Κυριακή, Ιανουαρίου 14, 2007

Equus


Τι ξέρω για τα άλογα;

Συνηθισμένος να ζω με γάτες, τα βρίσκω τεράστια.
Μερικά φτάνουν στο ύψος τα δύο μέτρα και ζυγίζουν πάνω από ένα τόνο.

Έχουν εκφραστικά μάτια και γίνονται φίλοι με τον άνθρωπο. Έχω διαβάσει πολλές ιστορίες με άλογα. Συμπονετικά όπως στον Όμηρο, γενναία όπως στο άσμα του Ρολάνδου, γελοία όπως ο Ροσινάντε του Δον Κιχώτη.

(Και ο Ριχάρδος ο Τρίτος πέθανε γιατί έχασε το άλογό του: Α horse! a horse! My kingdom for a horse!).

Για ένα άλογο, ένα βασίλειο.



Η λέξη ιππότης βγήκε από τον ίππο.
Όλη η μυθολογία και εθιμοτυπία της ιπποσύνης,

η ευγένεια και οι κανόνες συμπεριφοράς,
ξεκινάνε από το άλογο.

Οι ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης δεν θα υπήρχαν χωρίς τα άτια τους. Ήταν όλα επώνυμα και διάσημα.


Για πολλούς αιώνες ήσουν κάποιος αν είχες άλογο. Στην αρχαία Αθήνα ανήκες στους ιππείς, στον Μεσαίωνα στους ευγενείς.

Η κατοχή ίππου ήταν ταξική διάκριση - ο χωρικός δεν είχε δικαίωμα να έχει άλογο (άσε που δεν μπορούσε να το συντηρήσει). Γι αυτόν, τα γαϊδούρια και τα μουλάρια.

(Τώρα, για να είσαι κάποιος πρέπει να έχεις πάνω από διακόσιους ίππους).


Θυμάμαι πάντα ένα στίχο από δημοτικό τραγούδι:

«Μαύρε μου γοργογόνατε κι ανεμοκυκλοπόδη!»


Δεν ξέρω πολλά για την ιππασία παρόλο που μικρός είχα φίλους φανατικούς ιππείς (έγιναν πρωταθλητές) και τώρα δικοί μου άνθρωποι ιππεύουν πολύ συχνά.

Θαυμάζω όμως πολύ την κομψότητα της κίνησης τους, ιδιαίτερα όταν πηδάνε εμπόδια.

Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου με έπαιρνε στον Ιππόδρομο. Όμως εκεί το θέμα δεν ήταν τα άλογα, αλλά τα χρήματα.

Πριν από μέρες πήγα σε ένα ιππικό όμιλο. Οι άλλοι ίππευαν, εγώ προσπάθησα να κάνω φωτογραφικά πορτραίτα αλόγων.



Έχουν μία υπερήφανη μελαγχολία στα μάτια τους.

-------------------------------------------------------------

156 σχόλια:

  1. Τελικά το να κάνεις φωτογραφικό μπλογκ είναι χτικιό. Δεν ξέρω πόσες ώρες ξόδεψα χθες και σήμερα να το ετοιμάσω - πότε εξαφανίζονταν φωτογραφίες, πότε κείμενα... Τελικά, παρόλες τις εντολές μου και σε html και στο compose, μόνο το μισό κείμενο βγήκε με πλάγια. Και οι φωτογραφίες είναι άρρυθμα τοποθετημένες. Ίσως ο νέος blogger να είναι καλύτερος σε αυτά αλλά δεν μπορώ να μεταναστεύσω λόγω μεγέθους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να συμπληρώσω την απίστευτη κίνηση που κάνει ο ίππος στο σκάκι όπως και το μοναδικό προνόμιο που έχει (ούτε το ...βασιλικό ζεύγος δεν μπορεί) να υπερπηδά τα κομμάτια του αντιπάλου.
    Πύργους ολάκερους, αξιωματούχους και στρατιώτες, βασιλιάδες και βασίλισσες...

    Τα άλογα δεν χάθηκαν, μπήκαν στα αυτοκίνητα και τρέφονται με οκτάνια.
    Νομίζω ότι αν τα άλογα είχαν Θεό-σωτήρα, σίγουρα θα είχαν το αυτοκίνητο!
    Που να κουβαλήσουν τον σημερινό παχύσαρκο άνθρωπο τα ζωντανά...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άλογα μεταχειρίζονται στη ζωή τις σκέψεις και εκείνες που επισκέπτονται πνευματικούς. Αυτοί είναι χειρότεροι από τους ιππείς αστρολόγους. Οι ελληνορθόδοξοι πνευματικοί σε κοιτάνε στα μάτια αγχωμένη, πελαγωμένη και σου λένε το οτιδήποτε. Αυτό το οτιδήποτε, σε σχέση με το κενό όπους κολυμπάς, για σένα γίνεται σαν κάτι. Λαθρακούς λοιπόν την υποψία του σαν κάτι και χωρίς να βρίσκεσαι σε στάση ερωτηματική της συμπερασματικής επεξεργασίας, λέγεις: μα τι ωραίος Γέροντας, πανέξυπνος και λεβέντης, αχ και να ήμουνα μουλάρα ξανθή σαν Παναγιά να με βάλει κάτω να με ιππεύσει να μεταξιωθώ σε κοσμοσφαίρα υγρή πάνω απ' τη γη. Γιατί, τι άλλο θα μπορούσες να γίνεις, βρε γηνύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ενίοτε, ενοχλούνται από τον φωτογράφο

    Του διέκοψα το φαγητό και "έλαβα" το μήνυμα!

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχω ιππεύσει πόνυ, άλογο και καμήλα (μάλλον την τελευταία την έχω καμηλεύσει).

    Στο Λούκι Λουκ κάποιος δεν ήξερε να ιππεύει (η Ντόλυ είχε πεθάνει στο γέλιο, νόμισε ότι οι άνθρωποι γεννιούνται με αυτό το χαρακτηριστικό) και ο Λούκι ανέλαβε να του βρει το πιο ήρεμο άλογο για να μάθει. «Πιο ήρεμο δεν έχετε;» ρώτησε τον άνθρωπο στη μάντρα. «Αν ένα άλογο είναι πιο ήρεμο ή το θάβουμε ή το κάνουμε ψαρόκολλα» απάντησε αυτός.

    Τέτοιο ήταν το άλογο που ίππευσα τη μια – και μοναδική φορά στη ζωή μου. Και κατάλαβα μερικά πράγματα.

    Πρώτον, δεν είναι ποδήλατο. Επειδή δηλαδή εσύ θέλεις να πας αριστερά και του το δείχνεις, δεν σημαίνει ότι θα πάει κι αυτό. Ή θα πάει, αλλά με τους δικούς του χρόνους (δεν έχει ρόδα να τη γυρίσεις).

    Δεύτερον γουστάρει τους φίλους του. Με πήγε βόλτα ένα γύρο, στον πηγαιμό πήγαινε κανονικά αλλά στο γυρισμό κάλπαζε! Βιαζόταν να επιστρέψει. Όταν του έδειχνα ότι θα ξανακάνουμε τον κύκλο, έκανε μια ώρα να συμφωνήσει. Α:πό μέσα του έριχνε καντήλια.

    Τρίτον, βρωμάνε. Τις γάτες τις μυρίζεις και έχουν άρωμα, μετά που ξεκαβαλικεύεις το άλογο χρειάζεσαι μπάνιο και τα ρούχα στο μπαλκόνι!

    Τέταρτον, παραείναι μεγάλα ζωντανά. Θηρία ολόκληρα.

    Και πέμπτον, αυτοί που αγαπάνε πραγματικά τα άλογα, δεν τα καβαλικεύουν απλώς: τα φροντίζουν. Μετά τη βόλτα θέλουν ξεσέλωμα, ξύσιμο, βούρτσισμα, πότισμα, κτλ. Εγώ το παράτησα σαν αμαξάκι του λούνα παρκ για τον επόμενο – αμ δε! Υπήρχαν κοριτσάκια 9-10 χρονών, τρελά με τα άλογα, που έρχονταν στον όμιλο μόνο για να τα περιποιηθούν. Ίππευαν, βέβαια, αλλά δεν ήταν αυτός ο κύριος λόγος που ήταν μαζί τους.

    Και τελευταίο, κάποιος Μ.Λ.Κ.Σ με περικεφαλαία, άφησε 200 τόσα άλογα κάτω από το μπαλκόνι μου με ένα εκκωφαντικό σύστημα εναντίον της αλογοκλοπής. Και το μηχάνημα στριγκλίζει από τις 3 το βράδυ χθες. Θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, θα πάει κόλαση και ο αλογοκλέφτης και αυτός που δεν αφήνει τον κόσμο να κοιμηθεί και αυτό ακόμα θα φωνάζει.

    Αυτά... Καλή Κυριακή.

    ΥΓ. Και ναι... με το που το έγραψα – αν είναι δυνατόν! – σταμάτησε! Βγήκα έξω και είδα το αναθεματισμένο ασημί χωρίς πινακίδες να φεύγει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εχω ακούσει από γνωστούς και έχω διαβάσει ότι η θεραπευτική ιππασία κάνει μικρά θαύματα στα παιδάκια που αντιμετωπίζουν ποικίλες κινητικές ή και ψυχολογικές ή και νοητικές δυσκολίες.

    Καλή σας μέρα!

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα!

    Κατά παρατήρηση του αδελφού μου, που σας μεταφέρω, "τα είπαν άλογα, αλλά μόνον άλογα δεν είναι!"

    Περήφανο, έξυπνο και μελαγχολικό ζώο. Σαν να έχει συναίσθηση του φυσικού του χαρίσματος και παράλληλα της μοίρας του να υπηρετεί τον άνθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Παράγραφε στον ιππικό όμιλο που πήγα έχουν και εκεί θεραπευτικά προγράμματα για παιδιά.


    Ευχαριστούμε Gatina για τον Da Vinci - υπάρχουν υπέροχα έργα ζωγραφικής με πρωταγωνιστή το άλογο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Doctor:

    Ο πατέρας μου μου είχε μάθει λάθος την κίνηση του αλόγου στο σκάκι: Αντί το γνωστό "Γ" 2+1, έκανα ένα άλλο "Γ" μεγαλύτερο, 4+3, με αποτέλεσμα το άλογο να έχει μεγαλύτερο βεληνεκές, αλλά να είναι πολύ απρόβλεπτο!

    Έπαιζα τα πρώτα 2 χρόνια σκάκι με αυτό τον ανορθόδοξο κανόνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πράσσειν άλογα, ουφ μ' ενοχλεί το λογοπαίγνιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. κι Ο Σουιφτ ο συγγραφεας του Γκιουλιβερ τα λατρευει...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα σας.

    Λόγω επειγούσης οικογενειακής υποθέσεως,θα στείλω-αν έχω τότε χρόνο και εφόσον δεν έχει εξαντληθεί το θέμα από τους λοιπούς συνομιλητές και ιδίως ενδιαφερόμενους-το σχόλιο μου το βράδυ.Επί του παρόντος,να παρατηρήσω ότι "μας κάνατε άλογα" από την συχνή αλλαγή θεμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. πορτραιτα αλογων εκανε και ο Stubbs με το γνωστο εκθεμα στην εθνικη πινακοθηκη λονδινου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όταν ήμουν μικρός ο θείος μου είχε δυο άλογα. Τα είχε για τις αγροτικές εργασίες. Ένα καφετή κι ένα ξανθό. Φοβόμουν να τα πλησιάσω, μου φαινόντουσαν πολύ μεγάλα .
    Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι η στιγμή που τα πότιζε. Έπρεπε οπωσδήποτε το νερό να ήταν φρέσκο και σε πολύ καθαρό δοχείο, αλλιώς δεν έπιναν, διαμαρτυρόντουσαν .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ιππασία και κατοχή αλόγου. Ενα όνειρό μου, που δεν θα πραγματοποιηθεί...

    Εννοώ να ξυπνάς το πρωί, να κάνεις ιππασία, χωρίς προηγουμένως να υποχρεώνεσαι να μπαίνεις σε αυτοκίνητο και να μποτιλιάρεσαι, και να διατηρείς το άλογο (ή τα άλογα) σε συνθήκες που να είναι ευτυχισμένα.

    Στα πάρκα του Λονδίνου, υπάρχουν διαδρομές αλόγων, κατάλληλα επιστρωμένες, και βλέπεις σε αυτές άλογα με τους ιππείς τους να τριποδίζουν η να βαδίζουν συζητώντας δύο-δύο.

    Εδώ ούτε διαδρομές για πεζούς... Είναι κατειλημμένες από μηχανάκια και αυτοκίνητα...

    Για τα >200 μηχανικά άλογα τα καταφέραμε! Για το 1 αλλά ζωντανό, ο στόχος, για όσους ζουν στην Αθήνα, είναι δύσκολος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Α-ναί. Στον τόπο καταγωγής των γονέων μου, τα άλογα σχεδόν ήταν μέλη της οικογένειας. Εκεί κάθε μέρα ανέβαινα σε άλογο. Τότε το σπάνιο είδος ήταν το αυτοκίνητο.
    Αν τους έδινες νερό από "σίκλο" (ο νοών νοείτω) και πριν είχε πιεί άνθρωπος το μύριζαν και απέστρεφαν το κεφάλι.
    Προτιμούσαν να μην πιούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημέρα σε όλη την παρέα!

    Σήμερα νιώθω ότι έχω την "τιμητική" μου!

    Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για τα άλογα.

    Ένας γνωστός μου έχει ασχοληθεί εκτενώς με άλογα (ήταν και ιδιοκτήτης ενός) και ιπποδρόμους, και κάποτε μου περιέγραφε "παρασκηνιακές" λεπτομέρειες του ιπποδρόμου. Για τα "βαρίδια" που τους βάζουν, για τα ντοπαρίσματα κ.λ.π.
    Ήταν πραγματικά λυπηρό, και κατέληξα στο θλιβερό συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι που ασχολούνται, δεν αγαπάνε τα συμπαθή ζώα... το χρήμα μόνο αγαπάνε.

    Doncat said...
    "Ίσως ο νέος blogger να είναι καλύτερος σε αυτά αλλά δεν μπορώ να μεταναστεύσω λόγω μεγέθους."

    Γατούλη, αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να το κάνεις. Όλα δείχνουν ότι η Google σκοπεύει κάποια στιγμή να εγκαταλείψει τον Old Blogger. Πάντως, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη η διαδικασία. Κάντο δοκιμαστικά για το παλιό σου blog πρώτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Το post είναι για μια ακόμα φορά εξαιρετικό και πανέμορφο!


    Δυστυχώς, έχω άλλα ...τρεχάματα και με αφορμή κάποια σχόλια, θα ήθελα να σας παρακαλέσω το εξής (για το δικό σας καλό):

    ΜΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΤΕ ΣΤΟΝ ΝΕΟ BLOGGER!!!

    Οι σελίδες των σχολίων σας θα γίνουν ΜΠΑΧΑΛΟ!

    Ομιλώ εκ πικράς (και λίας πρόσφατης) προσωπικής εμπειρίας :((

    Ειδικά τα blogs του Νίκου Δήμου έχουν "ιστορική" αξία και θα πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτα. Ακόμα κι αν η Google εγκαταλείψει τον παλιό blogger, αποθηκεύω συνεχώς τις σελίδες (πλέον και εκείνες των σχολίων και όχι μόνο τον συνδυασμό post/σχόλια), ώστε να παραμείνουν εσαεί.


    Η Google αντιμετωπίζει με περισσό ερασιτεχνισμό και αδιαφορία μία υπηρεσία που αφορά σε πολλά εκατομμύρια χρήστες. Οι άνθρωποι είναι απλώς ...φαιδροί!

    (ο ΗΠΙΟΤΕΡΟΣ χαρακτηρισμός που μπορώ να χρησιμοποιήσω)

    Περισσότερα εδώ.


    Υ.Γ. Δε θα ήθελα εδώ να εκτραπεί η συζήτηση προς τον New Blogger. Τα άλογα είναι σαφώς πιο ...λογικά από τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν με την εταιρεία-κολοσσό :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. alogaki - o νέος Blogger αρνείται να με δεχθεί (και το παλιό blog κουβαλάει 25.000 σχόλια). Μου λέει ότι θα υπάρξει ειδική ρύθμιση για τα πολύ μεγάλα blog. O Mickey που δοκίμασε να περάσει το δικό του έπαθε μεγάλο σοκ - το περιγράφει στο blog του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Νίκο, αν χρειάζεσαι κάποια βοήθεια για το layout του σημερινού post, ευχαρίστως να βοηθήσω.

