)

    Μιλήστε Κε Δήμου επίσημα, δημόσιος, έγκαιρα ΤΩΡΑ, όχι κατόπιν εορτής… κάνοντας εκ τον υστέρων δακρύβρεχτες διαπιστώσεις.)

    Επίσης:

    άνοδος του ναζισμού | 28/01/2013 14:40 (ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΒΗΜΑ)
    Δεν λέμε όλη την αλήθεια για την αναρρίχηση του Χίτλερ στην εξουσία. Η Γερμανική οικονομία ήταν διαλυμένη ο λαός πεινούσε. Δουλειές δεν υπήρχαν, η κατάσταση ήταν εκρηκτική. Η Γερμανική οικονομία στηρίζονταν αποκλειστικά στης εξαγωγές. Τα Γερμανικά προϊόντα ήταν αποκλεισμένα από της αγορές λόγο της θαλασσοκρατορίας της Αγγλίας. Η κοινωνία είχε διασπασθεί Τα κόμματα κατηγορούσαν το ένα το άλλο, και κάθε κόμμα είχε το δικό του στρατό. Ο Χίτλερ έδωσε ΕΛΠΙΔΑ στους εξαθλιωμένους Γερμανούς δείχνοντας τους φταίχτες της εξαθλιώσεις με ότι αυτό συνεπάγεται.
    Ένας Σουλιώτης

    (Το σχόλιο είχε το 2013 24 "like" - 7 "dislike" . Σήμερα πόσο;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Και τέλος:

    "ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΝ ΤΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ & ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

    Κλίμα πόλωσης αντιμετώπισαν και οι 2 νικήτριες του Μεγάλου Πολέμου. Για να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος στις παγκόσμιες αγορές και για να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό με Η.Π.Α. & Ιαπωνία, οι κυβερνήσεις σε Λονδίνο & Παρίσι υιοθέτησαν αντιπληθωριστική πολιτική, η οποία θα διατηρούσε τα βιομηχανικά προϊόντα σε χαμηλές τιμές και θα τα καθιστούσε ανταγωνιστικά.

    Όμως συνέπεια υπήρξε η καθήλωση των ημερομισθίων και χειροτέρευση του ήδη άθλιου βιοτικού επιπέδου της βρετανικής & γαλλικής εργατικής τάξης."


    ΥΓ:
    ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΣ: Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ.
    Σημείωση: Οποιεσδήποτε ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα είναι εντελώς……..»ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΕΣ»!!!

    ΥΓ2: Πάντως διαβάζω ότι η Χ.Α. δεν έχει χαρισματικό ηγέτη όπως οι Ναζί - λέτε να γραφτώ στο κόμμα, να του δείξω πως γίνετε η δουλειά; Έχω όλα τα απαιτούμενα προσόντα!

    Με αγάπη
    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Πηγές D.:

    http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=495167
    https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CF%8C%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%82_%CE%A7%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81
    https://istoriatexnespolitismos.wordpress.com/2013/06/23/%CE%B7-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF/


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ Χ.Α.

      Δεν είμαστε μόνο εκτός θέματος - έχουμε μπει και σε ένα δυσώδη χώρο. Τους Ναζί τους ξέρω καλά, τους έζησα στην Κατοχή - και τους μελέτησα in vivo στην Γερμανία όπου πήγα εννιά χρόνια μετά την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ. Δεν τους θέλω στο blog μου, που είναι το σπίτι μου. Προειδοποίηση: Από εδώ και μπρος θα κόβω κάθε σχετικό σχόλιο.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ D. λυπάμαι που αποφάσισες να αποχωρήσεις αλλά προφανώς δεν πρόσεξες το παραπάνω κείμενο και την προειδοποίησή του. Το πρώτο σχόλιο που έστειλες την αγνόησε και φυσικά δεν δημοσιεύτηκε. Το δεύτερο αφορούσε το πρώτο...

      Διαγραφή
  32. Κύριε Δήμου να σας ρωτήσω, ποια ήταν η γνώμη σας για τον Φιντέλ Κάστρο; Ήταν τελικά στυγνός δικτάτορας ή απλώς ένας επαναστάτης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ηταν και τα δύο (το ένα δεν αποκλείει το αλλο). Θα το συζητήσουμε στο επόμενο ποστ.