    Αλλά για μετάβαση στον New Blogger ...don't even think about it!

    (έχω στείλει και σχετικό email από τα ξημερώματα - πέρασα εφιαλτική νύχτα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Thanks Mickey - αν εξαιρέσεις την ξαφνική μετατροπή των πλαγίων σε μη (παρόλη την προσθήκη του στο html) τα άλλα λίγο πολύ τρώγονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κύριε Δήμου,

    η επείγουσα οικογενειακή υπόθεση επεραιώθη επιτυχώς.
    Παρά ταύτα,το σχόλιο μου (μη φαντασθείτε ότι θα είναι μεγάλο και σπουδαίο) λέω να το στείλω το βράδυ.Πάντως,παίρνοντας αφορμή από την αρχή του πολύ ωραίου κειμένου σας,θα έλεγα ότι,πάντοτε,νιώθουμε καλυτερα όταν κάνουμε παρέα με μικρότερης ηλικίας άλογα,εκείνα δεν ξέρω αν νιώθουν πάντοτε καλά μαζί μας.
    -Άσχετο,αλλά εμένα μου έρχονται με τ΄άλογα εικόνες ανταρτών από ταινίες του Αγγελόπουλου.Μου αρέσουν και άλλες ταινίες του εκτός από τον "Θίασο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. θυμάμαι στο παλιό blog πως κάποια στιγμή από τον ΝΔ ειπώθηκε πως ότι γράφεται εδώ κατατίθεται μόνιμα στο διαδίκτυο για οποιονδήποτε στο μέλλον θελήσει να το βρει, ή κάπως έτσι.
    Πόσο σίγουρο είναι πιά;
    Η θα πρέπει να τρέχουμε σαν τα ...αλό-γατα για να το επιτύχουμε;
    Στο τέλος θα μείνουμε ά-λογοι που δεν θα το καταφέρνουμε.
    Το ουδέν μονιμότερον του προσωρινού μεταφράζεται σε ουδέν προσωρινότερον του μόνιμου... :(

    Χλιμιντρίιιιιξ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @doncat
    (Τώρα, για να είσαι κάποιος πρέπει να έχεις πάνω από διακόσιους ίππους).

    Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά έχω την εντύπωση πως η μέτρηση ιπποδύναμης στους κινητήρες δεν αντιστοιχεί στα συμπαθή τετράποδα. Νομίζω πως στη μηχανική ένας ίππος ισούται με τη δύναμη που απαιτείται για να ανυψωθούν 75 κιλά ένα μέτρο πάνω από το έδαφος κι από ότι καταλαβαίνω ένα μέσο άλογο μπορεί να ανυψώσει πολύ μεγαλύτερο βάρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Το μονο που ξερω για τα αλογα ειναι οτι μπορουν και αναπαραγωντε με τα γαιδουρια..και οτι αν καβαλησεις καποιο νομιζοντας οτι ειναι αυτοκινητο,θα σε ριξει!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Οταν βλέπω άλογα μου έρχονται στο νου δυο πράγματα.
    Πρωτα το εξαιρετικό έργο "Ο γητευτής των αλόγων", το καλύτερο που γύρισε ο Ρομπερτ Ρεντφορντ βασισμενο στο μυθιστορημα του Nicholas Evans. Περα από την ιστορια που αγγιζε ως και το μεδούλι του θεατή,η φωτογραφία του Richard Richardson τοσο των βουνων της Μοντάνα, όσο και μικρων στιγμων των ανθρωπων, και η μουσική του Newman έμειναν στην μνημη μου.
    Αν δεν το έχετε δει, νοικιαστε το, είναι άριστο.

    Το δευτερο πράγμα που έρχεται στον νου μου είναι ο Σούπερμαν, ο Christofer Reeve, το ατύχημά του (και από πόνυ μάλιστα), η μετέπειτα τετραπληγία του, η γενναιότητα που έδειξε και ο αγωνας που έκανε για το stem cell research.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ωραια ζωα αλλα ...πανακριβα.σε κατι φαρμες στη γερμανια νοικιαζουν 10 €
    το 45λεπτο.εστω κατι ειναι κι αυτο για να τα γνωρισεις.
    πολυ ωραιο αυτο που ειπατε:Έχουν μία υπερήφανη μελαγχολία στα μάτια τους.
    ετσι ειναι.και ειναι και καλοφροντισμενα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καλησπέρα σ' όλους,

    Ρε παιδιά δεν ξέρω, ο Πόντικας είναι ειδικός, αλλά δεν αντιμετοπίζω προβλήματα, μάλιστα χθές βράδυ έβαλα και μετρητή επισκέψεων, έτσι γιά πλάκα. Είχα μεταπηδήσει στον Beta, έχοντας πρόβλημα κατά καιρούς με τα σχόλια που μερικές φορές ανέβαιναν διπλά, στο blog εδώ.
    Πριν λίγες μέρες η google με πήγε αυτόματα στον νέο blogger. Διάλεξα καινούργιο layout, χωρίς κανένα πρόβλημα. Ολες οι ρυθμίσεις παρέμειναν ίδιες. Μάλιστα ανέβασα καινούργιο post, με φωτογραφίες, ταχύτατα.
    Ισως να παίζει ρόλο ο μικρός χώρος του blog με 5 μόνο post και πολύ λίγα σχόλια, στο καθένα απ' αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΙΠΠΟ..


    @alitovios, που έγραψε :

    «Νομίζω πως στη μηχανική ένας ίππος ισούται με τη δύναμη που απαιτείται για να ανυψωθούν 75 κιλά ένα μέτρο πάνω από το έδαφος κι από ότι καταλαβαίνω ένα μέσο άλογο μπορεί να ανυψώσει πολύ μεγαλύτερο βάρος.»


    Ο μηχανικός Ίππος, είναι μονάδα ΙΣΧΥΟΣ, και όχι δύναμης.. Μπορείς να τον περιγράψεις όπως λές, ΑΛΛΑ πρέπει να προσθέσεις ότι όλο αυτό πρέπει να γίνει σε χρόνο ενός δευτερολέπτου!

    Χωρίς χρόνο, η περιγραφή σου δίνει ΕΝΕΡΓΕΙΑ ( = δύναμη επί απόσταση ).

    Δέν ξέρω άν το «πολύ μεγαλύτερο βάρος» που λές, μπορεί ένα άλογο να το σηκώσει ένα μέτρο μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, γιατι δέν έχω ιδέα απο άλογα..

    Ίσως, άμα κοιτάξω σε κάτι βιβλία Φυσικής που έχω, να μπορέσω να σου απαντήσω καί γι’αυτό, αργότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Απόσπασμα από το ποίημα "Φυγή" του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.



    "Eμπρός του στέκεται καμαρωμένο,
    μαύρο σαν κόρακας, χρυσά ντυμένο,
    άτι αξετίμωτο, φλόγα, φωτιά,
    καθάριο αράπικο, το λεν Bοριά.

    Xτυπάει το πόδι του, σκάφτει το χώμα,
    δαγκάει το σίδερο πόχει στο στόμα.
    Pουθούνια διάπλατα και τεντωμένα
    αχνίζουν κόκκινα σαν ματωμένα.

    Aκούει τον πόλεμο και χλιμιτάει.
    T’ αυτιά του τέντωσε, άγρια τηράει.
    Oλόρθ’ η χήτη του, ολόρθ’ η ορά,
    λυγάει το σώμα του σαν την οχιά.

    Σκώνεται λαίμαργο στα πισινά του.
    Λάμπουν τα νύχια του, τα πέταλά του.
    Λες και δεν έγγιζε κάτου στη γη...
    Kρίμα που το ’θελαν για τη φυγή!..."




    Διαβάστε ολόκληρο το ποίημα ΕΔΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @giant13:

    Έλεγξες ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ μήπως τα σχόλια που είχαν κάνει ΑΛΛΟΙ (ή και εσύ ο ίδιος) στο ΔΙΚΟ ΣΟΥ blog παρουσίασαν τα προβλήματα που περιγράφω στο blog μου (εξαφάνιση avatars, μετατροπή κάποιων nicks σε anonymous κλπ) μετά τη μετάβασή σου;

    Αν ΟΧΙ, τότε θα πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να επικοινωνήσουμε (mickeyblog@yahoo.com).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Το άλλο περίεργο είναι πως ενώ ΑΛΛΑΞΑ avatar (ίδια εικόνα, αλλά διαφορετική αναλογία πλάτους-ύψους, ώστε να "συμμορφωθώ" με τους περιορισμούς του New Blogger), εδώ φαίνεται ακόμα και τώρα η ...παλιά!

    Ειλικρινά, δεν ξέρω αν η κατάσταση είναι για κλάματα ή για ...γέλια!

    . . .

    Ελπίζω πάντως να μη δώσουμε άλλη συνέχεια εδώ και να ασχοληθούμε με τους συμπαθείς τετράποδους φίλους μας. Η δική μου ιστορία λοιπόν:

    Είχα κάνει μια δοκιμή πριν από 4,5 χρόνια, μαζί με κάτι φίλους στη Σύρο. Μια και ήμασταν αρχάριοι, καβαλήσαμε κάτι ήσυχες ...φοράδες και κάναμε αργές βόλτες στην πίστα. Όλα πήγαιναν καλά, ώσπου μια φοράδα λίγο πιο μπροστά από τη δική μου, αφήνιασε στα ξαφνικά, έριξε κάτω την αναβάτιδά του και άρχισε να κάνει τον γύρο της πίστας σαν παλαβή. Ο εκπαιδευτής μας φώναζε να προσέχουμε, γιατί οι υπόλοιπες φοράδες μάλλον θα την ...ακολουθούσαν!

    Έντρομος, μια και η αφηνιασμένη φοράδα άρχισε να με πλησιάζει επικίνδυνα, συμπληρώνοντας σύντομα τον γύρο, σκεφτόμουν τι θα πρέπει να κάνω. Ο εκπαιδευτής ήταν μακριά και δε μπορούσε να με βοηθήσει. Ολομόναχος λοιπόν, περίμενα στωικά τη ...μοίρα μου και προσπαθούσα να παραμείνω ψύχραιμος.

    Όταν η αφηνιασμένη φοράδα προσπέρασε τη δική μου, άρχισε το ...γλέντι. Η δική μου ξεκίνησε απότομα (παραλίγο να πέσω κι εγώ κάτω) και άρχισε το ...κυνηγητό. Οι άλλοι μου φώναζαν να τραβήξω τα γκέμια, αλλά όχι πολύ σφιχτά, εγώ με το ζόρι τους άκουγα στην κατάσταση που βρισκόμουν, αλλά τελικά με το τράβηγμα των γκεμιών και κάποιες φωνές που έβαλα, κατάφερα να τη σταματήσω ως ...Άγγλος τζέντλεμαν ;)

    Περιττό να πω πως από τότε μου κόλλησαν το παρατσούτκλι "easy rider" - μου το έλεγαν και παλιότερα για το πρόσφατο ταξίδι μου στην Αμερική, αλλά μετά από αυτό το περιστατικό απλά ...καθιερώθηκε :)))


    Υ.Γ. Ειλικρινά, προτιμώ να δαμάσω τα εκατοντάδες άλογα μιας Πόρσε, παρά να ξαναβρεθώ σε παρόμοια κατάσταση. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να τη γλίτωσα φτηνά, αλλά σε άλλη ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να συμβεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Πολύ ωραίο ταξίδι:

    Από τα άλογα στα "παράλογα"
    και από εκεί στους περίεργους
    κόσμους.
    Αλήθεια,ο Εμπειρίκος δεν έλεγε
    " η αύριον ως σήμερον κι εχθές"
    (ή,κάπως,έτσι-διότι από μνήμης τ΄αναφέρω;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Δύο πολύ ωραίες κουβέντες αλλά τελείως άσχετες μεταξύ τους.

    Να προτείνω κάτι;

    Εφόσον και ο mickey είναι online τωρα, δεν ανοίγουμε 2 παράθυρα με comments (ένα αυτό και ένα του mickey) και να βάζουμε το κάθε σχόλιο εκεί που ανήκει;

    Και καλύτερη συζήτηση θα γίνει και πιο ωραία θα παρακολουθούμε την εξέλιξή της

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Eπειδή,μετά τη δημοσίευση του τελευταίου σχολίου μου,είδα ότι δημοσιεύθηκε ακριβώς κάτω από σχόλιο του πολύ αγαπητού μου mickey,προς αποφυγή παρεξηγήσεων διευκρινίζω ότι το δικό μου σχόλιο έχει σχέση με τον πρώτο στίχο του ποιήματος που προαναφέρθηκε από το alogaki.
    Eπειδή δε-παρά τα υπεσχημένα και στον εαυτό μου-παρασύρθηκα(είμαι αδυν΄΄αμου χαρακτήρος) και παρενέβην πάλι,θα πείσω τον εαυτό μου να επανέλθει το βράδυ(διότι έχω αφήσει και εξίσου σημαντικά ζητήματα σε εκκρεμότητα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΙΠΠΟ _2
    ( Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΛΟΓΟ )


    @alitovios ( συνέχεια απο προηγούμενο σχόλιό μου ):

    Βρήκα στο βιβλίο «Fundamentals of Physics» των Halliday / Resnick / Walker, την άσκηση 39P σελ. 138, στο κεφάλαιο περί Ισχύος : «Ένα άλογο, σέρνει ένα καρότσι με μιά δύναμη 40lb υπο γωνία 30 μοιρών ως προς το οριζόντιο έδαφος, και προχωράει με ταχύτητα 6 μίλλια την ώρα. Πόση είναι η horsepower?». Δίνει απάντηση 0,55 Μηχανικούς Ίππους. Την έλεγξα, είναι σωστή.

    Το βιβλίο του Halliday έχει το ωραίο ότι περιέχει ασκήσεις Φυσικής μέσα απο τη ζωή, με ΑΛΗΘΙΝΑ και ΣΟΒΑΡΑ παραδείγματα, στα οποία μπορείς να βασιστείς για να πάρεις πληροφορία για τον κόσμο γύρω σου..

    Όταν λοιπόν, λέει στην άσκηση πως το άλογο σέρνει το φορτίο με Ισχύ μισού Μηχανικού Ίππου, μπορείς ΒΑΣΙΜΑ να υποθέσεις ότι στην ακραία περίπτωση όντως το άλογο μπορεί να δόσει Ισχύ ΕΝΟΣ Μηχανικού ίππου..

    Ξέρω ότι δέν είναι ΑΠΟΔΕΙΞΗ αυτό που γράφω, αλλα ΕΝΔΕΙΞΗ.
    Καταλαβαίνουμε δηλαδή στο περίπου ότι ΜΑΛΛΟΝ ο Μηχανικός Ίππος αντιστοιχεί όντως στην «Ισχύ» ενός αλόγου, ή κάπου εκεί κοντά..

    Άρα, φαίνεται πως αυτό που έγραψες, ότι ένα μέσο άλογο μπορεί να ανυψώσει πολύ μεγαλύτερο βάρος, άν διορθωθεί με το «..σε ένα δευτερόλεπτο», ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ...

    Άν μπορέσω να βρώ αργότερα ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ, θα σου την γράψω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. O Λευτέρης Κρητικάκης μόλις μου έστειλε μία εντυπωσιακή φωτογραφία από το μεγαλύτερο άλογο του κόσμου το Clydesdales. To ανεβάζω σε χωριστό ποστ - χωρίς σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @πάντα σκεπτικιστής,

    "...το άλογο σε αξιολογεί απο την πρώτη στιγμή ως καβαλάρη, και αντιλαμβάνεται απο τον τρόπο που θα ανεβείς σε αυτό, αν θα κάνει κουμάντο εκείνο ή εσύ!"

    Bingo!!!

    Οπότε πας εσύ ψαρωμένος, βλέπεις και τα χείλη του που έχουν ξεχειλώσει από τα χαλινάρια τράβα-τράβα ο κάθε άσχετος, το λυπάσαι, κι έτσι... μετά το πρώτο 10-λεπτο, σε πάει όπου έχει χορταράκια, και σκύβει να φάει! Θες γερανό να σε κρατήσει να μην τσουλήσεις στο λαιμό του και να προσγειωθείς στο έδαφος (κάντε το και σαν πλάκα, πείτε σε κάποιον φίλο σας αν κάνετε μαζί ιππασία, "μη το ζορίζεις το ζωντανό, είναι κουρασμένο, εκνευρίζεται, άστο να σε πάει εκείνο, ξέρει"...) ΛΟΛ!

    Α, και ίσως τη στιγμή που χαλαρώνει το ζώο και ο φίλος σας είναι περίλυπος γιατί δεν κουνιέται και θα τον αφήσει 3 χλμ σε χαλαρή βόλτα στο βουνό, ρίξτε του μια ξαφνική καμτσικιά στα καπούλια ουρλιάζοντας το ο,τιδήποτε, από "ΤΡΕΧΑΑΑ ΖΩΟΟΟΟΝ!" μέχρι χαϊκού, ό,τι νά'ναι... αβίαστο γέλιο! ΛΟΛ!

    Οκ, οκ, είμαι κακιά, τι να κάνουμε... :)))

    @yannis h.,

    "Δεύτερον γουστάρει τους φίλους του."

    Και το παχνί φυσικά, βαριέται να το ιππεύει ο καθένας και να κάνει βλακείες βόλτες - ενώ ξέρει πολύ καλά ποιό είναι το αφεντικό του και πότε βγαίνει για προπόνηση...

    Επίσης μη διανοηθείτε να περάσετε ΠΙΣΩ από άλογο σε ιππικό όμιλο ΠΟΤΕ, αν είναι στο σταύλο κι έχουν γυρίσει να φάνε π.χ. και ειδικά να τα ενοχλήσετε την ώρα που τρώνε (ντόκτωωωωρ!), σπάζονται και κλωτσάνε ΑΣΧΗΜΑ!

    Είναι ζώα που εντάσσονται πολύ εύκολα στη ρουτίνα του ανθρώπου, είναι πολύ αγαπησιάρικα, έχουν πλήρη αίσθηση της "πυραμίδας" ισχύος και φυσικά ως πανέξυπνα (το όνομά τους πρόκειται περί ειρωνίας...), σου κόβουν σώβρακο με το που σε βλέπουν.

    Αλλά είναι πολυέξοδα, σε ιππικούς ομίλους αναγκάστικά τα νοικιάζουν και για τα έξοδα του ομίλου και για τα δικά τους έξοδα και για να κινούνται στο κάτω-κάτω, και όντως το να τραβάς τη μανούρα της πειρποίησης δείχνει πόσο το αγαπάς πραγματικά...

    Η αίσθηση πάντως του πρώτου καλπασμού είναι απίθανη: από κει που σε έχει το άτι και πηγαίνετε "μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες", επιταχύνει ξαφνικά και βολοδέρνεις στον αέρα, κι όσο και να έχεις εμπεδώσει το τροτ στη σέλα πάνω, του ήρεμου βηματισμού, μέσα σε δευτερόλεπτα κοπανιέσαι και δεν έχεις από πού να κρατηθείς - αλλά ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ!!!

    Ξαφνικά νοιώθεις το ίδιο δέος, φόβο κι ενθουσιασμό που είχαν και οι πρόγονοι, που δεν έμπαιναν κατ'ευθείαν στα μηχανικά άλογα, παρά μιλούσαν με τη φύση και τα ζωντανά της... Μαγεία!

    Κι όπως λέει η Παράγραφος, μόνο καλό μπορούν να κάνουν τα άλογα... Ακόμη και το να τα παρατηρείς, να τα χαϊδεύεις στη μουσούδα (είναι εκπληκτικά απαλή, σα μωρουδίσια, με κάτι βέβαια γαιδουρότριχες here & there) είναι ηρεμιστικό.

    Να μην το ξημερώσω τώρα με ιππικούς αγώνες και ιππόδρομο, άστε...

    Ωραίες φωτο Γάτε (πώς δεν σου έκαναν "χφρρρρτ!" που πλησίαζες με μηχανή?!)

    Α, και έχει κι ένα καλό η ιππασία, πέραν της ισορροπίας που θα μάθεις ντε και σώνει, μπαίνει στο πετσί σου να αγκαλιάζεις και να γραπώνεσαι με τα πόδια σφιχτά, ακούσια κίνηση με πολλές προεκτάσεις... Μην ξεχνιόμαστε, έτσι?!
    ;)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. aphrodite said...
    Ωραίες φωτο Γάτε (πώς δεν σου έκαναν "χφρρρρτ!" που πλησίαζες με μηχανή?!)

    -------------------------

    Αμ δεν πλησίαζα... τηλεφακός τρακοσάρης (Nikon D80).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. mickey, σκέψου τι θα γίνει αν ποτέ βρεθείς στην Ινδία και θελήσεις να καβαλήσεις ελέφαντα.

    kato patissia, ψάχνω να βρω ποιά η αναλογία μεταξύ μηχανικού ίππου και όνου αλλά δεν υπάρχει δυστυχώς, ώστε να ξέρω πόσα γαϊδουράκια καβαλάνε οι ταπεινοί μητροπολίτες μας. Εδώ στη Δράμα ο δικός μας έχει audi a8 quattro, άρα πρέπει να είναι 300+ όνοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΙΠΠΟ _3
    ( ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ )


    @alitovios, συνέχεια απο τα δύο προηγούμενα σχόλιά μου :

    Νομίζω, πως ...το Ίντερνετ τελικά μπορεί να σε πείσει πως ο ισχυρισμός «ένας Μηχανικός Ίππος ισούται με την Ισχύ ενός αλόγου» ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟΣ !

    Δές τη Wikipedia, στο
    http://en.wikipedia.org/wiki/Horsepower#Horsepower_from_a_horse,

    αλλα, ακόμα καλύτερα την ιστορία της εισαγωγής του Μηχανικού Ίππου (horsepower) απο τον Watt, στο

    http://www.web-cars.com/math/horsepower.html

    Όλα αυτά, ισχύουν στο περίπου. Πχ, πρόσεξε αυτό που γράφεται εκεί, ότι όσοι ξέρουν απο άλογα διαφωνούν με τον Watt, θεωρώντας πως Ισχύ 1 Hp δέν μπορεί να δόσει ένα μέσο άλογο, για αρκετή ώρα... Άρα, το μέσο άλογο δίνει Ισχύ λίγο μικρότερη απο τον ένα Μηχανικό Ίππο.

    Απο την άλλη μεριά, πρόσεξε αυτό που γράφει η Wikipedia, πως οι R. D. Stevenson and R. J. Wasserzug, υπολόγισαν πως στην πλέον ακραία περίπτωση ( για ελάχιστο χρόνο δηλαδή..) ένα άλογο μπορεί να δόσει και σχεδόν 15 Ίππους!

    Η γνώμη μου όμως, είναι πως καλύτερα να δεχτούμε τον ορισμό του Watt, δηλαδή ότι ο Μηχανικός Ίππος ΕΙΝΑΙ η Ισχύς ενός αλόγου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Έ, ΟΧΙ
    ΚΑΙ ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ !


    @draminos, που μου έγραψε :

    «kato patissia, ψάχνω να βρω ποιά η αναλογία μεταξύ μηχανικού ίππου και όνου αλλά δεν υπάρχει δυστυχώς, ώστε να ξέρω πόσα γαϊδουράκια καβαλάνε οι ταπεινοί μητροπολίτες μας. Εδώ στη Δράμα ο δικός μας έχει audi a8 quattro, άρα πρέπει να είναι 300+ όνοι.»


    Δραμινέ, λυπήσου με!
    Βλέπεις ότι ...είδα κι’ έπαθα για να βρώ άν ίσχύει το ΠΡΟΦΑΝΕΣ, δηλαδή η ισότητα Μηχανικού Ίππου και αλόγου!

    Και θές εσύ τώρα, να σου βρώ τη σχέση με το ....γαϊδούρι;;;

    Αυτά που ζητάς, είναι ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ, man!

    Μόνο ο Τσενάϊ στο ...Χάρβαρντ, τα μαθαίνει!

    Ρώτα τον, να σου απαντήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Να προσθέσω τρία άλογα στην όμορφη συλλογή αν επιτρέπεται και μια μουλάρα.

    Το πρώτο του Βουκεφάλα που έδειξε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο ίδιος μας ο ίσκιος, ο εαυτός μας.
    Κρίμα που ξέχασε αυτό το σπουδαίο μάθημα ο Μέγας Αλέξανδρος.

    Το δεύτερο του πιο όμορφου αλόγου που έχουν φτιάξει ανθρώπινα χέρια. Ένα απο τα κλεμμένα αριστουργήματα Αρχαίας Ελληνικής τέχνης, που βρίσκεται άσπρο κάτασπρο και απο Εγγλέζο διευθυντή με χημικά λευκαντικά κατασπρότερο "φιλοξενούμενο"στο μουσείο? του Λονδίνου.

    Το τρίτο είναι ένα άλλο κάτασπρο άλογο, αυτό του σκηνοθέτη Γαβρά να καλπάζει κυνηγημένο απο τα προιόντα της βιομηχανίας του εξτρεμισμού στα σκοτεινά πλακόστρωτα της ανθρώπινης ύπαρξης.
    Πιστεύω ότι άλλαξε περισσότερο τον διεθνή κινηματογράφο παρά την κίνηση ειρήνης.
    Παρ' όλα αυτά ήταν μιά εικόνα που χρειαζόμασταν.

    Τέλος το υβρίδιο μίσους που σαλτάρει απο την κουπαστή εδώ δεν είναι "κόρη eκπάγλου καλλονής" αλλά μουλάρι ανεύθυνης πολεμικής.

    Without moderation we start equal but we can't fail to notice that among the equus race sometimes we find jumping in the vacuum an atheist sex crazed mule.

    refrain...
    Nothing compares, nothing compares, nothing compares to you, but the rush of gravity in a hazy vacuum, you crazy glue.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. @ kato patissia:

    Το πολύ ωραίο παράδειγμα που αναφέρεις από την Φυσική των Halliday / Resnick / Walker, αναφέρεται σε ΜΕΣΗ ισχύ ενός ζώου που ανεβαίνει καρτερικά μια ανηφόρα 30° υπερνικώντας μια αντίσταση 40 lb, με ταχύτητα 6 miles/hr. Στιγμιαία ένα ζώο σαν το άλογο θα πρέπει να μπορεί να αποδώσει πολύ μεγαλύτερη ισχύ (ήδη το παράδειγμα δεν λαμβάνει υπ' όψιν του την ισχύ που αναλίσκεται στην άνοδο του ίδιου του βάρους του αλόγου στην ανηφόρα, που πρέπει να είναι πάνω από 400lb).

    Ας πάρουμε για αντιπαραβολή το παράδειγμα ενός γυμνασμένου ανθρώπου που στον οριζόντιο πάγκο κάνει μία επανάληψη με μπάρα φορτωμένη με μάζα 100 kg, και ολοκληρώνει την τροχιά από το θώρακά του στην μέγιστη έκταση αγκώνων (κίνηση μήκους 0.5 m περίπου) σε 2 sec.

    Προσεγγιστικά, ασκεί δύναμη 100 Χ 9.81 = 981 Νewton, για απόσταση 0.5 m και για χρόνο 2 sec. Αυτό μας κάνει 981 Χ 0.5 / 2 = 245.25 Watts.

    Σύμφωνα με την Wikipedia τώρα, 1 μηχανικός ίππος είναι περίπου 0.74 KWatts, δηλ. 740 Watts. Άρα καταλαβαίνουμε ότι ένας (καλογυμνασμένος, αλλά όχι και τέρας) άνθρωπος μπορεί στην μέγιστη προσπάθεια να δώσει χρήσιμη (μετρούμενη με μηχανικό αποτέλεσμα) ισχύ 0.33 (245.25/740)μηχανικούς ίππους περίπου, και αυτό μόνον με τους θωρακικούς του μυς και τα χέρια (χωρίς να μπαίνουν στο παιχνίδι τα πόδια, με πολύ μεγαλύτερες αποδόσεις).

    Λογικά, το άλογο θα πρέπει να είναι ικανό να αποδώσει (στιγμιαία, όπως σωστά επισημαίνεις) πολύ περισσότερη ισχύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Δεν θα πει κανείς τίποτε για την λατρεία του αλόγου προς τα καρόττα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @πάντα σκεπτικιστής

    Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση, ήταν το γεγονός οτι το άλογο σε αξιολογεί απο την πρώτη στιγμή ως καβαλάρη, και αντιλαμβάνεται απο τον τρόπο που θα ανεβείς σε αυτό, αν θα κάνει κουμάντο εκείνο ή εσύ!
    ---------------
    Χμ καλή άσκηση για επίδοξους εραστές. Να μαθαίνουν να έχουν το πάνω χέρι δηλαδή. Χμ ίσως τα άλογα να είναι μία λύση.

    ---------------
    έχω μια γνωστή που ασχολείται με τα άλογα και ειλικρινά είναι σαν να μιλάει για ανθρώπους. από ότι έχω καταλάβει (παρότι οι γάτες και οι "γάτες" με τρελαίνουν απίστευτα) τα άλογα πρέπει να πλησιάζουν πιο πολύ στην ανθρωπινη συμπεριφορά.

    --------------

    σχετικά με τον νέο μπλόγκερ εγώ δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα. βέβαια καμία σχέση το δικό μου μπλογκ με τα δικά σας. αυτό που γνωρίζω είναι ότι κατά τη μεταφορά πολλά σχόλια που έχουν γραφτεί στα ελληνικά θα γίνουν απλά αλαμπουρνέζικα. Άμα γνωρίζεται την αλαμπουρνεζική οκ δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα κατά τη μετάφραση


    ------------------
    θα με κάνετε να παω να πάρω την D80 κι ήμουν έτοιμος για την E500

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Είναι και αυτά τα άλογα που προέρχονται από τον ιπποδρόμιο της Κωνσταντινούπολης και ένσωματώθησαν στον ναό του Αγίου Μάρκου, μαζί με τους "Τετράρχες" και το χρυσό τέμπλο, μετά το 1204. (Δ' Σταυροφορία)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ
    ΤΟΥ UNIVERS


    @univers :

    Οι επισημάνσεις σου είναι σωστές, και οι υπολογισμοί σου για τον αρσιβαρίστα είναι μάλλον σωστοί κι’ αυτοί... Με την παραδοχή βέβαια, ότι ο αρσιβαρίστας θέλει 2 δευτερόλεπτα για να σηκώσει το βάρος! Δέν ξέρω απο άρση βαρών, και έτσι δέν μπορώ να κρίνω άν αυτό που γράφεις ισχύει ή όχι.

    Σωστά λές ότι ο Μηχανικός Ίππος είναι η ΜΕΣΗ ΙΣΧΥΣ του αλόγου και όχι η ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ που μπορεί να δόσει το άλογο.

    Δές την παραπομπή στο σχόλιό μου των 6μμ, που γράφει πως η ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ μέγιστη Ισχύς του αλόγου μπορεί να φτάσει τους 15 Μηχανικούς Ίππους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @ kato patissia:

    Ακριβώς, συμφωνώ μαζί σου. Όσο για την δυνατότητα να κάνεις ό,τι και ο γυμνασμένος του παραδείγματος, είναι στα όρια του μέσου ανθρώπου, μετά από προπόνηση. Δεν μιλάμε βέβαια για τα φαρμακωμένα τέρατα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Σε ποια πραγματικότητα βοσκάς ρε σκεπτικιστή και μας προτείνεις μελετήσουμε Πρετεντέρη. Μάλλον είσαι μέσα στο μέιτριξ και περιμένεις να χτυπήσει το τηλέφωνο. Γιατί σε αυτή εδώ την 3D πραγματικότητα, εκπίπτεις...Νίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. @ cortlinux:

    Υπολόγισε ότι ο Νίκος Δήμου κάνει ό,τι κάνει, πέρα από την τέχνη του, με το εξής υλικό:

    (1) Σώμα Nikon D80, ήτοι 855 €
    (2) Φακός Nikon AF DX 18-200 f/3.5-5.6 VR G, ήτοι 675 €
    (3) Κάποια κάρτα μνήμης αξίας, πιστεύω, 100-150 €

    Ο συγκεκριμένος φακός διαθέτει vibration reduction, απαταίτητο χαρακτηριστικό για να έχεις καθαρές λήψεις στο zoom-άκρο (200 mm, αντίστοιχα προς τα 300 mm στις full-frame αναλογικές, δηλ. για να φωτογραφίζεις άλογα χωρίς να σου κάνουν χφρρρτ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. univers με την olympus έχω κολλήσει κυρίως λόγω του ότι έχει υπερηχητικό σύστημα καθαρισμού του αισθητήρα. Κατά τα άλλα από ότι γνωρίζω canon και nikon έχουν πολύ καλύτερη απόδοση.