      Διαγραφή
  33. Μεταξύ αγοράς, ιδιωτικού ιδιοκτησιακού καθεστώτος στα ΜΜΕ και ελευθερίας γνώμης δεν βλέπω καμία αντίφαση. Ναι, ο ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να ορίζει τη βασική ιδεολογική κατεύθυνση του ΜΜΕ που του ανήκει. Αυτό έχει γίνει αποδεκτό νομικά και συνταγματικά σε όλες τις θεσμικά ώριμες και δημοκρατικές κοινωνίες ως δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του ιδιοκτήτη. Στις γερμανόφωνες χώρες λέγεται Redaktionslinie και απορώ που ο Βιεννέζος φαίνεται να μην το γνωρίζει ή τέλος πάντων να του προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η ελευθερία έκφρασης του μέσου αποτελεί σε μεγάλο βαθμό (όχι αποκλειστικά) ΚΑΙ ελευθερία έκφρασης του ιδιοκτήτη τους. Από την άλλη πλευρά, κανένα ΜΜΕ δεν θα είναι αξιόπιστο και δεν θα επιβιώσει εάν αντικατοπτρίζει μόνο και μόνο τα καπρίτσια και τα στενά συμφέροντα του ιδιοκτήτη του. Ο λόγος για τον οποίο όλα τα παραπάνω δεν προκαλούν ζημιά στη δημοκρατία ή στη ζύμωση της κοινής γνώμης είναι ότι έχουμε τον πλουραλισμό. Δηλαδή ο οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα να ιδρύσει το δικό του ΜΜΕ για να εκφράσει τις απόψεις του εκτός και αν με αυτές παρακινεί ανθρώπους να διαπράξουν αδικήματα. Ο οποιοσδήποτε διανοούμενος έχει λοιπόν το δικαίωμα να φιλοξενηθεί από οποιονδήποτε θελήσει να του δώσει βήμα ή, εάν μπορεί, να ιδρύσει το δικό του.
    Σε περιπτώσεις όπως η τηλεόραση, όπου υψηλές δαπάνες δημιουργούν ένα φύσει ολιγοπώλιο, δεν αρκεί ο πλουραλισμός και χρειάζονται άλλες δικλείδες (πολλές φορές άκομψες) όπως το ΕΣΡ ή άλλα όργανα για να διασφαλιστεί η πολυφωνία.

    Αυτή είναι, εν πολλοίς, η κατάσταση που ισχύει στις μοντέρνες κοινωνίες και δε νομίζω να μπορεί να ισχυριστεί κανείς σοβαρά, ειδικά τη σήμερον ημέρα, διανοούμενος ή μή, ότι φιμώνεται ή εμποδίζεται στο να επικοινωνήσει. Ο κάθε διανοούμενος που είναι διατεθειμένος να προσαρμοστεί στη γλώσσα και στη λογική του εκάστοτε μέσου που θέλει να χρησιμοποιήσει, θα βρει βήμα για να εκφραστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάνετε μεγάλο λάθος. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα οι εκδότες προτιμούσαν να χάσουν έναν αρθρογράφο που τους φέρνει αναγνώστες παρά να δυσαρεστήσουν τους πάτρωνές τους. (Το έζησα). Όπως συμβαίνει να μείνεις αποκλεισμένος από όλα τα μέσα γιατί "γράφεις ό,τι θέλεις εσύ" όπως μου είπε μεγαλοεκδότης.

      Είχα την πιο επιτυχημένη στήλη στον Κυριακάτικο Τύπο (με μετρήσεις) κι όμως έμεινα χρόνια απέξω γι αυτό το λόγο. Κι αν δεν υπήρχε το Ιντερνετ θα ήμουν ακόμα εκτός.

      Διαγραφή
    2. Με παρεξηγησατε: αν προσεξατε μιλησα για "μοντερνες κοινωνιες". :-)

      Διαγραφή
    3. @ sgvv:

      Νομίζω ότι η περιγραφή σας είναι πολύ εύστοχη και ουσιαστική. Διαφέρουμε "μόνο" στα συμπεράσματα: Εσείς επιδοκιμάζετε την κατάσταση ενώ εγώ την επικρίνω. ;-)

      Να αναφέρω μόνο τρία παραδείγματα:

      1. Γράφετε:

      "Αυτό έχει γίνει αποδεκτό νομικά και συνταγματικά σε όλες τις θεσμικά ώριμες και δημοκρατικές κοινωνίες ως δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του ιδιοκτήτη."

      Σωστά. Αλλά το ότι η ιδιοκτησία ενός ΜΜΕ προστατεύεται από το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και όχι (αποκλειστικά) από το δικαίωμα της ελεύθερης επιχειρηματικής δραστηριότητας (Erwerbsfreiheit) είναι παράξενο και δεν είναι καθόλου αυτονόητο και λογικό.

      Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ακριβώς αυτή την αντίρρηση (περί νομικής προστασίας από το "λαθεμένο" θεμελιώδες δικαίωμα) την έφερε κάποτε ακόμα και ένας (κατά τα άλλα αρκετά συντηρητικός και φιλικός προς την οικονομία!) αυστριακός συνταγματολόγος. ;-) Παραξενεύτηκα όταν το άκουσα από το στόμα του.

      2.
      "Ο οποιοσδήποτε διανοούμενος έχει λοιπόν το δικαίωμα να φιλοξενηθεί από οποιονδήποτε θελήσει να του δώσει βήμα ή, εάν μπορεί, να ιδρύσει το δικό του [ΜΜΕ]."