    Δεν ξέρω τι να σου πω γιατί δεν θέλω και πολλά πάρε δώσε με τα service. Στην Ελλάδα το service ψιλοείναι κατάσταση παρανοϊκή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. @ Nikos Dimou:

    Αφού μελέτησα ενδελεχώς τα της Nikon, θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς αποδίδει ο φακός σας (Nikon AF DX 18-200 f/3.5-5.6 VR G) σε χαμηλό φωτισμό, πχ. όταν φωτογραφίζετε πρόσωπα ή σκηνές χωρίς φλας μέσα σε κλειστούς χώρους. Εκεί θεωρητικώς ο φακός δεν είναι πολύ φωτεινός και απορώ εάν το VR σώζει την κατάσταση...

    Μήπως χρησιμοποιείτε για τον παραπάνω σκοπό κάποιον από τους σταθερής εστιακής αποστάσεως (πιο φωτεινούς) φακούς σας; Αλλά τότε χάνεται το πλεονέκτημα του VR.

    Γι' αυτό γκρινιάζω για το ότι αυτές οι εταιρείες δεν ενσωματώνουν το VR στο σώμα της μηχανής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. @ cortlinux:

    Σωστό. Πάντως Canon και Pentax έχουν προσθέσει σύστημα καθαρισμού στους αισθητήρες τους (μοντέλα Canon 400D και Pentax K10D, ίσως και σε παλαιότερα της Pentax), οπότε αυτό το πρόβλημα που θα σε οδηγούσε στο service αντιμετωπίζεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. univers
    με το φακό 18-200 (27-300 σε 35mm) σπάνια χρειάζεται αλλαγή φακού - και άρα κινδυνεύει λιγότερο ο αισθητήρας από σκόνη.

    Εγώ χρησιμοποιώ μόνο και τον 12-24 Nikkor για πιο ευρυγώνιες λήψης.

    (Οι τιμές που αναφέρεις είναι πολύ καλές - εμένα ο φακός μου στοίχισε 800 €. Μήπως δεν έβαλες ΦΠΑ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ

    Κόρδοβα.
    Μακρινή και μόνη.

    Άλογο μαύρο, φεγγάρι μεγάλο
    κι ελιές στο δισάκι μου.
    Αν και ξέρω τους δρόμους,
    ποτέ δεν θα φτάσω στην Κόρδοβα.

    Μέσ’ απ’ τον κάμπο, μέσ’ απ’ τον αέρα
    άλογο μαύρο, φεγγάρι κόκκινο.
    Ο θάνατος με κοιτάζει
    απ’ τους πύργους της Κόρδοβα.

    Αχ, τι δρόμος μακρύς!
    Αχ, γενναίο άλογό μου!
    Αχ, και με περιμένει ο θάνατος,
    πριν φτάσω στην Κόρδοβα!

    Κόρδοβα.
    Μακρινή και μόνη.

    Λόρκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. α ρε γατίνα. κάτι τέτοιες γυναίκες , σαν εσένα ερωτεύονται οι ποιητές και φτιάχνουν ποιήματα μήπως κι αγγίξουν τις καρδιές τους.

    ωραία επιλογή

    κι αυτή είναι η φώτο έχεις ωραία μάτια κι ωραία ματιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. @ Nikos Dimou:

    Υπάρχει βέβαια και η λύση του φωτεινότατου Nikon AF S 70-200 f/2.8 VR D...

    Αλλά αυτός είναι σαν τηλεσκόπιο και κοστίζει αναλόγως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. κι αν αυτή είναι η φώτογραφία σου έχεις ωραία μάτια και ματιά. (εννοούσα φυσικά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. @ Nikos Dimou:

    www.adorama.gr

    Κατά τα λεγόμενα της ιστοσελίδας, οι τιμές περιλαμβάνουν ΦΠΑ 19%.

    Η αλυσίδα έχει και φυσικά καταστήματα. Και εμένα μου φαίνονται καλές τιμές, σε ορισμένα από τα είδη καλύτερες από άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. univers
    ο φακός είναι σχετικά καινούριος και δεν τον έχω δουλέψει στις συνθήκες που αναφέρεις. Άλλωστε για τέτοιες λήψεις ή παιρνω τον αγαπημένο μου 85άρι Nikkor 1:1.4 ή ένα εξαίρετο Tamron DX 28-85 f 2.8 σταθερό σε όλο το zoom. Έχει πάρει πολλά διεθνή βραβεία και έχει λογική τιμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. @ Nikos Dimou

    ΥΓ. Με εγγύηση της ελληνικής αντιπροσωπείας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. ναι αλλά από ξέρω univers για κάποιο λόγο τα προϊόντα αυτής της σειράς δεν καλύπτονται από εγγύηση. Θυμάμαι ότι μου τα ψιλομασάγανε όταν έφτανε εκεί η δουλειά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. @kato patissia

    Ευχαριστώ για τις επισημάνσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Καλησπέρα!

    Ωραίο θέμα και σήμερα...

    Τα άλογα είναι υπέροχα πλάσματα...

    Η μόνη δική μου εμπειρία, είναι από χαλαρές βόλτες -την ένταση του καλπασμού δεν την τόλμησα και έτσι δεν τη γεύτηκα.

    Το πιο αστείο, όμως, μου έχει συμβεί με ημίονο- κοινώς, μουλάρι.

    Ήμαστε για ελεύθερο camping προ ετών σε ερημική παραλία της Άνδρου. Ένας από την παρέα, λάτρτης της ιππασίας και λάτρης των αλόγων, ανακαλύπτει δυο μουλάρια να βοσκάνε. Τα φέρνει κοντά μας και καβαλά το ένα - ήταν ασέλωτα, βέβαια. Καβαλάω κι εγώ το άλλο... Και το μουλάρι αρχίζει να με πηγαίνει όπου εκείνο ήθελε, πίσω από τους αμμολοφους της παραλίας. Οι άλλοι της παρέας είχαν ξεκαρδιστεί, γιατι το μόνο που φαινόταν ήταν το κεφάλι μου, με την αγωνία ζωγραφισένη στο πρόσωπό μου. Ακολούθως με έχασαν, και με είδαν να εμφανίζομαι λίγο μετά, χωρίς το ζώο, κουτσίνοντας ελαφρώς και βαστώντας τη μέση μου.... Μου είχε δώσει μια ευκαιρία να κατέβω, σταματώντας. Αλόγως πράττοντας, παρέμεινα πάνω του, κι εκείνο αποφάσισε να με κανονίσει επιταχύνοντας. Πρόλαβα μόνο να σκεφτώ "τώρα θα πέσω", όπερ και εγένετο. Γντουπ!

    Δεν ξαναδοκίμασα να "δαμάσω" μουλάρι ή οτιδήποτε μεγαλύτερο από γάτα, έκτοτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. @ cortlinux:

    Τους έθεσα την ερώτηση πριν 15 ημέρες και με διαβεβαίωσαν ότι υπάρχει εγγύηση ελληνικής αντιπροσωπείας.

    Άλλαξε κάτι στην πηγή προμηθειών τους;

    Μένει να αποδειχθεί του λόγου το αληθές με αγορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. μανταλένια said...
    Οι ελληνορθόδοξοι πνευματικοί σε κοιτάνε στα μάτια αγχωμένη, πελαγωμένη και σου λένε το οτιδήποτε. Αυτό το οτιδήποτε,
    σε σχέση με το κενό όπους κολυμπάς, για σένα γίνεται σαν κάτι..

    Όμως, λίγο πολύ αγαπητή φίλη αυτό είναι κάτι διαφορετικό, αν όχι άσχετο με το θέμα εδώ


    paragrafos said...
    Παράγραφε, φαντάζομαι πως ναι και σε αυτή τη περίπτωση
    Μαθαίνουμε από αυτά


    και όσο αφορά αυτά τα μάτια ..πιστέψτε με δεν υπάρχει τίποτε να φοβηθεί κανείς, αρκεί να νοιώσει τον τρόπο να τα διαβάσει

    Στα πολλά άλογα εξαγοράζουμε κάποια πολλά , άλλα. Αποψή μου..όπως και ότι τα ~"πρασσειν"~ δεν κάνουν και τόσο ενοχλητικό λογοπαίχνιο τελικά

    Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη εναλλαγή από το προηγούμενο θεμα
    Πολύ ωραίο ταξίδι doncat
    το σωστό να λέγεται said...
    και Gatina said

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. @ Πάντα Σκεπτικιστής

    Διάβασα το άρθρο και συμφωνώ με την γνώμη σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. ... μόνον που χρειάζεται πολύ κουράγιο για να την πεις αυτή τη γνώμη σήμερα στην Ελλάδα και να μην χλευασθείς, προπηλακισθείς κλπ.

    Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και ο Π. Μανδραβέλης.

    Πάντως και εγώ δεν συμπαθώ τον Πρετεντέρη, από τότε που ο φακός τον συνέλαβε να πετά κουτί αναψυκτικού σε διαιτητή.

    Αλλά ας μείνουμε στο τι λέει κανείς όχι στην ιδιότητα ή την ταμπέλλα του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Περί αυτού πρόκειται. Μόνο αν τους ανυψώσεις με σκοπό να υποτιμηθείς διανοητικά ώστε να τους κοιτάξεις με δέος και να ψυχοπλακωθείς, μόνο τότε υπάρχουν αυτοί οι διανοούμενοι ορθολογικοί ορθολογιστές δημοσιογράφοι. Είναι, ξέρεις, οι αγχωμένοι και οι εκβιαστές, εκεί ποντάρουν. Ο εκβιασμός είναι το τι λένε, αυτό το κενό πράγμα που μόνο κακοποιεί. Ενώ στη ζωή δεν υπάρχει αυτή η βιασύνη για συγκεκριμένα και γρήγορα συμπεράσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Αν και δεν έχω κάνει ιππασία, αγαπώ εξαιρετικά τα άλογα. Κι όχι μόνο για τα όσα έχουν προσφέρει και συνεχίζουν να προσφέρουν στον άνθρωπο. Αλλά γιατί τα βρίσκω πανέμορφα, έξυπνα, ευαίσθητα, ευγενικά, ερωτικά.

    Και ποτέ, στο εξωτερικό, δεν δέχθηκα να φάω κρέας αλόγου, μου φαίνεται ιεροσυλία (ας μην πω εδώ τη γνώμη μου για τους λαούς που τρώνε σκύλους).

    Τέλος διαμαρτύρομαι εξαιρετικά για την ονομασία τους, την οποία, όπως λένε τα λεξικά, πήραν στους αρχαίους χρόνους, για να διακρίνονται, ως ζώα χωρίς λογική, από τους στρατιώτες (οι οποίοι, προφανώς, θεωρούνταν ζώα μεν, με λογική όμως).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Δεν ίππευσα ποτέ μου.
    Είχα έναν ανεξήγητο φόβο
    στο να καβαλήσω άλογο,
    παρά το γεγονός ότι
    τα αγαπούσα πάντοτε πολύ.
    Ήθελα να πιστεύω πως γι΄
    αυτό και δεν το έκανα,
    για να μην πληγώσω την
    υπερηφάνειά τους.
    Μάλλον,απλώς,φοβόμουνα
    μην πέσω και δεν ήθελα
    να το παραδεχθώ.
    Αντιθέτως,πολλές φορές,
    μπορεί και να καβάλησα
    καλάμι στη ζωή μου,
    ακόμη κι όταν πίστευα
    ότι το είχα αποφύγει.
    Όπως όταν,κάποτε,
    επειδή πίστεψα πως
    έσπασα τους κώδικες
    -ενώ το μέγεθος της πλάνης
    μου ακόμη διερωτώμαι
    (παρά τα δώρα που
    αδιαμφισβήτητα
    μου προσεφέρθησαν)-
    ήθελα να προσφέρω αντίδωρο.
    Λες κι είχα τέτοια αξιοσύνη.
    Ο ίππος και το άλογο
    Το ά-λογο και το λογικό
    Ο αντίλογος και ο συλλογισμός.
    Τόσο διαφορετικά πράγματα,ή-
    μήπως- κατακερματίστηκε η
    σκέψη μου από τα εφήμερα;

    --------------------------------
    στον doncat και στην gatina

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Επειδή ο καθένας εδώ μέσα έχει το ρόλο του (η παράγραφος τη θεραπευτική πλευρά, ο zontas την ψυχολογική κλπ), αυτοανακηρύσσομαι υπεύθυνος μοντέρνας μουσικής επιμέλειας και σας προτείνω ένα τραγούδι που δεν έχει σχέση με τα άλογα, παρότι το λένε Wild Horses, σε unplugged εκτέλεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Αν τα δικά σου είναι ένα τόνο (αλήθεια τα ιππασίας μπορούν να φτάσουν τόσο;) του Λευτέρη θα πρέπει να είναι δύο!!!

    Θυμάμε κάτι τεράστια άλογα που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για να μεταφέρουν (για λόγους θεάματος πλέον) βαρέλια μπύρας, ήταν πράγματι τεράστια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. andy, υπεύθυνε μουσικής επιμέλειας - τόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για τα άλογα από country μέχρι μπαλάντες. Τι ήταν αυτό το άσχετο που μας σέρβιρες;

    Τουλάχιστον ας κλείσω το μουσικό πρόγραμμα με την πασίγνωστη εισαγωγή "Ελαφρό Ιππικό" (Leichte Kavallerie) του Franz von Suppe

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Black beauty -Danny you're always the best!!

    Frank, να 'σαι καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Καλά ρε Γάτε, τι βαράς, λες κι είσαι ο τεράστιος κι εμείς τα μικρά που παίζουμε φάπες?
    ΛΟΛ!

    Κάτω τα χέρια και τα πόδια με τα πέταλα από τον αντυ!
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Ελα, μη σε κακοκαρδίζω τώρα, ευχαρίστως να σε έπαιρνα Βιέννη για την Ισπανική Σχολή Ιππασίας... Ποίημα! Κι όπως λένε, ούτε βουκέντρες, ούτε ξύλο, μόνο ευφυή άλογα κι εξαιρετικοί προπονητές...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Κι άντε, για καλημέρα, να με ξωπετάξεις κι εμένα, τι καλύτερο από την Siouxsie Sioux (έχει και τον Robert Smith- των Cure ντε! από τότε που ήταν ακόμη ένα ταπεινό & ξεμαλλιάρικο Banshee) με τα Swimming Horses της...

    Και ναι, τα απίθανα κολυμπάνε κιόλας... Το μόνο, αχ μωρέ antvol, φυσικά και δεν μπορούμε να τα φάμε, όπως και τα ζαρκάδια ή τα ελάφια, τόση ομορφιά, αλλά πες μου, οι ινδοί που λατρεύουν τις αγελάδες και οι μουσουλμάνοι που δεν ακουμπάν τα (ρυπαρά!) γουρούνια, αυτά δεν είναι το ίδιο κομψά, αλλά δεν έχουν ψυχή?

    Το γυροπιτοσούβλακο απ'το ντελίβερυ δεν θα σηκωθεί να χορέψει μες την κόκα-κόλα, ούτε θα καλπάσει προς την κοντινότερη έξοδο σκορπώντας ρόδα κι αισθητική, αλλά να μην τρώγαμε κρέας γενκώς? Λέμε τώρα...

    Και με αυτό το παρανοϊκό (για πρωί) και κοινωνικό ("Μην σκοτώνετε τα ζώα και μετά τρώτε ψοφίμια!") μήνυμα, λέω να σας αφήσω να συνέλθετε!

    ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!
    :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Αντε να το πω και το υστερόγραφο: τελικά καλοί οι τηλεφακοί, δε σου χλιμιντρίζουν τα θέματα στη μούρη, αλλά χειρουργικοί χειρισμοί σε κάτι τόσο όμορφο... Κάλλιο να τα πλησίαζα, κι ας φαινόταν στις φωτο μόνο ουρανός και σύννεφα, απ'τις κλωτσιές που θα ήμουν ανάσκελα!

    ΟΚ ΟΚ, βγαίνω και μόνη μου έξω...
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Καλημέρα!

    Αφροδίτη

    το πρωινό σου ρεσιτάλ :))

    εξαίρετο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. @ Αφροδίτη
    ----

    Ναι, ψυχή έχουν και τα γουρούνια, και τα μοσχάρια κλπ. Γι αυτό, ίσως, να πρέπει να πάψουμε να τρώμε κρέας γενικώς, αν θέλεις το συζητάμε άλλη φορά (χορτάτοι πάντως).

    Εκείνο πάντως που ήθελα να πω είναι το εξής: Με μερικά ζώα ο άνθρωπος έγινε, πριν από χιλιάδες χρόνια, φίλος. Όπως με άλογα, γάτες, σκύλους. Υπέγραψε συμφωνίες. Και ανέλαβε συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Όπως και, κυρίως, δικαιώματα.

    Τώρα, το να τρως τον συνεταίρο σου μόλις αυτός, για οποιοδήποτε λόγο, δεν μπορεί πια να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του (άλογα) ή να τον τρως ακόμη κι όταν μια χαρά αντεπεξέρχεται στα καθήκοντά του (γάτες και σκύλοι στην Ασία), αυτό το θεωρώ τουλάχιστον άτιμο.

    Γιατί αποτελεί μονομερή και παράνομη παραβίαση του αρχικού συμβολαίου, αφού, βέβαια, ποτέ δεν ακούσαμε να έχουν συμφωνήσει γι αυτό εκπρόσωποι των άτυχων αλογογατόσκυλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Καλημέρα σε όλους!
    Στο post της 9ης Σεπτεμβρίου, ο Νίκος Δήμου με τίμησε αφιερώνοντας ένα κείμενό μου με θέμα "Μια ανθοστήλη στο Αιγαίο". Αντιγράφω μια παράγραφο:

    Ξάπλωνα, ενώ με τύλιγε η «ομίχλη» της κουνουπιέρας που κρεμότανε από την ξύλινη οροφή. Τότε χανόμουνα στο σκηνικό της μπάντας. Ξεκομμένη απ’ τον υπόλοιπο χώρο, ο χρόνος έπαιρνε άλλες διαστάσεις, οι στιγμές έμοιαζαν ώρες. Ευγενικά πρόσωπα με τριγύριζαν, ιππότες των παραμυθιών. Αμαζόνα αέρινη, έτρεχα γρήγορα πάνω στο δυνατό άλογο. Μ’ άρεσαν τα νευρώδη κορμιά στην υπέροχη, σβέλτη κι αρμονική τους κίνηση. ΄Ενιωθα τους δυνατούς μυς να συσπώνται και να χαλαρώνουν. Η χαίτη και η ουρά ν’ ανεμίζουν μαζί με τα μαλλιά μου και το σώμα ν’ αγκαλιάζει και να σφίγγεται στο δικό του, και να φεύγουμε… Όταν άνοιγα τα μάτια, σχεδόν λαχανιασμένη ακόμη, η ομίχλη αργά-αργά ξεκαθάριζε. Το δωμάτιο έπαιρνε και πάλι το σχήμα του. Τα πράγματα, από αχνές γραμμές, διαγράφονται οριστικά. Χάνονται από τ’ αυτιά οι καλπασμοί, απ’ τα μάτια διαλύονται οι ιππότες, όλα γίνονται όπως πριν. Μα στην ψυχή μένει η χαρά. Με συντροφεύει. Κουβαλώ την αμαζόνα μέσα στο δωμάτιο, που γιομίζει χαίτες, ουρές και τα μαλλιά μου ξέπλεκα ν’ ανεμίζουν...

    Δεν είναι λίγες οι φορές που με την φαντασία μου καλπάζω ακόμα πάνω σr πανέμορφα άλογo για να διώξω κάθε "βάρος" από πάνω μου. ΄Εχουν την ιππο-δύναμη να κάνουν κι αυτή τη χάρη σε όσους έχουν την ανάγκη. Δεν μπορείς παρά να τα αγαπάς και μόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Ίππος. Ένα θαυμαστό δημιούργημα. Μια μορφή ζωής ξεχωριστή, που συμπυκνώνει τη χάρη, τη δύναμη, την ελευθερία, την ταχύτητα, σε ένα σώμα ρωμαλέο και όμορφο. Η ανατομία και η φυσιολογία του ίππου είναι ακόμα πιο αξιοθαύμαστες. Αν και ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει πλήρως τις πολύπλοκες φυσιολογικές διεργασίες στον οργανισμό του, κυρίως όταν σπριντάρει, η μελέτη αυτού του ζώου προκαλεί δέος. Η ταχύτητα με την οποία κινείται ένα τόσο μεγάλο ζώο είναι εκπληκτική. Η κινητοποίηση του κυκλοφορικού, του αναπνευστικού και του κινητικού (οστά, αρθρώσεις, σύνδεσμοι, τένοντες, μύες) συστήματός του και η αρμονική συνεργασία τους για ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι ασύλληπτες. Π.χ. η πίεση με την οποία η καρδιά ενός ίππου εξωθεί το αίμα όταν αυτός τρέχει μπορεί να το στείλει σε ύψος τεσσάρων ορόφων, περίπου σαν τη μάνικα της πυροσβεστικής.

    Όσο υπέροχος είναι ο ίππος εύρωστος, τόσο αξιολύπητος είναι άρρωστος. Ο κωλικός του ίππου, συχνά θανατηφόρος, είναι από τις καταστάσεις που φέρνουν στα όριά του το γιατρό ενός ίππου. Το ζώο πονάει φρικτά, πέφτει στο έδαφος, κυλιέται και κλωτσάει τον αέρα (εξ ου και η έκφραση «τινάζει τα πέταλα» για κάποιον που πεθαίνει). Ωστόσο, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση είναι αδύνατο να μην διακρίνεις μια αξιοπρέπεια στη στάση αυτού του ζώου μπροστά στο θάνατο.

    Όμως, ο ίππος είναι πολύ περισσότερα από μια θαυμάσια ζωντανή μηχανή. Ο άνθρωπος από παλιά τον παρατηρούσε και έβλεπε στη φιγούρα του κρυμμένες επιθυμίες και ανείπωτους πόθους. Από νωρίς τον πλησίασε και τον εξημέρωσε. Βέβαια, και ο ίππος δέχθηκε να εξημερωθεί. Διέκρινε μια φυσική έλξη για το ανθρώπινο είδος, όπως άλλωστε και για τις αίγες (είναι γνωστό στους αλογάδες ότι τα άλογα τα πάνε πολύ καλά με τις κατσίκες και συχνά τα σταβλίζουν μαζί). Από τότε, η πορεία των δύο ειδών είναι κοινή.

    Ο ίππος ξεχωρίζει από τα άλλα κατοικίδια ζώα για τη νοημοσύνη του και για το μέγεθός του. Όταν ένας άνθρωπος πλησιάζει έναν ίππο βρίσκεται σε κατώτερη θέση, πρέπει να κοιτάξει ψηλά. Δεν είναι σαν τα μικρά κατοικίδιά του, που σε κάθε περίπτωση τα πλησιάζει αφ' υψηλού. Όταν σε πλησιάζει ένας ίππος, νιώθεις περίπου όπως νιώθει μια γάτα όταν την πλησιάζεις εσύ. Διαφορά μεγέθους. Για να τον πλησιάσεις πρέπει να υποταχτείς στο μέγεθός του, να υποβάλεις τα διαπιστευτήριά σου και να δηλώσεις την υποταγή σου. Η ανωτερότητά σου δεν είναι δεδομένη.

    Δεν έχω ανέβει ποτέ σε ίππο. Νομίζω πως θα ντρεπόμουν πολύ αν το έκανα. Πολύ περισσότερο, δεν θα μπορούσα να καταναλώσω το κρέας του. Ένας θείος μου έλεγε πως είναι έγκλημα να τρως άλογο, γιατί είναι έξυπνο ζώο.

    Ο θαυμασμός του ανθρώπου προς τον ίππο υποκρύπτει πάντα μια ζήλια. Μια πικρία για αυτά που ο ίππος κατέχει και ποτέ δεν μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος. Γι' αυτό και προσπάθησε να τον κατακτήσει. Αναρωτιέμαι αν τον κατέκτησε ποτέ. Αν πρόκειται για κατάκτηση ή αμοιβαία εκτίμηση. Θαυμασμός, ζήλια, δέος, τόσα συναισθήματα! Ποιο άλλο ζώο μπορεί να προσφέρει τέτοια συγκίνηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. @ antvol:

    Έχεις απόλυτο δίκιο στα περί συμβολαίου. Αυτό βιολογικά μεταφράζεται ως εξής:

    Από τους άγριους προγόνους των σημερινών αλόγων, σκύλων, γατών επιλέξαμε τα πιο ήρεμα ζώα, αυτά που έδειχναν τη μικρότερη επιθετικότητα και απρόβλεπτη γενικώς συμπεριφορά, και σταδιακά τα κάναμε οικόσιτα, διώχνοντας (πρακτικά σκοτώνοντας τις περισσότερες φορές) αυτά που απέκλιναν από το ζητούμενο. Έτσι, μέσα από αιώνες διασταυρώσεων και επιλογής διαμορφώθηκαν οι οικόσιτοι φίλοι μας...

    Τους επιλέξαμε, τους αλλάξαμε τη συμπεριφορά με την επιλογή, τους καταστήσαμε ανίκανους τις περισσότερες φορές να επιστρέψουν και να επιβιώσουν στην άγρια φύση μόνοι τους. Για φαντάσου να τους τρώμε κιόλας...

    (Πάντως, το ίδιο ισχύει και για τα μοσχάρια και τα γουρούνια κλπ., αλλά αυτό, όπως λες, να το συζητήσουμε μια μέρα χορτάτοι...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Πάντως οι ζωικές πρωτεΐνες είναι απαραίτητες, και μόνον μια υποκατάσταση θα μας επέτρεπε να απομακρυνθούμε από τη ζωοφαγία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Άτιμα χορτοφάγα (μεταξύ των οποίων το άλογο και το μοσχάρι) που χτίζουν τεράστιο μυικό σύστημα μόνο με φυτική τροφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Περί χορτοφαγίας δείτε ένα κείμενο εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. @ ισ:

    Θα έχω το χρόνο να το διαβάσω το απόγευμα, αλλά όπως το έτρεξα (κυρίως προς το τέλος του), σε γενικές γραμμές έτσι έχουν τα πράγματα και στο δικό μου μυαλό, από βιολογικής σκοπιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Ο παππούς μου είχε αρκετά άλογα. Εγώ δεν τα πρόλαβα.Μας έλεγε όμως την εξής ιστορία:

    Όταν πήγε στον πόλεμο στην Αλβανία ο στρατός είχε δεσμεύσει και κάποια άλογα από τους πολίτες. Είχαν πάρει λοιπόν και το αγαπημένο άλογο του παππού, τον Αμπράσαρ (κάτι σημαίνει αυτό αλλά δυστυχώς δε θυμάμαι - είχε μια άσπρη λωρίδα στο κεφάλι του κι ίσως σχετίζεται με αυτό). Ασφαλώς και ..υπηρετούσαν χωριστά εκεί πέρα.

    Κάποια στιγμή συναντήθηκαν...το άλογο αφηνίασε..πήγε κοντά του και το ηρεμησε..

    Oι άλλοι στρατιώτες ρωτούσαν.. τί έπαθε το άλογο Κωνσταντή;; "ειναι δικό μου τους απάντησε..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Καλημέρα σε όλους. Σχετικά με το άρθρο του ις το οποίο δεν πρόλαβα να το διαβάσω ολόκληρο: Οι ζωικές πρωτεΐνες ίσως είναι αναγκαίες σε κάποιες ομάδες πληθυσμού, αλλά δεν βρίσκονται μόνο στο κρέας των ζώων αλλά και στα προϊόντα τους, όπως τα αυγά και τα γαλακτοκομικά. Άρα το κρέας δεν είναι αναγκαίο για μια διατροφή που χρειάζεται ζωικές πρωτεΐνες ,αντιθέτως με τον τρόπο που εκτρέφονται τα ζώα, είναι ανθυγιεινό.
    Απλά το κρέας έχει ωραία γεύση και συνεχώς ψάχνουμε δικαιολογίες για να το τρώμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Χαιρετώ την έφιππη αλλά και την πεζοπόρα παρέα και κάπως καθυστερημένα εύχομαι τα καλύτερα για ένα ευτυχές 2007. Η εκστρατεία της Αυστραλίας ολοκληρώθηκε με μια τετραήμερη ίωση από την οποία η αανάρρωση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

    Να περνάτε καλά με Πήγασους ως νέοι Βελλερεφόντες ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. Καλώς μάς ήρθες Τάκη - έχεις χάσει επεισόδια (homework for you). Περαστικά - αν σε παρηγορεί, η μισή Ελλάδα έχει ίωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Επέστρεψα για άλλη μία φορά από το βιβλίο των γάτων..
    Θα μπορούσε ποτέ να γραφτεί το αντίστοιχο βιβλίο των αλόγων;

    Πως, ποιός θα το μπορούσε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Από την ώρα που είδα το ποστ γυροφέρνει στο νου "η ιστορία ενός αλόγου" του Ροϊδη.

    Με συγκίνηση και αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Θα το μπορούσε ένας που αγαπεί τα αλόγατα. Όμως εσένα το πρόβλημα σου είναι ότι μάλλον το βρίσκεις αδύνατο να γραφτεί και ότι τώρα το θέλεις τώρα γραμμένο. Αυτό δεν είναι που λες; Αυτό κατάλαβα. Εκτός αν ζητάς να αγχωθείτε μαζί με τον κύριο Δήμου που δεν έχει γραφτεί, για το διατί δεν εγράφη, πότε θα γραφτεί, αν θα έχει αλλάξει το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου όταν θα γραφτεί, δηλαδή τα κανονικά τα νεοελληνικά τα άγχη της πλάκας. Και πλησιάζουμε τους διανοούμενους για να τους πούμε τα ψυχολογικά μας. Έλα όμως που έχουν περισσότερα ως Έλληνες και αυτοί. Ποιος θα μπορούσε να γράψει το βιβλίο των αλόγων. Απορία. Μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Και τώρα ν' απελπίζουμαι που ίσαμε σήμερα δεν με κατάλαβε, δεν θέλησε, δε μπόρεσε να καταλάβη τι λέω, κανείς;

    Βέβαια την ίδια τύχη νάχουνε κι αυτά που λέω τώρα για τον Μπολιβάρ, που θα πω αύριο για τον Ανδρούτσο;

    Δεν είναι κι εύκολο, άλλωστε, να γίνουν τόσο γλήγορα αντιληπτές μορφές της σημασίας τ' Ανδρούτσου και του Μπολιβάρ, παρόμοια σύμβολα.

    Αλλ' ας περνούμε γρήγορα: προς Θεού, όχι συγκινήσεις, κι υπερβολές, κι απελπισίες.

    Αδιάφορο, οι απορίες μου ήτανε προορισμένες μόνο για τους αιώνες.

    Και η ρουκέτα ήταν κινεζική και κινέζικη και αυτό εξηγεί το ότι αστόχησε και δεν το πέτυχε, δεν το βρήκε στο κέντρο, το πουλί της Χούντας το πουλί και του Ανδρούτσου και του Μπολιβάρ και των αλόγων και των αιώνων το πουλί. Θα γραφεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. @Μανταλένια:
    Επειδή αγαπώ τα άλογα και τα θαυμάζω μα και παράλληλα είχα μόλις διαβάσει το βτγ θέλησα να ρίξω έναν 'σπόρο'.
    Για όποιον τον κάνει να ανθήσει θα είναι κέρδος και για εκείνον μα και για όσους λατρεύουν τα άλογα.

    Ολα τα άλλα περί ..ακτινοβολίας και μαγνητικών πεδίων και το πως και το ποιά μυαλά επηρρεάζουν με αφήνει παγερά αδιάφορο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. @ Μανταλένια:

    Διάβασα τα σχόλιά σου. Δεν κατάλαβα ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Και σε διαβεβαιώ δεν είμαι βλάκας.