      Δεν νομίζω ότι το σενάριο της ίδρυσης είναι ρεαλιστικό (με εξαίρεση βέβαια κάποιο μπλογκ, κάποια εμφάνιση στο Yοutube κ.λπ., έστω κανένα μικρό έντυπο περιοδικό). Για όλα τα μέσα μεγαλύτερης εμβέλειας μάλλον ισχύει αυτό που λέτε για την τηλεόραση: ότι οι "υψηλές δαπάνες δημιουργούν ένα φύσει ολιγοπώλιο".

      3.
      "Ο κάθε διανοούμενος που είναι διατεθειμένος να προσαρμοστεί στη γλώσσα και στη λογική του εκάστοτε μέσου που θέλει να χρησιμοποιήσει, θα βρει βήμα για να εκφραστεί."

      Ε, βέβαια. Με τη δέουσα προσαμοστικότητα δεν θα έχεις προβλήματα σχεδόν πουθενά. ;-) Ούτε καν σε δικτατορίες (βλ. τον "καθεστωτικό διανοούμενο" που τον ανέφερε ο Νίκος Δήμου πιο πάνω). Ήδη η αναγκαιότητα της προσαρμογής είναι λοιπόν στοιχείο της ανελευθερίας.

      Διαγραφή
    4. Και στην Αυστρία σήμερα σε όλα τα μέσα εμφανίζεται ο λαμπρότατος Στρέντντιγκ και έχει μια προοπτική τουλάχιστον εκατό ετών συζήτησης μέχρι που να χωνευθεί το έργο του. Είναι καθεστωτικός;

      Διαγραφή
    5. Αγαπητέ Βιεννέζε,
      Όταν μιλάω για "προσαρμοστικότητα" εννοώ περισσότερο το ταλέντο και την ικανότητα να προσαρμόζεσαι στον τύπο, τη φύση και τη γλώσσα της εκπομπής και της συζήτησης στην οποία επιλέγεις να συμμετέχεις. Αλλιώς θα μιλήσεις στο Hard Talk και αλλιώς στο Literarisches Quartett. Αυτήν την τέχνη την κατέχει άριστα, μπάι δε γουέι, ο Βαρουφάκης. Αυτό εννοούσα...

      Διαγραφή
    6. Αγαπητέ Βιεννέζε,
      Όταν μιλάω για "προσαρμοστικότητα" εννοώ περισσότερο το ταλέντο και την ικανότητα να προσαρμόζεσαι στον τύπο, τη φύση και τη γλώσσα της εκπομπής και της συζήτησης στην οποία επιλέγεις να συμμετέχεις. Αλλιώς θα μιλήσεις στο Hard Talk και αλλιώς στο Literarisches Quartett. Αυτήν την τέχνη την κατέχει άριστα, μπάι δε γουέι, ο Βαρουφάκης. Αυτό εννοούσα...

      Διαγραφή
  34. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Όποιος ενδιαφέρεται για την διάδοση των ιδεών και του έργου του δεν έχει ανάγκη κανένα νταβατζή στην σημερινή εποχή, αρκεί να είναι πρόθυμος να αποκτήσει στοιχειώδεις τεχνικές δεξιότητες. Αν πάλι είναι και παραμένει τεχνολογικά αναλφάβητος μπορεί απλά να ζητήσει βοήθεια από φίλους και γνωστούς - σίγουρα κάποιος θα υπάρχει για να τον βοηθήσει.

    Πέρα από την απλούστατη διαδικασία ηλεκτρονικής έκδοσης και διακίνησης περιεχομένου σε μορφή epub/mobi/pdf με κόστος πολύ κάτω από 100ευρώ, το υψηλής ποιότητας video blogging είναι πλέον μια απλούστατη υπόθεση.

    Με κάτω από 1000 ευρώ πάγιο κόστος εξοπλισμού (1 ερασιτεχνική κάμερα, 1 μικρόφωνο/audio recorder, 3 φώτα με αντίστοιχες βάσεις/τρίποδα και ένα PC με linux/kdenlive για βασικό editing και post) ο οποιοσδήποτε μπορεί να παράξει οπτικοακουστικό περιεχόμενο ομιλιών/συνεντεύξεων υψηλής ευκρίνειας μακράν καλύτερο από αυτό των περισσότερων ιδιωτικών καναλιών (έτη φωτός μπροστά από τις γελοίες μαγνητοσκοπήσεις που βλέπουμε από τις περισσότερες, δήθεν επαγγελματικά φροντισμένες, αμφιθεατρικές διαλέξεις κτλ) και να το διακινήσει ανεβάζοντας το στο youtube.

    To κατά πόσο θα βγάλει λεφτά από όλα αυτά είναι μια άλλη ιστορία φυσικά - Όμως, τελικά, πόσοι βγάζουν λεφτά από το συγγραφικό-δημοσιογραφικό-καλλιτεχνικό κτλ έργο τους αν ακολουθήσουν τους συμβατικούς διαύλους παραγωγής και διανομής? Μάλλον όχι και πολλοί ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.