    Φρόντισε να έχεις συντεταγμένη σκέψη και τρόπο παρουσίασης των ιδεών σου. Αλλιώς μοιάζεις με την Πυθία που αποφαινόταν υπό την επήρεια ψευδαισθησιογόνων αερίων...

    Και μην ξεχνάς ότι το blog απαιτεί ένα minimum συνεννοήσεως σε κοινή γλώσσα - δίαυλο.

    Αν αδιαφορείς για την δυνατότητα να σε κατανοήσουν οι άλλοι, τότε τους προσβάλλεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Μην περιμένετε να βγάλετε νόημα από την "Μανταλένια" (μία από τις άπειρες μεταμφιέσεις του "Σαλτάρω").

    Όσο δεν βρίζει και δεν γράφει χυδαιότητες θα αφήνω αυτά τα σχόλια για τους λάτρεις της "αυτόματης γραφής".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Aν δεν ήμουν άνθρωπος, θα ήθελα να είμαι άλογο. Τα σέβη μου στη Μαριάννα, που θυμάμαι από ένα διάλογο που είχαμε με πόση χαρά στα μάτια περιέγραφε τις εξορμήσεις που κάνουν στην εξοχή με τα άλογα. Της ταιριάζει η ιππασία.

    Τα άλογα είναι για μένα τα πιο όμορφα πλάσματα που υπάρχουν στη φύση, πιο όμορφα από τις γυναίκες και τους άντρες, τα δελφίνια, τους αετούς και τα λιοντάρια. Αγαπώ τους ελέφαντες, για άλλους λόγους και λατρεύω τα άλογα, περισσότερο από κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα στον πλανήτη. Μακάρι να μπορέσω σύντομα να ασχοληθώ μαζί τους όσο και όπως θα ήθελα.

    Παρακάτω, ένα απόσπασμα από το συγκινητικό σενάριο της ταινίας "The Horse Whisperer", που σκηνοθέτησε πριν από χρόνια ο Robert Redford, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Nicholas Evans. Είναι το κείμενο που διαβάζει η μητέρα σχετικά με τους γητευτές των αλόγων, κατά τη διάρκεια της έρευνας που κάνει για να βρει τρόπους να βοηθήσει την πληγωμένη κόρη της και το ακόμη πιο πληγωμένο και τρομαγμένο άλογό της:


    "It was in America that horses first roamed..."

    In the books, we see pictures, lithographs, paintings and drawings...

    "A million years before the birth of man, they grazed the vast empty plains of grass and crossed to other continents, over bridges of rocks... They first knew man as the hunted knows the hunter, for long before man saw horses as a means to killing other beasts, man killed them for meat..."

    "...The alliance with man would forever be fragile -- for the fear he'd struck into their hearts was too deep to be dislodged... Since that Neolithic moment when a horse was first haltered, there were those among men who understood this..."

    "... They could see into the creature's soul and soothe the wounds they found there..."

    "...For secrets uttered softly into troubled ears, these men were known as
    The Whisperers...".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Paragrafos να θυμίσω την υπέροχη φράση του Ροΐδη:

    “Εξ όσων ηυτύχησα ή δυστύχησα να γνωρίσω είμαι, πιστεύω, ο μόνος άνθρωπος όστις, αν τον ωνόμαζαν ζώον, δεν θα εθεώρει τούτο ως προσβολήν”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Αγαπημένη παράγραφε, δεν ξέρω πως να εμφανίσω το παρακάτω ως link απευθείας, οπότε σου γράφω τη διεύθυνση ολόκληρη...

    Σχετικά με την Ιπποθεραπεία το άρθρο της Καθημερινής:

    http://209.85.129.104/search?q=cache:7BcciinwgW0J:www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathcommon_2_09/04/2004_1282811+%CE%91%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B1&hl=el&ct=clnk&cd=5

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. και με αυτή τη φράση του Ροϊδη να δηλώσω ότι συμφωνώ και την προσυπογράφω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Λυπούμαι που θα σας χαλάσω την σούπα, αλλά τα άλογα δεν θεραπεύουν. Ούτε τα δελφίνια. Για τα σκυλιά το συζητάμε, όπως και για τις γάτες εάν δεν είχαν όλα αυτά τα παράσιτα τα οποία οδηγούν στην σχιζοφρένια, το τελευταίο ειδικά για τις γάτες κάτι Αμερικάνοι μελετητές είναι πρόθυμοι να μας το διαβεβαιώσουν (κάτι άκουσα για ένα toxoplasma kondii ;-) ). Για μία σωστή θεραπεία, προτιμότερο να καταφύγετε στον ενεργό χαλκό. Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες για μία αποτελεσματική θεραπεία, χωρίς παρενέργειες, και δεν σου κοστίζει καθόλου. Από εσάς που μιλάτε με τέτοιο ενθουσιασμό για τα άλογα και την εξυπνάδα τους, πόσοι έχετε δει ένα άλογο in real life? (Εκτός από σινεμά και την λογοτεχνία.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. το πιο ωραίο δώρο που μου έκανε ποτέ άνθρωπος στη ζωή μου, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ήταν μια ώρα ιππασίας. Στην αρχή φοβόμουν να το πλησιάσω πολύ, γιατί είχα την αίσθηση πως το ενοχλούσα!

    Πολύ διστακτικά τα πρώτα 10 λεπτά, μετά κατάφερα να πάψω να νιώθω ενοχή, το χάιδεψα, πρώτα στο κεφάλι, μετά σε όλο του το σώμα, και σιγά-σιγά το ίππευσα. Η αίσθηση ήταν μοναδική, πρωτόγνωρη, δεν είχα ποτέ ξανά νιώσει έτσι. Κι όταν μετά από λίγο, πήρα εγώ τον έλεγχο και μαζί κάναμε το λεγόμενο galloping, που κατέληξε σε ένα ήπιο τρεξιματάκι, ένιωθα ασύγκριτα πιο ελεύθερη, πιο όμορφη και πιο ευλογημένη από πριν...

    Ειλικρινά, αυτή είναι η πιο υπέροχη εμπειρία που είχα μέχρι στιγμής στη ζωή μου. Θα την θυμάμαι πάντα, αυτήν και αυτόν που σκέφτηκε να μου κάνει αυτό το υπέροχο δώρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Η Μανταλενα δεν μιλαει αλογα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Μανταλένια τρολ, όχι Μανταλένα και Αλίκη Βουγιουκλάκη ξυπόλητη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Αν θέλεις την Μανταλένια, έλα να γίνης αρχηγός μας ... Ετσι μονάχα θα την κάνης δική σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Antonious said..

    Ο παππούς μου είχε αρκετά άλογα. [..] Είχαν πάρει λοιπόν και το αγαπημένο άλογο του παππού, τον Αμπράσαρ (κάτι σημαίνει αυτό αλλά δυστυχώς δε θυμάμαι - είχε μια άσπρη λωρίδα στο κεφάλι του κι ίσως σχετίζεται με αυτό)

    "Abrazar" πάντως στα Ισπανικά είναι κάτι σαν το δικό μας "αγκαλιάζω" (προφέρεται "αμπρασάρ" στα Ισπανικά, "αμπραθάρ" στα Καστεγιάνικα). Πρβλ. το αγγλοσαξωνικό embrace αλλά και το "δικό" μας "μπράτσο".

    Λες;

    Μου φαίνεται ενδιαφέρων συνειρμός, μιας που δύσκολα μπορεί κανείς κυριολεκτικά να αγκαλιάσει ένα άλογο σε αντίθεση με τα κατοικίδια... Κι επίσης, πόσο αρέσει σε όλους μας να θέλουμε να αγκαλιάζουμε το "καλπάζον" και το "διαφεύγον", ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Μπορεις να αγκαλιαστεις με τα άλογα. Διαβάστε αυτην την ιστορία εδω

    Βοηθά αν του δώσετε δυο κύβους (μικρούς) ζάχαρης. Αμέσως θα αρχίσει να σας μυρίζει το πρόσωπο, είναι κι αυτο ένα είδος αγκαλιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. ΝΔ said: "Όσο δεν βρίζει και δεν γράφει χυδαιότητες θα αφήνω αυτά τα σχόλια για τους λάτρεις της "αυτόματης γραφής"."

    Πάντα υπέροχος και 'δροσερή' γραφή! :)

    Εκτός των άλλων, εκείνο που ήθελα να πω με το σχόλιο μου της 1:58 και τον επίλογο του (ποιός, πως θα το μπορούσε) είναι πως, εάν για τις γάτες φτιάχτηκε κάτι το τόσο υπέροχο, για τα άλογα μπορεί να αποδειχτεί πως είναι πέρα από τις δυνατότητες του κάθε συγγραφέα-λάτρη αλόγων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Ωραία τα σχόλια γιά τα άλογα, ωραίος και ο "σαλτάρω" εφ όσον κινείται σε σωστά πλαίσια.
    Διαβάζοντας όμως τα αχόλια, μου ήρθε η εικόνα με τους μανάβηδες όταν ήμουν πιτσιρικάς.
    Χειμώνα - καλοκαίρι τα έρμα τα ζωντανά να σέρνουν τα βαρυφορτομένα κάρα με την πραμάτεια. Και όλα αυτά γιά ένα δέμα σανό και δυό κουβάδες νερό.
    Το βούρτσισμα άγνωστο, το πλύσιμο μόνο με το λάστχο στον δρόμο, κτηνίατρος; τι είναι αυτό;
    Οι μανάβηδες με τα κάρα χάθηκαν, έμειναν όμως κάτι ζωντανά στη ορεινή Ελλάδα να ζούν και να υπηρετούν με παρόμοιες η και χειρότερες συνθήκες.
    Αρα συγκρίνοντας τα άλογα ράτσας που είναι χιλιοφροντισμένα, με ειδικό διαιτολόγιο, καθαρούς στάβλους, περιποίηση, γιατρούς κλπ. δεν μπορώ να μη κάνω την σκέψη πως διάγουν παράλληλο βίο με αυτόν των ανθρώπων. Των πατρικίων απ την μιά και πληβείων απ την άλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. @andy: Ωραίο το τραγούδι, αν και οι ρόλ-στόν δεν με ενθουσιάζουν. Μου φάνηκε ταιριαστό. Doncat, δεν έχεις δίκιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. I'd expect more references to the "Tojan Horse" or, more correctly, ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ here. Does anybody know why the Greeks used a horse instead of something else to trick the Tojans?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Γεννήθηκα με δύο όνειρα (ή τα απέκτησα τόσο νωρίς που ένιωθα ότι ήρθα στον κόσμο με αυτά..): να ιππεύω και να κάνω πατινάζ.

    Το δεύτερο το εγκατέλειψα νωρίς και χωρίς πολλές διαπραγματεύσεις...παγοδρόμιο στη Θεσσαλονίκη δεν..

    Στα 10 εκπλήρωσα το πρώτο. Λαχτάρα της ψυχής μου απερίγραπτη.

    Η πρώτη φορά ήταν, και παραμένει, η ομορφότερη στιγμή που είχα μόνη με τον εαυτό μου..τέτοια ταύτιση και συγχώνευση..
    Εγώ και το άλογο ένα, σε έναν καλπασμό που όρισε από τότε το αίσθημα της ευτυχίας.
    Αίματα από την εσωτερική πλευρά των γονάτων (παιδικά και άμαθα), πόνοι σε όλο το σώμα και καρδιά ανάλαφρη.

    Η πιο ολοκληρωμένη μορφή άσκησης. Σώμα, πνεύμα, ψυχή.

    Η πρώτη (και μοναδική) μου πτώση...το βάπτισμα του πυρρός!
    Στοίχημα με τον δάσκαλο..."πάλεψε το όσο θέλεις, αποκλείεται να πέσω!"...έτσι μου είσαι?.."βγάλε αναβολείς, ξεσέλωσε, και κάνε εδραίο, θα σου βάλω ένα (χάρτινο) κατοστάρικο κάτω από τον κώλο, μην τυχόν και σου φύγει!"! Όχι το κατοστάρικο, το νεφρό μου έφυγε! Το στομάχι είχε φτάσει στον ώμο από το γκντούπα γκντουπ, το θρασύτατο χαμόγελο του πρώτου 10λέπτου είχε πάει περίπατο να βρει το κατοστάρικο, κι εγώ έμεινα γραπωμένη πεισματικά πάνω στον γλυκό μου Dimple να κοιτάζω...την κοιλιά του!
    Όταν πλέον αποδέχθηκα την ήττα (βαλκανιονίκης ο δάσκαλος, κάτι παραπάνω ήξερε, άσε που ήταν και ωραίος, δύσκολο να συγκεντρωθείς, χτυποκάρδια..στους σταύλους!) το άλογο κατάλαβε, σταμάτησε στο σημείο που το χώμα ήταν πιο αφράτο και με περίμενε στωικά.
    Ο πιο γλυκός μου πόνος (δυο μέρες δεν μπορούσα να κάτσω σε καρέκλα...στο σχολείο έμενα όρθια...)

    Νωρίς και άδοξα, προβλήματα στα γόνατα έβαλαν τέλος σε ένα όνειρο που μένει αναντικατάστατο.


    Paragrafos, η θεραπευτική ιππασία έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Έχω συνοδεύσει παιδάκια με ποικίλες δυσκολίες κι είναι απίστευτο αυτό που βλέπεις...όσο ασταθή και να είναι, ότι ακούσιες κινήσεις μηχανικά αναπαράγουν, όση δυσκολία να έχουν να συγκεντρωθούν, πάνω στο άλογο όλα αυτά εξαφανίζονται! Κι όσα δεν μπορούν να κινηθούν επιτέλους μπορούν όχι απλά να περπατάνε, αλλά να τρέχουν και γίνονται για μια στιγμή όπως όλα τα άλλα παιδιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. @andros

    There has been some modern speculation that the Trojan Horse may have been a battering ram resembling, to some extent, a horse, and that the description of the use of this device was then transformed into a myth by later oral historians who were not present at the battle and were unaware of that meaning of the name. We know that Assyrians at the time used siege machines with animal names; it is possible that the Trojan Horse was such.-Wikipedia

    Anyway they wouldn't in any case pick a cat/dog/bird shaped trap. Afterall a warrior's best friend-pet is his horse...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Καλησπέρα.

    Μίκυ, ένα καλό βιβλίο για αστροφωτογραφιά μπορείς να βρεις ΕΔΩ

    Χαιρετώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. Καλησπέρα

    Νιώθω κ. Δήμου, σαν να μας έχετε βάλει σε ένα μικρό διάλειμμα, με φωτογρφίες & χαλαρά σχόλια, αναμένοντας με αδημονία τη συνέχεια όλων όσων μας εξιστορούσατε πριν.

    Ας αρχίσει πάλι λοιπόν το έργο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Τελικά, μετά από λίγη σκέψη κατέληξα:
    Ο Μανταλενοσαλταρωζζζζζζ είναι μία δυστυχισμένη ύπαρξις..
    Ψάχνει επικοινωνία..
    Με λάθος τρόπο όμως.
    Για αυτό, λίγο κατανόηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. gerasimos74 said...
    ...αναμένοντας με αδημονία τη συνέχεια όλων όσων μας εξιστορούσατε πριν.
    Ας αρχίσει πάλι λοιπόν το έργο!!!

    ----------------------------

    Δεν ξέρω αν θα αρχίσει κάποιο έργο... δεν έχω νοσταλγήσει καθόλου τις εποχές των "μεγάλων μαχαιριών" και διενέξεων. Έχουμε μια πιο φιλική και γλυκειά επικοινωνία και δεν διαπληκτιζόμαστε ούτε κάνουμε εκείνους τους διασταυρούμενους μονόλογους που δεν οδηγούν πουθενά.

    Είναι ενδιαφέρον. Το blog έχει λιγότερα σχόλια αλλά περισσότερους επισκέπτες. Κάτι λέει αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Σας ευχαριστώ όλους, αγαπητοί φίλοι, για τα καλά σας λόγια! ;-)

    Εξαιρετικό το σχόλιο του κυρίου "Ι.Σ."

    Πέρα από την πλάκα πάντως και σύμφωνα με τη γνώμη των περισσοτέρων, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το άλογο συγκεντρώνει τις περισσότερες θετικές (και τις ελάχιστες αρνητικές) γνώμες.

    Στο ερώτημα δε περί καταλληλότητας,
    νομίζω ότι αν τα ζώα δεν είχαν "Βασιλευομένη Βασιλεία" και είχαν "Δημοκρατία" θα εξέλεγαν το άλογο ως το πιο δημοφιλές ζώο! ;-)


    Περί "σαλτάρω":
    Φίλε somebody, άργησες αλλά το κατάλαβες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Ο μόνος που δεν εξέφρασε ευθέως τη συμπάθειά του για τα άλογα είναι ο "μunscrupulous_flagellations"

    Συνεπώς, σ'εκείνον έχω μόνο ένα πράγμα να πω:

    ΧΦΡΡΡΡΤΤ!!!

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. somebody said...
    Τελικά, μετά από λίγη σκέψη κατέληξα:
    Ο Μανταλενοσαλταρωζζζζζζ

    -----------------------

    To zzzzzzzzz ανήκει σε άλλο πρόσωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Όταν θα χάνομαι καβάλα σου στου μυαλού μας τα δάση θα σκέφτομαι πως δυο θωρείς, εμένα κι εσένα στη λίμνη. Κι οι ξεπεσμένοι για να μην σου κλέβουν από την προσοχή απλά δεν θα υφίστανται. Παρωπίδες και καμουτσίκι ο έρωτας. Βλακείες μόνο άλογο δεν είσαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. @ Nikos Dimou

    @ Αντυ

    @ Δέσπω (Αλεξάνδρα)

    @ blade runner

    @ Filomila

    Σας ευχαριστούμε πάρα πολυ που μας σκέφτεστε!!!

    Πράγματι, για όλα τα παιδακια με δυσκολίες, η ιππασία είναι μέγα φάρμακο. Εχω ακούσει από γονείς ιστορίες που με συντάραξαν. Μπορεί βέβαια να υπερέβαλλαν, ωστόσο τα παιδάκια με ειδικές ανάγκες, μεταμορφώνονται όταν βρεθούν κοντά σε φιλικό αλογάκι και το σπουδαιότερο, δεν το βαριούνται ποτε!!! Ετσι έχουν ένα ισχυρότατο κίνητρο για να μάθουν χίλια δυο πράγματα.

    Δυστυχώς η ιπασσία, ως άσκηση, απαγορεύτεται ρητά στα άτομα με επιληψία, επειδή μια ξαφνική λιποθυμία (δεν είναι σπανια στα άτομα με επιληψία) μπορεί να αποδειχθεί θανάσιμη.

    Η ιππασία και το κολύμπι επιτρέπονται στα άτομα με επιληψία, μονον υπό την αυστηρή εποπτεία εξειδικευμενων εκπαιδευτών.


    Σας ευχαριστούμε και πάλι θερμά!

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Άσχετο: θυμήθηκα ένα παιχνίδι που έπαιξα στο εξωτερικό γύρω από τη φωτιά, σε μια από τις λευκές νύχτες. Κάποιος έπρεπε να πει κάτι που ΔΕΝ έκανε στη ζωή του και θα «κέρδιζε» εάν κάποιος στην παρέα το είχε κάνει.

    Το νόημα ήταν το ότι περνούσαμε ευχάριστα τότε, αλλά τώρα που το σκέφτομαι, δείχνει και το πόσο όμοιες ζωές ζούμε, πόσο κοινές εμπειρίες έχουμε. Κάτι άγνωστο στον ένα, τείνει να είναι εξίσου άγνωστο και στον άλλο. Παίζαμε αυτό το παιχνίδι για ώρες χωρίς ‘νικητή’ Φυσικά, ο πιθανότητες μικραίνουν όταν παίζουν από διαφορετικούς παράλληλους: τότε οι ζωές διαφέρουν. Το θυμήθηκα διαβάζοντας το σχόλιο της Φιλομίλα: είπα πως δεν είχα κάνει ποτέ πατινάζ. Όντας με απαίσια ισορροπία (αν κλείσω τα μάτια μου μπορεί και να πέσω) δεν δοκίμασα να ισορροπήσω σε δύο λάμες σε πάγο. Κάτι, που φυσικά, είχαν δοκιμάσει όλοι στην παρέα καθότι βόρειοι.

    Είπα, άσχετο. Με την ευκαιρία, αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς ίππευσαν. Και (σχετικό), επειδή ‘ιππότης’ βγαίνει από το ‘ίππος’ αλλά στην Ελλάδα δεν είχαμε ιππότες, είναι λέξη που ήρθε με παραμύθια και βιβλία, είδα ότι το αντίστοιχο knight προέρχεται από το μεσαιωνικό cniht και το γερμανικό knecht (και τα δύο σημαίνουν ‘υπηρέτης’).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Yannis h said:
    είδα ότι το αντίστοιχο knight προέρχεται από το μεσαιωνικό cniht και το γερμανικό knecht (και τα δύο σημαίνουν ‘υπηρέτης’).

    .............

    Πριν πάμε στο Αγγλοσαξωνικό, ίσως έπρεπε να περάσουμε από τους γείτονες. Το caballus, το οποίο αντικατέστησε το λατινικό equus. Cavalliere, καβαλάρης. Το ιππότης είναι μετάφραση του cavalliere δομημένο με την ίδια λογική. (Caballus=ιππος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. Και Γαλλικά chevalier από το cheval. Και Αγγλικά chivalry, chivalrοus, Γερμανικά Kavalier - όλα από την ίδια ρίζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Θυμήθηκα ένα ωραίο ποίημα με ένα αμάξι που σαν θλιμμένο άλογο στέκεται έξω από την πύλη του κοιμητηρίου όπου είναι θαμμένος ο νεαρός οδηγός του. Φαντάζομαι ξέρετε τον συγγραφέα του. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. @ Yannis H and Dion.M.

    Σχετικά με τον τίτλο του ιππότη (knight) στην Αγγλία, που ήταν εξαιρετική διάκριση για τα όμορφα εκείνα χρόνια, απολαύστε και το ακόλουθο λογοπαίγνιο των σοφών Άγγλων προς τις κυρίες τους:

    Οnce a (k)night is enough!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. nikos dimou said: "Δεν ξέρω αν θα αρχίσει κάποιο έργο..."

    ----------------------------

    Εγώ πάντως θα αναμένω εκείνο που σας αναδεικνύει & σας γοητεύει, περισσότερο από όλα τ'άλλα:

    Η έκφραση της άποψης & η κατάθεση της γνώμης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. gerasimos 74
    αν προσέξετε θα δείτε πως και στα τελευταία ποστ υπάρχει σκέψη - και μάλιστα περισσότερη από όση εμφανίζεται στα επίκαιρα ή καφτά θέματα. Έχει αλλάξει ο τόνος και η παρουσίαση - αλλά όχι η ουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Χαιρετώ τους χαλαρούς ρυθμούς το μπλογκ, και σχετικά με το θέμα θα αναφερθώ στην μοναδική φορά που ανέβηκα σε άλογο.


    Πριν από χρόνια είχα πάει στην Αίγυπτο μ’ έναν φίλο μου, μόνοι μας, χωρίς γκρουπ, κ.λ.π.

    Μείναμε στην αρχή στο Κάιρο και μία από τις πρώτες εξορμήσεις μας ήταν οι Πυραμίδες.

    Έτσι, ένα πρωί, πήραμε ένα ταξί και πήγαμε στη Γκίζα. Μόλις φτάσαμε και βγήκαμε έξω από το ταξί μας πλησίασαν διάφοροι τύποι με άλογα κι άρχισαν να τσακώνονται σε ποιο άλογο θα ανέβουμε χωρίς εμείς να έχουμε εκφράσει παρόμοια επιθυμία. Δεν φτάνει που τσακωνόντουσαν αλλά μας τραβούσανε και από τα ρούχα κι εμείς έκπληκτοι, παρ’ όλο που στην αρχή προσπαθήσαμε να πούμε πως δεν θέλουμε, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας.
    Η κατάσταση άρχισε να γίνεται δύσκολη και δεν ξέραμε πώς να ξεφύγουμε, όταν κατέφθασε, ως από μηχανής θεός ένας αστυνομικός (μπορεί και τροχονόμος) και μου λέει εσύ θ’ ανέβεις σ’ αυτό το άλογο και στον φίλο μου αντίστοιχα λέει σ΄ ένα άλλο και θα πληρώσετε τόσα, και όλοι οι υπόλοιποι αποχώρησαν.
    Και έτσι βρεθήκαμε, χωρίς να θέλουμε, να γυρνάμε καβάλα σε άλογα που τα έσερναν οι οδηγοί τους ανάμεσα στις πυραμίδες.
    Μετά από λίγο λέμε, εντάξει παιδιά ευχαριστούμε για τη βόλτα και τι σας χρωστάμε. Όχι λένε οι οδηγοί πάμε να δείτε κι άλλα πράγματα. Βρε δεν θέλουμε-όχι ελάτε και με τα πολλά άρχισαν να τρέχουν με τα άλογα και εμάς καβάλα και φανταστείτε δύο άλογα μπροστά με τους αναβάτες τους να σέρνουν άλλα δύο και μεις να προσπαθούμε να συγκρατηθούμε να μην πέσουμε - δεν είμαι σίγουρος αν η εικόνα ήταν για γέλια ή για κλάματα.

    Μέχρι που στο τέλος φτάνουμε, σώοι, σε ένα αρωματοποιείο και «αφιππεύουμε» επι τέλους και αφού απολαύσαμε και το αξιοθέατο αυτό αρωματοπωλείο, τους πληρώσαμε και επιστρέψαμε πεζοί στις πυραμίδες, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα.

    Τώρα αν ρώταγε κανείς τα άλογα για τη σκηνή που παίχθηκε μπροστά τους και στη πλάτη τους σίγουρα θα έλεγαν τι «παρ-άλογα» είναι αυτά τα δίποδα πλάσματα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. @traumMeister
    ευχαριστώ για την εκδοχή του ονόματος.

    Νομίζω πως η τροπή του blog είναι πιο επικοινωνιακή και πιο ανθρώπινη.

    Χωρίς 'σεφτέ', χωρίς με το ζόρι κατοστάρες και ν-άρες, χωρίς 'εγώ εννοούσα..' και 'εγώ δεν είπα..', χωρίς αντιπαραθέσεις δίχως νόημα.

    Τουλάχιστον έτσι ταιριάζει καλύτερα σε μένα..γι' αυτό και δειλά δειλά συμμετέχω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. @antonious:

    Και αν κάποιοι δεν άφηναν άδικες "μπηχτές" και δεν έμπλεκαν άσχετα πράγματα μεταξύ τους θα ήταν ακόμα καλύτερα (και το παιχνίδι "ανθρώπινο" είναι και προάγει την ...επικοινωνία).


    Και μη μου πεις "εγώ εννοούσα..." και "εγώ δεν είπα..." ;)

    (κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και μόνο ...οίκτο προκαλεί πλέον - συχνά μάλλον προτιμώ κι εγώ τα τετράποδα από τα ...δίποδα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Ki ομως βρε παιδια... Ειδα τις προαλλες μια σκηνή (απο ντοκυμαντερ) με ενα αλογο να πνιγει ενα νεογεννητο αλογακι οταν τελικα ειχε γινει φανερο οτι το μικρο δεν επροκειτο να περπατησει. Παρα την κομψοτητα και τη χάρη, δεν ξεχνούνε τις εντολές του "εγωιστικού γονίδιου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Kαλημέρα!

    Γρίππη πολλή ολοτριγύρω.

    Και το αντιγριππικό ξεχασμένο στο ψυγείο. (Αύριο θα το κάνω, μεθαύριο...).

    Ας ελπίσουμε στην ...τύχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Μία φίλη μου θύμισε ένα υπέροχο κείμενο του Κωστή Παλαμά:

    ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ Τ΄ ΑΛΟΓΑ


    Περνούσα το δρόμο της Κηφισιάς, κοντά στη γωνία του βασιλικού κήπου βλέπω
    ανθρώπους μαζεμένους, όλοι είχαν τα μάτια τους προσηλωμένα κάτου, κάποιος,
    είπα, κάτι θα έπαθε, τίποτα μαχαιριές, τίποτε μεθύσι, τίποτε αρρώστια, τα
    συνηθισμένα και πλησίασα. Κι είδα ξαπλωμένο καταγής όχι άνθρωπον, άλλο
    πλάσμα, ένα άλογο. Πεσμένο ήταν στο ζερβί πλευρό, βαριά βαριά το κεφάλι του
    στη λάσπη παραιτημένο, σα σφιχτοκαρφωμένο στη γη, το κορμί του μονάχα
    σάλευεν από στιγμή σε στιγμή σαν από βαρύν αγώνα, σα να γύρευε να ξανασάνει,
    να λυτρωθεί, να ξανασηκωθεί, του κάκου, του κάκου, συντριμμένα τα κόκαλα
    του, πόνος το ΄σφαζε, μαρτύριο το ΄πνιγε. Τέντωνε τα πόδια και κάπου κάπου
    τ΄ ανασήκωνε το έν΄ από τα πισινά του, το δεξί, και το κουνούσε αργά δύο,
    τρεις φορές, έλεγες πως κάποιον έκραζε και πάλι το ξανάριχνεν αδούλευτο, κι
    έμενε ακίνητο. Ήταν στο τραμβάι μ΄ άλλα δύο, γλίστρισε κι έπεσε και πέφτοντας
    χτύπησε, τα σίδερα του σύντριψαν τη ραχοκοκαλιά, τα΄ άλλα δύο συντρόφια του
    το πάτησαν και αυτά κακά, τ΄ αποτελείωσαν. Το ΄βγαλαν έξω απ΄ τη γραμμή, το
    τραμβάι με τ΄ άλλα τράβηξε το δρόμο του. Το χτυπημένο ώρα την ώρα έπεφτε σε
    πιο μεγάλο βύθος, τριγύρω του οι μαζωμένοι κοίταζαν, φλυαρούσαν, χωράτευαν,
    γελούσαν. Κι εκεί μπροστά στα μάτια τους το πλάσμα του Θεού ψυχομαχούσε κι
    έδινε του λογικού, το άλογο, το πλέον αξιομίμητο, το πλέον ιερό παράδειγμα:
    πώς να ζει κανείς και πώς να πεθαίνει! Τον αγώνα της ζωής δεν τον φοβήθηκε,
    τη Μοίρα την ανίκητη να τη νικήσει δε στοχάστηκε τρελά. σα στωϊκός φιλόσοφος
    υπόμεινε την πίκρα, σα στωϊκός φιλόσοφος έμεινε μακριά από την κακίαν.
    Απάνου στη δουλειά το χτύπησεν ο κεραυνός της Μοίρας, αλίμονο σ΄ αυτόν που πέσει, εχθροί του γίνοντ΄ όλοι, ξένοι και δικοί, έτσι τα συντρόφια του δεν του ΄δωσαν βοήθεια, μάλιστα του έκαμαν κακό, δεμένα κι αυτά, τράβηξαν
    ανήμπορα το δρόμο τους όσο που να ΄ρθ΄ η ώρα τους.
    Έπεσεν ήσυχα ήσυχα, χωρίς φωνή, χωρίς κυλίσματα, χωρίς τινάγματα κι ο
    ιδρώτας της αγωνίας χύθηκεν απάνου του προτού στεγνώσει ο ιδρώτας της
    εργασίας. Νόμιζες όχι πως βασανίζεται συντριμμένο και χαροπολεμά, θαρρούσες
    πως απλώθηκε να ξαποστάσει και άθελα το πήρε ο ύπνος, έζησε σα μάρτυς και
    πέθανε σαν ήρωας κι άθελα ψιθύρισα: Άνθρωπε, παραδειγματίσου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. Αγαπημένε ΝικόΔημε,

    μέρες τώρα σκεφτόμουνα να βάλω αυτό το (συγκλονιστικό) απόσπασμα, αλλά, για ευνόητους λόγους, δίσταζα. Το αποτόλμησα τώρα που αραίωσε λιγάκι, από αυτό το πόστ, ο κόσμος. Αν όμως κρίνετε ότι πρέπει να διαγραφεί, σας παρακαλώ, διαγράψτε το.


    -------------------------------
    "(...)
    Πέρασαν πέντε μέρες. Κάλεσαν το κτηνίατρο που δήλωσε χαρούμενος.

    "Κάρκαδο. Πρέπει να πουληθεί στους τσιγγάνους."

    "Δεν αξίζει τον κόπο. Σκότωμα το γρηγορότερο, καλύτερα."

    Το πρωί ήταν ησυχία, ξαστεριά. Το κοπάδι βγήκε στον κάμπο. Ο Χολστομέρ [το άρρωστο άλογο] έμεινε. Παρουσιάστηκε ένας παράξενος άνθρωπος, αδύνατος, μαύρος, λιγδιάρης, μ' ένα καταλερωμένο σκούρο καφτάνι. Ήταν ο γδάρτης. Έπιασε το καπίστρι χωρίς να το κοιτάξει, και τράβηξε το Χολστομέρ. Το ζώο πήγε με το πάσο του χωρίς να κοιτάζει γύρω του, σέρνοντας όπως πάντα τα πόδια του, και σβαρνίζοντας τα πισινά του πάνω στο σανό. Βγαίνοντας από την αυλόπορτα έκανε να πάει για το πηγάδι, μα ο γδάρτης τον τράβηξε και είπε: "Γι' αλλού πάμε."

    Ο γδάρτης και ο Βάσκα που τον ακολουθούσε έφτασαν σ' ένα λαγκάδι πέρα από μια τούβλινη αποθήκη και, κει, σαν αυτό το μέρος να παρουσίαζε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, στάθηκαν. ο γδάρτης έδωσε το καπίστρι στο Βάσκα, έβγαλε το καφτάνι του, ανασκουμπώθηκε, τράβηξε από τη μπότα του ένα μαχαίρι κι ένα ακόνι. Άρχισε ν' ακονίζει το μαχαίρι. Ο ουγγαρέζος [παρατσουκλι του άρρωστου αλόγου] τέντωσε το λαιμό για να φτάσει το σκοινί, ήθελε να το μασήσει από βαριεστημάρα, μα ήταν μακριά, αναστέναξε κι έκλεισε τα μάτια. Η αχείλα του κρεμάστηκε, φάνηκαν τα τριμμένα κίτρινα δόντια του, κι άρχισε να κουτουλάει ακούγοντας το ακόνισμα του μαχαιριού. Μόνο που έτρεμε το άρρωστο πρησμένο πόδι του. Ξαφνικά νιώθει να τον πιάνουν από την κάτω μασέλα και να του σηκώνουν ψηλά το κεφάλι. 'Aνοιξε τα μάτια. Δυο σκυλιά ήταν μπροστά του. Το ένα οσμιζόταν κατά το μέρος του γδάρτη, και το άλλο καθόταν κοιτάζοντας τον ουγγαρέζο, λες και περίμενε κάτι ειδικά απ' αυτόν. Ο ουγγαρέζος τα κοίταξε μια στιγμή κι άρχισε να τρίβει το μάγουλό του πάνω στο χέρι που τον κρατούσε.

    "Θέλουν σίγουρα να με γιατρέψουν", σκέφτηκε. "'Aφησέ τους!"

    Και πραγματικά, ένιωσε να κάνουν κάτι με το λαιμό του. Πόνεσε, τινάχτηκε, δίπλωσε το άρρωστο πόδι, μα κρατήθηκε και περίμενε τη συνέχεια. Και η συνέχεια ήταν πως κάτι νερουλό πλημμύρισε το λαιμό και στήθος του. Έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό. Κι ένιωσε μια μεγάλη ανακούφιση, αλαφρώθηκε απ' όλο το βάρος της ζωής του. Έκλεισε τα μάτια κι έγειρε σιγά σιγά το κεφάλι, κανείς δεν το κράτησε. Ύστερα, άρχισε να γέρνει ο λαιμός, ύστερα τα πόδια άρχισαν να τρεμουλιάζουν, να κλονίζεται όλο το κορμί. Δεν τρόμαξε τόσο, όσο απόρησε. Όλα είχαν γίνει τόσο καινούρια. Απόρησε, τεντώθηκε ζωηρά μπροστά, ταψήλου, μα τα πόδια του μπερδεύτηκαν, πήγε να σωριαστεί στο πλευρό και, σε μια προσπάθειά του να κάνει ένα δυο βήματα, σωριάστηκε μπροστά και στο αριστερό πλευρό. Ο γδάρτης περίμενε ώσπου να σταματήσουν οι σπασμοί, έδιωξε τα σκυλιά που είχαν ζυγώσει κι ύστερα, πιάνοντας το πισινό πόδι και γυρίζοντας τον ουγγαρέζο στη ράχη, είπε στο Βάσκα να κρατάει το άλλο πόδι κι άρχισε να γδέρνει το κουφάρι.

    "Ήταν κι αυτό ένα άλογο", λέει ο Βάσκα.

    "Αν ήταν λίγο πιο παχύ, θα είχε καλό τομάρι", είπε ο γδάρτης.

    (...)"
    ---------------------------------



    Από το διήγημα του Τολστόι "Η ιστορία ενός αλόγου"

    Για την Αντιγραφή
    Παράγραφος - Με συγκίνηση και αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Στη φίλη του Νίκου, ένα ευχαριστώ.

    Συγκλονιστικό το ποίημα του Παλαμά, δεν το γνώριζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. παράγραφε, τώρα διάβασα και το απόσπασμα από τον Τολστόι. Κι άλλο μαχαίρι στην καρδιά. Οι άνθρωποι, πιστεύω πια, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτούς που μπορούν να νιώσουν στο βάθος της μια τέτοια ιστορία, και σε αυτούς που δεν μπορούν.

    Αν δεν μπορείς να νιώσεις μια τέτοια ιστορία, δεν μπορείς να νιώσεις σε βάθος και τίποτε άλλο, ούτε τη μητρότητα, ούτε την ομορφιά, ούτε την Τέχνη, ούτε την ευτυχία μιας στιγμής, ούτε τη ζωή, ούτε το θάνατο, τίποτε, τίποτε από τα μεγάλα και σημαντικά.

    Ολα τα άλλα, στον τελικό απολογισμό, μου φαίνονται περιττά. Απολύτως περιττά και μικρά και ασήμαντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. Και αυτό σε συνδυασμό με ένα ενδιαφέρον post που δημοσίευσε η Μαριάννα, Νίκο, στο δικό της blog.
    Είναι μια αναφορά στο πως μπορεί η μέθοδος αυτού που αποκαλείται "γητευτής των αλόγων", (αλλά στην πραγματικότητα είναι απλώς κάποιος που μπορεί να τα αφουγκραστεί και να τα προσεγγίσει διαφορετικά και χωρίς περιττή βία, με σεβασμό στο άλογο και με αποτέλεσμα την τελική συγκατάθεση του αλόγου) να εφαρμοστεί ή να συνδυαστεί στην περίπτωση των διαβητικών.

    Ολο το σχετικό άρθρο, μέρος του οποίου είναι αυτό που παραθέτω εδώ, βρίσκεται εδώ:
    http://spectrum.diabetesjournals.org/cgi/content/full/16/4/269


    "The Horse Whisperer Paradigm

    In contrast to the cowboy practice of breaking horses through fear and domination is the legacy of Monty Roberts, whose amazing discovery of how to use the language of wild horses led to the cultural popularization of horse whisperers through the Robert Redford film, "The Horse Whisperer," and the Nicholas Evans novel of the same name on which the film was based.3 What many people don’t know is that both the novel and the film were based on Mr. Roberts’ 1996 autobiography, The Man Who Listens to Horses.4

    Note that Mr. Roberts emphasized in the title of his autobiography not his role as a communicator or "whisperer," but rather his part as a listener to the natural language of horses. As he described in the book, "If you can use your skills as a trainer to open a door that a horse wants to go through, then you have a horse as a willing partner instead of your unwilling subject."4

    How did Mr. Roberts learn to listen to horses? In his own words, "I watched my father breaking horses, and I was repelled by the violence involved in the traditional methods he and all the other ranchers used. I watched him tie up six horses at a time in a corral, the horses evenly spaced, and each one at his post. My father proceeded to tie up their hind legs so they could not move, and then he would deliberately frighten them by throwing a weighted sack at their hindquarters. Of course, they would resist. In my father’s view, when the horses were totally submissive and showed no defiance, no matter what he did, then he had broken them. And ‘broken’ was the right word. These horses were traumatized and worked only out of fear. This was tyranny."4

    Instead, he wrote, he sought "a nonviolent way of communicating my intent while respecting this horse’s rights. It was up to me to listen, to read the signals, and to show that I understood the [horse’s] language by the speed and accuracy of my response."4

    Mr. Roberts rejects the term "horse whisperer" as too mystical. He believes that common sense and keen observation lead to first a conversation and then a contract between himself and the horse that he is "joining up with."

    This concept that one need not frighten or dominate a horse in order to earn its cooperation or compliance strikes me as a remarkable parallel to our shifting paradigm of diabetes patient education and care in the 21st century."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. blade runner said....
    αλλά στην πραγματικότητα είναι απλώς κάποιος που μπορεί να τα αφουγκραστεί και να τα προσεγγίσει διαφορετικά και χωρίς περιττή βία, με σεβασμό στο άλογο και με αποτέλεσμα την τελική συγκατάθεση του αλόγου) να εφαρμοστεί ή να συνδυαστεί στην περίπτωση των διαβητικών.
    -----------
    Με εντυπωσίασες με την αναφορά σου σε αυτό το άρθρο. Το είχα βρεί πριν από 8μήνεσ και το χρησιμοποίησα σε ένα εκπαιδευτικό μου σεμινάριο.
    Ναι έτσι είναι τα πράγματα, αλλά πρέπει να πω ότι για να αφουγκραστείς το άλογο, να το πλησιάσεις με σεβασμό και τελικά να γίνεις ένα μαζύ του, πρέπει να μην φοβάσαι. Δεν είναι εύκολο, ιδίως ανπρόκειται για αθλητικό άλογο που έχει απαιτήσεις από εσένα, να μην φοβάσαι για αρκετό καιρό. Όταν νοιώσει τον φόβο σου, σε διαβεβαιώ οτι τον νοιώθει αμέσως, γιατί είσαι σφιγμένος σε λάθος μέρος (στα ηνία αντι για τα πόδια)τότε θα κάνει ότι θέλει. Αυτό σε τρομάζει και νατος ο φαύλος κύκλος , έκλεισε.

    Το ιδιο είναι καιο με τον ασθενή, αν φοβάσαι(την κριτική του ή την΄νόσο του) θα τον πλησιάσεις αυταρχικά και αυτός θα αντιδράσει.

    Σε προηγούμενο σου σχόλιο, εξέφρασες τόση νοσταλγία για την μοναδική μέχρι τώρα, εμπειρία σου με ίππευση. Δεν είναι κανένα άπιαστο όνειρο, έλα να πάμε μια Κυριακή πρωί να το ξαναζήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Φοβερά τα σχόλια της Blade και ανατριχιαστικό το κείμενο της Παράγραφος – έτσι, για να θυμόμαστε και τι σημαίνει μυθιστορηματική αφήγηση.

    Εξαιρετική η ανταπόκριση της Μαριάννας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. σ' αυτή τη χώρα, το έχει πέσει στα χέρια σου ο Μπολιβάρ, θεωρείται ποιος να ξέρει τι δύσκολο και υψηλό και σαχλό

    και μάλλον η ποίηση είναι των πανεπιστημιακών απασχόληση που τους θαυμάζουν τα ανδράποδα που μένουν με το στόμα ανοιχτό

    όχι μόνο στην υποψία ότι υπάρχει ζωή και είναι εφικτή αλλά και στην απλή παρατήρηση ότι υπάρχουμε σε οποιαδήποτε πραγματικότητα

    έχουν διδαχθεί οι νεοέλληνες ότι δεν αξίζουν ότι είναι σκουπίδια ότι η ζωή τους έχει να κάνει και εξαρτάται με διατυπώσεις και πολύπλοκες διανοητικές καταστάσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. Μεγάλο ευχαριστώ για το αρχικό post (που έδωσε την αφορμή), τον Παλαμά και τον Τολστόη.

    Τα διάβασα έχοντας πολύ καθαρά στο μυαλό μου την μεγαλοπρέπεια και ομορφιά της κίνησης των αλόγων που τρέχουν στη μάχη (ιδίως στον Κουροσάβα) και την χάρη της περπατησιάς ενός μεγάλου αλόγου ιππασίας σε βόλτα σε δρομάκι της Βαρυμπόμπης σε πλήρη αρμονία με την νεότατη ιππεύτρια (σχεδόν παιδί).

    Μακάρι για όλους η ακμή και η παρακμή μας να έχει την ίδια ευγένεια.

    Επίσης μεγάλο ευχαριστώ για το άρθρο για τους horse whisperers και την σχετική παρέμβαση της Μαριάννας. Χαίρομαι πολύ που υπάρχουν γιατροί που προσεγγίζουν έτσι την ασθένεια (όποια κι αν είναι).

    Για την θεραπευτική ιππασία, καταθέτω αυτό που είδα πριν από χρόνια στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης: ΄Ενα αγόρι με σοβαρό αυτισμό, απρόβλεπτη συμπεριφορά και ένα σώμα με χορευτική χάρη αλλά ασυντόνιστη κίνηση, "ξεχνούσε" επάνω στο άλογο όλες αυτές τις δυσκολίες, από ένστικτο συντόνιζε το σώμα του με το σώμα του αλόγου και κοιτούσε με εμπιστοσύνη την εκπαιδεύτρια που καθοδηγούσε. Η θεραπευτική ιππασία νομίζω συνετέλεσε στην βελτίωση του αγοριού για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος η ευθεία επίδραση του αλόγου, ο δεύτερος λόγος η εμπιστοσύνη της μητέρας και όλων που δούλεψαν και δουλεύουν με το παιδί ότι η δυνατότητα υπάρχει και μπορεί να γίνει σιγά-σιγά ικανότητα, όχι μόνον επάνω στο άλογο, αλλά και αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. @marianna
    Με πολλή μου χαρά Μαριάννα. Αυτό είναι κάτι που ειλικρινά θα ήθελα πολύ να ξαναζήσω. Ειλικρινά, ευχαριστώ για την πρόσκληση, με συγκινεί πολύ και μόνο η ιδέα...

    @Yannis h.

    Καλημέρα φίλε μου. Ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια.

    Δεν είναι λίγο θλιβερό να έχει προχωρήσει τόσο πολύ η Επιστήμη, να ζούμε την μεγαλύτερη τεχνολογική επανάσταση στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά να αποτυγχάνουμε παράλληλα να συνειδητοποιήσουμε ότι η επαφή μας με τη φύση και τα στοιχεία της δεν είναι πολυτέλεια, αλλά πηγή γνώσης και ευτυχίας;

    Λέμε "ποιότητα ζωής" και τελικώς εννοούμε όλα τα υπόλοιπα πέραν αυτού.

    Οι άνθρωποι είναι φυσικά στην πλειοψηφία τους ομφαλοσκόποι και τόσο ατομιστές, πλέον, που απαξιούν να αλληλεπιδράσουν με τα υπόλοιπα πλάσματα της φύσης. Εχουν την ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτε ενδιαφέρον εκεί να ανακαλύψουν. 'Η, ακόμη χειρότερα, απλώς βαριούνται...

    Θα μου πεις εδώ ο άλλος δηλώνει ζωόφιλος, και περιορίζει το σκυλάκι του στο μπαλκόνι, χειμώνα-καλοκαίρι, για να μην του λερώνει το σπίτι, ή αφήνει στο δρόμο τις γάτες του, γιατί βγάζουν πολλή τρίχα στους καναπέδες, στα άλογα θα στρέψουν την προσοχή τους; Για να μην μιλήσουμε για άλλα είδη, που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά... Και το κρίμα είναι διπλό όταν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι γίνονται γονείς και μεταδίδουν την ίδια απαξία για τη φύση και στα παιδιά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. Ένα ακόμα ελληνικό ιππικό link με υπέροχες φωτογραφίες αθλητικών ίππων σε αρμονία με τους ιππείς τους: Ελληνικός Ιππικός Όμιλος. Να ευχαριστήσουμε από καρδιάς τον οικοδεσπότη μας που μας έδωσε την αφορμή να ψαχουλέψουμε τα βιλία μας, τα κιτάπια των αναμνήσεών μας και το διαδίκτυο ξαποσταίνοντας τη ματιά μας στα άλογα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.